Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

exīlĭter

  • 1 exīliter

        exīliter adv.,    thinly, meagrely: verba exanimata: annales scripti: ad calculos revocare amicitiam, illiberally.
    * * *

    Latin-English dictionary > exīliter

  • 2 exiliter

    exīlĭter, adv., v. exilis fin.

    Lewis & Short latin dictionary > exiliter

  • 3 exilis

    exīlis, e, adj. [ex and ile, ilia; hence, without entrails, i. e. thin, lank, Corss. Ausspr. 2, 1003], small, thin, slender, lank, meagre, poor, feeble (class.;

    syn.: tenuis, gracilis, macer): exile et exiguum et vietum cor,

    Cic. Div. 2, 16, 37; cf.:

    jecur horridum et exile,

    id. ib. 2, 13, 30:

    femur (opp. tumentes surae),

    Hor. Epod. 8, 10:

    artus,

    Ov. Pont. 1, 10, 27:

    folia,

    Plin. 24, 6, 20, § 29:

    quod solum tam exile et macrum est, quod, etc.,

    thin, poor, Cic. Agr. 2, 25, 67:

    ager,

    Col. 1, 4, 3; cf.:

    Arisbe glebis,

    Luc. 3, 204:

    exilis domus est, ubi non et multa supersunt, etc.,

    poor, wretched, Hor. Ep. 1, 6, 45:

    domus Plutonia,

    i. e. cheerless, id. C. 1, 4, 17 (cf.:

    domus plena,

    id. ib. 2, 12, 24):

    hereditas (with parva),

    Plin. Pan. 40, 1:

    via,

    short, Ov. Tr. 1, 2, 86.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., meagre, dry, inadequate, etc.:

    genus sermonis exile, aridum, concisum ac minutum,

    meagre, dry, Cic. de Or. 2, 38, 159;

    so of speech,

    id. Fin. 4, 3, 7; id. de Or. 2, 77, 315; 1, 18, 83; Quint. 8, 3, 56 (opp. tumida); cf. of speech:

    pro pressis exiles,

    id. 10, 2, 16:

    vox (opp. plena),

    id. 11, 3, 15; ib. 13:

    argumentis admodum exilibus niti,

    Gell. 14, 2, 4.—
    B.
    Void, free. —With gen.:

    exilis atque inanis aegritudinum,

    Plaut. Stich. 4, 1, 21.— Comp.:

    caro prunorum,

    Plin. 15, 13, 12, § 43:

    vox feminis quam maribus (opp. gravior),

    id. 11, 51, 112, § 269: vox in senecta, ib. § 270.— Sup. seems not to occur.—Hence, adv.: exīlĭter, thinly, meagrely, feebly, dryly:

    nolo verba exiliter exanimata exire,

    feebly, Cic. de Or. 3, 11, 41:

    annales sane exiliter scripti,

    id. Brut. 27, 106:

    disputare (with jejune),

    id. de Or. 1, 11, 50.— Comp.:

    exilius dicere de aliqua re,

    more sparingly, briefly, Varr. L. L. 5, § 2 Müll.— Sup. seems not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > exilis

  • 4 exanimō

        exanimō āvī, ātus, āre    [exanimus], to put out of breath, tire fatigue, weaken, exhaust. — Only pass: ut cursu milites exanimarentur, Cs.— To breathe forth: exiliter verba.— To deprive of life, kill, wear out: taxo se, Cs.: volnere exanimari nimio gaudio, L.: circumventi flammā exanimantur, Cs.—Fig., to deprive of self-possession, terrify, agitate, stun, wear out, dishearten: me metu, T.: te metūs exanimant iudiciorum: me querelis tuis, H.: avidos funus Exanimat, H.: exanimatus Pamphilus amorem indicat, out of his wits, T.: cum exanimatus ipse adcurrit: Troia agmina, V.
    * * *
    exanimare, exanimavi, exanimatus V
    kill, deprive of life; scare, alarm greatly; tire, exhaust; be out of breath

    Latin-English dictionary > exanimō

  • 5 angustum

    angustus, a, um. adj. [v. ango], narrow, strait, esp. of local relations, close, contracted, small, not spacious (syn.: artus, brevis, contractus;

    opp. latus,

    Cic. Ac. 2, 29, 92). [p. 120]
    I.
    Lit.:

    fretus,

    Lucr. 1, 720:

    Angustum per iter,

    id. 5, 1132; so Sall. J. 92, 7, and Vulg. Judith, 4, 6; 7, 5:

    pontes angusti,

    Cic. Leg. 3, 17:

    domus,

    id. Fin. 1, 20, 65:

    fauces portūs angustissimae,

    Caes. B. C. 1, 25:

    fines,

    id. B. G. 1, 2 Herz.:

    cellae,

    Hor. S. 1, 8, 8:

    rima,

    id. Ep. 1, 7, 29:

    Principis angustā Caprearum in rupe sedentis,

    on the narrow rock, Juv. 10, 93 Herm., where Jahn reads augusta, both readings yielding an apposite sense:

    porta,

    Vulg. Matt. 7, 13; ib. Luc. 13, 24 al.— Subst.: angustum, i, n., narrowness:

    per angustum,

    Lucr. 4, 530:

    angusta viarum,

    Verg. A. 2, 332:

    pontes et viarum angusta,

    Tac. H. 4, 35.—
    II.
    Trop.
    A.
    In angustum concludere, adducere, deducere, etc., to reduce to a strait, i. e. to restrain, confine, etc.:

    ab illā immensā societate humani generis in exiguum angustumque concluditur,

    Cic. Off. 1, 17:

    amicitia ex infinitā societate generis humani ita contracta est et adducta in angustum, ut, etc.,

    id. Am. 5.—Of the passions, to curb, restrain, moderate:

    perturbationes animi contrahere et in angustum deducere,

    Cic. Ac. 1, 10.—
    B.
    Of other things: clavus angustus, the narrow purple stripe upon the tunic, v. clavus:

    spiritus,

    short, difficult, Cic. de Or. 1, 61:

    odor rosae,

    not diffused far, Plin. 21, 4, 10, § 14.—Once also of the point of an arrow = acutus, Cels. 7, 5, n. 2.—
    C.
    Of time, short, brief:

    angustus dies,

    Ov. Tr. 5, 10, 8; Stat. Th. 1, 442:

    nox,

    Ov. Am. 3, 7, 25:

    tempus,

    Luc. 4, 447.—
    D.
    Of means of living, and the like, pinching, scanty, needy:

    pauperies,

    Hor. C. 3, 2, 1:

    res angusta domi,

    Juv. 3, 164:

    mensa,

    Sen. Thyest. 452: domus, poor, i. e. built without much expense, Tac. A. 2, 33.—
    E.
    Of other external relations of life, difficult, critical, uncertain:

    rebus angustis animosus atque Fortis adpare,

    Hor. C. 2, 10, 21:

    cum fides totā Italiā esset angustior,

    was weakened, Caes. B. C. 3, 1.— Subst.: angustum, i, n., a difficult, critical, condition, danger: in angustum cogi, * Ter. Heaut. 4, 2, 2:

    res est in angusto,

    the condition is perilous, Caes. B. G. 2, 25:

    spes est in angusto,

    hope is feeble, Cels. 8, 4.—
    F.
    Of mind or character, narrow, base, low, mean-spirited:

    nihil est tam angusti animi, tam parvi, quam amare divitias,

    Cic. Off. 1, 20, 68:

    animi angusti et demissi,

    id. Pis. 24, 57:

    ecce autem alii minuti et angusti, aut omnia semper desperantes, aut malevoli, invidi, etc.,

    id. Fin. 1, 18, 61.—
    G.
    Of learned investigations that lay too much stress upon little things, subtle, hair-splitting:

    minutae angustaeque concertationes,

    Cic. de Or. 3, 31:

    pungunt (Stoici) quasi aculeis, interrogatiunculis angustis,

    id. Fin. 4, 3, 7.—
    H.
    Of discourse, brief, simple:

    et angusta quaedam et concisa, et alia est dilatata et fusa oratio,

    Cic. Or. 56, 187:

    Intonet angusto pectore Callimachus,

    i.e. in simple style, Prop. 2, 1, 40.— Adv.: angustē.
    I.
    Lit., of space, quantity, or number, within narrow limits, closely, hardly: recepissem te, nisi anguste sederem, if I were not in close quarters, Cic. ap. Macr. S. 2, 3:

    anguste putare vitem,

    to prune close, Col. 4, 16, 1; so,

    anguste aliquid deputare,

    id. 4, 22, 3:

    quā (re frumentariā) anguste utebatur,

    in small quantity, Caes. B. C. 3, 16:

    tantum navium repperit, ut anguste quindecim milia militum, quingentos equites transportare possent, = vix,

    scarcely fifteen thousand, id. ib. 3, 2.— Comp.:

    angustius pabulabantur,

    within narrower range, Caes. B. C. 1, 59:

    aliae (arbores) radices angustius diffundunt,

    Varr. R. R. 1, 37, 5:

    quanto sit angustius imperitatum,

    Tac. A. 4, 4:

    eo anno frumentum propter siccitates angustius provenerat,

    more scantily, Caes. B. G. 5, 24.— Sup.:

    Caesar (nitebatur) ut quam angustissime Pompeium contineret,

    Caes. B. C. 3, 45:

    furunculus angustissime praecisus,

    Col. 4, 24, 17. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., within narrow limits:

    anguste intraque civiles actiones coërcere rhetoricam,

    Quint. 2, 15, 36.— Comp.: haud scio an recte ea virtus frugalitas appellari possit, quod angustius apud Graecos valet, qui frugi homines chrêsimous appellant, id est tantum modo utiles, has a narrower meaning, Cic. Tusc. 3, 8, 16:

    Reliqui habere se videntur angustius, enatant tamen etc.,

    seem to be more hampered, id. ib. 5, 31, 87.—
    B.
    Esp. of speaking or writing, closely, briefly, concisely, without diffuseness: anguste scribere, Cic. Mur. 13, 28:

    anguste et exiliter dicere,

    id. Brut. 84, 289:

    anguste disserere,

    id. Part. Or. 41, 139:

    presse et anguste rem definire,

    id. Or. 33, 117:

    anguste materiem terminare,

    Quint. 7, 4, 40.— Comp.:

    Pergit idem et urget angustius,

    Cic. N. D. 2, 8, 22:

    concludere brevius angustiusque,

    id. ib. 2, 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > angustum

  • 6 angustus

    angustus, a, um. adj. [v. ango], narrow, strait, esp. of local relations, close, contracted, small, not spacious (syn.: artus, brevis, contractus;

    opp. latus,

    Cic. Ac. 2, 29, 92). [p. 120]
    I.
    Lit.:

    fretus,

    Lucr. 1, 720:

    Angustum per iter,

    id. 5, 1132; so Sall. J. 92, 7, and Vulg. Judith, 4, 6; 7, 5:

    pontes angusti,

    Cic. Leg. 3, 17:

    domus,

    id. Fin. 1, 20, 65:

    fauces portūs angustissimae,

    Caes. B. C. 1, 25:

    fines,

    id. B. G. 1, 2 Herz.:

    cellae,

    Hor. S. 1, 8, 8:

    rima,

    id. Ep. 1, 7, 29:

    Principis angustā Caprearum in rupe sedentis,

    on the narrow rock, Juv. 10, 93 Herm., where Jahn reads augusta, both readings yielding an apposite sense:

    porta,

    Vulg. Matt. 7, 13; ib. Luc. 13, 24 al.— Subst.: angustum, i, n., narrowness:

    per angustum,

    Lucr. 4, 530:

    angusta viarum,

    Verg. A. 2, 332:

    pontes et viarum angusta,

    Tac. H. 4, 35.—
    II.
    Trop.
    A.
    In angustum concludere, adducere, deducere, etc., to reduce to a strait, i. e. to restrain, confine, etc.:

    ab illā immensā societate humani generis in exiguum angustumque concluditur,

    Cic. Off. 1, 17:

    amicitia ex infinitā societate generis humani ita contracta est et adducta in angustum, ut, etc.,

    id. Am. 5.—Of the passions, to curb, restrain, moderate:

    perturbationes animi contrahere et in angustum deducere,

    Cic. Ac. 1, 10.—
    B.
    Of other things: clavus angustus, the narrow purple stripe upon the tunic, v. clavus:

    spiritus,

    short, difficult, Cic. de Or. 1, 61:

    odor rosae,

    not diffused far, Plin. 21, 4, 10, § 14.—Once also of the point of an arrow = acutus, Cels. 7, 5, n. 2.—
    C.
    Of time, short, brief:

    angustus dies,

    Ov. Tr. 5, 10, 8; Stat. Th. 1, 442:

    nox,

    Ov. Am. 3, 7, 25:

    tempus,

    Luc. 4, 447.—
    D.
    Of means of living, and the like, pinching, scanty, needy:

    pauperies,

    Hor. C. 3, 2, 1:

    res angusta domi,

    Juv. 3, 164:

    mensa,

    Sen. Thyest. 452: domus, poor, i. e. built without much expense, Tac. A. 2, 33.—
    E.
    Of other external relations of life, difficult, critical, uncertain:

    rebus angustis animosus atque Fortis adpare,

    Hor. C. 2, 10, 21:

    cum fides totā Italiā esset angustior,

    was weakened, Caes. B. C. 3, 1.— Subst.: angustum, i, n., a difficult, critical, condition, danger: in angustum cogi, * Ter. Heaut. 4, 2, 2:

    res est in angusto,

    the condition is perilous, Caes. B. G. 2, 25:

    spes est in angusto,

    hope is feeble, Cels. 8, 4.—
    F.
    Of mind or character, narrow, base, low, mean-spirited:

    nihil est tam angusti animi, tam parvi, quam amare divitias,

    Cic. Off. 1, 20, 68:

    animi angusti et demissi,

    id. Pis. 24, 57:

    ecce autem alii minuti et angusti, aut omnia semper desperantes, aut malevoli, invidi, etc.,

    id. Fin. 1, 18, 61.—
    G.
    Of learned investigations that lay too much stress upon little things, subtle, hair-splitting:

    minutae angustaeque concertationes,

    Cic. de Or. 3, 31:

    pungunt (Stoici) quasi aculeis, interrogatiunculis angustis,

    id. Fin. 4, 3, 7.—
    H.
    Of discourse, brief, simple:

    et angusta quaedam et concisa, et alia est dilatata et fusa oratio,

    Cic. Or. 56, 187:

    Intonet angusto pectore Callimachus,

    i.e. in simple style, Prop. 2, 1, 40.— Adv.: angustē.
    I.
    Lit., of space, quantity, or number, within narrow limits, closely, hardly: recepissem te, nisi anguste sederem, if I were not in close quarters, Cic. ap. Macr. S. 2, 3:

    anguste putare vitem,

    to prune close, Col. 4, 16, 1; so,

    anguste aliquid deputare,

    id. 4, 22, 3:

    quā (re frumentariā) anguste utebatur,

    in small quantity, Caes. B. C. 3, 16:

    tantum navium repperit, ut anguste quindecim milia militum, quingentos equites transportare possent, = vix,

    scarcely fifteen thousand, id. ib. 3, 2.— Comp.:

    angustius pabulabantur,

    within narrower range, Caes. B. C. 1, 59:

    aliae (arbores) radices angustius diffundunt,

    Varr. R. R. 1, 37, 5:

    quanto sit angustius imperitatum,

    Tac. A. 4, 4:

    eo anno frumentum propter siccitates angustius provenerat,

    more scantily, Caes. B. G. 5, 24.— Sup.:

    Caesar (nitebatur) ut quam angustissime Pompeium contineret,

    Caes. B. C. 3, 45:

    furunculus angustissime praecisus,

    Col. 4, 24, 17. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., within narrow limits:

    anguste intraque civiles actiones coërcere rhetoricam,

    Quint. 2, 15, 36.— Comp.: haud scio an recte ea virtus frugalitas appellari possit, quod angustius apud Graecos valet, qui frugi homines chrêsimous appellant, id est tantum modo utiles, has a narrower meaning, Cic. Tusc. 3, 8, 16:

    Reliqui habere se videntur angustius, enatant tamen etc.,

    seem to be more hampered, id. ib. 5, 31, 87.—
    B.
    Esp. of speaking or writing, closely, briefly, concisely, without diffuseness: anguste scribere, Cic. Mur. 13, 28:

    anguste et exiliter dicere,

    id. Brut. 84, 289:

    anguste disserere,

    id. Part. Or. 41, 139:

    presse et anguste rem definire,

    id. Or. 33, 117:

    anguste materiem terminare,

    Quint. 7, 4, 40.— Comp.:

    Pergit idem et urget angustius,

    Cic. N. D. 2, 8, 22:

    concludere brevius angustiusque,

    id. ib. 2, 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > angustus

  • 7 anhelo

    ănhēlo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [2. anand halo].
    I.
    Verb. neutr.
    A.
    Pr., to move about for breath; hence, to draw the breath with great difficulty, to pant, puff, gasp, etc.:

    anhelat inconstanter,

    Lucr. 3, 490:

    cum languida anhelant,

    id. 4, 864: * Ter. Hec. 5, 3, 25: anhelans ex imis pulmonibus prae curā spiritus ducebatur, Auct. ad Her. 4, 33:

    anhelans Colla fovet,

    Verg. A. 10, 837; 5, 254 al.:

    nullus anhelabat sub adunco vomere taurus,

    Ov. F. 2, 295:

    sudare atque anhelare,

    Col. 2, 3, 2.— In gen., to breathe (cf. anhelitus, II.), Prud. Apoth. 919.—
    B.
    Metaph., of fire:

    fornacibus ignis anhelat,

    roars, Verg. A. 8, 421.—Of the earth:

    subter anhelat humus,

    heaves, Stat. S. 1, 1, 56.—Of the foaming of the sea, Sil. 9, 286.— Trop., of poverty panting for something:

    anhelans inopia,

    Just. 9, 1, 6.—
    II.
    Verb. act., to breathe out, to emit by breathing, breathe forth, exhale:

    nolo verba exiliter exanimata exire, nolo inflata et quasi anhelata gravius,

    Cic. de Or. 3, 11, 38: de pectore frigus anhelans Capricornus, vet. poët. ap. Cic. N. D. 2, 44:

    anhelati ignes,

    Ov. F. 4, 492; so id. H. 12, 15:

    rabiem anhelare,

    Luc. 6, 92:

    anhelatis exsurgens ictibus alnus,

    the strokes of the oars made with panting, Sil. 14, 379.— Trop., to pursue, pant for, strive after something with eagerness:

    Catilinam furentem audaciā, scelus anhelantem,

    breathing out wickedness, Cic. Cat. 2, 1: anhelans ex imo pectore crudelitatem, Auct. ad Her. 4, 55.
    Some, as Corssen, Ausspr.
    II. p. 564, regard the prefix of this word as the Gr. ana; hence, pr. to draw up the breath; cf. antestor.

    Lewis & Short latin dictionary > anhelo

  • 8 exanimo

    ex-ănĭmo, āvi, ātum, 1, v. a.
    I. A.
    Lit.: folles, i. e. to press together, so as to force out the air, Auct. Aetnae, 560.—
    B.
    Transf. (in pass.), to be out of breath, weakened, exhausted:

    simul fore ut duplicato cursu Caesaris milites exanimarentur et lassitudine conficerentur,

    Caes. B. C. 3, 92, 2:

    milites cursu ac lassitudine exanimati,

    id. B. G. 2, 23, 1; 3, 19, 1; Plaut. As. 2, 1, 17; id. Cas. 3, 5, 8; 3, 3, 10.—
    b.
    Of impers. or abstr. things, to be weakened:

    (vini faex) celerrime exanimatur loco non incluso condita,

    loses its strength, Plin. 23, 2, 31, § 64: nolo verba exiliter exanimata exire, with feeble breath, i. e. lifeless, tame, Cic. de Or. 3, 11, 41.—
    II.
    To deprive of life, to kill (freq. and class.).
    A.
    Lit.:

    telum saepe nocentes Praeterit exanimatque indignos,

    Lucr. 2, 1104:

    aliquem,

    id. 6, 243; Suet. Aug. 29; Curt. 7, 3; Hor. C. 2, 17, 1; cf.:

    se taxo,

    Caes. B. G. 6, 31 fin.
    b.
    In pass., to be deprived of life, be killed, to die:

    (Epaminondas) cum gravi vulnere exanimari se videret,

    Cic. Fin. 2, 30, 97; cf. Nep. Epam. 9 fin.; so Cic. Tusc. 5, 27, 77; Caes. B. G. 6, 16, 4; Suet. Caes. 39 fin. al.; cf. in the part. perf.:

    exanimatus,

    killed, dead, Lucr. 6, 1256 (with exanimis); Caes. B. G. 5, 44, 6; 7, 25, 2 and 3; Liv. 9, 1; 25, 7; 22, 7 fin. al. —
    B.
    Trop., to deprive of life or spirit, to alarm or terrify greatly, to put out of one's senses with fright, horror, etc.; to agitate, trouble:

    vorsor in amoris rota miser, Exanimor, feror, differor, distrahor, diripior,

    Plaut. Cist. 2, 1, 5:

    oratio haec me miseram exanimavit metu,

    Ter. And. 1, 5, 16; cf.:

    te metus exanimant judiciorum atque legum,

    Cic. Par. 2, 18:

    Decius torpidos somno insuper pavore exanimat,

    Liv. 7, 36:

    adolescentulus sic initio accusationis exanimatus sum, ut, etc.,

    Cic. de Or. 1, 26, 121:

    me exanimant et interimunt hae voces Milonis,

    id. Mil. 34, 93:

    Tulliae meae morbus et imbecillitas corporis me exanimat,

    id. Att. 11, 6, 4:

    cur me querelis exanimas (= conturbas, summo maerore afficis) tuis?

