Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

cut+up

  • 21 accido

    1.
    ac-cīdo, cīdi, cīsum, 3, v. a. [caedo], to begin to cut or to cut into [cf.: adamo, addubito, etc.); hence, so to cut a thing that it falls, to fell, to cut (as verb. finit. very rare).
    I.
    Lit.:

    accidunt arbores, tantum ut summa species earum stantium relinquatur,

    Caes. B. G. 6, 27, 4:

    accisa ornus ferro,

    Verg. A. 2, 626; cf.:

    velut accisis recrescenti stirpibus,

    Liv. 26, 41, 22:

    accisis crinibus,

    cut close, Tac. G. 19: ab locustis genus omne acciditur frugum, eaten up, Arnob. 1, 3.— Poet., to use up:

    fames accisis coget dapibus consumere mensas,

    Verg. A. 7, 125.—
    II.
    Fig., to impair, weaken:

    ita proelio uno accidit Vestinorum res, ut, etc.,

    Liv. 8, 29, 12; so,

    post accisas a Camillo Volscorum res,

    id. 6, 5, 2; cf. 6, 12, 6.—Hence, accīsus, a, um, P. a., cut off or down; impaired, ruined: accisae res (opp. integrae), troubled, disordered, or unfortunate state of things:

    res,

    Cic. Prov. Cons. 14, 34; Liv. 3, 10, 8; 8, 11, 12 al.:

    copiae,

    Hirt. B. G. 8, 31; Liv. 8, 11, 8:

    robur juventutis,

    id. 7, 29 fin.:

    opes,

    Hor. S. 2, 2, 114:

    accisae desolataeque gentes,

    Sil. 8, 590:

    reliquiae (hostium),

    Tac. A. 1, 61.
    2.
    ac-cĭdo, cīdi, no sup., 3, v. n. [cado], to fall upon or down upon a thing, to reach it by falling.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. constr. with ad, in, local adverbs, with dat. or absol.: utinam ne accidisset abiegna ad terram trabes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22 (Trag. p. 281 ed. Vahl., where it is: accĕdisset, acc. to the MSS., v. Vahl. N. v.):

    signa de caelo ad terram,

    Plaut. Rud. prol. 8; so,

    tam crebri ad terram accidebant quam pira,

    id. Poen. 2, 38: trabs in humum accidens, Varr. ap. Non. 494 fin.; so,

    imago aetheris ex oris in terrarum accidat oras,

    Lucr. 4, 215:

    rosa in mensas,

    Ov. F. 5, 360: quo Castalia per struices saxeas lapsu accidit, Liv. Andr. ap. Fest. p. 310 Müll. (Rib. Trag. Rel. p. 5):

    ut missa tela gravius acciderent,

    fall upon, hit, Caes. B. G. 3, 14; so Liv. 2, 50, 7.—
    B.
    Esp.: a. ad genua or genibus, of a suppliant, to fall at one's knees: me orat mulier lacrimansque ad genua accidit, Enn. ap. Non. 517, 15 (Com. v. 9 ed. Vahl.); so Ter. Hec. 3, 3, 18; Suet. Caes. 20; id. Claud. 10;

    for which: genibus praetoris,

    Liv. 44, 31;

    also: ad pedes,

    Cic. Att. 1, 14, 5, and absol.: quo accĭdam? quo applicem? Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 114 ed. Vahl., where it is accĕdam).—
    C.
    Transf., to strike the senses, to reach a thing by means of the senses; constr. with ad, the dat. or acc.: vox, sermo accidit ad aurīs (or auribus; also, aurīs alicujus), the voice, the speech falls upon or reaches the ear: nota vox ad aurīs accidit, Att. ap. Non. 39, 5:

    nova res molitur ad aurīs accidere,

    Lucr. 2, 1024; and:

    nihil tam populare ad populi Romani aurīs accidisse,

    Cic. Sest. 50, 107:

    auribus,

    Liv. 24, 46, 5; Quint. 12, 10, 75:

    aurīs,

    Plaut. Stich. 1, 2, 31; absol., Liv. 10, 5, 2; 27, 15, 16 sq.; Curt. 4, 4, 5 al.; cf.

    also: clamor accidit ad aurīs,

    Liv. 26, 40, 10; and absol.:

    clamor accidit,

    id. 4, 33, 9; 40, 32, 2;

    likewise: nomen famaque alicujus accidit ad aliquem,

    id. 21, 10, 12; v. Fabri ad h. l.—Hence sometimes in Livy: vox or fama accidit (ad aurīs or ad aliquem), with an acc. c. inf.:

    ut vox etiam ad hostes accideret captum Cominium esse,

    Liv. 10, 41, 7:

    quia repente fama accidit classem Punicam adventare,

    the report came, id. 27, 29, 7; v. Weissenb. a. h. l.
    II.
    Fig.
    A.
    In gen., to fall out, come to pass, happen, occur; and with dat. pers., to happen to, to befall one. (The distinction between the syn. evenio, accido, and contingo is this: evenio, i. e. ex-venio, is used of either fortunate or unfortunate events: accido, of occurrences which take us by surprise; hence it is used either of an indifferent, or, which is its general use, of an unfortunate occurrence: contingo, i. e. contango, indicates that an event accords with [p. 17] one's wishes; and hence is generally used of fortunate events. As Isid. says, Differ. 1: Contingunt bona: accidunt mala: eveniunt utraque):

    res accidit,

    Caes. B. G. 1, 14;

