Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

tenebrae+t

  • 1 tenebrae

        tenebrae ārum, f    darkness, gloom: obscurato sole tenebrae factae: tenebras et solitudinem nacti: tenebris, odore foeda facies, S.: neve velit (Sol) tenebras inducere rebus, O.: tenebris nigrescunt omnia, V.: tenebras et cladem lucis ademptae Obicit, i. e. blindness, O.—The darkness of night, night: redire luce, non tenebris: primis tenebris movit, L.: tenebris, during the night, O.: tenebris obortis, N.—A gloomy place, prison, dungeon, lurking-place: clausi in tenebris, S.: postremo tenebrae, vincla.—Lurking-places, haunts: emersus ex diuturnis tenebris lustrorum: Quanti nunc tenebras unum conducis in annum, i. e. a dark lodging, Iu.—The shades, infernal regions: Infernae, V.: quid tenebras timetis? O.—Fig., darkness, gloom, obscurity: clarissimis rebus tenebras obducere: tenebras dispulit calumniae, Ph.: quaeso, quid hoc est? mihi enim tenebrae sunt: rei p.: si quid tenebrarum offudit exsilium.

    Latin-English dictionary > tenebrae

  • 2 tenebrae

    tĕnē̆brae, ārum (collat. form tĕnē̆bra, ae, Lampr. Commod. 16; App. M. 5, p. 167, 25), f. [akin to Sanscr. tamisra, dark; cf. timere], darkness (stronger than obscuritas, and weaker than caligo; freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    veluti pueri omnia caecis In tenebris metuant,

    Lucr. 2, 56:

    tempestas atque tenebrae Coperiunt maria ac terras,

    id. 6, 491:

    cum obscurato sole tenebrae factae essent repente,

    Cic. Rep. 1, 16, 25; cf.:

    nos tenebras cogitemus tantas, quantae, etc.,

    id. N. D. 2, 38, 96:

    tetrae tenebrae et caligo,

    id. Agr. 2, 17, 44;

    v. caligo: tenebras et solitudinem nacti,

    id. Fin. 3, 11, 38:

    incultu, tenebris, odore foeda atque terribilis ejus (Tulliani) facies est,

    Sall. C. 55, 4:

    ipsis noctis tenebris,

    Quint. 10, 6, 1:

    obtentā densantur nocte tenebrae,

    Verg. G. 1, 248:

    neve velit (Sol) tenebras inducere rebus,

    Ov. M. 2, 395:

    tacitae,

    Sen. Med. 114. —
    B.
    In partic.
    1.
    The darkness of night, night:

    redire luce, non tenebris,

    Cic. Phil. 2, 30, 76:

    classem in statione usque ad noctem tenuit: primis tenebris movit,

    Liv. 31, 23, 4:

    somnus qui faciat breves tenebras,

    Mart. 10, 47, 11:

    tenebris,

    during the night, Tib. 1, 6, 59; 2, 1, 76; Ov. Am. 1, 6, 10:

    tenebris obortis,

    Nep. Eum. 9, 5:

    per tenebras,

    Luc. 2, 686:

    (me) videt pulsis Aurora tenebris,

    Ov. M. 7, 703:

    effulget tenebris Aurora fugatis,

    id. ib. 2, 144.—
    2.
    The darkness or dimness of a swoon, a swoon:

    tenebrae oboriuntur, genua inedia succidunt,

    Plaut. Curc. 2, 3, 30; Verg. A. 11, 824; Ov. M. 2, 181; 12, 136; id. Tr. 1, 3, 91; id. H. 13, 23; Luc. 3, 735; Plin. 7, 6, 5, § 41.—
    3.
    The darkness of death, death-shades ( poet. and rare):

    juro, Me tibi ad extremas mansuram tenebras,

    Prop. 2, 20 (3, 13), 17; cf.:

    (urbes) ad Erebi profundos hiatus abactae, aeternis tenebris occultantur,

    Amm. 17, 7, 13; cf. also in a play upon this signif. and that of B. 1.: certum'st mihi ante tenebras (i. e. noctem) tenebras (i. e. mortem) persequi, Plaut. Ps. 1, 1, 88.—
    4.
    Blindness ( poet. and very rare):

    occidit extemplo lumen tenebraeque sequuntur,

    Lucr. 3, 415:

    tenebras et cladem lucis ademptae Obicit,

    Ov. M. 3, 515; 3, 525; Stat. Th. 4, 407. —
    C.
    Transf., concr., a dark, gloomy place.
    1.
    A dark bathing-place:

    Grylli,

    Mart. 2, 14, 13 (cf. id. 1, 60, 3).—
    2.
    A prison, dungeon:

    clausi in tenebris, cum maerore et luctu morte graviorem vitam exigunt,

    Sall. J. 14, 15: in atras et profundas tenebras eum claudebant, Tubero ap. Gell. 6, 4, 3. —
    3.
    Lurking-places, haunts:

    emersus ex diuturnis tenebris lustrorum ac stuprorum,

    Cic. Sest. 9, 20:

    demonstres, ubi sint tuae tenebrae,

    Cat. 55, 2.—
    4.
    Dark or poor lodgings:

    quanti nunc tenebras unum conducis in annum,

    Juv. 3, 225. —
    5.
    The infernal regions:

    tenebrae malae Orci,

    Cat. 3, 13:

    infernae,

    Verg. A. 7, 325; Hor. C. 4, 7, 25:

    Stygiae,

    Verg. G. 3, 551:

    quid Styga, quid tenebras timetis?

    Ov. M. 15, 154.—
    II.
    Trop., darkness, gloom, obscurity of the mind, of fame, of fortune, fate, etc. (class.):

    isti tantis offusis tenebris ne scintillam quidem ullam nobis ad dispiciendum reliquerunt,

    Cic. Ac. 2, 19, 61:

    obducere tenebras rebus clarissimis,

    id. ib. 2, 6, 16; cf.:

    omnibus fulgore quodam suae claritatis tenebras obduxit,

    Quint. 10, 1, 72: quas tu mihi tenebras cudis? what darkness are you raising about me? i. e. what trick are you playing me? Plaut. Ep. 3, 4, 40:

    tenebras dispulit calumniae,

    Phaedr. 3, 10, 42:

    quae jacerent omnia in tenebris, nisi litterarum lumen accederet,

    obscurity, concealment, Cic. Arch. 6, 14:

    vestram familiam abjectam et obscuram e tenebris in lucem evocavit,

    id. Deiot. 11, 30; cf.: o tenebrae, o lutum, o sordes (Piso)! obscurity, i. e. low birth, baseness, id. Pis. 26, 62; id. Att. 7, 11, 1: vitae, gloomy fate or fortunes, Lucr. 2, 15:

    qui tibi aestus, qui error, qui tenebrae erunt,

    Cic. Div. in Caecil. 14, 45:

    in illis rei publicae tenebris caecisque nubibus et procellis,

    id. Dom. 10, 24:

    ex superioris anni caligine et tenebris lucem in re publicā dispicere,

    id. Red. in Sen. 3, 5:

    si quid tenebrarum offudit exilium,

    id. Tusc. 3, 34, 82:

    tamquam si offusa rei publicae sempiterna nox esset, ita ruebant in tenebris omniaque miscebant,

    id. Rosc. Am. 32, 91.

