-
1 φειδ-
см. φιδ\ -
2 φειδ-αλφιστέω
φειδ-αλφιστέω, f. l. zum Folgdn, VLL.
-
3 φειδ-αλφιτέω
φειδ-αλφιτέω, sparsam sein, VLL.
-
4 φειδ-άλφιτος
φειδ-άλφιτος, eigtl. der Gerstengraupen, der Lebensmittel schonend, dah. übh. sparsam, karg, Phryn. in B. A. 69.
-
5 φειδαλφιτέω,
φειδ-αλφιτέω, u. φειδ-αλφιστέω, sparsam sein -
6 φειδαλφιστέω
φειδ-αλφιτέω, u. φειδ-αλφιστέω, sparsam sein -
7 φειδίτης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > φειδίτης
-
8 φειδίτια
A v. φιδ-ίτης, -ίτιον.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > φειδίτια
-
9 φειδός
A sparing, thrifty, Com.Adesp.101: written [full] φιδός by Call. (Fr. 460) acc. to EM791.12 (cod. V): [comp] Comp.,φειδότερος ἐς τὰ χρήματα Democr.279
: hence Com.pr.n. [full] Φειδύλος, Philippid.6. -
10 φειδώ
A sparing,νεκύων Il.7.409
; (dub.); ;οὔτε φ. τῶν παίδων οὔτ' ἔλεον ἔσχον D.H.8.79
(but τῆς αἰδοῦς ὀλίγην ποιήσασθαι φειδώ consideration for.., S.E.M.2.27); φειδὼς (sic cod. P)τῶν παραδειγμάτων ἔστω Longin.22.4
;ὀπώρας φ. ἔστω Orib.Fr.55
; φ. τις ἐγίγνετο.. μὴ προαναλωθῆναι (sc. τὴν εὐπραγίαν) Th.7.81. -
11 φειδάλφιτος
φειδ-άλφιτος, eigtl. der Gerstengraupen, der Lebensmittel schonend, dah. übh. sparsam, karg -
12 φιδίτιον
A common mess at Sparta, later name for the earlier ὰνδρεῖον (v. ), Arist.Pol. 1271a27, 1272a2, b34, Rh. 1411a25, Antiph.44.3, Dicaearch.Hist.23, Phylarch.44 J., D.H.2.23, Cic. Tusc.5.34.98,Ἑλληνικά 1.18
, 19 (Gytheum, i A. D.), Plu.Lyc.12 (hence Porph.Abst.4.4), Agis 8, Cleom.13, Phoc.20, Paus.7.1.8, IG5(1).128.13, al. (ii A. D.), Philostr.VA4.27, Them.Or.19.227b, Hsch. s. vv. διαφοιγοιμόρ, φιδίτια, Phot. s.v. συσσιτίαι, Suid. s.v. Λυκοῦργος, φιλίτια, Eust.1413.23.II dining-hall in which the meals took place, X.HG5.4.28, Lac.3.5, 5.6, Phld.Mus.pp.18,86 K., D.Chr.2.44, Plu.Lyc.26, Ages.20, Id.2.697e, Ath.4.139c. [Quantity given by εἰς τὰ φιδίτια ( φειδ- codd.Ath.) at end of iambic line in Antiph. l. c., where φῐδῐ- is possible but involves an unlikely φῐδῐτης.] (Written φιδείτια in Ἑλληνικά l. c., φειδείτιον (or -α ) in IG5(1)Il.cc. (exc. φειδίτιον in 1507); but dat. φιλιτείοις and φιλειτείοις in Phld. Il. cc. (Pap.); this contradiction in the early evidence is unexplained; the form φιδ- or φειδ- is corroborated by Plu.Lyc.12, where it is suggested that the word comes from φιλία with substitution of δ for λ, or from φειδώ, or from Εδίτια ('eatings', cf. ἐδωδή ) with prefixed φ. Codd. have φιδίτια (or ον ) in Arist.Pol. (v.l. φιλίτια), Plu. (exc. φιτιδίοις v. l. in Cleom. l. c., φιλιτίων all codd. in Phoc. l.c., φιλίτια all codd. in 2.714b, φιλέστιον in 2.697e), Hsch.; φειδίτια in Paus., Ath. (who cites Antiph., Dicaearch.Hist., Phylarch.), Eust.; φιλίτια in X. (v.l. φιδίτια in HG l. c.), Arist.Rh. ( φιδίτια Sch.), D.H., D.Chr., Philostr., Them., Suid.; philitiis in Cic.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > φιδίτιον
