-
1 desero
1. 2.dē-sĕro, rŭi, rtum, 3, v. a. Lit., to undo or sever one's connection with another; hence, with esp. reference to the latter, to leave, forsake, abandon, desert, give up (cf. derelinquere; more restricted in signif. than relinquere, which denotes, in general, to depart from, to leave any one. Deserere, orig. in milit. lang., implies a cowardly running away; frequently used with prodere; also in the flg. phrase: deserere vitam; and later, absol. in the sense of to desert, etc.; cf. also: linquere, destituere, deficere, discedere—freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.ut jurent omnes, se exercitum ducesque non deserturos neque prodituros,
Caes. B. C. 1, 76, 2; cf. id. ib. 2, 32, 7:deseritur a suis Varus,
id. ib. 1, 13, 3; cf. id. ib. 1, 15, 3; id. B. G. 5, 3, 6 al.:pignus,
Plaut. Capt. 2, 3, 75 et saep.:te amantem non deseram,
id. Ps. 1, 1, 101; cf. id. Mil. 4, 8, 53 et saep.:cum amici partim deseruerint me, partim etiam prodiderint,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 5:me deseruisti ac dereliquisti,
id. Planc. 5, 13; cf. id. Verr. 2, 3, 51, and v. the foll.:Avaricum,
Caes. B. G. 7, 30, 2; cf.:cunctis oppidis castellisque desertis,
id. ib. 2, 29:fratrem ne desere frater,
Verg. A. 10, 600:thalamos ne desere pactos,
id. ib. 10, 649:bellum,
Just. 5, 2, 10:victoriam,
id. 14, 3, 6:milites insepultos,
Curt. 5, 13, 3:metu locum,
Tac. A. 1, 65 et saep.—Absol., in milit. lang., to desert, Nep. Eum. 5, 1; Sen. de Ira, 2, 10, 1; Tac. A. 13, 35; Quint. 9, 2, 85; Amm. Marc. 31, 7, 4; Dig. 49, 16, 3, § 7 sq. al.—II.Trop., to leave, desert, abandon:2.Petreius non deserit sese, armat familiam, etc.,
Caes. B. C. 1, 75, 2:suum jus,
Cic. Caecin. 35 fin.; cf.:desertarum derelictarumque rerum patrocinium suscipere,
id. N. D. 1, 5, 11:preces, promissa, spem, obsecrationem et fideles litteras alicujus,
id. Att. 3, 19, 2:causam,
id. Sull. 20, 58; cf.:desertam ac proditam causam queri,
Liv. 2, 54:ullam officii partem,
Cic. Fin. 1, 7, 24; cf.officium (with praetermittere defensionem),
id. Off. 1, 9: susceptum officium, Caes. B. C. 3, 18:vitam,
Cic. Sest. 22 fin.; cf. id. de Sen. 20, 72:deditionem,
Sall. J. 70, 1:studia sapientiae,
Quint. 12, 2, 8:viam virtutis,
Hor. Od. 3, 24, 44:vestigia Graeca,
id. A. P. 287:fastidiosam copiam,
id. Od. 3, 29, 9.—Esp., leg. t. t.:B.vadimonia deserere,
to forfeit recognizance, fail to appear, Cic. Cat. 2, 3, 5; id. Quint. 23, 75 et saep.—So absol.:deserui, tempestatibus impeditus,
Quint. 3, 6, 78.—Of subjects not personal, to fail, forsake, etc.:A.genua hunc cursorem deserunt,
Plaut. Merc. 1, 2, 13; cf.:aliquem corpus, vires,
Tac. A. 6, 50:donec te deseret aetas,
Hor. Ep. 1, 20, 10:me lucerna,
Cic. Att. 7, 7 fin.:fama Curium Fabricium,
id. Tusc. 1, 46, § 110; cf.:nec facundia deseret hunc nec lucidus ordo,
Hor. A. P. 41 et saep.— Poet.:mensa deserit toros,
is removed from, Ov. H. 12, 52.— Pass.:deseremur potius a re familiari, quam a republica,
Cic. Att. 16, 3; cf. Caes. B. G. 5, 34, 2; Cic. Att. 3, 15:a tribunitia voce,
id. Clu. 40, 110; Vell. 2, 80; Just. 2, 4, 29 al.; and poet. with simple abl.:deseror conjuge,
Ov. H. 12, 161; Prop. 2, 7, 17:desertus viribus leo,
Phaedr. 1, 21, 3; Stat. Th. 4, 707; cf.suis,
Tac. A. 3, 20 fin.; Suet. Cal. 12.— With gen.:deserta natorum,
Stat. Th. 5, 608.—Hence, dēsertus, a, um, P. a., deserted; esp. of places, desert, solitary, waste.Adj. (cf.:B.vastus, inanis, solitarius): in locis desertis,
Caes. B. G. 5, 53, 4:urbes dirutae ac pene desertae,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 8:deserta via et inculta,
id. Cael. 18:frequens an desertus locus,
Quint. 5, 10, 37:terra,
Vulg. Lev. 26, 33 et saep.—Of objects in solitary places:stipes,
Tib. 1, 1, 12 (21 M.):arbores,
Prop. 1, 20, 36.— Subst.: dē-serta, ae, f., the abandoned wife:multi filii desertae,
Vulg. Gal. 4, 27.— Comp.:reditus desertior,
Cic. Pis. 23, 55:nihil turpius ac desertius,
id. Q. Fr. 3, 1, 5.— Sup.:orae desertissimae,
id. Sest. 22, 50:solitudo,
id. Verr. 2, 5, 67 al. —Since the Aug. per. subst.: dēserta, ōrum, n., desert places, deserts, wastes, Verg. E. 6, 81; id. G. 3, 342; Plin. 5, 4, 4, § 26 al.—With gen.:Libyae deserta,
Verg. A. 1, 384; so id. G. 3, 291; Front. Strat. 1, 7, 7; Vulg. Isa. 52, 9 al.—In sing.: dēsertum, i, n. (eccl. Lat.):in deserto,
Prud. Apoth. 774; Hier. Ep. 125, 2; Vulg. Num. 1, 1; Luc. 3, 2 et saep. -
2 deserta
1. 2.dē-sĕro, rŭi, rtum, 3, v. a. Lit., to undo or sever one's connection with another; hence, with esp. reference to the latter, to leave, forsake, abandon, desert, give up (cf. derelinquere; more restricted in signif. than relinquere, which denotes, in general, to depart from, to leave any one. Deserere, orig. in milit. lang., implies a cowardly running away; frequently used with prodere; also in the flg. phrase: deserere vitam; and later, absol. in the sense of to desert, etc.; cf. also: linquere, destituere, deficere, discedere—freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.ut jurent omnes, se exercitum ducesque non deserturos neque prodituros,
Caes. B. C. 1, 76, 2; cf. id. ib. 2, 32, 7:deseritur a suis Varus,
id. ib. 1, 13, 3; cf. id. ib. 1, 15, 3; id. B. G. 5, 3, 6 al.:pignus,
Plaut. Capt. 2, 3, 75 et saep.:te amantem non deseram,
id. Ps. 1, 1, 101; cf. id. Mil. 4, 8, 53 et saep.:cum amici partim deseruerint me, partim etiam prodiderint,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 5:me deseruisti ac dereliquisti,
id. Planc. 5, 13; cf. id. Verr. 2, 3, 51, and v. the foll.:Avaricum,