    Id acciderat, ut Galli consilium caperent,

    ib. 3, 2:

    si quid adversi acciderit,

    Cic. Ac. 2, 38, 121; cf. ib. 1, 26, 57:

    nollem accidisset tempus, in quo, etc.,

    id. Fam. 3, 10:

    si qua calamitas accidisset,

    id. Verr. 2, 3, 55: id. Rosc. Am. 34:

    contra opinionem accidit,

    Caes. B. G. 3, 9:

    pejus Sequanis accidit,

    ib. 1, 31:

    periculum accidit,

    ib. 3, 3:

    detrimentum accidit,

    ib. 7, 52. Also of fortunate occurrences:

    omnia tibi accidisse gratissima,

    Cic. Fam. 3, 1; 11, 15:

    accidit satis opportune,

    Caes. B. G. 4, 22; cf. Brem. Nep. Milt. 1, 1; Herz. Caes. B. G. 7, 3.—Constr. with ut (Zumpt, § 621), sometimes with quod:

    accidit perincommode, quod eum nusquam vidisti,

    Cic. Att. 1, 17; or with inf.:

    nec enim acciderat mihi opus esse,

    id. Fam. 6, 11. Pleonast. in narrations: accidit ut, it happened, or came to pass, that: accidit ut una nocte omnes Hermae dejicerentur, it happened that, etc., Nep. Alc. 3, 2; so Cic. Fam. 3, 8, 8; id. Att. 1, 5, 4 al.—
    B.
    In part.
    1.
    Si quid cui accidat, or si quid humanitus accidat, euphemist. for to die; if any thing should happen to one (for which Ennius says:

    si quid me fuerit humanitus, Ann. v. 128 ed. Vahl.): si quid pupillo accidisset,

    Cic. Inv. 2, 21; Caes. B. G. 1, 18;

    si quid mihi humanitus accidisset,

    Cic. Phil. 1, 4; Dig. 34, 4, 30 § 2 al. (cf. the Greek ei ti pathoi); so, per aposiopesin, sive—quod heu timeo, sive superstes eris, Ov. Her. 13, 164. (But Cic. Mil. 22, 58; Caes. B. G. 2, 35, and similar passages, are to be taken in the usual signif.)—
    2.
    To turn out (this very rare):

    timeo “incertum” hoc quorsum accidat,

    Ter. And. 1, 5, 29:

    si secus acciderit,

    Cic. Fam. 6, 21, 2. —
    3.
    In gram., to belong to:

    plurima huic (verbo) accidunt (i. e. genus, tempora),

    Quint. 1, 5, 41 al.

    Lewis & Short latin dictionary > accido

  • 22 intercido

    1.
    inter-cīdo, īdi, īsum, 3, v. a. [caedo], to cut asunder, cut up, cut to pieces, divide, pierce, cut through.
    I.
    Lit.:

    harundinetum,

    to thin out by cutting, Col. 4, 32, 4:

    venas,

    Plin. 11, 37, 65, § 174:

    radices,

    id. 18, 19, 49, 2, § 177:

    olivas acuto calamo,

    Pall. Nov. 22, 3:

    lacus, interciso monte, in Nar defluit,

    Cic. Att. 4, 15, 5; cf.:

    an Isthmos intercidi possit,

    Quint. 8, 3, 46:

    aedis,

    Dig. 9, 2, 49:

    flammas ignis,

    Vulg. Psa. 28, 7:

    pontem,

    to cut down, Liv. 36, 6.—
    B.
    Esp., of accounts, to mutilate, falsify:

    commentarios,

    Plin. Ep. 6, 22, 4:

    rationes dominicas,

    Dig. 11, 3, 1, § 5. —
    II.
    Transf., to part, divide, cut up, mangle, mutilate, destroy:

    sententias,

    to pervert in reading, Gell. 13, 30, 9:

    lux intercisa,

    Stat. Th. 2, 184:

    jugum mediocri valle a castris intercisum,

    separated, Hirt. B. G. 8, 14: dies intercisi, half-holidays: intercisi dies sunt, per quos mane et vesperi est nefas;

    medio tempore, inter hostiam caesam et exta porrecta, fas: a quo quod fas tum intercedit: aut eo est intercisum nefas, intercisum,

    Varr. L. L. 6, § 31 Müll.; cf. Macr. S. 1, 16; Ov. F. 1, 49. — Hence, intercīsē, adv., piecemeal, interruptedly, confusedly, Cic. Part. Or. 7, 24; Gell. 11, 2, 5:

    dictum,

    syncopated, id. 15, 3, 4.
    2.
    inter-cĭdo, ĭdi, 3, v. n. [cado], to fall between.
    I.
    Lit.:

    ita in arto stipatae erant naves ut vix ullum telum in mari vanum intercideret,

    Liv. 26, 39; 21, 8; 3, 10, 6.—
    II.
    Transf.
    A.
    To occur meanwhile, to happen:

    si quae interciderunt, etc.,

    Cic. Fam. 5, 8, 3. —
    B.
    To fall to the ground, go to ruin, be lost, perish: pereant amici, dum una inimici intercidant, Poët. ap. Cic. Deiot. 9, 25:

    intercidunt ova,

    Plin. 9, 51, 74, § 163:

    credo, quia nulla gesta res insignem fecerit consulatum, memoriā intercidisse,

    Liv. 2, 8, 5:

    utrum pejorem vocas, apud quem gratia beneficii intercidit, an apud quem etiam memoria?

