-
61 καταστρεφω
1) загибать вниз(κέρατα κατεστραμμένα Arst.)
2) переворачивать вниз, опрокидывать, валить(τὰς εἰκόνας Diog.L.; τὰς τραπέζας καὴ τὰς καθέδρας NT.; ὄστρακον κατεστραμμένον Arst.)
3) (тж. κ. εἴσω Plut.) поворачивать внутрь(βώλους, ἃς ἀνίστησι τὸ ἄροτρον Plut.)
τὸ σπέρμα κ. Xen. — заделывать (в землю) семя4) накручивать, натягивать(χορδαὴ κατεστραμμέναι Arst.)
5) закруглять(ἥ λέξις κατεστραμμένη ἥ ἐν περιόδοις, sc. ἐστίν Arst.)
6) ставить вверх дном(τέν πόλιν Arph.)
7) развертывать до конца, т.е. кончать(λόγους, τήν βίβλον ἐπί τινος Polyb.; τὸν βίον Plut. и τοῦ ζῆν Diog.L.)
ποῖ καταστρέφεις λόγων τελευτήν ; Aesch. — к чему ты клонишь свою речь?;καταστρέψαι τοὺς λόγους εἴς τι Aeschin. — закончить свою речь чем-л.8) подходить к концу, кончаться(τοῦ ἐνιαυτοῦ καταστρέφοντος Plut.)
9) заканчиваться (чем-л.), переходить(εἰς ταὐτόν Arst.; εἰς γάμον Plut.)
10) кончать свою жизнь, погибать(ὑπὸ τῶν πολεμίων Plut.)
11) преимущ. med. подчинять, покорять(τέν ἄλλην Μακεδονίην Her.; τὰς νήσους Thuc.; τέν Ἰουδαίαν Plut.)
ὡς οἱ Λυδοὴ τάχιστα κατεστράφατο ὑπὸ Περσέων Her. — как только лидийцы были покорены персами12) заставлять, принуждать -
62 λαλέω
λαλέω impf. ἐλάλουν; fut. λαλήσω; 1 aor. ἐλάλησα; pf. λελάληκα. Pass.: 1 fut. λαληθήσομαι; 1 aor. ἐλαλήθην; pf. λελάλημαι (Soph.+). In older Gk. usu. of informal communication ranging from engagement in small talk to chattering and babbling, hence opp. of λέγω; in later Gk the trend, expressed esp. in the pseudepigr. and our lit., is toward equation with λέγω and broadening of the earlier usage.① to make a sound, sound, give forth sounds/tones (Aesop fab. 248b H./146 H-H./202 Ch./v.l. 141 P.) that form a kind of speech, esp. of inanimate things (e.g. of the echo, Cass. Dio 74, 21, 14; of streams of water Achilles Tat. 2, 14, 8; OdeSol 11:6 τὸ ὕδωρ τὸ λαλοῦν), of thunder ἐλάλησαν αἱ βρονταί Rv 10:4ab. ἐλάλησαν αἱ βρονταὶ τὰς ἑαυτῶν φωνάς vs. 3. Of a trumpet 4:1 (cp. Aristot., De Aud. p. 801a, 29 διὰ τούτων=flutes, etc.; Achilles Tat. 2, 14, 8 of the κιθάρα). Of the blood of Christ, that speaks more effectively than that of Abel (Gen 4:10) Hb 12:24; s. 11:4 (Goodsp., Probs. 188). Cp. J 12:29.② to utter words, talk, speak, of pers.ⓐ of the act of speaking, intr.α. (be able to) speak; to have and use the faculty of speech, in contrast to one who is incapable of speaking (cp. Ps 113:13; 134:16; 3 Macc 4:16; TestSol 10:3 C λ. ἀνθρωπίνως) Mt 9:33; 12:22; 15:31; Mk 7:37; Lk 1:20, 64; 11:14. ἐλάλει ὀρθῶς he could speak plainly (in contrast to the unintelligible utterances of a deaf-mute) Mk 7:35.β. speak, express oneself (Aesop, Fab. 146 H-H. et al.) οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες it is not you who (will) speak Mt 10:20 (cp. TestAbr A 6 p. 83, 5 [Stone p. 14] ἄγγελος κυρίου ἐστὶν ὁ λαλῶν; AscIs 1, 7, τὸ πνεῦμα … τὸ λαλοῦν ἐν ἐμοί). προφῆται δύο ἢ τρεῖς λαλείτωσαν two or three prophets are to express themselves 1 Cor 14:29. ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος while he was still speaking Mt 17:5; 26:47; Mk 5:35; 14:43; Lk 8:49; 22:47, 60. μηκέτι αὐτοῦ λαλοῦντος AcPl Ha 5, 14 of a lion (?); μηκέτι λαλήσας 10, 25=MartPl Aa I 115, 16.—Lk 5:4; 1 Cor 14:11ab, al.—In contrast to listening (Plut., Mor. 502c λαλοῦντι μὲν πρὸς τ. ἀκούοντας μὴ ἀκούοντι δὲ τ. λαλούντων) Js 1:19; cp. 1 Cor 14:35.—In contrast to keeping silent (Lucian, Vit. Auct. 3) οὐκ ἤφιεν λαλεῖν τ. δαιμόνια Mk 1:34; Lk 4:41 (λέγειν v.l.). λάλει καὶ μὴ σιωπήσῃς Ac 18:9. οὐ γὰρ ἐπιτρέπεται λαλείν (women) are not permitted to express themselves 1 Cor 14:34f (cp. Plut., Mor. 142d: a woman ought to take care of her home and be quiet; for she should either converse with her husband or through him). This pass. refers to expression in a congregational assembly, which would engage not only in worship but in discussion of congregational affairs; the latter appears to be implied here, for it was contrary to custom for Hellenic women, in contrast to their privileges in certain cultic rites (cp. 1 Cor 11:5), to participate in public deliberations (s. Danker, Benefactor 164, w. ref. to IG II, 1369, 107–9; for other views s. comm.).—In contrast to acting Js 2:12.γ. The pers. to whom or with whom one is speaking is mentioned in various ways: in the dat. λ. τινί speak to or with someone (Aristoph., Equ. 348; Philemon Com. 11 Kock; Menander, Periciromene 220 σοί; Aelian, Ep. 14 p. 181, 1; Diog. L. 9, 64; pseudepigr.; Just., A I, 63, 14. λ. ἑαυτῷ=with oneself; Lev 1:1f; Ezk 33:30b) Mt 12:46ab, 47; 13:10; Mk 16:19; Lk 1:22; 24:6, 32; J 4:26 (cp. CB I/2, 566f no. 467–69 Ἀθάνατος Ἐπιτύνχανος says of himself: ἐγὼ εἶμαι ὁ λαλῶν πάντα); 9:29; 12:29; 15:22; Ac 9:27; Ro 7:1; 1 Cor 3:1; 1 Th 2:16; Hb 1:1f; by πρός and the acc. (Plut. Mor. 502c [s. β above]; Ps.-Lucian, Asin. 44; Gen 27:6; Ex 30:11, 17, 22; JosAs 14:7 al.; ParJer 3:5; ApcMos 28; SibOr 3, 669; Just., D. 27, 3) Lk 1:19, 55; Ac 4:1; 8:26; 11:20; 26:31 (cp. Lat. ire in consilium; Taubenschlag, OpMin. II 725 [the pap ref. is unsatisfactory]); by μετά and the gen. (Gen 35:13) Mk 6:50; J 4:27; 9:37; 14:30; Rv 1:12; 10:8; 17:1; 21:9, 15. μὴ διαλίπῃς λαλῶν εἰς τὰ ὦτα τῶν ἁγίων Hv 4, 3, 6.—The pers. or thing spoken about is expressed by περί w. the gen. (PSI 361, 5 [251 B.C.] λαλήσας περί μου; PFay 126, 4 [c. 200 A.D.]; Gen 19:21; Ezk 33:30a; TestAbr B 8 p. 112 14 [Stone p. 72]; TestJob 46:7; JosAs 6:2 al.; Philo, Fuga 33, 30a) J 8:26; 12:41; Ac 2:31; Hb 2:5; 4:8.—τινὶ περί τινος (PPetr II, 13 (6), 9 [III B.C.]) Lk 2:38; 9:11; pass. Ac 22:10.δ. The speaking or uttering can be more closely defined: κακῶς, καλῶς J 18:23. ὡς νήπιος 1 Cor 13:11. ὡς δράκων (hissed?) Rv 13:11. στόμα πρὸς στόμα face to face (cp. Num 12:8; ApcEsdr 6:6 p. 31, 10 Tdf.) 2J 12; 3J 14. εἰς ἀέρα 1 Cor 14:9. κατὰ κύριον 2 Cor 11:17. ἐκ τοῦ περισσεύματος τ. καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ Mt 12:34; Lk 6:45. ἐκ τῆς γῆς J 3:31 (cp. Lev 1:1 λ. ἐκ τῆς σκηνῆς). ἐκ τῶν ἰδίων J 8:44. παρρησίᾳ 7:13, 26. ἐν παρρησίᾳ 16:29. ἐν παραβολαῖς Mt 13:10, 13. χωρὶς παραβολῆς Mk 4:34. λ. (ἐν) ψαλμοῖς speak in psalms Eph 5:19. Of prophets λ. ἐν πνεύματι D 11:7 (Just., D. 7, 1). Of God λ. διὰ στόματος τ. προφητῶν Lk 1:70; cp. Ac 28:25.ε. as subst. ptc. τὰ λαλούμενα (Paradox. Vat. 2 Keller; Jos., Ant. 16, 321; Just., D. 7, 2) ὑπό τινος Ac 13:45; 16:14. τὰ λελαλημένα (EpArist 299; cp. TestSol 20:21 τὰ … λαληθέντα μοι) αὐτῇ παρὰ κυρίου Lk 1:45.—For λαλεῖν γλώσσῃ and λ. γλώσσαις s. γλῶσσα 3.ⓑ of speech with ref. to what is expressed (the ability to λ. can generate λόγοι Aesop, Vi. G 7f P.), trans. speak and thereby assert, proclaim, say τὶ someth. (X., Cyr. 1, 4, 1 πολλά; Demosth. 45, 77 μέγα; Paradox. Vat. 2 τὰ ὀνόματα) τὰ ῥήματα τ. θεοῦ J 3:34. ῥῆμα Mt 12:36; cp. J 8:20 (JosAs 14:14 al.; ParJer 3:4.). τὸν λόγον Mk 8:32; J 12:48; Ac 4:29, 31 (λαλ. τι μετὰ παρρησίας as Jos., Ant. 16, 113); 8:25; 14:25; 16:6, 32. τὰ μεγαλεῖα τ. θεοῦ Ac 2:11 (TestJob 38:1). βλασφημίας Lk 5:21; cp. Ac 6:11 (JosAs 13:9; Just., D. 32, 3). σοφίαν 1 Cor 2:6f. μυστήρια 14:2; cp. Col 4:3. τὰ μὴ δέοντα 1 Ti 5:13. τὸ στόμα λαλεῖ ὑπέρογκα Jd 16; μεγάλα Rv 13:5. τί Mt 10:19; Mk 13:11; J 12:49. ὸ̔ λαλεῖ Mk 11:23; cp. J 10:6; 12:50. ταῦτα Lk 24:36; J 8:28, 30; 12:36; 17:1; AcPl Ha 10, 11. ἐλάλησέν τι περὶ σοῦ πονηρόν Ac 28:21 (cp. 3 Km 22:8, 13b; JosAs 12:5). ἐσύρετο μηδὲν λαλῶν (Paul) let himself be dragged in without saying a word AcPl Ha 4, 11.—Pass. λαλεῖταί τι someth. is said, proclaimed, reported (cp. the ins for mother and brother [APF 5, 1913, 169 no. 24, 8] ὧν καὶ ἡ σωφροσύνη κατὰ τ. κόσμον λελάληται, also Ps 86:3) Mt 26:13; Mk 14:9; cp. Hb 2:3; 9:19 ἡ λαλουμένη διδαχή Ac 17:19. ὁ λαληθεὶς λόγος Hb 2:2. ἐλαλήθη ὅτι 11:18 (B-D-F §397, 3).—Oft., in addition, the pers. spoken to is mentioned, in the dat. ἄλλην παραβολὴν ἐλάλησεν αὐτοῖς Mt 13:33. ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον he proclaimed the word to them Mk 2:2; 4:33; J 15:3; Ac 11:19. ἐλάλησεν αὐτοῖς πολλὰ ἐν παραβολαῖς Mt 13:3; cp. vs. 34. τὸ ῥῆμα … αὐτοῖς Lk 2:50; cp. J 6:63.—8:40 (ἀλήθειαν λ. as Eph 4:25 below); 14:25; 15:11; 16:1, 4, 6. ἀνθρώποις λαλεῖ οἰκοδομήν 1 Cor 14:3; w. πρός and acc. (Gen 18:19; Zech 8:16) λόγους … ἐλάλησα πρὸς ὑμᾶς Lk 24:44 (cp. Dt 10:4).—Ac 3:22; 11:14; 1 Th 2:2; w. ἐν and the dat. σοφίαν λαλοῦμεν ἐν τ. τελείοις we discourse of wisdom among those who are mature 1 Cor 2:6; w. μετά and the gen. λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ Eph 4:25 (cp. Zech 8:16). ὅσα ἂν λαλήσω μετὰ σοῦ Hs 5, 3, 2; cp. Hs ins.—W. the speaking definitely characterized ταῦτα ἐν παροιμίαις λελάληκα ὑμῖν J 16:25a. κατὰ ἄνθρωπον ταῦτα λαλῶ 1 Cor 9:8. ἐν ἐκκλησίᾳ θέλω πέντε λόγους τῷ νοί̈ μου λαλῆσαι 14:19. πάντα ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν 2 Cor 7:14. ἀφόβως τὸν λόγον τ. θεοῦ λαλεῖν Phil 1:14. λ. τι εἰς τὰ ὦτά τινος communicate someth. to someone personally (cp. Dt 5:1) Hv 3, 8, 11 (for 4, 3, 6 s. 2aγ above). λ. τι πρὸς τὸ οὖς whisper someth. in someone’s ear (so that no one else hears it; cp. Jos., Ant. 6, 165) Lk 12:3.③ In a number of passages the content of the speaking is introduced by λέγων (s. λέγω 1bθא), just as in the OT (Gen 34:8; 41:9; 42:22; Ex 31:12; Lev 20:1; TestAbr B 12 p. 116, 28 [Stone p. 80]; TestJob 7:1 al.; ParJer 1:1; 1:6 al.; ApcMos 16) Mt 13:3; 14:27; 23:1; 28:18; J 8:12; Ac 8:26; Rv 4:1; 17:1 al. Optional: εἶπον, q.v., end.—B. 1254. DELG. M-M. EDNT. TW. -
63 κατατιθημι
(fut. καταθήσω; эп.: 1 л. pl. aor. 2 κάτθεμεν - 3 л. pl. κάτθεσαν, 1 л. pl. conjct. καταθείομεν = καταθῶμεν, inf. κατθέμεν; med.: 1 л. pl. aor. 2 κατθέμεθα, 3 л. dual. κατθέσθην, conjct. καταθείομαι = καταθῶμαι, part. κατθέμενος) тж. med.1) класть, складывать(τι ἐπὴ χθονός и ἐπὴ χθονί, ἐν ψαμάθῳ Hom.; τὰ ὅπλα εἰς τὸ μέσον Xen.)
