-
1 bekennen
bekennen *I. vtII. vr1) sich zu jdm \bekennen przyznawać się do kogośsich schuldig \bekennen przyznawać [ perf przyznać] się do winysich zu einer Tat \bekennen przyznawać [ perf przyznać] się do jakiegoś czynu2) ( sich zeigen als)\bekennender Christ/\bekennende Christin sein dawać [ perf dać] świadectwo swojej chrześcijańskiej wiarysich zum Deutschtum \bekennen czuć się Niemcem(-ką) -
2 wyznawać
wyznawać (wyznaję) < wyznać> (-am) gestehen; tajemnicę offenbaren; winę, grzechy bekennen; prawdę anvertrauen;wyznawać miłość k-u jemandem seine Liebe gestehen;wyznawać zasadę, pogląd vertreten;wyznawać religię sich zu einer Religion bekennen, einer Religion angehören;wyznawać religię chrześcijańską sich zum Christentum bekennen, dem Christentum angehören;wyznawać się fam. sich auskennen -
3 uznawać
uznał, że … er fand, dass …, lit er befand, dass …;uznawać swoją winę sich schuldig bekennen; seine Schuld einsehen;uznawać swój błąd seinen Fehler einsehen;uznawać za słuszne gutheißen, billigen;uznawać za konieczne als notwendig ansehen;uznawać za zmarłego für tot erklären;uznawać winnym schuldig sprechen;uznawać dziecko JUR die Vaterschaft anerkennen;uznawać się winnym sich schuldig bekennen;uznawać się za pokonanego sich geschlagen geben -
4 wyznać
vt pfbekennen, gestehen -
5 poczuwać się
poczuwać się do obowiązku sich verpflichtet fühlen;poczuwać się do odpowiedzialności sich verantwortlich fühlen;poczuwać się do winy sich seiner Schuld bewusst sein -
6 przyznawać
przyznawać (przyznaję) < przyznać> (-am) kredyt, rabat gewähren; stypendium bewilligen; tytuł, nagrodę, obywatelstwo verleihen;przyznawać rację k-u jemandem Recht geben;przyznam, że … ich gebe zu, dass …;przyznawać się eingestehen; JUR gestehen;przyznawać się do winy seine Schuld eingestehen, seine Schuld bekennen;przyznam się, że … ich muss eingestehen, dass … -
7 farba
farba [farba] f\farba do włosów Haarfarbe f -
8 przyznać
perf,\przyznać komuś coś obywatelstwo, status jdm etw verleihen; kredyt jdm etw gewähren [ lub einräumen]; nagrodę, wyróżnienie jdm etw zuerkennen [ lub verleihen]; stypendium jdm etw gewähren [ lub zuerkennen]\przyznać, że... zugeben, dass...muszę \przyznać, że... ich muss zugeben, dass...\przyznać się do czegoś etw gestehen\przyznać się do winy sich +akk schuldig bekennen -
9 puszczać
I. vt3) (pot: pozwalać iść) gehen lassen\puszczać dzieci bez opieki die Kinder ohne Aufsicht lassen\puszczać kogoś przodem jdn vorlassen, jdm Vortritt lassen\puszczać latawca den Drachen steigen lassen11) \puszczać coś z dymem etw in Rauch aufgehen lassen\puszczać farbę Farbe bekennen\puszczać coś w niepamięć etw in Vergessenheit bringennie \puszczać pary z ust den Mund haltenpuścić coś w ruch etw in Gang bringen [ lub setzen]\puszczać coś mimo uszu etw unbeachtet lassen1) ( ustępować pod naciskiem) drzwi: sich +akk öffnen lassenoczko [w pończosze] puszcza eine Masche [im Strumpf] ist gelaufen3) ( dawać się usunąć) plama: sich +akk entfernen lassen4) ( tracić barwę) bluzka: abfärbenIII. vr1) ( przestawać się trzymać)\puszczać się czegoś etw loslassen2) (pot: poruszać się szybko)\puszczać się pędem fortgehen, losrennen -
10 świadectwo
świadectwo [ɕfjadɛʦ̑tfɔ] nt\świadectwo dojrzałości Reifezeugnis nt, Abiturzeugnis nt, Zeugnis nt der allgemeinen/fachgebundenen Hochschulreife\świadectwo lekarskie ärztliches Attest, medizinisches Gutachten\świadectwo niekaralności Führungszeugnis nt\świadectwo pracy Arbeitszeugnis nt\świadectwo szkolne Schulzeugnis nt\świadectwo ślubu/urodzenia Heirats-/Geburtsurkunde f\świadectwo szczepień Impfschein m, Impfpass m\świadectwo ukończenia kursu Zertifikat nt\świadectwo zgonu Sterbeurkunde f, Totenschein mprzedstawić \świadectwo das Zeugnis vorlegenwystawić komuś [świetne/kiepskie] \świadectwo (t. przen) jdm ein [hervorragendes/mieses] Zeugnis ausstellen ntbyć świadectwem czegoś ( książk) Zeugnis von etw seindać \świadectwo czemuś ( książk) von etw Zeugnis ablegendać \świadectwo prawdzie ( książk) der Wahrheit die Ehre gebendać \świadectwo swej wierze ( książk) seinen Glauben bekennen -
