Перевод: с греческого на английский

с английского на греческий

Lang

  • 1 κάμπτω

    Grammatical information: v.
    Meaning: `bend, bow, curve' (Il., IA.).
    Other forms: fut. κάμψω, aor. κάμψαι, pass. καμφθῆναι (A., Th.; v. l. Ι 158), perf. pass. κεκάμφθαι (Hp.),
    Compounds: often with prefix, e. g. ἀνα-, κατα-, ἐπι-, περι-, συν-; as 1. member e. g. in καμψί-πους adjunct of Έρινύς (A. Th. 791 [lyr.]), meaning uncertain,
    Derivatives: Substant. 1. ( ἀνα-, ἐπι-, περι-, συγ-)καμπή `bow, curvature' (IA.) with κάμπιμος `bent' (E. IT 81, verse end; after πομπή: πόμπιμος, s. Arbenz Die Adj. auf - ιμος 81); ἐπικάμπ-ιος `forming an ἐπικαμπή, bow, bend', milit. a. building techn. expression (Ph. Bel., Plb.). 2. ( ἀνα-, κατα-, ἐπι-, συγ- etc.) κάμψις `bow, curving' (IA.); s. Schwyzer 444 n. 11. 3. καμπτήρ, - ῆρος m. "bender, curver", as milit. and sport-term `bend, turning-point of the racing course' (X., Arist., Herod.) with καμπτήριος (sch.). 4. περικάμπτης `tergiversator' (gloss.). - Adject. 5. καμπύλος `bent, curved' (Il.; after ἀγκύλος, Chantraine Formation 250) with καμπύλη f. `crook' (Ar., Plu.), καμπουλίρ (= καμπυλίς) ἐλαίας εἶδος. Λάκωνες H., καμπυλότης `being curved' (Hp., Arist.), καμπύλλω `curve' (Hp.), also καμπυλεύομαι, καμπυλόομαι (medic.), καμπυλιάζω (Phot., Suid.); poet. lengthening καμπυλόεις (AP; Schwyzer 527). 6. ἐπι-, περι-καμπής `curved', from ἐπι-, περι-κάμπτω (vgl. Chantraine 426f., Strömberg Prefix Studies 101). 7. καμπτικός `flexible' (Arist., Poll.). 8. καμψόν καμπύλον H.; after γαμψός? (cf. Schwyzer 516, Chantraine 434, Stang Symb. Oslo. 23, 46ff.).
    Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
    Etymology: This root, which is well represented in Greek, has a verbal stem καμπ- without ablaut, with the primary verbal noun καμπ-ή (with καμπ-ύλος?) and κάμπ-τω with κάμψαι etc., and has in the other languages scattered nominal representatives, partly in metaph. meanings and therefore not always certain: Latv. kampis `curved wood, hook for a kettle', Lith. kam̃pas `corner, side, hidden place', also `curved wood at the collar (of a horse)', with which agree both Lat. campus `field' (prop. `(bow) Biegung, (lower field) Niederung'?) and a German. adj. `mutilated, lame', e. g. Goth. hamfs. "Beside it stands with final -b (cf. on σκαμβός) a Celtic adjective `curved', OIr. camm etc. (\< * cambo-; to which Krahe Beitr. z. Namenforschung 3, 231 connects the brook- and place-name Kobenz \< * Kambantia); cf. further Campona GN in Pannonia). - Further there are in Baltic several words for `curved etc.' with u-vowel, Lith. kum̃pas `curved', Latv. kùmpt `become bent, verschrumpfen' a. o., which may have a reduced vowel-grade, but at the same time have a popular character and therefore can only be added here with reserve." The same applies perhaps even more to a few Skt. words: kumpa- `lame in the hand' (lex.) and, because of the meaning, Skt. kampate `tremble'; cf. Mayrhofer KEWA s.vv." More forms in Pok. 525, W.-Hofmann s. campus, Fraenkel Lit. et. Wb. s. kam̃pas. - From κάμψαι perh. Lat. campsāre `sail around, bend off' (Span. cansar etc., Rice Lang. 19, 154ff.); from καμπή Lat.-Rom. camba, gamba (see Fohalle Mélanges Vendryes 157ff., Kretschmer Glotta 16, 166f.) and Alb. kāmbë `leg, foot' (Mann Lang. 17, 19 and 26, 380); from καμπύλος Osman. kambur `hump, humpy' \> NGr. καβούρης (Maidhof Glotta 10, 10); in Byz. γαμματίζω = κάμπτω, - ομαι Amantos assumes (s. Kretschmer Glotta 16, 179) a noun *γάμμα, *κάμμα. - I have maintained here Frisk's discussion, as it shows clearly how unreliable the material is; it is rather from a substratum language. To this comes that IE would require a form * kh₂mp-, a type that is quite rare. The conclusion can only be that καμπ- is of Pre-Greek origin. - Cf. on γαμψός and γνάμτω, for which I also arrived at this conclusion.
    Page in Frisk: 1,774-775

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κάμπτω

  • 2 μᾱνός

    μᾱνός
    Grammatical information: adj.
    Meaning: `thin, loose, open in texture, rare' (IA., Emp. 75, 1, μᾰνός (Telecl. 61); βανόν s. below.
    Compounds: Compp., e.g. μᾰνό-στημος `with loose chain, thin, fine' (A. Fr. 297 = 688 Mette).
    Derivatives: μανότης `thinness, rareness' (Pl., Arist., Thphr.), μανία `id.' (An. Ox.); μανώδης `thin' (Arist.); μανάκις `rare' (Pl. Com., H.: πολλάκις); μανόω `loosen' (Thphr.) with μάνωσις (Arist.). - With dissimilation (?) βανόν λεπτόν H.
    Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]
    Etymology: Beside Ion. μᾱνός, Att. μᾰνός from *μανϜός stands μάνυ μικρόν (cod. πικρόν). Άθαμᾶνες H.; on u: ŭo Chantraine Form. 122, Schwyzer 472. The u-stem can be seen in Arm. manr, gen. manu `small, thin, fine', manu-k `child, boy, servant'; but on μάνυ-ζα s.v. After Brugmann RhM 62, 634f. here also μαναύεται παρέλκεται H. (prop. `isolates himself'? but the - αυ- remains unexplained); rejected by Hahn Lang. 18, 88) and, quite uncertain, βάναυσος (s. v.). Albanian combination by Mann Lang. 17,21: to mêj, aor. mêna (\< *mn̥i̯ō) `I lessen, cease, stop'. S. also Mezger Word 2, 237. Others further connect Skt. manā́k `a lttle', Lith. meñkas `short', Hitt. maninku- `close', all of unclear formation. Still OIr. menb \< *menu̯o- (Benveniste, BSL 50, 1954, 41). μανυ- from *mn̥h₂-u-? (cf. μανώδης, μαν-άκις) which conflicts with the etymology of menb. Cf. Pok. 728? Here perhaps μόνος. For Pre-Greek, Fur. 221 on good grounds.
    See also: -- Weiteres s. μόνος.
    Page in Frisk: 2,171-172

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μᾱνός

  • 3 νύξ

    νύξ, νυκτός
    Grammatical information: f.
    Meaning: `night' (Il.).
    Compounds: Often as 1. member, e.g. νυκτο-μαχ-ία, - ίη f. abstract formation as if from *νυκτο-μάχος; νυκτο-μαχέω Plu.), νυκτί-πλαγκτος `causing to wander by night' (A.; with locativ. 1. member, partly prob. also analogical; cf. below); as 2. member e.g. in ἀωρό-νυκτ-ος `in untimely nightly hour' (A. Ch. 34), μεσο-νύκτ-ιος `in the middle of the night' (Pi., Hp.; from μέσαι νύκτες); besides - νυχ-, e.g. ἔν-νυχ-ος, ἐν-νύχ-ιος `nightly, in the night' (Il.), νύχιος `nightly' (Hes.), νυχεύω `wake through the night' (E., Nic.); cf. below.
    Derivatives: Many derivv., most with ρ-suffix (s. below): 1. νύκτωρ adv. `at night' (Hes., Archil.); 2. νύκτερος `nightly' (trag.) with νυκτερίς, - ίδος f. `bat' (Od., cf. Lommel Femininbild. 53), also as fish- and plantname (Opp., resp. Aët.; Strömberg Fischn. 111, s. also Pflanzenn. 74 on ἑσπερίς a.o.), νυκτερῖτις, - ιδος f. ' ἀναγαλλὶς ἡ κυανῆ' (Ps.-Dsc.; Redard 74f.), νυκτερεύω `pass the night waking', also with δια-, ἐν- etc. (X.), from which νυκτερ-εία f. `nightly chase' (Pl.), - ευμα n. `nightquarters' (Plb.), - ευτής m. `nightly hunter' (Pl.), - ευτικός `useful in nightly hunt' (X.); 3. νυκτέριος `nightly' (Aret., Luc.), τὰ νυκτέρεια = ἡ νυκτερεία (Eun.); 4. νυκτερινός `id.' (IA.) with νυκτερινία or - εία f. `direction of night watch' (Ephesos Ip; wr. - ηα); 5. νυκτερήσιος `id.' (Luc., S. E.; for - ίσιος?, s. Fraenkel 2, 151, n. 1 a. below). -- Further the rare νύκτιος `nightly' (AP), νυκτῳ̃ον n. `temple of the night' (Luc.), after μητρῳ̃ον a. o., Νυκτεύς m. PN (Apollod., prob. shortname; Bosshardt 125 f.). -- On itself stands with λ-sufflx νυκτάλωψ, s. v. But νυκτέλιος adjunct of Dionysos (AP, Plu., Paus.) haplologically for *νυκτι-τέλιος as hypostasis of νύξ and τέλος ( τελέω), cf. νυκτελεῖν ἐν νυκτὶ τελεῖν H. and Schwyzer 483.
    Origin: IE [Indo-European] [762] * nekʷt- `night'
    Etymology: Old inherited word for `night', in most IE languages retained: Lat. nox, gen. pl. nocti-um, Germ., e.g. Goth. nahts, Skt. nák, acc. nákt-am (as adv.), Lith. naktìs, gen. pl. nakt-ų̄, Slav., e.g. OCS noštь etc., all from IE * nokt-; the i-stem in Lat. nocti-um, Lith. nakt-ìs, OCS nošt-ь etc. comes from innovations of the separate languages. The deviating υ in νύξ is often explained as reduced grade e.g. by Brugmann (e.g. Grundr.2II: 1,435), who sees in it the reflex of a following labiovelar; basis then * nokʷt-, what is confirmed by Hitt. nekuz (gen. sg.) from IE * nekʷt-s. Diff. W. Petersen AmJPh. 56, 56f. (υ after *λύξ in ἀμφι-λύκ-η etc.); Sapir Lang. 14, 274 (υ from a laryngal, which is certainly wrong); diff. still H. Petersson LUÅ, NF 11: 5, 12 f. (rejected by imself Heteroklisie 122 f.). -- The pregr. existence of the r-stem in νύκτωρ (formation like ὕδωρ?; Schwyzer 519 a. n. 4) etc. is proven by Lat. nocturnus; the further formation of the adjectives goes partly parallel to the derivv. from ἦμαρ, ἡμέρα: νυκτερινός: ἡμερινός, νυκτέριος: ἡμέριος, νυκτερήσιος: ἡμερήσιος (s.v.); also νυκτερεύω: ἡμερεύω. Diff., hardly correct on νύκτερος Szemerényi Glotta 38, 120: innovation after ἕσπερος. An i-stem, alternating with the r-stem, is supposed by Benveniste Origines 81 with doubtful right in the 1. member νυκτι--; cf. above. -- The aspirated and t-less form in νύχα νύκτωρ H., ἔν-νυχ-ος, - ιος, εἰνά-νυχ-ες, `nine nights long', νύχιος etc. is attested only for Greek; a convincing explanation has not yet been given; s. the lit. in W.-Hofmann s. nox (with many details) and WP. 2, 338; also Specht Ursprung 220 and Austin Lang. 18, 24 (with Belardi Doxa 3, 215). On - νυχ- as 2. member also Sommer Nominalkomp. 64 f.
    Page in Frisk: 2, 327

