-
1 brzmieć
brzmieć < zabrzmieć> (-ę, -mij!) kroki, brawa schallen, tönen, hallen; głos, melodia klingen; tekst, nazwa, tytuł lauten;to brzmi dobrze das hört sich gut an, das klingt gut -
2 brzmieć
vi1) ( wydawać dźwięk) dzwon: läuten; dzwonek: klingeln3) ( zawierać treść) lautenrozkaz brzmiał... der Befehl lautete...tekst brzmi jak następuje... der Text lautet wie folgt...to dobrze brzmi das klingt gut, das hört sich gut anto dziwnie brzmi w jej ustach das klingt seltsam in ihrem Mund -
3 zabrzmieć
brzmieć < zabrzmieć> (-ę, -mij!) kroki, brawa schallen, tönen, hallen; głos, melodia klingen; tekst, nazwa, tytuł lauten;to brzmi dobrze das hört sich gut an, das klingt gut -
4 czysto
-
5 dzwonić
vi1) ( bić w dzwon) läuten2) ( naciskać dzwonek) klingeln3) ( szczękać)\dzwonić kluczami mit den Schlüsseln klirren [ lub klimpern]szklanki dzwonią die Gläser klirren\dzwonić zębami ( przen) mit den Zähnen klappern4) ( brzmieć)komuś dzwoni w uszach jdm klingen die Ohren5) (pot: telefonować)\dzwonić do kogoś jdn anrufen, mit jdm telefonieren -
6 harmonijnie
harmonijnie [xarmɔɲijɲɛ] advharmonischbrzmieć \harmonijnie harmonieren, harmonisch zusammenklingenwspółdziałać \harmonijnie harmonieren, gut miteinander auskommen -
7 łagodnie
-
8 matowo
1) (opp: błyszcząco) wykończony matt, glanzlos2) (opp: dźwięcznie) brzmieć matt, tonlos -
9 nieprawdopodobnie
nieprawdopodobnie [ɲɛpravdɔpɔdɔbɲɛ] adv -
10 ochryple
-
11 piskliwie
-
12 słodko
-
13 smętnie
-
14 sucho
1) (opp: mokro, wilgotno) trockenmam \sucho w gardle/ustach ich habe einen trockenen Hals/Mundjeść coś na \sucho etw trocken essenpranie na \sucho Trockenreinigung fwytrzeć się do sucha sich +akk trocken reiben3) (opp: metalicznie) brzmieć dumpf, hohl -
15 swojsko
-
16 szumnie
-
17 wydobywać
-
18 wyrywać
I. vt1) ( wyszarpywać) [her]ausreißen, fortreißen\wyrywać komuś coś jdm etw entreißen\wyrywać komuś coś z ręki jdm etw aus der Hand reißen\wyrywać drzewo z korzeniami einen Baum entwurzeln, einen Baum mit den Wurzeln ausreißen2) ( usuwać)\wyrywać komuś ząb jdm einen Zahn ziehen\wyrywać kogoś z odrętwienia/z rozmyślań/ze snu jdn aus der Erstarrung/den Gedanken/einem Traum [heraus]reißen5) (pot: nagle pytać)\wyrywać ucznia do odpowiedzi den Schüler aufrufenII. vr1) ( wydostawać się) sich +akk losreißen\wyrywać się z okrążenia eine Einkreisung durchbrechen, aus einem Kessel ausbrechen\wyrywać z czyjegoś uścisku sich +akk losmachen, sich +akk aus einer Umarmung lösen [ lub losreißen]2) ( brzmieć nagle) dźwięk: plötzlich zu hören sein, ertönen3) (pot: mówić nie w porę)coś się komuś wyrwało jdm ist etw herausgerutscht ( fam)4) ( wybiegać)\wyrywać się naprzód vorausrennen -
19 abenteuerlich
-
20 anhören
an|hörenI. vt1) ( bewusst hören) wysłuchać2) ( mithören) przysłuchiwać sięII. vr1) ( stimmlich klingen)sich komisch/heiser \anhören Person, Stimme: brzmieć dziwnie/ochryple2) ( Klänge wiedergeben)sich gut \anhören Instrument: mieć ładne brzmienie
- 1
- 2
См. также в других словарях:
brzmieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIb, brzmię, brzmi, brzmiał, brzmieli {{/stl 8}}– zabrzmieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być odbieranym zmysłem słuchu, dawać się słyszeć; rozlegać się … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brzmieć — ndk VIIa, brzmi, brzmij, brzmiał 1. «być słyszanym, przejawiać się jako dźwięk, głos» Echo brzmiało. Melodia piosenki brzmiała w oddali. 2. «wydawać, wytwarzać dźwięk, głos» Dzwony, organy brzmią głośno. 3. «mieć określoną postać słowną, zawierać … Słownik języka polskiego
jasno — jaśniej 1. «roztaczając lub zawierając dużo światła, blasku; nie ciemno, nie mroczno; widno» Palić się, płonąć, świecić jasno. W pokoju było jasno. Słońce świeci coraz jaśniej. przen. «radośnie, wesoło, beztrosko, pogodnie» Patrzeć jasno w… … Słownik języka polskiego
współbrzmieć — ndk VIIa, współbrzmiećbrzmi, współbrzmiećbrzmij, współbrzmiećbrzmiał «o dźwiękach: brzmieć jednocześnie z innymi, brzmieć harmonijnie» Współbrzmiące tony, akordy … Słownik języka polskiego
греметь — гремлю, укр. гримiти, блр. грымець, ст. слав. грьмѣти βροντᾶν, болг. грьмя, сербохорв. гр̀мљети, словен. grmeti, чеш. hřmiti, слвц. hrmet , польск. grzmiec, другая ступень вокализма: гром. Родственно лтш. gremt, gremju бормочу , лит. grumù,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
гром — род. п. грома, сюда же огромный, укр. грiм, род. п. грому, ст. слав. громъ βροντή (Супр., Клоц.), болг. гром, сербохорв. гро̑м, род. п. гро̏ма, словен. grôm, чеш. hrom, польск. grom, в. луж. hrom. Связано чередованием гласных с греметь;… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Lesser Poland — For other uses, see Little Poland (disambiguation). Not to be confused with Lesser Poland Voivodeship. Lesser Poland superimposed on borders of current Polish voivodeships … Wikipedia
bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… … Słownik języka polskiego
brzęczeć — ndk VIIb, brzęczećczę, brzęczećczysz, brzęcz, brzęczećczał, brzęczećczeli «wydawać, wytwarzać brzęk; brzmieć» Brzęczą dzwonki (uprzęży), szyby w oknach. Mucha, pszczoła brzęczy. ◊ Brzęcząca moneta, gotówka «pieniądze, często w złocie lub srebrze … Słownik języka polskiego
brzmienie — n I 1. rzecz. od brzmieć Brzmienie melodii walca. 2. muz. «całokształt odbieranego wrażenia dźwiękowego; dźwięczność, rozległość, donośność dźwięku (głosu); potocznie barwa dźwięku» Brzmienie fortepianu, skrzypiec. Piękne brzmienie głosu… … Słownik języka polskiego
charczeć — ndk VIIb, charczećczę, charczećczysz, charcz, charczećczał, charczećczeli «wydawać chrypliwe dźwięki; mówić zduszonym głosem; brzmieć chrypliwie; charkotać, rzęzić» Konający charczał. Silnik charczy … Słownik języka polskiego