Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

unskilled

  • 1 advena

        advena ae, m and f    [ad + BA-, VEN-], a stranger, foreigner, immigrant: advena anus, T.: possessor agelli, V.—Fig.: in nostrā patriā advenae, i. e. unskilled in our own department. — Strange, foreign, alien: exercitus, V.: grus, migratory, H.: amor, of a stranger, O.
    * * *
    foreigner, immigrant, visitor from abroad; newcomer, interloper; migrant (bird)

    Latin-English dictionary > advena

  • 2 īgnārus

        īgnārus adj.    [2 in+gnarus], ignorant, not knowing, unacquainted with, unskilled in, inexperienced, unaware. tu me ignaro, nec opinante, inscio notes, etc.: ubi imperium ad ignaros pervenit, etc., S.: obpressit necopinantes ignarosque omnes, L.: quisnam ignarum nostris deus appulit oris? V.: cum per ignaros errent animalia montīs, which knew them not, V.: Fors, blind, O.: harum rerum, T.: artis, T.: poliendae orationis: belli, S.: ante malorum, V.: flumina belli? H.: quid gravitas valeret: quanta invidiae immineret tempestas, L.: multos studiose contra esse dicturos: ignari venisse dictatorem, L.—Not known, strange, unknown: lingua, S.: montes, V.: proles ignara parenti, O.
    * * *
    ignara, ignarum ADJ
    ignorant; unaware, having no experience of; senseless; strange

    Latin-English dictionary > īgnārus

  • 3 imperītus (in-p-)

        imperītus (in-p-) adj.    with comp. and sup, inexperienced, unversed, unfamiliar, not knowing, unacquainted with, unskilled, ignorant: homo, T.: callidum imperitus fraudasse dicitur: ne quis imperitior existimet, me, etc.: multitudo, L.: homo morum, with no experience of life: tam imperitus rerum, ut, etc., of so little experience, Cs.— Plur m. as subst: sermones imperitorum, the vulgar: cum imperitis manūs conserere, S.: contio quae ex imperitissimis constat, etc.

    Latin-English dictionary > imperītus (in-p-)

  • 4 inops

        inops opis, adj.    [2 in+ops], without resources, helpless, weak: inopes relicti a duce: nihil iuris humani relinquitur inopi, L.: solare inopem, V.: ab amicis: laudis conscendere carmen, unskilled, Pr.—Without possessions, poor, destitute, needy, indigent: coloni, H.: aerarium, empty: cupido, unsated, H.: domus cuiusvis inopis, N.: turba, V.: humanitatis, without: amicorum, destitute of: mentis, O.: consili, L.: paterni laris, stripped, H.— Fig., mean, wretched, contemptible, pitiful: inopis animi esse, H.: nostras inopes noluit esse vias, O.—Of speech, poor, meagre: non erat abundans, non inops: lingua: versūs rerum, H.: verbis.
    * * *
    (gen.), inopis ADJ
    weak, poor, needy, helpless; lacking, destitute (of), meager

    Latin-English dictionary > inops

  • 5 rudis

        rudis e, adj.    [1 RAD-], unwrought, untilled, unformed, unused, rough, raw, wild: campus, V.: humus, O.: signa, O.: hasta, V.: textum, coarse, O.: Illa rudem cursu prima imbuit Amphitriten, inexperienced, Ct.—Fig., rude, unpolished, uncultivated, unskilled, awkward, clumsy, ignorant: forma ingeni: modus (tibicinis), O.: carmen, H.: discipulus: nescit equo rudis Haerere puer, H.: con iunx, Quae tantum lunas non sinit esse rudīs, O.: in disserendo: in re p. navali, L.: sermo nullā in re: Ennius ingenio maximus, arte rudis, O.: homines rerum omnium rudes ignarique: Graecarum litterarum: artium, L.: somni, i. e. sleepless, O.: gens ad oppugnandarum urbium artīs, L.: ad partūs, O.: natio ad voluptates, Cu.
    * * *
    rudis, rude ADJ
    undeveloped, rough, wild; coarse

    Latin-English dictionary > rudis

  • 6 advenus

    advena, advenum ADJ
    foreign, alien; migrant; recently arrived; unskilled, inexperienced, ignorant

    Latin-English dictionary > advenus

  • 7 imperitus

    imperita, imperitum ADJ
    unskilled, inexperienced (in); unfamiliar, ignorant (of) (w/GEN)

    Latin-English dictionary > imperitus

  • 8 inscius

    inscia, inscium ADJ
    not knowing, ignorant; unskilled

    Latin-English dictionary > inscius

  • 9 advena

    advĕna, ae (acc. to Valer. Prob. 1439 and 1445 P., m., f., and n., like verna; cf.