    Hor. C. 2, 17, 1; cf. id. S. 1, 4, 127; id. Ep. 2, 1, 178 et saep.—In the part. perf.:

    exanimata metu,

    Ter. Phorm. 3, 3, 32; cf. Cic. Mil. 23; id. Verr. 2, 2, 77; id. Cat. 4, 2: non me fefellit, sensi;

    eo exanimatus fui,

    Plaut. Bacch. 2, 4, 64; id. Ps. 1, 1, 7; Ter. And. 1, 1, 104; id. Phorm. 5, 1, 5; Verg. A. 5, 805; Stat. Th. 4, 760 al.

    Lewis & Short latin dictionary > exanimo

  • 9 exiguo

    exĭgŭus, a, um, adj. [exigo, II. B. 5.; cf. contiguus, from contingo; lit., weighed, exact; hence opp. to abundant, beyond measure; cf.: parvus, pusillus, minutus], scanty in measure or number, small, little, petty, short, poor, mean.
    I.
    Adj. (freq. [p. 687] and class.):

    exile et exiguum et vietum cor et dissimile cordis fuisse,

    Cic. Div. 2, 16, 37; cf.:

    me corporis exigui, etc.,

    Hor. Ep. 1, 20, 24;

    and, mus,

    Verg. G. 1, 181:

    oratorem ex immenso campo in exiguum sane gyrum compellitis,

    Cic. de Or. 3, 19, 70; cf.:

    quoniam exiguis quibusdam finibus totum oratoris munus circumdedisti,

    id. ib. 1, 62, 264:

    finis,

    Hor. C. 1, 18, 10:

    alteram partem nimis exiguam atque angustam esse voluisti,

    Cic. Rab. Perd. 3, 9:

    litterae tuae exiguam significationem tuae erga me voluntatis habebant,

    id. Fam. 5, 7, 2;

    exigua et infirma civitas,

    Caes. B. G. 7, 17, 2; cf.:

    pars terrae,

    Cic. Rep. 1, 17:

    campi,

    Hor. C. 2, 9, 24:

    castra,

    Caes. B. G. 5, 49, 7:

    aedificia,

    Hirt. B. G. 8, 5, 1:

    locus eloquentiae,

    Quint. 2, 17, 28:

    toga,

    Hor. Ep. 1, 19, 13; cf.:

    torques,

    id. C. 3, 6, 12:

    elegi,

    id. A. P. 77 et saep.:

    numerus oratorum,

    Cic. de Or. 1, 4, 16; cf.:

    copiae amicorum,

    id. Quint. 1, 2:

    malorum particula,

    Juv. 13, 13:

    copiae,

    Caes. B. C. 2, 39, 3:

    fructus,

    Cic. Par. 6, 3, 49:

    cibus,

    Juv. 14, 301:

    animus,

    id. 13, 190:

    facultates,

    Caes. B. C. 1, 78, 2:

    census,

    Hor. Ep. 1, 1, 43:

    pulvis,

    id. C. 1, 28, 3:

    tempus,

    Cic. de Or. 1, 20, 92; cf.:

    pars unius anni,

    id. Rep. 6, 23:

    pars aestatis,

    Caes. B. G. 4, 20, 1:

    laus,

    Cic. Agr. 2, 2, 5:

    grandis aut exigua (vox),

    Quint. 11, 3, 15; so,

    vox,

    Suet. Ner. 20.—With gen.: abundans corporis exiguusque animi, Claud. ap. Eutr. 2, 381.— Comp.:

    aqua exiguior facta,

    Dig. 43, 11, 1, § 15; ib. 29, 5, 1, § 27; Front. Aquaed. 32:

    cytisum aridum si dabis, exiguius dato,

    Col. Arb. 28; Dig. 30, 1, 14 fin.—Sup.:

    pars exiguissima,

    Ov. H. 14, 115:

    legata,

    Plin. Ep. 7, 24, 7.
    II.
    Subst.
    A.
    exĭgŭum, i, n., a little, a trifle (post-Aug.).—With gen.:

    exiguum campi ante castra erat,

    Liv. 27, 27, 13:

    exiguum spatii,

    id. 22, 24, 8:

    aquae,

    Ov. Tr. 5, 2, 20:

    mellis,

    Plin. 28, 9, 37, § 139:

    temporis,

    id. Ep. 7, 27, 13:

    salutis,

    Sil. 4, 248:

    exiguum de naturae patriaeque veneno,

    Juv. 3, 123: exiguo (sc. tempore) post obitum ipsius, a short time after, etc., Plin. 31, 2, 3, § 7; cf.:

    perquam exiguum sapere,

    Plin. Ep. 3, 6, 1.— Plur.:

    res hodie minor est here quam fuit, atque eadem cras Deteret exiguis aliquid,

    Juv. 3, 23 sq. —
    B.
    exĭgŭus, i, m., a poor man:

    exiguo conceditur misericordia,

    Vulg. Sap. 6, 7.— Adv., shortly, briefly; slightly, scantily, sparingly.
    (α).
    Form exĭgŭe (class.):

    hoc quidem est nimis exigue et exiliter ad calculos revocare amicitiam,

    too narrowly, Cic. Lael. 16, 58:

    exigue sumptum praebent (parentes),

    Ter. Heaut. 1, 2, 33; cf.:

    ratione inita frumentum se exigue dierum XXX. habere,

    hardly, Caes. B. G. 7, 71, 4:

    celeriter exigueque dicere,

    slightly, briefly, Cic. de Or. 3, 36, 144; cf.:

    epistola exigue scripta,

    id. Att. 11, 16, 1:

    exigue atque frigide laudari,

    Gell. 19, 3, 1: Vergilius hunc Homeri versum exigue secutus est, to a slight degree, i. e. not closely, id. 9, 9, 16.—
    (β).
    Form exĭgŭum (post-Aug.):

    dormire,

    Plin. 10, 77, 97, § 209:

    sapere,

    Plin. Ep. 3, 6, 1:

    tument vela,

    Luc. 5, 431.—
    * (γ).
    Form exĭgŭo:

    tangere aliquid,

    Scrib. Comp. 240.