    Lewis & Short latin dictionary > tenebrae

  • 3 tenebra

    darkness (pl.), obscurity; night; dark corner; ignorance; concealment; gloom

    Latin-English dictionary > tenebra

  • 4 tenebra

    tĕnē̆brae, ārum (collat. form tĕnē̆bra, ae, Lampr. Commod. 16; App. M. 5, p. 167, 25), f. [akin to Sanscr. tamisra, dark; cf. timere], darkness (stronger than obscuritas, and weaker than caligo; freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    veluti pueri omnia caecis In tenebris metuant,

    Lucr. 2, 56:

    tempestas atque tenebrae Coperiunt maria ac terras,

    id. 6, 491:

    cum obscurato sole tenebrae factae essent repente,

    Cic. Rep. 1, 16, 25; cf.:

    nos tenebras cogitemus tantas, quantae, etc.,

    id. N. D. 2, 38, 96:

    tetrae tenebrae et caligo,

    id. Agr. 2, 17, 44;

    v. caligo: tenebras et solitudinem nacti,

    id. Fin. 3, 11, 38:

    incultu, tenebris, odore foeda atque terribilis ejus (Tulliani) facies est,

    Sall. C. 55, 4:

    ipsis noctis tenebris,

    Quint. 10, 6, 1:

    obtentā densantur nocte tenebrae,

    Verg. G. 1, 248:

    neve velit (Sol) tenebras inducere rebus,

    Ov. M. 2, 395:

    tacitae,

    Sen. Med. 114. —
    B.
    In partic.
    1.
    The darkness of night, night:

    redire luce, non tenebris,

    Cic. Phil. 2, 30, 76:

    classem in statione usque ad noctem tenuit: primis tenebris movit,

    Liv. 31, 23, 4:

    somnus qui faciat breves tenebras,

    Mart. 10, 47, 11:

    tenebris,

    during the night, Tib. 1, 6, 59; 2, 1, 76; Ov. Am. 1, 6, 10:

    tenebris obortis,

    Nep. Eum. 9, 5:

    per tenebras,

    Luc. 2, 686:

    (me) videt pulsis Aurora tenebris,

    Ov. M. 7, 703:

    effulget tenebris Aurora fugatis,

    id. ib. 2, 144.—
    2.
    The darkness or dimness of a swoon, a swoon:

    tenebrae oboriuntur, genua inedia succidunt,

    Plaut. Curc. 2, 3, 30; Verg. A. 11, 824; Ov. M. 2, 181; 12, 136; id. Tr. 1, 3, 91; id. H. 13, 23; Luc. 3, 735; Plin. 7, 6, 5, § 41.—
    3.
    The darkness of death, death-shades ( poet. and rare):

    juro, Me tibi ad extremas mansuram tenebras,

    Prop. 2, 20 (3, 13), 17; cf.:

    (urbes) ad Erebi profundos hiatus abactae, aeternis tenebris occultantur,

    Amm. 17, 7, 13; cf. also in a play upon this signif. and that of B. 1.: certum'st mihi ante tenebras (i. e. noctem) tenebras (i. e. mortem) persequi, Plaut. Ps. 1, 1, 88.—
    4.
    Blindness ( poet. and very rare):

    occidit extemplo lumen tenebraeque sequuntur,

    Lucr. 3, 415:

    tenebras et cladem lucis ademptae Obicit,

    Ov. M. 3, 515; 3, 525; Stat. Th. 4, 407. —
    C.
    Transf., concr., a dark, gloomy place.
    1.
    A dark bathing-place:

    Grylli,

    Mart. 2, 14, 13 (cf. id. 1, 60, 3).—
    2.
    A prison, dungeon:

    clausi in tenebris, cum maerore et luctu morte graviorem vitam exigunt,

    Sall. J. 14, 15: in atras et profundas tenebras eum claudebant, Tubero ap. Gell. 6, 4, 3. —
    3.
    Lurking-places, haunts:

    emersus ex diuturnis tenebris lustrorum ac stuprorum,

    Cic. Sest. 9, 20:

    demonstres, ubi sint tuae tenebrae,

    Cat. 55, 2.—
    4.
    Dark or poor lodgings:

    quanti nunc tenebras unum conducis in annum,

    Juv. 3, 225. —
    5.
    The infernal regions:

    tenebrae malae Orci,

    Cat. 3, 13:

    infernae,

    Verg. A. 7, 325; Hor. C. 4, 7, 25:

    Stygiae,

    Verg. G. 3, 551:

    quid Styga, quid tenebras timetis?

    Ov. M. 15, 154.—
    II.
    Trop., darkness, gloom, obscurity of the mind, of fame, of fortune, fate, etc. (class.):

    isti tantis offusis tenebris ne scintillam quidem ullam nobis ad dispiciendum reliquerunt,

    Cic. Ac. 2, 19, 61:

    obducere tenebras rebus clarissimis,

    id. ib. 2, 6, 16; cf.:

    omnibus fulgore quodam suae claritatis tenebras obduxit,

    Quint. 10, 1, 72: quas tu mihi tenebras cudis? what darkness are you raising about me? i. e. what trick are you playing me? Plaut. Ep. 3, 4, 40:

    tenebras dispulit calumniae,

    Phaedr. 3, 10, 42:

    quae jacerent omnia in tenebris, nisi litterarum lumen accederet,

    obscurity, concealment, Cic. Arch. 6, 14:

    vestram familiam abjectam et obscuram e tenebris in lucem evocavit,

    id. Deiot. 11, 30; cf.: o tenebrae, o lutum, o sordes (Piso)! obscurity, i. e. low birth, baseness, id. Pis. 26, 62; id. Att. 7, 11, 1: vitae, gloomy fate or fortunes, Lucr. 2, 15:

    qui tibi aestus, qui error, qui tenebrae erunt,

    Cic. Div. in Caecil. 14, 45:

    in illis rei publicae tenebris caecisque nubibus et procellis,

    id. Dom. 10, 24:

    ex superioris anni caligine et tenebris lucem in re publicā dispicere,

    id. Red. in Sen. 3, 5:

    si quid tenebrarum offudit exilium,

    id. Tusc. 3, 34, 82:

    tamquam si offusa rei publicae sempiterna nox esset, ita ruebant in tenebris omniaque miscebant,

    id. Rosc. Am. 32, 91.

