-
1 admisceo
Iadmiscere, admiscui, admistus V TRANSmix, mix together; involve; add an ingredient to; contaminate; confuse, mix upIIadmiscere, admiscui, admixtus V TRANSmix, mix together; involve; add an ingredient to; contaminate; confuse, mix up -
2 co-inquinō
co-inquinō —, —, āre, to pollute, contaminate: matres coinquinari regum, Att. ap. C. -
3 contāminō
contāminō āvī, ātus, āre [contamen, collat. form of contagio], to bring into contact, mingle, blend, unite: Graecas (fabulas), T.—To corrupt, defile: spiritum.—Fig., to corrupt, defile, pollute, stain, spoil, taint: gaudium aegritudine, T.: se vitiis: sanguinem suum lege (Canuleiā), L.: veritatem mendacio: sese maleficio: se praedā, L.: contaminati facinore, Cs.: tot parricidiis: iudicia.* * *contaminare, contaminavi, contaminatus V TRANScorrupt, defile (w/filth/intercourse), stain, befoul spoil; ruin, dishonor; debase w/mixture of inferior material; contaminate, infect; pollute (morally) -
4 inquinō
inquinō āvī, ātus, āre, to befoul, stain, pollute, defile: merdis caput inquiner albis Corvorum, H.: inquinet arma situs, O.—Fig., to pollute, defile, corrupt, contaminate, debase: amicitiam nomine criminoso: splendorem honestatis: senatum, L.: famam alterius, L.: se vitiis: nuptīas et genus et domos, H.: aere tempus aureum, H.* * *inquinare, inquinavi, inquinatus Vdaub; stain, pollute; soil; "smear" -
5 polluō
polluō uī, ūtus, ere [pro+luo], to soil, defile, stain, foul, pollute: ore dapes, V.: ora cruore, O. —Fig., to defile, pollute, contaminate, violate, dishonor, desecrate: iura scelere: stupro religionis: Iovem, Pr.: tragico pollutus concubitu, Iu.: polluta pax, V.* * *polluere, pollui, pollutus V TRANSsoil/foul/dirty/stain/pollute; infect (w/disease); make impure; break (fast); violate; dishonor/defile/degrade (w/illicit sexual conduct/immoral actions) -
6 ammisceo
ammiscere, ammiscui, ammixtus V TRANSmix, mix together; involve; add an ingredient to; contaminate; confuse, mix up -
7 attamino
attaminare, attaminavi, attaminatus V TRANStouch, attack, rob; dishonor, defile, contaminate -
8 coinquino
coinquinare, coinquinavi, coinquinatus V TRANSbefoul/pollute/defile wholly (immorality); contaminate/taint/infect (w/disease) -
9 commaculo
commaculare, commaculavi, commaculatus V TRANSstain deeply, pollute, defile; contaminate, defile morally; sully (reputation) -
10 coninquino
coninquinare, coninquinavi, coninquinatus V TRANSbefoul/pollute/defile wholly (immorality); contaminate/taint/infect (w/disease) -
11 conquino
conquinare, conquinavi, conquinatus V TRANSbefoul/pollute/defile wholly (immorality); contaminate/taint/infect (w/disease) -
12 conrumpo
conrumpere, conrupi, conruptus V TRANSspoil/rot; taint/contaminate; damage/ruin, undo; destroy/deface; digest; infect; pervert, corrupt, deprave; bribe, suborn; seduce, tempt, beguile; falsify -
13 coquino
Icoquinare, coquinavi, coquinatus V TRANSbefoul/pollute/defile wholly; (coinquino); contaminate/taint/infect (w/disease)IIcoquinare, coquinavi, coquinatus V TRANScook, prepare food -
14 corrumpo
corrumpere, corrupi, corruptus V TRANSspoil/rot; taint/contaminate; damage/ruin, undo; destroy/deface; digest; infect; pervert, corrupt, deprave; bribe, suborn; seduce, tempt, beguile; falsify -
15 adtamino
at-tāmĭno ( adt-), āre, v. a. [ad-tamino, contr. instead of tagmino, from tago, tango; cf. contamino], to touch; and, in a bad sense, to attack, rob (only post-class. and rare), Capitol. Gord. 27.—Hence, also, to dishonor, contaminate, defile:virginem,
Just. 21, 3: aliquem sacramentis Judaicis, Cod. Th. 3, 1, 5.— Trop.:facta et consulta alicujus imprudentia,
Aur. Vict. Caes. 16. -
16 attamino
at-tāmĭno ( adt-), āre, v. a. [ad-tamino, contr. instead of tagmino, from tago, tango; cf. contamino], to touch; and, in a bad sense, to attack, rob (only post-class. and rare), Capitol. Gord. 27.—Hence, also, to dishonor, contaminate, defile:virginem,
Just. 21, 3: aliquem sacramentis Judaicis, Cod. Th. 3, 1, 5.— Trop.:facta et consulta alicujus imprudentia,
Aur. Vict. Caes. 16. -
17 coinquinatus
cŏ-inquĭno (or contr. cōnquĭno, cf. Lachm. ad Lucr. 2, p. 135), āvi, ātum, 1, v. a., to defile all over, to pollute wholly, to contaminate.I.Prop. (rare;II.not in Cic.): stercore conquinatae,
Col. 8, 5, 19; 8, 7, 2. —Trop.* A. B.Of vices: matres coinquinari regias, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68:se crimine stupri,
Val. Max. 6, 1, 6:se maximo scelere,
id. 9, 7:cor vitiis,
Prud. Cath. 6, 53:famam alicujus,
Arn. 4, 151.— Hence, cŏinquĭnātus, a, um, P. a., polluted, contaminated:quid esse his potest coinquinatius?