    Sen. Ben. 3, 1:

    augur erat: nomen longis intercidit annis,

    Ov. F. 2, 433:

    sive (opera) exstant, sive intercidere,

    Plin. 35, 8, 34, § 53:

    haec sequenti tempore interciderunt,

    Quint. 1, 5, 52:

    cum verba intercidant invalescantque temporibus,

    fall into disuse, become obsolete, id. 10, 2, 13:

    quod si interciderit tibi nunc aliquid (= excidit e memoria),

    something escapes you, you have forgotten something, Hor. S. 2, 4, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > intercido

  • 23 succido

    1.
    suc-cĭdo, ĭdi, 3, v. n. [sub-cado], to fall under any thing.
    * I.
    In gen.:

    lorica quod e loris de corio crudo pectoralia faciebant: postea succidit Gallica e ferro sub id vocabulum,

    i. e. were comprehended under the word, Varr. L. L. 5, § 116 Müll.—
    II.
    Pregn., to sink under one ' s self, sink down, sink ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Lit.:

    genua inedia succidunt,

    Plaut. Curc. 2, 3, 30; so,

    artus,

    Lucr. 3, 156:

    omnia fragore,

    id. 5, 109:

    terra repente,

    id. 5, 482:

    in mediis conatibus aegri Succidimus,

    Verg. A. 12, 911:

    imperfecta sublabantur aut succidant,

    Sen. Ep. 71, 35:

    continuo labore gravia genua succiderant,

    Curt. 9, 5, 7.—
    B.
    Trop.:

    mens succidit,

    Sen. Ep. 71, 24:

    mendax Dardania domus,

    id. Agam. 863.
    2.
    suc-cīdo, cīdi, cīsum, 3, v. a. [sub-caedo], to cut off or away below, cut from below, to cut through, cut off, cut down, fell (rare but class.; not in Cic.): is pernas succidit iniquā superbiā Poeni, Enn. ap. Fest. pp. 304 and 305 Müll. (Ann. v. 279 Vahl.); cf.:

    vivos Succisis feminibus poplitibusque invenerunt,

    Liv. 22, 51, 7:

    poplitem,

    Verg. A. 10, 700:

    crura equis (with suffodere ilia),

    Liv. 42, 59, 3:

    nervos equorum,

    id. 44, 28, 14:

    arbores,

    Caes. B. G. 5, 9; Liv. 23, 24; Col. 2, 2, 11; 11, 2, 11; Plin. 16, 12, 23, § 58 al.:

    asseres,

    Liv. 44, 5, 6:

    florem aratro, Verg.A.9,435: frumentis succisis,

    cut down, mown down, Caes. B. G. 4, 38; 4, 19:

    Cererem,

    Verg. G. 1, 297:

    (herbas) curvamine falcis aënae,

    Ov. M. 7, 227:

    segetem,

    Sil. 15, 536 al.: cf.:

    ita gregem metite imbellem ac succidite ferro,

    mow down, Sil. 14, 134:

    serpens succisa manu Herculeā,

    Sen. Med. 702.— Poet.:

    succisa libido,

    emasculated, made powerless, Claud. in Eutr. 1, 190.

    Lewis & Short latin dictionary > succido

  • 24 circumcīdō

        circumcīdō cīdī, cīsus, ere    [circum + caedo], to cut around, cut, clip, trim: ars agricolarum, quae circumcidat: gladiis caespites, Cs.—Fig., to cut off, diminish, abridge, circumscribe, get rid of, abolish: multitudinem: impensam funeri, Ph.: circumcisis quae in quaestum reperta, Ta.
    * * *
    circumcidere, circumcidi, circumcisus V TRANS
    cut/make incision around, ring; clip; circumcise; cut out; remove; diminish

    Latin-English dictionary > circumcīdō

  • 25 meto

    1.
    mēto (no perf.), ātum, 1, v. a., to measure; v. metor fin.
    2.
    mĕto, messŭi (Cato ap. Prisc. p. 903 P.; Mart. Cap. 3, § 319), messum, 3, v. a. and n. [root ma-; Gr. amaô, mow, reap; amê, sickle; cf. messis, messor], to reap, mow, crop; of the vintage, to gather, gather in, collect; and poet. of the sucking of honey from flowers (class.).
    I.
    Lit.:

    cum est matura seges, metendum,

    Varr. R. R. 1, 50, 3:

    sunt autem metendi genera complura,

    Col. 2, 21, 2:

    in metendo occupatos,

    Caes. B. G. 4, 32:

    pabula falce,

    to cut, cut down, Ov. H. 6, 84:

    farra,

    id. F 2, 519:

    arva,

    Prop. 4 (5), 10, 30.—Prov.:

    ut sementem feceris, ita et metes,

    as you sow, so shall you reap, Cic. de Or. 2, 65, 261; cf.:

    ventum seminabunt et turbinem metent,

    Vulg. Os. 8, 7:

    qui seminant iniquitatem metet mala,

    id. Prov. 22, 8:

    mihi istic nec seritur, nec metitur,

    i. e. I have no share in it, it does not concern me, Plaut. Ep. 2, 2, 80:

    sibi quisque ruri metit,

    every one looks out for himself, id. Most. 3, 2, 112: Tibi aras, tibi occas, tibi seris;

    tibi item metes,

    id. Merc. prol. 71.—Of the vintage, to gather, etc.:

    postremus metito,

    Verg. G. 2, 410; so,

    vindemiam,

    Plin. 17, 22, 35, § 185.—Of bees: purpureosque metunt flores, reap the flowers, i. e. gather the pollen, Verg. G. 4, 54.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., to cut off, pluck off, crop ( poet.):