    Lewis & Short latin dictionary > tenebra

  • 5 caligo

    1.
    cālīgo ( call-), ĭnis, f. [root cal-, cover; cf.: oc-culo, clam, cella], a thick atmosphere, a mist, vapor, fog (mostly poet. or in post-Aug. prose):

    suffundere caelum caligine,

    Lucr. 6, 479; 6, 461; 6, 92:

    (ignis) piceă crassus caligine,

    Verg. G. 2, 309; cf. id. A. 9, 36; Liv. 29, 27, 7:

    densa caligo occaecaverat diem,

    id. 33, 7, 2; cf. Suet. Ner. 19:

    fumidam a terră exhalari caliginem,

    Plin. 2, 42, 42, § 111:

    caligo aestuosa,

    Col. 11, 2, 53 (for which, id. 11, 2, 57:

    nebulosus aestus): pruinae et caligo,

    id. 3, 2, 4; cf. Pall. Febr. 9, 2.—Also in plur.:

    inter caligines,

    Col. 3, 1, 7.—Hence,
    II.
    Transf.
    A.
    (Causa pro effectu.) Darkness, obscurity, gloom (produced by mist, fog, etc.; freq. with tenebrae;

    class. in prose and poetry): mi ob oculos caligo obstitit, Plaut Mil. 2, 4, 51: cum altitudo caliginem oculis obfudisset,

    i. e. had caused dizziness, Liv. 26, 45, 3:

    erat in tantā calligine major usus aurium quam oculorum,

    id. 22, 5, 3 Weissenb.: noctem insequentem eadem calligc obtinuit;

    sole orto est discussa,

    id. 29, 27, 7:

    nox terram caligine texit,

    Lucr. 6, 853; 5, 649:

    caeca noctis,

    id. 4, 457:

    caecae umbra,

    id. 3, 305; cf. Verg. A. 3, 203:

    quam simul agnorunt inter caliginis umbras,

    Ov. M. 4, 455:

    ara obscurā caligine tecta,

    Cic. Arat. 194.—With tenebrae, Cic. Agr. 2, 17, 44; Curt. 9, 4, 18; Lampr. Comm. 16.—In later writers also with a gen.:

    caligo tenebrarum,

    Quint. Decl. 18, 7; cf. Sen. Agam. 472 Heins.;

    and inversely: tenebris illunae caliginis impeditus,

    App. M. 9, p. 214.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., mental blindness, dulness of perception:

    quod videbam equidem, sed quasi per caliginem: praestrinxerat aciem animi D. Bruti salus,

    Cic. Phil. 12, 2, 3; so id. Fin. 5, 15, 43: adhuc tamen [p. 270] per caliginem video, Plin. Ep. 5, 8, 8: caecā mentem caligine consitus, * Cat. 64, 207:

    Augustus... omnibus omnium gentium viris magnitudine suā inducturus caliginem,

    to throw into the shade, Vell. 2, 37, 1. —
    2.
    Of dark, difficult circumstances, calamity, affliction, gloom:

    vide nunc caliginem temporum illorum,

    Cic. Planc. 40, 96:

    superioris anni,

    id. post Red. in Sen. 3, 5:

    an qui etesiis, qui per cursum rectum regnum tenere non potuerunt, nunc caecis tenebris et caligine se Alexandriam perventuros arbitrati sunt?

    id. Agr. 2, 17, 44:

    illa omnis pecunia latuit in illā caligine ac tenebris, quae totam rem publicam tum occuparant,

    id. Verr. 2, 3, 76, § 177:

    ecce illa tempestas, caligo bonorum, tenebrae rei publicae,

    id. Prov. Cons. 18, 43:

    tantum caliginis, tantum perturbationis offusum,

    Plin. Ep. 3, 9, 16:

    quaedam scelerum offusa caligo,

    Quint. 9, 3, 47.—
    C.
    In medic. lang., as a disease of the eyes, dim-sightedness, weakness of the eyes, Cels. 6, 6, n. 32; Plin. 20, 7, 26, § 61; 20, 23, 95, § 254; 25, 13, 92, § 144; 32, 9, 31, § 97; 34, 11, 27, § 114; Scrib. Comp. 179.
    2.
    cālīgo, āre, v. n. [1. caligo].
    I.
    To emit vapor or steam, to steam, reek:

    amnes aestate vaporatis, hieme frigidis nebulis caligent,

    Col. 1, 5, 4:

    aram tenui caligans vestiet umbrā,

    Cic. Arat. 205 (449); cf.:

    omnem quae nunc Mortalis hebetat visus tibi et umida circum Caligat, nubem eripiam,

    Verg. A. 2, 606.—
    B.
    Transf.
    1.
    To be involved in darkness, to be dark, gloomy:

    caligare oculos,

    darkness covers the eyes, Lucr. 3, 157; Verg. G. 4, 468; Stat. Th. 1, 95. —
    2.
    Poet.:

    altae caligantesque fenestrae,

    dizzy, Juv. 6, 31.—
    II.
    Trop., of the understanding, to be blind, to be surrounded by darkness, to grope about:

    orbatae caligant vela carinae,

    Stat. S. 5, 3, 238:

    caligare ad pervidendum,

    Sen. Vit. Beat. 1, 1:

    virtus inhorrescit ad subita, et caligabit, si, etc.,

    id. Ep. 57, 4; Plin. 30, 1, 1, § 2; Quint. Decl. 18 fin.:

    rex caligare alto in solio, nec pondera regni posse pati,

    Sil. 14, 88.—Prov.:

    caligare in sole,

    to grope in broad daylight, Quint. 1, 2, 19.—
    B.
    In medic. lang., of the eyes, to suffer from weakness, be weak, Cels. 6, 6, 32; Plin. 20, 22, 87, § 239; cf. id. 11, 37, 54, § 147.— Transf., of the person, to be dim-sighted:

    caligans Thyestes,

    Mart. 10, 4, 1; Scrib. Comp. 184.

    Lewis & Short latin dictionary > caligo

  • 6 cālīgō

        cālīgō inis, f    [2 CAL-], a thick air, mist, vapor, fog: picea, V.: atra, V.: noctem eadem caligo obtinuit (i. e. nebula), L.: Boreas caligine tectus, i. e. dust and clouds, O.—Meton., darkness. obscurity, gloom: cum altitudo caliginem oculis obfudisset, i. e. had caused dizziness, L.: in tantā caligine, L.: obscura: caeca, V.: inter caliginis umbras, O.: caligo ac tenebrae, Cu.: quod videbam... quasi per caliginem.—Mental darkness, confusion, ignorance: illa, quam dixi: caecā mentem caligine consitus, Ct. — Calamity, affliction, gloom: caligo bonorum, tenebrae rei p.
    * * *
    I
    caligare, caligavi, caligatus V
    be dark/gloomy/misty/cloudy; have bad vision; cloud; be blinded; be/make dizzy
    II
    mist/fog; darkness/gloom/murkiness; moral/intellectual/mental dark; dizziness

    Latin-English dictionary > cālīgō

  • 7 palpabilis

    palpābĭlis, e, adj. [1. palpo], that can be touched, that may be felt, palpable (late Lat.):

    tenebrae crassitudine palpabiles,

    Oros. 1, 10:

    tenebrae,

    Hier. in Isa. 10, 32, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > palpabilis

  • 8 con-duplicō

        con-duplicō āvī, —, āre,    to double: quod boni promeritus fueris, T.: tenebrae conduplicantur: patrimonia, Iu.

