Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

charybdis

  • 21 inrequietus

    irrĕquĭētus ( inr-), a, um, adj. [2. inrequietus], unquiet, restless ( poet. and in post-Aug. prose):

    Enipeus,

    Ov. M. 1, 579:

    illa,

    id. ib. 5, 443:

    Charybdis,

    id. ib. 13, 730:

    agitatio,

    Sen. Brev. Vit. 10, 6:

    circuitus mundi,

    Plin. 2, 5, 4, § 11; cf.:

    ambitus (mundi),

    id. 2, 3, 3, § 6.—
    II.
    Transf., disquieting, causing unrest:

    sors mea,

    Ov. M. 2, 386:

    bella,

    id. Tr. 2, 236.

    Lewis & Short latin dictionary > inrequietus

  • 22 irrequietus

    irrĕquĭētus ( inr-), a, um, adj. [2. inrequietus], unquiet, restless ( poet. and in post-Aug. prose):

    Enipeus,

    Ov. M. 1, 579:

    illa,

    id. ib. 5, 443:

    Charybdis,

    id. ib. 13, 730:

    agitatio,

    Sen. Brev. Vit. 10, 6:

    circuitus mundi,

    Plin. 2, 5, 4, § 11; cf.:

    ambitus (mundi),

    id. 2, 3, 3, § 6.—
    II.
    Transf., disquieting, causing unrest:

    sors mea,

    Ov. M. 2, 386:

    bella,

    id. Tr. 2, 236.

    Lewis & Short latin dictionary > irrequietus

  • 23 nimirum

    nīmīrum, adv. [ni, i. q. ne mirum, v. ni, I.; lit. not wonderful; cf., less strong than mirum ni; v. ni, III. A. b; hence], to introduce an assertion as indisputable, without doubt, doubtless, indisputably, certainly, surely, truly:

    nimirum homines frigent,

    are certainly received coolly, Ter. Eun. 2, 2, 37:

    nimirum Themistocles est auctor adhibendus,

    Cic. Off. 2, 20, 71: non parva res, sed nimirum omnium maxima, id. Mur. 22, 45:

    et nimirum is princeps ex Latinis,

    id. Brut. 21, 82:

    is est nimirum Soter, qui salutem dedit,

    id. Verr. 2, 2, 63, § 154; id. Leg. 2, 1, 3; id. de Or. 1, 4, 16; id. Or. 23, 75:

    non omnia nimirum eidem di dedere,

    truly, Liv. 22, 51:

    nimirum haec illa Charybdis, etc.,

    Verg. A. 3, 558:

    cui placet alterius sua nimirum est odio sors,

    of course, Hor. Ep. 1, 14, 11.—After a question:

    sed quid id ad rem? nimirum, inquit, in eo causa consistit,

    Cic. Quint. 25, 79. —
    II.
    Freq. in an ironical sense, doubtless, to be sure, forsooth:

    aperienda nimirum nocte janua fuit,

    Liv. 40, 9:

    uni nimirum tibi recte semper erunt res,

    Hor. S. 2, 2, 106; 2, 3, 120; id. Ep. 1, 9, 1; 1, 15, 42; Juv. 2, 104; Tac. H. 1, 33:

    nimirum summi ducis est occidere Galbam,

    id. A. 2, 82.

    Lewis & Short latin dictionary > nimirum

  • 24 revomo

    rĕ-vŏmo, ŭi, 3, v. a., to spew or vomit forth again; to vomit up, disgorge ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    salsos pectore fluctus,

    Verg. A. 5, 182:

    plumam avibus devoratis (dracones),

    Plin. 10, 72, 92, § 197:

    haustum mare (Charybdis),

    Sen. Thyest. 581; cf. Sil. 2, 308;

    and of the same: vorat haec raptas revomitque carinas,

    Ov. M. 13, 731; cf.:

    umorque aquae sursum revomit atque remittit (tigna),

    Lucr. 2, 199:

    spolia assidue mota ventis maria revomebant,

    cast up again, Flor. 4, 11, 7:

    at miseri fluctant revomentes aequora nautae,

    Sil. 10, 326.—
    * II.
    Trop.:

    cum sanguine et spiritu male partam revomuere victoriam,

    Flor. 2, 10, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > revomo

  • 25 sorbeo

    sorbĕo, ŭi, 2 (collat. forms: pres. subj. sorbamus, App. M. 2, p. 119; perf. sorpsi, acc. to Charis. p. 217, and Diom. p. 363; cf. the compounds), v. a. [akin with Gr. rhopheô; cf. O. H. Germ. swarb, swirbil, whirlpool], to sup up, suck in, drink down, swallow (freq. and class.).
    I.
    Lit. (class.;

    syn. haurio): hominum sanguinem,

    Plaut. Bacch. 3, 1, 5:

    calidum sanguinem ex homine,

    Plin. 28, 1, 2, § 4:

    crudum ovum,

    id. 29, 3, 11, § 42; Luc. 7, 843:

    margaritas aceto liquefactas,

    Suet. Calig. 37 et saep.— Absol.:

    sorbet dormiens,

    Plaut. Mil. 3, 2, 6 sq. —Prov.: simul flare sorbereque haud facile, to drink and whistle at the same time, i. e. to do two things at once, Plaut. Most. 3, 2, 104.—
    B.
    Transf., to suck in, draw in, swallow up, absorb ( poet. and in post-Aug. prose), Lucr. 6, 1130:

