-
1 stupidus
I.Lit. (rare but class.):II.stupida sine animo asto,
Plaut. Poen. 5, 4, 79:quid stas stupida? quid taces?
id. Ep. 4, 2, 13:stupidi timore obmutuerunt,
Auct. Her. 4, 52, 65:Echionis tabula te stupidum detinet,
Cic. Par. 5, 2, 37; cf.:populus studio stupidus,
Ter. Hec. prol. 4.—Transf.A.Senseless, dull, stupid, foolish, stolid:B.Zopyrus physiognomon stupidum esse Socratem dixit et bardum,
Cic. Fat. 5, 10:maritus,
Mart. 11, 7, 1; cf. Capitol. M. Aur. 29; Juv. 8, 197; Arn. 7, 239.— Sup.: homo, Varr. ap. Non. 400, 12; Tert. adv. Marc. 1, 26.—Of things: colles, i. e. not susceptible of tillage, Ven. Carm. 3, 12, 39.— Adv. seems not to occur. -
2 stupidus
stupidus adj. [STIP-], senseless, confounded, amazed: tabula te stupidum detinet: populus studio, T.— Senseless, dull, stupid, foolish, stolid: stupidum esse Socratem dixit: Corinthus, Iu.* * *stupida, stupidum ADJsenseless, stunned; stupid, dull -
3 Tu stupidus es
-
4 stupiditās
stupiditās ātis, f [stupidus], senselessness, dulness, stupidity: hominis.* * *dullness, senselessness -
5 stupor
stupor ōris, m [STIP-], numbness, dulness, insensibility, stupor: in corpore: sensus: stupor obstitit illis (lacrimis), O.: stupor omnium animos tenet, L.: linguae.— Astonishment, amazement: tantus te stupor oppressit, ut, etc.: cum stupor ceteros defixisset, L.— Dulness, stupidity, stolidity: quo stupore!: Quis stupor hic, Menelae, fuit? O.: corvi deceptus stupor (i. e. corvus stupidus), Ph.* * *numbness, torpor; stupefaction; stupidity -
6 Fatua
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
7 Fatuella
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
8 Fatuus
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
9 fatuus
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
10 hebes
hĕbes, ĕtis ( acc. sing. hebem, Enn. and Caecil. ap. Charis. p. 107 P.; abl. hebeti;I.but hebete,
Cels. 7, 3), adj. [hebeo], blunt, dull, in opp. to pointed or sharp (class.; esp. freq. in the trop. sense).Lit.: cujus (lunae) et nascentis et insenescentis alias hebetiora alias acutiora videntur cornua, Cic. Fragm. ap. Non. 122, 1:B.tela leviora atque hebetiora,
id. Har. Resp. 1, 2:quo latiora (ossa) quaque parte sunt, hoc hebetiora,
Cels. 8, 1, 66:ponite jam gladios hebetes, pugnetur acutis,
Ov. A. A. 3, 589:machaera,
Plaut. Mil. 1, 1, 53; cf.:hebeti mucrone,
Lucr. 5, 1274, and hebeti ictu, which does not penetrate, Ov. M. 12, 85:oryx hebeti ferro caeditur,
Juv. 11, 140:secures,
id. 8, 137:angulus,
obtuse, Front. de Form. Agr. p. 32 Goes.—As subst.: hĕbĕtĭa, ium, n., blunt tools, Quint. 2, 12, 18.—Transf., of sight, hearing, smell, taste, dull, dim, faint:II.utroque oculo natura hebete,
Plin. 9, 15, 20:color,
Ov. F. 5, 365; cf.:(orbem solis) adhuc hebetem vicina nocte,
Stat. Ach. 2, 289:carbunculi hebetiores,
Plin. 37, 7, 26, § 98:postea quam sensi populi Romani aures hebetiores, oculos autem esse acres atque acutos,
Cic. Planc. 27, 66; cf. id. Rep. 6, 18:uva gustu hebes,
tasteless, insipid, Col. 3, 2, 24: genus croci, without smell (opp. odoratum), Plin. 21, 11, 39, § 67:os hebes est, positaeque movent fastidia mensae,
without appetite, Ov. P. 1, 10, 7:caro,
