Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

lino

  • 1 linō

        linō lēvī, litus, ere    [LI-], to daub, besmear, anoint, spread, rub over: cerā Spiramenta, V.: spicula vipereo felle, O.: Sabinum quod ego ipse testā Conditum levi (sc. pice), sealed with pitch, H.: dolia, Iu.: plurima cerno, digna lini, i. e. that deserve erasure, O.: paribus lita corpora guttis, adorned at regular intervals, V.— To bedaub, bemire: ora luto, O.: carmine foedo Splendida facta, degrade, H.
    * * *
    linere, levi, litus V TRANS
    smear, plaster (with); seal (wine jar); erase/rub over; befoul; cover/overlay

    Latin-English dictionary > linō

  • 2 lino

    lĭno, lēvi (līvi), lĭtum, 3, and lĭnĭo, īvi, ītum. 4 (contr. form of the inf. perf. lisse for livisse. Spart. Hadr. 4: perf. livi, Cato, R. R. 69; Col. 12, 50, 17:

    levi,

    Hor. C. 1, 20, 3: lini for livi, acc. to Prisc. p. 898 P.), v. a. [Sanscr. root li-, to let go, pour; Gr. lib-, leibô; cf. Lat. libo; hence, littera, 2. limus], to daub, besmear, anoint, to spread or rub over.
    I.
    Lit.:

    cerā Spiramenta,

    Verg. G. 4, 39:

    spicula vipereo felle,

    Ov. P. 1, 2, 18:

    carmina linenda cedro,

    Hor. A. P. 331:

    Sabinum quod ego ipse testa Conditum levi (sc. pice),

    which I have sealed with pitch, id. C. 1, 20, 3; cf. Liv. 21, 8, 10 Drak. N. cr.:

    nam quis plura linit victuro dolia musto?

    Juv. 9, 58:

    picata opercula diligenter gypso linunt,

    Col. 12, 16, 5:

    faciem,

    Juv. 6, 481:

    sucis sagittas,

    Sen. Med. 711: cum relego, scripsisse pudet, qui plurima cerno, Me quoque, qui feci, judice digna lini, that deserve to be rubbed out, erased (because the writing on a tablet was rubbed out with the broad end of the style), Ov. P. 1, 5, 15.—In the form linio, īre:

    liquidā pice cum oleo linire,

    Col. 6, 17; Pall. 4, 10, 29; Plin. 17, 28, 47, § 266:

    tectoria luto cum liniuntur,

    Vitr. 7, 3 fin.
    2.
    To rub over something: linere medicamenta per corpora, Ov. Med. fac. 81.—
    B.
    Transf.
    1.
    To overlay, cover: tecta auro, Ov. Med. fac. 7; Mart. 9, 62, 4.—
    2.
    To bedaub, bemire:

    linit ora luto,

    Ov. F. 3, 760; Mart. 9, 22, 13.—
    II.
    Trop., to befoul:

    carmine foedo Splendida facta,

    Hor. Ep. 2, 1, 237.

    Lewis & Short latin dictionary > lino

  • 3 lino

    to smear, befoul, dirty.

    Latin-English dictionary of medieval > lino

  • 4 ad-linō (all-)

        ad-linō (all-) —, —, ere,    to besmear: incomptis (versibus) signum, i. e. to erase, H. — Fig., to attach, impart: sordes sententiis.

    Latin-English dictionary > ad-linō (all-)

  • 5 con-linō (coll-)

        con-linō (coll-) —, —, ere,    to besmear, defile, pollute: crines pulvere, H.

    Latin-English dictionary > con-linō (coll-)

  • 6 (dē-linō)

       (dē-linō) —, litus, ere,    to rub off, remove: ex quā (columnā) tectorium delitum sit.

    Latin-English dictionary > (dē-linō)

  • 7 in-linō (ill-)

        in-linō (ill-) lēvī, litus, ere,    to smear over, spread upon, lay on: oculis collyria, H.: nivīs agris, spreads, H.: alqd chartis, has written, H.— To besmear, bedaub, anoint: malleolos stuppae pice, L.: texta Nesseo veneno, O.—Fig.: venustatis non fuco inlitus (i. e. infucatus).

    Latin-English dictionary > in-linō (ill-)

  • 8 inter-linō

        inter-linō lēvī, litus, ere,    to smear between, spread between, join with: caementa luto, L.: murus bitumine interlitus, Cu.—To make erasures in, alter by erasing: testamentum.

    Latin-English dictionary > inter-linō

  • 9 ob-linō

        ob-linō lēvī, litus, ere,    to daub, smear over, bedaub, besmear: unguentis obliti: sanguine, O.: oblitus faciem cruore, Ta.—Fig., to smear, befoul, defile: se externis moribus: omnia dedecore oblita: alquem versibus atris, defame, H.—To cover over, fill: facetiae oblitae Latio, colored: (divitiis) oblitus actor, decked, H.

