Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

stătūra

  • 1 statura

    stătūra, ae, f. [status, from sto; prop. a standing upright, an upright posture; hence], height or size of the body, stature.
    I.
    Lit. (class.):

    (vir) commodā staturā,

    Plaut. As. 2, 3, 21: staturā haud magnā, id. [p. 1755] Poen. 5, 2, 152: pro facie, pro staturā, Lucil. ap. Non. 226, 25:

    velim mihi dicas, L. Turselius quā facie fuerit, quā staturā, etc.,

    Cic. Phil. 2, 16, 41:

    corporis nostri partes totaque figura et forma et statura, quam apta ad naturam sit, apparet,

    id. Fin. 5, 12, 35; so,

    corporis (corresp. to figura),

    id. Inv. 1, 28, 41:

    ipse (citharoedus) formā et specie sit et staturā appositā ad dignitatem,

    Auct. Her. 4, 47, 60:

    parva statura (hominis),

    ib. 4, 33, 45:

    homines tantulae staturae,

    of so small a stature, Caes. B. G. 2, 30 fin.:

    hoc ali staturam, ali hoc vires,

    id. ib. 6, 21.—
    II.
    Transf., of animals or plants, size, growth (post-Aug. and rare):

    Altinae vaccae sunt humilis staturae,

    Col. 6, 24, 5:

    producere vitem in tantam staturam, quantam permittit agricola,

    id. 5, 5, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > statura

  • 2 statūra

        statūra ae, f    [STA-], height, size, stature: velim mihi dicas, Turselius quā staturā (fuerit), etc.: homines tantulae staturae, Cs.
    * * *
    height, stature

    Latin-English dictionary > statūra

  • 3 forma

    forma, ae, f. [Sanscr. dhar-, dhar-āmi, bear; dhar-i-man, figure; Gr. thra- in thrênus, thronos; cf. Lat. frētus, frēnum, fortis, etc.], form, in the most comprehensive sense of the word, contour, figure, shape, appearance (syn.: species, frons, facies, vultus; figura).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: Ha. Earum nutrix, qua sit facie, mihi expedi. Mi. Statura haud magna, corpore aquilo. Ha. Ipsa ea'st. Mi. Specie venusta, ore parvo, atque oculis pernigris. Ha. Formam quidem hercle verbis depinxti mihi, Plaut. Poen. 5, 2, 154; cf.:

    quia semper eorum suppeditabatur facies et forma manebat,

    Lucr. 5, 1175:

    corporis nostri partes totaque figura et forma et statura, quam apta ad naturam sit, apparet,

    Cic. Fin. 5, 12, 35; cf. Auct. Her. 4, 47, 60:

    si omnium animantium formam vincit hominis figura, etc.,

    Cic. N. D. 1, 18, 48:

    forma ac species liberalis,

    id. Cael. 3, 6; cf. id. N. D. 1, 14, 37; 1, 27, 76 sqq.; id. Verr. 2, 4, 58, § 129; id. N. D. 1, 10, 26: aspicite, o cives, senis Enni imagini' formam, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34 (Epigr. 1 ed. Vahl.):

    hoc dico, non ab hominibus formae figuram venisse ad deos... Non ergo illorum humana forma, sed nostra divina dicenda est, etc.,

    id. N. D. 1, 32, 90:

    formaï servare figuram,

    Lucr. 4, 69; cf.:

    Homeri picturam, non poesin videmus. Quae regio, quae species formaque pugnae, qui motus hominum non ita expictus est, ut, etc.,

    Cic. Tusc. 5, 39, 114 (v. Moser ad h. l.):

    eximia forma pueri,

    id. ib. 5, 21, 61:

    virgines formā excellente,

    Liv. 1, 9, 11:

    formā praestante puellae,

    Ov. H. 3, 35:

    forma viros neglecta decet,

    id. A. A. 1, 509; cf.:

    ut excellentem muliebris formae pulchritudinem muta in sese imago contineret,

    Cic. Inv. 2, 1, 1:

    illa aetate venerabilis, haec formae pulchrituline,

    Curt. 3, 11, 24:

    virginem adultam, formā excellentem,

    Liv. 3, 44, 4:

    virginem maxime formā notam,

    id. 4, 9, 4:

    una et viginti formae litterarum,

    Cic. N. D. 2, 37, 93:

    solis,

    Lucr. 5, 571:

    muralium falcium,

    Caes. B. G. 3, 14, 5:

    lanceae novae formae,

    Suet. Dom. 10:

    nova aedificiorum Urbis,

    id. Ner. 16:

    porticus,

    Plin. Ep. 9, 39, 5:

    forma et situs agri,

    Hor. Ep. 1, 16, 4:

    eādem cerā aliae atque aliae formae duci solent,

    Quint. 10, 5, 9:

    geometricae formae,

    Cic. Rep. 1, 17; cf. id. de Or. 1, 42, 187:

    cum sit geometria divisa in numeros atque formas,

    Quint. 1, 10, 35; cf.

    also: Archimedes intentus formis, quas in pulvere descripserat,

    Liv. 25, 31, 9:

    dimidia circuli,

    Plin. 2, 59, 60, § 150:

    clarissimorum virorum formae,

    figures, images, Cic. Mil. 32, 86:

    ille artifex, cum faceret Jovis formam aut Minervae, etc.,

    id. Or. 2, 9:

    igneae formae,

    i. e. fiery bodies, id. N. D. 2, 40, 101:

    inque tori formam molles sternentur arenae,

    in the shape, form, Ov. Am. 2, 11, 47:

    (sacellum) crudis laterculis ad formam camini,

    Plin. 30, 7, 20, § 63:

    ut haec mulier praeter formam nihil ad similitudinem hominis reservarit,

    Cic. Clu. 70, 199.—In poet. circumlocution with gen.: astra tenent caeleste solum formaeque deorum, the forms of gods, for gods, Ov. M. 1, 73:

    formae ferarum,

    id. ib. 2, 78:

    ursi ac formae magnorum luporum,

    Verg. A. 7, 18:

    formae ingentis leo,

    of great size, Just. 15, 4, 17; Tac. A. 4, 72.—
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn., a fine form, beauty:

    di tibi formam, di tibi divitias dederant,

    Hor. Ep. 1, 4, 6; cf.:

    et genus et formam regina pecunia donat,

    id. ib. 1, 6, 37:

    movit Ajacem forma captivae Tecmessae,

    id. C. 2, 4, 6; Quint. 2, 5, 12:

    neque, ut laudanda, quae pecuniam suam pluribus largitur, ita quae formam,

    id. 5, 11, 26; 5, 12, 17.—Prov.:

    forma bonum fragile est,

    Ov. A. A. 2, 113.—
    2.
    An outline, plan, design (of an architect, etc.):

    cum formam videro, quale aedificium futurum sit, scire possum,

    Cic. Fam. 2, 8, 1: domus erit egregia;

    magis enim cerni jam poterat, quam quantum ex forma judicabamus,

    id. Q. Fr. 2, 5, 3 (2, 6, 2):

    qua ludum gladiatorium aedificaturus erat,

    Suet. Caes. 31.—
    3.
    A model after which any thing is made, a pattern, stamp, last (of a shoemaker), etc.:

    utendum plane sermone, ut numo, cui publica forma est,

    Quint. 1, 6, 3:

    denarius formae publicae,

    Sen. Ben. 5, 29; cf.: formas quasdam nostrae pecuniae agnoscunt, Tac. G. 5:

    formas binarias, ternarias et quaternarias, et denarias etiam resolvi praecepit neque in usu cujusquam versari,

    stamped money, coins, Lampr. Alex. Sev. 39; cf. Curt. 5, 2, 11:

    si scalpra et formas non sutor (emat),

    Hor. S. 2, 3, 106; cf.:

    forma calcei,

    Dig. 9, 2, 5, § 3.—
    4.
    A mould which gives form to something:

    (caseus) vel manu figuratur vel buxeis formis exprimitur,

    Col. 7, 8 fin.:

    formae in quibus aera funduntur,

    Plin. 36, 22, 49, § 168; hence, a frame, case, enclosure:

    opus tectorium propter excellentiam picturae ligneis formis inclusum,

    id. 35, 14, 49, § 173:

    formas rivorum perforare,

    i. e. the conduits, pipes, Front. Aquaed. 75:

    aquaeductus,

    Dig. 7, 1, 27.—Hence,
    b.
    Transf., the aqueduct itself, Front. Aquaed. 126.—
    5.
    A rescript, formulary (post-class., whereas the dimin. formula is predominant in this signif.):

    ex eorum (amicorum) sententia formas composuit,

    Capitol. Anton. 6; so Cod. Just. 1, 2, 20.—
    6.
    Item forma appellatur puls miliacea ex melle, Paul. ex Fest. p. 83 Müll.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., shape, form, nature, manner, kind:

    ad me quasi formam communium temporum et totius rei publicae misisti expressam,

    Cic. Fam. 3, 11, 4; cf.:

    formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides,

    id. Off. 1, 5, 14:

    innumerabiles quasi formae figuraeque dicendi,

    id. Or. 3, 9, 34:

    cum, quae forma et quasi naturalis nota cujusque sit, describitur, ut, si quaeratur avari species, seditiosi, gloriosi,

    id. de Or. 3, 29, 115; cf.:

    quae sit in ea species et forma et notio viri boni,

    id. Off. 3, 20, 81:

    forma ingenii,

    id. Brut. 85, 294:

    rei publicae,

    id. Fam. 2, 8, 1; cf.:

    exemplar formaque rei publicae,

    id. Rep. 2, 11:

    forma et species et origo tyranni,

    id. ib. 2, 29:

    forma rerum publicarum,

    id. Tusc. 2, 15, 36; cf. id. Rep. 1, 34 fin.:

    officii,

    id. Off. 1, 29, 103:

    propositi,

    Vell. 1, 16:

    sollicitudinum,

    Tac. A. 4, 60:

    formam vitae inire,

    id. ib. 1, 74:

    secundum vulgarem formam juris,

    Dig. 30, 1, 111:

    scelerum formae,

    Verg. A. 6, 626:

    poenae,

    id. ib. 615.—
    B.
    In partic.
    1.
    In philos. lang., like species, a sort, kind: nolim, ne si Latine quidem dici possit, specierum et speciebus dicere; et saepe his casibus utendum est: at formis et formarum velim... Genus et formam definiunt hoc modo: genus est notio ad plures differentias pertinens;

    forma est notio, cujus differentia ad caput generis et quasi fontem referri potest. Formae igitur sunt hae, in quas genus sine ullius praetermissione dividitur, ut si quis jus in legem, morem, aequitatem dividat, etc.,

    Cic. Top. 7, 31; cf.:

    genus et species, quam eandem formam Cicero vocat,

    Quint. 5, 10, 62: a forma generis, quam interdum, quo planius accipiatur, partem licet nominare, hoc modo, etc.... Genus enim est uxor;

    ejus duae formae: una matrumfamilias, altera earum, quae tantummodo uxores habentur,

    Cic. Top. 4, 14:

    quod haec (partitio) sit totius in partes, illa (divisio) generis in formas,

    Quint. 5, 10, 63:

    duae formae matrimoniorum,

    id. 5, 10, 62.—
    2.
    In gram.
    a.
    The grammatical quality, condition of a word:

    in quo animadvertito, natura quadruplicem esse formam, ad quam in declinando accommodari debeant verba, etc.,

    Varr. L. L. 9, § 37 sq.; 101 sq. Müll.; Quint. 10, 1, 10.—
    b.
    The grammatical form of a word:

    utrum in secunda forma verbum temporale habeat in extrema syllaba AS an IS, ad discernendas dissimilitudines interest,

    Varr. L. L. 9, § 109 Müll.:

    aeditimus ea forma dictum, qua finitimus,

    Gell. 12, 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > forma

  • 4 aquilus

    ăquĭlus, a, um, adj. [etym. uncertain; cf. Paul. ex Fest. p. 22 Müll.], dark-colored, dun, swarthy (very rare):

    Aquilus color est fuscus et subniger, Paul. ex Fest. l. l.: Staturā haud magnā, corpore aquilo,

    Plaut. Poen. 5, 2, 152: color inter aquilum candidumque, * Suet. Aug. 79; Arn. 3, p. 108.

    Lewis & Short latin dictionary > aquilus

  • 5 breve

    brĕvis, e, adj. (abl. breve, Varr. R. R. 2, 3, 2; comp. abl. breviore, Ov. Am. 2, 17, 22) [cf. brachus, Fest. p. 26], short, little, of small extent, in space and time (opp. longus; in space, in good class. prose, diff. from parvus, which designates that which fills a small space in length, breadth, and thickness; while brevis is used only of length in its different directions of breadth, height, or depth; and even of a circle, as merely a line, and without reference to the space enclosed, v. infra. In poets and postAug. prose brevis sometimes = parvus).
    I.
    Lit., in space.
    A.
    In distance, extent, short, little, small, narrow (opp. latus), Cic. Ac. 2, 29, 92:

    brevior via,

    Nep. Eum. 8, 5; Tib. 1, 10, 4:

    via brevis,

    Verg. E. 9, 23; Ov. M. 5, 253; Juv. 14, 223:

    cursus brevissimus,

    Verg. A. 3, 507:

    brevius iter,

    Ov. P. 1, 4, 32:

    cursu brevissimus Almo,

    id. M. 14, 329:

    quid mihi, quod lato non separor aequore, prodest? Num minus haec nobis tam brevis obstat aqua?

    so narrow a stream, id. H. 18, 174; cf.

    also brevis unda, opp. latum mare,

    id. ib. 19, 141 and 142:

    non Asiam brevioris aquae disterminat usquam fluctus ab Europā,

    Luc. 9, 957 (strictioris, Schol.); cf. id. 9, 317:

    brevissima terra,

    Plin. Ep. 10, 69, 2:

    in Euboico scopulus brevis emicat altō Gurgite,

    a small, narrow rock, Ov. M. 9, 226:

    brevibus Gyaris,

    Juv. 1, 73:

    scis In breve te cogi (sc. libellum),

    that you are closely rolled together, Hor. Ep. 1, 20, 8:

    quo brevius valent,

    the nearer, the more powerful are they in conflict, Tac. A. 6, 35.—
    2.
    Trop. of the journey of life:

    quid est, quod in hoc tam exiguo vitae curriculo et tam brevi tantis nos in laboribus exerceamus?

    Cic. Arch. 11, 28; cf.:

    vitae brevis cursus, gloriae sempiternus,

    id. Sest. 21, 47:

    tum brevior dirae mortis aperta via est,

    Tib. 1, 10, 4.—And poet. of the thread of life:

    fila vitae breviora,

    Ov. Tr. 5, 10, 46. —
    B.
    In height, short, small, low (opp. altus and sometimes longus);

    of the human figure: sed sedebat judex L. Aurifex, brevior ipse quam testis,

    Cic. de Or. 2, 60, 245:

    ut statura breves in digitos eriguntur,

    Quint. 2, 3, 8:

    forma,

    Ov. M. 5, 457:

    (puella) longa brevisque,

    id. Am. 2, 4, 36:

    brevis corpore,

    Suet. Galb. 3;

    id. Vit. Hor.—Of a maiden changed to a boy: et incomptis brevior mensura capillis,

    Ov. M. 9, 789.—

    Of other things: ut pleraque Alpium ab Italiā sicut breviora, ita arrectiora sunt,

    lower, Liv. 21, 35, 11:

    brevior ilex,

    Sen. Herc. Oet. 1641:

    mus,

    little, Ov. F. 2, 574. —
    C.
    In depth, small, little, shallow (opp. profundus):

    puteus,

    Juv. 3, 226:

    vada,

    Verg. A. 5, 221; Sen. Agam. 570.—Hence, subst.: brĕvia, ium, n., as in Gr. ta brachea, shallow places, shallows, shoals:

    tris Eurus ab alto In brevia et syrtis urget,

    Verg. A. 1, 111 (brevia vadosa dicit, per quae vadi pedibus potest, Serv.); Luc. 9, 338: neque discerni poterant incerta ab solidis, brevia a profundis, Tac. A. 1, 70:

    brevia litorum,

    id. ib. 6, 33 fin. —Perh. also in sing.:

    breve,

    Tac. A. 14, 29 Draeg. ad loc. (Ritter, brevia; al. breve litus).—
    2.
    Trop.:

    brevia, in quibus volutatur, incerta, ancipitia,

    difficulties, Sen. Ep. 22, 7.—
    D.
    Of the line of a circle:

    ubi circulus (i.e. arcticus) axem Ultimus extremum spatioque brevissimus ambit,

    makes the shortest path, Ov. M. 2, 517; cf.

    of similar orbits, of stars: absides breviores,

    Plin. 2. 15, 13, §

    63.—Of the circular course of a horse on the track: discit gyro breviore flecti,

    Sen. Hippol. 314. —
    II.
    Transf., of time.
    A.
    Lit. (the usu. signif. of the word), short, brief, small, little.
    1.
    In gen.:

    quanto, nox, fuisti longior hac proxumā, Tanto brevior dies ut fiat faciam,

    Plaut. Am. 1, 3, 51:

    breve spatium'st perferundi quae minitas mihi,

    id. Capt. 3, 5, 85:

    brevis hora,

    Lucr. 4, 179; so Ov. M. 4, 696: Pa. Brevin' an longinquo sermone? Mi. Tribus verbis, Plaut. Mil. 4, 2, 30:

    occasio,

    Ter. Eun. 3, 5, 57; Phaedr. 5, 8, 5:

    brevis hic est fructus homulleis,

    short is this enjoyment for little men, Lucr. 3, 927; cf.:

    MORS. PERFECIT. TVA. VT. TIBE. ESSENT. OMNIA. BREVIA. HONOS. FAMA. VIRTVSQVE. GLORIA. ATQVE. INGENIVM.,

    Inscr. Orell. 558:

    omnia brevia tolerabilia esse debent,

    Cic. Lael. 27, 104; id. Fin. 1, 12, 40; 2, 29, 94; id. Tusc. 1, 39, 94; Sen. Ira, 3, 43, 5:

    quoniam vita brevis est, memoriam nostri quam maxime longam efficere,

    Sall. C. 1, 3; so,

    vitae summa brevis spem nos vetat incohare longam,

    Hor. C. 1, 4, 15; cf. id. ib. 1, 11, 6:

    aut omnia breviora aliquanto fuere, aut Saguntum principio anni captum,

    occupied a shorter time, Liv. 21, 15, 5:

    brevissimum tempus,

    id. 5, 6, 7:

    detrimentum,

    Quint. 11, 1, 10:

    arbitrium mortis,

    Tac. A. 15, 60:

    breves populi Romani amores,

    id. ib. 2, 41:

    tempus,

    Suet. Ner. 20 al.:

    nobis quom semel occidit brevis lux, nox est perpetua una dormienda,

    Cat. 5, 5:

    fructus,

    Lucr. 3, 914:

    aevum,

    Hor. C. 2, 16, 17; id. S. 2, 6, 97; id. Ep. 2, 1, 144; Plin. Pan. 78, 2:

    anni,

    Hor. C. 4, 13, 22:

    ver,

    Ov. M. 1, 118; 10, 85:

    flores rosae,

    quickly withering, short-lived, Hor. C. 2, 3, 13:

    lilium,

    id. ib. 1, 36, 16:

    cena,

    frugal, id. Ep. 1, 14, 35:

    mensa,

    id. A. P. 198:

    dominus,

    living but a short time, id. C. 2, 14, 24:

    stultitia,

    id. ib. 4, 12, 27:

    ira furor brevis est,

    id. Ep. 1, 2, 62:

    actio brevis atque concisa,

    Quint. 6, 4, 2:

    somnus,

    Sen. Troad. 441:

    nec gratius quicquam decore nec brevius,

    nothing is more acceptable, but nothing more perishable, fading, than beauty, Suet. Dom. 18:

    domus,

    Sen. Hippol. 762:

    fortuna,

    Sil. 4, 734.—
    2.
    Esp.
    a.
    Comp. brevius, with subj. clause, shorter, i.e. easier, more convenient:

    brevius visum urbana crimina incipi, quorum obvii testes erant,

    Tac. A. 13, 43: modo ne existimes brevius esse ab urbe mitti, Trag. ap. Plin. Ep. 10, 40 (49), 3.—
    b.
    In brevi spatio, brevi spatio, in brevi tempore, brevi tempore, and absol. brevi or in brevi, in a short time, shortly (before or after) (brevi tempore and brevi are class.; the latter, as in Gr. en brachei, to be considered as neuter, without supplying tempore):

    inque brevi spatio mutantur saecla animantum,

    Lucr. 2, 77; so Ter. Heaut. 5, 2, 2; Suet. Claud. 12; id. Ner. 30; cf.:

    in multo breviore temporis spatio,

    id. Aug. 22:

    multa brevi spatio simulacra geruntur,

    Lucr. 4, 160; Sall. J. 87, 3:

    spatio brevi,

    Hor. C. 1, 11, 6:

    res publica per vos brevi tempore jus suum recuperabit,

    Cic. Fam. 12, 2, 3; 5, 21, 2; id. Tusc. 2, 2, 5; Caes. B. G. 1, 40, 11; Nep. Milt. 2, 1; id. Them. 1, 4; Suet. Caes. 3:

    sic ille affectus, brevi postea est mortuus,

    soon after, Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142 (Zumpt;

    acc. to MSS. perbrevi).—So brevi post = paulo post: brevi post Marcellus Romam venit,

    Liv. 33, 37, 9; 24, 3, 14:

    brevi deinde,

    id. 24, 4, 9: (Britanni) tantum usu cotidiano et exercitatione efficiunt, uti in declivi ac praecipiti loco incitatos equos sustinere et brevi ( in a short time, i.e. with great rapidity) moderari ac flectere consuerint, Caes. B. G. 4, 33 fin. Herz. and Held.:

    fama tanti facinoris per omnem Africam brevi divolgatur,

    Sall. J. 13, 1; Nep. Them. 4, 4:

    mirantur tam brevi rem Romanam crevisse,

    Liv. 1, 9, 9:

    brevi omnia subegit,

    Suet. Caes. 34; so id. Aug. 17; 65; id. Vesp. 5; id. Gram. 3; Gell. 1, 15, 18: scire in brevi, Afran. ap. Charis. p. 186 P.; Flor. 1, 1, 15.—
    c.
    Brevi, a short time, a little while: [p. 251] cunctatusque brevi, contortam viribus hastam in Persea misit, Ov. M. 5, 32; cf.:

    illa brevi spatio silet,

    id. ib. 7, 307; so,

    * breve,

    Cat. 61, 187.—
    d.
    Ad breve, for a short time, Suet. Tib. 68; cf.:

    ad breve quoddam tempus,

    Cic. Cat. 1, 13, 31.—
    B.
    Transf. to things done or taking place in a short time; so most freq.
    1.
    Of discourse, short, brief, concise (most freq. in Cic. and Quint.):

    narratio,

    Cic. Inv. 1, 20, 28; id. de Or. 3, 50, 196: laudatio;

    comprehensio et ambitus ille verborum erat apud illum contractus et brevis,

    id. Brut. 44, 162; cf. id. de Or. 2, 80, 326:

    nunc venio ad illa tua brevia: et primum illud, quo nihil potest esse brevius: bonum omne laudabile, etc.,

    id. Fin. 4, 18, 48:

    quam falsa re! quam brevia responsu!

    id. Clu. 59, 164: urbanitas est virtus quaedam in breve dictum coacta, Dom. Mars. ap. Quint. 6, 3, 104:

    Homerus brevem eloquentiam Menelao dedit,

    Quint. 12, 10, 64 (brevis = ou polumuthos, Hom. Il. 3, 214):

    breviores commentarii,

    Quint. 3, 8, 58:

    annotatio,

    id. 10, 7, 31:

    brevia illa atque concisa,

    id. 10, 7, 10; so,

    sententiae,

    id. 10, 1, 60:

    causae,

    id. 6, 1, 8:

    docendi compendia,

    id. 1, 1, 24:

    comprehensiones,

    id. 12, 2, 19:

    quod ut brevissimo pateat exemplo,

    id. 3, 6, 10: commendatio, requiring few words, i.e. moderate, Plin. 11, 42, 97, § 240.— Meton. of a speaker or orator, brief:

    multos imitatio brevitatis decipit, ut cum se breves putent esse, longissimi sint,

    Cic. Inv. 1, 20, 38:

    brevior in scribendo,

    id. Att. 5, 6, 2:

    brevis esse laboro, Obscurus fio,

    Hor. A. P. 25:

    in eloquendo brevis,

    Quint. 10, 1, 63:

    densus et brevis et semper instans sibi Thucydides,

    id. 10, 1, 73.—Hence, brĕvī, adv., briefly, in few words (freq. and class.):

    brevi pro breviter M. Tullius de Orat. ad Quintum fratrem (1, 8, 34): ac ne plura quidem quae sunt innumerabilia consecter, comprehendam brevi,

