Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

tardy

  • 1 tardipes

    tardĭ-pēs, pĕdis, adj. [tardus-pes], slowfooted, tardy-footed; hence, poet. transf., limping, halting, an epithet of Vulcan:

    deus,

    Cat. 36, 7; and of the same, absol.:

    quin et Tardipedi sacris jam rite solutis,

    of slow-foot, tardy-foot, Col. 10, 419.

    Lewis & Short latin dictionary > tardipes

  • 2 cunctāns

        cunctāns adj.    [P. of cunctor], dilatory, procrastinating: naturā ac senecta cunctantior, Ta.: de rebus, Ta.
    * * *
    cunctantis (gen.), cunctantior -or -us, cunctantissimus -a -um ADJ
    hesitant/delaying/slow to act, tardy; clinging; stubborn, resistant to movement

    Latin-English dictionary > cunctāns

  • 3 sēgnis

        sēgnis e, adj. with comp.    [1 SAC-], slow, tardy, slack, dilatory, lingering, sluggish, inactive, lazy: (servi) Propter onus, H.: nos segnibus actis Quod fuit ille sumus, O.: segniores incitat, Cs.: castigando segnes, Ta.: bonus segnior fit ubi neglegas, S.: equus segnior annis, V.: tempus, L.: militia, L.: neque pugno Neque segni pede victus, H.: aquae, sluggish, Cu.: campus, i. e. unfruitful, V.: diutinus alter (terror), sed segnior, more lingering, L.: segnior mors (per venenum), L.: non segnior discordia, L.: haud illo segnior ibat Aeneas, V.: segniores posthac ad imperandum ceteri sint: ad laetitiam, O.: ad alia consilia, L.: in Venerem, V.: nodum solvere Gratiae, H.: laborum, Ta.
    * * *
    segne, segnior -or -us, segnissimus -a -um ADJ
    slow, sluggish, torpid, inactive; slothful, unenergetic; slow moving, slow

    Latin-English dictionary > sēgnis

  • 4 sērus

        sērus adj. with comp, late: sero a vespere, O.: nocte serā, L.: hiemps, L.: anni, i. e. ripe years, O.: gratulatio: poenae: o seri studiorum! slow to learn, H.: ulmus, of slow growth, V.: bellum spe omnium serius, L.: serior aetas (i. e. posterior), O.: serior hora, O.—For the adv.    sero (poet.): Serus in caelum redeas, i. e. long hence, H.: iusseri<*> <*> O.: Cantaber serā domitus catenā, H.—As subst <*>., a late time, late hour: serum erat diei, L.: extrahi in serum diei, L.: in serum noctis convivium productum, L.—Late, belated, too late: Kalendae (Ianuariae): auxilium, L.: sera adsurgis, V.: serā ope vincere fata Nititur, O.
    * * *
    sera -um, serior -or -us, erissimus -a -um ADJ
    late; too late; slow, tardy; after the expected/proper time; at a late hour

    Latin-English dictionary > sērus

  • 5 spissus

        spissus adj.    with comp, thick, crowded, close, compact, dense: sanguis, O.: grando, O.: corona viris, V.: nemorum comae, H.: harena, V.: noctis umbrae, V.—Obstructed, tardy, lingering, slow: omnia tarda et spissa: in utroque genere dicendi exitūs, deliberate: si id erit spissius.
    * * *
    spissa, spissum ADJ
    thick, dense, crowded

    Latin-English dictionary > spissus

  • 6 tardigradus

        tardigradus adj.    [tardus + GRAD-], slowpaced, tardy-paced: quadrupes.

    Latin-English dictionary > tardigradus

  • 7 tardus

        tardus adj.    with comp. and sup, slow, not swift, sluggish, tardy: velox an tardus sit: tardus aut fugiens laboris, Cs.: iuvenci, V.: ubi reliquos esse tardiores vidit, Cs.: tardior ad iudicandum: in decedendo tardior: tardiores tibicinis modi et cantūs remissiores: fumus, V.: frumenti tarda subvectio, L.: tarda Genua labant, V.: senectus, H.: passus, O.: abdomen, Iu.—Slow of approach, delaying, late: noctes, V.: tardiora fata, H.: eo poena est tardior.—Slow to pass, lingering, long: tempora, H.: menses, i. e. the long summer months, V.: sapor, i. e. lingering in the palate, V.—Fig., slow of apprehension, dull, heavy, stupid: vah, tardus es, T.: si qui forte sit tardior.—In speech, slow, not rapid, measured, deliberate: in utroque genere dicendi principia tarda sunt: sententiis: illi Tardo cognomen pingui damus, H.
    * * *
    tarda -um, tardior -or -us, tardissimus -a -um ADJ
    slow, limping; deliberate; late

    Latin-English dictionary > tardus

  • 8 conctabundus

    conctabunda, conctabundum ADJ
    lingering, loitering; slow to action, delaying, hesitating, hesitant; tardy

    Latin-English dictionary > conctabundus

  • 9 contans

    contantis (gen.), contantior -or -us, contantissimus -a -um ADJ
    hesitant/delaying/slow to act, tardy; clinging; stubborn, resistant to movement

    Latin-English dictionary > contans

  • 10 cunctabundus

    cunctabunda, cunctabundum ADJ
    lingering, loitering; slow to action, delaying, hesitating, hesitant; tardy

    Latin-English dictionary > cunctabundus

  • 11 cunctatus

    cunctata -um, cunctatior -or -us, cunctatissimus -a -um ADJ
    hesitant; tardy

    Latin-English dictionary > cunctatus

  • 12 tardus

    slow, late, tardy.

