Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to+get+out+of

  • 61 perfungor

    per-fungor, functus, v. dep. n.
    I.
    Lit., to fulfil, perform, discharge (class.).
    (α).
    With abl.:

    munere quodam necessitatis, et gravi opere perfungimur,

    Cic. Sen. 21, 77:

    honoribus amplissimis et laboribus maximis,

    id. Fam. 1, 8, 3:

    rei publicae muneribus,

    id. de Or. 1, 45, 199:

    rebus amplissimis,

    id. Brut. 2, 8.—
    (β).
    With acc. (post-Aug.): onera quaestoria perfunctus est, Front. Ep. ad Verum, 7.—
    II.
    Transf.
    A.
    To go through, undergo, endure; to get through with, get rid of.
    (α).
    With abl.:

    pericula, quibus nos perfuncti sumus,

    Cic. Mur. 2, 4:

    molestiā,

    id. Fam. 5, 12, 5:

    fato,

    Gell. 10, 18, 3:

    vitā,

    i. e. to die, Lucr. 3, 982.—
    (β).
    With ab (ante-class.): sues perfunctas esse a febri, et a foriā, are free from, etc., Varr. R. R. 2, 4, 5.—(Others omit the prep. a.)—
    (γ).
    With acc.:

    timorem illum satis inanem perfuncti,

    App. M. 8, p. 208, 41:

    omnia perfunctus vitai praemia marces,

    Lucr. 3, 956; cf.:

    zeugma multa pro aliquo perpessus atque perfunctus,

    Cic. Fam. 1, 9, 10.—
    (δ).
    Absol.:

    jam perfunctus sum, explevi animos invidorum,

    I have gone through it, have stood it out, Cic. Dom. 17, 44:

    judices, quod se perfunctos jam esse arbitrantur, cum de reo judicarunt, neglegentius attendunt cetera,

    Cic. Clu. 41, 116.—In a pass. signif.:

    memoria perfuncti periculi,

    Cic. Sest. 4, 10.—
    B.
    To enjoy (very rare).
    (α).
    With abl.: omnibus bonis, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 5:

    epulis,

    Ov. A. A. 2, 227.—
    (β).
    Absol.:

    dum aetas tempus tulit, perfuncta satis sum,

    Ter. Hec. 4, 2, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > perfungor

  • 62 recipio

    rĕ-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3 ( fut. apoc. recipie, for recipiam, Cato ap. Fest. p. 138 and 236 Müll.; v. dico init.:

    recepso, for recepero,

    Cat. 44, 19), v. a. [capio].
    I.
    To take back, get back, bring back; to retake, regain, recover.
    A.
    Lit. (very freq. and class.):

    dandis recipiendisque meritis,

    Cic. Lael. 8, 26:

    tu me sequere ad trapezitam... recipe actutum,

    Plaut. Curc. 5, 3, 49 (just before, ni argentum refers); cf.:

    centum talenta et credidisse eos constat, et non recepisse,

    Quint. 5, 10, 111; and (opp. mutuum dare) Mart. 3, 40, 4:

    si velit suos recipere, obsides sibi remittat,

    Caes. B. G. 3, 8 fin.:

    obsides,

    Suet. Aug. 21:

    reges,

    Liv. 2, 15:

    recepto amico,

    Hor. C. 2, 7, 27; 4, 2, 47. — Freq. of places, etc., once captured and lost, to retake:

    cum Tarento amisso... aliquot post annos Maximus id oppidum recepisset... nunquam ego (Tarentum) recepissem, nisi tu perdidisses,

    Cic. de Or. 2, 67, 273; cf. id. Sen. 4, 11:

    Lavinium,

    Liv. 2, 39;

    so of other things: recipere suas res amissas,

    Liv. 3, 63:

    praeda omnis recepta est,

    id. 3, 3:

    signa, quae ademerant Parthi,

    Suet. Tib. 9:

    arma,

    Liv. 9, 11; Curt. 4, 12, 17: pectore in adverso totum cui comminus ensem Condidit assurgenti, et multā morte recepit, drew out again, = retraxit, Verg. A. 9, 348; so,

    sagittam ab alterā parte,

    Cels. 7, 5, 2: suos omnes incolumes receperunt (sc. ex oppido in castra), drew off, withdrew, = reduxerunt, Caes. B. G. 7, 12 fin.; so,

    milites defessos,

    id. B. C. 1, 45 fin.:

    exercitum,

    Liv. 10, 42:

    equitatum navibus ad se intra munitiones,

    Caes. B. C. 3, 58:

    illum ego... medio ex hoste recepi,

    bore away, rescued, Verg. A. 6, 111.—
    b.
    With se, to draw back, withdraw from or to any place, to betake one ' s self anywhere; in milit. lang., to retire, retreat:

    se ex eo loco,

    Plaut. Aul. 4, 8, 10; cf.:

    se e fano,

    id. Poen. 4, 1, 5:

    se ex opere,

    id. Men. 5, 3, 7:

    se ex hisce locis,

    Cic. Verr. 2, 4, 10, § 21:

    se e Siciliā,

    id. Brut. 92, 318:

    se ex fugā,

    Caes. B. G. 7, 20 fin.; id. B. C. 3, 102:

    se inde,

    id. B. G. 5, 15:

    se hinc,

    id. B. C. 1, 45 et saep.:

    recipe te,

    Plaut. Trin. 4, 3, 8:

    se,

    Cic. Off. 3, 10, 45 (just before, reverti); Caes. B. C. 3, 45 (coupled with loco excedere); 3, 46; cf.:

    sui recipiendi facultas,

    id. B. G. 3, 4 fin.; 6, 37;

    for which: se recipiendi spatium,

    Liv. 10, 28:

    recipe te ad erum,

    Plaut. Trin. 4, 3, 20:

    se ad dominum,

    id. ib. 4, 3, 1:

    se ad nos,

    Cic. Att. 4, 15, 2:

    se ad suos,

    Caes. B. G. 1, 46; 7, 82; id. B. C. 3, 38; 3, 50; 3, 52 fin.:

    se ad Caesarem (Allobroges, legati),

    id. B. G. 1, 11; 4, 38:

    se ad agmen,

    id. ib. 7, 13; id. B. C. 3, 75 fin.:

    se penitus ad extremos fines,

    id. B. G. 6, 10:

    se ad legionem,

    id. ib. 7, 50 fin.:

    se ad oppidum llerdam,

    id. B. C. 1, 45:

    se ad ordines suos,

    id. ib. 2, 41:

    se ad signa,

    id. B. G. 5, 34 fin.; id. B. C. 1, 43 fin.:

    se a pabulo ad stabulum,

    Plaut. Mil. 2, 3, 33:

    inde se in currus,

    Caes. B. G. 4, 33 fin.:

    se ex castris in oppidum,

    id. B. C. 2, 35:

    se in castra,

    id. B. G. 2. 11 fin.; 2, 24; 3, 6; 3, 26 fin.;

    4, 15 et saep.: se in fines,

    id. ib. 4, 16:

    se in Galliam,

    id. ib. 4, 19 fin.:

    se in montem,

    id. ib. 1, 25: se in antiquas munitiones, id. B. C. 3, 54 fin.:

    se in silvas ad suos,

    id. B. G. 2, 19:

    se in castra ad urbem,

    id. B. C. 2, 25; 2, 26; cf.:

    se retro in castra,

    Liv. 23, 36;

    and with this cf.: sese retro in Bruttios,

    id. 23, 37;

    and so, se, with rursus,

    Plaut. Capt. 1, 2, 25; id. Pers. 4, 5, 6; id. Rud. 4, 6, 19; Caes. B. G. 5, 34 fin.; id. B. C. 2, 41 et saep.:

    se in novissimos,

    Liv. 7, 40:

    se intra munitiones,

    Caes. B. G. 5, 44; cf.:

    se intra montes,

    id. B. C. 1, 65:

    se per declive,

    id. ib. 3, 51:

    se sub murum,

    id. ib. 2, 14:

    se trans Rhenum,

    id. B. G. 6, 41:

    se Larissam versus,

    id. B. C. 3, 97:

    se domum ex hostibus,

    Plaut. Am. 2, 2, 52:

    se domum,

    id. ib. 2, 2, 31; id. Capt. 1, 2, 25; id. Aul. 2, 1, 55:

    se Adrumetum,

    Caes. B. C. 2, 23:

    se Hispalim,

    id. ib. 2, 20:

    se Dyrrhachium ad Pompeium,

    id. ib. 3, 9 fin.:

    se illuc,

    Plaut. Most. 3, 1, 10; id. Merc. 5, 2, 40; id. Ps. 3, 1, 23 al.; cf.:

    se huc esum ad praesepim suam,

    id. Curc. 2, 1, 13:

    se eo,

    Caes. B. G. 1, 25 et saep. — In the same meaning, without se: neque sepulcrum, quo recipiat, habeat portum corporis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 415 Vahl.); cf.

    of a military retreat: si quo erat longius prodeundum aut celerius recipiendum,

    Caes. B. G. 1, 48 fin.; so without se after the verbum finitum several times in Plaut.:

    rursum in portum recipimus,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 60:

    dum recipis,

    id. Rud. 3, 6, 42:

    actutum face recipias,

    id. Merc. 2, 4, 30. —
    2.
    Transf.
    (α).
    In business lang., to keep back, retain, reserve (cf. Gell. 17, 6, 6):

    posticulum hoc recepit, quom aedis vendidit,

    Plaut. Trin. 1, 2, 157; so in a sale, Crassus ap. Cic. de Or. 2, 55, 226; Cic. Top. 26, 100; Dig. 19, 1, 53; 8, 4, 10: mulier magnam dotem dat et magnam pecuniam recipit, Cato ap. Gell. 17, 6, 8. — With object-clause, Cato, R. R. 149, 2. — With dat.:

    aqua, itinere, actu domini usioni recipitur,

    Cato, R. R. 149, 2.—
    (β).
    To restore (late Lat.):

    urbem munitissimam,

    to fortify anew, Amm. 16, 3, 2. —
    B.
    Trop., to get back, bring back; to receive again, regain, recover:

    ut antiquam frequentiam recipere vastam ac desertam bellis urbem paterentur,

    Liv. 24, 3:

    jus,

    Quint. 5, 10, 118:

    et totidem, quot dixit, verba recepit,

    got back, Ov. M. 3, 384:

    quam (vitam) postquam recepi,

    received again, id. ib. 15, 535: anhelitum, to recover one ' s breath, Plaut. Ep. 2, 2, 21; id. Merc. 3, 4, 16; cf.

    spiritum,

    Quint. 11, 3, 55:

    animam,

    Ter. Ad. 3, 2, 26; Quint. 6, prooem. §

    13: a tanto pavore recipere animos,

    Liv. 21, 5, 16 Weissenb.:

    a pavore animum,

    id. 2, 50, 10:

    e pavore recepto animo,

    id. 44, 10, 1;

    for which: animos ex pavore,

    id. 21, 5 fin.:

    recepto animo,

    Curt. 6, 9, 2; 9, 5, 29:

    animum vultumque,

    Ov. F. 4, 615:

    mente receptā,

    Hor. Ep. 2, 2, 104:

    (vocem) ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum recipere,

    to bring it back, Cic. de Or. 1, 59, 251. —

    In zeugma (cf. I. A. supra): arma et animos,

    Curt. 4, 12, 17.—
    b.
    With se.
    (α).
    To betake one ' s self, withdraw, retire from or to any place:

    ad ingenium vetus versutum te recipis tuum,

    Plaut. As. 2, 1, 7:

    ad frugem bonam,

    Cic. Cael. 12, 28:

    ad reliquam cogitationem belli,

    Caes. B. C. 3, 17 fin.:

    se a voluptatibus in otium,

    Plin. Pan. 82, 8:

    se in principem,

    to resume his princely air, id. ib. 76, 5.— More freq.,
    (β).
    To recover, to collect one ' s self:

    difficulter se recipiunt,

    regain strength, Varr. R. R. 2, 5, 17:

    quae cum intuerer stupens, ut me recepi, Quis hic, inquam, etc.,

    Cic. Rep. 6, 18, 18:

    nullum spatium respirandi recipiendique se dedit,

    Liv. 10, 28:

    se ex terrore ac fugā,

    Caes. B. G. 2, 12:

    se ex timore,

    id. ib. 4, 34:

    se ex fugā,

    id. ib. 4, 27:

    nondum totā me mente recepi,

    Ov. M. 5, 275.
    II.
    (Acc. to re, I. b.) To take to one ' s self, admit, accept, receive; constr. with the simple acc., with ad, or in and acc., in and abl., with simple abl., with a local acc.
    A.
    Lit.
    (α).
    With simple acc.:

    quos homines quondam Laurentis terra recepit, Enn. ap. Prisc. p 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.): (ego) excludor, ille recipitur,

    Ter. Eun. 1, 2, 79:

    aliquem,

    Cic. Off. 3, 11, 48:

    hic nulla munitio est, quae perterritos recipiat,

    Caes. B. G. 6, 39; cf.:

    hos tutissimus portus recipiebat,

    id. B. C. 3, 27; 1, 15; cf. id. ib. 3, 11 fin.;

    3, 35: eum Jugurtha accuratissime recepit,

    Sall. J. 16, 3:

    neque quisquam aut expulsus invidiosius aut receptus est laetius,

    Vell. 2, 45, 3; Quint. 7, 1, 14; 9, 2, 89:

    nisi nos vicina Trivici Villa recepisset,

    Hor. S. 1, 5, 80 [p. 1533] et saep.:

    quisnam istic fluvius est, quem non recipiat mare?

    Plaut. Curc. 1, 1, 86; cf. Caes. B. G. 4, 10; and:

    (Peneus) accipit amnem Orcon nec recipit,

    i. e. does not take it to itself, does not mingle with it, Plin. 4, 8, 15, § 31:

    equus frenum recepit,

    received, submitted to, Hor. Ep. 1, 10, 36:

    necesse erat, ab latere aperto tela recipi,

    Caes. B. G. 5, 35. —
    (β).
    With ad:

    recipe me ad te,

    Plaut. Cist. 3, 9; id. Am. 3, 2, 11; id. Rud. 2, 3, 20; id. Ps. 3, 6, 6; Ter. Heaut. 3, 3, 6; Suet. Caes. 63:

    aliquem ad epulas,

    Cic. Top. 5, 25; cf.:

    ad lusum,

    Suet. Ner. 11. —
    (γ).
    With in and acc.:

    recipe me in tectum,

    Plaut. Rud. 2, 7, 16:

    concubinam in aedes,

    id. Mil. 4, 3, 3:

    nos in custodiam tuam,

    id. Rud. 3, 3, 34:

    Tarquinium in civitatem,

    Cic. Rep. 2, 20, 35; id. Balb. 13, 31; Liv. 2, 5; Hor. Ep. 2, 1, 6:

    aliquem in ordinem senatorium,

    Cic. Phil. 7, 5, 15:

    aliquem in fidem,

    id. Fam. 13, 19, 2; id. Att. 15, 14, 3; Caes. B. G. 2, 15; 4, 22:

    aliquem in civitatem,

    Cic. Balb. 12, 29:

    aliquem in caelum,

    id. N. D. 3, 15, 39:

    aliquem in deditionem,

    Caes. B. G. 3, 21 fin.; Liv. 8, 13; Suet. Calig. 14 al.:

    aliquem in jus dicionemque,

    Liv. 21, 61:

    aliquem in amicitiam,

    Sall. J. 14, 5; 5, 4 Kritz N. cr.:

    aliquam in matrimonium,

    Suet. Caes. 50; Just. 9, 5, 9 et saep. —
    (δ).
    With in and abl. (rare and in purely local relations; v. Kritz ad Sall. J. 5, 4):

    aliquem in loco,

    Plaut. Stich. 5, 4, 3:

    loricati in equis recipiuntur, Auct. B. Hisp. 4, 2: sidera in caelo recepta,

    Ov. M. 2, 529 (but in Liv. 24, 32, 6, the correct read. is tuto Hexapylo, without in; v. Weissenb. ad h. l.). —
    (ε).
    With simple abl. (mostly in purely local relations):

    ut tuo recipias tecto servesque nos,

    Plaut. Rud. 1, 5, 18; so,

    aliquem tecto,

    Caes. B. G. 7, 66 fin.:

    exercitum tectis ac sedibus suis,

    Cic. Agr. 2, 33, 90:

    aliquem suis urbibus,

    id. Fl. 25, 61:

    aliquem civitate,

    id. Balb. 14, 32:

    aliquem finibus suis,

    Caes. B. G. 6, 6; 7, 20 fin.:

    aliquem oppido ac portu,

    id. B. C. 3, 12; 3, 102 fin.:

    aliquem moenibus,

    Sall. J. 28, 2:

    Romulus caelo receptus,

    Quint. 3, 7, 5:

    receptus Terra Neptunus,

    Hor. A. P. 63 et saep. —
    (ζ).
    With local acc.:

    me Acheruntem recipere Orcus noluit,

    Plaut. Most. 2, 2, 68:

    aliquem domum suam,

    Cic. Arch. 3, 5; cf.:

    aliquem domum ad se hospitio,

    Caes. B. C. 2, 20.—
    (η).
    Absol.:

    plerosque hi, qui receperant, celant,

    Caes. B. C. 1, 76.—
    2.
    Transf.
    a.
    In business lang., to take in, receive as the proceeds of any thing:

    dena milia sestertia ex melle,

    Varr. R. R. 3, 16, 11:

    pecuniam ex novis vectigalibus,

    Cic. Agr. 2, 23, 62:

    pecunia, quae recipi potest,

    id. ib. 2, 18, 47. —
    b.
    In gladiator's lang.: recipe ferrum, receive your death-blow, the cry of the people to a vanquished gladiator whom they were not inclined to spare, Cic. Sest. 37, 80; id. Tusc. 2, 17, 41 Kühn.; Sen. Tranq. 11, 1;

    for which: totum telum corpore,

    Cic. Rosc. Am. 12, 33; and:

    ense recepto,

    Luc. 2, 194 Corte.—
    c.
    Milit. t. t., to seize, capture, take possession of, occupy: mittit in Siciliam Curionem pro praetore cum legionibus duo;

    eundem, cum Siciliam recepisset, etc.,

    Caes. B. C. 1, 30:

    Praeneste non vi, sed per deditionem receptum est,

    Liv. 6, 29:

    Aegyptum sine certamine,

    Just. 11, 11, 1:

    eo oppido recepto,

    Caes. B. G. 7, 13 fin.:

    civitatem,

    id. ib. 6, 8; 7, 90; id. B. C. 1, 12; 1, 16; 1, 30;

    3, 16: Aetoliam,

    id. ib. 3, 55:

    rempublicam armis,

    Sall. C. 11, 4:

    Alciden terra recepta vocat,

    the subjugated earth, Prop. 5, 9, 38. —
    d.
    In the later medical lang., of medicines, to receive, i. e. be compounded of various ingredients:

    antidotos recipit haec: stoechados, marrubii, etc.,

    Scrib. Comp. 106; so id. ib. 27; 28; 37; 52 al. (hence the mod. Lat. receptum, receipt, and recipe).—
    B.
    Trop.
    1.
    To take to or upon one ' s self, to assume; to receive, accept, admit, allow, endechomai:

    non edepol istaec tua dicta nunc in aures recipio,

    Plaut. Cist. 2, 1, 34; cf. Quint. 11, 1, 91:

    jusjurandum,

    id. 5, 6, 1; 3; cf. id. 7, 1, 24: in semet ipsum religionem recipere, to draw upon one ' s self, Liv. 10, 40:

    quae legibus cauta sunt, quae persuasione in mores recepta sunt,

    admitted, Quint. 5, 10, 13; cf. id. 10, 7, 15:

    antiquitas recepit fabulas... haec aetas autem respuit,

    Cic. Rep. 2, 10; cf. Quint. 6, 4, 19:

    nec inconstantiam virtus recipit nec varietatem natura patitur,

    Cic. Rep. 3, 11, 18; cf. Vell. 2, 130, 3: non recipit istam Conjunctionem honestas, Cic. Off. 3, 33, 119:

    assentatio nocere nemini potest, nisi ei, qui eam recipit atque eă delectatur,

    id. Lael. 26, 97:

    timor misericordiam non recipit,

    Caes. B. G. 7, 26:

    casus recipere (res),

    to admit, be liable to, id. B. C. 1, 78; so,

    aliquem casum (res),

    id. ib. 3, 51:

    re jam non ultra recipiente cunctationem,

    Liv. 29, 24; Vell. 2, 52, 3:

    sed hoc distinctionem recipit,

    Just. Inst. 1, 12 pr.:

    si recipiatur poëtica fabulositas,

    Plin. 7, 28, 29, § 101:

    in hoc genere prorsus recipio hanc brevem annotationem,

    Quint. 10, 7, 31; cf. id. 8, 3, 31:

    nos necessarios maxime atque in usum receptos (tropos) exequemur,

    id. 8, 6, 2; cf. id. 8, 6, 32; 5, 11, 20; 11, 3, 104; so with a subj.-clause, id. 1, 3, 14; 6, 3, 103; Plin. 28, 2, 5, § 24 al.—
    (β).
    Of opinions, etc., to adopt, embrace (late Lat.):

    alicujus sententiam,

    Sulp. Sev. Chron. 2, 39, 1:

    opinionem,

    id. Dial. 1, 17, 5.—
    2.
    In partic.
    a.
    To take upon one ' s self, undertake, accept the performance of a task consigned or intrusted to one (whereas suscipio denotes, in gen., the voluntary undertaking of any action; cf.:

    spondeo, stipulor, polliceor): recepi causam Siciliae... ego tamen hoc onere suscepto et receptā causā Siciliensi amplexus animo sum aliquanto amplius. Suscepi enim causam totius ordinis, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 1, § 1:

    in hoc judicio mihi Siculorum causam receptam, populi Romani susceptam esse videor,

    id. Div. in Caecil. 8, 26; and:

    in quo est illa magna offensio vel neglegentiae susceptis rebus vel perfidiae receptis,

    id. de Or. 2, 24, 101; cf. also Quint. 12, 1, 39:

    verebamini, ne non id facerem, quod recepissem semel?

