-
1 insulsae
I.Lit.:II.amurcā insulsā perfundunt sulcos,
Col. 2, 9:gula,
that longs for tasteless things, Cic. Att. 13, 31, 4. — Comp.:cibus insulsior,
Hier. Ep. 22, 40.—Trop.A. B.Tasteless, insipid, silly, absurd:non insulsum huic ingeniumst,
Plaut. Mil. 4, 2, 79:est etiam in verbo positum non insulsum genus (ridiculi),
Cic. de Or. 2, 64:multa (in sermone) nec illitterata, nec insulsa esse videntur,
id. Fam. 9, 16:adulescens,
id. Cael. 29:acuti, nec insulsi hominis sententia,
id. Tusc. 1, 8.— Sup.:insulsissimus homo,
Cat. 17, 12.—As subst.: insulsae, ārum, f. (sc mulieres), silly creatures, Cic. Att. 9, 10, 2. — Adv.: insulsē, tastelessly, insipidly, foolishly, absurdly:aliquid facere,
Cic. Att. 15, 4:insulse, arroganter dicere,
id. ib. 5, 10:non insulse interpretari,
not amiss, not badly, id. de Or. 2, 54.— Comp.:nihil potest dici insulsius,
Gell. 16, 12.— Sup.:haec etiam addit insulsissime,
Gell. 12, 2, 6. -
2 insulsus
I.Lit.:II.amurcā insulsā perfundunt sulcos,
Col. 2, 9:gula,
that longs for tasteless things, Cic. Att. 13, 31, 4. — Comp.:cibus insulsior,
Hier. Ep. 22, 40.—Trop.A. B.Tasteless, insipid, silly, absurd:non insulsum huic ingeniumst,
Plaut. Mil. 4, 2, 79:est etiam in verbo positum non insulsum genus (ridiculi),
Cic. de Or. 2, 64:multa (in sermone) nec illitterata, nec insulsa esse videntur,
id. Fam. 9, 16:adulescens,
id. Cael. 29:acuti, nec insulsi hominis sententia,
id. Tusc. 1, 8.— Sup.:insulsissimus homo,
Cat. 17, 12.—As subst.: insulsae, ārum, f. (sc mulieres), silly creatures, Cic. Att. 9, 10, 2. — Adv.: insulsē, tastelessly, insipidly, foolishly, absurdly:aliquid facere,
Cic. Att. 15, 4:insulse, arroganter dicere,
id. ib. 5, 10:non insulse interpretari,
not amiss, not badly, id. de Or. 2, 54.— Comp.:nihil potest dici insulsius,
Gell. 16, 12.— Sup.:haec etiam addit insulsissime,
Gell. 12, 2, 6. -
3 carō
carō carnis (nom. carnis, L.), f [CRV-], flesh: carnem Latinis petere: alicui carnem dare, L.: lacte et carne vivere, Cs.: ferina, venison, S.: iners, tasteless, H.: viscera et carnes, pieces of flesh, O.: putida, i. e. an offensively stupid person.* * *Idearly; dear, at a high priceIIcarere, -, - V TRANScard/comb (wool/flax/etc.)IIImeat, flesh; the_body; pulpy/fleshy/soft parts (plant), sapwood; low passions -
4 īnfacētiae (infic-)
īnfacētiae (infic-) ārum, f coarse jokes, tasteless attempts at wit, Ct. -
5 īnsulsus
īnsulsus adj. with sup. [2 in+salsus], unsalted, without taste, coarse: gula.—Fig., bungling, awkward: bipennis, Iu.—Tasteless, insipid, silly, absurd: Fatuos est, insulsus, T.: in verbo non insulsum genus (ridiculi): adulescens: Insulsissimus homo, Ct.— Plur f. as subst. (sc. mulieres), silly creatures.* * *insulsa, insulsum ADJboring, stupid -
6 sub-insulsus
sub-insulsus adj., somewhat tasteless, rather insipid. -
7 bliteum
tasteless/worthless/useless stuff, trash -
8 bliteus
blitea, bliteum ADJtasteless, insipid; worthless, useless -
9 blitum
kind of spinach, blite (Amaranthus blitum) (tasteless, used for salad L+S) -
10 infrunitus
infrunita, infrunitum ADJunfit for enjoyment, tasteless, senseless -
11 insipidus
insipida, insipidum ADJtasteless; insipid -
12 bliteus
-
13 blitum
blĭtum, i, n. ( blĭtus, i, m., Pall. Mart. 9, 17: blitus seritur is written prob. from the corrupted or misunderstood blitūseritur, or perh. the obscure blitus eritur of the MSS.), = bliton, a vegetable, in itself tasteless, but used as a salad, orache, or spinach: Spinacia oleracea, Linn.; Plaut. Ps. 3, 2, 26; Varr. ap. Non. p. 550, 15; Plin. 20, 22, 93, § 252; Pall. Mart. 4, 9 fin.; Paul. ex Fest. p. 348 Müll.; Isid. Orig. 17, 10, 15. -