    (Charybdis vastos) Sorbet in abruptum fluctus,

    Verg. A. 3, 422:

    fretum,

    Ov. M. 7, 64:

    flumina,

    id. ib. 1, 40:

    sorbent avidae praecordia flammae,

    id. ib. 9, 172:

    (quae sorbuit terrae hiatus),

    Plin. 2, 80, 82, § 194:

    minus sorbet politura charta,

    id. 13, 12, 25, § 81:

    quā sorbeat aëra sannā Tullia,

    Juv. 6, 306.—
    II.
    Trop., to swallow down, endure, bear, brook, etc.:

    quid eum non sorbere animo, quid non haurire cogitatione, cuius sanguinem non bibere censetis?

    Cic. Phil. 11, 5, 10:

    odia (corresp. to concoquere),

    id. Q. Fr. 3, 9, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > sorbeo

  • 26 Tauromenitani

    Taurŏmĕnĭum ( Taurŏmĭnĭum), ii, n., a town in the eastern part of Sicily, now Taormina, Plin. 3, 8, 14, § 88; Cic. Att. 16, 11, 7. — Called also Taurŏmĕnon, Ov. F. 4, 475. — Hence, Taurŏmĕnītā-nus, a, um (the o long in Sid. Carm. 9, 163), adj., of or belonging to Tauromenium, Tauromenian:

    civitas,

    Cic. Verr. 2, 3, 6, § 13:

    euripus,

    Plin. 2, 97, 100, § 219:

    Charybdis,

    Luc. 4, 461; cf. Sil. 14, 256:

    colles,

    Plin. 14, 2, 4, § 25:

    vina,

    id. 14, 6, 8, § 66.—As subst.: Taurŏmĕnītāni, ōrum, m., the inhabitants of Tauromenium, Cic. Verr. 2, 2, 66, § 160; 2, 5, 19, § 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Tauromenitani

  • 27 Tauromenitanus

    Taurŏmĕnĭum ( Taurŏmĭnĭum), ii, n., a town in the eastern part of Sicily, now Taormina, Plin. 3, 8, 14, § 88; Cic. Att. 16, 11, 7. — Called also Taurŏmĕnon, Ov. F. 4, 475. — Hence, Taurŏmĕnītā-nus, a, um (the o long in Sid. Carm. 9, 163), adj., of or belonging to Tauromenium, Tauromenian:

    civitas,

    Cic. Verr. 2, 3, 6, § 13:

    euripus,

    Plin. 2, 97, 100, § 219:

    Charybdis,

    Luc. 4, 461; cf. Sil. 14, 256:

    colles,

    Plin. 14, 2, 4, § 25:

    vina,

    id. 14, 6, 8, § 66.—As subst.: Taurŏmĕnītāni, ōrum, m., the inhabitants of Tauromenium, Cic. Verr. 2, 2, 66, § 160; 2, 5, 19, § 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Tauromenitanus

  • 28 Tauromenium

    Taurŏmĕnĭum ( Taurŏmĭnĭum), ii, n., a town in the eastern part of Sicily, now Taormina, Plin. 3, 8, 14, § 88; Cic. Att. 16, 11, 7. — Called also Taurŏmĕnon, Ov. F. 4, 475. — Hence, Taurŏmĕnītā-nus, a, um (the o long in Sid. Carm. 9, 163), adj., of or belonging to Tauromenium, Tauromenian:

    civitas,

    Cic. Verr. 2, 3, 6, § 13:

    euripus,

    Plin. 2, 97, 100, § 219:

    Charybdis,

    Luc. 4, 461; cf. Sil. 14, 256:

    colles,

    Plin. 14, 2, 4, § 25:

    vina,

    id. 14, 6, 8, § 66.—As subst.: Taurŏmĕnītāni, ōrum, m., the inhabitants of Tauromenium, Cic. Verr. 2, 2, 66, § 160; 2, 5, 19, § 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Tauromenium

  • 29 Tauromenon

    Taurŏmĕnĭum ( Taurŏmĭnĭum), ii, n., a town in the eastern part of Sicily, now Taormina, Plin. 3, 8, 14, § 88; Cic. Att. 16, 11, 7. — Called also Taurŏmĕnon, Ov. F. 4, 475. — Hence, Taurŏmĕnītā-nus, a, um (the o long in Sid. Carm. 9, 163), adj., of or belonging to Tauromenium, Tauromenian:

    civitas,

    Cic. Verr. 2, 3, 6, § 13:

    euripus,

    Plin. 2, 97, 100, § 219:

    Charybdis,

    Luc. 4, 461; cf. Sil. 14, 256:

    colles,

    Plin. 14, 2, 4, § 25:

    vina,

    id. 14, 6, 8, § 66.—As subst.: Taurŏmĕnītāni, ōrum, m., the inhabitants of Tauromenium, Cic. Verr. 2, 2, 66, § 160; 2, 5, 19, § 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Tauromenon

  • 30 Taurominium

    Taurŏmĕnĭum ( Taurŏmĭnĭum), ii, n., a town in the eastern part of Sicily, now Taormina, Plin. 3, 8, 14, § 88; Cic. Att. 16, 11, 7. — Called also Taurŏmĕnon, Ov. F. 4, 475. — Hence, Taurŏmĕnītā-nus, a, um (the o long in Sid. Carm. 9, 163), adj., of or belonging to Tauromenium, Tauromenian:

    civitas,

    Cic. Verr. 2, 3, 6, § 13:

    euripus,

    Plin. 2, 97, 100, § 219:

    Charybdis,

    Luc. 4, 461; cf. Sil. 14, 256:

    colles,

    Plin. 14, 2, 4, § 25:

    vina,

    id. 14, 6, 8, § 66.—As subst.: Taurŏmĕnītāni, ōrum, m., the inhabitants of Tauromenium, Cic. Verr. 2, 2, 66, § 160; 2, 5, 19, § 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Taurominium

  • 31 traho

    trăho, xi, ctum, 3 ( inf. perf. sync. traxe, Verg. A. 5, 786), v. a. [cf. Sanscr. trankh, trakh, to move; Gr. trechô, to run], to draw, drag, or haul, to drag along; to draw off, forth, or away, etc. (syn.: tracto, rapio, rapto, duco).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    Amphitruonem collo,

    Plaut. Am. 3, 2, 72:

    cum a custodibus in fugā trinis catenis vinctus traheretur,

    Caes. B. G. 1, 53:

    trahebatur passis Priameïa virgo Crinibus a templo Cassandra,

    Verg. A. 2, 403:

    corpus tractum et laniatum abjecit in mare,

    Cic. Phil. 11, 2, 5:

    materiam (malagmata),

    Cels. 4, 7:

    bilem,

    Plin. 25, 5, 22, § 54:

    vapor porro trahit aëra secum,

    Lucr. 3, 233:

    limum harenamque et saxa ingentia fluctus trahunt,

    Sall. J. 78, 3: Charybdis naves ad litora trahit, id. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 3, 425; cf.:

    Scyllam naves in saxa trahentem, Verg. l. l.: (haematiten) trahere in se argentum, aes, ferrum,

    Plin. 36, 20, 38, § 146: Gy. Amiculum hoc sustolle saltem. Si. Sine trahi, cum egomet trahor, let it drag or trail, Plaut. Cist. 1, 1, 117; cf.:

    tragula ab eo, quod trahitur per terram,

    Varr. L. L. 5, § 139 Müll.:

    sarcinas,

    Sen. Ep. 44, 6:

    vestem per pulpita,

    Hor. A. P. 215:

    plaustra per altos montes cervice (boves),

    Verg. G. 3, 536:

    siccas machinae carinas,

    Hor. C. 1, 4, 2:

    genua aegra,

    Verg. A. 5, 468:

    trahantur per me pedibus omnes rei,

    Cic. Fam. 7, 32, 2; cf.:

    aliquem ad praetorem,

    Plaut. Poen. 3, 5, 45:

    praecipitem in pistrinum,

    id. Ps. 1, 5, 79:

    Hectorem circum sua Pergama,

    to drag, trail, Ov. M. 12, 591. —

    Of a train of soldiers, attendants, etc.: Scipio gravem jam spoliis multarum urbium exercitum trahens,

    Liv. 30, 9, 10:

    ingentem secum occurrentium prosequentiumque trahentes turbam,

    id. 45, 2, 3; 6, 3, 4; cf.:

    sacra manu victosque deos parvumque nepotem Ipse trahit,

    Verg. A. 2, 321:

    secum legionem,

    Val. Max. 3, 2, 20:

    feminae pleraeque parvos trahentes liberos, ibant,

    Curt. 3, 13, 12; 5, 5, 15:

    uxor, quam comitem trahebat,

    id. 8, 3, 2:

    folium secum,

    Val. Max. 4, 3, 12:

    cum privato comitatu quem semper secum trahere moris fuit,

    Vell. 2, 40, 3:

    magnam manum Thracum secum,

    id. 2, 112, 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    To draw out, pull out, extract, withdraw:

    trahens haerentia viscere tela,

    drawing out, extracting, Ov. M. 6, 290:

    ferrum e vulnere,

    id. ib. 4, 120:

    e corpore ferrum,

    id. F. 5, 399:

    de corpore telum,

    id. M. 5, 95; cf.:

    gladium de visceribus,

    Mart. 1, 14, 2:

    manu lignum,

    Ov. M. 12, 371; cf.:

    te quoque, Luna, traho (i. e. de caelo),

    draw down, id. ib. 7, 207:

    captum Jovem Caelo trahit,

    Sen. Oct. 810. —
    2.
    To draw together, bring together, contract, wrinkle:

    at coria et carnem trahit et conducit in unum,

    Lucr. 6, 968:

    in manibus vero nervi trahere,

    id. 6, 1190:

    vultum rugasque coëgit,

    Ov. Am. 2, 2, 33.—
    3.
    Of fluids, etc., to draw in, take in, quaff; draw, draw up: si pocula arente fauce traxerim, had drawn in, i. e. quaffed, Hor. Epod. 14, 4; cf. Ov. M. 15, 330:

    aquas,

    Luc. 7, 822:

    venena ore,

    id. 9, 934:

    ubera,

    id. 3, 351 al.:

    ex puteis jugibus aquam calidam trahi (videmus),

    Cic. N. D. 2, 9, 25: navigium aquam trahit, draws or lets in water, leaks, Sen. Ira, 2, 10, 5; cf.:

    sanguinem jumento de cervice,

    to draw, let, Veg. Vet. 3, 43.—Of smelling:

    odorem naribus,

    Phaedr. 3, 1, 4.—Of drawing in the breath, inhaling:

    auras ore,

    Ov. M. 2, 230:

    animam,

    Plin. 11, 3, 2, § 6; cf.:

    Servilius exiguā in spe trahebat animam,

    Liv. 3, 6, 8:

    spiritum,

    to draw breath, Col. 6, 9, 3; Sen. Ira, 3, 43, 4; Cels. 4, 4; Curt. 3, 6, 10: spiritum extremum, [p. 1886] Phaedr. 1, 21, 4:

    penitus suspiria,

    to heave sighs, to sigh, Ov. M. 2, 753:

    vocem imo a pectore,

    Verg. A. 1, 371.—
    4.
    To take on, assume, acquire, get:

    Iris Mille trahens varios adverso sole colores,

    Verg. A. 4, 701:

    squamam cutis durata trahebat,

    Ov. M. 3, 675:

    colorem,

    id. ib. 2, 236;

    14, 393: ruborem,

    id. ib. 3, 482;

    10, 595: calorem,

    id. ib. 11, 305:

    lapidis figuram,

    id. ib. 3, 399:

    maturitatem,

    Col. 1, 6, 20:

    sucum,

    id. 11, 3, 60:

    robiginem,

    Plin. 36, 18, 30, § 136. —
    5.
    To drag away violently, to carry off, plunder, = agein kai pherein:

    cetera rape, trahe,

    Plaut. Trin. 2, 2, 12:

    rapere omnes, trahere,

    Sall. C. 11, 4:

    quibus non humana ulla neque divina obstant, quin... in opes potentisque trahant exscindant,

    id. H. 4, 61, 17 Dietsch:

    sibi quisque ducere, trahere, rapere,

    id. J. 41, 5:

    de aliquo trahere spolia,

    Cic. Balb. 23, 54:

    praedam ex agris,

    Liv. 25, 14, 11:

    tantum jam praedae hostes trahere, ut, etc.,

    id. 10, 20, 3; cf.:

    pastor cum traheret per freta navibus Idaeis Helenen,

    Hor. C. 1, 15, 1.—
    6.
    Trahere pecuniam (for distrahere), to make away with, to dissipate, squander:

    omnibus modis pecuniam trahunt, vexant,

    Sall. C. 20, 12.—
    7.
    Of drugs, etc., to purge, rcmove, clear away:

    bilem ex alvo,

    Plin. 25, 5, 22, § 54; 26, 8, 42, § 69:

    pituitam,

    id. 21, 23, 94, § 166:

    cruditates, pituitas, bilem,

    id. 32, 9, 31, § 95.—
    8.
    Trahere lanam, vellera, etc., to draw out lengthwise, i. e. to spin, manufacture: manibus trahere lanam, Varr. ap. Non. 545, 12:

    lanam,

    Juv. 2, 54:

    vellera digitis,

    Ov. M. 14, 265:

    data pensa,

    id. ib. 13, 511; id. H. 3, 75:

    Laconicas purpuras,

    Hor. C. 2, 18, 8.—
    II.
    Trop.,
    A.
    In gen.
    1.
    To draw, draw along; to attract, allure, influence, etc.:

    trahimur omnes studio laudis et optimus quisque maxime gloriā ducitur,

    Cic. Arch. 11, 26; cf.:

    omnes trahimur et ducimur ad cognitionis et scientiae cupiditatem,

    id. Off. 1, 6, 18:

    allicere delectatione et viribus trahere,

    Quint. 5, 14, 29:

    trahit sua quemque voluptas,

    Verg. E. 2, 65: aliquem in aliam partem, to bring or gain over, Cic. Fam. 10, 4, 2; so,

    Drusum in partes,

    Tac. A. 4, 60:

    civitatem ad regem,

    Liv. 42, 44, 3:

    aliquem in suam sententiam,

    id. 5, 25, 1; cf.

