-
1 Mirabile dictu
• Wonderful to say/relate. (Vergil) -
2 Mirabile visu
-
3 mirus
wonderful, astonishing, extraordinary. -
4 miraculo
mīrācŭlum, i, n. [id.], a wonderful, strange, or marvellous thing, a wonder, marvel, miracle; wonderfulness, marvellousness (class.; syn.: prodigium, portentum): miracula, quae nunc digna admiratione dicimus, antiqui in rebus turpibus utebantur, Paul. ex Fest. p. 123 Müll.:II.portenta et miracula philosophorum somniantium,
strange and wonderful imaginations, Cic. N. D. 1, 8, 18:adiciunt miracula huic pugnae,
relate wonderful things, Liv. 2, 7:esse miraculo,
to be wonderful, to excite wonder, id. 25, 8:arbor digna miraculo,
singular, curious, Plin. 12, 1, 5, § 9:in quae miracula, dixit, Verteris?
Ov. M. 3, 673:omnia transformat sese in miracula rerum,
Verg. G. 4, 441:miraculum magnitudinis,
extraordinary size, Liv. 25, 9, 14:Euander... venerabilis vir miraculo litterarum, rei novae inter rudes artium homines,
id. 1, 7, 8:ut mors ejus majori miraculo fuerit,
Suet. Oth. 12:miracula septem,
the seven wonders of the world, Amm. 22, 15, 28.—Esp., in eccl. Lat., a miracle:facientes pene incredibilia miracula,
Lact. 4, 21:Dei,
id. 7, 9:quibus miraculis plurimi allicientur,
id. 7, 17:accidit quasi miraculum Deo,
Vulg. 1 Reg. 14, 15: nihil posse confingi miraculorum atque vitiorum, quod non ibi (in deorum genere) reperiatur, Aug. Civ. Dei, 4, 27.—Hence, adv.: mīrācŭlō = thaumastôs, wonderfully:pictus,
Plin. 34, 8, 19, § 83. -
5 miraculum
mīrācŭlum, i, n. [id.], a wonderful, strange, or marvellous thing, a wonder, marvel, miracle; wonderfulness, marvellousness (class.; syn.: prodigium, portentum): miracula, quae nunc digna admiratione dicimus, antiqui in rebus turpibus utebantur, Paul. ex Fest. p. 123 Müll.:II.portenta et miracula philosophorum somniantium,
strange and wonderful imaginations, Cic. N. D. 1, 8, 18:adiciunt miracula huic pugnae,
relate wonderful things, Liv. 2, 7:esse miraculo,
to be wonderful, to excite wonder, id. 25, 8:arbor digna miraculo,
singular, curious, Plin. 12, 1, 5, § 9:in quae miracula, dixit, Verteris?
Ov. M. 3, 673:omnia transformat sese in miracula rerum,
Verg. G. 4, 441:miraculum magnitudinis,
extraordinary size, Liv. 25, 9, 14:Euander... venerabilis vir miraculo litterarum, rei novae inter rudes artium homines,
id. 1, 7, 8:ut mors ejus majori miraculo fuerit,
Suet. Oth. 12:miracula septem,
the seven wonders of the world, Amm. 22, 15, 28.—Esp., in eccl. Lat., a miracle:facientes pene incredibilia miracula,
Lact. 4, 21:Dei,
id. 7, 9:quibus miraculis plurimi allicientur,
id. 7, 17:accidit quasi miraculum Deo,
Vulg. 1 Reg. 14, 15: nihil posse confingi miraculorum atque vitiorum, quod non ibi (in deorum genere) reperiatur, Aug. Civ. Dei, 4, 27.—Hence, adv.: mīrācŭlō = thaumastôs, wonderfully:pictus,
Plin. 34, 8, 19, § 83. -
6 mīrābilis
mīrābilis e, adj. with comp. [miror], wonderful, marvellous, extraordinary, amazing, admirable, strange, singular: facinora: pugnandi cupiditas, N.: Hic tibi sit potius quam tu mirabilis illi, H.: Cuncta, quibus est mirabilis, O.: mirabile est, quam non multum differat: esset mirabile quo modo, etc.: mirabile auditu: mirabile dictu Truditur, etc., wonderful to tell, V.: quo ista maiora ac mirabiliora fecisti: magna atque mirabilia portendi, great wonders, S.* * *mirabilis, mirabile ADJwonderful, marvelous, astonishing, extraordinary -
7 mīrus