    , however,

    Prisc. 677 P.: Inveniuntur quaedam ex communibus etiam neutri generi adjuncta, sed figurate per alloiotêta, ut advena, mancipium) [advenio], one who comes to a place; a foreigner, stranger, or alien; and adj., strange, foreign, alien, etc. (syn.: peregrinus, externus, exterus, alienus, alienigena; opp. indigena, native; class. both in prose and poetry).
    I.
    Lit.: defessus perrogitandod advenas Fuit de gnatis, Pac. ap. Prisc. p. 634 P. (Trag. Rel. p. 116 Rib.): advena anus paupercula, * Ter. Heaut. 1, 1, 44:

    volucres,

    Varr. R. R. 3, 5:

    advenam gruem,

    Hor. Epod. 2, 35:

    illas (ciconias) hiemis, has (grues) aestatis advenas,

    Plin. 10, 23, 31, § 61:

    Zeno Citieus advena,

    Cic. Tusc. 5, 11 fin.:

    advena possessor agelli,

    Verg. E. 9, 2:

    exercitus advena,

    id. A. 7, 38; id. ib. 10, 460:

    Tibris advena,

    as flowing from Etruria into the Roman territory, Ov. F. 2, 68:

    amor advena,

    love for a foreign maiden, id. A. A. 1, 75:

    advenae reges,

    Liv. 4, 3; Vulg. Gen. 19, 9:

    advenae Romani,

    ib. Act. 2, 10.—
    II.
    Fig., a stranger to a thing, i.e. ignorant, unskilled, inexperienced = ignarus:

    ne in nostra patria peregrini atque advenae esse videamur,

    Cic. de Or. 1, 58, 249; cf.:

    non hospites, sed peregrini atque advenae nominabamur,

    id. Agr. 2, 34 fin.; hence, poet. with gen.:

    belli,

    Stat. Th. 8, 556.

    Lewis & Short latin dictionary > advena

  • 10 amusos

    ămūsos, i, m., = amousos, one unskilled in music, * Vitr. 1, 1 med.

    Lewis & Short latin dictionary > amusos

  • 11 imperitus

    impĕrītus ( inp-), a, um, adj. [2. inperitus], inexperienced in any thing, not knowing, unacquainted with, unskilled, ignorant, without experience (class.; syn.: ignarus, rudis; opp. prudens, callidus); constr. usually with the gen. or absol., rarely with in.
    (α).
    With gen.:

    homines adulescentulos, inperitos rerum,

    Ter. And. 5, 4, 8:

    summi juris peritissimus, civilis non imperitus,

    Cic. Rep. 5, 3:

    imperitus foederis, rudis exemplorum, ignarus belli,

    id. Balb. 20, 47; cf. id. de Or. 3, 44, 175: homo imperitus morum, agricola et rusticus, with no experience of life, id. Rosc. Am. 49, 143:

    homines barbari et nostrae consuetudinis imperiti,

    Caes. B. G. 4, 22, 1; cf. id. ib. 1, 44, 17:

    conviciorum,

    Auct. Her. 4, 10, 14:

    lyrae,

    Quint. 1, 10, 19:

    poëmatum quoque non imperitus,

    Suet. Aug. 89.—
    (β).
    Absol.:

    homine inperito numquam quicquam injustius,

    Ter. Ad. 1, 2, 18:

    cum in theatro imperiti homines, rerum omnium rudes ignarique consederant,

    Cic. Fl. 7, 16:

    callidum imperitus fraudasse dicitur,

    id. Rosc. Com. 7, 21:

    sin apud indoctos imperitosque dicemus,

    id. Part. 26, 92; cf. id. Rep. 1, 16:

    cum imperiti facile ad credendum impellerentur,

    id. ib. 2, 10:

    uti prudentes cum imperitis manus consererent,

    Sall. J. 49, 2:

    ne quis imperitior existimet, me, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135; so,

    imperitiores quidam,

    Quint. 1, 10, 28:

    contio quae ex imperitissimis constat, etc.,

    Cic. Lael. 25, 95:

    multitudo imperita et rudis,

    Liv. 1, 19, 4.—Rarely of things:

    ingenium,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39:

    poëma imperito quodam initio fusum,

    Quint. 9, 4, 114.—
    (γ).
    With in:

    in his non imperitus,

    Vitr. 1, 1: in verbis adeo imperitus, Quint 1, 4, 27; 12, 3, 5.— Hence, adv.: impĕrītē, unskilfully, ignorantly, awkwardly:

    imperite absurdeque fictum,

    Cic. Rep. 2, 15:

    dicebat Scipio non imperite,

    id. Brut. 47, 175:

    excerpta,

    Quint. 2, 15, 24.—Ellipt.: hoc imperite ( suppl. factum), Cic. Phil. 2, 32, 81.— Comp.:

    quid potuit dici imperitius?

    Cic. Balb. 8, 20.— Sup.:

    cum est illud imperitissime dictum,

    Cic. Balb. 11, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > imperitus

  • 12 iners

    ĭners, ertis (abl. inerti, Plin. 16, 43, 83, § 227:

    inerte,

    Ov. P. 1, 5, 8; 1, 10, 14), adj. [2. in-ars], unskilled in any art or trade, without skill, unskilful (class.): ut perhibetur iners, ars in quo non erit ulla, Lucil. ap. Serv. ad Verg. A. 4, 158:

    artes, quibus qui carebant, inertes a majoribus nominabantur,

    Cic. Fin. 2, 34, 115: versus, artless ( = sine arte et gravitate facti), Hor. A. P. 445.—In partic., = iners dicendi, arte dicendi carens:

    homo non inertissimus,

    Cic. Div. in Caecil. 21, 67. —
    II.
    In gen., inactive, idle, indolent, sluggish, inert.
    A.
    Of living beings:

    linguā factiosi, inertes operā,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 13: silvicolae homines bellique inertes, Naev. ap. Macr. S. 6, 5, § 9:

    gerro, iners, etc.,

    Ter. Heaut. 5, 4, 10:

    vicissent inprobos boni fortes inertes,

    Cic. Sest. 19, 43:

    senectus,

    id. de Sen. 11, 36:

    homo inertior, ignavior proferri non potest,

    id. Verr. 2, 2, 78, § 192:

    pecus,

    Verg. A. 4, 158; cf.:

    fera membris,

    Plin. 8, 21, 32, § 77.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    inertissimum et desidiosissimum otium,

    Cic. Agr. 2, 33:

    inertissima segnitia,

    id. Fin. 1, 2, 5:

    ignavum et iners genus interrogationis,

    empty, idle, id. Fat. 13, 29:

    aquae,

    stagnant waters, Ov. H. 18, 121:

    stomachus,

    i. e. without digestion, id. P. 1, 10, 14:

    glaebae,

    that bear nothing, without cultivation, Verg. G. 1, 94:

    terra,

    motionless, immovable, Hor. C. 3, 4, 45:

    horae,

    leisure hours, id. S. 2, 6, 61:

    tempus,

    Ov. P. 1, 15, 44:

    Brutus castigator lacrimarum atque inertium querellarum,

    Liv. 1, 59, 4.— Of food, without flavor, insipid:

    caro,

    Hor. S. 2, 4, 41:

    blitum iners videtur, ac sine sapore, aut acrimonia ulla,

    Plin. 20, 22, 93, § 252:

    sal,

    id. 31, 7, 39, § 82: [p. 941] vita, inactive, quiet, Tib. 1, 1, 5. — Poet., causative, rendering idle or inactive:

    frigus,

    Ov. M. 8, 790:

    somni,

    id. Am. 2, 10, 19. — Hence, adv.: ĭnerter, and sup. inertissime, Charis. 165 P.

