Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

rĕ-pigro

  • 1 pigro

    pigrare, pigravi, pigratus V INTRANS
    hesitate; hang back

    Latin-English dictionary > pigro

  • 2 pigro

    pī̆gro, āvi, ātum, 1, v. n. [piger], to be indolent, slow, dilatory (ante-class.), Lucr. 1, 410: melius pigrasse quam properasse est hoc nefas, Att. ap. Non. 154, 2 (Trag. Rel. p. 144 Rib.):

    cur propter haec pigrem?

    id. ib. 153, 32 (Trag. Rel. p. 147 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > pigro

  • 3 ad-dō

        ad-dō didī, ditus, ere    [do], to put to, place upon, lay on, join, attach: album in vestimentum, i. e. appear as a candidate, L.: turrim moenibus, O.: me adde fraternis sepulcris, lay me too in my brother's tomb, O.: nomina (alcui), confer, O.: frumentis labor additus, i. e. a blight falls, V.— Hence, fig., to bring to, add to: fletum ingenio muliebri: addere animum (animos), to give courage, embolden: mihi quidem addit animum, T.: animos cum clamore, O.: verba virtutem non addere, impart, bestow, S.: iram, O.: viresque et cornua pauperi, H.: ductoribus honores, V.: spumantia addit Frena feris, puts on, V.: vatibus addere calcar, apply the spur, H.—Esp., to add by way of increase, join, annex: tibi dieculam addo? give a further respite, T.: verbum si addideris, if you say another word, T.: adimunt diviti, addunt pauperi, increase the poor man's little, T.: addam Labienum, will name Lu. too: addita alia insuper ignominia, L.: contumeliam iniuriae, Ph.—Poet.: noctem addens operi, giving also the night to the work, V.: numerum divorum altaribus addit, i. e. adds one to their number, V.: incesto addidit integrum, confounds with, H.: periturae addere Troiae Te, involve you also in, V.: addit opus pigro, gives more work, H.: nugis addere pondus, make much of, H.: laborem ad cottidiana opera, Cs.: ad ter quinos annos unum addiderat, was sixteen years old, O.: multas res novas in edictum, make essential additions to, N.: addunt in spatia, i. e. add course to course, outdo themselves, V.: gradum, L.: addidit, ut, etc. (of an addition to a picture), O.— Introducing a supplementary thought, add to this, consider also, remember too, moreover...: adde istuc sermones hominum: adde hos praeterea casūs, etc., H.: adde huc quod mercem sine fucis gestat, H. — Poet.: Imperiumque peti totius Achaïdos addit, O.: Addit etiam illud, equites non optimos fuisse: satis naturae (vixi), addo, si placet, gloriae.

    Latin-English dictionary > ad-dō

  • 4 piger

        piger gra, grum, adj. with comp. pigrior, and sup. pigerrimus    [PAC-], unwilling, reluctant, averse, backward: gens pigerrima ad militaria opera, L.: pigriores ad cetera munia exequenda, Cu.— Slow, dull, lazy, indolent, sluggish, inactive: senectus, O.: (apes) frigore, V.: taurus ipsā mole, Iu.: mare, sluggish, Ta.: annus, H.: bellum, tedious, O.: campus, unfruitful, H.: sopor, benumbing, Ct.: frigus, Tb.: dolabra, lazily handled, Iu.: in re militari: militiae, H.: scribendi ferre laborem, H. — Dull, unfeeling: pigro perire situ, O.
    * * *
    pigra, pigrum ADJ
    lazy, slow, dull

    Latin-English dictionary > piger

  • 5 situs

        situs ūs, m    [1 SA-], a situation, position, site, location, station: cuius hic situs esse dicitur: urbs situ nobilis: locorum, Cu.: urbes naturali situ inexpugnabiles, L.: Africae, S.: castrorum, Cs.: turris situ edita, Cu.: membrorum: monumentum Regali situ pyramidum altius, i. e. structure, H.: opportunissimi sitūs urbibus: sitūs partium corporis: revocare sitūs (foliorum), a<*>ran<*>ement, V.— Idleness, sloth, inactivity, sluggishness: victa situ senectus, V.: Indigna est pigro forma perire situ, O.: marcescere otii situ civitatem, L.: (verba) Nunc situs informis premit, H.: in aeterno iacere situ, i. e. forgetfulness, Pr.— The effect of neglect, rust, mould, mustiness, dust, dirt, filth: Per loca senta situ, V.: immundus, O.: Situm inter oris barba Intonsa, etc., C. poët.
    * * *
    I
    sita, situm ADJ
    laid up, stored; positioned, situated; centered (on)
    II
    situation, position, site; structure; neglect, disuse, stagnation; mould

    Latin-English dictionary > situs

  • 6 contraho

    con-trăho, xi, ctum, 3, v. a., to draw or bring several objects together, to collect, assemble (freq. and class.).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit. (syn. colligo;

    opp. dissipo): quae in rerum naturā constarent quaeque moverentur, ea contrahere amicitiam, dissipare discordiam,

    Cic. Lael. 7, 24:

    cohortes ex finitimis regionibus,

    Caes. B. C. 1, 15:

    exercitum in unum locum,

    id. B. G. 1, 34; cf.:

    omnes copias Luceriam,

    Cic. Att. 8, 1, 2; and:

    omnia in unum locum,

    id. ib. 8, 11, B, 3:

    omnes copias eo,

    Nep. Ages. 3, 1:

    navibus circiter LXXX. coactis, contractisque,

    Caes. B. G. 4, 22; cf.:

    magnam classem,

    Nep. Con. 4, 4:

    naves,

    Suet. Calig. 19:

    agrestes,

    Ov. F. 4, 811:

    captivos,

    Liv. 37, 44, 3:

    utrumque ad colloquium,

    id. 28, 18, 2:

    undique libros,

    Suet. Aug. 31; cf.

    exemplaria,

    id. Gram. 24:

    muscas in manu,

    Plin. 12, 25, 54, § 122; cf.

    serpentes,

    id. 28, 9, 42, § 151: ii, qui in idem (collegium) contracti fuerint, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 34 (43), 1—
    B.
    Trop.
    1.
    To bring about, carry into effect, accomplish, execute, get, contract, occasion, cause, produce, make, etc. (very freq.):

    amicitiam,

    Cic. Lael. 14, 48:

    vinculum amicitiae,

    Val. Max. 4, 7 init.:

    aliquid litigii,

    Plaut. Cas. 3, 2, 31; cf.

    lites,

    id. Capt. prol. 63: qui hoc [p. 458] mihi contraxit, id. Cas. 3, 2, 21; cf.:

    negotium mihi,

    Cic. Cat. 4, 5, 9; and:

    numinis iram mihi (arte),

    Ov. M. 2, 660:

    bellum Saguntinis,

    Liv. 24, 42, 11:

    aliquid damni,

    Cic. Fin. 5, 30, 91:

    molestias,

    id. Fam. 2, 16, 5; cf. Sall. H. 2, 41, 8 Dietsch:

    aes alienum,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25:

    causam certaminis,

    Liv. 22, 28, 4; cf.