    Latin-English dictionary > ob-linō

  • 10 re-linō

        re-linō lēvī, —, ere,    to unseal, open: dolia omnia, T.: mella, i. e. to take out, V.

    Latin-English dictionary > re-linō

  • 11 linum

    līnum, i, n. [Gr. linon; Goth. lein; Germ. Leinwand; Engl. linen], flax.
    I.
    Lit.:

    reticulum, tenuissimo lino,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27:

    urit lini campum seges,

    Verg. G. 1, 77; cf. Plin. 19 prooem. § 2;

    19, 1, 1, § 9: lino legato tam factum quam infectum continetur, quodque netum quodque in tela est,

    Dig. 32, 70, 11.—
    II.
    Transf.
    A.
    A thread, Cels. 7, 14:

    consuto vulnere, crassum atque recens linum ostendit non una cicatrix,

    Juv. 3, 151.—Esp., the thread with which letters were bound and legal instruments sealed:

    effer cito stilum, ceram et tabellas et linum,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 64:

    per ceram et linum litterasque interpretes salutem mittit,

    id. Ps. 1, 1, 40:

    linum incidimus, legimus,

    Cic. Cat. 3, 5.—Hence:

    solvere vincula epistolae,

    to open a letter, Nep. Paus. 4, 1:

    lino consignare tabulas,

    Paul. Sent. 5, 25, 6:

    easque tabulas proprio lino propriaque cera consignamus,

    Gai. Inst. 2, 181:

    linum ruptum,

    Quint. 12, 8, 13.—
    B.
    A fishing line:

    nunc in mole sedens moderabar arundine linum,

    Ov. M. 13, 923.—
    C.
    A linen cloth or garment, linen:

    Massica Integrum perdunt lino vitiata saporem,

    strained through linen, Hor. S. 2, 4, 54; Ov. F. 5, 519:

    velati lino et verbena tempora cincti,

    Verg. A. 12, 120:

    lino vestiri aut lanis,

    Mel. 3, 7, 3.—
    D.
    A sail: lina sinu Tendere toto, Sen. Med. 320.—
    E.
    A rope, cable:

    subducere carbasa lino,

    Ov. F. 3, 587.—
    F.
    A net for hunting or fishing; a hunter's net, toils:

    positarum lina plagarum,

    Ov. M. 7, 768:

    nec lina sequi nodosa sinebam,

    id. ib. 7, 807; 3, 153.— A fisher's net, drag-net, Verg. G. 1, 142; Ov. M. 13, 931.— Plur., Juv. 5, 102:

    cymbae linique magister,

    i. e. the fisherman, id. 4, 45; Sil. 7, 503.—
    G.
    A linen corselet, habergeon:

    fugit hasta per oras Multiplicis lini,

    Sil. 4, 292:

    tempora multiplici mos est defendere lino,

    id. 3, 272:

    thorax Multiplicis lini,

    id. 9, 587.—
    H.
    A string of pearls:

    uno lino decies sestertium inseritur,

    Tert. Cult. Fem. 1, 9.—
    K.
    A lampwick:

    fumigans,

    Vulg. Isa. 42, 3; Tert. adv. Marc. 4, 23:

    ardens,

    id. adv. Jud. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > linum

  • 12 līnum

        līnum ī, n    [cf. λίνον], flax: lini inopia, Cs.: reticulum tenuissimo lino.— A thread: linum ostendit non una cicatrix, Iu.: linum incidimus, legimus, the fastening (of a letter).— A fishingline: moderabar harundine linum, O.— A linen cloth, linen: Massica lino vitiata, strained through linen, H.— A rope, cable: subducere carbasa lino, O.— A net, hunter's net, toils: positarum lina plagarum, O.: umida, a fisher's net, V.: cymbae linique magister, i. e. the fisherman, Iu.
    * * *
    flax, linen cloth/thread; rope; fishing line; (hunter's/fisher's) net

    Latin-English dictionary > līnum

  • 13 litus

    1.
    lĭtus, a, um, Part., from lino.
    2.
    lĭtus, ūs, m. [lino], a smearing, besmearing, anointing:

    litu,

    Plin. 33, 6, 35, § 110 (Cels. 6, 6, 20, instead of litum we should read lenitum; v. Targa, ad loc.).
    3.
    lītus (not littus), ŏris, n. [cf. limnê, leimôn, limên; and lino], the sea-shore, seaside, beach, strand (opp. ripa, the bank of a river: ora, the coast of the sea; cf. Ov. M. 1, 37 sqq.; Verg. A. 3, 75):

    litus est, quousque maximus fluctus a mari pervenit,

    Dig. 50, 16, 96:

    solebat Aquilius quaerentibus, quid esset litus, ita definire: qua fluctus eluderet,