    Charis. p. 176 P.:

    id percurram brevi,

    Cic. Caecin. 32, 94:

    aliquid explicare,

    id. Planc. 40, 95 Wund.:

    circumscribere et definire,

    id. Sest. 45, 97; so id. ib. 5, 12 Orell. N. cr.; id. Fin. 1, 17, 55:

    complecti,

    id. de Or. 1, 42, 190:

    exponere,

    id. ib. 1, 46, 203:

    reprehendere,

    id. Inv. 1, 9, 12:

    reddere,

    id. Leg. 2, 14, 34:

    respondere,

    id. Fam. 3, 8, 1:

    perscribere,

    id. ib. 4, 5, 1; so Auct. Her. 4, 26, 35; 35, 47 al.; cf.:

    in brevi,

    Quint. 9, 4, 32.—So once in epistolary style: breve facere, to be short or brief:

    quid scribam? breve faciam,

    Cic. Att. 11, 7, 6; cf.:

    longum est ea dicere, sed hoc breve dicam,

    id. Sest. 5, 12.—Once, in breve cogere (diff. from I. A.), to comprise in few words, bring into a small compass:

    in breve coactae causae,

    Liv. 39, 47, 5; cf.:

    in breve coactio causae,

    Gai. Inst. 4, 15.— In late Lat. subst.: brĕvis, is, m. (sc. liber—acc. to another reading, brĕve, is, n.), a short catalogue, summary, = breviarium:

    brevis nominum,

    Vop. Aur. 36; so id. Bonos. 15; Lampr. Alex. Sev. 21; Hier. Ep. 5, n. 2 al.—
    2.
    Of a short syllable;

    rarely as adj.: Syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,

    Hor. A. P. 251:

    a brevis, gre brevis, faciet tamen longam priorem,

    Quint. 9, 4, 86 et saep.—More freq. subst.: brĕvis, is, f. (sc. syllaba):

    dactylus, qui est e longā et duabus brevibus,

    Cic. Or. 64, 217 sq.:

    in fine pro longā accipi brevem,

    Quint. 9, 4, 93; 9, 4, 86:

    plurimum habent celeritatis breves,

    id. 9, 4, 91.—

    Hence also once of a syllable long by position, but pronounced short: indoctus dicimus brevi primā litterā, insanus productā: inhumanus brevi, infelix longā,

    Cic. Or. 48, 159 Meyer N. cr.; cf. Gell. 2, 17 sqq., and Schütz Lex. Cic. s. v. brevis.—
    C.
    For parvus, exiguus, little, small:

    exigua pars brevisque,

    Lucr. 5, 591:

    Canidia brevibus implicata viperis,

    Hor. Epod. 5, 15:

    Alecto brevibus torquata colubris,

    Ov. H. 2, 119:

    brevi latere ac pede longo est,

    Hor. S. 1, 2, 93; cf.

    just before: breve quod caput, ardua cervix, v. 89, and brevis alvus,

    Verg. G. 3, 80 (on the other hand, Nemes. 244:

    parvae alvi): mus,

    Ov. F. 2, 574:

    forma (sc. pueri in stellionem mutati),

    id. M. 5, 457.—

    So, lapathi herba,

    Hor. S. 2, 4, 29 (brevis = parva, non excrescens in altum, Schol. Cruqu.):

    folia breviora,

    id. Ep. 1, 19, 26 (minor corona, Schol. Cruqu.):

    census,

    id. C. 2, 15, 13:

    pondus,

    id. S. 2, 2, 37:

    impensa,

    Ov. H. 7, 188 Ruhnk.:

    sigillum,

    id. M. 6, 86:

    insulae,

    Pall. 1, 28, 1; cf. Juv. 1, 73: vasculum, Pall. Apr. 8, 4:

    offulae,

    id. 1, 29, 4:

    pantheris in candido breves macularum oculi,

    Plin. 8, 17, 23, § 62.—With nom. abstr.:

    breve in exiguo marmore nomen ero,

    Prop. 2, 1, 72; Sen. Oedip. 935.—So, pondus, Hor. S. 2, 2, 37 al.—Hence, brĕ-vĭter, adv., shortly, briefly, etc.
    1.
    Of space (acc. to I.) (rare): seu libeat, curvo brevius convertere gyro, shorter, i. e. in a smaller circle, Tib. 4, 1, 94:

    parvo brevius quam totus,

    a little less than the whole, Plin. 2, 67, 67, § 168:

    Sarmatae, omisso arcu, quo brevius valent, contis gladiisque ruerent,

    Tac. A. 6, 35.—Far more freq. in prose and poetry,
    2.
    (Acc. to II. A. b. and c.) Of time, in a short time.
    a.
    In gen.:

    iratum breviter vites, inimicum diu, Publ. Syr. v. 249 Rib.: sapiens, cum breviter et strictim colore atque vultu motus est,

    Gell. 19, 1, 20.—
    b.
    Esp.
    (α).
    In expression, briefly, in brief, in few words, concisely, summarily:

    sed breviter paucis praestat comprendere multa,

    Lucr. 6, 1082: multa breviter et commode dicta (sc. apophthegmata; cf. Cic. Off. 1, 29, 104) memoriae mandabam, Cic. Lael. 1, 1:

    rem totam breviter cognoscite,

    id. Verr. 2, 2, 69, § 169; 2, 3, 27, § 67; so id. de Or. 2, 83, 340:

    summatim breviterque describere,

    id. Or. 15, 50:

    breviter tangere,

    id. Off. 3, 2, 8 Beier N. cr.:

    breviter et modice disserere,

    Sall. J. 111, 1:

    adicere aliquid,

    Quint. 9, 3, 100; cf. also Verg. A. 2, 11; 4, 632; 6, 321; Ov. M. 2, 783:

    omnia soli Forsan Pacuvio breviter dabit (i.e. paucis testamenti verbis, quibus heres ex asse scribetur),

    Juv. 12, 125 Web. (cf. id. 1, 68: beatum exiguis tabulis).— Comp., Cic. Fin. 4, 10, 26; Quint. 8, prooem. § 1; 8, 6, 61; 9, 2, 16; 10, 1, 49; 11, 1, 5 al.— Sup., Cic. N. D. 2, 1, 3; id. Div. 1, 32, 70; Quint. 1, 10, 1; 4, 2, 113 al.—
    (β).
    Of syllables:

    quibus in verbis eae primae litterae sunt quae in sapiente atque felice, producte dicitur, in ceteris omnibus breviter,

    Cic. Or. 48, 159.

    Lewis & Short latin dictionary > breve

  • 6 brevi

    brĕvis, e, adj. (abl. breve, Varr. R. R. 2, 3, 2; comp. abl. breviore, Ov. Am. 2, 17, 22) [cf. brachus, Fest. p. 26], short, little, of small extent, in space and time (opp. longus; in space, in good class. prose, diff. from parvus, which designates that which fills a small space in length, breadth, and thickness; while brevis is used only of length in its different directions of breadth, height, or depth; and even of a circle, as merely a line, and without reference to the space enclosed, v. infra. In poets and postAug. prose brevis sometimes = parvus).
    I.
    Lit., in space.
    A.
    In distance, extent, short, little, small, narrow (opp. latus), Cic. Ac. 2, 29, 92:

    brevior via,

    Nep. Eum. 8, 5; Tib. 1, 10, 4:

    via brevis,

    Verg. E. 9, 23; Ov. M. 5, 253; Juv. 14, 223:

    cursus brevissimus,

    Verg. A. 3, 507:

    brevius iter,

    Ov. P. 1, 4, 32:

    cursu brevissimus Almo,

    id. M. 14, 329:

    quid mihi, quod lato non separor aequore, prodest? Num minus haec nobis tam brevis obstat aqua?

    so narrow a stream, id. H. 18, 174; cf.

    also brevis unda, opp. latum mare,

    id. ib. 19, 141 and 142:

    non Asiam brevioris aquae disterminat usquam fluctus ab Europā,

    Luc. 9, 957 (strictioris, Schol.); cf. id. 9, 317:

    brevissima terra,

    Plin. Ep. 10, 69, 2:

    in Euboico scopulus brevis emicat altō Gurgite,

    a small, narrow rock, Ov. M. 9, 226:

    brevibus Gyaris,

    Juv. 1, 73:

    scis In breve te cogi (sc. libellum),

    that you are closely rolled together, Hor. Ep. 1, 20, 8:

    quo brevius valent,

    the nearer, the more powerful are they in conflict, Tac. A. 6, 35.—
    2.
    Trop. of the journey of life:

    quid est, quod in hoc tam exiguo vitae curriculo et tam brevi tantis nos in laboribus exerceamus?

    Cic. Arch. 11, 28; cf.:

    vitae brevis cursus, gloriae sempiternus,

    id. Sest. 21, 47:

    tum brevior dirae mortis aperta via est,

    Tib. 1, 10, 4.—And poet. of the thread of life:

    fila vitae breviora,

    Ov. Tr. 5, 10, 46. —
    B.
    In height, short, small, low (opp. altus and sometimes longus);

    of the human figure: sed sedebat judex L. Aurifex, brevior ipse quam testis,

    Cic. de Or. 2, 60, 245:

    ut statura breves in digitos eriguntur,

    Quint. 2, 3, 8:

    forma,

    Ov. M. 5, 457:

    (puella) longa brevisque,

    id. Am. 2, 4, 36:

    brevis corpore,

    Suet. Galb. 3;

    id. Vit. Hor.—Of a maiden changed to a boy: et incomptis brevior mensura capillis,

    Ov. M. 9, 789.—

    Of other things: ut pleraque Alpium ab Italiā sicut breviora, ita arrectiora sunt,

    lower, Liv. 21, 35, 11:

    brevior ilex,

    Sen. Herc. Oet. 1641:

    mus,

    little, Ov. F. 2, 574. —
    C.
    In depth, small, little, shallow (opp. profundus):

    puteus,

    Juv. 3, 226:

    vada,

    Verg. A. 5, 221; Sen. Agam. 570.—Hence, subst.: brĕvia, ium, n., as in Gr. ta brachea, shallow places, shallows, shoals:

    tris Eurus ab alto In brevia et syrtis urget,

    Verg. A. 1, 111 (brevia vadosa dicit, per quae vadi pedibus potest, Serv.); Luc. 9, 338: neque discerni poterant incerta ab solidis, brevia a profundis, Tac. A. 1, 70:

    brevia litorum,

    id. ib. 6, 33 fin. —Perh. also in sing.:

    breve,

    Tac. A. 14, 29 Draeg. ad loc. (Ritter, brevia; al. breve litus).—
    2.
    Trop.:

    brevia, in quibus volutatur, incerta, ancipitia,

    difficulties, Sen. Ep. 22, 7.—
    D.
    Of the line of a circle:

    ubi circulus (i.e. arcticus) axem Ultimus extremum spatioque brevissimus ambit,

    makes the shortest path, Ov. M. 2, 517; cf.

    of similar orbits, of stars: absides breviores,

    Plin. 2. 15, 13, §

    63.—Of the circular course of a horse on the track: discit gyro breviore flecti,

    Sen. Hippol. 314. —
    II.
    Transf., of time.
    A.
    Lit. (the usu. signif. of the word), short, brief, small, little.
    1.
    In gen.:

    quanto, nox, fuisti longior hac proxumā, Tanto brevior dies ut fiat faciam,

    Plaut. Am. 1, 3, 51:

    breve spatium'st perferundi quae minitas mihi,

    id. Capt. 3, 5, 85:

    brevis hora,

    Lucr. 4, 179; so Ov. M. 4, 696: Pa. Brevin' an longinquo sermone? Mi. Tribus verbis, Plaut. Mil. 4, 2, 30:

    occasio,

    Ter. Eun. 3, 5, 57; Phaedr. 5, 8, 5:

    brevis hic est fructus homulleis,

    short is this enjoyment for little men, Lucr. 3, 927; cf.:

    MORS. PERFECIT. TVA. VT. TIBE. ESSENT. OMNIA. BREVIA. HONOS. FAMA. VIRTVSQVE. GLORIA. ATQVE. INGENIVM.,

    Inscr. Orell. 558:

    omnia brevia tolerabilia esse debent,

    Cic. Lael. 27, 104; id. Fin. 1, 12, 40; 2, 29, 94; id. Tusc. 1, 39, 94; Sen. Ira, 3, 43, 5:

    quoniam vita brevis est, memoriam nostri quam maxime longam efficere,

    Sall. C. 1, 3; so,

    vitae summa brevis spem nos vetat incohare longam,

    Hor. C. 1, 4, 15; cf. id. ib. 1, 11, 6:

    aut omnia breviora aliquanto fuere, aut Saguntum principio anni captum,

    occupied a shorter time, Liv. 21, 15, 5:

    brevissimum tempus,

    id. 5, 6, 7:

    detrimentum,

    Quint. 11, 1, 10:

    arbitrium mortis,

    Tac. A. 15, 60:

    breves populi Romani amores,

    id. ib. 2, 41:

    tempus,

    Suet. Ner. 20 al.:

    nobis quom semel occidit brevis lux, nox est perpetua una dormienda,

    Cat. 5, 5:

    fructus,

    Lucr. 3, 914:

    aevum,

    Hor. C. 2, 16, 17; id. S. 2, 6, 97; id. Ep. 2, 1, 144; Plin. Pan. 78, 2:

    anni,

    Hor. C. 4, 13, 22:

    ver,

    Ov. M. 1, 118; 10, 85:

    flores rosae,

    quickly withering, short-lived, Hor. C. 2, 3, 13:

    lilium,

    id. ib. 1, 36, 16:

    cena,

    frugal, id. Ep. 1, 14, 35:

    mensa,

    id. A. P. 198:

    dominus,

    living but a short time, id. C. 2, 14, 24:

    stultitia,

    id. ib. 4, 12, 27:

    ira furor brevis est,

    id. Ep. 1, 2, 62:

    actio brevis atque concisa,

    Quint. 6, 4, 2:

    somnus,

    Sen. Troad. 441:

    nec gratius quicquam decore nec brevius,

    nothing is more acceptable, but nothing more perishable, fading, than beauty, Suet. Dom. 18:

    domus,

    Sen. Hippol. 762:

    fortuna,

    Sil. 4, 734.—
    2.
    Esp.
    a.
    Comp. brevius, with subj. clause, shorter, i.e. easier, more convenient:

    brevius visum urbana crimina incipi, quorum obvii testes erant,

    Tac. A. 13, 43: modo ne existimes brevius esse ab urbe mitti, Trag. ap. Plin. Ep. 10, 40 (49), 3.—
    b.
    In brevi spatio, brevi spatio, in brevi tempore, brevi tempore, and absol. brevi or in brevi, in a short time, shortly (before or after) (brevi tempore and brevi are class.; the latter, as in Gr. en brachei, to be considered as neuter, without supplying tempore):

    inque brevi spatio mutantur saecla animantum,

    Lucr. 2, 77; so Ter. Heaut. 5, 2, 2; Suet. Claud. 12; id. Ner. 30; cf.:

    in multo breviore temporis spatio,

    id. Aug. 22:

    multa brevi spatio simulacra geruntur,

    Lucr. 4, 160; Sall. J. 87, 3:

    spatio brevi,

    Hor. C. 1, 11, 6:

    res publica per vos brevi tempore jus suum recuperabit,

    Cic. Fam. 12, 2, 3; 5, 21, 2; id. Tusc. 2, 2, 5; Caes. B. G. 1, 40, 11; Nep. Milt. 2, 1; id. Them. 1, 4; Suet. Caes. 3:

    sic ille affectus, brevi postea est mortuus,

    soon after, Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142 (Zumpt;

    acc. to MSS. perbrevi).—So brevi post = paulo post: brevi post Marcellus Romam venit,

    Liv. 33, 37, 9; 24, 3, 14:

    brevi deinde,

    id. 24, 4, 9: (Britanni) tantum usu cotidiano et exercitatione efficiunt, uti in declivi ac praecipiti loco incitatos equos sustinere et brevi ( in a short time, i.e. with great rapidity) moderari ac flectere consuerint, Caes. B. G. 4, 33 fin. Herz. and Held.:

    fama tanti facinoris per omnem Africam brevi divolgatur,

    Sall. J. 13, 1; Nep. Them. 4, 4:

    mirantur tam brevi rem Romanam crevisse,

    Liv. 1, 9, 9:

    brevi omnia subegit,

    Suet. Caes. 34; so id. Aug. 17; 65; id. Vesp. 5; id. Gram. 3; Gell. 1, 15, 18: scire in brevi, Afran. ap. Charis. p. 186 P.; Flor. 1, 1, 15.—
    c.
    Brevi, a short time, a little while: [p. 251] cunctatusque brevi, contortam viribus hastam in Persea misit, Ov. M. 5, 32; cf.:

    illa brevi spatio silet,

    id. ib. 7, 307; so,

    * breve,

    Cat. 61, 187.—
    d.
    Ad breve, for a short time, Suet. Tib. 68; cf.:

    ad breve quoddam tempus,

    Cic. Cat. 1, 13, 31.—
    B.
    Transf. to things done or taking place in a short time; so most freq.
    1.
    Of discourse, short, brief, concise (most freq. in Cic. and Quint.):

    narratio,

    Cic. Inv. 1, 20, 28; id. de Or. 3, 50, 196: laudatio;

    comprehensio et ambitus ille verborum erat apud illum contractus et brevis,

    id. Brut. 44, 162; cf. id. de Or. 2, 80, 326:

    nunc venio ad illa tua brevia: et primum illud, quo nihil potest esse brevius: bonum omne laudabile, etc.,

    id. Fin. 4, 18, 48:

    quam falsa re! quam brevia responsu!

    id. Clu. 59, 164: urbanitas est virtus quaedam in breve dictum coacta, Dom. Mars. ap. Quint. 6, 3, 104:

    Homerus brevem eloquentiam Menelao dedit,

    Quint. 12, 10, 64 (brevis = ou polumuthos, Hom. Il. 3, 214):

    breviores commentarii,

    Quint. 3, 8, 58:

    annotatio,

    id. 10, 7, 31:

    brevia illa atque concisa,

    id. 10, 7, 10; so,

    sententiae,

    id. 10, 1, 60:

    causae,

    id. 6, 1, 8:

    docendi compendia,

    id. 1, 1, 24:

    comprehensiones,

    id. 12, 2, 19:

    quod ut brevissimo pateat exemplo,

    id. 3, 6, 10: commendatio, requiring few words, i.e. moderate, Plin. 11, 42, 97, § 240.— Meton. of a speaker or orator, brief:

    multos imitatio brevitatis decipit, ut cum se breves putent esse, longissimi sint,

    Cic. Inv. 1, 20, 38:

    brevior in scribendo,

    id. Att. 5, 6, 2:

    brevis esse laboro, Obscurus fio,

    Hor. A. P. 25:

    in eloquendo brevis,

    Quint. 10, 1, 63:

    densus et brevis et semper instans sibi Thucydides,

    id. 10, 1, 73.—Hence, brĕvī, adv., briefly, in few words (freq. and class.):

    brevi pro breviter M. Tullius de Orat. ad Quintum fratrem (1, 8, 34): ac ne plura quidem quae sunt innumerabilia consecter, comprehendam brevi,

    Charis. p. 176 P.:

    id percurram brevi,

    Cic. Caecin. 32, 94:

    aliquid explicare,

    id. Planc. 40, 95 Wund.:

    circumscribere et definire,

    id. Sest. 45, 97; so id. ib. 5, 12 Orell. N. cr.; id. Fin. 1, 17, 55:

    complecti,

    id. de Or. 1, 42, 190:

    exponere,

    id. ib. 1, 46, 203:

    reprehendere,

    id. Inv. 1, 9, 12:

    reddere,

    id. Leg. 2, 14, 34:

    respondere,

    id. Fam. 3, 8, 1:

    perscribere,

    id. ib. 4, 5, 1; so Auct. Her. 4, 26, 35; 35, 47 al.; cf.:

    in brevi,

    Quint. 9, 4, 32.—So once in epistolary style: breve facere, to be short or brief:

    quid scribam? breve faciam,

    Cic. Att. 11, 7, 6; cf.:

    longum est ea dicere, sed hoc breve dicam,

    id. Sest. 5, 12.—Once, in breve cogere (diff. from I. A.), to comprise in few words, bring into a small compass:

    in breve coactae causae,

    Liv. 39, 47, 5; cf.:

    in breve coactio causae,

    Gai. Inst. 4, 15.— In late Lat. subst.: brĕvis, is, m. (sc. liber—acc. to another reading, brĕve, is, n.), a short catalogue, summary, = breviarium:

    brevis nominum,

    Vop. Aur. 36; so id. Bonos. 15; Lampr. Alex. Sev. 21; Hier. Ep. 5, n. 2 al.—
    2.
    Of a short syllable;

    rarely as adj.: Syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,

    Hor. A. P. 251:

    a brevis, gre brevis, faciet tamen longam priorem,

    Quint. 9, 4, 86 et saep.—More freq. subst.: brĕvis, is, f. (sc. syllaba):

    dactylus, qui est e longā et duabus brevibus,

    Cic. Or. 64, 217 sq.:

    in fine pro longā accipi brevem,

    Quint. 9, 4, 93; 9, 4, 86:

    plurimum habent celeritatis breves,

    id. 9, 4, 91.—

    Hence also once of a syllable long by position, but pronounced short: indoctus dicimus brevi primā litterā, insanus productā: inhumanus brevi, infelix longā,

    Cic. Or. 48, 159 Meyer N. cr.; cf. Gell. 2, 17 sqq., and Schütz Lex. Cic. s. v. brevis.—
    C.
    For parvus, exiguus, little, small:

    exigua pars brevisque,

    Lucr. 5, 591:

    Canidia brevibus implicata viperis,

    Hor. Epod. 5, 15:

    Alecto brevibus torquata colubris,

    Ov. H. 2, 119:

    brevi latere ac pede longo est,

    Hor. S. 1, 2, 93; cf.

    just before: breve quod caput, ardua cervix, v. 89, and brevis alvus,

    Verg. G. 3, 80 (on the other hand, Nemes. 244:

    parvae alvi): mus,

    Ov. F. 2, 574:

    forma (sc. pueri in stellionem mutati),

    id. M. 5, 457.—

    So, lapathi herba,

    Hor. S. 2, 4, 29 (brevis = parva, non excrescens in altum, Schol. Cruqu.):

    folia breviora,

    id. Ep. 1, 19, 26 (minor corona, Schol. Cruqu.):

    census,

    id. C. 2, 15, 13:

    pondus,

    id. S. 2, 2, 37:

    impensa,

    Ov. H. 7, 188 Ruhnk.:

    sigillum,

    id. M. 6, 86:

    insulae,

    Pall. 1, 28, 1; cf. Juv. 1, 73: vasculum, Pall. Apr. 8, 4:

    offulae,

    id. 1, 29, 4:

    pantheris in candido breves macularum oculi,

    Plin. 8, 17, 23, § 62.—With nom. abstr.:

    breve in exiguo marmore nomen ero,

    Prop. 2, 1, 72; Sen. Oedip. 935.—So, pondus, Hor. S. 2, 2, 37 al.—Hence, brĕ-vĭter, adv., shortly, briefly, etc.
    1.
    Of space (acc. to I.) (rare): seu libeat, curvo brevius convertere gyro, shorter, i. e. in a smaller circle, Tib. 4, 1, 94:

    parvo brevius quam totus,

    a little less than the whole, Plin. 2, 67, 67, § 168:

    Sarmatae, omisso arcu, quo brevius valent, contis gladiisque ruerent,

    Tac. A. 6, 35.—Far more freq. in prose and poetry,
    2.
    (Acc. to II. A. b. and c.) Of time, in a short time.
    a.
    In gen.:

    iratum breviter vites, inimicum diu, Publ. Syr. v. 249 Rib.: sapiens, cum breviter et strictim colore atque vultu motus est,

    Gell. 19, 1, 20.—
    b.
    Esp.
    (α).
    In expression, briefly, in brief, in few words, concisely, summarily:

    sed breviter paucis praestat comprendere multa,

    Lucr. 6, 1082: multa breviter et commode dicta (sc. apophthegmata; cf. Cic. Off. 1, 29, 104) memoriae mandabam, Cic. Lael. 1, 1:

    rem totam breviter cognoscite,

    id. Verr. 2, 2, 69, § 169; 2, 3, 27, § 67; so id. de Or. 2, 83, 340:

    summatim breviterque describere,

    id. Or. 15, 50:

    breviter tangere,

    id. Off. 3, 2, 8 Beier N. cr.:

    breviter et modice disserere,

    Sall. J. 111, 1:

    adicere aliquid,

    Quint. 9, 3, 100; cf. also Verg. A. 2, 11; 4, 632; 6, 321; Ov. M. 2, 783:

    omnia soli Forsan Pacuvio breviter dabit (i.e. paucis testamenti verbis, quibus heres ex asse scribetur),

    Juv. 12, 125 Web. (cf. id. 1, 68: beatum exiguis tabulis).— Comp., Cic. Fin. 4, 10, 26; Quint. 8, prooem. § 1; 8, 6, 61; 9, 2, 16; 10, 1, 49; 11, 1, 5 al.— Sup., Cic. N. D. 2, 1, 3; id. Div. 1, 32, 70; Quint. 1, 10, 1; 4, 2, 113 al.—
    (β).
    Of syllables:

    quibus in verbis eae primae litterae sunt quae in sapiente atque felice, producte dicitur, in ceteris omnibus breviter,

    Cic. Or. 48, 159.

