-
101 λοιβάσιον
λοιβάσιον, τό, = λοιβεῖον, Epicharm. bei Ath. IX, 408 c, auch XI, 486 b, eigentl. ᾡ τὸ ἔλαιον ἐπισπένδουσι τοῖς ἱεροῖς, während σπονδεῖον der Becher zur Weinspende sei.
-
102 οἰν-άνθινος
οἰν-άνθινος, von der Oenanthe gemacht (s. das Vorige), ἔλαιον, μύρον, Diosc.
-
103 οἰν-άνθη
οἰν-άνθη, ἡ, der erste Trieb der Weintraube, die Trageknospe des Weinstocks, ἡ πρώτη ἔκφυσις τῆς σταφυλῆς od. ἀμπέλου, Suid.; οἰνάνϑας ἱεῖσα βότρυν, Eur. Phoen. 231; Ar. Av. 588; Theophr. Später auch die Weinblüthe, Geopon.; u. bei Dichtern übh. Weinrebe. – Bes. auch die Blüthe der Waldrebe, mit der ein wohlriechendes Oel, ἔλαιον οἰνάνϑινον, auch ein Wein zubereitet wurde. – Eine Dolden tragende Pflanze mit weinähnlicher Blüthe, Theophr. u. Diosc. – Uebertr. das erste keimende Barthaar des Jünglings, der erste Flaum, οὔπω γένυσι φαίνων τέρειναν ματέρ' οἰνάνϑας ὀπώραν, Pind. N. 5, 6, vom Kinn, – Bei Arist. H. A. 9, 49 ein Vogel, vielleicht = οἰνάς.
-
104 μήλινος
μήλινος, von Aepfeln, Quitten bereitet; ἔμπλαστρος, Sp. medic.; ἔλαιον, Sp.; – auch = quittengelb, ἐσϑῆτες, ὑποδήματα, Ath. IV, 259 XII, 539; καρπός, D. Sic. 2, 53.
-
105 ἀπο-λείβω
ἀπο-λείβω, herabträufeln lassen, D. Sic. 17, 75; ausgießen, ἀπολείψας Hes. Th. 793. – Pass., herabträufeln, herabfließen, Od. 7, 107 καιροσέων δ' ὀϑονέων ἀπολείβεται ὑγρὸν ἔλαιον, vgl. Scholl.; Hes. Sc. 268.
-
106 ἀρύταινα
ἀρύταινα, ἡ, eine Gießkanne, Ar. Equ. 1087, nach Schol. χαλκοῠν σκεῦος ᾡ τὸ ἔλαιον ἐγχέουσιν εἰς λύχνους; – Theophr. char. 9, 3.
-
107 ἀργήεις
ἀργήεις, εσσα, εν, glänzend, weißschimmernd, μαστός Pind. P. 4, 8 (s. ἀργᾶς); κεραυνός Luc. Tim. 1; ἔλαιον Nic. Al. 98, durchsichtig, wofür aber Th. 105 ἀργῆτος ἐλαίου steht; ἀργήεσσιν ἀέλλαις Orph. Arg. 125, wofür 685 ἀργῆσιν, erinnert an ἀργεστής. Vgl. Βορέαο ἀργῆντα κέλευϑα Opp. Cyn. 2. 140.
-
108 ἀβροτόνινος
ἀβροτόνινος, von Abrotonum bereitet, ἔλαιον, μύρον, Dioscor.
-
109 ἀμυγδάλινος
ἀμυγδάλινος,, von Mandeln ἔλαιον Xen. An. 4, 4, 13; Diosc.
-
110 ὀξυῤ-ῥόδινον
ὀξυῤ-ῥόδινον ἔλαιον, τό, Rosenöl mit Essig gemischt, Ath. II, 67 e, wo ὀξυρόδινον steht.
-
111 ὀμφάκινος
-
112 ἀνα-τρίβω
ἀνα-τρίβω, abreiben, κύνας, streicheln, Xen. Cyn. 6, 26; zerreiben, Her. 3, 113; daran reiben, vermischen, ἔλαιον ἀνατριφϑέν Arist. Probl. 5, 6.
-
113 ἀ-ώδης
ἀ-ώδης (ὄζω), ες, nicht riechend, geruchlos, τὸ ἀωδέστατον ἔλαιον Plut. Symp. 4, 1, 2.
