-
1 stupor
stŭpor, ōris, m. [stupeo], numbness; dulness, insensibility, stupidity, stupor, stupefaction; astonishment, wonder, amazement (class.;II.syn. torpor): stupor in corpore,
Cic. Tusc. 3, 6, 12:sensūs stupor,
id. Phil. 2, 45, 115:stupor obstitit lacrimis,
Ov. P. 1, 2, 29; cf.: stupor omnium animos tenet. Liv. 9, 2:oculos stupor urget inertes,
Verg. G. 3, 523:stupor cordis,
Cic. Phil. 3, 6, 16:stupor debilitasque linguae,
id. Pis. 1, 1:tantus te stupor oppressit, ut, etc.,
id. Phil. 2, 26, 65; cf.:cum stupor silentiumque ceteros patrum defixisset,
Liv. 6, 40:stupor omnes et admiratio incessit, unde tam subitum bellum,
Just. 22, 6 fin.; 12, 7; Arn. 1, 28; Claud. II. Cons. Stil. 344. —Esp., dulness, stupidity, stolidity:quae mandata! quā adrogantiā! Quo stupore!
Cic. Phil. 8, 8, 24:stuporem hominis, vel dicam pecudis, attendite... Sit in verbis tuis hic stupor: quanto in rebus sententiisque major,
id. ib. 2, 12, 30:Quis stupor hic, Menelae, fuit?
Ov. A. A. 2, 361. — Poet., for stupidus, a fool, simpleton:talis iste meus stupor nil videt, nihil audit,
Cat. 17, 21; cf.:tum demum ingemuit corvi deceptus stupor,
Phaedr. 1, 13, 12. -
2 stupor
stupor ōris, m [STIP-], numbness, dulness, insensibility, stupor: in corpore: sensus: stupor obstitit illis (lacrimis), O.: stupor omnium animos tenet, L.: linguae.— Astonishment, amazement: tantus te stupor oppressit, ut, etc.: cum stupor ceteros defixisset, L.— Dulness, stupidity, stolidity: quo stupore!: Quis stupor hic, Menelae, fuit? O.: corvi deceptus stupor (i. e. corvus stupidus), Ph.* * *numbness, torpor; stupefaction; stupidity -
3 tarditas
I.Lit., of motion or action:II.celeritati tarditas, non debilitas (contraria est),
Cic. Top. 11, 47:pedum,
id. Rab. Perd. 7, 21:cursu corrigam tarditatem tum equis tum quadrigis,
id. Q. Fr. 2, 13, 2:vehiculis tarditati,
id. Rep. 3, 2, 3:navium,
Caes. B. C. 1, 58:onerariae navis,
Tac. A. 2, 39:mula effrenis et tarditatis indomitae,
Plin. 8, 44, 69, § 171:occasionis,
Cic. Phil. 2, 46, 118; cf.:moram et tarditatem afferre bello,
id. ib. 5, 9, 25:tarditas et procrastinatio in rebus gerendis,
id. ib. 6, 3, 7:cunctatio ac tarditas,
id. Sest. 47, 100:nosti hominis tarditatem,
id. Fam. 1, 5, b, 2:quid si etiam affert tarditatem ista sententia ad Dolabellam persequendum,
id. Phil. 11, 10, 25; id. Brut. 42, 154:propter tarditatem sententiarum moramque rerum,
id. Fam. 10, 22, 2:tanta fuit operis tarditas,
id. Cat. 3, 8, 20:audientium,
dulness, Plin. 20, 9, 33, § 83; so,aurium,
id. 20, 13, 51, § 137; 23, 2, 28, § 59:veneni,
slow effect, Tac. A. 16, 14 fin. —In plur.:celeritates tarditatesque,
Cic. Univ. 9:cavendum est, ne tarditatibus utamur in ingressu mollioribus,
id. Off. 1, 36, 131.—Trop., of the mind, slowness, dulness, heaviness, stupidity:ingenii,
Cic. Or. 68, 229; so,ingenii (connected with stupor),
id. Pis. 1, 1; cf.:tarditas animi et stupor,
Gell. 16, 12, 3:ingenii,
Quint. 1, 1, 1:quid adjectius tarditate et stultitiā dici potest?