Arn. 7, p. 222. -
18 coinquino
cŏ-inquĭno (or contr. cōnquĭno, cf. Lachm. ad Lucr. 2, p. 135), āvi, ātum, 1, v. a., to defile all over, to pollute wholly, to contaminate.I.Prop. (rare;II.not in Cic.): stercore conquinatae,
Col. 8, 5, 19; 8, 7, 2. —Trop.* A. B.Of vices: matres coinquinari regias, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68:se crimine stupri,
Val. Max. 6, 1, 6:se maximo scelere,
id. 9, 7:cor vitiis,
Prud. Cath. 6, 53:famam alicujus,
Arn. 4, 151.— Hence, cŏinquĭnātus, a, um, P. a., polluted, contaminated:quid esse his potest coinquinatius?
Arn. 7, p. 222. -
19 communico
commūnĭco ( conm-), āvi, ātum, 1, v. a. ( dep. access. form, communicati sint = communicaverint, Liv. 4, 24, 2) [communis].I.To divide something with one, whether in giving or receiving.A.In giving, to divide a thing with one, to communicate, impart, to share; esp. freq. of imparting in discourse (very freq. in all periods); constr. usu. aliquid cum aliquo; also inter aliquos, alicui, aliquem aliquā re. cum aliquo de aliquā re and absol.(α).With aliquid cum aliquo:(β).ut si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae consecuti sunt, impertiant ea suis communicentque cum proximis,
Cic. Lael. 19, 70; id. Verr. 2, 5, 47, § 125; id. Div. in Caecil. 11, 33: auxilium [p. 384] sibi te putat adjunxisse, qui cum altero rem communicat, id. Rosc. Am. 40, 116:suam causam cum Chrysogono,
id. ib. 48, 140:cum iis praemium communicat, hortaturque ut, etc.,
Caes. B. G. 7, 37:civitatem nostram vobiscum,
Liv. 23, 5, 9:causam civium cum servis fugitivis,
Sall. C. 56, 5:at sua Tydides mecum communicat acta (i. e. me socium sumit actorum),
Ov. M. 13, 239:consilia cum finitimis civitatibus,
to make common cause, to take common counsel, commune, consult, Caes. B. G. 6, 2:cum plebeiis magistratibus,
Liv. 6, 11, 7; 28, 28, 5; Suet. Calig. 56:curam doloris cum aliquo,
Cic. Fam. 5, 16, 5.—Of discourse:homo, quocum omnia, quae me curā aliquā adficiunt, una communicem,
Cic. Att. 1, 18, 1:ea quae didicerant, cum civibus suis communicare non poterant,
id. N. D. 1, 4, 8; id. de Or. 1, 15, 66; id. Rosc. Am. 40, 116; Caes. B. G. 6, 20 al.; so cum aliquo de aliquā re:Pompeius, qui mecum... de te communicare solet,
Cic. Fam. 1, 7, 3:is mecum de tuā mansione communicat,
id. ib. 4, 4, 5:cum compluribus de ratione belli,
Suet. Tib. 18. —Aliquid inter aliquos:(γ).cum de societate inter se multa communicarent,
Cic. Quint. 4, 15:socii putandi sunt, quos inter res communicata est,
id. Verr. 2, 3, 20, § 50:ut quibus de rebus vellemus, tu tuis, ego meis, inter nos communicaremus,
id. Fam. 15, 4, 2; 11, 27, 2:communicato inter se consilio,
Liv. 8, 25, 9 (cf. a); Suet. Dom. 7.—Alicui aliquid, or de aliquā re (in Cic. only when the other party sharing is expressed by cum and abl.; cf.* (δ).Krebs, Antibarb. p. 250): quibus communicare de maximis rebus Pompeius consuerat,
Caes. B. C. 3, 18 (Dinter, ex conj., quibuscum):hisque omnium domus patent victusque communicatur,
id. B. G. 6, 23 fin.;so with redditur,
id. ib. 6, 13:sibi communicatum cum alio, non ademptum imperium esse,
Liv. 22, 27, 8 Weissenb. ad loc.:id aut ereptum illis est, aut certe nobis cum illis communicatum,
Cic. Brut. 73, 254; cf. id. Div. in Caecil. 4, 14 Halm ad loc.; id. Verr. 2, 5, 2, § 5; id. Rosc. Am. 49, 142; Mamert. Pan. Max. 10; Cic. Pis. 39, 94 Ascon.—Aliquem aliquā re:(ε).communicabo semper te mensā meā,
Plaut. Mil. 1, 1, 50.—Absol.: nonne prius communicatum oportuit? * Ter. And. 1, 5, 4; Cic. Sull. 3, 9:2.et secundas res splendidiores facit amicitia et adversas partiens communicansque leviores,
