Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to+cast+down

  • 61 conicio

    cōnĭcĭo (also conjĭcio and cōicio; cf. Munro ad Lucr. 2, 1061; Laber. ap. Gell. 16, 7, 5), jēci, jectum, 3, v. a. (arch. temp. perf. conjexi, Plaut. Trin. 3, 2, 99) [jacio].
    I.
    To throw or bring together, to unite, = cogo, colligo.
    A.
    Lit. (very rare):

    cum semina rerum coaluerint quae, conjecta repente, etc.,

    Lucr. 2, 1061; cf. id. 2, 1073 sq.:

    palliolum in collum,

    Plaut. Ep. 2, 2, 10; id. Capt. 4, 1, 12 (cf. id. ib. 4, 2, 9:

    collecto pallio): sarcinas in medium,

    Liv. 10, 36, 1 Weissenb. (MSS. in medio); ib. § 13; 31, 27, 7: tecta, quae conjectis celeriter stramentis erant inaedificata, Auct. B. G. 8, 5. —
    B.
    Trop.
    1.
    To throw together in speaking, to dispute, contend, discuss, manage judicially (ante-class.): verba inter sese, to bandy words, Afran. ap. Non. p. 267, 28;

    so without verba: noli, mea mater, me praesente cum patre, conicere,

    id. ib. p. 267, 30;

    p. 268, 3: causam conicere hodie ad te volo (conicere, agere, Non.),

    id. ib. p. 267, 32; cf. the law formula: ante meridiem causam coiciunto, Fragm. XII. Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20; and Gell. 17, 2, 10.—
    2.
    Like the Gr. sumballein (v. Lidd. and Scott in h. v. III. 2.), to put together logically, connect, unite; hence (causa pro effectu), to draw a conclusion from collected particulars, to conclude, infer, conjecture (not in Quint., who very freq. employed the synon. colligo):

    aliquid ex aliquā re,

    Lucr. 1, 751; 2, 121; Nep. Eum. 2, 2; id. Timoth. 4, 2:

    annos sexaginta natus es aut plus, ut conicio,

    Ter. Heaut. 1, 1, 11:

    quid illud mali est? nequeo satis mirari, neque conicere,

    id. Eun. 3, 4, 9:

    cito conjeci, Lanuvii te fuisse,

    Cic. Att. 14, 21, 1:

    de futuris,

    Nep. Them. 1, 4:

    quam multos esse oporteret, ex ipso navigio,

    Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71:

    conicito, possisne necne, etc.,

    Plaut. Cas. 1, 1, 6:

    tu conicito cetera, Quid ego ex hac inopiā capiam,

    Ter. Phorm. 1, 3, 15.—
    b.
    In partic., t. t. of the lang. of augury, to prophesy, foretell, divine from omens, signs ( a dream, oracle, etc.); to interpret an omen, a dream, an oracle, etc.:

    somnium huic,

    Plaut. Curc. 2, 2, 3:

    qui de matre suaviandā ex oraculo Apollinis tam acute arguteque conjecerit,

    Cic. Brut. 14, 53:

    male conjecta maleque interpretata falsa sunt, etc.,

    id. Div. 1, 52, 119; cf. id. ib. 2, 31, 66:

    num igitur quae tempestas impendeat vatis melius coniciet quam gubernator? etc.,

    id. ib. 2, 5, 12:

    bene qui coniciet, vatem hunc perhibebo optumum (transl. of a Greek verse),

    id. ib. 2, 5, 12; cf. conjectura, II., conjector, and conjectrix.—
    II.
    To throw, cast, urge, drive, hurl, put, place, etc., a person or thing with force, quickly, etc., to or towards; and conicere se, to betake, cast, or throw one's self hastily or in flight somewhere (very freq. and class. in prose and poetry).
    A.
    Lit.
    (α).
    With in:

    tela in nostros,

    Caes. B. G. 1, 26; 1, 46; Nep. Dat. 9, 5:

    pila in hostes,

    Caes. B. G. 1, 52: aliquem in carcerem, Cic. Verr. 2, 5, 7, § 17; id. Tusc. 1, 40, 96; Suet. Caes. 17:

    in vincula,

    Caes. B. G. 4, 27; Sall. C. 42, 3; Nep. Milt. 7 fin.; id. Paus. 3, 5; id. Pelop. 5, 1; Liv. 29, 9, 8, and id. 19, 2, 4 et saep.:

    in catenas,

    Caes. B. G. 1, 47 fin.; Liv. 29, 21, 2:

    in compedes,

    Suet. Vit. 12:

    in custodiam,

    Nep. Phoc. 3, 4; Gai Inst. 1, 13; Suet. Aug. 27 al.: incolas vivos constrictosque in flammam, Auct. B. Afr. 87; cf.:

    te in ignem,

    Plaut. Rud. 3, 4, 64:

    in eculeum,

    Cic. Tusc. 5, 5, 13:

    hostem in fugam,

    Caes. B. G. 4, 12:

    exercitum in angustias,

    Curt. 5, 3, 21:

    navem in portum (vis tempestatis),

    Cic. Inv. 2, 32, 98:

    serpentes vivas in vasa fictilia,

    Nep. Hann. 10, 4:

    cultros in guttura velleris atri,

    to thrust into, Ov. M. 7, 245; cf.:

    ferrum in guttura,

    id. ib. 3, 90:

    se in signa manipulosque,

    Caes. B. G. 6, 40:

    se in paludem,

    Liv. 1, 12, 10:

    se in sacrarium,

    Nep. Them. 8, 4:

    se in ultimam provinciam Tarsum usque,

    Cic. Att. 5, 16, 4:

    se in fugam,

    id. Cael. 26, 63; so,

    se in pedes,

    to take to one's heels, Ter. Phorm. 1, 4, 13 (cf.: se conferre in pedes, Enn. ap. Non. p. 518, 20, and Plaut. Bacch. 3, 1, 7; and:

    quin, pedes, vos in curriculum conicitis?

    id. Merc. 5, 2, 91):

    se intro,

    Lucil. 28, 47; Ter. Heaut. 2, 3, 36.—
    (β).
    With dat. (rare):

    alii spolia... Coniciunt igni,

    Verg. A. 11, 194:

    huic dea unum anguem Conicit,

    id. ib. 7, 347:

    facem juveni conjecit,

    id. ib. 7, 456:

    conjectaque vincula collo accipit,

    thrown about the neck, Ov. Tr. 4, 1, 83.—
    (γ).
    With ad:

    animus domicilia mutet ad alias animalium formas conjectus,

    removed, transposed, Sen. Ep. 88, 29.—
    (δ).
    With acc. alone (mostly poet.):

    magnus decursus aquaï Fragmina coniciens silvarum arbustaque tota,

    bearing down, prostrating, Lucr. 1, 284:

    jaculum,

    Verg. A. 9, 698:

    tela,

    Ov. M. 5, 42:

    cultros,

    id. ib. 15, 735:

    thyrsos,

    id. ib. 11, 28:

    venabula manibus,

    id. ib. 12, 454:

    domus inflammata conjectis ignibus,

    Cic. Att. 4, 3, 2:

    telum inbelle sine ictu,

    Verg. A. 2, 544.—
    (ε).
    With inter:

    jaculum inter ilia,

    Ov. M. 8, 412.—
    B.
    Trop., to bring, direct, turn, throw, urge, drive, force something eagerly, quickly to or towards, etc.
    (α).
    With in:

    aliquem in morbum ex aegritudine,

    Plaut. Poen. prol. 69:

    aliquem in laetitiam,

    Ter. Heaut. 2, 3, 51:

    (hostes) in terrorem ac tumultum,

    Liv. 34, 28, 3:

    in metum,

    id. 39, 25, 11:

    in periculum,

    Suet. Oth. 10:

    rem publicam in perturbationes,

    Cic. Fam. 12, 1, 1:

    aliquem in nuptias,

    Ter. And. 3, 4, 23; cf. id. ib. 3, 5, 14;

    4, 1, 43: (Catilinam) ex occultis insidiis in apertum latrocinium,

    Cic. Cat. 2, 1, 1:

    aliquem in tricas,

    Plaut. Pers. 5, 2, 18; Liv. 36, 12, 4:

    se in saginam ad regem aliquem,

    Plaut. Trin. 3, 2, 99: se mirificam in latebram, to fly to (in disputing), Cic. Div. 2, 20, 46:

    se in noctem,

    to commit one's self to the night, travel by night, id. Mil. 19, 49: se mente ac voluntate in versum, to devote or apply one's self with zeal to the art of poetry, id. de Or. 3, 50, 194:

    oculos in aliquem,

    id. Clu. 19, 54; id. Lael. 2, 9; Tac. H. 1, 17:

    orationem tam improbe in clarissimos viros,

    Cic. Sest. 18, 40:

    tantam pecuniam in propylaea,

    to throw away, squander, id. Off. 2, 17, 60; cf.:

    cum sestertium milies in culinam conjecisset (Apicius),

    Sen. Cons. Helv. 10, 9:

    culpam in unum vigilem,

    Liv. 5, 47, 10:

    crimina in tuam nimiam diligentiam,

    Cic. Mur. 35, 73:

    maledicta in ejus vitam,

    id. Planc. 12, 31: causas tenues simultatum in gregem locupletium, i. e. to cause, occasion, Auct. B. Alex. 49:

    crimen in quae tempora,

    Liv. 3, 24, 5:

    omen in illam provinciam,

    Cic. Verr. 2, 2, 6, § 18.—
    (β).
    Absol.:

    oculos,

    Cic. de Or. 2, 55, 225:

    petitiones ita conjectae (the fig. taken from aiming at a thing with weapons),

    id. Cat. 1, 6, 15: in disputando conjecit illam vocem Cn. Pompeius, omnes oportere senatui dicto audientes esse, threw out or let fall, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 4.—
    * (γ).
    With sub:

    id vos sub legis superbissimae vincula conicitis,

    Liv. 4, 4, 10.—
    2.
    Of a verbal bringing forward, etc., to urge, press, treat, adduce: rem ubi paciscuntur, in comitio aut in foro causam coiciunto, XII. Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20: causam coicere ad te volo, Afran. ap. Non. p. 267, 32 (Com. Rel. v. 216 Rib.):

    verba inter se acrius,

    id. ib. p. 267, 27 (Com. Rel. v. 309 ib.): is cum filio Cojecerat nescio quid de ratiunculā, id. ap. Suet. Vit. Ner. 11 (Com. Rel. v. 191 ib.).—
    3.
    To throw, place, put into, include in, etc.: eum fasciculum, quo illam (epistulam) conjeceram, Cic. Att. 2, 13, 1:

    ex illo libello, qui in epistulam conjectus est,

    id. ib. 9, 13, 7:

    conjeci id (prooemium) in eum librum, quem tibi misi,

    id. ib. 16, 6, 4:

    pluraque praeterea in eandem epistulam conjeci,

    id. ib. 7, 16, 1; cf.:

    quod multos dies epistulam in manibus habui... ideo multa conjecta sunt aliud alio tempore,

    id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 23:

    legem in decimam tabulam,

    id. Leg. 2, 25, 64; id. Caecin. 22, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > conicio