Cic. Leg. 1, 19, 51:hominum,
id. N. D. 1, 5, 11:opinio tarditatis,
id. de Or. 1, 27, 125. -
4 aliēnātiō
aliēnātiō ōnis, f [alieno], of property, a transfer, surrender: sacrorum, i. e. a transfer of the sacred rites to another gens.—Fig., a separation, alienation, breach: consulum: patrui, Ta.: amicitiae: tua a me.— Desertion: exercitūs, Cs.* * *transference of ownership, the right to; aversion, dislike; numbness, stupor -
5 cor
cor cordis (no gen plur.), n [CARD-], the heart: sine corde esse: gemitūs alto de corde petiti, O.— Plur, persons, souls (poet.): fortissima, V.: aspera, V.—Fig., the heart, soul, mind: meo Cordi carior, T.: stupor cordis: cor tangere querelā, H.: nequeunt expleri corda tuendo, V.: excute Corde metum, O.: ferocia corda, furious temper, V.—Esp., dat predic., with esse and dat. of person, to be at heart, please, be agreeable: uterque utriquest cordi, is dear, T.: quae vivis cordi fuisse arbitrantur, loved while alive, Cs.: id eo mihi magis est cordi, quod, etc.: cui tristia bella cordi, V.: adeo exstinguere vestigia urbis cordi est, they are so bent on, L.* * *heart; mind/soul/spirit; intellect/judgment; sweetheart; souls/persons (pl.) -
6 caros
variety/seed of plant hypericum; heavy sleep, stupor, sleep of death (L+S) -
7 catocha
complete stupor; catalepsy -
8 adprehendo
ap-prĕhendo ( adp-, Fleck., Baiter, Halm; app-, Kayser) ( poet. sometimes apprendo: adprendas, Caecil. ap. Gell. 15, 9;I.apprensus,
Tac. A. 4, 8; Stat. S. 3, 4, 43;apprendere,
Sil. 13, 653), di, sum, 3, v. a., to lay hold upon, to seize, take hold of (class., esp. in prose; syn.: prehendo, comprehendo, cupio, arripio, corripio).In gen.A.Lit.:B.Alterum alterā adprehendit eos manu,
Plaut. Am. 5, 1, 64, where Fleck. reads prehendit: Pone (me) apprendit pallio, * Ter. Phorm. 5, 6, 23:adprehendens pallium suum,
Vulg. 3 Reg. 11, 30:atomi aliae alias adprehendentes continuantur,
Cic. N. D. 1, 20, 54:adprehendit cornu altaris,
Vulg. 3 Reg. 2, 28:vites sic claviculis adminicula tamquam manibus adprehendunt,
Cic. N. D. 2, 47, 120:morsu,
Plin. 11, 24, 28, § 84:quantum adprehenderint tres digiti,
Quint. 1, 2, 26.—So of seizing hold of the hand, or embracing the person:manum osculandi causā,
Suet. Tib. 72 (prehendere manum is found in Cic. Quint. 31, and id. de Or. 1, 56, 240):manum adprehendere,
Vulg. Gen. 19, 16; id. Isa. 41, 13; ib. Marc. 1, 31; ib. Act. 3, 7:quibus adprensis,
Tac. A. 4, 8 al.:adprehensum deosculatur,
Vulg. Prov. 7, 13.—Also in entreaty:conscientiā exter ritus adprehendit Caecilium, etc.,
Plin. Ep. 1, 5, 8.—Trop.1.Of discourse:2.quidquid ego apprehenderam statim accusator extorquebat e manibus,
whatever I had brought forward, alleged, Cic. Clu. 19, 52:nisi caute adprehenditur,
is laid hold of, employed, Quint. 10, 2, 3.—To grasp with the mind, to understand, comprehend:3.passio apprehensa,
Cael. Aur. Tard. 3, 5, 70; Tert. adv. Val. 11.—For complector, to embrace, include:II.casum testamento,
Dig. 28, 2, 10:personam filii (sc. in stipulatione),
ib. 45, 1, 56.—Esp., to seize, to take, or lay hold of, to apprehend:A. * In milit.a militibus adprehensus,
Gell. 5, 14, 26:furem adprehendere,
Dig. 13, 7, 11:fugitivum,
ib. 11, 4, 1.—Hence,lang., to take possession of:B.adprehendere Hispanias,
Cic. Att. 10, 8 init. (cf. Caes. B. C. 3, 112: Pharon prehendit); and in gen. to lay hold of, to get, secure, obtain (eccl. Lat.):adprehende vitam aeternam,
Vulg. 1 Tim. 6, 12;6, 19: justitiam,
righteousness, ib. Rom. 9, 30.—As med. t., of disease, to seize:Ubi libido veniet nauseae eumque adprehendit, decumbat etc.,
Cato, R. R. 156, 4.—So in gen. of fear, pain, trouble (eccl. Lat.):tremor adprehendit eam,
Vulg. Jer. 49, 24:dolor,
ib. 2 Macc. 9, 5:angustia,
ib. Jer. 50, 43:stupor,
ib. Luc. 5, 26:tentatio,
ib. 1 Cor. 10, 13. -
9 apprehendo
ap-prĕhendo ( adp-, Fleck., Baiter, Halm; app-, Kayser) ( poet. sometimes apprendo: adprendas, Caecil. ap. Gell. 15, 9;I.apprensus,
Tac. A. 4, 8; Stat. S. 3, 4, 43;apprendere,
Sil. 13, 653), di, sum, 3, v. a., to lay hold upon, to seize, take hold of (class., esp. in prose; syn.: prehendo, comprehendo, cupio, arripio, corripio).In gen.A.Lit.:B.Alterum alterā adprehendit eos manu,
Plaut. Am. 5, 1, 64, where Fleck. reads prehendit: Pone (me) apprendit pallio, * Ter. Phorm. 5, 6, 23:adprehendens pallium suum,
Vulg. 3 Reg. 11, 30:atomi aliae alias adprehendentes continuantur,
Cic. N. D. 1, 20, 54:adprehendit cornu altaris,
Vulg. 3 Reg. 2, 28:vites sic claviculis adminicula tamquam manibus adprehendunt,
Cic. N. D. 2, 47, 120:morsu,
Plin. 11, 24, 28, § 84:quantum adprehenderint tres digiti,
Quint. 1, 2, 26.—So of seizing hold of the hand, or embracing the person:manum osculandi causā,
