Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

steadily

  • 1 constanter

    steadily, firmly.

    Latin-English dictionary of medieval > constanter

  • 2 cōnstanter

        cōnstanter adv. with comp. and sup.    [constans], firmly, immovably, steadily, constantly, resolutely. in susceptā causā permanere: vitiis gaudere, H.: ab hostibus pugnari, Cs.: manere in perspicuis constantius: cursūs constantissime servare. — Harmoniously, evenly, uniformly, consistently: sibi constanter convenienterque dicere: non constantissime dici: constanter omues nuntiaverunt manūs cogi, unanimously, Cs. — With self-possession, steadily, calmly, tranquilly, sedately: ferre dolorem: constanter fit.
    * * *
    constantius, constantissime ADV
    firmly, immovably; steadily, constantly, without change; resolutely; loyally; evenly, uniformly, regularly; calmly; continually, persistently; consistently

    Latin-English dictionary > cōnstanter

  • 3 consto

    con-sto, stĭti, stātum (constātūrus, Sen. Clem. 1, 19, 3; Plin. 18, 5, 6, § 30; Luc. 2, 17; Mart. 10, 41, 5; Lact. Opif. Dei, 7, 11), 1, v. n.
    I.
    To stand together, stand with some person or thing.
    A.
    Lit. (very rare):

    constant, conserunt sermones inter se drapetae,

    Plaut. Curc. 2, 3, 11.—
    B.
    Trop., to stand with, to agree with, be in accord or agreement, to correspond, fit.
    1.
    With cum and abl. (cf. consisto, II. B. 3.):

    considerabit, constetne oratio aut cum re aut ipsa secum,

    Cic. Inv. 2, 14, 45:

    sententiā non constare cum superioribus et inferioribus sententiis, etc.,

    Auct. Her. 2, 10, 14.—
    2.
    Absol.:

    veri similis narratio erit, si spatia temporum, personarum dignitates, consiliorum rationes, locorum opportunitates constabunt,

    Auct. Her. 1, 9, 16.—
    3.
    With dat.:

    si humanitati tuae constare voles,

    Cic. Att. 1, 11, 1.—And esp. with sibi, to agree, accord with itself, to remain like one's self, be consistent:

    in Oppianico sibi constare et superioribus consentire judiciis debuerunt,

    Cic. Clu. 22, 60; so,

    with consentire,

    id. Univ. 3 init.; id. Fin. 2, 11, 35:

    ut constare in vitae perpetuitate possimus nobismetipsis nec in ullo officio claudicare,

    id. Off. 1, 33, 119; so,

    sibi (opp. titubare),

    Quint. 5, 7, 11:

    sibi et rei judicatae,

    Cic. Clu. 38, 106:

    sibi,

    Hor. Ep. 1, 14, 16; id. A. P. 127; cf.:

    constat idem omnibus sermo,

    Liv. 9, 2, 3.—
    4.
    In the phrase ratio constat, mercantile t. t., the account agrees or is correct, is or proves right:

    auri ratio constat: aurum in aerario est,

    Cic. Fl. 28, 69:

    quibus ratio impensarum constaret,

    was correct, accurately kept, Suet. Ner. 30.—
    (β).
    In postAug. prose, esp. in the younger Pliny, transf. from the sphere of business:

    mirum est, quam singulis diebus in urbe ratio aut constet aut constare videatur,

    Plin. Ep. 1, 9, 1; cf. id. ib. 1, 5, 16; 3, 18, 10; 2, 4, 4; 7, 6, 4; id. Pan. 38, 4; Just. praef. § 5: eam condicionem esse imperandi, ut non aliter ratio [p. 439] constet, quam si uni reddatur, Tac. A. 1, 6 fin.
    II.
    With the access. idea of firmness, to stand firm, to remain immovable, unchanging, steadfast, to abide, last, endure, persevere, etc. (very freq. in all perr. and styles).
    A.
    In gen.:

    prius quam totis viribus fulta constaret hostium acies,

    Liv. 3, 60, 9; cf.:

    nec pugna deinde illis constare,

    id. 1, 30, 10:

    ut non color, non vultus ei constaret,

    id. 39, 34, 7; cf.:

    valetudo ei neque corporis neque animi constitit,

    Suet. Calig. 50; and:

    dum sanitas constabit,

    Phaedr. 4, 24, 30:

    non mentibus solum consipere, sed ne auribus quidem atque oculis satis constare poterant,

    Liv. 5, 42, 3; cf.:

    in ebrietate lingua non constat,

    Sen. Ep. 83, 27:

    mente vix constare,

    Cic. Tusc. 4, 17, 39; cf. Liv. 8, 19, 6; 44, 20, 7:

    quā in sententia si constare voluissent,

    Cic. Fam. 1, 9, 14; cf. Caes. B. G. 5, 36 fin.:

    numerus legionum constat,

    id. ib. 7, 35:

    ceteris exercitibus constare fidem,

    Tac. H. 2, 96:

    utrimque fides constitit,

    kept their word, Liv. 37, 32, 13; 2, 13, 9.— Poet.: cum sint huc forsitan illa, Haec translata illuc;

    summā tamen omnia constant,

    i. e. the principal sum remains always the same, Ov. M. 15, 258:

    postquam cuncta videt caelo constare sereno,

    every thing continues in unbroken serenity, Verg. A. 3, 518:

    constitit in nullā qui fuit ante color,

    Ov. A. A. 1, 120.—
    B.
    In partic.
    1.
    Milit. t. t., to stop, halt: multitudinem procul hostium constare videtur, Sisenn. ap. Non. p. 273, 4.—
    2.
    Of facts, reports, etc., to be established, settled, certain, manifest, evident, well known:

    quae cum constent, perspicuum debet esse, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 17, 40:

    eorum quae constant exempla ponemus, horum quae dubia sunt, exempla adferemus, id. mv 1, 38, 68: quod nihil nobis constat,

    Caes. B. G. 7, 5:

    cum et factum constet et nomen, qualia sint vocatur in dubium,

    Cic. Part. Or. 12, 42; cf.:

    cum factum constat, sed a quo sit factum in controversiam venit,

    Quint. 7, 2, 8; and impers., with acc. and inf.:

    mihi multa agitanti constabat, paucorum civium egregiam virtutem cuncta patravisse,

    Sall. C. 53, 4; cf.:

    quod omnibus constabat, hiemari in Gallia oportere,

    Caes. B. G. 4, 29 fin., and Cic. Clu. 13, 38.—
    b.
    Constat (constabat, constabit, etc., it is settled, established, undisputed, certain, well known, etc.), Cic. Mil. 6, 14; id. Quint. 29, 89; Caes. B. G. 3, 6; 3, 9 al.; Ov. M. 7, 533; Quint. 4, 2, 90 et saep.—So freq.: constat inter omnes, with acc. and inf., all agree, all are convinced:

    sed tum nimis inter omnis constabat neminem esse resalutatum,

    Cic. Phil. 2, 41, 106:

    quae propositio in se quiddam continet perspicuum et quod constare inter omnis necesse est, hanc velle approbare et firmare nihil attinet,

    in which all must agree, id. Inv. 1, 36, 62 dub. (B. and K. stare); Caes. B. G. 7, 44; Nep. Alcib. 1, 1; Quint. 6, 1, 8 et saep.; cf.

    also: constare inter homines sapientissimos (for which, just after: omnium consensu sic esse judicatum),

    Cic. de Or. 3, 1, 3:

    inter suos,

    Caes. B. G. 7, 47:

    inter augures, Liv 10, 6, 7 et saep.: cum de Magio constet,

    Cic. Att. 13, 10, 3; cf.:

    de facto constat,

    Quint. 7, 2, 7; so with de, id. 7, 2, 11; 4, 2, 5:

    etsi non satis mihi constiterat, cum aliquāne animi mei molestiā an potius, etc.,