    Cic. Top. 7, 32:

    quid est tam commune quam... litus ejectis,

    id. Rosc. Am. 26, 72:

    litus tunditur undā,

    Cat. 11, 4:

    praetervolare litora,

    Hor. Epod. 16, 40:

    Circaeae raduntur litora terrae,

    Verg. A. 7, 10:

    petere,

    Ov. M. 2, 844:

    intrare,

    id. ib. 14, 104:

    sinuosum legere,

    Val. Fl. 2, 451:

    litoris ora,

    Verg. A. 3, 396; cf. id. G. 2, 44.—Prov.:

    litus arare,

    i. e. to labor in vain, take useless pains, Ov. Tr. 5, 4, 48; so,

    litus sterili versamus aratro,

    Juv. 7, 49: in litus harenas fundere, to pour sand on the sea-shore, i. e. to add to that of which there is already an abundance, Ov. Tr. 5, 6, 44.—
    II.
    Transf.
    A.
    A landing-place:

    quod uno parvoque litore adiretur,

    Suet. Tib. 40.—
    B.
    The shore of a lake:

    Trasimeni litora,

    Sil. 15, 818:

    Larium litus,

    Cat. 35, 4; Plin. Ep. 9, 7.—
    C.
    The bank of a river:

    hostias constituit omnes in litore,

    Cic. Inv. 2, 31, 97:

    viridique in litore conspicitur sus,

    Verg. A. 8, 83:

    percussa fluctu litora,

    id. E. 5, 83.—
    D.
    Land situated on the sea-side:

    cui litus arandum dedimus,

    Verg. A. 4, 212:

    electione litorum,

    Tac. H. 3, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > litus

  • 14 circumlinio

    circum-lĭno, lĭtum, 3 ( perf. late Lat. circumlinisti, Vulg. Ezech. 23, 40), v. a. (access. form circumlĭnĭo, īre; cf. lino; so,

    circumliniunt,

    Quint. 12, 9, 8 Spald. N. er.:

    circumliniri,

    id. 1, 11, 6:

    circumliniendus,

    Col. 6, 16, 3; 6, 17, 9).
    I.
    Aliquid alicui, to smear, stick, or spread all over, to besmear:

    vulneribus aliquid circumlinitur,

    Plin. 22, 23, 49, § 103:

    Galbanum ramis ellebori circumlitum,

    id. 24, 5, 13, § 22:

    ciroumlita taedis sulfura,

    Ov. M. 3, 373.—Far more freq.,
    II.
    Aliquid aliquā re, to besmear something all over with something, to anoint, bedaub (class.; most freq. in part. perf. pass.):

    oculum pice liquidā,

    Col. 6, 17 fin.:

    labellum luto,

    id. 12, 44, 1. — Absol.:

    oculum,

    Plin. Ep. 6, 2, 2:

    alvos fimo bubulo,

    Plin. 21, 14, 47, § 80; 28, 11, 47, § 167.—In part.: corpora fuco, * Lucr. 2, 744: circumliti mortui cerā, * Cic. Tusc. 1, 45, 108:

    fictile argillā,

    Plin. 33, 9, 46, § 131 al.:

    pictura, in quā nihil circumlitum est,

    is painted around, Quint. 8, 5, 26.—
    B.
    - Trop.: extrinsecus adductis ea rebus circumliniunt, they elevate them, as it were, by strong coloring, embellish, Quint. 12, 9, 8.—And (the figure derived from smearing musical instruments with wax, in order to produce a deep tone): simplicem vocis naturam pleniore quodam sono circumlinire, quod Graeci katapeplasmenon dicunt, Quint. 1, 11, 7; cf. id. 11, 3, 20:

    nisi (mendacium) ornatu aliunde quaesito circumlitum fuerit ac politum,

    Lact. 3, 1, 3.—
    C.
    Poet., in gen., to cover, clothe: circumlita saxa musco, * Hor. Ep. 1, 10, 7: (Midas) auro, Ov M. 11, 136.

    Lewis & Short latin dictionary > circumlinio

  • 15 circumlino

    circum-lĭno, lĭtum, 3 ( perf. late Lat. circumlinisti, Vulg. Ezech. 23, 40), v. a. (access. form circumlĭnĭo, īre; cf. lino; so,

    circumliniunt,

    Quint. 12, 9, 8 Spald. N. er.:

    circumliniri,

    id. 1, 11, 6:

    circumliniendus,

    Col. 6, 16, 3; 6, 17, 9).
    I.
    Aliquid alicui, to smear, stick, or spread all over, to besmear:

    vulneribus aliquid circumlinitur,

    Plin. 22, 23, 49, § 103:

    Galbanum ramis ellebori circumlitum,

    id. 24, 5, 13, § 22:

    ciroumlita taedis sulfura,

    Ov. M. 3, 373.—Far more freq.,
    II.
    Aliquid aliquā re, to besmear something all over with something, to anoint, bedaub (class.; most freq. in part. perf. pass.):

    oculum pice liquidā,

    Col. 6, 17 fin.:

    labellum luto,

    id. 12, 44, 1. — Absol.:

    oculum,

    Plin. Ep. 6, 2, 2:

    alvos fimo bubulo,

    Plin. 21, 14, 47, § 80; 28, 11, 47, § 167.—In part.: corpora fuco, * Lucr. 2, 744: circumliti mortui cerā, * Cic. Tusc. 1, 45, 108:

    fictile argillā,

    Plin. 33, 9, 46, § 131 al.:

    pictura, in quā nihil circumlitum est,

    is painted around, Quint. 8, 5, 26.—
    B.
    - Trop.: extrinsecus adductis ea rebus circumliniunt, they elevate them, as it were, by strong coloring, embellish, Quint. 12, 9, 8.—And (the figure derived from smearing musical instruments with wax, in order to produce a deep tone): simplicem vocis naturam pleniore quodam sono circumlinire, quod Graeci katapeplasmenon dicunt, Quint. 1, 11, 7; cf. id. 11, 3, 20:

    nisi (mendacium) ornatu aliunde quaesito circumlitum fuerit ac politum,

    Lact. 3, 1, 3.—
    C.
    Poet., in gen., to cover, clothe: circumlita saxa musco, * Hor. Ep. 1, 10, 7: (Midas) auro, Ov M. 11, 136.

    Lewis & Short latin dictionary > circumlino

  • 16 dūcō

        dūcō ūxī (dūxtī, Ct., Pr.), uctus, ere    [DVC-], to lead, conduct, guide, direct, draw, bring, fetch, escort: secum mulierculas: vix quā singuli carri ducerentur, Cs.: Curru Victorem, H.: ducente deo, under the conduct of, V.: mucronem, from the scabbard, V.: ferrum vaginā, O.: bracchia (of the bow), bend, V.: sors ducitur: ductus Neptuno sorte sacerdos, for Neptune, V.: pondus aratri, draw, O.: remos, row, O.: lanas, spin, O.: ubera, milk, O.: frena manu, govern, O.: ilia, i. e. be broken-winded, H.: os, make wry faces: te magna inter praemia, to great glory, V.: sibi quisque ducere, trahere, appropriate, S. — Of a road or path, to lead, conduct: quā te ducit via, V.: iter ad urbem, O.: via quae sublicio ponte ducit ad laniculum, L. — With se, to betake oneself, go: se duxit foras, T.—Of offenders, to take, arrest, lead away, drag, carry off: in ius debitorem, L.: duci in carcerem: ad mortem: Fuficium duci iussit, to be imprisoned: ductum se ab creditore in ergastulum, Cs.—Of a wife, to lead home, take, marry: inopem (uxorem) domum. T.: uxorem filiam Scipionis: filiam Orgetorigis in matrimonium, Cs.: ex quā domo in matrimonium, L.: tibi ducitur uxor, V.: qui ducat abest, the bridegroom, O.: Conlegam Lepidum, wedded, H.—Of a commander, to lead, guide, cause to move, march: locis apertis exercitum, Cs.: cohortīs ad eam partem, etc., Cs.: sex legiones expeditas, led forward, Cs.: navem contra praedones: per triumphum alquem ante currum (of a prisoner): quam in partem aut quo consilio ducerentur, march, Cs.: ducit quam proxime ad hostem potest, moves, L. — To lead, command, be commander of: quā in legatione duxit exercitum: primum pilum ad Caesarem, in Caesar's army, Cs.: exercitūs partem ipse ducebat, S.: agmina, V.— To lead, be leader of, be the head of, be first in: familiam: ordines: toros, O.— To take in, inhale, drink, quaff, imbibe: spiritum: tura naribus, H.: pocula, H.: somnos, V.: ab ipso animum ferro, H. — To produce, form, construct, make, fashion, shape, mould, cast, dispose: parietem per vestibulum sororis, to erect: muros, H.: vallum ex castris ad aquam, Cs.: voltūs de marmore, V.: aera, H.: (litteram) in pulvere, draw, O.: mores, Iu.: alapam sibi gravem, Ph.: epos, spin out, H.: carmen, O.: Pocula ducentia somnos, H.— Of processions, etc., to conduct, marshal, lead, accompany: funus: triumphos, V.: choros, H.: ludos et inania honoris, Ta. — To receive, admit, take, get, assume: ubi primum ducta cicatrix (i. e. obducta), L.: rimam, O.: colorem, V.: pallorem, to grow pale, O.: Cānentem senectam, V.: nomina, H. — Fig., to lead, guide, draw, conduct: quo te sapientia duceret, H.: Ad strepitum citharae cessatum ducere curam (i. e. ut cessat), H.: Triste per augurium pectora, i. e. fill with forebodings, V.: totum poëma, carries off, i. e. makes acceptable, H.: series rerum ducta ab origine gentis, followed, V.— To draw, deduce, derive: ab aliquā re totius vitae exordium: ab dis inmortalibus principia: genus Olympo, V.: utrumque (amor et amicitia) ductum est ab amando.— To lead, move, incite, induce, allure, charm: me ad credendum: ducit te species, H.: Quo ducit gula, H.: lumina in errorem, O.: si quis earum (statuarum) honore ducitur. — To mislead, cheat, deceive: me istis dictis, T.: lino et hamis piscīs, O.—In time, to draw out, extend, protract, prolong, spend: bellum, Cs.: in ducendo bello tempus terere, L.: longas in fletum voces, V.: rem prope in noctem, Cs.: ut ita tempus duceretur, ut, etc.: vitam, live long, V.: ubi se diutius duci intellexit, put off, Cs.: aetatem in litteris, spend. — To calculate, compute, reckon: quoniam XC medimnūm duximus. — To reckon, consider, hold, account, esteem, regard: eum hominem, T.: filium adsistere turpe ducunt, Cs.: pericula parvi esse ducenda: ea pro falsis ducit, S.: si quis despicatui ducitur: deorum numero eos ducunt Cs.: modestiam in conscientiam, construe as, S.: nil rectum nisi quod placuit sibi, H.: Sic equidem ducebam animo futurum, V.: omnia tua in te posita esse: quae mox usu fore ducebat, expected, S.— To regard, care for, have respect to (only with rationem): suam quoque rationem ducere, one's own advantage: non ullius rationem sui commodi.
    * * *
    I
    ducere, additional forms V
    lead, command; think, consider, regard; prolong
    II
    ducere, duxi, ductus V
    lead, command; think, consider, regard; prolong

