is+used

ăpŭd ( apud down to the time of Caesar, Corp. Inscr. I. 30; I. 196; and after 45 B. C. both apud, Inscr. Orell. 206; 818, and aput, ib. 206; 15; 34; another form of apud was apor, Paul. ex Fest. p. 26 Mull. apud, Ritschl, Rib. in Trag. et Com. Rel., Mull. in Lucil., and Dietsch in Sall.; aput, Lachm., Fleck. in Plaut.; both apud and aput, Mull. in Cat. and Rib. in Verg.) [Corssen once regarded apud as connected with apisci, as juxta with jungo, Ausspr. I. p. 335, 1st ed., but afterwards, ib. 2d ed. I. p. 197, he adopted Pott's view, that it was comp. of Sanscr. api, = to, toward, near (Gr. epi), and ad, old form ar, which view the form apor favors, and thus its strict meaning would be on to, unto; v. infra, IV.]; prep. gov. acc., with, at, by, near (regularly with words denoting rest, and primarily of persons, while ad properly designates only direction, motion, extension, etc., and is chiefly used of places; the diff. between apud and penes is given in Paul. ex Fest. p. 22 Mull.: apud et penes in hoc differunt, quod alterum personam cum loco significat, alterum personam et dominium ac potestatem; v. penes, and cf. Nep. Them. 7, 2: ad ephoros Lacedaemoniorum accessit, penes quos summum imperium erat, atque apud eos (v. infra, I. B. 2. a.) contendit, etc.; and for the difference between ad and apud, cf. Lucil. 9, 58 sq. Mull.: apud se longe alid est, neque idem valet ad se: Intro nos vocat ad sese, tenet intus apud se; syn.: ad, prope, coram, inter, in with abl.; rare in early Lat.; very freq. in Plaut., less freq. in Ter., seven times in Verg., five times in Juv., three times in Catull., twice in Ov, and once in Hor. and Prop.; never in Tib. or Pers.; very freq. in Cic., the historians, and the Vulg.).

A.. In designating nearness in respect of persons, with, near: apud ipsum adstas, Att. ap. Non. p. 522, 25:

adsum apud te, genitor,

id. ib. p. 522, 32:

alteram (partem) apud me adponito,

Plaut. Trin. 4, 3, 60:

nunc hic apud te servio,

id. Capt. 2, 2, 62:

scriptorum non magnast copia apud me,

Cat. 68, 33 Mull.:

mane apud me,

Vulg. Gen. 29, 19:

Advocatum habemus apud Patrem,

ib. 1 Joan. 2, 1:

cum in lecto Crassus esset et apud eum Sulpicius sederet,

Cic. de Or. 2, 3, 12; so id. Pis. 26, and id. Rep. 3, 28.—

Esp.

a.. With a pron. or subst., apud me, te, se, aliquem, etc., with me, in my house, etc., in one's house, at the house of a person; Fr. chez moi, chez vous, chez soi, etc.:

Quis heri apud te? Naev., Com. Rel. p. 9 Rib.: dico eum esse apud me,

Plaut. Capt. 3, 2, 15; 4, 2, 73:

hic apud me hortum confodere jussi,

id. Aul. 2, 2, 66:

si commodumst, apud me, sis, volo,

Ter. Heaut. 1, 1, 110:

condixerant cenam apud me, Turp., Com. Rel. p. 108 Rib.: quid nunc virgo? Nempe apud test?

Plaut. Trin. 1, 2, 159:

Quid sibi volunt homines isti apud te?

Vulg. Num. 22, 9; ib. Matt. 26, 18:

cenabis bene apud me,

Cat. 13, 1:

apud me habitavit,

Cic. Clu. 33; id. Verr. 4, 111; 5, 77:

apud te cenavit,

id. Div. in Caecil. 58; id. Verr. 4, 49; id. Cael. 26; id. Deiot. 32:

in curia posita potius quam rure apud te, Titin., Com. Rel. p. 142 Rib.: mane apud me etiam hodie,

Vulg. Jud. 19, 9:

tenet intus apud se,

Lucil. 9, 59 Mull.:

Pompeius petiit, ut secum et apud se essem cotidie,

Cic. Att. 5, 6:

apud se fecit manere,

Vulg. Jud. 19, 7; ib. Luc. 11, 37:

de gladiis, quae apud ipsum erant deprehensa,

Cic. Cat. 3, 10:

Cum postridie apud eundem ventum exspectans manerem,

id. Phil. 1, 8:

mansit apud eum quattuor mensibus,

Vulg. Jud. 19, 2; ib. Act. 28, 14:

apud quem deversatus es,

Cic. Verr. 4, 37: apud nympham Calypsonem, Liv. And. ap. Prisc. p. 685 (cf. Hom. Od. 4, 557: Numphês en megaroisi Kalupsous):

habitasti apud Heium Messanae,

Cic. Verr. 4, 18; id. Cael. 51:

Fuisti apud Laecam illa nocte,

id. Cat. 1, 4, 9; id. de Or. 1, 22, 104; id. Att. 1, 8:

apud Ostorium Scapulam epulatur,

Tac. A. 14, 48:

apud Cornelium Primum juxta Velabrum delituit,

id. H. 3, 74; 1, 14:

Factum est, ut moraretur apud Simonem quendam,

Vulg. Act. 9, 43:

invenient hominem apud sororem tuam occultantem se,

Cic. Dom. 83:

qui apud te esset eductus,

id. Quinct. 69:

apud quem erat educatus,

id. Lael. 20, 75:

cum alter ejus filius apud matrem educaretur,

id. Clu. 27:

disciplina C. Cassii, apud quem educatus erat,

Tac. A. 15, 52:

se apud Q. Mucium jus civile didicisse,

id. Or. 30:

apud eosdem magistratus institutus,

Suet. Calig. 24:

servorum manus tamquam apud senem festinantes,

Tac. H. 1, 7:

in convivio apud regem,

id. A. 2, 57: Bene vale;

apud Orcum te videbo,

in the abode of Orcus, Plaut. As. 3, 3, 16:

sacrificasse apud deos, i. e. in templis deorum,

Tac. A. 11, 27:

frater apud Othonem militans,

in the army of Otho, id. H. 2, 26; so,

nec solum apud Caecinam (cognoscebatur id damnum composuisse),

id. ib. 2, 27:

quorum sint legati apud se,

in his camp, Caes. B. G. 4, 8; cf.:

Quos cum apud se in castris Ariovistus conspexisset,

id. ib. 1, 47:

dici hoc potest, Apud portitores eas (litteras) resignatas sibi,

at the custom-house, Plaut. Trin. 3, 3, 64; 3, 3, 80:

Quantillum argenti mihi apud trapezitam siet,

at the banker's, id. Capt. 1, 2, 90:

duo genera materiarum apud rhetoras tractantur, i. e. in scholis rhetorum, as he says just before,

Tac. Or. 35.—Apud me etc. is sometimes added to domi or in aedibus, or interchanges with domi: Me. Ubi namst, quaeso? Ch. Apud me domi, Ter. Heaut. 3, 1, 21:

a me insidias apud me domi positas esse dixerunt,

Cic. Sest. 41:

domi esse apud sese archipiratas dixit duos,

id. Verr. 5, 73; so Vulg. Gen. 27, 15:

quae (signa) cognovi apud istum in aedibus,

Cic. Verr. 1, 50:

esse illa signa domi suae, non esse apud Verrem,

id. ib. 4, 16:

nihil apud hanc lautum, pistor domi nullus,

id. Pis. 67; id. Clu. 165.—Hence,

Trop.: apud se esse, to be at home, i. e. to be in one's senses, be one's self, be sane (only in conversational lang.; most freq. in Ter.; cf. Gr. en heautôi einai, Ar. Vesp. 642; opp. vecors, amens esse, to be out of one's wits, beside one's self; so Gr. phrenôn exestanai, Eur. Or. 1021):

Sumne ego apud me?

Plaut. Mil. 4, 8, 36:

Non sum apud me,

Ter. Phorm. 1, 4, 26, and Afran., Com. Rel, p. 170 Rib.:

Prae iracundia, Menedeme, non sum apud me,

Ter. Heaut. 5, 1, 48:

Vix sum apud me: ita animus commotust metu, spe, gaudio,

id. And. 5, 4, 34:

Num tibi videtur esse apud sese?

id. Hec. 4, 4, 85 (quasi ob amorem meretricis insanus, Don.):

proin tu fac, apud te ut sies,

id. And. 2, 4, 5 (= ut praeparatus sis, Don.); Petr. 129.—

In respect of persons, in whose presence or before whom any thing is done or takes place, esp. of discussions or debates in which the persons have the right of decision (Web. Uebungsch. p. 33), before, in the presence of, = coram, ad.

Of civil or military affairs, before:

cum res agatur apud praetorem populi Romani et apud severissimos judices,

Cic. Arch. 3:

apud eosdem judices reus est factus,

id. Clu. 22, 59:

vis de his judicari apud me?

Vulg. Act. 25, 9:

accusavit fratres suos apud patrem,

ib. Gen. 37, 2; ib. 1 Macc. 7, 6; ib. Joan. 5, 45:

hoc, quod nunc apud pontifices agis,

Cic. Dom. 51; 117:

istud ne apud eum quidem dictatorem quisquam egit isto modo,

id. Lig. 12:

qui hanc causam aliquotiens apud te egit,

id. Quinct. 30; so id. Verr. 2, 100; 3, 114; id. Caecin. 69; id. Sest. 120:

(populus Romanus) mihi potestatem apud se agendi dedit,

id. Verr. 5, 173: Repulsior secunda collatione dixit Cato in ea, quae est contra Cornelium apud populum, Paul. ex Fest. p. 286 Mull.:

tutoresne defendent apud istius modi praetorem?

Cic. Verr. 1, 153; id. Clu. 126: apud te cum sim defensurus me, Vulg. Act. [p. 146] 26, 2:

omnia apud praetores gererentur,

Tac. Or. 38:

causam nescio quam apud judicem defendebat,

Cic. Clu. 74; so Tac. A. 3, 12; id. Or. 19:

apud te defendit alium in ea voluntate non fuisse, in qua te,

Cic. Lig. 6:

apud judicem causam dicere,

id. Quinct. 43; id. Verr. 1, 26; id. Sex. Rosc. 85:

apud aliquem dicere,

id. Lig. 6; id. Deiot. 4:

verba apud senatum fecit,

id. Verr. 2, 2, 20:

habita apud senatum oratione,

Tac. A. 12, 25; 6, 8:

haec apud patres disseruit,

id. ib. 2, 43; 4, 2;

4, 6: modeste apud vos socius populi Romani questus est,

Cic. Verr. 4, 18:

Quae est ergo apud Caesarem querella?

id. Lig. 25:

isne apud vos obtinebit causam, qui etc.,

id. Caecin. 38:

petita multa est apud eum praetorem,

id. Verr. 1, 155:

causam contra aliquem apud centumviros dicere,

id. de Or. 2, 23, 98; Tac. Or. 38:

numerus oratorum quot annis apud magistratus publice subscribitur,

Cic. Verr. 3, 120:

apud eorum quem qui manumitteretur,

Liv. 41, 9: apud proconsules aliquem manumittere, Marcian. ap. Dig. 1, 162.—

In extra judicial cases, before:

apud hunc confessus es et genus etc.,

Plaut. Capt. 2, 3, 52:

nullam causam dico, quin mihi Et parentum et libertatis apud te deliquio siet,

id. ib. 3, 4, 93:

apud erum qui (servos) vera loquitur,

id. Am. 2, 1, 43:

apud novercam querere,

id. Ps. 1, 3, 80:

ego apud parentem loquor,

Cic. Lig. 30:

plura fateri apud amicos,

Tac. A. 14, 62:

aliquid apud aliquem laudare,

Cic. Att. 2, 25; Tac. A. 13, 46; so Vulg. Gen. 12, 15:

aliquem apud aliquos vituperare,

Cic. Phil. 2, 11:

apud quem tu etiam nos criminari soles,

id. Vatin. 29.—

Of one's feelings, views, judgment, with, in the view or sight of, before.

With verbs:

apud Tenedios sanctissimus deus habetur,

Cic. Fl. 61; id. Verr. 1, 49:

quod apud illos amplissimum sacerdotium putatur,

id. ib. 2, 126;

1, 69: si tutoris auctoritas apud te ponderis nihil habebat,

id. ib. 2, 55; id. Planc. 4:

apud judicem grave et sanctum esse ducetur,

id. Q. Rosc. 6:

Quae omnia apud nos partim infamia... ponuntur, Nep. praef. 5: justificatur apud Deum,

Vulg. Gal. 3, 11:

haec apud illos barbatos ridicula videbantur,

Cic. Mur. 26; id. Dom. 101:

unus dies apud Dominum (est) sicut mille anni, et mille anni sicut dies unus,

Vulg. 2 Pet. 3, 8.—

With adjj.:

fuisti apud pontifices superior,

Cic. Dom. 4:

qui honos est apud Syracusanos amplissimus,

id. Verr. 4, 137; id. Font. 36:

quam clara (expugnatio) apud omnes,

id. Verr. 1, 50; 2, 50:

Satis clarus est apud timentem quisquis timetur,

Tac. H. 2, 76; id. Or. 7:

hoc est apud Graecos prope gloriosius quam Romae triumphasse,

Cic. Fl. 31; Tac. H. 5, 17:

quod aeque apud bonos miserum est,

id. ib. 1, 29:

quae justa sunt apud nos,

Vulg. 1 Macc. 11, 33; ib. Rom. 2, 13:

tunc eritis inculpabiles apud Dominum,

ib. Num. 32, 22:

si is pretio apud istum idoneus esset,

Cic. Verr. 2, 121.—

With substt.:

est tanta apud eos ejus fani religio atque antiquitas, ut etc.,

Cic. Verr. 1, 46:

tanta nominis Romani dignitas est apud omnes nationes, ut etc.,

id. ib. 5, 150:

qua (hic) apud omnes Siculos dignitate atque existimatione sit,

id. ib. 2, 111:

Dymnus modicae apud regem auctoritatis et gratiae,

Curt. 6, 72:

abominatio est uterque apud Deum,

Vulg. Prov. 17, 15.—Apud animum, apud animum meum, etc. sometimes stand for mihi, mecum, etc., or simply animo: Ea tute tibi subice et apud animum propone, before your mind, before you, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5:

ipsi primum statuerint apud animos, quid vellent,

Liv. 6, 39, 11:

Sic apud animum meum statuo,

Sall. de Ord. Rep. 2:

sic statuere apud animum meum possum,

Liv. 34, 2, 4.—So with pers. pron. in Vulg. after the Greek: haec apud se (pros heauton) oravit, within himself, to himself, Luc. 18, 11: Sciens apud semet ipsum (en heautôi), in himself, Joan. 6, 62: statui hoc ipsum apud me (emautôi), ne etc., with myself, 2 Cor. 2, 1; so, hoc cogitet apud se (eph heautou), ib. 10, 7.—

And simply before, in the presence of:

id apud vos proloquar,

Plaut. Capt. prol. 6:

nemo est meorum amicorum, apud quem expromere omnia mea occulta audeam,

Ter. Heaut. 3, 3, 14:

se jactant apud eos, quos inviti vident,

Cic. Fl. 61:

licet mihi, Marce fili, apud te gloriari, ad quem etc.,

id. Off. 1, 22, 78: de vobis glorior apud Macedones, Vulg. 2 Cor. 9, 2:

plus quam apud vos commemorari velitis,

Cic. Caecin. 77:

non apud indoctos loquor,

id. Pis. 68:

ostendit, quae quisque de eo apud se dixerit,

Caes. B. G. 1, 19:

quid apud magnum loquerentur Achillem,

Ov. M. 12, 163:

neque raro neque apud paucos talia jaciebat,

Tac. A. 4, 7:

loqui de se apud aliquem,

Cic. Att. 1, 3:

mentiri apud aliquem,

Plaut. Poen. 1, 1, 24:

apud aliquem profiteri,

Curt. 7, 7, 24:

Non est nobis haec oratio habenda apud imperitam multitudinem,

Cic. Mur. 61:

Caesar apud milites contionatur,

Caes. B. C. 1, 7:

gratias agere alicui apud aliquem,

Cic. Sest. 4; so Tac. A. 15, 22:

si quid (in me) auctoritatis est, apud eos utar, qui etc.,

Cic. Imp. Pomp. 2; so id. Lig. 16, and id. Red. in Sen. 24:

Quae fundebat apud Samson lacrimas,

Vulg. Jud. 14, 16.—

Of a person with whom, in whose case something is, exists, is done, with, in the case of, often = in with abl.:

quom apud te parum stet fides,

Plaut. Ps. 1, 5, 62:

Et bene apud memores veteris stat gratia facti,

Verg. A. 4, 539:

At fides mihi apud hunc est,

Ter. Heaut. 3, 3, 10: De. Quid est? Ch. Itan parvam mihi fidem esse apud te? id. Phorm. 5, 3, 27:

ut apud me praemium esse positum pietati scias,

id. Hec. 4, 2, 8:

alioqui mercedem non habebitis apud Patrem vestrum,

Vulg. Matt. 6, 1:

illa res quantam declarat ejusdem hominis apud hostes populi Romani auctoritatem,

Cic. Imp. Pomp. 46:

(eum) Aeduorum auctoritatem apud omnes Belgas amplificaturum,

Caes. B. G. 2, 14:

si M. Petrei non summa auctoritas apud milites exstitisset,

Cic. Sest. 12:

Pompei auctoritas apud omnes tanta est. quanta etc.,

id. Fl. 14; id. Phil. 13, 7:

ecquid auctoritatis apud vos socii populi Romani habere debeant,

id. Div. in Caecil. 17; so id. Verr. 2, 14; id. Mur 38:

(servi) apud eum sunt in honore et pretio,

id. Sex. Rosc. 77; id. Verr. 5, 157; id. Cat. 3, 2:

videmus quanta sit in invidia quantoque in odio apud quosdam virtus et industria,

id. Verr. 5, 181:

quo majore apud vos odio esse debet quam etc.,

id. ib. 1, 42:

domi splendor, apud exteras nationes nomen et gratia,

id. Clu. 154; id. Mur. 38:

Dumnorigem, magna apud plebem gratia,

Caes. B. G. 1, 18:

tanti ejus apud se gratiam esse ostendit, uti etc.,

id. ib. 1, 20:

certe apud te et hos, qui tibi adsunt, veritas valebit,

Cic. Quinct. 5; id. Div. in Caecil. 17; id. Lig. 30; id. Marcell. 14; id. Mil. 34:

utrum apud eos pudor atque officium aut timor valeret,

Caes. B. G. 1, 40:

apud quem ut multum gratia valeret,

Nep. Con. 2, 1:

video apud te causas valere plus quam preces,

Cic. Lig. 31; so id. Lael. 4, 13, and Tac. H. 3, 36:

quod apud vos plurimum debebit valere,

Cic. Div. in Caecil. 11; so Caes. B. G. 1, 17, and Tac. H. 4, 73:

qui tantum auctoritate apud suos cives potuit, ut etc.,

Cic. Verr. 2, 113:

speravit sese apud tales viros aliquid posse ad etc.,

id. Sex. Rosc. 141:

(eum) apud finitimas civitates largiter posse,

Caes. B. G. 1, 18:

quae (pecunia) apud me contra fidem meam nihil potuisset,

Cic. Verr. 1, 19:

quae (memoria) plus apud eum possit quam salus civitatis,

id. Phil. 5, 51; id. Verr. 3, 131:

qui apud eum plurimum poterat,

id. ib. 3, 130:

qui apud me et amicitia et beneficiis et dignitate plurimum possunt,

id. Sex. Rosc. 4; so Caes. B. G. 1, 9.—So very rarely with adjj.:

faciles sunt preces apud eos, qui etc.,

Cic. Har. Resp. 63:

nihil me turpius apud homines fuisset,

id. Att. 2, 19:

apud quos miserum auxilium tolerabile miserius malum fecit,

Cels. 3, 23.—

Of persons, of inhabitants of cities or countries, among whom one is, or something is, is done or happens, among = inter:

CONSOL. QVEI. FVIT. APVD. VOS., Epit. Scip. ap. Grotef. Gr. II. p. 296: homines apud nos noti, inter suos nobiles,

Cic. Fl. 52:

Ut vos hic, itidem ille apud vos meus servatur filius,

Plaut. Capt. 2, 2, 11; 2, 2, 62:

qui (colonus) perigrinatur apud vos,

Vulg. Exod. 12, 49:

qui regnabat apud vos,

ib. 1 Macc. 12, 7; ib. Matt. 13, 56; ib. Luc. 9, 41:

si iste apud eos quaestor non fuisset,

Cic. Div. in Caecil. 4; 65:

Apud eos fuisse regem Divitiacum,

Caes. B. G. 2, 4; 2, 2:

qui (praetores) apud illos a populo creantur,

Cic. Fl. 44:

apud quos consul fuerat,

id. Div. in Caecil. 66; id. Verr. 2, 5; 4, 108:

apud inferos illi antiqui supplicia impiis constituta esse voluerunt,

id. Cat. 4, 8; id. Tusc. 1, 5, 10; so Vulg. Eccli. 14, 17: Sunt apud infernos tot milia formosarum, Prop. 3, 2, 63:

fateri quae quis apud superos distulit in seram commissa piacula mortem,

Verg. A. 6, 568;

Vel. 2, 48, 2: studiis militaribus apud juventutem obsoletis,

Cic. Font. 42:

qui apud socios nominis Latini censi essent,

Liv. 41, 9:

qui apud gentes solus praestat, Naev., Com. Rel. p. 25 Rib.: quae sacra apud omnes gentes nationesque fiunt,

Cic. Verr. 4, 109:

id (simulacrum) apud Segestanos positum fuisse,

id. ib. 4, 80:

si apud Athenienses non deerant qui rem publicam defenderent,

id. Sest. 141, and Nep. Milt. 6, 2:

ille est magistratus apud Siculos, qui etc.,

Cic. Verr. 2, 131:

si tu apud Persas deprehensus etc.,

id. ib. 5, 166:

Apud Helvetios longe nobilissimus fuit Orgetorix,

Caes. B. G. 1, 2:

apud omnes Graecos hic mos est, ut etc.,

Cic. Verr. 2, 158, and id. Fragm. B. 7, 18 B. and K.:

quod apud Germanos ea consuetudo esset, ut etc.,

Caes. B. G. 1, 50:

aliis Germanorum populis usurpatum raro apud Chattos in consensum vertit,

Tac. G. 31:

Cui (mihi) neque apud Danaos usquam locus (est),

Verg. A. 2, 71:

apud Nahanarvalos antiquae religionis lucus ostenditur,

Tac. G. 43; 32; 38; 44; id. H. 4, 56; 4, 61; id. A. 2, 1; 2, 45: apud Graecos magis quam in ceteris nationibus exculta est medicina, Cels. praef. 3, 9.—So of an army, in, with, where in with abl. is commonly used:

qui apud exercitum cum Lucio Lucullo est,

in the army under L. Lucullus, Cic. Verr. 4, 49; so id. Arch. 11:

apud exercitum mihi fueris tot annos,

id. Mur. 45:

quod Hannibalem etiam nunc cum imperio apud exercitum haberent,

in the army with a command, Nep. Hann. 7, 3:

simul manere apud exercitus Titum utile videbatur,

Tac. H. 5, 10:

quod XII. pondo argenti habuisset apud exercitum,

with his troops, Plin. 33, 4, 50, § 143.—

In designating the author of a work or of an assertion, apud aliquem, in, by, in the writings of, any one (the work itself being designated by in with abl.; as, de qua in Catone majore satis multa diximus, Cic. Off. 1, 42, 151:

Socraiem illum, qui est in Phaedro Platonis,

id. de Or. 1, 7, 28:

quo in libro,

id. ib. 1, 11, 47):

ut scriptum apud eundem Caelium est,

Cic. Div. 1, 26, 55:

apud Xenophontem autem moriens Cyrus major haec dicit,

id. Sen. 22, 79:

quod apud Platonem est in philosophos dictum, quod etc.,

id. Off. 1, 9, 28:

apud Agathoclem scriptum in historia est,

id. Div. 1, 24, 50:

ut est apud poetam nescio quem,

id. Phil. 2, 65:

Quod enim est apud Ennium, etc.,

id. Off. 1, 8, 26:

de qua (ambitione) praeclare apud eundem est Platonem, simile etc.,

id. ib. 1, 25, 87:

Apud Varronem ita est, etc.,

Plin. 18, 35, 79, § 348:

ut video scriptum apud Graecos,

Cic. Scaur. 4:

invenio apud quosdam auctores,

Tac. H. 2, 37; so id. A. 1, 81; 3, 3:

reperio apud scriptores,

id. ib. 2, 88:

apud Solonem,

i. e. in his laws, Cic. Leg. 2, 26, 64:

cui bono est, si apud te Agamemnon diserte loquitur, i. e. in tragoediis tuis,

Tac. Or. 9. —Also of speakers:

apud quosdam acerbior in conviciis narrabatur,

Tac. Agr. 22.—

a.. Est aliquid apud aliquem = est alicui aliquid, apud aliquem being equivalent to dat. of possessor:

quae (scientia auguralis) mihi videtur apud majores fuisse dupliciter, ut etc.,

Cic. Leg. 2, 13, 33:

juris civilis magnum usum apud multos fuisse,

id. Brut. 41, 152:

cum apud eum summum esset imperium populi,

Nep. Phoc. 2, 4:

omnis gratia, potentia, honos, divitiae apud illos sunt,

Sall. C. 20, 8:

par gloria apud Hannibalem hostesque Poenos erat,

Liv. 22, 30, 8:

apud quos nulla loricarum galearumve tegmina (erant),

Tac. A. 12, 35:

pecuniam ac dona majora apud Romanos (esse),

id. H. 4, 76:

minorem esse apud victos animum,

id. ib. 3, 1;

2, 75: quando quidem est apud te virtuti honos,

Liv. 2, 1, 15: Phoebo sua semper apud me Munera sunt, Phoebus has his gifts with me, i. e. I have his gifts for Phoebus, Verg. E. 3, 62; so Hor. C. 3, 29, 5:

apud te est fons vitae,

Vulg. Psa. 35, 10:

apud Dominum (est) misericordia,

ib. ib. 129, 7.—

Est aliquid apud aliquem also simply denotes that something is in one's hands, in his power, at his disposal:

erat ei apud me pauxillulum Nummorum,

Ter. Phorm. 1, 1, 3:

negasse habere se (phaleras): apud alium quoque eas habuisse depositas,

Cic. Verr. 4, 29:

multa (signa) deposita apud amicos,

id. ib. 4, 36:

apud quem inventus est scyphus,

Vulg. Gen. 44, 16; ib. [p. 147] Exod. 22, 4; ib. Deut. 24, 12.—So also of persons:

te pix atra agitet apud carnuficem,

in the hands of, Plaut. Capt. 3, 4, 65:

qui (obsides) apud eum sint,

Caes. B. G. 1, 31; 1, 33.—

Apud aliquem = alicui, the dat. of indir. obj.:

remanet gloria apud me, Att., Trag. Rel. p. 194 Rib.: nihil apud Siculum, nihil apud civem Romanum tota in Sicilia reliquisse,

Cic. Verr. 4, 2:

si (cura rei publicae) apud Othonem relinqueretur,

Tac. H. 1, 13; 1, 20:

qui judicia manere apud ordinem Senatorium volunt,

Cic. Div. in Caecil. 8:

neque praemia caedis apud interfectorem mansura,

Tac. H. 2, 70; id. A. 15, 7:

fidens apud aliquem obligare,

Dig. 16, 1, 27.—So rarely with adjj.:

Essetne apud te is servos acceptissimus?

Plaut. Capt. 3, 5, 56:

non dicam amicum tuum, quod apud homines carissimum est,

Cic. Verr. 2, 110:

apud publicanos gratiosus fuisti,

id. ib. 2, 169; 4, 38; id. Fl. 76; id. Lig. 31: Apud homines hoc impossibile est;

apud Deum autem omnia possibilia sunt,

Vulg. Matt. 19, 26; ib. Marc. 10, 27.

