Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ē-mergō

  • 1 mergō

        mergō mersī, mersus, ere    [MERG-], to dip, dip in, immerse, plunge, sink, bury: se in mari: putealibus undis, O.: mersa navis, Cu.: te sub aequore, V.: Ter matutino Tiberi mergetur, bathe, Iu. — To engulf, swallow up, overwhelm: te mersurae aquae, O.: mersā rate, Iu.— To plunge, thrust, drive, bury: mersisque in corpore rostris, O.— To cover, bury, hide: suos in cortice voltūs, O.—Fig., to plunge, sink, overwhelm, cover, bury, immerse, ruin: quae forma viros fortunave mersit, V.: quem funere mersit acerbo, brought to a painful death, V.: se in voluptates, L.: Quosdam mergit longa honorum Pagina, drags down, Iu.: mersus secundis rebus, overwhelmed with prosperity, L.: vino somnoque mersi, buried in drunken sleep, L.: rebus mersis in ventrem, swallowed up, Iu.: mergentibus sortem usuris, sinking his capital, L.: mersis fer opem rebus, to utter distress, O.
    * * *
    mergere, mersi, mersus V
    dip, plunge, immerse; sink, drown, bury; overwhelm

    Latin-English dictionary > mergō

  • 2 mergo

    mergo, si, sum, 3, v. a. [cf. Sanscr. madsh-, majan, to dip; Zend, masga, marrow; Germ. Mark; Engl. marrow], to dip, dip in, immerse; absol. also to plunge into water, to sink.
    I.
    Lit. (class.):

    eos (pullos) mergi in aquam jussit,

    Cic. N. D. 2, 3, 7:

    aves, quae se in mari mergunt,

    id. ib. 2, 49, 124:

    putealibus undis,

    Ov. Ib. 391:

    Stygia undā,

    id. M. 10, 697:

    prodigia indomitis merge sub aequoribus,

    Tib. 2, 5, 80:

    ab hoc (the sword-fish) perfossas naves mergi,

    Plin. 32, 2, 6, § 15:

    mersa navis omnes destituit,

    Curt. 4, 8, 8:

    mersa carina,

    Luc. 3, 632:

    cum coepisset mergi,

    Vulg. Matt. 14, 30:

    in immensam altitudinem mergi, ac sine ulla respirandi vice perpeti maria,

    Sen. Dial. 4, 12, 4:

    naves,

    Eutr. 2, 20:

    partem classis,

    Vell. 2, 42, 2:

    pars maxima classis mergitur,

    Luc. 3, 753 sq.:

    nec me deus aequore mersit,

    Verg. A. 6, 348:

    sub aequora,

    Ov. M. 13, 948; Luc. 3, 753:

    ter matutino Tiberi mergetur,

    bathe, Juv. 6, 523.— Poet., of overwhelming waters, to engulf, swallow up, overwhelm, etc.:

    sic te mersuras adjuvet ignis aquas,

    Ov. Ib. 340:

    mersa rate,

    Juv. 14, 302.—
    B.
    Transf.
    1.
    To sink down, sink in, to plunge, thrust, or drive in, to fix in, etc. ( poet. and post-Aug. prose):

    palmitem per jugum mergere, et alligare,

    to thrust, push, Plin. 17, 22, 35, § 180:

    aliquem ad Styga,

    Sen. Thyest. 1007:

    manum in ora (ursae),

    to thrust into, Mart. 3, 19, 4:

    mersisque in corpore rostris Dilacerant (canes) falsi dominum sub imagine cervi,

    Ov. M. 3, 249: fluvius in Euphratem mergitur, runs or empties into, Plin. 6, 27, 31, § 128: visceribus ferrum. to thrust into, Claud. ap. Eutr. 1, 447.—Of heavenly bodies, etc.:

    Bootes, Qui vix sero alto mergitur Oceano,

    sinks into, Cat. 66, 68.—
    2.
    In partic., to hide, conceal:

    mersitque suos in cortice vultus,

    Ov. M. 10, 498:

    vultum,

    Sen. Herc. Oet. 1348:

    diem or lucem, of the setting of the sun,

    id. Thyest. 771:

    terra caelum mergens, i. e. occidentalis, because there the sky seems to sink into the sea,