    Cic. Fam. 13, 1, 1:

    nec satis certum constare apud animum poterat, utrum, etc.,

    Liv. 30, 28, 1:

    quid cuique sit opus constare decet,

    Quint. 3, 9, 8; so id. 3, 8, 25:

    quid porro quaerendum est? Factumne sit? At constat. A quo? At patet,

    Cic. Mil. 6, 15; so absol., id. Verr. 2, 3, 21, § 54.—
    3.
    Of a resolve.
    (α).
    Impers.: mihi (ei) constat, = certum est, it is my ( his) fixed determination, I am determined, I am fully resolved (rare): mihi quidem constat, nec meam contumeliam, nec meorum ferre, Anton. ap. Cic. Phil. 13, 19, 42:

    neque satis Bruto neque tribunis militum constabat, quid agerent,

    were undecided, Caes. B. G. 3, 14:

    ut nihil ei constet quod agat,

    Cic. Tusc. 4, 15, 35.—
    (β).
    With the resolve as subject:

    animo constat sententia,

    Verg. A. 5, 748:

    cum constitit consilium,

    when my mind was fully made up, Cic. Att. 8, 11, 1.—
    4.
    In gen., as opp. to that which has no existence, to exist, be, abide (esp. in Lucr.):

    (corpora) quoniam fragili naturā praedita constant,

    Lucr. 1, 582; 1, 246; 1, 510 et saep.:

    antiquissimi fere sunt, quorum quidem scripta constent,

    Cic. de Or. 2, 22, 93; id. Verr. 2, 2, 76, § 187: qui sine manibus et pedibus constare deum posse decreverunt, id. N. D. 1, 33, 92:

    si ipsa mens constare potest vacans corpore,

    id. ib. 1, 10, 25.—
    5.
    With ex, in, de, or the abl. (in Cic. only with ex; cf. Madv. ad Cic. Fin. 4, 8, 19), to consist in or of, to be composed of, to rest upon something, etc.
    (α).
    With ex (very freq. in prose and poetry):

    fulminis ignem e parvis constare figuris,

    Lucr. 2, 385:

    homo ex animo constat et corpore,

    Cic. N. D. 1, 35, 98;

    id. Fin. l. l.: simplex (jus) e dulci constat olivo,

    Hor. S. 2, 4, 64:

    ea virtus, quae constat ex hominibus tuendis,

    Cic. Off. 1, 44, 157 et saep.—
    (β).
    With in and abl. (very rare):

    victoriam in earum cohortium virtute constare,

    Caes. B. C. 3, 89 fin.; Nep. Att. 14 fin.
    * (γ).
    With de:

    partus duplici de semine,

    Lucr. 4, 1229.—
    (δ).
    With abl. (freq. in Lucr. and Quint.):

    aeterno quia constant semine quaeque,

    Lucr. 1, 221; 1, 484; 1, 518 et saep.:

    agri campis, vineis, etc.,

    Plin. Ep. 3, 19, 5:

    constat tota oratio longioribus membris, brevioribus periodis,

    Quint. 9, 4, 134; 5, 10, 63 et saep.:

    causa constat aut unius rei controversiā aut plurium,

    id. 3, 10, 1. omnis disciplina memoriā, id. 11, 2, 1. omne jus aut scripto aut moribus, id. 12, 3, 6 et saep.—
    6.
    Mercantile t. t., like our phrase, to stand at, i. e. to cost; constr. with abl.. gen., etc., of price (cf. Zumpt, Gr. § 444).
    a.
    Lit.
    (α).
    With abl.:

    ut unae quadrigae Romae constiterint quadringentis milibus,

    Varr. R. R. 2, 1, 14; Suet. Vit. 19:

    filius auro,

    Plaut. Truc. 2, 6, 57:

    navis gratis,

    Cic. Verr. 2, 5, 19, § 48 (al. stare):

    HS. sex milibus tibi constant,

    id. ib. 2, 4, 12, §

    28: tanto nobis deliciae,

    Plin. 12, 18, 41, § 84:

    magno tibi,

    Plin. Ep. 2, 6, 4:

    parvo,

    Pall. Febr. 9, 12; cf.

    gratis,

    Sen. Ep. 104, 34; Aug. Serm. 385, 6.—
    (β).
    With gen.:

    (ambulatiuncula) prope dimidio minoris constabit isto loco,

    Cic. Att. 13, 29, 2; Suet. Ner. 27 fin.:

    quanti funus,

    id. Vesp. 19; Juv. 7, 45.—
    (γ).
    With adv.: quod mihi constat carius, Lucil. ap. Non. p. 272, 25; so,

    vilissime,

    Col. 9, 1. 6.—
    (δ).
    With sup.:

    cujus area super HS. millies constitit,

    Suet. Caes. 26.—
    b.
    Trop.:

    edocet, quanto detrimento et quot virorum fortium morte necesse sit constare victoriam,

    Caes. B. G. 7, 19:

    odia constantia magno,

    Ov. H. 7, 47:

    imperia pretio quolibet constant bene,

    Sen. Phoen. 664.—Hence, constans, antis, P. a. (acc. to II. 1.), standing firm, firm, unchangeable, constant, immovable, uniform, fixed, stable, invariable (freq. and class.).
    A.
    Lit.:

    mellis constantior est natura (sc. quam aquae),

    Lucr. 3, 192:

    constans uva contra tenorem unum algoris aestusve,

    Plin. 14, 2, 4, § 27:

    cujus in indomito constantior inguine nervus, Quam nova arbor, etc.,

    Hor. Epod. 12, 19:

    cursus certi et constantes,

    Cic. N. D. 3, 9, 24; cf.:

    constans reversio stellarum (with conveniens),

    id. ib. 2, 21, 54:

    constantissimus motus lunae,

    id. Div. 2, 6, 17:

    nihil (mundo) motu constantius,

    id. N. D. 3, 9, 23; 2, 21, 54:

    constanti vultu graduque,

    Liv. 5, 46, 3: aetas, the mature age (of an adult), Cic. Sen. 10, 33; cf.:

    constans aetas, quae media dicitur,

    id. ib. 20, 76:

    aetate nondum constanti,

    Suet. Galb. 4:

    pax,

    firm, secure, Liv. 6, 25, 6:

    fides,

    Hor. C. 3, 7, 4:

    an ire comminus et certare pro Italiā constantius foret,

    safer, Tac. H. 3, 1. —
    b.
    Agreeing or accordant with itself, consistent, harmonious:

    quemadmodum in oratione constanti, sic in vitā omnia sint apta inter se et convenientia,

    Cic. Off. 1, 40, 144:

    nihil intellego dici potuisse constantius,

    id. Tusc. 5, 9, 25; cf.:

    incredibilia an inter se constantia,

    Quint. 5, 4, 2:

    rumores,

    Cic. Fam. 12, 9, 1:

    constans parum memoria hujus anni,

    Liv. 10, 37, 13:

    constans fama erat,

    Suet. Caes. 6; so,

    opinio,

    id. Tib. 39; id. Vesp. 4 al.—
    B.
    Trop., intellectually or morally certain, sure, steadfast, constant, faithful, steady, unchanging:

    firmi et stabiles et constantes amici,

    Cic. Lael. 17, 62; cf. Nep. Lys. 2, 2:

    quem hominem? Levem? imo gravissimum. Mobilem? imo constantissimum,

    Cic. Rosc. Com. 16, 49; cf. opp. varium, id. Fragm. ap. Quint. 6, 3, 48 Spald.:

    pater amens at is quidem fuit omnium constantissimus,

    a very constant, steadfast man, Cic. Rosc. Am. 14, 41; cf.:

    prudens et constans (testis),

    Quint. 5, 7, 26; and under adv.:

    (Helvidius Priscus) recti pervicax, constans adversus metus,

    Tac. H. 4, 5 fin.:

    constans Fortuna tantum in levitate suā,

    Ov. Tr. 5, 8, 18; cf.: neque fidei constans, neque strenuus in perfidiā, Tac. H. 3, 57:

    constantior In vitiis, etc.,

    Hor. S. 2, 7, 18.— Adv.: constanter.
    1.
    (Acc. to A.) Firmly, immovably, steadily, constantly:

    manere in suo statu,

    Cic. Univ. 13: constanter ac perpetuo placet consilium, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 9:

    vitiis gaudere constanter,

    Hor. S. 2, 7, 6.— Comp.:

    ut maneamus in perspicuis firmius et constantius,

    Cic. Ac. 2, 14, 45.— Sup.:

    impetus caeli constantissime conficiens vicissitudinis anniversarias,

    Cic. N. D. 2, 38, 97.—
    b.
    Harmoniously, evenly, uniformly, consistently:

    constanter et aequaliter ingrediens oratio,

    Cic. Or. 58, 198:

    sibi constanter convenienterque dicere,

    id. Tusc. 5, 9, 26; cf. id. ib. 5, 9, 24; in comp., id. ib. 5, 9, 25; in sup., id. ib. 5, 8, 23; id. Ac. 2, 3, 9; so,

    hi constanter omnes nuntiaverunt,

    with one voice, unanimously, Caes. B. G. 2, 2:

    aequabilius atque constantius sese res humanae haberent,

    Sall. C. 2, 3:

    aequabilius atque constantius regere provincias,

    Tac. A. 15, 21 fin.
    2.
    (Acc. to B.) Steadily, calmly, tranquilly, sedately:

    constanter ac non trepide pugnare,

    Caes. B. G. 3, 25; cf.