Transf. In designations of place,

At, near, about, around, before (esp. freq. in the post-Aug. histt.) = ad, prope, circum, ante: tibi servi multi apud mensam adstant, Naev. ap. Prisc. p. 893 P. (Com. Rel. p. 10 Rib.):

verecundari neminem apud mensam decet,

Plaut. Trin. 2, 4, 77:

Quid apud hasce aedis negotii est tibi?

id. Am. 1, 1, 194:

Quid illisce homines quaerunt apud aedis meas?

id. Most. 4, 2, 26; id. Trin. 4, 2, 25: apud ignem adsidere, Turp. ap. Non. p. 522, 26 (Com. Rel. p. 100 Rib.); Sisenn. ap. Non. p. 86, 16:

navem is fregit apud Andrum insulam,

Ter. And. 1, 3, 17:

apud Tenedum pugna illa navalis,

Cic. Arch. 21:

ut apud Salamina classem suam constituerent,

Nep. Them. 3, 4:

apud oppidum morati,

Caes. B. G. 2, 7:

agri in Hispania apud Karthaginem Novam,

Cic. Agr. 1, 5:

bellatum apud Actium,

Tac. H. 1, 1; 1, 72; 3, 76:

Pugnabant alii tardis apud Ilion armis,

Ov. R. Am. 163:

morabatur in castris apud Galgalam,

Vulg. Jos. 10, 6:

quidquid apud durae cessatum est moenia Trojae,

Verg. A. 11, 288:

apud vetustam turrem, Att., Trag. Rel. p. 189 Rib.: apud castellum consedisse,

Tac. A. 4, 25:

Vitellianos, sua quemque apud signa, componunt,

id. H. 3, 35:

apud vexillum tendentes,

id. A. 1, 17:

trepidatur apud naves,

id. H. 2, 15:

hostis est non apud Anienem, sed in urbe,

Cic. Mur. 84; id. Fam. 2, 10, 5:

quam detraxerat apud rapidum Simoenta sub Ilio alto,

Verg. A. 5, 261:

apud abunaantem amnem et rapidas undas Inachi, Att., Trag. Rel. p. 175 Rib.: apud gelidi flumina Hebri,

Verg. A. 12, 331:

octo apud Rhenum legiones,

Tac. A. 1, 3:

apud ripam Rheni,

id. ib. 2, 83:

probavi te apud Aquam Contradictionis,

Vulg. Psa. 80, 8:

repertus apud fretum Siciliae,

Tac. A. 6, 14:

propitiata Juno apud proximum mare,

id. ib. 15, 44:

apud promunturium Miseni consedit in villa,

id. ib. 6, 50:

Ut aput nivem et ferarum gelida stabula forem, for in nive etc.,

Cat. 63, 53 Mull.:

apud altaria deum pepigere,

before, Tac. A. 11, 9:

decernuntur supplicationes apud omnia pulvinaria,

id. ib. 14, 12 (cf.:

unum diem circa omnia pulvinaria supplicatio fuit,

Liv. 41, 9):

apud Caesaris effigiem procubuit,

Tac. A. 12, 17; 13, 23:

quartum apud lapidem substiterat,

id. ib. 15, 60:

laudavit ipse apud rostra (for pro rostris),

Tac. A. 16, 6; so, apud forum (cf.: ad forum under ad, I. A. 3., and in Gr. Sophocl. Trach. 371, pros mesêi agorai;

on the other hand,

id. ib. 423, en mesêi agorai; id. ib. 524, têlaugei par ochthôi): Quidam apud forum mihi vendidit, Pomp., Com. Rel. p. 250 Rib.: Ch. Qui scis? By. Apud forum modo e Davo audivi, Ter. And. 2, 1, 2; 1, 5, 18:

Capuae multa apud forum aedificia de caelo tacta,

Liv. 41, 9 (Weissenb., in foro):

quod (templum) apud forum holitorium C. Duilius struxerat,

Tac. A. 2, 49.—

At, in = in with abl. or gen. or abl. of place: CONSVLES SENATVM CONSOLVERVNT N. OCTOB. APVD AEDEM DVELONAI, S. C. de Bacch. I.; so,

ejus statuam majores apud aedem matris deum consecravisse,

Tac. A. 4, 64:

apud villam est,

Ter. Ad. 4, 1, 1; so Cic. Verr. 4, 22, 48:

Eum argentum sumpsisse apud Thebas ab danista fenore,

Plaut. Ep. 2, 2, 67:

deponere apud Solos in delubro pecuniam,

Cic. Leg. 2, 16, 40:

ut rationes apud duas civitates possim relinquere,

id. Att. 6, 7, 2: qui mense Aprili apud Baias essent, id. Fragm. B. 13, 4, 1 B. and K.;

13, 4, 4 iid.: seditio militum coepta apud Sucronem,

Liv. 28, 29:

donum apud Antium statuitur,

Tac. A. 3, 71:

bellis civilibus Maecenatem equestris ordinis cunctis apud Romam atque Italiam praeposuit,

id. ib. 6, 11:

Titus in consecrando apud Memphim bove Apide diadema gestavit,

Suet. Tit. 5:

quod Judaeam praeterveniens apud Hierosolymam non supplicasset,

id. Aug. 93:

apud Mediolanum,

Lact. Mort. Persec. 48:

eum pugionem apud Capitolium consecravit,

Tac. A. 15, 74:

Equitum Romanorum locos sedilibus plebis anteposuit apud Circum,

id. ib. 15, 32:

quae (effigies) apud theatrum Pompei locaretur,

id. ib. 3, 72:

qui (rei) apud aerarium pependissent,

Suet. Dom. 9 Roth:

cujus (scientiae) apiscendae otium apud Rhodum magistrum Thrasullum habuit,

Tac. A. 6, 20; 4, 14; so Suet. Aug. 92; Eutr. 7, 13:

ut civitati Cibyraticae apud Asiam subveniretur,

Tac. A. 4, 13; 4, 18; 16, 15:

apud Pharsaliam,

Liv. Epit. 111:

apud Palaestinam,

Eutr. 7, 13:

qui erant apud Helladam,

Vulg. 1 Macc. 8, 9. —

Of time.

With words denoting time or occasion, in, at (rare):

apud saeclum prius,

Ter. Eun. 2, 2, 15:

aliquem apud judicium persequi,

at the trial, Cic. Verr. 4, 104.—

With words designating persons, with, among, in the time of:

hostis apud majores nostros is dicebatur, quem nunc etc.,

Cic. Off. 1, 12, 36:

fecerunt hoc multi apud majores nostros,

id. Verr. 2, 118; 5, 148:

Fuit eodem ex studio vir eruditus apud patres nostros,

id. Mur. 36; id. Off. 2, 24, 85; id. Lael. 2, 6:

Apud antiquos fuit Petron quidam, Cels. praef. 3, 9: aliam apud Fabricios, aliam apud Scipiones pecuniam (fuisse),

Tac. A. 2, 33.—

For ad with words implying motion (very rare):

APVT EVM PERVENIRE,

Inscr. Grut. 786, 5:

atque apud hunc eo vicinum,

Plaut. Mil. 2, 5, 70:

Bito apud aurificem,

Lucil. 30, 66 Mull.: apud legiones venit, Sall. Fragm. ap. Pomp. Commod. Don. p. 395 Lind.:

(naves) apud insulas longius sitas ejectae,

Tac. A. 2, 24:

qui apud Romanos de societate functus est legatione,

Vulg. 2 Macc. 4, 11.

(cf. ad, I. fin. b.)

It is sometimes placed after its subst.:

quae fiunt apud fabros, fictores, item alios apud,

Varr. L. L. 6, 78, p. 104 Mull.:

Is locus est Cumas aput,

Lucr. 6, 747 Lachm.:

montem apud Erycum,

Tac. A. 4, 43:

ripam apud Euphratis,

id. ib. 6, 31:

Misenum apud et Ravennam,

id. ib. 4, 5 (in Suet. Dom. 9 the editt. vary between aerarium apud and apud aerarium; the latter seems preferable, and is adopted by Oudend., Bremi, Baumg.-Crus., and Roth).—

It is sometimes placed between the subst. and adj.:

barbaras apud gentes,

Tac. A. 2, 88, 3, 26; 15, 60:

non modo Graecis in urbibus, sed Romana apud templa,

id. ib. 14, 14.—

Twice in Verg. it stands before the secondary adjunct of its subst.:

apud durae moenia Trojae, A. 11, 288: apud gelidi flumina Hebri,

ib. 12, 331. Apud is never found in compound words. V. more on this word in Hand, Turs. I. pp. 405-416.

a-stringo ( ads-, Ritschl, Baiter, Halm, Jahn, Keil; as-, Fleck., Merk., Kayser), inxi, ictum, 3, v. a., to draw close, to draw, bind, or tie together, to bind, to tighten, contract (syn.: constringo, stringo, alligo, obligo, vincio).

Lit.:

(hunc) adstringite ad columnam fortiter,

Plaut. Bacch. 4, 7, 25:

ad statuam astrictus est,

Cic. Verr. 2, 4, 42:

manus,

Plaut. Capt. 3, 5, 9:

vinculorum, id est aptissimum... quod ex se atque de iis, quae adstringit quam maxume, unum efficit,

Cic. Tim. 4 fin.:

astringit vincula motu,

Ov. M. 11, 75:

laqueos,

Sen. Ira, 3, 16:

artius atque hederā procera adstringitur ilex,

is twined around with ivy, Hor. Epod. 15, 5:

adstringi funibus,

Vulg. Ezech. 27, 24:

aliquem adstringere loris,

ib. Act. 22, 25:

pavidum in jus Cervice adstrictā dominum trahat,

with a halter round his neck, Juv. 10, 88 (Jahn, obstrictā): aspice... Quam non adstricto percurrat pulpita socco, not drawn close, loose; poet. for a negligent style of writing, Hor. Ep. 2, 1, 174:

Ipse rotam adstringit multo sufflamine consul,

checks, Juv. 8, 148:

balteus haud fluxos gemmis adstrinxit amictus,

Luc. 2, 362:

frontem,

to contract, knit, Mart. 11, 40; Sen. Ep. 106:

labra porriguntur et scinduntur et adstringuntur,

Quint. 11, 3, 81:

frondem ferro,

to cut off, clip, Col. 5, 6, 17 al.; so, alvum, to make costive (opp. solvere, q. v.), Cels. 1, 3; 2, 30.—Of the contraction produced by cold:

nivibus quoque molle rotatis astringi corpus,

Ov. M. 9, 222; so id. Tr. 3, 4, 48; id. P. 3, 3, 26:

ventis glacies astricta pependit,

id. M. 1, 120:

Sic stat iners Scythicas adstringens Bosporus undas,

Luc. 5, 436:

vis frigoris (corpora) ita adstringebat,

Curt. 7, 3, 13; 8, 4, 6.—Hence, also, to make colder, to cool, refresh:

ex quo (puteo) possis rursus adstringere,

Plin. Ep. 5, 6, 25: corpus astringes brevi Salone, Mart. 1, 49, 11 (acc. to Varr. in a pass. sense in the perf., adstrinxi for adstrictus sum, Varr. L. L. Fragm. ap. Gell. 2, 25, 7).—Of colors, to deaden:

ita permixtis viribus alterum altero excitatur aut adstringitur,

Plin. 9, 38, 62, § 134 (diff. from alligare, which precedes;

v. alligo, I. B.).—Also of an astringent, harsh taste: radix gustu adstringit,

Plin. 27, 10, 60, § 85.—

Trop., to draw together, draw closer, circumscribe; to bind, put under obligation, oblige, necessitate:

ubi adfinitatem inter nos nostram adstrinxeris,

Plaut. Trin. 3, 2, 73: vellem, suscepisses juvenem regendum;

pater enim nimis indulgens, quicquid ego adstrinxi, relaxat,

Cic. Att. 10, 6; so,

mores disciplinae severitate,

Quint. 2, 2, 4 Spald.:

ad adstringendam fidem,

Cic. Off. 3, 31, 111:

hac lege tibi meam astringo fidem,

Ter. Eun. 1, 2, 22:

quo (jure jurando) se cuncti astrinxerant,

Suet. Caes. 84:

hujus tanti officii servitutem astringebam testimonio sempiterno,

to confirm, secure, Cic. Planc. 30 fin. Wund.:

religione devinctum astrictumque,

id. Verr. 2, 4, 42:

disciplina astricta legibus,

id. Brut. 10, 40; id. ad Q. Fr. 1, 1, 3:

lege et quaestione,

id. Clu. 155:

suis condicionibus,

id. Quinct. 5:

auditor nullā ejus modi adstrictus necessitate,

id. N. D. 1, 7, 17:

orationem numeris astringere,

id. de Or. 3, 44, 173 et saep.:

adstringi sacris,

to be bound to maintain, id. Leg. 2, 19:

inops regio, quae parsimoniā astringeret milites,

Liv. 39, 1:

ad temperantiam,

Plin. Ep. 7, 1:

ad servitutem juris,

Quint. 2, 16, 9:

illa servitus ad certa se verba adstringendi,

id. 7, 3, 16:

milites ad certam stipendiorum formulam,

Suet. Aug. 49; id. Tib. 18:

me astringam verbis in sacra jura tuis,

Ov. H. 16, 320; 20, 28:

magno scelere se astringeret,

Cic. Phil. 4, 4, 9; id. Sest. 50 fin.; so id. Sull. 29, 82; perh. also id. Pis. 39 fin.; instead of this abl. of class. Latin, we sometimes find in comedy apparently the gen.:

et ipsum sese et illum furti adstringeret,

made guilty of, charged himself with, Plaut. Rud. 4, 7, 34:

Homo furti sese adstringet,

id. Poen. 3, 4, 27 (cf.:

Audin tu? hic furti se adligat,

Ter. Eun. 4, 7, 39; Draeger, Hist. Synt. I. § 209, regards this as a vulgar extension of the use of the gen. with verbs of accusing, convicting, etc., but Klotz, s. v. astringo, regards it as really an old dative, furtoi furti; cf. quoi cui).—Of reasoning or discourse, to compress, abridge, bring into short compass:

Stoici breviter adstringere solent argumenta,

Cic. Tusc. 3, 6, 13 (cf. id. ib. 3, 10, 22: Haec sic dicuntur a Stoicis, concludunturque contortius); id. Fat. 14, 32:

premere tumentia, luxuriantia adstringere,

Quint. 10, 4, 1 Frotsch., Halm.—Hence, astrictus ( ads-), a, um, P. a., drawn together, tight, narrow, close.

Lit.:

limen astrictum,

shut, Ov. Am. 3, 1, 50:

alvus fusior aut astrictior,

Cels. 1, 3:

corpus astrictum, i. e. alvus dura,

id. 3, 6:

genus morbi astrictum,

costiveness, id. 1 praef.:

gustu adstricto,

of a harsh, astringent taste, Plin. 27, 12, 96, § 121.—

Trop.

Sparing, parsimonious, covetous (not before the Aug. per.):

astrictus pater,

Prop. 3, 17, 18:

adstricti moris auctor,

Tac. A. 3, 55:

parsimonia,

Just. 44, 2.—

Of discourse, compact, brief, concise, short (opp. remissus):

dialectica quasi contracta et astricta eloquentia putanda est,

Cic. Brut. 90, 309:

verborum astricta comprehensio,

id. ib. 95, 327:

est enim finitimus oratori poëta, numeris astrictior paulo,

id. de Or. 1, 16, 70; 1, 16, 60.— Sup. not used.— Adv.: astrictē ( ads-), concisely, briefly (only of discourse):

astricte numerosa oratio,

Cic. de Or. 3, 48, 184.— Comp.:

astrictius dicere,

Sen. Ep. 8 fin., and Plin. Ep. 1, 20, 20:

scribere,

id. ib. 3, 18, 10:

ille concludit adstrictius, hic latius,

Quint. 10, 1, 106.— Sup. not used.

ămussis, is, f. [etym. unc.; perh. from am- and assis = axis, a plank, i. e. something flat, straight, moved about a surface in adjusting it] (acc. amussim, v. Neue, Formenl. I. p. 198; abl. and plur. not used; only ante- and post-class.), a rule or level, used by carpenters, masons, etc.: amussis: tabula, quā utuntur ad saxa leviganda, Varr. ap. Non. p. 9, 17; Aus. Idyll. 16, 11; cf. Sisenn. ap. Charis. p. 178 P.; Paul. ex Fest. p. 6 Müll. —In class. Lat. in the adv. phrases,

ad ămussim (also written as one word, ad-ămussim or ătamussim), according to a rule or level, i. e. accurately, exactly:

adamussim non est numerus,

Varr. R. R. 2, 1, 26:

talionem ad amussim aequiparare,

Gell. 20, 1, 34 Hertz:

ut judicium esse factum atamussim diceres,

id. 1, 4, 1 id.—

exămussim, according to a rule, exactly, quite:

Ne ista edepol, si vera haec loquitur, examussimst optuma,

Plaut. Am. 2, 2, 213 (with the forms adamussim and examussim, cf. the Gr. ekpodôn and empodôn).

autem, conj. [v. aut init. ], on the other hand, but, yet, however, nevertheless; sometimes an emphasized and (it is never found at the beginning of a clause, but after one or more words; v. fin.; like at, it joins to a preceding thought a new one, either entirely antithetical or simply different; it differs from the restricting sed in like manner with at; v. at init., and cf.: [Popilius imperator tenebat provinciam;

in cujus exercitu Catonis filius tiro militabat. Cum autem Popilio videretur unam dimittere legionem, Catonis quoque filium... dimisit. Sed cum amore pugnandi in exercitu permansisset, Cato ad Popilium scripsit, etc.],

Cic. Off. 1, 11, 36 B. and K. (most freq. in philos. lang.; rare in the histt., being used by Caes. only 59 times, by Sall. 23, and by Tac. 31; and very rare in the poets).

In joining an entirely antithetical thought, on the contrary, but = at quidem, at vero, se sê, esp. freq. with the pronouns ego, tu, ille, qui, etc.:

Ait se obligāsse crus fractum Aesculapio, Apollini autem bracchium,

Plaut. Men. 5, 3, 9:

Nam injusta ab justis impetrari non decet, Justa autem ab injustis petere insipientiast,

id. Am. prol. 35:

ego hic cesso, quia ipse nihil scribo: lego autem libentissime,

Cic. Fam. 16, 22; id. de Or. 1, 25, 115; Plaut. Men. 2, 1, 43: i sane cum illo, Phrygia;

tu autem, Eleusium, Huc intro abi ad nos,

id. Aul. 2, 5, 7; id. Capt. 2, 3, 4; id. Bacch. 4, 8, 58; id. Mil. 4, 4, 13; id. Ep. 5, 2, 7; Cic. Ac. 2, 19, 61:

mihi ad enarrandum hoc argumentumst comitas, Si ad auscultandum vostra erit benignitas. Qui autem auscultare nolit, exsurgat foras,

Plaut. Mil. 2, 1, 3; so id. Ep. 2, 2, 95; id. Capt. 3, 4, 24:

Quid tu aïs, Gnatho? Numquid habes quod contemnas? Quid tu autem, Thraso?

Ter. Eun. 3, 2, 22: e principio oriuntur omnia;

ipsum autem nullā ex re aliā nasci potest,

Cic. Tusc. 1, 23, 54.—

In joining a thought that is simply different.

In gen., on the other hand, but, moreover.

Absol., as the Gr. se:

Vehit hic clitellas, vehit hic autem alter senex,

Plaut. Most. 3, 2, 91:

cum Speusippum, sororis filium, Plato philosophiae quasi heredem reliquisset, duo autem praestantissimos studio atque doctrinā, Xenocratem Chalcedonium et Aristotelem Stagiritem, etc.,

Cic. Ac. 1, 4, 17; id. Off. 1, 5, 16:

Alexandrum consultum, cui relinqueret regnum, voluisse optimum deligi, judicatum autem ab ipso optimum Perdiccam, cui anulum tradidisset,

Curt. 10, 6, 16:

Atque haec in moribus. De benevolentiā autem, quam etc.,

Cic. Off. 1, 15, 46 sq.; 1, 23, 81: Sed poëtae quid quemque deceat ex personā judicabunt;

nobis autem personam imposuit natura etc.,

id. ib. 1, 28, 97; 1, 28, 98; 1, 43, 152: Quod semper movetur aeternum est;

quod autem motum adfert alicui etc.,

id. Tusc. 1, 23, 53; 1, 28, 68 sq.; 1, 30, 74; 1, 36, 87.—So sometimes when one conditional sentence is opposed to another, si—sin autem, in Gr. ei men— ei se:

Nam si supremus ille dies non exstinctionem, sed commutationem adfert loci, quid optabilius? Sin autem etc.,

Cic. Tusc. 1, 49, 117; 1, 49, 118 al.—In adducing an example of a rule:

Et Demosthenes autem ad Aeschinem orationem in prooemio convertit, et M. Tullius etc.,

Quint. 4, 1, 66 Spald.;

also in passing from a particular to a general thought: Et sane plus habemus quam capimus. Insatiabilis autem avaritia est etc.,

Curt. 8, 8, 12.—

Preceded by quidem, as in Gr. men—se (perh. most freq. in Cicero's philosophical works, under the influence of Greek style): Et haec quidem hoc modo;

nihil autem melius extremo,

Cic. Tusc. 1, 41, 99:

Sed nunc quidem valetudini tribuamus aliquid, cras autem etc.,

id. ib. 1, 49, 119; id. Off. 1, 7, 24; and thus in Tac. several times, but only in Ann. and Or.: bene intellegit ceteros quidem iis niti... Marcellum autem et Crispum attulisse etc., Or. 8; 18 bis; 25; A. 3, 53; 3, 73;

4, 28.—So often in transitions from one subject to another: Ac de inferendā quidem injuriā satis dictum est. Praetermittendae autem defensionis etc.,

Cic. Off. 1, 8, 27 sq.; 1, 13, 41; 1, 45, 160.—So very often in Vulg. in direct reproduction of men—se: Ego quidem baptizo vos in aquā in paenitentiam; qui autem post me etc., Matt. 3, 11; 9, 37; 13, 23; 13, 32; 17, 11 sq.; 23, 28; 25, 33; 26, 24. —

Esp.

In any kind of transition:

M. Antonius in eo libro, quem unum reliquit, disertos ait se vidisse multos, eloquentem omnino neminem. Vir autem acerrimo ingenio (sic enim fuit) multa etc.,

Cic. Or. 5, 18:

hic (pater) prout ipse amabat litteras, omnibus doctrinis, quibus puerilis aetas impertiri debet, filium erudivit: erat autem in puero summa suavitas oris,

Nep. Att. 1, 2;

also in questions: Quid autem magno opere Oppianicum metuebat, etc.,

Cic. Clu. 60, 167. Freq. several times repeated:

Expetuntur autem divitiae cum ad usus vitae necessarios, tum ad perfruendas voluptates: in quibus autem major est animus, in iis pecuniae cupiditas spectat ad opes, etc.,

Cic. Off. 1, 8, 24 and 25; cf. Wopkens, Lectt. Tull. pp. 53 and 122: Orbis situm dicere adgredior... Dicam autem alias plura et exactius, Mel. prooem. 2.—

In repeating a word from a previous clause, in continuing a train of thought:

admoneri me satis est: admonebit autem nemo alius nisi rei publicae tempus,

Cic. Pis. 38, 94: disces quam diu voles;

tam diu autem velle debebis, quoad etc.,

id. Off. 1, 1, 2:

nunc quod agitur, agamus: agitur autem, liberine vivamus an mortem obeamus,

id. Phil. 11, 10, 24. —So esp. in impassioned discourse, Plant. Mil. 3, 1, 84:

humanum amare est, humanum autem ignoscere est,

id. Merc. 2, 2, 48; id. Ps. 4, 8, 1:

quot potiones mulsi! quot autem prandia!

id. Stich. 1, 3, 68; id. Ep. 5, 2, 6:

quā pulchritudine urbem, quibus autem opibus praeditam, servitute oppressam tenuit civitatem,

Cic. Tusc. 5, 20, 57.—

Like sed, vero, igitur, etc., in resuming a train of thought interrupted by a parenthesis:

Omnino illud honestum, quod ex animo excelso magnificoque quaerimus, animi efficitur non corporis viribus: exercendum tamen corpus et ita adficiendum est, ut oboedire consilio rationique possit in exsequendis negotiis et in labore tolerando: honestum autem id, quod exquirimus, totum est positum in animi curā, etc.,

Cic. Off. 1, 23, 79; 1, 43, 153.—

In introducing a parenthetical clause itself: quae autem nos ut recta aut recte facta dicamus, si placet (illi autem appellant katorthômata) omnes numeros virtutis continent, Cic. Fin. 3, 7, 24:

quod vitium effugere qui volet (omnes autem velle debent) adhibebit etc.,

id. Off. 1, 6, 18; 1, 33, 120; id. Tusc. 1, 33, 80; 1, 36, 88:

In primis foedera ac leges (erant autem eae duodecim tabuiae et quaedam regiae leges) conquiri etc.,

Liv. 6, 1, 10; Curt. 4, 6, 2:

ex hoc Quodcumque est (minus est autem quam rhetoris aera) Discipuli custos praemordet,

Juv. 7, 217.—

In enumerations, for the purpose of adding an important circumstance:

magnus dicendi labor, magna res, magna dignitas, summa autem gratia,

but, and indeed, Cic. Mur. 13, 29:

animis omnes tenduntur insidiae... vel ab eā, quae penitus in omni sensu implicata insidet, imitatrix boni, voluptas, malorum autem mater omnium,

yea, the parent of all evil, id. Leg. 1, 17, 47; id. N. D. 2, 22, 58:

docet ratio mathematicorum, luna quantum absit a proxumā Mercurii stellā, multo autem longius a Veneris,

id. Div. 2, 43, 91.—

In the syllogism, to introduce the minor proposition (the assumptio or propositio minor; cf. atque, IV. 9., and atqui, II. D.), now, but; but now:

Aut hoc, aut illud: hoc autem non, igitur illud. Itemque: aut hoc, aut illud: non autem hoc: illud igitur,

Cic. Top. 14, 56:

Si lucet, lucet: lucet autem, lucet igitur,

id. Ac. 2, 30, 96:

Si dicis te mentiri verumque dicis, mentiris: dicis autem te mentiri verumque dicis: mentiris igitur,

id. ib.; id. Top. 2, 9; id. Tusc. 5, 16, 47.—

Like the Gr. se or sê in adding an emphatic question (freq. in the comic poets), but, indeed.

In gen.:

Quem te autem deum nominem?

Plaut. As. 3, 3, 126:

Perii: quid hoc autemst mali?

Ter. Eun. 5, 7, 5:

Quī istuc? Quae res te sollicitat autem?

id. Heaut. 2, 3, 10:

Quae autem divina? Vigere, sapere, invenire, meminisse,

Cic. Tusc. 1, 26, 65: Quo modo autem moveri animus ad appetendum potest, si id, quod videtur, non percipitur? pôs sê, id. Ac. 2, 8, 25:

Quo modo autem tibi placebit JOVEM LAPIDEM jurare, cum scias etc.,

id. Fam. 7, 12, 2:

Veni ad Caesarem: quis est autem Caesar?

Flor. 3, 10, 11.—So in exclamations:

Quantā delectatione autem adficerer, cum etc.,

Cic. Tusc. 1, 41, 98.—

In questions implying rebuke, reproach: Ba. Metuo credere. Ps. Credere autem? eho, etc., Plaut. Ps. 1, 3, 70: Th. Ego non tangam meam? Ch. Tuam autem, furcifer? yours do you say? yours indeed! Ter. Eun. 4, 7, 28.—

In a question where a correction is made: Num quis testis Postumum appellavit? testis autem? ( witness did I say?) num accusator? Cic. Rab. Post. 5, 10:

Alio me vocat numerosa gloria tua: alio autem? quasi vero etc.,

Plin. Pan. 28:

Quid tandem isti mali in tam tenerā insulā non fecissent? non fecissent autem? imo quid ante adventum meum non fecerunt?

Cic. Att. 6, 2; 5, 13; 7, 1: Adimas etiam Hispanias? Et si inde cessero, in Africam transcendes. Transcendes autem dico? Liv. 21, 44, 7 Weissenb.—

And in questions sed autem are sometimes both used, especially by the comic poets, but indeed, but now, like the Gr. alla—se Alla pou se boulei kathezomenoi anagnômen; Plat. Phaedr. 228 E.):

Sed autem quid si hanc hinc apstulerit quispiam Sacram urnam Veneris?

Plaut. Rud. 2, 5, 15;

and separated: Sed quid haec hic autem tam diu ante aedīs stetit?

id. Truc. 2, 3, 14:

Attat Phaedriae Pater venit. Sed quid pertimui autem, belua?

Ter. Phorm. 4, 2, 11: Sed quid ego haec autem nequiquam ingrata revolvo? * Verg. A. 2, 101.—Once ast autem: ast autem tenui [p. 212] quae candent lumine Phatnae, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 1170 P. (IV. 2, p. 555 Orell.).—

With interjections:

Heia autem inimicos!

Plaut. Am. 3, 2, 20:

Ecce autem litigium,

but lo! id. Men. 5, 2, 34; so id. Curc. 1, 2, 41; id. Most. 2, 1, 35; id. Mil. 2, 2, 48; id. Most. 3, 1, 131; 3, 1, 146:

Ecce autem alterum,

Ter. Eun. 2, 3, 6 Ruhnk.:

Ecce autem subitum divortium,

Cic. Clu. 5, 14; so id. Verr. 2, 5, 34; id. Leg. 1, 2, 5; id. Rep. 1, 35, 55; id. Or. 9, 30:

Ecce autem aliud minus dubium,

Liv. 7, 35, 10:

Eccere autem capite nutat,

Plaut. Mil. 2, 2, 52; so id. Pers. 2, 4, 29:

eccui autem non proditur [revertenti]?

Cic. Mur. 33, 68.

placed after the first word of a clause; but if several words, a subst. and prep., the verb esse with the predicate, a word with a negative, etc., together form one idea, then autem stands after the second or third word. But the poets, especially the comic poets, allow themselves greater liberty, and sometimes place this particle, without any necessity in the nature of the clause, in the third, fourth, or fifth place; but autem is never found in good writers at the beginning of a clause or sentence; cf. Quint. 1, 5, 39. See more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 558-588.