    Lewis & Short latin dictionary > iners

  • 13 inerter

    ĭners, ertis (abl. inerti, Plin. 16, 43, 83, § 227:

    inerte,

    Ov. P. 1, 5, 8; 1, 10, 14), adj. [2. in-ars], unskilled in any art or trade, without skill, unskilful (class.): ut perhibetur iners, ars in quo non erit ulla, Lucil. ap. Serv. ad Verg. A. 4, 158:

    artes, quibus qui carebant, inertes a majoribus nominabantur,

    Cic. Fin. 2, 34, 115: versus, artless ( = sine arte et gravitate facti), Hor. A. P. 445.—In partic., = iners dicendi, arte dicendi carens:

    homo non inertissimus,

    Cic. Div. in Caecil. 21, 67. —
    II.
    In gen., inactive, idle, indolent, sluggish, inert.
    A.
    Of living beings:

    linguā factiosi, inertes operā,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 13: silvicolae homines bellique inertes, Naev. ap. Macr. S. 6, 5, § 9:

    gerro, iners, etc.,

    Ter. Heaut. 5, 4, 10:

    vicissent inprobos boni fortes inertes,

    Cic. Sest. 19, 43:

    senectus,

    id. de Sen. 11, 36:

    homo inertior, ignavior proferri non potest,

    id. Verr. 2, 2, 78, § 192:

    pecus,

    Verg. A. 4, 158; cf.:

    fera membris,

    Plin. 8, 21, 32, § 77.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    inertissimum et desidiosissimum otium,

    Cic. Agr. 2, 33:

    inertissima segnitia,

    id. Fin. 1, 2, 5:

    ignavum et iners genus interrogationis,

    empty, idle, id. Fat. 13, 29:

    aquae,

    stagnant waters, Ov. H. 18, 121:

    stomachus,

    i. e. without digestion, id. P. 1, 10, 14:

    glaebae,

    that bear nothing, without cultivation, Verg. G. 1, 94:

    terra,

    motionless, immovable, Hor. C. 3, 4, 45:

    horae,

    leisure hours, id. S. 2, 6, 61:

    tempus,

    Ov. P. 1, 15, 44:

    Brutus castigator lacrimarum atque inertium querellarum,

    Liv. 1, 59, 4.— Of food, without flavor, insipid:

    caro,

    Hor. S. 2, 4, 41:

    blitum iners videtur, ac sine sapore, aut acrimonia ulla,

    Plin. 20, 22, 93, § 252:

    sal,

    id. 31, 7, 39, § 82: [p. 941] vita, inactive, quiet, Tib. 1, 1, 5. — Poet., causative, rendering idle or inactive:

    frigus,

    Ov. M. 8, 790:

    somni,

    id. Am. 2, 10, 19. — Hence, adv.: ĭnerter, and sup. inertissime, Charis. 165 P.

    Lewis & Short latin dictionary > inerter

  • 14 infrequens

    I.
    Lit., of persons, that is not often at a place, that seldom does a thing, seldom, rare:

    sum et Romae et in praedio infrequens,

    Cic. Q. Fr. 3, 9, 4:

    parcus deorum cultor et infrequens,

    unfrequent, Hor. C. 1, 34, 1: exercitus, thinned by furloughs, Liv. 43, 11, 10: miles, that does not appear regularly at his standard, Paul. ex Fest. p. 112 Müll.; cf. Gell. 16, 4, 5. —

    Hence: pro infrequente eum mittat militia domum (meretrix), of a lover,

    who makes few presents, Plaut. Truc. 2, 1, 19. —
    II.
    Transf., that does not often happen, that is seldom used, rare, unusual:

    cum Appius senatum infrequentem coëgisset,

    Cic. Q. Fr. 2, 12:

    eae copiae ipsae hoc infrequentiores imponuntur,

    Caes. B. C. 3, 2:

    interdictum,

    Dig. 43, 31, 1:

    usus,

    Gell. 9, 12, 19:

    vocabulum,

    id. 2, 22, 2:

    infrequentissima urbis,

    the parts least inhabited, Liv. 31, 23, 4:

    causa,

    which is attended by few hearers, Cic. de Or. 2, 79, 320.—
    B.
    Usually with abl. or gen., not filled with, not well provided with, not acquainted with any thing:

    altera pars (urbis) infrequens aedificiis,

    Liv. 37, 32:

    signa infrequentia armatis,

    to which but few soldiers belong, id. 10, 20.—Also absol.:

    infrequentia signa,

    Liv. 7, 8:

    rei militaris te reddidisti infrequentem,

    inexperienced, Auct. Her. 4, 27, 37; with little knowledge of, unskilled in:

    vocum Latinarum,

    Gell. 13, 24, 4.— Hence, adv.: infrĕquenter, rarely (late Lat.), Ambros. Ep. 35.