without feeling, dead, Cels. 7, 6, 8; 7, 13, 1:ossa gingivarum,
id. 6, 15, 17:qui torpet hebes locus ille,
Ov. A. A. 3, 799. —Trop., dull, obtuse, sluggish, heavy, doltish, stupid (syn.:bardus, stupidus, ineptus, absurdus, stultus, fatuus, stolidus, brutus, etc.): sensus omnes hebetes et tardos esse arbitrabantur,
Cic. Ac. 1, 8, 31:puer incessu tardus, sensu hebes,
Plin. 7, 16, 17, § 76:tanta solertia animalium hebetissimis quoque est,
id. 9, 30, 48:Epicurus, quem hebetem et rudem dicere solent Stoici,
Cic. Div. 2, 50, 103; cf.:omnium ceterarum rerum oratio ludus est homini non hebeti neque inexercitato neque communium litterarum et politioris humanitatis experti,
id. de Or. 2, 17, 71:memoria,
id. ib. 2, 87, 357:me hebetem molestiae reddiderunt,
id. Att. 9, 17, 2:nisi qui sit plane hebes,
Quint. 7, 1, 48:nisi forte tam hebes futurus est judex, ut, etc.,
id. 4, 2, 66: hebes ad aliquid, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; cf.:quis adeo hebes inveniretur, ut crederet? etc.,
Tac. A. 14, 11: exercitus hebes infirmusque, raw, undisciplined,=rudis, Sall. J. 54, 3: hebes ad sustinendum laborem [p. 844] miles, sluggish, slow, tardy, Tac. H. 2, 99; Ov. M. 13, 135:adulescentia bruta et hebes,
Sen. Ben. 3, 37, 3:spondeus quod est e longis duabus, hebetior videtur et tardior,
Cic. Or. 64, 216: sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem, i. e. more superficial, common (opp. to philosophical acuteness, nicety), id. Fin. 2, 6, 17:dolor,
id. Att. 8, 3, 4:hoc Pansa aut non videt (hebeti enim ingenio est) aut negligit,
id. Phil. 10, 8, 17; cf.:hebetiora hominum ingenia,
id. N. D. 2, 6, 17:ratio,
Plin. 2, 47, 46, § 119:quaedam hebes, sordida, jejuna oratio,
Quint. 8, 3, 49:quasdam (litteras) velut acriores parum efficimus et aliis non dissimilibus sed quasi hebetioribus permutamus,
id. 1, 11, 4.—Of a speaker: hebes lingua, magis malus quam callidus ingenio, Ps.-Sall. de Rep. 2, 9, 1. -
11 hebetia
hĕbes, ĕtis ( acc. sing. hebem, Enn. and Caecil. ap. Charis. p. 107 P.; abl. hebeti;I.but hebete,
Cels. 7, 3), adj. [hebeo], blunt, dull, in opp. to pointed or sharp (class.; esp. freq. in the trop. sense).Lit.: cujus (lunae) et nascentis et insenescentis alias hebetiora alias acutiora videntur cornua, Cic. Fragm. ap. Non. 122, 1:B.tela leviora atque hebetiora,
id. Har. Resp. 1, 2:quo latiora (ossa) quaque parte sunt, hoc hebetiora,
Cels. 8, 1, 66:ponite jam gladios hebetes, pugnetur acutis,
Ov. A. A. 3, 589:machaera,
Plaut. Mil. 1, 1, 53; cf.:hebeti mucrone,
Lucr. 5, 1274, and hebeti ictu, which does not penetrate, Ov. M. 12, 85:oryx hebeti ferro caeditur,
Juv. 11, 140:secures,
id. 8, 137:angulus,
obtuse, Front. de Form. Agr. p. 32 Goes.—As subst.: hĕbĕtĭa, ium, n., blunt tools, Quint. 2, 12, 18.—Transf., of sight, hearing, smell, taste, dull, dim, faint:II.utroque oculo natura hebete,
Plin. 9, 15, 20:color,
Ov. F. 5, 365; cf.:(orbem solis) adhuc hebetem vicina nocte,
Stat. Ach. 2, 289:carbunculi hebetiores,
Plin. 37, 7, 26, § 98:postea quam sensi populi Romani aures hebetiores, oculos autem esse acres atque acutos,
Cic. Planc. 27, 66; cf. id. Rep. 6, 18:uva gustu hebes,
tasteless, insipid, Col. 3, 2, 24: genus croci, without smell (opp. odoratum), Plin. 21, 11, 39, § 67:os hebes est, positaeque movent fastidia mensae,