2) (тж. κ. εἰς μέσον Eur.) ставить(κλισίην τινὴ παρὰ πυρί Hom.; τὸν κρατῆρα Eur.)
3) med. ( снимая с себя) складывать(τὰ τεύχεα ἐπὴ γαίῃ, χλαῖναν ἐπὴ θρόνου Hom.)
ἐν ἡσυχίᾳ καταθέσθαι τὸ σῶμα Plut. — предаться отдыху4) med. снимать с себя(ζώναν Pind.; θοἰμάτιον Arph.)
5) тж. med. класть на погребальное ложе или в могилу, хоронить(τὸν Λύσανδρον ἐν φίλῃ χώρᾳ Plut.; τινὰ ἐν μνημείῳ NT.)
κατθέμενοι γοάοιεν Hom. — погребая (нас, они) рыдали бы6) med. откладывать (для себя), припрятывать, прятать(τι ἐπὴ δόρπῳ Hom.; πάντα βίον ἔνδοθι οἴκου Hes.; sc. σῖτον Lys.; θησαυροὺς ἐν τῷ οἴκῳ Xen.)
7) переносить, помещать8) высаживать (на берег)9) прокладывать(ὁδὸν εὐθύτομον Pind.)
10) med. отправлять11) med. отправлять в качестве заложников(τοὺς πρέσβεις ἐς Αἴγιναν Thuc.)
12) помещать, заключать, сажать(τινὰ ἐν τῶ δεσμωτηρίῳ Dem.)
13) ( в качестве награды или приза) ставить, предлагать(ἄεθλα, λέβητα Hom.)
14) выставлять (для всеобщего обозрения)(γράμματα εἰς τέν ἀγοράν Plat.)
15) med. слагать с себя(ἀρχήν, μοναρχίαν Plut.)
ἐς μέσον Πέρσῃσι καταθεῖναι τὰ πρήγματα Her. — передать персидскому народу управление государством;
εἰς τὸ κοινὸν καταθεῖναι Plat. — подвергнуть (что-л.) совместному обсуждению;εἰς τὸ ἴδιον καταθέσθαι τι ἑαυτῷ Xen. — использовать что-л. в личных целях;τὸ αὑτοῦ ἔργον ἅπασι κοινὸν κ. Plat. — делать свое дело общим достоянием17) med. откладывать в сторону, оставлять без внимания(τοὺς ποιητάς Plat.)
ἐν ἀμελείᾳ κ. τινά Xen.; — пренебрегать кем-л.18) med. прекращать(πόλεμον Thuc.; λόγους περί τινος Plat.; διαβολὰς καὴ κατηγορίας Plut.)
θυμὸν κατάθου Arph. — уйми свой гнев;τῆς ξυμφορᾶς κατατιθεμένης Thuc. — уладив это столкновение;ἐπ΄ ἀργυρίῳ καταθέσθαι τέν πρός τινα ἔχθραν Plut. — за деньги помириться с кем-л. (ср. 23)19) med. направлять(ὀργέν εἴς τινα Xen.)
20) вносить, платить, уплачивать(δέκα τάλαντά τινι Her.; δύο δραχμάς Arph.; μετοίκιον Lys.; ὄφλημα Dem.)
τῇ δραχμῇ ἑκάστου μηνὸς ἐπωβελίαν κ. Plat. — уплачивать ежемесячно с каждой драхмы один обол ( в виде процентов);τί τινος κ. τινι Arph. — платить что-л. за что-л. кому-л.;ἃ δ΄ ὑπέσχεο, ποῖ καταθήσεις ; Soph. — как исполнишь (досл. оплатишь) ты то, что обещал?21) отплачивать, возмещатьκ. τινι χάριν Pind. — отблагодарить кого-л.
22) med. иметь право на возмещение, aor. заслужить(χάριτα μεγάλην Her.)
εὐεργεσίαν ἔς τινα καταθέσθαι Thuc. и χάριν καταθήσεσθαί τινι Xen., NT. или πρός τινα Dem. — оказать кому-л. услугу23) med. приобретать, стяжать(κλέος Her.; δόξαν Thuc.; φιλίαν παρά τινι Xen.)
ἔχθραν πρός τινα καταθέσθαι Lys. — навлечь на себя чью-л. вражду (ср. 18)24) вносить, заносить, записывать(τι εἰς μνήμην Plat.; εἰς βιβλίον Dem.)
25) med. расходовать, употреблять(τέν σχολέν εἴς τι Plut.)
-
64 κατα-τίθημι
κατα-τίθημι (s. τίϑημι), 1) niederlegen, -setzen, -stellen, hinsetzen, hinstellen; τόξον ἐδέξατο καὶ κατέϑηκεν Od. 21, 82; τὸ μὲν (τόξον) εὖ κατέϑηκε ποτὶ γαίῃ ἀγκλίνας Il. 4, 112; τοὺς μὲν κατέϑηκεν ἐπὶ χϑονός 3, 293; ἐπὶ χϑονί 6, 473; ἐν ψαμάϑῳ Od. 13, 119; κάτϑεσαν εἰς Ἰϑάκην, ans Land setzen, 16, 230; ἐς μυχὸν ὑψηλοῦ ϑαλάμου καταϑεῖναι 285; χρὴ τεύχε' Ἀρήϊα κατϑέμεν εἴ 19, 4; κλισίην τινὶ παρὰ πυρί ib. 55; χλαῖναν ἐς μέγαρον ἐπὶ ϑρόνου 20, 96; κάτϑες τὸν κρατῆρα εἰς μέσον Eur. Cycl. 544; καταϑεὶς τὰ ὅπλα εἰς τὸ μέσον Xen. Cyr. 2, 1, 14; oft Ar.; Geld niederlegen, Eccl. 603; εἰς τὴν ἀγορὰν γράμματα καταϑέντες Plat. Legg. XII, 946 d, zur öffentlichen Bekanntmachung; als Kampfpreis aussetzen, ἄπυρον κατέϑηκε λέβητα Il. 23, 267; ἄεϑλα Od. 24, 91; εἰς τὸ μέσον, einen Satz zum Disputiren aufstellen, Plat. Phileb. 14 b, vgl. Cratyl. 384 c. – Ins Gefängniß werfen, ὁπόσοι νῦν εἰσὶν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ ἢ τὸ λοιπὸν κατατεϑῶσιν Dem. 24, 63, im Gesetz, wie Sp., z. B. Dio Cass. 58, 1. – 2) Geld erlegen, baar bezahlen, eine Schuld abtragen; εἰ μὴ καταϑήσεις δύο δραχμὰς μὴ διαλέγου Ar. Ran. 176, öfter; δέκα τάλαντα τῷ ϑεῷ Her. 9, 120; τέλη Antiph. 5, 77, die Abgaben erlegen; τῇ δραχμῇ ἐπωβελίαν κατατιϑέτω, als Zins, Plat. Legg. XI, 921 d; τὴν τιμήν Prot. 314 b; Dem. 24, 2; μετοίκιον Lys. 31, 9; μηδὲν αὐτῶν καταϑείς, ohne Etwas für sie zu bezahlen, Xen. Cyr. 3, 1, 37. – Sein Versprechen erfüllen, ἃ δ' ὑπέσχεο ποῖ καταϑήσεις Soph. O. C. 227; χάριν τῷ νικῶντι καταϑέμεν Pind. N. 7, 76. – 3) hingeben; ἐς μέσον Πέρσῃσι καταϑεῖναι τὰ πρήγματα, so daß Alle an der Verwaltung Theil nehmen, Her. 3, 80; vgl. 7, 164; τὸ αὑτοῠ ἔργον ἅπασι κοινόν, zum Gemeingut Aller machen, Plat. Rep. II, 369 e; – εὐεργεσίας εἴς τινα, Wohlthaten erweisen, Hdn. 3, 6, 6; σπουδὴν πρός τινα, 1, 4, 7; – εὐϑύτομον κατέϑηκεν ὁδόν, machte ihn gerade, Pind. P. 5, 90. – Med. – a) von sich ablegen, niederlegen; τεύχεα κατέϑεντ' ἐπὶ γαίῃ Il. 3, 114, wie καταϑέμενοι τὰ ὅπλα, ihre Waffen von sich ablegend, Hdn. 8, 6, 3; χλαίνας μὲν κατέϑεντο κατὰ κλισμούς, die Kleider ablegen, Od. 17, 86; von Todten, sie beisetzen, bestatten, 24, 190; ζώναν καταϑηκαμένα Pind. Ol. 6, 39; ϑνἰμάτιον, τὰ στρώματα, Ar. Eccl. 512 Ran. 166; übertr., ϑυμὸν κατάϑου, lege den Zorn ab, Av. 401; πόλεμον, beilegen, Thuc. 1, 121, wie Dem. 19, 264; – in Gewahrsam bringen, τοὺς πρέσβεις συλλαβόντες κατέϑεντο εἰς Αἴγιναν Thuc. 3, 72; εἰς τὸ οἴκημα Dem. 56, 4; Sp., wie D. Cass. 37, 36. – Ein Amt niederlegen, Plut. Fab. 9; τοὺς ποιητάς, sie aufgeben, außer Acht lassen, Plat. Prot. 348 a; λόγους Tim. 59 d; – ἐν ἀμελείᾳ κατατίϑενται Xen. Hem. 1, 4, 15, sich nicht um Einen bekümmern. – b) für sich zurücklegen, aufbewahren, aufheben; ἐπὶ δόρπῳ, zur Abendmahlzeit, Od. 18, 45; Hes. O. 599; τὴν λείαν ἅπασαν κατέϑεντο εἰς Βιϑυνούς Xen. Hell. 1, 3, 2; ϑησαυροὺς ἐν οἴκῳ Cyr. 8, 2, 15; aufspeichern, Lys. 22, 9; διαϑήκην παρά τινι Is. 5, 1. Uebertr., δοκέοντες χάριτα μεγάλην καταϑήσεσϑαι Her. 6, 41, sich Dank bei Einem verdienen, sich Ansprüche auf Dank begründen; vgl. Plat. Crat. 391 b; Thuc. 1, 32, der auch εὐεργεσίαν καταϑέσϑαι so sagt, 1, 128; χάριν, καταϑήσεσϑαι πρός τινα Dem. 59, 21; χάριν ἀνδρὶ ἀγαϑῷ καταϑέσϑαι Xen. Cyr. 8, 3, 26; Sp. – Aehnlich ἔχϑραν πρός τινα καταϑέσϑαι, sich Jemandes Feindschaft zuzichen, Lys. 2, 22; Plut. Dem. 12. – Κλέος εἰς τὸν ἀεὶ χρόνον ἀϑάνατον καταϑέσϑαι, sich erwerben, Plat. Conv. 208 c; vgl. Her. 7, 220 Thuc. 4, 87. – Schriftlich aufzeichnen, Plat. Legg. IX, 858 d; τὴν γνώμ ην εἰς μέσον, öffentlich hinstellen, Dem. rhet. 4 p. 327, 14 - c) sich eine Stellung, ein Verhältniß zu Einem geben, Sp.; ἐς τὸ ἴδιον, dem δαπανάω entsprechend, für sich anwenden, Xen. An. 1, 3, 3. – Καταϑείομαι ist ep. conj. statt κατάϑωμαι, Il. 22, 111; häufig sind die ep. Formen κάτϑεσαν, κατϑέμεν u. ähnliche.