    Lewis & Short latin dictionary > brevi

  • 7 brevia

    brĕvis, e, adj. (abl. breve, Varr. R. R. 2, 3, 2; comp. abl. breviore, Ov. Am. 2, 17, 22) [cf. brachus, Fest. p. 26], short, little, of small extent, in space and time (opp. longus; in space, in good class. prose, diff. from parvus, which designates that which fills a small space in length, breadth, and thickness; while brevis is used only of length in its different directions of breadth, height, or depth; and even of a circle, as merely a line, and without reference to the space enclosed, v. infra. In poets and postAug. prose brevis sometimes = parvus).
    I.
    Lit., in space.
    A.
    In distance, extent, short, little, small, narrow (opp. latus), Cic. Ac. 2, 29, 92:

    brevior via,

    Nep. Eum. 8, 5; Tib. 1, 10, 4:

    via brevis,

    Verg. E. 9, 23; Ov. M. 5, 253; Juv. 14, 223:

    cursus brevissimus,

    Verg. A. 3, 507:

    brevius iter,

    Ov. P. 1, 4, 32:

    cursu brevissimus Almo,

    id. M. 14, 329:

    quid mihi, quod lato non separor aequore, prodest? Num minus haec nobis tam brevis obstat aqua?

    so narrow a stream, id. H. 18, 174; cf.

    also brevis unda, opp. latum mare,

    id. ib. 19, 141 and 142:

    non Asiam brevioris aquae disterminat usquam fluctus ab Europā,

    Luc. 9, 957 (strictioris, Schol.); cf. id. 9, 317:

    brevissima terra,

    Plin. Ep. 10, 69, 2:

    in Euboico scopulus brevis emicat altō Gurgite,

    a small, narrow rock, Ov. M. 9, 226:

    brevibus Gyaris,

    Juv. 1, 73:

    scis In breve te cogi (sc. libellum),

    that you are closely rolled together, Hor. Ep. 1, 20, 8:

    quo brevius valent,

    the nearer, the more powerful are they in conflict, Tac. A. 6, 35.—
    2.
    Trop. of the journey of life:

    quid est, quod in hoc tam exiguo vitae curriculo et tam brevi tantis nos in laboribus exerceamus?

    Cic. Arch. 11, 28; cf.:

    vitae brevis cursus, gloriae sempiternus,

    id. Sest. 21, 47:

    tum brevior dirae mortis aperta via est,

    Tib. 1, 10, 4.—And poet. of the thread of life:

    fila vitae breviora,

    Ov. Tr. 5, 10, 46. —
    B.
    In height, short, small, low (opp. altus and sometimes longus);

    of the human figure: sed sedebat judex L. Aurifex, brevior ipse quam testis,

    Cic. de Or. 2, 60, 245:

    ut statura breves in digitos eriguntur,

    Quint. 2, 3, 8:

    forma,

    Ov. M. 5, 457:

    (puella) longa brevisque,

    id. Am. 2, 4, 36:

    brevis corpore,

    Suet. Galb. 3;

    id. Vit. Hor.—Of a maiden changed to a boy: et incomptis brevior mensura capillis,

    Ov. M. 9, 789.—

    Of other things: ut pleraque Alpium ab Italiā sicut breviora, ita arrectiora sunt,

    lower, Liv. 21, 35, 11:

    brevior ilex,

    Sen. Herc. Oet. 1641:

    mus,

    little, Ov. F. 2, 574. —
    C.
    In depth, small, little, shallow (opp. profundus):

    puteus,

    Juv. 3, 226:

    vada,

    Verg. A. 5, 221; Sen. Agam. 570.—Hence, subst.: brĕvia, ium, n., as in Gr. ta brachea, shallow places, shallows, shoals:

    tris Eurus ab alto In brevia et syrtis urget,

    Verg. A. 1, 111 (brevia vadosa dicit, per quae vadi pedibus potest, Serv.); Luc. 9, 338: neque discerni poterant incerta ab solidis, brevia a profundis, Tac. A. 1, 70:

    brevia litorum,

    id. ib. 6, 33 fin. —Perh. also in sing.:

    breve,

    Tac. A. 14, 29 Draeg. ad loc. (Ritter, brevia; al. breve litus).—
    2.
    Trop.:

    brevia, in quibus volutatur, incerta, ancipitia,

    difficulties, Sen. Ep. 22, 7.—
    D.
    Of the line of a circle:

    ubi circulus (i.e. arcticus) axem Ultimus extremum spatioque brevissimus ambit,

    makes the shortest path, Ov. M. 2, 517; cf.

    of similar orbits, of stars: absides breviores,

    Plin. 2. 15, 13, §

    63.—Of the circular course of a horse on the track: discit gyro breviore flecti,

    Sen. Hippol. 314. —
    II.
    Transf., of time.
    A.
    Lit. (the usu. signif. of the word), short, brief, small, little.
    1.
    In gen.:

    quanto, nox, fuisti longior hac proxumā, Tanto brevior dies ut fiat faciam,

    Plaut. Am. 1, 3, 51:

    breve spatium'st perferundi quae minitas mihi,

    id. Capt. 3, 5, 85:

    brevis hora,

    Lucr. 4, 179; so Ov. M. 4, 696: Pa. Brevin' an longinquo sermone? Mi. Tribus verbis, Plaut. Mil. 4, 2, 30:

    occasio,

    Ter. Eun. 3, 5, 57; Phaedr. 5, 8, 5:

    brevis hic est fructus homulleis,

    short is this enjoyment for little men, Lucr. 3, 927; cf.:

    MORS. PERFECIT. TVA. VT. TIBE. ESSENT. OMNIA. BREVIA. HONOS. FAMA. VIRTVSQVE. GLORIA. ATQVE. INGENIVM.,

    Inscr. Orell. 558:

    omnia brevia tolerabilia esse debent,

    Cic. Lael. 27, 104; id. Fin. 1, 12, 40; 2, 29, 94; id. Tusc. 1, 39, 94; Sen. Ira, 3, 43, 5:

    quoniam vita brevis est, memoriam nostri quam maxime longam efficere,

    Sall. C. 1, 3; so,

    vitae summa brevis spem nos vetat incohare longam,

    Hor. C. 1, 4, 15; cf. id. ib. 1, 11, 6:

    aut omnia breviora aliquanto fuere, aut Saguntum principio anni captum,

    occupied a shorter time, Liv. 21, 15, 5:

    brevissimum tempus,

    id. 5, 6, 7:

    detrimentum,

    Quint. 11, 1, 10:

    arbitrium mortis,

    Tac. A. 15, 60:

    breves populi Romani amores,

    id. ib. 2, 41:

    tempus,

    Suet. Ner. 20 al.:

    nobis quom semel occidit brevis lux, nox est perpetua una dormienda,

    Cat. 5, 5:

    fructus,

    Lucr. 3, 914:

    aevum,

    Hor. C. 2, 16, 17; id. S. 2, 6, 97; id. Ep. 2, 1, 144; Plin. Pan. 78, 2:

    anni,

    Hor. C. 4, 13, 22:

    ver,

    Ov. M. 1, 118; 10, 85:

    flores rosae,

    quickly withering, short-lived, Hor. C. 2, 3, 13:

    lilium,

    id. ib. 1, 36, 16:

    cena,

    frugal, id. Ep. 1, 14, 35:

    mensa,

    id. A. P. 198:

    dominus,

    living but a short time, id. C. 2, 14, 24:

    stultitia,

    id. ib. 4, 12, 27:

    ira furor brevis est,

    id. Ep. 1, 2, 62:

    actio brevis atque concisa,

    Quint. 6, 4, 2:

    somnus,

    Sen. Troad. 441:

    nec gratius quicquam decore nec brevius,

    nothing is more acceptable, but nothing more perishable, fading, than beauty, Suet. Dom. 18:

    domus,

    Sen. Hippol. 762:

    fortuna,

    Sil. 4, 734.—
    2.
    Esp.
    a.
    Comp. brevius, with subj. clause, shorter, i.e. easier, more convenient:

    brevius visum urbana crimina incipi, quorum obvii testes erant,

    Tac. A. 13, 43: modo ne existimes brevius esse ab urbe mitti, Trag. ap. Plin. Ep. 10, 40 (49), 3.—
    b.
    In brevi spatio, brevi spatio, in brevi tempore, brevi tempore, and absol. brevi or in brevi, in a short time, shortly (before or after) (brevi tempore and brevi are class.; the latter, as in Gr. en brachei, to be considered as neuter, without supplying tempore):

    inque brevi spatio mutantur saecla animantum,

    Lucr. 2, 77; so Ter. Heaut. 5, 2, 2; Suet. Claud. 12; id. Ner. 30; cf.:

    in multo breviore temporis spatio,

    id. Aug. 22:

    multa brevi spatio simulacra geruntur,

    Lucr. 4, 160; Sall. J. 87, 3:

    spatio brevi,

    Hor. C. 1, 11, 6:

    res publica per vos brevi tempore jus suum recuperabit,

    Cic. Fam. 12, 2, 3; 5, 21, 2; id. Tusc. 2, 2, 5; Caes. B. G. 1, 40, 11; Nep. Milt. 2, 1; id. Them. 1, 4; Suet. Caes. 3:

    sic ille affectus, brevi postea est mortuus,

    soon after, Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142 (Zumpt;

    acc. to MSS. perbrevi).—So brevi post = paulo post: brevi post Marcellus Romam venit,

    Liv. 33, 37, 9; 24, 3, 14:

    brevi deinde,

    id. 24, 4, 9: (Britanni) tantum usu cotidiano et exercitatione efficiunt, uti in declivi ac praecipiti loco incitatos equos sustinere et brevi ( in a short time, i.e. with great rapidity) moderari ac flectere consuerint, Caes. B. G. 4, 33 fin. Herz. and Held.:

    fama tanti facinoris per omnem Africam brevi divolgatur,

    Sall. J. 13, 1; Nep. Them. 4, 4:

    mirantur tam brevi rem Romanam crevisse,

    Liv. 1, 9, 9:

    brevi omnia subegit,

    Suet. Caes. 34; so id. Aug. 17; 65; id. Vesp. 5; id. Gram. 3; Gell. 1, 15, 18: scire in brevi, Afran. ap. Charis. p. 186 P.; Flor. 1, 1, 15.—
    c.
    Brevi, a short time, a little while: [p. 251] cunctatusque brevi, contortam viribus hastam in Persea misit, Ov. M. 5, 32; cf.:

    illa brevi spatio silet,

    id. ib. 7, 307; so,

    * breve,

    Cat. 61, 187.—
    d.
    Ad breve, for a short time, Suet. Tib. 68; cf.:

    ad breve quoddam tempus,

    Cic. Cat. 1, 13, 31.—
    B.
    Transf. to things done or taking place in a short time; so most freq.
    1.
    Of discourse, short, brief, concise (most freq. in Cic. and Quint.):

    narratio,

    Cic. Inv. 1, 20, 28; id. de Or. 3, 50, 196: laudatio;

    comprehensio et ambitus ille verborum erat apud illum contractus et brevis,

    id. Brut. 44, 162; cf. id. de Or. 2, 80, 326:

    nunc venio ad illa tua brevia: et primum illud, quo nihil potest esse brevius: bonum omne laudabile, etc.,

    id. Fin. 4, 18, 48:

    quam falsa re! quam brevia responsu!

    id. Clu. 59, 164: urbanitas est virtus quaedam in breve dictum coacta, Dom. Mars. ap. Quint. 6, 3, 104:

    Homerus brevem eloquentiam Menelao dedit,

    Quint. 12, 10, 64 (brevis = ou polumuthos, Hom. Il. 3, 214):

    breviores commentarii,

    Quint. 3, 8, 58:

    annotatio,

    id. 10, 7, 31:

    brevia illa atque concisa,

    id. 10, 7, 10; so,

    sententiae,

    id. 10, 1, 60:

    causae,

    id. 6, 1, 8:

    docendi compendia,

    id. 1, 1, 24:

    comprehensiones,

    id. 12, 2, 19:

    quod ut brevissimo pateat exemplo,

    id. 3, 6, 10: commendatio, requiring few words, i.e. moderate, Plin. 11, 42, 97, § 240.— Meton. of a speaker or orator, brief:

    multos imitatio brevitatis decipit, ut cum se breves putent esse, longissimi sint,

    Cic. Inv. 1, 20, 38:

    brevior in scribendo,

    id. Att. 5, 6, 2:

    brevis esse laboro, Obscurus fio,

    Hor. A. P. 25:

    in eloquendo brevis,

    Quint. 10, 1, 63:

    densus et brevis et semper instans sibi Thucydides,

    id. 10, 1, 73.—Hence, brĕvī, adv., briefly, in few words (freq. and class.):

    brevi pro breviter M. Tullius de Orat. ad Quintum fratrem (1, 8, 34): ac ne plura quidem quae sunt innumerabilia consecter, comprehendam brevi,

    Charis. p. 176 P.:

    id percurram brevi,

    Cic. Caecin. 32, 94:

    aliquid explicare,

    id. Planc. 40, 95 Wund.:

    circumscribere et definire,

    id. Sest. 45, 97; so id. ib. 5, 12 Orell. N. cr.; id. Fin. 1, 17, 55:

    complecti,

    id. de Or. 1, 42, 190:

    exponere,

    id. ib. 1, 46, 203:

    reprehendere,

    id. Inv. 1, 9, 12:

    reddere,

    id. Leg. 2, 14, 34:

    respondere,

    id. Fam. 3, 8, 1:

    perscribere,

    id. ib. 4, 5, 1; so Auct. Her. 4, 26, 35; 35, 47 al.; cf.:

    in brevi,

    Quint. 9, 4, 32.—So once in epistolary style: breve facere, to be short or brief:

    quid scribam? breve faciam,

    Cic. Att. 11, 7, 6; cf.:

    longum est ea dicere, sed hoc breve dicam,

    id. Sest. 5, 12.—Once, in breve cogere (diff. from I. A.), to comprise in few words, bring into a small compass:

    in breve coactae causae,

    Liv. 39, 47, 5; cf.:

    in breve coactio causae,

    Gai. Inst. 4, 15.— In late Lat. subst.: brĕvis, is, m. (sc. liber—acc. to another reading, brĕve, is, n.), a short catalogue, summary, = breviarium:

    brevis nominum,

    Vop. Aur. 36; so id. Bonos. 15; Lampr. Alex. Sev. 21; Hier. Ep. 5, n. 2 al.—
    2.
    Of a short syllable;

    rarely as adj.: Syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,

    Hor. A. P. 251:

    a brevis, gre brevis, faciet tamen longam priorem,

    Quint. 9, 4, 86 et saep.—More freq. subst.: brĕvis, is, f. (sc. syllaba):

    dactylus, qui est e longā et duabus brevibus,

    Cic. Or. 64, 217 sq.:

    in fine pro longā accipi brevem,

    Quint. 9, 4, 93; 9, 4, 86:

    plurimum habent celeritatis breves,

    id. 9, 4, 91.—

    Hence also once of a syllable long by position, but pronounced short: indoctus dicimus brevi primā litterā, insanus productā: inhumanus brevi, infelix longā,

    Cic. Or. 48, 159 Meyer N. cr.; cf. Gell. 2, 17 sqq., and Schütz Lex. Cic. s. v. brevis.—
    C.
    For parvus, exiguus, little, small:

    exigua pars brevisque,

    Lucr. 5, 591:

    Canidia brevibus implicata viperis,

    Hor. Epod. 5, 15:

    Alecto brevibus torquata colubris,

    Ov. H. 2, 119:

    brevi latere ac pede longo est,

    Hor. S. 1, 2, 93; cf.

    just before: breve quod caput, ardua cervix, v. 89, and brevis alvus,

    Verg. G. 3, 80 (on the other hand, Nemes. 244:

    parvae alvi): mus,

    Ov. F. 2, 574:

    forma (sc. pueri in stellionem mutati),

    id. M. 5, 457.—

    So, lapathi herba,

    Hor. S. 2, 4, 29 (brevis = parva, non excrescens in altum, Schol. Cruqu.):

    folia breviora,

    id. Ep. 1, 19, 26 (minor corona, Schol. Cruqu.):

    census,

    id. C. 2, 15, 13:

    pondus,

    id. S. 2, 2, 37:

    impensa,

    Ov. H. 7, 188 Ruhnk.:

    sigillum,

    id. M. 6, 86:

    insulae,

    Pall. 1, 28, 1; cf. Juv. 1, 73: vasculum, Pall. Apr. 8, 4:

    offulae,

    id. 1, 29, 4:

    pantheris in candido breves macularum oculi,

    Plin. 8, 17, 23, § 62.—With nom. abstr.:

    breve in exiguo marmore nomen ero,

    Prop. 2, 1, 72; Sen. Oedip. 935.—So, pondus, Hor. S. 2, 2, 37 al.—Hence, brĕ-vĭter, adv., shortly, briefly, etc.
    1.
    Of space (acc. to I.) (rare): seu libeat, curvo brevius convertere gyro, shorter, i. e. in a smaller circle, Tib. 4, 1, 94:

    parvo brevius quam totus,

    a little less than the whole, Plin. 2, 67, 67, § 168:

    Sarmatae, omisso arcu, quo brevius valent, contis gladiisque ruerent,

    Tac. A. 6, 35.—Far more freq. in prose and poetry,
    2.
    (Acc. to II. A. b. and c.) Of time, in a short time.
    a.
    In gen.:

    iratum breviter vites, inimicum diu, Publ. Syr. v. 249 Rib.: sapiens, cum breviter et strictim colore atque vultu motus est,

    Gell. 19, 1, 20.—
    b.
    Esp.
    (α).
    In expression, briefly, in brief, in few words, concisely, summarily:

    sed breviter paucis praestat comprendere multa,

    Lucr. 6, 1082: multa breviter et commode dicta (sc. apophthegmata; cf. Cic. Off. 1, 29, 104) memoriae mandabam, Cic. Lael. 1, 1:

    rem totam breviter cognoscite,

    id. Verr. 2, 2, 69, § 169; 2, 3, 27, § 67; so id. de Or. 2, 83, 340:

    summatim breviterque describere,

    id. Or. 15, 50:

    breviter tangere,

    id. Off. 3, 2, 8 Beier N. cr.:

    breviter et modice disserere,

    Sall. J. 111, 1:

    adicere aliquid,

    Quint. 9, 3, 100; cf. also Verg. A. 2, 11; 4, 632; 6, 321; Ov. M. 2, 783:

    omnia soli Forsan Pacuvio breviter dabit (i.e. paucis testamenti verbis, quibus heres ex asse scribetur),

    Juv. 12, 125 Web. (cf. id. 1, 68: beatum exiguis tabulis).— Comp., Cic. Fin. 4, 10, 26; Quint. 8, prooem. § 1; 8, 6, 61; 9, 2, 16; 10, 1, 49; 11, 1, 5 al.— Sup., Cic. N. D. 2, 1, 3; id. Div. 1, 32, 70; Quint. 1, 10, 1; 4, 2, 113 al.—
    (β).
    Of syllables:

    quibus in verbis eae primae litterae sunt quae in sapiente atque felice, producte dicitur, in ceteris omnibus breviter,

    Cic. Or. 48, 159.

    Lewis & Short latin dictionary > brevia

  • 8 brevis

    brĕvis, e, adj. (abl. breve, Varr. R. R. 2, 3, 2; comp. abl. breviore, Ov. Am. 2, 17, 22) [cf. brachus, Fest. p. 26], short, little, of small extent, in space and time (opp. longus; in space, in good class. prose, diff. from parvus, which designates that which fills a small space in length, breadth, and thickness; while brevis is used only of length in its different directions of breadth, height, or depth; and even of a circle, as merely a line, and without reference to the space enclosed, v. infra. In poets and postAug. prose brevis sometimes = parvus).
    I.
    Lit., in space.
    A.
    In distance, extent, short, little, small, narrow (opp. latus), Cic. Ac. 2, 29, 92:

    brevior via,

    Nep. Eum. 8, 5; Tib. 1, 10, 4:

    via brevis,

    Verg. E. 9, 23; Ov. M. 5, 253; Juv. 14, 223:

    cursus brevissimus,

    Verg. A. 3, 507:

    brevius iter,

    Ov. P. 1, 4, 32:

    cursu brevissimus Almo,

    id. M. 14, 329:

    quid mihi, quod lato non separor aequore, prodest? Num minus haec nobis tam brevis obstat aqua?

    so narrow a stream, id. H. 18, 174; cf.

    also brevis unda, opp. latum mare,

    id. ib. 19, 141 and 142:

    non Asiam brevioris aquae disterminat usquam fluctus ab Europā,

    Luc. 9, 957 (strictioris, Schol.); cf. id. 9, 317:

    brevissima terra,

    Plin. Ep. 10, 69, 2:

    in Euboico scopulus brevis emicat altō Gurgite,

    a small, narrow rock, Ov. M. 9, 226:

    brevibus Gyaris,

    Juv. 1, 73:

    scis In breve te cogi (sc. libellum),

    that you are closely rolled together, Hor. Ep. 1, 20, 8:

    quo brevius valent,

    the nearer, the more powerful are they in conflict, Tac. A. 6, 35.—
    2.
    Trop. of the journey of life:

    quid est, quod in hoc tam exiguo vitae curriculo et tam brevi tantis nos in laboribus exerceamus?