    agere, Auct. B. Afr. 84: proelium inire,

    Suet. Vesp. 4; id. Tib. 19:

    constanter et sedate ferre dolorem,

    Cic. Tusc. 2, 20, 46:

    constanter et libere se gerere,

    id. Att. 4, 16, 9:

    constanter prudenterque fit,

    id. Tusc. 4, 6, 12:

    constanter delata beneficia (with judicio, considerate, and opp. repentino quodam impetu),

    id. Off. 1, 15, 49.— Comp.:

    cetera exsequi,

    Suet. Aug. 10:

    acrius quam constantius proelium inire,

    Curt. 4, 6, 14.— Sup.:

    amicitias retinere,

    Suet. Aug. 66; id. Tib. 45 al.

    Lewis & Short latin dictionary > consto

  • 4 statim

    stătim (a scanned long, Avien. Arat. 397; Alcim. 2, 180), adv. [sto].
    I.
    Firmly, steadily, steadfastly, unyieldingly (so only ante-class.):

    nemo recedit loco, quin statim rem gerat,

    Plaut. Am. 1, 1, 84; so, qui rem cum Achivis gesserunt statim, Enn. ap. Non. 393, 14 (Trag. v. 39 Vahl.); cf.:

    statim stant signa,

    Plaut. Am. 1, 1, 120: vectigalia legerunt vestra et servantur statim, steadily, regularly, Att. ap. Charis. p. 195 P. (statute et ordinate, Charis.); cf.:

    ex his praediis talenta argenti bina capiebat statim,

    Ter. Phorm. 5, 3, 7: delaborat cum statim puer, constantly, Afran. ap. Non. 393, 16. —
    II.
    Like our on the spot, i. q. forthwith, straightway, at once, immediately, instantly (the predom. signif. of the word;

    syn.: continuo, confestim, extemplo),

    Plaut. Ep. 4, 1, 40:

    Publicola lege illā perlatā statim secures de fascibus demi jussit,

    Cic. Rep. 2, 31, 55:

    de se ter sortibus consultum dicebat, utrum igni statim necaretur, an in aliud tempus reservaretur,

    Caes. B. G. 1, 53 fin.:

    statim dimittere,

    Cic. Or. 59, 200:

    qui discedere animum censent, alii statim dissipari, alii diu permanere,

    id. Tusc. 1, 9, 18:

    ut statim alienatio disjunctioque facienda sit,

    id. Lael. 21, 76:

    postremos in agmine temptare ac statim in collis regredi,

    Sall. J. 55, 8:

    principio anni statim res turbulentae,

    Liv. 3, 22, 2; cf. id. 4, 53, 9:

    statim ac sine morā,

    Flor. 2, 2; Tac. A. 6, 3; Suet. Calig. 1.—
    (β).
    With ut, simul ac, atque, quam, or cum, immediately after, as soon as, etc.:

    litteras scripsi horā decimā, statim, ut tuas legeram,

    Cic. Att. 2, 12, 3:

    statim, ut dici (res) coepta est,

    id. de Or. 2, 77, 313:

    ut heri me salutavit, statim Romam profectus est,

    id. Att. 12, 18, 1; id. Fam. 2, 13, 2:

    dicebat, statim se iturum, simul ac ludorum apparatum iis tradidisset,

    id. Att. 15, 12, 1:

    proconsul ubique proconsularia insignia habet statim atque Urbem egressus est,

    Dig. 1, 16, 1:

    proconsules, statim quam Urbem egressi fuerint, habent jurisdictionem,

    ib. 1, 16, 2:

    semen statim cum spargitur, obruendum est,

    Pall. Apr. 3, 3.—
    (γ).
    With abl. absol.:

    hoc sum aggressus statim Catone absoluto,

    Cic. Or. 10, 35:

    hostium navibus captis statim ex classe copias suas eduxit,

    Nep. Cim. 2, 3.—
    (δ).
    With ab and abl.:

    statim a primā luce,

    Col. 11, 1, 17:

    a primā statim maturitate,

    Plin. 18, 7, 18, § 80:

    rami paene statim ab radice modici,

    id. 16, 10, 18, § 41.—
    (ε).
    With post:

    exercitationes campestres statim post civilia bella omisit,

    Suet. Aug. 83:

    statim post putationem,

    Pall. Febr. 15 fin.
    * B.
    Rarely for recenter, modo, recently, newly, just:

    ventriculus vervecis statim occisi,

    Pall. 1, 35, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > statim

  • 5 fīrmē

        fīrmē adv. with comp. and sup.    [firmus], firmly, steadily, definitely: concipere animo: sustinere adsensūs suos: Firmius coire, O.: animum tenere, Ta.: firmissime: adseverare.

    Latin-English dictionary > fīrmē

  • 6 incōnstanter

        incōnstanter adv. with sup.    [inconstans], capriciously, inconsistently: iactantibus se opinionibus: negare, L.: haec dicuntur inconstantissime.
    * * *
    inconstantius, inconstantissime ADV
    irregularly, inconsistently, capriciously, irresolutely; not evenly/steadily

    Latin-English dictionary > incōnstanter

  • 7 statim

        statim adv.    [STA-], steadily, regularly: ex his praediis talenta argenti bina Capiebat statim, i. e. every year, T.— On the spot, forthwith, straightway, at once, immediately, instantly: si non statim, paulo quidem post: consultum utrum igni statim necaretur, an in aliud tempus reservaretur, Cs.: principio anni statim res turbulentae, L.: ut statim testificati discederent: statim, ut dici (res) coepta est, as soon as: me ab eo diligi statim coeptum esse, ut, etc.: statim ait se iturum, simul ac tradidisset, etc., immediately after: Caesare interfecto statim exclamavit, etc.
    * * *
    at once, immediately

    Latin-English dictionary > statim

  • 8 tenor

        tenor ōris, m    [2 TA-], a holding on, continuance, uninterrupted course, career: hasta servat tenorem, keeps its direction, V.: (aulaea) placido educta tenore Tota patent, by a steady motion, O. —Fig., a course, tenor, career, movement: rerum, L.: pugnae, L.: vitae, O.: plebem eodem tenore colo, persistently, L.: eodem tenore duo consulatūs gessi, following the same policy, L.: Non... dies alium tenuisse tenorem Crediderim, V.—In the phrase, uno tenore, in one course, uninterruptedly, uniformly, steadily, progressively: isque (stilus medius) uno tenore, ut aiunt, fluit in dicendo: brevis res est, si uno tenore peragitur, L.
    * * *
    course, tenor; sustained and even course of movement

    Latin-English dictionary > tenor

  • 9 firmus

    firmus, a, um, adj. [Sanscr. dhar-, dharā-mi, hold, support; Gr. thra-, thrê-sasthai, to sit down, thrênus, thronos; cf.: frētus, frēnum], firm (in opp. to frail, destructible), steadfast, stable, strong, powerful (freq. and class.; esp. in the trop. sense; syn.: constans, stabilis, solidus).
    I.
    Lit.:

    nos fragili vastum ligno sulcavimus aequor: Quae tulit Aesoniden, firma carina fuit,

    Ov. P. 1, 4, 35:

    robora,

    Verg. A. 2, 481:

    arbor,

    Ov. A. A. 2, 652:

    vincula,

    id. F. 1, 370:

    janua,

    i. e. shut fast, id. Am. 2, 12, 3; cf.

    sera,

    id. P. 1, 2, 24:

    solum,

    Curt. 5, 1:

    firmioris testae murices,

    Plin. 9, 33, 52, § 102: sunt et Amineae vites, firmissima vina. Verg. G. 2, 97:

    firmo cibo pasta pecus,

    strengthening, Varr. R. R. 2, 11, 2:

    firmius est triticum quam milium: id ipsum quam hordeum: ex tritico firmissima siligo,

    Cels. 2, 18:

    effice ut valeas, et ut ad nos firmus ac valens quam primum venias,

    Cic. Fam. 16, 8, 1 and 2; cf.:

    mihi placebat, si firmior esses, etc.,

    id. ib. 16, 5, 1:

    nondum satis firmo corpore,

    id. ib. 11, 27, 1:

    hinc remiges firmissimi, illinc inopia affectissimi,

    Vell. 2, 84, 2.—With dat.:

    area firma templis sustinendis,

    Liv. 2, 5, 4:

    testa in structura oneri ferendo firma,

    Vitr. 2, 8, 19:

    adversis,

    Tac. Agr. 35 fin.
    II.
    Trop., firm in strength or durability, also in opinion, affection, etc., fast, constant, steadfast, immovable, powerful, strong, true, faithful:

    quae enim domus tam stabilis, quae tam firma civitas est, quae non odiis et discidiis funditus possit everti?