14 blitus
blĭtum, i, n. ( blĭtus, i, m., Pall. Mart. 9, 17: blitus seritur is written prob. from the corrupted or misunderstood blitūseritur, or perh. the obscure blitus eritur of the MSS.), = bliton, a vegetable, in itself tasteless, but used as a salad, orache, or spinach: Spinacia oleracea, Linn.; Plaut. Ps. 3, 2, 26; Varr. ap. Non. p. 550, 15; Plin. 20, 22, 93, § 252; Pall. Mart. 4, 9 fin.; Paul. ex Fest. p. 348 Müll.; Isid. Orig. 17, 10, 15. -
15 Fatua
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
16 Fatuella
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
17 Fatuus
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
18 fatuus
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
19 hebes
hĕbes, ĕtis ( acc. sing. hebem, Enn. and Caecil. ap. Charis. p. 107 P.; abl. hebeti;I.but hebete,
Cels. 7, 3), adj. [hebeo], blunt, dull, in opp. to pointed or sharp (class.; esp. freq. in the trop. sense).Lit.: cujus (lunae) et nascentis et insenescentis alias hebetiora alias acutiora videntur cornua, Cic. Fragm. ap. Non. 122, 1:B.tela leviora atque hebetiora,
id. Har. Resp. 1, 2:quo latiora (ossa) quaque parte sunt, hoc hebetiora,
Cels. 8, 1, 66:ponite jam gladios hebetes, pugnetur acutis,
Ov. A. A. 3, 589:machaera,
Plaut. Mil. 1, 1, 53; cf.:hebeti mucrone,
Lucr. 5, 1274, and hebeti ictu, which does not penetrate, Ov. M. 12, 85:oryx hebeti ferro caeditur,
Juv. 11, 140:secures,
id. 8, 137:angulus,
obtuse, Front. de Form. Agr. p. 32 Goes.—As subst.: hĕbĕtĭa, ium, n., blunt tools, Quint. 2, 12, 18.—Transf., of sight, hearing, smell, taste, dull, dim, faint:II.utroque oculo natura hebete,
Plin. 9, 15, 20:color,
Ov. F. 5, 365; cf.:(orbem solis) adhuc hebetem vicina nocte,
Stat. Ach. 2, 289:carbunculi hebetiores,
Plin. 37, 7, 26, § 98:postea quam sensi populi Romani aures hebetiores, oculos autem esse acres atque acutos,
Cic. Planc. 27, 66; cf. id. Rep. 6, 18:uva gustu hebes,
tasteless, insipid, Col. 3, 2, 24: genus croci, without smell (opp. odoratum), Plin. 21, 11, 39, § 67:os hebes est, positaeque movent fastidia mensae,
without appetite, Ov. P. 1, 10, 7:caro,
without feeling, dead, Cels. 7, 6, 8; 7, 13, 1:ossa gingivarum,
id. 6, 15, 17:qui torpet hebes locus ille,
Ov. A. A. 3, 799. —Trop., dull, obtuse, sluggish, heavy, doltish, stupid (syn.:bardus, stupidus, ineptus, absurdus, stultus, fatuus, stolidus, brutus, etc.): sensus omnes hebetes et tardos esse arbitrabantur,
Cic. Ac. 1, 8, 31:puer incessu tardus, sensu hebes,
Plin. 7, 16, 17, § 76:tanta solertia animalium hebetissimis quoque est,
id. 9, 30, 48:Epicurus, quem hebetem et rudem dicere solent Stoici,
Cic. Div. 2, 50, 103; cf.:omnium ceterarum rerum oratio ludus est homini non hebeti neque inexercitato neque communium litterarum et politioris humanitatis experti,
id. de Or. 2, 17, 71:memoria,
id. ib. 2, 87, 357:me hebetem molestiae reddiderunt,
id. Att. 9, 17, 2:nisi qui sit plane hebes,
Quint. 7, 1, 48:nisi forte tam hebes futurus est judex, ut, etc.,
id. 4, 2, 66: hebes ad aliquid, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; cf.:quis adeo hebes inveniretur, ut crederet? etc.,
Tac. A. 14, 11: exercitus hebes infirmusque, raw, undisciplined,=rudis, Sall. J. 54, 3: hebes ad sustinendum laborem [p. 844] miles, sluggish, slow, tardy, Tac. H. 2, 99; Ov. M. 13, 135:adulescentia bruta et hebes,