    Cic. Arch. 11, 28; cf.:

    vitae brevis cursus, gloriae sempiternus,

    id. Sest. 21, 47:

    tum brevior dirae mortis aperta via est,

    Tib. 1, 10, 4.—And poet. of the thread of life:

    fila vitae breviora,

    Ov. Tr. 5, 10, 46. —
    B.
    In height, short, small, low (opp. altus and sometimes longus);

    of the human figure: sed sedebat judex L. Aurifex, brevior ipse quam testis,

    Cic. de Or. 2, 60, 245:

    ut statura breves in digitos eriguntur,

    Quint. 2, 3, 8:

    forma,

    Ov. M. 5, 457:

    (puella) longa brevisque,

    id. Am. 2, 4, 36:

    brevis corpore,

    Suet. Galb. 3;

    id. Vit. Hor.—Of a maiden changed to a boy: et incomptis brevior mensura capillis,

    Ov. M. 9, 789.—

    Of other things: ut pleraque Alpium ab Italiā sicut breviora, ita arrectiora sunt,

    lower, Liv. 21, 35, 11:

    brevior ilex,

    Sen. Herc. Oet. 1641:

    mus,

    little, Ov. F. 2, 574. —
    C.
    In depth, small, little, shallow (opp. profundus):

    puteus,

    Juv. 3, 226:

    vada,

    Verg. A. 5, 221; Sen. Agam. 570.—Hence, subst.: brĕvia, ium, n., as in Gr. ta brachea, shallow places, shallows, shoals:

    tris Eurus ab alto In brevia et syrtis urget,

    Verg. A. 1, 111 (brevia vadosa dicit, per quae vadi pedibus potest, Serv.); Luc. 9, 338: neque discerni poterant incerta ab solidis, brevia a profundis, Tac. A. 1, 70:

    brevia litorum,

    id. ib. 6, 33 fin. —Perh. also in sing.:

    breve,

    Tac. A. 14, 29 Draeg. ad loc. (Ritter, brevia; al. breve litus).—
    2.
    Trop.:

    brevia, in quibus volutatur, incerta, ancipitia,

    difficulties, Sen. Ep. 22, 7.—
    D.
    Of the line of a circle:

    ubi circulus (i.e. arcticus) axem Ultimus extremum spatioque brevissimus ambit,

    makes the shortest path, Ov. M. 2, 517; cf.

    of similar orbits, of stars: absides breviores,

    Plin. 2. 15, 13, §

    63.—Of the circular course of a horse on the track: discit gyro breviore flecti,

    Sen. Hippol. 314. —
    II.
    Transf., of time.
    A.
    Lit. (the usu. signif. of the word), short, brief, small, little.
    1.
    In gen.:

    quanto, nox, fuisti longior hac proxumā, Tanto brevior dies ut fiat faciam,

    Plaut. Am. 1, 3, 51:

    breve spatium'st perferundi quae minitas mihi,

    id. Capt. 3, 5, 85:

    brevis hora,

    Lucr. 4, 179; so Ov. M. 4, 696: Pa. Brevin' an longinquo sermone? Mi. Tribus verbis, Plaut. Mil. 4, 2, 30:

    occasio,

    Ter. Eun. 3, 5, 57; Phaedr. 5, 8, 5:

    brevis hic est fructus homulleis,

    short is this enjoyment for little men, Lucr. 3, 927; cf.:

    MORS. PERFECIT. TVA. VT. TIBE. ESSENT. OMNIA. BREVIA. HONOS. FAMA. VIRTVSQVE. GLORIA. ATQVE. INGENIVM.,

    Inscr. Orell. 558:

    omnia brevia tolerabilia esse debent,

    Cic. Lael. 27, 104; id. Fin. 1, 12, 40; 2, 29, 94; id. Tusc. 1, 39, 94; Sen. Ira, 3, 43, 5:

    quoniam vita brevis est, memoriam nostri quam maxime longam efficere,

    Sall. C. 1, 3; so,

    vitae summa brevis spem nos vetat incohare longam,

    Hor. C. 1, 4, 15; cf. id. ib. 1, 11, 6:

    aut omnia breviora aliquanto fuere, aut Saguntum principio anni captum,

    occupied a shorter time, Liv. 21, 15, 5:

    brevissimum tempus,

    id. 5, 6, 7:

    detrimentum,

    Quint. 11, 1, 10:

    arbitrium mortis,

    Tac. A. 15, 60:

    breves populi Romani amores,

    id. ib. 2, 41:

    tempus,

    Suet. Ner. 20 al.:

    nobis quom semel occidit brevis lux, nox est perpetua una dormienda,

    Cat. 5, 5:

    fructus,

    Lucr. 3, 914:

    aevum,

    Hor. C. 2, 16, 17; id. S. 2, 6, 97; id. Ep. 2, 1, 144; Plin. Pan. 78, 2:

    anni,

    Hor. C. 4, 13, 22:

    ver,

    Ov. M. 1, 118; 10, 85:

    flores rosae,

    quickly withering, short-lived, Hor. C. 2, 3, 13:

    lilium,

    id. ib. 1, 36, 16:

    cena,

    frugal, id. Ep. 1, 14, 35:

    mensa,

    id. A. P. 198:

    dominus,

    living but a short time, id. C. 2, 14, 24:

    stultitia,

    id. ib. 4, 12, 27:

    ira furor brevis est,

    id. Ep. 1, 2, 62:

    actio brevis atque concisa,

    Quint. 6, 4, 2:

    somnus,

    Sen. Troad. 441:

    nec gratius quicquam decore nec brevius,

    nothing is more acceptable, but nothing more perishable, fading, than beauty, Suet. Dom. 18:

    domus,

    Sen. Hippol. 762:

    fortuna,

    Sil. 4, 734.—
    2.
    Esp.
    a.
    Comp. brevius, with subj. clause, shorter, i.e. easier, more convenient:

    brevius visum urbana crimina incipi, quorum obvii testes erant,

    Tac. A. 13, 43: modo ne existimes brevius esse ab urbe mitti, Trag. ap. Plin. Ep. 10, 40 (49), 3.—
    b.
    In brevi spatio, brevi spatio, in brevi tempore, brevi tempore, and absol. brevi or in brevi, in a short time, shortly (before or after) (brevi tempore and brevi are class.; the latter, as in Gr. en brachei, to be considered as neuter, without supplying tempore):

    inque brevi spatio mutantur saecla animantum,

    Lucr. 2, 77; so Ter. Heaut. 5, 2, 2; Suet. Claud. 12; id. Ner. 30; cf.:

    in multo breviore temporis spatio,

    id. Aug. 22:

    multa brevi spatio simulacra geruntur,

    Lucr. 4, 160; Sall. J. 87, 3:

    spatio brevi,

    Hor. C. 1, 11, 6:

    res publica per vos brevi tempore jus suum recuperabit,

    Cic. Fam. 12, 2, 3; 5, 21, 2; id. Tusc. 2, 2, 5; Caes. B. G. 1, 40, 11; Nep. Milt. 2, 1; id. Them. 1, 4; Suet. Caes. 3:

    sic ille affectus, brevi postea est mortuus,

    soon after, Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142 (Zumpt;

    acc. to MSS. perbrevi).—So brevi post = paulo post: brevi post Marcellus Romam venit,

    Liv. 33, 37, 9; 24, 3, 14:

    brevi deinde,

    id. 24, 4, 9: (Britanni) tantum usu cotidiano et exercitatione efficiunt, uti in declivi ac praecipiti loco incitatos equos sustinere et brevi ( in a short time, i.e. with great rapidity) moderari ac flectere consuerint, Caes. B. G. 4, 33 fin. Herz. and Held.:

    fama tanti facinoris per omnem Africam brevi divolgatur,

    Sall. J. 13, 1; Nep. Them. 4, 4:

    mirantur tam brevi rem Romanam crevisse,

    Liv. 1, 9, 9:

    brevi omnia subegit,

    Suet. Caes. 34; so id. Aug. 17; 65; id. Vesp. 5; id. Gram. 3; Gell. 1, 15, 18: scire in brevi, Afran. ap. Charis. p. 186 P.; Flor. 1, 1, 15.—
    c.
    Brevi, a short time, a little while: [p. 251] cunctatusque brevi, contortam viribus hastam in Persea misit, Ov. M. 5, 32; cf.:

    illa brevi spatio silet,

    id. ib. 7, 307; so,

    * breve,

    Cat. 61, 187.—
    d.
    Ad breve, for a short time, Suet. Tib. 68; cf.:

    ad breve quoddam tempus,

    Cic. Cat. 1, 13, 31.—
    B.
    Transf. to things done or taking place in a short time; so most freq.
    1.
    Of discourse, short, brief, concise (most freq. in Cic. and Quint.):

    narratio,

    Cic. Inv. 1, 20, 28; id. de Or. 3, 50, 196: laudatio;

    comprehensio et ambitus ille verborum erat apud illum contractus et brevis,

    id. Brut. 44, 162; cf. id. de Or. 2, 80, 326:

    nunc venio ad illa tua brevia: et primum illud, quo nihil potest esse brevius: bonum omne laudabile, etc.,

    id. Fin. 4, 18, 48:

    quam falsa re! quam brevia responsu!

    id. Clu. 59, 164: urbanitas est virtus quaedam in breve dictum coacta, Dom. Mars. ap. Quint. 6, 3, 104:

    Homerus brevem eloquentiam Menelao dedit,

    Quint. 12, 10, 64 (brevis = ou polumuthos, Hom. Il. 3, 214):

    breviores commentarii,

    Quint. 3, 8, 58:

    annotatio,

    id. 10, 7, 31:

    brevia illa atque concisa,

    id. 10, 7, 10; so,

    sententiae,

    id. 10, 1, 60:

    causae,

    id. 6, 1, 8:

    docendi compendia,

    id. 1, 1, 24:

    comprehensiones,

    id. 12, 2, 19:

    quod ut brevissimo pateat exemplo,

    id. 3, 6, 10: commendatio, requiring few words, i.e. moderate, Plin. 11, 42, 97, § 240.— Meton. of a speaker or orator, brief:

    multos imitatio brevitatis decipit, ut cum se breves putent esse, longissimi sint,

    Cic. Inv. 1, 20, 38:

    brevior in scribendo,

    id. Att. 5, 6, 2:

    brevis esse laboro, Obscurus fio,

    Hor. A. P. 25:

    in eloquendo brevis,

    Quint. 10, 1, 63:

    densus et brevis et semper instans sibi Thucydides,

    id. 10, 1, 73.—Hence, brĕvī, adv., briefly, in few words (freq. and class.):

    brevi pro breviter M. Tullius de Orat. ad Quintum fratrem (1, 8, 34): ac ne plura quidem quae sunt innumerabilia consecter, comprehendam brevi,

    Charis. p. 176 P.:

    id percurram brevi,

    Cic. Caecin. 32, 94:

    aliquid explicare,

    id. Planc. 40, 95 Wund.:

    circumscribere et definire,

    id. Sest. 45, 97; so id. ib. 5, 12 Orell. N. cr.; id. Fin. 1, 17, 55:

    complecti,

    id. de Or. 1, 42, 190:

    exponere,

    id. ib. 1, 46, 203:

    reprehendere,

    id. Inv. 1, 9, 12:

    reddere,

    id. Leg. 2, 14, 34:

    respondere,

    id. Fam. 3, 8, 1:

    perscribere,

    id. ib. 4, 5, 1; so Auct. Her. 4, 26, 35; 35, 47 al.; cf.:

    in brevi,

    Quint. 9, 4, 32.—So once in epistolary style: breve facere, to be short or brief:

    quid scribam? breve faciam,

    Cic. Att. 11, 7, 6; cf.:

    longum est ea dicere, sed hoc breve dicam,

    id. Sest. 5, 12.—Once, in breve cogere (diff. from I. A.), to comprise in few words, bring into a small compass:

    in breve coactae causae,

    Liv. 39, 47, 5; cf.:

    in breve coactio causae,

    Gai. Inst. 4, 15.— In late Lat. subst.: brĕvis, is, m. (sc. liber—acc. to another reading, brĕve, is, n.), a short catalogue, summary, = breviarium:

    brevis nominum,

    Vop. Aur. 36; so id. Bonos. 15; Lampr. Alex. Sev. 21; Hier. Ep. 5, n. 2 al.—
    2.
    Of a short syllable;

    rarely as adj.: Syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,

    Hor. A. P. 251:

    a brevis, gre brevis, faciet tamen longam priorem,

    Quint. 9, 4, 86 et saep.—More freq. subst.: brĕvis, is, f. (sc. syllaba):

    dactylus, qui est e longā et duabus brevibus,

    Cic. Or. 64, 217 sq.:

    in fine pro longā accipi brevem,

    Quint. 9, 4, 93; 9, 4, 86:

    plurimum habent celeritatis breves,

    id. 9, 4, 91.—

    Hence also once of a syllable long by position, but pronounced short: indoctus dicimus brevi primā litterā, insanus productā: inhumanus brevi, infelix longā,

    Cic. Or. 48, 159 Meyer N. cr.; cf. Gell. 2, 17 sqq., and Schütz Lex. Cic. s. v. brevis.—
    C.
    For parvus, exiguus, little, small:

    exigua pars brevisque,

    Lucr. 5, 591:

    Canidia brevibus implicata viperis,

    Hor. Epod. 5, 15:

    Alecto brevibus torquata colubris,

    Ov. H. 2, 119:

    brevi latere ac pede longo est,

    Hor. S. 1, 2, 93; cf.

    just before: breve quod caput, ardua cervix, v. 89, and brevis alvus,

    Verg. G. 3, 80 (on the other hand, Nemes. 244:

    parvae alvi): mus,

    Ov. F. 2, 574:

    forma (sc. pueri in stellionem mutati),

    id. M. 5, 457.—

    So, lapathi herba,

    Hor. S. 2, 4, 29 (brevis = parva, non excrescens in altum, Schol. Cruqu.):

    folia breviora,

    id. Ep. 1, 19, 26 (minor corona, Schol. Cruqu.):

    census,

    id. C. 2, 15, 13:

    pondus,

    id. S. 2, 2, 37:

    impensa,

    Ov. H. 7, 188 Ruhnk.:

    sigillum,

    id. M. 6, 86:

    insulae,

    Pall. 1, 28, 1; cf. Juv. 1, 73: vasculum, Pall. Apr. 8, 4:

    offulae,

    id. 1, 29, 4:

    pantheris in candido breves macularum oculi,

    Plin. 8, 17, 23, § 62.—With nom. abstr.:

    breve in exiguo marmore nomen ero,

    Prop. 2, 1, 72; Sen. Oedip. 935.—So, pondus, Hor. S. 2, 2, 37 al.—Hence, brĕ-vĭter, adv., shortly, briefly, etc.
    1.
    Of space (acc. to I.) (rare): seu libeat, curvo brevius convertere gyro, shorter, i. e. in a smaller circle, Tib. 4, 1, 94:

    parvo brevius quam totus,

    a little less than the whole, Plin. 2, 67, 67, § 168:

    Sarmatae, omisso arcu, quo brevius valent, contis gladiisque ruerent,

    Tac. A. 6, 35.—Far more freq. in prose and poetry,
    2.
    (Acc. to II. A. b. and c.) Of time, in a short time.
    a.
    In gen.:

    iratum breviter vites, inimicum diu, Publ. Syr. v. 249 Rib.: sapiens, cum breviter et strictim colore atque vultu motus est,

    Gell. 19, 1, 20.—
    b.
    Esp.
    (α).
    In expression, briefly, in brief, in few words, concisely, summarily:

    sed breviter paucis praestat comprendere multa,

    Lucr. 6, 1082: multa breviter et commode dicta (sc. apophthegmata; cf. Cic. Off. 1, 29, 104) memoriae mandabam, Cic. Lael. 1, 1:

    rem totam breviter cognoscite,

    id. Verr. 2, 2, 69, § 169; 2, 3, 27, § 67; so id. de Or. 2, 83, 340:

    summatim breviterque describere,

    id. Or. 15, 50:

    breviter tangere,

    id. Off. 3, 2, 8 Beier N. cr.:

    breviter et modice disserere,

    Sall. J. 111, 1:

    adicere aliquid,

    Quint. 9, 3, 100; cf. also Verg. A. 2, 11; 4, 632; 6, 321; Ov. M. 2, 783:

    omnia soli Forsan Pacuvio breviter dabit (i.e. paucis testamenti verbis, quibus heres ex asse scribetur),

    Juv. 12, 125 Web. (cf. id. 1, 68: beatum exiguis tabulis).— Comp., Cic. Fin. 4, 10, 26; Quint. 8, prooem. § 1; 8, 6, 61; 9, 2, 16; 10, 1, 49; 11, 1, 5 al.— Sup., Cic. N. D. 2, 1, 3; id. Div. 1, 32, 70; Quint. 1, 10, 1; 4, 2, 113 al.—
    (β).
    Of syllables:

    quibus in verbis eae primae litterae sunt quae in sapiente atque felice, producte dicitur, in ceteris omnibus breviter,

    Cic. Or. 48, 159.

    Lewis & Short latin dictionary > brevis

  • 9 Commodus

    1.
    com-mŏdus, a, um, adj., that has a due or proper measure; hence,
    I.
    Object., complete, perfect, of full weight or measure, fit, suitable, due, proper, etc. (mostly poet. or in post-Aug. prose;

    most freq. in Plaut.): statura,

    a tall stature, Plaut. As. 2, 3, 21:

    capillus,

    id. Most. 1, 3, 98:

    viginti argenti minae,

    full twenty, id. As. 3, 3, 134 (cf. id. ib. 3, 3, 144: minae bonae); id. Merc. 2, 3, 101:

    talentum argenti,

    id. Rud. 5, 2, 31; Lucil. ap. Non. p. 266, 27:

    novem cyathis commodis miscentur pocula,

    Hor. C. 3, 19, 12:

    alimenta,

    Dig. 34, 1, 16, § 1:

    capitis valetudo commodior,

    more firm, Cels. 8, 1; Quint. 6, 3, 77;

    and transf. to the person: vivere filium atque etiam commodiorem esse,

    to be better, Plin. Ep. 3, 16, 4.—
    II.
    Subject., suitable, fit, convenient, opportune, commodious, easy, appropriate for some one or something, favorable, friendly to (in every period and species of composition); constr. with dat. or absol., rarely with ad (v. the foll.).
    A.
    Of things.
    1.
    With dat.
    a.
    Of the purpose or use:

    curationi omnia commodiora,

    Liv. 30, 19, 5:

    nec pecori opportuna seges nec commoda Baccho,

    Verg. G. 4, 129.—
    b.
    Of the person:

    hoc et vobis et meae commodum famae arbitror,

    Ter. Hec. 4, 2, 9:

    quod erit mihi bonum et commodum,

    id. Phorm. 1, 2, 81:

    nulla lex satis commoda omnibus est (corresp. with prodesse),

    Liv. 34, 3, 5:

    primordia eloquentiae mortalibus,

    Tac. Or. 12:

    hanc sibi commodissimam belli rationem judicavit,

    Caes. B. C. 3, 85:

    quae sit stella homini commoda, quaeque mala,

    Prop. 2 (3), 27, 4.—
    2.
    Absol.:

    hiberna,

    Liv. 42, 67, 8:

    longius ceterum commodius iter,

    id. 22, 2, 2; cf.:

    commodissimus in Britanniam transjectus,

    Caes. B. G. 5, 2:

    commodius anni tempus,

    Cic. Att. 9, 3, 1; cf. Ter. And. 5, 2, 3:

    faciliore ac commodiore judicio,

    Cic. Caecin. 3, 8:

    litterae satis commodae de Britannicis rebus,

    id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 25:

    mores,

    id. Lael. 15, 54:

    commodissimum esse statuit, omnes naves subduci, etc.,

    Caes. B. G. 5, 11.—
    3.
    With or without dat. pers. in the phrase commodum est, it pleases, is agreeable, = libet:

    proinde ut commodum est,

    Plaut. Am. 2, 1, 8; 3, 1, 2: dum erit commodum, Ter. Ad. 1, 2, 38:

    si id non commodum est,

    id. Eun. 3, 2, 49; id. Phorm. 5, 8, 37; Cic. Verr. 2, 2, 13, § 33 Ascon.; 2, 2, 16, § 39; 2, 1, 26, § 65; 2, 3, 70, § 165; id. Div. 1, 49, 111; id. de Or. 3, 23, 87; Plin. Pan. 48, 1:

    id si tibi erit commodum, cures velim,

    Cic. Att. 13, 48, 2; Cels. 4, 4; 4, 22.—
    4.
    With ad and acc. of purpose (very rare):

    nec satis ad cursus commoda vestis Erat,

    Ov. F. 2, 288.—
    5.
    With sup. in u (rare):

    hoc exornationis genus... commodum est auditu,

    Auct. Her. 4, 18, 26.—
    B.
    Of persons, serving a neighbor or (more freq.) accommodating one ' s self to his wishes, useful, serviceable, pleasant, agreeable, obliging, neighborly, friendly, polite, affable, gentle, etc.:

    mihi commodus uni,

    Hor. Ep. 1, 9, 9; cf. id. ib. 2, 1, 227:

    quemquamne existimas Catone commodiorem, communiorem, moderatiorem fuisse ad omnem rationem humanitatis?

    Cic. Mur. 31, 66:

    commodior mitiorque,

    id. Q. Fr. 1, 1, 13, § 39:

    Apronius, qui aliis inhumanus ac barbarus, isti uni commodus ac disertus,

    id. Verr. 2, 3, 9, § 23:

    convivae,

    Plaut. Poen. 3, 3, 2; cf.:

    commodus comissator,

    Ter. Ad. 5, 2, 8; and:

    commodus meis sodalibus,

    Hor. C. 4, 8, 1:

    homines,

    Plaut. Ps. 1, 5, 28:

    mulier commoda, Faceta,

    Ter. Heaut. 3, 2, 10; cf. id. And. 5, 2, 3.—In a double sense with I. supra:

    ubi tu commoda's, capillum commodum esse credito,

    Plaut. Most. 1, 3, 98.— Poet., of the measure of iambic verse:

    spondeos in jura paterna recepit Commodus et patiens,

    sharing the paternal rights with them, in a fraternal manner, Hor. A. P. 257.—Hence,
    III.
    Subst.: commŏdum, i, n.
    1.
    A convenient opportunity, favorable condition, convenience (rare, but in good prose):

    nostrum exspectare,

    Cic. Att. 16, 2, 1:

    cum tamdiu sedens meum commodum exspectet,

    id. ib. 14, 2, 3;

    12, 38, 1: velim aliquando, cum erit tuum commodum, Lentulum puerum visas,

    when it shall be convenient for you, id. ib. 12, 28, 3.—More freq.,
    b.
    In the connection commodo meo, tuo, etc., per commodum, ex commodo, at, or according to my, thy, etc., convenience, conveniently, at one ' s leisure:

    etiamsi spatium ad dicendum nostro commodo vacuosque dies habuissemus,

    according to our convenience, Cic. Verr. 1, 18, 56:

    quod commodo tuo fiat,

    id. Fam. 4, 2, 4; 1, 1, 3; id. Att. 13, 48, 1: suo commodo me convenire, Caes. ap. Cic. ib. 14, 1, 2:

    ubi consul copias per commodum exponere posset,

    Liv. 42, 18, 3:

    tamquam lecturus ex commodo,

    Sen. Ep. 46, 1; Col. 12, 19, 3;

    so opp. festinanter,

    id. 6, 2, 14.—
    2.
    Advantage, profit (very freq. in all periods and species of composition):

    commodum est, quod plus usus habet quam molestiae: bonum sincerum debet esse et ab omni parte innoxium,

    Sen. Ep. 87, 36 sq.:

    ut malis gaudeant atque ex incommodis Alterius sua ut comparent commoda,

    Ter. And. 4, 1, 4:

    ut ex illius commodo meum compararem commodum,

    id. Heaut. 2, 4, 17; cf. id. Hec. 5, 3, 42; Cic. N. D. 1, 9, 23:

    cui tam subito tot congruerint commoda,

    Ter. Eun. 5, 8, 3:

    (honestatem) ipsam suo splendore ad se animos ducere, nullo prorsus commodo extrinsecus posito, Cic. Ac. Fragm. ap. Aug. contr. Ac. 3, 7, 15 (IV. 2, p. 470 Orell.): sequi matris commodum,

    Ter. Hec. 3, 5, 31:

    pacis,

    Cic. de Or. 2, 82, 335:

    contra valetudinis commodum laborare,

    to the injury of health, id. Mur. 23, 47:

    mea,

    Hor. Ep. 1, 14, 37:

    in publica peccem,

    id. ib. 2, 1, 3; cf.:

    populi commoda,

    Nep. Phoc. 4, 1.—
    b.
    Specif., a reward, pay, stipend, salary, wages for public service: veteranorum, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 2, 3:

    omnibus provincialibus ornamentis commodisque depositis,

    emoluments, id. Red. in Sen. 14, 35; Suet. Ner. 32; cf.:

    emeritae militiae,

    id. Calig. 44; id. Aug. 49; cf. also id. Vit. 15; id. Galb. 12:

    militibus commoda dare,

    Ov. A. A. 1, 131 sq.:

    tribunatus,

    Cic. Fam. 7, 8, 1:

    missionum,

    Suet. Aug. 49.—
    c.
    A favor, privilege, immunity, Suet. Aug. 31; id. Claud. 19.—
    d.
    A useful thing, a good:

    commoda vitae,

    Cic. Tusc. 1, 36, 87; Lucr. 3, 2; cf.:

    cetera opinione bona sunt... proprietas in illis boni non est. Itaque commoda vocentur,

    Sen. Ep. 74, 17:

    inter commoda illas (divitias) numeratis: atqui eādem ratione ne commodum quidem erunt,

    id. ib. 87, 29. —
    e.
    Sometimes commodo or per commodum, adverb. antith. to that which is [p. 382] injurious, without injury or detriment:

    ut regem reducas, quod commodo rei publicae facere possis,

    Cic. Fam. 1, 1, 3:

    si per commodum reipublicae posset, Romam venisset,

    Liv. 10, 25, 17.—
    3.
    Concr., = commodatum, that which is lent, a loan:

    qui forum et basilicas commodis hospitum, non furtis nocentium ornarent,

    Cic. Verr. 2, 4, 3, § 6; cf. Isid. Orig. 5, 25, 16.—
    B.
    Advv.:
    1.
    commŏdum, adv. temp. (only in colloquial lang. and post-class. prose writers).
    a.
    At a fit time, just in time, at the very nick, at the very moment, opportunely, seasonably ( = opportune, eukairôs):

    ecce autem commodum aperitur foris,

    Plaut. Mil. 4, 4, 61:

    commodum adveni domum,

    id. Am. 2, 2, 37:

    orditur loqui,

    id. Trin. 5, 2, 12:

    ipse exit Lesbonicus,

    id. ib. 2, 3, 9: eukairôs ad me venit, cum haberem Dolabellam, Torquatus... commodum egeram diligentissime, Cic. Att. 13, 9, 1; Symm. Ep. 2, 47. —
    b.
    To designate a point of time that corresponds with another, or that just precedes it, just, just then, just now.
    (α).
    Absol.:

    ad te hercle ibam commodum,

    Plaut. Cas. 3, 4, 3; Ter. Phorm. 4, 3, 9:

    Taurus, sectatoribus commodum dimissis, sedebat, etc.,

    Gell. 2, 2, 2:

    si istac ibis, commodum obviam venies patri,

    just meet, Plaut. Merc. 1, 2, 107. —
    (β).
    With postquam or (more freq.) with cum in a parallel clause:

    postquam me misisti ad portum cum luci simul, Commodum radiosus ecce sol superabat ex mari,

    Plaut. Stich. 2, 2, 41:

    quom huc respicio ad virginem, Illa sese interea commodum huc advorterat,

    Ter. Eun. 2, 3, 52:

    commodum discesseras heri, cum Trebatius venit,

    Cic. Att. 13, 9, 1:

    emerseram commodum ex Antiati in Appiam, cum in me incurrit Curio,

    id. ib. 2, 12, 2 B. and K. (al. commode); so with the pluperf. and a foll. cum, id. ib. 13, 19, 1; 13, 30, 2; 10, 16, 1; App. M. 1, p. 107, 15:

    adducitur a Veneriis Lollius commodum cum Apronius e palaestrā redisset,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 61 B. and K. (Zumpt, commode):

    cum jam filiae nostrae dies natalis appeteret, commodum aderant, quae muneri miseratis,

    Symm. Ep. 3, 50. —
    2.
    commŏdŏ, adv. temp., = commodum, a., just in time, seasonably, just at this time (ante-class. and very rare): commodo eccum exit, Titin. ap. Charis. p. 177 P. (i. e. in tempore, Charis.): commodo de parte superiore descendebat, Sisenn. ib.: commodo dictitemus, Plaut. Fragm. ap. Charis. p. 174; cf. id. ib. p. 177.—
    3.
    commŏdē, adv.
    a.
    (Acc. to commodus, I.) Duly, properly, completely, rightly, well, skilfully, neatly, etc. (class.):

    suo quique loco viden' capillus satis compositu'st commode?

