Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

negōtiōsus

  • 1 negotiosus

    nĕgōtĭōsus ( nĕgōc-), a, um, adj. [negotium], full of business, busy (class.):

    negotiosi eramus nos nostris negotiis,

    Plaut. Merc. 1, 2, 79:

    provincia negotiosa et molesta,

    Cic. Mur. 8, 18:

    prudentissimus quisque maxime negotiosus erat,

    the busiest, most occupied, Sall. C. 8, 5:

    quid crudelitate negotiosius,

    Sen. Ira, 2, 13, 4:

    vir negotiosissimus,

    Aug. Ep. 54:

    circumcisā omni negotiosā actione,

    attention to business, Cels. 2, 25:

    negotiosi dies,

    business days, working days, Tac. A. 13, 41 fin. —Comically, transf.: tergum, a back on which business is performed, i. e. which receives a drubbing, Plaut. Mil. 2, 5, 37.—
    II.
    Transf., troublesome: [p. 1199] edepol, rem negotiosam, Plaut. Stich. 2, 2, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > negotiosus

  • 2 negōtiōsus

        negōtiōsus adj.    [negotium], full of business, busy: provincia: maxime, most occupied, S.
    * * *
    negotiosa, negotiosum ADJ
    active, occupied

    Latin-English dictionary > negōtiōsus

  • 3 negociosus

    nĕgōtĭōsus ( nĕgōc-), a, um, adj. [negotium], full of business, busy (class.):

    negotiosi eramus nos nostris negotiis,

    Plaut. Merc. 1, 2, 79:

    provincia negotiosa et molesta,

    Cic. Mur. 8, 18:

    prudentissimus quisque maxime negotiosus erat,

    the busiest, most occupied, Sall. C. 8, 5:

    quid crudelitate negotiosius,

    Sen. Ira, 2, 13, 4:

    vir negotiosissimus,

    Aug. Ep. 54:

    circumcisā omni negotiosā actione,

    attention to business, Cels. 2, 25:

    negotiosi dies,

    business days, working days, Tac. A. 13, 41 fin. —Comically, transf.: tergum, a back on which business is performed, i. e. which receives a drubbing, Plaut. Mil. 2, 5, 37.—
    II.
    Transf., troublesome: [p. 1199] edepol, rem negotiosam, Plaut. Stich. 2, 2, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > negociosus

  • 4 agilis

    agĭlis, e, adj. [ago].
    I.
    Pass., that can be easily moved, easily movable (mostly poet.;

    not in Cic.): qui restitissent agili classi naves tormenta machinasque portantes?

    Liv. 30, 10:

    haec querulas agili percurrit pollice chordas,

    Ov. Am. 2, 4, 27:

    factus inops agili peragit freta caerula remo,

    id. H. 15, 65; so,

    agilis rota,

    id. P. 2, 10, 34:

    aër agilior et tenuior,

    Sen. Q. N. 2, 10 al. —
    II.
    Act.
    A.
    That moves easily or quickly; nimble, agile, quick, rapid: sic tibi secretis agilis dea saltibus adsit, swift or fleet-footed Diana, Ov. H. 4, 169:

    sic super agilis Cyllenius,

    swift-flying, id. M. 2, 720.—Also of things, quick, sudden: agilem dari facilemque victoriam, Sisenn. ap. Non. 58, 1:

    argumentatio agilior et acrior et instantior,

    Quint. 11, 3, 164 al. —
    B.
    With the accessory idea of activity, quick, hasty, or precipitate in action; prompt, active, busy (with direct reference to the action, and hence used of inanimate things; while sedulus, diligent, assiduous, regards more the state of mind; both, however, refer to the simple idea of mobility, Doed. Syn. 1, 122; cf. Front. Differ. 2203 P.):

    Nunc agilis fio et mersor civilibus undis,

    Hor. Ep. 1, 1, 16 (= negotiosus, praktikos, Schol.):

    oderunt Sedatum celeres, agilem gnavumque remissi,

    id. ib. 1, 18, 90:

    ipse quid audes? Quae circumvolitas agilis thyma,

    busy, id. ib. 1, 3, 21:

    vir navus, agilis, providus,

    Vell. 2, 105; Ov. F. 2, 516 (opp. ignavus); id. Am. 1, 9, 45:

    animus agilis et pronus ad motus,

    Sen. Tranq. 2.— Comp., Sen. Ep. 74.— Sup., as given by Prisc. p. 606 P., and Charis. p. 89, is agillĭmus; but Charis. p. 162, agilissĭmus; both forms, however, are given without examples; cf. Rudd. I. p. 171, n. 12.— Adv.: ăgĭlĭter, Amm. 14, 2; 28, 2.— Comp., Col. 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > agilis