mīrus adj. [2 MI-], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary, amazing: populi R. aequitas: miris modis odisse Sostratam, exceedingly, T.: visenda modis animalis miris, wonderful to the view, V.: mirum in modum, surprisingly, Cs.: quod vos ignorare non mirum est: sibi mirum videri, quid esset, etc., Ct.: quid istuc tam mirumst, si, etc., what is so strange in that? T.: nisi hoc mirum est, si, etc.: id mirum quantum profuit ad, etc., i. e. extraordinarily, L.: Mirum ni cantem? Is it strange I don't sing, Naev. ap. C.—As subst n.: si quid miri faciat natura, H.: Mira loquar, O.* * *mira, mirum ADJwonderful, strange, remarkable, amazing, surprising, extraordinary -
8 mira
mīrus, a, um, adj. [Sanscr. smi; v. miror], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary (class.):mirum et magnum facinus,
Plaut. Ps. 1, 5, 97:mirum me desiderium tenet urbis,
Cic. Fam. 2, 11, 11:miris modis odisse aliquem,
wonderfully, exceedingly, Ter. Hec. 1, 2, 104; so,miris modis, adverbially,
wonderfully, strangely, Plaut. Cas. 3, 5, 5; id. Men. 5, 7, 50; id. Rud. 3, 1, 1; id. Merc. 2, 1, 1:mirum in modum conversae sunt hominum mentes,
astonishingly, surprisingly, Caes. B. G. 1, 41:sibi mirum videri, quid in suā Galliā populo Romano negotii esset,
id. ib. 1, 34.—With a foll. si:minime mirum, si ista res, etc.,
Cic. de Or. 2, 13, 55:quid mirum in senibus, si infirmi sunt aliquando?
id. Sen. 11, 35: mirum quam or quantum, it is wonderful how, how very, how much, i. e. extraordinarily, exceedingly:mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem,
Cic. Att. 15, 40:id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis,
Liv. 2, 1; so,mirum ut: mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos,
Tac. H. 1, 79: mirum ni or nisi, it would be wonderful, I should wonder, I am very much mistaken, if not, i. e. most probably, undoubtedly, Plaut. Capt. 4, 2, 43:mira sunt, nisi invitavit sese in cena plusculum,
id. Am. 1, 1, 127:mira sunt ni Pseudulust,
id. Ps. 4, 7, 118; id. Trin. 4, 2, 19 Brix ad loc.:socer, et medicus me insanire aiebant: quid sit, mira sunt,
I wonder what it means, it is incomprehensible to me, id. Men. 5, 7, 56: mirum ni or quin, undoubtedly, certainly: quid ploras pater? Mirum ni cantem: condemnatus sum, I wonder I don't sing, of course I ought to sing, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:mirum, quin ab avo ejus, aut proavo acciperem,
Plaut. Trin. 4, 2, 125:mirum quin te advorsus dicat,
id. Am. 2, 2, 118:quid mirum?
what wonder? Ov. A. A. 3, 110.— Comp., only ante-class.: mirior inquam tibi videor, Titin. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: quid hoc mirius? Varr. ap. Non. 135, 29.— Subst.: mīra, ōrum, n., wonders, marvels:nimia mira memoras,
Plaut. Am. 5, 1, 57:septem mira,
the seven wonders of the world, Lact. 3, 24, 1.—Hence, adv.: mīrē, wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly (class.):puero municipia mire favent,
Cic. Att. 16, 11, 6:factus canis,
Plin. 35, 10, 36, § 102:laudare,
id. 29, 3, 12, § 54:gratus,
id. 29, 1, 6, § 13:afficere,
Juv. 14, 24.—With a noun:mire opifex,
Pers. 6, 3:mire quam illius loci cogitatio delectat,
extraordinarily, exceedingly, Cic. Att. 1, 11, 3 (al. mire quantum). -
9 mirus
mīrus, a, um, adj. [Sanscr. smi; v. miror], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary (class.):mirum et magnum facinus,
Plaut. Ps. 1, 5, 97:mirum me desiderium tenet urbis,
Cic. Fam. 2, 11, 11:miris modis odisse aliquem,
wonderfully, exceedingly, Ter. Hec. 1, 2, 104; so,miris modis, adverbially,
wonderfully, strangely, Plaut. Cas. 3, 5, 5; id. Men. 5, 7, 50; id. Rud. 3, 1, 1; id. Merc. 2, 1, 1:mirum in modum conversae sunt hominum mentes,
astonishingly, surprisingly, Caes. B. G. 1, 41:sibi mirum videri, quid in suā Galliā populo Romano negotii esset,
id. ib. 1, 34.—With a foll. si:minime mirum, si ista res, etc.,
Cic. de Or. 2, 13, 55:quid mirum in senibus, si infirmi sunt aliquando?
