Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

tasteless

  • 1 insulsae

    insulsus, a, um, adj. [2. in-salsus], unsalted, insipid.
    I.
    Lit.:

    amurcā insulsā perfundunt sulcos,

    Col. 2, 9:

    gula,

    that longs for tasteless things, Cic. Att. 13, 31, 4. — Comp.:

    cibus insulsior,

    Hier. Ep. 22, 40.—
    II.
    Trop.
    A.
    Bungling, awkward:

    Tyndaris illa bipennem insulsam et fatuam dextra laevaque tenebat,

    Juv. 6, 658.—
    B.
    Tasteless, insipid, silly, absurd:

    non insulsum huic ingeniumst,

    Plaut. Mil. 4, 2, 79:

    est etiam in verbo positum non insulsum genus (ridiculi),

    Cic. de Or. 2, 64:

    multa (in sermone) nec illitterata, nec insulsa esse videntur,

    id. Fam. 9, 16:

    adulescens,

    id. Cael. 29:

    acuti, nec insulsi hominis sententia,

    id. Tusc. 1, 8.— Sup.:

    insulsissimus homo,

    Cat. 17, 12.—As subst.: insulsae, ārum, f. (sc mulieres), silly creatures, Cic. Att. 9, 10, 2. — Adv.: insulsē, tastelessly, insipidly, foolishly, absurdly:

    aliquid facere,

    Cic. Att. 15, 4:

    insulse, arroganter dicere,

    id. ib. 5, 10:

    non insulse interpretari,

    not amiss, not badly, id. de Or. 2, 54.— Comp.:

    nihil potest dici insulsius,

    Gell. 16, 12.— Sup.:

    haec etiam addit insulsissime,

    Gell. 12, 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > insulsae

  • 2 insulsus

    insulsus, a, um, adj. [2. in-salsus], unsalted, insipid.
    I.
    Lit.:

    amurcā insulsā perfundunt sulcos,

    Col. 2, 9:

    gula,

    that longs for tasteless things, Cic. Att. 13, 31, 4. — Comp.:

    cibus insulsior,

    Hier. Ep. 22, 40.—
    II.
    Trop.
    A.
    Bungling, awkward:

    Tyndaris illa bipennem insulsam et fatuam dextra laevaque tenebat,

    Juv. 6, 658.—
    B.
    Tasteless, insipid, silly, absurd:

    non insulsum huic ingeniumst,

    Plaut. Mil. 4, 2, 79:

    est etiam in verbo positum non insulsum genus (ridiculi),

    Cic. de Or. 2, 64:

    multa (in sermone) nec illitterata, nec insulsa esse videntur,

    id. Fam. 9, 16:

    adulescens,

    id. Cael. 29:

    acuti, nec insulsi hominis sententia,

    id. Tusc. 1, 8.— Sup.:

    insulsissimus homo,

    Cat. 17, 12.—As subst.: insulsae, ārum, f. (sc mulieres), silly creatures, Cic. Att. 9, 10, 2. — Adv.: insulsē, tastelessly, insipidly, foolishly, absurdly:

    aliquid facere,

    Cic. Att. 15, 4:

    insulse, arroganter dicere,

    id. ib. 5, 10:

    non insulse interpretari,

    not amiss, not badly, id. de Or. 2, 54.— Comp.:

    nihil potest dici insulsius,

    Gell. 16, 12.— Sup.:

    haec etiam addit insulsissime,

    Gell. 12, 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > insulsus

  • 3 carō

        carō carnis (nom. carnis, L.), f    [CRV-], flesh: carnem Latinis petere: alicui carnem dare, L.: lacte et carne vivere, Cs.: ferina, venison, S.: iners, tasteless, H.: viscera et carnes, pieces of flesh, O.: putida, i. e. an offensively stupid person.
    * * *
    I
    dearly; dear, at a high price
    II
    carere, -, - V TRANS
    card/comb (wool/flax/etc.)
    III
    meat, flesh; the_body; pulpy/fleshy/soft parts (plant), sapwood; low passions

    Latin-English dictionary > carō

  • 4 īnfacētiae (infic-)

        īnfacētiae (infic-) ārum, f    coarse jokes, tasteless attempts at wit, Ct.

