-
1 λείτωρ
λείτωρ, - οροςGrammatical information: m.Meaning: `priest' (postclass. Att. inscr.), ὁμο-λείτωρ = συλ-λειτουργός (Att. inscr. IIp), λείτορες ἱέρειαι H.; λητῆρες ἱεροὶ στεφανηφόροι. Άθαμᾶνες H., f. λήτειραι ἱέρειαι τῶν σεμνῶν θεῶν H. (Call. Fr. 123), λείτειρη ἱέρειαι H. (Boeot.); uncertain λετορο\<ς\> (IG 5: 2, 405, Arc.).Other forms: ὁμο-λείτωρ = συλ-λειτουργός (Att. inscr. IIp), λείτορες ἱέρειαι H.; λητῆρες ἱεροὶ στεφανηφόροι. Άθαμᾶνες H., f. λήτειραι ἱέρειαι τῶν σεμνῶν θεῶν H. (Call. Fr. 123), λείτειρη ἱέρειαι H. (Boeot.); uncertain λετορο\<ς\> (IG 5: 2, 405, Arc.).Compounds: PG [Pre-Greek] [Pre-Greek]Derivatives: Denomin. λειτορεύω 'be λείτωρ' (Thess. since IIa; also Egypt.?, s. Wilhelm Arch. f. Pap. 9, 214ff.). Details on spread etc. s. E. Kretschmer Glotta 18, 83 f., also Fraenkel Nom. ag. 1, 145, Bechtel Dial. 1, 207f., Benveniste Noms d'ag. 47 n. Cf. also ἀλήτωρ ἱερεύς H; further λετωρ `priest' inscr. Arcadia. The prothetic vowel seems to point to a Pre-Greek word; cf. DELG s.v. λήτωρ.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Because of the form λητῆρες which is ascribed to the northwestern Athamanes and (if correctly explained) Arc. λετορο\<ς\> Thess.-Boeot. λει- seems to stand for PGr. λη- (Att. λείτωρ a loan from Boeot.?). For the same reason the semantically attractive connection with λήϊ-τος, ληΐτη and λῄτη ' ἱέρεια', λειτουργός (s. λαός) makes difficulties; as secondary suffix - τωρ, - τηρ (for - της) is remarkable. Other hypotheses: to λάτρον (L.Meyer, Prellwitz); to λίσσομαι, λιταί (Hoffmann Dial. 2, 328).Page in Frisk: 2,101Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > λείτωρ
-
2 μάνυ
-
3 ἄκαστος
Grammatical information: m.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: One assumes *ἄκαρ-στος, cognate with Lat. ăcer, - ris `maple', OHG ahorn (which is connected with ἄκαρνα δάφνη H., q.v.), Gallorom. * akar(n)os `id.' (Hubschmied Rev. celt. 50, 263f.). See Osthoff Etym. Parerga 1, 187ff.; W.-Hofmann s. 1. acer, Pok. 20. For the fomation cf. πλατάνιστος; cf. Chantr. Form. 302 (where the derivation from *- id-to- may be wrong). - However, plant names are often borrowed, and the formation is unclear. Fur. 371 compares κάστον ξύλον, Άθαμᾶνες H. For the meaning cf. (164) σφένδαμνον ξύλον H. His further comparison (343) with κόστον `wooden parts of a wagon' is less certain (he further points to Basque gastigaŕ `maple').Page in Frisk: 1,51Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἄκαστος
-
4 ἀσπάλιεύς
Grammatical information: m.Meaning: `fisher' (Nic.)Derivatives: ἀσπαλία τοῦ ἁλιέως ἐργασία (H.) for *ἀσπαλιεία? Cf. ἀσπαλίσαι ἁλιεῦσαι, σαγηνεῦσαι (AB 183).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Cf. ἁλιεύς. Etym. unknown. Since Solmsen Wortforsch. 21 A. ἄσπαλος is compared with Lat. squalus name of a big fish, ON hvalr `whale', which does not agree with Plato, Sph. 221c, who speaks of fishing with a line. Chantr. strangely doubts the connection ἀσπαλιεύς \/ ἄσπαλος. Quite improb. vW. - Rather with Huber, Comm. Aenip. 9, 21, a susbtr. word (but note that squalus too is non-IE).Page in Frisk: 1,167-168Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἀσπάλιεύς
-
5 μᾱνός