-
65 ἀποβλέπω
A- βλέψομαι Luc.Somn.12
, etc., but : [tense] pf.- βέβλεφα Antip.Stoic.3.254
codd. Stob.:—[voice] Med., [tense] pres., Luc.VH2.47 (v.l.): [tense] aor., Sch.Od.12.247:—[voice] Pass., Ar.Ec. 726:— look away from all other objects at one, gaze steadfastly,ἐς ἐμέ Hdt.7.135
; , cf. Pl.Chrm. 162b, al.; ;ἐς μίαν τύχην Id.Hel. 267
;πρὸς τὸ Ηραιον Hdt.9.61
, cf.Pl.R. 431b; , Phdr. 234d, al.2 pay attention to, regard,ἐς τὸ κακόν Ar.Ra. 1171
;πρὸς τὰ κοινά E.Supp. 422
;εἰς τὰ πράγματα ἀ. φαύλως ἔχοντα D. 2.29
;εἰς τὸ κέρδος μόνον Demetr.Com.Vet.4
;εἰς τὴν μισθαποδοσίαν Ep.Hebr.11.26
; ;κατάτι Luc.DMort.18.1
; ,al.;εἰς τὰ πράγματα καὶ πρὸς τοὺς λόγους ἀ. D.3.1
: c. acc., Thphr.Vert.8, Plu.Luc.26, etc.3 of places, etc., look, face in a particular direction,πρὸς ὁδόν D.C.76.11
(of a statue);Ρήνου προχοάς AP9.283
(Crin.);ἐπὶ τὴν ἀνατολήν J.AJ11.5.5
.4 look upon with love, wonder or admiration, look at as a model, c. acc.,οὐ χρὴ.. μέγαν ὄλβον ἀ. S.Fr. 593
;ἀ. τινά Luc.Vit.Auct.10
, cf. D.19.265;προϊόντα ἴσα θεῷ ἀπέβλεπον Philostr.VA5.24
; more freq. with a Prep.,εἰς ἔμ' Ελλὰς.. ἀ. E.IA 1378
;ἡ σὴ πατρὶς εἰς σὲ ἀ. X.HG6.1.8
,cf. Th.3.58; ([place name] Ephesus); soἀ. πρός τινα E.IT 928
, X.Mem.4.2.30, Thphr.Char.2.2; of a vain person,ἀ. εἰς τὴν ἑαντῆς σκιάν X.Mem.2.1.22
; of entire dependence,πάντα ἀ. εἰς τὸν ἐραστήν Pl.Phdr. 239b
;εἰς ἀλλοτρίαν τράπεζαν X.An. 7.2.33
; look longingly,ἐς τὸν ἀγρόν Ar.Ach.32
:—[voice] Pass., to be looked up to, Id.Ec. 726, Aeschin.Socr.Fr.56D.;ὡς εὐδαίμων ἀ. Luc.Nigr. 13
, cf.Somn.11.II look away, D.Chr.21.13: c.gen., Philostr.Im.1.1; ἀ. ἀπ' ἀμφοτέρων face both ways, dub. in X.HG2.3.31; ἀπὸ τοῦ συμφέροντος Antip.l.c.III [voice] Med., look at each other,ταυρωπὸν ἀποβλεψάμενοι Ph.1.602
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀποβλέπω
-
66 ὁρμάω
ὁρμάω, 1) trans., in Bewegungsetzen, antreiben, anregen, εἰς πόλεμον, Il. 6, 338 (wie Thuc. 1, 127), ποτὶ κλέος, Pind. O. 11, 21; ἦ ῥά σε Ἄρτεμις ὥρμασε – ἐπὶ βοῦς ἀγελαίας, Soph. Ai. 175; Καδμείαν μέριμναν ὁρμήσασ' ἐπ' ἔργον, Eur. Phoen. 1071; στρατὸν ἐπί τινα, Her. 8, 106, vgl. 1, 76; ἐφ' ὃ ἡ Μοῦσα αὐτὸν ὥρμησεν, Plat. Ion 534 c, vgl. Rep. V, 466 b; c. inf., Phaedr. 255 d; auch von Sachen, πόλεμον, erregen, Od. 18, 376. Daher pass. angetrieben werden, ὁρμηϑεὶς ϑεοῦ, von einem Gotte angereizt, Od. 8, 499, vgl. 4, 282. 13, 82 (doch s. den aor. auch unten beim med.; πρὸς ϑεῶν ὡρμημένος, Soph. El. 70; τοὺς ὑπὸ τούτου τοῦ ἔρωτος ὡρμημένους, Plat. Conv. 181 d. – 2) häufiger intr., wobei man ἑαυτόν ergänzen kann, sich in schnelle Bewegung setzen, ἴρηξ, ὃς ὁρμήσῃ πεδίοιο διώκειν ὄρνεον ἄλλο, Il. 13, 64, der sich aufschwingt einen andern Vogel zu verfolgen (= ὦρτο πέτεσϑαι ib. 62); ὁσσάκι δ' ὁρμήσειε Ἅχιλλεὺς στῆναι ἐναντίβιον, so oft er sich in Bewegung setzte, sich anschickte, versuchte, Widerstand zu leisten, 21, 265, wie ὁσσάκι δ' ὁρμήσειε πυλάων ἀντίον ἀΐξασϑαι, 22, 194, so oft er losfuhr, gegen die Thore anzudringen, u. so öfter c. inf. von dem ersten innern Antriebe, Vorsatze, Etwas zu unternehmen; ἤδη νίκην ὁρμῶντ' ἀλαλἀξαι, Soph. Ant. 133; στρατεύεσϑαι, Her. 7, 150; Folgde, wie Plat. Phaedr. 251 b Rep. IV, 452 b Conv. 190 a; Xen. An. 3, 4, 44; – sich schnell darauf losstürzen, darauf losstürmen, zum Angriff, sowohl τινός, auf Einen, ὁππότε Τρώων ὁρμήσειε, Il. 4, 335, als ἐπί τινα, Hes. Sc. 403 Her. 1, 1, u. ἐς μάχην, Aesch. Pers. 386, wie εἰς ἀγῶνα Eur. Phoen. 266; ὁρμᾶν πύργωμα ἔπι, Suppl. 1219, εἰς πατρὸς δόμους, Med. 1178; ϑεία ἡ ὁρμή, ἣν ὁρμᾷς ἐπὶ τοὺς λόγους, Plat. Parm. 135 d; auch von leblosen Dingen, δόξης ἐπὶ τὸ ὀρϑὸν ὁρμώσης, Phaedr. 238 b; ἐφ' ὅγε μέρος ὥρμηκεν ἡμῖν ὁ λόγος, Polit. 264 e; oft auch absolut, ὥςπερ ὡρμήσαμεν, ἴωμεν, Prot. 314 b; vgl. ὅπῃ ἄν τις ὁρμήσῃ, τοιαῦτα καὶ τὰ ἑπόμενα εἶναι, wie Einer beginnt, Rep. IV, 425 b; εἰς τὸ διώκειν ὁρμήσαντες, Xen. An. 1, 8, 25; ὥρμησαν δρόμῳ ἐπ' αὐτούς, 4, 3, 31, öfter; auch ὁδόν, einen Marsch beginnen, 3, 1, 8; ὁρμᾶν τὴν στρατείαν, Cyr. 8, 6, 20; u. so oft bei Pol., τὴν ἡδίω τῶν ὁδῶν ὥρμησε 12, 27, 2, πρὸς τὰς ἐπιβολάς 1, 3, 9, u. c. inf., διαβαίνειν ὥρμησαν εἰς Σικελίαν 1, 5, 2, ἐπὶ τὸ συνεμβαίνειν 1, 20, 7, öfter; ὡρμηκότες ἐπὶ τὸ σκοπεῖν, Xen. Mem. 3, 7, 9; Sp., πρὸς τὰ κάλλιστα ὥρμησα, Luc. Somn. 18, u. Plut. oft. – So bes. im pass. oder med. durch einen Andern oder sich selbst angetrieben werden, darauflosstürzen, sowohl τινός, auf Einen, Πηλείδης δ' ὡρμήσατ' Ἀγήνορος, er stürzte sich auf den Agenor, griff ihn an, Il. 21, 595, vgl. 14, 488, als ἐπί τινι, Od. 10, 214, μετά τινος, hinter Einem hereilen, Il. 17, 605, u. mit Präpositionen, die den Ort, von wo aus man eilt, bezeichnen, ὡρμᾶτ' ἐκ ϑαλάμοιο, sie eilte aus dem Schlafgemach, Il. 3, 142, vgl. 9, 178; u. so in Prosa, von einem Punkte aus aufbrechen, bes. von einem Feldherrn, mit seinem Heere ausrücken, Her. 1, 36. 8, 112 u. öfter; vgl. ἐκ πλοίων ὁρμώμενοι τοὺς ἰχϑύας αἱρέουσι, 3, 98; πάντα ἔφη ἐκ τῆς ψυχῆς ὡρμῆσϑαι καὶ τὰ κακὰ καὶ τὰ ἀγαϑὰ τῷ σώματι, Plat. Charmid. 156 e; περὶ τῆς ἀρχῆς διαλεγόμενος καὶ τῶν ἐξ ἐκείνης ὡρμημένων, und über das, was davon ausgeht, Phaed. 101 e; auch von Flüssen, entspringen, ποταμοὺς ἄνωϑεν ἐκ τῆς Ἴδης ὡρμημένους, Legg. III, 682 b; vgl. noch ἡ πρώτη βλάστη καλῶς ὁρμηϑεῖσα, hervorgebrochener Keim, VI, 765 e, u. τὰ ἀπ' ἐκείνης τῆς ὑποϑέσεως ὁρμηϑέντα, Phaed. 101 d; ἀπό, ἔκ τινος, Xen. An. 1, 2, 5. 5, 9, 23; ἐπολέμει ἐκ Χεῤῥονήσου ὁρμώμενος, indem er den Chersones zur Basis seiner Kriegsoperationen machte, 1, 1, 9, vgl. Hell. 1, 3, 4; ἐπὶ τὴν στρατείαν, Xen. Cyr. 1, 6, 1 u. öfter; Thuc. 3, 31, wo der Schol. erkl. ὁρμητήριον ἔχων; vgl. οὐκ ἀπὸ τοσῶνδε ὁρμᾶσϑαι, 1, 144; Pol. öfter; – auch das Ziel bezeichnend, εἰς ἐπάλξεις, Aesch. Spt. 31; ἐς ναῠν, Soph. Phil. 869; εἰς ἐπόψιον τόπ ον, Aut. 1097; ἐφ' ὑμᾶς, feindlich, Ai. 47; δεῠρο, 1203; u. mit dem bloßen accus., O. C. 1572; πρὸς δόμους, Eur. Hipp. 1152; εἰς ϑάλασσαν ποσίν, I. T. 1407; εἰς δόμους, Bacch. 1164; auch εἰς φυγήν, Rhes. 193; ὁρμέατο (ὥρμηντο) ἐπὶ τὸ ἱερόν, sie machten sich auf nach dem Tempel, Her. 8, 35; ἐπ' ἀλήϑειαν ὁρμωμένης ψυχῆς, Plat. Soph. 228 c; πρὸς τὴν ἡδονὴν ὥρμηται ἡ ποίη-σις, Gorg. 502 c. – Cum inf. = sich in Bewegung setzen, sich aufmachen, Etwas zu thun, μὴ φεύγειν ὁρμήσωνται, daß sie sich nur nicht aufmachen, um zu fliehen, Il. 8, 511; διώκειν ὡρμήϑησαν, 10, 359; ὡρμήϑη κόρυϑα κρατὸς ἀφαρπάξαι, er eilte, den Helm vom Haupte zu reißen, 13, 188; ἦτορ ὡρμᾶτο πολεμίζειν, das Herz fühlte sich getrieben zu kämpfen, 21, 272; ὁρμᾶται αἶνον ϑέμεν, Pind. N. 1, 5; häufiger in Prosa, λόγον ὥρμητο λέγειν, d. i. er hatte angefangen, Her. 3, 50; ὁρμέατο ἐκδιδόναι, 1, 158, vgl. 7, 22; ὁρμέατο βοηϑέειν, sie eilten ihnen zu Hülfe zu kommen; αὖϑις ὡρμᾶτο ἰέναι, Plat. Theag. 129 b; τῆς ἀνϑρωπείας φύσεως ὁρμωμένης προϑύμως τι πρᾶξαι, Thuc. 3, 45; Folgende. – Oft auch absolut, aufbrechen, eilen, bes. um anzugreifen, Il. 13, 182. 496. 526. 559; ἥ μιν ἔπειτ' ἀποπαύσει ἐς ὕστερον ὁρμηϑῆναι, Od. 12, 126, oft; auch mit dem Zusatz ἔγχεϊ, ξυστοῖς, ξίφεσι, mit dem Speere, den Schwertern angreifen, Il. 5, 855. 13, 496. 17, 530; u. übh. von jeder schnellen Bewegung, ὁρμώμενον δὲ μηδαμῶς ἀντισπάσῃς, Aesch. Prom. 337, öfter, auch von leblosen Dingen, τὸ φέγγος ὁρμάσϑω πυρός, Eum. 983; ἐχϑρῶν δ' ὕβρις ἀτάρβητος ὁρμᾶται, Soph. Ai. 195, u. öfter, wie Eur.; ὁρᾷς ὁρμωμένους ἡμᾶς πάλαι προϑύμως, Ar. Plut. 257; ὁ λόγος ὥρμηται, die Sage hat sich schnell verbreitet, Her. 3, 56; ὡς φάτις ὥρμηται, Her. 7, 189; auch ὁ λόγος ὥρμητο λέγεσϑαι, 4, 16. 6, 86; Xen. u. Folgde, wie Pol. oft. – Die Form ὁρμώωνται, bei Opp. Hal. 1, 598, berechtigt nicht zur Annahme eines neuen Präsens ὁρμώω.