    Latin-English dictionary > īnfacētiae (infic-)

  • 5 īnsulsus

        īnsulsus adj. with sup.    [2 in+salsus], unsalted, without taste, coarse: gula.—Fig., bungling, awkward: bipennis, Iu.—Tasteless, insipid, silly, absurd: Fatuos est, insulsus, T.: in verbo non insulsum genus (ridiculi): adulescens: Insulsissimus homo, Ct.— Plur f. as subst. (sc. mulieres), silly creatures.
    * * *
    insulsa, insulsum ADJ
    boring, stupid

    Latin-English dictionary > īnsulsus

  • 6 sub-insulsus

        sub-insulsus adj.,    somewhat tasteless, rather insipid.

    Latin-English dictionary > sub-insulsus

  • 7 bliteum

    tasteless/worthless/useless stuff, trash

    Latin-English dictionary > bliteum

  • 8 bliteus

    blitea, bliteum ADJ
    tasteless, insipid; worthless, useless

    Latin-English dictionary > bliteus

  • 9 blitum

    kind of spinach, blite (Amaranthus blitum) (tasteless, used for salad L+S)

    Latin-English dictionary > blitum

  • 10 infrunitus

    infrunita, infrunitum ADJ
    unfit for enjoyment, tasteless, senseless

    Latin-English dictionary > infrunitus

  • 11 insipidus

    insipida, insipidum ADJ
    tasteless; insipid

    Latin-English dictionary > insipidus

  • 12 bliteus

    blĭtĕus, a, um, adj. [blitum], tasteless, insipid, silly, foolish, useless (ante-class.), Plaut. Truc. 4, 4, 1: belua, Laber. ap. Non. p. 80, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > bliteus

  • 13 blitum

    blĭtum, i, n. ( blĭtus, i, m., Pall. Mart. 9, 17: blitus seritur is written prob. from the corrupted or misunderstood blitūseritur, or perh. the obscure blitus eritur of the MSS.), = bliton, a vegetable, in itself tasteless, but used as a salad, orache, or spinach: Spinacia oleracea, Linn.; Plaut. Ps. 3, 2, 26; Varr. ap. Non. p. 550, 15; Plin. 20, 22, 93, § 252; Pall. Mart. 4, 9 fin.; Paul. ex Fest. p. 348 Müll.; Isid. Orig. 17, 10, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > blitum

  • 14 blitus

    blĭtum, i, n. ( blĭtus, i, m., Pall. Mart. 9, 17: blitus seritur is written prob. from the corrupted or misunderstood blitūseritur, or perh. the obscure blitus eritur of the MSS.), = bliton, a vegetable, in itself tasteless, but used as a salad, orache, or spinach: Spinacia oleracea, Linn.; Plaut. Ps. 3, 2, 26; Varr. ap. Non. p. 550, 15; Plin. 20, 22, 93, § 252; Pall. Mart. 4, 9 fin.; Paul. ex Fest. p. 348 Müll.; Isid. Orig. 17, 10, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > blitus

  • 15 Fatua

    1.
    fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).
    I.
    Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:

    stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 2:

    fatuus est, insulsus,

    Ter. Eun. 5, 9, 49:

    non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    monitor,

    id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:

    puer,

    Cic. Att. 6, 6, 3:

    nisi plane fatui sint,

    id. Fin. 2, 22, 70:

    mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18.—
    B.
    Poet. transf.
    1.
    Insipid, tasteless, of food: ut sapiant fatuae, fabrorum prandia, betae, Mart. 13, 13.—
    2.
    Awkward, clumsy, unwieldy:

    illa bipennem Insulsam et fatuam dextra tenebat,

    Juv. 6, 658.—
    II.
    Subst.: fătŭus, i, m., and fătŭa, ae, f., a fool, simpleton, a jester, buffoon.
    A.
    In gen., one who acts foolishly:

    paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,

    Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—
    B.
    Esp., kept by Romans of rank for their amusement:

    Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,

    Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:

    plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,

    Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,
    2.
    Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos).