Caes. B. G. 7, 30, 2; cf.:cunctis oppidis castellisque desertis,
id. ib. 2, 29:fratrem ne desere frater,
Verg. A. 10, 600:thalamos ne desere pactos,
id. ib. 10, 649:bellum,
Just. 5, 2, 10:victoriam,
id. 14, 3, 6:milites insepultos,
Curt. 5, 13, 3:metu locum,
Tac. A. 1, 65 et saep.—Absol., in milit. lang., to desert, Nep. Eum. 5, 1; Sen. de Ira, 2, 10, 1; Tac. A. 13, 35; Quint. 9, 2, 85; Amm. Marc. 31, 7, 4; Dig. 49, 16, 3, § 7 sq. al.—II.Trop., to leave, desert, abandon:2.Petreius non deserit sese, armat familiam, etc.,
Caes. B. C. 1, 75, 2:suum jus,
Cic. Caecin. 35 fin.; cf.:desertarum derelictarumque rerum patrocinium suscipere,
id. N. D. 1, 5, 11:preces, promissa, spem, obsecrationem et fideles litteras alicujus,
id. Att. 3, 19, 2:causam,
id. Sull. 20, 58; cf.:desertam ac proditam causam queri,
Liv. 2, 54:ullam officii partem,
Cic. Fin. 1, 7, 24; cf.officium (with praetermittere defensionem),
id. Off. 1, 9: susceptum officium, Caes. B. C. 3, 18:vitam,
Cic. Sest. 22 fin.; cf. id. de Sen. 20, 72:deditionem,
Sall. J. 70, 1:studia sapientiae,
Quint. 12, 2, 8:viam virtutis,
Hor. Od. 3, 24, 44:vestigia Graeca,
id. A. P. 287:fastidiosam copiam,
id. Od. 3, 29, 9.—Esp., leg. t. t.:B.vadimonia deserere,
to forfeit recognizance, fail to appear, Cic. Cat. 2, 3, 5; id. Quint. 23, 75 et saep.—So absol.:deserui, tempestatibus impeditus,
Quint. 3, 6, 78.—Of subjects not personal, to fail, forsake, etc.:A.genua hunc cursorem deserunt,
Plaut. Merc. 1, 2, 13; cf.:aliquem corpus, vires,
Tac. A. 6, 50:donec te deseret aetas,
Hor. Ep. 1, 20, 10:me lucerna,
Cic. Att. 7, 7 fin.:fama Curium Fabricium,
id. Tusc. 1, 46, § 110; cf.:nec facundia deseret hunc nec lucidus ordo,
Hor. A. P. 41 et saep.— Poet.:mensa deserit toros,
is removed from, Ov. H. 12, 52.— Pass.:deseremur potius a re familiari, quam a republica,
Cic. Att. 16, 3; cf. Caes. B. G. 5, 34, 2; Cic. Att. 3, 15:a tribunitia voce,
id. Clu. 40, 110; Vell. 2, 80; Just. 2, 4, 29 al.; and poet. with simple abl.:deseror conjuge,
Ov. H. 12, 161; Prop. 2, 7, 17:desertus viribus leo,
Phaedr. 1, 21, 3; Stat. Th. 4, 707; cf.suis,
Tac. A. 3, 20 fin.; Suet. Cal. 12.— With gen.:deserta natorum,
Stat. Th. 5, 608.—Hence, dēsertus, a, um, P. a., deserted; esp. of places, desert, solitary, waste.Adj. (cf.:B.vastus, inanis, solitarius): in locis desertis,
Caes. B. G. 5, 53, 4:urbes dirutae ac pene desertae,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 8:deserta via et inculta,
id. Cael. 18:frequens an desertus locus,
Quint. 5, 10, 37:terra,
Vulg. Lev. 26, 33 et saep.—Of objects in solitary places:stipes,
Tib. 1, 1, 12 (21 M.):arbores,
Prop. 1, 20, 36.— Subst.: dē-serta, ae, f., the abandoned wife:multi filii desertae,
Vulg. Gal. 4, 27.— Comp.:reditus desertior,
Cic. Pis. 23, 55:nihil turpius ac desertius,
id. Q. Fr. 3, 1, 5.— Sup.:orae desertissimae,
id. Sest. 22, 50:solitudo,
id. Verr. 2, 5, 67 al. —Since the Aug. per. subst.: dēserta, ōrum, n., desert places, deserts, wastes, Verg. E. 6, 81; id. G. 3, 342; Plin. 5, 4, 4, § 26 al.—With gen.:Libyae deserta,
Verg. A. 1, 384; so id. G. 3, 291; Front. Strat. 1, 7, 7; Vulg. Isa. 52, 9 al.—In sing.: dēsertum, i, n. (eccl. Lat.):in deserto,
Prud. Apoth. 774; Hier. Ep. 125, 2; Vulg. Num. 1, 1; Luc. 3, 2 et saep. -
3 dēficiō
dēficiō fēcī, fectus, ere ( fut perf. defexit, old form. in L.—Pass., usu. deficior; dēfit, T., Enn. ap. C., V.; dēfierī, T.; dēfīet, L.) [de + facio].— Intrans, to withdraw, revolt, desert, fall off: civitates quae defecerant, Cs.: milites ne deficerent, S.: ab Aeduis, Cs.: a re p.: a patribus ad plebem, to go over, L.: ad Poenos, desert, L. — Of things, to be wanting, be absent, fail, cease, disappear, be lost, run out: non frumentum deficere poterat, Cs.: ex arboribus frons, Cs.: ne (mihi) vox viresque deficerent: non deficiente crumenā, H.: ne Deficeret navis, be overwhelmed, V.: quod plena luna defecisset, was eclipsed: ignem Deficere videbat, dying out, V.: quā deficit ignis, ceases to destroy, V.: Deficit ars, is exhausted, O.: nil apud me tibi defieri patiar, T.: Lac mihi non aestate novum defit, V.: nunquamne causa defiet, cur, etc.? L. — Of persons, to fail, sink, faint, be insufficient, be missing: quod multi Gallicis tot bellis defecerant, had been lost, Cs.: siquid deficias, i. e. need aid, T.: deficientibus animis, L.: O dubiis ne defice rebus, fail (me) in perplexity, V.— To fail, be bankrupt: Matho deficit, Iu.: te memorare, cease, Tb.—Fig., to withdraw, depart, forsake, be parted, abandon, desert: a virtute: si utilitas ab amicitiā defecerit.— To fail, be wanting, fall short: animo, be disheartened, Cs.: ne unā plagā acceptā patres deficerent: in limine primo, V.: illis legibus populus R. prior non deficiet, si prior defexit, etc., prove false, violate, L. (old form.): neque comminus pugnando deficiebant, Cs.— Trans, to leave, desert, fail, abandon (of things): cum vires nostros deficerent, Cs.: me Leontina civitas: me vox, latera deficiant, si, etc.: cum deficit orbom (Sol), is eclipsed, O.: sol defectus lumine, Tb.: si quem proles defecerit omnis, i. e. perish, V.: cum aquilifer a viribus deficeretur, Cs.: mulier ratione deficitur: animo defici, Cu.: defecta vigore cervix, O.: nec me deficiet rogitare, etc., nor will I fail, Pr.* * *Ideficere, defeci, defectus V INTRANSfail/falter; run short/out; grow weak/faint; come to end; revolt/rebel, defect; pass away; become extinct, die/fade out; subside/sink; suffer eclipse, waneIIdeficere, defeci, defectus V TRANSfail, disappoint, let down; leave without a sufficiency; cease to be available; (PASS) be left without/wanting, lack; have shortcomings; L:come to nothing -