-
67 λόγος
-ου + ὁ N 2 54-342-344-246-252=1238 Gn 4,23; 29,13; 34,18; Ex 4,28; 5,9word (stereotypical rendition of דבר) Gn 4,23; word of God Nm 11,23; word, message, oracle (of God) Jer 1,4; deliberation Jb 7,13; question, request 2 Sm 14,22; word of command Ex 4,28; case, cause Jb 22,4; condition, promise 2 Sm 3,13; thing spoken of, matter Ex 18,19; event 2 Sm 11,19; account 1 Mc10,42; accounts, treasury, revenue 1 Mc 10,44; (some)thing (semit., rendering Hebr. דבר) 1 Kgs 5,1(7)λόγῳ seemingly 3 Mc 3,17; εἰς φερνῆς λόγον on account of the dowry 2 Mc 1,14; παρὰ λόγον illegal, without cause 2 Mc 4,36; κατὰ λόγον according to one’s expectations, as one wishes 3 Mc 3,14; ἐν παντὶ λόγῳ by all means, i.e. with all (his) intellect Est 1,1l; ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ in word and deed Sir 3,8; μὴ λόγον ἔχε τοῦ δαιμονίου τούτου do not take care of this demon, do not take this demon into consideration TobS 6,16; μὴ δότω ὁ βασιλεὺς κατὰ τοῦ δούλου αὐτοῦ λόγον let not the king bring acharge against his servant 1 Sm 22,15; τοῦ ἀποδιδόναι αὐτοῖς τοὺς σατράπας λόγον for the satraps to give account to them DnTh 6,3; λόγον οὐκ ἔχουσιν πρὸς ἄνθρωπον they had no intercourse with any one JgsB 18,7; ἐρωτήσω σε λόγον I shall ask you a question Jer 45(38),14; ἠμφιέσαντο λόγους they clothed their words, they embellished their words, they concealed their plans, they acted secretly 2 Kgs 17,9; οἱ δέκα λόγοι the ten command-ments Ex 34,28; βιβλίον λόγων τῶν ἡμερῶν Book of the Chronicles 1 Kgs 14,29; ὁ παντοδύναμος λόγος the al-mighty Word, hypostatic manifestation of the Lord’s power Wis 18,15*Jb 7,13 ἰδίᾳ λόγον ? corr.? δία λόγον for MT יחישׂ/ב ⋄יחשׂ in my complaint, in my concern; *Prv 26,18 λόγους words corr. λόγχας? lances for MT זקים arrows of fire; *2 Chr 34,24 τοὺς πάντας λόγους all the words-כל־הדברים (see 2 Kgs 22,16) for MT כל־האלות all the curses; *Is 10,23 λόγον word, matter מלה for MT כלה consumption; *Mi 1,2 λόγους words-מלים for MT כלם all of them; *Hab 3,5 λόγος word-ָבר דָּ for MT ֶבר דֶּ pestilence, see also Ps 90(91),3; *DnLX X 12,3 τοὺς λόγους the words- הדברים? for MT (=Theod.) הרבים manyCf. BARR 1961 129-140.220-222.236-237.249; DODD 1954 115-121 and passim; DOGNIEZ 1992 41-43.341-342; HARL 1971=1992a 189.244 (Is 10,23); JEANSONNE 1988 77-78 (Dn 12,3); LARCHER 1984565; 1985 910.1015- 1016.1018-1022 (Wis 18,15-16); LE BOULLUEC 1989 58.205.346; REPO 1951, 1-204; →NIDNTT -
68 φοιτάω
Aἐπεφοίτεε Nonn.D.1.321
); [dialect] Dor. inf. ; [tense] impf.[dialect] Dor. [ per.] 3sg.ἐφοίτη Theoc.2.155
; [dialect] Ep. [ per.] 3 dualφοιτήτην Il.12.266
; [dialect] Ion. : [dialect] Aeol. [tense] aor. subj. [ per.] 2sg.- άσῃς Sapph.68
:—go to and fro, backwards and forwards, and generally, with notion of repeated motion, stalk;ἀν' ὅμιλον ἐφοίτα θηρὶ ἐοικώς Il.3.449
, cf. 13.760;φοίτα δ' ἄλλοτε μὲν πρόσθ' Ἕκτορος, ἄλλοτ' ὄπισθε 5.595
; ;ἐφοίτων ἄλλοθεν ἄλλος Od.9.401
., cf.10.119;πάντῃ φοιτήσασα Il.20.6
;φοίτα μακρὰ βιβάς 15.686
, cf. Od.11.539; διὰ νηὸς φ. keep going from one part to another, 12.420; l.c.; of birds on the wing, Od.2.182, E.Hipp. 1059, Ion 154 (lyr.); of horses going to feed, Hdt.1.78; of hounds casting about for the scent, X.Cyn.4.4, 6.19; φοιτᾷς ὑπερπόντιος ἔν τ' ἀγρονόμοις αὐλαῖς, of love frequenting both sea and land, S.Ant. 785 (lyr.), cf. E.Hipp. 447; of young men strutting about to show their persons,λαμπροί τ' ἐν ἥβῃ καὶ πόλεως ἀγάλματα φοιτῶσ' Id.Fr. 282.11
.2 roam wildly about, Il.24.533;οἱ δὲ μεγάλα στενάχοντες φοίτων Od.14.355
;φοιτῶν μανιάσιν νόσοις S.Aj.59
, cf. OT 476 (lyr.), 1255: hence, roam about in frenzy or ecstacy, ἐς Διόνυσον, of a Bacchant, AP6.172.3 of sexual intercourse, go in to a man or woman,εἰς εὐνὴν φοιτῶντε Il.14.296
;πρὸς ἀλλήλους Pl.R. 390c
;πρὸς τὴν γυναῖκα Lys.1.19
; παρ' αὐτήν ib.15;παρὰ τὸν ἑωυτῆς ἄνδρα Hdt.2.111
;παρὰ τοὺς δούλους Id.4.1
; .4 resort to a person as a friend, φ. παρά τινα visit him, Pl.Phd. 59d, Euthd. 295d, La. 181c, etc.; παρ' ἡμᾶςφ. ὡς παρὰ φίλους Id.R. 328d
;πρὸς τὴν συνουσίαν τινός Id.Lg. 624a
;σφιν ἑκατέρωσε Id.Grg. 523b
.b resort to a person or place for any purpose,ἐφοίτων παρὰ τὸν Δηϊόκεα.. δικασόμενοι Hdt.1.96
;παρά τινα φ. ἐς λόγους Id.7.103
; φ. ἔς τε πολέμους καὶ ἐς ἄγρας, ἔς τε ἀγορὴν καὶ ἐξ ἀγορῆς, Id.1.37;ἐς τὰ χρηστήρια Id.6.125
;εἰς τὸ ἱερὸν ἑκάστης ἡμέρας Pl.Lg. 794b
; φ. πρὸς τοὺς Ἀθηναίους, of embassies from the subject states, Th.1.95; φοιτᾶν ἐπὶ τὰς θύρας τινός frequent, wait at a great man's door, Hdt.3.119, X.Cyr.8.1.8, HG.1.6.10; later,φ. ἐπὶ θύρας Plu.Aem.10
, Luc.DMort.9.2, etc.;ἐπὶ θύραις Plu.Cat. Mi.21
(s. v. l.);ἐπὶ τὴν ἐμὴν οἰκίαν Lys.3.29
, cf. Aeschin.1.58;εἰς τὸ ἱερόν IG7.235.2
(Oropus, iv B. C.); alsoφ. εἰς συσσίτια Pl.R. 416e
;ἄκλητος φοιτᾷς ἐπὶ δεῖπνον Cratin.45
(anap.), cf. Eup.162 (lyr.);εἰς καπήλου φ. Plu.2.643c
; ; of a company of actors,φ. τισι εἰς τὴν πόλιν Pl.Lg. 817a
.: abs., of a suitor,φοιτῶν ἐναργὴς ταῦρος, ἄλλοτ' αἰόλος δράκων.. ἄλλοτ' ἀνδρείῳ κύτει βούπρῳρος S.Tr.11
.c of a dream that visits one frequently, haunts one,ἐν ὀνείρασι φοιτῶσα E.Alc. 355
; .5 resort to a person as a teacher,παρά σε ταῦτα μαθησόμενος Id.Smp. 206b
; παῖς ὢν ἐφοίτας ἐς τίνος διδασκάλου (sc. οἶκον); Ar.Eq. 1235, cf. Pl.Prt. 326c, Alc.1.109d;τῶν διδασκάλων ὅποι ἐφοιτῶμεν Is.9.28
;εἰς τὰ διδασκαλεῖα φ. X.Cyr.1.2.6
;εἰς παλαίστραν Pl.Grg. 456d
;πρὸς τὰς τοῦ γραμματιστοῦ θύρας Id.Erx. 398e
: later, c. dat.,τοῖς μάγοις Philostr. VA1.26
;διδασκάλοις Jul.Or.7.219c
: abs., go to school, Ar.Nu. 916, 938 (anap.);ἐδίδασκες γράμματα, ἐγὼ δ' ἐφοίτων D.18.265
: οἱ φοιτῶντες the schoolboys, Pl.Lg. 804d, Isoc.15.183.6 of a physician, practise, Hp. Lex4.II of things, esp. of objects of commerce, to come in constantly or regularly, be imported, ἐξ ἐσχάτης (sc. Εὐρώπης) ; κέρεα τὰ ἐς Ἔλληνας φοιτέοντα which are imported into Greece, Id.7.126; σῖτος δέ σφι πολλὸς ἐφοίτα corn came in to them in plenty, ib.23, cf. Lys. 32.15, X.HG1.1.35; come in, of tribute or taxes, , cf. 3.90: generally,ἀκάμας χρόνος.. ἀενάῳ ῥεύματι φ. E.Fr.594.2
(anap.);ᾧ μία τις πήρα, μία διπλοΐς, εἷς ἅμ' ἐφοίτασκίπων
travelled,AP
7.65 (Antip.); of reports, was current,Plu.