  • 5 ineptus

    ĭneptus, a, um, adj. [2. in-aptus], unsuitable, impertinent, improper, tasteless, senseless, silly, pedantic, absurd, inept, without tact (class.):

    quem enim nos ineptum vocamus, is mihi videtur ab hoc nomen habere ductum, quod non sit aptus. Idque in sermonis nostri consuetudine perlate patet. Nam qui aut tempus quid postulet, non videt, aut plura loquitur, aut se ostentat, aut eorum quibuscum est, vel dignitatis, vel commodi rationem non habet, aut denique in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est, is ineptus esse dicitur,

    Cic. de Or. 2, 4, 17:

    nihil insolens aut ineptum,

    id. Or. 9, 29:

    negotium,

    id. Tusc. 1, 35, 86:

    causa,

    Ter. And. 1, 5, 22:

    lusibus advertere numen ineptis,

    Ov. Tr. 2, 223:

    sententiae inepto inanique impetu,

    Gell. 12, 2, 1:

    ineptus et jactantior hic paulo est (i. q. nimis officiosus, negotiosus ardelio),

    Hor. S. 1, 3, 49:

    chartae,

    waste-paper, id. Ep. 2, 1, 270:

    lictor,

    foolish, impertinent, Pers. 5, 175.— Comp.:

    quod est multo ineptius,

    Quint. 9, 2, 70.— Sup.:

    ineptissimae figurae,

    Quint. 9, 3, 100: ineptissimum est, with a subject - clause, id. 1, 7, 2; 11, 3, 126.—

    As an abusive epithet: quid est, inepta, quid rides?

    Ter. Eun. 5, 7, 6; so,

    inepte,

    Ov. R. Am. 472; id. Am. 1, 14, 36; id. A. A. 1, 306.— Adv.: ĭneptē, improperly, impertinently, foolishly, absurdly, ineptly (class.):

    interdum inepte stultus es,

    Plaut. Most. 2, 2, 64:

    disserere,

    Cic. Tusc. 1, 6, 11:

    dicere,

    id. Brut. 82, 284:

    nil molitur inepte,

    Hor. A. P. 140:

    inepte et frigide uti verbis,

    Gell. 13, 24, 7:

    fautor ( = favens),

    Hor. S. 1, 10, 2:

    cornicari,

    Pers. 5, 12. — Comp.:

    delirare,

    Lact. Inst. 3, 17.— Sup.:

    ineptissime fieri,

    Quint. 11, 3, 131.

    Lewis & Short latin dictionary > ineptus

  • 6 negociositas

    nĕgōtĭōsĭtas ( nĕgōc-), ātis, f. [negotiosus], a multitude of business, as a transl. of the Gr. polupragmosunê, Gell. 11, 16, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > negociositas

  • 7 negotiositas

    nĕgōtĭōsĭtas ( nĕgōc-), ātis, f. [negotiosus], a multitude of business, as a transl. of the Gr. polupragmosunê, Gell. 11, 16, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > negotiositas

  • 8 otiosus

    ōtĭōsus, a, um, adj. [otium], at leisure, unoccupied, disengaged, unemployed, idle (class.; cf. feriatus, immunis; opp. negotiosus).
    I.
    Of persons.
    A.
    In gen.:

    nimis otiosum te arbitror hominem esse,

    Plaut. Truc. 1, 2, 34; 40:

    quamvis etiam maneo otiosus hic,

    Ter. Ad. 2, 4, 15:

    cum essem otiosus domi,

    Cic. Brut. 3, 10:

    rebus humanis aliquos otiosos deos praeficere,

    id. N. D. 3, 39, 93.—
    B.
    In partic.
    1.
    Without official employment, free from public affairs:

    quo in studio hominum quoque ingeniosissimorum otiosissimorumque totas aetates videmus esse contritas,