    Ter. Phorm. 5, 7, 9:

    causam Sex. Roscii,

    Cic. Rosc. Am. 1, 2:

    mandatum,

    id. ib. 38, 112:

    officium,

    id. Verr. 2, 5, 71, § 183:

    curam ad se,

    Suet. Tit. 6.—
    b.
    To take an obligation upon one ' s self, to pledge one ' s self, pass one ' s word, be surety for a thing, to warrant, promise, engage a thing to any one, = anadechomai (a favorite word of Cic., esp. in his Epistles): Pe. Tute unus si recipere hoc ad te dicis... Pa. Dico et recipio Ad me, Plaut. Mil. 2, 2, 74; cf.:

    ad me recipio: Faciet,

    Ter. Heaut. 5, 5, 12:

    promitto in meque recipio, fore eum, etc.,

    Cic. Fam. 13, 10, 3; cf.:

    spondeo in meque recipio eos esse, etc.,

    id. ib. 13, 17, 3.—With obj.-clause:

    promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit,

    Cic. Phil. 5, 18, 51; so with hoc, id. Fam. 13, 50, 2 (with spondeo); 6, 12, 3; 13, 41, 2 (with confirmo); id. Att. 5, 13, 2; Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 4; Liv. 7, 14 Drak.; 33, 13 fin.:

    pro Cassio et te, si quid me velitis recipere, recipiam,

    Cic. Fam. 11, 1, 4. — With de:

    de aestate polliceris vel potius recipis,

    Cic. Att. 13, 1, 2; Liv. 40, 35; cf.

    also: sed fidem recepisse sibi et ipsum et Appium de me,

    had given him a solemn assurance, Cic. Att. 2, 22, 2.— With dat. (after the analogy of promitto, polliceor, spondeo):

    ea, quae tibi promitto ac recipio,

    Cic. Fam. 5, 8, 5; cf.: omnia ei et petenti recepi et ultro pollicitus sum, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 1; 7, 1:

    mihi,

    id. ib. 10, 13, 3; Caes. B. C. 3, 82 fin.:

    quid sibi is de me recepisset, in memoriam redegit,

    Cic. Fam. 1, 9, 9.—With dat. and obj.-clause:

    mihi in Cumano diligentissime se, ut annui essemus, defensurum receperat,

    Cic. Att. 5, 17, 5;

    so,

    id. Fam. 6, 12, 3 Manut. (with confirmare); 13, 72, 1; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17, 1; Caes. B. C. 3, 17; Suet. Caes. 23 fin.
    c.
    In jurid. lang.: recipere nomen, of the prætor, to receive or entertain a charge against one, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 94; 2, 2, 42, § 102; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2; Val. Max. 3, 7, 9;

    for which: recipere reum,

    Tac. A. 2, 74 fin.; 4, 21:

    aliquem inter reos,

    id. ib. 3, 70; 13, 10. —Hence,
    A.
    rĕceptus, a, um, P. a. (acc. to II. B. 1.), received, usual, current, customary (post-class. and very rare):

    auctoritas receptior,

    Tert. adv. Marc. 4, 5: scriptores receptissimi, Sol. praef.—
    B.
    rĕceptum, i, n. subst. (acc. to II. B. 2. b.), an engagement, obligation, guaranty:

    satis est factum Siculis, satis promisso nostro ac recepto,

    Cic. Verr. 2, 5, 53, § 139; cf.:

    promissum et receptum intervertit,

    id. Phil. 2, 32, 79.

    Lewis & Short latin dictionary > recipio

  • 63 caveō

        caveō (imper. cave for cavē, T., H., O., Pr.), cāvī, cautus, ēre    [1 CAV-], to be on one's guard, take care, take heed, beware, guard against, avoid: Faciet, nisi caveo, T.: erunt (molesti) nisi cavetis. Cautum est, inquit: non fuisse difficile cavere, to take precautions, Cs.: cum animum attendisset ad cavendum, N.: metues, doctusque cavebis, H.— Cave, look out! be careful! T., H.: ab istoc cavendum intellego, T.: ab eruptionibus, Cs.: caveo ab homine impuro: monent, ut ipsis ab invidiā caveatur, L.: sibi cavit loco, i. e. got out of the way, T.: caves, ne videat, etc., T.: cavet ne emat ab invito: cavere necubi hosti oportunus fieret, S.: ne sim spernenda, Exemplo caveo, am warned by, O.: cavendum est, ne, etc.: non admissum... venio, sed cautum ne admittant, to prevent, L.: quod ut ne accidat cavendum est. — Beware of, take care not, be sure you do not: cave dixeris, T.: cave faxis Te quicquam indignum, H.: cave sis mentiaris: cave roget te, H.: armis concurrant arma cavete, V.: caveri foedere, ut, etc., that provision should be made: cavisse deos ut libertas defendi posset, L.—With acc, to guard against, be aware of, beware of, provide against, keep clear of: tu, quod cavere possis, stultum admitterest, T.: cur hoc non caves?: cavebat Pompeius omnia, ne, etc.: vallum, Cs.: hunc tu caveto, H.: hoc caverat mens provida, had prevented, H.: Fata cavens, V.: cavenda est etiam gloriae cupiditas: Quid quisque vitet, numquam homini satis Cautum est, H.: in quibus cave vereri (i. e. noli): caveret id petere a populo R., quod, etc., S.: occursare capro caveto, V.: commisisse cavet, quod, etc., H. —In law, to take care for, provide, order, decree, dispose of, stipulate: cum ita caverent, si: altera (lex) ipsis sepulcris cavet: de quibus (agris) foedere cautum est: sibi se privatim nihil cavere, to stipulate, L.: si cautum esset eos testimonium non esse dicturos. — With ab, to make oneself secure, procure bail, take surety: obsidibus inter se, Cs.: nisi prius a te cavero, ne quis amplius, etc.: ab sese caveat neminem esse acturum, etc., take security: quid ita Flavio sibi cavere non venit in mentem.—To make secure, give security, guarantee, C.: (civitates) obsidibus de pecuniā cavent, Cs.: quoniam obsidibus cavere inter se non possint, Cs.—With dat, to keep from, protect, have a care for, make safe, take care of: quod regi amico cavet, non reprehendo: melius ei cavere volo, quam ipse aliis solet: aliis cavit, non cavet ipsi sibi, O.
    * * *
    cavere, cavi, cautus V
    beware, avoid, take precautions/defensive action; give/get surety; stipulate

    Latin-English dictionary > caveō

  • 64 dūcō

        dūcō ūxī (dūxtī, Ct., Pr.), uctus, ere    [DVC-], to lead, conduct, guide, direct, draw, bring, fetch, escort: secum mulierculas: vix quā singuli carri ducerentur, Cs.: Curru Victorem, H.: ducente deo, under the conduct of, V.: mucronem, from the scabbard, V.: ferrum vaginā, O.: bracchia (of the bow), bend, V.: sors ducitur: ductus Neptuno sorte sacerdos, for Neptune, V.: pondus aratri, draw, O.: remos, row, O.: lanas, spin, O.: ubera, milk, O.: frena manu, govern, O.: ilia, i. e. be broken-winded, H.: os, make wry faces: te magna inter praemia, to great glory, V.: sibi quisque ducere, trahere, appropriate, S. — Of a road or path, to lead, conduct: quā te ducit via, V.: iter ad urbem, O.: via quae sublicio ponte ducit ad laniculum, L. — With se, to betake oneself, go: se duxit foras, T.—Of offenders, to take, arrest, lead away, drag, carry off: in ius debitorem, L.: duci in carcerem: ad mortem: Fuficium duci iussit, to be imprisoned: ductum se ab creditore in ergastulum, Cs.—Of a wife, to lead home, take, marry: inopem (uxorem) domum. T.: uxorem filiam Scipionis: filiam Orgetorigis in matrimonium, Cs.: ex quā domo in matrimonium, L.: tibi ducitur uxor, V.: qui ducat abest, the bridegroom, O.: Conlegam Lepidum, wedded, H.—Of a commander, to lead, guide, cause to move, march: locis apertis exercitum, Cs.: cohortīs ad eam partem, etc., Cs.: sex legiones expeditas, led forward, Cs.: navem contra praedones: per triumphum alquem ante currum (of a prisoner): quam in partem aut quo consilio ducerentur, march, Cs.: ducit quam proxime ad hostem potest, moves, L. — To lead, command, be commander of: quā in legatione duxit exercitum: primum pilum ad Caesarem, in Caesar's army, Cs.: exercitūs partem ipse ducebat, S.: agmina, V.— To lead, be leader of, be the head of, be first in: familiam: ordines: toros, O.— To take in, inhale, drink, quaff, imbibe: spiritum: tura naribus, H.: pocula, H.: somnos, V.: ab ipso animum ferro, H. — To produce, form, construct, make, fashion, shape, mould, cast, dispose: parietem per vestibulum sororis, to erect: muros, H.: vallum ex castris ad aquam, Cs.: voltūs de marmore, V.: aera, H.: (litteram) in pulvere, draw, O.: mores, Iu.: alapam sibi gravem, Ph.: epos, spin out, H.: carmen, O.: Pocula ducentia somnos, H.— Of processions, etc., to conduct, marshal, lead, accompany: funus: triumphos, V.: choros, H.: ludos et inania honoris, Ta. — To receive, admit, take, get, assume: ubi primum ducta cicatrix (i. e. obducta), L.: rimam, O.: colorem, V.: pallorem, to grow pale, O.: Cānentem senectam, V.: nomina, H. — Fig., to lead, guide, draw, conduct: quo te sapientia duceret, H.: Ad strepitum citharae cessatum ducere curam (i. e. ut cessat), H.: Triste per augurium pectora, i. e. fill with forebodings, V.: totum poëma, carries off, i. e. makes acceptable, H.: series rerum ducta ab origine gentis, followed, V.— To draw, deduce, derive: ab aliquā re totius vitae exordium: ab dis inmortalibus principia: genus Olympo, V.: utrumque (amor et amicitia) ductum est ab amando.— To lead, move, incite, induce, allure, charm: me ad credendum: ducit te species, H.: Quo ducit gula, H.: lumina in errorem, O.: si quis earum (statuarum) honore ducitur. — To mislead, cheat, deceive: me istis dictis, T.: lino et hamis piscīs, O.—In time, to draw out, extend, protract, prolong, spend: bellum, Cs.: in ducendo bello tempus terere, L.: longas in fletum voces, V.: rem prope in noctem, Cs.: ut ita tempus duceretur, ut, etc.: vitam, live long, V.: ubi se diutius duci intellexit, put off, Cs.: aetatem in litteris, spend. — To calculate, compute, reckon: quoniam XC medimnūm duximus. — To reckon, consider, hold, account, esteem, regard: eum hominem, T.: filium adsistere turpe ducunt, Cs.: pericula parvi esse ducenda: ea pro falsis ducit, S.: si quis despicatui ducitur: deorum numero eos ducunt Cs.: modestiam in conscientiam, construe as, S.: nil rectum nisi quod placuit sibi, H.: Sic equidem ducebam animo futurum, V.: omnia tua in te posita esse: quae mox usu fore ducebat, expected, S.— To regard, care for, have respect to (only with rationem): suam quoque rationem ducere, one's own advantage: non ullius rationem sui commodi.
    * * *
    I
    ducere, additional forms V
    lead, command; think, consider, regard; prolong
    II
    ducere, duxi, ductus V
    lead, command; think, consider, regard; prolong

    Latin-English dictionary > dūcō

  • 65 eximō

        eximō ēmī, ēmptus, ere    [ex + emo], to take out, take away, remove: exempta spinis de pluribus una? H.: ex reis eximi: Phraaten numero beatorum, H. — To free, release, deliver: te inde, let you off, T.: eum e vinculis: adventu fratris obsidione eximitur, L.—Fig., to take away, remove, banish: diem ex mense: ex rerum naturā benevolentiae coniunctionem: mihi atras curas, H.: eam religionem (augures), L.: exempta fames epulis, V.— To except, make an exception of: alqm: si maiestatis quaestio eximeretur, Ta.— To free, release, deliver: alios ex culpā: se crimine, L.: rem miraculo, L.: Syracusas in libertatem, L.: alqm morti, Ta.: de proscriptorum numero, N.: agrum de vectigalibus, exempt.—Of time, to consume, waste, lose: horam in cive liberando: diem dicendo, O.: calumniā dicendi tempus.
    * * *
    eximere, exemi, exemptus V TRANS
    remove/extract, take/lift out/off/away; banish, get rid of; free/save/release