Fab.21;τὸ Σερτωρίου κλέος ἐφοίτα πανταχόσε Id.Sert.23
;ἀρεταὶ πάντῃ φ. διὰ τῆς φήμης D.S.10.12
; of fits of pain,ἥδε [νόσος] ὀξεῖα φοιτᾷ καὶ ταχεῖ, ἀπέρχεται S.Ph. 808
, cf. Hes. Op. 103; of the καταμήνια, Arist.HA 582b4, GA 727b27; of recurrent καθάρσεις, Id.HA 583a26; τὰ οὖρα καθαρὰ ἐφοίτα came clear, Hp. Epid.7.115;ἄνω φοιτᾷ ἡ ὀδύνη Id.Mul.1.63
; of recurrent phenomena, such as rain, snow, hail, Arist.Mete. 347b12, Pr. 931a38. -
69 οὖς
οὖς, ὠτός, τό (Hom.+)① the auditory organ, ear Mk 7:33. δεξιόν Lk 22:50 (MRostovzeff, ZNW 33, ’34, 196–99 after PTebt 793 XI, 1ff [183 B.C.] Ἡσίοδος … τὸν Δωρίωνος δεξιὸν ὦτα εἰς τέλος ἐξέτεμεν. Also Leo Gramm. 118, 10 IBekker [1842] ἀπετμήθη τὸ δεξιὸν ὦς [=οὖς]; s. JDoeve, Die Gefangennahme Jesu, Studia Evangelica 73, ’59, 457–80: connects w. Am 3:12; for another view s. SHall, ibid. 501f); 1 Cor 12:16. ἃ οὖς οὐκ ἤκουσεν in the apocr. saying of unknown origin (s. Hdb. z. NT6 [J]3 ’33, 4f) 1 Cor 2:9; 1 Cl 34:8; 2 Cl 11:7; MPol 2:3. πρὸς τὸ οὖς λαλεῖν τι say someth. into someone’s ear, i.e. secretly or in confidence, whisper (Plut., Demetr. 895 [14, 3]; Jos., Ant. 6, 165; cp. Diog. L. 9, 26 εἰπεῖν πρὸς τὸ οὖς; JosAs 24:2 εἶπον … εἰς τὸ οὖς αὐτοῦ) Lk 12:3. εἰς τὸ οὖς ἀκούειν (Eur., Or. 616, Andr. 1091) Mt 10:27. Differently λαλεῖν εἰς τὰ ὦτα τῶν ἁγίων, where there is no suggestion of secrecy (cp. 2 Km 3:19) Hv 3, 8, 11; 4, 3, 6. ὦτα κυρίου εἰς δέησιν αὐτῶν the ears of the Lord are open to their prayer 1 Pt 3:12; cp. 1 Cl 22:6 (both Ps 33:16; cp. GrBar 1:5). συνέχειν τὰ ὦτα αὐτῶν hold their ears shut Ac 7:57. βύειν τὰ ὦτα stop the ears IEph 9:1 (s. βύω). εἰσέρχεσθαι εἰς τὰ ὦτά τινος come to someone’s ears (Paroem. Gr.: Zenob. [II A.D.] 3, 49 εἰς θεῶν ὦτα ἦλθεν; Ps 17:7; GrBar 1:5) Js 5:4 (cp. Is 5:9); also γίνεσθαι Lk 1:44. ἠκούσθη τι εἰς τὰ ὦτά τινος someth. came to someone’s ears (Is 5:9) Ac 11:22. ἐν τοῖς ὠσί τινος in someone’s hearing (Dt 5:1; 2 Km 3:19; Bar 1:3f) Lk 4:21. If Mt 13:16 is to be interpreted fr. the vantage point of vs. 17, it belongs here. If, on the other hand, it is to be explained on the basis of what precedes, it belongs under 2.② mental and spiritual understanding, ear, hearing, transference fr. οὖς as sense perception (cp. Just., A I, 53, 1 τοῖς τὰ ἀκουστικὰ καὶ νοερὰ ὦτα ἔχουσιν): τοῖς ὠσὶ βαρέως ἀκούειν be hard of hearing=comprehend slowly (or, rather, not at all) Mt 13:15a; Ac 28:27a (both Is 6:10a); cp. Mt 13:15b; Ac 28:27b (both Is 6:10b). θέσθε ὑμεῖς εἰς τὰ ὦτα ὑμῶν τοὺς λόγους τούτους receive the following words into your ears, i.e. take them to heart Lk 9:44 (cp. Ex 17:14 δὸς εἰς τὰ ὦτα Ἰησοῖ); ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν Ro 11:8 (cp. Dt 29:3). W. ἔχειν (Hermocles [IV/III B.C.] p. 174, 16 Coll. Alex. [=Athen. 6, 63, 253e] images of the gods οὐκ ἔχουσιν ὦτα) ὦτα ἔχοντες οὐκ ἀκούετε; Mk 8:18 (cp. Jer 5:21; Ezk 12:2). ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω Rv 2:7, 11, 17, 29; 3:6, 13, 22; cp. 13:9. ὁ ἔχων ὦτα ἀκουέτω Mt 11:15; 13:9, 43. ὸ̔ς (εἴ τις) ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω Mk 4:9, 23; 7:16. ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω Lk 8:8; 14:35; Ox 1081, 35f, sim. 6–8f=Otero p. 83 (SJCh 90, 13f, sim. 89, 4–6) (MDibelius, ‘Wer Ohren hat zu hören, der höre’: StKr 83, 1910, 461–71. Cp. Heraclitus [Vorsokrat.5 22b 34] ἀξύνετοι ἀκούσαντες κωφοῖσιν ἐοίκασιν). ἀπερίτμητοι καρδίαις καὶ τοῖς ὠσίν uncircumcised in hearts and ears i.e. impervious to moral instruction Ac 7:51 (ἀπερίτμητος 2).—B. 226. DELG. M-M. TW. -
70 ἐμ-βιβάζω
ἐμ-βιβάζω, hinein-, hinaufsteigen lassen, führen, bringen; εἰς ὄχημα Plat. Tim. 41 e; εἰς πλοῖον Ep. VII, 329 e; τοὺς πολίτας εἰς τὰς τριήρεις Plut. Them. 7; Thuc. 1, 53; Xen. An. 5, 7, 8 u. sonst, auch ohne einen Zusatz; im med., Hell. 5, 1, 19; ναυσί, Sp.; τὰς δυνάμεις εἰς Μακεδονίαν Plut. Ant. 7; auch τινὰ τῇ Ἑλλάδι, Paus. 10, 9, 1; – εἰς τὸ λῷστον ἴχνος, leiten, Eur. Herc. Fur. 856; vgl. Plat. Theaet. 193 c; εἰς τοὺς ὑπὲρ τούτου λόγους Dem. 19, 97; αὐτοὺς εἰς ἀπέχϑειαν, sie verfeinden, Pol. 16, 38, 1; – εἰς τὴν δικαιοσύνην, dazu anleiten, unterweisen, Xen. Oec. 14, 4; εἰς ἐπιστήμην Iambl.
-
71 αναφερω
поэт. ἀμφέρω (fut. ἀνοίσω, aor. ἀνήνεγκα)1) выносить наверх(κύνα ἐξ Ἀϊδάω Hom.)
2) возносить, поднимать(τινὰ εἰς Ὄλυμπον Xen.)
ἀ. κώπας Thuc., Arst.; — грести;εἰρεσία ἀναφερομένη Plut. — мерное движение весел;pass. — (о небесных светилах) восходить (ἐν τῇ νυκτί Polyb.)3) добывать, извлекать(ψῆγμα χρυσοῦ ἐκ τῆς ἰλύος, ψάμμος ἀναφερομένη Her.)
4) выделять, извергать(αἵματος πλῆθος ἀνενεγκεῖν Plut.)
ἀ. λίβη Aesch. — лить слезы5) показывать, обнаруживать(τι κέντρον Plut.; ἀρεταὴ ἀμφέρονται Pind.)
νεκρῶδες χρῶμα ἀ. Plut. — принимать мертвенный цвет6) (вверх или вглубь страны) вести, привозить, доставлять(τι παρὰ βασιλέα ἐς Σοῦσα Her.; ἥ εἰς τὸν Πειραιᾶ ἁμαξιτὸς ἀναφέρουσα Xen.)
7) выносить, переносить, выдерживать(ἄχθος δειματοσταγές Aesch.; κινδύνους Thuc.; πόλεμον Polyb.)
8) отводить или относить назад, отставлять9) доносить, сообщать(παρά и ἔς τινα Her.; τοὺς λόγους ἐς τὸν δῆμον Thuc.)
10) обращаться, запрашиватьπερί τινος ἀνῷσαι ἔς τινα Her. и τινι Diod. — запросить кого-л. о чем-л.;
ποῖ δίκην ἀνοίσομεν ; Eur. — где нам искать справедливости?11) издавать, произносить, испускать(βαρεῖς στεναγμούς Plut.)
οὕτω ἀνενεικατο φωνάν Theocr. (v. l.) она — сказала следующее12) вздыхать13) (о налогах и т.п.) вносить, уплачивать(χίλια τάλαντα νομίσματος εἰς τέν Ἀκρόπολιν Aeschin.; αἱ πρόσοδοι ἀναφέρονται Arst.)
14) давать оправиться, приводить в себя; подкреплять, ободрятьἀνέφερέ τις ἐλπίς Plut. — теплилась кое-какая надежда15) тж. med.-pass. приходить в себя, (п)оправляться(ἐκ τῶν τραυμάτων Plut.)
τῷ πόματι ἀ. — подкреплять себя иапитком, т.е. вином;ἀ. ἐκ μέθης Luc. — протрезвляться;ἀνενειχθεὴς εἶπε Her. — прийдя в себя, он сказал;16) ссылаться(εἰς τὸν ἀξιόχρεων λέγοντα Plat.)
17) возводить, относить(τὸ γένος τινὸς εἴς τινα Plat.)
ἀ. εἰς Ἡρακλέα Plat. — возводить (чей-л.) род к Гераклу18) приписывать, вменять(τί τινι Eur., Lys. и τι ἐπί τινα Aesch., Dem.; βιβλίον τι εἴς τινα Plut.; τέν αἰτίαν εἴς τινα ἀ. Lys.)
19) возвращать(τινὰς ἐκ τῆς ἀλλοτρίας ἐς τέν ἑαυτῶν, sc. χώραν Thuc.)
20) воспроизводить(τέν ὁμοιότητά τινος Plut.)
ἀ. τι ἑαυτῷ τῷ λόγῳ Plat. — часто обдумывать что-л.;ἀνοιστέον πρὸς αὑτούς Plut. — нужно всегда иметь в виду21) приносить в жертву(τινά, θυσίας NT.)