    Lewis & Short latin dictionary > infrequens

  • 15 infrequenter

    I.
    Lit., of persons, that is not often at a place, that seldom does a thing, seldom, rare:

    sum et Romae et in praedio infrequens,

    Cic. Q. Fr. 3, 9, 4:

    parcus deorum cultor et infrequens,

    unfrequent, Hor. C. 1, 34, 1: exercitus, thinned by furloughs, Liv. 43, 11, 10: miles, that does not appear regularly at his standard, Paul. ex Fest. p. 112 Müll.; cf. Gell. 16, 4, 5. —

    Hence: pro infrequente eum mittat militia domum (meretrix), of a lover,

    who makes few presents, Plaut. Truc. 2, 1, 19. —
    II.
    Transf., that does not often happen, that is seldom used, rare, unusual:

    cum Appius senatum infrequentem coëgisset,

    Cic. Q. Fr. 2, 12:

    eae copiae ipsae hoc infrequentiores imponuntur,

    Caes. B. C. 3, 2:

    interdictum,

    Dig. 43, 31, 1:

    usus,

    Gell. 9, 12, 19:

    vocabulum,

    id. 2, 22, 2:

    infrequentissima urbis,

    the parts least inhabited, Liv. 31, 23, 4:

    causa,

    which is attended by few hearers, Cic. de Or. 2, 79, 320.—
    B.
    Usually with abl. or gen., not filled with, not well provided with, not acquainted with any thing:

    altera pars (urbis) infrequens aedificiis,

    Liv. 37, 32:

    signa infrequentia armatis,

    to which but few soldiers belong, id. 10, 20.—Also absol.:

    infrequentia signa,

    Liv. 7, 8:

    rei militaris te reddidisti infrequentem,

    inexperienced, Auct. Her. 4, 27, 37; with little knowledge of, unskilled in:

    vocum Latinarum,

    Gell. 13, 24, 4.— Hence, adv.: infrĕquenter, rarely (late Lat.), Ambros. Ep. 35.

    Lewis & Short latin dictionary > infrequenter

  • 16 inperitus

    impĕrītus ( inp-), a, um, adj. [2. inperitus], inexperienced in any thing, not knowing, unacquainted with, unskilled, ignorant, without experience (class.; syn.: ignarus, rudis; opp. prudens, callidus); constr. usually with the gen. or absol., rarely with in.
    (α).
    With gen.:

    homines adulescentulos, inperitos rerum,

    Ter. And. 5, 4, 8:

    summi juris peritissimus, civilis non imperitus,

    Cic. Rep. 5, 3:

    imperitus foederis, rudis exemplorum, ignarus belli,

    id. Balb. 20, 47; cf. id. de Or. 3, 44, 175: homo imperitus morum, agricola et rusticus, with no experience of life, id. Rosc. Am. 49, 143:

    homines barbari et nostrae consuetudinis imperiti,

    Caes. B. G. 4, 22, 1; cf. id. ib. 1, 44, 17:

    conviciorum,

    Auct. Her. 4, 10, 14:

    lyrae,

    Quint. 1, 10, 19:

    poëmatum quoque non imperitus,

    Suet. Aug. 89.—
    (β).
    Absol.:

    homine inperito numquam quicquam injustius,

    Ter. Ad. 1, 2, 18:

    cum in theatro imperiti homines, rerum omnium rudes ignarique consederant,

    Cic. Fl. 7, 16:

    callidum imperitus fraudasse dicitur,

    id. Rosc. Com. 7, 21:

    sin apud indoctos imperitosque dicemus,

    id. Part. 26, 92; cf. id. Rep. 1, 16:

    cum imperiti facile ad credendum impellerentur,

    id. ib. 2, 10:

    uti prudentes cum imperitis manus consererent,

    Sall. J. 49, 2:

    ne quis imperitior existimet, me, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135; so,

    imperitiores quidam,

    Quint. 1, 10, 28:

    contio quae ex imperitissimis constat, etc.,

    Cic. Lael. 25, 95:

    multitudo imperita et rudis,

    Liv. 1, 19, 4.—Rarely of things:

    ingenium,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39:

    poëma imperito quodam initio fusum,

    Quint. 9, 4, 114.—
    (γ).
    With in:

    in his non imperitus,

    Vitr. 1, 1: in verbis adeo imperitus, Quint 1, 4, 27; 12, 3, 5.— Hence, adv.: impĕrītē, unskilfully, ignorantly, awkwardly:

    imperite absurdeque fictum,

    Cic. Rep. 2, 15:

    dicebat Scipio non imperite,

    id. Brut. 47, 175:

    excerpta,

    Quint. 2, 15, 24.—Ellipt.: hoc imperite ( suppl. factum), Cic. Phil. 2, 32, 81.— Comp.:

    quid potuit dici imperitius?

    Cic. Balb. 8, 20.— Sup.:

    cum est illud imperitissime dictum,

    Cic. Balb. 11, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > inperitus

  • 17 rudis

    1.
    rŭdis, e, adj. [cf. crudus], unwrought, untilled, unformed, unused, rough, raw, wild (cf. crudus): omnis fere materia non deformata, rudis appellatur, sicut vestimentum rude, non perpolitum: sic aes infectum rudusculum, Cincius ap. Fest. p. 265 Müll. (class.; esp. freq. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    terra (opp. restibilis),

    Varr. R. R. 1, 44, 2; so,

    terra,

    id. ib. 1, 27, 2:

    ager,

    Col. 3, 11, 1:

    campus,

    Verg. G. 2, 211:

    humus,

    Ov. M. 5, 646:

    rudis atque infecta materies,

    Petr. 114, 13; cf.:

    rudis indigestaque moles (Chaos),

    Ov. M. 1, 7:

    marmor,

    Quint. 2, 19, 3:

    saxum,

    id. 9, 4, 27; cf.:

    signa (de marmore coepto),

    Ov. M. 1, 406:

    aes (opp. signatum),

    Plin. 33, 3, 13:

    hasta,

    rudely finished, ill-made, Verg. A. 9, 743; cf.:

    novacula (with retusa),

    Petr. 94, 14:

    circumjectus parietum,

    Plin. 11, 51, 112, § 270:

    caementum,

    Tac. Or. 20 (with informes tegulae):

    lana,

    Ov. M. 6, 19:

    textum,

    rough, coarse, id. ib. 8, 640; so,

    vestis,

    id. F. 4, 659:

    herba,

    wild, Mart. 2, 90, 8: cf.

    uva,

    unripe, green, hard, id. 13, 68.— Neutr. plur. as subst.: detrahit doctrina aliquid, ut lima rudibus et cotes hebetibus, Quint. 2, 12, 8. —
    B.
    Poet., transf., young, new (cf. integer):

    illa (carina, sc. Argo) rudem cursu prima imbuit Amphitriten,

    untried, not yet sailed on, Cat. 64, 11;

    hence, also, Argo,

    Luc. 3, 193:

    agna,

    Mart. 9, 71, 6:

    filia,

    id. 7, 95, 8:

    dextram cruore regio imbuit,

    Sen. Troad. 217:

    pannas,

    new, Vulg. Matt. 9, 16. —
    II.
    Trop., rude, unpolished, uncultivated, unskilled, awkward, clumsy, ignorant; hence (like ignarus), with gen., unacquainted with, inexperienced in, etc. (cf. imperitus).
    (α).
    Absol.:

    consilium,

    Plaut. Poen. 1, 1, 61; cf.:

    forma ingenii impolita et plane rudis,

    Cic. Brut. 85, 294:

    incohata ac rudia,

    id. de Or. 1, 2, 5:

    quae rudia atque imperfecta adhuc erant,

    Quint. 3, 1, 7:

    rudia et incomposita,

    id. 9, 4, 17:

    vox surda, rudis, immanis, dura, etc.,

    id. 11, 3, 32:

    modulatio,

    id. 1, 10, 16; cf.:

    modus (tibicinis),

    Ov. A. A. 1, 111:

    rude et Graecis intactum carmen,

    Hor. S. 1, 10, 66:

    stilus (with confusus),

    Quint. 1, 1, 28; 12, 10, 3:

    animi,

    id. 1, 10, 9 (with agrestes);

