Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

spatula

  • 1 spatula

    spătŭla ( spăth-), ae, f. dim. [spatha].
    * I.
    A broad piece:

    porcina,

    a leg of pork, Apic. 4, 3, § 174 sqq.—
    * II.
    A little palmbranch, Vulg. Lev. 23, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > spatula

  • 2 spatula

    flat piece (wood); (for splint); little palm branch (L+S); leg, broad piece; wantonness, sensual indulgence; lewdness (L+S); volupuousness

    Latin-English dictionary > spatula

  • 3 rudicula

    wooden spoon; spatula

    Latin-English dictionary > rudicula

  • 4 holosiderus

    hŏlŏsĭdērus, a, um, adj., = holosidêros, all iron:

    spatula,

    Theod. Prisc. 1, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > holosiderus

  • 5 rudicula

    rŭdĭcŭla, ae, f. dim. [id.], a wooden spoon, a spatula, Cato, R. R. 95, 1:

    rudiculā ligneā peragitare,

    Col. 12, 46, 3; Plin. 34, 18, 54, § 176.

    Lewis & Short latin dictionary > rudicula

  • 6 rudis

    1.
    rŭdis, e, adj. [cf. crudus], unwrought, untilled, unformed, unused, rough, raw, wild (cf. crudus): omnis fere materia non deformata, rudis appellatur, sicut vestimentum rude, non perpolitum: sic aes infectum rudusculum, Cincius ap. Fest. p. 265 Müll. (class.; esp. freq. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    terra (opp. restibilis),

    Varr. R. R. 1, 44, 2; so,

    terra,

    id. ib. 1, 27, 2:

    ager,

    Col. 3, 11, 1:

    campus,

    Verg. G. 2, 211:

    humus,

    Ov. M. 5, 646:

    rudis atque infecta materies,

    Petr. 114, 13; cf.:

    rudis indigestaque moles (Chaos),

    Ov. M. 1, 7:

    marmor,

    Quint. 2, 19, 3:

    saxum,

    id. 9, 4, 27; cf.:

    signa (de marmore coepto),

    Ov. M. 1, 406:

    aes (opp. signatum),

    Plin. 33, 3, 13:

    hasta,

    rudely finished, ill-made, Verg. A. 9, 743; cf.:

    novacula (with retusa),

    Petr. 94, 14:

    circumjectus parietum,

    Plin. 11, 51, 112, § 270:

    caementum,

    Tac. Or. 20 (with informes tegulae):

    lana,

    Ov. M. 6, 19:

    textum,

    rough, coarse, id. ib. 8, 640; so,

    vestis,

    id. F. 4, 659:

    herba,

    wild, Mart. 2, 90, 8: cf.

    uva,

    unripe, green, hard, id. 13, 68.— Neutr. plur. as subst.: detrahit doctrina aliquid, ut lima rudibus et cotes hebetibus, Quint. 2, 12, 8. —
    B.
    Poet., transf., young, new (cf. integer):

    illa (carina, sc. Argo) rudem cursu prima imbuit Amphitriten,

    untried, not yet sailed on, Cat. 64, 11;

    hence, also, Argo,

    Luc. 3, 193:

    agna,

    Mart. 9, 71, 6:

    filia,

    id. 7, 95, 8:

    dextram cruore regio imbuit,

    Sen. Troad. 217:

    pannas,

    new, Vulg. Matt. 9, 16. —
    II.
    Trop., rude, unpolished, uncultivated, unskilled, awkward, clumsy, ignorant; hence (like ignarus), with gen., unacquainted with, inexperienced in, etc. (cf. imperitus).
    (α).
    Absol.:

    consilium,

    Plaut. Poen. 1, 1, 61; cf.:

    forma ingenii impolita et plane rudis,

    Cic. Brut. 85, 294:

    incohata ac rudia,

    id. de Or. 1, 2, 5:

    quae rudia atque imperfecta adhuc erant,

    Quint. 3, 1, 7:

    rudia et incomposita,

    id. 9, 4, 17:

    vox surda, rudis, immanis, dura, etc.,

    id. 11, 3, 32:

    modulatio,

    id. 1, 10, 16; cf.:

    modus (tibicinis),

    Ov. A. A. 1, 111:

    rude et Graecis intactum carmen,

    Hor. S. 1, 10, 66:

    stilus (with confusus),

    Quint. 1, 1, 28; 12, 10, 3:

    animi,

    id. 1, 10, 9 (with agrestes);

    1, 1, 36: adhuc ingenia,

    id. 1, 2, 27; cf.

    ingenium,

    Hor. A. P. 410:

    rudis fuit vita priscorum et sine litteris,

    Plin. 18, 29, 69, § 284:

    saeculum,

    Quint. 2, 5, 23; 12, 11, 23; Tac. H. 1, 86:

    anni,

    i. e. young, early, Quint. 1, 1, 5; Tac. A. 13, 16 fin.; cf.:

    adhuc aetas,

    id. ib. 4, 8:

    rudem me et integrum discipulum accipe et ea, quae requiro, doce,

    Cic. N. D. 3, 3, 7; Quint. 2, 3, 3; 3, 6, 83:

    Aeschylus rudis in plerisque et incompositus,

    id. 10, 1, 66:

    tam eram rudis? tam ignarus rerum? etc.,

    Cic. Sest. 21, 47; so (with ignarus) Quint. 1, 8, 4:

    rudis ac stultus,

    id. 11, 3, 76:

    illi rudes homines primique,

    id. 8, 3, 36; 10, 2, 5:

    illi rudes ac bellicosi,

    id. 1, 10, 20:

    nescit equo rudis Haerere ingenuus puer,

    Hor. C. 3, 24, 54.—
    (β).
    With in and abl.:

    cum superiores alii fuissent in disputationibus perpoliti, alii in disserendo rudes,

    Cic. Rep. 1, 8, 13:

    (oratorem) nullā in re tironem ac rudem esse debere,

    id. de Or. 1, 50, 218; (with hebes) id. ib. 1, 58, 248:

    rudis in re publicā,

    id. Phil. 6, 6, 17:

    in causā,

    id. Fam. 4, 1, 1:

    in jure civili,

    id. de Or. 1, 10, 40:

    in minoribus navigiis,

    id. ib. 1, 38, 174:

    omnino in nostris poëtis,

    id. Fin. 1, 2, 5:

    sermo nullā in re,

    id. de Or. 1, 8, 32.—With simple abl. (very rare):

    Ennius ingenio maximus, arte rudis,

    Ov. Tr. 2, 424:

    arte,

    Stat. Th. 6, 437:

    studiis,

    Vell. 2, 73, 1.—
    (γ).
    With gen.:

    imperiti homines rerum omnium rudes ignarique,

    Cic. Fl. 7, 16:

    dicat se non imperitum foederis, non rudem exemplorum, non ignarum belli fuisse,

    id. Balb. 20, 47:

    provinciae rudis,

    id. Verr. 2, 2, 6, § 17:

    Graecarum litterarum,

    id. Off. 1, 1, 1; Nep. Pelop. 1, 1:

    rei militaris,

    Cic. Ac. 2, 1, 2:

    harum rerum,

    id. Verr. 2, 2, 35, § 87:

    artium,

    Liv. 1, 7:

    bonarum artium,

    Tac. A. 1, 3:

    facinorum,

    id. ib. 12, 51:

    agminum,

    Hor. C. 3, 2, 9:

    civilis belli,

    id. Ep. 2, 2, 47; cf.:

    bellorum (elephanti),

    Flor. 4, 2, 67:

    operum conjugiique,

    Ov. F. 4, 336:

    somni,

    i. e. sleepless, id. M. 7, 213:

    dicendi,

    Tac. A. 1, 29.—
    (δ).
    With ad (very rare):

    rudem ad pedestria bella Numidarum gentem esse,

    Liv. 24, 48, 5:

    ad quae (spectacula) rudes tum Romani erant,

    id. 45, 32, 10; 10, 22, 6; 21, 25, 6:

    ad partus,

    Ov. H. 11, 48:

    ad mala,

    id. P. 3, 7, 18:

    rudes adhuc ad resistendum populos,

    Just. 1, 1, 5:

    rudis natio ad voluptates,

    Curt. 6, 21, 9; 8, 8, 24.—
    (ε).
    With dat. (very rare):

    fontes rudes puellis,

    i. e. strange, Mart. 6, 42, 4.—
    (ζ).
    With inf.:

    nec ferre rudis medicamina,

    Sil. 6, 90:

    Martem rudis versare,

    id. 8, 262.— Comp., sup., and adv. do not occur.
    2.
    rŭdis, is, f. ( abl. sing. rudi, Capitol. Opil. Macr. 4, 5), a slender stick or rod.
    I.
    To stir with in cooking; a stirring-stick, spatula:

    versato crebro duabus rudibus,

    Cato, R. R. 79; so,

    ferreae,

    Plin. 34, 18, 50, § 170; cf. rudicula.—
    II.
    A staff used by soldiers and gladiators in their exercises (perh. a wooden sword), answering to a quarter-staff, a foil (freq. and class.):

    (milites) rudibus inter se in modum justae pugnae concurrerunt,

    Liv. 26, 51; 40, 6 and 9 Drak. N. cr. (al. sudibus); Ov. Am. 2, 9, 22; id. A. A. 3, 515:

    rudibus batuere,

    Suet. Calig. 32.—Hence, transf.: PRIMA or SVMMA RVDIS (also in one word, SVMMARVDIS), the first or head fencer, the fencing-master, Inscr. Orell. 2575; 2584: SECVNDA RVDIS, the second fencer, the fencing-master ' s assistant, ib. 2573 sq.—A gladiator received such a rudis when honorably discharged (whence he was called rudiarius):

    tam bonus gladiator rudem tam cito accepisti?