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > νύξ

  • 4 νυκτός

    νύξ, νυκτός
    Grammatical information: f.
    Meaning: `night' (Il.).
    Compounds: Often as 1. member, e.g. νυκτο-μαχ-ία, - ίη f. abstract formation as if from *νυκτο-μάχος; νυκτο-μαχέω Plu.), νυκτί-πλαγκτος `causing to wander by night' (A.; with locativ. 1. member, partly prob. also analogical; cf. below); as 2. member e.g. in ἀωρό-νυκτ-ος `in untimely nightly hour' (A. Ch. 34), μεσο-νύκτ-ιος `in the middle of the night' (Pi., Hp.; from μέσαι νύκτες); besides - νυχ-, e.g. ἔν-νυχ-ος, ἐν-νύχ-ιος `nightly, in the night' (Il.), νύχιος `nightly' (Hes.), νυχεύω `wake through the night' (E., Nic.); cf. below.
    Derivatives: Many derivv., most with ρ-suffix (s. below): 1. νύκτωρ adv. `at night' (Hes., Archil.); 2. νύκτερος `nightly' (trag.) with νυκτερίς, - ίδος f. `bat' (Od., cf. Lommel Femininbild. 53), also as fish- and plantname (Opp., resp. Aët.; Strömberg Fischn. 111, s. also Pflanzenn. 74 on ἑσπερίς a.o.), νυκτερῖτις, - ιδος f. ' ἀναγαλλὶς ἡ κυανῆ' (Ps.-Dsc.; Redard 74f.), νυκτερεύω `pass the night waking', also with δια-, ἐν- etc. (X.), from which νυκτερ-εία f. `nightly chase' (Pl.), - ευμα n. `nightquarters' (Plb.), - ευτής m. `nightly hunter' (Pl.), - ευτικός `useful in nightly hunt' (X.); 3. νυκτέριος `nightly' (Aret., Luc.), τὰ νυκτέρεια = ἡ νυκτερεία (Eun.); 4. νυκτερινός `id.' (IA.) with νυκτερινία or - εία f. `direction of night watch' (Ephesos Ip; wr. - ηα); 5. νυκτερήσιος `id.' (Luc., S. E.; for - ίσιος?, s. Fraenkel 2, 151, n. 1 a. below). -- Further the rare νύκτιος `nightly' (AP), νυκτῳ̃ον n. `temple of the night' (Luc.), after μητρῳ̃ον a. o., Νυκτεύς m. PN (Apollod., prob. shortname; Bosshardt 125 f.). -- On itself stands with λ-sufflx νυκτάλωψ, s. v. But νυκτέλιος adjunct of Dionysos (AP, Plu., Paus.) haplologically for *νυκτι-τέλιος as hypostasis of νύξ and τέλος ( τελέω), cf. νυκτελεῖν ἐν νυκτὶ τελεῖν H. and Schwyzer 483.
    Origin: IE [Indo-European] [762] * nekʷt- `night'
    Etymology: Old inherited word for `night', in most IE languages retained: Lat. nox, gen. pl. nocti-um, Germ., e.g. Goth. nahts, Skt. nák, acc. nákt-am (as adv.), Lith. naktìs, gen. pl. nakt-ų̄, Slav., e.g. OCS noštь etc., all from IE * nokt-; the i-stem in Lat. nocti-um, Lith. nakt-ìs, OCS nošt-ь etc. comes from innovations of the separate languages. The deviating υ in νύξ is often explained as reduced grade e.g. by Brugmann (e.g. Grundr.2II: 1,435), who sees in it the reflex of a following labiovelar; basis then * nokʷt-, what is confirmed by Hitt. nekuz (gen. sg.) from IE * nekʷt-s. Diff. W. Petersen AmJPh. 56, 56f. (υ after *λύξ in ἀμφι-λύκ-η etc.); Sapir Lang. 14, 274 (υ from a laryngal, which is certainly wrong); diff. still H. Petersson LUÅ, NF 11: 5, 12 f. (rejected by imself Heteroklisie 122 f.). -- The pregr. existence of the r-stem in νύκτωρ (formation like ὕδωρ?; Schwyzer 519 a. n. 4) etc. is proven by Lat. nocturnus; the further formation of the adjectives goes partly parallel to the derivv. from ἦμαρ, ἡμέρα: νυκτερινός: ἡμερινός, νυκτέριος: ἡμέριος, νυκτερήσιος: ἡμερήσιος (s.v.); also νυκτερεύω: ἡμερεύω. Diff., hardly correct on νύκτερος Szemerényi Glotta 38, 120: innovation after ἕσπερος. An i-stem, alternating with the r-stem, is supposed by Benveniste Origines 81 with doubtful right in the 1. member νυκτι--; cf. above. -- The aspirated and t-less form in νύχα νύκτωρ H., ἔν-νυχ-ος, - ιος, εἰνά-νυχ-ες, `nine nights long', νύχιος etc. is attested only for Greek; a convincing explanation has not yet been given; s. the lit. in W.-Hofmann s. nox (with many details) and WP. 2, 338; also Specht Ursprung 220 and Austin Lang. 18, 24 (with Belardi Doxa 3, 215). On - νυχ- as 2. member also Sommer Nominalkomp. 64 f.
    Page in Frisk: 2, 327

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > νυκτός

  • 5 μέν

    1 where μέν is merely an emphatic particle, and is not balanced by δέ or another particle.
    a emphasising a demonstrative, not in nom., which refers back to a word in (esp. subject of) a preceding sentence.

    ὁ δ' αὐτῷ πὰρ ποδὶ σχεδὸν φάνη· τῷ μὲν εἶπε O. 1.75

    οὐδ' ἀκράντοις ἐφάψατο ἔπεσι· τὸν μὲν ἀγάλλων θεὸς ἔδωκεν O. 1.86

    μαντεύσατο

    δ' ἐς θεὸν ἐλθών. τῷ μὲν ὁ Χρυσοκόμας εἶπε O. 7.32

    Γλαῦκον τρόμεον Δαναοί. τοῖσι μὲν ἐξεύχετ O. 13.60

    ( ὄρος)

    τοῦ μὲν ἐπωνυμίαν κλεινὸς οἰκιστὴρ ἐκύδανεν πόλιν γείτονα P. 1.30

    πατήρ. τῷ μὲν εἰ κατέβαν ὑγίειαν ἄγων P. 3.72

    δεσπόταν· τὸν μὲν Φοῖβος ἀμνάσει P. 4.53

    ὣς φάτο· τὸν μὲν ἔγνον ὀφθαλμοὶ πατρός P. 4.120

    ( δοιοὶ δ' ὑψιχαῖται ἀνέρες).

    τῶν μὲν κλέος P. 4.174

    Κυράναν· ἁ μὲν οὔθ' ἱστῶν παλιμβάμους ἐφίλησεν ὁδούς P. 9.18

    γαμβρὸς Ἥρας. τῷ μὲν δαῖτα πορσύνοντες ἀστοὶ I. 4.61

    ( Αἰακὸν)

    τοῦ μὲν ἀντίθεοι ἀρίστευον υἱέες I. 8.24

    ( Ἀχιλεύς)

    τὸν μὲν οὐδὲ θανόντ' ἀοιδαὶ ἔλιπον I. 8.56

    ( καὶ κεῖνος)

    τὸν μὲν οὐ κατελέγχει κριτοῦ γενεὰ πατραδελφεοῦ I. 8.65

    Ὕλλου τε καὶ Αἰγιμιοῦ · τῶν (Hermann: τὰ cod.)

    μὲν ὑπὸ στάθμᾳ νέμονται I. 9.4

    cf. fr. 140b. 16.
    b emphasising adv., esp. temporal.

    νῦν μὲν αὐτῷ γέρας Ἀλκιμέδων O. 8.65

    μελέων, τὰ παρ' εὐκλέι Δίρκᾳ χρόνῳ μὲν φάνεν O. 10.85

    σάμερον μὲν χρή P. 4.1

    αἱ δὲ πρώτιστον μὲν ὕμνησαν Διὸς ἀρχόμεναι σεμνὰν Θέτιν N. 5.25

    ὃς τότε μὲν βασιλεύων κεῖθι N. 9.11

    ( Διόσκουροι)

    μάλα μὲν ἀνδρῶν δικαίων περικαδόμενοι N. 10.54

    adv. phrase, “τὸ μὲν ἐμόν, Πηλέι γέρας θεόμορον ὀπάσσαι γάμου Αἰακίδᾳ” I. 8.38
    c emphasising verb.

    ἐπέγνω μὲν Κυράνα P. 4.279

    d where the balancing thought is,
    I suppressed.

    παῖδας, ὧν εἷς μὲν Κάμιρον πρεσβύτατόν τε Ἰάλυσον ἔτεκεν Λίνδον τε O. 7.73

    τὰ μὲν ἐν ἅρμασι καλλίνικοι πάλαι (v. also μέν τε) P. 11.46

    ξανθὸς δ' Αχιλεὺς τὰ μὲν μένων Φιλύρας ἐν δόμοις, παῖς ἐὼν ἄθυρε μεγάλα ἔργα N. 3.43

    πρῶτον μὲν fr. 30. 1.
    II not expressed in coordinated clause.