    Plaut. Most. 1, 3, 97: commode amictus non sum, id. Fragm. ap. Gell. 18, 12, 3:

    saltare, Nep. praef. § 1: legere,

    Plin. Ep. 5, 19, 3; cf. in comp., id. ib. 9, 34, 1:

    multa breviter et commode dicta,

    Cic. Lael. 1, 1; cf. id. de Or. 1, 53, 227; id. Rosc. Am. 4, 9; Ter. Hec. 1, 2, 20; 1, 2, 33 al.:

    cogitare,

    id. Heaut. prol. 14:

    audire,

    Cic. Verr. 2, 3, 58, § 134:

    valere,

    Plin. Ep. 3, 20, 11:

    feceris commode mihique gratum, si, etc.,

    Cic. Att. 10, 3 fin.:

    commode facere, quod, etc.,

    id. ib. 11, 7, 7; in comp.:

    commodius fecissent tribuni plebis, si, etc.,

    id. Agr. 3, 1, 1.—In medic.:

    commode facere,

    to do well, be beneficial, Cels. 4, 12.—
    b.
    (Acc. to commodus, II.)
    (α).
    Conveniently, suitably, opportunely, fitly, aptly, appropriately:

    magis commode quam strenue navigavi,

    Cic. Att. 16, 6, 1:

    ille satis scite et commode tempus ad te cepit adeundi,

    id. Fam. 11, 16, 1:

    vos istic commodissime sperem esse,

    id. ib. 14, 7, 2:

    explorat, quo commodissime itinere valles transiri possit,

    Caes. B. G. 5, 49 fin.:

    hoc ego commodius quam tu vivo,

    Hor. S. 1, 6, 110; cf.:

    consumere vitiatum commodius quam integrum,

    id. ib. 2, 2, 91; Quint. 6, 3, 54:

    cui commodissime subjungitur,

    id. 9, 3, 82; cf. id. 4, 1, 76.—
    (β).
    In a friendly manner, pleasantly, gently, kindly:

    acceptae bene et commode eximus,

    Plaut. Cas. 5, 1, 1; id. Poen. 1, 2, 190; Ter. Heaut. 3, 2, 48.—
    c.
    (Equiv. to commodum, adv. b.) Just, just at the moment when, etc.; only v.l. in the doubtful passages cited supra, commodum, b. fin.
    2.
    Commŏdus, i, m., a Roman cognomen; so L. Aelius Aurelius Commodus, Roman emperor, Lampr. Commod. 1 sq.; Eutr. 8, 15 al.—Hence,
    1.
    Commŏdĭā-nus, a, um, adj., of or pertaining to Commodus: horti, Lampr. Commod. 8:

    thermae,

    Spart. Nigid. 6 al. —
    2.
    Commŏ-dĭus, a, um, adj., the same:

    Nonae,

    Lampr. Commod. 12; cf. id. ib. 11.—
    3.
    Commŏ-dus, a, um, adj., the same: mensis, i. e. August, which Commodus wished to name after himself, Lampr. Commod. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Commodus

  • 10 commodus

    1.
    com-mŏdus, a, um, adj., that has a due or proper measure; hence,
    I.
    Object., complete, perfect, of full weight or measure, fit, suitable, due, proper, etc. (mostly poet. or in post-Aug. prose;

    most freq. in Plaut.): statura,

    a tall stature, Plaut. As. 2, 3, 21:

    capillus,

    id. Most. 1, 3, 98:

    viginti argenti minae,

    full twenty, id. As. 3, 3, 134 (cf. id. ib. 3, 3, 144: minae bonae); id. Merc. 2, 3, 101:

    talentum argenti,

    id. Rud. 5, 2, 31; Lucil. ap. Non. p. 266, 27:

    novem cyathis commodis miscentur pocula,

    Hor. C. 3, 19, 12:

    alimenta,

    Dig. 34, 1, 16, § 1:

    capitis valetudo commodior,

    more firm, Cels. 8, 1; Quint. 6, 3, 77;

    and transf. to the person: vivere filium atque etiam commodiorem esse,

    to be better, Plin. Ep. 3, 16, 4.—
    II.
    Subject., suitable, fit, convenient, opportune, commodious, easy, appropriate for some one or something, favorable, friendly to (in every period and species of composition); constr. with dat. or absol., rarely with ad (v. the foll.).
    A.
    Of things.
    1.
    With dat.
    a.
    Of the purpose or use:

    curationi omnia commodiora,

    Liv. 30, 19, 5:

    nec pecori opportuna seges nec commoda Baccho,

    Verg. G. 4, 129.—
    b.
    Of the person:

    hoc et vobis et meae commodum famae arbitror,

    Ter. Hec. 4, 2, 9:

    quod erit mihi bonum et commodum,

    id. Phorm. 1, 2, 81:

    nulla lex satis commoda omnibus est (corresp. with prodesse),

    Liv. 34, 3, 5:

    primordia eloquentiae mortalibus,

    Tac. Or. 12:

    hanc sibi commodissimam belli rationem judicavit,

    Caes. B. C. 3, 85:

    quae sit stella homini commoda, quaeque mala,

    Prop. 2 (3), 27, 4.—
    2.
    Absol.:

    hiberna,

    Liv. 42, 67, 8:

    longius ceterum commodius iter,

    id. 22, 2, 2; cf.:

    commodissimus in Britanniam transjectus,

    Caes. B. G. 5, 2:

    commodius anni tempus,

    Cic. Att. 9, 3, 1; cf. Ter. And. 5, 2, 3:

    faciliore ac commodiore judicio,

    Cic. Caecin. 3, 8:

    litterae satis commodae de Britannicis rebus,

    id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 25:

    mores,

    id. Lael. 15, 54:

    commodissimum esse statuit, omnes naves subduci, etc.,

    Caes. B. G. 5, 11.—
    3.
    With or without dat. pers. in the phrase commodum est, it pleases, is agreeable, = libet:

    proinde ut commodum est,

    Plaut. Am. 2, 1, 8; 3, 1, 2: dum erit commodum, Ter. Ad. 1, 2, 38:

    si id non commodum est,

    id. Eun. 3, 2, 49; id. Phorm. 5, 8, 37; Cic. Verr. 2, 2, 13, § 33 Ascon.; 2, 2, 16, § 39; 2, 1, 26, § 65; 2, 3, 70, § 165; id. Div. 1, 49, 111; id. de Or. 3, 23, 87; Plin. Pan. 48, 1:

    id si tibi erit commodum, cures velim,

    Cic. Att. 13, 48, 2; Cels. 4, 4; 4, 22.—
    4.
    With ad and acc. of purpose (very rare):

    nec satis ad cursus commoda vestis Erat,

    Ov. F. 2, 288.—
    5.
    With sup. in u (rare):

    hoc exornationis genus... commodum est auditu,

    Auct. Her. 4, 18, 26.—
    B.
    Of persons, serving a neighbor or (more freq.) accommodating one ' s self to his wishes, useful, serviceable, pleasant, agreeable, obliging, neighborly, friendly, polite, affable, gentle, etc.:

    mihi commodus uni,

    Hor. Ep. 1, 9, 9; cf. id. ib. 2, 1, 227:

    quemquamne existimas Catone commodiorem, communiorem, moderatiorem fuisse ad omnem rationem humanitatis?

    Cic. Mur. 31, 66:

    commodior mitiorque,

    id. Q. Fr. 1, 1, 13, § 39:

    Apronius, qui aliis inhumanus ac barbarus, isti uni commodus ac disertus,

    id. Verr. 2, 3, 9, § 23:

    convivae,

    Plaut. Poen. 3, 3, 2; cf.:

    commodus comissator,

    Ter. Ad. 5, 2, 8; and:

    commodus meis sodalibus,

    Hor. C. 4, 8, 1:

    homines,

    Plaut. Ps. 1, 5, 28:

    mulier commoda, Faceta,

    Ter. Heaut. 3, 2, 10; cf. id. And. 5, 2, 3.—In a double sense with I. supra:

    ubi tu commoda's, capillum commodum esse credito,

    Plaut. Most. 1, 3, 98.— Poet., of the measure of iambic verse:

    spondeos in jura paterna recepit Commodus et patiens,

    sharing the paternal rights with them, in a fraternal manner, Hor. A. P. 257.—Hence,
    III.
    Subst.: commŏdum, i, n.
    1.
    A convenient opportunity, favorable condition, convenience (rare, but in good prose):

    nostrum exspectare,

    Cic. Att. 16, 2, 1:

    cum tamdiu sedens meum commodum exspectet,

    id. ib. 14, 2, 3;

    12, 38, 1: velim aliquando, cum erit tuum commodum, Lentulum puerum visas,

    when it shall be convenient for you, id. ib. 12, 28, 3.—More freq.,
    b.
    In the connection commodo meo, tuo, etc., per commodum, ex commodo, at, or according to my, thy, etc., convenience, conveniently, at one ' s leisure:

    etiamsi spatium ad dicendum nostro commodo vacuosque dies habuissemus,

    according to our convenience, Cic. Verr. 1, 18, 56:

    quod commodo tuo fiat,

    id. Fam. 4, 2, 4; 1, 1, 3; id. Att. 13, 48, 1: suo commodo me convenire, Caes. ap. Cic. ib. 14, 1, 2:

    ubi consul copias per commodum exponere posset,

    Liv. 42, 18, 3:

    tamquam lecturus ex commodo,

    Sen. Ep. 46, 1; Col. 12, 19, 3;

    so opp. festinanter,

    id. 6, 2, 14.—
    2.
    Advantage, profit (very freq. in all periods and species of composition):

    commodum est, quod plus usus habet quam molestiae: bonum sincerum debet esse et ab omni parte innoxium,

    Sen. Ep. 87, 36 sq.:

    ut malis gaudeant atque ex incommodis Alterius sua ut comparent commoda,

    Ter. And. 4, 1, 4:

    ut ex illius commodo meum compararem commodum,

    id. Heaut. 2, 4, 17; cf. id. Hec. 5, 3, 42; Cic. N. D. 1, 9, 23:

    cui tam subito tot congruerint commoda,

    Ter. Eun. 5, 8, 3:

    (honestatem) ipsam suo splendore ad se animos ducere, nullo prorsus commodo extrinsecus posito, Cic. Ac. Fragm. ap. Aug. contr. Ac. 3, 7, 15 (IV. 2, p. 470 Orell.): sequi matris commodum,

    Ter. Hec. 3, 5, 31:

    pacis,

    Cic. de Or. 2, 82, 335:

    contra valetudinis commodum laborare,

    to the injury of health, id. Mur. 23, 47:

    mea,

    Hor. Ep. 1, 14, 37:

    in publica peccem,

    id. ib. 2, 1, 3; cf.:

    populi commoda,

    Nep. Phoc. 4, 1.—
    b.
    Specif., a reward, pay, stipend, salary, wages for public service: veteranorum, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 2, 3:

    omnibus provincialibus ornamentis commodisque depositis,

    emoluments, id. Red. in Sen. 14, 35; Suet. Ner. 32; cf.:

    emeritae militiae,

    id. Calig. 44; id. Aug. 49; cf. also id. Vit. 15; id. Galb. 12:

    militibus commoda dare,

    Ov. A. A. 1, 131 sq.:

    tribunatus,

    Cic. Fam. 7, 8, 1:

    missionum,

    Suet. Aug. 49.—
    c.
    A favor, privilege, immunity, Suet. Aug. 31; id. Claud. 19.—
    d.
    A useful thing, a good:

    commoda vitae,

    Cic. Tusc. 1, 36, 87; Lucr. 3, 2; cf.:

    cetera opinione bona sunt... proprietas in illis boni non est. Itaque commoda vocentur,

    Sen. Ep. 74, 17:

    inter commoda illas (divitias) numeratis: atqui eādem ratione ne commodum quidem erunt,

    id. ib. 87, 29. —
    e.
    Sometimes commodo or per commodum, adverb. antith. to that which is [p. 382] injurious, without injury or detriment:

    ut regem reducas, quod commodo rei publicae facere possis,

    Cic. Fam. 1, 1, 3:

    si per commodum reipublicae posset, Romam venisset,

    Liv. 10, 25, 17.—
    3.
    Concr., = commodatum, that which is lent, a loan:

    qui forum et basilicas commodis hospitum, non furtis nocentium ornarent,

    Cic. Verr. 2, 4, 3, § 6; cf. Isid. Orig. 5, 25, 16.—
    B.
    Advv.:
    1.
    commŏdum, adv. temp. (only in colloquial lang. and post-class. prose writers).
    a.
    At a fit time, just in time, at the very nick, at the very moment, opportunely, seasonably ( = opportune, eukairôs):

    ecce autem commodum aperitur foris,

    Plaut. Mil. 4, 4, 61:

    commodum adveni domum,

    id. Am. 2, 2, 37:

    orditur loqui,

    id. Trin. 5, 2, 12:

    ipse exit Lesbonicus,

    id. ib. 2, 3, 9: eukairôs ad me venit, cum haberem Dolabellam, Torquatus... commodum egeram diligentissime, Cic. Att. 13, 9, 1; Symm. Ep. 2, 47. —
    b.
    To designate a point of time that corresponds with another, or that just precedes it, just, just then, just now.
    (α).
    Absol.:

    ad te hercle ibam commodum,

    Plaut. Cas. 3, 4, 3; Ter. Phorm. 4, 3, 9:

    Taurus, sectatoribus commodum dimissis, sedebat, etc.,

    Gell. 2, 2, 2:

    si istac ibis, commodum obviam venies patri,

    just meet, Plaut. Merc. 1, 2, 107. —
    (β).
    With postquam or (more freq.) with cum in a parallel clause:

    postquam me misisti ad portum cum luci simul, Commodum radiosus ecce sol superabat ex mari,

    Plaut. Stich. 2, 2, 41:

    quom huc respicio ad virginem, Illa sese interea commodum huc advorterat,

    Ter. Eun. 2, 3, 52:

    commodum discesseras heri, cum Trebatius venit,

    Cic. Att. 13, 9, 1:

    emerseram commodum ex Antiati in Appiam, cum in me incurrit Curio,

    id. ib. 2, 12, 2 B. and K. (al. commode); so with the pluperf. and a foll. cum, id. ib. 13, 19, 1; 13, 30, 2; 10, 16, 1; App. M. 1, p. 107, 15:

    adducitur a Veneriis Lollius commodum cum Apronius e palaestrā redisset,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 61 B. and K. (Zumpt, commode):

    cum jam filiae nostrae dies natalis appeteret, commodum aderant, quae muneri miseratis,

    Symm. Ep. 3, 50. —
    2.
    commŏdŏ, adv. temp., = commodum, a., just in time, seasonably, just at this time (ante-class. and very rare): commodo eccum exit, Titin. ap. Charis. p. 177 P. (i. e. in tempore, Charis.): commodo de parte superiore descendebat, Sisenn. ib.: commodo dictitemus, Plaut. Fragm. ap. Charis. p. 174; cf. id. ib. p. 177.—
    3.
    commŏdē, adv.
    a.
    (Acc. to commodus, I.) Duly, properly, completely, rightly, well, skilfully, neatly, etc. (class.):

    suo quique loco viden' capillus satis compositu'st commode?

    Plaut. Most. 1, 3, 97: commode amictus non sum, id. Fragm. ap. Gell. 18, 12, 3:

    saltare, Nep. praef. § 1: legere,

    Plin. Ep. 5, 19, 3; cf. in comp., id. ib. 9, 34, 1:

    multa breviter et commode dicta,

    Cic. Lael. 1, 1; cf. id. de Or. 1, 53, 227; id. Rosc. Am. 4, 9; Ter. Hec. 1, 2, 20; 1, 2, 33 al.:

    cogitare,

    id. Heaut. prol. 14:

    audire,

    Cic. Verr. 2, 3, 58, § 134:

    valere,

    Plin. Ep. 3, 20, 11:

    feceris commode mihique gratum, si, etc.,

    Cic. Att. 10, 3 fin.:

    commode facere, quod, etc.,

    id. ib. 11, 7, 7; in comp.:

    commodius fecissent tribuni plebis, si, etc.,

    id. Agr. 3, 1, 1.—In medic.:

    commode facere,

    to do well, be beneficial, Cels. 4, 12.—
    b.
    (Acc. to commodus, II.)
    (α).
    Conveniently, suitably, opportunely, fitly, aptly, appropriately:

    magis commode quam strenue navigavi,

    Cic. Att. 16, 6, 1:

    ille satis scite et commode tempus ad te cepit adeundi,

    id. Fam. 11, 16, 1:

    vos istic commodissime sperem esse,

    id. ib. 14, 7, 2:

    explorat, quo commodissime itinere valles transiri possit,

    Caes. B. G. 5, 49 fin.:

    hoc ego commodius quam tu vivo,

    Hor. S. 1, 6, 110; cf.:

    consumere vitiatum commodius quam integrum,

    id. ib. 2, 2, 91; Quint. 6, 3, 54:

    cui commodissime subjungitur,

    id. 9, 3, 82; cf. id. 4, 1, 76.—
    (β).
    In a friendly manner, pleasantly, gently, kindly:

    acceptae bene et commode eximus,

    Plaut. Cas. 5, 1, 1; id. Poen. 1, 2, 190; Ter. Heaut. 3, 2, 48.—
    c.
    (Equiv. to commodum, adv. b.) Just, just at the moment when, etc.; only v.l. in the doubtful passages cited supra, commodum, b. fin.
    2.
    Commŏdus, i, m., a Roman cognomen; so L. Aelius Aurelius Commodus, Roman emperor, Lampr. Commod. 1 sq.; Eutr. 8, 15 al.—Hence,
    1.
    Commŏdĭā-nus, a, um, adj., of or pertaining to Commodus: horti, Lampr. Commod. 8:

    thermae,

    Spart. Nigid. 6 al. —
    2.
    Commŏ-dĭus, a, um, adj., the same:

    Nonae,

    Lampr. Commod. 12; cf. id. ib. 11.—
    3.
    Commŏ-dus, a, um, adj., the same: mensis, i. e. August, which Commodus wished to name after himself, Lampr. Commod. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > commodus

  • 11 elevo

    ē-lĕvo, no perf., ātum, 1, v. a.
    I.
    Lit., to lift up, raise (very rare):

    contabulationem,

    Caes. B. C. 2, 9, 5 and 7:

    lumbos in altum,

    App. M. 4, p. 143:

    arcam,

    Vulg. Gen. 7, 17.— Poet.:

    elevat hunc pluma,

    i. e. turns into a bird, Claud. Eutr. 1, 295: aura preces, i. e. carry away, disperse, = auferat, dissipet, Prop. 1, 8, 12:

    fructum,

    to gather in, Col. 3, 21, 5: statura elevata, i. e. tall, Capit. Ant. Phil. 13.—More freq.,
    II.
    Trop.
    A.
    To lighten, alleviate:

    aegritudinem (with obtundere),

    Cic. Tusc. 3, 16, 34; cf. sollicitudines (opp. duplicare), Luccei. in Cic. Fam. 5, 14, 2.—Esp. freq.,
    B.
    (In allusion to the rising of the lighter scale.) To make light of, to lessen, diminish, impair, weaken; to disparage, detract from:

    causas suspicionum offensionumque tum evitare, tum elevare, tum ferre,

    Cic. Lael. 24; so,

    objectum ab adversario,

    id. de Or. 2, 56 fin.; cf. id. Inv. 1, 42; Quint. 6, 3, 75 sq.; 11, 3, 176:

    perspicuitatem,

    Cic. N. D. 3, 4:

    auctoritatem,

    Liv. 3, 21; 37, 57 fin.:

    res gestas (opp. verbis extollere),

    id. 28, 43; cf. ib. 44 fin.:

    noxam multitudinis,

    id. 45, 10:

    non si quid turbida Roma Elevet,

    Pers. 1, 6 et saep.—With personal objects:

    est plane oratoris movere risum, quod frangit adversarium, quod impedit, quod elevat, quod deterret, quod refutat,

    Cic. de Or. 2, 58, 236; cf.:

    elevabatur index indiciumque,

    Liv. 26, 27:

    Samnitium bella extollit, elevat Etruscos,

    id. 9, 37:

    assiduos viros (copia),

    Prop. 2, 33, 44 (3, 31, 44 M.); cf. id. 2, 34, 58 (3, 32, 58 M.).—
    C.
    Of the voice, to lift up, raise (late Lat.):

    vocem,

    Vulg. Judic. 2, 4 al.