ăvĕo, ēre, v. a. [from Sanscr. av, to love, to wish; to satisfy one's self, to be content, to do or fare well], to wish, desire earnestly, to long for, crave (syn.: volo, cupio): avere nihil aliud est quam cupere, Paul. ex Fest. p. 14 Müll.: ab ludis animus atque aures avent Avide exspectantes nuntium, Enn. ap. Varr. L. L. 6, § 70 (Trag. v. 70 Vahl.).—Constr. with inf., acc., and absol.

With inf.:

te imitari aveo,

Lucr. 3, 6:

Illud in his quoque te rebus cognoscere avemus,

id. 2, 216:

res exponere,

id. 4, 778:

rationem reddere,

id. 3, 259:

discedere aventes,

id. 4, 1203:

Non est mihi tempus aventi Ponere signa novis praeceptis,

Hor. S. 2, 4, 1; 2, 6, 99:

propiusque accedere aventi figere pectora,

Ov. M. 2, 503:

valde aveo scire quid agas,

Cic. Att. 1, 15; 2, 18; id. Fin. 2, 14, 46; id. Off. 1, 4, 13; id. Div. 1, 6, 11:

Jam mens praetrepidans avet vagari,

Cat. 46, 7:

avet (ara) spargier agno,

Hor. C. 4, 11, 7:

ipsum L. Paulum omnium oculi conspicere urbem curru ingredientem avent,

Liv. 45, 39, 8; 33, 32, 8; Col. 3, 21, 6:

avebat animus antire statimque memorare exitus,

Tac. A. 4, 71; 12, 36.—

With acc.:

quia semper aves quod abest, praesentia temnis,

Lucr. 3, 957; so id. 3, 1082; 3, 1083:

parto, quod avebas,

Hor. S. 1, 1, 94:

aveo genus legationis ut, etc.,

Cic. Att. 15, 11 fin. (acc. to conj. of Gronov.; so B. and K.; v. Orell. ad h. l.); Sil. 9, 371.—

Absol.:

Et mora, quae fluvios passim refrenat aventes,

which restrains the eager river, Lucr. 6, 531, where Lachm. and Munro read euntīs:

Talem dira sibi scelerisque dolique ministram Quaerit avens,

Val. Fl. 2, 123; Aur. Vict. Caes. 3.—

Avens = libens, Laev. ap. Gell. 19, 7.— ăventer, adv., eagerly, earnestly (post - class.), Sid. Ep. 2, 2; v. Amm. 18, 5 and 19.

ăvĕo (or, acc. to Quint. 1, 6, 21, hă-vĕo; cf. Spald. ad l. l. and Schneid. Gr. 1, p. 185), ēre, v. n. [v. 1. aveo init. ], to be or fare well; except once in Mamert., used only in the imper. ave, aveto, avete, and inf. avere, as a form of salutation, both at meeting and separating, like salve and chaire (hence, Fest. p. 13 explains it by gaudeo).

In gen., Hail! God bless thee, farewell! adieu (prob. not used by Cic.): Caesar simulatque, Have, mihi dixit, statim exposuit, [p. 214] i. e. had saluted me, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 16, 4:

numquam dicis Ave, sed reddis etc.,

Mart. 3, 95, 1:

Ave! gratiā plena, Dominus tecum!

Vulg. Luc. 1, 28:

Jesus occurrit illis dicens Avete!

ib. Matt. 28, 9.—

In mock homage (eccl. Lat.): dixit Ave! Rabbi,

Vulg. Matt. 26, 49; 27, 29; ib. Marc. 15, 18; ib. Joan. 19, 3.—Haveto at the end of a letter, Cato ap. Sall. C. 35, 6; and Ave at the beginning, August. ap. Gell. 15, 7, 3:

Marcus avere jubet,

Mart. 3, 5, 10 al. —

Esp.

As a morning greeting (diff. from vale, a greeting at separating in the evening; cf. Suet. Galb. 4:

ut liberti servique mane salvere, vesperi valere sibi singuli dicerent): et matutinum portat ineptus ave,

Mart. 1, 56, 6; 1, 56, 109 fin.; 4, 79, 4; 7, 39, 2.—

As a farewell to the dead, = vale: Atque in perpetuom, frater, ave atque vale, *Cat. 101, 10;

and so frequently in inscriptions,

Inscr. Orell. 2663; 4732; 4734; 4735;

4742. But in Martial avere is distinguished, as a greeting to the living, from valere, a greeting to the dead: Jam satis est, Afer: non vis avere: vale!

Mart. 9, 7, 4. And thus the ambiguity of avere in the anecdote in Suet. Claud. 21 is to be explained: Emissurus (Claudius) Fucinum lacum naumachiam ante commisit. Sed cum proclamantibus naumachiariis, Ave ( farewell), Imperator, morituri te salutant: respondisset, Avete vos (i. e. as dying), neque post hanc vocem, quasi venia data (since they interpreted the exclamation as live!), quisquam dimicare vellet, etc.—

As a mere expression of goodwill (eccl. Lat.):

nec Ave ei dixeritis,

nor bid him God-speed, Vulg. 2 Joan. 10, 11.

.. cum is avere jubeat, qui jam fecit, ut averem, Mamert. Grat. Act. ad Julian.

bĭbo, bĭbi (post-class. part. fut. bĭbĭtūrus, Hier. Isa. 8, 25, 8; Vulg. Matt. 20, 22; id. Act. 23, 12; Cassiod. Hist. Eccl. 1, 1; part. perf. bĭbĭtus, a, um, Cael. Aur. Chron. 4, 3, 60; Capitol. Ver. 5, 3; Aem. Mac. c. de Porro; Plin. Val. 2, 18; inf. apocop. biber, Cato, Titin., and Fannii Annal. ap. Charis. p. 99), 3, v. a. [root bi; Gr. pi-, pinô, pepôka; whence Lat. poto, as if from po; Sanscr. pī; Slav. piti; Lith. pota], to drink (usually from thirst, a natural want; poto, to drink from passion, habit, etc.; but poto is occasionally used of water, etc., e. g. Plin. 11, 37, 68, § 179; cf.:

bibere naturae est, potare luxuriae,

Isid. Diff. 1. 74; and the partt. potus and potatus are regularly used instead of the partt. of bibo).

With acc.

Of the liquid drunk:

per aestatem boves aquam bonam et liquidam bibant semper curato,

Cato, R. R. 73:

jejunus heminam bibito,

id. ib. 126:

si voles vinum Choum bibere, licebit bibas,

id. ib. 48: eapse merum condidicit bibere;

foribus dat aquam quam bibant,

Plaut. Curc. 1, 3, 4:

vicit vinum quod bibi,

Ter. Eun. 4, 5, 1:

Darius in fugā cum aquam turbidam bibisset,

Cic. Tusc. 5, 34, 97:

patrono malo suadebat ut mulsum frigidum biberet,

id. de Or. 2, 70, 282:

viveret, nisi illud (i. e. venenum) bibisset,

Quint. 8, 5, 31:

bibo aquam,

id. 6, 3, 93:

cur apud te vinum aetate tuā vetustius bibitur?

Sen. Vit. Beat. 17, 2:

nisi Hy. mettia mella Falerno Ne biberis diluta,

Hor. S. 2, 2, 15:

et Veientani bibitur faex crassa rubelli,

Mart. 1, 103, 9:

lac bibere,

to suck, Ov. Am. 3, 10, 22; id. M. 9, 377; 9, 615.—Also nutricem bibere (i. e. lac de nutrice), App. M. 2, p. 115, 29.— Poet.;

Caecubam... Tu bibes uvam (i. e. vinum),

Hor. C. 1, 20, 10:

in usu radix tantum duabus drachmis bibenda (i. e. sucus radicis),

Plin. 25, 6, 30, § 67.—

Pocula or cyathos bibere.

Poet., = vinum (cf. pinein kratêras):

tristia cum multo pocula felle bibat,

Tib. 1, 5, 50:

ipse bibebam Sobria suppositā pocula victor aquā,

id. 1, 6, 28:

plura pocula = plus vini,

id. 1, 9, 59; so,

nomismata and aera,

id. 1, 26, 3.—

Of the number of cups drunk at a merry-making: vide quot cyathos bibimus: St. Tot quot digiti sunt tibi in manu, Plaut. Stich. 5, 4, 24.—Esp. of the custom of drinking names, i. e. as many cups as there are letters in a name proposed; the number is frequently expressed by fractional parts of the as (uncia = a cyathus;

quincunx = 5 cyathi, etc.): quincunces et sex cyathos bessemque bibamus, Gaius ut fiat, Julius, et Proculus,

Mart. 11, 36, 7:

crebros ergo licet bibas trientes,

id. 1, 106, 8:

diluti bibis unciam Falerni,

id. v. 3 (cf. with potare:

sextantes et deunces,

id. 12, 28).—Hence, nomen bibere, Julium, etc., bibere:

ut jugulem curas, nomen utrumque bibam,

Mart. 8, 57, 26:

Laevia sex cyathis, septem Justina bibatur, Quinque Lycas, Lyde quattuor, Ida tribus,

id. 1, 71, 1 sq.:

Astyanacta bibes,

id. 8, 6, 16.—

Fluvium, undam, pruinas bibere ( poet.).

= aquam ex flumine bibere:

priusquam Pabula gustassent Trojae Xanthumque bibissent,

Verg. A. 1, 473:

jam crassus torrens bibitur tamen,

Stat. Th. 4, 821:

puram bibis amnibus undam,

Claud. Laud. Herc. 74.—

Trop., to arrive at the region of the river:

non illum nostri possunt mutare labores, Nec si... Hebrumque bibamus Sithoniasque nives... subeamus (i. e. si Thraciam adeamus),

Verg. E. 10, 65:

ante... Aut Ararim Parthus bibet, aut Germania Tigrim Quam, etc.,

sooner will the Parthians come to Germany, or the Germans to the country of the Parthians, id. ib. 1, 63:

turbaque Phasiacam Graia bibistis aquam,

Ov. H. 12, 10.—Hence,

Qui flumen bibunt, = the inhabitants of the country through which the river passes:

qui Tiberim Fabarimque bibunt,

Verg. A. 7, 715:

qui profundum Danubium bibunt,

Hor. C. 4, 15, 21:

qui Nilum ex ipso protinus ore bibunt,

Mart. 7, 88, 6:

populosque bibentes Euphraten,

Luc. 8, 213:

qui te, Nile, bibit, Claud. Prob. et Olybr. 38.—So of an inland sea: caesamque bibens Maeotin Alanus,

Claud. in Rufin. 1, 812.—Of a single person:

extremum Tanaim si biberes, Lyce,

Hor. C. 3, 10, 1.—Similarly, montium pruinas bibere, of the rivers fed by a mountain range:

amniumque... quicunque Odrysias bibunt pruinas,

Mart. 10, 7, 2: fluvios qui... Alpinasque bibunt de more pruinas, Claud. Prob. et Olybr. 255.—

Bibere aquas, to be drowned:

neu bibat aequoreas naufragus hostis aquas,

Ov. H. 7, 62.— Transf., of ships, to founder, to be wrecked: o utinam... Argo funestas pressa bibisset aquas! Ov. Am. 2, 11, 6.—

Sanguinem or cruorem bibere.

Sanguinem, in a figurative sense, = sanguinem sitire:

cujus sanguinem (Antonium) non bibere censeatis? (sitire, animo bibere),

Cic. Phil. 11, 5, 10.—

Cruorem bibere, to draw blood, to kill:

hasta virgineum alte bibit acta cruorem,

Verg. A. 11, 803; Claud. in Rufin. 1, 78.—

Transf. to things other than liquids.

Of concrete things: dixit et ardentes avido bibit ore favillas, breathed in, drew in (of the sparks of a funeral pyre), Mart. 1, 42, 5:

vigilandae noctes et fuligo lucubrationum bibenda,

inhale, Quint. 11, 3, 23.—

Figuratively, of abstract things.

= cupideaudire, legere:

pugnas et exactos tyrannos... bibit aure vulgus,

eagerly listens to, Hor. C. 2, 13, 32:

incipe: suspensis auribus ista bibam,

Prop. 3, 4, 8: hinc ille justitiae haustus bibat, imbibe (by reading) the love of justice, Quint. 12, 2, 31: illa divino fruitur sermone parentis, maternosque bibit mores, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 231.—

To imbibe, be affected with:

infelix Dido, longumque bibebat amorem,

Verg. A. 1, 749:

totisque novum bibit ossibus ignem,

the fire of love, Stat. Achill. 1, 303.—

To draw out, exhaust: nudae illae artes omnem sucum ingenii bibunt, Quint. prooem. 24.—

To swallow, i. e. forget:

quamquam ego vinum bibo, mandata hau consuevi simul bibere una,

Plaut. Pers. 2, 1, 3. —

Transf., of inanim. subjects, to absorb liquids, draw, imbibe them:

id si feceris metreta oleum non bibet,

Cato, R. R. 100. —So trop.:

claudite jam rivos... sat prata biberunt,

Verg. E. 3, 111:

inriguumque bibant violaria fontem,

id. G. 4, 32:

quae (terra) bibit humorem,

absorbs moisture, id. ib. 2, 218:

amphora fumum bibere instituta,

Hor. C. 3, 8, 11:

mista bibunt molles lacrimis unguenta favillae,

Ov. F. 3, 561:

tunc bibit irriguus fertilis hortus aquas,

Tib. 2, 1, 44:

lanarum nigrae nullum colorem bibunt,

take no color, Plin. 8, 48, 73, § 193; so,

candorem (i. e. colorem candidum) bibere,

id. 31, 11, 47, § 123: arcus bibit (aquas) and nubes bibunt (aquas), the rainbow, the clouds draw water (according to a popular belief among the ancients):

cur bibit arcus aquas?

Prop. 3, 5 (4, 4), 32:

et bibit ingens Arcus,

Verg. G. 1, 380.—And, jestingly, of an old woman given to drink: ecce autem, bibit arcus;

hercle, credo, hodie pluet,

Plaut. Curc. 1, 2, 39 (44):

unde aures nubesque bibunt atque imbrifer arcus,

Stat. Th. 9, 405.—So with object understood:

bibite, festivae fores,

with reference to the wine spilled, Plaut. Curc. 1, 1, 88:

palma toto anno bibere amat, i. e. aquam,

Plin. 13, 4, 7, § 28.—

Absol. (the obj. acc. understood).

Sc. aquam:

nec sitis est exstincta priusquam vita bibendo (of those seized by the plague),

Ov. M. 7, 569.—

Of liquids in general:

numquam sitiens biberat,

Cic. Tusc. 5, 34, 97:

edendi mihi erit bibendique finis desideria naturae restinguere,

Sen. Vit. Beat. 20, 5:

ut nec bibant sine ambitione, nec edant,

id. ib. 12, 5:

conducit inter cibos bibere,

Plin. 23, 1, 23, § 41:

vino debemus homines quod soli animalium non sitientes bibimus,

id. 23, 1, 23, § 42.—

Esp. of wine:

es, bibe, animo obsequere mecum,

Plaut. Mil. 3, 1, 82:

quamquam illud est dulce, esse et bibere,

id. Trin. 2, 1, 37:

jam diu factum postquam bibimus: nimis diu sicci sumus,

id. Pers. 5, 2, 45; id. Poen. 4, 2, 13:

decet luxuriosum bibendo mori,

Quint. 8, 5, 23:

ut jejuni biberent,

Plin. 14, 28 med. — Pass. impers. bibitur, they drink, he drinks, people drink:

dies noctisque estur, bibitur,

Plaut. Most. 1, 3, 78:

ab tertiā horā bibebatur, ludebatur, vomebatur,

Cic. Phil. 2, 41, 104:

bibitur usque eo dum de solio ministretur,

id. Pis. 27, 67.—

With adverbs or adverbial phrases.

Of manner:

jucundius bibere,

Cic. Tusc. 5, 34, 97; id. Att. 13, 52, 1:

large,

Plin. 10, 34, 52, § 105:

fit invitatio ut Graeco more biberetur, i. e. propinando,

Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66.—

With num. adv. denoting the number of cups:

jam bis bibisse oportuit,

Plaut. Bacch. 4, 3, 122:

sic ago, semel bibo,

id. Rud. 3, 6, 46:

plus quam deciens, Sextiliane, bibis,

Mart. 1, 26, 10:

quare bis deciens, Sextiliane bibis?

id. 1, 11, 2.—

With abl. or prep. and abl.

Of the liquid, river, etc.:

de eo vino... bibito ante cenam,

Cato, R. R. 114: a fonte bibatur... [p. 236] an lacu, Mart. 9, 99, 9:

ab amne,

id. 12, 11:

ex aquā,

Prop. 2, 30, 32:

ex fonte,

id. 4, 4, 14.—

Of the vessel.

Abl.:

gemmā, i. e. poculo ex gemmā facto,

Verg. G. 2, 506:

caelato = e poculo caelato,

Juv. 12, 47:

conchā,

id. 6, 304:

fictilibus,

id. 10, 25:

testā,

Mart. 3, 82, 3:

vitro,

id. 1, 37, 2; 4, 85, 1:

ossibus humanorum capitum,

Plin. 7, 2, 2, § 12.—And bibere understood:

poscunt majoribus poculis, i. e. bibi,

Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66.—

With ex: ex solido auro, L. Varius ap. Macr. 6, 1:

e gemmā,

Prop. 3, 3, 26.—

With in:

hac licet in gemmā bibas,

Mart. 14, 120:

in Priami calathis,

id. 8, 6, 16:

in auro,

Sen. Thyest. 453:

in argento potorio,

Dig. 34, 12, 21:

in ossibus capitum,

Flor. 3, 4, 2.—

Particular phrases.

Bibe si bibis = bibe nunc, si omnino bibere vis, a formula urging to drink, Plaut. Stich. 5, 4, 33; 5, 4, 51 (cf.:

age, si quid agis,

id. ib. 5, 4, 35).—

Dare bibere, to give to drink, a Grecism, perh. only in the foll. passages: date illi biber, Titin ap. Charis. p. 99 P. (Com. Rel. v. 78 Rib.):

jubebat biber dari, Fann. Ann. ib: bibere da usque plenis cantharis,

Plaut. Pers. 5, 2, 40 (45):

quod jussi ei dari bibere,

Ter. And. 3, 2, 4; cf.:

ut Jovi bibere ministraret,

Cic. Tusc. 1, 26, 65:

ut bibere sibi juberet dari,

Liv. 40, 47, 5: cf.: dare with subj.:

tum vos date bibat tibicini,

Plaut. Stich. 5, 5, 16.—And with rel. and subj.:

nimium dabat quod biberem,

Plaut. Cist. 1, 1, 19:

dat aquam quam bibant,

id. Curc. 1, 3, 4.—

Prov.:

aut bibat aut abeat, taken from the Greek banquets, in which the chairman (arbiter bibendi,

Hor. C. 2, 7, 25) could demand unconditional submission to the drinking laws (ê pithi, ê apithi), Cic. Tusc. 5, 41, 118.

bĭbo, ōnis, m. [1. bibo], a tippler, drunkard, Firm. Math. 5, 4 fin. —

Esp., a kind of worm bred in wine, Afran. ap. Isid. Orig. 12, 8, 16 (Com. Rel. v. 406 Rib.; al. bibiones).

cautērĭum, ii, n., = kautêsion.

An instrument used for branding, a branding-iron, Veg. 1, 14, 3; 1, 1, 28;

in medicine,

a cautery, Plin. 25, 8, 39, § 80; 22, 23, 49, § 102; Scrib. Comp. 240.—

An instrument used in encaustic painting for burning in the wax, Dig. 33, 7, 17; Tert. adv. Herm. 1.

cī̆trus, i [prob. a mutilation of kedros, cedrus].

The citrus, an African tree (hence Atlantis silva, Luc. 10, 144, and Massyla robora, Stat. S. 3, 3, 94), whose very fragrant wood (v. citrum) was used in making household furniture, and was prized very highly, Plin. 13, 15, 29, § 91 sq.; 13, 16, 30, § 100; Varr R. R. 3, 2, 4; Luc. 9, 428; cf. citreus, I. and citrum.—

The citrontree (also called malus Medica, Persica, etc.), Citrus Medica, Linn., whose fruit and leaves were laid between the folds of clothing to preserve it from worms;

and also used as a counter-poison,

Plin. 12, 3, 7, § 14 sq.; cf. id. 13, 16, 31, § 103; Cloat. and Opp. ap. Macr. S. 2, 15; Pall. Mart. 10, 16; cf. Serv. ad Verg. G. 2, 126.

coccum, i, n., = kokkos (a berry, and specif.),

The berry that grows upon the scarlet oak (Quercus coccifera, Linn.; acc. to modern botany a kind of insect, cochineal kermes), with which scarlet was colored, Plin. 16, 8, 12, § 32; 9, 41, 65, § 140.—Also used in medicine, Plin. 24, 4, 4, § 8 al.—

Meton.

Scarlet color:

rubro cocco tingere,

Hor. S. 2, 6, 102; Mart. 5, 23, 5:

cocco fulgere,

id. 10, 76, 9:

sanguineum,

Verg. Cir. 31; Quint. 11, 1, 31.—

Scarlet garments, cloth, etc., Sil. 17, 396; Suet. Ner. 30. —

Coccum Gnidium, also called granum Gnidium, a grain of the shrub thymelaea cnestron, or cneoron, used in medicine, Plin. 13, 21, 35, § 114; 27, 9, 46, § 70; Cels. 5, 5; 5, 8; Scrib. Comp. 134.

cŏĭtus, a, um, Part., from coëo.

cŏĭtus, and another orthography coetus (only distinguished in signif. by use; v. infra), ūs (dat. coetu, Cat. 64, 385; 66, 37), m. [coëo].

In gen.

Abstr., a coming or meeting together, an assembling:

eos auspicio meo atque ductu primo coetu vicimus,

Plaut. Am. 2, 2, 25.— Hence,

Concr., an assemblage, crowd, company; in this signif. coetus alone is used:

quae (opiniones) in senatu, quae in omni coetu concilioque profitendae sint,

Cic. Fin. 2, 24, 77; 2, 4, 11; id. Rep. 6, 13, 13:

ad divinum animorum concilium coetumque proficisci,

id. Sen. 23, 84; id. de Or. 1, 8, 30; id. Verr. 2, 5, 72, § 186; Liv. 3, 38, 11; 27, 35, 3; Quint. 2, 15, 18; 2, 9, 2; 8, 4, 8; Cat. 46, 8; 64, 407; Verg. A. 5, 43; Ov. M. 3, 403; 11, 766; 15, 66:

in domum Pisonis,

Tac. A. 4, 41; id. H. 4, 45.—

Esp.

A uniting, joining together, combination; so in both forms.

Coetus, Lucr. 1, 1016; 1, 1047; 2, 919; 2, 1003;

5, 429: ceterum amnium coctus maritimis similes fluctus movet,

Curt. 9, 4, 9:

stellarum coetus et discessiones,

Gell. 14, 1, 14.—

Coitus:

ut recens coitus venae resolvatur,

Cels. 2, 10 fin.:

umoris,

id. 5, 18, 31:

sordium in auribus,

id. 6, 7, 7:

syllabarum,

Quint. 9, 4, 59:

vocum,

Gell. 1, 25, 16: osculi, Poët. ap. Gell. 19, 11, 4:

luna morata in coitu solis biduo (i. e. at new moon),

Plin. 2, 9, 6, § 44. —

Sexual intercourse, coition (not in Cic.);

in this signif. only coitus is used.— Of men,

Ov. M. 7, 709; Suet. Calig. 25; cf. Quint. 8, 6, 24; Gai Inst. 1, 64; 1, 87.—Of animals, Col. 6, 24, 3; 6, 23, 3 (Cod. Polit. coetus); Cels. 2, 1 fin. al.—

Transf., of plants:

palmarum,

Plin. 13, 4, 7, § 35.— Also of ingrafting, Plin. 17, 14, 24, § 103.

contrā, adv. and prep. [stem con, i. e. cum, through a comparative form conter; cf.: alter, uter, inter, praeter, etc.; in abl. fem. form like the locative adverbs ea, qua, etc.; cf.: ultra, intra, extra, citra], orig., in comparison with; hence, over against, fronting, in front, opposite, in opposition to, against, contrary to, opposed to, etc.

Adv. (referring to an opposed object often with the force of a preposition with ellipsis of a pronoun, = against it, against him, etc.).

Local.

Lit., of position in front of a person, place, or thing.

With verb of being or position expressed or understood.

Referring to living beings, opposite, in face of, face to face, facing, in front of, fronting, confronting (not in Cic., Caes., or Sall.):

feminam scelestam te, adstans contra, contuor,

Plaut. Pers. 2, 2, 26:

ut confidenter mihi contra adstitit,

id. Capt. 3, 5, 6; Lucr. 4, 223; 6, 929:

signum contra, quoad longissume oculi ferebant, animo finivit,

Liv. 1, 18, 8:

stat contra starique jubet,

Juv. 3, 290:

stat contra dicitque tibi tua pagina Fures!

Mart. 1, 55, 12:

ulmus erat contra,

in front of her, Ov. M. 14, 661:

templa vides contra,

in front (of us), id. ib. 7, 587.—Of position in front of the enemy:

contra conserta manu,

Plaut. Mil. 1, 1, 3: contra consistere, to make front against them, Caes. B. G. 2, 17.—

Referring to things and places, over against (it), opposite (to it), on the opposite side (mostly post-Aug.):

contra jacet Cancer patulam distentus in alvum,

Manil. 2, 253:

posita contra Hispania,

Tac. Agr. 11:

promuntorium quod contra procedit,

Plin. 4, 2, 3, § 6: relinquendae autem contra erunt vacuae tabellae, on the opposite side, i. e. of the leaf, Quint. 10, 3, 32: illo quaerente cur non decidant contra siti, the antipodes (cf. Cic. Ac. 2, 39, 123; v. II. A. 1. c. a), Plin. 2, 65, 65, § 161.—With the governing verb understood:

arguam hanc vidisse apud te contra conservum meum,

face to face, Plaut. Mil. 2, 2, 91:

jam omnia contra circaque hostium plena erant, Liv 5, 37, 8: eadem verba contra (i. e. ponuntur),

side by side, Quint. 9, 3, 36; Verg. A. 6, 23.—

With verbs of motion, so as to be opposite to an object or face to face with a person, variously rendered.

Referring to persons:

accede ad me atque adi contra,

come right up to me, Plaut. Rud. 1, 4, 23; id. Bacch. 3, 6, 6: hostes crebri cadunt; nostri contra ingruunt, advance to their front (in Plaut. hostility is not implied in contra), id. Am. 1, 1, 84: quis nos pater aut cognatu' volet contra tueri, face to face, eye to eye, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 12 Mull. (Trag. Rel. v. 444 Rib.); Att. ap. Macr. S. 6, 1, 55 (Trag. Rel. v. 538 ib.):

adspicedum contra me = contra adspice me,

Plaut. Most. 5, 1, 56 Lorenz ad lec.:

contra adspicere,

id. Mil. 2, 1, 45:

contra intueri,

Liv. 1, 16, 6; 9, 6, 8; Sen. Q. N. 1, 3, 6:

cum veniret contra Marcianus,

Quint. 6, 3, 95; Plin. 9, 46, 70, § 152.—

Of things:

hic ubi sol radiis... Adversa fulsit nimborum aspergine contra,

Lucr. 6, 525; Cels. 8, 8, 1:

quam (turrim) promoti contra validi asseres... perfregere,

Tac. H. 4, 30.—Reciprocally: oscula non pervenientia contra, not coming through (the wall) so as to meet, Ov. M. 4, 80.—

Transf. to equivalents of weight, value, and price; so,

In Plaut. only in the colloq. phrases auro contra, aurichalco contra, and contra auro (sc. posito); lit., for gold placed against; cf.:

aes contrarium, s. v. contrarius: (servus) non carus'st auro contra,

at his weight in gold, Plaut. Ep. 3, 3, 30: jam auro contra constat filius, id. Truc. 2, 6, 57 (Speng. aurichalco): auro contra cedo modestum amatorem! A me aurum accipe. Pa. Cedo mihi contra aurichalco quoi ego sano serviam, id. Curc. 1, 3, 45 sq.; id. Mil. 3, 1, 63; 4, 2, 85; id. Ps. 2, 3, 23.—

In post-Aug. prose (very rare):

at si aquae et ejus rei quam contra pensabis par pondus erit, nec pessum ibit, nec exstabit, etc.,

Sen. Q. N. 3, 25, 5.—

Of reciprocal actions, = vicissim, in turn, in return, back, on my, his, etc., part, likewise, counter-.