    Latin-English dictionary > eximō

  • 66 sūmō

        sūmō sūmpsī, sūmptus, ere    [sub+cmo], to take, take up, take in hand, lay hold of, assume: a me argentum, T.: legem in manūs: litteras ad te a M. Lepido consule sumpsimus, have provided ourselves with: Tusculi ante quam Romae sumpta sunt arma, L.: perventum est eo, quo sumpta navis est, hired: pecuniam mutuam, borrow.—To take, eat, drink, consume, enjoy, put on: vinum, N.: Partem Falerni, H.: pomum de lance, O.: sumptā virili togā, put on: regium ornatum, N.— To take in exchange, buy, purchase: decumas agri Leontini: Quae parvo sumi nequeunt, H.—Fig., to take, take up, assume: tantos sibi spiritūs, ut, etc., assumed, Cs.: animum, take courage, O.: sump<*> tis inimicitiis, susceptā causā.— To take up, under take, enter upon, begin: omne bellum sumi facile, to be undertaken, S.: bellum cum Veientibus sumptum, L.: Prima fide vocisque ratae temptamina, O.: Quem virum lyrā sumis celebrare? H.— To exact, inflict, with supplicium or poenam: more maiorum supplicium sumpsit, Cs.: de illā supplicium sumere: virgis supplicium crudelissime sumere: pro maleficio poenam sumi oportere: tam crudelīs poenas, to take such cruel revenge, V.— To take, choose, select: philosophiae studium: hoc mihi sumo, this is my choice: meliores liberos sumpsisse quam genuisse, i. e. to have adopted, S.: materiam vestris aequam Viribus, H.: mala, O.: disceptatorem, L.: Miltiadem imperatorem sibi, N.— To take, assume, claim, arrogate, appropriate: quamquam mihi non sumo tantum neque adrogo, ut, etc.: imperatorias sibi partīs, Cs.: Nec sumit aut ponit securīs Arbitrio popularis aurae, H.: voltūs acerbos, O.: antiquos mores, L.— To take, obtain, get, acquire, receive: distat sumasne pudenter An rapias, H.: laudem a crimine, O.: sumpto rigore, O.— To take, lay out, use, apply, employ, spend, consume: frustra operam, T.: laborem, Cs.: diem ad deliberandum, Cs.: cibi quietisque tempus, L.: curis sumptus, worn out, C. poët.—Of a speaker, to take for granted, assume, maintain, suppose, affirm: id sumere pro certo, quod dubium est: beatos esse deos: pro non dubio, aequius esse, etc., L.— To take, bring forward, cite, mention, adduce: homines notos sumere odiosum est: unum hoc sumo: quid quisquam potest ex omni memoriā sumere inlustrius?
    * * *
    I
    sumere, sumpsi, sumptus V
    take up; begin; suppose, assume; select; purchase; exact (punishment); obtain
    II
    sumere, sumsi, sumtus V
    accept; begin; suppose; select; purchase; obtain; (= sumpsi, sumptum)

    Latin-English dictionary > sūmō

  • 67 evado

    (-ere, -vasi, -vasum) to go out, set out / get off / escape / result

    Latin-English dictionary of medieval > evado

  • 68 exhalo

    ex-hālo, āvi, ātum, 1, v. a. and n.
    I.
    Act., to breathe out, exhale, evaporate (class.):

    exhalantque lacus nebulam,

    Lucr. 5, 463:

    nebulam, fumos,

    Verg. G. 2, 217; Ov. M. 11, 597:

    caliginem,

    Plin. 2, 42, 42, § 111:

    mortiferum spiritum,

    id. 2, 93, 95, § 208; cf.:

    pruina jam exhalata,

    Varr. R. R. 2, 2, 12: edormi crapulam et exhala, let the fumes pass off, i. e. get sober, Cic. Phil. 2, 12, 30:

    crapulam,

    id. Verr. 2, 3, 11, § 28; cf. id. Phil. 2, 17, 42; Lucil. ap. Non. 164, 33; cf. Amm. 14, 9, 1:

    odores (ara),

    Lucr. 2, 417:

    flammam (Aetna),

    Ov. M. 15, 343:

    animam (i. e. vitam),

    to die, id. ib. 5, 62; 6, 247; 7, 861;

    11, 43: omni bellorum pompa animam exhalare opimam,

    Juv. 10, 281; so,

    vitam,

    Verg. A. 2, 562:

    supremam lucem,

    Sil. 10, 154:

    animas,

    Vulg. Thren. 2, 12.—
    II.
    Neutr.
    A.
    To breathe out, i. e. expire:

    hic illic, ubi mors deprenderat, exhalantes,

    Ov. M. 7, 581:

    invenitur aliquis qui velit perire membratim quam semel exhalare?

    Sen. Ep. 101, 14.—
    B.
    Transf., to steam ( poet. and very rarely):

    vapore altaria,

    Lucr. 3, 432:

    exhalant vestes,

    Stat. Th. 10, 108.

    Lewis & Short latin dictionary > exhalo

  • 69 exstinguo

    ex-stinguo ( ext-), nxi, nctum, 3 (archaic perf. subj. exstinxit, for exstinxerit, Plaut. Truc. 2, 6, 43.—Contracted forms exstinxsti, Verg. A. 4, 682; Pac. ap. Cic. de Or. 2, 46, 193;

    and exstinxem,

    Verg. A. 4, 606), v. a., to put out what is burning, to quench, extinguish (class.; esp. freq. in Cic. and in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    recens exstinctum lumen,

    Lucr. 6, 791:

    exstincta lumina,

    Cic. Fam. 4, 3, 2:

    faces,

    Plin. 2, 103, 106, § 228:

    lucernam,

    id. 31, 3, 28, § 49; cf.:

    senes mori sic videntur ut sua sponte nulla adhibita vi consumptus ignis exstinguitur,

    goes out, Cic. de Sen. 19, 71:

    ignem,

    Ov. F. 2, 712:

    incendium,

    Cic. Fam. 4, 13, 2:

    sol exstinguitur,

    id. Rep. 6, 22: exstincto calore ipsi exstinguimur, id. N. D. 2, 9, 23:

    calx exstincta,

    i. e. slaked, Vitr. 2, 5.—
    B.
    Transf., to deprive of life or strength, to kill, destroy:

    animam alicui,

    Ter. Ad. 3, 2, 16:

    nolite, hunc jam natura ipsa occidentem velle maturius exstingui vulnere vestro,

    Cic. Cael. 32, 79; cf. id. N. D. 2, 9, 23:

    juvenem fortuna morbo exstinxit,

    Liv. 8, 3, 7:

    vir egregius exstinctus,

    cut off, Cic. Brut. 1, 1; id. Rep. 6, 14; Verg. E. 5, 20; Hor. Ep. 2, 1, 14; Plin. 9, 8, 8, § 25; Tac. A. 3, 7 et saep.:

    rapitur miser exstinguendus Messalinae oculis,

    Juv. 10, 332:

    vel modico tepore sucus exstinguitur,

    i. e. is dried up, Curt. 6, 4, 11:

    mammas,

    Plin. 23, 2, 32, § 67:

    odorem alii,

    to destroy, id. 19, 6, 34, § 113:

    venena,

    to render powerless, id. 20, 17, 69, § 179: aquam Albanam dissipatam rivis, to consume, get rid of, an old prophecy in Liv. 5, 16, 9.—
    II.
    Trop., to abolish, destroy, annihilate, annul (syn.: tollo, deleo, opprimo, diruo, everto, demolior, destruo;

    opp. inflammo): tyrannis institutis leges omnes exstinguuntur atque tolluntur,

    Cic. Agr. 3, 2, 5:

    ea, quae antea scripserat,

    id. Verr. 2, 2, 70, § 172:

    improbitas exstinguenda atque delenda est,

    id. Div. in Caecil. 8, 26:

    potentiam exstinguere atque opprimere,

    id. Rosc. Am. 13, 36;

    but also distinguished from opprimere: ut exstinctae potius amicitiae quam oppressae esse videantur,

    extinct, id. Lael. 21, 78:

    ad sensus animorum atque motus vel inflammandos vel etiam exstinguendos,

    id. de Or. 1, 14, 60:

    sermo omnis ille oblivione posteritatis extinguitur,

    id. Rep. 6, 23 fin.; cf.:

    exstinctis rumoribus,

    Caes. B. C. 1, 60 fin.:

    ad ejus salutem exstinguendam,

    Cic. Mil. 2, 5:

    nomen populi Romani,

    id. Cat. 4, 4, 7:

    superiorem gloriam rei militaris,

    Caes. B. G. 5, 29, 4:

    memoriam publicam,

    Cic. Mil. 27, 73:

    gratiam,

    id. Fam. 1, 1, 4:

    familiaritates,

    id. Lael. 10, 35:

    invidiam,

    id. Balb. 6, 16:

    infamiam,

    id. Verr. 2, 2, 69, § 168: causam nascentem dissensionis, Matius in Cic. Fam. 11, 28, 2:

    consuetudinem,

    Cic. Cael. 25, 61:

    reliquias belli,

    id. Fam. 10, 25, 1:

    bellum civile,

    Plin. 7, 26, 27, § 96:

    jus pignoris,

    Dig. 20, 1, 9; cf.

    fideicommissum,

    ib. 32, 1, 11:

    actionem,

    ib. 47, 2, 42 al.

    Lewis & Short latin dictionary > exstinguo

  • 70 extinguo

    ex-stinguo ( ext-), nxi, nctum, 3 (archaic perf. subj. exstinxit, for exstinxerit, Plaut. Truc. 2, 6, 43.—Contracted forms exstinxsti, Verg. A. 4, 682; Pac. ap. Cic. de Or. 2, 46, 193;

    and exstinxem,

    Verg. A. 4, 606), v. a., to put out what is burning, to quench, extinguish (class.; esp. freq. in Cic. and in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    recens exstinctum lumen,