    Latin-English dictionary of medieval > tardus

  • 13 cunctor

    cunctor (in many MSS. and edd. also contor), ātus, 1 (archaic inf. cunctarier, Lucr. 3, 67), v. dep. [cf. Sanscr. çank, to be anxious; Gr. oknos], to delay action (from deliberation or indolence), to linger, loiter, hesitate, doubt (freq. and class.); constr. absol., with the inf. or a subj.-clause.
    I.
    Of personal subjects.
    (α).
    Absol., so the verse of Ennius upon the dictator Q. Fab. Maximus Cunctator: unus homo nobis cunctando restituit rem, Enn. ap. Cic. Off. 1, 24, 84 (Ann. v. 313 Vahl.; also cited Cic. Sen. 4, 10; id. Att. 2, 19, 2; Liv. 30, 26, 9);

    imitated by Verg., A. 6, 846,

    Ov. F. 2, 242 (the idea contained in cunctando is expressed by sedendo, Varr. R. R. 1, 2, 2; cf.:

    sedendo et cunctando bellum gerebat,

    Liv. 22, 24, 10;

    and by non pugnando,

    Plin. 22, 5, 5, § 10):

    assequor omnia si propero, si cunctor amitto,

    Cic. Att. 10, 8, 5:

    an etiam tunc quiesceretis, cunctaremini, timeretis?

    id. Sest. 38, 81; cf.:

    ne quis cesset... qui cunctatus fuerit, etc.,

    Liv. 35, 35, 17, and v. cesso:

    nostris militibus cunctantibus, Desilite, inquit, etc.,

    Caes. B. G. 4, 25:

    alius alium exspectantes cunctamini,

    Sall. C. 52, 28; Ov. M. 8, 753 et saep.:

    in vitā cunctatur et haeret,

    Lucr. 3, 407; cf. Cic. Tusc. 1, 46, 111:

    inter metum et iram cunctatus,

    Tac. A. 2, 66:

    ille inter pudorem et iram cunctatus,

    id. ib. 14, 49:

    cunctante ad ea Mithridate,

    id. ib. 12, 46:

    ut ad laborem capessendum nihil cunctentur,

    Gell. 2, 29, 12.— Impers. pass.:

    nec cunctatum apud latera,

    Tac. A. 3, 46:

    non esse cunctandum,

    Cic. Fam. 1, 7, 5:

    non cunctandum neque cessandum esse,

    Liv. 35, 18, 8.—
    (β).
    With inf.:

    non est cunctandum profiteri, hunc, etc.,

    Cic. Univ. 3 fin.:

    utrisque cunctantibus periculum summae rerum facere,

    Liv. 25, 39, 18; 31, 7, 5:

    ne cunctetur ipse propius accedere,

    Sall. C. 44, 6; id. J. 13, 6; Col. 8, 15 fin.; Suet. Caes. 70; id. Vesp. 16:

    ne cunctaretur Agrippam morte adficere,

    Tac. A. 1, 6.—
    (γ).
    With rel.-clause (rare):

    vos cunctamini etiam nunc, quid faciatis?

    Sall. C. 52, 25:

    diu cunctatus an, etc.,

    Suet. Caes. 81; id. Aug. 8:

    primum cunctati, utrumne... an, etc.,

    id. Caes. 80:

    non cunctandum existimavit quin, etc.,

    Caes. B. G. 3, 23 fin.
    II.
    Poet. transf., of things as subjects:

    tardum cunctatur olivum,

    runs slowly, Lucr. 2, 392:

    refrigescit cunctando plaga,

    id. 4, 703:

    turpis contemptus et acris egestas... videntur cunctarier,

    id. 3, 67; cf.:

    cunctatur et amnis Rauca sonans revocatque pedem Tiberinus ab alto,

    Verg. A. 9, 124.—Hence, cunctans, antis, P. a., delaying, lingering, dilatory, slow, tardy.
    1.
    Of persons (post-Aug. and rare):

    erat cunctantior cautiorque,

    Plin. Ep. 9, 13, 6; cf. id. ib. 2, 16, 4:

    ad dimicandum cunctantior,

    Suet. Caes. 60; cf.:

    familia cunctans ad opera,

    Col. 11, 1, 14:

    naturā ac senectā cunctantior,

    Tac. H. 3, 4.—With acc. respect.:

    alternos aegro cunctantem poplite gressus,

    Val. Fl. 2, 93.—
    2.
    Of things, tenacious, tough, slow, resisting, etc. ( poet. and rare):

    mellis cunctantior actus,

    Lucr. 3, 193:

    corripit Aeneas extemplo avidusque refringit Cunctantem (ramum),

    Verg. A. 6, 211:

    glaebas cunctantis exspecta,

    id. G. 2, 236:

    corda viri,

    Val. Fl. 3, 693:

    ira,

    Stat. Th. 5, 680.— Adv.: cunctanter, slowly, with delay (rare), Liv. 1, 36, 4; 10, 4, 8; Tac. H. 2, 52 al.— Comp., Suet. Galb. 12; id. Caes. 19; Tac. A. 1, 71.

    Lewis & Short latin dictionary > cunctor

  • 14 hebes

    hĕbes, ĕtis ( acc. sing. hebem, Enn. and Caecil. ap. Charis. p. 107 P.; abl. hebeti;

    but hebete,

    Cels. 7, 3), adj. [hebeo], blunt, dull, in opp. to pointed or sharp (class.; esp. freq. in the trop. sense).
    I.
    Lit.: cujus (lunae) et nascentis et insenescentis alias hebetiora alias acutiora videntur cornua, Cic. Fragm. ap. Non. 122, 1:

    tela leviora atque hebetiora,

    id. Har. Resp. 1, 2:

    quo latiora (ossa) quaque parte sunt, hoc hebetiora,

    Cels. 8, 1, 66:

    ponite jam gladios hebetes, pugnetur acutis,

    Ov. A. A. 3, 589:

    machaera,

    Plaut. Mil. 1, 1, 53; cf.:

    hebeti mucrone,

    Lucr. 5, 1274, and hebeti ictu, which does not penetrate, Ov. M. 12, 85:

    oryx hebeti ferro caeditur,

    Juv. 11, 140:

    secures,

    id. 8, 137:

    angulus,

    obtuse, Front. de Form. Agr. p. 32 Goes.—As subst.: hĕbĕtĭa, ium, n., blunt tools, Quint. 2, 12, 18.—
    B.
    Transf., of sight, hearing, smell, taste, dull, dim, faint:

    utroque oculo natura hebete,

    Plin. 9, 15, 20:

    color,

    Ov. F. 5, 365; cf.:

    (orbem solis) adhuc hebetem vicina nocte,

    Stat. Ach. 2, 289:

    carbunculi hebetiores,

    Plin. 37, 7, 26, § 98:

    postea quam sensi populi Romani aures hebetiores, oculos autem esse acres atque acutos,

    Cic. Planc. 27, 66; cf. id. Rep. 6, 18:

    uva gustu hebes,

    tasteless, insipid, Col. 3, 2, 24: genus croci, without smell (opp. odoratum), Plin. 21, 11, 39, § 67:

    os hebes est, positaeque movent fastidia mensae,

    without appetite, Ov. P. 1, 10, 7:

    caro,

    without feeling, dead, Cels. 7, 6, 8; 7, 13, 1:

    ossa gingivarum,

    id. 6, 15, 17:

    qui torpet hebes locus ille,

    Ov. A. A. 3, 799. —
    II.
    Trop., dull, obtuse, sluggish, heavy, doltish, stupid (syn.:

    bardus, stupidus, ineptus, absurdus, stultus, fatuus, stolidus, brutus, etc.): sensus omnes hebetes et tardos esse arbitrabantur,

    Cic. Ac. 1, 8, 31:

    puer incessu tardus, sensu hebes,

    Plin. 7, 16, 17, § 76:

    tanta solertia animalium hebetissimis quoque est,

    id. 9, 30, 48:

    Epicurus, quem hebetem et rudem dicere solent Stoici,

    Cic. Div. 2, 50, 103; cf.:

    omnium ceterarum rerum oratio ludus est homini non hebeti neque inexercitato neque communium litterarum et politioris humanitatis experti,

    id. de Or. 2, 17, 71:

    memoria,

    id. ib. 2, 87, 357:

    me hebetem molestiae reddiderunt,

    id. Att. 9, 17, 2:

    nisi qui sit plane hebes,

    Quint. 7, 1, 48:

    nisi forte tam hebes futurus est judex, ut, etc.,

    id. 4, 2, 66: hebes ad aliquid, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; cf.:

    quis adeo hebes inveniretur, ut crederet? etc.,

    Tac. A. 14, 11: exercitus hebes infirmusque, raw, undisciplined,=rudis, Sall. J. 54, 3: hebes ad sustinendum laborem [p. 844] miles, sluggish, slow, tardy, Tac. H. 2, 99; Ov. M. 13, 135:

    adulescentia bruta et hebes,

    Sen. Ben. 3, 37, 3:

    spondeus quod est e longis duabus, hebetior videtur et tardior,

    Cic. Or. 64, 216: sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem, i. e. more superficial, common (opp. to philosophical acuteness, nicety), id. Fin. 2, 6, 17:

    dolor,

    id. Att. 8, 3, 4:

    hoc Pansa aut non videt (hebeti enim ingenio est) aut negligit,

    id. Phil. 10, 8, 17; cf.:

    hebetiora hominum ingenia,

    id. N. D. 2, 6, 17:

    ratio,

    Plin. 2, 47, 46, § 119:

    quaedam hebes, sordida, jejuna oratio,

    Quint. 8, 3, 49:

    quasdam (litteras) velut acriores parum efficimus et aliis non dissimilibus sed quasi hebetioribus permutamus,

    id. 1, 11, 4.—Of a speaker: hebes lingua, magis malus quam callidus ingenio, Ps.-Sall. de Rep. 2, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > hebes

  • 15 hebetia

    hĕbes, ĕtis ( acc. sing. hebem, Enn. and Caecil. ap. Charis. p. 107 P.; abl. hebeti;

    but hebete,

    Cels. 7, 3), adj. [hebeo], blunt, dull, in opp. to pointed or sharp (class.; esp. freq. in the trop. sense).
    I.
    Lit.: cujus (lunae) et nascentis et insenescentis alias hebetiora alias acutiora videntur cornua, Cic. Fragm. ap. Non. 122, 1:

    tela leviora atque hebetiora,

    id. Har. Resp. 1, 2:

    quo latiora (ossa) quaque parte sunt, hoc hebetiora,

    Cels. 8, 1, 66:

    ponite jam gladios hebetes, pugnetur acutis,

    Ov. A. A. 3, 589:

    machaera,

    Plaut. Mil. 1, 1, 53; cf.:

    hebeti mucrone,

    Lucr. 5, 1274, and hebeti ictu, which does not penetrate, Ov. M. 12, 85:

    oryx hebeti ferro caeditur,

    Juv. 11, 140:

    secures,

    id. 8, 137:

    angulus,

    obtuse, Front. de Form. Agr. p. 32 Goes.—As subst.: hĕbĕtĭa, ium, n., blunt tools, Quint. 2, 12, 18.—
    B.
    Transf., of sight, hearing, smell, taste, dull, dim, faint:

    utroque oculo natura hebete,

    Plin. 9, 15, 20:

    color,

    Ov. F. 5, 365; cf.:

    (orbem solis) adhuc hebetem vicina nocte,

    Stat. Ach. 2, 289:

    carbunculi hebetiores,

    Plin. 37, 7, 26, § 98:

    postea quam sensi populi Romani aures hebetiores, oculos autem esse acres atque acutos,

    Cic. Planc. 27, 66; cf. id. Rep. 6, 18:

    uva gustu hebes,

    tasteless, insipid, Col. 3, 2, 24: genus croci, without smell (opp. odoratum), Plin. 21, 11, 39, § 67:

    os hebes est, positaeque movent fastidia mensae,

    without appetite, Ov. P. 1, 10, 7:

    caro,

    without feeling, dead, Cels. 7, 6, 8; 7, 13, 1:

    ossa gingivarum,

    id. 6, 15, 17:

    qui torpet hebes locus ille,

    Ov. A. A. 3, 799. —
    II.
    Trop., dull, obtuse, sluggish, heavy, doltish, stupid (syn.:

    bardus, stupidus, ineptus, absurdus, stultus, fatuus, stolidus, brutus, etc.): sensus omnes hebetes et tardos esse arbitrabantur,

    Cic. Ac. 1, 8, 31:

    puer incessu tardus, sensu hebes,

    Plin. 7, 16, 17, § 76:

    tanta solertia animalium hebetissimis quoque est,

    id. 9, 30, 48:

    Epicurus, quem hebetem et rudem dicere solent Stoici,

    Cic. Div. 2, 50, 103; cf.:

    omnium ceterarum rerum oratio ludus est homini non hebeti neque inexercitato neque communium litterarum et politioris humanitatis experti,

    id. de Or. 2, 17, 71:

    memoria,

    id. ib. 2, 87, 357:

    me hebetem molestiae reddiderunt,

    id. Att. 9, 17, 2:

    nisi qui sit plane hebes,

    Quint. 7, 1, 48:

    nisi forte tam hebes futurus est judex, ut, etc.,

    id. 4, 2, 66: hebes ad aliquid, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; cf.:

    quis adeo hebes inveniretur, ut crederet? etc.,

    Tac. A. 14, 11: exercitus hebes infirmusque, raw, undisciplined,=rudis, Sall. J. 54, 3: hebes ad sustinendum laborem [p. 844] miles, sluggish, slow, tardy, Tac. H. 2, 99; Ov. M. 13, 135:

    adulescentia bruta et hebes,

    Sen. Ben. 3, 37, 3:

    spondeus quod est e longis duabus, hebetior videtur et tardior,

    Cic. Or. 64, 216: sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem, i. e. more superficial, common (opp. to philosophical acuteness, nicety), id. Fin. 2, 6, 17:

    dolor,

    id. Att. 8, 3, 4:

    hoc Pansa aut non videt (hebeti enim ingenio est) aut negligit,

    id. Phil. 10, 8, 17; cf.:

    hebetiora hominum ingenia,

    id. N. D. 2, 6, 17:

    ratio,

    Plin. 2, 47, 46, § 119:

    quaedam hebes, sordida, jejuna oratio,

    Quint. 8, 3, 49:

    quasdam (litteras) velut acriores parum efficimus et aliis non dissimilibus sed quasi hebetioribus permutamus,

    id. 1, 11, 4.—Of a speaker: hebes lingua, magis malus quam callidus ingenio, Ps.-Sall. de Rep. 2, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > hebetia

  • 16 pigritor

    pī̆grĭtor, ātus, 1, v. freq. n. [pigror], to be slow, sluggish, tardy, Vulg. Act. 9, 38: Ôknêsa, pigritatus sum, Gloss. Gr. Lat.

    Lewis & Short latin dictionary > pigritor

  • 17 segnis

    segnis, e, adj. [commonly referred to sequor, that follows after, creeps after], slow, tardy, slack, dilatory, lingering, sluggish, inactive, unenergetic, lazy (in posit. not freq. till after the Aug. per., esp. in the histt.; in Cic. only comp., except in a passage from Non.; in Caes. only once in comp.; syn.:

    deses, ignavus, desidiosus, piger): (servi) quia tardius irent Propter onus segnes,

    Hor. S. 2, 3, 102; cf.:

    tardum et segne,

    Quint. 9, 4, 83: animus (opp. mobilis), Trogas ap. Plin. 11, 52, 114, § 275:

    puer segnis et jacens,

    Quint. 1, 3, 2:

    segnis inersque vocer,

    Tib. 1, 1, 58: segniores castigat atque incitat, * Caes. B. C. 1, 3; cf.:

    laudando promptos et castigando segnes,

    Tac. Agr. 21:

    segnes et pavidos,

    id. A. 16, 25:

    multa quae segnibus ardua videantur,

    id. ib. 15, 59:

    segnior esse,

    Cic. Att. 8, 11, B fin.:

    bonus segnior fit ubi neglegas,

    Sall. J. 31, 28:

    ne segniores viris feminas habere viderentur,

    Just. 2, 4, 27:

    equus aut morbo gravis aut segnior annis,

    Verg. G. 3, 95 et saep.: in quo tua me provocavit oratio, mea consecuta est segnis (segnius?), Cic. ap. Non. 33, 23:

    obsidio,

    Liv. 5, 46; 10, 10: [p. 1662] bellum, id. 10, 12:

    pugna,

    id. 10, 36:

    navigatio,

    id. 30, 10:

    militia,

    id. 26, 21:

    mora,

    id. 25, 8 fin.; 34, 9; Ov. M. 3, 563:

    voluptas,

    id. R. Am. 404:

    otium,

    Tac. A. 14, 39 fin.; id. H. 4, 70:

    ingenium,

    id. A. 12, 26:

    imperium,

    Liv. 25, 14:

    pes (in the race),

    Hor. C. 3, 12, 9:

    Arar,

    slowly-flowing, sluggish, Plin. 3, 4, 5, § 33; cf.

    aquae,

    Curt. 8, 9, 18: stellae ( Ursa Major and Minor and Boötes), Val. Fl. 1, 484:

    campus,

    i. e. unfruitful, Verg. G. 1, 72; cf.

    arvum,

    id. ib. 1, 151; Luc. 9, 438:

    metus,

    id. 4, 700:

    sopor,

    Sen. Herc. Oet. 690:

    alter (terror) diutinus, sed segnior,

    slower, more lingering, Liv. 35, 40, 7:

    segnior mors (per venenum),

    id. 40, 4 fin.Sup., App. Mag. p. 310, 21.—With a neg.:

    non segnior discordia,

    Liv. 2, 43; cf.:

    nec Sagunti oppugnatio segnior erat,

    id. 21, 12:

    haud illo segnior ibat Aeneas,

    Verg. A. 4, 149; 7, 383; 8, 414.—
    (β).
    Ad aliquid, less freq. in aliquā re, in aliquam rem:

    segniores posthac ad imperandum ceteri sint,

    Cic. Font. 7, 17 (3, 7); so in comp.:

    ad respondendum,

    id. Fin. 1, 10, 34:

    ad persequendum,

    Nep. Thras. 2, 2:

    ad laetitiam,

    Ov. P. 3, 4, 50; 4, 8, 75:

    ad credendum,

    Liv. 24, 13 fin.:

    ad alia facta,

    id. 44, 12:

    gnarus gentem segnem ad pericula,

    Tac. A. 14, 23:

    senatu segniore in exsequendis conatibus,

    Suet. Claud. 10:

    non in Venerem segnes nocturnaque bella,

    Verg. A. 11, 736; Maxim. Eleg. 5, 50. —
    (γ).
    With gen. (in Tac.):

    occasionum haud segnis,

    Tac. A. 16, 14:

    laeti praedā et aliorum segnes,

    id. ib. 14, 33.—
    (δ).
    With inf. ( poet.):

    segnes nodum solvere Gratiae,

    Hor. C. 3, 21, 22; Ov. Tr. 5, 7, 19.—Hence, adv., slowly, sluggishly, slothfully, lazily.
    (α).
    segnĭter:

    segniter, otiose, neglegenter, contumaciter omnia agere,

    Liv. 2, 58; so id. 25, 35; 29, 19; 40, 40; Vell. 2, 69, 2; 2, 87, 1; Tac. A. 11, 26; id. H. 2, 71; Stat. S. 1, 4, 106 al.—
    (β).
    segnē:

    haud segne id ipsum tempus consumpserat,

    Liv. 38, 22:

    nihil agendum segne ratus,

    Amm. 21, 10.—
    b.
    Comp.: segnius atque timidius pro re publicā niti, Cato ap. Charis. p. 196 P.:

    segnius socordiusque oppugnare,

    Liv. 40, 27; 30, 21; Tac. A. 11, 15; 13, 29; id. H. 3, 40; Hor. A. P. 180 al.—Esp. freq. with the negg. non, haud, nihilo segnius (for which, in the MSS., sequius or secius is freq. interchanged), none the slower, not the less actively, earnestly, or zealously, with the same activity or earnestness, with undiminished zeal:

    non ideo tamen segnius precor,

    Plin. Ep. 3, 18, 10; so,

    non segnius,

    Plin. 28, 7, 23, § 77:

    haud segnius,

    Ov. M. 11, 534; Luc. 6, 286:

    nec segnius,

    Liv. 40, 40:

    neque segnius,

    Tac. A. 6, 13:

    neque eo segnius,

    Suet. Ner. 20:

    oppidani nihilo segnius bellum parare,

    Sall. J. 75, 10; so,

    nihilo segnius,

    Liv. 2, 47; 6, 38; 7, 18 fin.; 26, 12; 32, 22; 35, 8; Plin. Ep. 6, 20, 5; Nep. Dat. 2, 4.—
    * c.
    Sup.:

    nautae torpedinis tactu segnissime torpuerunt,

    Cassiod. Var. 1, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > segnis

  • 18 spissus

    spissus, a, um, adj. [root spi-, to press; cf. Lith. spitu].
    I.
    Lit., thick, crowded, close, compact, dense (mostly poet and in post-Aug. prose;

    syn.: crassus, densas): durata ac spissa,

    Lucr. 2, 444:

    corpus,

    id. 6, 127:

    liquor,

    Ov. M. 12, 438:

    sanguis,

    id. ib. 11, 367:

    aër,

    id. ib. 1, 23:

    grando,

    id. ib. 9, 222 et saep.:

    corona Non tam spissa viris,

    Verg. A. 9, 509; so,

    coronae,

    Hor. A. P. 381:

    sedilia,

    id. ib. 205:

    theatra,

    id. Ep. 1, 19, 41:

    coma,

    id. C. 3, 19, 25; cf.:

    nemorum comae,

    id. ib. 4, 3, 11:

    ramis laurea,

    id. ib. 2, 15, 9:

    harena,

    Verg. A. 5, 336; cf.

    litus,

    Ov. M. 15, 718:

    tunica,

    of a close texture, Plaut. Ep. 2, 2, 46:

    navis juncturis aquam excludentibus,

    Sen. Ep. 76:

    caligo,

    Ov. M. 7, 528:

    noctis umbrae,

    Verg. A. 2, 621:

    tenebrae,

    Petr. 114, 3:

    nubes,

    Ov. Am. 1, 13, 30; id. M. 5, 621; Curt. 4, 3, 16; 8, 13, 24.— Comp.:

    semen,

    Col. 4, 33, 3:

    ignis,

    Luc. 9, 604.— Sup.:

    spississima arbor (ebenus et buxus),

    Plin. 16, 40, 76, § 204: minimum ex nequitiā levissimumque ad alios redundat;

    quod pessimum ex illā est et, ut ita dicam, spississimum, domi remanet et premit habentem,

    Sen. Ep. 81, 21.—
    B.
    Transf., of time.
    1.
    Slow, tardy, late (rare but class.):

    omnia tarda et spissa,

    Cic. Att. 16, 18, 2; cf.:

    in utroque genere dicendi exitus spissi et producti esse debent,

    id. de Or. 2, 53, 213.—
    2.
    Spissum illud amanti est verbum, Veniet nisi venit, Plaut. Cist. 1, 1, 77: nihil ego spei credo, omnes res spissas facit, Caecil. ap. Non. 392, 15; Pac., Titin., and Turp. ib. sq.: haruspices si quid boni promittunt, pro spisso evenit;