    Latin-English dictionary > con-duplicō

  • 9 dēnsō

        dēnsō —, ātus, āre    [densus], to make thick, thicken, press, pack, close: catervas, V.: densari ordines iussit, L.: scutis super capita densatis, L.: corpus in unum densatur, O.: obtentā densantur nocte tenebrae, V.: male densatus agger, L.
    * * *
    densare, densavi, densatus V TRANS
    thicken/condense/concentrate/compress/coagulate; press/pack/crowd together

    Latin-English dictionary > dēnsō

  • 10 lustrum

        lustrum ī, n    [3 LV-], a slough, bog, haunt, den of beasts: ferarum Lustra, V.— A wood, forest, wilderness: horrentia lustra, V.: per devia lustra, O.— A house of ill-repute: tenebrae lustrorum.—Fig., debauchery: vino lustrisque confectus: mala lustra Obiciet mihi, H.: omnibus lustris confectos, L.
    * * *
    I
    purificatory ceremony; period of five years
    II
    den (pl.) of vice, place of debauchery; brothel
    III
    slough, bog; forest, wilderness; haunt of wild beasts

    Latin-English dictionary > lustrum

  • 11 natō

        natō āvī, ātus, āre, freq.    [no], to swim, float: natandi causā venire: natant pisces aequore, O.: Canis per flumen natans, Ph.: natat uncta carina, floats, V.: crura natantia, webbed feet, O.: placidis undis, O.: naufragus natans, tossed about: Nocte natat serus freta, swims, V.: Tiberinum, Iu.: quot piscibus unda natatur, O.— To spread about, broaden: quā Tiberinus campo liberiore natat, O.— To swim, overflow, be overflowed: natabant pavimenta vino: plenis Rura natant fossis, are inundated, V. —Of the eyes, to swim, be feeble, fail: moriens oculis natantibus Circumspexit Athin, O.— To move about, waver, hover, move to and fro: ante oculos natant tenebrae, O.—Fig., to fluctuate, waver, be uncertain: in quo tu mihi natare visus es: pars multa (hominum) natat, H.
    * * *
    natare, natavi, natatus V
    swim; float

    Latin-English dictionary > natō

  • 12 occupō

        occupō āvī, ātus, āre    [ob+CAP-], to take into possession, seize, occupy, master, win: Italiam praesidiis: opportunae ad occupandum urbes, L.: portum, H.: tyrannidem: a potentioribus regna occupabantur, chieftains were aiming at, Cs.: Occupat amplexu, clasps, O.—To occupy, cover, take up, fill: quantum loci acies occupare poterat, Cs.: urbem (sc. aedificiis), L.: caementis mare, H.— To fall upon, attack: Latagum saxo os faciemque, strikes (in) the face, V.: Occupat hos morsu, longis complexibus illos, O.: manicis iacentem, fetters while prostrate, V.: Volteium Vilia vendentem, surprise, H.—To get the start of, be before-hand with, anticipate, do first, outstrip: egressas rates, O.: bellum facere, begin the war first, L.: rapere oscula, H.— To hinder: profluvium sanguinis occupat secantes, Cu.—Fig., to seize, take possession of, fill, invade, overspread, engross: mors ipsam occupat, T.: quae (tenebrae) totam rem p. tum occuparant: timor exercitum occupavit, Cs.: oculos nox occupat, are darkened, O.: fama occupat aurīs, V.—To gain, win, acquire: militarem gloriam, Ta.: obscuri speciem, pass for reserved, H.—To take up, fill, occupy, employ: tres et sexaginta annos aeque multa volumina occupasse mihi, L.: in funambulo Animum, T.: pecuniam adulescentulo grandi fenore occupavisti, invested at high interest: occupatur animus ab iracundiā: occupatus certamine est animus, L.
    * * *
    occupare, occupavi, occupatus V
    seize; gain; overtake; capture, occupy; attack

    Latin-English dictionary > occupō

  • 13 tenebricus

        tenebricus adj.    [tenebrae], dark, gloomy: Tartarea tenebrica plaga, C. poët.

    Latin-English dictionary > tenebricus

  • 14 tenebrōsus

        tenebrōsus adj.    [tenebrae], dark, gloomy: Aër, V.: Tartara, O.: specus tenebroso caecus hiatu, O.
    * * *
    tenebrosa, tenebrosum ADJ
    dark, gloomy

    Latin-English dictionary > tenebrōsus

  • 15 aestus

    aestus, ūs (archaic gen. aesti, Pac. 97 Rib.; rare form of nom. plur. aestuus). m. [kind. with aestas and Gr. aithô; v. aestas], an undulating, boiling, waving, tossing; a waving, heaving, billowy motion.
    I.
    Lit.
    A.
    Of fire; hence, in gen., fire, glow, heat (orig. in relation to its flashing up; while fervor denotes a glowing, ardor a burning, and calor a warming heat; yet it was early used for warming heat;

    v. the following example): nam fretus ipse anni permiscet frigus et aestum,

    heat and cold are blended, Lucr. 6, 364 (for which calor, id. 6, 368, 371 al.):

    multa aestu victa per agros,

    id. 5, 1104:

    exsuperant flammae, furit aestus ad auras,

    Verg. A. 2, 759:

    caniculae,

    Hor. C. 1, 17, 18; so id. Ep. 1, 8, 5:

    labore et aestu languidus,

    Sall. J. 51.—In plur.:

    neque frigora neque aestus facile tolerabat,

    Suet. Aug. 81.—So of midday heat:

    aestibus at mediis umbrosam exquirere vallem,

    Verg. G. 3, 331 (cf. Cic. Ac. 2, 22: ille cum aestuaret, umbram secutus est).—And of the heat of disease (of [p. 63] wounds, fever, inflammation, etc.): ulceris aestus, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 7, 19:

    homines aegri cum aestu febrique jactantur,

    Cic. Cat. 1, 13.—
    B.
    The undulating, heaving motion of the sea, the swell, surge: fervet aestu pelagus, Pac. ap. Cic. de Or. 3, 39; hence, meton. for the sea in agitation, waves, billows:

    delphines aestum secabant,

    Verg. A. 8, 674:

    furit aestus harenis,

    id. ib. 1, 107:

    aestus totos campos inundaverant,

    Curt. 9, 9, 18.—In Verg. once of the boiling up of water in a vessel: exsultant aestu latices, Aen. 7, 464.—
    C.
    Esp., the periodical flux and reflux or ebb and flow of the sea, the tide (cf. Varr. L. L. 9, 19; Mel. 3, 1:

    aestus maris accedere et reciprocare maxime mirum, pluribus quidem modis, sed causa in sole lunāque,

    Plin. 2, 97, 99); Plaut. As. 1, 3, 6: quid de fretis aut de marinis aestibus dicam? quorum accessus et recessus ( flow and ebb) lunae motu gubernantur, Cic. Div. 2, 14 fin.:

    crescens,

    Plin. 2, 100, 97, § 219:

    decedens,

    id. ib.:

    recedens,

    id. 2, 98, 101, § 220: secundus, in our favor, Sall. Fragm. ap. Gell. 10, 26, 2: adversus, against us, id. ap. Non. 138, 8.—
    II.
    Trop.
    A.
    The passionate ferment or commotion of the mind, the fire, glow, ardor of any ( even a good) passion (cf. aestuo, II. A.):

    et belli magnos commovit funditus aestus (genus humanum),

    has stirred up from their very bottom the waves of discord, Lucr. 5, 1434:

    civilis belli aestus,

    Hor. Ep. 2, 2, 47 (cf. id. C. 2, 7, 15):

    repente te quasi quidam aestus ingenii tui procul a terrā abripuit atque in altum abstraxit,