    certamen,

    id. 23, 26, 11; 25, 34, 10 al.:

    necessitates ad bellum,

    id. 44, 27, 12:

    culpam,

    to incur, Cic. Att. 11, 24, 1 al.:

    cruditatem,

    Quint. 7, 3, 38; cf. id. 2, 10, 6:

    morbum,

    Plin. 30, 8, 21, § 65:

    pestilentiam,

    id. 36, 27, 69, § 202:

    saginam corporis,

    Just. 21, 2:

    causam valetudinis ex profluvio alvi,

    Suet. Aug. 97 fin. et saep.: porca contracta, owed, due, sc. for the expiation of a crime, Cic. Leg. 2, 22, 57 fin.
    2.
    In the lang. of business, t. t., to make a contract, conclude a bargain, to contract:

    rationem, rem cum illo,

    Cic. Clu. 14, 41; cf. id. Off. 1, 17, 53; id. Sull. 20, 56; id. Att. 7, 7, 7:

    in tribuendo suum cuique et rerum contractarum fide,

    id. Off. 1, 5, 14:

    ex rebus contrahendis,

    id. ib. 3, 15, 61:

    in contrahendis negotiis,

    id. ib. 2, 11, 40:

    adfinitas inter Caesarem et Pompeium contracta nuptiis,

    Vell. 2, 44, 3 et saep.—
    b.
    Transf. beyond the sphere of business:

    cum aliquo,

    to have intercourse with, to associate with, Cic. Off. 1, 2, 4:

    nihil cum populo,

    id. Tusc. 5, 36, 105.—
    II.
    In partic., with the prevailing idea of shortening or diminishing by drawing together (cf.: cogo, colligo, etc.), to draw close or together, to draw in, contract, shorten, narrow, lessen, abridge, diminish (freq. and class.; opp. porrigo, dilato, tendo).
    A.
    Lit.:

    animal omne membra quocumque volt flectit, contorquet, porrigit, contrahit,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    pulmones tum se contrahunt adspirantes, tum intrante spiritu dilatant,

    id. N. D. 2, 55, 136:

    contractum aliquo morbo bovis cor,

    id. Div. 2, 16, 37; cf.:

    se millepeda tactu,

    Plin. 29, 6, 39, § 136:

    bina cornua (opp. protendere),

    id. 9, 32, 51, § 101: collum. Cic. Tusc. 2, 17, 41;

    opp. tendere,

    Quint. 11, 3, 82:

    frontem,

    to wrinkle, contract, Cic. Clu. 26, 72; Hor. S. 2, 2, 125:

    supercilia (opp. deducere),

    Quint. 11, 3, 79:

    medium digitum in pollicem,

    id. 11, 3, 92; cf.:

    contractum genibus tangas caput,

    Hor. S. 2, 7, 61:

    gravissimo frigore solus atque contractus vigilabit in lectulo,

    Hier. Ep. 53:

    castra,

    Caes. B. G. 7, 40:

    vela,

    Hor. C. 2, 10, 23; Quint. 12, prooem. § 4; cf. Cic. Att. 1, 16, 2:

    orbem (lunae),

    Ov. M. 15, 198:

    umbras,

    id. ib. 3, 144:

    orationem (with summittere),

    Quint. 11, 1, 45; cf. id. 12, 11, 16:

    tempora dicendi,

    id. 6, 5, 4 et saep.:

    lac,

    to curdle, coagulate, Plin. 23, 7, 63, § 117.—Of bees:

    contracto frigore pigrae ( = contractae frigore pigro),

    Verg. G. 4, 259; cf.:

    pigrum est enim contractumque frigus,

    Sen. Ira, 2, 19, 2:

    horrida tempestas contraxit caelum,

    narrows, Hor. Epod. 13, 1:

    vulnera,

    Plin. 24, 8, 33, § 48; cf.

    cicatrices,

    id. 12, 17, 38, § 77:

    ventrem,

    to stop, check, Cels. 4, 19; cf.

    alvum,

    id. ib.:

    vomitiones,

    Plin. 20, 2, 6, § 11.—
    2.
    Esp., archit. t. t., to narrow, make smaller or tapering:

    columnam,

    Vitr. 4, 3, 4; cf. id. 3, 3, 12; 4, 7, 2:

    pyramis XXIV. gradibus in metae cacumen se contrahens,

    Plin. 36, 5, 4, § 31.—
    B.
    Trop., to draw in, lessen, check, restrain ( = certis limitibus quasi coartare et circumscribere;

    opp. remittere, diffundere): cui non animus formidine divum contrahitur?

    Lucr. 5, 1219; cf.:

    te rogo, ne contrahas ac demittas animum,

    do not suffer your spirits to droop, Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4; and:

    animos varietas sonorum (opp. remittere),

    id. Leg. 2, 15, 38: terram quasi tristitiā (sol;

    opp. laetificas),

    id. N. D. 2, 40, 102:

    ut et bonis amici quasi diffundantur et incommodis contrahantur,

    are made sad, id. Lael. 13, 48 (cf. id. Tusc. 4, 6, 14):

    ex quibus intellegitur, appetitus omnes contrahendos sedandosque,

    id. Off. 1, 29, 103; cf.

    cupidmem,

    Hor. C. 3, 16, 39 et saep. —Hence, contractus, a, um, P. a. (acc. to II.), drawn together into a narrow space, i. e. compressed, contracted, close, short, narrow, abridged, restricted, limited, etc.
    A.
    Lit.:

    tanto contractioribus ultimis digitis,

    Quint. 11, 3, 95:

    nares contractiores habent introitus,

    Cic. N. D. 2, 57, 145:

    contractior ignis,

    smaller, Lucr. 5, 569:

    aequora,

    Hor. C. 3, 1, 33; cf.

    freta,

    Ov. F. 6, 495:

    locus (with exiguus),

    Verg. G. 4, 295:

    Nilus contractior et exilior,

    Plin. Pan. 30, 3: contractiora spatia ordinum, Col. 5, 5, 3.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of language, etc.:

    et brevis ambitus verborum,

    Cic. Brut. 44, 162; cf.:

    contractior oratio,

    id. ib. 31, 120:

    propositum dicendi (opp. uberius),

    Quint. 11, 1, 32:

    summissā atque contractā voce (opp. erectā et concitatā),

    id. 11, 3, 175; so,

    vox,

    id. 11, 3, 64: parvum opusculum lucubratum his jam contractioribus noctibus, Cic. Par. prooem. § 5.—
    2.
    In gen.:

    quae studia in his jam aetatibus nostris contractiora esse debent,

    Cic. Cael. 31, 76:

    paupertas,

    stinted, Hor. Ep. 1, 5, 20 (cf.:

    angusta pauperies,

    id. C. 3, 2, 1);

    in the same sense transf. to the person: ad mare descendet vates tuus et sibi parcet Contractusque leget,

    retired, solitary, id. ib. 1, 7, 12; cf.

    homo,

    Verg. M. 78.— Adv.: contractē, on a contracted scale; only in comp.:

    assuescamus. servis paucioribus serviri, habitare contractius,

    Sen. Tranq. 9, 3; Lact. 2, 8, 39 al.