4 dēsertus
dēsertus adj. with comp. and sup. [P. of desero], deserted, desert, solitary, lonely, waste: angiportus, T.: anus, T.: planities penuriā aquae, S.: loca, Cs.: urbes: via: portūs, V.: vetustas, long disuse, H.: reditus desertior: nihil desertius: orae desertissimae: solitudo.— Plur n. as subst, desert places, deserts, wastes: Libyae deserta, V.: ferarum, the lonely haunts, V.* * *deserta -um, desertior -or -us, desertissimus -a -um ADJdeserted, uninhabited, without people; solitary/lonely; forsaken; desert/waste -
5 defecti
dē-fĭcĭo, fēci, fectum, 3 ( perf. subj.: defexit, an old formula in Liv. 1, 24 fin., see below, no. III. fin. In the pass., besides the regular form deficior, ante- and postclass., once in Verg., Propert., and Livy, like fīo, eri: defit, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19; Plaut. Mil. 4, 6, 46; Ter. Eun. 2, 2, 12; Lucr. 2, 1142; Verg. E. 2, 22; Prop. 1, 1, 34:I.deflunt,
Gell. 20, 8, 5:defiat,
Plaut. Men. 1, 4, 3; id. Rud. 4, 4, 63:defiet,
Liv. 9, 11:defieri,
Ter. Hec. 5, 2, 2; cf. conficio init.), v. a. and n. [facio], orig., to loosen, set free, remove from; but it passed over at a very early period into the middle sense, to loosen from one's self, to remove one's self, to break loose from; and then gradually assumed the character of a new verb. act., with the meaning to leave, desert, [p. 530] depart from something, or absol., to depart, cease, fail. (For syn. cf.: desum, absum, descisco, negligo.)Act. in the middle sense, to remove one's self, separate one's self, to withdraw (cf. the Greek aphistanai).—Hence, to forsake, desert, abandon, revolt.A.Lit.:B.ab amicitia P. R.,
Caes. B. G. 5, 3, 3; 7, 39, 3:ab Aeduis,
id. ib. 2, 14, 3:ab rege,
Sall. J. 56, 3; cf. ib. 66:(consules) a senatu, a republica, a bonis omnibus defecerant,
Cic. Planc. 35; cf.:a republica,
id. Cat. 11, 28; id. Fam. 12, 10; id. Sull. 12, 35:ab imperio ac nomine nostro,
id. Verr. 2, 1, 31 et saep.:a patribus ad plebem,
to go over, Liv. 6, 20:ad se,
Sall. J. 61; cf.:ad Poenos,
Liv. 22, 61.— Absol.:civitates quae defecerant,
Caes. B. G. 3, 17, 2; 5, 25, 4; 7, 10 al.—Trop.:II.si a virtute defeceris,
forsake, Cic. Lael. 11, 37:si utilitas ab amicitia defecerit,
id. Fin. 2, 24, 79:ut a me ipse deficerem,
id. Fam. 2, 16.—Hence,As a verb. act., to leave a person or thing, to desert, to fail, forsake, be wanting to (of things;b.very rarely of personal subjects): quem jam sanguis viresque deficiunt,
Caes. B. G. 7, 50 fin.; so,vires,
id. B. C. 3, 99 fin.; Cic. de Or. 1, 45, 199:me Leontina civitas,
id. Verr. 2, 3, 46, § 110; id. ib. 2, 5, 28 fin.; Hor. S. 2, 1, 13 et saep.:res eos jam pridem, fides deficere nuper coepit,
Cic. Cat. 2, 5, 10:me dies, vox, latera deficiant, si, etc.,
id. Verr. 2, 2, 21 (imitated word for word, Plin. Ep. 3, 9, 9); cf.:ne te de republica disserentem deficiat oratio,
Cic. Rep. 1, 23; and:tempus te citius quam oratio deficeret,
id. Rosc. Am. 32:animus si te non deficit aequus,
Hor. Ep. 1, 11, 30:somnus sollicitas domus,
Tib. 3, 4, 20: genitor Phaethontis orbem, i. e. is eclipsed (cf. III. B. infra), Ov. M. 2, 382.— Poet. with a subject-clause: nec me deficiet nautas rogitare citatos, i. e. I will not cease, etc. Prop. 1, 8, 23 Kuin.—Pass.:III.cum aquilifer jam viribus deficeretur,
Caes. B. C. 3, 64, 3; cf.:mulier a menstruis defecta,
Cels. 2, 8 fin.:mulier abundat audacia, consilio et ratione deficitur,
Cic. Clu. 65, 184:aqua ciboque defecti,
Quint. 3, 8, 23; Plin. Ep. 2, 17, 25:sanguine defecti artus,
Ov. M. 5, 96 et saep.:si qui dotem promisit defectus sit facultatibus,
i. e. unable to pay, Dig. 23, 3, 33; cf.:te defecta nomina,
ib. 22, 1, 11 fin. —Middle or neuter, to run out, be wanting, fail, cease, disappear.A.Middle (mostly ante-class. and poet.).(α).With dat.: mihi fortuna magis nunc defit, quam genus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19; Ter. Hec. 5, 2, 2:(β).lac mihi non aestate novum, non frigore defit,
Verg. E. 2, 22.—Absol.:B.neque opsonium defiat neque supersit,
Plaut. Men. 1, 4, 3;so opp. superesse,
Ter. Ph. 1, 3, 10:ut defiat dies,
Plaut. Rud. 4, 4, 63: id. Mil. 4, 6, 46:numquamne causa defiet, cur? etc.,
Liv. 9, 11.— Trop.:defectis (sc. animo) defensoribus,
disheartened, Caes. B. C. 3, 40, 3:sed non usque eo defectum Germanicum,
weakened, Tac. A. 2, 70; cf. in the foll. no. B. b.—Neuter.(α).With dat. (so rarely; mostly poet.):(β).cum non solum vires, sed etiam tela nostris deficerent,
Caes. B. G. 3, 5, 1;so perh.: vires nostris,
id. B. C. 2, 41, 7 (al. nostros); Sil. 8, 661 Oud. N. cr.; cf. id. 10, 10, 193; and Stat. Ach. 1, 445.—Absol. (freq. in all periods and kinds of composition):non frumentum deficere poterat,
Caes. B. C. 2, 37 fin.; cf.:fructus ex arboribus,
id. ib. 3, 58 fin.:ejus generis copia,
id. B. G. 6, 16 fin.:tempus anni ad bellum gerendum,
id. ib. 4, 20, 2:vereor, ne mihi crimina non suppeterent, ne oratio deesset, ne vox viresque deficerent,
Cic. Verr. 2, 1, 11:nisi memoria forte defecerit,
id. Fin. 2, 14, 44; id. Rep. 1, 3:non deficiente crumena,
Hor. Ep. 1, 4, 11 et saep.; Juv. 11, 38:quod plena luna defecisset,
was eclipsed, Cic. Rep. 1, 15; cf.:solem lunae oppositum solere deficere,
id. ib. 1, 16 al.; also simply to set:qua venit exoriens, qua deficit,
Prop. 4, 4, 27: lunā deficiente, waning (opp. crescente), Gell. 20, 8, 5; of fire and light, to go out, expire, become extinct:ignis,
Verg. G. 352:lumen,
Petr. 111, 4:progenies Caesarum in Nerone deficit,