    Cic. de Or. 1, 51, 219:

    quem locum nos otiosi convertimus,

    in an interval of leisure, id. Div. 2, 30, 63:

    Graeculum se atque otiosum putari maluit,

    id. Sest. 51, 110: numquam se minus otiosum esse, quam cum otiosus, that he was never less at leisure than when [p. 1285] free from official business, Cato ap. Cic. Off. 3, 1, 1:

    cum a te tua promissa flagitabam, ad urbem te otiosissimum esse arbitrabar,

    Cic. Fam. 3, 11, 3:

    cum otiosus stilum prehenderat,

    id. Brut. 24, 93.—
    2.
    With respect to participation, quiet, unconcerned, indifferent, neutral:

    spectatores otiosi Leuctricae calamitatis,

    Cic. Off. 2, 7, 26:

    quidam enim non modo armatis, sed etiam otiosis minabantur,

    id. Marcell. 6, 18.—
    3.
    Without excitement, quiet, passionless, calm, tranquil:

    etiam istos, quibus odio est otium, quietissimos atque otiosissimos reddam,

    Cic. Agr. 2, 37, 102:

    vide ut otiosus it,

    Ter. Eun. 5, 3, 10; Cic. Fam. 9, 25, 3.—
    4.
    Of style, tedious, dull:

    (Cicero) lentus est in principiis, longus in narrationibus, otiosus circa excessus,

    Tac. Or. 22.—
    5.
    That has leisure for any thing; with gen.: studiorum otiosi, Plin. H. N. praef. § 6.—Hence,
    C.
    Subst.: ōtĭōsus, i, m., a private person, one not in official life:

    et facilior et tutior vita est otiosorum,

    Cic. Off. 1, 21, 70:

    otioso vero et nihil agenti privato,... quando imperium senatus dedit?

    id. Phil. 11, 8, 20.—
    2.
    Non-combatants, civilians:

    crudeliter enim otiosis minabantur,

    Cic. Fam. 9, 6, 3 (B. and K. otiosissimi):

    militare nomen grave inter otiosos,

    Tac. Agr. 40.—
    II.
    Of inanim. and abstr. things, at leisure, free, idle, unemployed: otioso in otio animus nescit, quid velit, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 256 Vahl.):

    ego, cui fuerit ne otium quidem umquam otiosum,

    Cic. Planc. 27, 66: pecuniae, idle, unemployed (opp. occupatus), Plin. Ep. 10, 62, 1:

    senectus,

    Cic. Sen. 14, 49:

    his supplicationum otiosis diebus,

    id. Q. Fr. 3, 8, 3:

    quid quiete otiosius animi,

    Sen. Ira, 2, 13, 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    Idle, useless, unprofitable, superfluous (cf.:

    ignavus, iners, desidiosus): sententiae,

    Quint. 1, 1, 35:

    sermo,

    id. 8, 2, 19:

    otiosissimae occupationes,

    Plin. Ep. 9, 6, 4; so,

    otiosum est persequi singula,

    Lact. 2, 4, 28; cf. Min. Fel. 23, 1.—
    2.
    Quiet, free from any thing; with ab:

    animo nunc jam otioso esse impero,

    Ter. And. 5, 2, 1:

    ab animo,

    id. Phorm. 2, 2, 26:

    a metu,

    Gell. 2, 29, 9:

    quid est animi quiete otiosius,

    Sen. Ira, 2, 13, 2.—
    3.
    With a quiet or gentle motion, quiet, gentle:

    fons vel rivus huc conveniat otiosus,

    flowing quietly, gently, Pall. 1, 37, 3.—Hence, adv.: ōtĭōsē.
    A.
    Lit., at leisure, at ease, without occupation:

    vivere,

    Cic. Off. 3, 26, 97:

    inambulare in foro,

    Liv. 23, 7 fin.:

    sequi,

    Plaut. Mil. 4, 6, 8:

    ire,

    id. Ep. 5, 1, 21:

    magnast res, quam ego tecum otiose, si otiumst, cupio loqui,

    id. Aul. 4, 10, 41.—
    B.
    Transf.
    1.
    Calmly, quietly, without haste, gently, gradually: ambula ergo cito. Sy. Immo otiose, Plaut. Ps. 4, 1, 14; cf. id. Truc. 1, 2, 66 (opp. to properare):

    bene et otiose percoquere,

    Cato, R. R. 76 fin.:

    contemplari unumquodque otiose et considerare coepit,

    Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

    quaerere,

    id. Fin. 4, 13, 22:

    segniter, otiose, neglegenter, contumaciter omnia agere,

    Liv. 2, 57.—
    2.
    Free from fear, quietly, fearlessly:

    ademptum tibi jam faxo omnem metum, in aurem utramvis otiose ut dormias,

    Ter. Heaut. 2, 3, 100.