    virgā lilia summa metit,

    Ov. F. 2, 706:

    barbam forfice,

    Mart. 7, 95, 12:

    capillos,

    id. 10, 83, 11:

    olus,

    to cut, gather, Calp. Ecl. 2, 74:

    et ferus in silvā farra metebat aper,

    laid waste, Ov. Am. 3, 10, 40:

    ille metit barbam,

    Juv. 3, 186. —
    2.
    In partic., in battle, to mow down, cut down:

    proxima quaeque metit gladio,

    Verg. A. 10, 513:

    primosque et extremos metendo Stravit humum,

    Hor. C. 4, 14, 31 tum Vesulum ense metit rapido, Sil. 10, 147:

    agmina plura metam,

    Val. Fl. 3, 670.—So of death:

    metit Orcus Grandia cum parvis,

    Hor. Ep. 2, 2, 178: vita omnibus metenda, ut fruges (transl. of the Greek of Euripid.: anankaiôs d echei bion therizein), Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 25, 59.—
    B.
    To inhabit a region ( poet.):

    qui Batulum Nucrasque metunt,

    Sil. 8, 566 (cf. a like poetic transfer of the verbs colere, arare, serere, and bibere).
    3.
    Mĕto, ōnis, v Meton.

    Lewis & Short latin dictionary > meto

  • 26 proseco

    prō-sĕco, cŭi, ctum (old inf. pass. parag. prosecarier, Plaut. Poen. 2, 1, 8), 1, v. a., to cut off from before, cut away or off.
    I.
    In gen. (post-class.):

    prosectis naso prius ac mox auribus,

    App. M. 2, p. 128, 11.—
    II.
    In partic.
    A.
    In agriculture, to cut up, break up with the plough (post-Aug.):

    solum,

    Plin. Ep. 5, 6, 10.—
    B.
    In relig. lang., to cut off the parts to be sacrificed:

    vetui exta prosecarier,

    Plaut. Poen. 2, 1, 8:

    ubi exta prosecta erunt,

    Cato, R. R. 134:

    hostiae exta,

    Liv. 5, 21:

    exta prosecuit,

    Suet. Aug. 1:

    prosecta pectora,

    Val. Fl. 3, 439.—
    2.
    In gen., to sacrifice (eccl. Lat.):

    Aesculapio gallinaceum,

    Tert. Apol. 46.—Hence, prō-sectum, i, n., that which is cut off for sacrifice, the entrails, Varr. L. L. 5, § 110 Müll.; in plur., Ov. M. 12, 152; id. F. 6, 163; Stat. Th. 5, 641; Licin. Macer. ap. Non. 220, 20.—Collat. form prōsecta, ae, f., Lucil. ap. Non. 220, 22 dub. (al. prosicies).

    Lewis & Short latin dictionary > proseco

  • 27 recido

    1.
    rĕcĭdo, reccidi (better than recidi; cf. Cic. Rep. 2, 8, 14), cāsum (recasurus, Cic. Att. 4, 16, 12; Suet. Aug. 96; Gai. Inst. 1, 127), 3 (with e long, Lucr. 1, 857; 1063; 5, 280; Prop. 4 (5), 8, 44; Ov. M. 6, 212; 10, 18; 180; id. R. Am. 611; Juv. 12, 54; Phaedr. 3, 18, 15 al.;

    prob., also,

    Plaut. Men. 3, 2, 54, and Ter. Hec. prol. alt. 39; v. the art. re), v. n., to fall back (class., and very freq., esp. in the trop. signif.; but not found in Virg. or Hor.).
    A.
    Lit.: neque posse e terris in loca caeli Recidere inferiora, Lucr. 1, 1063:

    quia et recidant omnia in terras et oriantur e terris,

    Cic. N. D. 2, 26, 66:

    ramulum adductum, ut remissus esset, in oculum suum reccidisse,

    had sprung back, recoiled, id. Div. 1, 54, 123:

    quem (discum) libratum in auras Misit... Recidit in solidam longo post tempore terram Pondus,

    Ov. M. 10, 180:

    etiam si recta recciderat (navis),

    Liv. 24, 34; Prop. 4 (5), 8, 44 et saep.:

    in collum Benjamin,

    Vulg. Gen. 45, 14.— Absol.:

    amictum recidentem,

    Quint. 11, 3, 162.—
    B.
    Trop., to fall back, return:

    in graviorem morbum recidere,

    to relapse, Liv. 24, 29;

    so alone: ab his me remediis noli in istam turbam vocare, ne recidam,

    Cic. Att. 12, 21, 5; cf.:

    (quartanae) ne recidant,

    Plin. 28, 16, 66, § 228:

    post interitum Tatii cum ad eum (sc. Romulum) potentatus omnis reccidisset,

    Cic. Rep. 2, 8, 14:

    praestat in eandem illam recidere fortunam,

    id. Sest. 69, 146; cf.:

    Syracusae in antiquam servitutem recciderunt,

    Liv. 24, 32 fin.:

    quippe celebratam Macedonum fortitudinem ad ludibrium reccidisse verebatur,

    Curt. 9, 7, 23:

    in invidiam,

    Nep. Alcib. 7, 1.—So freq. of an evil, to fall back, recoil upon any one, esp. upon the author of it: omnes in te istaec recident contumeliae, * Plaut. Men. 3, 2, 54:

    ut hujus amentiae poena in ipsum familiamque ejus recidat,

    Cic. Phil. 4, 4, 10:

    suspicionem in vosmet ipsos recidere,

    id. Rosc. Am. 29, 79: hunc casum ad ipsos recidere posse demonstrant, * Caes. B. G. 7, 1:

    quae in adversarios recidunt,

    Quint. 9, 2, 49:

    quod in ipsam recidat,

    Ov. M. 6, 212:

    consilia in ipsorum caput recidentia,

    Liv. 36, 29; cf. Curt. 9, 5, 25:

    periculosa et adversa cuncta in illos recasura,

    Suet. Aug. 96:

    in me haec omnia mala recciderunt,

    Vulg. Gen. 42, 36. —
    II.
    (With the idea of cadere predominating.) To fall somewhere, to light upon, happen, occur, = redigi; constr. with ad, in, or an adv. of direction.
    (α).
    With ad:

    ex laetitiā et voluptate ad ludum et lacrimas,

    Cic. Sull. 32, 91: ex liberatore patriae ad Aquilios se Vitelliosque reccidisse, had sunk to a level with the Aquilii and Vitellii, i. e. had come to be regarded as a traitor, Liv. 2, 7: sinere artem musicam Recidere ad paucos, to fall into the possession of a few, Ter. Hec. prol. alt. 39:

    tantum apparatum ad nihilum recidere,

    to come to naught, Cic. Phil. 7, 9, 27:

    ad nilum,

    Lucr. 1, 857; Cic. Or. 70, 233:

    ad nihil,

    id. Att. 4, 16, 12.—
    (β).
    With in, Lucr. 5, 280:

    quae (tela), si viginti quiessem dies, in aliorum vigiliam consulum reccidissent,

    Cic. Planc. 37, 90; cf. id. Att. 1, 1, 2; id. Phil. 13, 9, 19:

    rex ut in eam fortunam recideret,

    Liv. 44, 31 fin.:

    omnis impensa in cassum recidat,

    Col. 4, 3, 5:

    mundi, In quem reccidimus, quidquid mortale creamur,

    Ov. M. 10, 18.—
    (γ).
    With an adv. of direction:

    huccine tandem omnia recciderunt, ut civis Romanus... in foro virgis caederetur,

    Cic. Verr. 2, 5, 63, § 163:

    eo regiae majestatis imperium,

    Liv. 4, 2:

    eo res,

    Quint. 2, 10, 3:

    illuc, ut, etc.,

    Juv. 12, 54:

    ex quantis opibus quo reccidissent Carthaginiensium res,

    Liv. 30, 42:

    pleraque, quo debuerint, reccidisse,

    id. 25, 31; cf. id. 4, 2:

    quorsum responsum recidat,

    Cic. Rosc. Com. 15, 43.
    2.
    rĕ-cīdo, di, sum, 3, v. a. [caedo], to cut away, cut down, cut off (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    vepres,

    Cato, R. R. 2, 4; cf.:

    malleolos ad imum articulum,

    Plin. 17, 21, 35, § 160:

    sceptrum imo de stirpe,

    Verg. A. 12, 208;

    for which: laurum imā stirpe,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 76 (cf. II.):

    ceras inanes,

    empty cells, Verg. G. 4, 241:

    hirsutam barbam falce,

    Ov. M. 13, 766:

    caput,

    id. ib. 9, 71:

    immedicabile vulnus Ense recidendum est,

    id. ib. 1, 191:

    pollicem alicui,

    Quint. 8, 5, 12:

    comas,

    Mart. 1, 32, 4; cf.

    capillos,

    Plin. Ep. 7, 27 fin.:

    ungues,

    Plin. 10, 35, 52, § 106:

    columnas,

    to hew out, Hor. C. 2, 18, 4:

    fustes,

    id. ib. 3, 6, 40:

    ancile ab omni parte recisum,

    Ov. F. 3, 377:

    mella,

    i. e. to take out, Pall. Jun. 7, 2.—

    Of persons: cuncti simul ense recisi,

    cut down, Luc. 2, 194.— Poet.:

    fulgorem sideribus,

    to rob the stars of their brightness, Stat. Th. 12, 310:

    gramina morsu,

    to devour, Calp. Ecl. 2, 45.—
    II.
    Trop. (borrowed from agriculture), to lop off, cut short, retrench, abridge, diminish:

    perquam multa recidam ex orationibus Ciceronis,

    Quint. 12, 10, 52; cf. id. 12, 10, 55:

    inanem loquacitatem,

    id. 10, 5, 22: ambitiosa [p. 1532] ornamenta, Hor. A. P. 447:

    omne quod ultra Perfectum traheretur,

    id. S. 1, 10, 69: nationes partim recisas, partim repressas, * Cic. Prov. Cons. 12, 31:

    mercedes scaenicorum,

    Suet. Tib. 34 init.:

    armaturas mirmillonum,

    to lessen, id. Calig. 55:

    ornandi potestatem,

    Quint. 2, 16, 4:

    facultatem aliter acquirendi,

    id. 12, 7, 10:

    impedimenta,

    to diminish, obviate, Front. Strat. 4, 1, 7; cf.

    occupationes,

    Sen. Q. N. 3 praef.:

    culpam supplicio,

    Hor. C. 3, 24, 34; cf.:

    cum magnis parva mineris Falce recisurum simili te,

    id. S. 1, 3, 123: vitia a stirpe, Claud. ap. Ruf. 1, 56; and:

    aliquid priscum ad morem,

    i. e. to reduce within the limits of ancient manners, Tac. A. 3, 53.—Hence, rĕcīsus, a, um, P.a., shortened, abridged; short, brief:

    opus,

    Vell. 2, 89, 1:

    ea recisa in unum librum coartasse,

    Plin. Ep. 1, 20, 8.— Comp.:

    tempus recisius (opp. longius),

    Dig. 47, 21, 2.— Sup. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > recido

