-
101 fauces
fauces, ium ( sing. nom. faux only in Cael. Aur. Tard. 2, 11, 127, =arteria aspera; cf. Varr. L. L. 10, § 78 Müll.; Charis. p. 72 P. —The abl. sing. fauce sometimes in poets: Ov. H. 9, 98; id. M. 14, 738; Hor. Epod. 14, 4; Phaedr. 1, 1, 3; 1, 8, 4; Mart. 7, 37, 6 al.), f. [cf. Sanscr. bhūka, hole, opening], the upper part of the throat, from the root of the tongue to the entrance of the gullet, the pharynx, throat, gullet (syn.: gula, guttur, jugulum).I.Lit.: summum gulae fauces vocantur, extremum stomachus;II.quibus fauces non sunt, ne stomachus quidem est,
Plin. 11, 37, 68, § 179:exigua in arteria sub ipsis faucibus lingula est, quae, cum spiramus, attollitur,
Cels. 4, 1: (galli) favent faucibus russis cantu, Enn. ap. Cic. Div. 2, 26, 57 (Trag. v. 250 ed. Vahl.):sitis fauces tenet,
Plaut. Most. 2, 1, 34:sitis fauces urit,
Hor. S. 1, 2, 214:lippiunt fauces fame,
Plaut. Curc. 2, 3, 39; 1, 2, 36:fauces tussientes,
Cels. 5, 25, 11:nuces videntur fauces exasperare,
Plin. 23, 8, 74, § 142:fauces tumentes strangulant vocem, etc.,
Quint. 11, 3, 20:infirmatis faucibus, praeconis voce concionatus est,
Suet. Aug. 84 fin.:propino tibi salutem plenis faucibus,
Plaut. Stich. 3, 2, 16:merum ingurgitare faucibus plenis,
id. Curc. 1, 2, 39:exscrea usque ex penitis faucibus,
from the bottom of your throat, id. As. 1, 1, 28:alicui fauces prehendere,
id. Most. 1, 3, 62; cf.:qui sacerdoti scelestus fauces interpresserit,
id. Rud. 3, 2, 41:laqueo innectere fauces,
to strangle, Ov. M. 10, 378; cf.also: ad necem secandasque novacula fauces,
Suet. Calig. 23:fauces manu sua oppressit,
id. ib. 12:retinens singulos et contortis faucibus convertens,
id. Caes. 62.— Trop.:faucibus teneor,
I am caught by the throat, I feel the knife at my throat, Plaut. Cas. 5, 3, 4; cf.:cum faucibus premeretur,
Cic. Clu. 31, 84:Timarchides premit fauces defensionis tuae,
id. Verr. 2, 3, 76, § 176: eripite nos ex faucibus eorum, quorum crudelitas, etc., from the jaws, Crass. ap. Cic. de Or. 1, 52, 225; cf. Cic. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19:urbem totius belli ore ac faucibus ereptam esse,
id. Arch. 9, 21:e mediis Orci faucibus ad hunc evasi modum,
App. M. 7, p. 191:cum inexplebiles populi fauces exaruerunt libertatis siti,
Cic. Rep. 1, 43:lupus fauce improba incitatus,
i. e. voracity, Phaedr. 1, 2, 3.—Transf., of places:A.A narrow way, narrow inlet or outlet, an entrance, defile, pass (cf. angustiae): Corinthus posita in angustiis atque in faucibus Graeciae, in the mouth or entrance, Cic. Agr. 2, 32, 87:B.in Ciliciae angustissimis faucibus,
Curt. 7, 4; cf.:qua fauces erant angustissimae portus,
Caes. B. C. 1, 25, 5:portus,
id. ib. 3, 24, 1;3, 39, 2: Masinissam persecutus in valle arta, faucibus utrimque obsessis, inclusit,
Liv. 29, 32, 4:Aemilius sedens in faucibus macelli,
Cic. Verr. 2, 2, 62, § 145; so,macelli,
id. Quint. 6, 25:per fauces montis ut Aetnae Exspirent ignes,
the crater, Lucr. 6, 630:cava flumina siccis faucibus, etc.,
Verg. G. 4, 428:altae montis,
Lucr. 6, 697:Nilus multis faucibus in Aegyptium mare se evomit,
through many mouths, Plin. 5, 9, 10, § 54:Bospori,
the Dardanelles, id. 6, 1, 1, § 4; Sil. 12, 127:cum fornacem facies, fauces praecipites deorsum facito,