    ἤδη γὰρ αὐτῷ, πατρὶ μὲν βωμῶν ἁγισθέντων, διχόμηνις ἀντέφλεξε Μήνα O. 3.19

    τοὺς μὲν ὦν P. 3.47

    τὰ μὲν ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῷ φέρειν ἀλλ' ἀγαθοί, τὰ καλὰ τρέψαντες ἔξω P. 3.83

    e contrasting with what precedes, not what follows. ἄγγελος ἔβαν πέμπτον ἐπὶ εἴκοσι τοῦτο γαρύων εὖχος ἀγώνων ἄπο. δύο μὲν Κρονίου πὰρ τεμένει, παῖ, σέ τ' ἐνόσφισε καὶ Πολυτιμίδαν κλᾶρος προπετὴς ἄνθἐ Ὀλυμπιάδος ( μὰν coni. Wil.) N. 6.61 esp.,

    ἀλλὰ μέν, ἀλλ' ἐπεύξασθαι μὲν ἐγὼν ἐθέλω Ματρί P. 3.77

    “ ἀλλὰ καὶ σκᾶπτον μόναρχον καὶ θρόνος τὰ μὲν ἄνευ ξυνᾶς ἀνίας λῦσον” P. 4.154
    f dub. & fragg. [ ἀγαθοῖς μὲν (Schr.: ἀγαθοῖσιν codd.) N. 11.17]

    ἐγὼ μὲν ὑπὲρ χθονὸς Pae. 8.14

    ]ἔνθεν μὲν αρ[ Πα. 13a. 22. ]

    α μὲν γὰρ εὔχομαι[ Pae. 16.3

    ἔνθεν μὲν fr. 59. 11. πρόσθα μὲν fr. 70. 1. πρὶν μὲν ἕρπε Δ. 2. 1. μὲν στάσις[ Δ. 3. 3. ]φθίτο μὲν γα[ Δ. 4e. 8. τὰν λιπαρὰν μὲν Αἴγυπτον fr. 82. κείνῳ μὲν fr. 92. Λάκαινα μὲν fr. 112. δελφῖνος, τὸν μὲν ἐκίνησ' ἐρατὸν μέλος fr. 140b. 16. οἱ μὲν κατωκάρα δεσμοῖσι δέδενται fr. 161. φθέγμα μὲν πάγκοινον ἔγνωκας fr. 188. πανδείματοι μὲν fr. 189. ἴσον μὲν fr. 224. ἁ μὲν πόλις Αἰακιδᾶν fr. 242. ] υν μὲν θεο[ ?fr. 337. 11. στῆναι μὲν οὐ θέμις οὐδὲ παύσασθαι φορᾶς ?fr. 358.
    g γε μέν, v. 4.
    a where sentences are opposed.

    ἐμοὶ μὲν τὺ δὲ O. 1.84

    θανόντων μὲν ἐνθάδ' τὰ δ ἐν τᾷδε Διὸς ἀρχᾷ O. 2.57

    παρὰ μὲν τιμίοις τοὶ δὲ O. 2.65

    τὸν μὲν λεῖπε χαμαί· δύο δὲ ἐθρέψαντο δράκοντες O. 6.44

    τὰ μὲν ἐκ θεοῦ δ O. 11.8

    κελαδέοντι μὲν σὲ δ P. 2.15

    —8.

    νεότατι μὲν βουλαὶ δὲ πρεσβύτεραι P. 2.63

    —5.

    τόδε μὲν μέλος ὑπὲρ πολιᾶς ἁλὸς πέμπεται· τὸ Καστόρειον δ' θέλων ἄθρησον P. 2.67

    τῷ μὲν Ἀπόλλων · ἀπὸ δ' αὐτὸν ἐγὼ P. 4.66

    τὸν μὲν οὐ γίνωσκον· ὀπιζομένων δ' ἔμπας τις εἶπεν P. 4.86

    “ἀλλὰ τούτων μὲν κεφάλαια λόγων ἴστε. λευκίππων δὲ δόμους πατέρων φράσσατέ μοι” P. 4.116

    μάκαρ μὲν ἀνδρῶν μέτα ἔναιεν, ἥρως δ' ἔπειτα λαοσεβής P. 5.95

    μάλιστα μὲν Κρονίδαν θεῶν σέβεσθαι· ταύτας δὲ μή ποτε τιμᾶς ἀμείρειν γονέων βίον πεπρωμένον P. 6.23

    ὁ μὲν που τεοῖς τε μήδεσι τοῦτ' ἔπραξεν, τὸ δὲ συγγενὲς ἐμβέβακεν ἴχνεσιν πατρὸς (contra Wil., 467.) P. 10.11—2.

    οἱ μὲν πάλαι, νῦν δ I. 2.1

    —9.

    ἀλλ' ὀνοτὸς μὲν ἰδέσθαι, συμπεσεῖν δ ἀκμᾷ βαρύς I. 4.50

    —1.

    ἀλλ' ἐμοὶ δεῖμα μὲν παροιχόμενον καρτερὰν ἔπαυσε μέριμναν. τὸ δὲ πρὸ ποδὸς ἄρειον ἀεὶ βλέπειν χρῆμα πάν I. 8.11

    “ἀλλὰ τὰ μὲν παύσατε· βροτέων δὲ λεχέων τυχοῖσα υἱὸν εἰσιδέτω θανόντ' ἐν πολέμῳ” I. 8.35 καλῶν μὲν ὦν μοῖράν τε τερπνῶν ἐς μέσον χρὴ παντὶ λαῷ δεικνύναι· εἰ δέ τις ἀνθρώποισι θεόσδοτος ἀτληκηκοτας προστύχῃ, ταύταν σκότει κρύπτειν ἔοικεν fr. 42. 3—5. ἀλλὰ [ βαρεῖα μὲν] ἐπέπεσε μοῖρα· τλάντων δ' ἔπειτα Πα. 2.. ταῦτα θεοῖσι μὲν πιθεῖν σοφοὺς δυνατόν, βροτοῖσιν δ ἀμάχανον εὑρέμεν Πα... τὸν μὲν Ὑπερβορ[έοις] ἄνεμος ζαμενὴς ἔμειξ[ ] ὦ Μοῖσαι, τοῦ δὲ παντεχ[ ] τίς ὁ ῥυθμὸς ἐφαίνετο; Πα... χάλκεοι μὲν τοῖχοι χρύσεαι δ ἓξ ὑπὲρ αἰετοῦ ἄειδον κηληδόνες Πα... Κρῆτα μὲν καλέοντι τρόπον, τὸ δ ὄργανον Μολοσσόν *fr. 107b. 2.* σῶμα μὲν πάντων ἕπεται θανάτῳ περισθενεῖ, ζωὸν δ' ἔτι λείπεται αἰῶνος εἴδωλον fr. 131b. 1.
    b where sentences are joined.

    ζώει μὲν ἐν Ὀλυμπίοις Σεμέλα. λέγοντι δ' ἐν καὶ θαλάσσᾳ βίοτον ἄφθιτον Ἰνοῖ τετάχθαι O. 2.25

    — 30.

    Ὀλυμπίᾳ μὲν γὰρ Πυθῶνι δ O. 2.48

    —9.

    τᾷ μὲν ὁ Χρυσοκόμας πραύμητίν τ' Ἐλείθυιαν παρέστασέν τε Μοίρας. ἧλθεν δ ὑπὸ σπλάγχνων Ἴαμος O. 6.41

    κείνοισι μὲν ( κείνοις ὁ μὲν coni. Mingarelli) —.

    αὐτὰ δὲ O. 7.49

    —50.

    Ἄλτιν μὲν ὅγ' ἐν καθαρῷ διέκρινε, τὸ δὲ κύκλῳ πέδον ἔθηκε δόρπου λύσιν O. 10.45

    —7.

    εἰ γὰρ ὁ πᾶς χρόνος ὄλβον μὲν οὕτω καὶ κτεάνων δόσιν εὐθύνοι, καμάτων δ' ἐπίλασιν παράσχοι P. 1.46

    τοὶ μὲν ἀλλάλοισιν ἀμειβόμενοι γάρυον τοιαῦτ· ἀνὰ δ' ἡμιόνοις Πελίας ἵκετο P. 4.93

    —4.

    ὀρφανίζει μὲν, ἔμαθε δ P. 4.283

    —4. τὸ μὲν ἔχει συγγενὴς ὀφθαλμὸς

    αἰδοιότατον γέρας. μάκαρ δὲ καὶ νῦν P. 5.15

    —20.

    πολλοῖσι μὲν γὰρ ἀείδεται νικαφόροις ἐν ἀέθλοις. τὰ δὲ καὶ ἀνδράσιν ἐμπρέπει P. 8.25

    —8.

    τοιαῦτα μὲν ἐφθέγξατ' Ἀμφιάρηος. χαίρων δὲ καὶ αὐτὸς Ἀλκμᾶνα στεφάνοισι βάλλω P. 8.55

    —6.

    τὸ μὲν μέγιστον τόθι χαρμάτων ὤπασας, οἴκοι δὲ πρόσθεν ἁρπαλέαν δόσιν ἐπάγαγες P. 8.64

    ποτὶ γραμμᾷ μέν αὐτὰν στᾶσε κοσμήσαις τέλος ἔμμεν ἄκρον, εἶπε δ P. 9.118

    —9. θάνεν μὲν αὐτὸς ἥρως Ἀτρείδας. ὁ δ' ἄρα γέροντα ξένον Στροφίον ἐξίκετο (others join μέν with τ v. 33) P. 11.31—4.

    ὁ δ' ὀρθὸν μὲν ἄντεινεν κάρα, πειρᾶτο δὲ πρῶτον μάχας N. 1.43

    ἐν Τροίᾳ μὲν Ἕκτωρ Αἴαντος ἄκουσεν. ὦ Τιμόδημε, σὲ δ' ἀλκὰ παγκρατίου τλάθυμος ἀέξει N. 2.14

    ἁ Νεμέα μὲν ἄραρεν μείς τ' ἐπιχώριος. ἅλικας δ ἐλθόντας οἴκοι τ ἐκράτει Νίσου τ ἐν εὐαγκεῖ λόφῳ N. 5.44

    —5.

    καὶ ταῦτα μὲν παλαιότεροι ὁδὸν ἀμαξιτὸν εὗρον. ἕπομαι δὲ καὶ αὐτός N. 6.53

    —4.

    χρεῖαι δὲ παντοῖαι φίλων ἀνδρῶν. τὰ μὲν ἀμφὶ πόνοις ὑπερώτατα, μαστεύει δὲ καὶ τέρψις ἐν ὄμμασι θέσθαι πιστόν N. 8.42

    πεῖραν μὲν ἀγάνορα Φοινικοστόλων ἐγχέων ἀναβάλλομαι ὡς πόρσιστα, μοῖραν δ' εὔνομον αἰτέω N. 9.28

    —9.

    τὰν μέν ᾤκισσεν ἁγεμόνα. σὲ δ' ἐς νᾶσον Οἰνοπίαν ἐνεγκὼν κοιμᾶτο I. 8.19

    —21. καὶ τὸ μὲν διδότω θεός. [ὁ δ]ἐχθρὰ νοήσαις ἤδη φθόνος οἴχεται Πα. 2.. χρῆν μὲν κατὰ καιρὸν ἐρώτων δρέπεσθαι, τὰς δὲ Θεοξένου ἀκτῖνας δρακείς, ὃς μὴ ποθῷ κυμαίνεται, κεχάλκευται (Hermann: με codd.) fr. 123. 1. ὃς μὲν ἀχρήμων, ἀφνεὸς τότε, τοὶ δ' αὖ πλουτέοντες fr. 124. 8. ἀπὸ μὲν λευκὸν γάλα χερσὶ τραπεζᾶν ὤθεον, αὐτόματοι δ' ἐπλάζοντο fr. 166. 3.
    c where subordinate clauses are joined.