    Id quod mali promittunt, praesentiarum est,

    slowly, late, Plaut. Poen. 3, 5, 47.—
    3.
    Thick, i. e. in quick succession, rapid, frequent, fast, = continuus, creber (very rare):

    spississima basia,

    Petr. 31, 1.—
    II.
    Trop., hard, difficult (rare but class.): spissum sane opus et operosum, Cic. Q. Fr. 2, 14, 1:

    si id erit spissius,

    id. Fam. 2, 10, 4:

    si est aliquanto spissius,

    id. de Or. 3, 36, 145.—Hence, adv.: spissē.
    1.
    Thickly, closely:

    calcare carbones,

    Plin. 36, 25, 63, § 188.— Comp., Col. 2, 9, 2; Plin. 29, 2, 9, § 31. —
    2.
    Transf.
    a.
    Slowly: tu nimis spisse atque tarde incedis, Naev. ap. Non. 392, 25:

    habet hoc senectus, cum pigra est ipsa, ut spisse omnia videantur confieri,

    Pac. ib. 393, 4:

    cum spisse atque vix ad Antonium pervenimus,

    Cic. Brut. 36, 138.— Comp.: nascimur spissius quam emorimur, Varr. ap. Non. 392, 29.—
    * b.
    Rapidly:

    basiavit me spissius,

    Petr. 18, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > spissus

  • 19 tardigradus

    tardĭgrădus, a, um, adj. [tardusgradior], slow-paced, tardy-paced: quadrupes, Pac. ap. Cic. Div. 2, 64, 133 (Trag. v. 2 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > tardigradus

  • 20 tardus

    tardus, a, um, adj., slow, not swift, sluggish, tardy (freq. and class.; syn.: lentus, languidus).
    I.
    Lit., of motion or action:

    velox an tardus sit,

    Cic. Inv. 1, 24, 35:

    tardi sumus nos,

    Plaut. Poen. 3, 1, 66:

    aetate tardiores,

    id. ib. 3, 1, 6; cf. id. ib. 1 and 4:

    fatuus est, insulsus, tardus, stertit noctes et dies,

    Ter. Eun. 5, 8, 49:

    redemptor non inertiā aut inopiā tardior fuit,

    Cic. Div. 2, 21, 47:

    qualem existimas, qui in adulterio deprehenditur? tardum,

    id. de Or. 2, 68, 275:

    nemo erat adeo tardus aut fugiens laboris,

    Caes. B. C. 1, 69:

    tarda aliqua et languida pecus,

    Cic. Fin. 2, 13, 40:

    asellus,

    Verg. G. 1, 273:

    juvenci,

    id. ib. 2, 206: aves, quas Hispania tardas appellat, Graecia ôtidas, Plin. 10, 22, 29, § 56:

    Caesar ubi reliquos esse tardiores vidit,

    Caes. B. G. 2, 25:

    ad injuriam tardiores,

    Cic. Off. 1, 11, 33:

    tardior ad judicandum,

    id. Caecin. 4, 9:

    ad deponendum imperium,

    id. Rep. 2, 12, 23:

    ad discedendum,

    id. Att. 9, 13, 4; cf.:

    Bibulus in decedendo erit, ut audio, tardior,

    id. ib. 7, 3, 5:

    proci loripedes, tardissimi,

    Plaut. Poen. 3, 1, 7:

    Apollo,

    i. e. unpropitious, Prop. 1, 8, 41. —
    b.
    Of things concr. and abstr.:

    tardiores tibicinis modi et cantus remissiores,

    Cic. de Or. 1, 60, 254:

    omnia tarda et spissa,

    id. Att. 10, 18, 2:

    fumus,

    Verg. A. 5, 682:

    frumenti tarda subvectio,

    Liv. 44, 8, 1:

    poena tardior,

    Cic. Caecin. 3, 7; Quint. 7, 2, 42:

    portenta deum tarda et sera nimis, Cic. poët. Div. 2, 30, 64: sic mihi tarda fluunt tempora,

    Hor. Ep. 1, 1, 23:

    noctes,

    coming on late, Verg. G. 2, 482:

    tardiora fata,

    Hor. Epod. 17, 62:

    anne novum tardis sidus te mensibus addas,

    i. e. to the long summer months, Verg. G. 1, 32:

    nox,

    Ov. P. 2, 4, 26:

    tarda Genua labant,

    Verg. A. 5, 432:

    podagra,

    i. e. that makes one move slowly, Hor. S. 1, 9, 32:

    senectus,

    id. ib. 2, 2, 88; Tib. 2, 2, 19; cf.

