Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

prodigious

  • 1 prōdigiōsus

        prōdigiōsus adj.    [prodigium], unnatural, wonderful, marvellous, prodigious: atria Circes, O.: cura Veneris, O.: fides, Iu.
    * * *
    prodigiosa, prodigiosum ADJ
    freakish; prodigious

    Latin-English dictionary > prōdigiōsus

  • 2 ingēns

        ingēns tis, adj. with comp.    [2 in+GEN-], not natural, immoderate, vast, huge, prodigious, enormous, great, remarkable: agere gratias mihi Ingentīs, T.: magnitudo corporum, Cs.: praeda: pecunia, exorbitant: aes alienum, S.: pinus, H.: telum, V.: gloria, L.: flagitia, T.: vir famā ingens, ingentior armis, extraordinary, V.—Fig., great, strong, powerful: virtus, S.: ingentis spiritūs vir, L.: Cui genus a proavis ingens, V.
    * * *
    ingentis (gen.), ingentior -or -us, ingentissimus -a -um ADJ
    not natural, immoderate; huge, vast, enormous; mighty; remarkable, momentous

    Latin-English dictionary > ingēns

  • 3 ingens

    ingens, tis, adj. [2. in-genus, gens, that goes beyond its kind or species, qs. uncouth, monstrous], of immoderate size, vast, huge, prodigious, enormous; great, remarkable: magnas vero agere gratias Thais mihi? Gn. Ingentes, Ter. Eun. 3, 1, 1 (cf.:

    satis erat respondere magnas: ingentes inquit, semper auget assentator,

    Cic. Lael. 26, 98):

    ingens immanisque praeda,

    Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    ingens immensusque campus,

    id. de Or. 3, 19, 70:

    pecunia,

    an exorbitant sum, id. Div. in Caecil. 10 init.; cf. id. Prov. Cons. 3, 5:

    aquae,

    Liv. 35, 9, 2:

    aequor,

    Hor. C. 1, 7, 32:

    pinus,

    id. ib. 2, 3, 9:

    exitus Istri,

    Val. Fl. 8, 185:

    clamor,

    Liv. 2, 23, 7:

    gloria,

    id. 2, 22, 6:

    virtus atque animus,

    Hor. S. 2, 7, 103:

    ingentia facta,

    id. Ep. 2, 1, 6:

    vir,

    Sen. Herc. Fur. 441: ingens aliquā re, great, remarkable, distinguished in any respect:

    vir famā ingens, ingentior armis,

    Verg. A. 11, 124:

    gloriā,

    Tac. A. 11, 10:

    viribus opibusque,

    id. H. 1, 61:

    eloquio,

    Stat. S. 1, 4, 71.—
    (β).
    With gen.:

    ingens virium atque animi,

    Sall. H. 3, 13 Dietsch: femina [p. 951] ingens animi, Tac. A. 1, 69:

    vir ingens rerum,

    id. H. 4, 66.—
    (γ).
    With inf.:

    ingens ferre mala,

    Sil. 10, 216.— Comp. ( poet.), Verg. A. 11, 124.—
    II.
    Trop., great, strong, powerful:

    senatus,

    Sil. 11, 67:

    Paulus,

    id. 17, 298:

    ingentis spiritus vir,

    Liv. 21, 1, 5:

    cui genus a proavis ingens,

    Verg. A. 12, 225.

    Lewis & Short latin dictionary > ingens

  • 4 misceo

    miscĕo, miscŭi, mixtum (mistum is found in many MSS. and edd., but is probably a corruption of copyists, representing the weakened sound of x in later times; v. Neue, Formenl. 2, p. 556), 2, v. a. [root mik-, mig-; Sanscr. micras, mixed; Gr. misgô, mignumi; cf. miscellus], to mix, mingle, to intermingle, blend (for the difference between this word and temperare, v. below, II. A.; cf. confundo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.; with abl.:

    (sortes) pueri manu miscentur,

    Cic. Div. 2, 41, 86:

    toxicum antidoto,

    Phaedr. 1, 14, 8:

    mella Falerno,

    Hor. S. 2, 4, 24:

    vina Surrentina faece Falernā,

    id. ib. 2, 4, 55:

    pabula sale,

    Col. 6, 4:

    nectare aquas,

    Ov. H. 16, 198.— With dat.:

    dulce amarumque mihi,

    Plaut. Ps. 1, 1, 61:

    fletum cruori,

    Ov. M. 4, 140; Col. 7, 5:

    inter curalium virides miscere smaragdos,

    Lucr. 2, 805:

    cumque meis lacrimis miscuit usque suas,

    Ov. P. 1, 9, 20. —
    B.
    In partic.
    1.
    To join one's self to, have carnal intercourse with one:

    corpus cum aliquā,

    Cic. Div. 1, 29, 60.—With dat.:

    sic se tibi misceat,

    Ov. M. 13, 866:

    cum aliquo misceri in Venerem,

    App. M. 9, p. 228, 16:

    sanguinem et genus,

    to intermarry, Liv. 1, 9, 4.—
    2.
    To mix, prepare a drink:

    alteri miscere mulsum,

    Cic. Fin. 2, 5, 17; Ov. Am. 1, 4, 29:

    Veientana mihi misces,

    Mart. 3, 49, 1:

    pocula alicui,

    Ov. M. 10, 160:

    lurida terribiles miscent aconita novercae,

    id. ib. 1, 147; cf.: miscenda Cum Styge vina bibas, = you shall die, id. ib. 12, 321:

    nullis aconita propinquis miscuit (Orestes),

    Juv. 8, 219.—
    3.
    Miscere se, or misceri, to mingle with others, to unite, assemble:

    miscet (se) viris,

    Verg. A. 1, 440:

    se partibus alicujus,

    Vell. 2, 86, 3:

    ipsa ad praetoria densae Miscentur,

    assemble, Verg. G. 4, 75.—
    4.
    Miscere manus or proelia, to join battle, engage ( poet.):

    miscere manus,

    Prop. 2, 20, 66:

    proelia dura,

    id. 4, 1, 28;

    hence, vulnera,

    to inflict wounds on each other, Verg. A. 12, 720.—
    5.
    Of storms, to throw into confusion, to disturb, confound, embroil ( poet.):

    caelum terramque,

    Verg. A. 1, 134:

    magno misceri murmure pontum,

    id. ib. 1, 124:

    miscent se maria,

    id. ib. 9, 714.—Hence, of persons, to raise a great commotion, make a prodigious disturbance, to move heaven and earth:

    caelum ac terras,

    Liv. 4, 3, 6:

    quis caelum terris non misceat et mare caelo,

    Juv. 2, 25; cf.:

    mare caelo confundere,

    id. 6, 282. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to mix, mingle, unite, etc.:

    dulce amarumque una nunc misces mihi,

    Plaut. Ps. 1, 1, 63: miscent inter sese inimicitiam agitantes, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 275 Vahl.):

    animum alicujus cum suo miscere,

    Cic. Lael. 21, 81:

    gravitate mixtus lepos,

    id. Rep. 2, 1, 1:

    misce Ergo aliquid de nostris moribus,

    Juv. 14, 322:

    ex dissimillimis rebus misceri et temperari,

    Cic. Off. 3, 33, 119; cf.

    , joined with temperare,

    id. Or. 58, 197;

    also opp. to temperare, since miscere signifies merely to mix, but temperare to mix in due proportion: haec ita mixta fuerunt, ut temperata nullo fuerint modo,

    Cic. Rep. 2, 23, 42.—
    B.
    In partic.
    1.
    To share with, impart to another; to take part in, share in a thing (rare and perhaps not ante-Aug.):

    cum amico omnes curas, omnes cogitationes tuas misce,

    share, Sen. Ep. 3, 3:

    se negotiis,

    to take part in, engage in, Dig. 26, 7, 39, § 11:

    administrationi,

    ib. 27, 1, 17, § 5:

    paternae hereditati,

    ib. 29, 2, 42, § 3. —
    2.
    (Acc. to I. B. 5.).
    a.
    To throw into confusion, to embroil, disturb (class.): om [p. 1150] nia infima summis paria fecit, turbavit, miscuit, Cic. Leg. 3, 9, 19:

    rem publicam malis concionibus,

    id. Agr. 2, 33, 91:

    coetus,

    Tac. A. 1, 16:

    animorum motus dicendo,

    Cic. de Or. 1, 51, 220:

    anima, quae res humanas miscuit olim,

    Juv. 10, 163.—
    b.
    To stir up, occasion, excite, rouse:

    ego nova quaedam misceri et concitari mala jam pridem videbam,

    stirred up, devised, Cic. Cat. 4, 3, 6:

    seditiones,

    Tac. H. 4, 68 fin.
    3.
    Misceri aliquo, to be changed into:

    mixtus Enipeo Taenarius deus,

    Prop. 1, 13, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > misceo

  • 5 monocolus

    mŏnŏcōlus, i, m., = monokôlos, onelegged, epithet applied to a fabled race of giants, each with but one leg of prodigious strength (post-Aug.):

    hominum genus, qui monocoli vocarentur, singulis cruribus,

    Plin. 7, 2, 2, § 23; cf. Gell. 9, 4, 9; Sol. 52, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > monocolus