    εἰ δ' ἀριστεύει μὲν ὕδωρ, κτεάνων δὲ χρυσὸς αἰδοιέστατος O. 3.42

    ἐκέλευσεν δ' αὐτίκα χρυσάμπυκα μὲν Λάχεσιν χεῖρας ἀντεῖναι θεῶν δ ὅρκον μέγαν μὴ παρφάμεν O. 7.64

    —5. ( φόρμιγξ) τᾶς ἀκούει μὲν βάσις, πείθονται δ

    ἀοιδοὶ σάμασιν P. 1.2

    —3.

    τᾶς ἐρεύγονται μὲν ἀπλάτου πυρὸς ἁγνόταται ἐκ μυχῶν παγαί. ποταμοὶ δὲ P. 1.21

    —2.

    τῶ σε μὴ λαθέτω, Κυράνα, παντὶ μὲν θεὸν αἴτιον ὑπερτιθέμεν, φιλεῖν δὲ Κάρρωτον P. 5.25

    —6. ( πάρφασις)

    ἃ τὸ μὲν λαμπρὸν βιᾶται, τῶν δ' ἀφάντων κῦδος ἀντείνει σαθρόν N. 8.34

    d where parts of sentences are opposed or joined.

    ὃς σε μὲν Νεμέᾳ πρόφατον, Ἀλκιμέδοντα δὲ πὰρ Κρόνου λόφῳ θῆκεν Ὀλυμπιονίκαν O. 8.16

    αἴνει δὲ παλαιὸν μὲν οἶνον, ἄνθεα δ' ὕμνων νεωτέρων O. 9.48

    —9.

    τέρας μὲν θαυμάσιον προσιδέσθαι, θαῦμα δὲ καὶ παρεόντων ἀκοῦσαι P. 1.26

    πράσσει γὰρ ἔργῳ μὲν σθένος, βουλαῖσι δὲ φρήν N. 1.26

    ὅσσους μὲν ἐν χέρσῳ κτανών, ὅσσους δὲ πόντῳ θῆρας ἀιδροδίκας N. 1.62

    οἶον αἰνέων κε Μελησίαν ἔριδα στρέφοι ῥήματα πλέκων, ἀπάλαιστος ἐν λόγῳ ἕλκειν, μαλακὰ μὲν φρονέων ἐσλοῖς, τραχὺς δὲ παλιγκότοις ἔφεδρος N. 4.95

    —6.

    Αἰακόν, ἐμᾷ μὲν πολίαρχον εὐωνύμῳ πάτρᾳ, Ἡράκλεες, σέο δὲ προπράον' ἔμμεν ξεῖνον ἀδελφεόν τ N. 7.85

    ὥρα πότνια τὸν μὲν ἡμέροις ἀνάγκας χερσὶ βαστάζεις, ἕτερον δὲ ἑτέραις N. 8.3

    τρὶς μὲν, τρὶς δὲ N. 10.27

    —8. “ ἥμισυ μὲν ἥμισυ δ” N. 10.87—8.

    ἀνὰ δ' ἔλυσεν μὲν ὀφθαλμόν, ἔπειτα δὲ φωνὰν χαλκομίτρα Κάστορος N. 10.90

    ἀλλ' ἐπέρα ποτὶ μὲν Φᾶσιν θερείαις, ἐν δὲ χειμῶνι πλέων Νείλου πρὸς ἀκτάν I. 2.41

    κατὰ μὲν φίλα τέκν' ἔπεφνεν, αὐτὸν δὲ τρίτον fr. 171. πολλοῖς μὲν ἐνάλου ὀρείου δὲ πολλοῖς ἄγρας ἀκροθινίοις ( δὲ πολλοῖς Duebner: πολλάκις codd.) ?fr. 357.
    e explicative, distributive.

    ἄνθεμα δὲ χρυσοῦ φλέγει, τὰ μὲν χερσόθεν ὕδωρ δ' ἄλλα φέρβει O. 2.72

    γλαυκοὶ δὲ δράκοντες τρεῖς, οἱ δύο μὲν κάπετον, εἷς δ O. 8.38

    , cf. O. 13.58, P. 2.48

    διδύμους υἱοὺς τὸν μὲν Ἐχίονα, κεχλάδοντας ἥβᾳ, τὸν δ' Ἔρυτον P. 4.179

    Κάδμου κόραι, Σεμέλα μὲν Ὀλυμπιάδων ἀγυιᾶτις, Ἰνὼ δὲ Λευκοθέα P. 11.1

    φυᾷ δ' ἕκαστος διαφέρομεν βιοτὰν

    λαχόντες, ὁ μὲν τά, τὰ δ' ἄλλοι N. 7.55

    “

    ἀλλ' ἄγε τῶνδέ τοι ἔμπαν αἵρεσιν παρδίδωμ· εἰ μὲν, εἰ δὲ N. 10.83

    —5.

    ῥεέθροισί τε Δίρκας ἔφανεν καὶ παρ' Εὐρώτᾳ πέλας, Ἰφικλέος μὲν παῖς Τυνδαρίδας δὲ I. 1.30

    I μέν δέ δέ — (δέ..) στάδιον μὲν ἀρίστευσεν. ὁ δὲ πάλᾳ κυδαίνων Ἔχεμος Τεγέαν. Δόρυκλος δὲ. ἂν ἵπποισι δὲ. μᾶκος δὲ. ἐν δ — O. 10.64

    ἐγγὺς μὲν Φέρης. ἐκ δὲ Μεσσάνας Ἀμυθάν. ταχέως δ' Ἄδματος ἶκεν καὶ Μέλαμπος P. 4.125

    —6. κρέσσονα μὲν ἁλικίας νόον φέρβεται γλῶσσάν τε· θάρσος δὲ (δὲ Schneidewin: τε codd.)—.

    ἀγωνίας δ P. 5.109

    —113.

    ἄγοντι δέ με πέντε μὲν Ἰσθμοῖ νῖκαι, μία δ'. δύο δ P. 7.13

    —6.

    ἡσυχία δὲ φιλεῖ μὲν συμπόσιον· νεοθαλὴς δ' αὔξεται μαλθακᾷ νικαφορία σὺν ἀοιδᾷ· θαρσαλέα δὲ παρὰ κρατῆρα φωνὰ γίνεται N. 9.48

    μακρὰ μὲν. πολλὰ δ'. οὐδ Ὑπερμήστρα. Διομήδεα δ. γαῖα δ N. 10.4

    τοὶ μὲν ὦν Θήβαισι. ὅσσα δ'. ἀνορέαις δ I. 4.7

    —11.

    ἐν μὲν Αἰτωλῶν θυσίαισι φαενναῖς Οἰνείδαι κρατεροί, ἐν δὲ Θήβαις ἱπποσόας Ἰόλαος γέρας ἔχει, Περσεὺς δ' ἐν Ἄργει Κάστορος δ αἰχμὰ Πολυδεύκεός τ ἐπ Ἐὐρώτα ῥεέθροις. ἀλλ ἐν Οἰνώνᾳ I. 5.30

    —4.

    τὸν μὲν ἄνδωκε δ'. ὁ δ I. 6.37

    —41.

    ἵπποι μὲν ἀθάναται Ποσειδᾶνος ἄγοντ' Αἰακ[ ] Νηρεὺς δ ὁ γέρων ἕπετα[ι ] πατὴρ δὲ Κρονίων μολ[ Pae. 15.2

    σεμνᾷ μὲν κατάρχει. ἐν δὲ κέχλαδεν. ἐν δὲ Ναίδων. ἐν δ Δ. 2.. τοῖσι λάμπει μὲν μένος ἀελίου, φοινικορόδοις δ ἐνὶ λειμώνεσσι (δ supp. Bergk: τ Boeckh) Θρ.. 1. τεῖρε δὲ στερεῶς ἄλλαν μὲν σκέλος, ἄλλαν δὲ πᾶχυν, τὰν δὲ αὐχένα φέροισαν fr. 169. 30—2. ἀελλοπόδων μέν τιν' εὐφραίνοισιν ἵππων τιμαὶ καὶ στέφανοι τοὺς δ ἐν πολυχρύσοις θαλάμοις βιότα. τέρπεται δὲ καί τις fr. 221.
    II in paratactic climax. ἄριστον μὲν ὕδωρ, ὁ δὲ χρυσὸς, εἰ δ' ἄεθλα (cf. O. 3.45) O. 1.1—3.

    ἐμοὶ μὲν ὦν, ἐπ' ἄλλοισι δὲ, τὸ δ ἔσχατον O. 1.111

    —3.

    Πίσα μὲν Διός. Ὀλυμπιάδα δὲ. Θήρωνα δὲ O. 2.3

    πολλὰ μὲν, πολλὰ δ'. ἅπαν δ εὑρόντος ἔργον O. 13.14

    ἀρέομαι πὰρ μὲν Σαλαμῖνος, ἐν Σπάρτᾳ δ', παρὰ δὲ τὰν εὔυδρον ἀκτὰν Ἱμέρα P. 1.76

    πολ]λὰ μὲν τὰ πάροιθ[ ]δαιδάλλοισ' ἔπεσιν, τὰ δ α[ ] Ζεὺς οἶδ, ἐμὲ δὲ πρέπει Παρθ. 2. 31. ἀπὸ Ταυγέτοιο μὲν. Σκύριαι δ. ὅπλα δ ἀπ Ἄργεος, ἅρμα Θηβαῖον, ἀλλ ἀπὸ Σικελίας fr. 106. ἁ μὲν ἀχέταν Λίνον αἴλινον ὕμνει, ἁ δ' Ὑμέναιον. ἁ δ Ἰάλεμον υἱὸν Οἰάγρου λτ;δὲγτ; Ὀρφέα (δὲ supp. Wil.) *qr. 3. 6.—10
    IIIμέν. νῦν αὖτε δὲ. ἐν Νεμέᾳ μὲν πρῶτον νῦν αὖτε Ἰσθμοῦ. εἴη δὲ τρίτον σωτῆρι πορσαίνοντας Ὀλυμπίῳ I. 6.3—7.
    g ὁ μέν ὁ δέ — ( ὁ δέ).

    ἀλλ' ὁ μὲν Πυθῶνάδ ᾤχετ ἰὼν. ἁ δὲ τίκτε θεόφρονα κοῦρον O. 6.37

    —41.

    τὸ μὲν γὰρ πατρόθεν τὸ δ' ματρόθεν O. 7.23

    ἐδόκησαν ἐπ' ἀμφότερα μαχᾶν τάμνειν τέλος, τοὶ μὲν γένει φίλῳ σὺν Ἀτρέος Ἑλέναν κομίζοντες, οἱ δ ἀπὸ πάμπαν εἴργοντες O. 13.58

    ἀμφοτέροις ὁμοῖοι τοκεῦσι, τὰ ματρόθεν μὲν κάτω, τὰ δ' ὕπερθε πατρός P. 2.48

    δόξαν εὑρεῖν τὰ μὲν ἐν ἱπποσόαισιν ἄνδρεσσι μαρνάμενον, τὰ δ' ἐν πεζομάχαισι P. 2.65

    τὸν μὲν ἁ δ P. 3.8

    —12.