    Cic. Lael. 7, 23:

    res publica firma atque robusta,

    id. Rep. 2, 1 fin.; cf.:

    civitas imprimis firma,

    Caes. B. G. 5, 54, 2:

    Trinobantes prope firmissima earum regionum civitas,

    id. ib. 5, 20, 1; cf.

    also: Mutina firmissima et splendidissima colonia,

    Cic. Phil. 5, 9, 24:

    tres potentissimi ac firmissimi populi,

    id. ib. 1, 3 fin.; and:

    evocatorum firma manus,

    id. Fam. 15, 4, 3: Antonius ab equitatu firmus esse dicebatur, strong in cavalry, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15, 2.— With ad and acc.: satis firmus ad castra facienda, Pomp. ap. Cic. Att. 8, 12, A, 1:

    Chrysippi consolatio ad veritatem firmissima est,

    Cic. Tusc. 3, 33, 79:

    exercitus satis firmus ad tantum bellum,

    Liv. 23, 25, 6; cf.:

    cohortes minime firmae ad dimicandum,

    Caes. B. G. 7, 60, 2; Sall. H. 4, 62, 16.— With contra: Jugurtha nihil satis firmum contra Metellum putat, Sall. J. 80, 1.—With adversus:

    firmus adversus militarem largitionem,

    Tac. H. 2, 82:

    firmior adversus fortuita,

    id. ib. 4, 51:

    adversus convicia malosque rumores,

    Suet. Tib. 28.— Absol.:

    cum neque magnas copias neque firmas haberet,

    Nep. Eum. 3, 3; Caes. B. G. 1, 3, 8; Sall. J. 56, 2:

    concordi populo nihil esse immutabilius, nihil firmius,

    Cic. Rep. 1, 32:

    praesidia firmissima,

    id. Fin. 1, 10, 35:

    fundamenta defensionis firmissima,

    id. Cael. 2, 7:

    firmior fortuna,

    id. Rep. 1, 17:

    constitutio Romuli,

    id. ib. 2, 31 (ap. Non. 526, 10):

    illud ratum, firmum, fixum fuisse vis,

    Cic. Ac. 2, 46, 141:

    officii praecepta firma, stabilia,

    id. Off. 1, 2, 6; cf.:

    opinio, firma et stabilis,

    id. Brut. 30, 114:

    firma et constans assensio,

    id. Ac. 1, 11, 42:

    ne in maximis quidem rebus quicquam adhuc inveni firmius,

    id. Or. 71, 237:

    spem firmissimam habere,

    id. Fam. 6, 5, 4; cf.

    , transf.: firmior candidatus,

    i. e. who has stronger, greater hopes of being elected, id. Att. 1, 1, 2:

    litterae,

    i. e. containing news that may be relied upon, id. ib. 7, 25; cf. id. ib. 16, 5:

    senatum sua sponte bene firmum firmiorem vestra auctoritate fecistis,

    id. Phil. 6, 7, 18; cf.:

    vir in suscepta causa firmissimus,

    id. Mil. 33, 91:

    accusator firmus verusque,

    id. Div. in Caecil. 9, 29;

    with this cf.: vir pro veritate firmissimus,

    Plin. Ep. 2, 11, 19:

    sunt fortasse in sententia firmiores,

    id. Balb. 27, 61:

    firmus in hoc,

    Tib. 3, 2, 5:

    non firmus rectum defendis et haeres,

    Hor. S. 2, 7, 26:

    firmus proposito,

    Vell. 2, 63 fin.; so,

    firmissimus irā,

    Ov. M. 7, 457: firmo id constantique animo facias licet, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 2:

    nunc opus pectore firmo,

    Verg. A. 6, 261:

    firmi amici sunt (opp.: amici collabascunt),

    Plaut. Stich. 4, 1, 16:

    firmi et stabiles et constantes (amici),

    Cic. Lael. 17, 62:

    ex infidelissimis sociis firmissimos reddere,

    id. Fam. 15, 4, 14:

    non brevis et suffragatoria, sed firma et perpetua amicitia,

    Q. Cic. Petit. Cons. 7, 26:

    firmissimae amicitiae,

    Quint. 1, 2, 20:

    fides firma nobis,

    Plaut. Capt. 5, 1, 6.—
    * (β).
    Poet. with inf.:

    fundus nec vendibilis nec pascere firmus,

    able, capable, Hor. Ep. 1, 17, 47. —Hence, adv., firmly, steadily, lastingly, powerfully; in two (equally common) forms: firme and firmĭter.
    (α).
    Form firme, Plaut. Mil. 4, 2, 24; id. Trin. 2, 2, 54:

    insistere,

    Suet. Calig. 26:

    firme graviterque aliquid comprehendere,

    Cic. Fin. 1, 21, 71; cf.:

    satis firme aliquid concipere animo,

    id. ib. 2, 2, 6:

    continere multa,

    Quint. 11, 2, 2:

    sustinere assensus suos,

    Cic. Fin. 3, 9, 31:

    graviter et firme respondere,

    Plin. Ep. 6, 13, 3.—
    (β).
    Form firmiter: firmiter hoc tuo sit pectore fixum, Lucil. ap. Non. 512, 20:

    nisi suffulcis firmiter,

    Plaut. Ep. 1, 1, 77:

    insistere,

    Caes. B. G. 4, 26, 1:

    in suo gradu collocari,

    Cic. Rep. 1, 45 fin.: stabilita matrimonia, Cic. Fragm. ap. Non. 512, 23 (Rep. 6, 2 ed. Mos.):

    promisisse,

    Plaut. Ps. 3, 2 111:

    meminisse,

    Gell. 13, 8, 2.—
    b.
    Comp.:

    firmius durare,

    Plin. 35, 12, 46, § 165:

    firmius coire,

    Ov. H. 19, 67.—
    c.
    Sup.:

    asseverare,

    Cic. Att. 10, 14 fin.:

    pulvinus quam firmissime statuatur,

    Vitr. 5, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > firmus

  • 10 pernego

    per-nĕgo, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To deny altogether; to deny steadily, stoutly, or flatly: Negas? Ly. Pernego immo, Plaut. Aul. 4, 10, 34:

    pernegabo atque obdurabo,

    id. As. 2, 2, 56:

    saepe appellati, pernegaverunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 41, § 106:

    pyxidem traditam pernegaret,

    id. Cael. 27, 65; Tib. 1, 6, 8.—
    II.
    To refuse or decline altogether (postAug.):

    Catoni populus Romanus praeturam negavit, consulatum pernegavit,

    Sen. Ben. 5, 17, 2; Mart. 4, 82, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > pernego