Suet. Tib. 72 (prehendere manum is found in Cic. Quint. 31, and id. de Or. 1, 56, 240):manum adprehendere,
Vulg. Gen. 19, 16; id. Isa. 41, 13; ib. Marc. 1, 31; ib. Act. 3, 7:quibus adprensis,
Tac. A. 4, 8 al.:adprehensum deosculatur,
Vulg. Prov. 7, 13.—Also in entreaty:conscientiā exter ritus adprehendit Caecilium, etc.,
Plin. Ep. 1, 5, 8.—Trop.1.Of discourse:2.quidquid ego apprehenderam statim accusator extorquebat e manibus,
whatever I had brought forward, alleged, Cic. Clu. 19, 52:nisi caute adprehenditur,
is laid hold of, employed, Quint. 10, 2, 3.—To grasp with the mind, to understand, comprehend:3.passio apprehensa,
Cael. Aur. Tard. 3, 5, 70; Tert. adv. Val. 11.—For complector, to embrace, include:II.casum testamento,
Dig. 28, 2, 10:personam filii (sc. in stipulatione),
ib. 45, 1, 56.—Esp., to seize, to take, or lay hold of, to apprehend:A. * In milit.a militibus adprehensus,
Gell. 5, 14, 26:furem adprehendere,
Dig. 13, 7, 11:fugitivum,
ib. 11, 4, 1.—Hence,lang., to take possession of:B.adprehendere Hispanias,
Cic. Att. 10, 8 init. (cf. Caes. B. C. 3, 112: Pharon prehendit); and in gen. to lay hold of, to get, secure, obtain (eccl. Lat.):adprehende vitam aeternam,
Vulg. 1 Tim. 6, 12;6, 19: justitiam,
righteousness, ib. Rom. 9, 30.—As med. t., of disease, to seize:Ubi libido veniet nauseae eumque adprehendit, decumbat etc.,
Cato, R. R. 156, 4.—So in gen. of fear, pain, trouble (eccl. Lat.):tremor adprehendit eam,
Vulg. Jer. 49, 24:dolor,
ib. 2 Macc. 9, 5:angustia,
ib. Jer. 50, 43:stupor,
ib. Luc. 5, 26:tentatio,
ib. 1 Cor. 10, 13. -
10 canina
I.Lit.:B.lac,
Ov. Ib. 227; Plin. 29, 6, 39, § 133:pellis,
Scrib. Comp. 161:stercus,
Juv. 14, 64:rictus,
id. 10, 271:far,
spelt-bread for dogs, id. 5, 11:adeps,
Plin. 29, 6, 35, § 111:fel,
id. 29, 6, 38, § 117:dentes,
eye-teeth, dog-teeth, Varr. R. R. 2, 7; 3; Cels. 8, 1; Plin. 11, 37, 61, § 160:scaeva canina,
a favorable augury taken from meeting a dog or from his barking, Plaut. Cas. 5, 4, 4.—Subst.: canīna, ae, f. (sc. caro), dog ' s flesh: canis caninam non ēst, Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—II.Trop.: prandium, in which no wine is drunk, mean, Varr. ap. Gell. 13, 30, 12 sq. (v. the connection, and cf. with our dog-cheap): littera, i. e. the letter R, Pers. 1, 109: facundia, i. e. abusive from its snarling sound, snarling, Appius ap. Sall. H Fragm. 2, 37 Dietsch (from Non. p. 60, 24):eloquen tia,
Quint. 12, 9, 9; Lact. 6, 18, 26; cf. Spald. Quint. l. l.: caninum studium locupletissimum quemque adlatrandi, i. e. causidicorum. Col. 1, praef. §9: verba,
cutting words, Ov. Ib. 230: nuptiae, canine, beastly (cf.: canis obscena;v. canis),
Hier. Ep. 69, n. 2: philosophi = Cynici, Aug. Civ. Dei, 14, 20;hence, caninae aequanimitatis stupor,
Tert. Pat. 2. -
11 caninus
I.Lit.:B.lac,
Ov. Ib. 227; Plin. 29, 6, 39, § 133:pellis,
Scrib. Comp. 161:stercus,
Juv. 14, 64:rictus,
id. 10, 271:far,
spelt-bread for dogs, id. 5, 11:adeps,
Plin. 29, 6, 35, § 111:fel,
id. 29, 6, 38, § 117:dentes,
eye-teeth, dog-teeth, Varr. R. R. 2, 7; 3; Cels. 8, 1; Plin. 11, 37, 61, § 160:scaeva canina,
a favorable augury taken from meeting a dog or from his barking, Plaut. Cas. 5, 4, 4.—Subst.: canīna, ae, f. (sc. caro), dog ' s flesh: canis caninam non ēst, Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—II.Trop.: prandium, in which no wine is drunk, mean, Varr. ap. Gell. 13, 30, 12 sq. (v. the connection, and cf. with our dog-cheap): littera, i. e. the letter R, Pers. 1, 109: facundia, i. e. abusive from its snarling sound, snarling, Appius ap. Sall. H Fragm. 2, 37 Dietsch (from Non. p. 60, 24):eloquen tia,
Quint. 12, 9, 9; Lact. 6, 18, 26; cf. Spald. Quint. l. l.: caninum studium locupletissimum quemque adlatrandi, i. e. causidicorum. Col. 1, praef. §9: verba,
cutting words, Ov. Ib. 230: nuptiae, canine, beastly (cf.: canis obscena;v. canis),
Hier. Ep. 69, n. 2: philosophi = Cynici, Aug. Civ. Dei, 14, 20;hence, caninae aequanimitatis stupor,
Tert. Pat. 2. -
12 catocha
cătŏcha, ae, f., = katochê, a complete stupor, catalepsy, Cael. Aur. Ac. 2, 10. -
13 cor
cor (ŏ, e. g. Ov. Tr. 5, 8, 28; id. P. 1, 3, 32), cordis ( gen. plur. cordium, Vulg. Jer. 4, 4, and 1 Cor. 4, 5; acc. to Fragm. Bob. Nom. et Pron. p. 132, also cordum, but without example), n. [kindr. with Sanscr. hrid; Gr. kardia; Germ. Herz; Engl. heart], the heart (very freq. in all periods and species of composition).I.Lit., the heart, as the chief source of the circulation of the blood, and so of life, Cels. 4, 1; cf. Plin. 11, 37, 69. §§B.181 and 182: cor tineosum, opinor, habeo,
Plaut. Cas. 2, 6, 62:num igitur censes, ullum animal, quod sanguinem habeat, sine corde esse posse?