    ἄλλον ἀλλοίων ἀχέων ἔξαγεν τοὺς μὲν μαλακαῖς ἐπαοιδαῖς ἀμφέπων, τοὺς δὲ προσανέα πίνοντας ἢ γυίοις περάπτων παντόθεν φάρμακα, τοὺς δὲ τομαῖς ἔστασεν ὀρθούς P. 3.51

    τὸν μὲν τοῦ δὲ P. 3.97

    —100.

    τὰ μὲν παρίκει· τῶν νῦν δὲ P. 6.43

    Κάστορος βίαν σέ τε, ἄναξ Πολύδευκες, υἱοὶ θεῶν, τὸ μὲν παρ' ἆμαρ ἕδραισι Θεράπνας, τὸ δ οἰκέοντας ἔνδον Ὀλύμπου P. 11.63

    ἀλλ' ἔσται χρόνος οὗτος, ὃ καί τιν ἀελπτίᾳ βαλὼν ἔμπαλιν γνώμας τὸ μὲν δώσει, τὸ δ οὔπω P. 12.32

    τοὶ μὲν ὁ δ N. 1.41

    διείργει δὲ πᾶσα κεκριμένα δύναμις, ὡς τὸ μὲν οὐδὲν, ὁ δὲ χάλκεος ἀσφαλὲς αἰὲν ἕδος μένει οὐρανός N. 6.3

    ἁμέραν τὰν μὲν παρὰ πατρὶ φίλῳ Δὶ νέμονται τὰν δ' ὑπὸ κεύθεσι γαίας N. 10.55

    ἀλλὰ

    βροτῶν τὸν μὲν κενεόφρονες αὖχαι ἐξ ἀγαθῶν ἔβαλον. τὸν δ' αὖ παρέσφαλεν καλῶν θυμὸς ἄτολμος ἐών N. 11.29

    ἁ μὲν ἁ δ' ἁ δ Θρ. 3.. καὶ τοὶ μὲν ἵπποις γυμνασίοισι λτ;τεγτ;, τοὶ δὲ πεσσοῖς, τοὶ δὲ φορμίγγεσσι τέρπονται, παρὰ δέ σφισιν εὐανθὴς ἅπας τέθαλεν ὄλβος Θρ. 7. 6—7. irregularly coordinated,

    τὰ δ' ἄλλαις ἁμέραις πολλὰ μὲν ἐν κονίᾳ χέρσῳ, τὰ δὲ γείτονι πόντῳ φάσομαι N. 9.43

    , cf. P. 3.51
    h with anaphora.

    πολλὰ μὲν πολλὰ δὲ O. 13.14

    πολλὰ μὲν πολλὰ δὲ (Boeckh: μιν codd.) P. 9.123

    ὅσσους μὲν ὅσσους δὲ N. 1.62

    ἀλλ' ἀνὰ μὲν βρομίαν φόρμιγγ, ἀνὰ δ αὐλὸν ἐπ αὐτὰν ὄρσομεν ἱππίων ἀέθλων κορυφάν N. 9.8

    τρὶς μὲν τρὶς δὲ N. 10.27

    ἥμισυ μὲν ἥμισυ δὲ N. 10.87

    εὖ μὲν Ἀρισταγόραν δέξαι εὖ δ' ἑταίρους N. 11.3

    —4.

    πολλὰ μὲν πολλὰ δὲ N. 11.6

    —7.

    χρὴ μὲν ὑμνῆσαι τὸν ἐσλόν, χρὴ δὲ κωμάζοντ' ἀγαναῖς χαρίτεσσιν βαστάσαι I. 3.7

    —8.

    ἀγαπᾶται, μέτρα μὲν γνώμᾳ διώκων, μέτρα δὲ καὶ κατέχων I. 6.71

    διαγινώσκομαι μὲν, γινώσκομαι δὲ καὶ Pae. 4.22

    ἐντὶ μὲν. ἐντὶ [δὲ καὶ] (supp. Wil.) Θρ. 3. 1. οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν fr. 137. 1.
    i where the μέν cl. has concessive force.

    σοφίαι μὲν αἰπειναί· τοῦτο δὲ προσφέρων O. 9.107

    κώμῳ μὲν ἁδυμελεῖ Δίκα παρέστακε· θεῶν δ' ὄπιν ἄφθονον αἰτέω P. 8.70

    ἦ τιν' ἄγλωσσον μέν, ἦτορ δ ἄλκιμον, λάθα κατέχει ἐν λυγρῷ νείκει N. 8.24

    cf.

    μὲν ἀλλά P. 4.139

    ; P. 6.23
    k indicating comparison.

    λέγεται μὰν Ἕκτορι μὲν κλέος ἀνθῆσαι Σκαμάνδρου χεύμασιν ἀγχοῦ, βαθυκρήμνοισι δ' ἀμφ ἀκταῖς Ἑλώρου δέδορκεν παιδὶ τοῦθ Ἁγησιδάμου φέγγος ἐν ἁλικίᾳ πρώτᾳ N. 9.39

    l where μέν and δὲ clauses are irregularly balanced.

    Ἱέρωνος ὃς ἀμφέπει σκᾶπτον δρέπων μὲν κορυφὰς ἀρετᾶν ἄπο πασᾶν, ἀγλαίζεται δὲ καὶ μουσικᾶς ἐν ἀώτῳ O. 1.13

    οἱ ὤπασε θησαυρὸν δίδυμον μαντοσύνας, τόκα μὲν

    φωνὰν ἀκούειν, εὖτ' ἂν δὲ Ἡρακλέης κτίσῃ, τότ αὖ χρηστήριον θέσθαι κέλευσεν O. 6.66

    ὃς τύχᾳ μὲν δαίμονος, ἀνορέας δ' οὐκ ἀμπλακὼν O. 8.67

    πολλὰ δ' ἀνθρώποις παρὰ γνώμαν ἔπεσεν ἔμπαλιν μὲν τέρψιος, οἱ δὲ O. 12.11

    οὐ ψεύσομ' ἀμφὶ Κορίνθῳ, Σίσυφον μὲν πυκνότατον παλάμαις ὡς θεόν, καὶ τὰν Μήδειαν. τὰ δὲ καί ποτ ἐν ἀλκᾷ ἐδόκησαν ἐπ ἀμφότερα μαχᾶν τάμνειν τέλος O. 13.52

    —5. πρύτανι κύριε πολλᾶν μὲν εὐστεφάνων ἀγυιᾶν καὶ στρατοῦ. εἰ δέ τις (v. G. P., 374) P. 2.58

    διψῇ δὲ πρᾶγος ἄλλο μὲν ἄλλου, ἀεθλονικία δὲ μάλιστ' ἀοιδὰν φιλεῖ N. 3.6

    —7.

    ὁ δ' ἀποπλέων Σκύρου μὲν ἅμαρτε πλαγχθέντες δ εἰς Ἐφύραν ἵκοντο N. 7.37

    χαίρω δὲ πρόσφορον ἐν μὲν ἔργῳ κόμπον ἱείς, ἐπαοιδαῖς δ' ἀνὴρ νώδυνον καί τις κάματον θῆκεν N. 8.48

    —9 cf. N. 9.48

    ἄνδρα δ' ἐγὼ μακαρίζω μὲν πατέῤ Ἀρκεσίλαν. εἰ δέ τις N. 11.11

    “λίσσομαι παῖδα θρασὺν ἐξ Ἐριβοίας ἀνδρὶ τῷδε τελέσαι, τὸν μὲν ἄρρηκτον φυάν, θυμὸς δ' ἑπέσθω” I. 6.47—9.

    μάτρωί θ' χάλκασπις ᾧ πότμον μὲν Ἄρης ἔμειξεν, τιμὰ δ ἀγαθοῖσιν ἀντίκειται I. 7.25

    —6. σὲ δ' ἐγὼ παρά μιν αἰνέω μέν, Γηρυόνα, τὸ δὲ μὴ Δὶ φίλτερον σιγῷμι πάμπαν fr. 81 ad Δ. 2. πόλιν ἀμφινέμονται, πλεῖστα μὲν δῶρ' ἀθανάτοις ἀνέχοντες, ἕσπετο δ αἰενάου πλούτου νέφος fr. 119. 3.
    m μέν δέ combined with other particles.
    I

    μὲν ὦν δέ. ἀρούραισιν, αἵτ ἀμειβόμεναι τόκα μὲν ὦν βίον ἀνδράσιν ἐπηετανὸν ἐκ πεδίων ἔδοσαν, τόκα δ αὖτ ἀναπαυσάμεναι σθένος ἔμαρψαν N. 6.10

    cf. O. 1.111
    II γε μὲνδέ, opposing two connected thoughts to what precedes; v. 4. infra. (Fortune, you guide ships and wars and councils).

    αἵ γε μὲν ἀνδρῶν πόλλ' ἄνω, τὰ δ αὖ κάτω ψεύδη μεταμώνια τάμνοισαι κυλίνδοντ ἐλπίδες. σύμβολον δ οὔ πώ τις ἐπιχθονίων πιστὸν εὗρεν θεόθεν O. 12.5

    ὕπατον δ' ἔσχεν Πίσα Ἡρακλέος τεθμόν. ἁδεῖαί γε μὲν ἀμβολάδαν ἐν τελεταῖς δὶς Ἀθαναίων μιν ὀμφαὶ κώ-

    μασαν· γαίᾳ δὲ καυθείσᾳ πυρὶ καρπὸς ἐλαίας ἔμολεν N. 10.33

    n fragg. τὶν μὲν [πά]ρ μιν[ ] ἐμὶν δὲ πὰ[ρ] κείνοι[ς Πα. 1. 1. λίγεια μὲν Μοῖσ' ἀφα [ ] μνάσει δὲ καί τινα Πα. 14. 32—5.
    3 μέν balanced with particles other than δέ.
    a μέν ἀλλά lang=greek>
    I

    τὸ μὲν Ἀρχιλόχου μέλος, φωνᾶεν Ὀλυμπίᾳ ἄρκεσε. ἀλλὰ νῦν O. 9.1

    λέγοντι μὰν χθόνα μὲν κατακλύσαι μέλαιναν ὕδατος σθένος, ἀλλὰ ἀνάπωτιν ἐξαίφνας ἄντλον ἑλεῖν O. 9.50

    ποταμοὶ δ' ἁμέραισιν μὲν προχέοντι ῥόον καπνοῦ αἴθων· ἀλλ ἐν ὄρφναισιν P. 1.22

    ἀσθενεῖ μὲν χρωτὶ βαίνων, ἀλλὰ μοιρίδιον ἦν P. 1.55

    “ ἐντὶ μὲν θνατῶν φρένες ὠκύτεραι κέρδος αἰνῆσαι ἀλλ' ἐμὲ χρὴ καὶ σὲ” P. 4.139

    ῥᾴδιον μὲν γὰρ πόλιν σεῖσαι ἀλλ' ἐπὶ χώρας αὖτις ἕσσαι δυσπαλὲς δὴ γίνεται P. 4.272

    πολλὰ μὲν ἀρτιεπὴς γλῶσσά μοι τοξεύματ' ἔχει. ἀλλ ὅμως καύχαμα κατάβρεχε σιγᾷ I. 5.46

    —52, cf. fr. 106.
    II μέν ἀλλά δέ δέ, in enumeration.