    also: rem ad Poenos,

    id. 24, 2, 8; 23, 8, 2:

    res ad Philippum,

    id. 32, 19, 2:

    ni ea res longius nos ab incepto traheret,

    draw off, divert, Sall. C. 7, 7.—
    2.
    To drag, lead, bring:

    plures secum in eandem calamitatem,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 19:

    Lucanos ad defectionem,

    Liv. 25, 16, 6:

    quo fata trahunt retrahuntque, sequamur,

    Verg. A. 5, 709: ducunt volentem fata, nolentem trahunt, Cleanth. ap. Sen. Ep. 107, 11.—
    3.
    To draw to, i. e. appropriate, refer, ascribe, set down to, etc.:

    atque egomet me adeo cum illis una ibidem traho,

    Plaut. Trin. 1, 2, 166: St. Quid quod dedisti scortis? Le. Ibidem una traho, id. ib. 2, 4, 10:

    hi numero avium regnum trahebant,

    drew to their side, laid claim to, claimed, Liv. 1, 7, 1; cf.:

    qui captae decus Nolae ad consulem trahunt,

    id. 9, 28, 6:

    omnia non bene consulta in virtutem trahebantur,

    were set down to, referred, attributed, Sall. J. 92, 2:

    ornatum ipsius (ducis) in superbiam,

    Tac. H. 2, 20:

    cuncta Germanici in deterius,

    id. A. 1, 62 fin.:

    fortuita ad culpam,

    id. ib. 4, 64:

    id ad clementiam,

    id. ib. 12, 52; cf.:

    aliquid in religionem,

    Liv. 5, 23, 6:

    cur abstinuerit spectaculo ipse, varie trahebant,

    Tac. A. 1, 76 fin.:

    in se crimen,

    Ov. M. 10, 68:

    spinas Traxit in exemplum,

    adopted, id. ib. 8, 245. —
    4.
    To drag, distract, etc.:

    quae meum animum divorse trahunt,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    trahi in aliam partem mente atque animo,

    Caes. B. C. 1, 21:

    Vologeses diversas ad curas trahebatur,

    Tac. A. 15, 1.—
    5.
    To weigh, ponder, consider:

    belli atque pacis rationes trahere,

    Sall. J. 97, 2; cf. id. ib. 84, 4: trahere consilium, to form a decision or determination, id. ib. 98, 3.—
    6.
    To get, obtain, derive: qui majorem ex pernicie et peste rei publicae molestiam traxerit, who has derived, i. e. has received, suffered, Cic. Fam. 4, 3, 1:

    qui cognomen ex contumeliā traxerit,

    id. Phil. 3, 6, 16:

    nomen e causis,

    Plin. 15, 14, 15, § 51:

    inde nomen,

    id. 36, 20, 38, § 146:

    nomen ab illis,

    Ov. M. 4, 291:

    originem ab aliquo,

    to derive, deduce, Plin. 5, 24, 21, § 86; 6, 28, 32, § 157:

    scio ab isto initio tractum esse sermonem,

    i. e. has arisen, Cic. Brut. 6, 21: facetiae, quae multum ex vero traxere, drew, i. e. they were founded largely on truth, Tac. A. 15, 68; cf.:

    multum ex moribus (Sarmatarum) traxisse,

    id. G. 46, 2.—
    7.
    Of time, to protract, drag out, linger:

    afflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,

    Verg. A. 2, 92; so,

    vitam,

    Phaedr. 3, 7, 12; 4, 5, 37; Plin. 28, 1, 2, § 9:

    traherent cum sera crepuscula noctem,

    was bringing on the night, Ov. M. 1, 219: verba, to drag, i. e. to utter with difficulty, Sil. 8, 79.—
    8.
    To draw out, in respect of time; to extend, prolong, lengthen; to protract, put off, delay, retard (cf.:

    prolato, extendo): sin trahitur bellum,

    Cic. Att. 10, 8, 2; cf. Liv. 5, 10, 7; Sall. J. 23, 2:

    trahere omnia,

    to interpose delays of all kinds, id. ib. 36, 2; Ov. M. 12, 584:

    pugnam aliquamdiu,

    Liv. 25, 15, 14:

    dum hoc naturae Corpus... manebit incolume, comitem aevi sui laudem Ciceronis trahet,

    Vell. 2, 66, 5:

    obsidionem in longius,

    Quint. 1, 10, 48; cf.:

    rem de industriā in serum,

    Liv. 32, 35, 4:

    omnia,

    id. 32, 36, 2:

    jurgiis trahere tempus,

    id. 32, 27, 1:

    tempus, Auct. B. Alex. 38, 2: moram ficto languore,

    Ov. M. 9, 767:

    (legati) querentes, trahi se a Caesare,

    that they were put off, delayed, Suet. Tib. 31 fin.; so,

    aliquem sermone, quousque, etc.,

    Val. Max. 4, 4, 1:

    Marius multis diebus et laboribus consumptis anxius trahere cum animo suo, omitteretne inceptum,