    Latin-English dictionary > dūcō

  • 17 litus

        litus    P. of lino.
    * * *
    shore, seashore, coast, strand; river bank; beach, landing place

    Latin-English dictionary > litus

  • 18 adlino

    al-lĭno ( adl-), lēvi, lĭtum, 3, v. a. (upon the formation of the perf. v. Struve, p. 254 sq.; inf. adlinire, Pall. 1, 41 fin.; Febr. tit. 33; Maj. tit. 8, 1).
    I.
    Lit., to besmear, cover over, bedaub, = aleiphô (very rare):

    schedam,

    Plin. 13, 12, 23, § 77.—
    II.
    Trop., to draw over, to attach to, impart to: nulla nota, nullae sordes videbantur his sententiis adlini posse, * Cic. Verr. 1, 6, 17: incomptis (versibus) adlinet atrum signum, * Hor. A. P. 446:

    adlinere alteri vitia sua,

    Sen. Ep. 7.

    Lewis & Short latin dictionary > adlino

  • 19 allino

    al-lĭno ( adl-), lēvi, lĭtum, 3, v. a. (upon the formation of the perf. v. Struve, p. 254 sq.; inf. adlinire, Pall. 1, 41 fin.; Febr. tit. 33; Maj. tit. 8, 1).
    I.
    Lit., to besmear, cover over, bedaub, = aleiphô (very rare):

    schedam,

    Plin. 13, 12, 23, § 77.—
    II.
    Trop., to draw over, to attach to, impart to: nulla nota, nullae sordes videbantur his sententiis adlini posse, * Cic. Verr. 1, 6, 17: incomptis (versibus) adlinet atrum signum, * Hor. A. P. 446:

    adlinere alteri vitia sua,

    Sen. Ep. 7.

    Lewis & Short latin dictionary > allino

  • 20 ars

    ars, artis, f. [v. arma], skill in joining something, combining, working it, etc., with the advancement of Roman culture, carried entirely beyond the sphere of the common pursuits of life, into that of artistic and scientific action, just as, on the other hand, in mental cultivation, skill is applied to morals, designating character, manner of thinking, so far as it is made known by external actions (syn.: doctrina, sollertia, calliditas, prudentia, virtus, industria, ratio, via, dolus).
    I. A.
    Lit.:

    Zeno censet artis proprium esse creare et gignere,

    Cic. N. D. 2, 22, 57:

    quarum (artium) omne opus est in faciendo atque agendo,

    id. Ac. 2, 7, 22; id. Off. 2, 3, 12 sq.—
    B.
    Transf.
    1.
    With the idea extended, any physical or mental activity, so far as it is practically exhibited; a profession, art ( music, poetry, medicine, etc.); acc. to Roman notions, the arts were either liberales or ingenuae artes, arts of freemen, the liberal arts; or artes illiberales or sordidae, the arts, employments, of slaves or the lower classes.
    a.
    In gen.:

    Eleus Hippias gloriatus est nihil esse ullā in arte rerum omnium, quod ipse nesciret: nec solum has artes, quibus liberales doctrinae atque ingenuae continerentur, geometriam, musicam, litterarum cognitionem et poëtarum, atque illa, quae de naturis rerum, quae de hominum moribus, quae de rebus publicis dicerentur, sed anulum, quem haberet, pallium, quo amictus, soccos, quibus indutus esset, se suā manu confecisse,

    Cic. de Or. 3, 32, 127:

    Jam de artificiis et quaestibus, qui liberales habendi, qui sordidi sint, haec fere accepimus. Primum improbantur ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt, ut portitorum, ut feneratorum. Illiberales autem et sordidi quaestus mercenariorum omniumque, quorum operae, non artes emuntur: est enim in illis ipsa merces auctoramentum servitutis... Opificesque omnes in sordidā arte versantur... Quibus autem artibus aut prudentia major inest aut non mediocris utilitas quaeritur, ut medicina, ut architectura, ut doctrina rerum honestarum, hae sunt iis, quorum ordini conveniunt, honestae,

    Cic. Off. 1, 42, 150 sq.; cf. id. Fam. 4, 3:

    artes elegantes,

    id. Fin. 3, 2, 4:

    laudatae,

    id. de Or. 1, 3, 9:

    bonae,

    Ov. Tr. 3, 7, 32:

    optimae,

    Cic. Fin. 2, 34, 111:

    magnae,

    id. Or. 1, 4:

    maximae,

    id. de Or. 1, 2, 6:

    gravissimae,

    id. Fin. 2, 34, 112:

    leviores artes,

    id. Brut. 1, 3:

    mediocres,

    id. de Or. 1, 2, 6:

    omnis artifex omnis artis,

    Vulg. Apoc. 18, 22:

    artifices omnium artium,

    ib. 1 Par. 22, 15.—
    b.
    Esp., of a single art, and,
    (α).
    With an adj. designating it:

    ars gymnastica,

    gymnastics, Plaut. Most. 1, 2, 73:

    ars duellica,

    the art of war, id. Ep. 3, 4, 14:

    ars imperatoria,

    generalship, Quint. 2, 17, 34:

    (artes) militares et imperatoriae,

    Liv. 25, 9, 12:

    artes civiles,

    politics, Tac. Agr. 29:

    artes urbanae,

    i. e. jurisprudence and eloquence, Liv. 9, 42:

    ars grammatica,

    grammar, Plin. 7, 39, 40, § 128:

    rhetorica,

    Quint. 2, 17, 4:

    musica,

    poetry, Ter. Hec. prol. 23:

    musica,

    music, Plin. 2, 25, 23, § 93:

    medicae artes,

    the healing art, medicine, Ov. H. 5, 145; so,

    ars Apollinea,

    id. Tr. 3, 3, 10:

    magica,

    Verg. A. 4, 493, and Vulg. Sap. 17, 7; so,

    maleficis artibus inserviebat,

    he used witchcraft, ib. 2 Par. 33, 6 al.—
    (β).
    With a gen. designating it:

    ars disserendi,

    dialectics, Cic. de Or. 2, 38, 157:

    ars dicendi,

    the art of speaking, id. ib. 1, 23, 107, and Quint. 2, 17, 17; so,

    ars eloquentiae,

    id. 2, 11, 4:

    ars medendi,

    Ov. A. A. 2, 735:

    ars medentium,

    Stat. S. 5, 1, 158:

    medicorum ars,

    Vulg. 1 Par. 16, 12:

    pigmentariorum ars,

    the art of unguents, ib. 2 Par. 16, 4:

    ars armorum,

    the art of war, Quint. 2, 17, 33:

    ars pugnae,

    Vulg. Judith, 5, 27; so in plur.:

    belli artes,

    Liv. 25, 40, 5:

    ars gubernandi,

    navigation, Cic. Div. 1, 14, 24; Quint. 2, 17, 33; so,

    ars gubernatoris,

    Cic. Fin. 1, 13, 42.—Sometimes the kind of art may be distinguished by the connection, so that ars is used absol. of a particular art:

    instruere Atriden num potes arte meā? i. e. arte sagittandi,

    Ov. H. 16, 364:

    tunc ego sim Inachio notior arte Lino, i. e. arte canendi,

    Prop. 3, 4, 8:

    fert ingens a puppe Notus: nunc arte (sc. navigandi) relictā Ingemit,

    Stat. Th. 3, 29; so Luc. 7, 126; Sil. 4, 715:

    imus ad insignes Urbis ab arte (sc. rhetoricā) viros,

    Ov. Tr. 4, 10, 16:

    ejusdem erat artis, i. e. artis scaenofactoriae,

    Vulg. Act. 18, 3.—
    2.
    Science, knowledge:

    quis ignorat, ii, qui mathematici vocantur, quantā in obscuritate rerum et quam reconditā in arte et multiplici subtilique versentur,