    Luc. 4, 54. —Of those on board a vessel: mergere Pelion et templum, i. e. to sail away from until they sink below the horizon:

    condere,

    Val. Fl. 2, 6.—
    II.
    Trop., to plunge into, sink, overwhelm, cover, bury, immerse, drown:

    aliquem malis,

    Verg. A. 6, 512:

    funere acerbo,

    to bring to a painful death, id. ib. 11, 28:

    mergi in voluptates,

    to plunge into, yield one's self up to sensual delights, Curt. 10, 3, 9:

    se in voluptates,

    Liv. 23, 18:

    mergit longa atque insignis honorum pagina,

    Juv. 10, 57.—Esp. in part. pass.:

    Alexander mersus secundis rebus,

    overwhelmed with prosperity, Liv. 9, 18:

    vino somnoque mersi jacent,

    dead drunk and buried in sleep, id. 41, 3; Luc. 1, 159; cf.:

    lumina somno,

    Val. Fl. 8, 66:

    cum mergeretur somno,

    Vulg. Act. 20, 9.—Esp. of those whose fortune is swallowed up in debts or debauchery: mersus foro, bankrupt, Plaut [p. 1137] Ep. 1, 2, 13:

    aere paterno Ac rebus mersis in ventrem,

    Juv. 11, 39:

    censum domini,

    Plin. 9, 17, 31, § 67:

    mergentibus sortem usuris,

    sinking, destroying his capital, Liv. 6, 14:

    ut mergantur pupilli,

    be robbed of their fortune, ruined, Dig. 27, 4, 3:

    mersis fer opem rebus,

    bring aid to utter distress, Ov. M. 1, 380.—Of drinking to excess:

    potatio quae mergit,

    Sen. Ep. 12.

    Lewis & Short latin dictionary > mergo

  • 3 dē-mergō

        dē-mergō sī, sus, ere,    to sink, submerge, plunge, dip, immerse, bury: caput: demersis rostris, V.: in Tusci demersus fluminis undis, O.: naves, L.: orbes (of the sun), i. e. to set, O.: dapes in alvum, O. — Fig., to plunge, cast down, lower, overwhelm: animus caelestis quasi demersus in terram: quem extulerat, demergere est adorta (fortuna), N.: patriam demersam extuli: demersae leges alicuius opibus: plebs aere alieno demersa, L.: domus ob lucrum Demersa exitio, H.

    Latin-English dictionary > dē-mergō

  • 4 ē-mergō

        ē-mergō sī, sus, ere,    to bring forth, bring to light, raise up: e gurgite voltūs, Ct.: sum visus emersus e flumine. — Fig., to extricate oneself, raise oneself up, rise: ex malis se, N.: emersus ex tenebris: velut emerso ab admiratione animo, L. — Intrans, to come forth, come up, come out, arise, rise, emerge: equus emersit e flumine: de paludibus, L.: ex Antiati in Appiam, to escape: aves, quae se in mari mergerent: quae cum emersissent: sonus (solis) emergentis, Ta.—Fig., to extricate oneself, rise, escape, come forth, free oneself, emerge, get clear, appear: quā ex vitā emersit: ex paternis probris: ex omni saevitiā fortunae (virtus) emersura, L.: incredibile est quantum civitates emerserint, elevated themselves: Haud facile emergunt, quorum, etc., become famous, Iu.: depressa veritas emergit: res, unde emergi non potest, T.: ex quo magis emergit, quale sit, etc.

    Latin-English dictionary > ē-mergō

  • 5 sub-mergō (summ-)

        sub-mergō (summ-) sī, sus, ere,    to dip, plunge under, sink, overwhelm, submerge: submersus equus voraginibus: genera submersarum beluarum: navis submersa, Cs.: ferrum submersum in undā, O.: ipsos ponto, V.: procellis submersi sumus, L.

    Latin-English dictionary > sub-mergō (summ-)

  • 6 mersō

        mersō āvī, ātus, āre, freq.    [mergo], to dip, immerse: gregem fluvio, V.: mersor civilibus undis, plunge into, H.
    * * *
    mersare, mersavi, mersatus V
    dip (in), immerse; overwhelm, drown

    Latin-English dictionary > mersō

  • 7 mersus

        mersus    P. of mergo.