Cato, R. R. 38, 3: pictis e faucibus currus emittere, from the barriers, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 89 ed. Vahl.).— -
102 foedo
foedo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to make foul, filthy, hideous; to defile, pollute, disfigure, mar, deform (mostly poet. and in postAug. prose).I.Physically:II.Harpyiae contactu omnia foedant immundo,
Verg. A. 3, 227:foedare in pulvere crines,
id. ib. 12, 99:canitiem vultusque seniles pulvere,
Ov. M. 8, 530:ignes sanguine per aras,
Verg. A. 2, 502; Ov. M. 3, 723:tellurem calido sanguine,
id. ib. 6, 238:brachia tabo,
id. ib. 14, 190:pectora pugnis, unguibus ora,
Verg. A. 11, 86:ora,
Tac. Agr. 36:aliquem verberibus,
id. H. 3, 77: ferro foedati jacent, Enn. ap. Serv. Verg. A. 3, 241 (Trag. v. 442 ed. Vahl.); cf.: foedant et proterunt hostium copias, i. e. mar or mutilate with wounds, wound, Plaut. Am. 1, 1, 91:qui me (i. e. Prometheum) perenni vivum foedat miseria, Cic. Poët. Tusc. 2, 10, 24: obscenas pelagi ferro foedare volucres,
Verg. A. 3, 241:foedati agri, terror injectus urbi est,
laid waste, Liv. 3, 26, 1.—Of inanim. subjects:nulla tectoria eorum rimae foedavere,
Plin. 36, 23, 55, § 176: nubes foedavere lumen, Sall. Fragm. ap. Serv Verg. A. 2, 286; cf.:aër assiduo noctem foedaverat imbre,
Claud. VI. Cons. Hon. 538.—Trop., to disgrace, dishonor, mar, sully: [p. 765] (Graeci) nos quoque dictitant barbaros et spurcius nos quam alios opicos appellatione foedant, Cato ap. Plin. 29, 1, 7, § 14:foedati crimine turpi,
Lucr. 3, 49:gloriam majorum,
Plaut. Trin. 3, 2, 30; cf.:Romam ipsam foedavit adventus tuus,
Cic. Pis. 22, 53:ne vestis serica viros foedaret,
Tac. A. 2, 33:procerum conubiis mixtis,
id. G. 46:castra pollui foedarique a Classico ne sinatis,
id. H. 4, 58:egregia erga populum Romanum merita mox rebelles foedarunt,
id. ib. 4, 37:foedata per avaritiam victoria,
id. A. 4, 19; 11, 6; 15, 32:multiplici clade foedatus annus,
Liv. 3, 32, 4. -
103 imbubino
-
104 immundo
immundo, āvi, 1, v. a. [id.], to defile, render unclean (late Lat.):albentes pulvere canes,
Dracont. Carm. 8, 589. -
105 impio
impĭo ( inp-), āvi, ātum, 1, v. a. [impius], to render impious or sinful, to stain or defile with sin, to pollute (ante- and postclass.): si erga parentem aut deos me impiavi, [p. 904] Plaut. Rud. 1, 3, 8:impias, ere, te! oratorem verberas,
id. Poen. 1, 2, 173:cor coinquinatum vitiis,
Prud. Hymn. Ant. Somn. 53:cruore humano aspersus atque impiatus,
App. M. 1, p. 110; cf.:reus tot caedibus impiatus,
id. ib. 3, p. 131:thalamos tanto facinore,
Sen. Hippol. 1185:oculos,
Pacat. Pan. Th. 43.— Pass. impers.: toties Romanis impiatum est, quoties triumphatum, Minuc. Fel. Oct. 25. -
106 incoprio
-
107 inpio
impĭo ( inp-), āvi, ātum, 1, v. a. [impius], to render impious or sinful, to stain or defile with sin, to pollute (ante- and postclass.): si erga parentem aut deos me impiavi, [p. 904] Plaut. Rud. 1, 3, 8:impias, ere, te! oratorem verberas,
id. Poen. 1, 2, 173:cor coinquinatum vitiis,
Prud. Hymn. Ant. Somn. 53:cruore humano aspersus atque impiatus,
App. M. 1, p. 110; cf.:reus tot caedibus impiatus,
id. ib. 3, p. 131:thalamos tanto facinore,
Sen. Hippol. 1185:oculos,
Pacat. Pan. Th. 43.— Pass. impers.: toties Romanis impiatum est, quoties triumphatum, Minuc. Fel. Oct. 25. -
108 inspurco
-
109 masturbor