    παρὰ μὲν ὑψιμέδοντι Παρνασσῷ τέσσαρας ἐξ ἀέθλων νίκας ἐκόμιξαν, ἀλλὰ Κορινθίων ὑπὸ φωτῶν ἐν ἐσλοῦ Πέλοπος πτυχαῖς ὀκτὼ στεφάνοις ἔμιχθεν ἤδη, ἑπτὰ δ' ἐν Νεμέᾳ, τὰ δ οἴκοι μάσσον ἀριθμοῦ, Διὸς ἀγῶνι N. 2.19

    —24.
    b μέν τε.
    I

    χαίταισι μέν ζευχθέντες ἔπι στέφανοι πράσσοντί με τοῦτο χρέος, ἅ τε Πίσα O. 3.6

    ὄτρυνον νῦν ἑταίρους, Αἰνέα, πρῶτον μὲν κελαδῆσαι, γνῶναί τ' ἔπειτ O. 6.88

    ἁδυμελεῖ θαμὰ μὲν φόρμιγγι παμφώνοισί τ' ἐν ἔντεσιν αὐλῶν O. 7.12

    βλάστε μὲν ἐξ ἁλὸς ὑγρᾶς νᾶσος, ἔχει τέ μιν ὀξειᾶν ὁ γενέθλιος ἀκτίνων πατήρ O. 7.69

    τίμα μὲν δίδοι τε O. 7.88

    παρέσταν μὲν ἄρα Μοῖραι σχεδὸν ὅ τ' ἐξελέγχων χρόνος O. 10.52

    αἱ δύο δ' ἀμπλακίαι φερέπονοι τελέθοντι· τὸ μέν ὅτι, ὅτι τε P. 2.31

    ὁ θεῖος ἀνὴρ πρίατο μὲν θανάτοιο κομιδὰν πατρός, ἐδόκησέν τε P. 6.39

    ὀφείλει δ' ἔτι θαμὰ μὲν Ἰσθμιάδων δρέπεσθαι κάλλιστον ἄωτον ἐν Πυθίοισί τε νικᾶν Τιμονόου παῖδ N. 2.9

    ἦ μὰν ἀνόμοιά γε

    δᾴοισι ἕλκεα ῥῆξαν τὰ μὲν ἀμφ' Ἀχιλεῖ νεοκτόνῳ, ἄλλων τε μόχθων ἐν πολυφθόροις ἁμέραις N. 8.30

    —1. τὸ μὲν ἔλευσεν· ἴδον τ' ἄποπτα[ Δ.. 3. γόνον ὑπάτων μὲν πατέρων μελπόμενοι γυναικῶν τε Καδμειᾶν fr. 75. 11.
    II μέν τε — ( και/τε.), in enumeration.

    μιν αἰνέω μάλα μὲν τροφαῖς ἑτοῖμον ἵππων χαίροντά τε καὶ πρὸς ἡσυχίαν τετραμμένον O. 4.14

    —6.

    εἰ δ' εἴη μὲν Ὀλυμπιονίκας βωμῷ τε ταμίας συνοικιστήρ τε, τίνα κεν φύγοι ὕμνον O. 6.4

    κτεῖνε μὲν κλέψεν τε ἔν τ P. 4.249

    —51.
    III irregularly coordinated.

    ἀλλ' ἐγὼ Ἡροδότῳ τεύχων τὸ μὲν ἅρματι τεθρίππῳ γέρας, ἁνία τ ἀλλοτρίαις οὐ χερσὶ νωμάσαντ ἐθέλω ἐναρμόξαι μιν ὕμνῳ I. 1.14

    αἰδοῖος μὲν ἧν ἀστοῖς ὁμιλεῖν, ἱπποτροφίας τε νομίζων ἐν Πανελλάνων νόμῳ. καὶ θεῶν δαῖτας προσέπτυκτο πάσας I. 2.37

    ἐμὲ δὲ πρέπει παρθενήια μὲν φρονεῖν γλώσσᾳ τε λέγεσθαι *parq. 2. 34.
    d uncertain exx. ἀείδει μὲν ἄλσος ἁγνὸν τὸ τεὸν ποταμόν τε ὤανον ἐγχωρίαν τε λίμναν καὶ σεμνοὺς ὀχετούς, Ἵππαρις οἶσιν ἄρδει στρατόν, κολλᾷ τε σταδίων θαλάμων ταχέως ὑψίγυιον ἄλσος ( κολλᾷ τε cum ἄρδει, Σ; cum ἀείδει μὲν Hermann) O. 5.10—2. [ μὲν — (coni. Hartung: μιν codd.: ὔμμιν de Jongh) τε (v. l. δέ) O. 11.17—9.] [κρέσσονα μὲν. θάρσος τε — (codd.: δὲ Schneidewin),

    ἀγωνίας δ P. 5.109

    —13.] [ θάνεν μὲν μάντιν τ ( θάνεν μὲν cum ὁ δ' ἄρα v. 34, edd. vulg.) P. 11.31—33.] [τὰ μὲν ἐν ἅρμασι καλλίνικοι πάλαι Ὀλυμπίᾳ ἀγώνων πολυφάτων ἔσχον θοὰν ἀκτῖνα σὺν ἵπποις, Πυθοῖ τε ἤλεγξαν Ἑλλανίδα στρατιὰν ὠκύτατι ( Ὀλυμπίᾳ τ codd., edd.: τ del. Pauw: Ὀλυμπίαθ Maas) P. 11.46] [ μὲν (codd.: ἔμμεν Turyn) N. 7.86] [ μὲν τε (v. l. δ.) Θρ. 7. 1—5.]
    c

    μὲν γε μάν. νῦν δ' ἔλπομαι μέν, ἐν θεῷ γε μὰν τέλος O. 13.104

    d μὲν αὖτε. ( θεός)

    ὃς ἀνέχει τότε μὲν τὰ κείνων, τότ' αὖθ ἑτέροις ἔδωκεν μέγα κῦδος P. 2.89

    , cf. I. 6.3—7.
    e

    μέν ἀτάρ. οἱ μὲν κρίθεν· ἀτὰρ Ἰάσων αὐτὸς P. 4.168

    Ἀπόλλωνι μὲν θ[εῶν] ἀτὰρ ἀνδρῶν Ἐχεκ[ρά]τει ?fr. 333a. 4.
    f μέν καί καί. cf. 1. b supra. πρῶτον μὲν Ἀλκμήνας σὺν υἱῷ Τρώιον ἂμ πεδίον, καὶ μετὰ ζωστῆρας Ἀμαζόνος ἦλθεν καὶ εἷλε Μήδειαν fr. 172. 3—6.
    4 γε μέν, yet cf. 2. m. β supra. “ νῦν γε μὲν” (byz.: μάν codd.) P. 4.50 τίν γε μέν (cf. G. P., 387) N. 3.83

    Lexicon to Pindar > μέν

  • 6 ἀ- (1)

    ἀ-
    Grammatical information: pref.
    Meaning: privative prefix ( α στερητικόν);
    Other forms: antevocalic ἀν-.
    Origin: IE [Indo-European] [757] *n-
    Etymology: Through the loss of initial consonants (Ϝ-, σ-) the original distribution was disturbed: ἄισος (\< *ἀ-Ϝισος) beside newly made ἄνισος; this led a few times to analogical forms like ἄ-οζος beside original ἄν-οζος. In Myc. aupono \/Ahupnos\/, a proper name, the a- stands before h-; thus class. ἄυπνος. Also before o- the wau was originally retained: ἀόριστος. ἀ(ν)- was in Greek as elsewhere originally limited to verbal adjectives and Bahuvrīhis. Frisk Adj. priv. 4ff., 44ff., Subst. priv. 8ff., Wackernagel Syntax 2, 284ff., 1, 282f., Puhvel Lang. 29, 14ff., Moorhouse Studies Negatives (1959). In other languages e.g. Skt. a(n)-, Lat. in-, Germ., e.g. Goth. un-, PIE *n̥-. The sentence negative was *ne, in Lat. ne-scio, ne-fas etc. (not in νέποδες q.v.). Some formations may be inherited, as ἄν-υδρ-ος = Skt. an-udr-á-, ἄγνωτος = Skt. ájñāta-, Lat. ignotus. If the following word begins with laryngeal + cons., Greek gets νη-, νᾱ-, νω- as in νήγρετος, νωδός \< * n-h₁gr-, * n-h₃d-); these adjectives were again reshaped, as in ἀνώνυμος; Beekes, Lar. Greek. -- Supposed ἀνα- only in ἀνάεδος, ἀνά-ελπτος and ἀνάπνευστος (the last two are analogical, the first may stand for ἀν-εεδν-).
    See also: On pleonastic ἀ(ν)- cf. ἀβέλτερος.
    Page in Frisk: 1,1

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἀ- (1)

  • 7 ἄρα

    ἄρα, ἄρ, enclit. ῥα, with elision ῥ'
    Grammatical information: adv.
    Meaning: `of course, then, so' (Il.).
    Dialectal forms: Cypr. ἔρ(α) H.; against Latte s. Ruijgh τε épique 433 n. 76.
    Origin: IE [Indo-European] [62] * (h₁)er? `now, thus, so' questioning particle
    Etymology: On the use Schwyzer-Debrunner 558f, in Homer Grimm, Glotta 40, 1962, 3-41. To Lith. ir̃, Latv. ìr `and; also, even' from PIE *r̥; with full grade Lith. ar̃, Latv. ar question particle. The full grades require a laryngeal (which is anyhow needed before r); Cypr. ἔρ(α) can be * h₁er, Lith. ar̃ \< * h₁or, but *h₁r̥ would have given *ερα, not αρα; either some forms are analogical, or the rule about the root structure does not work here. S. also Hoenigswald Lang. 29, 288ff. (Connection with ἀραρίσκω, ἄρτι is indemonstrable, and would require * h₂r. Improbable Ruijgh, Lingua 25, 1970, 313: to ἄριστος) - On final -α Schwyzer 622f.
    Page in Frisk: 1,127
    ---------------------------------
    ῥα
    Other forms: before vowel ῥ',
    See also: s. ἄρα.
    Page in Frisk: 2,636