-
13 φιδίτης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > φιδίτης
-
14 πένομαι
Grammatical information: v.Meaning: `to exert oneself, to toil, to work, to prepare, to provide' (Il.), `to exert onself, to (have to) do hard labour, to be poor, to lack smth.' (Sol., trag., Pl.).Other forms: only pres. a. ipf.Derivatives: 1. πενία, ion. - ίη f. `poverty, lack' (ξ 157; Scheller Oxytonierung 23 a. 39); 2. πενιχρ-ός `poor, devoid of smth.' (γ 348; cf. zu μελιχρός s. μέλι) with - ότης f. (S. E.). - αλέος `id.' (AP). 3. πένης, - ητος m. (f. πένησσα πτωχή H.) `who has to live from the labour of his hands, needy, poor' in opposition both to πλούσιος and to πτωχός = `begging, destitute' (IA.) with πενέσ-τερος, - τατος (X., D.); after ἀσθενέσ-τερος a.o.; not with Schwyzer 535 from *πενετ-τερος); from it πενητ-εύω `to be poor' (Emp.), - υλίδας m. "son of poverty" (Cerc.), from a hypocor. *Πενητ-ύλος (as Φειδ-ύλος, Πενθ-ύλος a.o.). -- 4. πόνος m. `(hard) labour, effort, struggle, sorrow, pain, fruit of the labour' (Il.; on the meaning Trümpy Fachausdrücke 148 ff.); also as 2. member, e.g. παυσί-πονος `ending pain' (E., Ar. in lyr.); but ματαιο-πόνος a.o. to πονέομαι, s. v. From it πον-ηρός `toilsome, useless, bad, evil' (IA.) with - ηρία, - ηρεύομαι, - ήρευμα; πονόεις `id.' (Man.). -- 5. Iterative deverbative πονέομαι, also w. ἀμφι-, δια- a.o. (Il., mostly in the older language), πονέω, also w. δια-, ἐκ-, κατα- a.o. (posthom.) `to exert oneself, to provide, to suffer', trans. `to cause pain'. As 2. member a.o. in ματαιο-πονέω `to labour in vain' (Democr.) with - πονία (Str.), - πόνημα (Iamb.), - πόνος (Plu., Gal.). From it πόν-ημα ( δια-) n. `labour, work' (Pl., E. u.a.), - ησις ( δια-, κατα-) f. `labour, effort' (Plu., D. L.); as backformation e.g. διάπον-ος `working hard, weary' (Plu.) from δια-πονέω. 6. Beside it πονάω only in ἐπονάθη (Pi.) and ἐπόνασαν (Theoc.); s. Schwyzer 719 w. n. 1.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Not certainly explained. The primary present πένομαι, which was pushed back and replaced by its own iterative πονέομαι, - έω and by its synonyms, e.g. κάμνω, δέω, is in the epos used esp. of domestic labour (cf. Porzig Satzinhalte 15). The meaning `want, lack, be poor' (from where πενία and πενιχρός already since Od.) developed from there like Lat. laborare `exert oneself', also `be in need, be pressed' (unargumented doubt in WP. 2, 661). Unclear is however the earlier history of the meaning. Possible is, that πένομαι orig. indicated a certain kind of domesic labour and from there was generalized. One may compare in that case expressions for `stretch, twist, weave' in Lith. pìnti `twist', OCS pęti `stretch', Arm. hanum and henum `weave', further OHG etc. spin. As the basic meaning of this verb seems to have been `unharness', one may also from there through `harness oneself' come to `exert oneself' (cf. Arm. y-enum `stem or stut smthing with hands or shoulders'?). Thus (after Schleicher, Benfey, Fick; s. Curtius 271f.) Pedersen KZ 39, 414 and Persson Beitr. 