Cic. Div. 1, 52, 119:cordis globus aut oculi,
Lucr. 4, 119 et saep.— Also for the Greek kardia, the cardiac extremity of the stomach, Lucr. 6, 1150; Hor. S. 2, 3, 28; cf. id. ib. 2, 3, 161.—Meton. (pars pro toto; cf. caput, II.), a person:II.lecti juvenes, fortissima corda,
Verg. A. 5, 729:aspera,
id. ib. 10, 87.—Of animals:canum,
Lucr. 5, 864.—A term of endearment, Plaut. Poen. 1, 2, 154 (cf. corculum).—Trop.A.The heart, as the seat of feeling, emotion, etc., heart, soul, feeling ( poet.):b.videas corde amare inter se,
from the heart, cordially, Plaut. Capt. 2, 3, 60:aliquem amare corde atque animo suo,
id. Truc. 1, 2, 75:facinus magnum timido cordi credere,
id. Ps. 2, 1, 3:neque meo Cordi quomquam esse cariorem hoc Phaedriā,
Ter. Eun. 1, 2, 121:corde tremit,
Hor. C. 1, 23, 8:cura ex corde excessit,
Ter. Hec. 3, 2, 12:cor meum spes laudis percussit,
Lucr. 1, 922:spectantis tangere querelā,
Hor. A. P. 98:nequeunt expleri corda tuendo Terribilis oculos,
Verg. A. 8, 265; cf. id. ib. 9, 55:curis acuere mortalia corda,
id. G. 1, 123; 1, 330; id. A. 1, 302.—Cordi est alicui, it lies at one's heart, it pleases, is pleasing, agreeable, or dear: quod tibi magnopere cordi est, mihi vehementer displicet, Lucil. ap. Non. p. 88, 32; 89, 1:c.utut erga me est meritus, mihi cordi est tamen,
Plaut. Cist. 1, 1, 110; Ter. And. 2, 1, 28:uterque utriquest cordi,
id. Phorm. 5, 3, 17:idque eo mihi magis est cordi, quod, etc.,
Cic. Lael. 4, 15; id. Quint. 30, 93; id. Or. 16, 53; Liv. 1, 39, 4; 8, 7, 6; Hor. C. 1, 17, 14 al.; Cato ap. Macr. S. 3, 5 fin. —With inf.:facere aliquid,
Plaut. Most. 1, 4, 10:exstinguere vestigia urbis, etc.,
Liv. 28, 20, 7:subigi nos,
id. 9, 1, 4 al. —Cordi habere aliquid, to have at heart, to lay great stress upon, to value (post-class.), Gell. 2, 29, 20; 17, 19, 6; 18, 7, 3.—B.Acc. to the ancients (cf. Cic. Tusc. 1, 9, 18) as the seat of wisdom, understanding, heart, mind, judgment, etc. (most freq. in ante-class. poets): quem (Hannibalem) esse meum cor Suasorem summum et studiosum robore belli, Enn. ap. Gell. 7, 2, 9 (Ann. 374 Vahl.):Ego atque in meo corde, si est quod mihi cor, Eam rem volutavi,
Plaut. Most. 1, 2, 3 dub. (bracketed by Ritschl):quantum ego nunc corde conspicio meo,
id. Ps. 3, 1, 3:quicquam sapere corde,
id. Mil. 2, 3, 65; Ter. Phorm. 2, 2, 7; Lucr. 1, 737; 5, 1107:nec enim sequitur, ut cui cor sapiat, ei non sapiat palatus,
Cic. Fin. 2, 8, 24 Madv.; cf. id. ib. 2, 28, 91:stupor cordis,
id. Phil. 3, 6, 16: cor Zenodoti, Fur. Bib. ap. Suet. Gram. 11; cf.:cor Enni,
Pers. 6, 10; cf., in a play on the meaning, I. A.: si pecudi cor defuisset, Caes. ap. Suet. Caes. 77 fin. -
14 exstasis
-
15 immanitas
immānĭtas, ātis, f. [immanis].I.Monstrous size, hugeness, vastness, excess (very rare, but class.):II.serpens inusitatae immanitatis,
Gell. 6, 3, 1:vitiorum,
Cic. Cael. 6, 14:frigoris,
Just. 2, 1.—Monstrousness, enormity, heinousness, savageness, fierceness, cruelty, barbarism (so most freq.):ista in figura hominis feritas et immanitas beluae,
Cic. Off. 3, 6, 32:feritas quaedam atque agrestis immanitas,
id. Div. 1, 29, 60; cf.:multas esse gentes sic immanitate efferatas ut, etc.,
id. N. D. 1, 23, 62:omni diritate atque immanitate taeterrimus,
id. Vatin. 3, 9:inter feras satius est aetatem degere, quam in tanta immanitate versari,
in such barbarism, id. Rosc. Am. 52, 150:asperitas et immanitas naturae,
id. Lael. 23, 87:morum immanitate vastissimas vincit beluas,
id. Rep. 2, 26:in animo, stupor in corpore,
id. Tusc. 3, 6, 12; cf.:temperantiam immanitas in voluptatibus aspernandis imitatur,
id. Part. 23, 81:M. Antonii tanta est non insolentia (nam id quidem vulgare vitium est), sed immanitas, non modo ut, etc.,
id. Fam. 10, 1, 1:tanti facinoris immanitas,
id. Cat. 1, 6, 14:parricidii,
Quint. 9, 2, 53:priorum temporum,
Plin. Pan. 47, 1:ista verborum,
Cic. Fin. 4, 9 fin. (v. Madv. ad h. l.). -
16 incedo