    Cic. Phil. 2, 29, 74:

    acceptā rude,

    Juv. 6, 113:

    essedario rudem indulgere,

    Suet. Claud. 21.—And hence transf. to other persons who receive an honorable discharge:

    tardā vires minuente senectā, Me quoque donari jam rude tempus erat,

    i. e. to dismiss, discharge, Ov. Tr. 4, 8, 24; id. Am. 2, 9, 22; cf.:

    spectatum satis et donatum jam rude,

    Hor. Ep. 1, 1, 2 (v. Orell. ad h. l.):

    ergo sibi dabit ipse rudem,

    Juv. 7, 171; Mart. 3, 36, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > rudis

  • 7 spatha

    spătha, ae, f., = spathê.
    I.
    A broad, flat, wooden instrument for stirring any liquid, a spattle, spatula, Col. 12, 42, 3; Plin. 34, 11, 26, § 111; Scrib. Comp. 45; Cels. 7, 12 fin.; 8, 15.—
    * II.
    A batten, or broad piece of wood, used by the early weavers for driving home the threads of the woof or tram, Sen. Ep. 90, 20.—
    III.
    A broad, two-edged sword without a point (the Italian spada), Veg. Mil. 2, 15; Tac. A. 12, 35 fin.; App. M. 1, p. 103, 39; 9, p. 236, 28; Spart. Hadr. 10; Capitol. Max. jun. 3; Tert. Cult. Fem. 13.—
    IV.
    A spathe of a palmtree, Plin. 16, 26, 48, § 112.—
    V.
    A kind of tree, called also elate, Plin. 23, 5, 53, § 99; Scrib. Comp. 269 (called also spathe, Plin. 12, 28, 62, § 134 al.).

    Lewis & Short latin dictionary > spatha

  • 8 spathula

    spăthŭla, ae, v. 1. spatula.

    Lewis & Short latin dictionary > spathula

  • 9 spatule

    spătŭlē, ēs, f., = spatalê, lewdness, voluptuousness: spatula eviravit omnes Venerivaga pueros, Varr. ap. Non. 46, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > spatule

См. также в других словарях:

  • spatulă — SPATÚLĂ, spatule, s.f. Mică unealtă în formă de lopăţică, folosită în sculptură, farmacie etc. pentru a lua, a amesteca şi a întinde diferite substanţe pulverulente sau vâscoase. [acc. şi: spátulă] – Din fr. spatule. Trimis de dante, 25.07.2004.… …   Dicționar Român

  • Spatula — Spat u*la (?; 135), n. [L. spatula, spathula, dim. of spatha a spatula: F. spatule. See {Spade} for digging.] An implement shaped like a knife, flat, thin, and somewhat flexible, used for spreading paints, fine plasters, drugs in compounding… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • spatula — (n.) 1520s, from L. spatula broad piece, spatula, dim. of spatha broad, flat tool or weapon, from Gk. spathe broad blade (see SPADE (Cf. spade) (n.1)). Erroneous form spattular is attested from c.1600 …   Etymology dictionary

  • Spatŭla — Spatŭla, 1) so v.w. Spathula; 2) Echiniten. stacheln von Löffelgestalt …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Spatŭla — Spatŭla, Löffelente, s. Enten, S. 833 …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • špatula — špàtula ž <N mn e> DEFINICIJA glatka daščica proširena na krajevima, dio laboratorijskog pribora …   Hrvatski jezični portal

  • spatula — ► NOUN ▪ an implement with a broad, flat, blunt blade, used especially for mixing or spreading. ORIGIN Latin, from spathula small spathe …   English terms dictionary

  • spatula — [spach′ə lə] n. [L, dim. of spatha, flat blade: see SPADE2] any of various implements with a broad, flat, flexible blade, used for spreading or blending substances, as foods or paints, for scraping, etc. spatular adj …   English World dictionary

  • Spatula — A spatula, also known as a Turner, Flipper and fish slice in (British English), is a kitchen utensil with a long handle and a broad flat edge, used for lifting fried foods. [cite web url=http://www.askoxford.com/concise oed/fishslice?view=uk… …   Wikipedia

  • spatula — [[t]spæ̱tʃʊlə[/t]] spatulas N COUNT A spatula is an object like a knife with a wide, flat blade. Spatulas are used in cooking. Spoon the batter into the prepared pan, smoothing over the top with a spatula …   English dictionary

  • spatula — UK [ˈspætjʊlə] / US [ˈspætʃələ] noun [countable] Word forms spatula : singular spatula plural spatulas 1) a) a kitchen tool with a handle at one end and a wide flat part at the other for lifting hot foods or for spreading soft substances b) a… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»