    Lewis & Short latin dictionary > exiguo

  • 10 exiguum

    exĭgŭus, a, um, adj. [exigo, II. B. 5.; cf. contiguus, from contingo; lit., weighed, exact; hence opp. to abundant, beyond measure; cf.: parvus, pusillus, minutus], scanty in measure or number, small, little, petty, short, poor, mean.
    I.
    Adj. (freq. [p. 687] and class.):

    exile et exiguum et vietum cor et dissimile cordis fuisse,

    Cic. Div. 2, 16, 37; cf.:

    me corporis exigui, etc.,

    Hor. Ep. 1, 20, 24;

    and, mus,

    Verg. G. 1, 181:

    oratorem ex immenso campo in exiguum sane gyrum compellitis,

    Cic. de Or. 3, 19, 70; cf.:

    quoniam exiguis quibusdam finibus totum oratoris munus circumdedisti,

    id. ib. 1, 62, 264:

    finis,

    Hor. C. 1, 18, 10:

    alteram partem nimis exiguam atque angustam esse voluisti,

    Cic. Rab. Perd. 3, 9:

    litterae tuae exiguam significationem tuae erga me voluntatis habebant,

    id. Fam. 5, 7, 2;

    exigua et infirma civitas,

    Caes. B. G. 7, 17, 2; cf.:

    pars terrae,

    Cic. Rep. 1, 17:

    campi,

    Hor. C. 2, 9, 24:

    castra,

    Caes. B. G. 5, 49, 7:

    aedificia,

    Hirt. B. G. 8, 5, 1:

    locus eloquentiae,

    Quint. 2, 17, 28:

    toga,

    Hor. Ep. 1, 19, 13; cf.:

    torques,

    id. C. 3, 6, 12:

    elegi,

    id. A. P. 77 et saep.:

    numerus oratorum,

    Cic. de Or. 1, 4, 16; cf.:

    copiae amicorum,

    id. Quint. 1, 2:

    malorum particula,

    Juv. 13, 13:

    copiae,

    Caes. B. C. 2, 39, 3:

    fructus,

    Cic. Par. 6, 3, 49:

    cibus,

    Juv. 14, 301:

    animus,

    id. 13, 190:

    facultates,

    Caes. B. C. 1, 78, 2:

    census,

    Hor. Ep. 1, 1, 43:

    pulvis,

    id. C. 1, 28, 3:

    tempus,

    Cic. de Or. 1, 20, 92; cf.:

    pars unius anni,

    id. Rep. 6, 23:

    pars aestatis,

    Caes. B. G. 4, 20, 1:

    laus,

    Cic. Agr. 2, 2, 5:

    grandis aut exigua (vox),

    Quint. 11, 3, 15; so,

    vox,

    Suet. Ner. 20.—With gen.: abundans corporis exiguusque animi, Claud. ap. Eutr. 2, 381.— Comp.:

    aqua exiguior facta,

    Dig. 43, 11, 1, § 15; ib. 29, 5, 1, § 27; Front. Aquaed. 32:

    cytisum aridum si dabis, exiguius dato,

    Col. Arb. 28; Dig. 30, 1, 14 fin.—Sup.:

    pars exiguissima,

    Ov. H. 14, 115:

    legata,

    Plin. Ep. 7, 24, 7.
    II.
    Subst.
    A.
    exĭgŭum, i, n., a little, a trifle (post-Aug.).—With gen.:

    exiguum campi ante castra erat,

    Liv. 27, 27, 13:

    exiguum spatii,

    id. 22, 24, 8:

    aquae,

    Ov. Tr. 5, 2, 20:

    mellis,

    Plin. 28, 9, 37, § 139:

    temporis,

    id. Ep. 7, 27, 13:

    salutis,

    Sil. 4, 248:

    exiguum de naturae patriaeque veneno,

    Juv. 3, 123: exiguo (sc. tempore) post obitum ipsius, a short time after, etc., Plin. 31, 2, 3, § 7; cf.:

    perquam exiguum sapere,

    Plin. Ep. 3, 6, 1.— Plur.:

    res hodie minor est here quam fuit, atque eadem cras Deteret exiguis aliquid,

    Juv. 3, 23 sq. —
    B.
    exĭgŭus, i, m., a poor man:

    exiguo conceditur misericordia,

    Vulg. Sap. 6, 7.— Adv., shortly, briefly; slightly, scantily, sparingly.
    (α).
    Form exĭgŭe (class.):

    hoc quidem est nimis exigue et exiliter ad calculos revocare amicitiam,

    too narrowly, Cic. Lael. 16, 58:

    exigue sumptum praebent (parentes),

    Ter. Heaut. 1, 2, 33; cf.:

    ratione inita frumentum se exigue dierum XXX. habere,

    hardly, Caes. B. G. 7, 71, 4:

    celeriter exigueque dicere,

    slightly, briefly, Cic. de Or. 3, 36, 144; cf.:

    epistola exigue scripta,

    id. Att. 11, 16, 1:

    exigue atque frigide laudari,

    Gell. 19, 3, 1: Vergilius hunc Homeri versum exigue secutus est, to a slight degree, i. e. not closely, id. 9, 9, 16.—
    (β).
    Form exĭgŭum (post-Aug.):

    dormire,

    Plin. 10, 77, 97, § 209:

    sapere,

    Plin. Ep. 3, 6, 1:

    tument vela,

    Luc. 5, 431.—
    * (γ).
    Form exĭgŭo:

    tangere aliquid,

    Scrib. Comp. 240.