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἄρα

  • 8 ἄρ

    ἄρα, ἄρ, enclit. ῥα, with elision ῥ'
    Grammatical information: adv.
    Meaning: `of course, then, so' (Il.).
    Dialectal forms: Cypr. ἔρ(α) H.; against Latte s. Ruijgh τε épique 433 n. 76.
    Origin: IE [Indo-European] [62] * (h₁)er? `now, thus, so' questioning particle
    Etymology: On the use Schwyzer-Debrunner 558f, in Homer Grimm, Glotta 40, 1962, 3-41. To Lith. ir̃, Latv. ìr `and; also, even' from PIE *r̥; with full grade Lith. ar̃, Latv. ar question particle. The full grades require a laryngeal (which is anyhow needed before r); Cypr. ἔρ(α) can be * h₁er, Lith. ar̃ \< * h₁or, but *h₁r̥ would have given *ερα, not αρα; either some forms are analogical, or the rule about the root structure does not work here. S. also Hoenigswald Lang. 29, 288ff. (Connection with ἀραρίσκω, ἄρτι is indemonstrable, and would require * h₂r. Improbable Ruijgh, Lingua 25, 1970, 313: to ἄριστος) - On final -α Schwyzer 622f.
    Page in Frisk: 1,127
    ---------------------------------
    ῥα
    Other forms: before vowel ῥ',
    See also: s. ἄρα.
    Page in Frisk: 2,636

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἄρ

  • 9 ῥα

    ἄρα, ἄρ, enclit. ῥα, with elision ῥ'
    Grammatical information: adv.
    Meaning: `of course, then, so' (Il.).
    Dialectal forms: Cypr. ἔρ(α) H.; against Latte s. Ruijgh τε épique 433 n. 76.
    Origin: IE [Indo-European] [62] * (h₁)er? `now, thus, so' questioning particle
    Etymology: On the use Schwyzer-Debrunner 558f, in Homer Grimm, Glotta 40, 1962, 3-41. To Lith. ir̃, Latv. ìr `and; also, even' from PIE *r̥; with full grade Lith. ar̃, Latv. ar question particle. The full grades require a laryngeal (which is anyhow needed before r); Cypr. ἔρ(α) can be * h₁er, Lith. ar̃ \< * h₁or, but *h₁r̥ would have given *ερα, not αρα; either some forms are analogical, or the rule about the root structure does not work here. S. also Hoenigswald Lang. 29, 288ff. (Connection with ἀραρίσκω, ἄρτι is indemonstrable, and would require * h₂r. Improbable Ruijgh, Lingua 25, 1970, 313: to ἄριστος) - On final -α Schwyzer 622f.
    Page in Frisk: 1,127
    ---------------------------------
    ῥα
    Other forms: before vowel ῥ',
    See also: s. ἄρα.
    Page in Frisk: 2,636

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ῥα

  • 10 ῥ

    ἄρα, ἄρ, enclit. ῥα, with elision ῥ'
    Grammatical information: adv.
    Meaning: `of course, then, so' (Il.).
    Dialectal forms: Cypr. ἔρ(α) H.; against Latte s. Ruijgh τε épique 433 n. 76.
    Origin: IE [Indo-European] [62] * (h₁)er? `now, thus, so' questioning particle
    Etymology: On the use Schwyzer-Debrunner 558f, in Homer Grimm, Glotta 40, 1962, 3-41. To Lith. ir̃, Latv. ìr `and; also, even' from PIE *r̥; with full grade Lith. ar̃, Latv. ar question particle. The full grades require a laryngeal (which is anyhow needed before r); Cypr. ἔρ(α) can be * h₁er, Lith. ar̃ \< * h₁or, but *h₁r̥ would have given *ερα, not αρα; either some forms are analogical, or the rule about the root structure does not work here. S. also Hoenigswald Lang. 29, 288ff. (Connection with ἀραρίσκω, ἄρτι is indemonstrable, and would require * h₂r. Improbable Ruijgh, Lingua 25, 1970, 313: to ἄριστος) - On final -α Schwyzer 622f.
    Page in Frisk: 1,127
    ---------------------------------
    ῥα
    Other forms: before vowel ῥ',
    See also: s. ἄρα.
    Page in Frisk: 2,636

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ῥ

  • 11 ἄρκτος

    Grammatical information: f. (m.?)
    Meaning: `bear' (Il.); also `Ursa maior' (Scherer Gestirnnamen 131ff.), `the north'; also a crustacean, `Arctos Ursus' = τέττιξ (Arist.; Thompson Fishes 17).
    Other forms: ἄρκος m. f. (LXX). The form is early in names, Dobias-Lalou, Inscr. Cyrène, 2000, 6. Late ἄρξ (OGI 201, 15).
    Compounds: Άρκτοῦρος (Hes.) with - ορος `surveyor' s. φρουρός.
    Derivatives: Demin. ἀρκτύλος (Poll.), ἄρκυλλος (Sch. Opp.), ἄρκιλος (Eust.); ἀρκτῳ̃ος `id.' (Luc.; after ἑῳ̃ος from ἕως); ἄρκ(τ)ειος `belonging to a bear' (Dsc.; after αἴγειος, βόειος etc.); ἀρκτῆ (aus - έη) f. `skin of a bear' (Anaxandr.). ἄρκτιον n. plant name, `Inula candida' (Dsc.; Strömberg Pflanzennamen 118). - Whether Άρκάδες (s.v.) belongs here, is uncertain s. Sommer Ahh. u. Sprw. 63f.
    Origin: IE [Indo-European] [864] *h₂rtḱo- `bear'
    Etymology: The late form with single - κ- is confirmed by derivations; it must be just simplification (or from before the metathesis?). Old name of the bear: Skt. ŕ̥kṣa-, Av. arša-, Arm. arǰ, Lat. ursus, Celt., e.g. MIr. art. Hitt. ḫartagga- lead to the reconstruction *h₂rtḱo-. In Germanic and Balto-Slavic the name was replaced, prob. for taboo-reasons; cf. Emeneau Lang. 24, 56ff. The old etymology as `destroyer' (Skt. rákṣas-, Aw. raš- `damage) has now become untenable. On the suffix -ḱ- cf. ἀλώπηξ.
    Page in Frisk: 1,141-142

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἄρκτος

  • 12 ἀταλός

    Grammatical information: adj.
    Meaning: `tender, delicate' (Il.).
    Derivatives: Denom. verb ἀτάλλω (pres. only) `skip in childish glee', trans. `bring up (a child)' (Il.); ἀτάλματα παίγνια H. - With internal reduplication (Schwyzer 648) ἀτιτάλλω `rear, tend' (Il.); aor. ἀτίτηλα· ἀτιτάλτας `foster father' (Gortyn).
    Origin: XX [etym. unknown]
    Etymology: Unknown. Very extensive discussion in DELG. Leumann Glotta 15, 153ff. and Hom. Wörter 139ff. derives ἀταλός from the expression ἀταλὰ φρονέων, which arose from analysis of ἀταλαφρονέων. This again is based on ἀταλάφρων, and this again is the negation of ταλάφρων. Although it explains the composition vowel α, the whole is too complicated. Cf. Bolling, Lang. 27, 74 and Förstel, Glotta 48 (1970) 166f. - Derivation from ἄττα (Chantr., Benvenist, Instit. 2, 85ff.) seems also improbable. - Remains just an adj., ἀταλός, of unknown origin, with a verb `treat tenderly'. Fur. 262 compares ἀζαλαί νέαι καὶ ἀπαλαί and concludes to a subst. word (which is in itself probable), but the comparison is uncertain.
    Page in Frisk: 1,176

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἀταλός

  • 13 ἀτύζομαι

    Grammatical information: v.
    Meaning: `frighten, be frightened' (Il.).
    Other forms: Aor. pass. ἀτυχθείς, later ἀτύζω, aor. ἀτύξαι
    Derivatives: ἀτυζηλός `terrible' (A. R.).
    Origin: PIE [Proto-Indo-European] [00] * h₂tug- `frighten, be frightened'
    Etymology: Benveniste Mélanges Pedersen 496ff. and Sapir Lang. 12, 175ff. compare Hitt. ḫatuki- `terrible'. Thus Plath, Indo-Arisch 2000, 409-423, who reads the Hitt. word as \/ htugi-\/ \< * h₂tug-; he further connects Skt. tuj-yáte. The meaning is `terrify, be terrified'. The laryngeal explains the perfect tūtuj-āna-́ \< * h₂tu-h₂tug-.
    Page in Frisk: 1,183

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἀτύζομαι

  • 14 δάκρυ

    Grammatical information: n.
    Meaning: `tear, drop' (Il., also Peripl. M. Rubr. 30 = `resin', cf. s. βράθυ),
    Other forms: Dat. pl. δάκρυσι; δάκρυον n. (Il., from δάκρυα, Debrunner Mélanges Pedersen 202ff.)
    Compounds: παρά- δακρυ plant name (Ps.-Dsc.); many bahuvrihi's in - δακρυς.
    Derivatives: Demin. δακρύδιον as plant name (Ps.-Dsc.); - δακρυ-όεις `rich in tears' (Il.) on which Risch, Museum Helv. 3 (1946) 255; δακρυώδης `with tears' (of wounds, Hp.); denomin. δακρύω `weep (over)' (Il.) with δάκρῡμα `wept over' (Orac. ap. Hdt. 7, 169), `tear' (A.); hell. *δάκρῠμα to Lat. dacrŭma, lacrĭma, s. Leumann Sprache 1, 206.
    Origin: IE [Indo-European] [179] *drḱ-h₂ḱru `eye-bitter' \> `tear'
    Etymology: Old word for `tear'. Arm. artasu-k` pl. (\< *draḱu-, s. below), sg. artawsr (\< *draḱu-r); Germ., e. g. OHG zahar, Goth. tagr (with grammat. change); Celt., e. g. OBret. dacr, OIr. dēr, \< *daḱr(o)-. - Beside it OHG trahan, \< PGm. * trahnu-, \< *draḱnu-. One started from *draḱru- with dissimilation. - The eastern languages have no initial consonants: Skt. áśru-, Av. asrū-, Balt., e. g. Lith. ašarà, Toch. A ākär. "Eine befriedigende Erklärung ist noch nicht gefunden; vielleicht liegt alte Kreuzung mit einem anderen Wort vor." (Frisk) - Kortlandt assumes a compound from *dr̥ḱ-h₂ḱru `eye-bitter', the first element from *derḱ- `to see', the second element being `bitter'. Cf. Pinault FS Beekes 1997, 291-233. - Note Hitt. išḫaḫru- n. `tears'. Kortlandt supposes *skʷ-h₂ḱru (from * sekʷ- `see'). - See W.-Hofmann s. lacrima; further Sapir Lang. 15, 180ff..
    Page in Frisk: 1,344

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δάκρυ

  • 15 δασύς

    Grammatical information: adj.
    Meaning: `hairy'; `aspirated' as grammatical term (Od., Ion.-Att.).
    Compounds: ἀμφί- (Hom.), ἐν- (Dsc.), ἐπί- (Thphr.), ὑπέρ- (X.), ὑπό- (Dsc.).
    Derivatives: δασύτης `hairiness, aspiration' (Arist.), δάσος n. `thicket, shaginess' (Men.), δάσυμα eye-disease = τράχωμα (Sever. Med.; cf. Chantr. Form. 186f.); δασυλλίς f. hypocor. of bears (EM 248, 55); Δασύλλιος surname of Dionysos (Paus.; acc. to EM l. c. παρὰ τὸ δασύνειν τὰς ἀμπέλους). Denomin. δασύνομαι, -ω `become, make hairy' (Ar.) with δασυντής, - τικός `aspirating' (gramm.), δασυσμός (Dsc.). - Note δασκόν δασύ H.; cf. Specht Ursprung 64, 188, unless with Latte from δάσκιον. On δάσκιλλος s. v.
    Origin: XX [etym. unknown]
    Etymology: The old connection with Lat. dēnsus depends on - σ- after sonantic n̥ on which s. Schwyzer 307, Hoenigswald Lang. 29, 290f. Heth. daššuš `heavy, strong' is of uncertain interpretation (Tischler HEW)..
    Page in Frisk: 1,351

