-
1 przechorowywać
przechorowywać (-wuję) < przechorować> (-uję) przechorowywać całą zimę den ganzen Winter über krank sein, während des ganzen Winters krank sein;przechorował bardzo porażkę sein Misserfolg hat ihn körperlich sehr mitgenommen -
2 skazany
skazany na porażkę zum Scheitern verurteilt;skazany na samego siebie auf sich selbst angewiesenskazany na śmierć zum Tode Verurteilte(r) m -
3 odnosić
I. vt1) ( nieść z powrotem) zurückbringen\odnosić sukces Erfolg haben4) ( wiązać z czymś)\odnosić coś do czegoś etw auf etw +akk beziehen5) \odnosić skutek Erfolg habenII. vr1) ( traktować)\odnosić się do kogoś sich +akk jdm gegenüber verhalten, jdn behandelnjak ty się do mnie odnosisz! wie sprichst du denn überhaupt mit mir!2) ( ustosunkowywać się)\odnosić się do czegoś sich +akk zu etw äußern, zu etw Stellung beziehen3) ( dotyczyć)\odnosić się do kogoś/czegoś sich +akk auf jdn/etw beziehen -
4 ponosić
I. vt1) ( odpowiadać) koszty, konsekwencje, odpowiedzialność, ryzyko tragen; stratę, szkodę erleiden, davontragen3) ( opanowywać)ktoś daje się ponieść emocjom jd lässt sich +akk von seinen Gefühlen hinreißenponiosło go er war außer sich -
5 porażka
porażka [pɔraʃka] f -
6 skazany
skazany [skazanɨ]I. adj1) jur verurteilt\skazany na porażkę [ lub niepowodzenie] zum Scheitern verurteilt -
7 stracony
1) ( przegrany) verloren2) ( skazany na porażkę) verloren[jeszcze] nic straconego es ist [noch] nicht alles zu spätstać na straconej pozycji in einer hoffnungslosen Situation sein -
8 abschneiden
ab|schneidenI. vt1) ( versperren)jdm den Weg/den Rückzug \abschneiden odciąć komuś drogę/odwrót2) ( abtrennen) ein Stück Käse, Wurst ukrajać [o ukroić] odkrawać [ perf odkroić]; Haare obcinać [ perf obciąć]; Bart zgolić; Blumen ścinać [ perf ściąć]sie schnitten ihm das linke Ohr ab odcięli mu lewe uchowährend der Arbeit im Sägewerk schnitt er sich die linke Hand ab podczas pracy w tartaku uciął sobie lewą dłoń3) ( unterbinden)jdm das Wort \abschneiden przerywać [ perf przerwać] komuś w pół słowa [o zdania]5) davon könntest du dir eine Scheibe \abschneiden ( fam) mógłbyś wziąć to sobie za wzórgut \abschneiden udać się, poszczęścić się, odnieść sukcesschlecht \abschneiden nie udać się, nie poszczęścić się, ponieść porażkę[bei einer Prüfung] gut/schlecht \abschneiden wypaść dobrze/źle [na egzaminie] -
9 Bauchlandung
Bau chlandung feines Flugzeugs lądowanie nt ze schowanym podwoziemeine \Bauchlandung [mit etw] machen ( fam) odnieść [przy czymś] porażkę -
10 beibringen
bei|bringenvt irrjdm etw \beibringen Überzeugung: wpajać [ perf wpoić] komuś coś, Fremdprachen, Physik: uczyć [ perf nauczyć] kogoś czegośich werde ihr das noch \beibringen! ja ją tego jeszcze nauczę!wie soll ich ihm bloß \beibringen, dass seine Frau einen Unfall hatte? jak mu powiedzieć, że jego żona miała wypadek?3) ( zu verstehen geben) sugerować [ perf za-], komuś coś, dawać [ perf dać] coś komuś do zrozumienia4) ( zufügen)jdm eine Wunde/Niderlage \beibringen zadać komuś ranę/porażkę5) jur ( herbeibringen, heranschaffen, herbeiholen) Zeugen: podać; Beweis: przedkładać [ perf przedłożyć] -
11 gescheitert
für \gescheitert erklären uznawać [ perf uznać] za zakończone porażką -
12 Nase
-
13 Schlappe
Schlappe ['ʃlapə] <-, -n> f[bei etw] eine \Schlappe einstecken müssen [musieć] znieść porażkę [przy czymś] -
14 Schnauze
-
15 verurteilt
skazanyzum Scheitern verurteilt sein być skazanym na porażkę -
16 verwandeln