    Lewis & Short latin dictionary > contraho

  • 7 gelu

    gĕlum, i, n., and gĕlus, ūs, m. (nom. gelu, n., Prisc. 658 P.; but only found in Liv. ap. Non. 207, 30, a corrupt passage; and freq. in Vulg., e. g. Dan. 3, 69;

    Zach. 14, 6: gelum,

    Lucr. 6, 877; Varr. R. R. 1, 45, 2; gen. geli, Lucr. 5, 205 al.; nom. gelus, Att. ap. Prisc. 6, p. 685 P.; cf. Non. 208, 1, Fragm Trag. v. 390 Rib.; Afran. ap. Non. 207, 32, Com. Fragm. v. 106 Rib.; Cato, R. R. 40, 4 al.; acc. gelum, m., Cat. Orig. 2, Fragm. 30; abl. gelu, m., Mela, 3, 5 ext.; Flor. 4, 12, 18; Plin. Pan. 12) [root gal-, to be bright; whence gelaô, to laugh (cf. kumatôn gelasma, Aesch. Pr. 90); gala, milk; galênê, calm; cf.: lac, glacies; cf. Curt. Gr. Etym. p. 172], icy coldness, frost, cold (cf.: pruina, glacies, rigor).
    I.
    In gen.:

    praeusti artus, nive rigentes nervi, membra torrida gelu,

    Liv. 21, 40, 9:

    nec ventus fraudi, solve geluve fuit, Ov. de Nuce, 106: et maris adstricto quae coit unda gelu,

    id. Tr. 2, 196:

    altitudo gelūs,

    Plin. 8, 28, 42, § 103:

    geluque Flumina constiterint acuto,

    Hor. C. 1, 9, 3:

    rura gelu tum claudit hiems,

    Verg. G. 2, 317:

    horrida cano Bruma gelu,

    id. ib. 3, 442; Stat. Th. 5, 392.—
    II.
    In partic., coldness, chill produced by death, old age, fright, etc. (cf. gelidus, II.; poet.):

    pectora pigro Stricta gelu,

    Luc. 4, 653:

    sed mihi tarda gelu saeclisque effeta senectus,

    Verg. A. 8, 508; Sen. Troad. 624.

    Lewis & Short latin dictionary > gelu

  • 8 gelum

    gĕlum, i, n., and gĕlus, ūs, m. (nom. gelu, n., Prisc. 658 P.; but only found in Liv. ap. Non. 207, 30, a corrupt passage; and freq. in Vulg., e. g. Dan. 3, 69;

    Zach. 14, 6: gelum,

    Lucr. 6, 877; Varr. R. R. 1, 45, 2; gen. geli, Lucr. 5, 205 al.; nom. gelus, Att. ap. Prisc. 6, p. 685 P.; cf. Non. 208, 1, Fragm Trag. v. 390 Rib.; Afran. ap. Non. 207, 32, Com. Fragm. v. 106 Rib.; Cato, R. R. 40, 4 al.; acc. gelum, m., Cat. Orig. 2, Fragm. 30; abl. gelu, m., Mela, 3, 5 ext.; Flor. 4, 12, 18; Plin. Pan. 12) [root gal-, to be bright; whence gelaô, to laugh (cf. kumatôn gelasma, Aesch. Pr. 90); gala, milk; galênê, calm; cf.: lac, glacies; cf. Curt. Gr. Etym. p. 172], icy coldness, frost, cold (cf.: pruina, glacies, rigor).
    I.
    In gen.:

    praeusti artus, nive rigentes nervi, membra torrida gelu,

    Liv. 21, 40, 9:

    nec ventus fraudi, solve geluve fuit, Ov. de Nuce, 106: et maris adstricto quae coit unda gelu,

    id. Tr. 2, 196:

    altitudo gelūs,

    Plin. 8, 28, 42, § 103:

    geluque Flumina constiterint acuto,

    Hor. C. 1, 9, 3:

    rura gelu tum claudit hiems,

    Verg. G. 2, 317:

    horrida cano Bruma gelu,

    id. ib. 3, 442; Stat. Th. 5, 392.—
    II.
    In partic., coldness, chill produced by death, old age, fright, etc. (cf. gelidus, II.; poet.):

    pectora pigro Stricta gelu,

    Luc. 4, 653:

    sed mihi tarda gelu saeclisque effeta senectus,

    Verg. A. 8, 508; Sen. Troad. 624.

    Lewis & Short latin dictionary > gelum

  • 9 gelus

    gĕlum, i, n., and gĕlus, ūs, m. (nom. gelu, n., Prisc. 658 P.; but only found in Liv. ap. Non. 207, 30, a corrupt passage; and freq. in Vulg., e. g. Dan. 3, 69;

    Zach. 14, 6: gelum,

    Lucr. 6, 877; Varr. R. R. 1, 45, 2; gen. geli, Lucr. 5, 205 al.; nom. gelus, Att. ap. Prisc. 6, p. 685 P.; cf. Non. 208, 1, Fragm Trag. v. 390 Rib.; Afran. ap. Non. 207, 32, Com. Fragm. v. 106 Rib.; Cato, R. R. 40, 4 al.; acc. gelum, m., Cat. Orig. 2, Fragm. 30; abl. gelu, m., Mela, 3, 5 ext.; Flor. 4, 12, 18; Plin. Pan. 12) [root gal-, to be bright; whence gelaô, to laugh (cf. kumatôn gelasma, Aesch. Pr. 90); gala, milk; galênê, calm; cf.: lac, glacies; cf. Curt. Gr. Etym. p. 172], icy coldness, frost, cold (cf.: pruina, glacies, rigor).
    I.
    In gen.:

    praeusti artus, nive rigentes nervi, membra torrida gelu,

    Liv. 21, 40, 9:

    nec ventus fraudi, solve geluve fuit, Ov. de Nuce, 106: et maris adstricto quae coit unda gelu,

    id. Tr. 2, 196:

    altitudo gelūs,

    Plin. 8, 28, 42, § 103:

    geluque Flumina constiterint acuto,

    Hor. C. 1, 9, 3:

    rura gelu tum claudit hiems,

    Verg. G. 2, 317:

    horrida cano Bruma gelu,

    id. ib. 3, 442; Stat. Th. 5, 392.—
    II.
    In partic., coldness, chill produced by death, old age, fright, etc. (cf. gelidus, II.; poet.):

    pectora pigro Stricta gelu,

    Luc. 4, 653:

    sed mihi tarda gelu saeclisque effeta senectus,

    Verg. A. 8, 508; Sen. Troad. 624.

    Lewis & Short latin dictionary > gelus

  • 10 languor

    languor, ōris, m. [langueo], faintness, feebleness, weariness, sluggishness, languor, lassitude.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (class.; cf.: torpor, torpedo, veturnus): ubi saepe ad languorem tua duritia dederis octo validos lictores. Plaut. As. 3, 2, 28:

    haec deambulatio me ad languorem dedit,

    has fatigued me, Ter. Heaut. 4, 6, 3:

    (animus) cum languore corporis nec membris uti nec sensibus potest,

    on account of lassitude of the body, Cic. Div. 2, 62, 128:

    languore militum et vigiliis periculum augetur,

    Caes. B. G. 5, 31.— In plur., Cat. 55, 31.— Transf., of things, of the faintness, paleness of colors, Plin. 37, 9, 46, § 130.— Poet., of the sea, stillness, calmness:

    et maria pigro fixa languore impulit,

    Sen. Agm. 161.—
    B.
    In partic., faintness, weakness, languor proceeding from disease ( poet. and in post-Aug. prose):

    aquosus,

    dropsy, Hor. C. 2, 2, 15:

    languor faucium,

    Suet. Ner. 41:

    in languorem incidit,

    id. Tib. 72:

    ipsum languorem peperit cibus imperfectus,

    Juv. 3, 233:

    vere languores nostros ipse tulit,

    Vulg. Isa. 53, 4:

    a languoribus sanari,

    id. Luc. 6, 18.—
    II.
    Trop., faintness, dulness, sluggishness, apathy, inactivity, listlessness (class.):

    languori se desidiaeque dedere,

    Cic. Off. 1, 34, 123:

    languorem afferre alicui, opp. acuere,

    id. ib. 3, 1, 1; id. Phil. 7, 1, 1:

    bonorum,

    id. Att. 14, 6, 2:

    in languorem vertere,

    Tac. H. 2, 42:

    amantem languor Arguit,

    Hor. Epod. 11, 9; cf. Val. Fl. 7, 194.