-
114 ἄγριος
ἄγριος ( fem. ἄγριος Iliad. 3, 24 ἄγριον αἶγα u. 19, 88 ἄγριον ἄτην), 1) auf dem Felde lebend, wild, zunächst von Thieren, auch von Pflanzen, im Naturzustand, dem ἥμερος, Culturzustand, entgegengesetzt, wie Plat. Legg. VI, 765 e; φυτῶν καὶ ζώων ἡμέρων καὶ ἀγρίων, wie τιϑασσός u. ἄγρ. Polit. 271 e; vgl. Arist. Probl. 20, 12; ἄγρια πάντα, allerlei Wild, Il. 5, 52, σῠς ἄγριος 8, 338, αἴξ 4, 106, ἄγρια φῠλα, μυίας Iliad. 19, 30; δένδρεα ἄγρια καὶ ἥμερα Her. 4, 21, ὕλη 1, 203, wie Archil. frg. 9; ἄμπελος Aesch. Pers. 606; ἔλαιον Soph. Tr. 1187 O. R. 476, ὕλη O. C. 349; μέλι Matth. 3, 4. Die Sp. bildeten bes. bei Pflanzen gern composita, wie sie oben angeführt sind, ἀγριάμπελος für ἄγριος ἄμπελος. Bei Mosch. 5, 13 ist ἄγριος der Landmann. – 2) Da bes. die Raubthiere in diesem Zustand bleiben, so wird mit ἄγριος die Wildheit u. Grausamkeit dieser bezeichnet, so λέων, δράκων, u. γένυς ἀγρία Eur. Phoen. 1389, δρακαίνης φύσις ἀγρία Bacch. 1355. Dah. von Menschen, wild, zornigu. überh. von leidenschaftlichen Gemüthszuständen, Hom. λέων ἃς ἄγρια οἰδεν Il. 24, 41, αἰχμητής Il. 6, 97, u. in der Od. ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι, 6, 120. 9, 175. 13, 201. 8, 575, vgl. 9, 215. 494, ἄγριος Κύκλωψ Od. 2, 19. ἄγρια φῦλα Γι γάντων Od. 7, 206, χόλος ἄ. Iliad. 4, 23. 8, 460 Odyss. 8, 304, auch ϑυμός Il. 9, 629, μένος 22, 313, πόλε μος 17, 737, μῶλος 398; δάμαρ Soph. Ant. 961, Ἅιδης Ai. 1014, νόσος Phil. 173 u. sonst, Eur. Or. 34, τραύματα Phoen. 1663, ἕλκος Bion 1, 16. Daher bei den Aerzten geradezu von bösartigen Geschwüren, unheilbar, ὀδύνη Soph. Tr. 971, λύπη O. R. 1073 (wie πένϑη Plut. cons. ad ux. 6), πόνοι 1205, πέδαι 1349 wie δεσμά Aesch. Pr. 175, ἅλς Suppl. 35, χεῖμα Eur. Androm. 749, πῦρ Theocr. 2, 54. Ebenso in Prosa: Plat. verb. es mit ϑηριώδης, Rep. IX, 571 c; ἀπηνής Legg. XII, 950 d; δύσκολος (ψυχή) I, 649 e; χαλεπὸς καὶ ἄδικος de leg. 318 d; τὸ τῆς διανοίας ἄγρ. καὶ πικρόν Dem. 45, 69. Es geht dann in den Begriff des rohen, bäurischen über, wie Plat. τύραννος ἄγρ. καὶ ἀπαίδευτος verb. Nach Harpocr. begreift es bes. auch τοὺς σφόδρα ἐπτοημένους περὶ τὰ παιδικὰ καὶ χαλεποὺς παιδεραστάς, s. Aesch. 1, 52 u. Ar. Nub. 348; ἂγριοι ἔρωτες Plat. Phaed. 81 a; ἄγριος κυβευτής Menand., wie Suid. erkl. ὁ λίαν περὶ τὸ κυβεύειν ἐσπουδακώς. – 3) vom Felde unb ebaut, τόπος Plat. Phaed. 113 c Legg. X, 905 b; ὄρη Dio 16, 12. [ll. 22, 313 ist wegen Länge der letzten Sylbe ι lang]. – Adv. ἀγρίως, wild, heftig, ἀγρίως ἐσϑίειν Antiphan. Ath. VII, 304 a; ἀγρίως καὶ χαλεπῶς dem πρᾴως ἀνέχεσϑαι entgegengesetzt, Plut. an seni 7; auch ἄγρια steht so Hes. Sc. 236 ἄγρια δερκόμενος, ὡς ἄγρια παίσδεις Theocr. 20, 6, u. Sp. D.