In gen.:

te ut deludam contra, lusorem meum,

Plaut. Am. 2, 2, 71:

quae me amat, quam ego contra amo,

id. Merc. 5. 2, 77; id. Cist. 1, 1, 96; id. Trin. 4, 2, 55; id. As. 2, 2, 110:

qui arguat se, eum contra vincat jurejurando suo,

make a victorious counter-charge, id. Mil. 2, 2, 37:

si laudabit haec Illius formam, tu hujus contra (i. e. lauda),

Ter. Eun. 3, 1, 54:

audi nunc contra jam,

listen in turn, id. Phorm. 4, 4, 18; id. Ad. 5, 4, 23:

at tu mihi contra nunc videre fortunatus, Phaedria, Cui, etc.,

you likewise seem fortunate to me, id. Phorm. 1, 3, 21:

Mettius Tullo gratulatur, contra Tullus Mettium benigne alloquitur,

Liv. 1, 28, 1:

contra ut me diligat illa,

Cat. 76. 23; Hor. S. 1, 3, 27 Orell. ad loc.—Hence, with ellipsis of inquit, = respondit:

cui latrans contra senex,

Phaedr. 5, 10, 7:

scietis, inquam, etc., contra Nigrinus: ad quem missi sunt? ego, etc.,

Plin. Ep. 7, 6, 4.—

Rarely with inquit, etc., expressed: at ille contra, renidens, Audi, inquit, discipule, etc.,

Gell. 15, 9, 9; cf.:

contra talia reddit,

Claud. B. Gild. 379.—

With dat. pers.:

consulo quem dolum doloso contra conservo parem,

Plaut. Mil. 2, 2, 45:

facere contra huic aegre,

Ter. Eun. 4, 1, 10:

hiscine contra insidiabere?

id. Hec. 1. 1, 13:

tibi contra gratiam Referre,

id. ib. 4, 2, 7.—

With item:

item a me contra factum est,

Plaut. Aul. prol. 20:

puellam senex Amat et item contra filius,

id. Cas. prol. 49; id. Pers. 5, 2, 36; id. Am. 1, 1, 67; Ter. Ad. 1, 1, 25.—

Combining a reciprocal with a local relation (A. 1. a. a, and b. a): contra carinantes verba, exchanging abusive words ( face to face), Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 181 Vahl.): tubae utrimque contra canunt;

Consonat terra,

Plaut. Am. 1, 1, 73; 1, 1, 86:

confer gradum Contra pariter,

id. Ps. 2, 4, 18; id. Truc. 1, 2, 28:

video amicam... Ubi contra adspexit me, etc.,

id. Mil. 2, 1, 45; Verg. E. 7, 8; cf. Lucr. 4, 243:

vesper adest, juvenes consurgite!... Cernitis, innuptae, juvenes? consurgite contra!

Cat. 62, 6.—

Implying also opposition: Pe. Conpellabo. Ph. Orationis aciem contra conferam, Plaut. Ep. 4, 1, 20:

si scias quod donum huic dono contra comparet,

what counter gift, Ter. Eun. 2, 3, 63: quod Scipio postulavit... ut, etc. Et quod contra collega postulavit ne, etc., Annal. Trib. Pleb. ap. Gell. 7 (6), 19, 5:

si vobis aequa et honesta postulatio videtur, ego contra brevem postulationem adfero,

Cic. Rosc. Am. 2, 7; Nep. Epam. 6, 1;

Auct. B. Alex. 24: illo licente contra liceri audeat nemo,

to bid in opposition, Caes. B. G. 1, 18; Liv. 4, 53, 6:

agedum pauca accipe contra,

Hor. S. 1, 4, 38.—So in battle:

Numidae... Romanorum ordines conturbare... neque contra feriundi copia erat,

Sall. J. 50, 4; and in law: et ab eo is qui adoptat vindicat... et illo contra non vindicante, etc., Gai Inst. 1, 134; 2, 24.—Esp. in replies:

oratio contra a Demosthene pro Ctesiphonte edita,

Cic. de Or. 3, 56, 213:

dicit accusator haec: primum, etc.... quid contra reus?

id. Clu. 30, 81; id. Fin. 5, 22, 63; Curt. 4, 1, 10; 7, 9, 1.

Of opposition, strife, etc., against; constr. absol., with dat., and ne, quominus or quin.

Of physical exertion.

Lit.:

concurrunt... aetheriae nubes contra pugnantibu' ventis,

struggling against each other, Lucr. 6. 98:

nec nos obniti contra... Sufficimus,

bear up, battle against, Verg. A. 5, 21; Ov. M. 9, 50; 2, 434:

at ille contra nititur,

resists, Plin. 2, 38, 38, § 103; 7, 20, 19, § 82:

pars remigum, tamquam imperitia... officia nautarum impediebant. Mox contra tendere,

rowed in an opposite direction, Tac. H. 4, 16.—

Trop.:

te rogo ne contrahas ac demittas animum, neque te obrui tamquam fluctu... sinas, contraque erigas ac resistas,

Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4:

et torrens judicem vel nitentem contra feret, cogatque ire qua rapiet,

Quint. 12, 10, 61.— With ne: vi contra niti, ne advorsus eum fiat, Cato ap. Gell. 7 (6), 3, 16.—With quominus, Lucr. 1, 780.—

Of mental exertion:

si tibi vera videntur, Dede manus, aut, si falsum est, accingere contra,

arm yourself against them, Lucr. 2, 1043; 2, 280. —With dat.:

siti contra... pugnandum,

Cels. 4, 2 fin. —

Of hostile opposition in gen.

Lit.:

quod animadversum est in eo qui contra omni ratione pugnarunt, non debeo reprehendere,

who made opposition in every way, Cic. Rosc. Am. 47, 137; id. Verr. 2, 2, 43, § 107:

contra etiam aliquid abs te profectum ex multis audivi,

something inimical, id. Fam. 5, 5, 2.—

Trop.:

aut alio quovis (sc. colore) qui contra pugnet et obstet,

Lucr. 2, 794; 2, 868.—

Of warfare.

Lit.:

ut eos adversarios existimemus qui arma contra ferant,

Cic. Off. 1, 25, 87; 1, 12, 37; Vell. 2, 28, 4; cf.:

quid quod exercitum contra duxit?

Auct. Her. 4, 16, 23:

ut si qua ex parte obviam contra veniretur, acie instructa depugnarent,

if they should be attacked by an open charge, Caes. B. G. 7, 28:

issentque confestim ad urbem ni venire contra exercitum... audissent,

Liv. 7, 39, 17:

cum Romanae legiones contra direxerint,

would oppose their march, Tac. H. 4, 58; id. A. 6, 44.—With dat.:

et huic contra itum ad amnem Erinden,

Tac. A. 11, 10.—

Trop.:

quod ubi viderunt corvi, contra auxiliantur, velut adversus communem hostem,

Plin. 10, 74, 95, § 205.—

Of legal contests.

With verbs of saying; v. 9. a.—

Venire contra, of any legal act with the intention to hurt the adversary:

quid? si omnium mortalium Sthenio nemo inimicior quam hic C. Claudius... fuit? si de litteris corruptis contra venit, etc.?

if he made a charge of forgery against him? Cic. Verr. 2, 2, 43, § 107; cf. II. B. c. b.—

On the part of the adversary:

inveniendum contra est, quo distet haec causa a ceteris,

Quint. 5, 10, 114; 9, 2, 35; 12, 8, 10.—

Of judgments against the parties or against opinions:

ne spoliaret fama probatum hominem si contra judicasset,

given an adverse decision, Cic. Off. 3, 19, 77; cf. Val. Max. 7, 2, 4; Cic. Caecin. 24, 69.—

Of literary opposition.

Mostly with verbs of saying; v. 9. a. g.—

With other verbs:

astrologorum artem contra convincere tendit,

Lucr. 5, 728:

contra nunc illud pone, etc.,

Sen. Ben. 7, 14, 6:

habeat (liber meus) etiam quosdam qui contra sentiant et adversentur,

some dissentients and opponents, Quint. 3, 1, 5; 2, 17, 40; 3, 8, 69.—

Of public and political opposition.

With verbs of saying; v. 9. a. d.—

With petere, to be a candidate for office in opposition to another:

nihil enim supererat de quo certarent, nihil quod contra peterent,

no office was left for which to canvass against each other, Cic. Agr. 2, 33, 91:

honores contra petere,

Quint. 6, 1, 17.—With ire, with dat., of an opposing vote in the senate (cf.:

pedibus ire): sententia Cassii ut nemo unus contra ire ausus est, ita dissonae voces respondebant,

Tac. A. 14, 45.—

Of violation of law, contracts, etc.: contra facere, or contra committere, to violate, transgress a law, etc.: leges esse non ex ejus qui contra commiserit utilitate, spectari oportere, not in the interest of the transgressor, Cic. Inv. 2, 48, 153:

si quis sub hoc pacto vendiderit ancillam ne prostitueretur, et si contra factum esset,

and if the contract was violated, Dig. 18, 1, 56.—

With verbs of saying, etc., contra dicere; less freq. disputare, disserere, pugnare, in the sense of dicere, and contra scribere (often contradico, in one word, in post-Aug. writers; esp. with dat.).

Contra dicere, to speak as counsel of the adversary, to plead his cause, in legal proceedings:

cum contra dicturus Hortensius esset,

would speak on the other side, Cic. Quint. 24, 77:

hoc... contra dicente Cotta judicatum est,

id. Caecin. 33, 97:

dixisse ut contra nemo videretur,

id. Brut. 53, 198: ut contra Crassus... exorsus est, began on the other side, id. ib. § 197.—Hence: qui contra dicit, the adversary or counsel of the adversary:

contra autem qui dicet, similitudinem infirmare debebit,

Cic. Inv. 2, 50, 151; id. Part. Or. 21, 108.—In the same sense: agens contra: si nos... impares agentium contra ingeniis dixerimus, that we are unequal to the talents of our adversary's counsel, [p. 453] Quint. 4, 1, 8.—

To make charges against (rare):

si qui contra vellet dicere, usurum esse eum suo testimonio,

Cic. Clu. 48, 134:

qua ratione nemo neque tum item fecerit, neque nunc contra dicat,

id. Quint. 29, 88; so,

contra disputare, of objections to or against a witness: nihil contra disputabo priusquam dixerit,

id. Fl. 21, 51.—

In gen., to speak on the other side of a question:

fiebat autem ita, ut cum is qui audire vellet dixisset quid sibi videretur, tum ego contra dicerem,

Cic. Tusc. 1, 4, 8; id. Fin. 2, 1, 2; so,

contra disputare and contra scribere,

id. Or. 1, 19, 85; Vitr. 3, 1, 6; Quint. 2, 17, 13; Dig. 9, 2, 21, § 1.—Hence: qui contra dicunt or disputant, the opponents:

nec qui contra dicunt causam difficilem repellunt,

Cic. Fin. 3, 1, 2:

ad coarguendos qui contra disputant,

to refule his opponents, Quint. 2, 15, 26.—

To oppose or object to a proposition, motion, or petition:

quam palam principes dixerunt contra!

protested against it, Cic. Verr. 2, 5, 16, § 41; Caes. B. C. 1, 32; Cic. Clu. 47, 130.—With pugnare:

cum decerneretur frequenti senatu, contra pugnante Pisone, etc.,

Cic. Att. 1, 14, 5:

filius ejus incolumitatem optat: contradicit pater,

the father objects, Quint. 9, 2, 85; 9, 2, 83; Plin. ap. Gell. 9, 16, 5; Cic. Dom. 33, 87:

contradicente nullo,

Suet. Caes. 20; Dig. 3, 3, 15.—

To reply:

contradixit edicto,

answered by an edict, Suet. Aug. 56. —

Abl. absol. impers.:

explorandum videtur an etiam contradicto aliquando judicio consuetudo firmata sit,

whether the custom has been confirmed by judgment upon a judicial contest, Dig. 1, 3, 34.—

With acc. neutr. pron., to object, to make or raise an objection, to reply; esp. in legal proceedings:

ego enim, te disputante, quid contra dicerem meditabar,

Cic. N. D. 3, 1, 1:

ut contra si quid dicere velit non audiatur,

id. Fin. 5, 10, 27:

aiebat illum primo sane diu multa contra (i. e. dixisse), ad extremum autem, etc.,

id. Att. 2, 22, 2.— Hence: quod contra dicitur, or quae contra dicuntur, the objections:

ut et id quod intenderemus confirmare, et id quod contra diceretur refellere (possemus),

refute the objections, Cic. de Or. 1, 20, 90:

quia neque reprehendi quae contra dicuntur possunt, etc.,

id. ib. 2, 81, 331; id. Inv. 2, 44, 127; Quint. 1, 2, 17.—In the same sense, as subst.: contrā dicta, orum, n. plur.:

seu proposita confirmamus, sive contra dicta dissolvimus,

or refute the objections, Quint. 4, prooem. 6.—With acc. and inf.:

dicitur contra, nullum esse testamentum,

the objection is made that there is no testament, Cic. Agr. 2, 6, 42.—

With dat., written in one word (post-Aug.).

To oppose a person by speaking against his views:

solitum se etiam Thraseae contradicere,

to oppose even Thrasea, Tac. H. 2, 91:

tibi,

Suet. Aug. 54:

Curioni...,

id. Rhet. 1. —Hence of answers and replies in law: quid si filium testatoris heres ejus prohibuit? Huic contradici potest: ergo pietatis, etc., he may be answered by this plea, etc., Dig. 11, 7, 14, § 13.—And of advisory answers opposed to one's legal views:

volenti mihi ream adulterii postulare eam, etc., contradictum est,

my views were disapproved, rejected, Dig. 48, 5, 11, § 10.—

To oppose an opinion, with dat. of the thing:

cum plures tantum sententiis aliorum contradicerent,

opposed the opinions, Tac. H. 1, 39.—

To object to a motion or petition, with dat. of the petitioner:

patrem qui damnavit optat ne is torqueatur: pater ei contradicit,

the father objects, Quint. 9, 2, 81:

cum ambienti ut legibus solveretur multi contradicerent,

Suet. Caes. 18; Dig. 40, 5, 14; 40, 12, 33.—

With dat. of the petition:

preces erant, sed quibus contradici non posset,

which could not be denied, Tac. H. 4, 46 fin.; Dig. 3, 1, 1, § 2.—

To contest the validity of a law (rare):

quibus (legibus) contradici potest,

Quint. 7, 7, 4.—

To contradict an assertion (very rare):

pro certis autem habemus... cuicunque adversarius non contradicit,

Quint. 5, 10, 13.—

With quin, to object:

praetor Samnitibus respondit... nec contra dici quin amicitia de integro reconcilietur,

there was no objection to a reconciliation, Liv. 8, 2, 2.

To one's disadvantage; mostly predic. with esse, unfavorable, adverse, damaging (post-Aug.;

but cf. II. B. 2.): ut eum qui responsurus est vel tacere, vel etiam invitum id quod sit contra cogat fateri,

Quint. 7, 3, 14:

cum verba (legis) contra sint,

id. 7, 1, 49:

sed experimentum contra fuit,

unsuccessful, Tac. H. 2, 97 fin.:

ubi fortuna contra fuit,

id. ib. 3, 18:

si fortuna contra daret,

should be unfavorable, id. ib. 1, 65 fin.; id. A. 15, 13.

Of logical opposition, with negative force.

Of a direct contrast.

Predicatively, with esse, fieri, etc., the contrary, the opposite:

quod fieri totum contra manifesta docet res,

but experience teaches that just the contrary is true, Lucr. 3, 686; 4, 1088:

in stultitia contra est,

with fools the reverse is true, Cic. Clu. 31, 84:

in hac quidem re vereor ne etiam contra (i. e. sit),

id. Att. 12, 46; id. Off. 1, 15, 49:

quod contra est,

Sall. J. 85, 21:

quis non credat, etc.? Contra autem est,

Sen. Q. N. 3, 25, 12; id. Ep. 7, 3; Dig. 37, 4, 4:

contra fore si, etc.,

ib. 34, 2, 39, § 2:

immo forsitan et contra (i. e. erit),

ib. 41, 3, 49:

ego contra puto (i. e. esse),

Plin. Ep. 1, 20, 7; Lampr. Alex. Sev. 25.—

With evenire, accidere, sentire, scribere, habere, etc.:

utrumque contra accidit: istic enim bellum est exortum, hic pax consecuta,

of both the contrary has happened, Cic. Fam. 12, 18, 2; so Dig. 38, 2, 51:

id ego contra puto (sc.: faciendum esse),

id. Att. 10, 8, 2:

contra evenit in iis morbis,

Sen. Ep. 52, 7; Plin. 2, 65, 65, § 163:

ego contra sentio,

Sen. Clem. 1, 15, 5; Sedig. ap. Gell. 15, 24, 4; Dig. 40, 2, 25:

Proculus contra (sc. sentit),

ib. 35, 2, 1, § 14; 33, 7, 25:

licet Celsus contra scribat,

ib. 9, 2, 21, § 1: contra probatur, Gai Inst. 2, 78; Dig. 33, 7, 12, § 34.—Very rarely referring to a term in the same clause:

cujus disparem mitioremque naturam contra interpretabatur,

interpreted in an opposite sense, misinterpreted, misunderstood, Tac. H. 4, 86 fin. —

Referring to a word or phrase in the same predicate.

To an adverb, in an opposite manner, otherwise, differently, not, etc.:

nam ad summam totius rei pertinet, caute an contra demonstrata res sit,

Cic. de Or. 2, 81, 330: quod viriliter animoque fit, id, etc.;

quod contra, id turpe,

id. Off. 1, 27, 94:

sit sapienter usus aut contra,

Quint. 2, 5, 15:

lactuca locis apricis optume autumno ponitur, mediterraneis aut frigidis contra ( = pessime),

Col. 11, 3, 25.—

To a predicative adjective, not, the opposite, the reverse, etc.:

ut aliae (res) probabiles videantur aliae contra,

improbable, Cic. Ac. 2, 32, 103; id. Off. 2, 2, 7:

quid est quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare,

id. ib. 2, 2, 8; id. Or. 2, 31, 135; Quint. 4, 2, 52.—

To a verbal predicate:

an frater fratri exsistat heres, an contra ( = annon),

Dig. 34, 5, 19.—

To a subject infinitive:

laudare testem vel contra pertinet ad momentum judiciorum,

praising or censuring a witness, Quint. 3, 7, 2.—

To a clause, translated by not or by a repetition of the clause with a negative:

quae secundum naturam essent, ea sumenda et quadam aestimatione dignanda docebat, contraque contraria,

those that were not, not, Cic. Ac. 1, 10, 36: quod cuidam aut sapiens videor quod una non jerim, aut felix fuisse;

mihi contra,

id. Att. 9, 12, 4: an credibile est, incestum cum filia commissum? Et contra, veneficum in noverca, adulterum in luxurioso? and incredible, etc., Quint. 5, 10, 19; so Dig. 9, 1, 2, § 1.—

To an attributive genitive:

Marius cognoscere quid boni utrisque or contra esset (i. e. mali),

Sall. J. 88, 2:

verum de origine laudis contraque perspiciemus suo tempore (i. e. vituperationis),

Quint. 2, 4, 21:

alii a propositione accusatoris contraque loci oriuntur,

the accuser and the accused, id. 7, 2, 31;

so in several titles of the Digests, as Depositi vel contra, = actio depositi, vel contraria actio depositarii,

Dig. 16, 3 tit.; so ib. 16, 17, 1; 16, 13, 6; 16, 13, 7.—

Reversing the relation of terms in the preceding sentence, the reverse, conversely, vice versa, etc.

With its own predicate: saepe... corpus aegret, Cum tamen ex alia laetamur parte latenti;

Et retro fit uti contra sit saepe vicissim, Cum miser ex animo laetatur corpore toto,

Lucr. 3, 108: illa altera argumentatio, quasi retro et contra, prius sumit, etc., ( proceeding), so to speak, backward and in inverted order, Cic. Part. Or. 13, 46: neque illud ignoro, etc.; sed non idem accidit contra, but the converse is not true, Quint. 8, 6, 3; Gell. 4, 2, 5: ut vocabula verbis, verba rursus adverbiis, nomina appositis et pronominibus essent priora. Nam fit contra quoque frequenter non indecore. for often, not inelegantly, the order is reversed, Quint. 9, 4, 24:

quae etiam contra valent,

i. e. if the terms are reversed, id. 3, 7, 25; 9, 2, 49; 8, 6, 25; 9, 4, 72.—

Belonging to the same predicate:

ut quidque erit dicendum ita dicet, nec satura jejune, nec grandia minute, nec item contra,

Cic. Or. 36, 123:

cum emtor venditori, vel contra, heres exstitit,

Dig. 35, 2, 48:

in quibus patrium pro possessivo dicitur, vel contra,

Quint. 1, 5, 45; 5, 10, 71:

junguntur autem aut ex nostro et peregrino, ut biclinium, aut contra, ut epitogium et Anticato,

id. 1, 5, 68:

ut capras in montosis potius locis quam in herbidis (pascar), equas contra,

but with mares the reverse is the case, Varr. R. R. 2, 1, 16:

itaque ille dicere melius quam praecipere, nos contra fortasse possumus,

Cic. Or. 42, 143:

qua collegi solent ex his quae faciunt ea quae faciuntur, aut contra,

or vice versa, Quint. 5, 10, 80; Dig. 14, 1, 1, § 12; 48, 5, 23, § 4.

In logical antithesis of clauses with a merely rhet. force, on the contrary, on the other hand, vice versa; sometimes almost = sed or autem (freq.).

In independent clauses.

Opposing persons or parties: fortunam insanam esse... perhibent philosophi... Sunt autem alii philosophi qui contra Fortunam negant ullam exstare, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36 (Trag. Rel. v. 372 Rib.); Caecil. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 68; Varr. R. R. 1, 8, 1:

ego etiam quae tu sine Verre commisisti Verri crimini daturus sum... Tu, contra, ne quae ille quidem fecit, obicies,

Cic. Div. in Caecil. 11, 35:

ego contra ostendo, non modo nihil fecisse Sex. Roscium, sed, etc.,

id. Rosc. Am. 29, 79; id. Phil. 8, 3, 8; id. Off. 1, 30, 108; id. Fin. 5, 22, 62:

in Italia bellum gerimus, in sede ac solo nostro... Hannibal contra in aliena, in hostili est terra,

Liv. 22, 39, 13; 21, 50, 2; 3, 15, 2; 6, 7, 4; 9, 35, 4 et saep.; Nep. Alcib. 8, 1; Vell. 2, 31, 4; Sen. Ep. 9, 14; id. Ira, 2, 33, 6; Plin. 35, 10, 37, § 113; Tac. H. 3, 84; 3, 57; Suet. Tib. 2; id. Vit. 2; Just. 2, 1, 10; 8, 4, 11:

contra mercator, navim jactantibus austris Militia est potior?

Hor. S. 1, 1, 6; 1, 2, 30; 1, 3, 27; Prop. 2, 1, 45; 2, 23, 13 (3, 17, 3); Sen. Hippol. 214;

so with versa vice: barbarae gentes (Alexandrum) non ut hostem, sed ut parentem luxerunt... Contra Macedones versa vice non ut civem, sed ut hostem amissum gaudebant,

Just. 13, 1, 7.—

Introducing a secondary or parallel opposition of thought: in loco umidiore far potius serunt quam triticum;

contra in aridiore hordeum potius quam far,

Varr. R. R. 1, 9, 4; 1, 1, 47: si nihil esset quod inane vocaret, Omne foret solidum;

nisi contra corpora certe Essent, etc., Omne quod est spatium vacuum constaret inane,

Lucr. 1, 521; 4, 348; cf.:

justa omnia decora sunt, injusta contra, ut turpia, sic indecora,

Cic. Off. 1, 27, 94; id. N. D. 2, 15, 41; id. de Or. 3, 33, 136; id. Quint. 30, 93: id. Off. 3, 21, 84; id. Leg. 2, 1, 2: facilem esse rem... si modo unum omnes sentiant; contra in dissensione nullam se salutem perspicere, Caes. B. G, 5, 31; Liv. 25, 30, 3; Sen. Ben. 1, 5, 2; Plin. 12, 19, 42, § 92; 11, 14, 14, § 35; Suet. Caes. 73; Gell. 1, 4, 5:

si male rem gerere insani est, contra bene, sani,

Hor. S. 2, 3, 74.—

In opposition to a dependent clause:

ut hi miseri, sic contra illi beati quos, etc.,

Cic. Tusc. 5, 6, 16; so id. de Or. 1, 45, 198; Quint. 9, 3, 39:

cui ego rei tantum abest ut impedimento sim, ut contra te M. Manli adhorter, etc.,

Liv. 6, 15, 5; 6, 31, 4:

cum virtus adeo neminem spe ac pollicitatione corrumpat, ut contra in se inpendere jubeat, ac, etc.,

Sen. Ben. 4, 1, 2: aut igitur negemus quidquam ratione confici, cum contra nihil sine ratione recte fieri possit, aut, etc., whereas on the contrary, etc., Cic. Tusc. 4, 38, 84; cf.:

at contra,

Lucr. 2, 392.—

With co-ordinate conjunctions.

Copulative, et contra or contraque (never with ac or atque); also nec contra (rare), and on the other hand.

With reference to a reason or conclusion, after nam, enim, cum, or itaque: nam et ratione uti... omnique in re quid sit veri videre et tueri decet, contraque falli [p. 454]... tam dedecet quam, etc., Cic. Off. 1, 27, 94:

malus est enim custos... metus, contraque benevolentia fidelis,

id. ib. 2, 7, 23:

cum reficiat animos varietas ipsa, contraque sit aliquanto difficilius in labore uno perseverare,

Quint. 1, 12, 4; 3, 8, 32; 8, 6, 20:

itaque in probris maxime in promptu est, si quid tale dici potest, etc. Contraque in laudibus, etc.,

Cic. Off. 1, 18, 61; cf. Suet. Calig. 51; so with nec:

nam nec comoedia cothurnis assurgit, nec contra tragoedia socculo ingreditur,

Quint. 10, 2, 22.—

With contrasted examples or illustrations, often after ut or sic:

audivi ex majoribus natu, hoc idem fuisse in P. Scipione Nasica, contraque patrem ejus... nullam comitatem habuisse sermonis,

Cic. Off. 1, 30, 109:

ut suspitionibus credi oportere, et contra suspitionibus credi non oportere,

id. Inv. 2, 15, 48; Quint. 8, 4, 1; 5, 10, 48; 9, 3, 7; 9, 4, 52; 11, 1, 14; Sen. Ep. 82, 14; Dig. 17, 1, 22, § 4.—

With contrasted actions, assumptions, etc.:

atque utinam qui ubique sunt propugnatores hujus imperii possent in hanc civitatem venire, et contra oppugnatores rei publicae de civitate exterminari!

Cic. Balb. 22, 51:

domo pignori data, et area ejus tenebitur... et contra jus soli sequitur aedificium,

Dig. 13, 7, 21:

equo et asina genitos mares, hinnos antiqui vocabant: contraque mulos quos asini et equae generassent,

Plin. 8, 44, 69, § 17: ceterum potest ex lege quidem esse judicium, sed legitimum non esse, et contra ex lege non esse, sed legitimum esse, Gai Inst. 4, 109; Plin. 2, 65, 65, § 161; 35, 15, 5, § 183.—

After a negative clause, affirming the opposite idea, et contra or contraque, but on the contrary:

in quo (consulatu) ego imperavi nihil, et contra patribus conscriptis et bonis omnibus parui,

Cic. Sull. 7, 21:

nunc vero cum ne pulsus quidem ita sim ut superare non possim, contraque a populo Romano semper sim defensus, etc.,

id. Dom. 33, 88; id. Fin. 2, 17, 55; id. Marcell. 6, 20; so,

et contra,

Suet. Tit. 7.—

With adversative conjunctions, at contra, sed contra, contra autem, contra vero (not verum contra, nor contra tamen).

At contra (freq.), merely a strengthened contra (v. 1. supra): huc accedit uti mellis lactisque liquores Jucundo sensu linguae tractentur in ore;

At contra taetri absinthi natura... foedo pertorqueat ora sapore,

Lucr. 2, 400:

cogunt,

id. 2, 74; 1, 366; 2, 235 et saep.: nos qui domi sumus, tibi beati videmur;

at contra nobis tu quidem... prae nobis beatus,

Cic. Fam. 4, 4, 2; id. Tusc. 1, 3, 5; id. Rosc. Am. 45, 131; id. Verr. 2, 5, 26, § 66; Sall. J. 36, 2; 4, 7; 15, 3; id. C. 12, 5:

ideo siccas aiunt Aethiopiae solitudines... At contra constat Germaniam abundare rivis,

Sen. Q. N. 3, 6, 2; 1, 3, 1; id. Ep. 100, 7; Plin. 7, 53, 54, § 186; Suet. Galb. 15; Tac. A. 4, 28.—

Sed contra, after a negative sentence (class.):

non quo acui ingenia adulescentium nollem, sed contra ingenia obtundi nolui,

Cic. de Or. 3, 24, 93; id. Att. 9, 15, 3; id. Ac. 1, 10, 35; id. Fl. 11, 26:

arma populi Romani non liberis servitutem, sed contra servientibus libertatem adferre,

Liv. 45, 18, 1:

tu ne cede malis, sed contra audentior ito,

Verg. A. 6, 95; Plin. Ep. 1, 10, 12.—PostAug. also without a preceding negation:

obiisse nostro Laium scelere autumant superi inferique: sed animus contra innocens... negat,

Sen. Oedip. 765; Symm. Ep. 6, 81.—

Contra autem (rare;

in Cic. only where different subjects have contrasted predicates in dependent clauses): quia pacis est insigne toga, contra autem arma tumultus atque belli,

Cic. Pis. 30, 73.—In later writers = contra alone:

sub septemtrione aedificia... conversa ad calidas partes oportere fieri videntur. Contra autem sub impetu solis meridiani regionibus conversa ad septemtrionem... sunt facienda,

Vitr. 6, 1, 2; Gell. 14, 2, 19; Dig. 7, 1, 25, § 3; 34, 3, 25.—

Contra vero (very rare;

not in Cic.), used for contra: contra vero quercus infinitam habet aeternitatem,

Vitr. 2, 9, 8; 6, 1, 3; Cels. 3, 6 fin. —

Atqui contra, App. Mag. p. 287, 24.—

With disjunctive conjunctions, aut contra, vel contra, seu contra, or on the contrary, or conversely (always without change of subject).