    Lewis & Short latin dictionary > languor

  • 11 naucum

    naucum, i, n., or naucus, i, m. [etym. dub.; cf. hugae], something slight or trivial, a trifle: naucum ait Ateius Philologus poni pro nugis. Cincius, quod in oleae nucis, quod intus sit. Aelius Stilo omnium rerum putamen. Glossematorum autem scriptores fabae grani quod haereat in fabulo. Quidam ex Graeco quod sit Wai kai ouchi, levem hominem significari. Quidam nucis juglandis, quam Verrius jugulandam vocat, medium velut dissaepimentum. Plautus in Parasito pigro: Ambo magnā laude lauti, postremo ambo sumus non nauci. Item in Mostellaria: Quod id esse dicam verbum nauci, nescio; et in Truculento: Amas hominem non nauci; et Naevius in Tunicularia: Ejus noctem nauco ducere ( to value at nothing); et Ennius: Illuc nugator nili, non nauci'st homo, Paul. ex Fest. p. 166 Müll. (Enn. Com. v. 10 Vahl.).—Besides the preceding example from Naevius, non nauci (habere, facere, or esse, used only in the genitive with a negative), of no value, good for nothing (cf.:

    flocci habeo): non habeo denique nauci Marsum augurem,

    esteem lightly, value not a straw, Cic. Div. 1, 58, 132:

    homo timidus nauci non erit,

    Plaut. Most. 5, 1, 1:

    homo non nauci,

    id. Truc. 2, 7, 50:

    hoc servum meum non nauci facere esse ausum?

    id. Bacch. 5, 1, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > naucum

  • 12 naucus

    naucum, i, n., or naucus, i, m. [etym. dub.; cf. hugae], something slight or trivial, a trifle: naucum ait Ateius Philologus poni pro nugis. Cincius, quod in oleae nucis, quod intus sit. Aelius Stilo omnium rerum putamen. Glossematorum autem scriptores fabae grani quod haereat in fabulo. Quidam ex Graeco quod sit Wai kai ouchi, levem hominem significari. Quidam nucis juglandis, quam Verrius jugulandam vocat, medium velut dissaepimentum. Plautus in Parasito pigro: Ambo magnā laude lauti, postremo ambo sumus non nauci. Item in Mostellaria: Quod id esse dicam verbum nauci, nescio; et in Truculento: Amas hominem non nauci; et Naevius in Tunicularia: Ejus noctem nauco ducere ( to value at nothing); et Ennius: Illuc nugator nili, non nauci'st homo, Paul. ex Fest. p. 166 Müll. (Enn. Com. v. 10 Vahl.).—Besides the preceding example from Naevius, non nauci (habere, facere, or esse, used only in the genitive with a negative), of no value, good for nothing (cf.:

    flocci habeo): non habeo denique nauci Marsum augurem,

    esteem lightly, value not a straw, Cic. Div. 1, 58, 132:

    homo timidus nauci non erit,

    Plaut. Most. 5, 1, 1:

    homo non nauci,

    id. Truc. 2, 7, 50:

    hoc servum meum non nauci facere esse ausum?

    id. Bacch. 5, 1, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > naucus

  • 13 piger

    pĭger, gra, grum (late Lat. collat. form of sup. pigrissimus, Tert. Exhort. ad Castit. 13), adj. [piget].
    I.
    Lit., unwilling, reluctant, averse (rare):

    gens pigerrima ad militaria opera,

    Liv. 21, 25, 6:

    pigriores ad facinus,

    id. 39, 13, 11:

    pigriores ad cetera munia exequenda,

    Curt. 6, 9, 29: ad litteras scribendas pigerrimus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1:

    ad conatus magnos piger,

    Sen. Ira, 3, 3, 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    Backward, slow, dull, lazy, indolent, sluggish, inactive (of persons and things).
    (α).
    With in and abl.:

    interdum piger, interdum timidus in re militari videbare,

    Cic. Fam. 7, 17, 1.—
    (β).
    Absol.:

    taurus ipsā mole piger,

    Juv. 12, 12:

    mare pigrum ac prope immotum,

    i. e. flowing slowly, sluggish, Tac. G. 45:

    pigrum mare et grave,

    id. Agr. 10:

    palus,

    Ov. P. 4, 10, 61:

    annus,

    that moves lazily, passes slowly, Hor. Ep. 1, 1, 21:

    bellum,

    that advances slowly, Ov. F. 2, 727:

    campus,

    unfruitful, Hor. C. 1, 22, 17:

    pigriora sunt ista remedia,

    operate too slowly, Col. 2, 17, 3.—Prov.:

    vult et non vult piger,

    Vulg. Prov. 13, 4:

    dicit piger, leo est in viā,

    id. ib. 26, 13:

    pigrā munire castra dolabrā,

    lazily handled, Juv. 8, 248. —
    (γ).
    With gen. ( poet.):

    militiae piger et malus,

    Hor. Ep. 2, 1, 124:

    pericli,

    Sil. 14, 264:

    serpit Arar per rura pigerrimus undae,

    id. 15, 504.—
    (δ).
    With inf. ( poet.):

    piger scribendi ferre laborem,

    Hor. S. 1, 4, 12 (cf. the opp.:

    impiger hostium Vexare turmas,

    id. C. 4, 14, 22).— Absol.:

    pigrum et iners videtur sudore adquirere quod possis sanguine parare,

    Tac. G. 14 fin. —Hence, poet. transf.,
    2.
    Sluggish, i. e. that makes sluggish, benumbing:

    sopor,

    Cat. 63, 37:

    frigora,

    Tib. 1, 2, 29:

    senecta,

    id. 1, 10, 40.—
    B.
    Dull, dispirited, dejected, sad ( poet. and in postclass. prose):

    vultus,

    Mart. 2, 11, 3:

    pigrum aliquem facere,

    id. 10, 104, 15:

    piger tristisque,

    App. M. 4, p. 157 fin.
    C.
    Dull, unfeeling ( poet.):

    hinc fessos subrepsit in artus Insidiosa quies et pigrae oblivio vitae,

    Stat. S. 1, 4, 56 sq.; cf.:

    indigna est pigro forma perire situ,

    Ov. Am. 2, 3, 14.—Hence, adv.: pĭgrē, slowly, sluggishly (post-Aug.):

    in servitutem transiens,

    Sen. Ira, 3, 17:

    pigre ac segniter agere,

    Col. 7, 5, 3.— Comp.:

    pigrius,

    Plin. 10, 34, 52, § 105; Luc. 5, 434.