-
115 ἄλις
ἄλις (vgl. ἁλής), schaarenweis, in Menge, hinreichend, genug; Hom. oft, ohne Einfluß auf die Construction; von Bienen αἱ μέν τ' ἔνϑα ἅλις πεποτήαται Il. 2, 90, ἀμφὶ δέ μιν γαλόῳ τε καὶ εἰνατέρες ἅλις ἔσταν 22, 473, περὶ Τρωαὶ ἅλις ἦσαν 3, 384, ἦ οὐχ ἅλις ἧμιν ἀλήμονές εἰσι καὶ ἄλλοι Od. 17, 376, ἅλις ἀναβέβρυχεν ὕδωρ Il. 17, 54, ἅλις χέραδος περιχεύας, μυρἴον Iliad. 21, 319, νῆα ἅλις χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ νηησάσϑω (νηήσασϑαι) Iliad. 9, 137. 279, σῖτον ἔδωκεν ἅλις Od. 7, 295, ἣ ἅλις κέχυτο (κόπρος) 17, 298, ὅϑι ἔκειτο ἅλις εὐῶδες ἔλαιον Od. 2, 339, χρυσόν τε ἅλις ἐσϑῆτά τε δόντες Od. 5, 38. 23, 341 vgl. 13, 136, δεῖπνον ἐνὶ μεγάροις τετυκεῖν ἅλις ἔνδον ἐόντων Od. 15, 77. 94, μή οἱ χρήματ' ἔπειτα ἅλις ϑυμηδέ' ἔδωμεν Od. 16, 389, πλοῠτος δὲ καὶ εἰρήνη ἅλις ἔστω Od. 24, 486; ἦ οὐχ ἅλις ὅτι, ist's nicht genug, daß, Il. 5, 349. 23, 670; ὡς 17, 450 Od. 2, 312; ἅλις δέ οἱ Iliad. 9, 376. – Nach Homer wird es theils mit dem genit. eines substant. verbunden, Aesch. Ag. 1641 Eum. 645 Soph. O. C. 1020 Eur. Phoen. 1749, auch in Prosa, ἅλις ἐστί μοί τινος Her. 9, 27; vgl. Eur. Cycl. 248; Luc. Bis acc. 12; Plat. Polit. 287 a; bes. Sp.; theils wird es absolut gebraucht, so daß es zu einem subst. tritt, Soph. ἅλις πόνος τούτοις, die Mühe ist genug, sie haben genug Mühe, Phil. 880, ἅλις ἡ παροῦσα λύπη Tr. 331; oder ein acc. c. inf. steht dabei, ἅλις Ἀργείοις Καδμείους εἰς χεῖρας ἐλϑεῖν, es reicht hin, daß die Kadmeer mit den Argivern kämpfen, Aesch. Spt. 661; ἅλις ἐμοὶ αὐτοῦ μένειν Soph. O. R. 686; ἅλις δὲ κλαίειν τοὐμὸν ἦν ἐμοὶ κακόν Eur. Alc. 1031; oder ein partic., ἅλις νοσοῠσ' ἐγώ, es ist genug, daß ich krank bin, Soph. O. R. 1061; vgl. Eur. Herc. Fur. 1324 u. Arist. Nic. Eth. 10, 11 ἅλις ἐγὼ δυςτυχῶν; πρεσβεύοντες ἅλις εἶχον, d. i. sie waren es müde, Pol. 5, 68, 1. Ganz allein: ἅλις, genug davon, Soph. Ai. 1381; εἰς ἅλις, zur Genüge, Theocr. 25, 17.
-
116 ἐν-στάζω
ἐν-στάζω (s. στάζω), einträufeln, einflößen, Hom. übertr., ἐνέστακταί τοι μένος ἠΰ, wackerer Muth ist dir eingeflößt, Od. 2, 271, wie Her. οἱ δεινός τις ἐνέστακτο ἵμερος 9, 3 u. Sp., ὁ τοῦ παιδὸς ἔρως Plut. Ages. 11; μῖσος Paus. 4, 32, 4; – eigtl., τοῠτ' ἐρίῳ σοι ἐνστάζουσιν ὥςπερ ἔλαιον Ar. Vesp. 702; Philostr.