    Lewis & Short latin dictionary > elevo

  • 12 eminentes

    ē-mĭnĕo, ŭi, 2, v. n., to stand out, project (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (syn.:

    exstare, excedere): cum ex terra nihil emineret, quod contemplationi caeli officere posset,

    Cic. Div. 1, 42:

    globus terrae e mari,

    id. Tusc. 1, 28:

    stipites ex terra,

    Caes. B. G. 7, 73, 6; cf.:

    stipites ab ramis,

    id. ib. §

    3: belua ponto,

    Ov. M. 4, 690:

    rupes aequore,

    Luc. 2, 667:

    moles aquā,

    Curt. 4, 2, 21:

    oculi extra terram,

    Plin. 17, 21, 35, § 154:

    balaena dorso multum super aquas,

    id. 9, 6, 5, § 14:

    super corpus quasi verrucula,

    Cels. 5, 28, 14:

    ferrum per costas,

    Liv. 8, 7 et saep.— Absol., Caes. B. C. 1, 41, 4; 2, 9, 1; Sall. J. 94, 2; Lucr. 1, 780 et saep.; cf.

    alte,

    Ov. M. 15, 697:

    hasta in partes ambas,

    id. ib. 5, 139:

    jugum in mare,

    Caes. B. C. 2, 24, 3; cf.:

    lingua in altum (i. e. mare),

    Liv. 44, 11.—
    B.
    In partic., in painting, to stand out in relief, be prominent, as the lights in a picture, Cic. de Or. 3, 26, 101; Quint. 2, 17, 21; 8, 5, 26; Plin. 35, 11, 40, § 131 al.; cf. eminentia, I.—
    II.
    Trop., to be prominent, stand out, become conspicuous (syn.: eluceo, praecello, excello, appareo, praesto, antecedo).
    A.
    In gen.:

    animus, cum erit inclusus in corpore, eminebit foras,

    will extend beyond, Cic. Rep. 6, 26 Mos.:

    ii quorum eminet audacia atque projecta est,

    id. Clu. 65, 183:

    quod quo studiosius ab ipsis opprimitur et absconditur, eo magis eminet et apparet,

    comes out, becomes visible, id. Rosc. Am. 41 fin.; cf. id. Verr. 2, 5, 62 Zumpt N. cr.; id. Tusc. 2, 26 fin.; Quint. 2, 12, 7; 11, 1, 56; 11, 3, 73 Spald.; Liv. 2, 5 fin.; 2, 10 al.; Curt. 4, 1, 24; 8, 1, 50; Ov. F. 3, 250:

    vix ex gratulando miser jam eminebam,

    was but now emerging from the flood of congratulations, Plaut. Capt. 3, 2, 5:

    vox eminet una,

    makes itself distinctly audible, Ov. M. 15, 607.—
    B.
    In partic., to be prominent, conspicuous through one's (good) qualities, to distinguish one's self, be eminent:

    Demosthenes unus eminet inter omnes in omni genere dicendi,

    Cic. Or. 29 fin.; so with inter, Quint. 8, 5, 9; 12, 5, 5; cf. with super, Flor. 4, 2, 10:

    in aliqua re,

    Quint. 1, 12, 15; 2, 3, 6; 8, 3, 64 al.:

    aliqua re,

    Vell. 2, 127, 2; 2, 130, 1; Quint. 2, 8, 4; 3, 8, 65.— Absol.:

    excellit atque eminet vis, potestas, etc.,

    Cic. Rep. 2, 28;

    so with excellit,

    Tac. Or. 32:

    quae (sententiarum ornamenta) emineant pauciora,

    Cic. Or. 24, 81; so Liv. 5, 36; Vell. 2, 49 al.:

    altius,

    Nep. Chabr. 3, 3.—Hence, ēmĭnens, entis, P. a., standing out, projecting, prominent, high, lofty.
    A.
    Lit. (syn. editus):

    promontoria,

    Caes. B. C. 2, 23, 2:

    trabes,

    id. ib. 2, 9, 5:

    saxa,

    Sall. J. 93, 4:

    oculi,

    Cic. Vatin. 2:

    genae leviter,

    id. N. D. 2, 57, 143:

    statura,

    Suet. Calig. 50:

    capita papaverum,

    Front. Strat. 1, 1, 4; Flor. 1, 7, 7: aedes, standing on high ground (opp. plana), id. 1, 9, 4:

    nihil (in globo),

    Cic. N. D. 2, 18; cf. ib. 1, 27; cf. also the art. eminentia: patibulo eminens affigebatur, Sall. H. Fragm. ap. Non. 366, 14 (4, 40 Dietsch).— Comp.:

    trabes,

    Caes. B. C. 2, 9, 3:

    nasus a summo,

    Suet. Aug. 79;

    of perspective in painting: alia eminentiora, alia reductiora fecerunt,

    Quint. 11, 3, 46.— Sup.:

    aliquod in montibus (i. e. vertex),

    Quint. 8, 2, 7; cf.

    mons,

    Flor. 4, 12, 49.—
    B.
    Trop., lofty, distinguished, eminent (esp. freq. in the postAug. per., and mostly in the sup.; syn.:

    praeclarus, praestans, excellens, etc.): species deorum quae nihil solidi habeat, nihil eminentis,

    Cic. N. D. 1, 27, 75:

    ingenium,

    Quint. 6 prooem. §

    1: res dictu,

    Vell. 2, 114, 1.—Prov.:

    eminentis fortunae comes invidia,

    Vell. Pat. 1, 9, 6.— Plur. as subst.: ēmĭnentes, ĭum, m., distinguished men, Tac. Agr. 5.— ēmĭnentĭa, ĭum, n.
    (α).
    Admirable passages in an oration, Quint. 10, 1, 86.—
    (β).
    Greatness, distinction:

    nun. quam eminentia invidia carent,

    Vell. 2, 40, 6.— Comp.:

    eloquentia,

    Tac. Or. 25.— Sup.:

    auctores,

    Quint. 1, 2, 2; 1, 10, 10; 2, 3, 1; 9, 4, 79 et saep.; cf. Ruhnk. Vell. 2, 83 fin. — In the later empire, Eminentissimus was a title of the Praefectus praetorio, and of the Magister militum, Cod. Just. 12, 47, 1; 9, 41, 11 et saep.— Adv.: ēmĭnenter, highly, eminently, August. in Psa. 95, 1.— Comp.:

    projectae cautes eminentius,

    Amm. 24, 2, 12:

    non eminentius quam municipaliter natus,

    i. e. of higher, nobler birth, Sid. Ep. 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > eminentes

  • 13 emineo

    ē-mĭnĕo, ŭi, 2, v. n., to stand out, project (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (syn.:

    exstare, excedere): cum ex terra nihil emineret, quod contemplationi caeli officere posset,

    Cic. Div. 1, 42:

    globus terrae e mari,

    id. Tusc. 1, 28:

    stipites ex terra,

    Caes. B. G. 7, 73, 6; cf.:

    stipites ab ramis,

    id. ib. §

    3: belua ponto,

    Ov. M. 4, 690:

    rupes aequore,

    Luc. 2, 667:

    moles aquā,

    Curt. 4, 2, 21:

    oculi extra terram,

    Plin. 17, 21, 35, § 154:

    balaena dorso multum super aquas,

    id. 9, 6, 5, § 14:

    super corpus quasi verrucula,

    Cels. 5, 28, 14:

    ferrum per costas,

    Liv. 8, 7 et saep.— Absol., Caes. B. C. 1, 41, 4; 2, 9, 1; Sall. J. 94, 2; Lucr. 1, 780 et saep.; cf.

    alte,

    Ov. M. 15, 697:

    hasta in partes ambas,

    id. ib. 5, 139:

    jugum in mare,

    Caes. B. C. 2, 24, 3; cf.:

    lingua in altum (i. e. mare),

    Liv. 44, 11.—
    B.
    In partic., in painting, to stand out in relief, be prominent, as the lights in a picture, Cic. de Or. 3, 26, 101; Quint. 2, 17, 21; 8, 5, 26; Plin. 35, 11, 40, § 131 al.; cf. eminentia, I.—
    II.
    Trop., to be prominent, stand out, become conspicuous (syn.: eluceo, praecello, excello, appareo, praesto, antecedo).
    A.
    In gen.:

    animus, cum erit inclusus in corpore, eminebit foras,

    will extend beyond, Cic. Rep. 6, 26 Mos.:

    ii quorum eminet audacia atque projecta est,

    id. Clu. 65, 183:

    quod quo studiosius ab ipsis opprimitur et absconditur, eo magis eminet et apparet,

    comes out, becomes visible, id. Rosc. Am. 41 fin.; cf. id. Verr. 2, 5, 62 Zumpt N. cr.; id. Tusc. 2, 26 fin.; Quint. 2, 12, 7; 11, 1, 56; 11, 3, 73 Spald.; Liv. 2, 5 fin.; 2, 10 al.; Curt. 4, 1, 24; 8, 1, 50; Ov. F. 3, 250:

    vix ex gratulando miser jam eminebam,

    was but now emerging from the flood of congratulations, Plaut. Capt. 3, 2, 5:

    vox eminet una,

    makes itself distinctly audible, Ov. M. 15, 607.—
    B.
    In partic., to be prominent, conspicuous through one's (good) qualities, to distinguish one's self, be eminent:

    Demosthenes unus eminet inter omnes in omni genere dicendi,

    Cic. Or. 29 fin.; so with inter, Quint. 8, 5, 9; 12, 5, 5; cf. with super, Flor. 4, 2, 10:

    in aliqua re,

    Quint. 1, 12, 15; 2, 3, 6; 8, 3, 64 al.:

    aliqua re,

    Vell. 2, 127, 2; 2, 130, 1; Quint. 2, 8, 4; 3, 8, 65.— Absol.:

    excellit atque eminet vis, potestas, etc.,

    Cic. Rep. 2, 28;

    so with excellit,

    Tac. Or. 32:

    quae (sententiarum ornamenta) emineant pauciora,

    Cic. Or. 24, 81; so Liv. 5, 36; Vell. 2, 49 al.:

    altius,

    Nep. Chabr. 3, 3.—Hence, ēmĭnens, entis, P. a., standing out, projecting, prominent, high, lofty.
    A.
    Lit. (syn. editus):

    promontoria,

    Caes. B. C. 2, 23, 2:

    trabes,

    id. ib. 2, 9, 5:

    saxa,

    Sall. J. 93, 4:

    oculi,

    Cic. Vatin. 2:

    genae leviter,

    id. N. D. 2, 57, 143:

    statura,

    Suet. Calig. 50:

    capita papaverum,

    Front. Strat. 1, 1, 4; Flor. 1, 7, 7: aedes, standing on high ground (opp. plana), id. 1, 9, 4:

    nihil (in globo),

    Cic. N. D. 2, 18; cf. ib. 1, 27; cf. also the art. eminentia: patibulo eminens affigebatur, Sall. H. Fragm. ap. Non. 366, 14 (4, 40 Dietsch).— Comp.:

    trabes,

    Caes. B. C. 2, 9, 3:

    nasus a summo,

    Suet. Aug. 79;

    of perspective in painting: alia eminentiora, alia reductiora fecerunt,

    Quint. 11, 3, 46.— Sup.:

    aliquod in montibus (i. e. vertex),

    Quint. 8, 2, 7; cf.

    mons,

    Flor. 4, 12, 49.—
    B.
    Trop., lofty, distinguished, eminent (esp. freq. in the postAug. per., and mostly in the sup.; syn.:

    praeclarus, praestans, excellens, etc.): species deorum quae nihil solidi habeat, nihil eminentis,

    Cic. N. D. 1, 27, 75:

    ingenium,

    Quint. 6 prooem. §

    1: res dictu,

    Vell. 2, 114, 1.—Prov.:

    eminentis fortunae comes invidia,

    Vell. Pat. 1, 9, 6.— Plur. as subst.: ēmĭnentes, ĭum, m., distinguished men, Tac. Agr. 5.— ēmĭnentĭa, ĭum, n.
    (α).
    Admirable passages in an oration, Quint. 10, 1, 86.—
    (β).
    Greatness, distinction:

    nun. quam eminentia invidia carent,

    Vell. 2, 40, 6.— Comp.:

    eloquentia,

    Tac. Or. 25.— Sup.:

    auctores,

    Quint. 1, 2, 2; 1, 10, 10; 2, 3, 1; 9, 4, 79 et saep.; cf. Ruhnk. Vell. 2, 83 fin. — In the later empire, Eminentissimus was a title of the Praefectus praetorio, and of the Magister militum, Cod. Just. 12, 47, 1; 9, 41, 11 et saep.— Adv.: ēmĭnenter, highly, eminently, August. in Psa. 95, 1.— Comp.:

    projectae cautes eminentius,

    Amm. 24, 2, 12:

    non eminentius quam municipaliter natus,

    i. e. of higher, nobler birth, Sid. Ep. 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > emineo

  • 14 erigo

    ē-rĭgo, rexi, rectum, 3, v. a. [rego], to raise or set up, to erect (very freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    rubrum jubar,

    Lucr. 4, 404:

    caput,

    id. 5, 1208:

    ar borem (with extollere),

    Cic. Fin. 5, 14, 39:

    hominem,

    to form erect, id. Leg. 1, 9, 26:

    os,

    id. ib. 3, 85;

    jacentem,

    Curt. 7, 3, 17:

    hastas,

    Liv. 1, 27, 8; 33, 10:

    digitum,

    Quint. 11, 3, 120:

    manus ad tectum,

    id. 11, 3, 118; cf.:

    scalas ad moenia,

    Liv. 32, 14:

    agmen in adversum clivum,

    to lead up, id. 9, 31 fin.: cf. id. 3, 18; 9, 43; 10, 26; Tac. Agr. 36:

    aciem in collem,

    id. H. 4, 71:

    oculos,

    i. e. to raise. Cic. Sest. 31, 68.—
    b.
    With se, [p. 656] or (more freq., esp. since the Aug. per.) mid., to set one's self up, to rise:

    connituntur (pueri), ut sese erigant,

    Cic. Fin. 5, 15, 42; so,

    sese aut sublevare (Alces),

    Caes. B. G. 6, 27, 2:

    statura breves in digitos eriguntur,

    i. e. raise themselves on tiptoe, Quint. 2, 3, 8; cf.:

    in ungues,

    id. 11, 3, 120:

    in armos (equus),

    Stat. Th. 6, 502:

    in auras,

    Ov. M. 3, 43; 15, 512:

    sub auras,

    Verg. A. 8, 25:

    ad sidera (fumus),

    id. ib. 9, 214 et saep.— Said of rising ground, Verg. A. 8, 417; Tac. G. 46; cf. under P. a.—
    B.
    In partic.
    1.
    To build, construct, erect (rarely):

    turres,

    Caes. B. C. 1, 26, 1:

    saxeas turres,

    Flor. 3, 2 fin.:

    quis totidem erexit villas,

    Juv. 1, 94. —
    2.
    Milit. t. t., to cause to halt, stop, because of the erect posture assumed:

    Albanus erigit totam aciem,

    Liv. 1, 27, 6.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to arouse, excite:

    erigite mentes auresque vestras et me attendite,

    Cic. Sull. 11, 33; cf.

    aures (with animum attendere),

    id. Verr. 2, 1, 10:

    animos ad audiendum,

    id. Ac. 2, 4, 10:

    cum res relata exspectatione certaminis senatum erexisset,

    had aroused, excited, Liv. 37, 1; cf. under P.a. B. 2.:

    aculeos severitatis in rem, etc.,

    Cic. Cael. 12, 29:

    libertas malis oppressa civilibus extollere jam caput et aliquando se erigere debebat,

    id. Planc. 13 fin.:

    paululum se erexit et addidit historiae majorem sonum vocis,

    id. de Or. 2, 12 fin.
    B.
    In partic., to raise up, cheer up, encourage:

    erigebat animum jam demissum et oppressum Oppianicus,

    Cic. Clu. 21, 58; cf. id. ib. 70, 200; id. Att. 1, 16, 9:

    spem,

    Tac. H. 4, 71:

    illam tu provinciam afflictam et perditam erexisti atque recreasti,

    id. Verr. 2, 3, 91; cf.: rempublicam, Pompeius ap. Cic. Att. 8, 12, C fin.:

    rempublicam ex tam gravi casu,

    Liv. 6, 2, 1:

    multos populos ad cupidinem novae fortunae,

    id. 21, 19:

    Germanos ad spem belli, Caesarem ad coercendum,

    Tac. A. 2, 25; cf. id. ib. 2, 71; Flor. 3, 18, 3:

    Lusitanos,

    id. 2, 17, 15:

    fiduciam Pori,

    Curt. 8, 13, 16:

    animos ad spem,

    id. 4, 7, 1 et saep.:

    non dubito quin tuis litteris se magis etiam erexerit ab omnique sollicitudine abstraxerit,

    Cic. Deiot. 14; so,

    se,

    id. Brut. 3, 12; id. Agr. 2, 32, 87; id. Q. Fr. 1, 1, 1; 1, 3, 5; cf.:

    se in spem,

    Liv. 3, 1, 2:

    se ad spem libertatis,

    Just. 11, 1, 2:

    se ad imitationem,

    Quint. 2, 3, 10.—Mid., Just. 6, 4, 4; 23, 1, 14; Tac. H. 2, 74 fin.; id. A. 2, 71.—Hence, ērectus, a, um, P. a., set up; upright; elevated, lofty.
    A.
    Prop.:

    primum eos (homines) humo excitatos celsos et erectos constituit,

    Cic. N. D. 2, 56; cf.:

    erectus et celsus status,

    ib. Or. 18, 59:

    incessus,

    Tac. H. 1, 53:

    vultus,

    Ov. M. 1, 86; and in the comp.:

    coxae,

    Cels. 7, 16:

    viriditas culmo geniculato,

    Cic. de Sen. 15:

    prorae,

    Caes. B. G. 3, 13, 2; cf.:

    petra in metae modum,

    Curt. 8, 11; and in the comp., Claud. Idyll. 6, 11.— Sup., Jul. Valer. Res Gest. Alex. M. 1, 31.—
    B.
    Trop.
    1.
    Elevated, lofty, noble:

    celsus et erectus et ea quae homini accidere possunt omnia parva ducens,

    Cic. Tusc. 5, 14, 42; cf.

    animus (with magnus),

    id. Deiot. 13, 36; in the comp.:

    erectior homo,

    id. Off. 1, 30:

    habet mens nostra natura sublime quiddam et erectum et impatiens superioris,

    Quint. 11, 1, 16; cf. Tac. Agr. 4.—
    b.
    In a bad sense, haughty, lofty, Cic. de Or. 1, 40 fin.; cf. id. Font. 11.—
    2.
    Intent, attentive, on the stretch:

    judices,

    Cic. Brut. 54, 200; cf.:

    suspensique (Horatii),

    Liv. 1, 25:

    plebs, civitas exspectatione,

    id. 2, 54; 3, 47:

    vos ad libertatem recuperandam (with ardentes),

    Cic. Phil. 4, 5:

    mens circa studia,

    Quint. 1, 3, 10:

    studium in legendo,

    Cic. Fam. 5, 12, 5:

    multitudo,

    Tac. H. 4, 81; cf.:

    erecta in Othonem studia,

    lively sympathies, id. ib. 2, 11.— Comp.:

    ad agendum erectiores,

    Quint. 9, 4, 12.—
    3.
    Animated, encouraged, resolute:

    legiones nostrae in eum saepe locum profectae alacri animo et erecto, unde, etc.,

    Cic. de Sen. 20, 75:

    nunc vero multo sum erectior,

    id. Phil. 4, 1, 2:

    erectis animis,

    Tac. A. 3, 7.— Adv.: ērectē (acc. to B. 3.), boldly, courageously (late Lat.); in the comp.:

    judicare,

    Gell. 7, 3 fin.:

    loqui,

    Amm. 15, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > erigo

  • 15 excedo

    ex-cēdo, cessi, cessum, 3 ( subj. perf. sync. excessis, Ter. And. 4, 4, 21), v. n. and a.
    I.
    Neut., to go out, go forth or away, to depart, retire, withdraw (freq. and class.; cf.: discedo, deficio, destituo, desero, linquo, relinquo).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen., with ex and abl., with abl. alone, or absol.:

    ex istoc loco,

    Plaut. Aul. 1, 1, 18:

    e medio,

    Ter. Hec. 4, 3, 14:

    ex civitate,

    Caes. B. G. 6, 8, 8:

    ex Italia,

    Cic. Phil. 12, 6, 14:

    e templo,

    Liv. 29, 19;

    for which, templo,

    id. 39, 5:

    ex finibus,

    Caes. B. G. 7, 33, 2;

    for which, finibus,

    id. ib. 4, 18 fin.; 7, 77, 14; Liv. 30, 42; 41, 19 al.: ex illa circumscriptione, [p. 675] Cic. Phil. 8, 8:

    ex itinere,

    Caes. B. C. 1, 79 fin.; cf.:

    ex via,

    id. B. G. 5, 19, 1;

    for which, viā,

    Liv. 24, 20:

    ex pugna, ex proelio,

    Caes. B. G. 3, 4, 3; 4, 33, 2;

    for which, more freq., pugnā,

    id. B. G. 5, 36, 3; id. B. C. 2, 7, 1; Liv. 44, 42; Verg. A. 9, 789 al.;

    and, proelio,

    Caes. B. G. 2, 25, 1; 3, 4, 3; 4, 12 fin.; 7, 80, 3; cf.

    acio,

    id. B. C. 2, 41, 7; 3, 94, 5; Liv. 31, 17:

    loco,

    Caes. B. C. 1, 44, 2; 3, 45, 4; Liv. 36, 10, 15; so,

    locis,

    id. 38, 27, 9; 27, 1, 5;

    and bello,

    Sall. C. 9, 4:

    domo,

    Caes. B. G. 4, 14 fin.:

    oppido,

    id. ib. 7, 78, 1; cf.

    urbe,

    Liv. 26, 24; 30, 7; 31, 17 et saep.:

    Arimino,

    Caes. B. C. 1, 10, 3; 1, 11, 1:

    Galliā,

    id. B. G. 7, 66, 4:

    provinciis,

    id. B. C. 1, 85 fin.:

    patriā,

    Verg. A. 1, 357:

    sceleratā terrā,

    id. ib. 3, 60 et saep.—With de (very rare):

    de utero matris,

    i. e. to be born, Dig. 1, 5, 15.— Absol.:

    abiit, excessit, evasit, erupit,

    Cic. Cat. 2, 1:

    excedere deos, simul ingens motus excedentium,

    Tac. H. 5, 13:

    primi omnium Macedones metu excesserant,

    Liv. 42, 67 fin. —Designating the terminus:

    cave quoquam ex istoc excessis loco,

    Ter. And. 4, 4, 21:

    agro hostium in Boeotiam,

    Liv. 31, 26 fin.:

    ex his tenebris in lucem illam,

    Cic. Tusc. 1, 30 fin.; cf.:

    ad deos,

    Vell. 1. 2:

    invictum fore donec excederet ad deos,

    Curt. 4, 7, § 27:

    in exsilium,

    Dig. 48, 19, 4;

    in which sense also simply excedere,

    ib. 48, 22, 7, § 17.—
    2.
    In partic.
    a.
    To go beyond, overstep, rise above, overtop a certain boundary.—Of personal subjects very rarely:

    alter in Pontum, alter usque Aegyptum excessit,

    Just. 1, 1, 6.—More freq. of inanimate subjects:

    ut nulla (pars) excederet extra,

    Cic. Univ. 5; Cels. 8, 9 fin.; cf.

    with eminere,

    id. 8, 25 fin.:

    montes et excedentia in nubes juga,

    Plin. 27, 1, 1, § 3.—
    b.
    To depart from life, to decease, to die (cf. decedo):

    sic ille cum undequadraginta annos regnavisset, excessit e vita,

    Cic. Rep. 2, 14 fin.; so,

    e vita,

    id. Fin. 3, 18, 60; id. Brut. 20 fin.; id. Lael. 3 fin.; id. Off. 1, 43, 153:

    vitā,

    id. Tusc. 1, 13, 29; id. Brut. 75, 262; id. N. D. 3, 16, 41; Val. Max. 2, 6, 8; 5, 5, 3; Curt. 3, 1, 21; 9, 6, 6; Tac. H. 4, 75:

    e medio,

    Ter. Phorm. 5, 7, 74 Ruhnk.; and simply excedere (postAug.;

    but v. decedo excessus, I.),

    Plin. 7, 13, 11, § 58; Tac. A. 1, 5 fin.; 1, 33; Suet. Aug. 5; id. Claud. 45; id. Vesp. 2; id. Tit. 11; Val. Fl. 1, 826; Curt. 10, 5, 2; Sen. Ep. 77, 10.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen. (very rarely):

    cum animus Eudemi e corpore excesserit,

    Cic. Div. 1, 25, 53; id. Tusc. 1, 11, 24; 1, 32, 78; id. Lael. 4, 13 al.:

    corpore excedere,

    id. Div. 1, 30, 63: ex pristina bellandi consuetudine, Auct. B. Afr. 73: palmā, to recede from victory, to yield the victory (= decedere alicui de victoria), Verg. A. 5, 380.—Far more freq.,
    2.
    In partic.
    a.
    (Acc. to A. 2. a.) To go beyond a certain boundary or a certain measure, to advance, proceed, to transgress, digress (= procedere, progredi): mihi aetas ex magisterio tuo: Plaut. Bacch. 1, 2, 40:

    is postquam excessit ex ephebis,

    Ter. And. 1, 1, 24 (quoted in Cic. de Or. 2, 80, 327); cf.:

    ut primum ex pueris excessit Archias,

    Cic. Arch. 3:

    ad patres etiam et ad publicam querimoniam excessit res,

    Liv. 25, 1; cf. Val. Max. 5, 6, 4:

    haec eo anno in Africa gesta. Insequentia excedunt in eum annum, quo, etc.,

    Liv. 30, 26; cf. id. 21, 15:

    paululum ad enarrandum, etc.,

    to digress, Liv. 29, 29, 5; cf.:

    in fabellam,

    Sen. Ep. 77:

    in aliquid,

    Plin. Ep. 5, 6, 44 fin.:

    res parva dictu, sed quae studiis in magnum certamen excesserit,

    Liv. 34, 1; cf. id. 33, 35 fin.; 8, 33; cf. id. 3, 41:

    eo laudis excedere, quo, etc.,

    to attain that height of fame, Tac. Agr. 42 fin.: tantum illa clades novitate et magnitudine excessit, i. e. exceeded, went beyond = eminuit, Tac. A. 2, 24.—
    b.
    (Acc. to A. 2. b.) To depart, disappear:

    cura ex corde excessit,

    Ter. Hec. 3, 2, 12:

    cum cupiditatum dominatus excessit,

    Cic. Par. 5, 3, 40:

    jam e memoria excessit, quo tempore? etc.,

    Liv. 26, 13;

    for which, memoriā,

    id. 7, 32 fin.:

    ubi reverentia excessit animis,

    Curt. 8, 8.— Poet.:

    Cannaene tibi graviorque palude Maeonius Stygia lacus excessere Padusque?

    i. e. have they slipped from your memory? Sil. 15, 35.
    II.
    Act. (post-Aug.).
    A.
    Lit., to depart from, to leave a place:

    urbem,

    Liv. 2, 37, 8; 1, 29, 6; 3, 57, 10;

    23, 1: curiam,

    id. 45, 20; cf. pass. impers.:

    Crotonem excessum est,

    id. 24; 3 fin.
    B.
    Transf., to go beyond, surpass, exceed a certain limit, to overtop, tower above (cf. above, I. A. 2. a., and B. 2. a.):

    nubes excedit Olympus,

    Luc. 2, 271:

    statura, quae justam excederet,

    Suet. Tib. 68:

    summam octoginta milium,

    Liv. 39, 5;

    so of numbers, very freq.,

    Plin. 7, 2, 2, § 22; 13, 3, 4, § 20; Quint. 9, 4, 79; Tac. A. 1, 14; Suet. Aug. 77 al.; cf.