in-cēdo, cessi, cessum ( sync. perf. incesti, Plaut. Cas. 3, 6, 11), 3, v. n. and a., to go, step, or march along at a measured pace (class.).I.Lit.A.In gen.(α).Neutr.:(β).tenero et molli ingressu suspendimus gradum: non ambulamus, sed incedimus,
Sen. Q. N. 7, 31:per vias,
Plaut. Merc. 2, 3, 71; cf.:socios per ipsos,
Verg. A. 5, 188:viā,
Plaut. Curc. 1, 1, 32:tota in urbe,
Ov. F. 6, 653:quacumque incederet,
Cic. Div. 1, 24, 49:quam taeter incedebat, quam truculentus,
id. Sest. 8, 19:incessit deinde, qua duxit praedae spes, victor exercitus,
Liv. 8, 36, 9:etiam si pedes incedat, memorabilem fore,
id. 28, 9, 15: servi pedibus, liberi non nisi equis incedunt. i. e. walk... ride, Just. 41, 3, 4; cf.:incedunt pueri, pariterque ante ora parentum Frenatis lucent in equis,
Verg. A. 5, 553:a foro domum,
Plaut. Most. 4, 3, 6:sessum impransum,
id. Poen. prol. 10:qui huc incedit,
id. Most. 1, 3, 152:ad me,
id. Am. 1, 1, 179:huc ad nos,
id. Trin. 5, 2, 27; cf.:undique nuntii incedunt, qui afferrent, etc.,
Tac. A. 11, 32:ut ovans praeda onustus incederem,
Plaut. Bacch. 4, 9, 146:vix incedo inanis, ne ire posse cum onere existumes,
Plaut. Am. 1, 1, 174:quem modo decoratum ovantemque victoria incedentem vidistis,
Liv. 1, 16, 10; 2, 6, 7:claro honore,
Lucr. 3, 76:omnibus laetitiis,
Cic. Fam. 2, 9, 2:incedunt per ora vestra magnifici,
Sall. J. 31, 10:ego quae divum incedo regina,
who walk majestic as, who am, Verg. A. 1, 46; cf. Prop. 2, 2, 6:matrona incedit census induta nepotum,
id. 3, 13, 11 (4, 12):ut mea Luxuria Nemesis fluat ut que per urbem Incedat donis conspicienda meis,
Tib. 2, 3, 52.—With acc.:B.incedunt maestos locos,
Tac. A. 1, 61:scaenam,
id. ib. 14, 15:fontem aquae nando,
id. ib. 14, 22.—In partic., in milit. lang., to move forwards, advance, march:II.barbari in perculsos Romanos acrius incedere,
Sall. J. 101, 7:in erumpentes,
Liv. 9, 21:cohortes paulatim incedere jubet,
Sall. C. 60, 1:munito agmine,
id. J. 46, 6:agmen reliquum incedere coepit,
Liv. 21, 33, 1:segnius Hispanorum signa incedebant,
id. 28, 14, 18:Sabini usque ad portas urbis populantes incessere,
id. 2, 63, 7:propius incedentes,
Tac. A. 4, 47:quod gnarum duci incessitque itineri et proelio paratus,
id. ib. 1, 51 (Ritter, but Halm omits paratus).—Trop.A.In gen. (rare):B.malitiae lenonis contra incedam,
will encounter, Plaut. Rud. 3, 3, 31:facilius ad inventionem animus incedet si, etc.,
will proceed to, Cic. Inv. 2, 14, 45 Orell. N. cr. —In partic.1.To triumph over, exult over; with dat.:2.meo nunc superbus incedis malo,
Hor. Epod. 15, 18:ille superbus incedet victis rivalibus,
Juv. 12, 126.—Of inanim. and abstr. subjects, to come to, happen to, befall, attack, seize one; to approach, arrive, appear, occur (perh. not in Cic.); constr. with dat., acc., in and acc., or absol.(α).With dat. (so most freq.):(β).exercitui omni tantus incessit ex incommodo dolor, ut, etc.,
Caes. B. C. 3, 74, 1:magnus omnium incessit timor animis,
id. ib. 2, 29, 1:mulieres, quibus belli timor insolitus incesserat, etc.,
Sall. C. 31, 3 Kritz N. cr.; id. H. 2, 60:gravior cura patribus incessit,
Liv. 4, 57, 10:incedebat enim deterrimo cuique licentia,
Tac. A. 3, 36:cupido incessit animo,
Curt. 7, 11, 4; 3, 1, 16:si sterilitas annorum incessit hominibus,
Col. 2, 10, 1; Val. Max. 1, 8, 5.—With acc.:(γ).ipsum ingens cupido incesserat Tarenti potiundi,
Liv. 24, 13, 5:timor patres incessit, ne, etc.,
id. 1, 17, 4; 2, 7, 1; 2, 32, 1;7, 39, 4 et saep.: indignatio hostes incessit,
id. 3, 60:adversa valetudo aliquem,
Tac. A. 3, 71:ingens animos desperatio incessit,
Curt. 4, 2, 16; 3, 8, 25:stupor omnes et admiratio incessit,
Just. 22, 6, 11: cupido incessit aliquem (with acc. and inf.), Sulp. Sev. Chron. 1, 38, 6; 2, 16, 3.—With in and acc.:(δ).vis morbi, pestilentia incedit in castra, in Poenos Romanosque,
Liv. 29, 10, 3: pestilentia incesserat pari clade in Romanos [p. 918] Poenosque, id. 28, 46, 15.—Absol.:nova nunc religio unde istaec incessit?