1, 411 ff.; further combinations in WP. 2, 660ff., Pok. 988, W.-Hofmann s. pendeō. As however the semantic development can be interpreted in diff. ways, this etymology, though quite possible, cannot be proven. A loan is hard to envisage. -- On the meaning of πένητες and πλούσιοι and synonyms and of πενία and πλοῦτος s. J. Hemelrijk Πενία en Πλοῦτος. Diss. Utrecht 1925. Cf. πεῖνα und σπάνις.Page in Frisk: 2,504-506Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πένομαι
См. также в других словарях:
κηδωλός — (Α) (κατά το λεξ. Σούδα) «ὁ φροντίζων καὶ κηδόμενος ὅλων». [ΕΤΥΜΟΛ. < κήδω + κατάλ. ωλός (πρβλ. αμαρτ ωλός, φειδ ωλός)] … Dictionary of Greek
παυσωλή — ἡ, Α η ανάπαυση, η παύση («οὐ γὰρ παυσωλή γε μετέσσεται οὐδ ἡβαιόν», Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. έχει σχηματιστεί από το θ. παυσ τού παύω (πρβλ. τον αόρ. ἔ παυσ α και τα σύνθ. με παυσ[ι] ) με την κατάλ. ωλή (η οποία πιθ. συνδέεται με χεττιτ. el, λατ … Dictionary of Greek
πευθώ — οῡς, ἡ, Α αναγγελία, ανακοίνωση. [ΕΤΥΜΟΛ. < πεύθομαι + επίθημα ώ (πρβλ. φειδ ώ: φείδομαι)] … Dictionary of Greek
φείδων — Όνομα ιστορικών προσώπων. 1. Βασιλιάς των Θεσπρωτών της Ηπείρου, πλούσιος και φιλόξενος. Έζησε στα ομηρικά χρόνια. 2. Βασιλιάς του Άργους από τη γενιά του Τημένου, των μέσων ίσως του 7ου αι. π.Χ. Κατά τους χρόνους της βασιλείας του το Άργος έγινε … Dictionary of Greek
φειδωλή — ἡ, Α 1. φειδώ, οικονομία 2. θηλ. τοῡ φειδωλός. [ΕΤΥΜΟΛ. < φείδ ομαι + επίθημα ωλή (πρβλ. εὐχ ωλή, τερπ ωλή). Αξίζει να σημειωθεί ότι, ενώ η κατάλ. ωλή έχει προέλθει από την κατάλ. τών επιθ. ωλός, το ουσ. φειδωλή είναι αρχαιότερο τού φειδωλός.… … Dictionary of Greek
φειδωλός — ή, ό / φειδωλός, ή, όν, ΝΜΑ, θηλ. και ός, Α 1. αυτός που διαθέτει ή καταναλώνει κάτι με σύνεση και μέτρο, οικονόμος 2. (κατ επέκτ.) τσιγκούνης, φιλάργυρος νεοελλ. 1. το αρσ. ως ουσ. ο φειδωλός ζωολ. παλαιότερη ονομασία γένους υμενόπτερων εντόμων… … Dictionary of Greek
φειδύλος — η, ον, Α (στην κωμωδία) υποκορ. τού φειδός. [ΕΤΥΜΟΛ. < φείδ ομαι + υποκορ. κατάλ. ύλος (πρβλ. μικκ ύλος)] … Dictionary of Greek
φειδώ — ούς, η / φειδώ, όος και οῡς, ΝΜΑ 1. η ενέργεια τού φείδομαι, διάθεση με σύνεση, κατανάλωση με μέτρο, λελογισμένη χρήση, οικονομία 2. (κατ επέκτ.) τσιγκουνιά, φιλαργυρία μσν. αρχ. 1. φροντίδα για κάποιον ή για κάτι 2. ευσπλαγχνία, συμπόνοια.… … Dictionary of Greek
χρεώ — και επικ. τ. χρειώ, όος και οῡς, ἡ, και σπαν. τ. ουδ. χρεώ, τὸ, Α 1. χρεία, ανάγκη 2. στέρηση, έλλειψη 3. επιθυμία για κάτι 4. προφητεία, χρησμός («χρειὼ θεσπίζων μεταμώνιον», Ανθ. Παλ.) 5. ενασχόληση 6. μτφ. μοίρα 7. φρ. α) «χρειὼ γίγνεται [ή… … Dictionary of Greek