masturbor, 1, v. dep. [perhaps from manus-stupro], to defile one's self (postAug.), Mart. 11, 104, 13; 9, 42, 7; cf. in the act. form masturbat, dephei, dephetai, Vet. Gloss. -
110 merda
merda, ae, f. [etym. dub.; cf. Gr. morussein, to defile], dung, ordure, excrement:corvorum,
Hor. S. 1, 8, 37; Mart. 3, 17, 6; Veg. 2, 8, 4; Phaedr. 4, 17, 25. -
111 obsoleto
obsŏlēto, āvi, 1, v. a. [obsoletus], to degrade, soil, sully, stain, defile (eccl. Lat.).I.Lit.:II.qui vestitum obsoletāssent nuptialem,
Tert. adv. Gnost. 6.—Trop.:majestatis vestigia obsoletant,
Tert. Apol. 15. -
112 oleto
-
113 propolluo
prō-pollŭo, ĕre, v. a., to defile or pollute, Tac. A. 3, 66 dub.; v. Orell. ad h. l. -
114 Pylae
Pylae, ārum, f., = Pulai (gates, gateways).I.In gen., a narrow pass, defile:II.Tauri,
between Cappadocia and Cilicia, Cic. Att. 5, 20, 2;called also Amanicae,
Curt. 3, 8, 13; 3, 4, 2:Susides,
in Persia, id. 5, 3, 17:Caspiae,
Mel. 1, 15.—In partic., the Pass of Thermopylœ, Liv. 32, 4; 36, 15. —Hence,B.Pylăĭcus, a, um, adj., Thermopylœan:concilium,
the congress of the Greeks at Thermopylœ, Liv. 31, 32;called also Pylaicus conventus,
id. 33, 35. -
115 respergo
1. I.Lit.:* B.praetoris oculos,
Cic. Verr. 2, 5, 38, § 100:manus, os, simulacrum sanguine,
id. Rosc. Am. 24, 68:morientium sanguine os uxoris respersum,
id. Phil. 3, 2, 4; id. de Or. 3, 3, 10; cf.:aliquem cruore,
Liv. 21, 63:sanguine dextram,
Cat. 64, 230; Curt. 8, 3, 11:comae respersae sanguine,
Ov. F. 3, 452: caede fraternā juvenis respersus, Cat 64, 181; Suet. Ner. 12; id. Calig. 57:se sanguine nefando,
Liv. 1, 13:quidquid fuerat mortale aquis,
Ov. M. 14, 604: vino rogum ne respargito, Lex Numae ap. Plin. 14, 12, 14, § 88; cf. Fest. p. 262 Müll.:alicubi labi necesse est, alicubi respergi,
to be splashed, spattered, Sen. Ira, 3, 6: pelagus respergit, Att. ap. Cic. N. D. 2, 35, 89. — Poet.: cum primum Aurora respergit lumine terras, Lucr. ap. Macr. S. 6, 1, 25 (cf. spargit, Lucr. 2, 144):nullā nube respersus jubar,
i. e. beclouded, dimmed, Sen. Herc. Oet. 723. —Transf., to spread out:II.ut nux repercussa radicem respergat,
Pall. Jan. 15, 15. —Trop., to besprinkle, bespatter, defile, etc.:2.servili probro respersus est,
Tac. H. 1, 48:aliquem infamiā,
Quint. Decl. 18, 3. -
116 scelero
scĕlĕro, no perf., ātum, 1, v. a. [id.], to pollute, defile, contaminate, desecrate (in the verb. finit. rare, and only poet.;A.syn.: temero, polluo): impia non verita est divos scelerare parentes,
Cat. 64, 405; cf. Stat. Th. 2, 663:sanguine fauces,
id. ib. 8, 761:parce pias scelerare manus,
Verg. A. 3, 42:Cererem,
Juv. 9, 25:animum,
Sil. 16, 122; cf.:dextram sanguine,
Stat. Th. 9, 666. —Hence, scĕlĕrātus, a, um, P. a., polluted, profaned by crime.Lit. (appellatively;2.only in the poets): terra,
Verg. A. 3, 60:terrae,
Ov. P. 1, 6, 29:limina Thracum,
id. M. 13, 628.—In partic., as an adj. prop., denoting places where crimes had been committed or criminals punished. So,a.Sceleratus Vicus, that part of the Vicus Cyprius, on the Esquiline, in which Tullia, daughter of Servius Tullius, drove over her father ' s corpse, Liv. 1, 48; Varr. L. L. 5, § 159 Müll.; Ov. F. 6, 609; Fest. pp. 332 and 333 Müll.—b.Sceleratus Campus, under the city will hard by the porta Collina, where unchaste Vestals were buried alive, Liv. 8, 15; Fest. l. l.; Serv. Verg. A. 11, 206.—c.Scelerata sedes, the place of punishment for the wicked in Tartarus, Tib. 1, 3, 67; Ov. M. 4, 455;B.also called Sceleratum limen,