  • 6 prodigialis

    prōdĭgĭālis, e, adj. [prodigium].
    I.
    Unnatural, strange, wonderful, portentous, prodigious (post-class.):

    res,

    Amm. 25, 10, 1:

    caput,

    Claud. in Ruf. 2, 434:

    signa,

    Prud. Ham. 467.—Adverb.:

    prodigiale canens,

    Stat. Th. 7, 403:

    cometes prodigiale rubens,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 232.—
    II.
    That averts bad omens (Plautin.):

    prodigialis Juppiter,

    Plaut. Am. 2, 2, 107.— Adv.: prōdĭgĭā-lĭter, unnaturally, in a strange manner, prodigiously ( poet. and in post-Aug. prose):

    variare rem unam,

    Hor. A. P. 29:

    accidere,

    Col. 3, 3, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > prodigialis

  • 7 prodigialiter

    prōdĭgĭālis, e, adj. [prodigium].
    I.
    Unnatural, strange, wonderful, portentous, prodigious (post-class.):

    res,

    Amm. 25, 10, 1:

    caput,

    Claud. in Ruf. 2, 434:

    signa,

    Prud. Ham. 467.—Adverb.:

    prodigiale canens,

    Stat. Th. 7, 403:

    cometes prodigiale rubens,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 232.—
    II.
    That averts bad omens (Plautin.):

    prodigialis Juppiter,

    Plaut. Am. 2, 2, 107.— Adv.: prōdĭgĭā-lĭter, unnaturally, in a strange manner, prodigiously ( poet. and in post-Aug. prose):

    variare rem unam,

    Hor. A. P. 29:

    accidere,

    Col. 3, 3, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > prodigialiter

  • 8 prodigiosus

    prōdĭgĭōsus, a, um, adj. [prodigium], unnatural, strange, wonderful, marvellous, prodigious ( poet. and in post-Aug. prose):

    atria Circes,

    Ov. M. 13, 968:

    cura Veneris,

    id. ib. 9, 727:

    mendacia,

    id. Am. 3, 6, 17:

    corpora,

    Quint. 1, 1, 2; cf. id. 2, 5, 11:

    astra,

    Stat. Th. 3, 523:

    ostentatio (virium),

    Plin. 7, 20, 19, § 83:

    fides,

    Juv. 13, 62:

    prodigiosum dictu!

    Tac. H. 3, 56: ora prodigiosa Tartarei canis, mart. 5, 36, 2.— Comp.: quo nihil prodigiosius passa est respublica, Trebell. XXX. Tyr. 31; Salv. Gub. Dei, 7, p. 281. — Adv.: prōdĭgĭōsē, in an unnatural, strange, or wonderful manner:

    lien cum jecinore locum aliquando permutat, sed prodigiose,

    Plin. 11, 37, 80, § 204; 30, 11, 29, § 95.

    Lewis & Short latin dictionary > prodigiosus

  • 9 rudens

    1.
    rŭdens, entis ( gen. plur. rudentium, Vitr. 10, 19; Prud. adv. Symm. praef. 2; abl. rudenti, Vitr. 10, 2), m. ( fem., Plaut. Rud. 4, 3, 1) [etym. unknown; acc. to the [p. 1603] ancients from rudo, on account of the rattling; v. Non. p. 51], a rope, line, c ord (very freq. and class.; syn.: restis, funis).
    I.
    Usu., a rope, line, belonging to the standing or running rigging of a ship; a stay, halyard, sheet, etc.; plur. collect., the rigging, cordage: clamor tonitruum et rudentum sibilus, Pac. ap. Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; cf. Varr. L. L. 5, § 7 Müll. N. cr.; and Serv. Verg. A. 1, 87 (Trag. Rel. p. 100 Rib.);

    imitated by Vergil: clamorque virum stridorque rudentum,

    Verg. A. 1, 87; Plaut. Rud. 4, 3, 1; 76; 92; Cic. Div. 1, 56, 127; Quint. 10, 7, 23; Verg. A. 3, 267; 682; 10, 229; Hor. Epod. 10, 5; Ov. M. 3, 616; 11, 474; 495 et saep.— Hence,
    B.
    Rudens, the title of a comedy by Plautus.
    C.
    Trop.:

    rudentem explicavit immensum,

    spun a long yarn, unfolded a prodigious series of facts, Amm. 29, 1, 6. —Prov.:

    rudentibus apta fortuna,

    a very uncertain fortune, Cic. Tusc. 5, 14, 40.—
    II.
    The rope of an engine of war, Vitr. 10, 17 sq.
    2.
    rŭdens, entis, Part. of rudo.