without appetite, Ov. P. 1, 10, 7:caro,
without feeling, dead, Cels. 7, 6, 8; 7, 13, 1:ossa gingivarum,
id. 6, 15, 17:qui torpet hebes locus ille,
Ov. A. A. 3, 799. —Trop., dull, obtuse, sluggish, heavy, doltish, stupid (syn.:bardus, stupidus, ineptus, absurdus, stultus, fatuus, stolidus, brutus, etc.): sensus omnes hebetes et tardos esse arbitrabantur,
Cic. Ac. 1, 8, 31:puer incessu tardus, sensu hebes,
Plin. 7, 16, 17, § 76:tanta solertia animalium hebetissimis quoque est,
id. 9, 30, 48:Epicurus, quem hebetem et rudem dicere solent Stoici,
Cic. Div. 2, 50, 103; cf.:omnium ceterarum rerum oratio ludus est homini non hebeti neque inexercitato neque communium litterarum et politioris humanitatis experti,
id. de Or. 2, 17, 71:memoria,
id. ib. 2, 87, 357:me hebetem molestiae reddiderunt,
id. Att. 9, 17, 2:nisi qui sit plane hebes,
Quint. 7, 1, 48:nisi forte tam hebes futurus est judex, ut, etc.,
id. 4, 2, 66: hebes ad aliquid, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; cf.:quis adeo hebes inveniretur, ut crederet? etc.,
Tac. A. 14, 11: exercitus hebes infirmusque, raw, undisciplined,=rudis, Sall. J. 54, 3: hebes ad sustinendum laborem [p. 844] miles, sluggish, slow, tardy, Tac. H. 2, 99; Ov. M. 13, 135:adulescentia bruta et hebes,
Sen. Ben. 3, 37, 3:spondeus quod est e longis duabus, hebetior videtur et tardior,
Cic. Or. 64, 216: sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem, i. e. more superficial, common (opp. to philosophical acuteness, nicety), id. Fin. 2, 6, 17:dolor,
id. Att. 8, 3, 4:hoc Pansa aut non videt (hebeti enim ingenio est) aut negligit,
id. Phil. 10, 8, 17; cf.:hebetiora hominum ingenia,
id. N. D. 2, 6, 17:ratio,
Plin. 2, 47, 46, § 119:quaedam hebes, sordida, jejuna oratio,
Quint. 8, 3, 49:quasdam (litteras) velut acriores parum efficimus et aliis non dissimilibus sed quasi hebetioribus permutamus,
id. 1, 11, 4.—Of a speaker: hebes lingua, magis malus quam callidus ingenio, Ps.-Sall. de Rep. 2, 9, 1. -
12 obstupidus
ob-stŭpĭdus, a, um, adj., amazed, confounded, beside one's self, senseless, stupefied (ante- and post-class.): hiat sollicita, studio obstupida, suspenso animo civitas, Pac. ap. Non. 429, 7 (Trag. Rel. p. 68 Rib. fin.):quid astitisti obstupida?
Plaut. Mil. 4, 6, 39:attonitus et obstupidus,
Gell. 5, 1, 6:consternatus ac prorsus obstupidus,
App. M. 1, p. 114, 3. -
13 praestupidus
prae-stŭpĭdus, a, um, adj., very senseless, very stupid (late Lat.):praestupido corde,
Juvenc. 4, 200. -
14 stolidus
stŏlĭdus, a, um, adj. [root star-; Gr. stereos, firm; cf. stultus; v. Corss. Ausspr. 2, 155 sq.].I.Unmovable; and hence, slow, coarse, uncultivated, rude (class.; cf.: fatuus, insipiens, stupidus, stultus, insulsus).—B.Lit.: stolidum genus Aeacidarum Bellipotentes sunt magi' quam sapientipotentes, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 187 Vahl.):II.nam vi depugnare sues stolidi soliti sunt,
id. ib. 2, 56, 116 (Ann. v. 109 id.).—Dull, senseless, slow of mind, obtuse, stupid, stolid:B.mī stolido,
Plaut. Capt. 3, 4, 123:stulti, stolidi, fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:quid, stolide, clamas?