Verg. A. 6, 563.—For Scelerata Porta and Castra, v. infra, B. 2. b.—Transf.1.Subjectively, bad, impious, wicked, ac-cursed, infamous, vicious, flagitious; in the masc. subst., a bad, impious, or vicious person; a wretch, miscreant (the predom. signif.; freq. with nefarius, impious, etc.; cf. consceleratus);2.of persons: virum sceleratum, facinorosum, nefarium,
Cic. Rep. 3, 17, 27:deliberantium genus totum sceleratum et impium,
id. Off. 3, 8, 37; id. Mur. 30, 62 (with nefarius); id. Att. 9, 15, 5 (with impurus); Caes. B. G. 6, 13 (with impius); Plaut. Pers. 2, 4, 4; Ter. And. 1, 1, 132; id. Ad. 4, 2, 14; Cic. Cat. 1, 9, 23; Caes. B. G. 6, 34; Sall. C. 52, 36:facto plus et sceleratus eodem,
Ov. M. 3, 5:puella,
id. R. Am. 299; Liv. 1, 59; 31, 31; Suet. Ner. 46; Hor. S. 2, 3, 71; 2, 3, 221 al.— Comp.:homo sceleratior,
Ov. M. 11, 781.— Sup.:refertam esse Graeciam sceleratissimorum hominum,
Cic. Planc. 41, 98; Sall. J. 14, 2; 31, 12; Liv. 4, 32 et saep.—Of things:sceleratas ejus preces et nefaria vota cognovimus,
Cic. Clu. 68, 194:contra patriam scelerata arma capere,
id. Phil. 11, 1, 1; Ov. M. 5, 102:conjuratio,
Liv. 2, 6:insania belli,
Verg. A. 7, 461:caput,
Plaut. Ep. 3, 2, 33:vox (with inhumana),
Cic. Fin. 3, 19, 64:consilia,
Vell. 2, 130, 3:amor habendi,
Ov. M. 1, 131:munera,
id. ib. 8, 94:ignes,
id. F. 6, 439.— Comp.:a sceleratiore hastā,
Cic. Off. 2, 8, 29:causa parricidii,
Just. 10, 2, 1. — Sup.:res,
Quint. 3, 8, 45:fraus humani ingenii,
Plin. 34, 14, 39, § 138.— Poet.:subit ira sceleratas sumere poenas,
i.e. to take satisfaction for her crimes, Verg. A. 2, 576. —(As a result of viciousness or criminality; cf. scelus, II. C.) Hurtful, harmful, noxious, pernicious, unhappy, unfortunate, calamitous, etc. (only poet. and in postAug. prose):b. c.teritur sinapis scelerata: qui terunt, oculi ut exstillent, facit,
Plaut. Ps. 3, 2, 28:herba,
App. Herb. 8.— Sup.:sceleratissimis serpentium haemorrhoidi et presteri,
Plin. 24, 13, 73, § 117:frigus,
Verg. G. 2, 256:lues,
Mart. 1, 102, 6:poëmata,
id. 3, 50, 9 et saep.: MATER, Inscr. Rein. cl. 12, 122; so Inscr. Fabr. p. 237, 631:PARENTES,
Inscr. Murat. 1187, 2.—As an adj. prop.(α).Scelerata Porta, the gate (also called Porta Carmentalis) through which the three hundred Fabii marched on their fatal expedition, Fest. pp. 334 and 335 Müll.; Serv. Verg. A. 8, 337; Flor. 1, 12, 2.—(β).Scelerata Castra, the camp in which D. Drusus died, Suet. Claud. 1.—Hence, adv.: scĕlĕrātē (acc. to B. 1.), impiously, wickedly, nefariously (Ciceronian):peccavi scelerateque feci,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 2:facere (with audacter),
id. Sull. 24, 67:dicere (opp. pie),
id. Mil. 38, 103:susceptum bellum,
id. Cat. 1, 10, 27.— Comp.:sceleratius,
Vulg. Ezech. 16, 52. — Sup.:sceleratissime machinatus omnes insidias,
Cic. Sest. 64, 133. -
117 sordido
I.Lit.:II.terram moto pulvere,
Sid. Carm. 23, 347.—Trop.: templum cordis malis cogitationibus, Lact. de Ira Dei, 23, 28; 5, 19, 34; cf. Prisc. 800 P. -
118 spurcatus
spurco, no perf., ātum, 1, v. a. [id.], to make filthy, to befoul, defile (rare; syn.: polluo, contamino).I.Lit.:* II.si quis fimo aliquem pertuderit, luto oblinierit, aquā spurcaverit,