μᾱνόςGrammatical information: adj.Compounds: Compp., e.g. μᾰνό-στημος `with loose chain, thin, fine' (A. Fr. 297 = 688 Mette).Derivatives: μανότης `thinness, rareness' (Pl., Arist., Thphr.), μανία `id.' (An. Ox.); μανώδης `thin' (Arist.); μανάκις `rare' (Pl. Com., H.: πολλάκις); μανόω `loosen' (Thphr.) with μάνωσις (Arist.). - With dissimilation (?) βανόν λεπτόν H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Beside Ion. μᾱνός, Att. μᾰνός from *μανϜός stands μάνυ μικρόν (cod. πικρόν). Άθαμᾶνες H.; on u: ŭo Chantraine Form. 122, Schwyzer 472. The u-stem can be seen in Arm. manr, gen. manu `small, thin, fine', manu-k `child, boy, servant'; but on μάνυ-ζα s.v. After Brugmann RhM 62, 634f. here also μαναύεται παρέλκεται H. (prop. `isolates himself'? but the - αυ- remains unexplained); rejected by Hahn Lang. 18, 88) and, quite uncertain, βάναυσος (s. v.). Albanian combination by Mann Lang. 17,21: to mêj, aor. mêna (\< *mn̥i̯ō) `I lessen, cease, stop'. S. also Mezger Word 2, 237. Others further connect Skt. manā́k `a lttle', Lith. meñkas `short', Hitt. maninku- `close', all of unclear formation. Still OIr. menb \< *menu̯o- (Benveniste, BSL 50, 1954, 41). μανυ- from *mn̥h₂-u-? (cf. μανώδης, μαν-άκις) which conflicts with the etymology of menb. Cf. Pok. 728? Here perhaps μόνος. For Pre-Greek, Fur. 221 on good grounds.See also: -- Weiteres s. μόνος.Page in Frisk: 2,171-172Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μᾱνός
-
6 Δυμᾶνες
Grammatical information: m.pl.Derivatives: Same meaning in Δυμανᾶται (Hdt. 5, 68). Fem. Δύμαινα ( φυλή; Trozen) and Δυμανίς (St. Byz.);Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Formation like Άκαρνᾶνες, Άθαμᾶνες etc. from Δύμη ἐν Σπάρτῃ φυλή H., also name of a town in the west of Achaia and in Thracia, further unknown; see v. Wilamowitz Glaube 1, 69. - Not with Lagercrantz ( Streitberg-Festgabe 218ff.: to δίδυμος etc.;); s. Kretschmer Glotta 15, 194. See Δύσμαιναι. No doubt a Pre-Greek name.Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > Δυμᾶνες
-
7 Έλλάς
Έλλάς, -άδοςGrammatical information: f.Meaning: Έλλάς, - άδος`Hellas', land of the Ε῝λληνες, name of a territory in southern Thessaly (Il.), also Anatolian Ionia (Hdt.); - also adj. f. `hellenic' ( γλῶσσα, πόλις; Hdt., A.).Other forms: Further Ε῝λληνες, Dor. -ᾱνες pl. `Hellenes', name of a Thessalian tribe (Β 684), name of all Greeks (since Hdt.), `Heathen' (LXX), sg. also adj. `hellenic' (Pi., A.). As 1. member in Έλλανο-δίκαι pl. " judges of the Hellenes", name of the arbiters at the Olympic Games (Pi.), also name of a martial court in Sparta (X.); Έλληνο-ταμίαι pl. name of the treasurers of the Delic-Attic Confederacy (Att.). As 2. member in Πανέλληνες `Panhellenes' (Β 530 beside Άχαιοί, Hes. Op. 528, Archil. 52,); cf. below; φιλ-έλλην `friend of the Hellenes' (Ion.-Att.), μισ-έλλην `enemy of the Hellenes' (X.).Compounds: As 1. member in Έλλαδ-άρχης (with ἑλλαδαρχέω) `Leader of the H.', President of the Achaeic Confederacy, the Delphic Amphiktyonie and other communities (imper. times).Derivatives: Έλλαδικός `belonging to H.' (Xenoph., Str.). - Έλλήνιος, -ά̄νιος `hellenic' (Hdt., Pi.), f. - ηνίς, -ᾱνίς (Pi., Att.), Έλληνικός `id.' (Hdt.; s. Chantr. Ét. sur le vocab. grec, s. index); denomin. verb ἑλληνίζω `speak Greek', also trans. `hellenise' (late), with ἑλληνισμός `Greek way of expression', also opposed to ἀττικισμός `Attic expression' (hell.), ἑλληνιστής `who speaks Greek', name of a Jew speaking Greek ( Act. Ap. 6, 1; oppos. Έβραῖος) etc.; - ιστί adv. `in Greek' (Pl., X.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Like most names of lands and peoples Έλλάς and Ε῝λληνες have no etymology. - As formation in - άς (cf. Τρωάς, Φθιάς, Λευκάς etc.; Schwyzer 507f., Chantr. Form. 356) Έλλάς supposes a noun (Sommer Münch. Stud. z. Sprachwiss. 