    Lewis & Short latin dictionary > otiosus

  • 9 ubi

    ŭbī̆, adv. [for quo-bi; cf. Gr. pou, po-thi; Ion. ko-thi].
    I.
    Lit.
    A.
    A relative local particle, denoting rest in a place, in which place, in what place, where.
    1.
    With corresp. ibi:

    in eam partem ituros atque ibi futuros Helvetios, ubi eos Caesar constituisset,

    Caes. B. G. 1, 13:

    velim, ibi malis esse, ubi aliquo numero sis, quam istic, ubi solus sapere videare,

    Cic. Fam. 1, 10; cf.:

    nemo sit, quin ubivis, quam ibi, ubi est, esse malit,

    id. ib. 6, 1, 1:

    ergo, ubi tyrannus est, ibi... dicendum est plane nullam esse rem publicam,

    id. Rep. 3, 31, 43:

    ibi unde huc translata essent, atque ubi primum exstitissent,

    id. ib. 2, 16, 30.—
    2.
    Referring to other expressions of place:

    omnes, qui tum eos agros, ubi hodie est haec urbs, incolebant,

    Cic. Rep. 2, 2, 4:

    non modo ut Spartae, rapere ubi pueri et clepere discunt,

    id. ib. 4, 5, 11:

    in ipso aditu atque ore portus, ubi, etc.,

    id. Verr. 2, 5, 12, § 30.—
    3.
    With the interrogative particle nam suffixed:

    in quā non video, ubinam mens constans possit insistere,

    Cic. N. D. 1, 10, 24.—
    4.
    With terrarum, loci (v. terra and locus):

    non edepol nunc, ubi terrarum sim, scio, si quis roget,

    Plaut. Am. 1, 1, 180:

    quid ageres, ubi terrarum esses,

    Cic. Att. 5, 10, 4:

    ubi loci fortunae tuae sint, facile intellegis,

    Plaut. Capt. 5, 2, 5:

    ut inanis mens quaerat, ubi sit loci,

    Plin. 7, 24, 24, § 90.—
    5.
    Repeated ubi ubi, also written as one word ubiubi, wherever, wheresoever = ubicumque (very rare):

    ubi ubi est, fac, quamprimum haec audiat,

    Ter. Eun. 5, 8, 12:

    sperantes facile, ubiubi essent se... conversuros aciem,

    Liv. 42, 57, 12.—With gentium:

    ubi ubi est gentium,

    Plaut. As. 2, 2, 21.—
    B.
    In a direct interrogation, where? So. Ubi patera nunc est? Me. In cistulā, etc., Plaut. Am. 1, 1, 264:

    ubi ego perii? ubi immutatus sum? ubi ego formam perdidi?

    id. ib. 300:

    ubi inveniam Pamphilum? Ubi quaeram?

    Ter. And. 2, 2, 1; 2, 2, 6:

    ubi sunt, qui Antonium Graece negant scire?

    Cic. de Or. 2, 14, 59:

    heu! ubi nunc fastus altaque verba jacent?

    Ov. H. 4, 150 Ruhnk.—
    2.
    Esp., with gentium:

    ubi illum quaeram gentium?

    Plaut. Ep. 5, 2, 13; and with the interrog. particle nam suffixed:

    ubinam est is homo gentium?

    id. Merc. 2, 3, 97:

    o di immortales! ubinam gentium sumus?... in quā urbe vivimus?