id. Sen. 11, 35: mirum quam or quantum, it is wonderful how, how very, how much, i. e. extraordinarily, exceedingly:mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem,
Cic. Att. 15, 40:id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis,
Liv. 2, 1; so,mirum ut: mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos,
Tac. H. 1, 79: mirum ni or nisi, it would be wonderful, I should wonder, I am very much mistaken, if not, i. e. most probably, undoubtedly, Plaut. Capt. 4, 2, 43:mira sunt, nisi invitavit sese in cena plusculum,
id. Am. 1, 1, 127:mira sunt ni Pseudulust,
id. Ps. 4, 7, 118; id. Trin. 4, 2, 19 Brix ad loc.:socer, et medicus me insanire aiebant: quid sit, mira sunt,
I wonder what it means, it is incomprehensible to me, id. Men. 5, 7, 56: mirum ni or quin, undoubtedly, certainly: quid ploras pater? Mirum ni cantem: condemnatus sum, I wonder I don't sing, of course I ought to sing, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:mirum, quin ab avo ejus, aut proavo acciperem,
Plaut. Trin. 4, 2, 125:mirum quin te advorsus dicat,
id. Am. 2, 2, 118:quid mirum?
what wonder? Ov. A. A. 3, 110.— Comp., only ante-class.: mirior inquam tibi videor, Titin. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: quid hoc mirius? Varr. ap. Non. 135, 29.— Subst.: mīra, ōrum, n., wonders, marvels:nimia mira memoras,
Plaut. Am. 5, 1, 57:septem mira,
the seven wonders of the world, Lact. 3, 24, 1.—Hence, adv.: mīrē, wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly (class.):puero municipia mire favent,
Cic. Att. 16, 11, 6:factus canis,
Plin. 35, 10, 36, § 102:laudare,
id. 29, 3, 12, § 54:gratus,
id. 29, 1, 6, § 13:afficere,
Juv. 14, 24.—With a noun:mire opifex,
Pers. 6, 3:mire quam illius loci cogitatio delectat,
extraordinarily, exceedingly, Cic. Att. 1, 11, 3 (al. mire quantum). -
10 admīrābilis
admīrābilis e, adj. with comp. [admiror], admirable, wonderful: clementia: in dicendo homines. —Esp., strange, like paradox.* * *admirabilis, admirabile ADJadmirable, wonderful; strange, astonishing, remarkable; paradoxical, contrary -
11 admīrandus
admīrandus adj. [P. of admiror], to be wondered at, admirable, wonderful: homo: admirandum in modum, N.: spectacula, V.* * *admiranda, admirandum ADJwonderful, admirable; astonishing, remarkable, extraordinary -
12 mīrāculum
mīrāculum ī, n [miror], a marvellous thing, wonder, marvel, miracle: miracula philosophorum somniantium, wonderful imaginations: adiciunt miracula huic pugnae, relate wonderful things, L.: esse miraculo, excite wonder, L.: speciosa miracula promere, H.: Omnia transformat sese in miracula rerum, V.: magnitudinis, extraordinary size, L.: Sparsa in vario miracula caelo, strange forms, O.* * *wonder, marvel; miracle, amazing event -
13 mīrificus
mīrificus adj. with sup. [mirus+2 FAC-], wonderful, admirable, marvellous, extraordinary, strange: voramus litteras cum homine mirifico... Dionysio: turris mirificis operibus extructa, Cs.: pugnae: studium: facinus mirificissimum, T.* * *mirifica, mirificum ADJwonderful; amazing -
14 admirabilis
admīrābĭlis, e, adj. [admiror].I.Worthy of admiration, admirable, wonderful:II.admirabilis in dicendo vir,
Cic. de Or. 1, 2:O clementiam admirabilem,
id. Lig. 2, 6:gravitatem atque constantiam,
id. Phil. 13, 41:scientia,
id. ib. 9, 10.—Ironically: o admirabilem impudentiam, audaciam, temeritatem,
Cic. Phil. 3, 7, 18; so,o admirabilior oratio,
id. Or. 35:magnitudo pop. R. admirabilior adversis rebus quam secundis,
Liv. 22, 37:admirabilem licentiam,