    Latin-English dictionary > mersus

  • 8 demergo

    dē-mergo, si, sum, 3, v. a., to sink, submerge, to plunge into, to dip (class.).
    I.
    Lit.:

    candens ferrum in gelidum imbrem,

    Lucr. 6, 149:

    pars remorum demersa liquore,

    id. 4, 441; cf.: cornix demersit caput, Cic. poët. Div. 1, 8 fin.;

    and demersis aequora rostris Ima petunt,

    Verg. A. 9, 119:

    Marium senile corpus paludibus occultasse demersum,

    Cic. Sest. 22, 50; cf. id. Div. 2, 68; id. Fin. 2, 32, 105:

    navem,

    Plin. 32, 2, 6, § 15: triremem hostium perforare et demergere, Auct. B. Alex. 25, 5; 31 fin.:

    pullos mari,

    Suet. Tib 2; and in pass. of a person:

    vehementi circio bis paene demersus est,

    id. Claud. 17:

    plebem in fossas cloacasque exhauriendas,

    i. e. to busy, employ, Liv. 1, 59; cf.:

    vultum in undas,

    Prop. 3, 18, 9 (4, 17, 9 M.):

    metalla,

    Plin. H. N. 33 prooem.: stirpem, to sink or set in, to plant (with deponere), Col. 3, 18, 2 sq.; cf.

    surculos,

    Pall. Febr. 17, 3:

    dapes in alvum,

    Ov. M. 15, 105; cf. id. ib. 6, 664: si quando nos demersimus, ut qui urinantur, Cic. Ac. Fragm. ap. Non. 474, 27.— Poet.:

    colla demersere humeris (i. e. absconderunt),

    Stat. Th. 6, 850.—
    B.
    Esp. of the sun-god, etc., to sink in the sea, cause to set ( poet.):

    sex ubi sustulerit totidem demerserit orbes purpureum rapido qui vehit axe diem,

    Ov. F. 3, 517 sq.:

    Titan igniferi tantum demerserat orbis, quantum, etc.,

    Luc. 3, 41 sq. —
    C.
    Intrans., to set (late Lat.):

    demergit sol et nascitur,

    Min. Fel. 34, 11.—
    II.
    Trop., to sink, depress, overwhelm:

    animus depressus et quasi demersus in terram,

    Cic. de Sen. 21:

    demersae leges alicujus opibus, emergunt aliquando,

    id. Off. 2, 7, 24:

    patriam demersam extuli,

    id. Sull. 31, 87; cf. Nep. Dion, 6;

    and concidit domus, ob lucrum demersa exitio,

    Hor. Od. 3, 16, 13:

    plebs aere alieno demersa,

    Liv. 2, 29, 8; cf. id. 6, 27, 6:

    Rheam in perpetuam virginitatem demersit,

    Just. 43, 2.—P. a., dēmersus, a, um, depressed. —Comp.:

    pulsus, Coel. Am. Acut. 2, 32, 165: qui demersiora scrutantur,

    Rufin. Origen in Cant. 3, p. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > demergo

  • 9 emergo

    ē-mergo, si, sum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to bring forth, bring to light, raise up (very rare; mostly with se, or pass. in mid. sense), to come forth, come out, to rise up, emerge (not in Plaut., Caes., Verg., or Hor.).
    A.
    Lit.:

    emersere e gurgite vultus Nereides,

    Cat. 64, 14:

    ex undis Cancri pars sese emergit in astra,

    Manil. 5, 198;

    se torrens imo hiatu,

    Auct. Aetn. 118:

    se lux pelago,

    Avien. Perieg. 126:

    tibi (somnianti) subito sum visus emersus e flumine,

    Cic. Div. 2, 68; so,

    emersus e palude,

    Liv. 1, 13:

    emersus paludibus,

    Tac. A. 1, 65.— Poet.:

    cernis et emersas in lucem tendere noctes,

    Ov. M. 15, 186;

    nox emersa,

    id. F. 3, 399.—
    B.
    Trop., to extricate or free one's self, to raise one's self up, to rise:

    sese ex malis,

    Ter. And. 3, 3, 30 Ruhnk.; so Nep. Att. 11, 1:

    homo emersus subito ex diuturnis tenebris lustrorum ac stuprorum,

    Cic. Sest. 9; cf.:

    tu emersus e caeno,

    id. Vatin. 7, 17:

    velut emerso ab admiratione animo,

    Liv. 8, 7 fin. —Once perh. act.:

    ut possim rerum tantas emergere moles,

    Manil. 1, 116.—Far more freq. and class.,
    II.
    Neutr. (i. q. the preceding emergere se), to come forth, come up, arise, emerge.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    equus emersit e flumine,