11 wyznawać
I. vt\wyznawać komuś sekret jdm ein Geheimnis offenbaren [ lub verraten]2) ( prezentować)\wyznawać pogląd, że... der Ansicht sein, dass...\wyznawać religię sich +akk zu einer Religion bekennen\wyznawać się w czymś sich +akk mit etw auskennen -
12 Farbe
Farbe ['farbə] <-, -n> fin \Farbe kolorowyer vertritt die \Farben seines Landes [on] reprezentuje barwy narodowe2) (Gesichts\Farbe) cera f\Farbe bekommen nabrać kolorów5) \Farbe bekennen wyłożyć karty -
13 schuldig
I. adjsich \schuldig bekennen przyznawać [ perf przyznać] się do winyjdn \schuldig sprechen uznawać [ perf uznać] kogoś winnym2) ( verpflichtet)jdm Geld/Dank \schuldig sein być winnym komuś pieniądze/podziękowanieII. adv\schuldig geschieden sein być rozwiedzionym z własnej winy
См. также в других словарях:
Bekennen — Bekênnen, verb. irreg. act. S. Kennen. 1) Bekannt machen, in welcher Bedeutung dieses Wort nur im biblischen und theologischen Verstande üblich ist. Gottes Nahmen bekennen. Christum bekennen. 2) Gestehen, besonders von Vergehungen und Verbrechen … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
bekennen — Vsw std. (8. Jh.), mhd. bekennen, ahd. bikennen Stammwort. Bedeutet ursprünglich (er)kennen (bekannt), hat aber in der Rechtssprache die Funktion von bekannt machen übernommen (es ist also semantisch vom Partizip abhängig). Der Ausdruck wird früh … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
bekennen — bekennen: Die Präfixbildung mhd. bekennen, ahd. bikennan bedeutete ursprünglich »‹er›kennen« (vgl. ↑ kennen), wovon noch das Adjektiv ↑ bekannt zeugt. Der heute allein gültige Sinn »gestehen, als Überzeugung aussprechen«, eigentlich »zur Kenntnis … Das Herkunftswörterbuch
bekennen — V. (Mittelstufe) seine Schuld eingestehen Synonyme: gestehen, zugeben Beispiel: Er bekannte seine Sünden. Kollokation: einen Fehler bekennen … Extremes Deutsch
Bekennen — (Kartensp.), Farbe b., ein Blatt von der ausgespielten Farbe zugeben … Pierer's Universal-Lexikon
bekennen — eingestehen; einräumen; offenbaren; gestehen; zugeben; singen (umgangssprachlich); beichten * * * be|ken|nen [bə kɛnən], bekannte, bekannt: 1. <tr.; hat offen aussprechen, zugeben: seine Schuld bekennen; … Universal-Lexikon
bekennen — be·kẹn·nen; bekannte, hat bekannt; [Vt/i] 1 (etwas) bekennen meist voller Reue offen sagen oder gestehen, dass man etwas meist Schlechtes getan hat ≈ beichten <seine Sünden, seine Schuld bekennen>; [Vt] 2 seinen Glauben bekennen offen… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Bekennen — 1. Bekant ist halb gebuesset. – Agricola, I, 123; Guttenstein, I, 33; Egenolff, 79a; Eiselein, 65; Henisch, 269; Simrock, 904; Eisenhart, 593; Pistor., II, 71; Hertius, I, 104; Hillebrand, 235; Körte, 486. Auch wol: ehrlich, frei, ganz, wohl… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
bekennen — beichten, ein Bekenntnis ablegen, eingestehen, einräumen, gestehen, zugeben; (geh.): offenbaren; (österr., sonst geh.): einbekennen. sich bekennen a) einstehen, eintreten, Flagge zeigen, Ja sagen, stehen; (geh.): sich offenbaren. b) sich… … Das Wörterbuch der Synonyme
bekennen — be|kẹn|nen ; sich bekennen; Bekennende Kirche (Name einer Bewegung in den deutschen evangelischen Kirchen); {{link}}K 150{{/link}} … Die deutsche Rechtschreibung
Bekennen will ich seinen Namen — Cantate BWV 200 Titre français Je veux confesser son nom Liturgie Purification de Marie Création 1740 ou 1742 Texte original … Wikipédia en Français