    Cic. de Or. 3, 36:

    hunc absorbuit aestus quidam gloriae,

    id. Brut. 81:

    stultorum regum et populorum continet aestus,

    Hor. Ep. 1, 2, 8:

    perstet et, ut pelagi, sic pectoris adjuvet aestum,

    the glow of love, Ov. H. 16, 25.—
    B.
    A vacillating, irresolute state of mind, doubt, uncertainty, hesitation, trouble, embarrassment, anxiely:

    qui tibi aestus, qui error, quae tenebrae,

    Cic. Div. in Caecin. 14:

    vario fluctuat aestu,

    Verg. A. 12, 486:

    amor magno irarum fluctuat aestu,

    id. ib. 4, 532; cf. id. ib. 8, 19:

    aestus curaeque graves,

    Hor. S. 1, 2, 110.—
    C.
    In the Epicurean philos. lang. of Lucretius, the undulatory flow or stream of atoms, atomic efflux, as the cause of perception (cf. affluo, I.):

    Perpetuoque fluunt certis ab rebus odores, Frigus ut a fluviis, calor ab sole, aestus ab undis Aequoris, exesor moerorum litora propter, etc.,

    Lucr. 6, 926; and in id. 6, 1002 sq., the magnetic fluid is several times designated by aestus lapidis.

    Lewis & Short latin dictionary > aestus

  • 16 artum

    1.
    artus (not arctus), a, um, adj. [v. arma], prop. fitted; hence,
    I.
    Lit., close, strait, narrow, confined, short, brief:

    exierunt regionibus artis,

    Lucr. 6, 120:

    claustra,

    id. 1, 70; so id. 3, 808:

    nec tamen haec ita sunt arta et astricta, ut ea laxare nequeamus,

    Cic. Or. 65, 220:

    artioribus apud populum Romanum laqueis tenebitur,

    id. Verr. 2, 1, 5:

    nullum vinculum ad astringendam fidem jure jurando majores artius esse voluerunt,

    id. Off. 3, 31, 111:

    compages,

    Verg. A. 1, 293:

    nexus,

    Ov. M. 6, 242:

    arto stipata theatro,

    pressed together in a contracted theatre, Hor. Ep. 2, 1, 60:

    toga,

    a narrow toga without folds, id. ib. 1, 18, 30 (cf. exigua toga, id. ib. 1, 19, 13):

    nimis arta convivia,

    i. e. with too many guests, who are therefore compelled to sit close together, id. ib. 1, 5, 29 et saep.—Hence, subst.: artum, i, n., a narrow place or passage:

    ventus cum confercit, franguntur in arto montes nimborum,

    Lucr. 6, 158 Lachm.:

    multiplicatis in arto ordinibus,

    Liv. 2, 50; so id. 34, 15:

    nec desilies imitator in artum,

    nor, by imitating, leap into a close place, Hor. A. P. 134.—
    II.
    Trop., strict, severe, scanty, brief, small:

    sponte suā cecidit sub leges artaque jura,

    subjected himself to the severity of the laws, Lucr. 5, 1147:

    Additae leges artae et ideo superbae quasque etc.,

    Plin. 16, 4, 5, § 12:

    vincula amoris artissima,

    Cic. Att. 6, 2: artior somnus, a sounder or deeper sleep, id. Rep. 6, 10:

    arti commeatus,

    Liv. 2, 34; Tac. H. 4, 26; cf.:

    in arto commeatus,

    id. ib. 3, 13:

    artissimae tenebrae,

    very thick darkness, Suet. Ner. 46 (for which, in class. Lat., densus, v. Bremi ad h. l., and cf. densus) al.—So, colligere in artum, to compress, abridge:

    quae (volumina) a me collecta in artum,

    Plin. 8, 16, 17, § 44.—Of hope, small, scanty:

    spes artior aquae manantis,

    Col. 1, 5, 2: ne spem sibi ponat in arto, diminish hope, expectation, [p. 169] Ov. M. 9, 683:

    quia plus quam unum ex patriciis creari non licebat, artior petitio quattuor petentibus erat,

    i. e. was harder, had less ground of hope, Liv. 39, 32; and of circumstances in life, etc., straitened, distressing, wretched, needy, indigent (so in and after the Aug. per. for the class. angustus):

    rebus in artis,

    Ov. P. 3, 2, 25:

    artas res nuntiaret,

    Tac. H. 3, 69:

    tam artis afflictisque rebus,

    Flor. 2, 6, 31; so Sil. 7, 310:

    fortuna artior expensis,

    Stat. S. 5, 3, 117:

    ne in arto res esset,

    Liv. 26, 17.— Adv.: artē (not arcte), closely, close, fast, firmly.
    I.
    Lit.:

    arte (manus) conliga,

    Plaut. Ep. 5, 2, 29:

    boves arte ad stipites religare,

    Col. 6, 2, 5:

    arte continere aliquid,

    Caes. B. G. 7, 23:

    aciem arte statuere,

    Sall. J. 52, 6:

    arte accubare,

    Plaut. Stich. 4, 2, 39.— Comp.:

    calorem artius continere,

    Cic. N. D. 2, 9, 25:

    artius astringi,

    Hor. Epod. 15, 5:

    signa artius conlocare,

    Sall. C. 59, 2:

    artius ire,

    Curt. 4, 13, 34:

    artius pressiusque conflictari,

    Gell. 10, 6.— Sup.:

    milites quam artissime ire jubet,

    Sall. J. 68, 4:

    artissime plantas serere,

    Plin. 12, 3, 7, § 16.—
    II.
    Trop.:

    arte contenteque aliquem habere,

    Plaut. As. 1, 1, 63; id. Merc. prol. 64:

    arte et graviter dormire,

    soundly, Cic. Div. 1, 28, 59:

    arte appellare aliquem,

    briefly, by shortening his name, Ov. P. 4, 12, 10:

    artius adstringere rationem,

    Cic. Fat. 14, 32:

    abstinentiam artissime constringere,

    Val. Max. 2, 2, 8.—
    III.
    Transf.:

    arte diligere aliquem,

    strongly, deeply, Plin. Ep. 6, 8; so also id. ib. 2, 13.
    2.
    artus, ūs, m. [id.], mostly plur. (artua, n., Plaut. Men. 5, 2, 102; quoted in Non. p. 191, 12.—Hence, dat. acc. to Vel. Long. p. 2229 P. and Ter. Scaur. p. 2260 P. artibus; yet the ancient grammarians give their decision in favor of artubus, which form is also supported by the best MSS.; cf. arcus.—The singular is found only in Luc. 6, 754; Val. Fl. 4, 310, and Prisc. p. 1219 P.).
    I.
    A.. Lit., a joint:

    molles commissurae et artus (digitorum),

    Cic. N. D. 2, 60, 150:

    suffraginum artus,

    Plin. 11, 45, 101, § 248:

    elapsi in pravum artus,

    Tac. H. 4, 81:

    dolor artuum,

    gout, Cic. Brut. 60, 217.—Sometimes connected with membra, Plaut. Men. 5, 2, 102:

    copia materiaï Cogitur interdum flecti per membra, per artus,

    in every joint and limb, Lucr. 2, 282; 3, 703 al.; Suet. Calig. 28; cf.