becomes extinct, dies out, Suet. Galb. 1; cf. Plin. Pan. 39, 6; Just. 7, 2, 4; Sen. Suas. 2, 22;but deficit ignis,
does not extend, Verg. A. 2, 505:in hac voce defecit,
he departed, expired, Suet. Aug. 99; Quint. 6 prooem. § 11: deficit omne quod nascitur, comes to an end, Quint. 5, 10, 79; cf.:mundum deficere,
id. ib.:deficit vita,
Plaut. Asin. 3, 3, 19;quod multi Gallicis tot bellis defecerant,
had been lost, Caes. B. C. 3, 2 fin.:ultima jam passi comites bello Deficiunt,
grow faint, Ov. M. 14, 483:deficit Matho,
fails, becomes bankrupt, Juv. 7, 129:debitores,
Dig. 49, 14, 3, § 8:munimenta defecerant,
yielded, surrendered, Curt. 4, 4, 19.— Trop.:ne negotio desisteret neu animo deficeret,
nor be disheartened, Caes. B. C. 3, 112 fin.; so,animo,
id. B. G. 7, 30; id. B. C. 1, 19; 2, 43; Cic. Rosc. Am. 4, 10;for which, ne deficiant (apes) animum,
Varr. R. R. 3, 16, 34; and in a like sense absol.:ne una plaga accepta patres conscripti conciderent, ne deficerent,
Cic. Att. 1, 16, 9; so Caes. B. C. 2, 31 fin.; Sall. J. 51, 4:deficit ars,
Ov. M. 11, 537: illis legibus populus Romanus prior non deficiet: si prior defexit publico consilio dolo malo, tu illo die, Juppiter, etc., to depart from, violate the conditions of a treaty, an old formula used in taking an oath, Liv. 1, 24 fin.:pugnando deficere,
i. e. to be deficient, wanting, Caes. B. C. 2, 6, 3; cf. poet. with foll. inf.:suppeditare Materies,
Lucr. 1, 1039; Sil. 3, 112; Tib. 4, 1, 191.— Hence, dēfectus, a, um, P. a. (acc. to no. III.), weak, weakened, worn out, enfeebled (not ante-Aug.):quod sibi defectis illa tulisset opem,
Ov. F. 3, 674:defectus annis et desertus viribus,
Phaedr. 1, 21, 3; cf.:defectissimus annis et viribus,
Col. 1 prooem. §12: senio (arbor),
id. 5, 6, 37:laboribus,
Val. Fl. 2, 285:vadit incerto pede, jam viribus defecta,
Sen. Hippol. 374:defectae senectutis homine,
Dig. 7, 1, 12, § 3:in tumidis et globosis (speculis) omnia defectiora (corresp. with paria and auctiora),
smaller, App. Mag. p. 283.— Plur. subst.: dēfecti, ōrum, m.:sidera obscura attributa defectis,
the weak, Plin. 2, 8, 6, § 28. -
6 deficio
dē-fĭcĭo, fēci, fectum, 3 ( perf. subj.: defexit, an old formula in Liv. 1, 24 fin., see below, no. III. fin. In the pass., besides the regular form deficior, ante- and postclass., once in Verg., Propert., and Livy, like fīo, eri: defit, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19; Plaut. Mil. 4, 6, 46; Ter. Eun. 2, 2, 12; Lucr. 2, 1142; Verg. E. 2, 22; Prop. 1, 1, 34:I.deflunt,
Gell. 20, 8, 5:defiat,
Plaut. Men. 1, 4, 3; id. Rud. 4, 4, 63:defiet,
Liv. 9, 11:defieri,
Ter. Hec. 5, 2, 2; cf. conficio init.), v. a. and n. [facio], orig., to loosen, set free, remove from; but it passed over at a very early period into the middle sense, to loosen from one's self, to remove one's self, to break loose from; and then gradually assumed the character of a new verb. act., with the meaning to leave, desert, [p. 530] depart from something, or absol., to depart, cease, fail. (For syn. cf.: desum, absum, descisco, negligo.)Act. in the middle sense, to remove one's self, separate one's self, to withdraw (cf. the Greek aphistanai).—Hence, to forsake, desert, abandon, revolt.A.Lit.:B.ab amicitia P. R.,
Caes. B. G. 5, 3, 3; 7, 39, 3:ab Aeduis,
id. ib. 2, 14, 3:ab rege,
Sall. J. 56, 3; cf. ib. 66:(consules) a senatu, a republica, a bonis omnibus defecerant,
Cic. Planc. 35; cf.:a republica,
id. Cat. 11, 28; id. Fam. 12, 10; id. Sull. 12, 35:ab imperio ac nomine nostro,
id. Verr. 2, 1, 31 et saep.:a patribus ad plebem,
to go over, Liv. 6, 20:ad se,
Sall. J. 61; cf.:ad Poenos,
Liv. 22, 61.— Absol.:civitates quae defecerant,
Caes. B. G. 3, 17, 2; 5, 25, 4; 7, 10 al.—Trop.:II.si a virtute defeceris,
forsake, Cic. Lael. 11, 37:si utilitas ab amicitia defecerit,
id. Fin. 2, 24, 79:ut a me ipse deficerem,
id. Fam. 2, 16.—Hence,As a verb. act., to leave a person or thing, to desert, to fail, forsake, be wanting to (of things;b.very rarely of personal subjects): quem jam sanguis viresque deficiunt,
Caes. B. G. 7, 50 fin.; so,vires,
id. B. C. 3, 99 fin.; Cic. de Or. 1, 45, 199:me Leontina civitas,
id. Verr. 2, 3, 46, § 110; id. ib. 2, 5, 28 fin.; Hor. S. 2, 1, 13 et saep.:res eos jam pridem, fides deficere nuper coepit,
Cic. Cat. 2, 5, 10:me dies, vox, latera deficiant, si, etc.,
id. Verr. 2, 2, 21 (imitated word for word, Plin. Ep. 3, 9, 9); cf.:ne te de republica disserentem deficiat oratio,
Cic. Rep. 1, 23; and:tempus te citius quam oratio deficeret,
id. Rosc. Am. 32:animus si te non deficit aequus,
Hor. Ep. 1, 11, 30:somnus sollicitas domus,
Tib. 3, 4, 20: genitor Phaethontis orbem, i. e. is eclipsed (cf. III. B. infra), Ov. M. 2, 382.— Poet. with a subject-clause: nec me deficiet nautas rogitare citatos, i. e. I will not cease, etc. Prop. 1, 8, 23 Kuin.—Pass.:III.cum aquilifer jam viribus deficeretur,
Caes. B. C. 3, 64, 3; cf.:mulier a menstruis defecta,
Cels. 2, 8 fin.:mulier abundat audacia, consilio et ratione deficitur,
Cic. Clu. 65, 184:aqua ciboque defecti,
Quint. 3, 8, 23; Plin. Ep. 2, 17, 25:sanguine defecti artus,
Ov. M. 5, 96 et saep.:si qui dotem promisit defectus sit facultatibus,
i. e. unable to pay, Dig. 23, 3, 33; cf.:te defecta nomina,
ib. 22, 1, 11 fin. —Middle or neuter, to run out, be wanting, fail, cease, disappear.A.Middle (mostly ante-class. and poet.).(α).With dat.: mihi fortuna magis nunc defit, quam genus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19; Ter. Hec. 5, 2, 2:(β).lac mihi non aestate novum, non frigore defit,