Cic. Fat. 16:quam admirabile est nomen,
Vulg. Psa. 8, 2:de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum,
ib. 1 Pet. 2, 9.—That produces wonder, wonderful, astonishing, strange, rare, paradoxical: haec paradoxa ili, nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27; cf.1.id. Par. praef. and Par. 4: admirabile genus (causae), a quo alienatus est animus eorum qui audituri sunt,
id. Inv. 1, 15, 20:concursus,
id. ib. 10, 7:gloria,
id. ib. 3, 26.— Comp.:non esse admirabilius Romanos Graeciā pelli quam Hannibalem Italiā pulsum esse,
Liv. 42, 50; also Flor. 4, 2, 47.— Sup. not used.— Adv.: admīrābĭlĭter (only in the posit.).Admirably, Cic. N. D. 2, 53, 132; id. Opt. Gen. Or. 6, 37; id. Att. 5, 14, 2.—2. -
15 mirabile
mīrābĭlis ( sup. mirabilissimus, Col. 6, 36, 3 MSS.), e, adj. [miror], to be wondered at, wonderful, marvellous, extraordinary, admirable, strange, singular (class.):(α).nimium mirimodis mirabilis,
Plaut. Trin. 4, 2, 86:nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,
Cic. Par. 5, 1, 35:pugnandi cupiditas,
Nep. Milt. 5, 1:hic tibi sit potius quam tu mirabilis illi,
Hor. Ep. 1, 6, 23:laetis Phrygibus mirabile sumen,
Juv. 12, 73.— Comp.:quo ista majora ac mirabiliora fecisti,
Cic. de Or. 2, 18, 74.— Sup.:mirabilissima soboles,
Col. 6, 36, 3.In neutr.: mirabile est, with a subjectclause, Ter. Heaut. 2, 4, 7.—(β).With quam, quantum, quomodo:(γ).mirabile est, quam non multum differat,
Cic. de Or. 3, 51, 197:esset mirabile quomodo,
id. Div. 2, 19, 44:mirabile quantum gaudebat,
Sil. 6, 620.—With latter sup.: (mirabile dictu) truditur e sicco radix oleagina ligno, wonderful to tell or to be told, Verg. G. 2, 30.—II.Esp. (eccl. Lat.).A.Glorious:B.mirabilis Deus in sanctis suis,
Vulg. Psa. 67, 36:mirabilis in altis Dominus,
id. ib. 92, 6.—Miraculous:A.mirabilia opera Altissimi solius,
Vulg. Eccli. 11, 4:facta,
id. Jer. 5, 30 et saep.—Hence,Subst.: mīrābĭle, is, n., a miracle, wondrous deed (eccl. Lat.):B.et faciet Dominus mirabile,
Vulg. Exod. 9, 4.—Mostly plur.:cras faciet Dominus inter vos mirabilia,
Vulg. Jos. 3, 5:videntes mirabilia quae fecit,
id. Matt. 21, 15 et saep. —Adv.: mīrābĭlĭter, wonderfully, astonishingly, marvellously, extraordinarily, surprisingly (class.):mirabiliter vulgi mutata est voluntas,
Nep. Dion. 10, 2:cupere,
Cic. Fam. 13, 16, 4:laetari,
id. ib. 11, 14, 1:moratus est,
is strangely constituted, is a strange fellow, id. Att. 2, 25, 1:tonabit Deus,
Vulg. Job, 37, 5.— Comp.:mirabilius augere,
Cic. de Or. 1, 21, 94. -
16 mirabilis
mīrābĭlis ( sup. mirabilissimus, Col. 6, 36, 3 MSS.), e, adj. [miror], to be wondered at, wonderful, marvellous, extraordinary, admirable, strange, singular (class.):(α).nimium mirimodis mirabilis,
Plaut. Trin. 4, 2, 86:nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,
Cic. Par. 5, 1, 35:pugnandi cupiditas,
Nep. Milt. 5, 1:hic tibi sit potius quam tu mirabilis illi,
Hor. Ep. 1, 6, 23:laetis Phrygibus mirabile sumen,
Juv. 12, 73.— Comp.:quo ista majora ac mirabiliora fecisti,
Cic. de Or. 2, 18, 74.— Sup.:mirabilissima soboles,
Col. 6, 36, 3.In neutr.: mirabile est, with a subjectclause, Ter. Heaut. 2, 4, 7.—(β).With quam, quantum, quomodo:(γ).mirabile est, quam non multum differat,
Cic. de Or. 3, 51, 197:esset mirabile quomodo,
id. Div. 2, 19, 44:mirabile quantum gaudebat,
Sil. 6, 620.—With latter sup.: (mirabile dictu) truditur e sicco radix oleagina ligno, wonderful to tell or to be told, Verg. G. 2, 30.—II.Esp. (eccl. Lat.).A.Glorious:B.mirabilis Deus in sanctis suis,