    Cic. de Or. 1, 3, 10:

    nam si ars ita definitur, ex rebus penitus perspectis planeque cognitis atque ab opinionis arbitrio sejunctis, scientiāque comprehensis, non mihi videtur ars oratoris esse ulla,

    id. ib. 1, 23, 108: nihil est quod ad artem redigi possit, nisi ille prius, qui illa tenet. quorum artem instituere vult, habeat illam scientiam (sc. dialecticam), ut ex iis rebus, quarum ars nondum sit, artem efficere possit, id. ib. 1, 41, 186:

    ars juris civilis,

    id. ib. 1, 42, 190:

    (Antiochus) negabat ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur... Est enim perspicuum nullam artem ipsam in se versari, sed esse aliud artem ipsam, aliud, quod propositum sit arti,

    id. Fin. 5, 6, 16; id. ad Q. Fr. 1, 1, 9; id. Cael. 30, 72; id. Or. 1, 4:

    vir bonus optimisque artibus eruditus,

    Nep. Att. 12, 4: ingenium docile, come, ap-tum ad artes optimas, id. Dion, 1, 2 al.—
    C. 1.
    The theory of any art or science: ars est praeceptio, quae dat certam viam rationemque faciendi aliquid, Auct. ad Her. 1, 1;

    Asper, p. 1725 P.: non omnia, quaecumque loquimur, mihi videntur ad artem et ad praecepta esse revocanda,

    not every thing is to be traced back to theory and rules, Cic. de Or. 2, 11, 44: res mihi videtur esse facultate ( in practice) praeclara, arte ( in theory) mediocris;

    ars enim earum rerum est, quae sciuntur: oratoris autem omnis actio opinionibus, non scientiā continetur,

    id. ib. 2, 7, 30; id. Ac. 2, 7, 22.—In later Lat. ars is used,
    a.
    Absol. for grammatical analysis, grammar:

    curru non, ut quidam putant, pro currui posuit, nec est apocope: sed ratio artis antiquae, etc.,

    Serv. ad Verg. A. 1, 156; 1, 95: et hoc est artis, ut (vulgus) masculino utamur, quia omnia Latina nomina in us exeuntia, si neutra fuerint, tertiae sunt declinationis, etc., id. ad eund. ib. 1, 149: secundum artem dicamus honor, arbor, lepor: plerumque poëtae r in s mutant, id. ad eund. ib. 1, 153 al.—Hence also,
    b.
    As a title of books in which such theories are discussed, for rhetorical and, at a later period, for grammatical treatises.
    (α).
    Rhetorical:

    quam multa non solum praecepta in artibus, sed etiam exempla in orationibus bene dicendi reliquerunt!

    Cic. Fin. 4, 3, 5:

    ipsae rhetorum artes, quae sunt totae forenses atque populares,

    id. ib. 3, 1, 4: neque eo dico, quod ejus (Hermagorae) ars mihi mendosissime scripta videatur; nam satis in eā videtur ex antiquis artibus ( from the ancient works on rhetoric) ingeniose et diligenter electas res collocāsse, id. Inv. 1, 6 fin.:

    illi verbis et artibus aluerunt naturae principia, hi autem institutis et legibus,

    id. Rep. 3, 4, 7:

    artem scindens Theodori,

    Juv. 7, 177.—
    (β).
    Grammar:

    in artibus legimus superlativum gradum non nisi genitivo plurali jungi,

    Serv. ad Verg. A. 1, 96: ut in artibus lectum est, id. ad eund. ib. 1, 535.—So Ars, as the title of the later Lat. grammars: Donati Ars Grammatica, Cledonii Ars, Marii Victorini Ars, etc.; v. the grammarians in Gothofred., Putsch., Lindem., Keil.—
    2.
    The knowledge, art, skill, workmanship, employed in effecting or working upon an object (Fr. adresse):

    majore quādam opus est vel arte vel diligentiā,

    Cic. Ac. 2, 14 fin.:

    et tripodas septem pondere et arte pares,

    Ov. H. 3, 32: qui canit arte, canat;

    qui bibit arte, bibat,

    id. A. A. 2, 506:

    arte laboratae vestes,

    Verg. A. 1, 639:

    plausus tunc arte carebat,

    was void of art, was natural, unaffected, Ov. A. A. 1, 113.—
    3.
    (Concr.) The object artistically formed, a work of art:

    clipeum efferri jussit Didymaonis artis,

    Verg. A. 5, 359:

    divite me scilicet artium, Quas aut Parrhasius protulit aut Scopas,

    Hor. C. 4, 8, 5; id. Ep. 1, 6, 17.—
    4.
    Artes (personified), the Muses:

    artium chorus,

    Phaedr. 3, prol. 19.—
    II.
    Transf. from mind to morals, the moral character of a man, so far as it is made known by actions, conduct, manner of acting, habit, practice, whether good or bad:

    si in te aegrotant artes antiquae tuae,

    your former manner of life, conduct, Plaut. Trin. 1, 2, 35; cf. Hor. C. 4, 15, 12; Plaut. Trin. 2, 1, 6 Lind.:

    nempe tuā arte viginti minae Pro psaltriā periere,

    Ter. Ad. 4, 7, 24:

    quid est, Quod tibi mea ars efficere hoc possit amplius?