Verg. E. 2, 22.—Absol.:B.neque opsonium defiat neque supersit,
Plaut. Men. 1, 4, 3;so opp. superesse,
Ter. Ph. 1, 3, 10:ut defiat dies,
Plaut. Rud. 4, 4, 63: id. Mil. 4, 6, 46:numquamne causa defiet, cur? etc.,
Liv. 9, 11.— Trop.:defectis (sc. animo) defensoribus,
disheartened, Caes. B. C. 3, 40, 3:sed non usque eo defectum Germanicum,
weakened, Tac. A. 2, 70; cf. in the foll. no. B. b.—Neuter.(α).With dat. (so rarely; mostly poet.):(β).cum non solum vires, sed etiam tela nostris deficerent,
Caes. B. G. 3, 5, 1;so perh.: vires nostris,
id. B. C. 2, 41, 7 (al. nostros); Sil. 8, 661 Oud. N. cr.; cf. id. 10, 10, 193; and Stat. Ach. 1, 445.—Absol. (freq. in all periods and kinds of composition):non frumentum deficere poterat,
Caes. B. C. 2, 37 fin.; cf.:fructus ex arboribus,
id. ib. 3, 58 fin.:ejus generis copia,
id. B. G. 6, 16 fin.:tempus anni ad bellum gerendum,
id. ib. 4, 20, 2:vereor, ne mihi crimina non suppeterent, ne oratio deesset, ne vox viresque deficerent,
Cic. Verr. 2, 1, 11:nisi memoria forte defecerit,
id. Fin. 2, 14, 44; id. Rep. 1, 3:non deficiente crumena,
Hor. Ep. 1, 4, 11 et saep.; Juv. 11, 38:quod plena luna defecisset,
was eclipsed, Cic. Rep. 1, 15; cf.:solem lunae oppositum solere deficere,
id. ib. 1, 16 al.; also simply to set:qua venit exoriens, qua deficit,
Prop. 4, 4, 27: lunā deficiente, waning (opp. crescente), Gell. 20, 8, 5; of fire and light, to go out, expire, become extinct:ignis,
Verg. G. 352:lumen,
Petr. 111, 4:progenies Caesarum in Nerone deficit,
becomes extinct, dies out, Suet. Galb. 1; cf. Plin. Pan. 39, 6; Just. 7, 2, 4; Sen. Suas. 2, 22;but deficit ignis,
does not extend, Verg. A. 2, 505:in hac voce defecit,
he departed, expired, Suet. Aug. 99; Quint. 6 prooem. § 11: deficit omne quod nascitur, comes to an end, Quint. 5, 10, 79; cf.:mundum deficere,
id. ib.:deficit vita,
Plaut. Asin. 3, 3, 19;quod multi Gallicis tot bellis defecerant,
had been lost, Caes. B. C. 3, 2 fin.:ultima jam passi comites bello Deficiunt,
grow faint, Ov. M. 14, 483:deficit Matho,
fails, becomes bankrupt, Juv. 7, 129:debitores,
Dig. 49, 14, 3, § 8:munimenta defecerant,
yielded, surrendered, Curt. 4, 4, 19.— Trop.:ne negotio desisteret neu animo deficeret,
nor be disheartened, Caes. B. C. 3, 112 fin.; so,animo,
id. B. G. 7, 30; id. B. C. 1, 19; 2, 43; Cic. Rosc. Am. 4, 10;for which, ne deficiant (apes) animum,
Varr. R. R. 3, 16, 34; and in a like sense absol.:ne una plaga accepta patres conscripti conciderent, ne deficerent,
Cic. Att. 1, 16, 9; so Caes. B. C. 2, 31 fin.; Sall. J. 51, 4:deficit ars,
Ov. M. 11, 537: illis legibus populus Romanus prior non deficiet: si prior defexit publico consilio dolo malo, tu illo die, Juppiter, etc., to depart from, violate the conditions of a treaty, an old formula used in taking an oath, Liv. 1, 24 fin.:pugnando deficere,
i. e. to be deficient, wanting, Caes. B. C. 2, 6, 3; cf. poet. with foll. inf.:suppeditare Materies,
Lucr. 1, 1039; Sil. 3, 112; Tib. 4, 1, 191.— Hence, dēfectus, a, um, P. a. (acc. to no. III.), weak, weakened, worn out, enfeebled (not ante-Aug.):quod sibi defectis illa tulisset opem,
Ov. F. 3, 674:defectus annis et desertus viribus,
Phaedr. 1, 21, 3; cf.:defectissimus annis et viribus,
Col. 1 prooem. §12: senio (arbor),
id. 5, 6, 37:laboribus,
Val. Fl. 2, 285:vadit incerto pede, jam viribus defecta,
Sen. Hippol. 374:defectae senectutis homine,
Dig. 7, 1, 12, § 3:in tumidis et globosis (speculis) omnia defectiora (corresp. with paria and auctiora),
smaller, App. Mag. p. 283.— Plur. subst.: dēfecti, ōrum, m.:sidera obscura attributa defectis,
the weak, Plin. 2, 8, 6, § 28. -
7 signum
signum, i, n. [perh. Sanscr. sag-, to cling to, adhere; cf. sigilla].I.In gen., a mark, token, sign, indication (very frequent in all styles and periods; cf.II.insigne): meo patri torulus inerit aureus Sub petaso: id signum Amphitruoni non erit,
Plaut. Am. prol. 145 sq.:ut eam (nutricem) adducam et signa ostendam haec, i. e. crepundia,
Ter. Eun. 4, 7, 38; 5, 3, 5:ut fures earum rerum, quas ceperunt, signa commutant, etc.,
Cic. Fin. 5, 25, 74; so (with notae) id. de Or. 2, 41, 174; id. Lael. 17, 62; cf.:omne probabile aut signum est aut credibile... Signum est, quod sub sensum aliquem cadit et quiddam significat, quod ex ipso profectum videtur, etc.,
id. Inv. 1, 30, 47 sq.:aut pecori signum aut numeros inpressit acervis,
Verg. G. 1, 263; cf.:servitii signum cervice gerens,
Ov. M. 3, 16:jaculo mihi vulnera fecit.—Signa vides: apparet adhuc vetus ecce cicatrix,
Ov. M. 12, 444:metam Constituit signum nautis pater, unde reverti Scirent, etc.,
Verg. A. 5, 130:scutum signi gratia positum,
Quint. 6, 3, 38:signa pedum,
tracks, prints, Ov. M. 4, 543;and simply signa,
Verg. A. 8, 212 al.:oculis mihi signum dedit, Ne se appellarem,
Plaut. Mil. 2, 1, 45:dare,
Ter. Eun. 4, 7, 11:dicere deos gallis signum dedisse cantandi,
Cic. Div. 2, 26, 57 al.:signa esse ad salutem,
Ter. And. 3, 2, 2:animi pudentis signum,
id. Heaut. 1, 1, 68:color pudoris signum,
id. And. 5, 3, 7:signa doloris ostendere,
Cic. de Or. 2, 45, 190:mortis dare,
Lucr. 6, 1182:timoris mittere,
to exhibit, display, Caes. B. C. 1, 71 et saep.—With obj.-clause:magnum hoc quoque signum est, dominam esse extra noxiam,
Ter. Heaut. 2, 3, 57; Nep. Att. 17, 2.—In predic. gen. with neutr. pron.: hoc est signi;ubi primum poterit, se illinc subducet,
Ter. Eun. 4, 1, 14:id erit signi me invitum facere, quod, etc.,
Cic. Rosc. Am. 30, 83; Auct. Her. 4, 5, 8; Cato, R. R. 38, 4; 88, 2:nil tamen est signi,
Lucr. 5, 918; cf.:quid signi?