Vulg. Psa. 67, 36:mirabilis in altis Dominus,
id. ib. 92, 6.—Miraculous:A.mirabilia opera Altissimi solius,
Vulg. Eccli. 11, 4:facta,
id. Jer. 5, 30 et saep.—Hence,Subst.: mīrābĭle, is, n., a miracle, wondrous deed (eccl. Lat.):B.et faciet Dominus mirabile,
Vulg. Exod. 9, 4.—Mostly plur.:cras faciet Dominus inter vos mirabilia,
Vulg. Jos. 3, 5:videntes mirabilia quae fecit,
id. Matt. 21, 15 et saep. —Adv.: mīrābĭlĭter, wonderfully, astonishingly, marvellously, extraordinarily, surprisingly (class.):mirabiliter vulgi mutata est voluntas,
Nep. Dion. 10, 2:cupere,
Cic. Fam. 13, 16, 4:laetari,
id. ib. 11, 14, 1:moratus est,
is strangely constituted, is a strange fellow, id. Att. 2, 25, 1:tonabit Deus,
Vulg. Job, 37, 5.— Comp.:mirabilius augere,
Cic. de Or. 1, 21, 94. -
17 miror
mīror, ātus, 1 ( act. collat. form, v. miro), v. dep. a. and n. [Sanscr. smi, smile; Gr. meidaô; cf.: mirus, nimīrum], to wonder or marvel at, to be astonished or amazed at a thing; to admire; constr. with acc., acc. with inf., with quod, si, quā ratione, quid, unde, etc., with de, and poet.; in Greek constr. also aliquem alicujus rei (class.).(α).With acc.:(β).neglegentiam hominis,
Cic. Att. 10, 5, 59:illud jam mirari desino, quod ante mirabar,
id. de Or. 2, 14, 59:signa, tabulas pictas, vasa caelata,
Sall. C. 11, 6:praemia,
Verg. G. 3, 49:patrem,
to honor admiringly, Stat. S. 5, 2, 75:alia digna miratu,
of admiring wonder, Sen. Ep. 94, 56:mirari se,
to admire one's self, be in love with one's self, be vain, Cat. 22, 17.—With object-clause:(γ).si quis forte miratur, me ad accusandum descendere,
Cic. Div. in Caecil. 1, 1.—With quod:(δ).mirari se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset,
Cic. Div. 2, 24, 51.—With si:(ε).idne tu miraris, si patrissat filius?
Plaut. Ps. 1, 5, 27: miror si, I should wonder, be surprised, if:miror, in illā superbiā et importunitate si quemquam amicum habere potuit,
Cic. Lael. 15, 54.—With rel.-clause:(ζ).ne miremini, quā ratione hic tantum potuerit,
Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134:ejus rei quae causa esset miratus,
Caes. B. G. 1, 32:miror, quid ex Piraeo abierit,
Ter. Eun. 2, 2, 59:satis mirari non possum, unde, etc.,
Cic. N. D. 1, 34, 95:si quis antea mirabatur, quid esset, quod, etc.,
id. Sest. 1.—With de:(η).de singulari impudentiā,
Cic. Verr. 2, 1, 2, § 6.—With cum: ne quis miretur, cum tam clare tonuerit, Pompon. ap. Non. 473, 3 (Com. Rel. v. 4 Rib.).—(θ).Poet. in Greek constr. (thaumazô tina tinos), aliquem alicujus rei:II.(te) justitiaene prius mirer belline laborum,
Verg. A. 11, 126.—Trop.A.To have a regard for:B.familiaritates... amantium nos amicorum et nostra mirantium,
Cic. Off. 2, 8, 30.—Of inanim. subjects ( poet.):(arbos) miraturque novas frondes et non sua poma,
Verg. G. 2, 82.—Hence, mīran-dus, a, um, P. a., wonderful, strange, singular (class.):in mirandam altitudinem depressum,
Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:mirandum in modum,
in a wonderful manner, id. Att. 9, 7, 3:cliens,
Juv. 10, 161:fides,
Stat. S. 1, 3, 20.— Neutr. absol.: mirandum est, unde, etc., the wonder is, etc., Juv. 10, 32. -
18 prodigiosus
prōdĭgĭōsus, a, um, adj. [prodigium], unnatural, strange, wonderful, marvellous, prodigious ( poet. and in post-Aug. prose):atria Circes,
Ov. M. 13, 968:cura Veneris,
id. ib. 9, 727:mendacia,
id. Am. 3, 6, 17:corpora,
Quint. 1, 1, 2; cf. id. 2, 5, 11:astra,
Stat. Th. 3, 523:ostentatio (virium),
Plin. 7, 20, 19, § 83:fides,
Juv. 13, 62:prodigiosum dictu!