    Lewis & Short latin dictionary > Fatua

  • 16 Fatuella

    1.
    fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).
    I.
    Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:

    stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 2:

    fatuus est, insulsus,

    Ter. Eun. 5, 9, 49:

    non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    monitor,

    id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:

    puer,

    Cic. Att. 6, 6, 3:

    nisi plane fatui sint,

    id. Fin. 2, 22, 70:

    mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18.—
    B.
    Poet. transf.
    1.
    Insipid, tasteless, of food: ut sapiant fatuae, fabrorum prandia, betae, Mart. 13, 13.—
    2.
    Awkward, clumsy, unwieldy:

    illa bipennem Insulsam et fatuam dextra tenebat,

    Juv. 6, 658.—
    II.
    Subst.: fătŭus, i, m., and fătŭa, ae, f., a fool, simpleton, a jester, buffoon.
    A.
    In gen., one who acts foolishly:

    paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,

    Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—
    B.
    Esp., kept by Romans of rank for their amusement:

    Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,

    Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:

    plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,

    Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,
    2.
    Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos).

    Lewis & Short latin dictionary > Fatuella

  • 17 Fatuus

    1.
    fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).
    I.
    Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:

    stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 2:

    fatuus est, insulsus,

    Ter. Eun. 5, 9, 49:

    non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    monitor,

    id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:

    puer,

    Cic. Att. 6, 6, 3:

    nisi plane fatui sint,

    id. Fin. 2, 22, 70:

    mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18.—
    B.
    Poet. transf.
    1.
    Insipid, tasteless, of food: ut sapiant fatuae, fabrorum prandia, betae, Mart. 13, 13.—
    2.
    Awkward, clumsy, unwieldy:

    illa bipennem Insulsam et fatuam dextra tenebat,

    Juv. 6, 658.—
    II.
    Subst.: fătŭus, i, m., and fătŭa, ae, f., a fool, simpleton, a jester, buffoon.
    A.
    In gen., one who acts foolishly:

    paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,

    Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—
    B.
    Esp., kept by Romans of rank for their amusement:

    Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,

    Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:

    plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,

    Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,
    2.
    Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos).

    Lewis & Short latin dictionary > Fatuus

  • 18 fatuus

    1.
    fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).
    I.
    Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:

    stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 2:

    fatuus est, insulsus,

    Ter. Eun. 5, 9, 49:

    non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    monitor,

    id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:

    puer,

    Cic. Att. 6, 6, 3:

    nisi plane fatui sint,

    id. Fin. 2, 22, 70:

    mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18.—
    B.
    Poet. transf.
    1.
    Insipid, tasteless, of food: ut sapiant fatuae, fabrorum prandia, betae, Mart. 13, 13.—
    2.
    Awkward, clumsy, unwieldy:

    illa bipennem Insulsam et fatuam dextra tenebat,

    Juv. 6, 658.—
    II.
    Subst.: fătŭus, i, m., and fătŭa, ae, f., a fool, simpleton, a jester, buffoon.
    A.
    In gen., one who acts foolishly:

    paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,

    Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—
    B.
    Esp., kept by Romans of rank for their amusement:

    Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,

    Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:

    plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,

    Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,
    2.
    Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos).

    Lewis & Short latin dictionary > fatuus

  • 19 hebes

    hĕbes, ĕtis ( acc. sing. hebem, Enn. and Caecil. ap. Charis. p. 107 P.; abl. hebeti;

    but hebete,

    Cels. 7, 3), adj. [hebeo], blunt, dull, in opp. to pointed or sharp (class.; esp. freq. in the trop. sense).
    I.
    Lit.: cujus (lunae) et nascentis et insenescentis alias hebetiora alias acutiora videntur cornua, Cic. Fragm. ap. Non. 122, 1:

    tela leviora atque hebetiora,

    id. Har. Resp. 1, 2:

    quo latiora (ossa) quaque parte sunt, hoc hebetiora,

    Cels. 8, 1, 66:

    ponite jam gladios hebetes, pugnetur acutis,

    Ov. A. A. 3, 589:

    machaera,

    Plaut. Mil. 1, 1, 53; cf.:

    hebeti mucrone,

    Lucr. 5, 1274, and hebeti ictu, which does not penetrate, Ov. M. 12, 85:

    oryx hebeti ferro caeditur,

    Juv. 11, 140:

    secures,

    id. 8, 137:

    angulus,

    obtuse, Front. de Form. Agr. p. 32 Goes.—As subst.: hĕbĕtĭa, ium, n., blunt tools, Quint. 2, 12, 18.—
    B.
    Transf., of sight, hearing, smell, taste, dull, dim, faint:

    utroque oculo natura hebete,

    Plin. 9, 15, 20:

    color,

    Ov. F. 5, 365; cf.:

    (orbem solis) adhuc hebetem vicina nocte,

    Stat. Ach. 2, 289:

    carbunculi hebetiores,

    Plin. 37, 7, 26, § 98:

    postea quam sensi populi Romani aures hebetiores, oculos autem esse acres atque acutos,

    Cic. Planc. 27, 66; cf. id. Rep. 6, 18:

    uva gustu hebes,

    tasteless, insipid, Col. 3, 2, 24: genus croci, without smell (opp. odoratum), Plin. 21, 11, 39, § 67:

    os hebes est, positaeque movent fastidia mensae,

    without appetite, Ov. P. 1, 10, 7:

    caro,

    without feeling, dead, Cels. 7, 6, 8; 7, 13, 1:

    ossa gingivarum,

    id. 6, 15, 17:

    qui torpet hebes locus ille,

    Ov. A. A. 3, 799. —
    II.
    Trop., dull, obtuse, sluggish, heavy, doltish, stupid (syn.:

    bardus, stupidus, ineptus, absurdus, stultus, fatuus, stolidus, brutus, etc.): sensus omnes hebetes et tardos esse arbitrabantur,

    Cic. Ac. 1, 8, 31:

    puer incessu tardus, sensu hebes,

    Plin. 7, 16, 17, § 76:

    tanta solertia animalium hebetissimis quoque est,

    id. 9, 30, 48:

    Epicurus, quem hebetem et rudem dicere solent Stoici,

    Cic. Div. 2, 50, 103; cf.:

    omnium ceterarum rerum oratio ludus est homini non hebeti neque inexercitato neque communium litterarum et politioris humanitatis experti,

    id. de Or. 2, 17, 71:

    memoria,

    id. ib. 2, 87, 357:

    me hebetem molestiae reddiderunt,

    id. Att. 9, 17, 2:

    nisi qui sit plane hebes,

    Quint. 7, 1, 48:

    nisi forte tam hebes futurus est judex, ut, etc.,

    id. 4, 2, 66: hebes ad aliquid, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; cf.:

    quis adeo hebes inveniretur, ut crederet? etc.,

    Tac. A. 14, 11: exercitus hebes infirmusque, raw, undisciplined,=rudis, Sall. J. 54, 3: hebes ad sustinendum laborem [p. 844] miles, sluggish, slow, tardy, Tac. H. 2, 99; Ov. M. 13, 135:

    adulescentia bruta et hebes,

    Sen. Ben. 3, 37, 3:

    spondeus quod est e longis duabus, hebetior videtur et tardior,

    Cic. Or. 64, 216: sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem, i. e. more superficial, common (opp. to philosophical acuteness, nicety), id. Fin. 2, 6, 17:

    dolor,

    id. Att. 8, 3, 4:

    hoc Pansa aut non videt (hebeti enim ingenio est) aut negligit,

    id. Phil. 10, 8, 17; cf.:

    hebetiora hominum ingenia,

    id. N. D. 2, 6, 17:

    ratio,

    Plin. 2, 47, 46, § 119:

    quaedam hebes, sordida, jejuna oratio,

    Quint. 8, 3, 49:

    quasdam (litteras) velut acriores parum efficimus et aliis non dissimilibus sed quasi hebetioribus permutamus,

    id. 1, 11, 4.—Of a speaker: hebes lingua, magis malus quam callidus ingenio, Ps.-Sall. de Rep. 2, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > hebes