Cic. Cael. 16, 38, 2.— Hence, a surname, epithet (rare):huic signum exercitus apposuit,
Vop. Am. 6; cf. Capitol. Gord. 4.—In partic.A.In milit. lang.1.The distinctive sign of a division of an army.a.A military standard, ensign, banner (including the aquila):(β).signifero interfecto, signo amisso,
Caes. B. G. 2, 25:ut neque signiferi viam, nec signa milites cernerent,
Liv. 33, 7:Hasdrubal ut procul signa legionum fulgentia vidit,
id. 28, 14; 22, 21; Col. 9, 9, 4:inter signa militaria,
Hor. Epod. 9, 15:cum unius signi militibus pergit ire,
Liv. 33, 1:signa militaria ex proelio relata,
Caes. B. C. 3, 99; so,militaria,
id. B. G. 7, 2; Plin. 33, 33, 19, § 58.—Hence the expressions: signa sequi,
to follow the standards, to march in military order, Sall. J. 80, 2; Liv. 24, 48, 11:signa subsequi,
to keep in order of battle, Caes. B. G. 4, 26:signa observare,
Sall. J. 51, 1:signa servare,
Liv. 8, 34, 10; Veg. Mil. 1, 9:ab signis discedere,
to desert the standards, leave the ranks, Caes. B. G. 5, 16; 5, 33 fin.; id. B. C. 1, 44; Liv. 25, 20 al.; cf.:ab ordinibus signisque discedere,
Front. Strat. 1, 5, 3:signa relinquere,
to desert, Sall. C. 9, 4; Liv. 5, 6 al.:signa deserere,
Liv. 8, 34, 9: signa ferre, i. e. to break up the camp, Caes. B. G. 1, 39 fin.; 1, 40; Liv. 2, 49, 3; 10, 5 al.;for which: movere signa,
id. 1, 14, 9; 27, 2, 12; Verg. G. 3, 236; and:tollere,
Vell. 2, 61, 2; Auct. B. Alex. 57, 1;but: ferte signa in hostem,
attack, Liv. 9, 23, 13:signa constituere,
to halt, Caes. B. G. 7, 47; cf.:infestis contra hostes signis constiterunt,
id. ib. 7, 51:signa proferre,
to advance, Liv. 4, 32, 10: signa convertere, to wheel, turn, or face about, Caes. B. G. 1, 25 fin.; 2, 26: Liv. 8, 11; 2, 14; 4, 29; for which, [p. 1698] vertere signa, id. 9, 35:signa inferre (in aliquem),
to advance to the attack, make an assault, Caes. B. G. 1, 25 fin.; 2, 26; 7, 67; id. B. C. 2, 42; Cic. Phil. 5, 8, 23; Sall. J. 56, 5; Liv. 2, 53; 9, 27; 44, 12 al; cf.:signa conferre cum aliquo,
to engage with, engage in close fight, Cic. Att. 7, 5, 5; id. Pis. 21, 49;and cf.: collatis signis pugnare, superare aliquem, etc.,
Plaut. Cas. 2, 5, 44; Liv. 1, 33; 2, 50; Cic. Imp. Pomp. 23, 66; but conferre signa also means simply to bring the standards together (to one place), Caes. B. G. 7, 2; 2, 25; Liv. 37, 21:signa in laevum cornu confert,
concentrates his troops, id. 7, 15, 4:signa transferre,
to desert, Caes. B. C. 1, 24: signa convellere, to take up the standards, which had been fixed in the ground, Liv. 3, 7, 3; 3, 54, 10; 5, 37, 4; so,vellere signa,
id. 3, 50, 11; Verg. G. 4, 108:revellere signa,
Luc. 7, 77; cf.:signa figere,
to encamp, Amm. 27, 10, 9:defigere signa,
Sil. 8, 625:sub signis ducere legiones, ire, esse, etc.,
together, in order, in rank and file, Plaut. Ps. 2, 4, 71 (with ordine); Cic. Att. 16, 8, 2; Liv. 3, 51; Tac. H. 2, 14:signa hostium turbare,
to throw into disorder, Liv. 9, 73:ante signa,
before the army, id. 5, 18; 6, 7; 7, 16:post signa,
id. 2, 49.—Transf., in gen.:b.infestis prope signis inferuntur Galli in Fonteium,
Cic. Font. 20, 44 (16, 34).—Esp., the standard or ensign of single cohorts and maniples (opp. aquila, the standard of the entire legion):(β).cum fasces, cum tubas, cum signa militaria, cum aquilam illam argenteam... scirem esse praemissam,
Cic. Cat. 2, 6, 13; Galb. ap. Cic. Fam. 10, 30, 5; Suet. Calig. 14 fin. Oud.; Tac. A. 1, 18; id. H. 2, 29 fin.; Plin. 13, 3, 4, § 23; Luc. 1, 6; 1, 224 al. (cf. aquila, 2.):manipulos exercitus minimas manus quae unum sequuntur signum,
Varr. L. L. 5, § 88 Müll.—Meton., a cohort, a maniple:2.octo cohortes in fronte constituit, reliquarum signa in subsidio artius collocat,
Sall. C. 59, 2; Liv. 8, 9; 25, 23 fin.; 33, 1; 27, 14; 28, 14; Auct. B. Hisp. 18, 3.—A sign, signal; a watchword, password, given by a wind-instrument, by the tessera, or otherwise:B.signum tubā dare,
Caes. B. G. 2, 20; 7, 81:proelii committendi dare,
id. ib. 2, 21:recipiendi dare,
id. ib. 7, 52:receptui dare,
Liv. 4, 31; 26, 45; 3, 22; cf. Cic. Rep. 1, 2, 3:signum dare ut, etc.,
Liv. 2, 20; 4, 39:proelii exposcere,
Caes. B. G. 7, 19:concinere,
id. B. C. 3, 92 fin.; Liv. 30, 5; cf. Tac. A. 1, 68:canere,
Sall. C. 59, 1; id. J. 99, 1; Liv. 1, 1; 4, 31; 27, 47; Cic. Rep. 1, 3, 3 al. (v. cano).—For the chariot race:signum mittendis quadrigis dare,
Liv. 8, 40, 3: signum mittere, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107: signo Felicitatis dato, the word, watchword, Felicitas, Auct. B. Afr. 83:signum petere,
Suet. Calig. 56; id. Claud. 42; id. Ner. 9; cf.:it bello tessera signum,
Verg. A. 7, 637.— Transf.:tu illam (virtutem) jubes signum petere,
i. e. to be in subjection, Sen. Ben. 4, 2, 2.—A sign or token of any thing to come; a prognostic, symptom (cf.:C.portentum, indicium): ipse et equus ejus repente concidit: nec eam rem habuit religioni, objecto signo, ut peritis videbatur, ne committeret proelium,
Cic. Div. 1, 35, 77:medici signa quaedam habent ex venis et ex spiritu aegroti,
id. ib. 2, 70, 145; cf. Verg. G. 3, 440; 3, 503; 4, 253; Cels. 2, 3:prospera signa dare,
Ov. H. 18 (19), 152.—An image, as a work of art; a figure, statue, picture, etc. (syn.: effigies, imago, simulacrum);D.inerant (classi) signa expressa, Titani quomodo, etc.,
Naev. 2, 13: statuas deorum, exempla earum facierum, s gna domi pro supellectile statuere, Cato ap. Prisc. p. 782 P.:signum pictum in pariete,
Plaut. Merc. 2, 2, 44:signum in fano,
id. Rud. 2, 7, 2:aëna signa,
Lucr. 1, 318:ante signum Jovis Statoris concidit,
Cic. Div. 1, 35, 77:signum aeneum, marmoreum, eburneum,
id. Verr. 2, 4, 1, § 1; cf. id. Off. 1, 41, 147; Hor. Ep. 2, 1, 248:cratera impressum signis,
Verg. A. 5, 536; 5, 267; 9, 263:(vestis) auro signisque ingentibus apta,
Lucr. 5, 1428:ex ornatis aedibus per aulaea et signa,
Sall. H. 2, 23, 2 Dietsch:pallam signis auroque rigentem,
Verg. A. 1, 648:e Pario formatum marmore signum,
Ov. M. 3, 419; cf. id. ib. 5, 183;12, 398: statuas, signa, picturas commendet,
Plin. Ep. 1, 20, 5.—An image or device on a seal-ring; a seal, signet: ostendi tabellas Lentulo, et quaesivi, cognosceretne signum. Annuit. Est vero, inquam, notum signum, imago avi tui, etc., Cic. Cat. 3, 5, 10:E.(patera) in cistulā obsignata signo est,
Plaut. Am. 1, 1, 265; cf. Cic. Verr. 2, 1, 45, § 117:tabulae maximae signis hominum nobilium consignantur,
id. Quint. 6, 25:imprimat his signa tabellis,
Hor. S. 2, 6, 38:litterae integris signis praetoribus traduntur,
Cic. Cat. 3, 3, 6; Sall. C. 47, 3:signo laeso non insanire lagenae,
Hor. Ep. 2, 2, 134:volumen sub signo habere,
to have under seal, Cic. Att. 9, 10, 4; cf.:sub signo claustrisque rei publicae positum vectigal,