    Lewis & Short latin dictionary > exiguum

  • 11 exiguus

    exĭgŭus, a, um, adj. [exigo, II. B. 5.; cf. contiguus, from contingo; lit., weighed, exact; hence opp. to abundant, beyond measure; cf.: parvus, pusillus, minutus], scanty in measure or number, small, little, petty, short, poor, mean.
    I.
    Adj. (freq. [p. 687] and class.):

    exile et exiguum et vietum cor et dissimile cordis fuisse,

    Cic. Div. 2, 16, 37; cf.:

    me corporis exigui, etc.,

    Hor. Ep. 1, 20, 24;

    and, mus,

    Verg. G. 1, 181:

    oratorem ex immenso campo in exiguum sane gyrum compellitis,

    Cic. de Or. 3, 19, 70; cf.:

    quoniam exiguis quibusdam finibus totum oratoris munus circumdedisti,

    id. ib. 1, 62, 264:

    finis,

    Hor. C. 1, 18, 10:

    alteram partem nimis exiguam atque angustam esse voluisti,

    Cic. Rab. Perd. 3, 9:

    litterae tuae exiguam significationem tuae erga me voluntatis habebant,

    id. Fam. 5, 7, 2;

    exigua et infirma civitas,

    Caes. B. G. 7, 17, 2; cf.:

    pars terrae,

    Cic. Rep. 1, 17:

    campi,

    Hor. C. 2, 9, 24:

    castra,

    Caes. B. G. 5, 49, 7:

    aedificia,

    Hirt. B. G. 8, 5, 1:

    locus eloquentiae,

    Quint. 2, 17, 28:

    toga,

    Hor. Ep. 1, 19, 13; cf.:

    torques,

    id. C. 3, 6, 12:

    elegi,

    id. A. P. 77 et saep.:

    numerus oratorum,

    Cic. de Or. 1, 4, 16; cf.:

    copiae amicorum,

    id. Quint. 1, 2:

    malorum particula,

    Juv. 13, 13:

    copiae,

    Caes. B. C. 2, 39, 3:

    fructus,

    Cic. Par. 6, 3, 49:

    cibus,

    Juv. 14, 301:

    animus,

    id. 13, 190:

    facultates,

    Caes. B. C. 1, 78, 2:

    census,

    Hor. Ep. 1, 1, 43:

    pulvis,

    id. C. 1, 28, 3:

    tempus,

    Cic. de Or. 1, 20, 92; cf.:

    pars unius anni,

    id. Rep. 6, 23:

    pars aestatis,

    Caes. B. G. 4, 20, 1:

    laus,

    Cic. Agr. 2, 2, 5:

    grandis aut exigua (vox),

    Quint. 11, 3, 15; so,

    vox,

    Suet. Ner. 20.—With gen.: abundans corporis exiguusque animi, Claud. ap. Eutr. 2, 381.— Comp.:

    aqua exiguior facta,

    Dig. 43, 11, 1, § 15; ib. 29, 5, 1, § 27; Front. Aquaed. 32:

    cytisum aridum si dabis, exiguius dato,

    Col. Arb. 28; Dig. 30, 1, 14 fin.—Sup.:

    pars exiguissima,

    Ov. H. 14, 115:

    legata,

    Plin. Ep. 7, 24, 7.
    II.
    Subst.
    A.
    exĭgŭum, i, n., a little, a trifle (post-Aug.).—With gen.:

    exiguum campi ante castra erat,

    Liv. 27, 27, 13:

    exiguum spatii,

    id. 22, 24, 8:

    aquae,

    Ov. Tr. 5, 2, 20:

    mellis,

    Plin. 28, 9, 37, § 139:

    temporis,

    id. Ep. 7, 27, 13:

    salutis,

    Sil. 4, 248:

    exiguum de naturae patriaeque veneno,

    Juv. 3, 123: exiguo (sc. tempore) post obitum ipsius, a short time after, etc., Plin. 31, 2, 3, § 7; cf.:

    perquam exiguum sapere,

    Plin. Ep. 3, 6, 1.— Plur.:

    res hodie minor est here quam fuit, atque eadem cras Deteret exiguis aliquid,

    Juv. 3, 23 sq. —
    B.
    exĭgŭus, i, m., a poor man:

    exiguo conceditur misericordia,

    Vulg. Sap. 6, 7.— Adv., shortly, briefly; slightly, scantily, sparingly.
    (α).
    Form exĭgŭe (class.):

    hoc quidem est nimis exigue et exiliter ad calculos revocare amicitiam,

    too narrowly, Cic. Lael. 16, 58:

    exigue sumptum praebent (parentes),

    Ter. Heaut. 1, 2, 33; cf.:

    ratione inita frumentum se exigue dierum XXX. habere,

    hardly, Caes. B. G. 7, 71, 4:

    celeriter exigueque dicere,

    slightly, briefly, Cic. de Or. 3, 36, 144; cf.:

    epistola exigue scripta,

    id. Att. 11, 16, 1:

    exigue atque frigide laudari,

    Gell. 19, 3, 1: Vergilius hunc Homeri versum exigue secutus est, to a slight degree, i. e. not closely, id. 9, 9, 16.—
    (β).
    Form exĭgŭum (post-Aug.):

    dormire,

    Plin. 10, 77, 97, § 209:

    sapere,

    Plin. Ep. 3, 6, 1:

    tument vela,

    Luc. 5, 431.—
    * (γ).
    Form exĭgŭo:

    tangere aliquid,

    Scrib. Comp. 240.