    Lucr. 6, 791:

    exstincta lumina,

    Cic. Fam. 4, 3, 2:

    faces,

    Plin. 2, 103, 106, § 228:

    lucernam,

    id. 31, 3, 28, § 49; cf.:

    senes mori sic videntur ut sua sponte nulla adhibita vi consumptus ignis exstinguitur,

    goes out, Cic. de Sen. 19, 71:

    ignem,

    Ov. F. 2, 712:

    incendium,

    Cic. Fam. 4, 13, 2:

    sol exstinguitur,

    id. Rep. 6, 22: exstincto calore ipsi exstinguimur, id. N. D. 2, 9, 23:

    calx exstincta,

    i. e. slaked, Vitr. 2, 5.—
    B.
    Transf., to deprive of life or strength, to kill, destroy:

    animam alicui,

    Ter. Ad. 3, 2, 16:

    nolite, hunc jam natura ipsa occidentem velle maturius exstingui vulnere vestro,

    Cic. Cael. 32, 79; cf. id. N. D. 2, 9, 23:

    juvenem fortuna morbo exstinxit,

    Liv. 8, 3, 7:

    vir egregius exstinctus,

    cut off, Cic. Brut. 1, 1; id. Rep. 6, 14; Verg. E. 5, 20; Hor. Ep. 2, 1, 14; Plin. 9, 8, 8, § 25; Tac. A. 3, 7 et saep.:

    rapitur miser exstinguendus Messalinae oculis,

    Juv. 10, 332:

    vel modico tepore sucus exstinguitur,

    i. e. is dried up, Curt. 6, 4, 11:

    mammas,

    Plin. 23, 2, 32, § 67:

    odorem alii,

    to destroy, id. 19, 6, 34, § 113:

    venena,

    to render powerless, id. 20, 17, 69, § 179: aquam Albanam dissipatam rivis, to consume, get rid of, an old prophecy in Liv. 5, 16, 9.—
    II.
    Trop., to abolish, destroy, annihilate, annul (syn.: tollo, deleo, opprimo, diruo, everto, demolior, destruo;

    opp. inflammo): tyrannis institutis leges omnes exstinguuntur atque tolluntur,

    Cic. Agr. 3, 2, 5:

    ea, quae antea scripserat,

    id. Verr. 2, 2, 70, § 172:

    improbitas exstinguenda atque delenda est,

    id. Div. in Caecil. 8, 26:

    potentiam exstinguere atque opprimere,

    id. Rosc. Am. 13, 36;

    but also distinguished from opprimere: ut exstinctae potius amicitiae quam oppressae esse videantur,

    extinct, id. Lael. 21, 78:

    ad sensus animorum atque motus vel inflammandos vel etiam exstinguendos,

    id. de Or. 1, 14, 60:

    sermo omnis ille oblivione posteritatis extinguitur,

    id. Rep. 6, 23 fin.; cf.:

    exstinctis rumoribus,

    Caes. B. C. 1, 60 fin.:

    ad ejus salutem exstinguendam,

    Cic. Mil. 2, 5:

    nomen populi Romani,

    id. Cat. 4, 4, 7:

    superiorem gloriam rei militaris,

    Caes. B. G. 5, 29, 4:

    memoriam publicam,

    Cic. Mil. 27, 73:

    gratiam,

    id. Fam. 1, 1, 4:

    familiaritates,

    id. Lael. 10, 35:

    invidiam,

    id. Balb. 6, 16:

    infamiam,

    id. Verr. 2, 2, 69, § 168: causam nascentem dissensionis, Matius in Cic. Fam. 11, 28, 2:

    consuetudinem,

    Cic. Cael. 25, 61:

    reliquias belli,

    id. Fam. 10, 25, 1:

    bellum civile,

    Plin. 7, 26, 27, § 96:

    jus pignoris,

    Dig. 20, 1, 9; cf.

    fideicommissum,

    ib. 32, 1, 11:

    actionem,

    ib. 47, 2, 42 al.

    Lewis & Short latin dictionary > extinguo

  • 71 ineo

    ĭn-ĕo, īvi and ĭi, ĭtum, īre (iniri only ap. Vop. Procul. 12, 7; fut. iniet, Sen. Ben. 21, 2), v. a. and n.
    I.
    To go into, to enter a place (class.).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen., constr. with acc., or with in and acc.
    (α).
    With acc.:

    illius domum,

    Cic. Deiot. 3, 8:

    urbem,

    Liv. 3, 24, 8:

    Argolicas acies non ignarus ini (i. e. inii),

    Stat. Th. 8, 107:

    convivia,

    Cic. Rosc. Am. 18, 52:

    viam, iter,

    to enter on a journey, id. Mur. 12, 26.— Pass.:

    nemus nullis illud initur equis,

    Ov. F. 3, 266:

    (Hispania) prima Romanis inita provinciarum,

    Liv. 28, 12, 12.—
    (β).
    With in and acc.:

    in urbem,

    Liv. 24, 9, 2.—
    2.
    In partic., to know, in mal. part., Liv. 41, 13, 2: reginam, Drusillam, Anton. ap. Suet. Aug. 69:

    feminae viros ineunt,

    Sen. Ep. 95, 21;

    so of animals,

    to pair, Varr. R. R. 2, 7, 9; Plin. 10, 63, 83, § 178.— Pass.:

    vacca ab agresti tauro inita,

    Liv. 41, 13, 2; cf.:

    sic velut inita arbor fecundo semine fertilior exstat,

    Col. 5, 9, 16.—
    B.
    Trop., to enter upon, begin a business, an enterprise, occupation, office, etc.:

    magistratum,

    Cic. Phil. 3, 1, 2:

    consulatum,

    Liv. 24, 9, 7:

    imperium,

    Suet. Tib. 67.— Pass.:

    inito magistratu,

    Liv. 36, 1, 1:

    magnum et difficile certamen iniens,

    Cic. Fin. 4, 12, 31; Curt. 4, 3, 12:

    proelium,

    id. Off. 1, 11, 37; Vell. 2, 55, 3; Suet. Tib. 2; id. Vesp. 4:

    pugnas,

    Verg. A. 11, 912:

    bellum,

    Curt. 5, 9, 4.— Pass.:

    bellum cum rege Philippo initum est,

    Liv. 31, 5, 1; 36, 1, 5: numerum, to go into an enumeration, i. e. to enumerate, give the number:

    numerus interfectorum haud facile iniri potuit,

    Liv. 38, 23, 6:

    numerus inibatur,

    Caes. B. G. 7, 76: rationem, to make an estimate:

    rationem inire oportet operarum, dierum,

    Cato, R. R. 2, 2; cf.:

    initā subductāque ratione,

    Cic. N. D. 3, 29, 71: inire rationem also freq. signifies, to calculate, consider, find out, devise, contrive:

    rogo, ut adjuves ineasque rationem, quemadmodum ea mulier Romam perducatur,

    id. Fam. 13, 28, 2:

    mihi ineunda ratio, et via reperiunda est, qua ad Apronii quaestum possim pervenire,

    id. Verr. 2, 3, 46. § 110: ut multa tam gravis depelleretur, a me inita ratio est. id. Fam. 5, 20, 4:

    rationem de re,

    id. Phil. 5, 19, 53:

    ad hunc interficiendum talem iniit rationem,

    Nep. Hann. 10, 3:

    aestimationem,

    to make an estimate, to estimate, value, Sen. Ben. 3, 8 fin.:

    mensuram agrorum,

    to take the measure of, to measure, survey, Col. 5, 3, 1: societatem cum aliquo, to enter into or form an association with a person, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 3; so of an alliance, Suet. Tib. 2:

    bellum,

    to take part in, Cic. Off. 1, 11, 37; Curt. 5, 9, 4:

    pugnas,

    to begin, Verg. A. 11, 912:

    pugnam,

    Vell. 1, 9, 3; 2, 55, 3:

    indutias,

    to conclude, make, Plin. Pan. 11, 5: consilium, to form a plan, Ov. F. 3, 380:

    consilia inibat, quemadmodum a Gergovia discederet,

    formed plans, considered, deliberated, Caes. B. G. 7, 43:

    consilium facinoris contra vitam alicujus,

    Cic. Deiot. 2, 4: gratiam, to get into the good graces, obtaĭn the favor of:

    plures ineuntur gratiae, si, etc.,

    the favor of many is gained, id. Brut. 57, 209:

    gratiam ab aliquo,

    Nep. Alcib. 9 fin.:

    apud regem initam gratiam volebant,

    Liv. 36, 5, 3:

    summam gratiam a bonis omnibus,

    Cic. Att. 7, 9, 3: viam, to find out a way to do any thing:

    ineamus viam aliquam, qua utri utris imperent, decerni possit,

    Liv. 1, 23, 9:

    suffragia, i. q. dare,

    id. 3, 17, 4; 3, 25, 4:

    inită aestate,

    in the beginning of, Caes. B. G. 2, 2; 2, 35, 2; cf.:

    inită hieme,

    id. ib. 3, 7, 1.— Poet.:

    somnum,

    to fall asleep, Verg. E. 1, 56:

    ipse ego paulisper pro te tua munera inibo,

    to undertake, id. A. 5, 846:

    formam vitae,

    to enter upon a course of life, Tac. A. 1, 74:

    teque adeo decus hoc aevi, te consule (puer), inibit, Pollio,

    he will enter on this golden age during your consulship, Verg. E. 4, 11 Ladew.; cf. Forbig. ad loc.—
    II.
    v. n. (= incipere), to make a beginning, to begin:

    ex ineunte aevo,

    Lucr. 5, 859; so,

    ineunte vere,

    Cic. de Imp. Pomp. 12, 35 fin.:

    ineunte aestate,

    id. Att. 4, 2, 6:

    ab ineunte aetate,

    id. de Or. 1, 21, 97:

    ab ineunte adulescentia,

    id. Div. in Caecil. 2, 4; Nep. Alcib. 2, 2; cf. id. Them. 1, 1 al.

    Lewis & Short latin dictionary > ineo

  • 72 mano

    māno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [prob. for mad-no; Sanscr. madas, drunkenness; Gr. madaros, flowing; cf.: madeo, madidus; also Gr. manos], to flow, run, trickle, drop, distil, etc.
    I.
    Lit.
    (α).
    Neutr.: manat omni corpore sudor, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 399); cf.:

    manat item nobis e toto corpore sudor,

    Lucr. 6, 944:

    gelidus toto manabat corpore sudor,

    Verg. A. 3, 175:

    tepidae manant ex arbore guttae,

    Ov. M. 10, 500:

    fons manat,

    id. ib. 9, 664:

    cruor,

    id. ib. 13, 887:

    lacrima,

    Hor. Ep. 1, 17, 59:

    sanies,

    id. C. 3, 11, 19:

    Herculis simulacrum multo sudore manavit,

    dripped with much sweat, Cic. Div. 1, 34, 74:

    signa Lanuvii cruore manavere,

    dripped with gore, Liv. 23, 31, 15:

    cultrum ex volnere extractum manante cruore prae se tenens,

    Liv. 1, 59, 1:

    alvei manantes per latera et fluctu superurgente,

    leaking through the joints of the side, Tac. A. 2, 23:

    longā manantia labra salivā,

    Juv. 6, 623.—
    (β).
    Act., to give out, shed, pour forth:

    Indica gemma in attritu sudorem purpureum manat,

    gives out, Plin. 37, 10, 61, § 170:

    lacrimas marmora manant,

    Ov. M. 6, 312.— Poet.: fidis enim manare poëtica mella Te solum, to distil poetic honey, i. e. to be a poet, Hor. Ep. 1, 19, 44.—
    B.
    Transf., of things not fluid, to flow, diffuse or extend itself, to spread:

    aër, qui per maria manat,

    Cic. N. D. 1, 15, 40:

    sonitus per aures,

    Lucr. 6, 927:

    multa a luna manant, et fluunt,

    Cic. N. D. 2, 19, 50:

    manat dies ab oriente,

    Varr. L. L. 6, § 4 Müll.: manare solem antiqui dicebant, cum solis orientis radii splendorem jacere coepissent, Paul. ex Fest. p. 158 Müll.—
    II.
    Trop., to diffuse or extend itself, to spread, get abroad:

    cum malum manaret in dies latius,

    daily spreads farther, Cic. Phil. 1, 2, 5; cf.:

    malum manavit per Italiam,

    id. Cat. 4, 3, 6:

    manat tota urbe rumor,

    Liv. 2, 49:

    manat et funditur disserendi ratio per omnes partis sapientiae,

    Cic. Tusc. 5, 25, 72:

    cum tristis a Mutina fama manaret,

    id. Phil. 4, 6, 15:

    nomen usque ad Pythagorae manavit aetatem,

    id. ib. 5, 3, 8:

    fidei bonae nomen manat latissime,

    id. Off. 3, 17, 70:

    manavit ea benignitas ex urbe etiam in castra,

    Liv. 24, 18.—
    B.
    Esp., to flow, spring, arise, proceed, emanate, have its origin, originate from any thing:

    peccata ex vitiis manant,

    Cic. Par. 3, 1, 22:

    omnis honestas manat a partibus quattuor,

    id. Off. 1, 43, 152:

    ab Aristippo Cyrenaica philosophia manavit,

    id. de Or. 3, 17, 62:

    unde omnia manant, videre,

    id. ib. 3, 2, 27.—
    C.
    To escape, be forgotten:

    omne supervacuum pleno de pectore manat,

    Hor. A. P. 337.