-
72 ἐγ-γράφω
ἐγ-γράφω, eingraben, in eine Säule, Her. 4, 91; daraufmalen, ζῷα ἐς τὴν ἐσϑῆτα Her. 1, 203; vgl. Plat. Rep. VI, 501 c; gew. darein-, daraufschreiben; οὐ πίναξίν ἐστιν ἐγγεγραμμένα Aesch. Suppl. 524, wie übertr. im med., ἣν ἐγγράφου σὺ μνήμοσιν δέλτοις φρενῶν Prom. 791; c. acc., δέλτον ἐγγεγραμμένην ξυνϑήματα, worauf das Orakel geschrieben, Soph. Tr. 156; ἐν κύτει ἔγγραψον ὅρκους Eur. Suppl. 1202; ἐν ἐπιστολῇ τάδε ἐνεγέγραπτο Thuc. 1, 128; Folgde. – Bes. in Athen, in ein Verzeichniß eintragen; – a) in die Bürgerrolle, εἰς τοὺς δημότας καὶ εἰς ὀργεῶνας Is. 2, 15; Dem. 39, 5 u. sonst; εἰς τοὺς ἐφήβους Plat. Ax. 366 e; εἰς ἄνδρας Dem. 19, 230; auch in andere Klassen od. Verzeichnisse; εἰς τοὺς τριακοσίους 6, 60; εἰς συμμορίαν 39, 8; εἰς τὸ ληξιαρχικὸν γραμματεῖον Aesch. 1, 18; ähnlich εἰς τοὺς ἀτίμους, mit der Atimie bestraft werden, Plut. Them. 6; in Rom, in den Senat, Plut. Poplic. 11. – b) von Staatsschuldnern, die ins Staatsschuldenbuch, in eine Tafel auf der Akropolis eingetragen wurden; Plat. Legg. VI, 784 d; προςοφείλων ἐγγέγραμμαι Dem. 27, 63; ἐγγεγραμμένος ἐν ἀκροπόλει neben ὀφείλων τῷ δημοσίῳ 95, 4; vgl. 70, u. öfter. – C) auch = als Verklagten einschreiben lassen, anklagen; ἐνεγράφης λειποταξίου Aesch. 2, 148. – Uebertr., διανοίας ἀνϑρώποις, einprägen, Xen. Cyr. 3, 3, 32; λόγους ψυχαῖς Plut. philos. esse cum princ. 4; s. oben die Stelle aus Aesch.
-
73 καθίημι
A (lyr.): [tense] aor. 1 καθῆκα, [dialect] Ep.καθέηκα Il.24.642
: [ per.] 2 dual [tense] aor. 2 : [tense] pf.καθεῖκα Lysipp.1
, D.29.46: (v. ἵημι):—let fall, drop, send down, κὰδ δὲ [ κεραυνὸν]..ἧκε Χαμᾶζε Il.8.134
; ; οἶνον λαυκανίης καθέηκα I have sent the wine down my throat, 24.642; καθίετε ἵππους ἐν δίνῃσι sink them in the stream, as an offering to the river-god, 21.132; [ ἱστία] ἐς νῆας κάθεμεν we let them down, lowered them, Od.9.72;λαῖφος καθήσειν A.Eu.
l.c.; σχοίνῳ σπυρίδα κ. let it down by a cord, Hdt.5.16; σῶμα πύργων κ. E.Tr. 1011; κοντὸν ἐς [ τὴν λίμνην] κ. Hdt.4.195;ἐμαυτὸν εἰς ἅλα E.Hel. 1614
; ὅπλα εἰς ἅλἀ ib. 1375; (so metaph.τοῦτον τὸν λόγον καθεῖκε D.29.46
); ;νάρθηκ' ἐς πέδον Id.Ba. 706
; κ. σπονδάς pour them, Id.IA60; τὸν κλῆρον ἐς μέσον καθείς, of putting lots into a helmet or urn, S.Aj. 1285;ἄγκυραν Hdt. 7.36
; ; κατιεμένην καταπειρητηρίην, of a sounding-line, Hdt.2.28: abs., καθιέναι reach by sounding, sound,οὐδεὶς καθεὶς ἐδυνήθη πέρας εὑρεῖν Arist.Mete. 351a13
: Medic., [ αὐλίσκον] pass a catheter, Ruf.Ren.Ves.7.11; οἵαν πρόφασιν καθῆκε ( παρὰ προσδοκίαν for οἷον ἄγκιστρον) Ar.V. 174; λόγους συμβατηρίους κ. make offers of peace, D.C.41.47; κ. πεῖραν make an attempt, Ael. VH2.13, NA1.57; εἰς ὤμους κ. κόμας let one's hair flow loose, E. Ba. 695, cf. IT52; κ. πώγωνα let one's beard grow long, Ar.Ec. 100, cf. Th. 841, Arr.Epict.2.23.21 ([voice] Pass.,τὰς τρίχας καθειμέναι Crates Com.27
;πώγωνα καθειμένος Plu.Phoc.10
;τὸ γένειον αὐτῷ καθεῖτο Ael.VH11.10
); [ αἱ ὄϊες]μείζω τὰ οὔθατα καθιᾶσιν Arist.HA 596a24
([voice] Pass., of a mare's udder, Hdt.4.2); also τείχη καθεῖναι ἐς θάλασσαν carry them down to the sea, Th.5.52 ([voice] Pass.,καθεῖτο τείχη 4.103
); καθῆκε τὰ σκέλη let down his legs, of one who had been lying, Pl.Phd. 61c; κατ' ἀμφοῖν ἄμφω (sc. τὰ σκέλη) καθέντος, of a wrestler, Gal.6.143; κ. δόρατα let down one's pike, bring it to the rest, X.An.6.5.25; κ. τὰς κώπας let down the oars, so as to stop the ship's way, Th.2.91; rarely of striking, ; ; κ. πρὸς γαῖαν γόνυ to kneel down, Id.Hec. 561; ; κ. τινὰ ἐς ὕπνον let him fall asleep, Id.HF 1006;εἰς κίνδυνον ἐμαυτόν D.H.5.27
; [ πώλους]ἐς λειμώνων Χλόην E.IA 423
; of a general, κ. στρατόπεδα εἰς.. let them march into.., Plb.3.70.11;εἰς τὸ πεδίον τὴν δύναμιν Id.3.92.7
; κ. ἐπί τινας τόπους ἐνέδρας lay an ambush, Id.4.63.9:—[voice] Pass., stretch down seawards,ὄρεα μέχρι πρὸς τὴν θάλατταν καθειμένα Pl. Criti. 118a
;ἕως γῆς τοῦ πρηστῆρος καθιεμένου Epicur.Ep.2p.47U.
, cf. p.51 U.; τὸ καθειμένον τῆς φωνῆς low tone of voice, Hdn.5.2.3.2 send down into the arena, enter for racing, ἅρματα, ζεύγη, Th.6.16, Isoc.16.34; of plays, produce, Eratosth. ap. Sch.Ar.Nu. 552 ([voice] Pass.);διδασκαλίαν Plu.Cim.8
; so ἔδοξε τοῖς πρυτάνεσι.. γνώμας καθεῖναι (Com. for προθεῖναι) Ar.Ec. 397; κατὰ τὴν ἀγορὰν λογοποιοὺς κ. D.24.15: freq. in later Greek in a general sense, set in motion, employ, Luc.DMeretr.7.4;κ. ἔς τινας ὑποψίας Philostr.VA6.38
; φίλους καὶ ῥήτορας κ. employ them, Plu.Per.7, cf. Philostr.VA4.42:—[voice] Pass., to be put in motion, .II intr., swoop down like a wind,λαμπρὸς καὶ μέγας καθιείς Ar.Eq. 430
; of rivers, run down,ἑκατέρωσε μέχρι τοῦ μέσου Pl.Phd. 112e
; κ. εἰς γόνυ sink on the knee, Plu.Ant.45; κ. εἰς ἀγῶνα, Lat. descendere in arenam, Id.2.616d, Luc.Alex.6; κ. ἐς Ῥόδον arrive there, v.l. for κατῆγεν, Polyaen.5.17.2.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καθίημι
-
74 καταβάλλω
Aκάββαλε Od. 6.172
, Hes.Th. 189, etc.; imper.καββαλόντων Foed.Delph.Pell.1
B 14:—throw down, overthrow, ;ἐς μέσσον κ. τι 15.357
; ;ἐπ' ἀκτῆς Il.23.125
(tm.); , etc.; κ. [ τινὰ]ἐνθάδε Od.6.172
; κ. τὰ οἰκήματα, τὰ ἀγάλματα, Hdt.1.17, 8.109;τεῖχος Th.7.24
;κ. τινὰ ἀπὸ τοῦ ἵππου X.HG5.2.41
;ἀπ' ἐλπίδος Pl.Euthphr. 15e
; κ. ἐς τὸ μηδέν to bring down to nothing, opp. ἐξᾶραι ὑψοῦ, Hdt.9.79; κάββαλλε τὸν Χείμωνα confound, defy the storm, Alc.34.3.3 strike down with a weapon, slay, Il.2.692(tm.), Hdt.4.64, etc.; by a blow,κ. πατάξας Lys.13.71
; esp. of slaying victims, E.Or. 1603, Isoc.2.20;κ. θῦμα δαίμοσιν E.Ba. 1246
.b [voice] Pass., to be stricken,νόσῳ POxy.1121.9
(iii A.D.).4 throw into prison,κ. τινὰ ἐς ἐρκτήν Hdt.4.146
: generally, throw, bring into a certain state, κ. [ τινὰ]ἐς ξυμφοράς E.IT 606
, Antipho Soph.58; εἰς ἀπορίαν, εἰς ἀπιστίαν, Pl.Phlb. 15e, Phd. 88c, etc.5 overthrow, refute, οἱ -βάλλοντες (sc. λόγοι), title of work by Protagoras:κ. τινά Democr.125
;δόξαν Gal.UP6.20
.6 abuse, bully, Phld.Rh.2.164S.7 cast down or away, cast off, reject, Isoc.12.24: metaph., forget, Ael.Fr. 111; κ. εἴς τι throw away upon a thing, Pl. Lg. 960e:—[voice] Pass., οἱ καταβεβλημένοι despicable fellows, Isoc.12.8; cf. καταβεβλημένως.II let fall, drop,ἀπὸ ἕο κάββαλεν υἱόν Il.5.343
; κάββαλε νεβρόν, of an eagle, 8.249; of a fawning dog,οὔατα κάββαλεν ἄμφω Od.17.302
; ἴουλον ἀπὸ κροτάφων κ. Theoc.15.85; of sails,καθ' ἱστία λευκὰ βαλόντες Thgn.671
;τἀκάτια Epicr.10
; κατ' ὀφθαλμοὺς ; τὰς ὀφρῦς κ. E.Cyc. 167; κ. τὰ κέρατα droop their feelers, Arist.HA 590b26: in Politics, abandon a measure,καταβάλλοντ' ἐᾶν ἐν ὑπωμοσίᾳ D.18.103
.3 lay down, lay in stores,κ. σιτία Hdt.7.25
:—[voice] Pass., κὰτ ἄσπιδες βεβλήμεναι stored up, Alc.15.5.4 pay down, yield, bring in,ἡ λίμνη καταβάλλει ἐπ' ἡμέρην ἑκάστην τάλαντον ἐκ τῶν ἰχθύων Hdt.2.149
;τὰς ἐπικαρπίας τῇ πόλει And.1.92
, cf. Lexib.93.b pay,τἀργύριον Th. 1.27
;τριώβολον Amips.13
;ἀρραβῶνα Men.743
, cf. PRev.Laws48.10(iii B.C.), etc.;τιμήν τινι ὑπέρ τινος Pl.Lg. 932d
, Luc.Vit.Auct. 25; ([place name] Gortyn), PHib.29.6 (iii B.C.); (Cret., found at Delphi); καταβαλών σοι δραχμὴν τῶν βοτρύων for them, Philostr.Her.Praef.1; κ. ζημίαν pay up, discharge a fine, D. 24.83, cf. 59.27:—later in [voice] Med.,μισθὸν καταβαλέσθαι Alciphr.1.12
.5 put in, deposit, in [voice] Pass., :—but usu. in [voice] Med., deposit,γράμματα εἰς κιβωτόν BCH25.100
([place name] Tlos), cf. IG12(1).3.15 ([place name] Rhodes); ψευδεῖς γραφὰς εἰς τὰ δημόσια γράμματα Docum. ap. D.18.55;λόγους IG7.2850
([place name] Haliartus); (Cret., found at Teos).6 throw down seed, sow, Men. Georg.37, cf. καταβλητέον; κ. τὸ σπέρμα, of the male, Epicur.Nat.908.1:—[voice] Pass., Placit.5.7.4, Sor.1.33, Ocell.4.14: metaph.,σπέρμα κ. τοιούτων πραγμάτων D.24.154
; κ. φάτιν ὡς.. spread abroad a rumour, Hdt.1.122, cf.E.HF 758(lyr.).7 lay down as a foundation, mostly in [voice] Med., : esp. metaph., - βαλλομένα μέγαν οἶκτον beginning a lament (cf. infr. 8), E. Hel. 164(lyr.);Ἀρίστιππος τὴν Κυρηναϊκὴν φιλοσοφίαν κατεβάλετο Str. 17.3.22