    Lewis & Short latin dictionary > rudens

  • 10 vastus

    vastus, a, um, adj. [cf.: vanus, vacuus], empty, unoccupied, i.e. waste, desert.
    I.
    Lit. (so rare but class.;

    syn.: vacuus, desertus): genus agrorum propter pestilentiam vastum atque desertum,

    Cic. Agr. 2, 26, 69:

    lex erat lata vasto ac relicto foro,

    id. Sest. 24, 53:

    agrum vastum ac desertum habere,

    Liv. 28, 11, 10:

    vasta ac deserta urbs,

    id. 24, 3, 11; 28, 7, 12: vasta incendiis ruinisque urbs, id. 5, 53, 1:

    mons vastus ab naturā et humano cultu,

    uncultivated, Sall. J. 48, 3:

    urbs a defensoribus vasta,

    without, Liv. 23, 30, 7 (al. ex conj. vacua).—
    B.
    Trop. (the fig. taken from tracts of country lying waste or untilled), uncultivated, unpolished, rude, rough, harsh:

    vultu motuque corporis vasti atque agrestes,

    Cic. de Or. 1, 25, 115:

    vastus homo atque foedus,

    id. ib. 1, 25, 117:

    vasti quidam et insubidi,

    Gell. 19, 9, 9:

    fugiemus crebras vocalium concursiones, quae vastam atque hiantem orationem reddunt, ut hoc est: baccae aeneae amoenissimae impendebant,

    Auct. Her. 4, 12, 18:

    omnia vasta ac temeraria esse,

    Liv. 24, 48, 7:

    littera vastior,

    too harsh-sounding, Cic. Or. 45, 153.—
    II.
    Transf.
    A.
    Desolate, deserted: abs te viduae et vastae virgines sunt, made lonely, Enn. ap. Serv. Verg. A. 1, 52 (Trag. v. 279 Vahl.):

    dies per silentium vastus,

    Tac. A. 3, 4.—
    B.
    Wasted by destruction, laid waste, ravaged, devastated, destroyed (rare; cf.

    vastatus): fit vasta Troja,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 130:

    jam hanc urbem ferro vastam faciet Peleus, Att. ap. Fest. pp. 372 and 373: haec ego vasta dabo,

    Verg. A. 9, 323:

    nec solum modo vastum hosti relictum, sed castellis etiam vicisque illatus ignis,

    Liv. 10, 12, 8.—
    C.
    With the predom. idea of extent, vast, immense, enormous, huge, monstrous (syn.: ingens, immanis).
    1.
    Of size: jamque fere pulvis ad caelum vasta videtur, Enn. ap. Non. 217, 11 (Ann. v. 286 Vahl.):

    immani et vastae insidens beluae,

    Cic. Rep. 2, 40, 67:

    vasta et immanis belua,

    id. Div. 1, 24, 49; cf.:

    vastissimae beluae,

    id. Rep. 2, 26, 49: elephanto beluarum nulla prudentior;

    ad figuram quae vastior?

    id. N. D. 1, 35, 97:

    summa erat vasto atque aperto mari, difficultas navigandi,

    Caes. B. G. 3, 12; cf.:

    in vastissimo atque apertissimo Oceano,

    id. ib. 3, 9, 7:

    fossa vastissima,

    Cic. Rep. 2, 6, 11:

    solitudines,

    id. ib. 2, 6, 19:

    campi,

    Verg. A. 3, 13:

    Charybdis,

    Lucr. 1, 722:

    antiquus crater, quem vastum vastior ipse Sustulit Aegides,

    Ov. M. 12, 236:

    antrum,

    Verg. A. 1, 52:

    hiatus speluncae,

    id. ib. 6, 237:

    suspectus turris,

    id. ib. 9, 530:

    manus,

    Ov. F. 2, 322:

    arma,

    Verg. A. 10, 768:

    corpus,

    Col. 7, 12, 3.—
    2.
    Transf., of degree, etc., immense, enormous, prodigious, vast, etc.:

    iter,

    i.e. on the vast ocean, Ov. M. 14, 438:

    certamen,

    Verg. A. 12, 553:

    impetus,

    Hor. C. 4, 14, 30:

    pugnae Cannensis clades vastissima,

    Gell. 5, 17, 5:

    tempestas,

    Col. 2, 20, 5; cf.:

    vapores vastissimi,

    id. 2, 20, 1:

    clamor,

    Verg. A. 10, 716; Ov. M. 12, 494:

    murmur,

    Verg. A. 1, 245:

    latratus,

    Col. 7, 12, 3:

    tonitru,

    Val. Fl. 1, 617:

    pondus,

    Verg. A. 5, 447; Ov. H. 9, 88.—
    3.
    Trop.:

    vastus animus,

    i.e. insatiable, Sall. C. 5, 4.—Rarely with abstr. nouns:

    quam vasta potentia nostra est,

    Ov. M. 2, 520:

    varia vastaque scientia,

    Col. 1, pr. 28:

    nefas,

    Sen. Herc. Oet. 767.— Adv.: vastē.
    1.
    (Acc. to vastus, I. B.) Rudely, harshly:

    loqui non aspere, non vaste, non rustice, etc.,

    Cic. de Or. 3, 12, 45:

    ne vastius diducantur verba,

    id. ib. 3, 43, 172.—
    2.
    (Acc. to II. B.) Widely, vastly, immensely, violently, enormously:

    vaste cedentia litora,

    Mel. 1, 1, 4:

    vastius insurgens decimae ruit impetus undae,

    Ov. M. 11, 530:

    vastius podagra correpti,

    Scrib. Comp. 107.

    Lewis & Short latin dictionary > vastus

См. также в других словарях:

  • Prodigious — Pro*di gious, a. [L. prodigiosus, fr. prodigium a prodigy; cf. F. prodigieux. See {Prodigy}.] [1913 Webster] 1. Of the nature of a prodigy; marvelous; wonderful; portentous. [Obs. or R.] Spenser. [1913 Webster] It is prodigious to have thunder in …   The Collaborative International Dictionary of English

  • prodigious — [adj1] huge, enormous big, colossal*, fantastic, giant, gigantic, gross, Herculean*, immeasurable, immense, inordinate, jumbo*, king size*, large, mammoth, massive, mighty, monstrous, monumental, mortal, stupendous, towering, tremendous, vast;… …   New thesaurus

  • prodigious — I (amazing) adjective abnormal, anomalous, astonishing, astounding, bizarre, curious, dumbfounding, exceptional, extraordinary, fantastic, freakish, grotesque, impressive, inconceivable, incredible, indescribable, marvelous, miraculous,… …   Law dictionary

  • prodigious — 1550s, having the appearance of a prodigy, from L. prodigiosus strange, wonderful, marvelous, from prodigium (see PRODIGY (Cf. prodigy)). Meaning vast, enormous is from c.1600. Related: Prodigiously …   Etymology dictionary

  • prodigious — *monstrous, tremendous, stupendous, monumental Analogous words: enormous, immense, *huge, vast, gigantic, mammoth, colossal: amazing, astounding, flabbergasting (see SURPRISE) …   New Dictionary of Synonyms

  • prodigious — ► ADJECTIVE ▪ impressively large. DERIVATIVES prodigiously adverb. ORIGIN Latin prodigiosus, from prodigium portent …   English terms dictionary

  • prodigious — [prō dij′əs, prədij′əs] adj. [L prodigiosus, marvelous < prodigium: see PRODIGY] 1. wonderful; amazing 2. of great size, power, extent, etc.; enormous; huge 3. Obs. portentous prodigiously adv. prodigiousness n …   English World dictionary

  • prodigious — pro|di|gious [prəˈdıdʒəs] adj [usually before noun] very large or great in a surprising or impressive way prodigious amounts/quantities of sth ▪ Some galaxies seem to release prodigious amounts of energy. ▪ the artist s prodigious output… …   Dictionary of contemporary English

  • prodigious — [[t]prədɪ̱ʤəs[/t]] ADJ GRADED: usu ADJ n Something that is prodigious is very large or impressive. [LITERARY] This business generates cash in prodigious amounts... He impressed all who met him with his prodigious memory. Derived words:… …   English dictionary

  • prodigious — prodigiously, adv. prodigiousness, n. /preuh dij euhs/, adj. 1. extraordinary in size, amount, extent, degree, force, etc.: a prodigious research grant. 2. wonderful or marvelous: a prodigious feat. 3. abnormal; monstrous. 4. Obs. ominous. [1545… …   Universalium

  • prodigious — pro|di|gious [ prə dıdʒəs ] adjective very great or impressive: prodigious feats of bravery his prodigious memory ╾ pro|di|gious|ly adverb …   Usage of the words and phrases in modern English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»