    also of age,

    Col. 6, 21:

    triennium vitae,

    Plin. 8, 42, 67, § 166:

    annum aetatis centesimum,

    id. 25, 2, 5, § 9; Plin. Ep. 2, 1, 4; 3, 7, 9; Suet. Gramm. 7;

    of measure: laborum periculorumque modum,

    Vell. 2, 122 fin.; so,

    modum,

    Liv. 26, 19; 28, 25; Quint. 3, 6, 62; 8, 3, 48 al.:

    eloquentia aut aequavit praestantissimorum gloriam aut excessit,

    Suet. Caes. 55; cf.:

    praeturae gradum,

    id. Oth. 1:

    principum fastigium,

    id. Calig. 22:

    fastigium equestre,

    Tac. A. 4, 40:

    excedente humanam fidem temeritate,

    Vell. 2, 51, 3; so,

    fidem,

    Plin. 7, 21, 21, § 85; Ov. M. 7, 166:

    excessisse Priscum inmanitate et saevitia crimina, quibus, etc.,

    Plin. Ep. 2, 11, 2:

    nemine tantum ceteros excedente, ut ei aliquis se summitteret,

    Just. 13, 2.—With simple acc.:

    decretum, ne vasa auro solida ministrandis cibis fierent, etc.... Excessit Fronto ac postulavit modum argento,

    went beyond the proposal, Tac. A. 2, 33 (cf.:

    egredi relationem,

    id. ib. 2, 38).— Pass.:

    duo enim multitudo, unione jam excessā,

    Tert. adv. Marc. 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > excedo

  • 16 excello

    ex-cello, cellŭi, celsum, 3 (also acc. to the 2d conj., praes. indic. excellet, Aem. Mac. ap. Diom. p. 371 P., and subj. excelleat, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 838 and 896 P.), v. a. and n. [cello].
    I.
    Act., to raise up, elevate; only:

    recellere reclinare, et excellere in altum extollere,

    Fest. p. 274, 31; and Paul. ib. 275, 11 Müll.; cf. the P. a. excelsus, below.—
    II.
    Neut., to rise, elevate itself (cf.: antecello, praesto, antecedo, emineo, floreo, vigeo).
    A.
    Lit., only in the P. a. excellens, q. v. A.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to exult, be elated: animus excellit rebus secundis, Cato ap. Gell. 7, 3, 14; 13, 24, 14.—Far more freq. (but not in Plaut. and Ter.; and in the verb. finit. not in Aug. poets),
    2.
    In partic., to be eminent, to distinguish one's self for any quality above others; to surpass, excel, in a good or (less freq.) in a bad sense:

    ut is, qui dignitate principibus excellit facilitate infimis par esse videatur,

    Cic. de Imp. Pomp. 14, 41:

    ut inter quos posset excellere, cum iis, etc.,

    Cic. Inv. 1, 2 fin.:

    inter omnes,

    id. Or. 2, 6:

    super ceteros,

    Liv. 28, 43:

    ante ceteros,

    App. Flor. 16.—With dat.:

    qui longe ceteris excellere pictoribus existimabatur,

    Cic. Inv. 2, 1, 1:

    quae una ceteris excellebat,

    id. Tusc. 2, 18, 43; id. Fin. 3, 2, 8; id. de Or. 2, 54, 216; id. de Imp. Pomp. 13, 39 al.:

    ceteris,

    Quint. 2, 20, 9.—With abl.:

    bonā famā,

    Lucr. 6, 13:

    ingenio scientiāque,

    Cic. Ac. 2, 2, 4:

    animi magnitudine,

    id. Off. 1, 18 fin.:

    actione,

    id. Brut. 59, 215:

    hoc genere virtutis,

    id. Fam. 11, 21, 4:

    dignitate,

    Caes. B. G. 6, 13, 9:

    altitudine,

    Plin. 16, 6, 18, § 24:

    candore,

    id. 37, 6, 23, § 88 et saep.—With in and abl.:

    in arte,

    Cic. Rep. 1, 13:

    in aliqua arte et facultate,

    id. de Or. 1, 50, 217:

    in alia parte orationis,

    id. Brut. 59, 215:

    maxime in amicitiis expetendis colendisque,

    id. Lael. 9, 30; id. de Or. 2, 54, 217 et saep.— Absol.:

    excellit atque eminet vis, potestas nomenque regium,

    Cic. Rep. 2, 28; 2, 23; 1, 22; id. Div. 1, 19, 38; 1, 41, 91; id. Fam. 4, 3 fin.; Tac. Or. 32 (with eminere) et saep. —In a bad sense:

    vitiis,

    Cic. Leg. 1, 19, 51:

    cum haec (flagitia), quae excellunt, me nosse videas,

    id. Pis. 38 fin. —Hence,
    1.
    excellens, entis, P. a., rising, overtopping.
    A.
    Lit., high, lofty (very rare;

    not in Cic.): oppida excellentibus locis constituta, Auct. B. Hisp. 8, 4: corpore excellens,

    Vell. 2, 107.—Far more freq. and class.,
    B.
    Trop., distinguishing himself, distinguished, superior, surpassing, excellent:

    deos rerum omnium praestantia excellentes,

    Cic. Div. 2, 63:

    Brutus noster excellens omni genere laudis,

    id. Ac. 1, 3 fin.;

    for which also: in omni genere,

    id. Tusc. 1, 1, 2; id. de Or. 2, 54, 220:

    cujus excellens in re militari gloria,

    id. Rep. 2, 17:

    Galba fuit inter tot aequales unus excellens,

    id. Brut. 97, 333:

    natura excellens atque praestans,

    id. N. D. 1, 20 fin.:

    scientia excellens atque singularis,

    id. Fam. 4, 3 fin.:

    vir excellenti providentia,

    id. Rep. 2, 3;

    for which: excellente ingenii magnitudine,

    id. Off. 1, 33 (al. excellenti and excellentis, v. Orell. ad h. l.):

    studium,

    Caes. B. C. 3, 34 fin.:

    pulchritudo muliebris formae,

    Cic. Inv. 2, 1, 1: cygnus, * Verg. A. 12, 250 et saep.— Subst.: excellentia, ōrum, n., exceptional instances: nec excellentia, sed quotidiana tractabo, Aus. Grat. Act. § 62.— Comp.:

    ova excellentiora,

    Plin. 29, 3, 11, § 50:

    nihil illo (sc. Alcibiade) fuisse excellentius, vel in vitiis, vel in virtutibus,

    Nep. Alcib. 1.— Sup.:

    excellentissima virtus,

    Caes. B. C. 3, 99, 2; Sen. Vit. Beat. 14:

    cultus,

    Suet. Ner. 20:

    triumphus,

    id. Caes. 37:

    aurum,

    Plin. 37, 4, 15, § 56 et saep.— Adv.: excellon-ter, excellently, Cic. Off. 1, 18, 61; Nep. Att. 1, 3.— Comp., Cic. Sest. 45.— Sup.:

    excellentissime,

    Aug. Civ. D. 17, 8.—
    2.
    ex-celsus, a, um, P. a., elevated, lofty, high (freq. and class.; cf.: celsus, editus, altus, sublimis, procerus, arduus).
    A.
    Lit.:

    mons,

    Caes. B. C. 1, 80, 2; cf.: vertex montis, * Verg. A. 5, 35:

    locus,

    Cic. Rep. 6, 11:

    porticus,

    id. Att. 4, 16, 14:

    basis (statuae),

    id. Verr. 2, 4, 34; cf.

    signum,

    id. ib.:

    statura,

    Suet. Caes. 45:

    aves (Ibes),

    Cic. N. D. 1, 36, 101:

    altitudo vineae,

    Plin. 17, 22, 35, § 184 et saep.— Comp.:

    in excelsiore loco,

    Cic. Rep. 2, 31:

    cornu (bovis),

    Caes. B. G. 6, 26, 1; cf.:

    crura chamaeleonis,

    Plin. 8, 33, 51, § 120.— Sup.:

    mons,

    Caes. B. C. 1, 70, 4; cf.

    locus,

    Hirt. B. G. 8, 33 fin.:

    rupes,

    Plin. 10, 6, 7, § 19:

    aegilops,

    id. 16, 6, 8, § 22; 11, 37, 49, § 135.—
    b.
    Subst.
    1.
    excelsum, i, n., a height:

    simulacrum Jovis in excelso collocare,

    Cic. Cat. 3, 8, 20; id. Att. 6, 1, 17:

    Phoebus ab excelso, quantum patet, aspicit aequor,

    Ov. H. 15, 165; so,

    ab excelso,

    id. F. 2, 369:

    prohibebit in excelsum emicare (vitem),

    Plin. 17, 22, 35, § 184.—
    2.
    Ex-celsus, i, m., the Highest, the Most High, i. e. God (eccl. Lat.), Vulg. Psa. 72, 11 al.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., high, lofty, distinguished, excellent, noble:

    te natura excelsum quendam videlicet et altum et humana despicientem genuit,

    Cic. Tusc. 2, 4, 11; cf.:

    magnus homo et excelsus,

    id. Mur. 29:

    animus excelsus magnificusque,

    id. Off. 1, 23; cf. id. Opt. Gen. 4, 12:

    excelso et illustri loco sita est laus tua,

    id. Fam. 2, 5; cf.:

    te in excelsissimo humani generis fastigio positum, Plin. H. N. praef. § 11: species magnae excelsaeque gloriac,

    Tac. Agr. 4 fin. et saep.— Comp.:

    (orator) grandior et quodammodo excelsior,

    Cic. Or. 34; cf. Quint. 12, 10, 23; Plin. Pan. 94, 3:

    quo tua in me humanitas fuerit excelsior quam in te mea,

    Cic. Att. 3, 20 fin.—Sup.:

    excelsissimae victoriae,

    Vell. 2, 96 fin.:

    duces,

    id. 2, 114 fin.—Subst.
    (α).
    , m. plur.: excelsi, ōrum, the lofty; prov.:

    excelsis multo facilius casus nocet,

    Pub. Syr. 162 (Rib.).—
    (β).
    Neut.: excelsum, i, an elevated station or position:

    in excelso aetatem agere,

    i. e. in a high station, Sall. C. 51, 12.—Esp. (eccl. Lat.): in excelsis, in the highest, in ascriptions of praise, Vulg. Psa. 148, 1 al.—
    2.
    Esp., in the later period of the empire, a title of high official dignitaries, e. g. of the praefectus praetorio, etc.— Adv.: excelsē, highly, on high, loftily.
    1.
    Lit.:

    si vitis scandit excelsius,

    Col. 4, 1, 5.—
    2.
    Trop., in an elevated manner, highly:

    ornat excelse,

    Plin. Ep. 2, 3, 3:

    excelsius magnificentiusque et dicet et sentiet,

    Cic. Or. 34, 119:

    excelsissime floruit (Sparta),

    exceedingly, Vell. 1, 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > excello

  • 17 excellonter

    ex-cello, cellŭi, celsum, 3 (also acc. to the 2d conj., praes. indic. excellet, Aem. Mac. ap. Diom. p. 371 P., and subj. excelleat, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 838 and 896 P.), v. a. and n. [cello].
    I.
    Act., to raise up, elevate; only:

    recellere reclinare, et excellere in altum extollere,

    Fest. p. 274, 31; and Paul. ib. 275, 11 Müll.; cf. the P. a. excelsus, below.—
    II.
    Neut., to rise, elevate itself (cf.: antecello, praesto, antecedo, emineo, floreo, vigeo).
    A.
    Lit., only in the P. a. excellens, q. v. A.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to exult, be elated: animus excellit rebus secundis, Cato ap. Gell. 7, 3, 14; 13, 24, 14.—Far more freq. (but not in Plaut. and Ter.; and in the verb. finit. not in Aug. poets),
    2.
    In partic., to be eminent, to distinguish one's self for any quality above others; to surpass, excel, in a good or (less freq.) in a bad sense:

    ut is, qui dignitate principibus excellit facilitate infimis par esse videatur,

    Cic. de Imp. Pomp. 14, 41:

    ut inter quos posset excellere, cum iis, etc.,

    Cic. Inv. 1, 2 fin.:

    inter omnes,

    id. Or. 2, 6:

    super ceteros,

    Liv. 28, 43:

    ante ceteros,

    App. Flor. 16.—With dat.:

    qui longe ceteris excellere pictoribus existimabatur,

    Cic. Inv. 2, 1, 1:

    quae una ceteris excellebat,

    id. Tusc. 2, 18, 43; id. Fin. 3, 2, 8; id. de Or. 2, 54, 216; id. de Imp. Pomp. 13, 39 al.:

    ceteris,

    Quint. 2, 20, 9.—With abl.:

    bonā famā,

    Lucr. 6, 13:

    ingenio scientiāque,

    Cic. Ac. 2, 2, 4:

    animi magnitudine,

    id. Off. 1, 18 fin.:

    actione,

    id. Brut. 59, 215:

    hoc genere virtutis,

    id. Fam. 11, 21, 4:

    dignitate,

    Caes. B. G. 6, 13, 9:

    altitudine,

    Plin. 16, 6, 18, § 24:

    candore,

    id. 37, 6, 23, § 88 et saep.—With in and abl.:

    in arte,

    Cic. Rep. 1, 13:

    in aliqua arte et facultate,

    id. de Or. 1, 50, 217:

    in alia parte orationis,

    id. Brut. 59, 215:

    maxime in amicitiis expetendis colendisque,

    id. Lael. 9, 30; id. de Or. 2, 54, 217 et saep.— Absol.:

    excellit atque eminet vis, potestas nomenque regium,

    Cic. Rep. 2, 28; 2, 23; 1, 22; id. Div. 1, 19, 38; 1, 41, 91; id. Fam. 4, 3 fin.; Tac. Or. 32 (with eminere) et saep. —In a bad sense:

    vitiis,

    Cic. Leg. 1, 19, 51:

    cum haec (flagitia), quae excellunt, me nosse videas,

    id. Pis. 38 fin. —Hence,
    1.
    excellens, entis, P. a., rising, overtopping.
    A.
    Lit., high, lofty (very rare;

    not in Cic.): oppida excellentibus locis constituta, Auct. B. Hisp. 8, 4: corpore excellens,

    Vell. 2, 107.—Far more freq. and class.,
    B.
    Trop., distinguishing himself, distinguished, superior, surpassing, excellent:

    deos rerum omnium praestantia excellentes,

    Cic. Div. 2, 63:

    Brutus noster excellens omni genere laudis,

    id. Ac. 1, 3 fin.;

    for which also: in omni genere,

    id. Tusc. 1, 1, 2; id. de Or. 2, 54, 220:

    cujus excellens in re militari gloria,

    id. Rep. 2, 17:

    Galba fuit inter tot aequales unus excellens,

    id. Brut. 97, 333:

    natura excellens atque praestans,

    id. N. D. 1, 20 fin.:

    scientia excellens atque singularis,

    id. Fam. 4, 3 fin.:

    vir excellenti providentia,

    id. Rep. 2, 3;

    for which: excellente ingenii magnitudine,

    id. Off. 1, 33 (al. excellenti and excellentis, v. Orell. ad h. l.):

    studium,

    Caes. B. C. 3, 34 fin.:

    pulchritudo muliebris formae,

    Cic. Inv. 2, 1, 1: cygnus, * Verg. A. 12, 250 et saep.— Subst.: excellentia, ōrum, n., exceptional instances: nec excellentia, sed quotidiana tractabo, Aus. Grat. Act. § 62.— Comp.:

    ova excellentiora,

    Plin. 29, 3, 11, § 50:

    nihil illo (sc. Alcibiade) fuisse excellentius, vel in vitiis, vel in virtutibus,

    Nep. Alcib. 1.— Sup.:

    excellentissima virtus,

    Caes. B. C. 3, 99, 2; Sen. Vit. Beat. 14:

    cultus,

    Suet. Ner. 20:

    triumphus,

    id. Caes. 37:

    aurum,

    Plin. 37, 4, 15, § 56 et saep.— Adv.: excellon-ter, excellently, Cic. Off. 1, 18, 61; Nep. Att. 1, 3.— Comp., Cic. Sest. 45.— Sup.:

    excellentissime,

    Aug. Civ. D. 17, 8.—
    2.
    ex-celsus, a, um, P. a., elevated, lofty, high (freq. and class.; cf.: celsus, editus, altus, sublimis, procerus, arduus).
    A.
    Lit.:

    mons,

    Caes. B. C. 1, 80, 2; cf.: vertex montis, * Verg. A. 5, 35:

    locus,

    Cic. Rep. 6, 11:

    porticus,

    id. Att. 4, 16, 14:

    basis (statuae),

    id. Verr. 2, 4, 34; cf.

    signum,

    id. ib.:

    statura,

    Suet. Caes. 45:

    aves (Ibes),

    Cic. N. D. 1, 36, 101:

    altitudo vineae,

    Plin. 17, 22, 35, § 184 et saep.— Comp.:

    in excelsiore loco,

    Cic. Rep. 2, 31:

    cornu (bovis),

    Caes. B. G. 6, 26, 1; cf.:

    crura chamaeleonis,

    Plin. 8, 33, 51, § 120.— Sup.:

    mons,

    Caes. B. C. 1, 70, 4; cf.

    locus,

    Hirt. B. G. 8, 33 fin.:

    rupes,

    Plin. 10, 6, 7, § 19:

    aegilops,

    id. 16, 6, 8, § 22; 11, 37, 49, § 135.—
    b.
    Subst.
    1.
    excelsum, i, n., a height:

    simulacrum Jovis in excelso collocare,

    Cic. Cat. 3, 8, 20; id. Att. 6, 1, 17:

    Phoebus ab excelso, quantum patet, aspicit aequor,

    Ov. H. 15, 165; so,

    ab excelso,

    id. F. 2, 369:

    prohibebit in excelsum emicare (vitem),

    Plin. 17, 22, 35, § 184.—
    2.
    Ex-celsus, i, m., the Highest, the Most High, i. e. God (eccl. Lat.), Vulg. Psa. 72, 11 al.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., high, lofty, distinguished, excellent, noble:

    te natura excelsum quendam videlicet et altum et humana despicientem genuit,

    Cic. Tusc. 2, 4, 11; cf.:

    magnus homo et excelsus,

    id. Mur. 29:

    animus excelsus magnificusque,

    id. Off. 1, 23; cf. id. Opt. Gen. 4, 12:

    excelso et illustri loco sita est laus tua,

    id. Fam. 2, 5; cf.:

    te in excelsissimo humani generis fastigio positum, Plin. H. N. praef. § 11: species magnae excelsaeque gloriac,

    Tac. Agr. 4 fin. et saep.— Comp.:

    (orator) grandior et quodammodo excelsior,

    Cic. Or. 34; cf. Quint. 12, 10, 23; Plin. Pan. 94, 3:

    quo tua in me humanitas fuerit excelsior quam in te mea,

    Cic. Att. 3, 20 fin.—Sup.:

    excelsissimae victoriae,

    Vell. 2, 96 fin.:

    duces,

    id. 2, 114 fin.—Subst.
    (α).
    , m. plur.: excelsi, ōrum, the lofty; prov.:

    excelsis multo facilius casus nocet,

    Pub. Syr. 162 (Rib.).—
    (β).
    Neut.: excelsum, i, an elevated station or position:

    in excelso aetatem agere,

    i. e. in a high station, Sall. C. 51, 12.—Esp. (eccl. Lat.): in excelsis, in the highest, in ascriptions of praise, Vulg. Psa. 148, 1 al.—
    2.
    Esp., in the later period of the empire, a title of high official dignitaries, e. g. of the praefectus praetorio, etc.— Adv.: excelsē, highly, on high, loftily.
    1.
    Lit.:

    si vitis scandit excelsius,

    Col. 4, 1, 5.—
    2.
    Trop., in an elevated manner, highly:

    ornat excelse,

    Plin. Ep. 2, 3, 3:

    excelsius magnificentiusque et dicet et sentiet,

    Cic. Or. 34, 119:

    excelsissime floruit (Sparta),

    exceedingly, Vell. 1, 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > excellonter

  • 18 excelsi

    ex-cello, cellŭi, celsum, 3 (also acc. to the 2d conj., praes. indic. excellet, Aem. Mac. ap. Diom. p. 371 P., and subj. excelleat, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 838 and 896 P.), v. a. and n. [cello].
    I.
    Act., to raise up, elevate; only:

    recellere reclinare, et excellere in altum extollere,

    Fest. p. 274, 31; and Paul. ib. 275, 11 Müll.; cf. the P. a. excelsus, below.—
    II.
    Neut., to rise, elevate itself (cf.: antecello, praesto, antecedo, emineo, floreo, vigeo).
    A.
    Lit., only in the P. a. excellens, q. v. A.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to exult, be elated: animus excellit rebus secundis, Cato ap. Gell. 7, 3, 14; 13, 24, 14.—Far more freq. (but not in Plaut. and Ter.; and in the verb. finit. not in Aug. poets),
    2.
    In partic., to be eminent, to distinguish one's self for any quality above others; to surpass, excel, in a good or (less freq.) in a bad sense:

    ut is, qui dignitate principibus excellit facilitate infimis par esse videatur,

    Cic. de Imp. Pomp. 14, 41:

    ut inter quos posset excellere, cum iis, etc.,

    Cic. Inv. 1, 2 fin.:

    inter omnes,

    id. Or. 2, 6:

    super ceteros,

    Liv. 28, 43:

    ante ceteros,

    App. Flor. 16.—With dat.:

    qui longe ceteris excellere pictoribus existimabatur,

    Cic. Inv. 2, 1, 1:

    quae una ceteris excellebat,

    id. Tusc. 2, 18, 43; id. Fin. 3, 2, 8; id. de Or. 2, 54, 216; id. de Imp. Pomp. 13, 39 al.:

    ceteris,

    Quint. 2, 20, 9.—With abl.:

    bonā famā,

    Lucr. 6, 13:

    ingenio scientiāque,

    Cic. Ac. 2, 2, 4:

    animi magnitudine,

    id. Off. 1, 18 fin.:

    actione,

    id. Brut. 59, 215:

    hoc genere virtutis,

    id. Fam. 11, 21, 4:

    dignitate,

    Caes. B. G. 6, 13, 9:

    altitudine,

    Plin. 16, 6, 18, § 24:

    candore,

    id. 37, 6, 23, § 88 et saep.—With in and abl.:

    in arte,

    Cic. Rep. 1, 13:

    in aliqua arte et facultate,

    id. de Or. 1, 50, 217:

    in alia parte orationis,

    id. Brut. 59, 215:

    maxime in amicitiis expetendis colendisque,

    id. Lael. 9, 30; id. de Or. 2, 54, 217 et saep.— Absol.:

    excellit atque eminet vis, potestas nomenque regium,

    Cic. Rep. 2, 28; 2, 23; 1, 22; id. Div. 1, 19, 38; 1, 41, 91; id. Fam. 4, 3 fin.; Tac. Or. 32 (with eminere) et saep. —In a bad sense:

    vitiis,

    Cic. Leg. 1, 19, 51:

    cum haec (flagitia), quae excellunt, me nosse videas,

    id. Pis. 38 fin. —Hence,
    1.
    excellens, entis, P. a., rising, overtopping.
    A.
    Lit., high, lofty (very rare;

    not in Cic.): oppida excellentibus locis constituta, Auct. B. Hisp. 8, 4: corpore excellens,

    Vell. 2, 107.—Far more freq. and class.,
    B.
    Trop., distinguishing himself, distinguished, superior, surpassing, excellent:

    deos rerum omnium praestantia excellentes,

    Cic. Div. 2, 63:

    Brutus noster excellens omni genere laudis,

    id. Ac. 1, 3 fin.;

    for which also: in omni genere,

    id. Tusc. 1, 1, 2; id. de Or. 2, 54, 220:

    cujus excellens in re militari gloria,

    id. Rep. 2, 17:

    Galba fuit inter tot aequales unus excellens,

    id. Brut. 97, 333:

    natura excellens atque praestans,

    id. N. D. 1, 20 fin.:

    scientia excellens atque singularis,

    id. Fam. 4, 3 fin.:

    vir excellenti providentia,

    id. Rep. 2, 3;

    for which: excellente ingenii magnitudine,

    id. Off. 1, 33 (al. excellenti and excellentis, v. Orell. ad h. l.):

    studium,

    Caes. B. C. 3, 34 fin.:

    pulchritudo muliebris formae,

    Cic. Inv. 2, 1, 1: cygnus, * Verg. A. 12, 250 et saep.— Subst.: excellentia, ōrum, n., exceptional instances: nec excellentia, sed quotidiana tractabo, Aus. Grat. Act. § 62.— Comp.:

    ova excellentiora,

    Plin. 29, 3, 11, § 50:

    nihil illo (sc. Alcibiade) fuisse excellentius, vel in vitiis, vel in virtutibus,

    Nep. Alcib. 1.— Sup.:

    excellentissima virtus,

    Caes. B. C. 3, 99, 2; Sen. Vit. Beat. 14:

    cultus,

    Suet. Ner. 20:

    triumphus,

    id. Caes. 37:

    aurum,

    Plin. 37, 4, 15, § 56 et saep.— Adv.: excellon-ter, excellently, Cic. Off. 1, 18, 61; Nep. Att. 1, 3.— Comp., Cic. Sest. 45.— Sup.:

    excellentissime,

    Aug. Civ. D. 17, 8.—
    2.
    ex-celsus, a, um, P. a., elevated, lofty, high (freq. and class.; cf.: celsus, editus, altus, sublimis, procerus, arduus).
    A.
    Lit.:

    mons,

    Caes. B. C. 1, 80, 2; cf.: vertex montis, * Verg. A. 5, 35:

    locus,

    Cic. Rep. 6, 11:

    porticus,

    id. Att. 4, 16, 14:

    basis (statuae),

    id. Verr. 2, 4, 34; cf.