id. Agr. 1, 7, 21:nec pacta conventaque inpressis signis custodirentur,
Sen. Ben. 3, 15, 1:cum sol duodena peregit signa,
Ov. M. 13, 618.—A sign in the heavens, a constellation (cf. sidus):F.caeli subter labentia signa,
Lucr. 1, 2:loca caelio Omnia, dispositis signis ornata,
id. 5, 695:signorum ortus et obitus,
Cic. Inv. 1, 34, 59:signis omnibus ad idem principium stellisque revocatis,
id. Rep. 6, 22, 24:in signo leonis,
id. Div. 1, 53, 121:signorum obitus speculari et ortus,
Verg. G. 1, 257; id. A. 7, 138:signum pluviale Capellae,
Ov. F. 5, 113:ponemusque suos ad vaga signa dies,
id. ib. 1, 310:nox caelo diffundere signa parabat,
Hor. S. 1, 5, 10; cf. id. C. 2, 8, 11.—Miraculous works (eccl. Lat.), Vulg. Dan. 3, 99; id. Matt. 24, 24; id. Joan. 2, 11 et saep. -
8 dē-serō
dē-serō ruī, rtus, ere, to leave, forsake, abandon, desert, give up: exercitum, Cs.: castra, L.: castellis desertis, Cs.: fratrem, V.: thalamos pactos, V.: Mensa deserit toros, is removed from, O.: Raro scelestum Deseruit poena, fails to follow up, H.: qui non deseruerant, revolted, N.—Fig., to leave, desert, abandon, forsake, leave in the lurch: hoc timet, Ne deseras se, T.: me in his malis, T.: non deserit sese, armat familiam, etc., Cs.: suum ius: desertarum rerum patrocinium suscipere: quae faciebam, ea ut deseram, the course of conduct, S.: inceptum, V.: vitae reliquum: viam virtutis, H.: deseror coniuge, O.: desertus suis, Ta.—Esp., in law: vadimonium mihi, to forfeit his recognizance: vadimonia deserere quam illum exercitum maluerunt.—Of things, to fail, forsake: tempus quam res maturius me deseret, S.: donec te deseret aetas, H.: nisi me lucerna deseret: facundia deseret hunc, H.: deserta (natura) deseret ignīs, let die, O.: leo desertus viribus, Ph.: a fortunā deseri, Cs.: a tribuniciā voce. -
9 dēstituō
dēstituō uī, ūtus, ere [de + statuo], to set down, set forth, put away, bring forward, leave alone: alios in convivio (in mockery): ante tribunal regis destitutus, L.: ante pedes destitutum causam dicere, L.— To leave, abandon, forsake, fail: cum alveum aqua destituisset, L.: ut quemque destitueret vadum, lost his footing, L.—Fig., to forsake, abandon, desert, betray: ab Oppianico destitutus: funditores inermīs, Cs.: eundem in septemviratu: defensores, L.: alicuius consiliis destitutus: morando spem, L.: destituti ab omni spe, L.: si destituat spes, alia praesidia molitur, L.: deos Mercede pactā, i. e. defraud of their stipulated reward, H.* * *destituere, destitui, destitutus V TRANSfix/set (in position), set up, make fast; leave destitute/without; render void; desert/leave/abandon/forsake/leave in lurch; disappoint/let down; fail/give up -
10 parapsis
parapsis see paropsis.* * *Idish for serving vegetables/fruit; desert dish (Cas)IIparapsidos/is N Fdish for serving vegetables/fruit; desert dish (Cas) -
11 re-linquo
re-linquo līquī, lictus, ere, to leave behind, not take along, not stay with, leave, move away from, quit, abandon: deos penatīs: vim auri in Ponto reliquit: post se hostem, Cs.: petere, ut in Galliā relinqueretur, might be left behind, Cs.: (cacumina silvae) limum tenent in fronde relictum, remaining, O.: sub sinistrā Britanniam relictam conspexit, in the rear, Cs.: me filiis quasi magistrum, T.: deum nullum Siculis.—Fig., to leave behind, leave: hanc excusationem ad Caesarem: Aeeta relictus, abandoned, O.—P. plur. n. as subst: repetat relicta, i. e. his former life, H.—At death, to leave behind, leave, bequeath: ea mortuast; reliquit filiam adulescentulam, T.: fundos decem et tres reliquit: ei testamento sestertiūm miliens: mihi haec omnia, T.: mihi arva, O.: heredem testamento hunc.—Fig., to leave, leave behind: virtutum nostrarum effigiem: Sibi hanc laudem relinquont: vixit, dum vixit, bene, T.: Sappho sublata desiderium sui reliquit: in scriptis relictum: orationes et annalīs: pater, o relictum Filiae nomen, H.: rem p. nobis: de valvarum pulchritudine scriptum: posterioribus exemplum.—To leave behind, leave remaining, permit to remain, let remain, leave: nil in aedibus, T.: ne paleae quidem ex annuo labore relinquerentur: angustioribus portis relictis, i. e. since the gates they had left were rather narrow, Cs.: unam (filiam) relinque, leave to me, O.: pauca aratro iugera Moles relinquent, H.: dapis meliora relinquens, H.: haec porcis comedenda, H.: relinquebatur una per Sequanos via, remained, Cs.: se cum paucis relictum videt, S.: equites paucos, leave alive, Cs.—Fig.: quam igitur relinquis populari rei p. laudem?: ceterorum sententiis semotis, relinquitur mihi, etc., there remains: non provocatione ad populum contra necem relictā: nec precibus nostris nec admonitionibus relinquit locum, i. e. he renders superfluous: deliberandi spatium, N.: tantummodo vita relicta est, O.: urbem direptioni, abandon: poenae Medea relinquar? O.: hominem innocentem ad alicuius quaestum: Posse queri tantum rauco stridore reliquit, O.: Dum ex parvo nobis tantundem haurire relinquas, H.: relinquitur, ut, si vincimur in Hispaniā, quiescamus, it remains, that: relinquebatur, ut pateretur, etc., Cs.: relinquitur ergo, ut omnia tria genera sint causarum, hence the conclusion is, etc.—With two acc, to leave behind, leave, let remain, suffer to be: eum locum integrum, leave untouched, T.: integram rem et causam, have left untouched: Morini, quos Caesar pacatos reliquerat, Cs.: amici, quos incorruptos Iugurtha reliquerat, S.: reliquit (eam) Incertam, V.: In mediis lacerā nave relinquor aquis, O.: inceptam oppugnationem, abandon, Cs.: infecta sacra, O.: sine ture aras, O.: mulierem nullam nominabo; tantum in medio relinquam.—To leave behind, leave, go away from, forsake, abandon, desert: domum propinquosque, Cs.: Ilio relicto, H.: litus relictum Respicit, O.: Roma relinquenda est, O.: me somnu' reliquit, Enn. ap. C.: ubi vita tuos reliquerit artūs, O.: Animam, T.: lucem, V.: animus relinquit euntem, O.: ab omni honestate relictus, destitute of: si puerum quartana reliquerat, H.—To leave in the lurch, forsake, abandon, desert: Reliquit me homo atque abiit, has given me the slip, T.: succurrere relictae, V.—To leave, give up, abandon: auctores signa relinquendi et deserendi castra audiuntur, L.: relictā non bene parmulā, H.—To leave, let alone, give up, resign, neglect, forsake, abandon, relinquish: rem et causam: (puella) Quod cupide petiit, mature plena reliquit, H.: me relictis rebus iussit observare, etc., to stop work and watch, T.: omnibus rebus relictis persequendum sibi Pompeium existimavit, Cs.: agrorum et armorum cultum, neglect: bellum illud, abandon: obsidionem, raise the siege, L.: caedes, leave unmentioned: hoc certe neque praetermittendum neque relinquendum est: quae Desperat tractata nitescere posse relinquit, H.: iniurias tuas, leave unnoticed: vim hominibus armatis factam relinqui putare oportere. -