Aut contra:

num aut scriptum neget, aut contra factum infitietur?

Cic. Part. Or. 38, 133: quae (mens) aut languescit... aut contra tumescit, etc., Quint. 1, 2, 18:

si imbres defuere, aut contra abundavere,

Plin. 17, 24, 37, § 228.—

Vel contra:

hinc enim quaestiones oriuntur: Injuriam fecisti, sed quia magistratus, majestatis actio est? Vel contra: Licuit... quia magistratus?

Quint. 5, 10, 40; 9, 4, 96; Suet. Galb. 3; Dig. 35, 2, 56, § 4; 8, 4, 6.—

Seu contra:

seu tristis veniam, seu contra laetus amicis,

Prop. 1, 11, 25.—

With causal conjunctions, nam contra (very rare;

never contra enim): falso queritur de natura sua genus humanum quod, etc. Nam contra, reputando, neque majus aliud, neque praestabilius invenies,

Sall. J. 1, 1; Quint. 1, 1, 1; 9, 2, 23. —

In late Lat., e contra (also one word, ēcontrā) = contra,

In the meaning, the contrary (D. 1.):

aliis vero econtra videtur,

Hier. Ep. 12.—

Et econtra = et contra (E. 3. a.):

honestiorum provectu et econtra suppliciis,

Aur. Vict. Caes. 39, 45.—For quod contra, v. II. E. 1. c.—

With emphatic particles.

Quin contra, nay on the contrary, opposing an affirmative sentence to a preceding negative statement (quin etiam amplifies without opposition; sed contra opposes without amplification; quin contra both opposes and amplifies);

not before Livy: num qui enim socordius rempublicam administrari post Calvi tribunatum... quam? etc. Quin contra patricios aliquot damnatos... neminem plebeium,

Liv. 6, 37, 8; 31, 31, 9; 35, 26, 10; 37, 15, 3.—

Immo contra (post-Aug.).

= no, on the contrary, refuting opinions, after questions and in the form of a dialogue:

existimas nunc me detrahere tibi multas voluptates?... Immo contra, nolo tibi umquam deesse laetitiam,

Sen. Ep. 23, 3; Dig. 33, 7, 5; 33, 7, 29.—

= sed contra, but on the contrary:

proinde ne submiseris te, immo contra fige stabilem gradum,

Sen. Cons. Marc. 5, 6; id. Cons. Polyb. 15, 2; cf. prep.:

immo contra ea,

Liv. 41, 24, 8; cf. II. E. 1. b. infra.—

Item contra = an emphatic et contra (very rare):

quoniam... beate vivere alii in alio, vos in voluptate ponitis, item contra miseriam in dolore, etc.,

Cic. Fin. 2, 27, 86; cf. I. A. 3. g supra.

With a comparative clause introduced by ac, atque, or quam, representing a logical or moral opposition (contra atque debuit = non ita ut debuit; cf. Cic. Or. 3, 19, 70); cf. prep., II. C. 3. g, and II. E. 2. infra.

Of logical opposition, contrary to, different from, otherwise than; in the best prose only with atque or ac.

With atque:

item, contra atque apud nos, fieri ad Elephantinem ut neque ficus neque vites amittant folia,

Varr. R. R. 1, 7, 6:

simulacrum Jovis, contra atque ante fuerat, ad orientem convertere,

Cic. Cat. 3, 8, 20; id. Sull. 24, 69:

judicium suscepturos contra atque omnis Italia populusque Romanus judicavisset,

Caes. B. C. 3, 12; id. B. G. 4, 13; Plin. 12, 19, 43, § 95.—

With ac:

itaque contra est ac dicitis,

Cic. Fin. 4, 15, 41:

vides, omnia fere contra ac dicta sint evenisse,

id. Div. 2, 24, 53; so id. Verr. 2, 4, 6, § 11; id. Or. 40, 137:

cum contra ac Deiotarus sensit victoria belli judicaret,

id. Phil. 11, 13, 34:

Petreius ubi videt, Catilinam, contra ac ratus erat, magna vi tendere, etc.,

Sall. C. 60, 5.—

With ac and atque:

si denique aliquid non contra ac liceret factum diceretur, sed contra atque oporteret,

Cic. Balb. 3, 7.—

With quam (post-Aug.):

cui contra quam proposuerat aliqua cesserunt,

Sen. Ira, 3, 6, 5; Plin. 10, 53, 74, § 149; 11, 21, 24, § 72; Gell. 6 (7), 8, 6:

contra quam licet,

id. 1, 3, 19; Sil. 15, 107.—

Of moral opposition of acts contrary to rules and principles (cf. II. 3. g infra); so always with quam:

mater Aviti, generi sui, contra quam fas erat, amore capta,

contrary to the divine law, Cic. Clu. 5, 12:

ut senatus, contra quam ipse censuisset, ad vestitum rediret,

contrary to its own resolution, id. Pis. 8, 18:

contra quam ista causa postulasset,

id. Caecin. 24, 67:

contra quam sanctum legibus est,

Liv. 30, 19, 9; Cic. Leg. 2, 5, 11; id. Q. Fr. 1, 1, 1, § 2; id. Dom. 46, 122:

contraque faciunt quam polliceri videntur,

Auct. Her. 4, 3, 6; Cic. de Or. 2, 20, 86.

Prep. with acc., before, against, facing, towards, opposite to, contrary to (acc. to many scholars not ante-class.; cf. Hand, Turs. II. p. 108; but found Plaut. Ps. 1, 2, 24 Fleck., a line omitted by Lorenz as a gloss; id. Pers. 1, 1, 13 Ritschl; Att. ap. Non. p. 469, 15, or Trag. Rel. v. 476 Rib.; cf. also Plaut. Poen. 5, 6, 18; Cato, R. R. 18, 1, and v. I. A. 1. a. b, and I. A. 1. b. a supra).

Local uses.

Opposite, over against, facing.

Of countries and places (mostly of those separated by water;

adversus and e regione mostly of places opposite by land): insulae natura triquetra, cujus unum latus est contra Galliam,

Caes. B. G. 5, 13; 3, 9; 4, 20:

ad insulam quae est contra Massiliam,

id. B. C. 1, 56; 3, 23:

Rhodios, pacatis contra insulam suam terris, etc.,

Liv. 37, 15, 7; 3, 26, 8:

Carthago Italiam contra,

Verg. A. 1, 13; 5, 124; Ov. M. 14, 17:

insulae quae contra Tauri promuntorium inopportune navigantibus objacent, Chelidoniae nominantur,

Mel. 2, 7; Plin. 3, 26, 30, § 151; 6, 28, 32, § 152; 5, 7, 7, § 41; Tac. A. 3, 1; id. H. 2, 17.—

Of the heavenly bodies:

donique (luna) eum (sc. solem) contra pleno bene lumine fulsit,

Lucr. 5, 708:

contra Volucris rostrum posita est Lyra,

Vitr. 9, 4, 5; Sen. Q. N. 1, 5, 9; 1, 8, 3; Plin. 2, 31, 31, § 99; 5, 10, 10, § 56.—So, tertium (latus Britanniae) est contra septem triones, opposite ( facing); hence, contra meridiem and contra ortus (instead of ad or adversus meridiem, etc.), facing the south and east, Plin. 6, 24, 24, § 85; 17, 2, 2, § 22. —So of a person standing in the sunlight:

cum minima umbra (i. e. a sole) contra medium fiet hominem,

Plin. 18, 33, 76, § 327; cf.:

contra mediam faciem meridies erit,

id. 18, 33, 76, § 326.—

Of opposite ends of a line.

Of the diameter of the earth: esse e regione nobis e contraria parte terrae qui adversis vestigiis stent contra nostra vestigia, quos antipodas vocatis, Cic. Ac. 2, 39, 123.—

Of a line drawn:

contra autem E littera I erit ubi secat circinationem linea,

opposite the point E will be the letter I, Vitr. 9, 7, 4.—

Of buildings, etc.:

contra hoc aviarium est aliud minus in quo quae mortuae sunt aves curator servare solet,

Varr. R. R. 3, 5, 5; Vitr. 5, 6, 3; 3, 5, 15:

(statuam) quae fuerit contra Jovis Statoris aedem in vestibulo Superbi domus,

Plin. 34, 6, 13, § 29:

contra medium fere porticum diaeta paulum recedit,

Plin. Ep. 5, 6, 20; 2, 17, 5; Suet. Aug. 44.—

Of places on the human body:

id quod contra stomachum est,

Cels. 4, 5 (4, 12 med.); 7, 7;

4, 20 (13).—Of the direction of the intestines, etc.: ea... contra medium alvum orsa,

Cels. 4, 1 fin. —

Of actions, opposite, towards, against, facing (syn.:

adversus, ad, e regione,

Caes. B. G. 7, 61).

In gen.:

quamvis subito... quamque Rem contra speculum ponas, apparet imago,

Lucr. 4, 156: Democritus... clipeum constituit contra exortum Hyperionis, Laber. ap. Gell. 10, 17, 4:

et contra magnum potes hos (i.e. oculos) attollere solem, Nec tremis...?

Prop. 1, 15, 37; Col. 7, 3, 8:

rex constiterat contra pedites,

Curt. 10, 9, 13; 9, 5, 1:

ne contra septentrionem paveris,

Plin. 18, 33, 76, § 330; 28, 6, 19, § 69:

contra solem varie refulgens,

placed in the sun, id. 37, 10, 63, § 173; 10, 54, 75, § 151; 37, 6, 22, § 83;

37, 7, 25, § 95: cum terrestres volucres contra aquam clangores dabunt,

id. 18, 35, 87, § 363; 19, 8, 39, § 131.—

Dependent on verbs of motion (very rare without the idea of hostility):

(Dinocrates) incessit contra tribunal regis jus dicentis,

towards, Vitr. 2, praef. 1.—So trop., of actions done for a purpose:

lege Cornelia de sicariis tenetur qui, cum in magistratu esset, eorum quid fecerit contra hominis necem quod legibus permissum non sit,

Dig. 48, 8, 4.—

Appositively, with the predicate: (elephanti) tanta narratur clementia contra minus validos, ut, etc., if fronting weaker animals, if brought in contact with them (not to be connected with clementia), Plin. 8, 7, 7, § 23.—Similarly: dum... fidens non est contra feram, if fronting the animal (not dependent on fidens), Plin. 8, 16, 21, § 57.—

Against an opposing action, etc.:

contra vim atque impetum fluminis conversa,

Caes. B. G. 4, 17, 5:

cum plateae contra directos ventos erunt conformatae,

Vitr. 1, 6, 8:

ut contra ventum gregem pascamus,

Col. 7, 3, 12; Sen. Q. N. 2, 31, 2; Plin. 29, 3, 12, § 52; 17, 2, 2, § 21; 8, 16, 21, § 54:

contra fluminum impetus aggeribus,

id. 35, 14, 48, § 169:

capite in sole contra pilum peruncto,

id. 27, 4, 5, § 17; 18, 35, 88, § 364; Varr. ap. Plin. 7, 20, 19, § 83; Sil. 14, 352; Dig. 9, 2, 29, § 4. [p. 455] — Trop.:

contra fortunam tenendus est cursus,

Sen. Prov. 5, 9.—Prov.:

contra stimulum calces,

kick against the pricks, Isid. Orig. 1, 36, 28 (al. calcitres); cf. Amm. 18, 5, 1.—

Of local actions with hostile intent.

Lit.:

quae vis Coclitem contra omnes hostium copias tenuit?

Cic. Par. 1, 2, 12:

Pompeium Cartejae receptum scribis: jam igitur contra hunc exercitum (sc. constitit),

id. Att. 15, 20, 3:

pertimescam, credo, ne mihi non liceat contra vos in contione consistere,

to face you, id. Agr. 1, 8, 25; Lepidus ap. Cic. Fam. 10, 34, 1; Caes. B. C. 1, 26:

a fronte contra hostem pedum quindecim fossam fieri jussit,

id. ib. 1, 41; 1, 42; id. B. G. 7, 62:

Tullus adversus Veientem hostem derigit suos: Albanos contra legionem Fidenatium collocat,

Liv. 1, 27, 5; 24, 41, 5; 38, 4, 5; Verg. A. 12, 279; Front. Strat. 2, 2, 13; 2, 3, 17.—Appositively, with a local verb understood:

terribilis haec contra fugientes belua est, fugax contra insequentes,

i. e. if fronting, if placed opposite, Plin. 8, 25, 38, § 92.—

Trop.:

castra sunt in Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus collocata,

Cic. Cat. 1, 2, 5; id. Mil. 1, 2; Quint. 7, 7, 5:

tum contra hanc Romam illa altera Roma quaeretur,

will be as a rival against this Rome, Cic. Agr. 2, 22, 86:

cui rationi contra homines barbaros atque imperitos locus fuisset, hac ne ipsum quidem sperare, etc.,

Caes. B. G. 1, 40:

(Cicero) plerumque contra inimicos atque obtrectatores plus vindicat sibi,

when fronting adversaries, Quint. 11, 1, 23.—

In partic.

Stare contra aliquem (opp. stare ab aliquo); usu. implying hostility; mostly trop., to stand against, to be arrayed against, to face, oppose:

quod contra hoc exemplum nulla staret eorum ratio,

Auct. Her. 4, 5, 7:

contra populi studium,

Cic. Brut. 34, 126:

contra civium perditorum... dementiam a senatu et a bonorum causa,

id. ib. 79, 273; so,

a mendacio contra veritatem,

id. Inv. 1, 3, 4:

contra cives in acie,

id. Att. 16, 11, 2:

et adversi contra stetit ora juvenci,

opposite, Verg. A. 5, 477; 5, 414:

haec enim (ratio) sola... stat contra fortunam,

Sen. Ep. 14, 4, 2: contra leonem etiam stetit, fronted, i. e. hunted, Spart. Carac. 5 fin. —

Contra aliquem ire:

aut saevos Libyae contra ire leones,

Stat. Th. 9, 16.— Trop.:

uti contra injurias armati eatis,

Sall. J. 31, 6:

interritus (sapiens) et contra illa (mala) ibit et inter illa,

Sen. Ep. 59, 8; cf.: contra venire, II. B. 1. c. b infra, and v. also II. B. 2. b. and II. B. 1. b. infra.—

Transf.,

To persons placed together for comparison:

C. vero Caesar, si foro tantum vacasset, non alius ex nostris contra Ciceronem nominaretur,

Quint. 10, 1, 114:

CORONATO CONTRA OMNES SCAENICOS,

Inscr. Grut. p. 331, n. 4.—

To things compared, as if weighed against each other as to their value, strength, etc.

Lit. (very rare):

quamcunque vis rem expende, et contra aquam statue... Si gravior est, leviorem rem... feret, etc.,

Sen. Q. N. 3, 25, 5.—

Prop.:

cujus (i. e. generis humani) causa videtur cuncta alia genuisse natura, magna saeva mercede contra tanta sua munera,

Plin. 7, 1, 1, § 1:

qui amicus esse coepit quia expedit, placebit ei aliquod pretium contra amicitiam,

Sen. Ep. 9, 9:

numquam ulli fortiores cives fuerunt quam qui ausi sunt eum contra tantas opes ejus... condemnare,

Cic. Fam. 7, 2, 3:

tantum studium bonorum in me exstitisse, contra incredibilem contentionem clarissimi et potentissimi viri,

id. ib. 7, 2, 2; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 3:

nomen prorogans nostrum et memoriam extendens contra brevitatem aevi,

as a compensation for, Plin. 2, 63, 63, § 154.—So esp., valere contra, to weigh against, counterbalance, avail or prevail against: non vereor ne meae vitae modestia parum valitura sit contra falsos rumores, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 8:

(illa facta) pro periculo potius quam contra salutem valere debere,

Cic. Part. Or. 35, 120; id. Off. 3, 29, 104:

contrane lucrum nil valere Pauperis ingenium?

Hor. Epod. 11, 11; Sen. Ben. 4, 15, 1; id. Cons. Helv. 5, 5; so,

robur habere contra: si contra unamquamlibet partem fortunae satis tibi roboris est,

id. ib. 13, 2;

so of counterchecks: in Creta decem qui cosmoe vocantur, ut contra consulare imperium tribuni plebis, sic illi contra vim regiam constituti,

Cic. Rep. 2, 33, 58.—Of antidotes: cimicum natura contra serpentium morsus valere dicitur, item contra venena omnia, Plin. 29, 4, 17, § 61.—Hence,

Colloq., aliquid contra aurum est, something is worth gold, is superb, both predicatively and attributively (cf.: auro contra, I. A. 2. supra): hujusce pomaria in summa Sacra Via ubi poma veneunt, contra aurum imago, a spectacle for gold, i. e. a magnificent sight, Varr. R. R. 1, 2, 10 MSS. (al. aliter):

numcubi hic vides citrum... num quod emblema aut lithostratum? quae illic omnia contra aurum,

superb, id. ib. 3, 2, 4 MSS. (Schneid. omits aurum, ex conj.):

oneravi vinum, et tunc erat contra aurum,

Petr. 7, 6.—

Transf., of replies, with aiebat, inquit, etc.; both in friendly and inimical sense; esp., contra ea, contra haec, = the adv. contra:

contra ea Titurius sero facturos clamitabat, etc.,

Caes. B. G. 5, 29:

contra ea Verginius unum Ap. Claudium et legum expertem et, etc., aiebat,

Liv. 3, 57, 1; 24, 45, 4:

quae contra breviter fata est vates,

Verg. A. 6, 398:

contra quod disertus Tu impie fecisti inquit, etc.,

Quint. 7, 1, 53 (cf.: contra ea, II. E. 1. infra).

Denoting hostility or disadvantage.

With verbs of hostile action.

Of physical exertion:

pugnavere et tertio consulatu ejus viginti (elephanti) contra pedites quingentos,

Plin. 8, 7, 7, § 22:

proelium Afri contra Aegyptios primi fecere fustibus,

id. 7, 56, 57, § 200; 8, 40, 61, § 142. —

Referring to warfare (usu. adversus), bellum gerere (rarely for cum or adversus; but contra patriam, contra aras, etc., not cum patria, etc.; cf.

bellum, II. A. 1. e.): a quo prohibitos esse vos contra Caesarem gerere bellum (opp. pro),

Cic. Lig. 8, 25; id. Phil. 5, 10, 27; Liv. Ep. 129.—With bellum suscipere:

contra Antonium,

Cic. Phil. 8, 2, 5; so,

contra patriam,

id. Sull. 20, 58:

pugnare contra patriam,

id. ib. 25, 70:

contra conjuges et liberos,

Sen. Ben. 5, 15, 5:

armatum esse contra populum Romanum,

Cic. Prov. Cons. 13, 32.—With arma ferre (freq.), Cic. Phil. 2, 29, 72; 13, 21, 47; Liv. 28, 28, 15; Nep. Att. 4, 2; Tib. 1, 6, 30; Ov. M. 4, 609; 13, 269; id. P. 1, 1, 26.—With arma sumere or capere, Cic. Rab. Perd. 6, 19; id. Phil. 4, 1, 2; 4, 3, 7:

armis contendere contra,

Caes. B. G. 2, 13:

arma alicui dare (trop.),

Cic. Phil. 2, 21, 53:

aciem instruere (trop.),

Liv. 25, 4, 4:

exercitum comparare,

Cic. Phil. 3, 6, 14; 4, 1, 2:

exercitum instruere,

id. Cat. 2, 11, 24:

exercitum ducere and adducere,

id. Phil. 4, 2, 5; 3, 4, 11:

exercitum contra Philippum mittere,

id. Inv. 1, 12, 17:

naves ducere contra,

Hor. Epod. 4, 19:

ducere contra hostes,

Liv. 1, 27, 4:

florem Italiae educere contra,

Cic. Cat. 2, 11, 24:

proficisci contra,

to march against, Liv. 1, 11, 3; 8, 2, 5:

auxilium ferre Rutulis contra Latinos,

Plin. 14, 12, 14, § 88:

juvare aliquem contra,

Caes. B. C. 1, 35:

consilium inire contra Sequanos,

to take hostile measures against, id. B. G. 6, 12.—

Of legal contention (more freq. adversus, except with verbs of saying).

In gen., with agere or causam agere, to act as counsel against a party or his attorney:

cum agerem contra hominem disertissimum nostrae civitatis,

Cic. Caecin. 33, 97; id. Brut. 63, 226; Sen. Ben. 4, 15, 3; Quint. 11, 1, 59.—Causam recipere or suscipere contra, to accept a retainer against:

(causam) quam receperam contra pueros Octavios,

Cic. Att. 13, 49, 1; Quint. 6, 1, 12; Plin. Ep. 4, 17, 1.—Adesse alicui contra, to appear, act as one's counsel against:

rogavit me Caecilius ut adessem contra Satrium,

Cic. Att. 1, 1, 3; Plin. Ep. 1, 7, 5 al.; cf.:

esse contra,

id. ib. 1, 18, 3.— Trop.: conquesturus venit;

at contra se adfuit et satisfacienti satisfecit,

Sen. Fragm. Amic. 14, 1, 89:

causam defendere contra,

against the accuser, Cic. de Or. 1, 39, 178:

statuere contra aliquem (sc. causam),

to establish a case against an adversary, id. Or. 10, 34:

actio competit contra,

Dig. 49, 14, 41:

querelam instituere contra,

ib. 5, 2, 21, § 1:

bonorum possessionem petere contra,

ib. 5, 2, 23:

jus obtinere contra,

Cic. Quint. 9, 34:

pugnare contra,

to struggle against the accuser, id. Sull. 17, 49; id. Verr. 1, 11, 33:

id quod mihi contra illos datum est,

i. e. a local advantage over, id. Tull. 14, 33:

judicare contra aliquem,

id. Fl. 20, 48; Dig. 21, 2, 55; 5, 2, 14; Just. Inst. 4, 17, 2:

pronuntiare contra,

Paul. Sent. 5, 34, 2: dare sententiam contra, Dig. 21, 2, 56, § 1:

decernere contra,

Cic. Fl. 31, 76:

appellare contra aliquem,

Dig. 49, 1, 3; 49, 5, 6; cf.:

contra sententiam,

Cod. Just. 7, 62, 32, § 2.—Sentire contra aliquem, to have an opinion unfavorable to:

cur vos (cum) aliquid contra me sentire dicatis, etc.,

Cic. Caecin. 27, 79.—

Venire contra aliquem, to appear as counsel for one's adversary:

quid tu, Saturi, qui contra hunc venis, existimas aliter?

Cic. Rosc. Com. 6, 18; id. Mur. 4, 9; id. Phil. 8, 6, 18.—Venire contra rem alicujus, to give advice damaging one's interests:

contra rem suam me venisse questus est,

Cic. Phil. 2, 2, 3.—

With dicere and other verbs of saying. (aa) Of a lawyer pleading against a lawyer:

ipse ille Mucius, quid in illa causa cum contra te diceret, attulit quod? etc.,

Cic. de Or. 1, 57, 244:

cum ille contra me pro Sex. Naevio diceret,

id. Brut. 60, 2, 7; id. de Or. 2, 7, 30; id. Rosc. Am. 15, 45; id. Div. in Caecil. 14, 44; id. Planc. 2, 5; id. Brut. 26, 102; so,

causam dicere,

id. Or. 2, 23, 98:

causam perorare,

id. Quint. 24, 77.—(bb) Of a lawyer's pleading against the parties: dic mihi, M. Pinari, num si contra te dixero mihi male dicturus es? Servil. ap. Cic. de Or. 2, 65, 261; 3, 34, 138; 1, 14, 60; id. Or. 35, 123; Quint. 11, 1, 57; cf. with ellipsis of acc.:

quorum alter pro Aufldia, contra dixit alter,

id. 10, 1, 22.—(ng) Of a party against a lawyer:

si Gaditani contra me dicerent,

if the Gaditani were my adversaries, Cic. Balb. 17, 38.—(dd) Of witnesses and experts, and the pleadings against them:

si decressent legationem quae contra istum diceret,

Cic. Verr. 2, 2, 4, § 12: contra testes dicere (opp. a testibus or pro testibus). Auct. Her. 2, 6, 9; Cic. de Or. 2, 27, 118 (cf.:

testimonium in aliquem dicere,

id. Sull. 17, 48; Quint. 7, 4, 36):

contra juris consultos dicere,

against their legal opinions, Cic. Caecin. 24, 69.—So of witnesses in scientific questions:

contra testes dicendum est,

Sen. Q. N. 7, 16, 1.—(ee) Dicere or contendere aliquid contra aliquem, to maintain a point against:

cum interrogamus adversarios... quid contra nos dici possit,

Auct. Her. 4, 23, 33:

tamenne vereris ut possis hoc contra Hortensium contendere?

Cic. Quint. 25, 78. —

Of literary adversaries, mostly with verbs of saying and writing:

cum scriberem contra Epicurios,

Cic. Att. 13, 38, 1:

contra Epicurum satis superque dictum est,

id. N. D. 2, 1, 2:

contra Brutum,

id. Tusc. 5, 8, 21:

contra Academiam,

id. Ac. 2, 19, 63; id. Fin. 1, 1, 2; 5, 8, 22; id. Tusc. 5, 11, 32; 5, 30, 84; id. Ac. 2, 4, 17:

contra autem omnia disputatur a nostris,

id. Off. 2, 2, 8.—

Of public and political adversaries (syn. adversus and in).

In gen.:

sentire contra,

Cic. Mil. 2, 5:

pugnare contra bonos,

id. Sull. 25, 71:

contra eos summa ope nitebatur nobilitas,

Sall. C. 38, 2; Cic. Sest. 19, 42; 52, 112:

(tribuni) qui aut contra consulem, aut pro studio ejus pugnabant,

Liv. 39, 32, 12.—

Of political speaking:

cum (Cato) eo ipso anno contra Serv. Galbam ad populum summa contentione dixisset,

Cic. Brut. 20, 80; so id. Imp. Pomp. 17, 53; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 1.—

Of hostile or criminal acts in gen. (syn.:

adversus, in): inire consilia contra,

Cic. Rosc. Am. 38, 110; id. Cat. 1, 7, 18:

manum comparare contra aliquem,

id. Sull. 24, 68:

conjurationem facere,

id. ib. 4, 12:

congredi,

id. Lig. 3, 9; Sall. J. 64, 4:

aliquid contra imperatorem moliri,

Just. Inst. 4, 18, 3:

nec dolor armasset contra sua viscera matrem,

against her own offspring Ov. R. Am. 59.—Facere contra (more freq. with abstr. objects; cf. II. C. 1. f. b infra): nunc te contra Caesarem facere summae stultitiae est, to take parts against, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 16, 2:

eae (res) contra nos ambae faciunt,

operate against us, id. Quint. 1, 1.—With verbs of saying, etc.:

homo disertus non intellegit, eum quem contra dicit laudari a se?

Cic. Phil. 2, 8, 18; 2, 1, 2; 2, 21, 51; Sen. Ep. 15, 3, 70:

epigramma quod contra quamdam Gelliam scripsit,

Lampr. Alex. Sev. 38:

disputare contra deos, in two signif.: contra deum licet disputare liberius,

to accuse, reproach a god, Cic. N. D. 3, 31, 76; but: mala et impia consuetudo est contra deos disputandi, to reason against the gods, i. e. against their existence, id. ib. 2, 67, 168.—

Predicatively, with esse (videri, etc.), against, injurious to, unfavorable, prejudicial, to one's disadvantage: ut [p. 456] ex senatusconsulto neque cujus intersit, neque contra quem sit intellegi possit, Cic. Mur. 32, 68; id. de Or. 3, 20, 75; 2, 74, 299; 2, 81, 330; id. Sull. 13, 39; Sen. Ben. 6, 31, 6:

licentiam malis dare certe contra bonos est,

injurious to, Quint. 4, 2, 75:

res contra nos est, of unfavorable chances in a lawsuit,

id. 4, 66, 1; 4, 2, 75; 5, 13, 32.—Often, contra aliquem = quod est contra aliquem, referring to indef. pronouns or adjectives:

nihil contra me fecit odio mei = nihil quod esset contra me,

Cic. Har. Resp. 3, 5; id. Off. 3, 31, 112:

quibus (temporibus) aliquid contra Caesarem Pompeio suaserim,

id. Phil. 2, 10, 24.—

Added adverb. to the predicate, mostly referring to purpose, with hostile intent, for the purpose of some hostile act, in order to oppose, in opposition:

Caesarine eam (provinciam) tradituri fuistis, an contra Caesarem retenturi?

or keep it against Caesar, Cic. Lig. 7, 23:

sero enim resistimus ei quem per annos decem aluimus contra nos,

id. Att. 7, 5, 5:

judicium illud pecunia esse temptatum non pro Cluentio, sed contra Cluentium,

id. Clu. 4, 9; id. Imp. Pomp. 17, 52; id. Ac. 2, 28, 92:

cum quae facitis ejusmodi sint ut ea contra vosmet ipsos facere videamini,

id. Rosc. Am. 36, 104; Sen. Ep. 3, 7, 3: Curio se contra eum totum parat, i. e. to speak against him, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 10; Caes. B. C. 1, 85 ter; Sen. Q. N. 1, 7, 1; Plin. 16, 39, 74, § 192; Plin. Pan. 41.—So with the force of a temporal clause:

fidem meam quam essent contra Massam Baebium experti,

in the suit against, Plin. Ep. 3, 4, 4.—

Dependent on adjectives (rare):

contra se ipse misericors,

to his own injury, Phaedr. 4, 18, 3:

severissimus judex contra fures,

Lampr. Alex. Sev. 28.—

With nouns.