  • 11 persevero

    persĕvēro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [perseverus].
    I.
    Neutr., to abide by or adhere to strictly; to continue steadfastly, to persist, persevere in any thing (class.; syn.: persisto, permaneo).
    (α).
    With in and abl.:

    perseveras tu quidem et in tuā vetere sententiā permanes,

    Cic. Leg. 3, 11, 26; so,

    in suā sententiā,

    id. Phil. 4, 4, 11:

    in vitiis,

    id. Inv. 2, 2, 5:

    in errore,

    id. Phil. 12, 2, 5:

    in eo perseveravit, jus publicano non dicere,

    id. Prov. Cons. 5, 10; Vulg. Matt. 10, 22; id. Heb. 12, 7:

    nobiscum,

    continuing with us, id. Act. 27, 2.—
    (β).
    Impers. pass.:

    perseveratum in irā est,

    Liv. 2, 35; Cic. Verr. 2, 4, 39, § 85:

    in eo perseverandum putabat,

    Caes. B. C. 1, 26, 2.—
    II.
    Act., to go on or proceed with steadily, to persist, persevere in any thing (class.); usually constr with an object-clause; rarely with acc. or abl.
    (α).
    With inf.:

    injuriam facere,

    Cic. Quint. 8, 31: aliquem conservare, Curius ap. Cic. Fam. 7, 29, 1:

    bello persequi,

    Caes. B. G. 1, 13, 4.—With acc. and inf:

    cum Orestes perseveraret, se esse Orestem,

    stuck to it, Cic. Lael. 7, 24; so,

    cum id facturos se perseverarent,

    Vell. 2, 92, 3.—
    (β).
    With acc.:

    neque te ipsum id perseverare et transigere potuisse,

    Cic. Quint. 24, 76:

    religiosam observantiam,

    Symm. Ep. 1, 90 (96).—In the pass.:

    ob haec illi quatriduo perseverata inedia est,

    Just. 12, 6, 15 —
    (γ).
    With abl.:

    bellis continuis perseverare,

    Just. 38, 4, 11.—Hence, persĕvērans, antis, P. a., persevering; with abl.:

    perseverantior caedendis (hostibus),

    Liv. 5, 31, 4 (Madv. caedendi).— Absol.:

    perseverantissimus sui cultus,

    Val. Max. 6, 6, 1 ext.: perseverantissimum studium, Col. praef. 1, § 19: pertinaciter perseverans, Jul. Obseq. 64:

    valetudo,

    Plin. Ep. 1, 12, 9:

    perseverantissima pietas,

    Aug. Ep. 555.— Adv.: persĕvēranter, perseveringly:

    tueri,

    Liv. 4, 60, 5:

    tacere,

    Val. Max. 6, 1, 7.— Comp.:

    perseverantius saevire,

    Liv. 21, 10, 7.— Sup.:

    aliquem perseverantissime diligere,

    Plin. Ep. 4, 21, 3 (dub.; Keil, persevera).

    Lewis & Short latin dictionary > persevero

  • 12 Pertinax

    per-tĭnax, ācis, adj. [tenax], that holds fast, that clings firmly, very tenacious.
    I.
    Lit. (only poet. and in post-Aug. prose):

    digitus male pertinax,

    Hor. C. 1, 9, 24:

    ales unguibus pertinax,

    App. Flor. p. 366: tenaxne pater ejus est? Ph. Pater immo edepol pertinax, exceedingly avaricious, Plaut. Capt. 2, 2, 39.—
    B.
    Transf., that lasts long, very durable:

    spiritus,

    Plin. 10, 29, 43, § 81:

    siligo in Allobrogum agro pertinax,

    id. 18, 8, 20, § 85.—
    II.
    Trop., firm, constant, steadfast, persevering, unyielding; in a bad sense, obstinate, pertinacious, stubborn (cf. pervicax); constr. absol., with in and abl.; also (rare and not ante-Aug.) with in and acc., adversus and acc., ad and acc.; also (post-Aug.) with gen., Att. ap. Non. 433, 6 sq.:

    concertationes in disputando pertinaces,

    Cic. Fin. 1, 8, 27 sq.:

    pertinacissimus fueris, si, etc.,

    id. ib. 2, 33, 107:

    valde pertinax,

    id. ib. 2, 3, 9:

    pertinax fama,

    Plin. 24, 17, 101, § 159:

    studium, Quint. Inst. prooem.: certamen,

    Liv. 2, 40:

    stare pertinaci statu,

    Gell. 2, 1, 2:

    octoginta milia fortissimae pertinacissimaeque in retinendis armis juventutis,

    Vell. 2, 27, 1:

    pertinax virtus,

    Liv. 25, 14:

    pertinax adversus temerarios impetus,

    id. 28, 22, 14:

    pertinacior in repugnando,

    id. 29, 33:

    pertinax ad obtinendam injuriam,

    id. 29, 1, 17:

    in quod coepit pertinax et intenta,

    Sen. Ira, 1, 1, 2.—
    (β).
    Poet., with inf.:

    fortuna... Ludum insolentem ludere pertinax,

    Hor. C. 3, 29, 51.—
    (γ).
    With gen.:

    justitiae,

    App. Mag. p. 338, 34:

    irae,

    Val. Max. 6, 3, 3.—Hence, adv.: pertĭnācĭter.
    A.
    Very fast or firmly, very tenaciously, persistently:

    haec ipsa magis pertinaciter haerent, quo deteriora sunt,

    Quint. 1, 1, 5; Suet. Tib. 74:

    pertinacius resistere,

    Plin. 16, 43, 83, § 227:

    pertinacissime retinere,

    id. 33, 6, 32, § 100. —
    B.
    Constantly, firmly, steadily, perseveringly; obstinately, stubbornly, pertinaciously:

    pertinaciter liberalibus studiis deditus,

    Suet. Claud. 40 fin.:

    pertinaciter in aliquā re manere,

    Varr. R. R. 1, 20: pertinaciter offensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 1:

    contendere,

    Suet. Caes. 1:

    studere,

    Sen. Ep. 5, 1.— Comp.:

    pertinacius insequi,

    Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.:

    pertinacissime pabulo abstinere,

    Suet. Caes. 81 med.; id. Ner. 56.—
    III.
    Pertĭnax, ācis, m., surname of the emperor P. Helvius, who succeeded Commodus on the throne, Capitol. Pert. 1; Aur. Vict. Epit. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > Pertinax

  • 13 pertinax

    per-tĭnax, ācis, adj. [tenax], that holds fast, that clings firmly, very tenacious.
    I.
    Lit. (only poet. and in post-Aug. prose):

    digitus male pertinax,

    Hor. C. 1, 9, 24:

    ales unguibus pertinax,

    App. Flor. p. 366: tenaxne pater ejus est? Ph. Pater immo edepol pertinax, exceedingly avaricious, Plaut. Capt. 2, 2, 39.—
    B.
    Transf., that lasts long, very durable:

    spiritus,

    Plin. 10, 29, 43, § 81:

    siligo in Allobrogum agro pertinax,

    id. 18, 8, 20, § 85.—
    II.
    Trop., firm, constant, steadfast, persevering, unyielding; in a bad sense, obstinate, pertinacious, stubborn (cf. pervicax); constr. absol., with in and abl.; also (rare and not ante-Aug.) with in and acc., adversus and acc., ad and acc.; also (post-Aug.) with gen., Att. ap. Non. 433, 6 sq.:

    concertationes in disputando pertinaces,

    Cic. Fin. 1, 8, 27 sq.:

    pertinacissimus fueris, si, etc.,

    id. ib. 2, 33, 107:

    valde pertinax,

    id. ib. 2, 3, 9:

    pertinax fama,

    Plin. 24, 17, 101, § 159:

    studium, Quint. Inst. prooem.: certamen,

    Liv. 2, 40:

    stare pertinaci statu,

    Gell. 2, 1, 2:

    octoginta milia fortissimae pertinacissimaeque in retinendis armis juventutis,

    Vell. 2, 27, 1:

    pertinax virtus,

    Liv. 25, 14:

    pertinax adversus temerarios impetus,

    id. 28, 22, 14:

    pertinacior in repugnando,

    id. 29, 33:

    pertinax ad obtinendam injuriam,

    id. 29, 1, 17:

    in quod coepit pertinax et intenta,

    Sen. Ira, 1, 1, 2.—
    (β).
    Poet., with inf.:

    fortuna... Ludum insolentem ludere pertinax,

    Hor. C. 3, 29, 51.—
    (γ).
    With gen.:

    justitiae,

    App. Mag. p. 338, 34:

    irae,

    Val. Max. 6, 3, 3.—Hence, adv.: pertĭnācĭter.
    A.
    Very fast or firmly, very tenaciously, persistently:

    haec ipsa magis pertinaciter haerent, quo deteriora sunt,

    Quint. 1, 1, 5; Suet. Tib. 74:

    pertinacius resistere,

    Plin. 16, 43, 83, § 227:

    pertinacissime retinere,

    id. 33, 6, 32, § 100. —
    B.
    Constantly, firmly, steadily, perseveringly; obstinately, stubbornly, pertinaciously:

    pertinaciter liberalibus studiis deditus,

    Suet. Claud. 40 fin.:

    pertinaciter in aliquā re manere,

    Varr. R. R. 1, 20: pertinaciter offensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 1:

    contendere,

    Suet. Caes. 1:

    studere,

    Sen. Ep. 5, 1.— Comp.:

    pertinacius insequi,

    Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.:

    pertinacissime pabulo abstinere,

    Suet. Caes. 81 med.; id. Ner. 56.—
    III.
    Pertĭnax, ācis, m., surname of the emperor P. Helvius, who succeeded Commodus on the throne, Capitol. Pert. 1; Aur. Vict. Epit. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > pertinax