    Cic. Div. 2, 31 fin.:

    e vadis,

    id. Cael. 21:

    ex alto,

    id. Fin. 4, 23, 64:

    de paludibus,

    Liv. 22, 3:

    ab infima ara (anguis),

    Cic. Div. 1, 33, 72:

    sub exsistentibus glebis (pisces),

    Liv. 42, 2: extra aquam Plin. 13, 18, 32, § 109; 2, 88, 89, § 203:

    foras (with exsilire),

    Lucr. 2, 200:

    ad ortus,

    id. 5, 697:

    in suam lucem (luna),

    Liv. 44, 37 et saep.:

    ex Antiati in Appiam ad Tres Tabernas,

    to get away, escape, Cic. Att. 2, 12, 2; cf.:

    e patrio regno (with Cappadociae latebris se occultare),

    id. de Imp. Pomp. 3:

    aegre in apertos campos (Manlius),

    Liv. 21, 25 al. — Absol.:

    aves, quae se in mari mergerent: quae cum emersissent, etc.,

    Cic. N. D. 2, 49; cf. id. Fin. 3, 14 fin.: sol. id. Arat. 76 (also, id. N. D. 2, 44, 113); Tac. G. 45; cf.

    stellae,

    Plin. 2, 14, 11, § 58 al. — Impers. tot res repente circumvallant, unde emergi non potest, Ter. Ad. 3, 2, 4.—
    2.
    In partic., to come forth, come up, break forth, as a plant or animal, when it springs up or is born:

    viriditas e vaginis emergit, etc.,

    Cic. de Sen. 15, 51; cf.:

    flos ex caule,

    Plin. 21, 17, 66, § 106:

    totus infans utero,

    id. 11, 51, 112, § 270:

    ova,

    id. 10, 52, 74, § 145:

    ventus,

    id. 2, 82, 84, § 198.—
    B.
    Trop., to extricate one's self from, to raise one's self up, to emerge, get clear:

    ex sermone emersit,

    Cic. Cael. 31, 75:

    ex miserrimis naturae tuae sordibus,

    id. Pis. 12, 27:

    ex peculatus judicio,

    id. Verr. 2, 1, 5:

    ex paternis probris ac vitiis,

    id. ib. 2, 3, 69:

    ex mendicitate,

    id. Vatin. 9 fin.:

    vixdum e naufragiis prioris culpae cladisque,

    Liv. 5, 52, 1:

    ex obnoxia pace,

    id. 9, 10:

    ex omni saevitia fortunae (virtus),

    id. 25, 38; Dig. 47, 10, 5 fin.: cum tam multa ex illo mari (sc. Ponto) bella emerserint, have arisen, [p. 642] broken out, Cic. Verr. 2, 4, 58:

    equidem multos vidi emersisse aliquando, et se ad frugem bonam, ut dicitur, recepisse,

    have raised themselves up, have risen, Cic. Cael. 12:

    hac autem re incredibile est quantum civitates emerserint,

    have raised themselves up, elevated themselves, id. Att. 6, 2, 4; cf.:

    ad summas opes,

    Lucr. 2, 13; 3, 63:

    in quod fastigium,

    Vell. 2, 65; Juv. 3, 164:

    quamvis enim demersae sint leges, emergunt tamen haec aliquando,

    Cic. Off. 2, 7, 24; cf. id. Clu. 65, 183:

    nunc emergit amor,

    id. Att. 9, 10, 2; cf.

    dolor,

    id. ib. 9, 6, 5:

    ex quo magis emergit, quale sit decorum illud, etc.,

    appears, is evident, id. Off. 1, 31; cf.:

    tanti sceleris indicium per Fulviam emersit,

    Flor. 4, 1, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > emergo

  • 10 immergo

    immergo ( inm-), si, sum, 3 ( perf. sync. immersti, Plaut. Bacch. 4, 4, 26; acc. to the second conj., inf. pres. pass. immergeri, Col. 5, 9, 3), v. a. [in-mergo], to dip, plunge, sink, or stick into any thing, to immerse (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    manus in aquam ferventem,

    Plin. 28, 6, 15, § 144:

    immersus in flumen,

    Cic. Univ. 13:

    in aqua cui subinde (ferrum) candens immergitur,

    Plin. 34, 14, 41, § 144:

    nautas pelago,

    Ov. M. 4, 423:

    partem arboris deflexam terrae,

    Col. 5, 6, 30:

    aliquem spumosā undā,

    Verg. A. 6, 174:

    immergi melle cotoneà,

    Plin. 15, 17, 18, § 60:

    manus,

    Ov. M. 13, 563:

    se in aquam,

    Plin. 11, 25, 30, § 90:

    se alto (belua),

    Curt. 4, 4.—

    Mid.: ubi Hister amnis inmergitur,

    i. e. pours itself into the sea, Plin. 4, 11, 18, § 41:

    at quidem tute errasti, quom parum inmersti ampliter (sc. manus),

    did not dip deep enough, Plaut. Bacch. 4, 4, 26.—
    B.
    Transf., in gen.: se aliquo, to throw or plunge one's self into any thing, to betake one's self anywhere:

    immersit aliquo sese credo in ganeum,

    Plaut. Men. 5, 1, 3:

    se in contionem mediam,

    id. ib. 3, 1, 3:

    inter mucrones se hostium immersit,

    Just. 33, 2.—
    II.
    Trop.:

    se blanditiis et assentationibus in alicujus consuetudinem,

    Cic. Clu. 13, 36:

    se studiis,

    Sen. Cons. ad Polyb. 37:

    se penitus Pythagorae praeceptis,

    Val. Max. 4, 1, 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > immergo

  • 11 inmergo

    immergo ( inm-), si, sum, 3 ( perf. sync. immersti, Plaut. Bacch. 4, 4, 26; acc. to the second conj., inf. pres. pass. immergeri, Col. 5, 9, 3), v. a. [in-mergo], to dip, plunge, sink, or stick into any thing, to immerse (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    manus in aquam ferventem,

    Plin. 28, 6, 15, § 144:

    immersus in flumen,

    Cic. Univ. 13:

    in aqua cui subinde (ferrum) candens immergitur,

    Plin. 34, 14, 41, § 144:

    nautas pelago,

    Ov. M. 4, 423:

    partem arboris deflexam terrae,

    Col. 5, 6, 30:

    aliquem spumosā undā,

    Verg. A. 6, 174:

    immergi melle cotoneà,

    Plin. 15, 17, 18, § 60:

    manus,

    Ov. M. 13, 563:

    se in aquam,

    Plin. 11, 25, 30, § 90:

    se alto (belua),

    Curt. 4, 4.—

    Mid.: ubi Hister amnis inmergitur,

    i. e. pours itself into the sea, Plin. 4, 11, 18, § 41:

    at quidem tute errasti, quom parum inmersti ampliter (sc. manus),

    did not dip deep enough, Plaut. Bacch. 4, 4, 26.—
    B.
    Transf., in gen.: se aliquo, to throw or plunge one's self into any thing, to betake one's self anywhere:

    immersit aliquo sese credo in ganeum,

    Plaut. Men. 5, 1, 3:

    se in contionem mediam,

    id. ib. 3, 1, 3:

    inter mucrones se hostium immersit,

    Just. 33, 2.—
    II.
    Trop.:

    se blanditiis et assentationibus in alicujus consuetudinem,

    Cic. Clu. 13, 36:

    se studiis,

    Sen. Cons. ad Polyb. 37:

    se penitus Pythagorae praeceptis,

    Val. Max. 4, 1, 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inmergo

  • 12 mergito

    mergĭto, 1, v. a. freq. [mergo], to dip in, immerse:

    ter mergitamur, i. e. baptizamur (al. mersitamur),

    Tert. de Cor. Milit. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > mergito

  • 13 mergulus

    1.
    mergŭlus, i, m. [mergo], the wick of a lamp: mergulus, elluchnion, Gloss. Gr. and Lat.
    2.
    mergŭlus, i, m. dim. [mergus], a diver, a kind of bird, Vulg. Lev. 11, 17; id. Deut. 14, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > mergulus

  • 14 mergus

    mergus, i, m. [mergo].
    I.
    A diver, a kind of water-fowl, Varr. L. L. 5, § 78 Müll.:

    praesagiunt pluviam mergi,

    Plin. 18, 35, 87, § 362:

    mergi maria fugientes,

    id. ib.; Ov. M. 8, 625; cf.: aequor amat;

    nomenque tenet, quia mergitur illo,

    id. ib. 11, 795; Hor. Epod. 10, 22.—Jestingly:

    mergus agrarius, of one who is eager to possess lands,

    Capitol. Pertin. 9.—
    II.
    A vine-layer, Col. 4, 15, 1; Pall. 3, 16, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > mergus

  • 15 mersio

    mersĭo, ōnis, f. [mergo], a dipping in, immersion: mersio, buthisis, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > mersio

  • 16 mersus

    mersus, a, um, Part., from mergo.