    Lewis & Short latin dictionary > mano

  • 73 morior

    mŏrĭor, mortŭus, 3 ( fut. part. moriturus, a, um, Cic. Arch. 12, 30; id. Div. 2, 25, 54; 2, 47, 99; Liv. 21, 12, 4; Verg. A. 4, 308; id. ib. 2, 511 et saep.; old forms acc. to the fourth conj.: si vivimu' sive morīmur, Enn. ap. Prisc. p. 830 P.; Ann. v. 384 Vahl.; inf. moriri, Plaut. As. 1, 1, 108; id. Capt. 3, 5, 54; id. Rud. 3, 3, 12; id. Ps. 4, 7, 124 Ritschl N. cr.; Ov. M. 14, 215), v. dep. [Sanscr. root mar-, die; Gr. mor- (mro-, bro-), mar; brotos, marainô; cf.: morbus, marceo], to die (cf.: pereo, intereo, occĭdo, occumbo, obeo, exspiro; class.).
    I.
    Lit.: vivam an moriar, Enn. ap. Paul. ex Fest. s. v. metus, p. 123 Müll. (Trag. v. 179 Vahl.): ego cum genui, tum morituros scivi, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 13, 28 (Trag. v. 361 Vahl.):

    mori,

    Plaut. Bacch. 3, 4, 24:

    atque eundem (L. Tarquinium)... accepimus mortuum esse, cum duodequadraginta regnavisset annos,

    Cic. Rep. 2, 20, 36:

    moriendum certe est,

    id. Sen. 20, 74:

    desiderio,

    of desire, id. Att. 1, 3, 1:

    ut fame senatores quinque morerentur,

    id. ib. 6, 1, 6:

    me esse homines mortuom dicant fame,

    Plaut. Stich. 4, 2, 57; so,

    fame,

    Sen. Contr. 1, 1, 3; 1, 7, 8:

    fame et siti,

    Liv. 7, 35, 8: siti, id. 4, 30, 8; Petr. 10; Pomp. ap. Gell. 10, 24, 5:

    vigilando,

    Juv. 3, 232: ex vulnere, of a wound, Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 4:

    in tormentis,

    Liv. 40, 23:

    alterius amore,

    Ov. Am. 2, 7, 10:

    curis,

    Tib. 2, 7, 33 (6, 51):

    fame,

    Petr. 10:

    inediā,

    Plin. 14, 13, 14, § 89:

    significabat interruptis atque morientibus vocibus,

    dying accents, the accents of a dying man, Cic. Cael. 24, 59:

    mori videbamus in studio dimetiundi paene caeli atque terrae C. Galum,

    spend his whole life in, id. Sen. 14, 49:

    cum te complexā morientem, Galle, puellā Vidimus,

    desperately in love, dying for love, Prop. 1, 10, 5:

    ei mihi, si quis, Acrius ut moriar, venerit alter amor,

    id. 2, 4, 1 sq.: moriar, si, may I die, if, etc., Cic. Att. 8, 6, 4.—
    II.
    Transf., of things, to die away, decay, to wither away, pass away, to vanish, lose its strength, etc.;

    of members of the body: id quod supra vinculum est, moritur,

    loses its vitality, Cels. 7, 14.—Of plants:

    rutam et hederas illico mori,

    die away, perish, Plin. 28, 7, 23, § 78:

    moriturque ad sibila campus,

    Stat. Th. 5, 528.—Of fire:

    flammas vidi nullo concutiente mori,

    die out, go out, Ov. Am. 1, 2, 11;

    of comets: donec in exiguum moriens vanesceret ignem,

    Claud. B. Get. 248:

    unguenta moriuntur,

    lose their strength, Plin. 13, 3, 4, § 20.— To end, close:

    dies quidem jam ad umbilicum est dimidiatus mortuus,

    Plaut. Men. 1, 2, 45.—Comic.:

    vae illis virgis miseris, quae hodie in tergo morientur meo,

    will find their death, be destroyed, broken, Plaut. Capt. 3, 4, 117:

    ut iste interpositus sermo deliciarum desidiaeque moreretur,

    Cic. Cael. 31, 76:

    ne suavissimi hominis memoria moreretur,

    id. Pis. 38, 93:

    cum multa cotidie ab antiquis ficta moriantur,

    fall into disuse, become obsolete, Quint. 8, 6, 32:

    gratia,

    Ov. P. 3, 2, 27. —Esp. (in eccl. Lat.), of the loss of moral or spiritual vitality, to die, to lose virtue and divine guidance:

    in Adam omnes moriuntur,

    Vulg. 1 Cor. 15, 22:

    confirma cetera quae moritura erant,

    id. Apoc. 3, 2; cf. id. Johan. 11, 26; id. Rom. 7, 9.—Hence, mŏrtŭus, a, um, P. a., dead (class.).
    A.
    Adj.
    1.
    Lit.:

    sanguine tauri poto mortuus concidit,

    Cic. Brut. 11, 43.—Prov.:

    mortuum esse alicui,

    to be dead to one, to wish to have nothing further to do with him, Plaut. Cist. 3, 15.—
    2.
    Transf.
    a.
    Of persons, faint, overwhelmed:

    cum tu, quod tibi succederetur, exsanguis et mortuus concidisti,

    Cic. Pis. 36, 88.—
    b.
    Of things concr. and abstr., dead, decayed, withered, passed away, etc.:

    lacerti,

    Cic. Sen. 9, 27:

    flores,

    Plin. 11, 8, 8, § 18:

    et antiquae leges,

    Cic. Verr. 2, 5, 18, § 45:

    plausus,

    id. Att. 2, 19, 3:

    mortuā re verba nunc facis. Stultus es, rem actam agis,

    dead, done with, Plaut. Ps. 1, 3, 27.—
    c.
    Mare mortuum.
    (α).
    The North Sea of Europe, Plin. 4, 13, 27, § 94.—
    (β).
    The Dead Sea of Judea, Just. 36, 3.—
    B.
    Subst.: mŏrtŭus, i, m., a dead person, dead man:

    mortuum in domum inferre,

    Cic. Mil. 27, 75:

    a mortuis excitare,

    to awake from the dead, id. de Or 1, 57, 242:

    amandare aliquem infra mortuos,

    even below the dead, id. Quint. 15, 49:

    ut multis mortuus unus sufficeret,

    Juv. 15, 79:

    ossa mortuorum,

    Vulg. Matt. 23, 27.—Prov.: mortuo verba facere, to talk to a dead man, i. e. in vain, Plaut. Poen. 4, 2, 18; Ter. Phorm. 5, 9, 26.—Esp. (eccl. Lat.), dead, without spiritual life:

    nomen habes quod vivas et mortuus es,

    Vulg. Apoc. 3, 1:

    fides sine operibus mortua est,

    id. Jac. 2, 26; cf. id. Eph. 2, 1; 5, 14.—Also, dead to any thing, not alive to it, not open to its influence, etc.:

    peccato,

    Vulg. Rom. 6, 2:

    peccatis,

    id. 1 Pet. 2, 24:

    legi,

    id. Gal. 2, 19; cf.:

    mortui cum Christo ab elementis hujus mundi,

    id. Col. 2, 20:

    mortui estis, et vita vestra est abscondita cum Christo in Deo,

    id. ib. 3, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > morior

  • 74 os

    1.
    ōs, ōris (no gen. plur.), n. [kindr. with Sanscr. āsya, os, vultus, facies], the mouth (syn. bucca): quam tibi ex ore orationem duriter dictis dedit, Enn. ap. Non. p. 512, 8:

    ex ore in ejus os inflato aquam dato palumbo,

    Cato, R. R. 90:

    ad haec omnia percipienda os est aptissimum,

    Cic. N. D. 2, 54, 184:

    oris hiatus,

    id. ib. 2, 47, 122:

    os tenerum pueri,

    Hor. Ep. 2, 1, 126:

    fetidum,

    Cic. Pis. 7, 13:

    trilingue,

    Hor. C. 2, 19, 31:

    os loquentis Opprimere,

    Ov. M. 3, 296: in ore omnium esse, to be in everybody's mouth, to be the common talk:

    in ore est omni populo,

    Ter. Ad. 1, 2, 13:

    istius nequitiam in ore vulgi atque in communibus proverbiis esse versatam,

    Cic. Verr. 2, 1, 46, § 121:

    Harmodius in ore est,

    id. Tusc. 1, 49, 116:

    in ore omnium,

    id. Verr. 2, 2, 23, § 56:

    habere aliquid in ore,

    to have a thing in one's mouth, be constantly talking of it, id. Fam. 6, 18, 6; id. ib. 5, 16, 2; id. Fin. 3, 11, 37; id. Att. 14, 22, 2:

    poscebatur ore vulgi dux Agricola,

    with one voice, one consent, unanimously, Tac. Agr. 41.—So, uno ore, unanimously, Ter. Phorm. 4, 3, 20; id. And. 1, 1, 69; Curt. 10, 2, 18; Cic. Lael. 23, 86; Sen. Ep. 81, 31:

    uno omnes eadem ore fremebant,

    Verg. A. 11, 132: volito vivus per ora virūm, soon become famous, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34 (Epigr. v. 4 Vahl.):

    virūm volitare per ora,

    Verg. G 3, 9:

    in ora vulgi, or hominum pervenire, or abire,

    to get into people's mouths, become the common talk, Cat. 40, 5; Liv. 2, 36, 3:

    ire per ora Nomen,

    Sil. 3, 135:

    hic Graecā doctrinā ore tenus exercitus animum bonis artibus non induerat,

    i. e. only as far as his tongue, only so as to talk, Tac. A. 15, 45.—Hence, os suum aperire (eccl. Lat.), to begin to speak, Vulg. Job, 33, 2; id. Ecclus. 51, 33 et saep.:

    os alicujus aperire,

    to cause to speak, id. Ezech. 33, 22; cf. id. ib. 24, 27;