    Lewis & Short latin dictionary > exiguus

  • 12 jejunus

    jējūnus, a, um, adj. [kindr. to Sanscr. yam, refrenare, cohibere; intens. yanyam, Bopp. Gloss. p. 276, a], fasting, hungry, abstinent, not partaking of food.
    I.
    Lit.:

    in scenam qui jejunus venerit,

    Plaut. Ps. prol. 12:

    sic expletur jejuna cupido,

    hunger, Lucr. 4, 876; so,

    jejuna aviditas,

    Plin. 10, 3, 3, § 8:

    misera ac jejuna plebecula,

    Cic. Att. 1, 16, 11:

    cum quidem biduum ita jejunus fuissem, ut, etc.,

    id. Fam. 7, 26, 1:

    canis,

    Hor. Epod. 5, 23:

    jejuna fessaque corpora,

    Liv. 21, 55.—Of inanimate things:

    lupus jejunis dentibus acer,

    Hor. Ep. 2, 2, 29:

    Cerberus jejuno sono,

    with hungry howlings, Prop. 4 (5), 5, 4:

    tam jejuna fames?

    so extreme, Juv. 5, 10:

    pullus ad quem volat mater jejuna,

    id. 10, 232:

    odium,

    i. e. on an empty stomach, id. 15, 51:

    saliva,

    fasting spittle, Plin. 28, 4, 7, § 35.—
    2.
    Thirsty:

    vilem jejunae saepe negavit aquam,

    Prop. 3, 13 (4, 14), 18.—
    B.
    Transf.
    1.
    Dry, barren, unproductive:

    corpora suco jejuna,

    Lucr. 2, 845:

    ager,

    Cic. Verr. 2, 3, 37, § 84:

    glarea,

    Verg. G. 2, 212:

    pars jejunior humi,

    Col. 2, 4, 7.—
    2.
    Scanty, insignificant in quantity:

    summaque jejunā sanie infuscatur arena,

    Verg. G. 3, 493.—
    II.
    Trop.
    A.
    Poor, barren, powerless:

    ut quosdam nimis jejuno animo et angusto monerem uti, etc.,

    Cic. Phil. 14, 6, 17:

    pusillus animus atque ipsā malevolentiā jejunus atque inanis,

    id. Fam. 2, 17, 7.—
    B.
    Insignificant, trifling, contemptible, mean, low:

    solivaga cognitio et jejuna,

    Cic. Off. 1, 44, 157:

    frigida et jejuna calumnia,

    id. Caecin. 21, 61:

    jejunum hoc nescio quid et contemnendum,

    id. Fam. 15, 17:

    aliquid humile et jejunum,

    id. ib. 3, 10, 7.—
    C.
    Of speech, meagre, dry, feeble, spiritless:

    si quis aut Antonium jejuniorem, aut Crassum fuisse pleniorem putet,

    Cic. de Or. 3, 4, 16:

    Theodorus, in arte subtilior, in orationibus jejunior,

    id. Brut. 12, 48.—With gen., Cic. Or. 40:

    concertatio verborum,

    id. de Or. 2, 16, 68; Quint. 1, 4, 5; 10, 2, 17 al.—
    D.
    Destitute of, without, deprived of:

    divitiarum avidi ac jejuni,

    Just. 38, 6, 8:

    pecunia,

    Val. Max. 4, 4, 9.— Adv.: jējūnē, meagrely, dryly, jejunely, without ornament or spirit:

    jejune et exiliter disputare,

    Cic. de Or. 1, 11, 50; Plin. Ep. 1, 20, 20; Gell. 19, 3:

    agere,

    Cic. Ac. 2, 35, 112.— Comp.:

    dicere jejunius,

    Cic. Fin. 3, 5, 17; id. Att. 12, 21, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > jejunus

См. также в других словарях:

  • MUSSARE — a boum voce μύ μύ, proprie de hoc animali. Virg. l. 12. Arn. v. 718. Mussantque iuvencae. Indead homines translatum, qui cum occulte et depressâ voce loquuntur, quod celatum velint, mussare dici coeperunt, Noniô teste. Varro vero a Mutorum sono… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TINNITUS auris — inter omina trina, ut Ausonius in Gripho habet, Veteribus sic proprie appellata. Quam vis enim pro quolibet auspicio augurioque vox ominis non raro sumpta reperiatur: ut in illo Tibulli, l. 1. El. 3. v. 17. Aves dant omina dira. Peculiari tamen… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VESPERTILIO — inter immundas aves recensetur Sacro Scriptori, qui uti ab Aquila incepit, quae regina est avium, ita in Vespertilione desiit, quae naturae est ambiguae, et inter aves volucresque medium tenet locum, Levit. c. 11. v. 13. 19. Varro in Agathone,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • deliément — Deliément, Exiliter, Tenuiter …   Thresor de la langue françoyse

  • mincement — Mincement, Tenuiter, Exiliter …   Thresor de la langue françoyse

  • parole — I. Parole, Verbum, Dictio, Dictum, Oratio, Locutio, Allocutio, Sermo, Vox. La parole d un autre, Oratio aliena. Parole ou escriture diligemment composée, par laquelle on entend prouvoir à l asseurance de quelque chose, Cautio. Parole qui… …   Thresor de la langue françoyse

  • plaisir — en François se prend pour un bien fait, pour une chose fort agreable, et pour recreation, joyeuseté ou passetemps. Plaisir mondain et charnel, Voluptas. Mon plaisir ou soulas, Meum suauium, Quid agitur? Mea voluptas. A mon plaisir, Ex sententia,… …   Thresor de la langue françoyse

  • tenvement — ou Tenvrement, Tenuiter, Exiliter …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»