Ter. And. 4, 3, 15:tantus eo facto timor incessit,
Caes. B. C. 3, 101;Auct. B. Alex. 7: postquam tenebrae incedebant,
Tac. A. 15, 37; cf.:ubi crepusculum incesserit,
Col. 11, 1, 18:ubi tempestas incessit,
id. 12, 2, 5:frigora,
id. 12, 52, 12:siccitates,
id. 5, 9, 11:lascivia atque superbia incessere,
Sall. J. 41, 3:ubi Romam legati venere, tanta commutatio incessit, uti, etc.,
id. ib. 13, 7:religio deinde incessit, vitio eos creatos,
Liv. 8, 17, 4:ubi pro modestia ac pudore ambitio et vis incedebat,
Tac. A. 3, 26:haud invito imperatore ea fieri occultus rumor incedebat,
went abroad, spread about, id. ib. 2, 55 fin. -
17 incesso
incesso, cessīvi (less freq. cessi. Tac H. 2, 23; 3, 77; Luc. 5, 680), 3, v. a. [incedo], to fall upon, assault, assail, attack (perh. not ante-Aug.).I.Lit.:II.quae (pars corporis) cum jaculis saxisque incesseretur,
Liv. 8, 24, 15:vagos suos pro hostibus lapidibus incessebant,
id. 26, 10, 7; cf.:infestis digitis ora et oculos,
Suet. Calig. 25; id. Claud. 8:feras argenteis vasis incessivere tum primum noxii,
Plin. 33, 3, 16, § 53:telorum lapidumque jactu,
Ov. M. 13, 566:a pueris ii more quodam gentis saxis globosis, funda mare apertum incessentes exercebantur,
Liv. 38, 29, 4 Weissenb. ad loc.:jaculis et voce superba Tecta incessentem,
Stat. Th. 11, 361; Sil. 1, 473.— Absol.:saevis telis,
Ov. M. 14, 402:stercore et caeno,
Suet. Vit. 17. —Trop., to attack, assault, esp. with words, to reprove, reproach, accuse:reges dictis protervis,
Ov. M. 13, 232:aliquem verbis amaris,
Sil. 11, 209; cf. Ov. Tr. 3, 11, 31:aliquem conviciis,
Suet. Tib. 11; id. Ner. 35:adversarios maledictis,
id. ib. 23:senatum diris exsecrationibus,
id. Claud. 12:Sallustium noto epigrammate,
Quint. 8, 3, 29:juvenes objurgatione justa,
Gell. 1, 2, 6:nomen hominis acerba cavillatione,
Suet. Tib. 57 al.:aliquem bello,
Stat. S. 1, 4, 76:aliquem poenis,
id. Th. 1, 245:aliquem criminibus,
to accuse him, Tac. H. 2, 23:aliquem occultis suspicionibus,
id. ib. 3, 65:aliquem ut tumidiorem,
Quint. 12, 10, 12:aliquem ut impium erga parentes,
Suet. Rhet. 6:nomen ut argumentum morum incessit,
Quint. 5, 10, 31; cf.:aliquem tamquam superbe saeveque egisset,
Tac. H. 3, 77:sermonem cum risu aliquos incessentem,
Quint. 6, 3, 21:si aut nationes totae aut ordines incessantur,
id. 6, 3, 35:paucitatem, conspirationem, vilitatem, gratiam,
id. 5, 7, 23:ne incesse moras,
Stat. Th. 11, 390.—Of a disease:pestilentia incesserat pari clade in Romanos Poenosque,
Liv. 28, 46, 15:tanta incesserit in ea castra vis morbi,
id. 29, 10, 3.—Of fear, etc.:timor deinde patres incessit, ne, etc.,
Liv. 1, 17, 4:super haec timor incessit Sabini belli,
id. 2, 27, 10:tantus terror Tarquinium incessit,
id. 2, 7, 1.—Of other feelings:cupido incessit animos juvenum, sciscitandi, etc.,
Liv. 1, 56, 10:tanta admiratio miseratioque viri incessit homines, ut, etc.,
id. 9, 8, 11:cura incesserat patres,
id. 4, 50, 7:incessit omnes stupor et admiratio,
Just. 22, 6, 11. -
18 mei
mĕus, a, um (voc. meus for mi:2.proice tela manu, sanguis meus,
Verg. A. 6, 835:Lolli meus,
Sid. Ep. 1, 9; and:domine meus,
id. ib. 4, 10; gen. plur meūm for meorum:pietas majorum meūm,
Plaut. Cas. 2, 6, 66:meapte,
Ter. Heaut. 4, 3, 8:meopte,
Plaut. Most. 1, 2, 77:meāmet,
id. Poen. 1, 3, 37; Sall. J. 85, 24; archaic form MIVS: MIEIS MORIBVS, Monum. Scip. in Inscr. Orell. 554; and mis = meis: ingens cura'st mis concordibus aequiperare, Enn. ap. Prisc. p. 955 P.; cf. Vahl. Enn. Ann. v. 131, p. 21), pron. possess. [me], my, mine, belonging to me, my own:haec ero dicam meo,
Plaut. Am. 1, 1, 304:carnifex,
Ter. And. 4, 1, 27:discriptio,
made by me, Cic. Sen. 17, 59:crimen,
against me, what I am blamed for, App. Mag. 10 init. p. 279:non mea est simulatio,
is not my way, Ter. Heaut. 4, 5, 34:tempestate meā,
in my day, Juv. 4, 140: meus sum, I am myself, in my right senses:pavidum gelidumque trementi Corpore, vixque meum firmat deus,
Ov. M. 3, 689:quod quidem ego facerem, nisi plane esse vellem meus,
quite independent, Cic. Leg. 2, 7, 17:vindicta postquam meus a praetore recessi,
my own master, free, Pers. 5, 88: meus est, he is mine, I have him, have caught him, he is in my power:meus hic est: hamum vorat,
Plaut. Curc. 3, 61:meus illic homost,
id. Mil. 2, 3, 63; id. Ps. 1, 3, 147; id. Bacch. 1, 1, 70:hic homo meus est,
id. Ps. 4, 7, 21:vicimus: en! meus est, exclamat Nāis,
Ov. M. 4, 356: meus, my, my own, my dear, my beloved:Nero meus mirificas apud me tibi gratias agit,
Cic. Fam. 13, 64, 1:civis,
my fellow-citizen, Juv. 12, 121.—With apposite gen.:cui nomen meum absentis honori fuisset,
Cic. Planc. 10, 26:quod meum factum dictumve consulis gravius quam tribuni audistis?