    3, 27.—But: aperuerunt super me os suum, sicut leo,

    threatened, Vulg. Psa. 21, 13: os sublinere alicui, to cheat, befool, v. sublino.—
    B.
    Esp.: pleno ore, i. e. heartily, zealously:

    ea nescio quomodo quasi pleniore ore laudamus,

    Cic. Off. 1, 18, 61.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen.: the face, countenance (syn.:

    vultus, facies), acutis oculis, ore rubicundo,

    Plaut. Ps. 4, 7, 118:

    figura oris,

    Ter. Eun. 2, 3, 26: iratorum, [p. 1282] Cic. Off. 1, 29, 102:

    in ore sunt omhia, in eo autem ipso dominatus est omnis oculorum,

    i. e. every thing depends on the countenance, id. de Or. 3, 59, 221:

    in tuo ore vultuque acquiesco,

    id. Deiot. 2, 5:

    concedas hinc aliquo ab ore eorum aliquantisper,

    come out from them, out from their presence, leave them alone, Ter. Heaut. 3, 3, 11. —So of lower animals:

    insignis et ore Et rutilis clarus squamis,

    Verg. G. 4, 92:

    ore rubicundo (gallina),

    Plin. 10, 56, 77, § 156:

    ales cristati cantibus oris,

    Ov. M. 11, 597:

    coram in os aliquem laudare,

    to praise one to his face, Ter. Ad. 2, 4, 5:

    alicui laedere os,

    to insult one to his face, id. ib. 5, 4, 10:

    praebere os,

    to expose one's self to personal insults, id. ib. 2, 2, 7; so,

    os praebere ad contumeliam,

    Liv. 4, 35:

    in ore parentum liberos jugulat,

    before their parents' eyes, Sen. Ben. 7, 19, 8:

    quae in ore atque in oculis provinciae gesta sunt,

    Cic. Verr. 2, 2, 33, § 81:

    in ore omnium cotidie versari,

    id. Rosc. Am. 6, 16:

    ut esset posteris ante os documentum Persarum sceleris sempiternum,

    id. Rep. 3, 9, 15:

    illos aiunt epulis ante ora positis excruciari fame,

    Macr. Somn. Scip. 1, 10, 13:

    ante ora conjugum omnia pati,

    Liv. 28, 19, 12.—So of the face, front, as indicative of modesty or impudence: os habet, linguam, perfidiam, = Engl. cheek, Plaut. Mil. 2, 2, 33:

    os durum!

    you brazen face! Ter. Eun. 4, 7, 36:

    os durissimum,

    very bold, Cic. Quint. 24, 77:

    impudens,

    Ter. Eun. 3, 5, 49:

    quo redibo ore ad eam, quam contempserim?

    with what face? id. Phorm. 5, 7, 24; cf. id. ib. 5, 9, 53; id. Heaut. 4, 3, 22; Liv. 26, 32.—Hence, transf., boldness, effrontery, impudence:

    quod tandem os est illius patroni, qui, etc.,

    Cic. de Or. 1, 38, 175:

    nostis os hominis, nostis audaciam,

    id. Verr. 2, 2, 20, § 48; id. Rab. Post. 12, 34:

    non, si Appii os haberem,

    id. Fam. 5, 10, a, 2; id. ib. 9, 8, 1.—On the contrary: os molle, modest, bashful:

    nihil erat mollius ore Pompeii,

    Sen. Ep. 11, 3.—
    B.
    The head:

    Gorgonis os pulcherrimum, cinctum anguibus,

    Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124:

    truncis arborum antefixa ora,

    Tac. A. 1, 61. —
    C.
    Speech ( poet.):

    ora sono discordia signant,

    Verg. A. 2, 423.—
    D.
    A mouth, opening, entrance, aperture, orifice:

    os lenonis aedium,

    Plaut. Ps. 4, 1, 41:

    porta velut in ore urbis,

    Liv. 25, 11 fin.:

    ingentem lato dedit ore fenestram,

    Verg. A. 2, 482:

    Ponti,

    Cic. Verr. 2, 4, 58, § 129:

    os atque aditus portus,

    id. ib. 2, 5, 12, §

    30: specūs,

    entrance, Tac. A. 4, 59:

    vascula oris angusti,

    Quint. 1, 2, 28:

    ulceris,

    Verg. G. 3, 454:

    Tiberis,

    Liv. 1, 33:

    venarum,

    Cels. 2, 7.— Also of the sources of a stream:

    fontem superare Timavi, Unde per ora novem, etc.,

    Verg. A. 1, 245.—
    E.
    The beak of a ship:

    ora navium Rostrata,

    Hor. Epod. 4, 17.—
    F.
    Os leonis, lion's-mouth, a plant, Col. 10, 98.—
    G.
    The edge of a sword:

    interfecit in ore gladii,

    Vulg. 1 Reg. 15, 8; id. 4 Reg. 10, 25 et saep.
    2.
    ŏs, ossis (collat. form ossum, i, Varr. ap. Charis. p. 112 P.; Att. ap. Prisc. p. 750 ib.; Tert. Carm. adv. Marc. 2, 196: ossu, u, Charis. p. 12 P.—In plur.:

    OSSVA for OSSA, freq. in inscrr.,

    Inscr. Orell. 2906; 4361; 4806; Inscr. Osann. Syll. p. 497, 1; Cardin. Dipl. Imp. 2, 11: ossuum for ossium, Prud. steph. 5, 111), n. [prop. ossis for ostis, kindred with Sanscr. asthi, os; Gr. osteon; Slav. kostj], a bone (class.).
    I.
    Lit.:

    quid dicam de ossibus?

    Cic. N. D. 2, 55, 139:

    cur hunc dolorem cineri ejus atque ossibus inussisti? (i. e. mortuo),

    id. Verr. 2, 1, 44, § 113; id. ib. 2, 5, 49, § 128: ossa legere, to gather up the bones that remain after burning a corpse, Verg. A. 6, 228; Sen. Ira, 2, 33, 6:

    condere,

    to bury, Verg. A. 5, 47: ossa legere, to extract fragments of bone from a wound, Sen. Ben. 5, 24, 3; id. Prov. 3; Quint. 6, 1, 30: tum vero exarsit juveni dolor ossibus ingens, in his bones, i. e. in his inmost part, in his soul, Verg. A. 5, 172:

    cui versat in ossibus Durus amor,

    id. G. 3, 258; id. A. 6, 55; cf. Vulg. Job, 4, 14.—
    B.
    Transf., the hard or innermost part of trees or fruits:

    arborum ossa,

    i. e. the inside wood, the heart, Plin. 17, 27, 43, § 252:

    olearum ac palmularum,

    i. e. the stones, Suet. Claud. 8.—
    II.
    Trop., the bones, the solid parts or outlines of a discourse:

    utinam imitarentur (Atticos dicendo), nec ossa solum, sed etiam sanguinem,

    Cic. Brut. 17, 68; cf. id. Fin. 4, 3, 6; Quint. 1, p. 34.

    Lewis & Short latin dictionary > os

  • 75 ossu

    1.
    ōs, ōris (no gen. plur.), n. [kindr. with Sanscr. āsya, os, vultus, facies], the mouth (syn. bucca): quam tibi ex ore orationem duriter dictis dedit, Enn. ap. Non. p. 512, 8:

    ex ore in ejus os inflato aquam dato palumbo,

    Cato, R. R. 90:

    ad haec omnia percipienda os est aptissimum,

    Cic. N. D. 2, 54, 184:

    oris hiatus,

    id. ib. 2, 47, 122:

    os tenerum pueri,

    Hor. Ep. 2, 1, 126:

    fetidum,

    Cic. Pis. 7, 13:

    trilingue,

    Hor. C. 2, 19, 31:

    os loquentis Opprimere,

    Ov. M. 3, 296: in ore omnium esse, to be in everybody's mouth, to be the common talk:

    in ore est omni populo,

    Ter. Ad. 1, 2, 13:

    istius nequitiam in ore vulgi atque in communibus proverbiis esse versatam,

    Cic. Verr. 2, 1, 46, § 121:

    Harmodius in ore est,

    id. Tusc. 1, 49, 116:

    in ore omnium,

    id. Verr. 2, 2, 23, § 56:

    habere aliquid in ore,

    to have a thing in one's mouth, be constantly talking of it, id. Fam. 6, 18, 6; id. ib. 5, 16, 2; id. Fin. 3, 11, 37; id. Att. 14, 22, 2:

    poscebatur ore vulgi dux Agricola,

    with one voice, one consent, unanimously, Tac. Agr. 41.—So, uno ore, unanimously, Ter. Phorm. 4, 3, 20; id. And. 1, 1, 69; Curt. 10, 2, 18; Cic. Lael. 23, 86; Sen. Ep. 81, 31:

    uno omnes eadem ore fremebant,

    Verg. A. 11, 132: volito vivus per ora virūm, soon become famous, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34 (Epigr. v. 4 Vahl.):

    virūm volitare per ora,

    Verg. G 3, 9:

    in ora vulgi, or hominum pervenire, or abire,

    to get into people's mouths, become the common talk, Cat. 40, 5; Liv. 2, 36, 3:

    ire per ora Nomen,

    Sil. 3, 135:

    hic Graecā doctrinā ore tenus exercitus animum bonis artibus non induerat,

    i. e. only as far as his tongue, only so as to talk, Tac. A. 15, 45.—Hence, os suum aperire (eccl. Lat.), to begin to speak, Vulg. Job, 33, 2; id. Ecclus. 51, 33 et saep.:

    os alicujus aperire,

    to cause to speak, id. Ezech. 33, 22; cf. id. ib. 24, 27;

    3, 27.—But: aperuerunt super me os suum, sicut leo,

    threatened, Vulg. Psa. 21, 13: os sublinere alicui, to cheat, befool, v. sublino.—
    B.
    Esp.: pleno ore, i. e. heartily, zealously:

    ea nescio quomodo quasi pleniore ore laudamus,

    Cic. Off. 1, 18, 61.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen.: the face, countenance (syn.:

    vultus, facies), acutis oculis, ore rubicundo,

    Plaut. Ps. 4, 7, 118:

    figura oris,

    Ter. Eun. 2, 3, 26: iratorum, [p. 1282] Cic. Off. 1, 29, 102:

    in ore sunt omhia, in eo autem ipso dominatus est omnis oculorum,

    i. e. every thing depends on the countenance, id. de Or. 3, 59, 221:

    in tuo ore vultuque acquiesco,

    id. Deiot. 2, 5:

    concedas hinc aliquo ab ore eorum aliquantisper,

    come out from them, out from their presence, leave them alone, Ter. Heaut. 3, 3, 11. —So of lower animals:

    insignis et ore Et rutilis clarus squamis,

    Verg. G. 4, 92:

    ore rubicundo (gallina),

    Plin. 10, 56, 77, § 156:

    ales cristati cantibus oris,

    Ov. M. 11, 597:

    coram in os aliquem laudare,

    to praise one to his face, Ter. Ad. 2, 4, 5:

    alicui laedere os,

    to insult one to his face, id. ib. 5, 4, 10:

    praebere os,

    to expose one's self to personal insults, id. ib. 2, 2, 7; so,

    os praebere ad contumeliam,

    Liv. 4, 35:

    in ore parentum liberos jugulat,

    before their parents' eyes, Sen. Ben. 7, 19, 8:

    quae in ore atque in oculis provinciae gesta sunt,

    Cic. Verr. 2, 2, 33, § 81:

    in ore omnium cotidie versari,

    id. Rosc. Am. 6, 16:

    ut esset posteris ante os documentum Persarum sceleris sempiternum,

    id. Rep. 3, 9, 15:

    illos aiunt epulis ante ora positis excruciari fame,

    Macr. Somn. Scip. 1, 10, 13:

    ante ora conjugum omnia pati,

    Liv. 28, 19, 12.—So of the face, front, as indicative of modesty or impudence: os habet, linguam, perfidiam, = Engl. cheek, Plaut. Mil. 2, 2, 33:

    os durum!

    you brazen face! Ter. Eun. 4, 7, 36:

    os durissimum,

    very bold, Cic. Quint. 24, 77:

    impudens,

    Ter. Eun. 3, 5, 49:

    quo redibo ore ad eam, quam contempserim?

    with what face? id. Phorm. 5, 7, 24; cf. id. ib. 5, 9, 53; id. Heaut. 4, 3, 22; Liv. 26, 32.—Hence, transf., boldness, effrontery, impudence:

    quod tandem os est illius patroni, qui, etc.,

    Cic. de Or. 1, 38, 175:

    nostis os hominis, nostis audaciam,

    id. Verr. 2, 2, 20, § 48; id. Rab. Post. 12, 34:

    non, si Appii os haberem,

    id. Fam. 5, 10, a, 2; id. ib. 9, 8, 1.—On the contrary: os molle, modest, bashful:

    nihil erat mollius ore Pompeii,

    Sen. Ep. 11, 3.—
    B.
    The head:

    Gorgonis os pulcherrimum, cinctum anguibus,

    Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124:

    truncis arborum antefixa ora,

    Tac. A. 1, 61. —
    C.
    Speech ( poet.):

    ora sono discordia signant,

    Verg. A. 2, 423.—
    D.
    A mouth, opening, entrance, aperture, orifice:

    os lenonis aedium,

    Plaut. Ps. 4, 1, 41:

    porta velut in ore urbis,

    Liv. 25, 11 fin.:

    ingentem lato dedit ore fenestram,

    Verg. A. 2, 482:

    Ponti,

    Cic. Verr. 2, 4, 58, § 129:

    os atque aditus portus,

    id. ib. 2, 5, 12, §

    30: specūs,

    entrance, Tac. A. 4, 59:

    vascula oris angusti,

    Quint. 1, 2, 28:

    ulceris,

    Verg. G. 3, 454:

    Tiberis,

    Liv. 1, 33:

    venarum,

    Cels. 2, 7.— Also of the sources of a stream:

    fontem superare Timavi, Unde per ora novem, etc.,

    Verg. A. 1, 245.—
    E.
    The beak of a ship:

    ora navium Rostrata,

    Hor. Epod. 4, 17.—
    F.
    Os leonis, lion's-mouth, a plant, Col. 10, 98.—
    G.
    The edge of a sword:

    interfecit in ore gladii,

    Vulg. 1 Reg. 15, 8; id. 4 Reg. 10, 25 et saep.
    2.
    ŏs, ossis (collat. form ossum, i, Varr. ap. Charis. p. 112 P.; Att. ap. Prisc. p. 750 ib.; Tert. Carm. adv. Marc. 2, 196: ossu, u, Charis. p. 12 P.—In plur.:

    OSSVA for OSSA, freq. in inscrr.,

    Inscr. Orell. 2906; 4361; 4806; Inscr. Osann. Syll. p. 497, 1; Cardin. Dipl. Imp. 2, 11: ossuum for ossium, Prud. steph. 5, 111), n. [prop. ossis for ostis, kindred with Sanscr. asthi, os; Gr. osteon; Slav. kostj], a bone (class.).
    I.
    Lit.:

    quid dicam de ossibus?

    Cic. N. D. 2, 55, 139:

    cur hunc dolorem cineri ejus atque ossibus inussisti? (i. e. mortuo),

    id. Verr. 2, 1, 44, § 113; id. ib. 2, 5, 49, § 128: ossa legere, to gather up the bones that remain after burning a corpse, Verg. A. 6, 228; Sen. Ira, 2, 33, 6:

    condere,

    to bury, Verg. A. 5, 47: ossa legere, to extract fragments of bone from a wound, Sen. Ben. 5, 24, 3; id. Prov. 3; Quint. 6, 1, 30: tum vero exarsit juveni dolor ossibus ingens, in his bones, i. e. in his inmost part, in his soul, Verg. A. 5, 172:

    cui versat in ossibus Durus amor,

    id. G. 3, 258; id. A. 6, 55; cf. Vulg. Job, 4, 14.—
    B.
    Transf., the hard or innermost part of trees or fruits:

    arborum ossa,

    i. e. the inside wood, the heart, Plin. 17, 27, 43, § 252:

    olearum ac palmularum,

    i. e. the stones, Suet. Claud. 8.—
    II.
    Trop., the bones, the solid parts or outlines of a discourse:

    utinam imitarentur (Atticos dicendo), nec ossa solum, sed etiam sanguinem,

    Cic. Brut. 17, 68; cf. id. Fin. 4, 3, 6; Quint. 1, p. 34.

    Lewis & Short latin dictionary > ossu

  • 76 specula

    1.
    spĕcŭla, ae, f. [id.].
    I.
    A high place from which to look out, a look-out, watch-tower:

    specula, de quo prospicimus,

    Varr. L. L. 6, § 82 Müll.:

    praedonum adventum significabat ignis e speculā sublatus,

    Cic. Verr. 2, 5, 35, § 93:

    dat signum speculā ab altā,

    Verg. A. 3, 239; Luc. 6, 279:

    tamquam ex aliquā speculā prospexi tempestatem futuram,

    Cic. Fam. 4, 3, 1; id. Phil. 7, 7, 19; Col. 7, 3 fin. al.— Plur., Liv. 29, 23' specularum significationem Sinon invenit, Plin. 7, 56, 57, § 202; Stat. Th. 6, 547; App. de Mundo, p. 69, 40.—
    * B.
    Trop., a watchtower: stetit Caesar in illā amicitiae speculā, [p. 1739] Plin. Pan. 86, 4.—
    II.
    In gen.
    A.
    In speculis esse, to be on the watch or lookout:

    nunc homines in speculis sunt, observant, quemadmodum sese unusquisque vestrum gerat,

    Cic. Verr. 1, 16, 46; cf. id. Deiot. 8, 22:

    in speculis omnis Abydos erat, Ov. H. (17), 18, 12: in speculis atque insidiis relicti,

    Cic. Mur. 37, 79:

    diem unum in speculis fuit,

    Liv. 34, 26:

    gentis paratas pendere in speculis,

    Claud. B. Get. 569.—
    B.
    Poet., like skopia, a high place, height, eminence:

    in speculis summoque in vertice montis Planities ignota jacet,

    Verg. A. 11, 526; so of the summits of mountains, id. E. 8, 59; id. A. 10, 454; of the high walls of a city, id. ib. 11, 877; 4, 586.
    2.
    spēcŭla, ae, f. dim. [spes; cf. recula, from res], a slight hope (rare but class.):

    estne quid in te speculae?

    Plaut. Pers. 2, 5, 9; id. Cas. 2, 4, 27:

    ulla nec specula est,

    id. Rud. 3, 3, 3; Cic. Clu. 26, 72:

    oblectabar speculā,

    id. Fam. 2, 16, 5:

    cassae speculae renuntias fortiter,

    App. M. 6, p. 175, 17:

    tenui speculā solabar clades ultimas,

    id. ib. 10, p. 253, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > specula

  • 77 āmōlior

        āmōlior ītus sum, īrī, dep.    [ab + molior], to remove, move away: obstantia silvarum, Ta.: vos amolimini, take yourselves off, T.: onera, L.—Fig., to avert, put away, remove: dedecus, Ta.: nomen meum, put out of consideration, L.: uxorem, Ta.
    * * *
    amoliri, amolitus sum V DEP
    remove, clear away; get rid of, dispose of, remove, obliterate; avert, refute

    Latin-English dictionary > āmōlior

  • 78 circumcīdō

        circumcīdō cīdī, cīsus, ere    [circum + caedo], to cut around, cut, clip, trim: ars agricolarum, quae circumcidat: gladiis caespites, Cs.—Fig., to cut off, diminish, abridge, circumscribe, get rid of, abolish: multitudinem: impensam funeri, Ph.: circumcisis quae in quaestum reperta, Ta.
    * * *
    circumcidere, circumcidi, circumcisus V TRANS
    cut/make incision around, ring; clip; circumcise; cut out; remove; diminish

    Latin-English dictionary > circumcīdō

  • 79 ē-luō

        ē-luō uī, ūtus, ere,    to wash off, cleanse by washing: corpus, O.—To wash away, remove by washing: macula elui non potest: ut sanguis eluatur. —Fig., to wash away, remove, blot out, get rid of: libidinem sanguine: eluitur scelus, V.: amicitiae remissione usūs eluendae: amara curarum, H.

    Latin-English dictionary > ē-luō

  • 80 ē-mergō

        ē-mergō sī, sus, ere,    to bring forth, bring to light, raise up: e gurgite voltūs, Ct.: sum visus emersus e flumine. — Fig., to extricate oneself, raise oneself up, rise: ex malis se, N.: emersus ex tenebris: velut emerso ab admiratione animo, L. — Intrans, to come forth, come up, come out, arise, rise, emerge: equus emersit e flumine: de paludibus, L.: ex Antiati in Appiam, to escape: aves, quae se in mari mergerent: quae cum emersissent: sonus (solis) emergentis, Ta.—Fig., to extricate oneself, rise, escape, come forth, free oneself, emerge, get clear, appear: quā ex vitā emersit: ex paternis probris: ex omni saevitiā fortunae (virtus) emersura, L.: incredibile est quantum civitates emerserint, elevated themselves: Haud facile emergunt, quorum, etc., become famous, Iu.: depressa veritas emergit: res, unde emergi non potest, T.: ex quo magis emergit, quale sit, etc.

    Latin-English dictionary > ē-mergō

См. также в других словарях:

  • Get out the vote — Get out the vote, sometimes GOTV, is a term used to describe two categories of political activity, both aimed at increasing the number of votes cast in one or more elections. Impartial contexts In impartial contexts Get out the vote is a slogan… …   Wikipedia

  • get out — {v. phr.} 1. Leave or depart. * / Get out of here! the teacher shouted angrily to the misbehaving student./ * / Driver, I want to get out by the opera. / 2. To publish; produce. * /Our press is getting out two new books on ecology./ 3. To escape; …   Dictionary of American idioms

  • get out — {v. phr.} 1. Leave or depart. * / Get out of here! the teacher shouted angrily to the misbehaving student./ * / Driver, I want to get out by the opera. / 2. To publish; produce. * /Our press is getting out two new books on ecology./ 3. To escape; …   Dictionary of American idioms

  • Get Out of My Head Miley — Album par Dave Days Sortie 2009 [[{{{3}}}|{{{3}}}]] Genre Punk Rock Label DFTBA Get Out Of My Head Miley est le deuxième album de l auteur compositeur interprète améric …   Wikipédia en Français

  • get out of bed on the wrong side — To start the day in a bad mood • • • Main Entry: ↑bed get out of bed on the wrong side To get up in the morning in a bad mood • • • Main Entry: ↑wrong * * * get out of bed on the wrong side spoken get up on th …   Useful english dictionary

  • get-out — /get owt /, n. 1. Com. the break even point. 2. Chiefly Brit. a method or maneuver used to escape a difficult or embarrassing situation; cop out: The scoundrel has used that get out once too often. 3. as all get out, Informal. in the extreme; to… …   Universalium

  • Get Out — may refer to: *Get Out (board game), the earliest board games published by Cheapass Games *Get Out (album), an album by Capercaillie *Leave (Get Out), a song by JoJo …   Wikipedia

  • get-out clause — ➔ clause * * * get out clause UK US noun [C] UK INFORMAL ► LAW part of an agreement that allows someone to avoid doing something that they normally would have to do: »Club officials allowed the German player to insert a get out clause in his… …   Financial and business terms

  • get-out — get ,out adjective MAINLY BRITISH INFORMAL allowing you to avoid an obligation or a difficult situation: a get out clause as all get out AMERICAN MAINLY SPOKEN used for emphasizing how strong a quality or behavior is: as boring/smart/mean/pretty… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • get-out — [get′out΄] n. escape from an unpleasant situation ☆ all get out Informal the extreme degree, quality, etc. [big as all get out] …   English World dictionary

  • Get Up, Get Out! — Сингл Дата выпуска 1998 Записан 1996 Жанр Альтернативный метал Лейбл Universal / Republic Records Get Up, Get Out (пер. Вставай, Вали!) это песня с дебютного, одноимённого альбома группы …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»