Dig. 47, 11, 1:vinum,
ib. 9, 2, 27:ex istoc loco spurcatur nasum odore inlutili,
Plaut. Men. 1, 2, 57.— -
119 spurco
spurco, no perf., ātum, 1, v. a. [id.], to make filthy, to befoul, defile (rare; syn.: polluo, contamino).I.Lit.:* II.si quis fimo aliquem pertuderit, luto oblinierit, aquā spurcaverit,
Dig. 47, 11, 1:vinum,
ib. 9, 2, 27:ex istoc loco spurcatur nasum odore inlutili,
Plaut. Men. 1, 2, 57.— -
120 Stena
Stĕna, ōrum, n., = Stena, a narrow defile near Antigonea, in Chaonia, Liv. 32, 5.
См. также в других словарях:
défilé — [ defile ] n. m. • 1643; de 2. défiler 1 ♦ Couloir naturel très encaissé et si étroit qu on n y peut passer qu à la file (⇒ gorge, goulet, région. grau, passage). Défilé entre deux montagnes. Le défilé des Thermopyles. Surprendre l ennemi à la… … Encyclopédie Universelle
Défilé — du Jidai Matsuri, Japon Membres du Ku Klux Klan défilan … Wikipédia en Français
defilė — Bendroji informacija Kirčiuota forma: defilė̃Rūšis: naujai skolintos šaknies žodis Kalbos dalis: daiktavardis Rašybos variantai:defile. Kilmė: prancūzų, défilé. Pateikta: 2014 11 18. Reikšmės ir vartosena Apibrėžtis: parodomoji karių rikiuotės… … Lietuvių kalbos naujažodžių duomenynas
Defile — Défilé défilé de carnaval … Wikipédia en Français
défilé — 1. (dé fi lé) s. m. Masse de chiffons qui ont subi l opération du défilage. ÉTYMOLOGIE Dé.... préfixe, et fil. défilé 2. (dé fi lé) s. m. Terme militaire. Marche en colonne d une troupe qui défile devant un chef. Mouvement qui consiste en ce… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
défilé — DÉFILÉ. s. m. Passage étroit où il ne peut passer que peu de personnes de front. Un pays de défilés, plein de défilés. Les troupes qui étoient à la tête du défilé. S engager dans un défilé. Se rendre maître d un défilé. S assurer d un défilé, du… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
defile — ‘make dirty’ [14] and defile ‘narrow pass’ [17] are distinct words in English. The former has a rather complex history. It was originally acquired in the 13th century as defoul, borrowed from Old French defouler ‘trample down, injure’; this was a … The Hutchinson dictionary of word origins
defile — ‘make dirty’ [14] and defile ‘narrow pass’ [17] are distinct words in English. The former has a rather complex history. It was originally acquired in the 13th century as defoul, borrowed from Old French defouler ‘trample down, injure’; this was a … Word origins
Defile — De*file (d[ e]*f[imac]l ), v. t. [OE. defoulen, foilen, to tread down, OF. defouler; de + fouler to trample (see {Full}, v. t.), and OE. defoulen to foul (influenced in form by the older verb defoilen). See {File} to defile, {Foul}, {Defoul}.] 1 … The Collaborative International Dictionary of English
Defile — has several meanings: Wiktionary:defile for dictionary definitions. defile (geography) is a geographic term for a narrow pass or gorge between mountains. It has its origins as a military description of a pass through which troops can march only… … Wikipedia
Defilé — (fr., spr. Defileh), nennt man jeden Weg, auf welchem Truppen nur mit schmaler Fronte sich bewegen können, also z.B. Brücken, Wege auf Dämmen, Hohlwege, Thore, Straßen durch Ortschaften, dichte Wälder, Sümpfe etc. Alle D n, welche außerhalb des… … Pierer's Universal-Lexikon