    Cic. Cat. 1, 4, 9 (v. gens).—
    II.
    Transf.
    A.
    Most freq. of time, when, whenever, as soon as, as:

    ubi summus imperator non adest ad exercitum,

    Plaut. Am. 1, 3, 6:

    ubi ego Sosia nolim esse, tu esto sane Sosia. Nunc. etc.,

    id. ib. 1, 1, 284:

    ubi friget, huc evasit,

    Ter. Eun. 3, 3, 11:

    ubi lucet, magistratus myrrhā unguentisque unguentur,

    Varr. L. L. 6, § 87 Müll.:

    ut sol, victis ubi nubibus exit,

    Ov. M. 5, 571:

    qualis, ubi hibernam Lyciam Xanthique fluenta Deserit (Apollo),

    Verg. A. 4, 143:

    ubi semel quis pejeraverit, ei credi postea non oportet,

    Cic. Rab. Post. 13, 36:

    hoc ubi Amphitruo erus conspicatu'st meus, Ilico, etc.,

    Plaut. Am. 1, 1, 87:

    ubi de ejus adventu Helvetii certiores facti sunt, legatos ad eum mittunt,

    Caes. B. G. 1, 7:

    ubi ea dies venit, etc.,

    id. ib. 1, 8:

    quem ubi vidi, equidem vim lacrimarum profudi,

    Cic. Rep. 6, 14, 14:

    ubi galli cantum audivit,

    id. Pis. 27, 67:

    at hostes, ubi primum nostros equites conspexerunt... impetu facto, etc.,

    Caes. B. G. 4, 12; Quint. 7, 1, 6.—With subj., Hor. C. 3, 6, 41.—With inf. hist., Tac. A. 12, 51.—
    2.
    With correl. adv. of time (mostly anteand post-class.; not in Cic. or Caæs.).
    (α).
    With tum:

    otium ubi erit, tum, etc.,

    Plaut. Rud. 2, 4, 13:

    ubi convivae abierint, tum venias,

    id. Stich. 4, 2, 14; id. Pers. 4, 7, 18; Quadrig. ap. Gell. 2, 2, 13:

    cetera maleficia tum persequare, ubi facta sunt,

    Sall. C. 52, 4; Cato, R. R. 33, 2; 33, 45 fin.: ubi conticuerit recte tumultus, tum in curiam patres revocandos esse, Liv. 22, 55, 8; 25, 38, 4; 43, 5, 6;

    44, 34, 5: ut, cum admissa et perpetrata fuerint, tum denique, ubi, quae facta sunt infecta fieri non possunt, puniantur,

    Gell. 6 (7), 3, 42.—Esp., with tum demum:

    ubi jam caro increscit, tum demum et balineis raris utendum erit,

    Cels. 7, 4 fin.; 3, 6; 7, 27; Gell. 16, 8, 16.—
    (β).
    With tunc:

    ubi vis acrior imminet hostium, tunc, etc.,

    Veg. Mil. 1, 24:

    tunc est consummata infelicitas. ubi, etc.,

    Sen. Ep. 39, 6; 89, 15; 89, 19.—Esp., with tunc demum, Cels. 3, 10.—
    B.
    In colloq. lang., referring to things or persons, instead of the relative pronoun, in which, by which, with which, wherewith, etc.; or of persons, with whom, by whom, etc.:

    ne illi sit cera, ubi facere possit litteras,

    Plaut. As. 4, 1, 22:

    hujusmodi res semper comminiscere, Ubi me excarnifices,

    Ter. Heaut. 4, 6, 9:

    cum multa colligeres et ex legibus et ex senatusconsultis, ubi, si verba, non rem sequeremur, confici nihil posset,

    Cic. de Or. 1, 57, 243:

    si rem servassem, fuit, ubi negotiosus essem,

    Plaut. Truc. 1, 2, 38; cf.:

    est, ubi id isto modo valeat,

    Cic. Tusc. 5, 8, 23; v. sum, I. B. 5. b. b:

    neque nobis adhuc praeter te quisquam fuit, ubi nostrum jus contra illos obtineremus,

    with whom, Cic. Quint. 9, 34:

    Alcmene, questus ubi ponat aniles, Iolen habet,

    Ov. M. 9, 276.