4, 1ff.). Also for Ε῝λληνες a noun will have been the basis; the deviant intonation (cf. Άθαμᾶνες, Άκαρνᾶνες, Δυμᾶνες etc., which is also found in Ἴωνες (s. v.), is mostly explained from Παν-έλληνες (like πάν-δεινος, παν-άγαθος a. o.; but Παν-αχαιοί Β 404 etc.!). The ending -ᾱν- is of course Pre-Greek. - Beside Ε῝λληνες we find Ἔλλοπες (like Δρύοπες a. o.) in Έλλοπία name of the region of Dodona (Hes. Fr. 134, 1) and of northern Euboea (Hdt. 8, 23; note the suffix - οπ-); since Arist. ( Mete. 352a 34) the area of Dodona and the basin of the Acheloos was seen as the land of origin of the Hellenes, the ἀρχαία Έλλάς. The basis of Έλλάς and Ε῝λληνες prob. is Έλλοί (Pi. Fr. 59), after H. = Ε῝λληνες οἱ ἐν Δωδώνῃ, καὶ οἱ ἱερεῖς; but perh. it is juist the consequence of the reading σ' Έλλοί for Σελλοί in Π 234, s. Leumann Hom. Wörter 40. It is obvious, to connect the Ε῝λληνες also with the Σελλοι, who live also around Dodona; Ε῝λληνες and Έλλάς would have lost the σ- through Greek development. - Further unknown, s. Wilamowitz on Eur. Her. 1 n. 1, Güntert WuS 9, 132 (cf. Kretschmer Glotta 17, 250), Chatzis ( PhilWoch 58, 497), further Chantraine Form. 168 n. 1. Details in Schwyzer 77f.Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > Έλλάς
См. также в других словарях:
Αθαμάνες — Αρχαία ηπειρωτική φυλή, που κατοικούσε στην κοιλάδα του Ινάχου και στην ορεινή περιοχή της Πίνδου, μεταξύ Θεσσαλίας, Αιτωλίας και Ηπείρου, η οποία ονομάστηκε γι’ αυτό Αθαμανία (σήμερα περιοχή Τζουμέρκων, που αποκαλούνται Αθαμανικά όρη). Οι Α.… … Dictionary of Greek
Doric Greek — Distribution of Greek dialects in the classical period.[1] Western group … Wikipedia
Athamanes — See also Athamania Athamanes (Αθαμάνες) is a community in the Karditsa Prefecture, Greece. Population 1,767 (2001). The seat of the community is in Petrilo … Wikipedia
Dorien — Cet article concerne un ancien dialecte grec. Pour le peuple grec du même nom, voir Doriens. Distribution des dialectes du grec ancien durant la période cla … Wikipédia en Français
Древнемакедонский язык — Страны: Древняя Македония Вымер: к III ве … Википедия
Кардица (ном) — Кардица Καρδίτσα … Википедия
Афаманцы — (др. греч. Ἀθαμᾶνες) древний народ, обитавший на юго востоке Эпира и на западе Фессалии. Хотя Страбон и Гекатей Милетский рассматривали их как «варваров», сами афаманцы считали себя эллинами.[1] Мифы об Афаманте и Ино, существовавшие в… … Википедия
Liste der Gemeinden Griechenlands (1997–2010) — Die folgende Tabelle umfasst alle griechischen Gemeinden, die im Zuge des Kapodistrias Programms von 1997 aus knapp 6.000 kleineren kommunalen Einheiten geschaffen wurden und im Zuge des Kallikratis Gesetzes von 2010 zum 1. Januar 2011… … Deutsch Wikipedia
Έλληνας — και Έλλην, ο (θηλ. Ελληνίδα, η) (AM Ἕλλην θηλ. ἑλληνίς, η και Α ἑλλανίς) αυτός που κατάγεται από την Ελλάδα ή κατοικεί μόνιμα σε αυτήν νεοελλ. εκείνος που έχει ελληνική ιθαγένεια ή υπηκοότητα αρχ. μσν. 1. «ὁ ἐξ ἐθνῶν», ο Εθνικός, σε αντίθεση προς … Dictionary of Greek
Τιτάν — (Αστρον.). Ένας από τους 9 δορυφόρους του Κρόνου και ο λαμπρότερος. Είναι ορατός με τηλεσκόπιο μικρής έντασης ως αστέρας 8,3 μεγέθους. Ανακαλύφθηκε το 1655 από τον Χούιγκενς. Σε σειρά απόστασης από τον κεντρικό πλανήτη έρχεται έκτος και απέχει… … Dictionary of Greek
πυρλός — (κατά τον Ησύχ.) (στους Αθαμάνες) «βαθάρα» … Dictionary of Greek