    my assiduity, id. And. 1, 1, 4:

    Hac arte (i. e. constantiā, perseverantiā) Pollux et vagus Hercules Enisus arces attigit igneas,

    Hor. C. 3, 3, 9:

    multae sunt artes (i. e. virtutes) eximiae, hujus administrae comitesque virtutis (sc. imperatoris),

    Cic. Imp. Pomp. 13; id. Fin. 2, 34, 115; id. Verr. 2, 4, 37 Zumpt:

    nam imperium facile his artibus retinetur, quibus initio partum est,

    Sall. C. 2, 4 Kritz; so id. ib. 5, 7:

    cultusque artesque virorum,

    Ov. M. 7, 58:

    mores quoque confer et artes,

    id. R. Am. 713: praeclari facinoris aut artis [p. 167] bonae famam quaerere, Sall. C. 2, 9; so id. ib. 10, 4:

    animus insolens malarum artium,

    id. ib. 3, 4; so Tac. A. 14, 57.—Hence also, absol. in mal. part. as in Gr. technê for cunning, artifice, fraud, stratagem:

    haec arte tractabat virum,

    Ter. Heaut. 2, 3, 125 (cf. Ov. H. 17, 142):

    capti eādem arte sunt, quā ceperant Fabios,

    Liv. 2, 51; 3, 35:

    at Cytherea novas artes, nova pectore versat Consilia,

    Verg. A. 1, 657; so id. ib. 7, 477:

    ille dolis instructus et arte Pelasgā,

    id. ib. 2, 152:

    talibus insidiis perjurique arte Sinonis Credita res, etc.,

    id. ib. 2, 195:

    fraudes innectere ponto Antiquā parat arte,

    Luc. 4, 449:

    tantum illi vel ingenii vel artis vel fortunae superfuit,

    Suet. Tit. 1:

    fugam arte simulantes,

    Vulg. Jud. 20, 32: regem summis artibus pellexit, pasêi mêchanêi, Suet. Vit. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > ars

См. также в других словарях:

  • lino — lino …   Dictionnaire des rimes

  • Lino — ist der Familienname folgender Personen: Acácio Lino (1878–1956), portugiesischer Maler José Lino Matute, 1838/39 Supremo Director der Provinz Honduras innerhalb der Zentralamerikanischen Konföderation Mário Lino (* 1940), portugiesischer… …   Deutsch Wikipedia

  • lino — (Del lat. linum). 1. m. Planta herbácea, anual, de la familia de las Lináceas, con raíz fibrosa, tallo recto y hueco, como de un metro de alto y ramoso en su extremidad, hojas lanceoladas, flores de cinco pétalos azules, y fruto en caja de diez… …   Diccionario de la lengua española

  • Lino — is a slang term for one of two things: *A linesman, one of various positions in sport. *Linoleum, a material commonly used for floors.Lino is also a male given name. *Lino Saputo *Lino VenturaLino is also the surname of *Pascal Linoee also …   Wikipedia

  • lino — LINÓ s.n. v. linou. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  LINO Element prim de compunere savantă cu sensul de in . [var. lin . / < lat. linum]. Trimis de LauraGellner, 18.05.2005. Sursa: DN  LINÓ s.n …   Dicționar Român

  • lino — sustantivo masculino 1. Linum usitatissimum. Planta de tallo hueco, hojas alternas muy finas y flores grandes cuyos tallos se utilizan en la industria textil. 2. (no contable) Fibra textil obtenida de los tallos de esta planta y tejido fabricado… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • lino — planta de la familia de las lináceas cuyo aceite graso se utiliza como laxante. Las semillas molidas se utilizan aplicadas en cataplasma en el tratamiento de afecciones dermatológicas imagen de herbario [véase… …   Diccionario médico

  • Lino — Le nom peut être d origine sicilienne (province de Palerme). Dans ce cas il s agit d une aphérèse de diminutifs tels que Marcellino, Adelino, Angelino, Paolino etc. Mais il y a aussi pas mal de Lino dans le Morbihan, où le sens est évidemment… …   Noms de famille

  • lino — 1907, short for LINOTYPE (Cf. linotype) …   Etymology dictionary

  • Lino — Líno DEFINICIJA ONOMASTIKA m. os. ime (← tal.); hip. od Anđelin, Linardo, Nikolino, Paulino i sl.; Lína ž. os. ime, hip. od Anđelina, Karolina, Mirandolina i sl. pr.: Línić (410, Rijeka) …   Hrvatski jezični portal

  • liño — (De liña). m. Línea de árboles u otras plantas …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»