    Lewis & Short latin dictionary > mersus

  • 17 merto

    merto, 1, v. freq. a. [mergo], a collat. form of merso, to immerse, overwhelm (anteclass.): mertat pro mersat dicebant, Paul. ex Fest. p. 124 Müll.; cf. Quint. 1, 4, 14: quos hic non mertet metus, Att. ap. Non. 138, 33; 138, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > merto

  • 18 remergo

    rĕ-mergo, ĕre, v. a., to dip in or immerse again; trop.:

    soporis altitudine remerguntur,

    Aug. Conf. 8, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > remergo

  • 19 submergo

    sum-mergo ( subm-), si, sum, 3, v. a., to dip or plunge under, to sink, overwhelm, submerge, submerse.
    I.
    Lit. (class.; most freq. pass.):

    summersus equus voraginibus,

    Cic. Div. 1, 33, 73:

    genera summersarum beluarum,

    id. N. D. 2, 39, 100:

    salgama semper jure summersa,

    Col. 12, 4, 5: navis summersa, * Caes. B. C. 3, 39:

    ferrum summersum in undā, Ov M. 12, 279: ipsos potuit summergere ponto,

    Verg. A. 1, 40:

    quod (saxum) tumidis submersum tunditur olim Fluctibus,

    id. ib. 5, 125:

    aliquot procellis summersi paene sumus,

    Liv. 24, 8, 13:

    summersas obrue puppes,

    Verg. A. 1, 69:

    navem,

    Tac. A. 14, 5: omnes quondam terrae [p. 1801] submersae profundo fuerunt, Just. 2, 1, 17. —
    II.
    Trop. (post-class. and very rare):

    virtus summersa tenebris, Claud. lV. Cons. Hon. 221: publicatam summergere lectionem,

    to suppress, Arn. 3, 104.

    Lewis & Short latin dictionary > submergo

  • 20 summergo

    sum-mergo ( subm-), si, sum, 3, v. a., to dip or plunge under, to sink, overwhelm, submerge, submerse.
    I.
    Lit. (class.; most freq. pass.):

    summersus equus voraginibus,

    Cic. Div. 1, 33, 73:

    genera summersarum beluarum,

    id. N. D. 2, 39, 100:

    salgama semper jure summersa,

    Col. 12, 4, 5: navis summersa, * Caes. B. C. 3, 39:

    ferrum summersum in undā, Ov M. 12, 279: ipsos potuit summergere ponto,

    Verg. A. 1, 40:

    quod (saxum) tumidis submersum tunditur olim Fluctibus,

    id. ib. 5, 125:

    aliquot procellis summersi paene sumus,

    Liv. 24, 8, 13:

    summersas obrue puppes,

    Verg. A. 1, 69:

    navem,

    Tac. A. 14, 5: omnes quondam terrae [p. 1801] submersae profundo fuerunt, Just. 2, 1, 17. —
    II.
    Trop. (post-class. and very rare):

    virtus summersa tenebris, Claud. lV. Cons. Hon. 221: publicatam summergere lectionem,

    to suppress, Arn. 3, 104.

    Lewis & Short latin dictionary > summergo

См. также в других словарях:

  • Mergo —   Comune   Comune di Mergo …   Wikipedia

  • Mergo — Mergo …   Wikipedia Español

  • Mergo — Administration Pays  Italie Région …   Wikipédia en Français

  • mergo — (del lat. «mergus») m. Somormujo (ave palmípeda). * * * mergo. (Del lat. mergus). m. somorgujo …   Enciclopedia Universal

  • mergo — (Del lat. mergus). m. somorgujo …   Diccionario de la lengua española

  • Mergo — Original name in latin Mergo Name in other language Mergo, merugo State code IT Continent/City Europe/Rome longitude 43.47236 latitude 13.03677 altitude 363 Population 970 Date 2012 02 15 …   Cities with a population over 1000 database

  • mergo — 1mèr·go s.m. 1. TS ornit.com. → smergo 2. TS ornit. uccello del genere Mergo | con iniz. maiusc., genere della sottofamiglia degli Anatini, comprendente cinque specie, di cui una estinta {{line}} {{/line}} DATA: 1Є metà XIV sec. ETIMO: dal lat.… …   Dizionario italiano

  • mergo — {{hw}}{{mergo}}{{/hw}}V. smergo …   Enciclopedia di italiano

  • mergo — pl.m. merghi …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • mergo — sustantivo masculino cuervo marino, cormorán, somorgujo, mergánsar, zaramagullón …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • mergogauda — sm. (1) Pn mergininkas: Tai mergogauda geras! Brb …   Dictionary of the Lithuanian Language

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»