  • 14 premo

    prĕmo, essi, essum, 3, v. a. [etym. dub.; cf. prelum], to press (class.).
    I.
    Lit.:

    pede pedem alicui premere,

    Plaut. As. 4, 1, 30:

    et trepidae matres pressere ad pectora natos,

    Verg. A. 7, 518:

    veluti qui sentibus anguem Pressit humi nitens,

    id. ib. 2, 379:

    novercae Monstra manu premens,

    id. ib. 8, 288:

    pressit et inductis membra paterna rotis,

    i. e. drove her chariot over her father's body, Ov. Ib. 366:

    trabes Hymettiae Premunt columnas,

    press, rest heavily upon them, Hor. C. 2, 18, 3:

    premere terga genu alicujus,

    Ov. Am. 3, 2, 24:

    ubera plena,

    i. e. to milk, id. F. 4, 769:

    vestigia alicujus,

    to tread in, to follow one's footsteps, Tac. A. 2, 14:

    nudis pressit qui calcibus anguem,

    Juv. 1, 43:

    dente frena,

    to bite, to champ, Ov. M. 10, 704:

    ore aliquid,

    to chew, eat, id. ib. 5, 538; cf.:

    aliquid morsu,

    Lucr. 3, 663:

    presso molari,

    with compressed teeth, Juv. 5, 160:

    pressum lac,

    i. e. cheese, Verg. E. 1, 82.—In mal. part.:

    Hister Peucen premerat Antro,

    forced, Val. Fl. 8, 256:

    uxorem,

    Suet. Calig. 25.—Of animals:

    feminas premunt galli,

    Mart. 3, 57, 17.—
    B.
    Transf.
    1.
    Poet., to bear down upon, to touch:

    premere litora,

    Ov. M. 14, 416:

    litus,

    to keep close to the shore, Hor. C. 2, 10, 3:

    aëra,

    i. e. to fly, Luc. 7, 835.—
    2.
    Poet., to hold fast, hold, firmly grasp:

    premere frena manu,

    Ov. M. 8, 37:

    ferrum,

    to grasp, Sil. 5, 670:

    capulum,

    id. 2, 615.—
    3.
    Poet., to press a place with one's body, i. e. to sit, stand, lie, fall, or seat one's self on any thing:

    toros,

    Ov. H. 12, 30:

    sedilia,

    id. M. 5, 317:

    hoc quod premis habeto,

    id. ib. 5, 135:

    et pictam positā pharetram cervice premebat,

    id. ib. 2, 421:

    humum,

    to lie on the ground, id. Am. 3, 5, 16; cf. id. F. 4, 844:

    frondes tuo premis ore caducas,

    id. M. 9, 650; Sen. Hippol. 510.—
    4.
    To cover, to conceal by covering (mostly poet.):

    aliquid terrā,

    to conceal, bury in the earth, Hor. Epod. 1, 33:

    nonumque prematur in annum,

    kept back, suppressed, id. A. P. 388:

    omne lucrum tenebris alta premebat humus,

    Ov. Am. 3, 8, 36:

    ossa male pressa,

    i. e. buried, id. Tr. 5, 3, 39; Plin. 2, 79, 81, § 191; hence, to crown, to cover or adorn with any thing:

    ut premerer sacrā lauro,

    Hor. C. 3, 4, 18:

    molli Fronde crinem,

    Verg. A. 4, 147:

    canitiem galeā,

    id. ib. 9, 612:

    mitrā capillos,

    Ov. F. 4, 517; cf. Verg. A. 5, 556.—
    5.
    To make, form, or shape any thing by pressing ( poet.):

    quod surgente die mulsere horisque diurnis, Nocte premunt,

    they make into cheese, Verg. G. 3, 400:

    os fingit premendo,

    id. A. 6, 80:

    caseos,

    id. E. 1, 35:

    mollem terram,

    Vulg. Sap. 15, 7; Calp. Ecl. 5, 34.—
    6.
    To press hard upon, bear down upon, to crowd, pursue closely:

    hostes de loco superiore,

    Caes. B. G. 7, 19:

    Pompeiani nostros premere et instare coeperunt,

    id. B. C. 3, 46:

    hac fugerent Graii, premeret Trojana juventus,

    Verg. A. 1, 467:

    Pergamenae naves cum adversarios premerent acrius,

    Nep. Hann. 11, 5:

    hinc Rutulus premit, et murum circumsonat armis,

    Verg. A. 8, 473:

    obsidione urbem,

    Caes. B. G. 7, 32.—Of the pursuit or chase of animals:

    ad retia cervum,

    Verg. G. 3, 413:

    spumantis apri cursum clamore,

    id. A. 1, 324:

    bestias venatione,

    Isid. 10, 282.—
    7.
    To press down, burden, load, freight:

    nescia quem premeret,

    on whose back she sat, Ov. M. 2, 869:

    tergum equi,

    id. ib. 8, 34;

    14, 343: et natat exuviis Graecia pressa suis,

    Prop. 4, 1, 114 (5, 1, 116):

    pressae carinae,

    Verg. G. 1, 303:

    pressus membra mero,

    Prop. 2, 12 (3, 7), 42:

    magno et gravi onere armorum pressi,

    Caes. B. G. 4, 24:

    auro phaleras,

    to adorn, Stat. Th. 8, 567.—
    8.
    To press into, force in, press upon:

    (caprum) dentes in vite prementem,

    Ov. F. 1, 355:

    presso sub vomere,

    Verg. G. 2, 356; cf.:

    presso aratro,

    Tib. 4, 1, 161:

    alte ensem in corpore,

    Stat. Th. 11, 542:

    et nitidas presso pollice finge comas,

    Prop. 3, 8 (4, 9), 14:

    et cubito remanete presso,

    leaning upon, Hor. C. 1, 27, 8. —
    b.
    To make with any thing ( poet.):

    aeternā notā,

    Ov. F. 6, 610:

    littera articulo pressa tremente,

    id. H. 10, 140:

    multā via pressa rotā,

    id. ib. 18, 134.—
    9.
    To press down, let down, cause to sink down, to lower:

    nec preme, nec summum molire per aethera currum,

    Ov. M. 2, 135:

    humanaeque memor sortis, quae tollit eosdem, Et premit,

    id. Tr. 3, 11, 67:

    mundus ut ad Scythiam Rhiphaeasque arduus arces Consurgit, premitur Libyae devexus in Austros,

    sinks down, Verg. G. 1, 240; Sen. Herc. Fur. 155. —
    b.
    In partic.
    (α).
    To set, plant:

    virgulta per agros,

    Verg. G. 2, 346; 26.—
    (β).
    To make or form by pressing down, to make any thing deep, to dig:

    vestigio leviter presso,

    Cic. Verr. 2, 4, 24, § 53; cf.