Tac. H. 3, 56: ora prodigiosa Tartarei canis, mart. 5, 36, 2.— Comp.: quo nihil prodigiosius passa est respublica, Trebell. XXX. Tyr. 31; Salv. Gub. Dei, 7, p. 281. — Adv.: prōdĭgĭōsē, in an unnatural, strange, or wonderful manner:lien cum jecinore locum aliquando permutat, sed prodigiose,
Plin. 11, 37, 80, § 204; 30, 11, 29, § 95. -
19 admīrābilitās
admīrābilitās ātis, f [admirabilis], admirableness: magna.* * *wonderful character, remarkableness; admiration, wonder -
20 admīrābiliter
admīrābiliter adv. [admirabilis], wonderfully, admirably: laudari.— Paradoxically: dicere.* * *admirably, astonishingly, in a wonderful/wondrous manner; paradoxically
См. также в других словарях:
Wonderful — may refer to:* Wonderful (Circle Jerks album), a 1985 album by Circle Jerks * Wonderful (Rick James album), a 1988 album by Rick James * Wonderful (Adam Ant album), a 1995 album by Adam Ant * Wonderful (Adam Ant song), a 1995 song by Adam Ant *… … Wikipedia
Wonderful — Won der*ful, a. Adapted to excite wonder or admiration; surprising; strange; astonishing. [1913 Webster] Syn: Marvelous; amazing. See {Marvelous}. [1913 Webster] {Won der*ful*ly}, adv. {Won der*ful*ness}, n. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Wonderful — est le huitième album du groupe Madness, enregistré en 1999, publié chez EMI. Liste des pistes Lovestruck Johnny The Horse The Communicator 4.A.M. The Wizard Drip Fed Fred Going To The Top Elysium Saturday Night Sunday Morning If I Didn’t Care No … Wikipédia en Français
wonderful — index meritorious, noteworthy, portentous (eliciting amazement), prodigious (amazing), remarkable, special Burton s Legal Thesaurus … Law dictionary
wonderful — late O.E. wunderfull (see WONDER (Cf. wonder)). Related: Wonderfully … Etymology dictionary
wonderful — [adj] great, extraordinary admirable, amazing, astonishing, astounding, awe inspiring, awesome, brilliant, cool*, divine*, dynamite*, enjoyable, excellent, fabulous, fantastic, fine, groovy*, incredible, magnificent, marvelous, miraculous,… … New thesaurus
wonderful — ► ADJECTIVE ▪ extremely good, pleasant, or remarkable. DERIVATIVES wonderfully adverb wonderfulness noun … English terms dictionary
wonderful — [wun′dərfəl] adj. [ME < OE wundorfull] 1. that causes wonder; marvelous; amazing 2. very good, excellent, fine, etc. wonderfully adv. wonderfulness n … English World dictionary
wonderful — adj. 1) wonderful to + inf. (it was wonderful to visit our national parks) 2) wonderful that + clause (it was wonderful that we could see each other) * * * [ wʌndəf(ə)l] wonderful that + clause (it was wonderful that we could see each other)… … Combinatory dictionary
wonderful — adj. VERBS ▪ be, feel, look, smell, sound, taste ADVERB ▪ most, really ▪ … Collocations dictionary
wonderful */*/*/ — UK [ˈwʌndə(r)f(ə)l] / US [ˈwʌndərfəl] adjective extremely good There was a wonderful view from the window. The feeling of achievement was absolutely wonderful. It was a wonderful place for a picnic. Your father was a wonderful man. Thank you so… … English dictionary