verwandeln *I. vt1) ( verzaubern)jdn [in ein Tier] \verwandeln przemienić kogoś [w zwierzę]das Arbeitszimmer in einen Partyraum \verwandeln przekształcać [ perf przekształcić] gabinet w salę na prywatkędas Erlebnis verwandelte ihn to przeżycie zmieniło go4) ( umwandeln)er hat die Niederlage in einen Sieg verwandelt [on] zamienił porażkę w zwycięstwo5) sport ( ein Tor schießen) Eckball, Strafstoß wykorzystywać [ perf wykorzystać] do strzelenia golazum 2:0 \verwandeln podwyższać [ perf podwyższyć] na 2:06) wie verwandelt sein być jak odmienionymII. vrsich in etw \verwandeln przeobrażać [ perf przeobrazić] się w coś
См. также в других словарях:
broń — 1. Dać, włożyć komuś broń do ręki «wyposażyć kogoś w środki działania, w argumenty przeciw komuś, czemuś»: Odrzucić anglikanizm znaczyło przyznać się do błędu i dać broń do ręki tym, których uważał za najgorszych przeciwników religii objawionej.… … Słownik frazeologiczny
dostać — 1. Dostać kogoś w swoje (swe) ręce, pot. łapy «schwycić kogoś, złapać»: Boję się – mówił – że jeśli dostaną mnie w swoje ręce, mogę wygadać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Dostać kosza, przestarz. czarną polewkę, arbuza, odprawę, rekuzę «otrzymać… … Słownik frazeologiczny
dostawać — 1. Dostać kogoś w swoje (swe) ręce, pot. łapy «schwycić kogoś, złapać»: Boję się – mówił – że jeśli dostaną mnie w swoje ręce, mogę wygadać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Dostać kosza, przestarz. czarną polewkę, arbuza, odprawę, rekuzę «otrzymać… … Słownik frazeologiczny
leżeć — 1. Coś leży komuś na sercu «coś kogoś obchodzi, ktoś bardzo coś przeżywa, bardzo o coś się martwi»: Chcemy tą imprezą zintegrować wszystkich tych ludzi, którym leży na sercu ochrona środowiska. GWr 18/04/2000. 2. Coś leży na ulicy, przestarz. na… … Słownik frazeologiczny
plecy — 1. Chować, kryć się za czyimiś plecami «nie chcąc ponosić ryzyka, korzystać z tego, że ktoś inny się naraża»: Organizatorzy bezprawia, o których mówię, jako osłony używają osób w bardzo podeszłym wieku i ciężko chorych, wobec których ograniczone… … Słownik frazeologiczny
gromić — ndk VIa, gromićmię, gromićmisz, grom, gromićmił, gromićmiony 1. «ostro upominać, surowo krytykować; strofować, ganić, karcić» Gromić uczniów. Gromić kogoś spojrzeniem, wzrokiem. 2. książk. «zadawać porażkę; zwyciężać, rozbijać» Gromić przeciwnika … Słownik języka polskiego
łupić — ndk VIa, łupićpię, łupićpisz, łup, łupićpił, łupićpiony 1. «bezprawnie, siłą zabierać komuś mienie, rabować, grabić; ciągnąć z czegoś nadmierne zyski; odzierać kogoś z pieniędzy» Banda łupiła domy. Paskarze łupili biedaków. 2. przestarz.… … Słownik języka polskiego
odwet — m IV, D. u, Ms. odwetwecie, blm 1. «odwzajemnienie złem za zło, odpłacenie tym samym, oddanie wet za wet; zemsta» Odwet za upokorzenie, za doznane krzywdy, za klęskę. Chęć, żądza odwetu. ◊ Wziąć, brać na kimś odwet «pomścić się, mścić się na kimś … Słownik języka polskiego
porażka — ż III, CMs. porażkażce; lm D. porażkażek 1. «przegrana bitwa; klęska» Dotkliwa porażka. Doznać porażki w bitwie. Wróg poniósł porażkę. 2. «poważne niepowodzenie; przegrana» Życiowa porażka. Porażka w wyborach … Słownik języka polskiego
potknąć się — dk Va, potknąć sięnę się, potknąć sięniesz się, potknąć sięnij się, potknąć sięnął się, potknąć sięnęła się, potknąć sięnęli się, potknąć sięnąwszy się potykać się ndk I, potknąć sięam się, potknąć sięasz się, potknąć sięają się, potknąć sięaj… … Słownik języka polskiego
przechorować — dk IV, przechorowaćruję, przechorowaćrujesz, przechorowaćruj, przechorowaćował, przechorowaćowany przechorowywać ndk VIIIa, przechorowaćowuję, przechorowaćowujesz, przechorowaćowuj, przechorowaćywał, przechorowaćywany 1. «przebyć, przetrwać jakiś … Słownik języka polskiego