    Sall. J. 93, 1.—
    9.
    Rarely neutr., to drag along, to last, endure. si quis etiam in eo morbo diutius traxit, Cels. 2, 8 med.:

    decem annos traxit ista dominatio,

    Flor. 4, 2, 12.—Hence, tractus, a, um, P. a., drawn on, i. e. proceeding continuously, flowing, fluent, of language:

    genus orationis fusum atque tractum,

    Cic. de Or. 2, 15, 64:

    in his (contione et hortatione) tracta quaedam et fluens expetitur,

    id. Or. 20, 66.—
    B.
    Subst.: tractum, i, n., any thing drawn out at length.
    1.
    A flock of wool drawn out for spinning:

    tracta de niveo vellere dente,

    Tib. 1, 6, 80.—
    2.
    A long piece of dough pulled out in making pastry, Cato, R. R. 76, 1; 76, 4; Apic. 2, 1; 4, 3; 5, 1 al.—Called also tracta, ae, f., Plin. 18, 11, 27, § 106.

    Lewis & Short latin dictionary > traho

  • 32 vastus

    vastus, a, um, adj. [cf.: vanus, vacuus], empty, unoccupied, i.e. waste, desert.
    I.
    Lit. (so rare but class.;

    syn.: vacuus, desertus): genus agrorum propter pestilentiam vastum atque desertum,

    Cic. Agr. 2, 26, 69:

    lex erat lata vasto ac relicto foro,

    id. Sest. 24, 53:

    agrum vastum ac desertum habere,

    Liv. 28, 11, 10:

    vasta ac deserta urbs,

    id. 24, 3, 11; 28, 7, 12: vasta incendiis ruinisque urbs, id. 5, 53, 1:

    mons vastus ab naturā et humano cultu,

    uncultivated, Sall. J. 48, 3:

    urbs a defensoribus vasta,

    without, Liv. 23, 30, 7 (al. ex conj. vacua).—
    B.
    Trop. (the fig. taken from tracts of country lying waste or untilled), uncultivated, unpolished, rude, rough, harsh:

    vultu motuque corporis vasti atque agrestes,

    Cic. de Or. 1, 25, 115:

    vastus homo atque foedus,

    id. ib. 1, 25, 117:

    vasti quidam et insubidi,

    Gell. 19, 9, 9:

    fugiemus crebras vocalium concursiones, quae vastam atque hiantem orationem reddunt, ut hoc est: baccae aeneae amoenissimae impendebant,

    Auct. Her. 4, 12, 18:

    omnia vasta ac temeraria esse,

    Liv. 24, 48, 7:

    littera vastior,

    too harsh-sounding, Cic. Or. 45, 153.—
    II.
    Transf.
    A.
    Desolate, deserted: abs te viduae et vastae virgines sunt, made lonely, Enn. ap. Serv. Verg. A. 1, 52 (Trag. v. 279 Vahl.):

    dies per silentium vastus,

    Tac. A. 3, 4.—
    B.
    Wasted by destruction, laid waste, ravaged, devastated, destroyed (rare; cf.

    vastatus): fit vasta Troja,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 130:

    jam hanc urbem ferro vastam faciet Peleus, Att. ap. Fest. pp. 372 and 373: haec ego vasta dabo,

    Verg. A. 9, 323:

    nec solum modo vastum hosti relictum, sed castellis etiam vicisque illatus ignis,

    Liv. 10, 12, 8.—
    C.
    With the predom. idea of extent, vast, immense, enormous, huge, monstrous (syn.: ingens, immanis).
    1.
    Of size: jamque fere pulvis ad caelum vasta videtur, Enn. ap. Non. 217, 11 (Ann. v. 286 Vahl.):

    immani et vastae insidens beluae,

    Cic. Rep. 2, 40, 67:

    vasta et immanis belua,

    id. Div. 1, 24, 49; cf.:

    vastissimae beluae,

    id. Rep. 2, 26, 49: elephanto beluarum nulla prudentior;

    ad figuram quae vastior?

    id. N. D. 1, 35, 97:

    summa erat vasto atque aperto mari, difficultas navigandi,

    Caes. B. G. 3, 12; cf.:

    in vastissimo atque apertissimo Oceano,

    id. ib. 3, 9, 7:

    fossa vastissima,

    Cic. Rep. 2, 6, 11:

    solitudines,

    id. ib. 2, 6, 19:

    campi,

    Verg. A. 3, 13:

    Charybdis,

    Lucr. 1, 722:

    antiquus crater, quem vastum vastior ipse Sustulit Aegides,

    Ov. M. 12, 236:

    antrum,

    Verg. A. 1, 52:

    hiatus speluncae,

    id. ib. 6, 237:

    suspectus turris,

    id. ib. 9, 530:

    manus,

    Ov. F. 2, 322:

    arma,

    Verg. A. 10, 768:

    corpus,

    Col. 7, 12, 3.—
    2.
    Transf., of degree, etc., immense, enormous, prodigious, vast, etc.:

    iter,

    i.e. on the vast ocean, Ov. M. 14, 438:

    certamen,

    Verg. A. 12, 553:

    impetus,

    Hor. C. 4, 14, 30:

    pugnae Cannensis clades vastissima,

    Gell. 5, 17, 5:

    tempestas,

    Col. 2, 20, 5; cf.:

    vapores vastissimi,

    id. 2, 20, 1:

    clamor,

    Verg. A. 10, 716; Ov. M. 12, 494:

    murmur,

    Verg. A. 1, 245:

    latratus,

    Col. 7, 12, 3:

    tonitru,

    Val. Fl. 1, 617:

    pondus,

    Verg. A. 5, 447; Ov. H. 9, 88.—
    3.
    Trop.:

    vastus animus,

    i.e. insatiable, Sall. C. 5, 4.—Rarely with abstr. nouns:

    quam vasta potentia nostra est,

    Ov. M. 2, 520:

    varia vastaque scientia,

    Col. 1, pr. 28:

    nefas,

    Sen. Herc. Oet. 767.— Adv.: vastē.
    1.
    (Acc. to vastus, I. B.) Rudely, harshly:

    loqui non aspere, non vaste, non rustice, etc.,

    Cic. de Or. 3, 12, 45:

    ne vastius diducantur verba,

    id. ib. 3, 43, 172.—
    2.
    (Acc. to II. B.) Widely, vastly, immensely, violently, enormously:

    vaste cedentia litora,

    Mel. 1, 1, 4:

    vastius insurgens decimae ruit impetus undae,

    Ov. M. 11, 530:

    vastius podagra correpti,

    Scrib. Comp. 107.

    Lewis & Short latin dictionary > vastus

  • 33 vomo

    vŏmo, ŭi, ĭtum, 3, v. n. and a. [Sanscr. vām-ami, vomit; Gr. emeô; root Wem].
    I.
    Neutr., to puke, spew, throw up, vomit (a common method among the Romans of renewing the appetite).
    A.
    Lit.:

    cum vomere post cenam te velle dixisses,

    Cic. Dejot. 7, 21; id. Phil. 2, 25, 63; Cels. 1, 3; Suet. Vit. 13; id. Claud. 21:

    in mensam,

    Cic. Fin. 2, 8, 23.—With a homogeneous object:

    vomitum,

    Plaut. Rud. 2, 6, 27.— Impers. pass.:

    ab horā tertiā bibebatur, ludebatur, vomebatur,

    Cic. Phil. 2, 41, 104.—
    B.
    Transf., in gen., to pour forth, empty: quā largius vomit (Padus), discharges itself into the sea, Plin. 3, 16, 20, § 119.—
    II.
    Act., to throw up or discharge by vomiting; to vomit up or forth (cf.: eructo, nauseo).
    A.
    Lit.:

    sanguinem,

    Plin. 26, 13, 84, § 136:

    paene intestina sua,

    Petr. 66.—
    B.
    Transf., in gen., to vomit forth, i. e. to throw or pour out in abundance; to emit, discharge ( poet.):

    (Charybdis) vomit fluctus totidem totidemque resorbet,

    Ov. H. 12, 125:

    undam,

    Verg. G. 2, 462:

    fumum,

    id. A. 5, 682:

    geminas flammas,

    id. ib. 8, 681:

    mel (apes),

    Petr. 56:

    vitam,

    to breathe out, Lucr. 6, 828; so,

    animam,

    Verg. A. 9, 349:

    argentum,

    to give up, Plaut. Curc. 5, 3, 10:

    armataeque vomunt stridentia tela fenestrae,

    Stat. Th. 10, 536:

    pinguem nebulam vomuere lucernae,

    Pers. 5, 181.

    Lewis & Short latin dictionary > vomo

  • 34 vorax

    vŏrax, ācis, adj. [id.], swallowing greedily, devouring, ravenous, voracious (class.).
    I.
    Lit.:

    quae Charybdis tam vorax?

    Cic. Phil. 2, 27, 67:

    venter,

    Ov. M. 15, 94.—
    II.
    Trop., devouring, destroying, consuming, destructive, ruinous:

    pontus,

    Luc. 2, 664:

    flamma,

    Sil. 4, 687:

    impensae,

    Val. Max. 7, 1 fin.:

    usura,

    Luc. 1, 181.— Comp.:

    ignis,

    Ov. M. 8, 839.—In mal. part.: culus, lecherous, lustful, Cat. 33, 4.— Adv.: vŏrācĭter, greedily, voraciously, Macr. S. 6, 5 med.