    Lewis & Short latin dictionary > piger

  • 14 repigratus

    rĕ-pigro, no perf., ātum, 1, v. a.
    I.
    To make slothful:

    uxoris Cyllenius fotibus repigratus,

    Mart. Cap. 1, § 35.—
    II.
    Trop., to check, keep back, retard (post-class.):

    dirarum bestiarum impetum,

    App. M. 8, p. 208, 19;

    p. 175 Bip.: repigrato fetu,

    id. ib. 1, p. 106, 21.— Hence, rĕpigrātus, a, um, P. a., retarded, slow:

    repigratior paululum,

    Mart. Cap. 1, § 36 (al. repigritior).

    Lewis & Short latin dictionary > repigratus

  • 15 repigro

    rĕ-pigro, no perf., ātum, 1, v. a.
    I.
    To make slothful:

    uxoris Cyllenius fotibus repigratus,

    Mart. Cap. 1, § 35.—
    II.
    Trop., to check, keep back, retard (post-class.):

    dirarum bestiarum impetum,

    App. M. 8, p. 208, 19;

    p. 175 Bip.: repigrato fetu,

    id. ib. 1, p. 106, 21.— Hence, rĕpigrātus, a, um, P. a., retarded, slow:

    repigratior paululum,

    Mart. Cap. 1, § 36 (al. repigritior).

    Lewis & Short latin dictionary > repigro

  • 16 repo

    rēpo, psi, ptum, 3, v. n. [Gr. herpô; Sanscr. root sarp-, creep; cf. Lat. serpo, serpens], to creep, crawl (cf. serpo).
    I.
    Lit.
    1.
    Of animals:

    repens animans,

    Lucr. 3, 388:

    cochleae inter saxa,

    Sall. J. 93, 2:

    millipeda,

    Plin. 29, 6, 39, § 136:

    formica,

    id. 37, 11, 72, § 187:

    muraenae,

    id. 9, 20, 37, § 73:

    volpecula,

    Hor. Ep. 1, 7, 29 dub.:

    elephas genibus in catervas,

    Plin. 8, 7, 7, § 20 et saep.—
    2.
    Of creeping children, Quint. 1, 2, 6; Stat. Th. 9, 427.—
    3.
    Of other persons in gen.:

    quā unus homo inermis vix poterat repere,

    Nep. Hann. 3 fin.:

    super altitudinem fastigii (templi),

    Plin. 22, 17, 20, § 44:

    Pyrrho regi, quo die periit, praecisa hostiarum capita repsisse,

    id. 11, 37, 77, § 197.—
    B.
    Transf., to creep, crawl, of persons travelling slowly:

    milia tum pransi tria repimus,

    Hor. S. 1, 5, 25.—Of persons swimming:

    qui flumen repunt,

    Arn. 1, 20.— Of cranes slowly stalking, Enn. ap. Serv. Verg. G. 3, 76 (Ann. v. 545 Vahl.).—Of boats moving slowly along: aequore in alto ratibus repentibus, Poet. (Enn.?) ap. Varr. L. L. 7, § 23 Müll. (cf. Enn. p. 87 Vahl.;

    Trag. Rel. p. 292 Rib.).—Of water flowing slowly: aqua palustris, quae pigro lapsu repit,

    Col. 1, 5, 3.—

    Of clouds,

    Lucr. 6, 1121.—

    Of fire: ignis per artus,

    Lucr. 6, 661.—Of plants, Col. Arb. 4 fin.; 16, 4: genus cucurbitarum, quod humi repit, Plin. 19, 5, 24, § 70; 22, 22, 39, § 82.—Of movable towers, Luc. 3, 458.—Of the stealthy advance of a snare, Stat. S. 1, 2, 60.—
    II.
    Trop.:

    sermones Repentes per humum,

    i. e. low, common, mean, Hor. Ep. 2, 1, 251.

    Lewis & Short latin dictionary > repo

  • 17 situs

    1.
    sĭtus, a, um, Part. and P. a. of sino.
    2.
    sĭtus, ūs, m. [sino].
    I.
    (Sino, 1. situs, A.; prop. a being laid or placed, a lying; hence, by meton.)
    A.
    The manner of lying, the situation, local position, site of a thing (class. in sing. and plur.; mostly of localities; syn. positus).
    (α).
    Sing.:

    terrae,

    Cic. Tusc. 1, 20, 45:

    urbem Syracusas elegerat, cujus hic situs esse dicitur,

    id. Verr. 2, 5, 10, § 26:

    loci,

    id. Ac. 2, 19, 61:

    urbis,

    id. Rep. 2, 11, 22; Caes. B. G. 7, 68; 7, 36; Liv. 9, 24, 2:

    locorum,

    Curt. 3, 4, 11; 7, 6, 12:

    Messana, quae situ moenibus portuque ornata est,

    Cic. Verr. 2, 4, 2, § 3; cf.:

    urbes naturali situ inexpugnabiles,

    Liv. 5, 6; Curt. 3, 4, 2:

    agri (with forma),

    Hor. Ep. 1, 16, 4:

    Africae,

    Sall. J. 17, 1:

    castrorum,

    Caes. B. G. 5, 57; id. B. C. 3, 66:

    montis,

    Curt. 8, 10, 3:

    loca naturae situ invia,

    id. 7, 4, 4;

    opp. opus: turrem et situ et opere multum editum,

    id. 3, 1, 7; 8, 10, 23; cf. Front. Strat. 3, 2, 1:

    figura situsque membrorum,

    Cic. N. D. 2, 61, 153; cf.:

    passeres a rhombis situ tantum corporum differunt,

    Plin. 9, 20, 36, § 72:

    Aquilonis,

    towards the north, id. 16, 12, 23, § 59.— Poet.: exegi monumentum aere perennius Regalique situ pyramidum altius, i. e. the structure (prop. the manner of construction), Hor. C. 3, 30, 2 (cf. the Part. situs, in Tac., = conditus, built; v. sino, P. a. A. 2. c.).—
    (β).
    Plur.:

    opportunissimi situs urbibus,

    Cic. Rep. 2, 3, 5; so,

    oppidorum,

    Caes. B. G. 3, 12:

    terrarum,

    Cic. Div. 2, 46, 97; cf. Hor. Ep. 2, 1, 252:

    locorum,

    Cic. Q. Fr. 2, 16, 4:

    castrorum,

    Caes. B. G. 7, 83: situs partium corporis, Cic. Ac. 2, 39, 122:

    revocare situs (foliorum),

    position, arrangement, Verg. A. 3, 451. —
    B.
    Transf. (= regio), a quarter of the world, region (Plinian):

    a meridiano situ ad septentriones,

    Plin. 2, 108, 112, § 245; 2, 47, 48, § 127; 3, 12, 17, § 108; cf. Sill. ad Plin. 16, § 2.— Plur.:

    (pantherae) repleturae illos situs,

    Plin. 27, 2, 2, § 7.—
    2.
    Soil (late Lat.):

    quae loca pingui situ et cultu,

    Amm. 24, 5, 3.—
    3.
    Description (late Lat.):

    cujus originem in Africae situ digessimus plene,

    Amm. 29, 5, 18.—
    II.
    Lit.
    1.
    Rust, mould, mustiness, dust, dirt, etc., that a thing acquires from lying too long in one place (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. or Cæs.;

    syn.: squalor, sordes): corrumpor situ,

    Plaut. Truc. 5, 23; cf.:

    quae in usu sunt et manum cottidie tactumque patiuntur, numquam periculum situs adeunt,