    1, 1, 36: adhuc ingenia,

    id. 1, 2, 27; cf.

    ingenium,

    Hor. A. P. 410:

    rudis fuit vita priscorum et sine litteris,

    Plin. 18, 29, 69, § 284:

    saeculum,

    Quint. 2, 5, 23; 12, 11, 23; Tac. H. 1, 86:

    anni,

    i. e. young, early, Quint. 1, 1, 5; Tac. A. 13, 16 fin.; cf.:

    adhuc aetas,

    id. ib. 4, 8:

    rudem me et integrum discipulum accipe et ea, quae requiro, doce,

    Cic. N. D. 3, 3, 7; Quint. 2, 3, 3; 3, 6, 83:

    Aeschylus rudis in plerisque et incompositus,

    id. 10, 1, 66:

    tam eram rudis? tam ignarus rerum? etc.,

    Cic. Sest. 21, 47; so (with ignarus) Quint. 1, 8, 4:

    rudis ac stultus,

    id. 11, 3, 76:

    illi rudes homines primique,

    id. 8, 3, 36; 10, 2, 5:

    illi rudes ac bellicosi,

    id. 1, 10, 20:

    nescit equo rudis Haerere ingenuus puer,

    Hor. C. 3, 24, 54.—
    (β).
    With in and abl.:

    cum superiores alii fuissent in disputationibus perpoliti, alii in disserendo rudes,

    Cic. Rep. 1, 8, 13:

    (oratorem) nullā in re tironem ac rudem esse debere,

    id. de Or. 1, 50, 218; (with hebes) id. ib. 1, 58, 248:

    rudis in re publicā,

    id. Phil. 6, 6, 17:

    in causā,

    id. Fam. 4, 1, 1:

    in jure civili,

    id. de Or. 1, 10, 40:

    in minoribus navigiis,

    id. ib. 1, 38, 174:

    omnino in nostris poëtis,

    id. Fin. 1, 2, 5:

    sermo nullā in re,

    id. de Or. 1, 8, 32.—With simple abl. (very rare):

    Ennius ingenio maximus, arte rudis,

    Ov. Tr. 2, 424:

    arte,

    Stat. Th. 6, 437:

    studiis,

    Vell. 2, 73, 1.—
    (γ).
    With gen.:

    imperiti homines rerum omnium rudes ignarique,

    Cic. Fl. 7, 16:

    dicat se non imperitum foederis, non rudem exemplorum, non ignarum belli fuisse,

    id. Balb. 20, 47:

    provinciae rudis,

    id. Verr. 2, 2, 6, § 17:

    Graecarum litterarum,

    id. Off. 1, 1, 1; Nep. Pelop. 1, 1:

    rei militaris,

    Cic. Ac. 2, 1, 2:

    harum rerum,

    id. Verr. 2, 2, 35, § 87:

    artium,

    Liv. 1, 7:

    bonarum artium,

    Tac. A. 1, 3:

    facinorum,

    id. ib. 12, 51:

    agminum,

    Hor. C. 3, 2, 9:

    civilis belli,

    id. Ep. 2, 2, 47; cf.:

    bellorum (elephanti),

    Flor. 4, 2, 67:

    operum conjugiique,

    Ov. F. 4, 336:

    somni,

    i. e. sleepless, id. M. 7, 213:

    dicendi,

    Tac. A. 1, 29.—
    (δ).
    With ad (very rare):

    rudem ad pedestria bella Numidarum gentem esse,

    Liv. 24, 48, 5:

    ad quae (spectacula) rudes tum Romani erant,

    id. 45, 32, 10; 10, 22, 6; 21, 25, 6:

    ad partus,

    Ov. H. 11, 48:

    ad mala,

    id. P. 3, 7, 18:

    rudes adhuc ad resistendum populos,

    Just. 1, 1, 5:

    rudis natio ad voluptates,

    Curt. 6, 21, 9; 8, 8, 24.—
    (ε).
    With dat. (very rare):

    fontes rudes puellis,

    i. e. strange, Mart. 6, 42, 4.—
    (ζ).
    With inf.:

    nec ferre rudis medicamina,

    Sil. 6, 90:

    Martem rudis versare,

    id. 8, 262.— Comp., sup., and adv. do not occur.
    2.
    rŭdis, is, f. ( abl. sing. rudi, Capitol. Opil. Macr. 4, 5), a slender stick or rod.
    I.
    To stir with in cooking; a stirring-stick, spatula:

    versato crebro duabus rudibus,

    Cato, R. R. 79; so,

    ferreae,

    Plin. 34, 18, 50, § 170; cf. rudicula.—
    II.
    A staff used by soldiers and gladiators in their exercises (perh. a wooden sword), answering to a quarter-staff, a foil (freq. and class.):

    (milites) rudibus inter se in modum justae pugnae concurrerunt,

    Liv. 26, 51; 40, 6 and 9 Drak. N. cr. (al. sudibus); Ov. Am. 2, 9, 22; id. A. A. 3, 515:

    rudibus batuere,

    Suet. Calig. 32.—Hence, transf.: PRIMA or SVMMA RVDIS (also in one word, SVMMARVDIS), the first or head fencer, the fencing-master, Inscr. Orell. 2575; 2584: SECVNDA RVDIS, the second fencer, the fencing-master ' s assistant, ib. 2573 sq.—A gladiator received such a rudis when honorably discharged (whence he was called rudiarius):

    tam bonus gladiator rudem tam cito accepisti?

    Cic. Phil. 2, 29, 74:

    acceptā rude,

    Juv. 6, 113:

    essedario rudem indulgere,

    Suet. Claud. 21.—And hence transf. to other persons who receive an honorable discharge:

    tardā vires minuente senectā, Me quoque donari jam rude tempus erat,

    i. e. to dismiss, discharge, Ov. Tr. 4, 8, 24; id. Am. 2, 9, 22; cf.:

    spectatum satis et donatum jam rude,

    Hor. Ep. 1, 1, 2 (v. Orell. ad h. l.):

    ergo sibi dabit ipse rudem,

    Juv. 7, 171; Mart. 3, 36, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > rudis

См. также в других словарях:

  • unskilled — un‧skilled [ˌʌnˈskɪld◂] adjective HUMAN RESOURCES 1. an unskilled worker has not been trained for any job that needs special skills: • Half the plant s unskilled workers risk losing their jobs. • Unskilled labour costs four times as much in… …   Financial and business terms

  • unskilled — [unskild′] adj. not skilled; specif., a) having no special skill or training b) requiring or using no special skill or training [unskilled labor] c) showing a lack of skill …   English World dictionary

  • unskilled — index amateur, incompetent, inexperienced, unaccustomed, unversed Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • unskilled — 1580s, from UN (Cf. un ) (1) not + pp. of SKILL (Cf. skill) …   Etymology dictionary

  • unskilled — [adj] untrained awkward, green*, inadequate, incompetent, inept, inexperienced, inexpert, inproficient, not up to*, raw*, unable, undeveloped, uneducated, unequipped, unhandy, unqualified, unschooled, untalented; concept 527 …   New thesaurus

  • unskilled — ► ADJECTIVE ▪ not having or requiring special skill or training …   English terms dictionary

  • unskilled — [[t]ʌ̱nskɪ̱ld[/t]] 1) ADJ People who are unskilled do not have any special training for a job. He went to Paris in search of work as an unskilled labourer... Most of those who left the province to work abroad were unskilled. 2) ADJ: usu ADJ n… …   English dictionary

  • unskilled — /un skild /, adj. 1. of or pertaining to workers who lack technical training or skill. 2. not demanding special training or skill: unskilled occupations. 3. exhibiting a marked lack of skill or competence: an unskilled painting; an unskilled… …   Universalium

  • unskilled — adjective Date: 1559 1. not skilled in a branch of work ; lacking technical training < an unskilled worker > 2. not requiring skill < unskilled jobs > 3. marked by lack of skill < produced unskilled poems > …   New Collegiate Dictionary

  • unskilled — un|skilled [ˌʌnˈskıld] adj 1.) an unskilled worker has not been trained for a particular type of job ▪ companies employing unskilled labour (=people who have no special training) 2.) unskilled work, jobs etc do not need people with special skills …   Dictionary of contemporary English

  • unskilled — un|skilled [ ,ʌn skıld ] adjective working at a job that does not need much education, training, or experience: unskilled workers a. used about jobs that unskilled people do: unskilled labor b. unable to do a job that needs skill …   Usage of the words and phrases in modern English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»