  • 28 rescindo

    rē-scindo, scĭdi, scissum, 3, v. a., to cut off, cut loose, cut or break down; to cut or tear open (freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    pontem,

    i. e. to break down, Caes. B. G. 1, 7; 4, 19 fin.; 6, 29; 7, 35; 7, 58 fin.; Nep. Milt. 3, 4; Liv. 2, 10; Flor. 3, 10, 3:

    vallum ac loricam falcibus,

    Caes. B. G. 7, 86 fin.: pluteos, Sall. Fragm. ap. Non. 95, 22:

    cameras tectorum,

    Front. Strat. 3, 4, 6:

    tecta domusque in usum novae classis,

    Flor. 2, 15, 10:

    caelum,

    Verg. G. 1, 280; id. A. 6, 583:

    tenuem vestem e membris,

    Tib. 1, 10, 61:

    vestes,

    Claud. B. Gild. 136:

    decreta,

    Suet. Calig. 3:

    ense teli latebram penitus,

    to cut open, Verg. A. 12, 390:

    vulnera,

    Ov. Tr. 3, 11, 63; Flor. 3, 23, 4; Plin. Ep. 7, 19, 9:

    pectora ferro,

    Stat. Th. 11, 507:

    rescisso palato,

    Luc. 4, 328:

    plagam,

    Flor. 4, 2, 72:

    venam,

    to open, Col. 6, 30, 5; 7, 10, 2; and poet.:

    obductos annis luctus,

    Ov. M. 12, 543:

    an male sarta Gratia nequidquam coit et rescinditur?

    Hor. Ep. 1, 3, 32;

    imitated by Petronius: ne inter initia coëuntis gratiae recentem cicatricem rescinderet,

    Petr. 113, 8.—
    B.
    Meton., to open:

    vias,

    Lucr. 2,406:

    locum praesidiis firmatum atque omni ratione obvallatum,

    Cic. Agr. 2, 1, 3:

    ferro summum Ulceris os,

    Verg. G. 3, 453; Col. 7, 5, 10; cf.:

    latentia vitia (corresp. to aperire),

    Quint. 9, 2, 93.—
    II.
    Trop., to annul, abolish, abrogate, repeal, rescind a law, decree, agreement, etc.:

    mihi non videtur, quod sit factum legibus, Rescindi posse,

    Ter. Phorm. 2, 4, 16:

    acta M. Antonii rescidistis, leges refixistis,

    Cic. Phil. 13, 3, 5; so,

    acta,

    id. ib. 2, 42, 109; 13, 3, 5; Liv. 26, 31; Suet. Caes. 82; id. Claud. 11; Flor. 3, 23, 2:

    acta deūm,

    Ov. M. 14, 784:

    jussa Jovis,

    id. ib. 2, 678:

    constitutiones senatūs,

    Suet. Tib. 33:

    concilia habita,

    Cic. Leg. 2, 12, 31:

    totam triennii praeturam,

    id. Verr. 2, 2, 57, § 140:

    rescindere et irritas facere omnes istius injurias,

    id. ib. 2, 2, 26, §

    63: res judicatas,

    id. Sull. 22, 63; cf.

    judicium,

    id. Planc. 4, 10:

    judicia,

    Suet. Claud. 29:

    ambitiosas Centumvir. sententias,

    id. Dom. 8:

    pactiones,

    Cic. Prov. Cons. 5, 10:

    testamenta mortuorum,

    id. Verr. 2, 1, 43, § 111; Quint. 5, 2, 1; Suet. Calig. 38:

    foedus turpe,

    Vell. 2, 90, 3.— Poet.:

    aevi leges validas,

    Lucr. 5, 58:

    beneficium suum insequenti injuriā,

    Sen. Ben. 3, 13:

    verbum Dei,

    Vulg. Marc. 7, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > rescindo

  • 29 dēcīdō

        dēcīdō cīdī, cīsus, ere    [de + caedo], to cut off, cut away: virgam arbori, Ta.: Te decisa dextera quaerit, V.—Prov.: pennas, to clip, H.—Fig., to decide, determine, settle, terminate, put an end to: sine me: pro se: rebus actis atque decisis: decisa negotia, H.: quid iis ad denarium solveretur: de rebus omnibus.— To agree, come to an agreement, adjust, compound, compromise: de totā re cum Roscio: cum accusatore: decidere iactu coepit cum ventis, by throwing overboard (the cargo), Iu.: in iugera singula ternis medimnis.
    * * *
    I
    decidere, decidi, - V INTRANS
    fall/drop/hang/flow down/off/over; sink/drop; fail, fall in ruin; end up; die
    II
    decidere, decidi, decisus V TRANS
    detach, cut off/out/down; fell; cut/notch/carve to delineate; flog thoroughly; make explicit; put an end to, bring to conclusion, settle/decide/agree (on)

    Latin-English dictionary > dēcīdō

  • 30 excīdō

        excīdō īdī, īsus, ere    [ex + caedo], to cut out, cut off, hew out, cut down: arbores, Cs.: excisa arbor: columnas rupibus, V.— To raze, demolish, lay waste, destroy: aedīs: Troiam, V.: Sugambros, Ta.—Fig., to drive out, extirpate, banish: tempus ex animo: vitium irae, H.: causas bellorum, Ta.
    * * *
    I
    excidere, excidi, - V
    perish; disappear; escape, fall out; be deprived of; lose control of senses
    II
    excidere, excidi, excisus V
    cut out/off/down; raze, destroy