    Lewis & Short latin dictionary > ubi

  • 10 videlicet

    vĭdēlĭcet, adv. [contr. from videre licet; cf. scilicet from scire licet; v. scilicet init.; prop. it is easy to see, to comprehend], serving, like scilicet, to confirm and complete what precedes (but with the difference that scilicet indicates rather the false, and videlicet the true explanation; v. Zumpt, Lat. Gram. § 345 n.); it is easy to see, it is clear or evident, clearly, plainly, evidently, manifestly, etc. (class., but much less freq. than scilicet).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    With obj.-clause on account of videre (only ante- and post-class.; for in Cic. Att. 5, 11, 7, the better read. is datae):

    videlicet, parcum illum fuisse senem, qui dixerit... Videlicet fuisse illum nequam adulescentem, etc.,

    Plaut. Stich. 4, 1, 49 and 51:

    esse videlicet in terris primordia rerum,

    Lucr. 1, 210:

    sed videlicet, eum vocabula rerum ignoravisse,

    Gell. 17, 5, 9.—
    (β).
    As a mere particle:

    nunc enim est Negotiosus interdius: videlicet Solon est,

    Plaut. As. 3, 3, 9:

    videlicet propter divitias inditum id nomen quasi est,

    id. Capt. 2, 2, 36:

    hic de nostris verbis errat videlicet, Quae hic sumus locuti,

    Ter. Heaut. 2, 3, 22:

    quae videlicet ille non ex agri consiturā, sed ex doctrinae indiciis interpretabatur,

    Cic. Rep. 1, 17, 29:

    nihil dolo factum, ac magis calliditate Jugurthae, cui videlicet speculanti iter suum cognitum esset,

    Sall. J. 107, 3.—
    (γ).
    Ellipt., in replies:

    quid metuebant? Vim videlicet,

    Cic. Caecin. 15, 44:

    quid horum se negat fecisse? Illud videlicet unum, quod necesse est, pecuniam accepisse,

    id. Verr. 2, 2, 33, § 80:

    qui eorum... quorum? Videlicet qui supra scripti sunt,

    id. Clu. 54, 148.—
    B.
    In partic., it is easy to see, it is very plain, of course, forsooth, in an ironical or sarcastic sense, when the contrary is intended:

    tuus videlicet salutaris consulatus, perniciosus meus,

    Cic. Phil. 2, 6, 15:

    homo videlicet timidus et permodestus (Catilina) vocem consulis ferre non potuit,

    id. Cat. 2, 6, 12:

    itaque censuit pecunias eorum publicandas, videlicet timens, ne, etc.,

    Sall. C. 52, 14.—
    II.
    Transf., as a mere complementary or explanatory particle, to wit, namely (class.;

    whereas scilicet in this sense is only post-Aug.): caste jubet lex adire ad deos, animo videlicet,

    Cic. Leg. 2, 10, 24: venisse tempus iis, qui in timore fuissent, conjuratos videlicet dicebat, ulciscendi se, id. Sest. 12, 28; cf. id. Rep. 1, 38, 60:

    quale de Homero scribit Ennius, de quo videlicet saepissime vigilans solebat cogitare et loqui,

    id. ib. 6, 10, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > videlicet

См. также в других словарях:

  • negocioso — ► adjetivo Que cuida de sus asuntos con diligencia y prontitud. * * * negocioso, a (del lat. «negotiōsus») adj. *Diligente y activo en el cuidado de sus asuntos. * * * negocioso, sa. (Del lat. negotiōsus). adj. p. us. Diligente, pronto y… …   Enciclopedia Universal

  • Negotious — Ne*go tious, a. [L. negotiosus.] Very busy; attentive to business; active. [R.] D. Rogers. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • affaire — Affaire, n. p. Negotium, Commercium. J ay affaire avec un homme riche. Cum opulento rem habeo ac negotium. Plaut. Affaire hasté et avancé, Maturatum negotium. Affaire meslé et broüillé, Negotium turbulentum. Affaires nets, et point toüillez, ne… …   Thresor de la langue françoyse

  • empescher — Empescher, C est estre destourbier et empeschement de quelque chose, Obstare, Officere, comme, Ceste muraille empesche ma veuë, Hic paries obstat prospectui. Et mettre empeschement à l execution de quelque chose, Obstaculum inferre, J empesche la …   Thresor de la langue françoyse

  • encombrer — un homme d affaires, Obruere negotiis. Encombrer aucun de faire quelque chose, id est, Empescher. Guy de Waruich. Encombré d affaires, Negotiosus. Estre encombré d affaires, Obrui negotiis, Molestis operosisque negotiis implicari. Estre encombré… …   Thresor de la langue françoyse

  • negocioso — negocioso, sa (Del lat. negotiōsus). adj. p. us. Diligente, pronto y cuidadoso de sus negocios …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»