    Baumg.-Crus., Clavis ad Suet.: cernere laceros artus, truncata membra,

    Plin. Pan. 52, 5.—
    B.
    Trop., the muscular strength in the joints; hence, in gen., strength, power: Epicharmeion illud teneto;

    nervos atque artus esse sapientiae, non temere credere,

    Q. Cic. Petit. Cons. 10.—More freq.,
    II.
    The limbs in gen. (very freq., esp. in the poets; in Lucr. about sixty times): cum tremulis anus attulit artubus lumen, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 36 Vahl.); so Lucr. 3, 7; cf. id. 3, 488; 6, 1189:

    artubus omnibus contremiscam,

    Cic. de Or. 1, 26, 121: dum nati (sc. Absyrti) dissupatos artus captaret parens, vet. poet. ap. Cic. N. D. 3, 26, 67:

    copia concita per artus Omnīs,

    Lucr. 2, 267:

    moribundi artus,

    id. 3, 129 al.:

    rogumque parari Vidit et arsuros supremis ignibus artus, etc.,

    Ov. M. 2, 620 al.:

    salsusque per artus Sudor iit,

    Verg. A. 2, 173; 1, 173 al.:

    veste strictā et singulos artus exprimente,

    and showing each limb, Tac. G. 17:

    artus in frusta concident,

    Vulg. Lev. 1, 6; 8, 20;

    ib. Job, 16, 8.—Of plants: stat per se vitis sine ullo pedamento, artus suos in se colligens,

    its tendrils, Plin. 14, 1, 3, § 13, where Jahn reads arcus.

    Lewis & Short latin dictionary > artum

  • 17 artus

    1.
    artus (not arctus), a, um, adj. [v. arma], prop. fitted; hence,
    I.
    Lit., close, strait, narrow, confined, short, brief:

    exierunt regionibus artis,

    Lucr. 6, 120:

    claustra,

    id. 1, 70; so id. 3, 808:

    nec tamen haec ita sunt arta et astricta, ut ea laxare nequeamus,

    Cic. Or. 65, 220:

    artioribus apud populum Romanum laqueis tenebitur,

    id. Verr. 2, 1, 5:

    nullum vinculum ad astringendam fidem jure jurando majores artius esse voluerunt,

    id. Off. 3, 31, 111:

    compages,

    Verg. A. 1, 293:

    nexus,

    Ov. M. 6, 242:

    arto stipata theatro,

    pressed together in a contracted theatre, Hor. Ep. 2, 1, 60:

    toga,

    a narrow toga without folds, id. ib. 1, 18, 30 (cf. exigua toga, id. ib. 1, 19, 13):

    nimis arta convivia,

    i. e. with too many guests, who are therefore compelled to sit close together, id. ib. 1, 5, 29 et saep.—Hence, subst.: artum, i, n., a narrow place or passage:

    ventus cum confercit, franguntur in arto montes nimborum,

    Lucr. 6, 158 Lachm.:

    multiplicatis in arto ordinibus,

    Liv. 2, 50; so id. 34, 15:

    nec desilies imitator in artum,

    nor, by imitating, leap into a close place, Hor. A. P. 134.—
    II.
    Trop., strict, severe, scanty, brief, small:

    sponte suā cecidit sub leges artaque jura,

    subjected himself to the severity of the laws, Lucr. 5, 1147:

    Additae leges artae et ideo superbae quasque etc.,

    Plin. 16, 4, 5, § 12:

    vincula amoris artissima,

    Cic. Att. 6, 2: artior somnus, a sounder or deeper sleep, id. Rep. 6, 10:

    arti commeatus,

    Liv. 2, 34; Tac. H. 4, 26; cf.:

    in arto commeatus,

    id. ib. 3, 13:

    artissimae tenebrae,

    very thick darkness, Suet. Ner. 46 (for which, in class. Lat., densus, v. Bremi ad h. l., and cf. densus) al.—So, colligere in artum, to compress, abridge:

    quae (volumina) a me collecta in artum,

    Plin. 8, 16, 17, § 44.—Of hope, small, scanty:

    spes artior aquae manantis,

    Col. 1, 5, 2: ne spem sibi ponat in arto, diminish hope, expectation, [p. 169] Ov. M. 9, 683:

    quia plus quam unum ex patriciis creari non licebat, artior petitio quattuor petentibus erat,

    i. e. was harder, had less ground of hope, Liv. 39, 32; and of circumstances in life, etc., straitened, distressing, wretched, needy, indigent (so in and after the Aug. per. for the class. angustus):

    rebus in artis,

    Ov. P. 3, 2, 25:

    artas res nuntiaret,

    Tac. H. 3, 69:

    tam artis afflictisque rebus,

    Flor. 2, 6, 31; so Sil. 7, 310:

    fortuna artior expensis,

    Stat. S. 5, 3, 117:

    ne in arto res esset,

    Liv. 26, 17.— Adv.: artē (not arcte), closely, close, fast, firmly.
    I.
    Lit.:

    arte (manus) conliga,

    Plaut. Ep. 5, 2, 29:

    boves arte ad stipites religare,

    Col. 6, 2, 5:

    arte continere aliquid,

    Caes. B. G. 7, 23:

    aciem arte statuere,

    Sall. J. 52, 6:

    arte accubare,

    Plaut. Stich. 4, 2, 39.— Comp.:

    calorem artius continere,

    Cic. N. D. 2, 9, 25:

    artius astringi,

    Hor. Epod. 15, 5:

    signa artius conlocare,

    Sall. C. 59, 2:

    artius ire,

    Curt. 4, 13, 34:

    artius pressiusque conflictari,

    Gell. 10, 6.— Sup.:

    milites quam artissime ire jubet,

    Sall. J. 68, 4:

    artissime plantas serere,

    Plin. 12, 3, 7, § 16.—
    II.
    Trop.:

    arte contenteque aliquem habere,

    Plaut. As. 1, 1, 63; id. Merc. prol. 64:

    arte et graviter dormire,

    soundly, Cic. Div. 1, 28, 59:

    arte appellare aliquem,

    briefly, by shortening his name, Ov. P. 4, 12, 10:

    artius adstringere rationem,

    Cic. Fat. 14, 32:

    abstinentiam artissime constringere,

    Val. Max. 2, 2, 8.—
    III.
    Transf.:

    arte diligere aliquem,

    strongly, deeply, Plin. Ep. 6, 8; so also id. ib. 2, 13.
    2.
    artus, ūs, m. [id.], mostly plur. (artua, n., Plaut. Men. 5, 2, 102; quoted in Non. p. 191, 12.—Hence, dat. acc. to Vel. Long. p. 2229 P. and Ter. Scaur. p. 2260 P. artibus; yet the ancient grammarians give their decision in favor of artubus, which form is also supported by the best MSS.; cf. arcus.—The singular is found only in Luc. 6, 754; Val. Fl. 4, 310, and Prisc. p. 1219 P.).
    I.
    A.. Lit., a joint:

    molles commissurae et artus (digitorum),

    Cic. N. D. 2, 60, 150:

    suffraginum artus,

    Plin. 11, 45, 101, § 248:

    elapsi in pravum artus,

    Tac. H. 4, 81:

    dolor artuum,

    gout, Cic. Brut. 60, 217.—Sometimes connected with membra, Plaut. Men. 5, 2, 102:

    copia materiaï Cogitur interdum flecti per membra, per artus,

    in every joint and limb, Lucr. 2, 282; 3, 703 al.; Suet. Calig. 28; cf.