    Latin-English dictionary > excīdō

  • 31 intercīdō

        intercīdō īdī, īsus, ere    [inter+caedo], to cut asunder, divide, cut through, cut down: lacus, interciso monte, defluit: pontem, L.
    * * *
    I
    intercidere, intercidi, - V
    happen; perish; fall from memory, cease to exist
    II
    intercidere, intercidi, intercisus V
    cut through, sever

    Latin-English dictionary > intercīdō

  • 32 interclūdō

        interclūdō ūsī, ūsus, ere    [inter+claudo], to shut out, shut off, cut off, hinder, stop, block up, intercept: virtus voluptatis aditūs intercludat necesse est: interclusis itineribus, Cs.: illos ponti Interclusit hiemps, V.: viam, L.: cum Pontum cervicibus interclusum suis sustinerent: multitudinis fugam, Cs.: hisce omnīs aditūs: his reditu interclusis, Cs.: interclusus itinere Caesar, Cs.— To shut off, cut off, stop, hinder, prevent: commeatūs hostibus, L.: spiritum, Cu.: dolor intercludit vocem: aestu anima interclusa, stifled, L.—With person. obj., to cut off, separate, divide, shut off, intercept: ne viros interclusos opprimeret hostis, L.: Pompeium ab eo, Cs.: interclusi ab suis, L.: tribunos a plebe, L.: hostem Hibero, Cs.: commeatibus nostros, Cs.: ille reliquis copiis intercludendus.—To shut in, blockade, hem in: ne iam intercludemur, ut cum velitis exire, non liceat: veriti, ne angustiis intercluderentur, Cs.—To hinder, prevent: intercludor dolore, quo minus, etc.
    * * *
    intercludere, interclusi, interclusus V
    cut off; blockade; hinder, block up

    Latin-English dictionary > interclūdō

  • 33 metō

        metō messuī, messus, ere    [MET-], to reap, mow, crop, gather, collect, harvest: in metendo occupatos, Cs.: pabula falce, cut down, O.: Falcibus messae herbae, V.—Prov.: ut sementem feceris, ita metes, as you sow, so shall you reap.—Of the vintage, to gather: Postremus metito, V.: purpureos flores, i. e. gather the pollen (of bees), V.— To cut off, pluck, crop: virgā lilia summa, O.: farra metebat aper, laid waste, O.: barbam, Iu.— To mow down, cut down, destroy: Proxuma quaeque gladio, V.: metit Orcus Grandia cum parvis, H.: vita omnibus metenda, ut fruges, C. poët.
    * * *
    metere, messui, messus V
    reap; mow, cut off

    Latin-English dictionary > metō

  • 34 mutilō

        mutilō āvī, ātus, āre    [mutilus], to cut off, lop off, cut short, clip, crop, maim, mutilate: naso auribusque mutilatis, L.: corpora securibus, Cu.: mutilatae cauda colubrae, O.— To shorten, diminish, lessen: quemquem nacta sis, rob, T.: exercitum.
    * * *
    mutilare, mutilavi, mutilatus V
    maim, mutilate; lop/cut/chop off, crop; cut short

    Latin-English dictionary > mutilō

  • 35 prae-secō

        prae-secō cuī, ctus, āre,    to cut off before, cut away, cut off, cut out: praesectis mulierum crinibus, Cs.: partem, O.—Fig.: Praesectum deciens non castigavit ad unguem, i. e. accurately, H. (al. perfectum).

    Latin-English dictionary > prae-secō

  • 36 re-scindō

        re-scindō scidī, scissus, ere,    to cut off, cut loose, cut down, tear open: pontem, i. e. break down, Cs.: Ense teli latebram penitus, to cut open, V.: obductos annis luctūs, O.: an male sarta Gratia <*>uiquam coit et rescinditur? H.—To open: locum praesidiis firmatum: ferro summum Ulceris os, V.—Fig., to tear open, renew, expose: crimina, O.—To annul, abolish, abrogate, repeal, rescind: quod sit factum legibus, T.: Iussa Iovis, O.: ordinum gesta: totam trienni praeturam: res iudicatas: testamenta.

    Latin-English dictionary > re-scindō

  • 37 adnodo

    adnodare, adnodavi, adnodatus V TRANS
    cut (shoot) right back, cut flush; cut off knots, cut away suckers

    Latin-English dictionary > adnodo

  • 38 annodo

    annodare, annodavi, annodatus V TRANS
    cut (shoot) right back, cut flush; cut off knots, cut away suckers

    Latin-English dictionary > annodo

  • 39 execo

    I
    execare, execui, exectus V TRANS
    cut out/off; remove/make (hole) by cutting; cut, make cut in; castrate
    II
    execare, execui, exectus V
    cut out or away; castrate