    passus,

    Ov. M. 10, 49:

    abdomen,

    Juv. 4, 107:

    onus,

    Sen. Phoen. 568:

    sapor,

    i. e. that lingers long on the palate, Verg. G. 2, 126:

    lingua,

    Sen. Oedip. 293.— Poet., with gen.:

    tardus fugae,

    delaying his flight, Val. Fl. 3, 547; and with inf.:

    nectere tectos Numquam tarda dolos,

    Sil. 3, 234. —
    II.
    Trop., slow of apprehension, dull, heavy, stupid.
    A.
    In gen.: Ch. Prorsum nihil intellego. Sy. Hui, tardus es, Ter. Heaut. 4, 5, 28:

    sensus hebetes et tardi,

    Cic. Ac. 1, 8, 31:

    nimis indociles tardique,

    id. N. D. 1, 5, 12:

    si qui forte sit tardior,

    id. de Or. 1, 28, 127:

    tardi ingenii est, rivulos consectari, fontes rerum non videre,

    id. ib. 2, 27, 117:

    tardo ingenio esse,

    id. Agr. 3, 2, 6:

    mentes,

    id. Tusc. 5, 24, 68:

    ingenium,

    Quint. 1, 3, 2.—
    B.
    In partic., of speech or of a speaker, slow, not rapid, measured, deliberate:

    in utroque genere dicendi principia tarda sunt,

    Cic. de Or. 2, 53, 213:

    stilus,

    Quint. 10, 3, 5:

    tardior pronuntiatio,

    id. 10, 7, 22:

    tarda et supina compositio,

    id. 9, 4, 137:

    tardus in cogitando,

    Cic. Brut. 59, 216:

    Lentulus non tardus sententiis,

    id. ib. 70, 247.—Hence, adv.: tardē.
    A.
    Slowly, tardily:

    tarde percipere (opp. celeriter arripere),

    Cic. Rosc. Com. 11, 31; Plaut. Pers. 5, 1, 20; id. Ps. 4, 3, 15; Cic. Fam. 14, 5, 1; id. Att. 3, 7, 3; 5, 15, 3; 11, 22, 2; id. Mil. 20, 54; Verg. G. 2, 3. — Comp.:

    tardius moveri,

    Cic. N. D. 2, 20, 51; id. Tusc. 1, 31, 75; 4, 14, 32; id. Prov. Cons. 14, 35; Caes. B. G. 4, 23; id. B. C. 3, 28 al.— Sup.:

    tardissime judicare,

    Cic. Caecin. 2, 7. —
    B.
    Late, not in time, not early, Pall. 11, 14, 3.— Sup.:

    tardissime,

    at latest, Plin. 18, 7, 10, §§ 51 and 56: quam tardissime, as late as possible, Asin. Poll. ap. Cic. Fam. 10, 33, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > tardus

См. также в других словарях:

  • Tardy — Tar dy, a. [Compar. {Tardier}; superl. {Tardiest}.] [F. tardif, fr. (assumed) LL. tardivus, fr. L. tardus slow.] 1. Moving with a slow pace or motion; slow; not swift. [1913 Webster] And check the tardy flight of time. Sandys. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Tardy — is a surname, and may refer to: *John Tardy *Donald Tardyee also*Tardy Gate, a village in Lancashire …   Wikipedia

  • Tardy — ist der Familienname der folgenden Personen: Donald Tardy, US amerikanischer Schlagzeuger Gregory „Greg“ Tardy (* 3. Februar 1966), US amerikanischer Jazz Musiker John Tardy, US amerikanischer Sänger Diese Seite ist eine Be …   Deutsch Wikipedia

  • tardy — adj Tardy, late, behindhand, overdue can all designate persons or things that do not arrive or take place at the time set, the time due, or the expected and usual time. Tardy implies a lack of promptness or punctuality or a coming or happening or …   New Dictionary of Synonyms

  • Tardy — Tar dy, v. t. To make tardy. [Obs.] Shak. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • tardy — index back (in arrears), dilatory, overdue, remiss Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Tardy — Du latin populaire tardivus (= lent, tardif). Pourrait désigner un personnage lent, ou encore un enfant dont la naissance a été tardive, à moins qu il ne s agisse d un prénom médiéval. Le nom est fréquent dans la région Rhône Alpes. Variante :… …   Noms de famille

  • tardy — late 14c. (implied in tardity), from O.Fr. tardif (12c.), from V.L. *tardivus, from L. tardus slow, sluggish, dull, stupid, of unknown origin …   Etymology dictionary

  • tardy — [adj] late backward, behindhand, belated, dawdling, delayed, delinquent, detained, dilatory, held up, hung up*, in a bind, jammed, laggard, loitering, not arrived, not done, overdue, procrastinating, retarded, slack, slow, sluggish, strapped for… …   New thesaurus

  • tardy — ► ADJECTIVE (tardier, tardiest) 1) delaying or delayed beyond the right or expected time; late. 2) slow in action or response. DERIVATIVES tardily adverb tardiness noun. ORIGIN Latin tardus slow …   English terms dictionary

  • tardy — [tär′dē] adj. tardier, tardiest [LME tardyve < OFr tardif < VL * tardivus < L tardus, slow, prob. < IE base * ter , delicate, weak > Gr terēn, tender] 1. slow in moving, acting, etc. 2. behind time; late, delayed, or dilatory… …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»