Liv. 7, 40, 9. ut mea defunctae molliter ossa cubent, Ov. Am. 1, 8, 108.— Absol.: mĕi, ōrum, m., my friends or relatives, my adherents, my followers:ego meorum solus sum meus,
Ter. Phorm. 4, 1, 21:flamma extrema meorum,
Verg. A. 2, 431: meus homo, or simply meus, i. e. this silly fellow of mine:homo meus se in pulpito Totum prosternit,
Phaedr. 5, 7, 32: at legatus meus ad emendum modo proficiscitur, Auct. Decl. Quint. 12, 18:stupor,
this blockhead of mine, Cat. 17, 21: mea and mea tu, my love, my darling:mea Pythias,
Ter. Eun. 4, 3, 14:mea tu,
id. Ad. 3, 1, 2:o mea,
Ov. M. 14, 761.— Voc.: mi, my dear! my beloved! o mi Aeschine, o mi germane! Ter. Ad. 2, 4, 4.—With the fem.:mi soror,
App. M. 5, p. 166, 3; 4, p. 155, 6;8, p. 205, 2: mi domina,
Hier. Ep. 22, 1:mi catella,
id. ib. 2:mi virgo,
id. ib. 17.—In plur.:mi homines, mi spectatores,
dear people, good spectators, Plaut. Cist. 4, 2, 8.— Neutr. absol.: mĕum, i, n., mine: quod subrupuisti meum, my property, i. e. my daughter, Plaut. Aul. 4, 10, 29; cf.meam,
id. ib. v. 14; 26: meum est, it is my affair, my concern, my duty, my custom:non est mentiri meum,
Ter. Heaut. 3, 2, 38:puto esse meum, quid sentiam, exponere,
Cic. Fam. 6, 5.—Plur.:fundite quae mea sunt, cuncta,
Juv. 12, 37. -
19 meus
mĕus, a, um (voc. meus for mi:2.proice tela manu, sanguis meus,
Verg. A. 6, 835:Lolli meus,
Sid. Ep. 1, 9; and:domine meus,
id. ib. 4, 10; gen. plur meūm for meorum:pietas majorum meūm,
Plaut. Cas. 2, 6, 66:meapte,
Ter. Heaut. 4, 3, 8:meopte,
Plaut. Most. 1, 2, 77:meāmet,
id. Poen. 1, 3, 37; Sall. J. 85, 24; archaic form MIVS: MIEIS MORIBVS, Monum. Scip. in Inscr. Orell. 554; and mis = meis: ingens cura'st mis concordibus aequiperare, Enn. ap. Prisc. p. 955 P.; cf. Vahl. Enn. Ann. v. 131, p. 21), pron. possess. [me], my, mine, belonging to me, my own:haec ero dicam meo,
Plaut. Am. 1, 1, 304:carnifex,
Ter. And. 4, 1, 27:discriptio,
made by me, Cic. Sen. 17, 59:crimen,
against me, what I am blamed for, App. Mag. 10 init. p. 279:non mea est simulatio,
is not my way, Ter. Heaut. 4, 5, 34:tempestate meā,
in my day, Juv. 4, 140: meus sum, I am myself, in my right senses:pavidum gelidumque trementi Corpore, vixque meum firmat deus,
Ov. M. 3, 689:quod quidem ego facerem, nisi plane esse vellem meus,
quite independent, Cic. Leg. 2, 7, 17:vindicta postquam meus a praetore recessi,
my own master, free, Pers. 5, 88: meus est, he is mine, I have him, have caught him, he is in my power:meus hic est: hamum vorat,
Plaut. Curc. 3, 61:meus illic homost,
id. Mil. 2, 3, 63; id. Ps. 1, 3, 147; id. Bacch. 1, 1, 70:hic homo meus est,
id. Ps. 4, 7, 21:vicimus: en! meus est, exclamat Nāis,
Ov. M. 4, 356: meus, my, my own, my dear, my beloved:Nero meus mirificas apud me tibi gratias agit,
Cic. Fam. 13, 64, 1:civis,
my fellow-citizen, Juv. 12, 121.—With apposite gen.:cui nomen meum absentis honori fuisset,
Cic. Planc. 10, 26:quod meum factum dictumve consulis gravius quam tribuni audistis?