    Latin-English dictionary > execo

  • 40 abscido

    abs-cīdo, cīdi, cīsum, 3, v. a. [caedo], to cut off with a sharp instrument (diff. from ab-scindo, to break or tear off as with the hand); the former corresponds to praecidere, the latter to avellere, v. Liv. 31, 34, 4 Drak.
    I.
    Lit.:

    caput,

    Cic. Phil. 11, 2, 5; Liv. 4, 19; Verg. A. 12, 511 al.; so,

    membra,

    Lucr. 3, 642:

    bracchium,

    Liv. 4, 28, 8:

    collum,

    Sil. 15, 473:

    dextram,

    Suet. Caes. 68:

    linguam,

    Plaut. Am. 2, 1, 7; Suet. Calig. 27 al.:

    comas alicui,

    Luc. 6, 568:

    truncos arborum et ramos,

    Caes. B. G. 7, 73, 2.—
    II.
    Trop., to cut off, deprive of; to detract:

    spem (alicui),

    Liv. 4, 10, 4; 24, 30, 12; 35, 45, 6:

    orationem alicui,

    id. 45, 37, 9:

    omnium rerum respectum sibi,

    id. 9, 23, 12:

    omnia praesidia,

    Tac. H. 3, 78:

    vocem,

    Vell. 2, 66; cf. Quint. 8, 3, 85.— Absol.:

    quarum (orationum) alteram non libebat mihi scribere, quia abscideram,

    had broken off, Cic. Att. 2, 7.—Hence, abscīsus, a, um, P. a., cut off.
    A.
    Of places, steep, precipitous (cf. abruptus):

    saxum undique abscisum,

    Liv. 32, 4, 5; so id. 32, 25, 36:

    rupes,

    id. 32, 5, 12.—
    B.
    Of speech, abrupt, concise, short:

    in voce aut omnino suppressā, aut etiam abscisā,

    Quint. 8, 3, 85; 9, 4, 118 Halm (al. abscissa):

    asperum et abscisum castigationis genus,

    Val. Max. 2, 7, 14:

    responsum,

    id. 3, 8, 3:

    sententia,

    id. 6, 3, 10; cf. in comp.:

    praefractior atque abscisior justitia,

    id. 6, 5, ext. 4.— Sup. prob. not used.— Adv.: abscīsē, cut off; hence, of speech, concisely, shortly, distinctly, Val. Max. 3, 7, ext. 6; Dig. 50, 6, 5, § 2.

    Lewis & Short latin dictionary > abscido

См. также в других словарях:

  • Cut — (k[u^]t), v. t. [imp. & p. p. {Cut}; p. pr. & vb. n. {Cutting}.] [OE. cutten, kitten, ketten; prob. of Celtic origin; cf. W. cwtau to shorten, curtail, dock, cwta bobtailed, cwt tail, skirt, Gael. cutaich to shorten, curtail, dock, cutach short,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Cut — (k[u^]t), v. t. [imp. & p. p. {Cut}; p. pr. & vb. n. {Cutting}.] [OE. cutten, kitten, ketten; prob. of Celtic origin; cf. W. cwtau to shorten, curtail, dock, cwta bobtailed, cwt tail, skirt, Gael. cutaich to shorten, curtail, dock, cutach short,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • cut — ► VERB (cutting; past and past part. cut) 1) make an opening, incision, or wound in (something) with a sharp implement. 2) shorten or divide into pieces with a sharp implement. 3) make, form, or remove with a sharp implement. 4) make or design (a …   English terms dictionary

  • cut — adjective make or design (a garment) in a particular way: → cut cut verb (cutting; past and past participle cut) 1》 make an opening, incision, or wound in (something) with a sharp tool or object. 2》 remove (something) from something larger by… …   English new terms dictionary

  • cut — or short cut [kut] vt. cut, cutting [ME cutten, kytten < Late OE * cyttan < Scand base seen in Swed dial., Ice kuta, to cut with a knife: the word replaced OE ceorfan (see CARVE), snithan, scieran (see SHEAR) as used in its basic senses] I… …   English World dictionary

  • Cut — may refer to: The act of cutting, the separation of an object into two through acutely directed force Contents 1 Mathematics 2 Computing 3 …   Wikipedia

  • cut — cut·cher·ry; cut·ie; cut·lash; cut·lass; cut·ler; cut·le·ria; cut·le·ri·a·ce·ae; cut·le·ri·a·les; cut·ler·ite; cut·lery; cut·let; cut·ling; cut·lings; cut·ta·ble; cut·tage; cut·ta·nee; cut·teau; cut·ted; cut·ter·man; cut·ter; cut·ting·ly;… …   English syllables

  • Cut-up — (oder: Schnittechnik) nennt man eine Methode, den Zufall und die moderne Montage in die Literatur einzubeziehen. Sie wurde von Brion Gysin zufällig 1959 entdeckt [1]. Ähnliche Ansätze waren von Max Frisch und James Joyce bereits entwickelt worden …   Deutsch Wikipedia

  • Cut — Cut, n. 1. An opening made with an edged instrument; a cleft; a gash; a slash; a wound made by cutting; as, a sword cut. [1913 Webster] 2. A stroke or blow or cutting motion with an edged instrument; a stroke or blow with a whip. [1913 Webster] 3 …   The Collaborative International Dictionary of English

  • CUT — (engl. „schneiden“, „Schnitt“) steht für: Cut (Film), ein australischen Film von Kimble Rendall Cut (Musik), eine DJ Technik zur Erzeugung eines Übergangs zwischen zwei Musikstücken Cut (Zeitschrift), eine deutsche Fachzeitschrift für… …   Deutsch Wikipedia

  • Cut — (engl. „schneiden“, „Schnitt“) steht für: Cut (Film), einen australischen Film von Kimble Rendall Cut (Musik), eine DJ Technik zur Erzeugung eines Übergangs zwischen zwei Musikstücken Cut (Zeitschrift), eine deutsche Fachzeitschrift für… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»