    Sen. Ben. 3, 2, 2:

    tristia duri Militis in tenebris occupat arma situs,

    Tib. 1, 10, 50:

    arma squalere situ ac rubigine,

    Quint. 10, 1, 30:

    immundo pallida mitra situ,

    Prop. 4 (5), 5, 70:

    ne aut supellex vestisve condita situ dilabatur,

    Col. 12, 3, 5:

    per loca senta situ,

    Verg. A. 6, 462:

    araneosus situs,

    Cat. 23, 3:

    immundus,

    Ov. Am. 1, 12, 30; cf. id. ib. 1, 8, 52; id. Tr. 3, 10, 70:

    detergere situm ferro,

    Sil. 7, 534:

    deterso situ,

    Plin. Pan. 50:

    prata situ vetustatis obducta,

    Col. 2, 18, 2. —
    2.
    Filthiness of the body: genas situ liventes, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26 (Com. Rel. p. 225 Rib.:

    situm inter oris et barba, etc.): en ego victa situ,

    Verg. A. 7, 452; Ov. M. 7, 290; 7, 303; 8, 802; Luc. 6, 516; Plin. 21, 6, 17, § 33.—
    B.
    Trop.
    1.
    Neglect, idleness, absence of use:

    indigna est pigro forma perire situ,

    Ov. Am. 2, 3, 14:

    et segnem patiere situ durescere campum,

    Verg. G. 1, 72; Col. 2, 2, 6:

    gladius usu splendescit, situ rubiginat,

    App. Flor. 3, p. 351, 32. —
    2.
    Of the mind, a rusting, moulding, a wasting away, dulness, inactivity:

    senectus victa situ,

    Verg. A. 7, 440:

    marcescere otio situque civitatem,

    Liv. 33, 45 fin.:

    situ obsitae justitia, aequitas,

    Vell. 2, 126, 2:

    quae (mens) in hujusmodi secretis languescit et quendam velut in opaco situm ducit,

    Quint. 1, 2, 18; cf. id. 12, 5, 2:

    ne pereant turpi pectora nostra situ,

    Ov. Tr. 5, 12, 2:

    depellere situm curis,

    Stat. S. 5, 3, 34:

    flebis in aeterno surda jacere situ (carmina),

    i. e. oblivion, Prop. 1, 7, 18:

    (verba) priscis memorata Catonibus Nunc situs informis premit et deserta vetustas,

    Hor. Ep. 2, 2, 118; cf.:

    verborum situs,

    Sen. Ep. 58, 3:

    nec umquam passure situm,

    Stat. Th. 3, 100:

    passus est leges istas situ atque senio emori,

    Gell. 20, 1, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > situs

  • 18 somnus

    somnus, i, m. [Sanscr. svap-nas; Gr. hupnos; som-nus for sop-nus; cf.: sopor, sopio].
    I.
    Lit., sleep: hostes vino domiti somnoque sepulti, Enn. ap. Macr. S. 6 (Ann. v. 291 Vahl.); Lucr. 1, 133: vix aegro cum corde meo me somnus reliquit, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 52 Vahl.); cf., on the contrary: pandite sulti' genas et corde relinquite somnum, id. ap. Fest. p. 343 Müll. (Ann. v. 521 Vahl.):

    somnum capere,

    Plaut. Mil. 3, 1, 115; cf. Cic. Tusc. 4, 19, 44:

    somnum videre,

    Ter. Heaut. 3, 1, 82:

    Caninius suo toto consulatu somnum non vidit,

    Cic. Fam. 7, 30, 1:

    somnum tenere,

    id. Brut. 80, 278:

    somno se dare,

    id. Tusc. 1, 47, 113:

    me artior quam solebat somnus complexus est,

    id. Rep. 6, 10, 10:

    puella somno fessa,

    Tib. 1, 3, 88:

    somno vincta,

    Ov. M. 11, 238; Liv. 5, 44; Suet. Aug. 16:

    hos oppressos somno,

    Caes. B. C. 2, 38 fin.:

    ne me e somno excitetis,

    Cic. Rep. 6, 12, 12: so,

    ex somno excitare aliquem,

    id. Sull. 8, 24:

    e somno suscitari,

    id. Tusc. 4, 19, 44:

    somno solutus sum,

    id. Rep. 6, 26, 29:

    cum ergo est somno sevocatus animus a societate,

    id. Div. 1, 30, 63:

    palpebrae somno coniventes,

    id. N. D. 2, 57, 143:

    somno languidus,

    Quint. 4, 2, 106: in somnis aliquid videre, in sleep, in dreams, Enn. ap. Fest. p. 325 Müll. (Ann. v. 228 Vahl.); cf. Plaut. Curc. 2, 2, 10; Poët. ap. Cic. Div. 1, 21, 44; Cic. N. D. 1, 29, 82; id. Div. 1, 24, 49; 1, 25, 44; 1, 53, 121; 2, 70, 144; Verg. A. 2, 270; 4, 466; 4, 557 al.; so,

    less freq.: per somnum,

    Cic. Div. 2, 11, 27; Liv. 2, 36, 4; Verg. A. 5, 636; and:

    per somnos,

    Plin. 23, 1, 24, § 49; cf.: ea si cui in somno accidant, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 45:

    datur in somnum euntibus,

    Plin. 26, 8, 47, § 74:

    somnum petiere,

    Ov. M. 13, 676; Quint. 9, 4, 12:

    ducere somnos,

    i. e. protract slumber, continue to sleep, Verg. A. 4, 560 (cf.:

    trahere quietem,

    Prop. 1, 14, 9); so,

    educere somnos,

    Sil. 11, 405;

    but: pocula ducentia somnos,

    causing sleep, Hor. Epod. 14, 3:

    verba placidos facientia somnos,

    Ov. M. 7, 153:

    nuces somnum faciunt,

    Plin. 23, 8, 75, § 144:

    odor somnum gignit,

    id. 21, 19, 77, § 132:

    somnum parere,

    id. 19, 8, 38, § 126:

    adferre,

    id. 32, 2, 11, § 24:

    conciliare (opp. fugare),

    id. 14, 18, 22, § 117:

    concitare,

    id. 20, 17, 73, § 189:

    adlicere,

    id. 26, 3, 8, § 14:

    somnos invitare,

    Hor. Epod. 2, 28:

    adimere,

    id. C. 1, 25, 3:

    avertere,

    id. S. 1, 5, 15:

    rumpere,

    Sil. 3, 167:

    perturbare,

    Quint. 12, 1, 6.— Poet.:

    conditque natantia lumina somnus,

    Verg. G. 4, 496:

    labi ut somnum sensit in artus,

    Ov. M. 11, 631:

    serpens,

    Plin. 7, 24, 24, § 90:

    graviore somno premi,

    id. 9, 13, 15, § 42:

    voltus in somnum cadit,

    Sen. Herc. Fur. 1044:

    somno cedere,

    Val. Fl. 2, 71:

    lumina mergere somno,

    id. 8, 65:

    somnus altus,

    Hor. S. 2, 1, 8:

    somni faciles,

    Ov. H. 11, 29; cf.:

    somno mollior herba,

    Verg. E. 7, 45:

    somni pingues,

    Ov. Am. 1, 13, 7; Luc. 10, 354:

    plenus,

    Cels. 1, 3:

    intermissus,

    Quint. 10, 6, 1:

    lenis et placidus,

    Sen. Herc. Fur. 1075:

    gravis,

    id. ib. 1051:

    servus ad somnum,

    who keeps watch during one's sleep, Curt. 6, 11, 3.—Personified: Somnus, as a divinity, son of Erebus and Nox, Hyg. Fab. praef.; Verg. A. 5, 838; 6, 390; Ov. M. 11, 586, 11, 593; 11, 623 sq.; Stat. Th. 10, 87; Tib. 2, 1, 90 al.—
    B.
    Esp., in reproachful sense, sleep, sloth, drowsiness, inactivity, slumber, idleness, etc.: corde relinquite somnum, Enn. ap. Fest. p. 343 Müll. (Ann. v. 521 Vahl.):

    dediti ventri ac somno,

    Sall. C. 2, 8:

    somno et conviviis et delectationi nati,

    Cic. Sest. 66, 138: somno et luxu pudendus, Tac. H. 2, 90:

    somno indulsit,

    id. A. 16, 19:

    dediti somno ciboque,

    id. G. 15; Vell. 2, 1, 1.—
    II.
    Poet., transf.
    A.
    Night:

    Libra die somnique pares ubi fecerit horas,

    Verg. G. 1, 208; cf. Sil. 3, 200. —
    B.
    Death (mostly with adjj.):

    longus,

    Hor. C. 3, 11, 38:

    componit lumina somno,

    Sil. 5, 529:

    niger,

    id. 7, 633:

    frigidus,

    Val. Fl. 3, 178;

    SO, SOMNO AETERNO SACRVM,

    Inscr. Orell. 4428:

    REQVIESCIT IN SOMNO PACIS,

    ib. 1121.—
    C.
    Of a calm at sea:

    pigro torpebant aequora somno,

    Stat. S. 3, 2, 73:

    imbelli recubant litora somno,

    id. Th. 3, 256. —
    D.
    A dream: exterrita somno, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 37 Vahl.):

    promissa somni,

    Sil. 3, 216.

    Lewis & Short latin dictionary > somnus

  • 19 stringo

    stringo, inxi, ictum, 3, v. a. [root strig; Gr. strang-, to squeeze; stranx, a drop; cf. O. H. Germ. streng; Engl. strong], to draw tight, to bind or tie tight; to draw, bind, or press together, etc. (syn. ligo).
    I.
    Lit.:

    te stringam ad carnarium,

    Plaut. Ps. 1, 1, 66:

    stringit vitta comas,

    Luc. 5, 143: caesariem crinali cultu, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 85:

    stricta matutino frigore vulnera,

    Liv. 22, 51:

    pectora pigro gelu,

    Luc. 4, 652:

    strictos insedimus amnes,

    Val. Fl. 1, 414:

    mare gelu stringi et consistere,

    Gell. 17, 8, 16:

    quercus in duas partes diducta, stricta denuo et cohaesa,

    having closed together, id. 15, 16, 4:

    habenam,

    to draw tight, Stat. Th. 11, 513:

    ferrum,

    Plin. Ep. 3, 16, 6.—
    B.
    Transf. (through the intermediate idea of drawing close), to touch, touch upon, touch lightly or slightly, to graze (syn. tango):

    litus ama, et laevas stringat sine palmula cautes,

    Verg. A. 5, 163; cf.:

    stringebat summas ales miserabilis undas,

    Ov. M. 11, 733:

    aequor (aurā),

    id. ib. 4, 136:

    metas interiore rotā,

    id. Am. 3, 2, 12:

    latus,

    Prop. 3, 11 (4, 10), 24:

    vestigia canis rostro,

    Ov. M. 1, 536 et saep.:

    equos,

    to stroke, Charis. 84 P.:

    tela stringentia corpus,

    i. e. slightly touching, Verg. A. 10, 331; cf. Sen. Ben. 2, 6, 1:

    coluber Dente pedem strinxit,

    Ov. M. 11, 776:

    strictus ac recreatus ex vulnere in tempus,

    Flor. 4, 12, 44.—
    2.
    To pull or strip off, to pluck off, cut off, clip off, prune, etc. (cf. destringo):

    oleam ubi nigra erit, stringito,

    Cato, R. R. 65, 1; so,

    oleam,

    Plin. 15, 2, 3, § 12:

    bacam,

    Varr. R. R. 1, 55, 2:

    quernas glandes,

    Verg. G. 1, 305:

    folia ex arboribus,

    Caes. B. C. 3, 58; Liv. 23, 30, 3:

    frondes,

    Verg. E. 9, 61; Hor. Ep. 1, 14, 28:

    hordea,

    Verg. G. 1, 317:

    arbores,

    Col. 6, 3, 7:

    celeriter gladios strinxerunt,

    drew from the sheath, unsheathed, Caes. B. C. 3, 93:

    strictam aciem offerre,

    Verg. A. 6, 291:

    ensem,

    id. ib. 10, 577; so,

    gladios,

    id. ib. 12, 278; Ov. M. 7, 333:

    ensem,

    id. ib. 8, 207;

    14, 296: ferrum,

    Liv. 7, 40 al.:

    cultrum,

    id. 7, 5, 5; 3, 50, 3; and poet. transf.:

    manum,

    to bare, Ov. Am. 1, 6, 14; id. Tr. 5, 2, 30 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of speech, to touch upon, treat briefly, Sil. 8, 48.—Hence, to compress, abridge:

    narrationis loco rem stringat,

    Quint. 4, 2, 128 Spald.—
    B.
    To hold in check, to rule, sway (syn. coërceo):

    quaecumque meo gens barbara nutu Stringitur, adveniat,

    Claud. B. Get. 371.—
    C.
    To waste, consume, reduce:

    praeclaram stringat malus ingluvie rem,

    Hor. S. 1, 2, 8.—
    D.
    (Acc. to I. B.) To touch, move, affect; esp. to affect painfully, to wound, pain:

    atque animum patriae strinxit pietatis imago,

    Verg. A. 9, 294:

    quam tua delicto stringantur pectora nostro,

    Ov. Tr. 5, 6, 21:

    nomen alicujus,

    id. ib. 2, 350.—
    E.
    To draw in hostility, attack with:

    in hostes stringatur iambus,

    Ov. R. Am. 377:

    bellum,

    Flor. 3, 21, 1.—Hence, strictus, a, um, P. a. (acc. to I.), drawn together, close, strait, tight, etc.
    A.
    Lit.:

    laxaret pedem a stricto nodo,

    Liv. 24, 7, 5:

    duriora genti corpora, stricti artus,

    Tac. G. 30:

    strictissima janua,

    Ov. R. Am. 233:

    si strictior fuerit pedatura,

    Hyg. Grom. 3, 1:

    emplastrum,

    thick, Scrib. Comp. 45 fin.:

    venter,

    i. e. bound up, costive, Veg. 3, 16:

    strictior aura,

    more severe, colder, Aus. Idyll. 14, 3.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of language, brief, concise:

    quo minus (Aeschines) strictus est,

    Quint. 10, 1, 77:

    qui (Demosthenes) est strictior multo (quam Cicero),

    id. 12, 10, 52.—
    2.
    Of character, severe, strict:

    Catones,

    Manil. 5, 106:

    mentes,

    id. 1, 769:

    lex,

    Stat. S. 3, 5, 87.—
    3.
    Rigid, exact (law Lat.):

    restitutio stricto jure non competebat,

    Dig. 29, 2, 85; 39, 3, 3 al.— Adv.: strictē and strictim, closely, tightly:

    in foramen conicies,

    Pall. Mart. 8, 2.— Comp., Pall. 1, 6.— Sup., Gell. 16, 3, 4.—
    2.
    Fig., accurately:

    strictius interpretari,

    Dig. 8, 2, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > stringo

  • 20 stupendus

    stŭpeo, ui, ēre, v. n. and a. [Sanscr. stūpas, cumulus; Gr. stupos; Lat. stipes, a block, stump; cf. steibô].
    I.
    Neutr., to be struck senseless, to be stunned, benumbed; to be struck aghast, to be astonished, astounded, amazed, confounded, stupefied, etc. (freq. and class.;

    syn. torpeo): animus lassus curā confectus stupet,

    Ter. And. 2, 1, 4:

    cum hic etiam tum semisomnus, stupri plenus stuperet,

    Cic. Verr. 2, 5, 36, § 95:

    torpescunt scorpiones aconiti tactu stupentque pallentes,

    Plin. 27, 2, 2, § 6:

    haec cum loqueris, nos barones stupemus,

    Cic. Fin. 2, 23, 77; cf.:

    quae cum intuerer stupens,

    id. Rep. 6, 18, 18:

    dum stupet obtutuque haeret defixus in uno,

    Verg. A. 1, 495:

    admiror, stupeo,

    Mart. 5, 63, 3:

    adhuc in oppidis coartatus et stupens,

    Cic. Att. 7, 10:

    vigiles attoniti et stupentibus similes,

    Curt. 8, 2, 3.—With gen.:

    tribuni capti et stupentes animi,

    Liv. 6, 38.—
    (β).
    With abl. or in with abl.: stupere gaudio Graecus, Cael. ap. Quint. 9, 3, 58:

    exspectatione stupere,

    Liv. 8, 13, 17:

    novitate,

    Quint. 12, 6, 5:

    carminibus stupens,

    Hor. C. 2, 13, 33:

    stupet Albius aere,

    id. S. 1, 4, 28:

    laetitiā,

    Sen. Herc. Fur. 621:

    rex subito malo,

    Flor. 2, 12:

    qui stupet in titulis et imaginibus,

    Hor. S. 1, 6, 17:

    stupet in Turno,

    Verg. A. 10, 446. —
    (γ).
    With ad:

    mater ad auditas stupuit voces,

    Ov. M. 5, 509:

    et stupet ad raptus Tyndaris ipsa tuos,

    Mart. 12, 52, 6:

    ad supervacua,

    Sen. Ep. 87, 5:

    ad tam saevam dominationem,

    Just. 26, 1, 8.—
    B.
    Transf., of inanimate or abstract things, to be benumbed or stiffened, to be brought to a stand-still, to stop (mostly poet.;

    not in Cic.): multum refert, a fonte bibatur Qui fluit, an pigro quae stupet unda lacu,

    Mart. 9, 100, 10:

    flumina brumā,

    Val. Fl. 5, 603:

    undae,

    Sen. Herc. Fur. 763; cf.:

    ad frigus stupet (vinum), opp. gelascit,

    Plin. 14, 21, 27, § 132:

    stupuitque Ixionis orbis,

    Ov. M. 10, 42:

    ignavo stupuerunt verba palato,

    id. Am. 2, 6, 47:

    stupente ita seditione,

    Liv. 28, 25.—
    II.
    Act., to be astonished or amazed at, to wonder at any thing ( poet.; cf.

    admiror): pars stupet innuptae donum exitiale Minervae,

    Verg. A. 2, 31:

    omnia dum stupet,

    Val. Fl. 5, 96:

    regis delicias,

    Mart. 12, 15, 4:

    dum omnia stupeo,

    Petr. 29 al. — Hence, part. fut. pass.: stŭpendus, a, um, wonderful, astonishing, amazing, stupendous:

    virtutibus stupendus,

    Val. Max. 5, 7, 1:

    virtutum stupenda penetralia,

    Nazar. Pan. Const. 6, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > stupendus

См. также в других словарях:

  • pigro — pigro, a (del lat. «piger, gri»; ant.) adj. Pigre. * * * pigro, gra. (Del lat. piger, pigra). adj. desus. pigre. * * * ► adjetivo Pigre …   Enciclopedia Universal

  • pigro — [dal lat. piger gra grum ]. ■ agg. 1. [di persona che, per natura, rifugge dalla fatica, dallo sforzo, dall impegno fisico o intellettuale, anche con la prep. in : un alunno p. ; essere p. nel lavoro ] ▶◀ abulico, apatico, indolente, infingardo,… …   Enciclopedia Italiana

  • pigro — pigro, gra (Del lat. piger, pigra). adj. desus. pigre …   Diccionario de la lengua española

  • pigro — pì·gro agg., s.m. 1. agg., s.m. AD che, chi per natura cerca di evitare l impegno fisico o intellettuale, lo sforzo e la fatica; che, chi agisce con lentezza, senza vitalità e senza entusiasmo: è così pigro che non andrebbe mai a scuola;… …   Dizionario italiano

  • pigro — {{hw}}{{pigro}}{{/hw}}agg. 1 Di persona restia ad agire, a prendere iniziative, a muoversi e sim.: studente pigro | Proprio di persona pigra: movimento –p. 2 Che rende pigro, sonnolento: il pigro inverno. 3 (est., fig.) Lento, tardo: intelligenza …   Enciclopedia di italiano

  • pigro — pl.m. pigri sing.f. pigra pl.f. pigre …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • pigro — agg. 1. indolente, infingardo, neghittoso, accidioso, scioperato, poltrone, scansafatiche, fannullone, lavativo, pelandrone, ignavo, svaccato □ ozioso, inattivo, sfaccendato □ svogliato, fiacco □ negligente, trascurato □ impigrito, impoltronito □ …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • neghittoso — ne·ghit·tó·so agg. CO 1a. di qcn., pigro nell agire, svogliato, ozioso; anche s.m. Sinonimi: indolente, ozioso, pigro. Contrari: alacre, operoso. 1b. che rivela indolenza e trascuratezza nell agire: indole neghittosa Sinonimi: indolente, ozioso,… …   Dizionario italiano

  • impigrire — [der. di pigro, col pref. in 1] (io impigrisco, tu impigrisci, ecc.). ■ v. tr. [rendere pigro: i. la mente ] ▶◀ addormentare, impoltronire, (non com.) infingardire, intorpidire. ◀▶ scuotere, spigrire, spoltrire, spoltronire, svegliare. ■ v. intr …   Enciclopedia Italiana

  • Alberto Moravia — Alberto Moravia, born Alberto Pincherle, (November 28, 1907 ndash; September 26, 1990) was one of the leading Italian novelists of the twentieth century whose novels explore matters of modern sexuality, social alienation, and existentialism.He is …   Wikipedia

  • attivo — at·tì·vo agg., s.m. FO 1a. agg., che agisce; operoso, che si dà da fare: un uomo molto attivo Sinonimi: alacre, dinamico, efficace, efficiente, energico, laborioso, pronto, solerte, vitale, vivace. Contrari: abulico, accidioso, apatico, 2fiacco,… …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»