Acc. to 1. b.:

ut quam maximae contra Hannibalem copiae sint,

Cic. Inv. 1, 12, 17; cf. Vell. 2, 76, 3.—

Acc. to 1. c. and 1. e.; so esp., oratio contra (cf.: oratio in).

Oratio contra (never in), of an address against the counsel of a party or against the prosecutor:

quid in omni oratione Crassus vel apud centumviros contra Scaevolam, vel contra accusatorem Brutum, cum pro Cn. Plancio diceret?

Cic. de Or. 2, 54, 220; cf.:

Cato pro se contra Cassium = in oratione contra,

Gell. 10, 15, 3; so,

haec perpetua defensio contra Scaevolam,

Cic. de Or. 2, 54, 221:

orationem illam egregiam quam (Aeschines) in Ctesiphontem contra Demosthenem dixerat,

id. ib. 3, 56, 213.—

Of an address against the party, either in judicial or political affairs:

unam orationem contra Gracchum reliquit,

Cic. Brut. 26, 99:

(Demosthenis) oratio contra Leptinem... contra Aeschinem falsae legationis,

id. Or. 31, 111; Gell. 10, 24, 10; 10, 18, 91; Cic. Brut. 46, 169; Quint. 12, 10, 61; Cic. de Or. 2, 11, 45; id. Brut. 44, 164; Gell. 13, 25 (24), 15; cf. Quint. 4, 3, 13; 11, 2, 25.—

Acc. to 1. f.:

contra patres concitatio et seditio,

Cic. Brut. 14, 56.—Of animals:

contra volpium genus communibus inimicitiis,

Plin. 10, 76, 96, § 207.

With inanimate and abstract objects.

Directly dependent on verbs (cf. B. 1.).

Of physical or moral exertion:

cum fulmina contra Tot paribus streperet clipeis,

Verg. A. 10, 567:

pugnandum tamquam contra morbum, sic contra senectutem,

Cic. Sen. 11, 35:

contra verum niti,

Sall. J. 35, 8:

contra fortunam luctari,

Sen. Ben. 7, 15, 2; id. Brev. Vit. 10, 1; id. Ep. 78, 15; 99, 32; cf. Cic. Off. 1, 31, 110.—

Of warfare (lit. and trop.):

bellum contra aras, focos, vitam fortunasque gerere,

Cic. Phil. 3, 1, 1:

bellum gerimus... contra arma verbis,

id. Fam. 12, 22, 1.—So of logical contradictions:

artificis autem est invenire in actione adversarii quae semet ipsa pugnent,

Quint. 5, 13, 30.—

Of legal contention.

Of the actions of the counsel or prosecutor: dicere, or perorare, agere contra aliquid, to plead against, contest something:

contra argumenta, rumores, tabulas, quaestiones (opp. ab argumentis, etc.),

Auct. Her. 2, 6, 9 sqq.; Cic. de Or. 2, 27, 118:

contra ratiocinationem,

id. Inv. 2, 50, 153: contra scriptum dicere, to contest, controvert a written law or a document, id. ib. 2, 47, 138; 2, 48, 143; id. Brut. 39, 145; Quint. 7, 7, 1:

contra caput dicere,

to plead against life, Cic. Quint. 13, 44 (cf.:

servum in caput domini interrogare,

Paul. Sent. 1, 1, 34; 5, 16, 5 and 8; 5, 46, 3): contra libertatem agere, Dig. 40, 12, 26.—Pregn.:

contra rerum naturam, contraque consuetudinem hominum dicere (opp. contra nos dicere),

Cic. Rosc. Am. 15, 45.—

Of judicial decisions contradicting documents, etc.:

contra tabulas judicare,

Cic. de Or. 2, 70, 281:

contra testamentum,

Dig. 2, 17, § 1:

contra sententiam dicere,

ib. 49, 8, 1, § 2.—

Admittere aliquem contra bona, to admit a petition for bonorum possessio (cf.:

inmittere in bona),

Dig. 38, 2, 3, § 6.—

Of antagonism in literary and ethical questions.

To contend that something is false:

dicere, disputare, disserere contra opinionem or sententiam,

Cic. Tusc. 1, 4, 8; 5, 19, 55; id. de Or. 3, 18, 67; id. Fin. 5, 4, 10; id. Ac. 2, 18, 60; Sen. Ira, 1, 3, 3; id. Ep. 87, 5; 102, 5 (cf.:

in sententiam dicere,

in support of an opinion, Caes. B. G. 1, 45):

contra sensus dicere,

Cic. Ac. 2, 31, 101:

contra rhetoricen dicere,

Quint. 2, 17, 40.—

Of criticism, hostility to principles, etc.:

contra Iliadem et Odysseam scribere,

Vitr. 7, praef. 8:

contra quorum disciplinam ingenium ejus exarserat,

Cic. Tusc. 5, 29, 83.—

Ethically:

contra voluptatem dicere,

that pleasure is a moral evil, Cic. Fin. 5, 8, 21:

contra mortem loqui,

that death is no evil, Sen. Ep. 82, 7;

in both senses: contra vitia, pericula, fortunam, ambitionem,

id. ib. 100, 10:

contra fortunam gloriari,

that fortune has no power over him, Cic. Tusc. 5, 9, 26; Sen. Ep. 26, 5.—

Of public and political acts and speeches:

contra potentiam accusatorum dicere,

Cic. Brut. 44, 164:

contra legem dicere or verba facere,

id. Imp. Pomp. 15, 53; Liv. 34, 8, 1:

rogationem ferre contra coloniam ( = contra legem de colonia deducenda),

Cic. Clu. 51, 140; Auct. Her. 1, 17, 21; Plin. 8, 17, 24, § 64.—

Of hostility, injury, wrongs, etc.

In gen.:

senatusconsulto quod contra dignitatem tuam fieret,

directed against, Cic. Fam. 12, 29, 2:

contra rem publicam se commovere,

id. Cat. 1, 26; 1, 3, 7:

incitari,

id. Sest. 47, 100:

consilia inire,

id. Agr. 2, 3, 8:

conjurationem facere,

Sall. C. 30, 6:

contra salutem urbis incitari,

Cic. Cat. 3, 8, 20:

cogitare aliquid contra salutem,

id. ib. 3, 9, 21: contra voluntatem or studium dicere, to oppose one's will in a speech:

esse aliquem in civitate qui contra ejus (Chrysogoni) voluntatem dicere auderet,

id. Rosc. Am. 22, 60; id. Phil. 1, 11, 28; id. de Or. 3, 34, 138; id. Mur. 4, 10; Tac. H. 2, 91:

ne quid contra aequitatem contendas, ne quid pro injuria,

do not array yourself against equity, Cic. Off. 2, 20, 71.— Trop.:

quis non contra Marii arma, contra Suliae proscriptionem irascitur? ( = Mario propter arma, Sullae propter proscriptionem),

Sen. Ira, 2, 2, 3.—

In partic.: facere contra aliquid (syn. adversus), to commit an offence against, to transgress, etc.:

si quis ad Antonium profectus esset... senatus existimaturum eum contra rem publicam fecisse,

Cic. Phil. 8, 11, 33; id. Mil. 5, 13; 6, 14; id. Off. 3, 10, 43; 3, 25, 95; S. C. ap. Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 6; Liv. 25, 4, 7; so,

contra salutem rei publicae facere,

Cic. Dom. 38, 102:

contra majestatem,

against the emperor, Dig. 48, 4, 5:

contra leges,

Cic. Dom. 18, 48; id. Vatin. 7, 18; id. Fin. 2, 17, 55; id. Mur. 32, 67; id. de Or. 3, 19, 70; cf. id. Clu. 34, 92; id. Mur. 32, 68; id. Dom. 14, 38; id. Phil. 10, 6, 13; Gai Inst. 4, 121:

contra edictum (praetoris),

Cic. Verr 2, 3, 10, § 25; Dig. 39, 1, 20, § 1:

contra foedus,

Cic. Balb. 6, 16:

contra jusjurandum ac fidem,

id. Off. 3, 10, 43; id. Lael. 3, 30, 74; id. Verr. 2, 3, 3, § 7; Prop. 3, 30, 44 (2, 32, 44).—And ironically:

tune contra Caesaris nutum (sc. facies)?

Cic. Att. 14, 10, 1.—Rarely contra ea facere = contra facere, adverb. (cf. I. B. 8. and II. E. 1. b.):

corpus in civitatem inferri non licet... et qui contra ea fecerit, extra ordinem punitur,

Paul. Sent. 1, 21, 2; 1, 21, 12.—

Predicatively with esse (usu. impers.), in violation of, in conflict with, contrary to (cf. 3. g).

With esse expressed as the predicate:

hominem hominis incommodo suum augere commodum magis est contra naturam quam mors,

Cic. Off. 3, 5, 21; id. Fin. 3, 9, 31; id. N. D. 3, 13, 33; Sen. Ep. 5, 4; Plin. 7, 8, 6, § 45:

contra leges or legem est,

Cic. Pis. 13, 30; id. Mur. 32, 67:

contra officium est,

id. Off. 3, 10, 43; 1, 10, 32; 1, 6, 19; cf. id. Lael. 11, 39; id. Off. 3, 15, 63; Liv. 6, 40, 5; Sen. Q. N. 2, 37, 2; Gai Inst. 3, 157; Dig. 30, 1, 112, § 3; 16, 3, 1, § 7.—With ellipsis of object (naturam), Cic. Fin. 5, 29, 89; cf.:

adeo res ista non habet ullam moram quae contra causas ignium sit,

unfavorable to the formation of fire, Sen. Q. N. 2, 26, 7.—

With verbal predicate, referring to an indef. pron. or adj., with esse understood:

scis hunc... nihil umquam contra rem tuam cogitasse ( = nihil quod contra rem tuam esset),

Cic. Rosc. Am. 50, 147; id. Mil. 5, 13:

aliquid contra animum audiendi,

something against our liking, Sen. Const. 19, 2.—So mostly with facere:

si quid Socrates aut Aristippus contra morem consuetudinemque fecerint,

Cic. Off. 1, 41, 148; id. Att. 3, 23, 2; 2, 22, 2; id. Off. 3, 15, 63; Sall. C. 15, 1; Dig. 8, 2, 11; 8, 2, 17; 35, 1, 79, § 2. —

Contra officium, substantively, = id quod contra officium est:

Sic inter recte factum atque peccatum, officium et contra officium, media locabat quaedam,

Cic. Ac. 1, 10, 37.—

Adverbially with the predicate.

In order to oppose, in opposition to, with hostile intent (cf. B. 3.):

eidem illam proscriptionem capitis mei contra salutem rei publicae rogatam esse dicebant,

that the proposal of the law was an attack on the republic, Cic. Prov. Cons. 19, 45; id. Rab. Perd. 12, 35; id. Phil. 10, 10, 22:

imperator contra postulata Bocchi nuntios mittit,

to reply to the demands, Sall. J. 83, 3; 25, 6; so,

advocare contra,

Sen. Cons. Polyb. 12, 4; id. Ep. 15, 2, 52:

si contra mortem te praeparaveris,

to meet death, id. ib. 11, 3, 8.—

With the force of a clause of manner, injuriously to, etc.:

quibus contra valetudinis commodum laborandum est,

Cic. Mur. 23, 47; Suet. Aug. 78:

contra hominis salutem,

with danger to a man's life, Cod. Just. 7, 62, 29.—

In gen., of conflict with some rule or principle, contrary to, in violation of, without regard to ( = ita ut contra sit; cf. 2. supra; very freq. from the class. period;

syn. adversus): ceperitne pecunias contra leges P. Decius,

Cic. de Or. 2, 31, 136; id. Verr. 2, 1, 4, § 10; id. Fl. 34, 86:

pecuniam contra leges auferre,

id. Verr. 1, 18, 56; 2, 1, 10, § 27; 2, 5, 18, § 46; id. Har. Resp. 26, 56:

contra legem,

id. Rab. Perd. 3, 8; id. Dom. 16, 41:

contra jus fasque,

id. Har. Resp. 16, 34; id. Quint. 6, 28:

contra jus,

Liv. 5, 4, 14; id. Dom. 13, 55; id. Verr. 2, 5, 13, § 34:

contra jus gentium,

Liv. 4, 32, 5; 9, 10, 10; 21, 25, 7; 5, 36, 6;

6, 1, 6: contra juris rigorem,

Dig. 40, 5, 24, § 10 et saep.:

contra testimonium aliquid judicare,

without regard to, Cic. Brut. 31, 117:

aliquid contra verecundiam disputare,

contrary to the rules of decency, id. Off. 1, 35, 128:

aliquid contra fidem constituere,

Quint. 5, 13, 34:

quae majores nostri contra lubidinem animi sui recte atque ordine fecere,

contrary to the dictates of passion, Sall. C. 51, 4; id. J. 33, 1; cf. of logical opposition, II. E. 2. infra.—

Dependent on substt.

Of physical strife:

scit ille imparem sibi luctatum contra nexus (draconis),

Plin. 8, 12, 12, § 33. —

Of warfare:

imperatorum copia contra tuum furorem,

Cic. Mur. 39, 83:

Parthorum gloria contra nomen Romanum,

Liv. 9, 18, 6: in castris perditorum contra patriam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 6.—

Of legal contention:

causa contra scriptum,

Cic. Inv. 2, 46, 135.—

Of political speaking:

divina M. Tullii eloquentia contra leges agrarias,

Quint. 2, 16, 7; 9, 3, 50; Gell. 18, 7, 7.—

Of literary opposition:

Caesaris vituperatio contra laudationem meam,

Cic. Att. 12, 40, 1.—

Of hostility, etc.:

cujus factum, inceptum, conatumve contra patriam,

Cic. Cat. 2, 12, 27:

ullum factum dictumve nostrum contra utilitatem vestram,

Liv. 6, 40, 5.—

Of injury:

vitae cupiditas contra rem publicam,

Cic. Planc. 37, 90: contra serpentes venenum, fatal to serpents, or as a defence against serpents, Plin. 7, 2, 2, § 15.—

Of violation, disregard, etc. (cf. 3. g):

iter contra senatus auctoritatem,

Cic. Phil. 2, 19, 48:

contra consuetudinem somnium,

Plin. 10, 77, 98, § 211:

bonorum possessio contra tabulas,

Dig. 37, 4, 3, § 13; Gai Inst. 3, 41.—

Dependent on adjectives (very rare; cf.

II. D. 2. c. infra): contraque patris impii regnum impotens, avum resolvam,

Sen. Herc. Fur. 966.

Of defence, protection, and resistance (syn.: adversus, ab).

Against persons.

Dependent on verbs:

cum populus Romanus suam auctoritatem vel contra omnes qui dissentiunt possit defendere,

Cic. Imp. Pomp. 22, 63: si ego consul rem publicam [p. 457] contra te et gregales tuos defendissem, id. Sest. 52, 111; 22, 49; 8, 20; id. Fam. 11, 27, 7; id. Phil. 2, 18, 45:

contra quem multum omnes boni providerunt,

provided a great defence, id. Mur. 38, 81: formula qua utitur patronus contra libertum qui eum in jus vocat, as a defence against, Gai Inst. 4, 46. —And of protection of plants against injurious animals:

contra haec animalia proderit, si, etc.,

Pall. 10, 3, 2.—

Dependent on adjectives, mostly participial:

paratus contra,

Cic. Mil. 21, 56:

nihil satis firmum contra Metellum,

Sall. J. 80, 1:

contra potentes nemo est munitus satis,

Phaedr. 2, 6, 1.—

Against inanimate and abstract things.

Dependent on verbs:

contra avium morsus munitur vallo aristarum,

Cic. Sen. 15, 51:

propugnaculum, quo contra omnes meos impetus usurum se putat,

id. Verr. 2, 3, 16, § 40; 2, 5, 39, § 102:

publicam causam contra vim armatam suscipere,

id. Dom. 34, 91; id. Quint. 30, 94; id. Leg. 3, 3, 9:

contra tantas difficultates providere,

Sall. J. 90, 1; 76, 4; so,

contra ea,

id. ib. 57, 5:

patricii vi contra vim resistunt,

Liv. 3, 13, 4; Plin. 14, 2, 4, § 28; Tac. Agr. 45; Sen. Prov. 4, 12; id. Const. 5, 4.—

Dependent on substt.:

suffragia contra oppugnationem vestrae majestatis,

Cic. Rab. Perd. 12, 35:

defensio contra vim,

id. Mil. 5, 14:

patronus justitiae fuit contra orationem Phili,

id. Lael. 7, 25; Plin. 29, 2, 9, § 30; 14, 3, 4, § 40:

contra labores patientia,

id. 23, 1, 22, § 37.—

Dependent on adjectives (in Cic. freq. with P. a. predicatively used; otherwise very rare;

in later prose freq.): nec est quidquam Cilicia contra Syriam munitius,

against an attack from the side of Syria, Cic. Fam. 14, 4, 4:

ut nullius res tuta, nullius domus clausa, nullius vita saepta, nullius pudicitia munita contra tuam cupiditatem posset esse,

id. Verr. 2, 5, 15, § 39; id. Fin. 1, 16, 51; id. Mil. 25, 67; id. Tusc. 5, 8, 19; 5, 27, 76:

vir contra audaciam firmissimus,

id. Rosc. Am. 30, 85; Sall. J. 33, 2; 28, 5:

fortis contra dolorem,

Sen. Ep. 98, 18; Quint. 12, 1, 10:

callosus,

Plin. 11, 37, 54, § 147; 14, 2, 4, § 23:

far contra hiemes firmissimum,

id. 18, 8, 19, § 83:

equus tenax contra vincula,

Ov. Am. 3, 4, 13:

contraque minantia fata pervigil,

Claud. I. Cons. Stil. 1, 284.—

Of remedies against sickness and its causes, poison, etc.; so only in Plin.; in Pall. only of preventives and of protection against hurtful animals, and against mental perturbations in gen.; cf. infra (syn. ad in Cat., Cic., Cels., Col.; adversus only in Celsus, who also has in with abl.).

Dependent on verbs:

cujus et vinum et uva contra serpentium ictus medetur,

Plin. 14, 18, 22, § 117; 7, 2, 2, § 13:

prodest et contra suspiria et tussim,

id. 20, 13, 50, § 128:

valet potum contra venena,

id. 28, 7, 21, § 74; 29, 4, 22, § 71; 29, 4, 26, § 81; 28, 8, 27, § 98; 16, 37, 71, § 180; 35, 6, 14, § 34; 28, 6, 18, §§ 65-67.—

Dependent on substt.:

remedium contra morsus,

Plin. 8, 32, 50, § 118; 10, 59, 79, § 163:

contra venena esse omnia remedio,

id. 16, 44, 95, § 251; 17, 24, 37, § 240; 7, 1, 1, § 4.—

Dependent on adjectives:

vinum quod salutare contra pestilentiam sit,

Pall. 11, 14, 17.—

Appositively, as a remedy:

cujus lacteum succum miris laudibus celebrat... contra serpentes et venena,

Plin. 5, 1, 1, § 16; 29, 4, 26, § 83. —So of remedies against affections:

Tiberium tonante caelo coronari ea (lauro) solitum ferunt contra fulminum metus,

Plin. 15, 30, 40, § 135; cf. Sen. Ira, 2, 21, 1; id. Tranq. 5. 1.

Of logical opposition.

With a neuter demonstrative (contra ea, contra haec, contra quae, quod contra = contra, adv.).

The contrary, the reverse (very rare; cf.

I. D. 1.): sed mihi contra ea videtur,

but to me the contrary seems true, Sall. J. 85, 1:

omnia quae contra haec sunt, omnia quae contra sunt,

and vice versa, Quint. 5, 10, 90. —

Contra ea, on the contrary, in logical antithesis (not in Cic. and Sall.; once in Caes. and Quint.; several times in Liv. and Nep.; cf.: contra ea, in other uses, II. A. 2. e. a, II. D. 2. a., II. A. 3. d., II. C. 1. f.):

omnes arderent cupiditate pugnandi... contra ea Caesar... spatiumque interponendum... putabat ( = at contra),

but Caesar on the contrary, Caes. B. C. 3, 74: superbe ab Samnitibus... legati prohibiti commercio sunt;

contra ea benigne ab Siculorum tyrannis adjuti,

Liv. 4, 52, 6; 2, 60, 1; 21, 20, 6;

44, 43, 5: pater... Thracem me genuit, contra ea mater Atheniensem,

Nep. Iphicr. 3, 4; id. praef. 6; id. Alcib. 8, 1.—And after a question, with immo (cf. I. E. 5. b.):

an infirmissimi omnium... (sumus)? Immo contra ea vel viribus nostris, vel, etc., tuti (sumus),

Liv. 41, 24, 8.—

Quod contra, by anastrophe (v. F. 1.), contrary to which, whereas, while on the contrary (only once in Lucr. and three times in Cic.):

illud in his rebus vereor ne forte rearis, Inpia te rationis inire elementa viamque indugredi sceleris: quod contra saepius illa Religio peperit scelerosa atque impia facta,

whereas on the contrary, Lucr. 1, 81:

cujus a me corpus crematum est, quod contra decuit ab illo meum (sc. cremari),

Cic. Sen. 23, 84:

quod contra oportebat delicto dolere, correctione gaudere,

id. Lael. 24, 90 (B. and K. place a comma after oportebat; cf.

Nauck ad loc.): reliquum est ut eum nemo judicio defenderit: quod contra copiosissime defensum esse contendi,

id. Quint. 28, 87 (many consider contra in all these passages as an adverb; cf. Hand, Turs. II. p. 121 sq.; some explain quod as an ancient ablative, = qua re;

v. Ritschl,

Plaut. Exc. p. 57, Munro ad Lucr. 1, 82).—

With an abstract noun, with the force of the adverb contra with ac or atque (I. F. 1.), contrary to, contrary to what, etc. (esp. in Sall., not in Cic.; cf. praeter): celeriter contraque omnium opinionem confecto itinere, contrary to the opinion ( = contra ac rati erant), Caes. B. G. 6, 30:

contra opinionem Jugurthae ad Thalam perveniunt,

Sall. J. 75, 9; Hirt. B. G. 8, 40.—Contra spem either contrary to the opinion, or against the hope:

Metellus contra spem suam laetissume excipitur ( = contra ac ratus, veritus est),

Sall. J. 88, 1; so,

cetera contra spem salva invenit,

Liv. 9, 23, 17:

contra spem omnium L. Furium optavit,

id. 6, 25, 5; Curt. 8, 4, 45;

but: at Jugurtha contra spem nuntio accepto ( = contra ac speraverat),

Sall. J. 28, 1; Liv. 24, 45, 3:

postquam... Jugurtha contra timorem animi praemia sceleris adeptum sese videt,

Sall. J. 20, 1:

ipse in Numidiam procedit, ubi contra belli faciem tuguria plena hominumque... erant ( = contra ac in bello evenire solet),

id. ib. 46, 5:

contra famam,

Plin. 13, 22, 43, § 126; 7, 53, 54, § 180:

segniterque et contra industriam absconditae formicae,

slowly, and in a manner different from their usual activity, id. 18, 35, 88, § 364.—Of persons:

frigidam potionem esse debere, contra priores auctores, Asclepiades confirmavit,

contrary to the opinion of the former physicians, Cels. 4, 26 (19).

Sometimes by anastrophe after its noun.

In prose, after relatives, esp. in Cic.:

quos contra disputant,

Cic. Ac. 2, 15, 47:

quem contra dicit,

id. Phil. 2, 8, 18 (v. II. B. 1. f.):

quem contra veneris,

id. Mur. 4, 9:

quas contra, praeter te, etc.,

id. Vatin. 7, 18:

eos ipsos quos contra statuas,

id. Or. 10, 34:

quos contra me senatus armavit,

id. Att. 10, 8, 8:

quam contra multa locutus est,

Sen. Ep. 82, 7, Plin. Ep. 1, 23, 3; Claud. in Rufin. 1, 332; v. also E. 1. c. supra.—

After other words ( poet. and in post-Aug. prose):

hunc igitur contra mittam contendere causam,

Lucr. 4, 471:

dicere eos contra,

id. 4, 484:

donique eum contra,

id. 5, 708:

agmina contra,

Verg. A. 12, 279:

magnum Alciden contra,

id. ib. 5, 414:

Paridem contra,

id. ib. 5, 370:

Italiam contra,

id. ib. 1, 13:

deos contra,

Ov. P. 1, 1, 26:

Messania moenia contra,

id. M. 14, 17:

litora Calabriae contra,

Tac. A. 3, 1.

contrā, adv. and prep. [stem con, i. e. cum, through a comparative form conter; cf.: alter, uter, inter, praeter, etc.; in abl. fem. form like the locative adverbs ea, qua, etc.; cf.: ultra, intra, extra, citra], orig., in comparison with; hence, over against, fronting, in front, opposite, in opposition to, against, contrary to, opposed to, etc.

Adv. (referring to an opposed object often with the force of a preposition with ellipsis of a pronoun, = against it, against him, etc.).

Local.

Lit., of position in front of a person, place, or thing.

With verb of being or position expressed or understood.

Referring to living beings, opposite, in face of, face to face, facing, in front of, fronting, confronting (not in Cic., Caes., or Sall.):

feminam scelestam te, adstans contra, contuor,

Plaut. Pers. 2, 2, 26:

ut confidenter mihi contra adstitit,

id. Capt. 3, 5, 6; Lucr. 4, 223; 6, 929:

signum contra, quoad longissume oculi ferebant, animo finivit,

Liv. 1, 18, 8:

stat contra starique jubet,

Juv. 3, 290:

stat contra dicitque tibi tua pagina Fures!

Mart. 1, 55, 12:

ulmus erat contra,

in front of her, Ov. M. 14, 661:

templa vides contra,

in front (of us), id. ib. 7, 587.—Of position in front of the enemy:

contra conserta manu,

Plaut. Mil. 1, 1, 3: contra consistere, to make front against them, Caes. B. G. 2, 17.—

Referring to things and places, over against (it), opposite (to it), on the opposite side (mostly post-Aug.):

contra jacet Cancer patulam distentus in alvum,

Manil. 2, 253:

posita contra Hispania,

Tac. Agr. 11:

promuntorium quod contra procedit,

Plin. 4, 2, 3, § 6: relinquendae autem contra erunt vacuae tabellae, on the opposite side, i. e. of the leaf, Quint. 10, 3, 32: illo quaerente cur non decidant contra siti, the antipodes (cf. Cic. Ac. 2, 39, 123; v. II. A. 1. c. a), Plin. 2, 65, 65, § 161.—With the governing verb understood:

arguam hanc vidisse apud te contra conservum meum,

face to face, Plaut. Mil. 2, 2, 91:

jam omnia contra circaque hostium plena erant, Liv 5, 37, 8: eadem verba contra (i. e. ponuntur),

side by side, Quint. 9, 3, 36; Verg. A. 6, 23.—

With verbs of motion, so as to be opposite to an object or face to face with a person, variously rendered.

Referring to persons:

accede ad me atque adi contra,

come right up to me, Plaut. Rud. 1, 4, 23; id. Bacch. 3, 6, 6: hostes crebri cadunt; nostri contra ingruunt, advance to their front (in Plaut. hostility is not implied in contra), id. Am. 1, 1, 84: quis nos pater aut cognatu' volet contra tueri, face to face, eye to eye, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 12 Mull. (Trag. Rel. v. 444 Rib.); Att. ap. Macr. S. 6, 1, 55 (Trag. Rel. v. 538 ib.):

adspicedum contra me = contra adspice me,

Plaut. Most. 5, 1, 56 Lorenz ad lec.:

contra adspicere,

id. Mil. 2, 1, 45:

contra intueri,

Liv. 1, 16, 6; 9, 6, 8; Sen. Q. N. 1, 3, 6:

cum veniret contra Marcianus,

Quint. 6, 3, 95; Plin. 9, 46, 70, § 152.—

Of things:

hic ubi sol radiis... Adversa fulsit nimborum aspergine contra,

Lucr. 6, 525; Cels. 8, 8, 1:

quam (turrim) promoti contra validi asseres... perfregere,

Tac. H. 4, 30.—Reciprocally: oscula non pervenientia contra, not coming through (the wall) so as to meet, Ov. M. 4, 80.—

Transf. to equivalents of weight, value, and price; so,

In Plaut. only in the colloq. phrases auro contra, aurichalco contra, and contra auro (sc. posito); lit., for gold placed against; cf.:

aes contrarium, s. v. contrarius: (servus) non carus'st auro contra,

at his weight in gold, Plaut. Ep. 3, 3, 30: jam auro contra constat filius, id. Truc. 2, 6, 57 (Speng. aurichalco): auro contra cedo modestum amatorem! A me aurum accipe. Pa. Cedo mihi contra aurichalco quoi ego sano serviam, id. Curc. 1, 3, 45 sq.; id. Mil. 3, 1, 63; 4, 2, 85; id. Ps. 2, 3, 23.—

In post-Aug. prose (very rare):

at si aquae et ejus rei quam contra pensabis par pondus erit, nec pessum ibit, nec exstabit, etc.,

Sen. Q. N. 3, 25, 5.—

Of reciprocal actions, = vicissim, in turn, in return, back, on my, his, etc., part, likewise, counter-.