  • 62 permitto

    per-mitto, mīsi, missum, 3, v. a., to let go through, suffer to pass through.
    I.
    Lit. (very rare): fenestellae permittant columbas ad introitum exitumque, Pall. 1, 24, 1. —
    II.
    Transf., to let go, let loose:

    equos permittunt in hostem,

    i. e. ride at full speed, Liv. 3, 61: equum concitatum ad hostium aciem, Sisenn. ap. Non. 162, 3:

    se incautius in hostem,

    i. e. to rush upon, Hirt. B. G. 8, 48: multi ex summo se permitterent, sprang down, Sisenn. ap. Non. 162, 5:

    gregem campo,

    to turn out into, Nemes. Ecl. 7.—Mid., to spread, extend, reach: odor possit permitti longius, spreads farther, Lucr 4, 688:

    deserta regio ad Arimphaeos usque permittitur,

    extends, Mel. 1, 19, 20.—
    2.
    In partic.
    a.
    To send away, export:

    caseos trans maria,

    Col. 7, 8, 6.—
    b.
    To let fly, cast, hurl, throw, so as to reach the mark:

    saxum permittit in hostem,

    Ov. M. 12, 282; 14, 182:

    longius tela,

    Hirt. B. G. 8, 9:

    quācumque datur permittere visus,

    to direct, cast, Sil. 3, 534.—
    B.
    Trop.
    1.
    To let loose, let go (rare):

    tribunatum,

    to make free use of, exercise without reserve, Liv. 2, 56:

    se ad aliquam rem,

    to strive after a thing, Gell. 6, 16, 1:

    habenas equo,

    Tib. 4, 1, 92.—
    2.
    To give up, leave, intrust, surrender, commit (class.;

    syn.: committo, commendo): totum ei negotium permisi,

    Cic. Q. Fr. 2, 9, 2:

    permittitur infinita potestas,

    id. Agr. 2, 13, 33:

    aliquem judicum potestati,

    id. Font. 14, 40:

    alicui summam belli administrandi,

    Caes. B. C. 1, 36:

    fortunas suas fidei alicujus,

    id. B. G. 5, 3:

    alicui licentiam agendarum rerum,

    Sall. J. 103, 3:

    permissum ipsi erat, faceret, quod vellet,

    Liv. 24, 14:

    aliquem vitae,

    to give one his life, Luc. 7, 731:

    feminas maribus,

    Col. 6, 24: permittere se, to give up or surrender one's self:

    se suaque omnia in fidem atque potestatem populi Romani permittere,

    Caes. B. G. 2, 3, 2:

    se suaque omnia eorum potestati permittere,

    id. ib. 2, 31, 3; Liv. 36, 28:

    se in deditionem consulis,

    id. 8, 20; 40, 49—
    3.
    To give leave, let, allow, suffer, grant, permit (class.;

    syn.: sino, patior): neque discessisset a me, nisi ego ei permisissem,

    Cic. Fam. 13, 71:

    tibi permitto respondere, ne, etc.,

    id. N. D. 3, 1, 4:

    quis Antonio permisit, ut, etc.,

    id. de Or. 2, 90, 366:

    ipsis judicibus conjecturam facere,

    id. Verr. 2, 5, 9, § 22; Caes. B. C. 1, 50:

    ibi permisso, ut, etc.,

    Liv. 6, 25; 34, 31:

    ut tuto transire permittatur,

    Sen. Ben. 4, 12, 2:

    permissus ut regnaret,

    Curt. 8, 12, 6; Cic. de Or. 2, 90, 368; Liv. 35, 20:

    non permittitur reprimere impetum,

    Sen. Ira, 1, 7, 4:

    si conjectare permittitur,

    Plin. 4, 14, 28, § 99: permittere sibi, with a foll. object-clause, to allow or permit one's self, to venture to do a thing, Quint. 1, 4, 3.— So with acc.:

    nil non permittit mulier sibi, Juv 6, 457: permitto aliquid iracundiae tuae,

    to make allowance for, Cic. Sull. 16, 46:

    inimicitias sibi cum aliquo susceptas patribus conscriptis et temporibus rei publicae,

    to sacrifice them to the state of the country, id. Sest. 33, 72.—Hence, permis-sus, a, um, P. a.
    A.
    Permitted; hence, subst.: permissum, i, n., a permission:

    utor permisso,

    Hor. Ep. 2, 1, 45; Dig. 11, 7, 8; Inscr. Grut. 80, 13.—
    B.
    Let go, Plaut. ap. Fest. p. 215 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > permitto

  • 63 profundo

    prō̆-fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a., to pour out or forth, to shed copiously, to cause to flow (class.).
    I.
    Lit.:

    sanguinem suum profundere omnem cupit, dummodo profusum hujus ante videat,

    Cic. Clu. 6, 18:

    sanguinem pro patriā,

    id. Fin. 2, 19, 60; 2, 30, 97:

    vim lacrimarum,

    id. Rep. 6, 14, 14:

    lacrimas oculis,

    Verg. A. 12, 154; Ov. M. 9, 679; 7, 91; Sen. Med. 541:

    sanguinem ex oculis,

    Plin. 10, 60, 79, § 164:

    aquam,

    Plaut. Aul. 2, 4, 29:

    vinum,

    id. Curc. 1, 1, 92:

    vina deo tamquam sitienti,

    Lact. 2, 4, 13; 6, 1, 5:

    aquas sub mensas,

    Plin. 28, 2, 5, § 26. —With se, to burst or gush forth:

    lacrimae se subito profuderunt,

    Cic. Ac. 11, 7, 6.—
    B.
    Transf.
    1.
    To stretch at full length, to prostrate ( poet.):

    cum somnus membra profudit,

    Lucr. 4, 757:

    praecipites profusae in terram,

    id. 6, 744.—Mid.: profusus, abjectus jacens. Pacuvius: profusus gemitu, murmure, stretched at full length, Paul. ex Fest. p. 228 Müll. (Trag. Rel. v. 321 Rib.). —
    2.
    To pour or cast out, bring forth, produce (class.): posticā parte profudit, Lucil. ap. Non. 217, 16:

    (puerum) ex alvo matris natura profudit,

    Lucr. 5, 225:

    sonitus,

    id. 6, 401:

    ignes,

    id. 6, 210:

    omnia ex ore,

    id. 6, 6:

    pectore voces,

    to pour forth, utter, Cat. 64, 202:

    vocem,

    Cic. Tusc. 2, 23, 56:

    clamorem,

    id. Fl. 6, 15; id. Leg. 1, 8, 25:

    voces,

    Cat. 64, 202:

    vitia,

    Suet. Tib. 42:

    dolorem,

    Vop. Aur. 1:

    palmites,

    Col. 5, 5, 17.—
    3.
    With se, to pour forth, rush forth or out; of bees:

    cum se nova profundent examina,

    Col. 9, 3;

    of archers: omnis multitudo sagittariorum se profudit,

    Caes. B. C. 3, 93;

    of luxuriant plants: ea, quae se nimium profuderunt,

    have shot out, sent out shoots, Cic. de Or. 2, 21, 88:

    profundit se supra modum numerus palmitum,

    Col. 7, 24, 4.—
    II.
    Trop., to cast or throw away:

    ventis verba profundere,

    Lucr. 4, 931:

    quae si non profundere ac perdere videbor,

    Cic. Fam. 5, 5, 17.—
    B.
    In partic.
    1.
    To throw away.
    a.
    In a bad sense, spend uselessly; to lavish, dissipate, squander:

    profundat, perdat, pereat,

    Ter. Ad. 1, 2, 54; Cic. Verr. 2, 3, 67, § 155:

    patrimonia,

    id. Cat. 2, 5, 10:

    pecunias in res,

    id. Off. 2, 16, 55.—
    b.
    In a good sense, to spend, sacrifice:

    non modo pecuniam, sed vitam etiam profundere pro patriā,

    Cic. Off. 1, 24, 84.—
    c.
    Esp., of life, to yield, give up:

    animam,

    Cic. Marc. 10, 32:

    si pateretur natura, vel denas animas profundere praestabat in pugnā, quam, etc.,

    Amm. 26, 10, 13:

    spiritum in acie,

    Val. Max. 6, 3, 3.—
    2.
    To pour out, vent; to expend, exert, employ; to set forth, show, explain:

    odium in aliquem,

    Cic. Pis. 7, 16:

    omnes profudi vires animi atque ingenii mei,

    id. Att. 1, 18, 2:

    res universas,

    to set forth, explain, id. Ac. 2, 27, 87.—
    3.
    With se, to pour itself forth, i. e. to rush forth, break out:

    voluptates cum inclusae diutius, subito se nonnumquam profundunt atque eiciunt universae,

    Cic. Cael. 31, 75:

    si totum se ille in me profudisset,

    had wholly poured himself out to me, had been liberal, id. Att. 7, 3, 3:

    in questus flebiles sese in vestibulo curiae profuderunt,

    Liv. 23, 20, 5.—Hence, prŏ-fūsus, a, um, P. a.
    A.
    Lit., spread out, extended, hanging down (ante- and postclass.):

    cauda profusa usque ad calces,

    Varr. R. R. 2, 5.— Comp.:

    equi coma et cauda profusior,

    longer, Pall. 4, 13.—
    B.
    Trop.
    1.
    Lavish, extravagant, profuse (class.; cf.

    prodigus): perditus ac profusus nepos,

    Cic. Quint. 12, 40:

    reus,

    id. Verr. 2, 1, 7, § 20.—With gen.:

    alieni appetens, sui profusus,

    lavish of his own, Sall. C. 5, 4.—With in and abl.:

    simul ad jacturam temporis ventum est, profusissimi in eo, cujus unius honesta avaritia est,

    Sen. Brev. Vit. 3, 2.—Of things abstr. and concr.:

    profusis sumptibus vivere,

    Cic. Quint. 30, 93:

    profusa luxuria in aedificiis,

    Vell. 2, 33, 4.—
    2.
    In a good sense, liberal ( poet.):

    mens profusa,

    Stat. S. 3, 1, 91:

    homo,

    Mart. 8, 38, 11.—
    3.
    Costly, expensive:

    amare profusas epulas,

    Cic. Mur. 36, 76:

    convivia,

    Suet. Tit. 7.—
    4.
    Immoderate, excessive, extravagant:

    profusa hilaritas,

    Cic. Tusc. 4, 7, 15:

    genus jocandi,

    id. Off. 1, 29, 103:

    cupido,

    Tac. H. 1, 52.— Sup.:

    profusissima libido,

    Suet. Claud. 53.— Adv.: prŏfūsē.
    1.
    Lit., lavishly, extravagantly, profusely (post-Aug.):

    aedes profuse exstructa,

    at an immoderate expense, Suet. Aug. 72.— Sup.:

    festos et solemnes dies profusissime celebrabat,

    Suet. Aug. 75.—
    2.
    Trop.
    a.
    In disorder, confusedly:

    consul obstitit profuse tendentibus suis in castra,

    Liv. 10, 36.—
    b.
    Immoderately, excessively:

    profuse prolixeque laudare,

    Gell. 5, 1, 2.— Comp.:

    eo profusius sumptui deditus erat,

    Sall. C. 13, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > profundo

  • 64 proicio

    prō-ĭcĭo ( projĭcĭo), jēci, jectum, 3, v. a. [jacio].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., to throw forth or before; to fling away, throw down; to throw, thrust, drive, or put out; to stretch out, hold out, extend: projectum odoraris cibum, thrown before or to you, Hor. Epod. 6, 10:

    frusto cibarii panis ei projecto,

    App. M. 6, p. 177, 36:

    cadavera projecta,

    Varr. L. L. 5, § 25 Müll.:

    crates,

    Caes. B. G. 7, 81:

    aquilam intra vallum,

    id. ib. 5, 37:

    aurum in mediā Libyā,

    Hor. S. 2, 3, 100:

    aliquid in ignem,

    Caes. B. G. 7, 25:

    geminos cestus in medium,

    Verg. A. 5, 402:

    tela manu,

    id. ib. 6, 835:

    arma, of one in flight (cf.: abicere arma,

    Just. 8, 2, 4), Caes. B. C. 3, 98; id. B. G. 7, 40; 8, 29; Hirt. B. Alex. 76:

    omnibus projectis fugae consilium capere,

    Caes. B. C. 1, 20:

    insepultos,

    Liv. 29, 9; Suet. Vesp. 21, 3, 19:

    Diogenes proici se jussit inhumatum,

    Cic. Tusc. 1, 43, 104:

    parvam,

    to cast out, expose, Plaut. Cist. 2, 3, 74:

    artus,

    to stretch out, Val. Fl. 7, 141:

    hastam,

    to hold out, extend, Nep. Chabr. 1, 2:

    strato graves artus,

    Val. Fl. 7, 141: scutum, to hold in front, to oppose, Sisenn. ap. Macr. S. 6, 4; Liv. 7, 10; cf.:

    projecto prae se clipeo,

    id. 32, 25:

    proicere se ad pedes alicujus,

    Cic. Sest. 11, 26; Caes. B. G. 1, 31:

    ad genua alicujus se proicere,

    Liv. 26, 32, 8:

    se ex navi,

    Caes. B. G. 4, 25:

    se super exanimem amicum,

    Verg. A. 9, 444:

    se in forum,

    Liv. 2, 23; cf.:

    projecturus semet in flumen,

    Curt. 9, 4, 12; Gai. Inst. 3, 219.—
    B.
    In partic.
    1.
    To cast out, expel; to exile, banish:

    tantam pestem evomere et proicere,

    Cic. Cat. 2, 1, 2:

    in exilium proici,

    Sen. Prov. 3, 2:

    aliquem ab urbe,

    Ov. M. 15, 504:

    vix duo projecto (mihi) tulistis opem,

    id. P. 2, 3, 30:

    Agrippam in insulam,

    Tac. A. 1, 3; 4, 71:

    a facie tuā,

    Vulg. Psa. 50, 12. —
    2.
    In architecture, to let any part of a building jut out, to cause to project:

    tectum,

    Cic. Top. 4, 24:

    jus immittendi tigna in parietem vicini, proiciendi, protegendi, etc.,

    Dig. 8, 2, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To throw away, i. e. to give up, yield, resign, renounce, reject, disdain, etc. (cf. depono):

    nec pro his libertatem, sed pro libertate haec proicias,

    Cic. Phil. 13, 3, 6; id. Rab. Post. 12, 33:

    patriam virtutem,

    Caes. B. G. 2, 15:

    spem salutis,

    Plin. Ep. 7, 27, 3:

    ampullas et sesquipedalia verba,

    Hor. A. P. 97:

    pudorem,

    Ov. M. 6, 544:

    senatūs auctoritatem,

    Tac. A. 1, 42; cf. Cic. Fam. 14, 2, 8:

    diem,

    to deprive one's self of the light of day, to blind one's self, Stat. Th. 2, 237.—Esp. of life:

    animas,

    Verg. A. 6, 436:

    vitam,

    Luc. 4, 526.—With personal objects:

    aliquem,

    to neglect, desert, forsake, abandon, Caes. B. C. 2, 32, 8:

    Deum,

    Vulg. 1 Reg. 10, 19.—
    B.
    With se, to rush into any thing:

    si qui se in hoc judicium forte projecerint,

    Cic. Cael. 9, 22.—
    2.
    In partic.
    a.
    To rush into danger:

    epistulae tuae monent et rogant, ne me proiciam,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    non integrā re, sed certe minus infractā, quam si una projeceris te,

    id. ib. 9, 10, 8; cf.:

    in miserias projectus sum,

    Sall. J. 14, 21.—
    b.
    To degrade one's self:

    se in muliebres et inutiles fletus,

    Liv. 25, 37, 10.—
    c.
    To obtrude itself:

    quae libido non se proripiet ac proiciet occultatione propositā,

    Cic. Fin. 2, 22, 73.—
    C.
    To put off as to time, to defer, delay (post-Aug.):

    quantum odii fore ab iis qui ultra quinquennium proiciantur,

    Tac. A. 2, 36.— Hence, prōjectus, a, um, P. a.
    A.
    Lit., stretched out, extended, jutting out, projecting:

    urbs projecta in altum,

    Cic. Verr. 2, 4, 10, § 21:

    projecta saxa,

    Verg. A. 3, 699:

    ova,

    Liv. 22, 20; and:

    insula a septentrione in meridiem projecta,

    Plin. 3, 6, 12, § 80:

    ventre projecto,

    projecting, prominent, Suet. Ner. 51; cf. in comp.:

    ventre paulo projectiore,

    id. Tit. 3.—Hence,
    2.
    Subst.: prō-jectum, i, n., a jutty, projection, projecture in a building, Dig. 50, 16, 242; 43, 17, 6; 43, 24, 22.—
    B.
    Trop.
    1.
    Prominent, manifest:

    projecta atque eminens audacia,

    Cic. Clu. 65, 183; id. Rep. 3, 7, 11 (from Non. 373, 25):

    cupiditas,

    id. Dom. 44, 115.—
    2.
    Inclined, addicted to any thing, immoderate in any thing:

    homo ad audendum projectus,

    Cic. Verr. 2, 1, 1, § 2:

    homines in verba projecti,

    Gell. 1, 15, 20: in libidinem, [p. 1462] Just. 41, 3, 9.— Sup.:

    projectissima ad libidinem gens,

    Tac. H. 5, 5.—
    3.
    Thrown away; hence, abject, mean, base, contemptible, = abjectus, contemptus:

    non esse projectum consulare imperium,

    Liv. 2, 27:

    projecta patientia,

    Tac. A. 3, 65 fin.:

    projectā vilior algā,

    Verg. E. 7, 42.— Comp.: quid esse vobis aestimem projectius? Prud. steph. 10, 153.—
    4.
    Downcast:

    vultus projectus et degener,

    Tac. H. 3, 65.—Hence, adv.: prō-jectē, carelessly, indifferently (post-class.): Tert. Pud. 13.

    Lewis & Short latin dictionary > proicio

  • 65 projectum

    prō-ĭcĭo ( projĭcĭo), jēci, jectum, 3, v. a. [jacio].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., to throw forth or before; to fling away, throw down; to throw, thrust, drive, or put out; to stretch out, hold out, extend: projectum odoraris cibum, thrown before or to you, Hor. Epod. 6, 10:

    frusto cibarii panis ei projecto,

    App. M. 6, p. 177, 36:

    cadavera projecta,

    Varr. L. L. 5, § 25 Müll.:

    crates,

    Caes. B. G. 7, 81:

    aquilam intra vallum,

    id. ib. 5, 37:

    aurum in mediā Libyā,

    Hor. S. 2, 3, 100:

    aliquid in ignem,

    Caes. B. G. 7, 25:

    geminos cestus in medium,

    Verg. A. 5, 402:

    tela manu,

    id. ib. 6, 835:

    arma, of one in flight (cf.: abicere arma,

    Just. 8, 2, 4), Caes. B. C. 3, 98; id. B. G. 7, 40; 8, 29; Hirt. B. Alex. 76:

    omnibus projectis fugae consilium capere,

    Caes. B. C. 1, 20:

    insepultos,

    Liv. 29, 9; Suet. Vesp. 21, 3, 19:

    Diogenes proici se jussit inhumatum,

    Cic. Tusc. 1, 43, 104:

    parvam,

    to cast out, expose, Plaut. Cist. 2, 3, 74:

    artus,

    to stretch out, Val. Fl. 7, 141:

    hastam,

    to hold out, extend, Nep. Chabr. 1, 2:

    strato graves artus,

    Val. Fl. 7, 141: scutum, to hold in front, to oppose, Sisenn. ap. Macr. S. 6, 4; Liv. 7, 10; cf.:

    projecto prae se clipeo,

    id. 32, 25:

    proicere se ad pedes alicujus,

    Cic. Sest. 11, 26; Caes. B. G. 1, 31:

    ad genua alicujus se proicere,

    Liv. 26, 32, 8:

    se ex navi,

    Caes. B. G. 4, 25:

    se super exanimem amicum,

    Verg. A. 9, 444:

    se in forum,

    Liv. 2, 23; cf.:

    projecturus semet in flumen,

    Curt. 9, 4, 12; Gai. Inst. 3, 219.—
    B.
    In partic.
    1.
    To cast out, expel; to exile, banish:

    tantam pestem evomere et proicere,

    Cic. Cat. 2, 1, 2:

    in exilium proici,

    Sen. Prov. 3, 2:

    aliquem ab urbe,

    Ov. M. 15, 504:

    vix duo projecto (mihi) tulistis opem,

    id. P. 2, 3, 30:

    Agrippam in insulam,

    Tac. A. 1, 3; 4, 71:

    a facie tuā,

    Vulg. Psa. 50, 12. —
    2.
    In architecture, to let any part of a building jut out, to cause to project:

    tectum,

    Cic. Top. 4, 24:

    jus immittendi tigna in parietem vicini, proiciendi, protegendi, etc.,

    Dig. 8, 2, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    To throw away, i. e. to give up, yield, resign, renounce, reject, disdain, etc. (cf. depono):

    nec pro his libertatem, sed pro libertate haec proicias,

    Cic. Phil. 13, 3, 6; id. Rab. Post. 12, 33:

    patriam virtutem,

    Caes. B. G. 2, 15:

    spem salutis,

    Plin. Ep. 7, 27, 3:

    ampullas et sesquipedalia verba,

    Hor. A. P. 97:

    pudorem,

    Ov. M. 6, 544:

    senatūs auctoritatem,

    Tac. A. 1, 42; cf. Cic. Fam. 14, 2, 8:

    diem,

    to deprive one's self of the light of day, to blind one's self, Stat. Th. 2, 237.—Esp. of life:

    animas,

    Verg. A. 6, 436:

    vitam,

    Luc. 4, 526.—With personal objects:

    aliquem,

    to neglect, desert, forsake, abandon, Caes. B. C. 2, 32, 8:

    Deum,

    Vulg. 1 Reg. 10, 19.—
    B.
    With se, to rush into any thing:

    si qui se in hoc judicium forte projecerint,

    Cic. Cael. 9, 22.—
    2.
    In partic.
    a.
    To rush into danger:

    epistulae tuae monent et rogant, ne me proiciam,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    non integrā re, sed certe minus infractā, quam si una projeceris te,

    id. ib. 9, 10, 8; cf.:

    in miserias projectus sum,

    Sall. J. 14, 21.—
    b.
    To degrade one's self:

    se in muliebres et inutiles fletus,

    Liv. 25, 37, 10.—
    c.
    To obtrude itself:

    quae libido non se proripiet ac proiciet occultatione propositā,

    Cic. Fin. 2, 22, 73.—
    C.
    To put off as to time, to defer, delay (post-Aug.):

    quantum odii fore ab iis qui ultra quinquennium proiciantur,

    Tac. A. 2, 36.— Hence, prōjectus, a, um, P. a.
    A.
    Lit., stretched out, extended, jutting out, projecting:

    urbs projecta in altum,

    Cic. Verr. 2, 4, 10, § 21:

    projecta saxa,

    Verg. A. 3, 699:

    ova,

    Liv. 22, 20; and:

    insula a septentrione in meridiem projecta,

    Plin. 3, 6, 12, § 80:

    ventre projecto,

    projecting, prominent, Suet. Ner. 51; cf. in comp.:

    ventre paulo projectiore,

    id. Tit. 3.—Hence,
    2.
    Subst.: prō-jectum, i, n., a jutty, projection, projecture in a building, Dig. 50, 16, 242; 43, 17, 6; 43, 24, 22.—
    B.
    Trop.
    1.
    Prominent, manifest:

    projecta atque eminens audacia,

    Cic. Clu. 65, 183; id. Rep. 3, 7, 11 (from Non. 373, 25):

    cupiditas,

    id. Dom. 44, 115.—
    2.
    Inclined, addicted to any thing, immoderate in any thing:

    homo ad audendum projectus,

    Cic. Verr. 2, 1, 1, § 2:

    homines in verba projecti,

    Gell. 1, 15, 20: in libidinem, [p. 1462] Just. 41, 3, 9.— Sup.:

    projectissima ad libidinem gens,

    Tac. H. 5, 5.—
    3.
    Thrown away; hence, abject, mean, base, contemptible, = abjectus, contemptus:

    non esse projectum consulare imperium,

    Liv. 2, 27:

    projecta patientia,

    Tac. A. 3, 65 fin.:

    projectā vilior algā,

    Verg. E. 7, 42.— Comp.: quid esse vobis aestimem projectius? Prud. steph. 10, 153.—
    4.
    Downcast:

    vultus projectus et degener,

    Tac. H. 3, 65.—Hence, adv.: prō-jectē, carelessly, indifferently (post-class.): Tert. Pud. 13.

    Lewis & Short latin dictionary > projectum

  • 66 remitto

    rĕ-mitto, mīsi, missum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to let go back, send back, despatch back, drive back, cause to return (class. and very freq.; cf. reddo).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: Al. Redde mihi illam (filiam)... Non remissura es mihi illam?... non remittes? Me. Non remittam! Plaut. Cist. 2, 1, 29 sq.:

    a legione omnes remissi sunt domum Thebis,

    id. Ep. 2, 2, 22:

    aliquem domum,

    Caes. B. G. 1, 43 fin.; 4, 21; 7, 4 fin.; id. B. C. 3, 27 fin.:

    mulieres Romam,

    Cic. Att. 7, 23, 2:

    paucos in regnum,

    Caes. B. C. 2, 44:

    Fabium cum legione in sua hiberna,

    id. B. G. 5, 53:

    partem legionum in sua castra,

    id. B. C. 3, 97:

    ad parentes aliquem nuntium,

    Plaut. Capt. 2, 3, 15:

    aliquem ad aliquem,

    id. Cas. 2, 8, 1; Cic. Fam. 16, 5, 1; Caes. B. C. 1, 24; 26:

    obsides alicui,

    id. B. G. 3, 8 fin.; Lucil. ap. Lact. 5, 14:

    is argentum huc remisit,

    Plaut. As. 2, 2, 69:

    librum tibi remisi,

    Cic. Att. 9, 9, 2: pila intercepta, to cast or hurl back, Caes. B. G. 2, 27; so,

    tractum de corpore telum,

    Ov. M. 5, 95:

    epistulam ad aliquem,

    Plaut. Truc. 2, 4, 43:

    litteras Caesari,

    Caes. B. G. 5, 47; cf.:

    scripta ad eum mandata per eos,

    id. B. C. 1, 10:

    naves ad aliquem,

    id. B. G. 5, 23; so,

    naves,

    id. B. C. 1, 27:

    obsides,

    id. B. G. 3, 8; 3, 29:

    nonne vides etiam, quantā vi tigna trabesque Respuat umor aquae?.. Tam cupide sursum revomit magis atque remittit,

    drives back, Lucr. 2, 199; so,

    aquas longe (cautes),

    Sen. Hippol. 583:

    calces (equi),

    i. e. kick out behind, Nep. Eum. 5, 5.—
    b.
    To send forth from itself, give out, yield:

    ut melius muriā, quam testa marina remittit,

    gives forth, yields, Hor. S. 2, 8, 53:

    muriam,

    Col. 12, 9 init.:

    minimum seri,

    id. 12, 13:

    umorem (humus),

    id. 12, 15 init.:

    aeruginem (vasa aenea),

    id. 12, 20, 2:

    nec umenti sensit tellure remitti (nebulas),

    Ov. M. 1, 604:

    umorem ex se ipsa remittit,

    Verg. G. 2, 218:

    quod baca remisit olivae,

    Hor. S. 2, 4, 69:

    sanguinem e pulmone,

    Ov. P. 1, 3, 19.—
    2.
    In partic.
    a.
    To let go back, to loosen, slacken, relax any thing strained, bound, rigid, etc. (syn. relaxo;

    opp. intendo, adduco): in agro ambulanti ramulum adductum, ut remissus esset, in oculum suum recidisse,

    Cic. Div. 1, 54, 123; cf.:

    habenas vel adducere vel remittere,

    id. Lael. 13, 45:

    frena,

    Ov. M. 2, 191 (opp. retinere);

    6, 228: lora,

    id. ib. 2, 200; id. Am. 3, 2, 14; cf.:

    vela pennarum,

    Lucr. 6, 743:

    ira contractis, hilaritas remissis (superciliis) ostenditur,

    Quint. 11, 3, 79:

    quattuor remissis (digitis) magis quam tensis,

    id. 11, 3, 99:

    digitis,

    Ov. H. 19, 197:

    remissis,

    id. M. 4, 229: junctasque manus remisit;

    vinclis remissis, etc.,

    i. e. to loose, id. ib. 9, 314 sq.:

    digitum contrahens ac remittens,

    Plin. 11, 26, 32, § 94: bracchia, i. e. to let sink or fall down, Verg. G. 1, 202: remissas manus, sinking or failing, Vulg. Heb. 12, 12:

    frigore mella Cogit hiems eademque calor liquefacta remittit,

    dissolves again, melts, Verg. G. 4, 36; cf.:

    cum se purpureo vere remittit humus,

    opens again, thaws, Tib. 3, 5, 4:

    vere remissus ager,

    Ov. F. 4, 126. —
    b.
    To leave behind, produce:

    veluti tractata notam labemque remittunt Atramenta,

    Hor. Ep. 2, 1, 235.—
    c.
    Jurid. t. t.: remittere nuntium or repudium, to send a bill of divorce, to dissolve a marriage or betrothal; v. nuntius and repudium.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to send back, give back, return, restore, dismiss, remove, etc.:

    (specula) simulacra remittunt,

    Lucr. 4, 337 Lachm.:

    vocem late nemora alta remittunt,

    Verg. A. 12, 929; cf.:

    totidemque remisit Verba locus,

    Ov. M. 3, 500:

    chorda sonum... remittit acutum (with reddere),

    Hor. A. P. 349:

    vos me imperatoris nomine appellavistis: cujus si vos paenitet, vestrum vobis beneficium remitto, mihi meum restituite nomen,

    Caes. B. C. 2, 32 fin.:

    quin etiam ipsis (imperium) remittere,

    id. B. G. 7, 20: integram causam ad senatum remittit, refers, Tac. A. 3, 10:

    a quibus appellatum erit, si forte ad eosdem remittemur,

    Quint. 11, 1, 76; 12, 10, 21:

    veniam,

    to return, repay, Verg. A. 4, 436:

    quae nisi respuis ex animo longeque remittis,

    Lucr. 6, 68; cf.:

    opinionem animo,

    to dismiss, reject, cast off, Cic. Clu. 2, 6:

    si quid ab omnibus conceditur, id reddo ac remitto,

    resign it, id. Sull. 30, 84:

    utramque provinciam remitto, exercitum depono,

    id. Phil. 8, 8, 25:

    Galliam togatam,

    id. ib. 8, 9, 27.—
    2.
    In partic.
    a.
    (Acc. to I A. 2. a.) To slacken, relax, relieve, release, abate, remit (freq. and class.):

    omnes sonorum tum intendens tum remittens persequetur gradus,

    Cic. Or. 18, 59; cf.:

    (sonorum vis) tum remittit animos, tum contrahit,

    id. Leg. 2, 15, 38: quaero enim non quibus intendam rebus animum, sed quibus relaxem ac remittam, relieve, recreate, refresh, id. Fragm. ap. Non. 383, 23:

    ut requiescerem curamque animi remitterem,

    id. Verr. 2, 4, 61, § 137:

    animum per dies festos licentius,

    Liv. 27, 31; and in a like sense with se, Nep. Alcib. 1 fin.;

    and mid.: mirum est, ut opusculis animus intendatur remittaturque,

    Plin. Ep. 7, 9, 13:

    animos a contentione pugnae,

    Liv. 5, 41:

    animos a certamine,

    id. 9, 12:

    animos a religione,

    id. 5, 25; cf.:

    nihil apud milites remittitur a summo certamine,

    id. 6, 24, 10:

    superioris temporis contentionem,

    Caes. B. C. 2, 14 fin.; cf. Cic. Brut. 55, 202:

    diligentiam in perdiscendo ac memoriam,

    Caes. B. G. 6, 14; cf.:

    curam et diligentiam remittunt,

    id. B. C. 2, 13:

    summum illud suum studium remisit,

    Cic. Brut. 93, 320:

    ea studia remissa temporibus revocavi,

    id. Tusc. 1, 1, 1:

    belli opera,

    Liv. 30, 3:

    bellum,

    id. 30, 23:

    pugnam,

    Sall. J. 60, 3 al.:

    urguent tamen et nihil remittunt,

    Cic. Fin. 4, 28, 77: equites petere ut sibi laxaret aliquid laboris;

    quibus ille, ne nihil remissum dicatis, remitto, etc.,

    Liv. 9, 16:

    cottidie aliquid iracundiae remittebat,

    Cic. Phil. 8, 6, 19; cf. id. Att. 10, 4, 2:

    aliquid de suo,

    id. Rab. Post. 11, 31:

    horam de meis legitimis horis,

    id. Verr. 2, 1, 9, § 25:

    aliquid de severitate cogendi,

    id. Phil. 1, 5, 12; 13, 17, 36:

    nihil de saevitiā,

    Tac. A. 6, 25 al.; cf. Caes. B. C. 3, 17:

    ex eo, quod ipse potest in dicendo, aliquantum remittet,

    Cic. Div. in Caecil. 15, 48:

    aliquid ex pristinā virtute,

    Caes. B. C. 3, 28:

    aliquid ex curā verborum,

    Quint. 10, 7, 22; 7, 1, 22.—With ellipsis of aliquid, etc.:

    illum viris fortissimis remittere de summā non potuisse, te mulieri deterrimae recte remississe, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 35, § 82; Liv. 4, 43, 11:

    de voluntate nihil,

    Cic. Brut. 5, 17:

    nihil e solito luxu,

    Tac. H. 3, 55:

    nihil ex arrogantiā,

    id. Agr. 27 al. — Impers.:

    tum aequo animo remittendum de celeritate existumabat,

    Caes. B. G. 5, 49.—
    (β).
    With inf., to cease, leave off, omit to do any thing (rare;

    not in Cic. or Cæs.): si cogites, remittas jam me onerare injuriis,

    Ter. And. 5, 1, 8:

    neque remittit quid ubique hostis ageret explorare,

    Sall. J. 52, 5; cf.:

    quid bellicosus Cantaber cogitet, remittas Quaerere,

    Hor. C. 2, 11, 3.—
    (γ).
    With se, or mid., to relax, abate:

    ubi dolor et inflammatio se remiserunt,

    Cels. 4, 24 fin.; cf.:

    cum se furor ille remisit,

    Ov. H. 4, 51:

    quae (febres) certum habent circuitum et ex toto remittuntur,

    Cels. 3, 12; cf. under II.—
    (δ).
    Mid., to recreate one ' s self:

    eundem, cum scripsi, eundem etiam cum remittor, lego,

    Plin. Ep. 1, 16, 7; cf.:

    fas est et carmine remitti,

    id. ib. 7, 9, 9; cf.

    supra: animus remittatur,

    id. ib. 7, 9, 13.—
    (ε).
    To give free course to (opp. continere):

    animi appetitus, qui tum remitterentur, tum continerentur,

    Cic. N. D. 2, 12, 34.—
    b.
    With respect to a person, to free one from any thing; to give up, grant, forgive, yield, resign, concede, surrender, sacrifice a thing to any one (= concedere, condonare); with acc. of the offence:

    Tranioni remitte quaeso hanc noxiam causā meā,

    Plaut. Most. 5, 2, 47:

    injuriam,

    Sall. H. 3, 61, 2 Dietsch:

    quare tum cito senex ille remisit injuriam?

    Sen. Contr. 2, 11, 1:

    ut ex animo tibi volens omne delictum remittam,

    App. M. 3, p. 137, 29; so freq. in late Lat., to remit, forgive a sin or offence:

    peccata,

    Vulg. Matt. 9, 2:

    blasphemia,

    id. ib. 12, 31:

    cogitationem,

    id. Act. 8, 22. — Freq. with acc. of the penalty:

    multam,

    Cic. Phil. 11, 8, 18:

    poenam alicui,

    Liv. 40, 10, 9: ipso remittente Verginio ultimam poenam, id. 3, 59, 10; 8, 35, 1:

    omnia tibi ista concedam et remittam,

    Cic. Verr. 2, 5, 9, § 22; cf. id. Ac. 2, 33, 106; and:

    alicui remittere atque concedere, ut, etc.,

    id. Planc. 30, 73: meam animadversionem et suppli cium... remitto tibi et condono, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10, 2:

    quod natura remittit, Invida jura negant,

    Ov. M. 10, 330:

    si per populum Romanum stipendium remittatur,

    Caes. B. G. 1, 44:

    pecunias, quas erant in publicum Varroni cives Romani polliciti, remittit,

    id. B. C. 2, 21; cf. Liv. 42, 53: aedes (venditas) alicui, to give up, resign a purchase, Plaut. Most. 3, 2, 111:

    tempus vobis,

    Cic. Verr. 2, 1, 11, § 30:

    ut patria tantum nobis in nostrum privatum usum, quantum ipsi superesse posset, remitteret,

    id. Rep. 1, 4, 8:

    navem imperare debuisti ex foedere: remisisti in triennium: militem nullum umquam poposcisti per tot annos,

    id. Verr. 2, 4, 9, § 21:

    tibi remittunt omnes istam voluptatem et eā se carere patiuntur,

    resign that pleasure to you, id. de Or. 1, 58, 246:

    ut memoriam simultatium patriae remitteret,

    sacrifice to his country, Liv. 9, 38; cf.:

    privata odia publicis utilitatibus remittere,

    Tac. A. 1, 10:

    ut sibi poenam magistri equitum remitteret (dictator),

    that he would remit for their sake, Liv. 8, 35:

    dictator consulibus in senatu magnifice conlaudatis et suarum quoque rerum illis remisso honore, dictaturā se abdicavit,

    having been resigned in their favor, id. 7, 11:

    jus ipsi remittent,

    will abandon their claim, id. 6, 18, 7.— Absol.:

    remittentibus tribunis plebis comitia per interregem sunt habita,

    withdrawing their opposition, Liv. 6, 36, 3:

    de tributo remiserunt,

    id. 5, 12, 13; cf. Tac. A. 1, 8:

    si hoc ipsi remitti vellent, remitterent ipsi de maritumis custodiis,

    Caes. B. C. 3, 17.—
    (β).
    Poet., with inf., to allow, permit:

    sed mora damnosa est nec res dubitare remittit,

    Ov. M. 11, 376; cf.:

    (Fides) occulte saevire vetat, prodesse remittit,

    Claud. Laud. Stil. 2, 37. —
    II.
    Neutr., to decrease, abate (very rare, but class.):

    si forte ventus remisisset,

    Caes. B. C. 3, 26:

    imbres,

    Liv. 40, 33, 4:

    pestilentia,

    id. 2, 34, 6:

    cum remiserant dolores pedum,

    Cic. Brut. 34, 130; cf.:

    si remittent quippiam Philumenae dolores,

    Ter. Hec. 3, 2, 14:

    tumor remittens,

    Cels. 7, 18:

    vapor calidus primo non remittit propter levitatem,

    does not sink, Vitr. 8, 2.— Hence, rĕmissus, a, um, P. a. (acc. to I. A. 2. a.), slack, loose, relaxed, languid (opp. contentus, contendere):

    membra,

    Lucr. 5, 852.
    A.
    Lit.:

    ut onera contentis corporibus facilius feruntur, remissis opprimunt,

    Cic. Tusc. 2, 23, 54; cf.:

    vox, ut nervi, quo remissior, hoc gravior et plenior,

    Quint. 11, 3, 42:

    ridens Venus et remisso Filius arcu,

    Hor. C. 3, 27, 67:

    ammoniacum,

    i. e. liquid, Pall. 1, 41, 2; cf.

    adeps,

    Veg. 1, 11, 4. —
    B.
    Trop., relaxed, not rigid, strict, or hard, both in a good and bad sense.
    1.
    Mild, gentle, soft, indulgent, cheerful, good-humored, gay, etc. (syn.:

    lenis, mitis, dulcis): remissior ventus,

    Caes. B. C. 3, 26:

    remissiora frigora,

    id. B. G. 5, 12 fin.:

    cantūs remissiores,

    Cic. de Or. 1, 60, 254; cf.:

    tum intentis tum remissis modis,

    Quint. 11, 3, 17:

    si me non improbissime Dolabella tractasset, dubitassem fortasse, utrum remissior essem, an summo jure contenderem,

    Cic. Att. 16, 15, 1:

    in eo sermone non remissi sumus,

    id. Fin. 3, 1, 2:

    remissus et subridens,

    Tac. Or. 11 init.:

    nisi magistratus valde lenes et remissi sint,

    Cic. Rep. 1, 43, 66:

    in ulciscendo remissior,

    id. Red. ad Quir. 7, 23:

    animus (with lenis),

    id. de Or. 2, 46, 193; cf.:

    remississimo ad otium et ad omnem comitatem animo,

    i. e. most prone, Suet. Aug. 98:

    remissus et mitis,

    Plin. Ep. 3, 14, 5:

    cum tristibus severe, cum remissis jucunde vivere,

    Cic. Cael. 6, 13; cf. Suet. Galb. 14; id. Claud. 21:

    decorus est sermo senis quietus et remissus,

    Cic. Sen. 9, 28:

    remissius genus dicendi,

    id. Sest. 54, 115:

    amicitia remissior esse debet et liberior et dulcior,

    id. Lael. 18, 66; cf.

    affectus,

    Quint. 10, 1, 73:

    egressiones dulces et remissae,

    id. 11, 3, 164: joci, gay, merry (opp. curae graves), Ov. M. 3, 319; cf.:

    remissiores hilarioresque sermones,

    Suet. Tib. 21:

    opus,

    Ov. Tr. 2, 547. —
    2.
    Slack, negligent, remiss (syn. languidus):

    esse remisso ac languido animo,

    Caes. B. C. 1, 21; cf.:

    nostris languentibus atque animo remissis,

    id. ib. 2, 14: dolus Numidarum [p. 1563] nihil languidi neque remissi patiebatur, i. e. no negligence, Sall. J. 53, 6; 88, 2:

    in labore,

    Nep. Iphic. 3, 1:

    oderunt agilem gnavumque remissi,

    Hor. Ep. 1, 18, 90:

    remissior in petendo,

    Cic. Mur. 26, 52:

    vita remissior,

    Suet. Tib. 52.—
    b.
    Lower, cheaper:

    remissior aliquanto ejus fuit aestimatio quam annona,

    below the market price, Cic. Verr. 2, 3, 92, § 214. — Hence, adv.: rĕ-missē (acc. to B. 1.), gently, mildly (with leniter, urbane;

    opp. severe, graviter, vehementer, etc.),

    Cic. de Or. 3, 26, 102; id. Cael. 14, 33; Col. 1, 8, 10; Quint. 10, 2, 23; 12, 10, 71; Suet. Claud. 30.— Comp., Cic. de Or. 1, 60, 255; id. Verr. 2, 4, 34, § 76; Quint. 9, 2, 91.— Sup. is not found.