Liv. 7, 40, 9. ut mea defunctae molliter ossa cubent, Ov. Am. 1, 8, 108.— Absol.: mĕi, ōrum, m., my friends or relatives, my adherents, my followers:ego meorum solus sum meus,
Ter. Phorm. 4, 1, 21:flamma extrema meorum,
Verg. A. 2, 431: meus homo, or simply meus, i. e. this silly fellow of mine:homo meus se in pulpito Totum prosternit,
Phaedr. 5, 7, 32: at legatus meus ad emendum modo proficiscitur, Auct. Decl. Quint. 12, 18:stupor,
this blockhead of mine, Cat. 17, 21: mea and mea tu, my love, my darling:mea Pythias,
Ter. Eun. 4, 3, 14:mea tu,
id. Ad. 3, 1, 2:o mea,
Ov. M. 14, 761.— Voc.: mi, my dear! my beloved! o mi Aeschine, o mi germane! Ter. Ad. 2, 4, 4.—With the fem.:mi soror,
App. M. 5, p. 166, 3; 4, p. 155, 6;8, p. 205, 2: mi domina,
Hier. Ep. 22, 1:mi catella,
id. ib. 2:mi virgo,
id. ib. 17.—In plur.:mi homines, mi spectatores,
dear people, good spectators, Plaut. Cist. 4, 2, 8.— Neutr. absol.: mĕum, i, n., mine: quod subrupuisti meum, my property, i. e. my daughter, Plaut. Aul. 4, 10, 29; cf.meam,
id. ib. v. 14; 26: meum est, it is my affair, my concern, my duty, my custom:non est mentiri meum,
Ter. Heaut. 3, 2, 38:puto esse meum, quid sentiam, exponere,
Cic. Fam. 6, 5.—Plur.:fundite quae mea sunt, cuncta,
Juv. 12, 37. -
20 sopor
sŏpor, ōris, m. [Sanscr. root svap-, sleep; cf. somnus; Gr. hupnos], a deep sleep.I.Lit., in gen., sleep (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; cf.2.somnus): lucrum praeposivi sopori et quieti,
Plaut. Rud. 4, 2, 11:cum eum cibo vinoque gravatum sopor oppressisset,
Liv. 1, 7, 5:sopore discusso,
Curt. 6, 8, 22; 6, 10, 13; 7, 11, 18; 8, 6, 26;but also opp. somnus: hujus (junci) semine somnum allici, sed modum servandum, ne sopor fiat,
Plin. 21, 18, 71, § 119: sopore placans artus languidos, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44:cum suavi devinxit membra sopore Somnus,
Lucr. 4, 453; 4, 765; 4, 996:nox erat et placidum carpebant fessa soporem Corpora,
Verg. A. 4, 522:piger his labante languore oculos sopor operit,
Cat. 63, 37:fessos sopor inrigat artus,
Verg. A. 3, 511:placidum petivit soporem,
id. ib. 8, 406:occupet ut fessi lumina victa sopor,
Tib. 1, 2, 2. —Personified, Sopor = Somnus, Verg. A. 6, 278; Prop. 1, 3, 45; Stat. Th. 12, 308. —In plur., Tib. 4, 4, 9 (Müll. sapores).—Pregn., the sleep of death, death:II.in soporem conlocastis nudos,
Plaut. Am. 1, 1, 148; 1, 1, 150:aeternus,
Lucr. 3, 466:perpetuus,
Hor. C. 1, 24, 5.—Transf.A.Stupefaction, lethargy, stupor: neque dormire excitatus, neque vigilare ebrius poterat, sed semisomno sopore... jactabatur, Cael. ap. Quint. 4, 2, 124:B. C. D.temulento sopore profligatus,
id. ib. § 123.—A sleepingdraught, sleeping - potion:E.sopore sumpto dormiturus,
Sen. Ep. 83, 25; so (opp. venenum) id. Ben. 5, 13, 5; Front. Strat. 2, 5, 12; Nep. Dion, 2, 5.—The temple (of the head; cf.Germ. Schläfe): laevus,
Stat. S. 2, 3, 29.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
stupor — stȕpor m DEFINICIJA pat. 1. stanje psihičke i motoričke ili samo psihičke zakočenosti, najčešće u duševnih bolesnika [pasti u stupor] 2. sopor SINTAGMA katatoni stupor pat. najteži oblik stupora, totalno i trajno zakočenje; sudski stupor naglo… … Hrvatski jezični portal
Stupor — is the lack of critical cognitive function and level of consciousness wherein a sufferer is almost entirely unresponsive and only responds to base stimuli such as pain. The word derives from the Latin stupure , meaning insensible. Being… … Wikipedia
stupor — stúpor s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic STÚPOR s. n. (med.) stupoare (2). (< lat. stupor) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN … Dicționar Român
stupor — late 14c., from L. stupor insensibility, numbness, dullness, from stupere be stunned (see STUPID (Cf. stupid)) … Etymology dictionary
Stupor — Stu por, n. [L., from stupere to be struck senseless.] 1. Great diminution or suspension of sensibility; suppression of sense or feeling; lethargy. [1913 Webster] 2. Intellectual insensibility; moral stupidity; heedlessness or inattention to one… … The Collaborative International Dictionary of English
Stupor — (lat.), Gefühllosigkeit, Taubsinn der Mieder, Betäubung; S. artuum, das Einschlafen der Glieder; S. formīcans, so v.w. Ameisenkriechen; S. mentis, Stumpfsinn; S. universalis, Unempfindlichkeit; S. vigĭlans, so v.w. Starrsucht … Pierer's Universal-Lexikon
Stūpor — (lat.), Erstarrung, dumpfe Starrheit; als Geisteskrankheit soviel wie Stumpfsinn (s. d.) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Stupor — (lat.), Erstarrung, Blödsinn … Kleines Konversations-Lexikon
stupor — index inertia, insentience, prostration, sloth Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
stupor — torpor, torpidity, lassitude, *lethargy, languor Analogous words: phlegm, impassivity, stolidity (see under IMPASSIVE): inertness or inertia, passivity, supineness, inactivity, idleness (see corresponding adjectives at INACTIVE): insensibility,… … New Dictionary of Synonyms
stupor — meaning ‘a dazed state’, is spelt or in BrE and AmE … Modern English usage