In gen.:

te ut deludam contra, lusorem meum,

Plaut. Am. 2, 2, 71:

quae me amat, quam ego contra amo,

id. Merc. 5. 2, 77; id. Cist. 1, 1, 96; id. Trin. 4, 2, 55; id. As. 2, 2, 110:

qui arguat se, eum contra vincat jurejurando suo,

make a victorious counter-charge, id. Mil. 2, 2, 37:

si laudabit haec Illius formam, tu hujus contra (i. e. lauda),

Ter. Eun. 3, 1, 54:

audi nunc contra jam,

listen in turn, id. Phorm. 4, 4, 18; id. Ad. 5, 4, 23:

at tu mihi contra nunc videre fortunatus, Phaedria, Cui, etc.,

you likewise seem fortunate to me, id. Phorm. 1, 3, 21:

Mettius Tullo gratulatur, contra Tullus Mettium benigne alloquitur,

Liv. 1, 28, 1:

contra ut me diligat illa,

Cat. 76. 23; Hor. S. 1, 3, 27 Orell. ad loc.—Hence, with ellipsis of inquit, = respondit:

cui latrans contra senex,

Phaedr. 5, 10, 7:

scietis, inquam, etc., contra Nigrinus: ad quem missi sunt? ego, etc.,

Plin. Ep. 7, 6, 4.—

Rarely with inquit, etc., expressed: at ille contra, renidens, Audi, inquit, discipule, etc.,

Gell. 15, 9, 9; cf.:

contra talia reddit,

Claud. B. Gild. 379.—

With dat. pers.:

consulo quem dolum doloso contra conservo parem,

Plaut. Mil. 2, 2, 45:

facere contra huic aegre,

Ter. Eun. 4, 1, 10:

hiscine contra insidiabere?

id. Hec. 1. 1, 13:

tibi contra gratiam Referre,

id. ib. 4, 2, 7.—

With item:

item a me contra factum est,

Plaut. Aul. prol. 20:

puellam senex Amat et item contra filius,

id. Cas. prol. 49; id. Pers. 5, 2, 36; id. Am. 1, 1, 67; Ter. Ad. 1, 1, 25.—

Combining a reciprocal with a local relation (A. 1. a. a, and b. a): contra carinantes verba, exchanging abusive words ( face to face), Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 181 Vahl.): tubae utrimque contra canunt;

Consonat terra,

Plaut. Am. 1, 1, 73; 1, 1, 86:

confer gradum Contra pariter,

id. Ps. 2, 4, 18; id. Truc. 1, 2, 28:

video amicam... Ubi contra adspexit me, etc.,

id. Mil. 2, 1, 45; Verg. E. 7, 8; cf. Lucr. 4, 243:

vesper adest, juvenes consurgite!... Cernitis, innuptae, juvenes? consurgite contra!

Cat. 62, 6.—

Implying also opposition: Pe. Conpellabo. Ph. Orationis aciem contra conferam, Plaut. Ep. 4, 1, 20:

si scias quod donum huic dono contra comparet,

what counter gift, Ter. Eun. 2, 3, 63: quod Scipio postulavit... ut, etc. Et quod contra collega postulavit ne, etc., Annal. Trib. Pleb. ap. Gell. 7 (6), 19, 5:

si vobis aequa et honesta postulatio videtur, ego contra brevem postulationem adfero,

Cic. Rosc. Am. 2, 7; Nep. Epam. 6, 1;

Auct. B. Alex. 24: illo licente contra liceri audeat nemo,

to bid in opposition, Caes. B. G. 1, 18; Liv. 4, 53, 6:

agedum pauca accipe contra,

Hor. S. 1, 4, 38.—So in battle:

Numidae... Romanorum ordines conturbare... neque contra feriundi copia erat,

Sall. J. 50, 4; and in law: et ab eo is qui adoptat vindicat... et illo contra non vindicante, etc., Gai Inst. 1, 134; 2, 24.—Esp. in replies:

oratio contra a Demosthene pro Ctesiphonte edita,

Cic. de Or. 3, 56, 213:

dicit accusator haec: primum, etc.... quid contra reus?

id. Clu. 30, 81; id. Fin. 5, 22, 63; Curt. 4, 1, 10; 7, 9, 1.

Of opposition, strife, etc., against; constr. absol., with dat., and ne, quominus or quin.

Of physical exertion.

Lit.:

concurrunt... aetheriae nubes contra pugnantibu' ventis,

struggling against each other, Lucr. 6. 98:

nec nos obniti contra... Sufficimus,

bear up, battle against, Verg. A. 5, 21; Ov. M. 9, 50; 2, 434:

at ille contra nititur,

resists, Plin. 2, 38, 38, § 103; 7, 20, 19, § 82:

pars remigum, tamquam imperitia... officia nautarum impediebant. Mox contra tendere,

rowed in an opposite direction, Tac. H. 4, 16.—

Trop.:

te rogo ne contrahas ac demittas animum, neque te obrui tamquam fluctu... sinas, contraque erigas ac resistas,

Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4:

et torrens judicem vel nitentem contra feret, cogatque ire qua rapiet,

Quint. 12, 10, 61.— With ne: vi contra niti, ne advorsus eum fiat, Cato ap. Gell. 7 (6), 3, 16.—With quominus, Lucr. 1, 780.—

Of mental exertion:

si tibi vera videntur, Dede manus, aut, si falsum est, accingere contra,

arm yourself against them, Lucr. 2, 1043; 2, 280. —With dat.:

siti contra... pugnandum,

Cels. 4, 2 fin. —

Of hostile opposition in gen.

Lit.:

quod animadversum est in eo qui contra omni ratione pugnarunt, non debeo reprehendere,

who made opposition in every way, Cic. Rosc. Am. 47, 137; id. Verr. 2, 2, 43, § 107:

contra etiam aliquid abs te profectum ex multis audivi,

something inimical, id. Fam. 5, 5, 2.—

Trop.:

aut alio quovis (sc. colore) qui contra pugnet et obstet,

Lucr. 2, 794; 2, 868.—

Of warfare.

Lit.:

ut eos adversarios existimemus qui arma contra ferant,

Cic. Off. 1, 25, 87; 1, 12, 37; Vell. 2, 28, 4; cf.:

quid quod exercitum contra duxit?

Auct. Her. 4, 16, 23:

ut si qua ex parte obviam contra veniretur, acie instructa depugnarent,

if they should be attacked by an open charge, Caes. B. G. 7, 28:

issentque confestim ad urbem ni venire contra exercitum... audissent,

Liv. 7, 39, 17:

cum Romanae legiones contra direxerint,

would oppose their march, Tac. H. 4, 58; id. A. 6, 44.—With dat.:

et huic contra itum ad amnem Erinden,

Tac. A. 11, 10.—

Trop.:

quod ubi viderunt corvi, contra auxiliantur, velut adversus communem hostem,

Plin. 10, 74, 95, § 205.—

Of legal contests.

With verbs of saying; v. 9. a.—

Venire contra, of any legal act with the intention to hurt the adversary:

quid? si omnium mortalium Sthenio nemo inimicior quam hic C. Claudius... fuit? si de litteris corruptis contra venit, etc.?

if he made a charge of forgery against him? Cic. Verr. 2, 2, 43, § 107; cf. II. B. c. b.—

On the part of the adversary:

inveniendum contra est, quo distet haec causa a ceteris,

Quint. 5, 10, 114; 9, 2, 35; 12, 8, 10.—

Of judgments against the parties or against opinions:

ne spoliaret fama probatum hominem si contra judicasset,

given an adverse decision, Cic. Off. 3, 19, 77; cf. Val. Max. 7, 2, 4; Cic. Caecin. 24, 69.—

Of literary opposition.

Mostly with verbs of saying; v. 9. a. g.—

With other verbs:

astrologorum artem contra convincere tendit,

Lucr. 5, 728:

contra nunc illud pone, etc.,

Sen. Ben. 7, 14, 6:

habeat (liber meus) etiam quosdam qui contra sentiant et adversentur,

some dissentients and opponents, Quint. 3, 1, 5; 2, 17, 40; 3, 8, 69.—

Of public and political opposition.

With verbs of saying; v. 9. a. d.—

With petere, to be a candidate for office in opposition to another:

nihil enim supererat de quo certarent, nihil quod contra peterent,

no office was left for which to canvass against each other, Cic. Agr. 2, 33, 91:

honores contra petere,

Quint. 6, 1, 17.—With ire, with dat., of an opposing vote in the senate (cf.:

pedibus ire): sententia Cassii ut nemo unus contra ire ausus est, ita dissonae voces respondebant,

Tac. A. 14, 45.—

Of violation of law, contracts, etc.: contra facere, or contra committere, to violate, transgress a law, etc.: leges esse non ex ejus qui contra commiserit utilitate, spectari oportere, not in the interest of the transgressor, Cic. Inv. 2, 48, 153:

si quis sub hoc pacto vendiderit ancillam ne prostitueretur, et si contra factum esset,

and if the contract was violated, Dig. 18, 1, 56.—

With verbs of saying, etc., contra dicere; less freq. disputare, disserere, pugnare, in the sense of dicere, and contra scribere (often contradico, in one word, in post-Aug. writers; esp. with dat.).

Contra dicere, to speak as counsel of the adversary, to plead his cause, in legal proceedings:

cum contra dicturus Hortensius esset,

would speak on the other side, Cic. Quint. 24, 77:

hoc... contra dicente Cotta judicatum est,

id. Caecin. 33, 97:

dixisse ut contra nemo videretur,

id. Brut. 53, 198: ut contra Crassus... exorsus est, began on the other side, id. ib. § 197.—Hence: qui contra dicit, the adversary or counsel of the adversary:

contra autem qui dicet, similitudinem infirmare debebit,

Cic. Inv. 2, 50, 151; id. Part. Or. 21, 108.—In the same sense: agens contra: si nos... impares agentium contra ingeniis dixerimus, that we are unequal to the talents of our adversary's counsel, [p. 453] Quint. 4, 1, 8.—

To make charges against (rare):

si qui contra vellet dicere, usurum esse eum suo testimonio,

Cic. Clu. 48, 134:

qua ratione nemo neque tum item fecerit, neque nunc contra dicat,

id. Quint. 29, 88; so,

contra disputare, of objections to or against a witness: nihil contra disputabo priusquam dixerit,

id. Fl. 21, 51.—

In gen., to speak on the other side of a question:

fiebat autem ita, ut cum is qui audire vellet dixisset quid sibi videretur, tum ego contra dicerem,

Cic. Tusc. 1, 4, 8; id. Fin. 2, 1, 2; so,

contra disputare and contra scribere,

id. Or. 1, 19, 85; Vitr. 3, 1, 6; Quint. 2, 17, 13; Dig. 9, 2, 21, § 1.—Hence: qui contra dicunt or disputant, the opponents:

nec qui contra dicunt causam difficilem repellunt,

Cic. Fin. 3, 1, 2:

ad coarguendos qui contra disputant,

to refule his opponents, Quint. 2, 15, 26.—

To oppose or object to a proposition, motion, or petition:

quam palam principes dixerunt contra!

protested against it, Cic. Verr. 2, 5, 16, § 41; Caes. B. C. 1, 32; Cic. Clu. 47, 130.—With pugnare:

cum decerneretur frequenti senatu, contra pugnante Pisone, etc.,

Cic. Att. 1, 14, 5:

filius ejus incolumitatem optat: contradicit pater,

the father objects, Quint. 9, 2, 85; 9, 2, 83; Plin. ap. Gell. 9, 16, 5; Cic. Dom. 33, 87:

contradicente nullo,

Suet. Caes. 20; Dig. 3, 3, 15.—

To reply:

contradixit edicto,

answered by an edict, Suet. Aug. 56. —

Abl. absol. impers.:

explorandum videtur an etiam contradicto aliquando judicio consuetudo firmata sit,

whether the custom has been confirmed by judgment upon a judicial contest, Dig. 1, 3, 34.—

With acc. neutr. pron., to object, to make or raise an objection, to reply; esp. in legal proceedings:

ego enim, te disputante, quid contra dicerem meditabar,

Cic. N. D. 3, 1, 1:

ut contra si quid dicere velit non audiatur,

id. Fin. 5, 10, 27:

aiebat illum primo sane diu multa contra (i. e. dixisse), ad extremum autem, etc.,

id. Att. 2, 22, 2.— Hence: quod contra dicitur, or quae contra dicuntur, the objections:

ut et id quod intenderemus confirmare, et id quod contra diceretur refellere (possemus),

refute the objections, Cic. de Or. 1, 20, 90:

quia neque reprehendi quae contra dicuntur possunt, etc.,

id. ib. 2, 81, 331; id. Inv. 2, 44, 127; Quint. 1, 2, 17.—In the same sense, as subst.: contrā dicta, orum, n. plur.:

seu proposita confirmamus, sive contra dicta dissolvimus,

or refute the objections, Quint. 4, prooem. 6.—With acc. and inf.:

dicitur contra, nullum esse testamentum,

the objection is made that there is no testament, Cic. Agr. 2, 6, 42.—

With dat., written in one word (post-Aug.).

To oppose a person by speaking against his views:

solitum se etiam Thraseae contradicere,

to oppose even Thrasea, Tac. H. 2, 91:

tibi,

Suet. Aug. 54:

Curioni...,

id. Rhet. 1. —Hence of answers and replies in law: quid si filium testatoris heres ejus prohibuit? Huic contradici potest: ergo pietatis, etc., he may be answered by this plea, etc., Dig. 11, 7, 14, § 13.—And of advisory answers opposed to one's legal views:

volenti mihi ream adulterii postulare eam, etc., contradictum est,

my views were disapproved, rejected, Dig. 48, 5, 11, § 10.—

To oppose an opinion, with dat. of the thing:

cum plures tantum sententiis aliorum contradicerent,

opposed the opinions, Tac. H. 1, 39.—

To object to a motion or petition, with dat. of the petitioner:

patrem qui damnavit optat ne is torqueatur: pater ei contradicit,

the father objects, Quint. 9, 2, 81:

cum ambienti ut legibus solveretur multi contradicerent,

Suet. Caes. 18; Dig. 40, 5, 14; 40, 12, 33.—

With dat. of the petition:

preces erant, sed quibus contradici non posset,

which could not be denied, Tac. H. 4, 46 fin.; Dig. 3, 1, 1, § 2.—

To contest the validity of a law (rare):

quibus (legibus) contradici potest,

Quint. 7, 7, 4.—

To contradict an assertion (very rare):

pro certis autem habemus... cuicunque adversarius non contradicit,

Quint. 5, 10, 13.—

With quin, to object:

praetor Samnitibus respondit... nec contra dici quin amicitia de integro reconcilietur,

there was no objection to a reconciliation, Liv. 8, 2, 2.

To one's disadvantage; mostly predic. with esse, unfavorable, adverse, damaging (post-Aug.;

but cf. II. B. 2.): ut eum qui responsurus est vel tacere, vel etiam invitum id quod sit contra cogat fateri,

Quint. 7, 3, 14:

cum verba (legis) contra sint,

id. 7, 1, 49:

sed experimentum contra fuit,

unsuccessful, Tac. H. 2, 97 fin.:

ubi fortuna contra fuit,

id. ib. 3, 18:

si fortuna contra daret,

should be unfavorable, id. ib. 1, 65 fin.; id. A. 15, 13.

Of logical opposition, with negative force.

Of a direct contrast.

Predicatively, with esse, fieri, etc., the contrary, the opposite:

quod fieri totum contra manifesta docet res,

but experience teaches that just the contrary is true, Lucr. 3, 686; 4, 1088:

in stultitia contra est,

with fools the reverse is true, Cic. Clu. 31, 84:

in hac quidem re vereor ne etiam contra (i. e. sit),

id. Att. 12, 46; id. Off. 1, 15, 49:

quod contra est,

Sall. J. 85, 21:

quis non credat, etc.? Contra autem est,

Sen. Q. N. 3, 25, 12; id. Ep. 7, 3; Dig. 37, 4, 4:

contra fore si, etc.,

ib. 34, 2, 39, § 2:

immo forsitan et contra (i. e. erit),

ib. 41, 3, 49:

ego contra puto (i. e. esse),

Plin. Ep. 1, 20, 7; Lampr. Alex. Sev. 25.—

With evenire, accidere, sentire, scribere, habere, etc.:

utrumque contra accidit: istic enim bellum est exortum, hic pax consecuta,

of both the contrary has happened, Cic. Fam. 12, 18, 2; so Dig. 38, 2, 51:

id ego contra puto (sc.: faciendum esse),

id. Att. 10, 8, 2:

contra evenit in iis morbis,

Sen. Ep. 52, 7; Plin. 2, 65, 65, § 163:

ego contra sentio,

Sen. Clem. 1, 15, 5; Sedig. ap. Gell. 15, 24, 4; Dig. 40, 2, 25:

Proculus contra (sc. sentit),

ib. 35, 2, 1, § 14; 33, 7, 25:

licet Celsus contra scribat,

ib. 9, 2, 21, § 1: contra probatur, Gai Inst. 2, 78; Dig. 33, 7, 12, § 34.—Very rarely referring to a term in the same clause:

cujus disparem mitioremque naturam contra interpretabatur,

interpreted in an opposite sense, misinterpreted, misunderstood, Tac. H. 4, 86 fin. —

Referring to a word or phrase in the same predicate.

To an adverb, in an opposite manner, otherwise, differently, not, etc.:

nam ad summam totius rei pertinet, caute an contra demonstrata res sit,

Cic. de Or. 2, 81, 330: quod viriliter animoque fit, id, etc.;

quod contra, id turpe,

id. Off. 1, 27, 94:

sit sapienter usus aut contra,

Quint. 2, 5, 15:

lactuca locis apricis optume autumno ponitur, mediterraneis aut frigidis contra ( = pessime),

Col. 11, 3, 25.—

To a predicative adjective, not, the opposite, the reverse, etc.:

ut aliae (res) probabiles videantur aliae contra,

improbable, Cic. Ac. 2, 32, 103; id. Off. 2, 2, 7:

quid est quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare,

id. ib. 2, 2, 8; id. Or. 2, 31, 135; Quint. 4, 2, 52.—

To a verbal predicate:

an frater fratri exsistat heres, an contra ( = annon),

Dig. 34, 5, 19.—

To a subject infinitive:

laudare testem vel contra pertinet ad momentum judiciorum,

praising or censuring a witness, Quint. 3, 7, 2.—

To a clause, translated by not or by a repetition of the clause with a negative:

quae secundum naturam essent, ea sumenda et quadam aestimatione dignanda docebat, contraque contraria,

those that were not, not, Cic. Ac. 1, 10, 36: quod cuidam aut sapiens videor quod una non jerim, aut felix fuisse;

mihi contra,

id. Att. 9, 12, 4: an credibile est, incestum cum filia commissum? Et contra, veneficum in noverca, adulterum in luxurioso? and incredible, etc., Quint. 5, 10, 19; so Dig. 9, 1, 2, § 1.—

To an attributive genitive:

Marius cognoscere quid boni utrisque or contra esset (i. e. mali),

Sall. J. 88, 2:

verum de origine laudis contraque perspiciemus suo tempore (i. e. vituperationis),

Quint. 2, 4, 21:

alii a propositione accusatoris contraque loci oriuntur,

the accuser and the accused, id. 7, 2, 31;

so in several titles of the Digests, as Depositi vel contra, = actio depositi, vel contraria actio depositarii,

Dig. 16, 3 tit.; so ib. 16, 17, 1; 16, 13, 6; 16, 13, 7.—

Reversing the relation of terms in the preceding sentence, the reverse, conversely, vice versa, etc.

With its own predicate: saepe... corpus aegret, Cum tamen ex alia laetamur parte latenti;

Et retro fit uti contra sit saepe vicissim, Cum miser ex animo laetatur corpore toto,

Lucr. 3, 108: illa altera argumentatio, quasi retro et contra, prius sumit, etc., ( proceeding), so to speak, backward and in inverted order, Cic. Part. Or. 13, 46: neque illud ignoro, etc.; sed non idem accidit contra, but the converse is not true, Quint. 8, 6, 3; Gell. 4, 2, 5: ut vocabula verbis, verba rursus adverbiis, nomina appositis et pronominibus essent priora. Nam fit contra quoque frequenter non indecore. for often, not inelegantly, the order is reversed, Quint. 9, 4, 24:

quae etiam contra valent,

i. e. if the terms are reversed, id. 3, 7, 25; 9, 2, 49; 8, 6, 25; 9, 4, 72.—

Belonging to the same predicate:

ut quidque erit dicendum ita dicet, nec satura jejune, nec grandia minute, nec item contra,

Cic. Or. 36, 123:

cum emtor venditori, vel contra, heres exstitit,

Dig. 35, 2, 48:

in quibus patrium pro possessivo dicitur, vel contra,

Quint. 1, 5, 45; 5, 10, 71:

junguntur autem aut ex nostro et peregrino, ut biclinium, aut contra, ut epitogium et Anticato,

id. 1, 5, 68:

ut capras in montosis potius locis quam in herbidis (pascar), equas contra,

but with mares the reverse is the case, Varr. R. R. 2, 1, 16:

itaque ille dicere melius quam praecipere, nos contra fortasse possumus,

Cic. Or. 42, 143:

qua collegi solent ex his quae faciunt ea quae faciuntur, aut contra,

or vice versa, Quint. 5, 10, 80; Dig. 14, 1, 1, § 12; 48, 5, 23, § 4.

In logical antithesis of clauses with a merely rhet. force, on the contrary, on the other hand, vice versa; sometimes almost = sed or autem (freq.).

In independent clauses.

Opposing persons or parties: fortunam insanam esse... perhibent philosophi... Sunt autem alii philosophi qui contra Fortunam negant ullam exstare, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36 (Trag. Rel. v. 372 Rib.); Caecil. ap. Cic. Tusc. 4, 32, 68; Varr. R. R. 1, 8, 1:

ego etiam quae tu sine Verre commisisti Verri crimini daturus sum... Tu, contra, ne quae ille quidem fecit, obicies,

Cic. Div. in Caecil. 11, 35:

ego contra ostendo, non modo nihil fecisse Sex. Roscium, sed, etc.,

id. Rosc. Am. 29, 79; id. Phil. 8, 3, 8; id. Off. 1, 30, 108; id. Fin. 5, 22, 62:

in Italia bellum gerimus, in sede ac solo nostro... Hannibal contra in aliena, in hostili est terra,

Liv. 22, 39, 13; 21, 50, 2; 3, 15, 2; 6, 7, 4; 9, 35, 4 et saep.; Nep. Alcib. 8, 1; Vell. 2, 31, 4; Sen. Ep. 9, 14; id. Ira, 2, 33, 6; Plin. 35, 10, 37, § 113; Tac. H. 3, 84; 3, 57; Suet. Tib. 2; id. Vit. 2; Just. 2, 1, 10; 8, 4, 11:

contra mercator, navim jactantibus austris Militia est potior?

Hor. S. 1, 1, 6; 1, 2, 30; 1, 3, 27; Prop. 2, 1, 45; 2, 23, 13 (3, 17, 3); Sen. Hippol. 214;

so with versa vice: barbarae gentes (Alexandrum) non ut hostem, sed ut parentem luxerunt... Contra Macedones versa vice non ut civem, sed ut hostem amissum gaudebant,

Just. 13, 1, 7.—

Introducing a secondary or parallel opposition of thought: in loco umidiore far potius serunt quam triticum;

contra in aridiore hordeum potius quam far,

Varr. R. R. 1, 9, 4; 1, 1, 47: si nihil esset quod inane vocaret, Omne foret solidum;

nisi contra corpora certe Essent, etc., Omne quod est spatium vacuum constaret inane,

Lucr. 1, 521; 4, 348; cf.:

justa omnia decora sunt, injusta contra, ut turpia, sic indecora,

Cic. Off. 1, 27, 94; id. N. D. 2, 15, 41; id. de Or. 3, 33, 136; id. Quint. 30, 93: id. Off. 3, 21, 84; id. Leg. 2, 1, 2: facilem esse rem... si modo unum omnes sentiant; contra in dissensione nullam se salutem perspicere, Caes. B. G, 5, 31; Liv. 25, 30, 3; Sen. Ben. 1, 5, 2; Plin. 12, 19, 42, § 92; 11, 14, 14, § 35; Suet. Caes. 73; Gell. 1, 4, 5:

si male rem gerere insani est, contra bene, sani,

Hor. S. 2, 3, 74.—

In opposition to a dependent clause:

ut hi miseri, sic contra illi beati quos, etc.,

Cic. Tusc. 5, 6, 16; so id. de Or. 1, 45, 198; Quint. 9, 3, 39:

cui ego rei tantum abest ut impedimento sim, ut contra te M. Manli adhorter, etc.,

Liv. 6, 15, 5; 6, 31, 4:

cum virtus adeo neminem spe ac pollicitatione corrumpat, ut contra in se inpendere jubeat, ac, etc.,

Sen. Ben. 4, 1, 2: aut igitur negemus quidquam ratione confici, cum contra nihil sine ratione recte fieri possit, aut, etc., whereas on the contrary, etc., Cic. Tusc. 4, 38, 84; cf.:

at contra,

Lucr. 2, 392.—

With co-ordinate conjunctions.

Copulative, et contra or contraque (never with ac or atque); also nec contra (rare), and on the other hand.

With reference to a reason or conclusion, after nam, enim, cum, or itaque: nam et ratione uti... omnique in re quid sit veri videre et tueri decet, contraque falli [p. 454]... tam dedecet quam, etc., Cic. Off. 1, 27, 94:

malus est enim custos... metus, contraque benevolentia fidelis,

id. ib. 2, 7, 23:

cum reficiat animos varietas ipsa, contraque sit aliquanto difficilius in labore uno perseverare,

Quint. 1, 12, 4; 3, 8, 32; 8, 6, 20:

itaque in probris maxime in promptu est, si quid tale dici potest, etc. Contraque in laudibus, etc.,

Cic. Off. 1, 18, 61; cf. Suet. Calig. 51; so with nec:

nam nec comoedia cothurnis assurgit, nec contra tragoedia socculo ingreditur,

Quint. 10, 2, 22.—

With contrasted examples or illustrations, often after ut or sic:

audivi ex majoribus natu, hoc idem fuisse in P. Scipione Nasica, contraque patrem ejus... nullam comitatem habuisse sermonis,

Cic. Off. 1, 30, 109:

ut suspitionibus credi oportere, et contra suspitionibus credi non oportere,

id. Inv. 2, 15, 48; Quint. 8, 4, 1; 5, 10, 48; 9, 3, 7; 9, 4, 52; 11, 1, 14; Sen. Ep. 82, 14; Dig. 17, 1, 22, § 4.—

With contrasted actions, assumptions, etc.:

atque utinam qui ubique sunt propugnatores hujus imperii possent in hanc civitatem venire, et contra oppugnatores rei publicae de civitate exterminari!

Cic. Balb. 22, 51:

domo pignori data, et area ejus tenebitur... et contra jus soli sequitur aedificium,

Dig. 13, 7, 21:

equo et asina genitos mares, hinnos antiqui vocabant: contraque mulos quos asini et equae generassent,

Plin. 8, 44, 69, § 17: ceterum potest ex lege quidem esse judicium, sed legitimum non esse, et contra ex lege non esse, sed legitimum esse, Gai Inst. 4, 109; Plin. 2, 65, 65, § 161; 35, 15, 5, § 183.—

After a negative clause, affirming the opposite idea, et contra or contraque, but on the contrary:

in quo (consulatu) ego imperavi nihil, et contra patribus conscriptis et bonis omnibus parui,

Cic. Sull. 7, 21:

nunc vero cum ne pulsus quidem ita sim ut superare non possim, contraque a populo Romano semper sim defensus, etc.,

id. Dom. 33, 88; id. Fin. 2, 17, 55; id. Marcell. 6, 20; so,

et contra,

Suet. Tit. 7.—

With adversative conjunctions, at contra, sed contra, contra autem, contra vero (not verum contra, nor contra tamen).