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δασύς

  • 16 δεῖνα

    δεῖνα, ὁ (ἡ, τό)
    Grammatical information: ?
    Meaning: `N. N., so-and-so' (Att.).
    Other forms: τοῦ δεῖνος, οἱ δεῖνες etc., sometimes indecl. τοῦ δεῖνα (more forms in Schwyzer 612), always with article
    Origin: XX [etym. unknown]
    Etymology: Unknown. The explanation from plur. *τάδε ἔνα (cf. ἐκεῖνος) `this (and) that' \> *ταδεῖνα, with anal. ὁ δεῖνα is now given up. The singular forms are much more usual than the plural forms. - S. Belardi, Doxa 3, 202f., Moorhouse Lang. 23 (1947) 207ff. Biraud, Nomina rerum 57-69: de + en-α `so-und-so'.
    Page in Frisk: 1,357

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δεῖνα

  • 17 δόρπον

    Grammatical information: n.
    Meaning: `evening-meal' (Il.).
    Other forms: (hell. and late also - ος m.)
    Dialectal forms: Myc. doqeja \/ dorkʷeja\/?
    Derivatives: δόρπιον `time for..' (Hp. Epid. 5, 22 v. l.), δόρπιος `belonging to the δ.' (Nonn.); δορπήϊα n. pl. `food, meal' (Nic.; cf. ξεινήϊα), Δορπία f. `evening before a feast, esp. the Apaturia' (Hdt.). Denomin. δορπέω `take the evening meal' (Hom.), δορπιάζειν δειπνεῖν H. (cf. συμποσι-άζειν). - δορπηστός m. (scil. καιρός) `time for..' (Hp.), cf. δειπνηστός s. δεῖπνον.
    Origin: IE [Indo-European] [00] * dorkʷo- `evening meal'?
    Etymology: δόρπον can be combined with Alb. darkë `evening(meal)' as *dorkʷ̯-o-, Mann Lang. 26, 384f., Porzig Gliederung 178. Further connections are unknown. Could the word be Pre-Greek?
    Page in Frisk: 1,410-411

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δόρπον

  • 18 δρῖλος

    Grammatical information: m.
    Meaning: unknown, `circumcised man' (= verpus in Latin glosses) (AP, Amphissa; on the meaning Diels IF 15, 4-6.).
    Derivatives: δρίλακες βδέλλαι H. (Chantr. Form. 380).
    Origin: XX [etym. unknown]
    Etymology: No etymology. M. Scheller in Pok. 208 adduces δριάουσαν θάλλουσαν H. which like δριάεντα χλωρά is based on δρίος, pl. δρία `bush, shrubs'; the supposed meaning `swelling, Schwellender' (from where both `circumcized man' [: `penis'] as `leech') is quite in the air. - Against H. Petersson (Arm. titeṙn `crocodile') Kretschmer Glotta 14, 229. Other attempts by von Loewenthal WuS 10, 186 and Sapir Lang. 15, 185. See Bq. and κροκόδιλος; see also Diels l.c. (unclear to me).
    Page in Frisk: 1,417-418

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δρῖλος

  • 19 δρόσος

    Grammatical information: f.
    Meaning: `dew', often of several fluids (Hdt., Pi.); in A. Ag. 141 (lyr., pl.) = `young animals' ( λεόντων), thus Call. Hek. 1, 2, 3; after Bechtel Lex. 139 and Benveniste BSL 45, 102 A. 1 metonymia; diff. Leumann Hom. Wörter 258 n. 11; cf. on ἕρσαι.
    Other forms: on the genus Schwyzer-Debrunner 32 n. 4, 34 n. 1)
    Derivatives: Adjectives `dewy, fluid': δροσόεις (Sapph.), δροσώδης (com.), δροσερός (E.), δροσινός (AP), δρόσιμος (Plu.; s. Arbenz Die Adj. auf - ιμος 98). Abstract δροσία (Orac. ap. Luk. Alex. 53, Cat. Cod. Astr., also NGr.; on the meaning Scheller Oxytonierung 54f.). - Hypocorist. δροσαλλίς name of a Bithynian wine (Gp.); s. Chantr. Form. 252. - Denomin. δροσίζω `sprinkle, make dew' (Ar.) with δροσισμός (Olymp. Alch.); δροσόομαι `be sprinkled with dew' (Anakreont.).
    Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
    Etymology: Unexplained. Older views in Bq; wrong also Sapir Lang. 15, 185. No doubt Pre-Greek.
    Page in Frisk: 1,419-420

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δρόσος

  • 20 εἴργω

    Grammatical information: v.
    Meaning: `fence in, shut out' (on the meaning Brunel Aspect verbal 27f., 122).
    Other forms: ( εἵργω), εἴργνυμι, ep. ἐέργω, ἐέργνυμι, ep. ion. ἔργω, ἔργνυμι, aor. 1. εἶρξαι ( εἷρ-, ἔρ-, ἕρ-), aor. 2. κατ-ΕϜοργον (Cypr.), pass. εἰρχθῆναι ( εἱρ- etc.), fut. εἴρξω ( εἵρξω, Heracl. ἀφ-, ἐφ-έρξοντι, συν-hέρξοντι), perf. med. εἶργμαι, ἔεργμαι ( ἔργμαι), ep. 3. plur. ἔρχαται, - ατο with the lengthening ἐρχατόωντο ξ 15 (s. Leumann Hom. Wörter179ff.), lengthened pret. εἰργαθεῖν (- άθειν?; Schwyzer 703 m. n. 6)
    Compounds: Often with prefix: ἀπ(ο)-, ἀφ-, δι-, εἰσ-, ἐφ-, ἐξ-, κατ- ( καθ-), συν- a. o.
    Derivatives: εἱρκτή ( ἐρ-), often plur. `inclosure, prison, women's appartments' (Ion.-Att.); εἱργμός `prison' (Pl.); ( σύν-, κάθ-, ἔξ-)εἷρξις `shutting in etc.' (Pl.) with - ειρκτικός; ἄφ-ερκτος `shut out' (A. Ch. 446 [lyr.]).
    Origin: IE [Indo-European] [1154] *h₁u̯erg- `shut in, press'
    Etymology: Except the zero grade thematic aorist Cypr. κατ-ÉϜοργον (- έ- or - ή-, Schwyzer 653 β) all forms, including the nouns, go back on full grade ἐ-(Ϝ)έργω, εἴργω; the aspiration in εἷρξαι, ἕρξω, εἵργω etc. acc. to Sommer Lautstud. 127f. arose before voiceless ρ in ἑρκτ-, ἑρξ- (?). Details in Solmsen Unt. 221ff. - Nothing comparable in the other languages. Cognates perh. in opt. Av. vǝrǝz-yąn `they should shut out' and in Lith. veržiù, ver̃žti `narrow in, string, press' (Fraenkel KZ 72, 193ff.). Semantically unclear some Indo-Iranian nouns: Skt. vr̥jána- n. `fencing in' = Av. vǝrǝzǝ̄na-, varǝzāna- `community', OP. vardana- `town' (from where as a loan Skt. vardhana- `id.', Wackernagel-Debrunner KZ 67, 168; wrong Hall Lang. 12, 297ff.), Skt. vrajá- m. `fence'; unclear also an Irish word for `wall etc.', OIr. fraig, NIr. fraigh `wall of wickerwork, roof, fence'.
    Page in Frisk: 1,465-466

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > εἴργω

Страницы

См. также в других словарях:

  • lang — lang …   Kölsch Dialekt Lexikon

  • Lang — Lang, länger, längste, adj. et adv. welches überhaupt ein Ausdruck der größten Ausdehnung an einem Körper ist, im Gegensatze derjenigen, von welchen die Wörter breit und dick gebraucht werden. Es ist in doppelter Hauptbedeutung üblich.… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • LANG (F.) — De l’expressionnisme allemand (Les Trois Lumières ) au romantisme anglais (Moonfleet ), quelque genre qu’il abordât Fritz Lang a atteint un sommet. Sa carrière (plus de quarante années et presque cinquante films) est jalonnée de chefs d’œuvre qui …   Encyclopédie Universelle

  • Lang — steht für: Lang (Familienname), ein Familienname Lang ist der Name folgender Orte: Lang (Günzach), Ortsteil der Gemeinde Günzach, Landkreis Ostallgäu, Bayern Lang (Postmünster), Ortsteil der Gemeinde Postmünster, Landkreis Rottal Inn, Bayern Lang …   Deutsch Wikipedia

  • Lang — may refer to:*Lang (surname)Places*Lang, Saskatchewan, Canada *Lang Park, Brisbane, Australia *Lang Vei, U.S. Special Forces camp, Vietnam *Dunmore Lang College *Eugene Lang College (New York City) *Lang Island, Sunda Strait, Indonesia *Lang… …   Wikipedia

  • Lang — puede referirse a: Adolph Franz Láng ( 1795 1863 ) fue un farmacéutico , botánico , y pteridólogo húngaro Fritz Lang director de cine de origen austríaco Lang Lang pianista chino Cosmo Gordon Lang William Cosmo Gordon Lang, primer Barón Lang de… …   Wikipedia Español

  • lang — lang: Das gemeingerm. Adjektiv mhd. lanc, ahd. lang, got. laggs, engl. long, schwed. lång geht mit verwandten Wörtern im Lat. und Kelt. auf *longho s »lang« zurück, vgl. z. B. lat. longus »lang«. – Die Adverbialform lange (mhd. lange, ahd. lango) …   Das Herkunftswörterbuch

  • lang — Adj. (Grundstufe) in eine Richtung hin räumlich ausgedehnt, Gegenteil zu kurz Beispiel: Das Seil ist 20 Meter lang. Kollokationen: ein langer Rock zu lang lang Adj. (Grundstufe) sich über einen großen Zeitraum erstreckend, nicht kurz Beispiele:… …   Extremes Deutsch

  • Läng — ist der Name folgender Personen: Hans Läng, Schweizer Ethnologe und Autor Peter Läng (* 1986), schweizerisch thailändischer Fussballspieler Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort be …   Deutsch Wikipedia

  • lang — [Basiswortschatz (Rating 1 1500)] Auch: • lange Bsp.: • Es ist schon lange (Zeit) her, dass wir uns getroffen haben. • Blieben Sie lange? • Wie lang ist dieses Bett? • Es dauert zu lang. • …   Deutsch Wörterbuch

  • lang — 1. Der Teppich ist 3 m lang und 2 m breit. 2. Meine Schwester hat mir einen langen Brief geschrieben. 3. Die Hose ist zu lang. Können Sie sie kürzer machen? …   Deutsch-Test für Zuwanderer

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»