-
117 ἐκ-τέμνω
ἐκ-τέμνω, ion. u. hom. ἐκτάμνω (f. τέμνω), heraus-, ausschneiden; ἰούς, ὀϊστὸν μηροῠ, den Pfeil aus der Hüfte herausschneiden, Il. 11, 515. 829; μηρούς, beim Opfer, aus den Hüften die Knochen, 1, 460; ἶνας Pind. I. 7, 53; τὸν λάρυγγά σου Ar. Ran. 582; ἔλαιον Soph. Tr. 1186; ὥσπερ νεῠρα ἐκ τῆς ψυχῆς Plat. Rep. III, 411 b; πλόκαμον, abschneiden, Eur. I. A. 1438; abhauen, umhauen, ὕλην u. ä., Hom.; τὰ πρεμνά Lys. 7, 19; ἐλπίδας, rauhen, Ep. ad. 695 a (App. 306). – Bes. verschneiden, entmannen, τινά; Her. 8, 105; Plat. Gorg. 473 a u. öfter; Xen. Cyr. 5, 2, 8; von Pferden, kastriren, ibd. 7, 5, 62; οἱ ἐκτετμημένοι, Kastraten, Arist. ll. A. 3, 11 u. sonst. Auch γῆν, ein Land verwüsten, durch Umhauen der Fruchtbäume, D. Hal. 9, 57; – übertr., ἐξετέμοντο αὐτοὺς φιλανϑρωπίᾳ, entwaffneten oder täuschten sie durch Freundlichkeit, Pol. 31, 6, 8.
-
118 ἐγείρω
ἐγείρω, perf. ἐγήγερκα, ἐγήγερμαι, z. B. Thuc. 7, 51; ἐγρήγορα s. nachher; – wecken, aufwecken; ὑπνώοντας Od. 5, 48; ἐξ ὕπνου Il. 2, 41; ἐγερϑεὶς ἀπὸ τοῦ ὕπνου Matth. 1, 24; u. ohne diesen Zusatz, Aesch. Eum. 135, wie bei Folgdn oft; εὐνῆς, Eur. Herc. f. 1050. Sp. auch = vom Sitze aufstehen lassen, Kranke genesen machen, herstellen, N. T. – Sehr häufig übertr., aufreizen, aufbringen; Il. 5, 208; anfeuern, anregen, ἐπεί μιν ἔγειρε Διὸς νόος 15, 242; ἐγείρειν Ἄρηα, den Kampf entzünden, Hes. Th. 666; μένος Il. 15, 232; μάχην, φύλοπιν, πόλεμον, νεῖκος, Hom. oft; μελεδήματα πατρὸς ἔγειρεν Od. 15, 8; ἐπέων οὖρον, wie λύραν, Pind. Ol. 9, 51 N. 10, 21; μέλος Cratin. bei Hephaest. 13 p. 72; ϑρῆνον, κτύπον, γόον, Soph. O. C. 1775. 1353 El. 125; λαμπάδας, Fackeln anfachen, Ar. Ran. 340; ὠδῖνας Ptat. Theaet. 149 c; τὰς ἐπιϑυμίας Rep. VIII, 555 a; μῦϑον Polit. 272 d; ὁ οἶνος τὰς φιλοφροσύνας ὥσπερ ἔλαιον φλόγα ἐγείρει Xen. Conv. 2, 24; Folgde; Κύπριν Agath. 3 (V, 302); ἐγείρεται χειμών, es erhebt sich ein Sturm, Her. 7, 49; ἐγηγερ. μένοι ἦσαν, sie fühlten sich ermuthigt, Thuc. 7, 51. – Von Gebäuden, aufführen, Callim. Ap. 64; Luc. Alex. 10; Byz. anath. 3 (IX, 696) u. a. Sp. – Intraus., ἔγειρ', wache auf, Eur. I. A. 624. – Med. ἐγείρομαι, sich aufrichten, aufstehen vom Schlafe, aufwachen; Od. 20, 100 u. Folgde; im aor. auch = Wache halten; ἀμφὶ πυρήν Il. 7, 434; ἐκ τῶν ὕπνων ϑαμὰ ἐγειρόμενος Plat. Rep. I, 330 e. – Hierzu gehört das perf. ἐγρήγορα, ich bin aufgewacht, bin wach; Hom. auch ἐγρηγόρϑασι, Il. 10, 419; ἐγρήγορϑε, als 2te Person plur. imperat., seid wach, 7, 371. 18, 299; ἐγρήγορϑαι, 10, 67, nach der Vorschrift der Gramm. so zu accentuiren, vgl. Spitzner zu der Stelle; plusqpf. auch ἠγρηγόρειν, Men. bei Phot.; ἐγρηγορὸς φρούρημα Aesch. Eum. 676; καϑεύδομεν ἢ ἐγρηγόραμεν Plat. Theaet. 