At contra (freq.), merely a strengthened contra (v. 1. supra): huc accedit uti mellis lactisque liquores Jucundo sensu linguae tractentur in ore;

At contra taetri absinthi natura... foedo pertorqueat ora sapore,

Lucr. 2, 400:

cogunt,

id. 2, 74; 1, 366; 2, 235 et saep.: nos qui domi sumus, tibi beati videmur;

at contra nobis tu quidem... prae nobis beatus,

Cic. Fam. 4, 4, 2; id. Tusc. 1, 3, 5; id. Rosc. Am. 45, 131; id. Verr. 2, 5, 26, § 66; Sall. J. 36, 2; 4, 7; 15, 3; id. C. 12, 5:

ideo siccas aiunt Aethiopiae solitudines... At contra constat Germaniam abundare rivis,

Sen. Q. N. 3, 6, 2; 1, 3, 1; id. Ep. 100, 7; Plin. 7, 53, 54, § 186; Suet. Galb. 15; Tac. A. 4, 28.—

Sed contra, after a negative sentence (class.):

non quo acui ingenia adulescentium nollem, sed contra ingenia obtundi nolui,

Cic. de Or. 3, 24, 93; id. Att. 9, 15, 3; id. Ac. 1, 10, 35; id. Fl. 11, 26:

arma populi Romani non liberis servitutem, sed contra servientibus libertatem adferre,

Liv. 45, 18, 1:

tu ne cede malis, sed contra audentior ito,

Verg. A. 6, 95; Plin. Ep. 1, 10, 12.—PostAug. also without a preceding negation:

obiisse nostro Laium scelere autumant superi inferique: sed animus contra innocens... negat,

Sen. Oedip. 765; Symm. Ep. 6, 81.—

Contra autem (rare;

in Cic. only where different subjects have contrasted predicates in dependent clauses): quia pacis est insigne toga, contra autem arma tumultus atque belli,

Cic. Pis. 30, 73.—In later writers = contra alone:

sub septemtrione aedificia... conversa ad calidas partes oportere fieri videntur. Contra autem sub impetu solis meridiani regionibus conversa ad septemtrionem... sunt facienda,

Vitr. 6, 1, 2; Gell. 14, 2, 19; Dig. 7, 1, 25, § 3; 34, 3, 25.—

Contra vero (very rare;

not in Cic.), used for contra: contra vero quercus infinitam habet aeternitatem,

Vitr. 2, 9, 8; 6, 1, 3; Cels. 3, 6 fin. —

Atqui contra, App. Mag. p. 287, 24.—

With disjunctive conjunctions, aut contra, vel contra, seu contra, or on the contrary, or conversely (always without change of subject).

Aut contra:

num aut scriptum neget, aut contra factum infitietur?

Cic. Part. Or. 38, 133: quae (mens) aut languescit... aut contra tumescit, etc., Quint. 1, 2, 18:

si imbres defuere, aut contra abundavere,

Plin. 17, 24, 37, § 228.—

Vel contra:

hinc enim quaestiones oriuntur: Injuriam fecisti, sed quia magistratus, majestatis actio est? Vel contra: Licuit... quia magistratus?

Quint. 5, 10, 40; 9, 4, 96; Suet. Galb. 3; Dig. 35, 2, 56, § 4; 8, 4, 6.—

Seu contra:

seu tristis veniam, seu contra laetus amicis,

Prop. 1, 11, 25.—

With causal conjunctions, nam contra (very rare;

never contra enim): falso queritur de natura sua genus humanum quod, etc. Nam contra, reputando, neque majus aliud, neque praestabilius invenies,

Sall. J. 1, 1; Quint. 1, 1, 1; 9, 2, 23. —

In late Lat., e contra (also one word, ēcontrā) = contra,

In the meaning, the contrary (D. 1.):

aliis vero econtra videtur,

Hier. Ep. 12.—

Et econtra = et contra (E. 3. a.):

honestiorum provectu et econtra suppliciis,

Aur. Vict. Caes. 39, 45.—For quod contra, v. II. E. 1. c.—

With emphatic particles.

Quin contra, nay on the contrary, opposing an affirmative sentence to a preceding negative statement (quin etiam amplifies without opposition; sed contra opposes without amplification; quin contra both opposes and amplifies);

not before Livy: num qui enim socordius rempublicam administrari post Calvi tribunatum... quam? etc. Quin contra patricios aliquot damnatos... neminem plebeium,

Liv. 6, 37, 8; 31, 31, 9; 35, 26, 10; 37, 15, 3.—

Immo contra (post-Aug.).

= no, on the contrary, refuting opinions, after questions and in the form of a dialogue:

existimas nunc me detrahere tibi multas voluptates?... Immo contra, nolo tibi umquam deesse laetitiam,

Sen. Ep. 23, 3; Dig. 33, 7, 5; 33, 7, 29.—

= sed contra, but on the contrary:

proinde ne submiseris te, immo contra fige stabilem gradum,

Sen. Cons. Marc. 5, 6; id. Cons. Polyb. 15, 2; cf. prep.:

immo contra ea,

Liv. 41, 24, 8; cf. II. E. 1. b. infra.—

Item contra = an emphatic et contra (very rare):

quoniam... beate vivere alii in alio, vos in voluptate ponitis, item contra miseriam in dolore, etc.,

Cic. Fin. 2, 27, 86; cf. I. A. 3. g supra.

With a comparative clause introduced by ac, atque, or quam, representing a logical or moral opposition (contra atque debuit = non ita ut debuit; cf. Cic. Or. 3, 19, 70); cf. prep., II. C. 3. g, and II. E. 2. infra.

Of logical opposition, contrary to, different from, otherwise than; in the best prose only with atque or ac.

With atque:

item, contra atque apud nos, fieri ad Elephantinem ut neque ficus neque vites amittant folia,

Varr. R. R. 1, 7, 6:

simulacrum Jovis, contra atque ante fuerat, ad orientem convertere,

Cic. Cat. 3, 8, 20; id. Sull. 24, 69:

judicium suscepturos contra atque omnis Italia populusque Romanus judicavisset,

Caes. B. C. 3, 12; id. B. G. 4, 13; Plin. 12, 19, 43, § 95.—

With ac:

itaque contra est ac dicitis,

Cic. Fin. 4, 15, 41:

vides, omnia fere contra ac dicta sint evenisse,

id. Div. 2, 24, 53; so id. Verr. 2, 4, 6, § 11; id. Or. 40, 137:

cum contra ac Deiotarus sensit victoria belli judicaret,

id. Phil. 11, 13, 34:

Petreius ubi videt, Catilinam, contra ac ratus erat, magna vi tendere, etc.,

Sall. C. 60, 5.—

With ac and atque:

si denique aliquid non contra ac liceret factum diceretur, sed contra atque oporteret,

Cic. Balb. 3, 7.—

With quam (post-Aug.):

cui contra quam proposuerat aliqua cesserunt,

Sen. Ira, 3, 6, 5; Plin. 10, 53, 74, § 149; 11, 21, 24, § 72; Gell. 6 (7), 8, 6:

contra quam licet,

id. 1, 3, 19; Sil. 15, 107.—

Of moral opposition of acts contrary to rules and principles (cf. II. 3. g infra); so always with quam:

mater Aviti, generi sui, contra quam fas erat, amore capta,

contrary to the divine law, Cic. Clu. 5, 12:

ut senatus, contra quam ipse censuisset, ad vestitum rediret,

contrary to its own resolution, id. Pis. 8, 18:

contra quam ista causa postulasset,

id. Caecin. 24, 67:

contra quam sanctum legibus est,

Liv. 30, 19, 9; Cic. Leg. 2, 5, 11; id. Q. Fr. 1, 1, 1, § 2; id. Dom. 46, 122:

contraque faciunt quam polliceri videntur,

Auct. Her. 4, 3, 6; Cic. de Or. 2, 20, 86.

Prep. with acc., before, against, facing, towards, opposite to, contrary to (acc. to many scholars not ante-class.; cf. Hand, Turs. II. p. 108; but found Plaut. Ps. 1, 2, 24 Fleck., a line omitted by Lorenz as a gloss; id. Pers. 1, 1, 13 Ritschl; Att. ap. Non. p. 469, 15, or Trag. Rel. v. 476 Rib.; cf. also Plaut. Poen. 5, 6, 18; Cato, R. R. 18, 1, and v. I. A. 1. a. b, and I. A. 1. b. a supra).

Local uses.

Opposite, over against, facing.

Of countries and places (mostly of those separated by water;

adversus and e regione mostly of places opposite by land): insulae natura triquetra, cujus unum latus est contra Galliam,

Caes. B. G. 5, 13; 3, 9; 4, 20:

ad insulam quae est contra Massiliam,

id. B. C. 1, 56; 3, 23:

Rhodios, pacatis contra insulam suam terris, etc.,

Liv. 37, 15, 7; 3, 26, 8:

Carthago Italiam contra,

Verg. A. 1, 13; 5, 124; Ov. M. 14, 17:

insulae quae contra Tauri promuntorium inopportune navigantibus objacent, Chelidoniae nominantur,

Mel. 2, 7; Plin. 3, 26, 30, § 151; 6, 28, 32, § 152; 5, 7, 7, § 41; Tac. A. 3, 1; id. H. 2, 17.—

Of the heavenly bodies:

donique (luna) eum (sc. solem) contra pleno bene lumine fulsit,

Lucr. 5, 708:

contra Volucris rostrum posita est Lyra,

Vitr. 9, 4, 5; Sen. Q. N. 1, 5, 9; 1, 8, 3; Plin. 2, 31, 31, § 99; 5, 10, 10, § 56.—So, tertium (latus Britanniae) est contra septem triones, opposite ( facing); hence, contra meridiem and contra ortus (instead of ad or adversus meridiem, etc.), facing the south and east, Plin. 6, 24, 24, § 85; 17, 2, 2, § 22. —So of a person standing in the sunlight:

cum minima umbra (i. e. a sole) contra medium fiet hominem,

Plin. 18, 33, 76, § 327; cf.:

contra mediam faciem meridies erit,

id. 18, 33, 76, § 326.—

Of opposite ends of a line.

Of the diameter of the earth: esse e regione nobis e contraria parte terrae qui adversis vestigiis stent contra nostra vestigia, quos antipodas vocatis, Cic. Ac. 2, 39, 123.—

Of a line drawn:

contra autem E littera I erit ubi secat circinationem linea,

opposite the point E will be the letter I, Vitr. 9, 7, 4.—

Of buildings, etc.:

contra hoc aviarium est aliud minus in quo quae mortuae sunt aves curator servare solet,

Varr. R. R. 3, 5, 5; Vitr. 5, 6, 3; 3, 5, 15:

(statuam) quae fuerit contra Jovis Statoris aedem in vestibulo Superbi domus,

Plin. 34, 6, 13, § 29:

contra medium fere porticum diaeta paulum recedit,

Plin. Ep. 5, 6, 20; 2, 17, 5; Suet. Aug. 44.—

Of places on the human body:

id quod contra stomachum est,

Cels. 4, 5 (4, 12 med.); 7, 7;

4, 20 (13).—Of the direction of the intestines, etc.: ea... contra medium alvum orsa,

Cels. 4, 1 fin. —

Of actions, opposite, towards, against, facing (syn.:

adversus, ad, e regione,

Caes. B. G. 7, 61).

In gen.:

quamvis subito... quamque Rem contra speculum ponas, apparet imago,

Lucr. 4, 156: Democritus... clipeum constituit contra exortum Hyperionis, Laber. ap. Gell. 10, 17, 4:

et contra magnum potes hos (i.e. oculos) attollere solem, Nec tremis...?

Prop. 1, 15, 37; Col. 7, 3, 8:

rex constiterat contra pedites,

Curt. 10, 9, 13; 9, 5, 1:

ne contra septentrionem paveris,

Plin. 18, 33, 76, § 330; 28, 6, 19, § 69:

contra solem varie refulgens,

placed in the sun, id. 37, 10, 63, § 173; 10, 54, 75, § 151; 37, 6, 22, § 83;

37, 7, 25, § 95: cum terrestres volucres contra aquam clangores dabunt,

id. 18, 35, 87, § 363; 19, 8, 39, § 131.—

Dependent on verbs of motion (very rare without the idea of hostility):

(Dinocrates) incessit contra tribunal regis jus dicentis,

towards, Vitr. 2, praef. 1.—So trop., of actions done for a purpose:

lege Cornelia de sicariis tenetur qui, cum in magistratu esset, eorum quid fecerit contra hominis necem quod legibus permissum non sit,

Dig. 48, 8, 4.—

Appositively, with the predicate: (elephanti) tanta narratur clementia contra minus validos, ut, etc., if fronting weaker animals, if brought in contact with them (not to be connected with clementia), Plin. 8, 7, 7, § 23.—Similarly: dum... fidens non est contra feram, if fronting the animal (not dependent on fidens), Plin. 8, 16, 21, § 57.—

Against an opposing action, etc.:

contra vim atque impetum fluminis conversa,

Caes. B. G. 4, 17, 5:

cum plateae contra directos ventos erunt conformatae,

Vitr. 1, 6, 8:

ut contra ventum gregem pascamus,

Col. 7, 3, 12; Sen. Q. N. 2, 31, 2; Plin. 29, 3, 12, § 52; 17, 2, 2, § 21; 8, 16, 21, § 54:

contra fluminum impetus aggeribus,

id. 35, 14, 48, § 169:

capite in sole contra pilum peruncto,

id. 27, 4, 5, § 17; 18, 35, 88, § 364; Varr. ap. Plin. 7, 20, 19, § 83; Sil. 14, 352; Dig. 9, 2, 29, § 4. [p. 455] — Trop.:

contra fortunam tenendus est cursus,

Sen. Prov. 5, 9.—Prov.:

contra stimulum calces,

kick against the pricks, Isid. Orig. 1, 36, 28 (al. calcitres); cf. Amm. 18, 5, 1.—

Of local actions with hostile intent.

Lit.:

quae vis Coclitem contra omnes hostium copias tenuit?

Cic. Par. 1, 2, 12:

Pompeium Cartejae receptum scribis: jam igitur contra hunc exercitum (sc. constitit),

id. Att. 15, 20, 3:

pertimescam, credo, ne mihi non liceat contra vos in contione consistere,

to face you, id. Agr. 1, 8, 25; Lepidus ap. Cic. Fam. 10, 34, 1; Caes. B. C. 1, 26:

a fronte contra hostem pedum quindecim fossam fieri jussit,

id. ib. 1, 41; 1, 42; id. B. G. 7, 62:

Tullus adversus Veientem hostem derigit suos: Albanos contra legionem Fidenatium collocat,

Liv. 1, 27, 5; 24, 41, 5; 38, 4, 5; Verg. A. 12, 279; Front. Strat. 2, 2, 13; 2, 3, 17.—Appositively, with a local verb understood:

terribilis haec contra fugientes belua est, fugax contra insequentes,

i. e. if fronting, if placed opposite, Plin. 8, 25, 38, § 92.—

Trop.:

castra sunt in Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus collocata,

Cic. Cat. 1, 2, 5; id. Mil. 1, 2; Quint. 7, 7, 5:

tum contra hanc Romam illa altera Roma quaeretur,

will be as a rival against this Rome, Cic. Agr. 2, 22, 86:

cui rationi contra homines barbaros atque imperitos locus fuisset, hac ne ipsum quidem sperare, etc.,

Caes. B. G. 1, 40:

(Cicero) plerumque contra inimicos atque obtrectatores plus vindicat sibi,

when fronting adversaries, Quint. 11, 1, 23.—

In partic.

Stare contra aliquem (opp. stare ab aliquo); usu. implying hostility; mostly trop., to stand against, to be arrayed against, to face, oppose:

quod contra hoc exemplum nulla staret eorum ratio,

Auct. Her. 4, 5, 7:

contra populi studium,

Cic. Brut. 34, 126:

contra civium perditorum... dementiam a senatu et a bonorum causa,

id. ib. 79, 273; so,

a mendacio contra veritatem,

id. Inv. 1, 3, 4:

contra cives in acie,

id. Att. 16, 11, 2:

et adversi contra stetit ora juvenci,

opposite, Verg. A. 5, 477; 5, 414:

haec enim (ratio) sola... stat contra fortunam,

Sen. Ep. 14, 4, 2: contra leonem etiam stetit, fronted, i. e. hunted, Spart. Carac. 5 fin. —

Contra aliquem ire:

aut saevos Libyae contra ire leones,

Stat. Th. 9, 16.— Trop.:

uti contra injurias armati eatis,

Sall. J. 31, 6:

interritus (sapiens) et contra illa (mala) ibit et inter illa,

Sen. Ep. 59, 8; cf.: contra venire, II. B. 1. c. b infra, and v. also II. B. 2. b. and II. B. 1. b. infra.—

Transf.,

To persons placed together for comparison:

C. vero Caesar, si foro tantum vacasset, non alius ex nostris contra Ciceronem nominaretur,

Quint. 10, 1, 114:

CORONATO CONTRA OMNES SCAENICOS,

Inscr. Grut. p. 331, n. 4.—

To things compared, as if weighed against each other as to their value, strength, etc.

Lit. (very rare):

quamcunque vis rem expende, et contra aquam statue... Si gravior est, leviorem rem... feret, etc.,

Sen. Q. N. 3, 25, 5.—

Prop.:

cujus (i. e. generis humani) causa videtur cuncta alia genuisse natura, magna saeva mercede contra tanta sua munera,

Plin. 7, 1, 1, § 1:

qui amicus esse coepit quia expedit, placebit ei aliquod pretium contra amicitiam,

Sen. Ep. 9, 9:

numquam ulli fortiores cives fuerunt quam qui ausi sunt eum contra tantas opes ejus... condemnare,

Cic. Fam. 7, 2, 3:

tantum studium bonorum in me exstitisse, contra incredibilem contentionem clarissimi et potentissimi viri,

id. ib. 7, 2, 2; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 3:

nomen prorogans nostrum et memoriam extendens contra brevitatem aevi,

as a compensation for, Plin. 2, 63, 63, § 154.—So esp., valere contra, to weigh against, counterbalance, avail or prevail against: non vereor ne meae vitae modestia parum valitura sit contra falsos rumores, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 8:

(illa facta) pro periculo potius quam contra salutem valere debere,

Cic. Part. Or. 35, 120; id. Off. 3, 29, 104:

contrane lucrum nil valere Pauperis ingenium?

Hor. Epod. 11, 11; Sen. Ben. 4, 15, 1; id. Cons. Helv. 5, 5; so,

robur habere contra: si contra unamquamlibet partem fortunae satis tibi roboris est,

id. ib. 13, 2;

so of counterchecks: in Creta decem qui cosmoe vocantur, ut contra consulare imperium tribuni plebis, sic illi contra vim regiam constituti,

Cic. Rep. 2, 33, 58.—Of antidotes: cimicum natura contra serpentium morsus valere dicitur, item contra venena omnia, Plin. 29, 4, 17, § 61.—Hence,

Colloq., aliquid contra aurum est, something is worth gold, is superb, both predicatively and attributively (cf.: auro contra, I. A. 2. supra): hujusce pomaria in summa Sacra Via ubi poma veneunt, contra aurum imago, a spectacle for gold, i. e. a magnificent sight, Varr. R. R. 1, 2, 10 MSS. (al. aliter):

numcubi hic vides citrum... num quod emblema aut lithostratum? quae illic omnia contra aurum,

superb, id. ib. 3, 2, 4 MSS. (Schneid. omits aurum, ex conj.):

oneravi vinum, et tunc erat contra aurum,

Petr. 7, 6.—

Transf., of replies, with aiebat, inquit, etc.; both in friendly and inimical sense; esp., contra ea, contra haec, = the adv. contra:

contra ea Titurius sero facturos clamitabat, etc.,

Caes. B. G. 5, 29:

contra ea Verginius unum Ap. Claudium et legum expertem et, etc., aiebat,

Liv. 3, 57, 1; 24, 45, 4:

quae contra breviter fata est vates,

Verg. A. 6, 398:

contra quod disertus Tu impie fecisti inquit, etc.,

Quint. 7, 1, 53 (cf.: contra ea, II. E. 1. infra).

Denoting hostility or disadvantage.

With verbs of hostile action.

Of physical exertion:

pugnavere et tertio consulatu ejus viginti (elephanti) contra pedites quingentos,

Plin. 8, 7, 7, § 22:

proelium Afri contra Aegyptios primi fecere fustibus,

id. 7, 56, 57, § 200; 8, 40, 61, § 142. —

Referring to warfare (usu. adversus), bellum gerere (rarely for cum or adversus; but contra patriam, contra aras, etc., not cum patria, etc.; cf.

bellum, II. A. 1. e.): a quo prohibitos esse vos contra Caesarem gerere bellum (opp. pro),

Cic. Lig. 8, 25; id. Phil. 5, 10, 27; Liv. Ep. 129.—With bellum suscipere:

contra Antonium,

Cic. Phil. 8, 2, 5; so,

contra patriam,

id. Sull. 20, 58:

pugnare contra patriam,

id. ib. 25, 70:

contra conjuges et liberos,

Sen. Ben. 5, 15, 5:

armatum esse contra populum Romanum,

Cic. Prov. Cons. 13, 32.—With arma ferre (freq.), Cic. Phil. 2, 29, 72; 13, 21, 47; Liv. 28, 28, 15; Nep. Att. 4, 2; Tib. 1, 6, 30; Ov. M. 4, 609; 13, 269; id. P. 1, 1, 26.—With arma sumere or capere, Cic. Rab. Perd. 6, 19; id. Phil. 4, 1, 2; 4, 3, 7:

armis contendere contra,

Caes. B. G. 2, 13:

arma alicui dare (trop.),

Cic. Phil. 2, 21, 53:

aciem instruere (trop.),

Liv. 25, 4, 4:

exercitum comparare,

Cic. Phil. 3, 6, 14; 4, 1, 2:

exercitum instruere,

id. Cat. 2, 11, 24:

exercitum ducere and adducere,

id. Phil. 4, 2, 5; 3, 4, 11:

exercitum contra Philippum mittere,

id. Inv. 1, 12, 17:

naves ducere contra,

Hor. Epod. 4, 19:

ducere contra hostes,

Liv. 1, 27, 4:

florem Italiae educere contra,

Cic. Cat. 2, 11, 24:

proficisci contra,

to march against, Liv. 1, 11, 3; 8, 2, 5:

auxilium ferre Rutulis contra Latinos,

Plin. 14, 12, 14, § 88:

juvare aliquem contra,

Caes. B. C. 1, 35:

consilium inire contra Sequanos,

to take hostile measures against, id. B. G. 6, 12.—

Of legal contention (more freq. adversus, except with verbs of saying).

In gen., with agere or causam agere, to act as counsel against a party or his attorney:

cum agerem contra hominem disertissimum nostrae civitatis,

Cic. Caecin. 33, 97; id. Brut. 63, 226; Sen. Ben. 4, 15, 3; Quint. 11, 1, 59.—Causam recipere or suscipere contra, to accept a retainer against:

(causam) quam receperam contra pueros Octavios,

Cic. Att. 13, 49, 1; Quint. 6, 1, 12; Plin. Ep. 4, 17, 1.—Adesse alicui contra, to appear, act as one's counsel against:

rogavit me Caecilius ut adessem contra Satrium,

Cic. Att. 1, 1, 3; Plin. Ep. 1, 7, 5 al.; cf.:

esse contra,

id. ib. 1, 18, 3.— Trop.: conquesturus venit;

at contra se adfuit et satisfacienti satisfecit,

Sen. Fragm. Amic. 14, 1, 89:

causam defendere contra,

against the accuser, Cic. de Or. 1, 39, 178:

statuere contra aliquem (sc. causam),

to establish a case against an adversary, id. Or. 10, 34:

actio competit contra,

Dig. 49, 14, 41:

querelam instituere contra,

ib. 5, 2, 21, § 1:

bonorum possessionem petere contra,

ib. 5, 2, 23:

jus obtinere contra,

Cic. Quint. 9, 34:

pugnare contra,

to struggle against the accuser, id. Sull. 17, 49; id. Verr. 1, 11, 33:

id quod mihi contra illos datum est,

i. e. a local advantage over, id. Tull. 14, 33:

judicare contra aliquem,

id. Fl. 20, 48; Dig. 21, 2, 55; 5, 2, 14; Just. Inst. 4, 17, 2:

pronuntiare contra,

Paul. Sent. 5, 34, 2: dare sententiam contra, Dig. 21, 2, 56, § 1:

decernere contra,

Cic. Fl. 31, 76:

appellare contra aliquem,

Dig. 49, 1, 3; 49, 5, 6; cf.:

contra sententiam,

Cod. Just. 7, 62, 32, § 2.—Sentire contra aliquem, to have an opinion unfavorable to:

cur vos (cum) aliquid contra me sentire dicatis, etc.,

Cic. Caecin. 27, 79.—

Venire contra aliquem, to appear as counsel for one's adversary:

quid tu, Saturi, qui contra hunc venis, existimas aliter?

Cic. Rosc. Com. 6, 18; id. Mur. 4, 9; id. Phil. 8, 6, 18.—Venire contra rem alicujus, to give advice damaging one's interests:

contra rem suam me venisse questus est,

Cic. Phil. 2, 2, 3.—

With dicere and other verbs of saying. (aa) Of a lawyer pleading against a lawyer:

ipse ille Mucius, quid in illa causa cum contra te diceret, attulit quod? etc.,

Cic. de Or. 1, 57, 244:

cum ille contra me pro Sex. Naevio diceret,

id. Brut. 60, 2, 7; id. de Or. 2, 7, 30; id. Rosc. Am. 15, 45; id. Div. in Caecil. 14, 44; id. Planc. 2, 5; id. Brut. 26, 102; so,

causam dicere,

id. Or. 2, 23, 98:

causam perorare,

id. Quint. 24, 77.—(bb) Of a lawyer's pleading against the parties: dic mihi, M. Pinari, num si contra te dixero mihi male dicturus es? Servil. ap. Cic. de Or. 2, 65, 261; 3, 34, 138; 1, 14, 60; id. Or. 35, 123; Quint. 11, 1, 57; cf. with ellipsis of acc.:

quorum alter pro Aufldia, contra dixit alter,

id. 10, 1, 22.—(ng) Of a party against a lawyer:

si Gaditani contra me dicerent,

if the Gaditani were my adversaries, Cic. Balb. 17, 38.—(dd) Of witnesses and experts, and the pleadings against them:

si decressent legationem quae contra istum diceret,

Cic. Verr. 2, 2, 4, § 12: contra testes dicere (opp. a testibus or pro testibus). Auct. Her. 2, 6, 9; Cic. de Or. 2, 27, 118 (cf.:

testimonium in aliquem dicere,

id. Sull. 17, 48; Quint. 7, 4, 36):

contra juris consultos dicere,

against their legal opinions, Cic. Caecin. 24, 69.—So of witnesses in scientific questions:

contra testes dicendum est,

Sen. Q. N. 7, 16, 1.—(ee) Dicere or contendere aliquid contra aliquem, to maintain a point against:

cum interrogamus adversarios... quid contra nos dici possit,

Auct. Her. 4, 23, 33:

tamenne vereris ut possis hoc contra Hortensium contendere?

Cic. Quint. 25, 78. —

Of literary adversaries, mostly with verbs of saying and writing:

cum scriberem contra Epicurios,

Cic. Att. 13, 38, 1:

contra Epicurum satis superque dictum est,

id. N. D. 2, 1, 2:

contra Brutum,

id. Tusc. 5, 8, 21:

contra Academiam,

id. Ac. 2, 19, 63; id. Fin. 1, 1, 2; 5, 8, 22; id. Tusc. 5, 11, 32; 5, 30, 84; id. Ac. 2, 4, 17:

contra autem omnia disputatur a nostris,

id. Off. 2, 2, 8.—

Of public and political adversaries (syn. adversus and in).

In gen.:

sentire contra,

Cic. Mil. 2, 5:

pugnare contra bonos,

id. Sull. 25, 71:

contra eos summa ope nitebatur nobilitas,

Sall. C. 38, 2; Cic. Sest. 19, 42; 52, 112:

(tribuni) qui aut contra consulem, aut pro studio ejus pugnabant,

Liv. 39, 32, 12.—

Of political speaking:

cum (Cato) eo ipso anno contra Serv. Galbam ad populum summa contentione dixisset,

Cic. Brut. 20, 80; so id. Imp. Pomp. 17, 53; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 1.—

Of hostile or criminal acts in gen. (syn.:

adversus, in): inire consilia contra,

Cic. Rosc. Am. 38, 110; id. Cat. 1, 7, 18:

manum comparare contra aliquem,

id. Sull. 24, 68:

conjurationem facere,

id. ib. 4, 12:

congredi,

id. Lig. 3, 9; Sall. J. 64, 4:

aliquid contra imperatorem moliri,

Just. Inst. 4, 18, 3:

nec dolor armasset contra sua viscera matrem,

against her own offspring Ov. R. Am. 59.—Facere contra (more freq. with abstr. objects; cf. II. C. 1. f. b infra): nunc te contra Caesarem facere summae stultitiae est, to take parts against, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 16, 2:

eae (res) contra nos ambae faciunt,

operate against us, id. Quint. 1, 1.—With verbs of saying, etc.:

homo disertus non intellegit, eum quem contra dicit laudari a se?

Cic. Phil. 2, 8, 18; 2, 1, 2; 2, 21, 51; Sen. Ep. 15, 3, 70:

epigramma quod contra quamdam Gelliam scripsit,

Lampr. Alex. Sev. 38:

disputare contra deos, in two signif.: contra deum licet disputare liberius,

to accuse, reproach a god, Cic. N. D. 3, 31, 76; but: mala et impia consuetudo est contra deos disputandi, to reason against the gods, i. e. against their existence, id. ib. 2, 67, 168.—