    (trop.): vestigia non pressa leviter, sed fixa,

    id. Sest. 5, 13:

    sulcum premere,

    to draw a furrow, Verg. A. 10, 296:

    fossam transversam, inter montes pressit (al. percussit),

    Front. Strat. 1, 5:

    fossa pressa,

    Plin. Ep. 10, 69, 4:

    cavernae in altitudinem pressae,

    Curt. 5, 1, 28.—
    (γ).
    To strike to the ground, to strike down:

    tres famulos,

    Verg. A. 9, 329:

    paucos,

    Tac. H. 4, 2.—
    10.
    To press closely, compress, press together, close:

    oculos,

    Verg. A. 9, 487:

    alicui fauces,

    Ov. M. 12, 509:

    laqueo collum,

    to strangle, Hor. Ep. 1, 16, 37:

    angebar ceu guttura forcipe pressus,

    Ov. M. 9, 78:

    presso gutture,

    compressed, Verg. G. 1, 410; cf.:

    siquidem unius praecordia pressit ille (boletus) senis,

    i. e. stopped his breath, Juv. 6, 621:

    quibus illa premetur Per somnum digitis,

    choked, id. 14, 221:

    amplexu presso,

    united, in close embrace, Sen. Oedip. 192:

    oscula jungere pressa,

    to exchange kisses, Ov. H. 2, 94; so,

    pressa basia,

    Mart. 6, 34, 1:

    presso gradu incedere,

    in close ranks, foot to foot, Liv. 28, 14:

    pede presso,

    id. 8, 8.—
    b.
    In partic.
    (α).
    To shorten, tighten, draw in:

    pressis habenis,

    Verg. A. 11, 600 (cf.:

    laxas dure habenas,

    id. ib. 1, 63).—
    (β).
    To keep short, prune:

    Calenā falce vitem,

    Hor. C. 1, 31, 9:

    luxuriem falce,

    Ov. M. 14, 628:

    falce premes umbras (i. e. arbores umbrantes),

    Verg. G. 1, 157; 4, 131:

    molle salictum,

    Calp. Ecl. 5, 110.—
    (γ).
    To check, arrest, stop:

    premere sanguinem,

    Tac. A. 15, 64:

    vestigia pressit,

    Verg. A. 6, 197:

    attoniti pressere gradum,

    Val. Fl. 2, 424 ' dixit, pressoque obmutuit ore, was silent, Verg. A. 6, 155.—
    11.
    To press out, bring out by pressure:

    tenerā sucos pressere medullā,

    Luc. 4, 318; cf.: (equus) collectumque fremens volvit sub naribus ignem, Verg. ap. Sen. Ep. 95, 68, and id. G. 3, 85 Rib.—
    12.
    To frequent: feci ut cotidie praesentem me viderent, habitavi in [p. 1441] oculis, pressi forum, Cic. Planc. 27, 66.—
    II.
    Trop.
    A.
    To press, press upon, oppress, overwhelm, weigh down; to urge, drive, importune, pursue, to press close or hard, etc. (class.):

    ego istum pro suis factis pessumis pessum premam,

    Plaut. Most. 5, 2, 49 Lorenz ad loc.:

    quae necessitas eum tanta premebat, ut, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 34, 97:

    ea, quae premant, et ea, quae impendeant,

    id. Fam. 9, 1, 2:

    aerumnae, quae me premunt,

    Sall. J. 14, 22:

    pressus gravitate soporis,

    bound by heavy, deep sleep, Ov. M. 15, 21:

    cum aut aere alieno, aut magnitudine tributorum, aut injuriā potentium premuntur,

    Caes. B. G. 6, 13:

    invidia et odio populi premi,

    Cic. de Or. 1, 53, 228:

    premi periculis,

    id. Rep. 1, 6, 10:

    cum a me premeretur,

    id. Verr. 2, 1, 53, § 139; cf.:

    aliquem verbo,

    id. Tusc. 1, 7, 13:

    criminibus veris premere aliquem,

    Ov. M. 14, 401:

    cum a plerisque ad exeundum premeretur, exire noluit,

    was pressed, urged, importuned, Nep. Ages. 6, 1:

    a Pompeii procuratoribus sescentis premi coeptus est,

    Cic. Att. 6, 1, 3: numina nulla premunt;

    mortali urgemur ab hoste,

    Verg. A. 10, 375:

    premere reum voce, vultu,

    Tac. A. 3, 67:

    crimen,

    to pursue obstinately, Quint. 7, 2, 12:

    confessionem,

    to force a confession from one, id. 7, 1, 29:

    argumentum etiam atque etiam,

    to pursue steadily, Cic. Tusc. 1, 36, 88:

    ancipiti mentem formidine pressus,

    Verg. A. 3, 47:

    maerore pressa,

    Sen. Oct. 103:

    veritate pressus negare non potuit,

    overcome, overpowered, Lact. 4, 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    To repress, hide, conceal (mostly poet.):

    dum nocte premuntur,

    Verg. A. 6, 827:

    curam sub corde,

    id. ib. 4, 332:

    odium,

    Plin. Pan. 62:

    iram,

    Tac. A. 6, 50:

    pavorem et consternationem mentis vultu,

    id. ib. 13, 16:

    interius omne secretum,

    Sen. Ep. 3, 4:

    dolorem silentio,

    Val. Max. 3, 3, 1 ext.; cf. silentia, Sil. 12, 646:

    aliquid ore,

    Verg. A. 7, 103:

    jam te premet nox,

    Hor. C. 1, 4, 16.—
    2.
    To lower, diminish, undervalue, disparage, depreciate:

    premendorum superiorum arte sese extollebat,

    Liv. 22, 12:

    arma Latini,

    Verg. A. 11, 402:

    opuscula ( = deprimere atque elevare),

    Hor. Ep. 1, 19, 36:

    famam alicujus,

    Tac. A. 15, 49:

    premere ac despicere,

    Quint. 11, 1, 16:

    premere tumentia, humilia extollere,

    id. ib. 10, 4, 1.—
    b.
    To surpass, exceed:

    facta premant annos,

    Ov. M. 7, 449:

    ne prisca vetustas Laude pudicitiae saecula nostra premat,

    id. P. 3, 1, 116:

    quantum Latonia Nymphas Virgo premit,

    Stat. S. 1, 2, 115.—
    c.
    To rule ( poet.):

    dicione premere populos,

    Verg. A. 7, 737:

    imperio,

    id. ib. 1, 54:

    Mycenas Servitio premet,

    id. ib. 1, 285.—
    3.
    To suppress, pull down, humble, degrade:

    quae (vocabula) nunc situs premit,

    Hor. Ep. 2, 2, 118:

    nec premendo alium me extulisse velim,

    Liv. 22, 59, 10; cf. id. 39, 41, 1:

    premebat reum crimen,

    id. 3, 13, 1.—
    4.
    To compress, abridge, condense:

    haec enim, quae dilatantur a nobis, Zeno sic premebat,

    Cic. N. D. 2, 7, 20.—
    5.
    To check, arrest, repress, restrain:

    cursum ingenii tui, Brute, premit haec importuna clades civitatis,

    Cic. Brut. 97, 332:

    sub imo Corde gemitum,

    Verg. A. 10, 464:

    vocem,

    to be silent, id. ib. 9, 324:

    sermones vulgi,

    to restrain, Tac. A. 3, 6.—
    6.
    To store up, lay up in the mind, muse upon:

    (vocem) ab ore Eripuit pater ac stupefactus numine pressit,

    Verg. A. 7, 119.—Hence, pressus, a, um, P. a.
    I.
    Moderate, slow, suppressed, kept down.
    A.
    Lit.:

    presso pede eos retro cedentes principes recipiebant,

    Liv. 8, 8, 9:

    presso gradu,

    id. 28, 14, 14; cf.:

    pressoque legit vestigia gressu,

    Ov. M. 3, 17.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of the voice or manner, subdued:

    haec cum pressis et flebilibus modis, qui totis theatris maestitiam inferant,

    Cic. Tusc. 1, 44, 106.—
    2.
    Of color, lowered, depressed; hence, dark, gloomy:

    color pressus,

    Pall. 4, 13, 4:

    color viridi pressior,

    Plin. 35, 6, 13, § 32:

    spadices pressi,

    Serv. Verg. G. 3, 82.—
    II.
    Esp., of an orator or of speech.
    A.
    Compressed, concise, plain, without ornament (class.):

    fiunt pro grandibus tumidi, pressis exiles, fortibus temerarii, etc.,

    Quint. 10, 2, 16:

    cum Attici pressi et integri, contra Asiani inflati et inanes haberentur,

    id. 12, 10, 18.—Of style:

    pressa et tenuia, et quae minimum ab usu cotidiano recedant,

    Quint. 10, 1, 102:

    pressus et demissus stilus,

    Plin. Ep. 1, 8, 5; Quint. 4, 2, 117.— Comp.: in concionibus pressior, et circumscriptior, et adductior, more moderate, keeping more within bounds, Plin. Ep. 1, 16, 4.—
    B.
    Close, exact, accurate:

    Thucydides ita verbis aptus et pressus, ut,

    Cic. de Or. 2, 13, 56: quis te fuit umquam in partiundis rebus pressior? more exact, more accurate, id. Fragm. ap. Non. 364, 24:

    sicuti taxare pressius crebriusque est, quam tangere,

    Gell. 2, 6, 5:

    quod (periculum) observandum pressiore cautelā censeo,

    stricter, greater, App. M. 5, p. 160, 36:

    cogitationes pressiores,

    id. ib. 5, p. 163, 32.—So of sounds, precise, intelligible:

    (lingua) vocem profusam fingit atque sonos vocis distinctos et pressos facit,

    Cic. N. D. 2, 59, 149.—Hence, adv.: pressē, with pressure, violently (class.): artius pressiusque conflictata, Atei. Capito ap. Gell. 10, 6, 2.—
    B.
    Closely, tightly.
    1.
    Lit.:

    vites pressius putare,

    Pall. 12, 9:

    pressius colla radere,

    Veg. Vet. 1, 56.—
    2.
    Trop.
    a.
    Of pronunciation, shortly, neatly, trimly:

    loqui non aspere, non vaste, non rustice, sed presse, et aequabiliter, et leniter,

    Cic. de Or. 3, 12, 45; id. Off. 1, 37, 133.—
    b.
    Of the mode of expression, etc., concisely, not diffusely:

    definire presse et anguste,

    Cic. Or. 33, 117:

    abundanter dicere, an presse,

    Quint. 8, 3, 40:

    pressius et astrictius scripsi,

    Plin. Ep. 3, 18, 10.—
    (β).
    Without ornament, simply:

    unum (genus oratorum) attenuate presseque, alterum sublate ampleque dicentium,

    Cic. Brut. 55, 202:

    aliquid describere modo pressius, modo elatius,

    Plin. Ep. 4, 14, 3.—
    (γ).
    Closely, exactly, correctly, accurately:

    mihi placet agi subtilius, et pressius,

    Cic. Fin. 4, 10, 24:

    definiunt pressius,

    id. Tusc. 4, 7, 14:

    anquisitius, et exactius pressiusque disserere,

    Gell. 1, 3, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > premo

  • 15 stabilis

    stăbĭlis, e, adj. [sto, prop. where one can stand; hence, pregn.], that stands firm; firm, steadfast, steady, stable (class.; esp. in the trop. sense; syn.: firmus, constans).
    I.
    Lit.:

    via plana et stabilis (opp. praeceps et lubrica),

    Cic. Fl. 42, 105:

    locus ad insistendum,

    Liv. 44, 5, 10:

    solum,

    id. 44, 9, 7:

    stabulum,

    Plaut. Aul. 2, 2, 56:

    domus,

    id. Merc. 3, 4, 68:

    medio sedet insula ponto,

    Ov. F. 4, 303:

    per stabilem ratem tamquam viam,

    Liv. 21, 28, 8:

    elephanti pondere ipso stabiles,

    id. 21, 28, 12:

    stabilior Romanus erat,

    was more firm, stood his ground better, id. 44, 35, 19; cf.:

    stabili gradu impetum hostium excipere,

    id. 6, 12, 8; Tac. H. 2, 35; cf.:

    Romani stabili pugnae assueti,

    Liv. 28, 2, 7:

    pugna,

    id. 31, 35, 6:

    acies,

    id. 30, 11, 9:

    proelium,

    Tac. A. 2, 21:

    quae domus tam stabilis, quae tam firma civitas est, quae? etc.,

    Cic. Lael. 7, 23:

    stabilis pulsus,

    a steady pulse, Plin. 11, 37, 89, § 219:

    venae aquarum,

    steadily flowing, id. 30, 3, 28, § 48.—
    II.
    Trop., firm, enduring, durable, stable; immutable, unwavering; steadfast, intrepid (syn.:

    firmus, constans, certus): fundamentum,

    Lucr. 5, 1121:

    amici firmi et stabiles et constantes,

    Cic. Lael. 17, 62:

    stabilem se in amicitiā praestare,

    id. ib. 17, 64:

    stabile et fixum et permanens bonum,

    id. Tusc. 5, 14, 40:

    decretum stabile, fixum, ratum,

    id. Ac. 2, 9, 27:

    stabilis certaque sententia (opp. errans et vaga),

    id. N. D. 2, 1, 2: urbs sedem stabilem non habebit, id. Marcell. 9, 29:

    matrimonium stabile et certum,

    id. Phil. 2, 18, 44:

    stabilis et certa possessio,

    id. Lael. 15, 55:

    praecepta firma, stabilia,

    id. Off. 1, 2, 6:

    opinio,

    id. N. D. 2, 2, 5:

    oratio stabilis ac non mutata,

    id. Mil. 34, 92:

    nihil est tam ad diuturnitatem memoriae stabile quam, etc.,

    id. de Or. 1, 28, 129:

    animus stabilis amicis,

    id. Inv. 1, 30, 47:

    virtus, Quae maneat stabili cum fugit illa (Fortuna) pede,

    Ov. Tr. 5, 14, 30.—Of springs:

    aquae certae, stabilesque et salubres,

    unfailing, perennial, Plin. 31, 3, 28, § 48: eam (summam voluptatem) tum adesse, cum dolor omnis absit: eam stabilem appellas (opp. in motu), i. e. a fixed state or condition, Cic. Fin. 2, 23, 75.—Of feet, syllables, etc., in verse:

    spondei,

    Hor. A. P. 256; so,

    pedes, dochmius, syllabae, etc.,

    Quint. 9, 4, 97 sq.: stabilia probant, i. e. consisting of such feet, etc., id. 9, 4, 116.— Comp.:

    imperium stabilius,

    Ter. Ad. 1, 1, 41.— Sup.: quaestus stabilissimus, Cato, R. R. praef. fin.
    * b.
    Stabile est, with subject - clause, like certum est, it is settled, it is decided:

    profecto stabile'st, me patri aurum reddere,

    Plaut. Bacch. 3, 4, 25.—Hence, adv.: stăbĭlĭter (acc. to I.), firmly, durably, permanently (very rare):

    includatur tympanum,

    Vitr. 10, 14.— Comp.:

    fundare molem,

    Suet. Claud. 20.

    Lewis & Short latin dictionary > stabilis

См. также в других словарях:

  • Steadily — Stead i*ly ( [i^]*l[y^]), adv. In a steady manner. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • steadily — index faithfully, in good faith, invariably Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • steadily — steady stead‧y 1 [ˈstedi] adjective 1. happening, developing, or moving in a continuous gradual way: • There has been a steady decline in demand over the past 12 months. • The market has experienced three years of steady growth. • We continue to… …   Financial and business terms

  • steadily — adv. Steadily is used with these adjectives: ↑worse Steadily is used with these verbs: ↑accumulate, ↑breathe, ↑burn, ↑chug, ↑climb, ↑decline, ↑decrease, ↑deteriorate, ↑drink, ↑ …   Collocations dictionary

  • steadily — / stedɪli/ adverb in a regular or continuous way ● Output increased steadily over the last two quarters. ● The company has steadily increased its market share …   Dictionary of banking and finance

  • steadily — adverb 1. at a steady rate or pace (Freq. 6) his interest eroded steadily • Derived from adjective: ↑steady 2. in a steady manner he could still walk steadily • Syn: ↑steady …   Useful english dictionary

  • steadily — steady ► ADJECTIVE (steadier, steadiest) 1) firmly fixed, supported, or balanced. 2) not faltering or wavering; controlled. 3) sensible and reliable. 4) regular, even, and continuous in development, frequency, or intensity. ► VERB (steadies …   English terms dictionary

  • steadily growing interest — increasing interest, interest which is growing steadily stronger …   English contemporary dictionary

  • steadily — adverb see steady I …   New Collegiate Dictionary

  • steadily — See steadier. * * * …   Universalium

  • steadily — adverb In a steady manner …   Wiktionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»