    Lewis & Short latin dictionary > remitto

  • 67 capiō

        capiō cēpī (capsis, old for cēperis, C.), captus, ere    [CAP-], to take in hand, take hold of, lay hold of, take, seize, grasp: flabellum, T.: sacra manu, V.: pocula, H.: baculum, O.: pignera, L.: manibus tympanum, Ct.: lora, Pr.: arma capere alii, seized their arms, S.: ensem, O.: tela, O.: omnia arma contra illam pestem, i. e. contend in every way: Manlium arma cepisse, had begun hostilities, S.: capere arma parabat, was on the point of attacking, O.—Of food, to take, partake of: Cibum cum eā, T.: lauti cibum capiunt, Ta. — To take captive, seize, make prisoner: belli duces captos tenetis: unus e filiis captus est, Cs.: capta tria milia peditum, L.: alquos Byzantii, N.: captos ostendere civibus hostes, H.: Num capti (Phryges) potuere capi? could they not, when taken, be taken (once for all)? V.: casus est enim in capiendo (sc. praedones).—To catch, hunt down, take: pro se quisque quod ceperat adferebat: cervum, Ph.: illa pro lepusculis capiebantur, patellae, etc.—To win, captivate, charm, allure, enchain, enslave, fascinate: ut te redimas captum (i. e. amore), T.: quibus (rebus) illa aetas capi ac deleniri potest: te pecuniā captum: quem suā cepit humanitate, N.: hunc capit argenti splendor, H.: dulcedine vocis, O.: (bos) herbā captus viridi, V.: oculis captis.— To cheat, seduce, deceive, mislead, betray, delude, catch: Aut quā viā te captent eādem ipsos capi? T.: eodem captus errore, involved in: suis miserum me cepit ocellis, Pr.: carmine formosae capiuntur, Tb.: me dolis, S.: capi alcuius dolo, N.: alqm amicitiae mendacis imagine, O.—To defeat, convict, cast, overcome (in a suit or dispute): ne tui consultores capiantur: in capiendo adversario versutus (orator).—To harm, lame, mutilate, maim, disable, impair, weaken: oculis et auribus captus, blind and deaf: membris omnibus captus: altero oculo capitur, loses an eye, L.: capti auribus metu, L.: lumine, O.: numquam erit tam captus equester ordo: captā re p. — P. pass., of the mind, deprived of sense, silly, insane, crazed, lunatic, mad: mente esse captum: virgines captae furore, L.: capti et stupentes animi, L. — To choose, select, elect, take, pick out, adopt, accept: iudicem populum R., L.: Me arbitrum, T.: inimicos homines, make enemies, T.: sacerdotem sortito: Flaccus flamen captus a Licinio erat, L. — Of places, to occupy, choose, select, take possession of, enter into: loca capere, to take up a position, Cs.: castris locum capere: locum extra urbem editum capere, N.: locum editiorem, S.: capto monte, Cs.: Aventinum ad inaugurandum templa, L.: montes fugā, for refuge, L.: tumulum, V.: terras captas despectare videntur (cycni), to be settling down on places selected, V. — To take by force, capture, storm, reduce, conquer, seize: pauca (oppida), S.: Troiā captā, L.: quod (agri) de Campanis ceperant: castra hostium, N.: oppida manu, V.; cf. oppressā captāque re p.: patriam suam, L.—To reach, attain, arrive at, betake oneself to: insulam, Cs.: oti illum portum.—Of property or money, to take, seize, wrest, receive, obtain, acquire, get: agros de hostibus: ager ex hostibus captus, L.: praedas, N.: ex hostibus pecuniam, L.: cape cedo, give and take, T.: de re p. nihil praeter gloriam, N.: ex calamitate populi R. nomen capere, Cs.: regnum Tiberinus ab illis Cepit, succeeded to, O.— With pecuniam, to take illegally, exact, extort, accept a bribe, take blackmail: contra leges pecuniam cepisse?: pecuniae per vim atque iniuriam captae: aperte pecunias ob rem iudicandam: alqm pecuniae captae arcessere, S.—To take, inherit, obtain, acquire, get, accept: morte testamentove alcuius alqd capere: a civibus Romanis hereditates: si capiendi Ius nullum uxori, Iu.—To collect, receive, obtain: ex eis praediis talenta argenti, T.: stipendium iure belli, Cs.: ex quo (castro) talenta, N.— Fig., to take, seize, obtain, get, enjoy, reap: Fructum, T.: fructūs auctoritatis: fructum vestri in me amoris: alquid ex eā re commodi? T.: utilitates ex amicitiā.—To take, assume, acquire, put on: gestūs voltūsque novos, T.: figuras, O.—To take, assume, adopt, cultivate, cherish, possess: petitoris personam: patris vim: patrium animum.— To undertake, assume, enter upon, accept, take up: provinciam duram, T.: consulatum: honores, N.: rerum moderamen, O.: rem p., S.: magistratum, L.—With dat. of person, to obtain for, secure for: patres praeturam Camillo ceperunt, L.—To begin, enter upon, undertake: bellum: labores, T.: augurium ex arce, L.: aliud initium belli, i. e. war on a new plan, Cs.: conatūs ad erumpendum, L.: nec vestra capit discordia finem, V.: ad impetum capiundum spatium, to take a start, L.: somnum, fall asleep.—Poet.: Unde nova ingressūs experientia cepit? i. e. was devised, V.—To seize, embrace, take (an opportunity): si quam causam ceperit, T.: tempus ad te adeundi.—To form, conceive, entertain, come to, reach: sensum verae gloriae: ex lucri magnitudine coniecturam furti: consilium unā tecum, T.: consilium hominis fortunas evertere: consilium equitatum demittere, Cs.: consilium ut exirem: legionis opprimendae consilium, Cs.—To take, derive, draw, obtain: de te exemplum, T.: exemplum ex aliquā re. — To take, entertain, conceive, receive, be subjected to, suffer, experience: miseriam omnem, T.: angorem pro amico: ex huius incommodis molestiam: infamiam sine voluptate: invidiam apud patres ex largitione, L.: timorem, V.: voluptatem animi.— With a feeling as subj, to seize, overcome, possess, occupy, affect, take possession of, move: Cupido cepit miseram nunc me, proloqui, etc.: ut caperet odium illam mei, T.: nos oblivio ceperat: Romulum cupido cepit urbis condendae, L.: animum cura cepit, L.: meae si te ceperunt taeda laudis, V.: dementia cepit amantem, V.—Of injury or loss, to suffer, take, be subjected to: calamitatem: incommodi nihil.—Esp., in the formula by which the senate, in great emergencies, gave absolute power to magistrates: videant ne quid res p. detrimenti capiat: senatus decrevit, darent operam consules, ne quid, etc., S.—To take in, receive, hold, contain, be large enough for: capit alveus amnes O.: terra feras cepit, O.: quid turbae est! Aedes nostrae vix capient, scio, T.: unā domo iam capi non possunt: Nec iam se capit unda, V.: Non tuus hoc capiet venter plus ac meus, H.: tot domūs locupletissimas istius domus una capiet? will swallow up.—To contain, hold, suffice for, be strong enough for, bear: eam amentiam: nec capiunt inclusas pectora flammas, O.: iram Non capit ipsa suam, O.: Nec te Troia capit, is too small for your glory, V.—To take, receive, hold, comprehend, grasp, embrace: gratia, quantam maximam animi nostri capere possunt: ille unus veram speciem senatūs cepit, L.
    * * *
    I
    capere, additional forms V TRANS
    take hold, seize; grasp; take bribe; arrest/capture; put on; occupy; captivate
    II
    capere, cepi, captus V TRANS
    take hold, seize; grasp; take bribe; arrest/capture; put on; occupy; captivate
    III
    taking/seizing

    Latin-English dictionary > capiō

  • 68 dēcūtiō

        dēcūtiō cussī, cussus, ere    [de + quatio], to shake off, strike down, cast off: ense caput, O.: lilia, O.: summa papaverum capita baculo, L.: mella foliis, V.: silvis honorem (i. e. frondem), H.: turres fulminibus decussae, L.: ariete decussi muri, L.
    * * *
    I
    decutere, decussi, decussus V TRANS
    shake/strike/knock/force down/off/aside (from upright); dislodge; overturn
    II
    decutire, -, - V TRANS
    flay, skin; deprive of skin

    Latin-English dictionary > dēcūtiō

  • 69 ferō

        ferō tulī (tetulī, T., Ct.), lātus, ferre    [1 FER-; TAL-], to bear, carry, support, lift, hold, take up: aliquid, T.: arma, Cs.: sacra Iunonis, H.: cadaver umeris, H.: Pondera tanta, O.: oneri ferendo est, able to carry, O.: pedes ferre recusant Corpus, H.: in Capitolium faces: ventrem ferre, to be pregnant, L.: (eum) in oculis, to hold dear.—To carry, take, fetch, move, bear, lead, conduct, drive, direct: pisciculos obolo in cenam seni, T.: Caelo supinas manūs, raisest, H.: ire, pedes quocumque ferent, H.: opertā lecticā latus per oppidum: signa ferre, put in motion, i. e. march, Cs.: huc pedem, come, T.: pedem, stir, V.: ferunt sua flamina classem, V.: vagos gradūs, O.: mare per medium iter, pursue, V.: quo ventus ferebat, drove, Cs.: vento mora ne qua ferenti, i. e. when it should blow, V.: itinera duo, quae ad portum ferebant, led, Cs.: si forte eo vestigia ferrent, L.: corpus et arma tumulo, V.—Prov.: In silvam non ligna feras, coals to Newcastle, H.—With se, to move, betake oneself, hasten, rush: mihi sese obviam, meet: me tempestatibus obvium: magnā se mole ferebat, V.: ad eum omni studio incitatus ferebatur, Cs.: alii perterriti ferebantur, fled, Cs.: pubes Fertur equis, V.: (fera) supra venabula fertur, springs, V.: quocumque feremur, are driven: in eam (tellurem) feruntur pondera: Rhenus per finīs Nantuatium fertur, flows, Cs.—Praegn., to carry off, take by force, snatch, plunder, spoil, ravage: rapiunt incensa feruntque Pergama, V.: puer fertur equis, V.— To bear, produce, yield: quae terra fruges ferre possit: flore terrae quem ferunt, H. — To offer, bring (as an oblation): Sacra matri, V.: tura superis, O.— To get, receive, acquire, obtain, earn, win: donum, T.: fructūs ex sese: partem praedae: crucem pretium sceleris, Iu.: Plus poscente, H.—Fig., to bear, carry, hold, support: vina, quae vetustatem ferunt, i. e. are old: Scripta vetustatem si ferent, attain, O.: Insani sapiens nomen ferat, be called, H.: finis alienae personae ferendae, bearing an assumed character, L.: secundas (partīs), support, i. e. act as a foil, H.— To bring, take, carry, render, lead, conduct: mi auxilium, bring help: alcui subsidium, Cs.: condicionem, proffer, Cs.: matri obviae complexum, L.: fidem operi, procure, V.: mortem illis: ego studio ad rem p. latus sum, S.: numeris fertur (Pindar) solutis, H.: laudibus alquem in caelum, praise: (rem) supra quam fieri possit, magnify: virtutem, ad caelum, S.: in maius incertas res, L.— To prompt, impel, urge, carry away: crudelitate et scelere ferri, be carried away: furiatā mente ferebar, V.: quo animus fert, inclination leads, S.: si maxime animus ferat, S.: fert animus dicere, impels, O.— To carry off, take away, remove: Omnia fert aetas, V.—With se, to carry, conduct: Quem sese ore ferens! boasting, V.: ingentem sese clamore, paraded, V.— To bear, bring forth, produce: haec aetas oratorem tulit: tulit Camillum paupertas, H.— To bear away, win, carry off, get, obtain, receive: omnium iudicio primas: ex Etruscā civitate victoriam, L.: laudem inter suos, Cs.: centuriam, tribūs, get the votes: Omne tulit punctum, H.: repulsam a populo, experience: Haud inpune feres, escape, O.— To bear, support, meet, experience, take, put up with, suffer, tolerate, endure: alcius desiderium: voltum atque aciem oculorum, Cs.: multa tulit fecitque puer, H.: iniurias civium, N.: quem ferret, si parentem non ferret suom? brook, T.: tui te diutius non ferent: dolores fortiter: iniurias tacite: rem aegerrume, S.: tacite eius verecundiam non tulit senatus, quin, etc., i. e. did not let it pass, without, etc., L.: servo nubere nympha tuli, O.: moleste tulisti, a me aliquid factum esse, etc.: gravissime ferre se dixit me defendere, etc.: non ferrem moleste, si ita accidisset: casum per lamenta, Ta.: de Lentulo sic fero, ut debeo: moleste, quod ego nihil facerem, etc.: cum mulier fleret, homo ferre non potuit: iratus atque aegre ferens, T.: patior et ferendum puto: non tulit Alcides animis, control himself, V.—Of feeling or passion, to bear, experience, disclose, show, exhibit: dolorem paulo apertius: id obscure: haud clam tulit iram, L.—In the phrase, Prae se ferre, to manifest, profess, show, display, declare: cuius rei facultatem secutum me esse, prae me fero: noli, quaero, prae te ferre, vos esse, etc.: speciem doloris voltu prae se tulit, Ta.—Of speech, to report, relate, make known, assert, celebrate, say, tell: haec omnibus ferebat sermonibus, Cs.: pugnam laudibus, L.: quod fers, cedo, say, T.: quae nunc Samothracia fertur, is called, V.: si ipse... acturum se id per populum aperte ferret, L.: homo ut ferebant, acerrimus, as they said: si, ut fertur, etc., as is reported: non sat idoneus Pugnae ferebaris, were accounted, H.: utcumque ferent ea facta minores, will regard, V.: hunc inventorem artium ferunt, they call, Cs.: multa eius responsa acute ferebantur, were current: quem ex Hyperboreis Delphos ferunt advenisse: qui in contione dixisse fertur.—Of votes, to cast, give in, record, usu. with suffragium or sententiam: de me suffragium: sententiam per tabellam (of judges): aliis audientibus iudicibus, aliis sententiam ferentibus, i. e. passing judgment, Cs.: in senatu de bello sententiam.—Of a law or resolution, to bring forward, move, propose, promote: legem: lege latā: nihil erat latum de me: de interitu meo quaestionem: rogationes ad populum, Cs.: te ad populum tulisse, ut, etc., proposed a bill: de isto foedere ad populum: cum, ut absentis ratio haberetur, ferebamus.— Impers: lato ad populum, ut, etc., L.— With iudicem, to offer, propose as judge: quem ego si ferrem iudicem, etc.: iudicem illi, propose a judge to, i. e. go to law with, L.—In book-keeping, to enter, set down, note: minus quam Verres illi expensum tulerit, etc., i. e. set down as paid.—To require, demand, render necessary, allow, permit, suffer: dum aetatis tempus tulit, T.: si tempus ferret: incepi dum res tetulit, nunc non fert, T.: graviora verba, quam natura fert: sicut hominum religiones ferunt: ut aetas illa fert, as is usual at that time of life: si ita commodum vestrum fert: si vestra voluntas feret, if such be your pleasure: uti fors tulit, S.: natura fert, ut, etc.
    * * *
    ferre, tuli, latus V
    bring, bear; tell speak of; consider; carry off, win, receive, produce; get