id. Aul. 3, 2, 1; id. Ep. 3, 3, 40; id. Bacch. 3, 6, 19:vix tandem sensi stolidus,
Ter. And. 3, 1, 12: indocti stolidique, * Hor. Ep. 2, 1, 184: Lentulus perincertum stolidior an vanior, Sall. ap. Gell. 18, 4, 4 (H. 4, 35 Dietsch):dux ipse inter stolidissimos,
Liv. 22, 28, 9:o vatum stolidissime, falleris,
Ov. M. 13, 774.—Of the Stoics, Lucr. 1, 641; 1, 1068.—Transf., of things:I.nihil est stultius neque stolidius,
Plaut. Trin. 1, 2, 162; cf.:nullum est hoc stolidius saxum,
id. Mil. 4, 2, 33:aures (Midae),
Ov. M. 11, 175; cf.barba (Jovis),
Pers. 2, 28:vires,
Liv. 28, 21, 10: hujus generis causarum alia sunt quieta, nihil agentia, stolida quodammodo, i. e, inert, inoperative, * Cic. Top. 15, 59:stolida impudensque postulatio,
Liv. 21, 20:fiducia,
id. 34, 46, 8:superbia,
id. 45, 3:audacia,
Tac. H. 4, 15:procacitas,
Mart. 1, 42, 19.—Hence, adv.: stŏlĭdē, stupidly, stolidly.Lit.:II.id non promissum magis stolide quam stolide creditum,
Liv. 25, 19; 7, 5:laetus,
id. 7, 10; 27, 17; cf. Tac. A. 1, 3; Just. 2, 3:stolide castra subgressus,
Sall. H. 4, 67 Dietsch.— Comp., Amm. 19, 5, 2.—Transf., of things:stolide tument pulmonea (mala),
Plin. 15, 14, 15, § 52. -
15 stupiditas
stŭpĭdĭtas, ātis, f. [stupidus], senselessness, dullness, stupidity (very rare), Att. ap. Non. 226, 22 (Trag. Rel. v. 287 Rib.): incredibilis, * Cic. Phil. 2, 32, 80. -
16 stupor
stŭpor, ōris, m. [stupeo], numbness; dulness, insensibility, stupidity, stupor, stupefaction; astonishment, wonder, amazement (class.;II.syn. torpor): stupor in corpore,
Cic. Tusc. 3, 6, 12:sensūs stupor,
id. Phil. 2, 45, 115:stupor obstitit lacrimis,
Ov. P. 1, 2, 29; cf.: stupor omnium animos tenet. Liv. 9, 2:oculos stupor urget inertes,
Verg. G. 3, 523:stupor cordis,
Cic. Phil. 3, 6, 16:stupor debilitasque linguae,
id. Pis. 1, 1:tantus te stupor oppressit, ut, etc.,
id. Phil. 2, 26, 65; cf.:cum stupor silentiumque ceteros patrum defixisset,
Liv. 6, 40:stupor omnes et admiratio incessit, unde tam subitum bellum,
Just. 22, 6 fin.; 12, 7; Arn. 1, 28; Claud. II. Cons. Stil. 344. —Esp., dulness, stupidity, stolidity:quae mandata! quā adrogantiā! Quo stupore!
Cic. Phil. 8, 8, 24:stuporem hominis, vel dicam pecudis, attendite... Sit in verbis tuis hic stupor: quanto in rebus sententiisque major,
id. ib. 2, 12, 30:Quis stupor hic, Menelae, fuit?
Ov. A. A. 2, 361. — Poet., for stupidus, a fool, simpleton:talis iste meus stupor nil videt, nihil audit,
Cat. 17, 21; cf.:tum demum ingemuit corvi deceptus stupor,
Phaedr. 1, 13, 12.
См. также в других словарях:
stupide — [ stypid ] adj. • 1599; « engourdi, paralysé » 1377; lat. stupidus 1 ♦ Vx ou littér. Frappé de stupeur (2o), paralysé d étonnement. ⇒ étonné, hébété, 1. interdit. « Il était stupide de surprise, dans un abîme d étonnement » (France) . Ils «… … Encyclopédie Universelle
stupid — STUPÍD, Ă, stupizi, de, adj. 1. (Adesea adverbial) Lipsit de sens, de raţiune, de conţinut; absurd. 2. (Despre oameni) Lipsit de inteligenţă, greoi la minte; nătâng, mărginit; (despre manifestări ale oamenilor) care dovedeşte, trădează lipsă de… … Dicționar Român
estúpido — (Del lat. stupidus, aturdido < stupere, estar aturdido.) ► adjetivo/ sustantivo 1 Que es poco inteligente o sensato: ■ no entendió nada porque era un estúpido; eso es estúpido por tu parte. SINÓNIMO necio tonto 2 Se refiere a la persona cuyo… … Enciclopedia Universal
stupide — unklug; stupid; unintelligent; wenig bedacht; dumm * * * stu|pid [ʃtu pi:t], stu|pi|de [ʃtu pi:də] <Adj.>: a) ohne geistige Beweglichkeit, Interessen; von Geistlosigkeit, Beschränktheit zeugend: ein stupider Blick, Kerl; stupid[e] in den… … Universal-Lexikon
Homme De Néandertal — Homme de Néandertal … Wikipédia en Français
Homme de Neandertal — Homme de Néandertal Homme de Néandertal … Wikipédia en Français
Homme de Néandertal — 51° 13′ 38″ N 6° 56′ 40″ E / 51.2272, 6.94444 … Wikipédia en Français
Homme de Néanderthal — Homme de Néandertal Homme de Néandertal … Wikipédia en Français
Homme de néandertal — Homme de Néandertal … Wikipédia en Français
Homme de néanderthal — Homme de Néandertal Homme de Néandertal … Wikipédia en Français
Homo neanderthalensis — Homme de Néandertal Homme de Néandertal … Wikipédia en Français