;καταβαλέσθαι τοὐπτάνιον Sosip.1.39
;ἐξ ἀρχῆς καινὴν νομοθεσίαν D.S.12.20
;τὴν Στωϊκῶν αἵρεσιν Plu.2.329a
: hence generally, to be the author of, commit to writing, ; λόγον Darius ap.D.L.9.13;φλυαρίας Gal.7.476
:— [voice] Pass.,ὅταν δὲ κρηπὶς μὴ καταβληθῇ.. ὀρθῶς E.HF 1261
: freq. metaph.,δεδημοσιωμένα που καταβέβληται Pl.Sph. 232d
;πολλοὶ λόγοι πρὸς αὐτὰ -βέβληνται Arist.EN 1096a10
; καταβεβλημέναι μαθήσεις fundamental, established, Arist.Pol. 1337b21; τὰ κ. παιδεύματα ib. 1338a36, cf. Phld.Rh.1.27S.8 c. inf., γάμον καταβάλλομ' ἀείδειν I begin my song of, Call.Fr. 196.2 like καταβαίνω 11.1, arrive at in a course of lectures,εἰς Γοργίαν Dam.Isid.54
.B intr., fall,εἰς φθόνον καὶ ἀπορίαν Pl.Ep. 344c
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καταβάλλω
-
75 παρ-έρχομαι
παρ-έρχομαι (s. ἔρχομαι), 1) an der Seite oder daneben vorbeikommen, Od. 12, 62. 16, 357; oft mit dem Nebenbegriffe »glücklich entkommen«, Il. 1, 132 (vgl. 2); mit dem acc. des Gegenstandes, an dem man vorbeikommt, 8, 239; Her. 3, 72; Plat. Alc. I, 123 b; – vorbeigehen, verfließen, κῠμα, Od. 5, 429, von der Zeit, vergehen, πρὶν ἂν τὸ καῦμα παρέλϑῃ, Plat. Phaedr. 242 a; τὸν παρελϑόντ' ἄροτον, Soph. Trach. 69; ἐν τῷ παρεληλυϑότι χρόνῳ, in der vergangenen Zeit, Plat. Rep. VI, 499 c; τῆς παρελϑούσης νυκτὸς ταυτησί, Prot. 310 a; u. übh. von Dingen, die der Vergangenheit angehören, ταῖς ὁδοῖς παρελϑούσαις, Soph. O. C. 1397, vgl. Phil. 1358; ὅντινα τὸν παρεληλυϑότα βίον βεβίωκεν, Plat. Lach. 188 a, das vergangene Leben; Sp. – 2) zuvorkommen, an Schnelligkeit übertreffen, οἴοισιν δείδοικα ποσὶν μή τίς με παρέλϑῃ Φαιήκων, Od. 8, 230, daß mich Einer im Lauf übertreffe, vgl. Il. 23, 345 οὐκ ἔσϑ' ὅς κέ σ' ἕλῃσι μετάλμενος, οὐδὲ παρέλϑῃ; aber auch ἐν δόλοισιν, in Listen übertreffen, Od. 13, 291. Daher = täuschen, überlisten, Διὸς νόον, Hes. Th. 613; vgl. Schaef. Schol. Par. Ap. Rh. 2, 936; ἕτερος ἕτερον ὄλβῳ καὶ δυνάμει παρῆλϑεν, übertraf an Macht, Eur. Bacch. 904; μὴ τὴν τεκοῦσαν τῇ φιλανδρίᾳ ζήτει παρελϑεῖν, Androm. 229; ἢν ἀναιδείᾳ παρέλϑῃς αὐτόν, Ar. Equ. 277; τὰ ἔργα τοὺς λόγους παρέρχεται, Dem. 10, 3. – 3) übergehen, aus der Acht lassen, unbemerkt lassen; ὡς δὲ πάντ' ἐπελήλυϑεν κοὐδὲν παρῆλϑεν, Ar. Vesp. 636; Plat. Phaedr. 278 e. Dader auch entgehen, πολλά με καὶ συνιέντα παρέρχεται, Theogn. 419; vgl. Soph. Trach. 226, οὐδέ μ' ὄμματος φρουρὰν παρῆλϑε τόνδε μὴ λεύσσειν στόλον; u. τοῠτο γὰρ αὖ με μικροῠ παρῆλϑεν εἰπεῖν, Dem. 21, 110, das vergaß ich beinahe zu sagen. – Aber auch = darüber hinausgehen, übertreten, νόμον, Lys. 6, 52; Dem. 37, 37; vgl. Eur. Suppl. 231. – 4) hinzu-, hinangehen, -kommen; Hes. O. 218; εἴσω, Aesch. Ch. 845 u. A.; εἴς τι, Her. 3, 77; Eur. Ion 1171, der es auch c. accus. verbindet, παρῆλϑε νυμφικοὺς δόμους Med. 1137, Hipp. 108; εἰς τὰ βασίλεια, Plut. Anton. 74; εἴσω Πυλῶν, eindringen, Dem. 18, 35; bes. vor einer Versammlung oder sonst als Redner öffentlich auftreten, παρελϑὼν ἔλεξε τοιάδε, Thuc. 2, 59. 3, 36 u. öfter; Ar. Eccl. 409; ἐὰν ϑᾶττον ἐς τὸν Ἀϑηναίων δῆμον παρέλϑῃς, Plat. Alc. I, 105 a u. oft bei den Rednern u. Sp., παρελϑὼν εἰς τὸν δῆμ ον, Plut. Them. 4; παρελϑεῖν εἰς τὸ κοινὸν βουλευτήριον, Pol. 2, 50, 10. – Auch εἰς τὴν δυναστείαν, Dem. 9, 24, zur Herrschaft gelangen, wie εἰς τὴν ἀρχήν, Plut. Anton. 5; ἐπὶ τὰ πράγματα, Luc. D. Mort. 12, 4; εἰς τὴν οὐσίαν, die Erbschaft antreten, Gall. 12.
-
76 τείνω
τείνω, fut. τενῶ, aor. ἔτεινα, perf τέτακα, τέταμαι, aor. p. ἐτάϑην, spannen, an-, ausspannen, ausdehnen, ausrecken; τόξον, den Bogen spannen, Il. 4, 124 u. öfter, wie Aesch. Ag. 355 (vgl. τανύω); βέλη, Soph. Phil. 198; ἡνία ἐξ ἄντυγος τείνειν, die Zügel fest anbinden, Il. 3, 261. 5, 262. 19, 394; ἱμὰς τέτατο, der Riemen war straff angespannt, 3, 372; τελαμῶνε τετάσϑην, 14, 404; ταϑεὶς ἐνὶ δεσμῷ, Od. 22, 200; ἱστία τέτατο, die Segel waren gespannt, 11, 11; so Soph. ναὸς ὅςτις ἐγκρατὴς πόδα τείνας ὑπείκει μηδέν, Ant. 712; u. übertr., τὸ μὴ τείνειν ἄγαν, 707; auch ὅτε τε Ζεὺς λαίλαπα τείνῃ, Il. 16, 365, wenn er ein Unwetter ausspannt, ausbreitet; νὺξ τέταται βροτοῖσιν, Nacht ist ausgebreitet über den Menschen, Od. 11, 19; ἀὴρ τέταται, die Luft ist ausgebreitet, Hes. O. 551. Vgl. noch φάρμακον τείνων ἀμ φὶ γένυι, vom angelegten Zügel, Pind. Ol. 13, 85. – Auch der Länge nach hinstrecken, ὥς τε σκώληξ ἐπὶ γαίῃ κεῖτο ταϑείς, Il. 13, 655; πρηνὴς ἐπὶ γαίῃ κεῖτο ταϑείς, 21, 119; ἐν κονίῃσι τετάσϑην, τέταντο, 4, 536. 544; vgl. ἐν στεῤῥοῖς λέκτροισι ταϑεῖσα, Eur. Troad. 114; φάσγανον ὑπὸ λαπάρην τέτατο, das Schwert hing lang herab, Il. 22, 307. – In die Länge ziehen und anspannen, übertr., εἰ δὲ ϑεός περ ἶσον τείνειεν πολέμου τέλος, Il. 20, 101, das Ziel des Krieges gleich anspannen oder etwa gleiche Bahnen zum Ziele des Sieges zumessen, d. i. beiden Parteien gleich günstig sein; u. pass., τῶν ἐπὶ ἶσα μάχη τέτατο πτόλεμ ός τε, 12, 456. 15, 413, Kampf u. Schlacht war ihnen gleich gespannt, d. i. es wurde von ihnen mit gleichem Glücke gekämpft; vgl. Hes. Th. 638; ähnlich ἐπὶ Πατρόκλῳ τέτατο κρατερὴ ὑσμίνη, Il. 17, 634, es spannte sich das Gefecht an, man kämpfte mit Anstrengung, Anspannung aller Kräfte, wie τείνειν αὐδήν, die Stimme anspannen, anstrengen, Aesch. Pers. 566; λόγον, die Rede ausdehnen, eine lange Rede halten, Ch. 503; vgl. ἀμφὶ νῶτ' ἐτάϑη πάεαγος, mehr in räumlicher Beziehung zu nehmen, Soph. Ant. 124; μἡ τεῖνε μακράν, sc. λόγον, Ai. 1019; τί μάτην τείνουσι βοάν, Eur. Med. 201; vom Lichte, verbreiten, διὰ παντὸς τοῠ οὐρανοῦ καὶ γῆς τεταμένον φῶς, Plat. Rep. X, 616 b; ἵπποισι τάϑη δρόμος, der Lauf ward von den Pferden angespannt, d. i. sie strengten sich an im Lauf, Il. 23, 375, während man ib. 758 Od. 8, 121 einfacher nehmen kann: der Lauf erstreckte sich seiner Richtung nach. – Auch von der Zeit, αἰῶνα, das Leben hinziehen, ein langes Leben führen, Eur. Ion 625; βίον, Med. 670; Aesch. Ag. 1335; vgl. ἡδύ τι ϑαρσαλέαις τὸν μακρὸν τείνειν βίον ἐλπίσι, Prom. 535; ὡς μὴ μακροὺς τείνω λόγους, Eur. Hec. 1177; vgl. συχνοὺς τείνω τῶν λόγων, Plat. Gorg. 519 e. Bei Ath. III, 106 c u. sonst vom Dehnen, Langsprechen einer Sylbe. – Auf ein Ziel hinrichten, hinlenken, βέλη ἔπὶ Τροίᾳ, Soph. Phil. 198; φόνον εἴς τινα, Mordanschläge auf Einen richren, Eur. Hec. 263; τὸν νοῦν ἐπί τινι, Sp. – Häufig intrans., zunächst – a) vom Orte, sich erstrecken, ausdehnen, sich hinziehen; besonders εἴς τι, sich wohin, bis zu einem Ziele erstrecken, Her. 4, 38. 7, 113, der so auch pass. sagt τὸ ὄρος τεταμένον τὸν αὐτὸν τρόπον, das Gebirge, das sich auf dieselbe Weise hinerstreckt, 2, 8; τείνοντα χρόνον τρομέονται, die sich in die Länge ziehende Zeit, Aesch. Pers. 65. – b) von Personen, auf Etwas zugehen, auf ein Ziel losstreben, τείνειν ὥς τινα, zu Einem hineilen, Ar. Thesm. 1205; τείνειν εἰς πύλας, Eur. Suppl. 720; ἔτεινον ἄνω πρὸς τὸ ὄρος, Xen. An. 4, 3, 21. – c) auf Etwas gerichtet sein, sich worauf beziehen, worauf zielen, τείνει εἰς σέ, es geht auf dich, Her. 6, 109; τὰ πρὸς τὴν ἀρετὴν τείνοντα, das auf die Tugend Bezug Habende, Plat. Polit. 308 e; εἰς σὲ τείνει τῶνδε διάλυσις κακῶν, Eur. Phoen. 438; ὥςτε καὶ τοῦτο τοῠ ᾄσματος πρὸς τοῠτο τείνει, ὅτι, Plat. Prot. 345 c, vgl. Conv. 188 d; εἰς σὲ τείνουσιν αὗται αἱ ᾠδαί, Lys. 205 e; ἡ πρὸς τὴν ὄνησιν τείνουσα πρᾶξις, Crat. 419 h; daher auch von Linien, ἀπὸ τῆς ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν τεινούσης, Men. 85 b; τὰ μηδαμόσε ἄλλοσε τείνοντα ἢ πρὸς δόξαν καὶ ἔριν, Rep. VI, 499 a; πρὸς σὲ μᾶλλον τείνει τὰ τοῠ ἡγεμόνος ἔργα ἢ πρὸς ἐμέ, Xen. Oec. 7, 39. Aber auch τείνειν πρός τινα od. πρός τι = an Etwas hinanreichen, ähnlich sein, Plat. Crat. 402 c; ἐγγύς τι τείνειν τοῠ ϑανάτου, Phaed. 65 a, vgl. Theaet. 169 a. – d) sich anspannen, anstrengen, Sp., wie auch das pass. gebraucht wird, ἀμφ' ἀρεταῖς τέταμαι, Pind. P. 11, 54; λιμὸν ἀμύνων τέταται, I. 1, 49.