    Latin-English dictionary > ferō

  • 70 prō-volvō

        prō-volvō volvī, volūtus, ere,    to roll forward, roll along, roll over, overturn: hunc in mediam viam, T.: hunc iuga subter Provolvēre rotae, V.: fortunis provolvi, i. e. to be expelled from, Ta.— With se, to cast oneself down, fall down, prostrate oneself: alcui se ad pedes, L.: flentes ad genua consulis provolvuntur, L.: provolutae ad pedes, Cu.: (mulier) ad libita Pallantis provoluta, submitting to, Ta.

    Latin-English dictionary > prō-volvō

  • 71 deciduus

    decidua, deciduum ADJ
    falling (down/off); hanging down; tending to be dropped, cast; deciduous (L+S)

    Latin-English dictionary > deciduus

  • 72 deturbo

    deturbare, deturbavi, deturbatus V TRANS
    upset/topple, bring tumbling down; dislodge; strike/beat to ground; drive/pull/knock/cast/thrust/strike down/off; deprive of

    Latin-English dictionary > deturbo

  • 73 demolior

    dē-mōlĭor, ītus, 4, v. dep. a., to cast off, remove.
    I.
    In gen. So only once in a trop. sense:

    culpam de me demolibor,

    Plaut. Bac. 3, 1, 16.—Far more freq.,
    II.
    In partic., of buildings, to throw down, pull or tear down, demolish (for syn. cf.: deleo, eluo, diluo, diruo, everto, destruo).
    A.
    Lit.:

    monimenta virum,

    Lucr. 6, 242;

    (Lachm. lamenta): domum,

    Cic. Off. 1, 39:

    parietem,

    id. Top. 4, 22:

    statuas,

    id. Verr. 2, 2, 67:

    signum,

    id. ib. 2, 4, 39:

    columnas,

    id. Q. Fr. 3, 1, 1 fin.: munitiones, Sall. H. Fragm. ap. Non. 95, 22; cf. Nep. Timol. 3, 3:

    deum immortalium templa,

    Liv. 42, 3.—
    b.
    Of inanimate subjects:

    arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat oblivio,

    Plin. Pan. 55, 9.—
    B.
    Trop., to demolish, destroy:

    aevi prioris Robora,

    Ov. M. 15, 228:

    si quod cuiquam privatim officiet jus, id destruet ac demolietur, quid attinebit? etc.,

    Liv. 34, 3:

    Bacchanalia,

    id. 39, 16:

    faciem,

    to disfigure, Hier. in Matt. 6, 16 (as a transl. of the Gr. aphanizein to prosôpon):

    terram,

    lay waste, Vulg. 4 Reg. 18, 25; id. Jer. 51, 2.— Absol.:

    ubi tinea demolitur,

    id. Matt. 6, 19 sq.
    a.
    Act. form dēmōlĭo, īre, Naev. ap. Diom. p. 395 P. (Com. v. 48 Rib.); Varr. ib. Lex ap. Front. Aquaed. 129; Lact. 4, 11, 6.—
    b.
    Demolior, īri, in pass. signif., Lex ap. Front. l. l.; Curio ap. Prisc. p. 793 P.; Dig. 7, 4, 10; 41, 3, 23; Inscr. Orell. 3015.

    Lewis & Short latin dictionary > demolior

  • 74 provolvo

    prō-volvo, volvi, vŏlūtum, 3, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., to roll or tumble forwards, to roll along, roll over and over, roll away (class., but not in Cic.):

    aliquem in viam mediam,

    Ter. And. 4, 4, 37:

    corpora,

    Lucr. 6, 1264:

    ubi glaeba e terrā provolvitur ingens,

    id. 6, 553:

    cupas ardentes in opera,

    Hirt. B. G. 8, 42:

    congestas lapidum moles,

    Tac. A. 4, 51:

    Galba projectus e sellā ac provolutus est,

    id. H. 1, 41; Verg. A. 12, 533; 10, 556.—
    B.
    In partic., with se or mid., to cast one's self down, fall down, prostrate one's self at another's feet (syn. prosterno):

    se alicui ad pedes,

    Liv. 6, 3:

    flentes ad genua consulis provolvuntur,

    id. 34, 11:

    provolutae ad pedes,

    Curt. 3, 12, 11:

    genibus ejus provolutus,

    Tac. A. 12, 18; 11, 30; Just. 11, 9, 14.—
    II.
    Trop., to snatch away, carry away, hurry on (post-Aug.):

    multi fortunis provolvebantur,

    i. e. are ruined, Tac. A. 6, 17.—
    B.
    Mid., to humble one's self:

    usque ad libita Pallantis provoluta,

    submitting to the desires of, Tac. A. 14, 2:

    provolutus effususque in iram,

    Gell. 1, 26, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > provolvo

  • 75 resolvo

    rĕ-solvo, solvi, sŏlūtum, 3, v. a., to untie, unfasten, unbind; to loose, loosen, release, open (not freq. till after the Aug. per.; cf.: relaxo, resero, recludo, libero).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    equos,

    to unyoke, Ov. F. 4, 180; cf.:

    juncta juga leonibus,

    Cat. 63, 76:

    quem suā sponte vinxerit, non resolvat, etc.,

    Col. 1, 8, 16; 11, 1, 22:

    cinctas vestes,

    Ov. M. 1, 382; cf.

    nodum,

    Cels. 7, 4, 4:

    fila,

    to loose, separate, Ov. M. 2, 654:

    vulnera,

    to unbind, Quint. 6, 1, 30; 49:

    oras,

    to cast loose from the shore, Liv. 22, 19, 10 Drak. N. cr.:

    virginem catenis,

    i. e. to release, Ov. M. 4, 737; cf.:

    crura vinclis,

    id. A. A. 3, 272:

    (puella) resoluta capillos,

    id. Am. 2, 14, 39:

    claustra,

    to open, Lucr. 1, 415:

    litteras,

    Liv. 26, 15:

    venas,

    Tac. A. 6, 48:

    jugulum mucrone,

    Ov. M. 1, 227:

    ferro,

    id. ib. 6, 643:

    manum in diversum,

    Quint. 11, 3, 97:

    fauces haec in verba,

    Ov. M. 2, 282; cf.:

    exspectato Ora sono,

    id. ib. 13, 126:

    fatis ora,

    Verg. G. 4, 452;

    and simply ora,

    id. A. 3, 457:

    ignis aurum resolvit,

    melts, dissolves, Lucr. 6, 967:

    nivem,

    to melt, thaw, Ov. Tr. 3, 10, 13; cf.:

    resolutus repente Rhenus,

    Suet. Dom. 6:

    margaritas in tabem,

    Plin. 9, 35, 58, § 120:

    glaebam in pulverem,

    Col. 11, 2, 60:

    nummos,

    to melt down, Lampr. Alex. Sev. 30 fin. — Poet.:

    nebulas ventis ac sole,

    to disperse, dissipate, scatter, Ov. M. 14, 400; cf.

    tenebras (sidere),

    Verg. A. 8, 591:

    resoluta caligo,

    Sil. 5, 58: Zephyro se glaeba, becomes loose or soft, Verg. G. 1, 44; Curt. 4, 6, 11:

    terra resoluta,

    Col. 4, 1, 4; 11, 3, 5:

    muros ariete,

    to break down, Sil. 5, 553:

    cinctos muros,

    id. 12, 495:

    saxa,

    id. 1, 369. —
    B.
    In partic.
    1.
    To relax, unnerve, enervate, enfeeble the body (cf. remitto):

    felicitas hos inflat, illos mollit et totos resolvit,

    Sen. Ep. 36, 1:

    (Cerberus) immania terga resolvit Fusus humi,

    stretched out, Verg. A. 6, 422:

    nexos artus,

    id. ib. 4, 695:

    utrumque (concubitus),

    Ov. A. A. 2, 683:

    corpus (somno),

    id. M. 7, 328:

    placitā resoluta quiete,

    id. ib. 9, 468:

    membra ad molles choros,

    Prop. 2, 34 (3, 32), 42; Curt. 4, 16, 13:

    fatigatione resolutus,

    id. 6, 8, 21; 9, 5, 10.—
    2.
    Mostly ante-class., to pay a debt:

    minas,

    Plaut. Ep. 1, 2, 39:

    argentum,

    id. ib. 3, 2, 16; id. Men. 5, 5, 30:

    pro vecturā,

    id. As. 2, 4, 27; cf. Cato, R. R. 144, 3; 145, 1; 148, 2:

    damnum boni viri arbitratu resolvere,

    id. ib. 149, 2. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen. (acc. to I. A.), to separate, unbind, set free, release; to disclose, show, reveal, lay open; to annul, cancel, make void, abolish, destroy (syn. rescindo):

    ipsas periodos majoribus intervallis et velut laxioribus nodis resolvemus,

    Quint. 9, 4, 127:

    quoniam, quā fieri quicquid posset ratione, resolvi,

    have disclosed, shown, Lucr. 5, 773:

    teque piacula nulla resolvent,

    release, Hor. C. 1, 28, 34:

    amore resolutus,

    Tib. 1, 10, 83:

    (Hannibal) Quod sponte abscedat tandemque resolvat Ausoniam,

    liberate, Sil. 17, 206:

    resoluta legibus urbs,

    id. 11, 36:

    ira resoluta frenis legum,

    Luc. 2, 145:

    litem quod lite resolvit,

    does away with, ends, Hor. S. 2, 3, 103:

    invitat genialis hiems curasque resolvit,

    banishes, dispels, Verg. G. 1, 302:

    tristitiam animi,

    Plin. 24, 6, 15, § 24:

    dolos tecti ambagesque,

    i. e. find the way through, Verg. A. 6, 29:

    jura (pudoris),

    id. ib. 4, 27:

    dolos fraudesque,

    Sil. 7, 153:

    gaudia ferro,

    id. 13, 508:

    amphiboliam,

    to destroy, remove, Quint. 7, 9, 4:

    ambiguitatem,

    id. 12, 2, 13:

    dicta ex parte diversā,

    i. e. refute, id. 5, 13, 12:

    vectigal et onera commerciorum,

    to abolish, Tac. H. 4, 65:

    stipulationem,

    Dig. 21, 2, 57 fin.:

    conventionem,

    ib. 41, 5, 2:

    emptionem,

    ib. 18, 2, 2 et saep. —
    B.
    In partic. (acc. to I. B.).
    1.
    To relax, soften:

    disciplinam militarem,

    Tac. H. 1, 51:

    judices,

    Quint. 4, 2, 19; id. 8, prooem § 12. —
    2.
    To pay:

    unā plagā (cf. I. B. 2. supra),

    Plaut. Am. 2, 2, 73 (but in Cic. Phil. 14, 14, 38, the correct reading is persoluturum). — Hence, rĕsŏlūtus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 1.), relaxed, enervated, effeminate:

    corpora juvenum (with fluxa), Col. praef. § 17: minister Idaeo resolutior cinaedo,

    Mart. 10, 98.—
    2.
    Free, unhampered: os, Val.Max. 8, 7, ext. 1.—
    3.
    Unbridled:

    gaudia,

    Sil. 11, 305.— Adv.: rĕsŏlūtē, without restraint:

    quo resolutius decachinnetis,

    more unrestrainedly, Tert. ad Nat. 1, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > resolvo

  • 76 effundō (ecf-)

        effundō (ecf-) fūdī, fūsus, ere    [ex + fundo], to pour out, pour forth, shed, spread abroad: lacrimas: fletūs, V.: pro re p. sanguinem: flumen in Propontidem se effundit, L.: Nos effusi lacrimis, V.— To pour out, pour forth, drive out, cast out, send forth: telorum vis ingens effusa est, L.: Ascanio auxilium castris apertis, for Ascanius, V. — To hurl headlong, throw down, prostrate: equus consulem effudit, L.: effusus eques, V.: ipsum portis sub altis, V.—Of a multitude, to pour out, spread abroad: sese multitudo ad cognoscendum effudit (sc. ex urbe), thronged, Cs.: omnibus portis ad opem ferendam effundi, L.: effuso exercitu, scattered, S.: quae via Teucros effundat in aequum, i. e. by what way can they be forced, V.— To bring forth, produce abundantly: herbas: Auctumnus fruges effuderit, H.— To lavish, squander, waste: patrimonium per luxuriam: sumptūs: Effusus labor, wasted, V. — To empty, exhaust, discharge: mare neque effunditur: carcerem in forum: saccos nummorum, H. — Fig., to pour out, express freely, expend, vent, exhaust: vobis omnia, quae sentiebam: talīs voces, V.: carmina, O.: vox in turbam effunditur: questūs in aëra, O.: furorem in alqm: omne odium in auxili spem, L.: quarrtumcumque virium habuit, L.: virīs in uno, O.— To give up, let go, abandon, resign: gratiam hominis: animam, V.: manibus omnīs effundit habenas, V.—With se, to abandon oneself, give up, yield, indulge: se in aliquā libidine. — P. pass., abandoned, given up: milites in licentiam effusi, L.: in nos suavissime effusus (Pompeius), without reserve: in adulationem, Ta.

    Latin-English dictionary > effundō (ecf-)

  • 77 ē-ruō

        ē-ruō uī, utus, ere,    to cast forth, throw out, root up, dig out, take: humum, O.: sepulcris caprificos, H.: segetem ab radicibus, V.: mortuum: aquam remis, to plough up, O.: illum, to hunt down: quemvis mediā turbā, H.: Eruitur oculos, his eyes are torn out, O.—To root out, destroy utterly: urbem a sedibus, V.: Troianas opes, V.— Fig., to draw out, bring out, elicit: mihi qui legati fuerint: ex quibus (locis) argumenta: si quid obrutum erit: Sacra annalibus eruta, O.: Obscurata (verba), rescue from oblivion, H.: memoriam exercitatione: difficultas pecuniaria, quā erui, etc., to be freed: hoc mihi erui non potest, i. e. can't be talked out of me.

    Latin-English dictionary > ē-ruō

  • 78 excussus

        excussus adj.    [P. of excutio], stretched out, stiff: lacertus, O.
    * * *
    excussa, excussum ADJ
    cast out; thrown down/out

    Latin-English dictionary > excussus

  • 79 immittō (in-m-)

        immittō (in-m-) īsī, īssus, ere,    to send in, let in, throw into, admit, introduce: immissus in urbem: servos ad spoliandum fanum: corpus in undas, O.: in terram (navem), stranded, L.: canalibus aqua inmissa, Cs.: feraces plantae immittuntur, are engrafted, V.: lentum filis immittitur aureum, is interwoven, O.: nais inmittitur undis, plunges into, O.: inmittor harenae, reach, O.: immissa (tigna) in flumen defigere, driven down, Cs.: immissi alii in alios rami, intertwined, L.—To send against, let loose, set on, cause to attack, incite: servi in tecta nostra immissi: completas navīs taedā in classem, Cs.: immittebantur illi canes: in medios se hostīs, threw himself.—To discharge, project, throw at, cast among: pila in hostīs, Cs.: Lancea costis inmissa, penetrating, O.: coronam caelo, hurls to, O.—To let go, let loose, relax, slacken, drop: immissis frenis, V.: inmissos hederā conlecta capillos, flowing, O.—Fig., to install, put in possession: in mea bona quos voles.—To inflict: iniuriam in alqm: fugam Teucris, struck with panic, V.—To instigate, suborn: a Cicerone inmissus, S.—To admit, commit: corrector inmittit ipse senarium, lets escape him.

    Latin-English dictionary > immittō (in-m-)

  • 80 sub-dūcō

        sub-dūcō dūxī    (subdūxtī, T.), ductus, ere, to draw away, take away, lead away, carry off, wrest, withdraw, remove: lapidibus ex turri subductis, Cs.: rerum fundamenta: capiti ensem, V.: cibum athletae: Aenean manibus Graium, V.—Of troops, to draw off, remove, transfer, detach, detail: cohortes subductae e dextro cornu, L.: subductis ordinibus, L.: copias in proximum collem, Cs.: agmen in aequiorem locum, L.—To take secretly, remove by stealth, steal, hide: subducta viatica plorat, H.: obsides furto, L.—With pron reflex., to withdraw stealthily, steal away: te mihi, T.: de circulo se: se ab ipso Volnere, O.: clam se, N.: quā se subducere colles Incipiunt, i. e. to slope down gradually, V.—To draw from under, bring from below, pull up, lift up, raise: cataractam funibus, L.: subductis (tunicis), pulled up, H.—Of ships, to haul up, bring out of water, beach: longas navīs in aridum, Cs.: naves in campo Martio subductae, L.: classis subducta ad Gytheum.—Fig., to cast up, reckon, compute, calculate, balance: summam: rationibus subductis: calculis subductus: bene subductā ratione, T.

    Latin-English dictionary > sub-dūcō

См. также в других словарях:

  • cast down — adj [not before noun] literary sad and disappointed ▪ She could not bear to see him so miserable and cast down …   Dictionary of contemporary English

  • cast down — index disconsolate, discourage, humiliate, overthrow Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • cast down — verb lower someone s spirits; make downhearted (Freq. 1) These news depressed her The bad state of her child s health demoralizes her • Syn: ↑depress, ↑deject, ↑get down, ↑dismay, ↑disp …   Useful english dictionary

  • cast down — PHR V PASSIVE If someone is cast down by something, they are sad or worried because of it. [LITERARY] [be V ed P] I am not cast down by it because I believe in the fundamental strength of the business... [V ed P] Ever since I saw the diary… …   English dictionary

  • cast down — {adj.} Discouraged; sad; unhappy. Used less often than the reverse form, downcast . * /Mary was cast down at the news of her uncle s death./ * /Charles felt cast down when he lost the race./ …   Dictionary of American idioms

  • cast down — {adj.} Discouraged; sad; unhappy. Used less often than the reverse form, downcast . * /Mary was cast down at the news of her uncle s death./ * /Charles felt cast down when he lost the race./ …   Dictionary of American idioms

  • cast\ down — adj Discouraged; sad; unhappy. Used less often than the reverse form, downcast . Mary was cast down at the news of her uncle s death. Charles felt cast down when he lost the race …   Словарь американских идиом

  • To cast down — Cast Cast (k[.a]st), v. t. [imp. & p. p. {Cast}; p. pr. & vb. n. {Casting}.] [Cf. Dan. kaste, Icel. & Sw. kasta; perh. akin to L. {gerere} to bear, carry. E. jest.] 1. To send or drive by force; to throw; to fling; to hurl; to impel. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • be cast down — mainly literary phrase to feel upset or disappointed Thesaurus: feeling disappointedsynonym Main entry: cast * * * feel depressed she was greatly cast down by abusive criticism of her novels …   Useful english dictionary

  • be cast down — ► be cast down feel depressed. Main Entry: ↑cast …   English terms dictionary

  • cast down — Synonyms and related words: abase, abash, abashed, afflicted, agitated, bad, baffle, balk, beat down, beset, bilk, blow down, blow over, bothered, bowed down, bowl down, bowl over, break down, bring down, bulldog, bulldoze, burn down, chagrin,… …   Moby Thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»