  • 20 hebetia

    hĕbes, ĕtis ( acc. sing. hebem, Enn. and Caecil. ap. Charis. p. 107 P.; abl. hebeti;

    but hebete,

    Cels. 7, 3), adj. [hebeo], blunt, dull, in opp. to pointed or sharp (class.; esp. freq. in the trop. sense).
    I.
    Lit.: cujus (lunae) et nascentis et insenescentis alias hebetiora alias acutiora videntur cornua, Cic. Fragm. ap. Non. 122, 1:

    tela leviora atque hebetiora,

    id. Har. Resp. 1, 2:

    quo latiora (ossa) quaque parte sunt, hoc hebetiora,

    Cels. 8, 1, 66:

    ponite jam gladios hebetes, pugnetur acutis,

    Ov. A. A. 3, 589:

    machaera,

    Plaut. Mil. 1, 1, 53; cf.:

    hebeti mucrone,

    Lucr. 5, 1274, and hebeti ictu, which does not penetrate, Ov. M. 12, 85:

    oryx hebeti ferro caeditur,

    Juv. 11, 140:

    secures,

    id. 8, 137:

    angulus,

    obtuse, Front. de Form. Agr. p. 32 Goes.—As subst.: hĕbĕtĭa, ium, n., blunt tools, Quint. 2, 12, 18.—
    B.
    Transf., of sight, hearing, smell, taste, dull, dim, faint:

    utroque oculo natura hebete,

    Plin. 9, 15, 20:

    color,

    Ov. F. 5, 365; cf.:

    (orbem solis) adhuc hebetem vicina nocte,

    Stat. Ach. 2, 289:

    carbunculi hebetiores,

    Plin. 37, 7, 26, § 98:

    postea quam sensi populi Romani aures hebetiores, oculos autem esse acres atque acutos,

    Cic. Planc. 27, 66; cf. id. Rep. 6, 18:

    uva gustu hebes,

    tasteless, insipid, Col. 3, 2, 24: genus croci, without smell (opp. odoratum), Plin. 21, 11, 39, § 67:

    os hebes est, positaeque movent fastidia mensae,

    without appetite, Ov. P. 1, 10, 7:

    caro,

    without feeling, dead, Cels. 7, 6, 8; 7, 13, 1:

    ossa gingivarum,

    id. 6, 15, 17:

    qui torpet hebes locus ille,

    Ov. A. A. 3, 799. —
    II.
    Trop., dull, obtuse, sluggish, heavy, doltish, stupid (syn.:

    bardus, stupidus, ineptus, absurdus, stultus, fatuus, stolidus, brutus, etc.): sensus omnes hebetes et tardos esse arbitrabantur,

    Cic. Ac. 1, 8, 31:

    puer incessu tardus, sensu hebes,

    Plin. 7, 16, 17, § 76:

    tanta solertia animalium hebetissimis quoque est,

    id. 9, 30, 48:

    Epicurus, quem hebetem et rudem dicere solent Stoici,

    Cic. Div. 2, 50, 103; cf.:

    omnium ceterarum rerum oratio ludus est homini non hebeti neque inexercitato neque communium litterarum et politioris humanitatis experti,

    id. de Or. 2, 17, 71:

    memoria,

    id. ib. 2, 87, 357:

    me hebetem molestiae reddiderunt,

    id. Att. 9, 17, 2:

    nisi qui sit plane hebes,

    Quint. 7, 1, 48:

    nisi forte tam hebes futurus est judex, ut, etc.,

    id. 4, 2, 66: hebes ad aliquid, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; cf.:

    quis adeo hebes inveniretur, ut crederet? etc.,

    Tac. A. 14, 11: exercitus hebes infirmusque, raw, undisciplined,=rudis, Sall. J. 54, 3: hebes ad sustinendum laborem [p. 844] miles, sluggish, slow, tardy, Tac. H. 2, 99; Ov. M. 13, 135:

    adulescentia bruta et hebes,

    Sen. Ben. 3, 37, 3:

    spondeus quod est e longis duabus, hebetior videtur et tardior,

    Cic. Or. 64, 216: sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem, i. e. more superficial, common (opp. to philosophical acuteness, nicety), id. Fin. 2, 6, 17:

    dolor,

    id. Att. 8, 3, 4:

    hoc Pansa aut non videt (hebeti enim ingenio est) aut negligit,

    id. Phil. 10, 8, 17; cf.:

    hebetiora hominum ingenia,

    id. N. D. 2, 6, 17:

    ratio,

    Plin. 2, 47, 46, § 119:

    quaedam hebes, sordida, jejuna oratio,

    Quint. 8, 3, 49:

    quasdam (litteras) velut acriores parum efficimus et aliis non dissimilibus sed quasi hebetioribus permutamus,

    id. 1, 11, 4.—Of a speaker: hebes lingua, magis malus quam callidus ingenio, Ps.-Sall. de Rep. 2, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > hebetia

См. также в других словарях:

  • Tasteless — Taste less, a. 1. Having no taste; insipid; flat; as, tasteless fruit. [1913 Webster] 2. Destitute of the sense of taste; or of good taste; as, a tasteless age. Orrery. [1913 Webster] 3. Not in accordance with good taste; as, a tasteless… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • tasteless — [adj1] without flavor big zero*, blah*, bland, boring, distasteful, dull, flat, flavorless, insipid, mild, nowhere*, pabulum*, plain, plain vanilla*, savorless, stale, tame, thin, unappetizing, uninspired, uninteresting, unpalatable,… …   New thesaurus

  • tasteless — index disreputable, inelegant, insipid, jejune (dull), pedestrian, stale, tawdry Burton s Legal Thesaurus …   Law dictionary

  • tasteless — (adj.) 1590s, unable to taste; c.1600, uninteresting; 1610s, insipid; 1670s, tactless; from TASTE (Cf. taste) (n.) + LESS (Cf. less). Related: Tastelessly; tastelessness …   Etymology dictionary

  • tasteless — ► ADJECTIVE 1) lacking flavour. 2) lacking in aesthetic judgement or constituting inappropriate behaviour. DERIVATIVES tastelessly adverb tastelessness noun …   English terms dictionary

  • tasteless — [tāst′lis] adj. 1. a) without taste or flavor; flat; insipid b) dull; uninteresting 2. lacking good taste or showing poor taste tastelessly adv. tastelessness n …   English World dictionary

  • tasteless — [[t]te͟ɪstləs[/t]] 1) ADJ GRADED If you describe something such as furniture, clothing, or the way that a house is decorated as tasteless, you consider it to be vulgar and unattractive. ...a flat crammed with spectacularly tasteless objets d art …   English dictionary

  • tasteless — taste|less [ˈteıstləs] adj 1.) food or drink that is tasteless is unpleasant because it has no particular taste 2.) slightly offensive ▪ a tasteless remark 3.) made, decorated, or chosen with bad taste ▪ a tasteless outfit ▪ ugly and tasteless… …   Dictionary of contemporary English

  • tasteless — adjective 1 food or drink that is tasteless is unpleasant because it has no particular taste: The vegetables were tasteless and soggy. 2 tasteless joke/remark/comment etc a joke etc that is unacceptable in a particular situation 3 made, decorated …   Longman dictionary of contemporary English

  • tasteless — adjective Date: 1591 1. a. having no taste ; insipid < tasteless vegetables > b. arousing no interest ; dull < the tale comes to a flat and tasteless end R. C. Carpenter > 2. not having or exhibiting good taste …   New Collegiate Dictionary

  • tasteless — tastelessly, adv. tastelessness, n. /tayst lis/, adj. 1. having no taste or flavor; insipid. 2. dull; uninteresting. 3. lacking in aesthetic quality or capacity; devoid of good taste: a houseful of tasteless furnishings; a tasteless director of… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»