Sen. Ben. 3, 37, 3:spondeus quod est e longis duabus, hebetior videtur et tardior,
Cic. Or. 64, 216: sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem, i. e. more superficial, common (opp. to philosophical acuteness, nicety), id. Fin. 2, 6, 17:dolor,
id. Att. 8, 3, 4:hoc Pansa aut non videt (hebeti enim ingenio est) aut negligit,
id. Phil. 10, 8, 17; cf.:hebetiora hominum ingenia,
id. N. D. 2, 6, 17:ratio,
Plin. 2, 47, 46, § 119:quaedam hebes, sordida, jejuna oratio,
Quint. 8, 3, 49:quasdam (litteras) velut acriores parum efficimus et aliis non dissimilibus sed quasi hebetioribus permutamus,
id. 1, 11, 4.—Of a speaker: hebes lingua, magis malus quam callidus ingenio, Ps.-Sall. de Rep. 2, 9, 1. -
20 hebetia
hĕbes, ĕtis ( acc. sing. hebem, Enn. and Caecil. ap. Charis. p. 107 P.; abl. hebeti;I.but hebete,
Cels. 7, 3), adj. [hebeo], blunt, dull, in opp. to pointed or sharp (class.; esp. freq. in the trop. sense).Lit.: cujus (lunae) et nascentis et insenescentis alias hebetiora alias acutiora videntur cornua, Cic. Fragm. ap. Non. 122, 1:B.tela leviora atque hebetiora,
id. Har. Resp. 1, 2:quo latiora (ossa) quaque parte sunt, hoc hebetiora,
Cels. 8, 1, 66:ponite jam gladios hebetes, pugnetur acutis,
Ov. A. A. 3, 589:machaera,
Plaut. Mil. 1, 1, 53; cf.:hebeti mucrone,
Lucr. 5, 1274, and hebeti ictu, which does not penetrate, Ov. M. 12, 85:oryx hebeti ferro caeditur,
Juv. 11, 140:secures,
id. 8, 137:angulus,
obtuse, Front. de Form. Agr. p. 32 Goes.—As subst.: hĕbĕtĭa, ium, n., blunt tools, Quint. 2, 12, 18.—Transf., of sight, hearing, smell, taste, dull, dim, faint:II.utroque oculo natura hebete,
Plin. 9, 15, 20:color,
Ov. F. 5, 365; cf.:(orbem solis) adhuc hebetem vicina nocte,
Stat. Ach. 2, 289:carbunculi hebetiores,
Plin. 37, 7, 26, § 98:postea quam sensi populi Romani aures hebetiores, oculos autem esse acres atque acutos,
Cic. Planc. 27, 66; cf. id. Rep. 6, 18:uva gustu hebes,
tasteless, insipid, Col. 3, 2, 24: genus croci, without smell (opp. odoratum), Plin. 21, 11, 39, § 67:os hebes est, positaeque movent fastidia mensae,
without appetite, Ov. P. 1, 10, 7:caro,
without feeling, dead, Cels. 7, 6, 8; 7, 13, 1:ossa gingivarum,
id. 6, 15, 17:qui torpet hebes locus ille,
Ov. A. A. 3, 799. —Trop., dull, obtuse, sluggish, heavy, doltish, stupid (syn.:bardus, stupidus, ineptus, absurdus, stultus, fatuus, stolidus, brutus, etc.): sensus omnes hebetes et tardos esse arbitrabantur,
Cic. Ac. 1, 8, 31:puer incessu tardus, sensu hebes,
Plin. 7, 16, 17, § 76:tanta solertia animalium hebetissimis quoque est,
id. 9, 30, 48:Epicurus, quem hebetem et rudem dicere solent Stoici,
Cic. Div. 2, 50, 103; cf.:omnium ceterarum rerum oratio ludus est homini non hebeti neque inexercitato neque communium litterarum et politioris humanitatis experti,
id. de Or. 2, 17, 71:memoria,
id. ib. 2, 87, 357:me hebetem molestiae reddiderunt,
id. Att. 9, 17, 2:nisi qui sit plane hebes,
Quint. 7, 1, 48:nisi forte tam hebes futurus est judex, ut, etc.,
id. 4, 2, 66: hebes ad aliquid, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; cf.:quis adeo hebes inveniretur, ut crederet? etc.,
Tac. A. 14, 11: exercitus hebes infirmusque, raw, undisciplined,=rudis, Sall. J. 54, 3: hebes ad sustinendum laborem [p. 844] miles, sluggish, slow, tardy, Tac. H. 2, 99; Ov. M. 13, 135:adulescentia bruta et hebes,