    Baumg.-Crus., Clavis ad Suet.: cernere laceros artus, truncata membra,

    Plin. Pan. 52, 5.—
    B.
    Trop., the muscular strength in the joints; hence, in gen., strength, power: Epicharmeion illud teneto;

    nervos atque artus esse sapientiae, non temere credere,

    Q. Cic. Petit. Cons. 10.—More freq.,
    II.
    The limbs in gen. (very freq., esp. in the poets; in Lucr. about sixty times): cum tremulis anus attulit artubus lumen, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 36 Vahl.); so Lucr. 3, 7; cf. id. 3, 488; 6, 1189:

    artubus omnibus contremiscam,

    Cic. de Or. 1, 26, 121: dum nati (sc. Absyrti) dissupatos artus captaret parens, vet. poet. ap. Cic. N. D. 3, 26, 67:

    copia concita per artus Omnīs,

    Lucr. 2, 267:

    moribundi artus,

    id. 3, 129 al.:

    rogumque parari Vidit et arsuros supremis ignibus artus, etc.,

    Ov. M. 2, 620 al.:

    salsusque per artus Sudor iit,

    Verg. A. 2, 173; 1, 173 al.:

    veste strictā et singulos artus exprimente,

    and showing each limb, Tac. G. 17:

    artus in frusta concident,

    Vulg. Lev. 1, 6; 8, 20;

    ib. Job, 16, 8.—Of plants: stat per se vitis sine ullo pedamento, artus suos in se colligens,

    its tendrils, Plin. 14, 1, 3, § 13, where Jahn reads arcus.

    Lewis & Short latin dictionary > artus

  • 18 Averna

    Ăvernus, a, um, adj., = aornos.
    I.
    Without birds:

    loca,

    where no birds can live, on account of the pestiferous exhalations, Lucr. 6, 738 sq.; 6, 818:

    aestus,

    the vapor of Avernus, id. 6, 830.—But esp. Avernus lacus or absol. Avernus, Lake Avernus, near Cumœ, Puteoli, and Baiœ, almost entirely enclosed by steep and wooded hills (now Lago Averno), whose deadly exhalations killed the birds flying over it; therefore the myth placed near it the entrance to the lower world, Plin. 3, 5, 9, § 61; Cic. Tusc. 1, 16, 37; Lucr. 6, 746; Verg. A. 6, 201 al.; cf. Mann. Ital. I. p. 718 sq.; Heyne, Excurs. II. ad Verg. A. 6.—The renowned Cumæan Sibyl also dwelt in a grotto near it.— Poet., the lower world, the infernal regions, Ov. Am. 3, 9, 27; Luc. 6, 636; Mart. 7, 46 al.—Also = Acheron:

    pigri sulcator Averni,

    Stat. Th. 11, 588.—Personified as a deity, acc. to Serv. ad Verg. G. 2, 164.—Hence,
    II.
    Another adj.: Ăvernus, a, um.
    A.
    Belonging to Lake Avernus:

    luci,

    Verg. A. 6, 118; 6, 564:

    valles,

    Ov. M. 10, 51:

    freta,

    Lake Avernus, Verg. G. 2, 164.—Also absol.: Ăverna, ōrum, n. (sc. loca), Verg. A. 3, 442; 7, 91; Ov. M. 14, 105.—
    B.
    Of or belonging to the infernal regions:

    stagna,

    Verg. G. 4, 493:

    tenebrae,

    Sil. 15, 76:

    Juno,

    i. e. Proserpina, Ov. M. 14, 114; Sil. 13, 601 (cf.:

    Juno inferna,

    Verg. A. 6, 138).

    Lewis & Short latin dictionary > Averna

  • 19 Avernus

    Ăvernus, a, um, adj., = aornos.
    I.
    Without birds:

    loca,

    where no birds can live, on account of the pestiferous exhalations, Lucr. 6, 738 sq.; 6, 818:

    aestus,

    the vapor of Avernus, id. 6, 830.—But esp. Avernus lacus or absol. Avernus, Lake Avernus, near Cumœ, Puteoli, and Baiœ, almost entirely enclosed by steep and wooded hills (now Lago Averno), whose deadly exhalations killed the birds flying over it; therefore the myth placed near it the entrance to the lower world, Plin. 3, 5, 9, § 61; Cic. Tusc. 1, 16, 37; Lucr. 6, 746; Verg. A. 6, 201 al.; cf. Mann. Ital. I. p. 718 sq.; Heyne, Excurs. II. ad Verg. A. 6.—The renowned Cumæan Sibyl also dwelt in a grotto near it.— Poet., the lower world, the infernal regions, Ov. Am. 3, 9, 27; Luc. 6, 636; Mart. 7, 46 al.—Also = Acheron:

    pigri sulcator Averni,

    Stat. Th. 11, 588.—Personified as a deity, acc. to Serv. ad Verg. G. 2, 164.—Hence,
    II.
    Another adj.: Ăvernus, a, um.
    A.
    Belonging to Lake Avernus:

    luci,

    Verg. A. 6, 118; 6, 564:

    valles,

    Ov. M. 10, 51:

    freta,

    Lake Avernus, Verg. G. 2, 164.—Also absol.: Ăverna, ōrum, n. (sc. loca), Verg. A. 3, 442; 7, 91; Ov. M. 14, 105.—
    B.
    Of or belonging to the infernal regions:

    stagna,

    Verg. G. 4, 493:

    tenebrae,

    Sil. 15, 76:

    Juno,

    i. e. Proserpina, Ov. M. 14, 114; Sil. 13, 601 (cf.:

    Juno inferna,

    Verg. A. 6, 138).

    Lewis & Short latin dictionary > Avernus

  • 20 bellus

    bellus, a, um, adj. [as if for benulus, from benus = bonus, Prisc. p. 556 P.].
    I.
    In gen.
    A.
    Of persons, pretty, handsome, charming, fine, lovely, neat, pleasant, agreeable, etc. (of persons, things, actions, etc.; most freq. in the ante-class. per. and in the poets; in Cic. mostly in his epistt.): uxor, Varr. ap. Non. p. 248, 17: nimis bella es atque amabilis, Plaut. As. 3, 3, 84; id. Rud. 2, 5, 6; Cat. 8, 16; 43, 6:

    puella,

    id. 69, 8; 78, 4; Ov. Am. 1, 9, 6; Mart. 1, 65; 2, 87:

    Piliae et puellae Caeciliae bellissimae salutem dices,

    Cic. Att. 6, 4, 3: fui ego bellus ( civil, courtly, polite), lepidus, bonus vir numquam, Plaut. Capt. 5, 2, 3:

    hospes,

    id. Bacch. 2, 3, 111; Cat. 24, 7; 78, 3; 81, 2:

    durius accipere hoc mihi visus est quam homines belli solent,

    Cic. Att. 1, 1, 4:

    homo et bellus et humanus,

    id. Fin. 2, 31, 102:

    Cicero bellissimus tibi salutem plurimam dicit,

    id. Fam. 14, 7, 3.—Also active, brisk, lively, as the effect of health, etc., Plaut. Curc. 1, 1, 20:

    fac bellus revertare,

    Cic. Fam. 16, 18, 1.—
    B.
    Of things, places, etc.: socius es hostibus, socius bellum ita geris, ut bella omnia ( every thing beautiful, costly) domum auferas, Varr. ap. Non. p. 248, 19: unum quicquid, quod quidem erit bellissimum, Carpam, * Ter. Ad. 4, 2, 51:

    vinum bellissimum,

    Col. 12, 19, 2:

    nimis hic bellus atque ut esse maxume optabam locu'st,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 74:

    illum pueris locum esse bellissimum duximus,

    Cic. Att. 5, 17, 3:

    bella copia,

    id. Rep. 2, 40, 67:

    recordor, quam bella paulisper nobis gubernantibus civitas fuerit,

    in what a pleasant condition the State was, id. Att. 4, 16, 10:

    malae tenebrae Orci, quae omnia bella devoratis,

    Cat. 3, 14:

    subsidium bellissimum existimo esse senectuti otium,

    Cic. de Or. 1, 60, 255:

    (epistula) valde bella,

    id. Att. 4, 6, 4:

    occasio bellissima,

    Petr. 25: fama, * Hor. S. 1, 4, 114:

    quam sit bellum cavere malum,

    how delightful, pleasant it is, Cic. de Or 1, 58, 247: bellissimum putaverunt dicere amissas (esse litteras), thought it best, i. e. safest, most plausible, id. Fl. 17, 39; cf.:

    bella haec pietatis et quaestuosa simulatio,

    fine, plausible, id. Verr. 2, 2, 59, § 145:

    mihi jampridem venit in mentem, bellum esse, aliquo exire,

    id. Fam. 9, 2, 3; id. Att. 13, 49, 2; Cod. 6, 35, 11.—
    II.
    Esp.
    A.
    Gallant, etc.:

    illam esse amicam tui viri bellissimi,

    Plaut. Merc. 4, 1, 27; cf.:

    Gallus homo'st bellus: nam dulces jungit amores,

    Cat. 78, 3.—
    B.
    For bonus, good: venio nunc ad alterum genus testamenti, quod dicitur physicon, in quo Graeci belliores quam Romani nostri, Varr. ap. Non. p. 77, 30 (Sat. Menipp. 87, 3).—Hence, bellē, adv., prettily, neatly, becomingly, finely, excellently, well, delightfully, etc.: quare bene et praeclare, quamvis nobis saepe dicatur;

    belle et festive, nimium saepe nolo,

    Cic. de Or. 3, 26, 101; cf. id. Quint. 30, 93; so Plaut. Truc. 2, 2, 35; * Lucr. 1, 644; Cic. Att. 1, 1, 5; 16, 3, 4; Quint. 6, 3, 48 al.:

    quod honeste aut sine detrimento nostro promittere non possumus... belle negandum est,

    in a courtly, polite manner, Q. Cic. Pet. Cons. 11, 45; so Publ. Syr. ap. Gell. 17, 14, 10:

    belle se habere,

    Cic. Att. 12, 37: belle habere (cf.: eu, kalôs echein), to be in good health, be well, id. Fam. 9, 9, 1; so,

    bellissime esse,

    id. Att. 14, 14, 1:

    facere, in medical lang.,

    to operate well, to have a good effect, Cato, R. R. 157; Scrib. Comp. 136; 150 (cf. the uses of bene). —With bellus:

    i sane, bella belle,

    Plaut. As. 3, 8, 86; id. Curc. 4, 2, 35 (cf.: kalê kalôs, Av. Ach. 253).—Ellipt., belle, for belle habere: sed ut ad epistolas tuas redeam, cetera belle, illud miror, the others are well or right, Cic. Fam. 7, 18, 2.— Sup.:

    haec ipsa fero equidem fronte, ut puto, et voltu bellissime, sed angor intimis sensibus,

    Cic. Att. 5, 10, 3; id. Fam. 14, 14, 1:

    navigare,

    id. ib. 16, 9, 1 al. ( comp. perh. not in use).

    Lewis & Short latin dictionary > bellus

См. также в других словарях:

  • Tenebrae — (Latin for shadows ) is a Christian religious service celebrated by the Western Church on the eves of Maundy Thursday, Good Friday, and Holy Saturday, which are the last three days of Holy Week. The liturgy of Tenebrae is characterized by the… …   Wikipedia

  • Tenebrae — es un motor para juegos de acción en primera persona liberado bajo las condiciones de la licencia GPL. Tenebrae está basado en el código de Quake, el motor desarrollado por id Software. El nombre Tenebrae significa oscuridad en latín. Las… …   Enciclopedia Universal

  • Tenebrae — (Lateinisch für Dunkelheit) bezeichnet: die lateinische Entsprechung der griechischen Keres, siehe Ker eine liturgische Feier, siehe Karmette#Tenebrae. einen italienischen Horrorfilm aus dem Jahr 1982, siehe Tenebrae (Film) eine auf der Quake… …   Deutsch Wikipedia

  • TENEBRAE — quibus nominibus cultae fuerint Gentilibus, diximus supra ubi de eorum Diis. Per easdem iurâsse Prienenses, tradit Plut. Probl. Graec. Sunt autem nihil aliud, quam umbra maior, ut umbra nil nisi lumen imminutum, Vossio, de Idol. l. 3. c. 24. qui… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Tenebrae — Ten e*br[ae], n. [L., pl., darkness.] (R. C. Ch.) The matins and lauds for the last three days of Holy Week, commemorating the sufferings and death of Christ, usually sung on the afternoon or evening of Wednesday, Thursday, and Friday, instead of …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Tenĕbrae — (lat., »Finsternis«), s. Finstermetten …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Tenebrae —     Tenebræ     † Catholic Encyclopedia ► Tenebræ     Tenebræ is the name given to the service of Matins and Lauds belonging to the last three days of Holy Week. This service, as the Cæremoniale episcoporum expressly directs, is to be anticipated …   Catholic encyclopedia

  • Tenebrae —   [lateinisch »Finsternis«], seit dem 12. Jahrhundert übliche Bezeichnung für die Matutin am Gründonnerstag, Karfreitag und Karsamstag. Die Bezeichnung geht auf den schon im 8. Jahrhundert nachweisbaren Brauch zurück, während dieser Trauermetten… …   Universal-Lexikon

  • Tenebrae — [ten′ə brā΄, ten′əbrē΄] pl.n. [L, pl., shadows, darkness: see TEMERITY] [with sing. or pl. v.] a Holy Week night service (Wednesday through Friday), formerly widely observed in the Western Church, consisting of group recitation of Matins and… …   English World dictionary

  • Tenebrae — Captura de pantalla del juego. Un ventilador proyecta su sombra mientras gira. Tenebrae es un motor de videojuegos de disparos en primera persona liberado bajo las condiciones de la licencia GPL. Tenebrae está basado en el código de Quake, el… …   Wikipedia Español

  • Tenebrae — Ténèbres (film) Ténèbres Titre original Tenebre Réalisation Dario Argento Acteurs principaux Anthony Franciosa John Saxon Daria Nicolodi Scénario Dario Argento George Kemp Musique Simonetti Pignatelli Morante (Goblin) …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»