    Lewis & Short latin dictionary > vorax

  • 35 voro

    vŏro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [Sanscr. root gar-, to swallow; Gr. root bor- in bibrôskô, to devour; cf. also gramen], to swallow whole, swallow up, eat greedily, devour (cf. absorbeo).
    I.
    Lit.:

    animalium alia vorant, alia mandunt,

    Cic. N. D. 2, 47, 122; Plin. 10, 71, 91, § 196:

    vitulum (balaena),

    Plaut. Rud. 2, 6, 61:

    edim atque ambabus malis expletis vorem,

    id. Trin. 2, 4, 73:

    mella avide (apes),

    Plin. 11, 19, 21, § 67:

    Lucrina (ostrea),

    Mart. 6, 11, 5: resinam ex melle Aegyptiam vorato, salvum feceris, swallow or gulp down, take, as medicine, Plaut. Merc. 1, 2, 31;

    so of medicine,

    Mart. 1, 88, 2; Cael. Aur. Acut. 2, 24.—Prov.:

    meus hic est: hamum vorat,

    swallows, takes, Plaut. Curc. 3, 61; id. Truc. 1, 1, 21; cf.: hamum voras, Ambros. Tob. n. 7.—
    II.
    Transf.
    1.
    Of things, to devour, swallow up, overwhelm, destroy, etc.:

    vorat haec (Charybdis) raptas revomitque carinas,

    Ov. M. 13, 731:

    navem (rapidus vortex),

    Verg. A. 1, 117; cf. poet.:

    agmina (vortex pugnae),

    Sil. 4, 230:

    corpus (ulcus),

    Cels. 5, 28, 3: viam, to finish or perform quickly, Cat. 35, 7:

    Thracia quinque vadis Istrum vorat Amphitrite,

    takes in, swallows up, Claud. B. Get. 337.—
    2.
    Of property, to use up, consume, squander:

    idem in reliquis generis ejus (murrhinorum vasorum) quantum voraverit, licet existimare,

    Plin. 37, 2, 7, § 19.—
    III.
    Trop., to devour, i. e. to acquire with eagerness, pursue passionately (rare but class.):

    litteras,

    Cic. Att. 4, 11, 2. —In mal. part., Cat. 80, 6; Mart. 2, 51, 6; 7, 67, 15.—
    B.
    To consume, waste:

    amor vorat tectas penitus medullas,

    Sen. Hippol. 282; 642.

    Lewis & Short latin dictionary > voro

См. также в других словарях:

  • Charybdis — Charybdis …   Wikipédia en Français

  • CHARYBDIS — gurges vorticosus in freto Siculo, versus Meridiem, iuxta litus Tauromenitanum, Scyllae oppositus, contrariis fluctuum concutsibus in miram altitudinem allurgens, statisque temporum vicibus obvia quaeque absorbens, iterumque evomens. Virg. l. 3.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Charybdis — (a. Geogr.), 1) Meerstrudel in der Sicilischen Meerenge von Messina, erzeugt durch die abwechselnde Strömung des Meeres in der Enge von N. nach Su. umgekehrt. Nach der Mythe war Ch. Poseidons Tochter von Gäa (Erde); sie entführte dem Herakles… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Charybdis — Charybdis. Ein schreckliches Ungeheuer weiblichen Geschlechtes, mit Gäa von Poseidon (Neptun) erzeugt. Ihr Heißhunger kannte keine Grenzen, sie raubte Menschen und Thiere und verschlang dieselben; wer ihr nahte, war unrettbar verloren. Als… …   Damen Conversations Lexikon

  • Charybdis — {{Charybdis}} Ein schreckliches Meerwesen, das täglich dreimal die Fluten einschlürft und wieder ausspeit, wobei es ganze Schiffe verschlingen kann. Odysseus entkommt ihm, verliert aber sechs Männer durch die Skylla* (Odyssee XII 208–260). Daß… …   Who's who in der antiken Mythologie

  • Charybdis — Cha*ryb dis, n. [L., Gr. cha rybdis.] A dangerous whirlpool on the coast of Sicily opposite Scylla on the Italian coast. It is personified as a female monster. See {Scylla}. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Chārybdis — Chārybdis, im griech. Mythus ein der Skylla (s.d.) gegenüberliegender furchtbarer Meeresstrudel in der Meerenge von Sizilien …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Charýbdis — Charýbdis, nach Homer ein Meeresschlund im W. des Erdkreises, der dreimal täglich die Flut im Wirbel einzog und wieder herausschleuderte; später in die sizil. Meerenge unweit Messina verlegt. Gegenüber hauste die Skylla (s.d.). – Vgl. Wasser… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Charybdis — Charybdis, nach der Mythe die Tochter des Gottes der Gewässer und der Erde (Poseidon und Gäa, Neptun und Tellus), wurde von Jupiter wegen räuberischer Gefräßigkeit mit dem Blitze erschlagen und in die Meerenge zwischen Calabrien und Sicilien… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Charybdis — CHARYBDIS, is, Gr. Χάρυβδις, ιος, (⇒ Tab. XI.) Neptuns und der Erde Tochter, ein ungemein gefräßiges Weibesstück, welches dem Herkules einige von des Gerpons Rindern entführete, und verzehrete, allein dafür auch von dem Jupiter mit dem Blitze… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Charybdis — whirlpool off the coast of Sicily, now known as Galofalo, 1759, from Gk. Kharybdis, of unknown origin. Cf. SCYLLA (Cf. Scylla) …   Etymology dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»