    signum,

    id. ib.:

    statura,

    Suet. Caes. 45:

    aves (Ibes),

    Cic. N. D. 1, 36, 101:

    altitudo vineae,

    Plin. 17, 22, 35, § 184 et saep.— Comp.:

    in excelsiore loco,

    Cic. Rep. 2, 31:

    cornu (bovis),

    Caes. B. G. 6, 26, 1; cf.:

    crura chamaeleonis,

    Plin. 8, 33, 51, § 120.— Sup.:

    mons,

    Caes. B. C. 1, 70, 4; cf.

    locus,

    Hirt. B. G. 8, 33 fin.:

    rupes,

    Plin. 10, 6, 7, § 19:

    aegilops,

    id. 16, 6, 8, § 22; 11, 37, 49, § 135.—
    b.
    Subst.
    1.
    excelsum, i, n., a height:

    simulacrum Jovis in excelso collocare,

    Cic. Cat. 3, 8, 20; id. Att. 6, 1, 17:

    Phoebus ab excelso, quantum patet, aspicit aequor,

    Ov. H. 15, 165; so,

    ab excelso,

    id. F. 2, 369:

    prohibebit in excelsum emicare (vitem),

    Plin. 17, 22, 35, § 184.—
    2.
    Ex-celsus, i, m., the Highest, the Most High, i. e. God (eccl. Lat.), Vulg. Psa. 72, 11 al.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., high, lofty, distinguished, excellent, noble:

    te natura excelsum quendam videlicet et altum et humana despicientem genuit,

    Cic. Tusc. 2, 4, 11; cf.:

    magnus homo et excelsus,

    id. Mur. 29:

    animus excelsus magnificusque,

    id. Off. 1, 23; cf. id. Opt. Gen. 4, 12:

    excelso et illustri loco sita est laus tua,

    id. Fam. 2, 5; cf.:

    te in excelsissimo humani generis fastigio positum, Plin. H. N. praef. § 11: species magnae excelsaeque gloriac,

    Tac. Agr. 4 fin. et saep.— Comp.:

    (orator) grandior et quodammodo excelsior,

    Cic. Or. 34; cf. Quint. 12, 10, 23; Plin. Pan. 94, 3:

    quo tua in me humanitas fuerit excelsior quam in te mea,

    Cic. Att. 3, 20 fin.—Sup.:

    excelsissimae victoriae,

    Vell. 2, 96 fin.:

    duces,

    id. 2, 114 fin.—Subst.
    (α).
    , m. plur.: excelsi, ōrum, the lofty; prov.:

    excelsis multo facilius casus nocet,

    Pub. Syr. 162 (Rib.).—
    (β).
    Neut.: excelsum, i, an elevated station or position:

    in excelso aetatem agere,

    i. e. in a high station, Sall. C. 51, 12.—Esp. (eccl. Lat.): in excelsis, in the highest, in ascriptions of praise, Vulg. Psa. 148, 1 al.—
    2.
    Esp., in the later period of the empire, a title of high official dignitaries, e. g. of the praefectus praetorio, etc.— Adv.: excelsē, highly, on high, loftily.
    1.
    Lit.:

    si vitis scandit excelsius,

    Col. 4, 1, 5.—
    2.
    Trop., in an elevated manner, highly:

    ornat excelse,

    Plin. Ep. 2, 3, 3:

    excelsius magnificentiusque et dicet et sentiet,

    Cic. Or. 34, 119:

    excelsissime floruit (Sparta),

    exceedingly, Vell. 1, 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > excelsi

  • 19 excelsum

    ex-cello, cellŭi, celsum, 3 (also acc. to the 2d conj., praes. indic. excellet, Aem. Mac. ap. Diom. p. 371 P., and subj. excelleat, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 838 and 896 P.), v. a. and n. [cello].
    I.
    Act., to raise up, elevate; only:

    recellere reclinare, et excellere in altum extollere,

    Fest. p. 274, 31; and Paul. ib. 275, 11 Müll.; cf. the P. a. excelsus, below.—
    II.
    Neut., to rise, elevate itself (cf.: antecello, praesto, antecedo, emineo, floreo, vigeo).
    A.
    Lit., only in the P. a. excellens, q. v. A.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to exult, be elated: animus excellit rebus secundis, Cato ap. Gell. 7, 3, 14; 13, 24, 14.—Far more freq. (but not in Plaut. and Ter.; and in the verb. finit. not in Aug. poets),
    2.
    In partic., to be eminent, to distinguish one's self for any quality above others; to surpass, excel, in a good or (less freq.) in a bad sense:

    ut is, qui dignitate principibus excellit facilitate infimis par esse videatur,

    Cic. de Imp. Pomp. 14, 41:

    ut inter quos posset excellere, cum iis, etc.,

    Cic. Inv. 1, 2 fin.:

    inter omnes,

    id. Or. 2, 6:

    super ceteros,

    Liv. 28, 43:

    ante ceteros,

    App. Flor. 16.—With dat.:

    qui longe ceteris excellere pictoribus existimabatur,

    Cic. Inv. 2, 1, 1:

    quae una ceteris excellebat,

    id. Tusc. 2, 18, 43; id. Fin. 3, 2, 8; id. de Or. 2, 54, 216; id. de Imp. Pomp. 13, 39 al.:

    ceteris,

    Quint. 2, 20, 9.—With abl.:

    bonā famā,

    Lucr. 6, 13:

    ingenio scientiāque,

    Cic. Ac. 2, 2, 4:

    animi magnitudine,

    id. Off. 1, 18 fin.:

    actione,

    id. Brut. 59, 215:

    hoc genere virtutis,

    id. Fam. 11, 21, 4:

    dignitate,

    Caes. B. G. 6, 13, 9:

    altitudine,

    Plin. 16, 6, 18, § 24:

    candore,

    id. 37, 6, 23, § 88 et saep.—With in and abl.:

    in arte,

    Cic. Rep. 1, 13:

    in aliqua arte et facultate,

    id. de Or. 1, 50, 217:

    in alia parte orationis,

    id. Brut. 59, 215:

    maxime in amicitiis expetendis colendisque,

    id. Lael. 9, 30; id. de Or. 2, 54, 217 et saep.— Absol.:

    excellit atque eminet vis, potestas nomenque regium,

    Cic. Rep. 2, 28; 2, 23; 1, 22; id. Div. 1, 19, 38; 1, 41, 91; id. Fam. 4, 3 fin.; Tac. Or. 32 (with eminere) et saep. —In a bad sense:

    vitiis,

    Cic. Leg. 1, 19, 51:

    cum haec (flagitia), quae excellunt, me nosse videas,

    id. Pis. 38 fin. —Hence,
    1.
    excellens, entis, P. a., rising, overtopping.
    A.
    Lit., high, lofty (very rare;

    not in Cic.): oppida excellentibus locis constituta, Auct. B. Hisp. 8, 4: corpore excellens,

    Vell. 2, 107.—Far more freq. and class.,
    B.
    Trop., distinguishing himself, distinguished, superior, surpassing, excellent:

    deos rerum omnium praestantia excellentes,

    Cic. Div. 2, 63:

    Brutus noster excellens omni genere laudis,

    id. Ac. 1, 3 fin.;

    for which also: in omni genere,

    id. Tusc. 1, 1, 2; id. de Or. 2, 54, 220:

    cujus excellens in re militari gloria,

    id. Rep. 2, 17:

    Galba fuit inter tot aequales unus excellens,

    id. Brut. 97, 333:

    natura excellens atque praestans,

    id. N. D. 1, 20 fin.:

    scientia excellens atque singularis,

    id. Fam. 4, 3 fin.:

    vir excellenti providentia,

    id. Rep. 2, 3;

    for which: excellente ingenii magnitudine,

    id. Off. 1, 33 (al. excellenti and excellentis, v. Orell. ad h. l.):

    studium,

    Caes. B. C. 3, 34 fin.:

    pulchritudo muliebris formae,

    Cic. Inv. 2, 1, 1: cygnus, * Verg. A. 12, 250 et saep.— Subst.: excellentia, ōrum, n., exceptional instances: nec excellentia, sed quotidiana tractabo, Aus. Grat. Act. § 62.— Comp.:

    ova excellentiora,

    Plin. 29, 3, 11, § 50:

    nihil illo (sc. Alcibiade) fuisse excellentius, vel in vitiis, vel in virtutibus,

    Nep. Alcib. 1.— Sup.:

    excellentissima virtus,

    Caes. B. C. 3, 99, 2; Sen. Vit. Beat. 14:

    cultus,

    Suet. Ner. 20:

    triumphus,

    id. Caes. 37:

    aurum,

    Plin. 37, 4, 15, § 56 et saep.— Adv.: excellon-ter, excellently, Cic. Off. 1, 18, 61; Nep. Att. 1, 3.— Comp., Cic. Sest. 45.— Sup.:

    excellentissime,

    Aug. Civ. D. 17, 8.—
    2.
    ex-celsus, a, um, P. a., elevated, lofty, high (freq. and class.; cf.: celsus, editus, altus, sublimis, procerus, arduus).
    A.
    Lit.:

    mons,

    Caes. B. C. 1, 80, 2; cf.: vertex montis, * Verg. A. 5, 35:

    locus,

    Cic. Rep. 6, 11:

    porticus,

    id. Att. 4, 16, 14:

    basis (statuae),

    id. Verr. 2, 4, 34; cf.

    signum,

    id. ib.:

    statura,

    Suet. Caes. 45:

    aves (Ibes),

    Cic. N. D. 1, 36, 101:

    altitudo vineae,

    Plin. 17, 22, 35, § 184 et saep.— Comp.:

    in excelsiore loco,

    Cic. Rep. 2, 31:

    cornu (bovis),

    Caes. B. G. 6, 26, 1; cf.:

    crura chamaeleonis,

    Plin. 8, 33, 51, § 120.— Sup.:

    mons,

    Caes. B. C. 1, 70, 4; cf.

    locus,

    Hirt. B. G. 8, 33 fin.:

    rupes,

    Plin. 10, 6, 7, § 19:

    aegilops,

    id. 16, 6, 8, § 22; 11, 37, 49, § 135.—
    b.
    Subst.
    1.
    excelsum, i, n., a height:

    simulacrum Jovis in excelso collocare,

    Cic. Cat. 3, 8, 20; id. Att. 6, 1, 17:

    Phoebus ab excelso, quantum patet, aspicit aequor,

    Ov. H. 15, 165; so,

    ab excelso,

    id. F. 2, 369:

    prohibebit in excelsum emicare (vitem),

    Plin. 17, 22, 35, § 184.—
    2.
    Ex-celsus, i, m., the Highest, the Most High, i. e. God (eccl. Lat.), Vulg. Psa. 72, 11 al.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., high, lofty, distinguished, excellent, noble:

    te natura excelsum quendam videlicet et altum et humana despicientem genuit,

    Cic. Tusc. 2, 4, 11; cf.:

    magnus homo et excelsus,

    id. Mur. 29:

    animus excelsus magnificusque,

    id. Off. 1, 23; cf. id. Opt. Gen. 4, 12:

    excelso et illustri loco sita est laus tua,

    id. Fam. 2, 5; cf.:

    te in excelsissimo humani generis fastigio positum, Plin. H. N. praef. § 11: species magnae excelsaeque gloriac,

    Tac. Agr. 4 fin. et saep.— Comp.:

    (orator) grandior et quodammodo excelsior,

    Cic. Or. 34; cf. Quint. 12, 10, 23; Plin. Pan. 94, 3:

    quo tua in me humanitas fuerit excelsior quam in te mea,

    Cic. Att. 3, 20 fin.—Sup.:

    excelsissimae victoriae,

    Vell. 2, 96 fin.:

    duces,

    id. 2, 114 fin.—Subst.
    (α).
    , m. plur.: excelsi, ōrum, the lofty; prov.:

    excelsis multo facilius casus nocet,

    Pub. Syr. 162 (Rib.).—
    (β).
    Neut.: excelsum, i, an elevated station or position:

    in excelso aetatem agere,

    i. e. in a high station, Sall. C. 51, 12.—Esp. (eccl. Lat.): in excelsis, in the highest, in ascriptions of praise, Vulg. Psa. 148, 1 al.—
    2.
    Esp., in the later period of the empire, a title of high official dignitaries, e. g. of the praefectus praetorio, etc.— Adv.: excelsē, highly, on high, loftily.
    1.
    Lit.:

    si vitis scandit excelsius,

    Col. 4, 1, 5.—
    2.
    Trop., in an elevated manner, highly:

    ornat excelse,

    Plin. Ep. 2, 3, 3:

    excelsius magnificentiusque et dicet et sentiet,

    Cic. Or. 34, 119:

    excelsissime floruit (Sparta),

    exceedingly, Vell. 1, 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > excelsum

  • 20 Excelsus

    ex-cello, cellŭi, celsum, 3 (also acc. to the 2d conj., praes. indic. excellet, Aem. Mac. ap. Diom. p. 371 P., and subj. excelleat, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 838 and 896 P.), v. a. and n. [cello].
    I.
    Act., to raise up, elevate; only:

    recellere reclinare, et excellere in altum extollere,

    Fest. p. 274, 31; and Paul. ib. 275, 11 Müll.; cf. the P. a. excelsus, below.—
    II.
    Neut., to rise, elevate itself (cf.: antecello, praesto, antecedo, emineo, floreo, vigeo).
    A.
    Lit., only in the P. a. excellens, q. v. A.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to exult, be elated: animus excellit rebus secundis, Cato ap. Gell. 7, 3, 14; 13, 24, 14.—Far more freq. (but not in Plaut. and Ter.; and in the verb. finit. not in Aug. poets),
    2.
    In partic., to be eminent, to distinguish one's self for any quality above others; to surpass, excel, in a good or (less freq.) in a bad sense:

    ut is, qui dignitate principibus excellit facilitate infimis par esse videatur,

    Cic. de Imp. Pomp. 14, 41:

    ut inter quos posset excellere, cum iis, etc.,

    Cic. Inv. 1, 2 fin.:

    inter omnes,

    id. Or. 2, 6:

    super ceteros,

    Liv. 28, 43:

    ante ceteros,

    App. Flor. 16.—With dat.:

    qui longe ceteris excellere pictoribus existimabatur,

    Cic. Inv. 2, 1, 1:

    quae una ceteris excellebat,

    id. Tusc. 2, 18, 43; id. Fin. 3, 2, 8; id. de Or. 2, 54, 216; id. de Imp. Pomp. 13, 39 al.:

    ceteris,

    Quint. 2, 20, 9.—With abl.:

    bonā famā,

    Lucr. 6, 13:

    ingenio scientiāque,

    Cic. Ac. 2, 2, 4:

    animi magnitudine,

    id. Off. 1, 18 fin.:

    actione,

    id. Brut. 59, 215:

    hoc genere virtutis,

    id. Fam. 11, 21, 4:

    dignitate,

    Caes. B. G. 6, 13, 9:

    altitudine,

    Plin. 16, 6, 18, § 24:

    candore,

    id. 37, 6, 23, § 88 et saep.—With in and abl.:

    in arte,

    Cic. Rep. 1, 13:

    in aliqua arte et facultate,

    id. de Or. 1, 50, 217:

    in alia parte orationis,

    id. Brut. 59, 215:

    maxime in amicitiis expetendis colendisque,

    id. Lael. 9, 30; id. de Or. 2, 54, 217 et saep.— Absol.:

    excellit atque eminet vis, potestas nomenque regium,

    Cic. Rep. 2, 28; 2, 23; 1, 22; id. Div. 1, 19, 38; 1, 41, 91; id. Fam. 4, 3 fin.; Tac. Or. 32 (with eminere) et saep. —In a bad sense:

    vitiis,

    Cic. Leg. 1, 19, 51:

    cum haec (flagitia), quae excellunt, me nosse videas,

    id. Pis. 38 fin. —Hence,
    1.
    excellens, entis, P. a., rising, overtopping.
    A.
    Lit., high, lofty (very rare;

    not in Cic.): oppida excellentibus locis constituta, Auct. B. Hisp. 8, 4: corpore excellens,

    Vell. 2, 107.—Far more freq. and class.,
    B.
    Trop., distinguishing himself, distinguished, superior, surpassing, excellent:

    deos rerum omnium praestantia excellentes,

    Cic. Div. 2, 63:

    Brutus noster excellens omni genere laudis,

    id. Ac. 1, 3 fin.;

    for which also: in omni genere,

    id. Tusc. 1, 1, 2; id. de Or. 2, 54, 220:

    cujus excellens in re militari gloria,

    id. Rep. 2, 17:

    Galba fuit inter tot aequales unus excellens,

    id. Brut. 97, 333:

    natura excellens atque praestans,

    id. N. D. 1, 20 fin.:

    scientia excellens atque singularis,

    id. Fam. 4, 3 fin.:

    vir excellenti providentia,

    id. Rep. 2, 3;

    for which: excellente ingenii magnitudine,

    id. Off. 1, 33 (al. excellenti and excellentis, v. Orell. ad h. l.):

    studium,

    Caes. B. C. 3, 34 fin.:

    pulchritudo muliebris formae,

    Cic. Inv. 2, 1, 1: cygnus, * Verg. A. 12, 250 et saep.— Subst.: excellentia, ōrum, n., exceptional instances: nec excellentia, sed quotidiana tractabo, Aus. Grat. Act. § 62.— Comp.:

    ova excellentiora,

    Plin. 29, 3, 11, § 50:

    nihil illo (sc. Alcibiade) fuisse excellentius, vel in vitiis, vel in virtutibus,

    Nep. Alcib. 1.— Sup.:

    excellentissima virtus,

    Caes. B. C. 3, 99, 2; Sen. Vit. Beat. 14:

    cultus,

    Suet. Ner. 20:

    triumphus,

    id. Caes. 37:

    aurum,

    Plin. 37, 4, 15, § 56 et saep.— Adv.: excellon-ter, excellently, Cic. Off. 1, 18, 61; Nep. Att. 1, 3.— Comp., Cic. Sest. 45.— Sup.:

    excellentissime,

    Aug. Civ. D. 17, 8.—
    2.
    ex-celsus, a, um, P. a., elevated, lofty, high (freq. and class.; cf.: celsus, editus, altus, sublimis, procerus, arduus).
    A.
    Lit.:

    mons,

    Caes. B. C. 1, 80, 2; cf.: vertex montis, * Verg. A. 5, 35:

    locus,

    Cic. Rep. 6, 11:

    porticus,

    id. Att. 4, 16, 14:

    basis (statuae),

    id. Verr. 2, 4, 34; cf.

    signum,

    id. ib.:

    statura,

    Suet. Caes. 45:

    aves (Ibes),

    Cic. N. D. 1, 36, 101:

    altitudo vineae,

    Plin. 17, 22, 35, § 184 et saep.— Comp.:

    in excelsiore loco,

    Cic. Rep. 2, 31:

    cornu (bovis),

    Caes. B. G. 6, 26, 1; cf.:

    crura chamaeleonis,

    Plin. 8, 33, 51, § 120.— Sup.:

    mons,

    Caes. B. C. 1, 70, 4; cf.

    locus,

    Hirt. B. G. 8, 33 fin.:

    rupes,

    Plin. 10, 6, 7, § 19:

    aegilops,

    id. 16, 6, 8, § 22; 11, 37, 49, § 135.—
    b.
    Subst.
    1.
    excelsum, i, n., a height:

    simulacrum Jovis in excelso collocare,

    Cic. Cat. 3, 8, 20; id. Att. 6, 1, 17:

    Phoebus ab excelso, quantum patet, aspicit aequor,

    Ov. H. 15, 165; so,

    ab excelso,

    id. F. 2, 369:

    prohibebit in excelsum emicare (vitem),

    Plin. 17, 22, 35, § 184.—
    2.
    Ex-celsus, i, m., the Highest, the Most High, i. e. God (eccl. Lat.), Vulg. Psa. 72, 11 al.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., high, lofty, distinguished, excellent, noble:

    te natura excelsum quendam videlicet et altum et humana despicientem genuit,

    Cic. Tusc. 2, 4, 11; cf.:

    magnus homo et excelsus,

    id. Mur. 29:

    animus excelsus magnificusque,

    id. Off. 1, 23; cf. id. Opt. Gen. 4, 12:

    excelso et illustri loco sita est laus tua,

    id. Fam. 2, 5; cf.:

    te in excelsissimo humani generis fastigio positum, Plin. H. N. praef. § 11: species magnae excelsaeque gloriac,

    Tac. Agr. 4 fin. et saep.— Comp.:

    (orator) grandior et quodammodo excelsior,

    Cic. Or. 34; cf. Quint. 12, 10, 23; Plin. Pan. 94, 3:

    quo tua in me humanitas fuerit excelsior quam in te mea,

    Cic. Att. 3, 20 fin.—Sup.:

    excelsissimae victoriae,

    Vell. 2, 96 fin.:

    duces,

    id. 2, 114 fin.—Subst.
    (α).
    , m. plur.: excelsi, ōrum, the lofty; prov.:

    excelsis multo facilius casus nocet,

    Pub. Syr. 162 (Rib.).—
    (β).
    Neut.: excelsum, i, an elevated station or position:

    in excelso aetatem agere,

    i. e. in a high station, Sall. C. 51, 12.—Esp. (eccl. Lat.): in excelsis, in the highest, in ascriptions of praise, Vulg. Psa. 148, 1 al.—
    2.
    Esp., in the later period of the empire, a title of high official dignitaries, e. g. of the praefectus praetorio, etc.— Adv.: excelsē, highly, on high, loftily.
    1.
    Lit.:

    si vitis scandit excelsius,

    Col. 4, 1, 5.—
    2.
    Trop., in an elevated manner, highly:

    ornat excelse,

    Plin. Ep. 2, 3, 3:

    excelsius magnificentiusque et dicet et sentiet,

    Cic. Or. 34, 119:

    excelsissime floruit (Sparta),

    exceedingly, Vell. 1, 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Excelsus

См. также в других словарях:

  • statură — STATÚRĂ, staturi, s.f. Înălţime a corpului omenesc; stat3 (2). ♦ Înfăţişare, conformaţie a corpului; talie, făptură, trup, siluetă. – Din fr. stature, lat. statura. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  STATÚRĂ s. 1. înălţime, mărime,… …   Dicționar Român

  • statura — statúra ž DEFINICIJA tjelesna figura kao omjer visine i širine, držanja i općeg dojma; stas, rast, pojava, građa [čvrsta, visoka statura] ETIMOLOGIJA lat. statura …   Hrvatski jezični portal

  • statura — s.f. [dal lat. statura, der. di stare stare, stare ritto ]. 1. [lunghezza verticale del corpo umano nella posizione eretta, dalla pianta dei piedi fino alla sommità della testa: uomo di media (o mezza ) s. ; essere di normale, alta s. ]… …   Enciclopedia Italiana

  • statūra — ×statūra (vok. Statur) sf. 1. I.Simon figūra, sudėjimas, išvaizda. 2. KŽ kapitalas be procentų: Visus pinigus į vieną statū•rą suvedė, t. y. į zamą J …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • statura — sta·tù·ra s.f. AU 1. altezza di un individuo in posizione eretta misurata dalla pianta dei piedi al vertice del cranio: essere alto, basso di statura; ragazza di media statura, la statura media nazionale è aumentata negli ultimi anni | estens.,… …   Dizionario italiano

  • statura — {{hw}}{{statura}}{{/hw}}s. f. 1 Altezza del corpo umano che sta in posizione eretta: essere di statura media | (est.) Altezza di alcuni animali, misurata dal piede alla spalla. 2 (fig.) Altezza morale, d animo, d ingegno: essere di alta statura… …   Enciclopedia di italiano

  • STATURA hominum — qualis olim hodieque, his verbis exsequi conatur Solin. c. 1. Si de ipsis hominum formis requiramus, liquido monifestabitur, nihil de se antiquitatem mendaciter praedicâsse, sed corruptam degeneri successione sobolem nostri temporis per… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • statura — pl.f. stature …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • statura — s. f. 1. altezza □ lunghezza, corporatura, taglia, grandezza, mole □ persona, personale 2. (fig.) elevatezza, levatura, dignità, nobiltà, valore, distinzione, signorilità CONTR. abiezione, bassezza, viltà …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • statúra — e ž (ȗ) knjiž. postava, rast: po staturi je podoben očetu …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • MILITARIS Statura — agud Ael. Lamprid. in Alexandro Severo, c. 4. Fuit et staturaemilitaris; i. e. qualis in milite exigebatur. Erat autem haec in probatione Tyronum legitima sex pedum, aut quinque cum denis unciis. Symphosius in Aenigmatis. Bellipotens olim saevis… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»