12 desertum
desert; wilderness (pl.); unfrequented places; desert places, wastes (L+S) -
13 desum
Ideesse, defui, defuturus Vbe wanting/lacking; fail/miss; abandon/desert, neglect; be away/absent/missingIIdesse, defui, defuturus Vbe wanting/lacking; fail/miss; abandon/desert, neglect; be away/absent/missing -
14 eremus
-
15 heremus
-
16 parasis
Idish for serving vegetables/fruit; desert dish (Cas)IIparasidos/is N Fdish for serving vegetables/fruit; desert dish (Cas) -
17 paropsis
Idish for serving vegetables/fruit; desert dish (Cas)IIparopsidos/is N Fdish for serving vegetables/fruit; desert dish (Cas) -
18 parosis
Idish for serving vegetables/fruit; desert dish (Cas)IIparosidos/is N Fdish for serving vegetables/fruit; desert dish (Cas) -
19 eremus
-
20 Laus
1.laus, laudis ( gen. plur. laudium, Sid. Carm. 23, 32), f. [for claus, from clavid, kindred to cluo and the Greek kleWos], praise, commendation, glory, fame, renown, esteem (cf.: gloria, praeconium, elogium).I.Lit.:II.in laude vivere,
Cic. Fam. 15, 6, 1:ut is cum populo Romano et in laude et in gratia esse possit,
id. Verr. 1, 17, 51:cum te (omnes) summis laudibus ad caelum extulerunt,
id. Fam. 9, 14, 1:divinis laudibus ornare aliquem,
id. ib. 2, 15, 1:Bruti nostri cotidianis assiduisque laudibus, quas ab eo de nobis haberi permulti mihi renuntiaverunt, commotum istum aliquando scripsisse ad me credo,
id. Att. 13, 38, 1:laude afficere aliquem,
id. Off. 2, 13, 47:omni laude cumulare,
id. de Or. 1, 26, 118:summam alicui laudem tribuere,
id. Fam. 5, 2, 10:illustri laude celebrari,
id. Mur. 7, 16:maximam laudem ex re aliqua sibi parere,
id. Off. 2, 13, 47:ornare aliquem suis laudibus et onerare alienis,
id. Phil. 2, 11, 25:aliquem laudibus efferre,
Juv. 6, 182:neque ego hoc in tua laude pono,
Cic. Verr. 2, 3, [p. 1044] 91, §212. Fabio laudi datum est, quod pingeret,
id. Tusc. 1, 2, 3:eloquentiae, humanitatis,
id. de Or. 1, 23, 106:brevitas laus est interdum in aliqua parte dicendi, in universa eloquentia laudem non habet,
id. Brut. 13, 50:laudis titulique cupido,
Juv. 10, 143:supremae laudes,
i. e. a funeral oration, Plin. 7, 43, 45, § 159:vitiatam memoriam funebribus laudibus reor,
Liv. 8, 40. —Transf.A.A praiseworthy thing, a ground for praise, a laudable or glorious action, a laudable enterprise; a merit, desert, Cic. Fam. 2, 4, 2:B.abundans bellicis laudibus,
id. Off. 1, 22, 78:nostras laudes in astra sustulit,
id. Att. 2, 25, 1:summa laus tua et Bruti est, quod exercitum praeter spem existimamini comparasse,
id. Fam. 12, 4, 2:cum ceteris tuis laudibus, hanc esse vel maximam, quod, etc.,
id. de Or. 2, 73, 296:magna laus, et grata hominibus, unum hominem elaborare, etc.,
id. Mur. 9, 19:Suevi maximam putant esse laudem, vacare agros, etc.,
Caes. B. G. 4, 3, 1:Pericles hac laude (dicendi) clarissimus fuit,
Cic. Brut. 7, 28; Verg. A. 5, 355; 1, 461:conferre nostris tu potes te laudibus?
Phaedr. 4, 23, 3:conscientia laudis,
worth, desert, id. 2, epil. 11:te censeri laude tuorum noluerim,
Juv. 8, 74.—Of things, estimation, worth, value, repute (post-Aug.):2.Cois amphoris laus est maxima,
Plin. 35, 12, 46, § 161:coccum Galatiae in maxima laude est,
id. 9, 41, 65, § 141:peculiaris laus ejus, quod fatigato corpori succurrit,
id. 22, 22, 38, § 81:Creticae cotes diu maximam laudem habuere,
id. 36, 22, 47, § 164.Laus, Laudis, f., the name of several cities.—Esp., a city in Cisalpine Gaul, northwest of Placentia, now Lodi Vecchia, Cic. Q. Fr. 2, 15, 1;also called Laus Pompeia,
Plin. 3, 17, 21, § 124.
См. также в других словарях:
Desert — Désert Pour les articles homonymes, voir Désert (homonymie). Vallée de la mort (en Californie … Wikipédia en Français
désert — désert, erte 1. (dé zêr, dé zèr t ) adj. 1° Qui est sauvage et sans habitants. Une campagne déserte. île déserte. • C est un instinct commun à tous les êtres sensibles et souffrants de se réfugier dans les lieux les plus sauvages et les plus… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
deşert — DEŞÉRT, ÁRTĂ, (1) deşerţi, arte, adj., (II) deşerturi, s.n. I. adj. 1. Care nu conţine nimic în interior; gol. 2. (Despre terenuri, ţări, regiuni) Lipsit de vietăţi şi de vegetaţie; pustiu. ♦ Nelocuit, nepopulat. 3. fig. Lipsit de temei; amăgitor … Dicționar Român
Desert — Des ert, a. [Cf. L. desertus, p. p. of deserere, and F. d[ e]sert. See 2d {Desert}.] Of or pertaining to a desert; forsaken; without life or cultivation; unproductive; waste; barren; wild; desolate; solitary; as, they landed on a desert island.… … The Collaborative International Dictionary of English
désert — DÉSERT, ERTE. adj. Inhabité, ou qui n est guère fréquenté. Lieu désert. Ville déserte. Campagne déserte. [b]f♛/b] On dit au Palais, qu Un appel est désert, Quand celui qui l a interjeté, ne l a pas relevé par lettres dans les trois mois. [b]f♛/b] … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
Desert — Des ert (d[e^]z [ e]rt), n. [F. d[ e]sert, L. desertum, from desertus solitary, desert, pp. of deserere to desert; de + serere to join together. See {Series}.] 1. A deserted or forsaken region; a barren tract incapable of supporting population,… … The Collaborative International Dictionary of English
Desert — De*sert (d[ e]*z[ e]rt ), v. t. [imp. & p. p. {Deserted}; p. pr. & vb. n. {Deserting}.] [Cf. L. desertus, p. p. of deserere to desert, F. d[ e]serter. See 2d {Desert}.] 1. To leave (especially something which one should stay by and support); to… … The Collaborative International Dictionary of English
Désert — (franz. für Wüste) ist der Name folgender Personen: Alex Désert (* 1968), US amerikanischer Schauspieler, Musiker und Synchronsprecher Claire Désert (* 1967), französische Pianistin Solen Désert Mariller (* 1982), französischer Kurzstreckenläufer … Deutsch Wikipedia
desert — DESERT, [des]erte. adj. Inhabité, qui n est guere frequenté. Lieu desert. ville deserte. campagne deserte. l Arabie deserte. Il est aussi substantif, & signifie un lieu desert. Desert sauvage. desert effroyable. les deserts de l Arabie. les… … Dictionnaire de l'Académie française
desert — DESÉRT, deserturi, s.n. Fel de mâncare, de obicei dulciuri, fructe, brânzeturi etc., care se serveşte la sfârşitul mesei; timpul când se serveşte această mâncare. – Din fr. dessert. Trimis de IoanSoleriu, 12.07.2004. Sursa: DEX 98 desért s. n … Dicționar Român
desert — Ⅰ. desert [1] ► VERB 1) leave without help or support; abandon. 2) leave (a place), causing it to appear empty. 3) illegally run away from military service. DERIVATIVES desertion noun. ORIGIN Latin desert … English terms dictionary