158 b; oft in demselben Ggstz. – Auch geistig, = wach, aufmerksam sein, lebhaftes od. munteres Geistes sein; καὶ φρονεῖν Xen. Cyr. 1, 4, 20; Sp.; ἐγρηγορὸς βλέπειν, einen muntern, lebhaften Blick haben, Alciphr. In anderen Uebertragungen, πῆμα ἐγρηγορὸς ἂν εἴη, sei wach, ruhe nicht, Aesch. Ag. 337. Vgl. ἐγρηγορόων. – Hom. hat noch den aor. syncop. ἠγρόμην; ἔγρετο δ' ἐξ ὕπνου Il. 2, 41; ἔγρεο Νεστορίδη Od. 15, 46; auch Ar. κἂν ἔγρῃ, Vesp. 774. Spätere bilden daraus das praes. ἔγρομαι, was Thom. Mag. als attisch aufführt: z. B. ἔγρεται Opp. H. 5, 241; Nonn.; s. compp. Der inf. wird ἔγρεσϑαι accentuirt; Od. 13, 124; Ap. Rh. 4, 1352; das partic. ἐγρόμενος Qu. Sm. 14, 35 u. a. sp. D.
-
119 ἐλάδιον
-
120 ὑπ-αλείφω
ὑπ-αλείφω (s. ἀλείφω), von unten her oder von unten herauf mit Salbe bestreichen, übh. einschmieren, einsalben; ὑπαλειφϑὲν ἔλαιον, Arist. probl. 38, 3; τὼ ὀφϑαλμώ, Ar. Ach. 1069. – Med. sich salben; Ar. Pax 863; τὸ φάρμακον, Plat. Lach. 185 c; bes. εἰς ἱμάτιον ὑπαλείφεσϑαι, sich salben, indem man die Kleider anbehält; – τοὺς ὀφϑαλμοὺς ὑπαλείφεσϑαι, sich unter den Augen bemalen, schminken, Xen. Oec. 10, 5; – com. b. Plut. Pomp. 53, als Vorbereitung zum Kampf, ἅτερος πρὸς τὸν ἕτερον ὑπαλείφεται.
См. также в других словарях:
ἔλαιον — olive oil neut nom/voc/acc sg ἔλαιος wild olive masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἐλαιόν — Ἐλαιός masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
'λαιον — ἔλαιον , ἔλαιον olive oil neut nom/voc/acc sg ἔλαιον , ἔλαιος wild olive masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τοὔλαιον — ἔλαιον , ἔλαιον olive oil neut nom/voc/acc sg ἔλαιον , ἔλαιος wild olive masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐλαίω — ἔλαιον olive oil neut nom/voc/acc dual ἔλαιον olive oil neut gen sg (doric aeolic) ἔλαιος wild olive masc nom/voc/acc dual ἔλαιος wild olive masc gen sg (doric aeolic) ἐλαιόω oil pres imperat act 2nd sg (doric aeolic) ἐλαιόω oil imperf ind act… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐλαίοις — ἔλαιον olive oil neut dat pl ἔλαιος wild olive masc dat pl ἐλαύνω drive fut opt act 2nd sg (epic doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐλαίοισι — ἔλαιον olive oil neut dat pl (epic ionic aeolic) ἔλαιος wild olive masc dat pl (epic ionic aeolic) ἐλαύνω drive fut part act masc/neut dat pl (epic doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐλαίου — ἔλαιον olive oil neut gen sg ἔλαιος wild olive masc gen sg ἐλαιόω oil pres imperat act 2nd sg ἐλαιόω oil imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐλαίων — ἔλαιον olive oil neut gen pl ἔλαιος wild olive masc gen pl ἐλαιάω imperf ind act 3rd pl (homeric ionic) ἐλαιάω imperf ind act 1st sg (homeric ionic) ἐλαύνω drive fut part act masc nom sg (epic doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐλαίῳ — ἔλαιον olive oil neut dat sg ἔλαιος wild olive masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἔλαια — ἔλαιον olive oil neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)