-
77 εμβιβαζω
1) сажать, грузить(τινὰ ἐς κελήτιον Thuc.; εἰς πλοῖον, med. εἰς τὰς ναῦς Xen.; εἰς ὄχημα Plat.; ἐλέφαντας εἴκοσι Plut.)
2) приводить(εἰς τὸ λῷστον ἴχνος τινά Eur.; τινὰ εἰς δικαιοσύνην Xen.; τινὰς εἰς ἀπέχθειαν Polyb.)
εἰς τοὺς ὑπὲρ τῶν πεπραγμένων λόγους ἐ. τινά Dem. — заставить кого-л. говорить о своих поступках -
78 ξυντελεω
1) вместе или полностью заканчивать, завершать, изготовлять(εἰς τὰ ἑκατὸν ἅρματα Xen.; τὰς νῆας Polyb.)
2) заканчивать постройкой, сооружать(τὸν τοῦ Πυθίου νεών Plut.)
3) тж. med. исполнять, осуществлять(τέν ἐπίνοιαν Polyb.)
4) оканчивать, прекращать(λόγους NT.)
συντελεσθεισῶν αὐτῶν (τῶν ἡμερῶν) NT. — по прошествии этих дней5) составлять, сочинять(διαλόγους Plut.)
6) заключать(τέν εἰρήνην Diod.)
7) торжественно справлять, праздновать(ἱερά Plut.; γάμους Luc.)
8) способствовать, содействовать, помогать(εἴς и πρός τι Arst., Luc.)
9) направляться, устремляться(πρὸς ἕν Arst.)
10) совместно уплачивать, вносить(τέν δαπάνην ἑξήκοντα τάλαντα σ. Dem.)
σ. εἰς τὸν πόλεμον ἐν ταῖς εἰσφοραῖς Dem. — вскладчину оплачивать военные расходы11) досл. вместе уплачивать подати, перен. относиться, причисляться, принадлежать(εἰς τὸ μετοικικόν Luc.; εἰς ἄνδρας Isocr.)
12) уплачивать дань, быть данником(εἰς Ἀθήνας и εἰς τοὺς Ἀθηναίους Thuc.; Θηβαίοις Isocr.)
οἱ συντελοῦντες Thuc. — данники -
79 συντελεω
1) вместе или полностью заканчивать, завершать, изготовлять(εἰς τὰ ἑκατὸν ἅρματα Xen.; τὰς νῆας Polyb.)
2) заканчивать постройкой, сооружать(τὸν τοῦ Πυθίου νεών Plut.)
3) тж. med. исполнять, осуществлять(τέν ἐπίνοιαν Polyb.)
4) оканчивать, прекращать(λόγους NT.)
συντελεσθεισῶν αὐτῶν (τῶν ἡμερῶν) NT. — по прошествии этих дней5) составлять, сочинять(διαλόγους Plut.)
6) заключать(τέν εἰρήνην Diod.)
7) торжественно справлять, праздновать(ἱερά Plut.; γάμους Luc.)
8) способствовать, содействовать, помогать(εἴς и πρός τι Arst., Luc.)
9) направляться, устремляться(πρὸς ἕν Arst.)
10) совместно уплачивать, вносить(τέν δαπάνην ἑξήκοντα τάλαντα σ. Dem.)
σ. εἰς τὸν πόλεμον ἐν ταῖς εἰσφοραῖς Dem. — вскладчину оплачивать военные расходы11) досл. вместе уплачивать подати, перен. относиться, причисляться, принадлежать(εἰς τὸ μετοικικόν Luc.; εἰς ἄνδρας Isocr.)
12) уплачивать дань, быть данником(εἰς Ἀθήνας и εἰς τοὺς Ἀθηναίους Thuc.; Θηβαίοις Isocr.)
οἱ συντελοῦντες Thuc. — данники -
80 τεινω
(fut. τενῶ, aor. ἔτεινα, pf. τέτᾰκα; pass.: aor. ἐτάθην - эп. τάθην, pf. τέτᾰμαι)1) натягивать(ἡνία Hom.; τόξον ἐπί τινι Aesch.)
ἱστία τέτατο Hom. — паруса вздулись;τῇ δύω τελαμῶνε τετάσθην Hom. — (грудь), где были натянуты две перевязи;φάσγανον ὑπὸ λαπάρην τέτατό οἱ Hom. — сбоку висел у него меч;μέ τ. ἄγαν Soph. — не слишком сопротивляться, быть уступчивым2) напрягать, повышать, усиливать(τάλαιναν αὐδάν Aesch.)
τέτατο κρατερέ ὑσμίνη Hom. — жестокая битва (все) разгоралась;ἵπποισι τάθη δρόμος Hom. — бег коней ускорился3) растягивать, (рас)простирать(λαίλαπα Hom.; δίκτυα Xen.)
νὺξ τέταται βροτοῖσιν Hom. — ночь простерлась над смертными;ταθεὴς ἐπὴ γαίῃ Hom. — распростертый на земле;ἐτάθη πάταγος Soph. — раздался шум;διὰ παντὸς τοῦ οὐρανοῦ τεταμένον φῶς Plat. — протянувшееся через все небо сияние;αὐχέν τεταμένος Arst. — вытянутая (длинная) шея;τὼ χέρε τεινόμενος Theocr. — вытягивая свои руки4) устремлять, направлять(τὰ βέλη ἐπὴ Τροίᾳ Soph.)
τ. λόγον εἴς τινα и εἴς τι Plat. — направлять рассуждение на кого(что)-л.;τ. φόνον εἴς τινα Eur. — замышлять чьё-л. убийство (ср. 5);ἶσον τ. πολέμου τέλος Hom. — направлять бой к равному (для обеих сторон) концу, т.е. никому не давать перевеса;ἐπὴ ἶσα μάχη τέτατο Hom. — сражение шло с равным успехом, т.е. без чьей-л. победы;ἥ ἄμιλλα αὐτῷ τέταται πρὸς τοῦτο πᾶσα Plat. — все его усилия направлены на это;τινὰ ἐπὴ σφαγάν τ. Eur. — предавать кого-л. закланию5) длить, удлинять, продолжать, затягивать(φόνον Eur. - ср. 4)
τὸν μακρὸν τ. βίον Aesch. — вести долгую жизнь;μακρὰν τ. Aesch., Soph. — долго тянуть, затягивать дело6) тянуться, простираться(πρὸς Λιβύην, παρὰ τέν λίμνην Her.)
πέπλων στολίδες ὑπὸ σφυροῖσι τείνουσιν Eur. — складки платья доходят до пят7) длиться, продолжатьсяτείνοντα χρόνον Aesch. — в течение всего времени, все время
8) устремляться, направляться(πρός, εἴς τι Plat., Eur. и ἐπί τι Soph.)
αὐτὸ δηλοῖ τοὔργον οἷ (v. l. ᾗ) τ. χρεών Eur. — само дело покажет, куда следует держать путь;ἐναντία τινὴ τ. Plat. — оказывать сопротивление кому-л.;ἥ συμβουλίη ἔς τινα τείνουσα Her. — обращенный к кому-л. совет9) относиться, иметь отношение, принадлежать, касаться(εἴς τινα Her., Eur.)
ποῖ τείνει καὴ εἰς τί ; Plat. — куда и к чему это относится?;εἰς σὲ τείνει τῶνδε διάλυσις κακῶν Eur. — тебе надлежит положить конец этим несчастьям10) быть сходным, походитьπρός τινα τ. Plat. — походить на кого-л.;
ἐγγὺς τ. τινός Plat. — быть очень похожим на что-л.
См. также в других словарях:
συνάπτω — ΝΜΑ, και αττ. τ. ξυνάπτω Α [ἅπτω] συνδέω, συνενώνω, συναρμόζω νεοελλ. 1. (η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) συνημμένος, η, ο προσαρτημένος, ενωμένος με άλλον («συνημμένο έγγραφο») 2. φρ. α) «συνάπτω σχέσεις» i) δημιουργώ φιλικές σχέσεις, πιάνω φιλία… … Dictionary of Greek
έρχομαι — και έρχουμαι (AM ἔρχομαι) 1. κατευθύνομαι ή πλησιάζω σε κάποιον τόπο ή σε κάποιον πρόσωπο (α. «καὶ ἐπὶ πόλιν δυνατωτάτην νῡν ἐρχόμεθα», Θουκ. β. «τον είδα νά ΄ρχεται προς το μέρος μου») 2. επιστρέφω, γυρίζω πίσω (α. «οὔτ΄ Ὀδυσεὺς ἔτι οἶκον… … Dictionary of Greek
Koine Greek — Koine redirects here. For other uses, see Koine (disambiguation). History of the Greek language (see also: Greek alphabet) … Wikipedia
προκαλώ — προκαλῶ, έω, Ν Μ Α [καλώ] καλώ κάποιον σε αναμέτρηση (α. «προκαλώ σε μάχη» β. «ἴθι νῡν προκάλεσσαι Μενέλαον ἐξαῡτις μαχέσασθαι», Ομ. Ιλ.) νεοελλ. 1. ερεθίζω, διεγείρω («τόν προκαλούσε με τα καμώματά της») 2. γίνομαι αιτία, προξενώ, επιφέρω (α.… … Dictionary of Greek
Койне — О лингвистическом термине, обозначающем язык, использующийся при общении между носителями разных диалектов см. Койне (лингвистика). Койне (греч. Κοινὴ Ἑλληνική «общий греческий»[1], или ἡ κοινὴ διάλεκτος, «общий диалект») распространённая форма… … Википедия
Койнэ — О лингвистическом термине, обозначающем язык, использующийся при общении между носителями разных диалектов см. Койне (лингвистика). Койне (греч. Κοινὴ Ἑλληνική «общий греческий»[1], или ἡ κοινὴ διάλεκτος, «общий диалект») распространённая форма… … Википедия
вънѧтисѧ — (8*), ВЪНЬМ|ОУСѦ, ЕТЬСѦ гл. 1. Услышать, воспринять: и вънемъсѩ прегрѣшении свои(х) достоино при˫атъ мѹкѹ (συνιείς) ГА XIII–XIV, 107г. 2. Загореться, зажечься (об огне): Аще кто стеблье хотѩ пожещи своѥѩ нивы. вложить в ню ѡгнь. ѡгнь же ||… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
κεντρώνω — (Α κεντρῶ όω, Μ κεντρώνω) [κέντρον] 1. (για έντομα κ.λπ.) τσιμπώ ή τρυπώ με κεντρί, κεντρίζω, αγκυλώνω («αν είσαι μέλισσας παιδί, κέντρωσε και μη λαλείς» παροιμ. για όσους ενεργούν κρυφά) νεοελλ. 1. (σχετικά με δέντρα) μπολιάζω, βάζω κεντράδι 2.… … Dictionary of Greek
νεωτερικός — νεωτερικός, ή, όν (ΑΜ) [νεώτερος] 1. νέος, πρόσφατος 2. νεωτεριστικός μσν. 1. επαναστατικός 2. φρ. «ἔρχομαι εἰς λόγους νεωτερικούς» α) ανταλλάσσω με κάποιον βρισιές, διαπληκτίζομαι β) απειλώ με στάση, με επανάσταση αρχ. 1. αυτός που αρμόζει στους … Dictionary of Greek
παρεκτείνω — ΝΜΑ [εκτείνω] κάνω κάτι να απλωθεί, εκτείνω σε γραμμή, επιμηκύνω μσν. αρχ. παθ. παρεκτείνομαι εκτείνομαι κοντά σε κάτι, είμαι ακριβώς παράλληλος με κάτι ή έχω την ίδια έκταση με κάποιον αρχ. 1. (για στρατό και στόλο) αναπτύσσω σχηματισμό σε… … Dictionary of Greek
Βάμβας, Νεόφυτος — (Χίος 1770 – Αθήνα 1855). Λόγιος και διδάσκαλος του Γένους. Φιλομαθής και ανήσυχη φύση, ο Β. άλλαζε τόπο εγκατάστασης σχεδόν συνεχώς έως τα σαράντα του χρόνια (Χίο, Σίφνο, Πάτμο, Βλαχία, Κωνσταντινού πολη, Παρίσι) για να παρακολουθήσει τα… … Dictionary of Greek