Sen. Ben. 3, 37, 3:spondeus quod est e longis duabus, hebetior videtur et tardior,
Cic. Or. 64, 216: sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem, i. e. more superficial, common (opp. to philosophical acuteness, nicety), id. Fin. 2, 6, 17:dolor,
id. Att. 8, 3, 4:hoc Pansa aut non videt (hebeti enim ingenio est) aut negligit,
id. Phil. 10, 8, 17; cf.:hebetiora hominum ingenia,
id. N. D. 2, 6, 17:ratio,
Plin. 2, 47, 46, § 119:quaedam hebes, sordida, jejuna oratio,
Quint. 8, 3, 49:quasdam (litteras) velut acriores parum efficimus et aliis non dissimilibus sed quasi hebetioribus permutamus,
id. 1, 11, 4.—Of a speaker: hebes lingua, magis malus quam callidus ingenio, Ps.-Sall. de Rep. 2, 9, 1.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Tasteless — Taste less, a. 1. Having no taste; insipid; flat; as, tasteless fruit. [1913 Webster] 2. Destitute of the sense of taste; or of good taste; as, a tasteless age. Orrery. [1913 Webster] 3. Not in accordance with good taste; as, a tasteless… … The Collaborative International Dictionary of English
tasteless — [adj1] without flavor big zero*, blah*, bland, boring, distasteful, dull, flat, flavorless, insipid, mild, nowhere*, pabulum*, plain, plain vanilla*, savorless, stale, tame, thin, unappetizing, uninspired, uninteresting, unpalatable,… … New thesaurus
tasteless — index disreputable, inelegant, insipid, jejune (dull), pedestrian, stale, tawdry Burton s Legal Thesaurus … Law dictionary
tasteless — (adj.) 1590s, unable to taste; c.1600, uninteresting; 1610s, insipid; 1670s, tactless; from TASTE (Cf. taste) (n.) + LESS (Cf. less). Related: Tastelessly; tastelessness … Etymology dictionary
tasteless — ► ADJECTIVE 1) lacking flavour. 2) lacking in aesthetic judgement or constituting inappropriate behaviour. DERIVATIVES tastelessly adverb tastelessness noun … English terms dictionary
tasteless — [tāst′lis] adj. 1. a) without taste or flavor; flat; insipid b) dull; uninteresting 2. lacking good taste or showing poor taste tastelessly adv. tastelessness n … English World dictionary
tasteless — [[t]te͟ɪstləs[/t]] 1) ADJ GRADED If you describe something such as furniture, clothing, or the way that a house is decorated as tasteless, you consider it to be vulgar and unattractive. ...a flat crammed with spectacularly tasteless objets d art … English dictionary
tasteless — taste|less [ˈteıstləs] adj 1.) food or drink that is tasteless is unpleasant because it has no particular taste 2.) slightly offensive ▪ a tasteless remark 3.) made, decorated, or chosen with bad taste ▪ a tasteless outfit ▪ ugly and tasteless… … Dictionary of contemporary English
tasteless — adjective 1 food or drink that is tasteless is unpleasant because it has no particular taste: The vegetables were tasteless and soggy. 2 tasteless joke/remark/comment etc a joke etc that is unacceptable in a particular situation 3 made, decorated … Longman dictionary of contemporary English
tasteless — adjective Date: 1591 1. a. having no taste ; insipid < tasteless vegetables > b. arousing no interest ; dull < the tale comes to a flat and tasteless end R. C. Carpenter > 2. not having or exhibiting good taste … New Collegiate Dictionary
tasteless — tastelessly, adv. tastelessness, n. /tayst lis/, adj. 1. having no taste or flavor; insipid. 2. dull; uninteresting. 3. lacking in aesthetic quality or capacity; devoid of good taste: a houseful of tasteless furnishings; a tasteless director of… … Universalium