id. Lael. 6, 22; Quint. 9, 2, 22:ut ad se veniat rationesque belli gerendi communicet,
Caes. B. G. 7, 63:consilia communicant,
id. B. C. 2, 4 fin.; cf. Sall. C. 18, 5; Suet. Aug. 75 fin.; Plin. 11, 30, 36, § 108; Quint. 9, 2, 22.—Transf. of things: aliquid cum aliquā re, to join to an equal part, to unite:3.viri, quantas pecunias ab uxoribus dotis nomine acceperunt, tantas ex suis bonis cum dotibus communicant,
Caes. B. G. 6, 19:privabo potius illum debito testimonio, quam id cum meā laude communicem,
Cic. Ac. 2, 1, 3; id. Fam. 12, 2, 1.—In late Lat.: cum aliquo or alicui, to have intercourse with an inferior:B.ne cum peregrinis communicarent,
Just. 36, 2, 15:malis,
with evil-disposed persons, Aug. Ep. 162:ne communices homini indocto,
Vulg. Ecclus. 8, 5.—Also alicui rei, to take part in, Vulg. 1 Tim. 5, 22.—In receiving, to share something with one, to lake or receive a part, to partake, participate in (also class.).(α).Aliquid cum aliquo:(β).ut me juves Conmunicesque hanc mecum meam provinciam,
Plaut. Trin. 1, 2, 153; cf.:provinciam cum Antonio,
Cic. Pis. 2, 5:inimicitias mecum,
id. Fam. 15, 21, 2:qui sibi cum illo rationem communicatam putat,
believes that he has all things in common with him, id. Rosc. Am. 49, 142; cf. id. ib. 48, 140; id. Div. in Caecil. 4, 14; cf. id. Verr. 2, 5, 2. § 5 Zumpt; Liv. 22, 27, 8:haud dubitavit (Thalestris) fateri ad communicandos cum rege liberos se venisse,
Curt. 6, 5, 30 Vogel ad loc.—Absol.:(γ).primo labores et discrimina, mox et gloriam communicabat,
Tac. Agr. 8.—Alicui (late Lat.):II.altari Christi,
to receive the sacrament, Aug. Ep. 162; id. contra Cresc. 3, 36.—In Tertull., acc. to communis, II., to make common, i. e. low, base, to contaminate, defile, Tert. Spect. 17; id. Patient. 8. -
20 conmunico
commūnĭco ( conm-), āvi, ātum, 1, v. a. ( dep. access. form, communicati sint = communicaverint, Liv. 4, 24, 2) [communis].I.To divide something with one, whether in giving or receiving.A.In giving, to divide a thing with one, to communicate, impart, to share; esp. freq. of imparting in discourse (very freq. in all periods); constr. usu. aliquid cum aliquo; also inter aliquos, alicui, aliquem aliquā re. cum aliquo de aliquā re and absol.(α).With aliquid cum aliquo:(β).ut si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae consecuti sunt, impertiant ea suis communicentque cum proximis,
Cic. Lael. 19, 70; id. Verr. 2, 5, 47, § 125; id. Div. in Caecil. 11, 33: auxilium [p. 384] sibi te putat adjunxisse, qui cum altero rem communicat, id. Rosc. Am. 40, 116:suam causam cum Chrysogono,
id. ib. 48, 140:cum iis praemium communicat, hortaturque ut, etc.,
Caes. B. G. 7, 37:civitatem nostram vobiscum,
Liv. 23, 5, 9:causam civium cum servis fugitivis,
Sall. C. 56, 5:at sua Tydides mecum communicat acta (i. e. me socium sumit actorum),
Ov. M. 13, 239:consilia cum finitimis civitatibus,
to make common cause, to take common counsel, commune, consult, Caes. B. G. 6, 2:cum plebeiis magistratibus,
Liv. 6, 11, 7; 28, 28, 5; Suet. Calig. 56:curam doloris cum aliquo,
Cic. Fam. 5, 16, 5.—Of discourse:homo, quocum omnia, quae me curā aliquā adficiunt, una communicem,
Cic. Att. 1, 18, 1:ea quae didicerant, cum civibus suis communicare non poterant,
id. N. D. 1, 4, 8; id. de Or. 1, 15, 66; id. Rosc. Am. 40, 116; Caes. B. G. 6, 20 al.; so cum aliquo de aliquā re:Pompeius, qui mecum... de te communicare solet,
Cic. Fam. 1, 7, 3:is mecum de tuā mansione communicat,
id. ib. 4, 4, 5:cum compluribus de ratione belli,
Suet. Tib. 18. —Aliquid inter aliquos:(γ).cum de societate inter se multa communicarent,
Cic. Quint. 4, 15:socii putandi sunt, quos inter res communicata est,
id. Verr. 2, 3, 20, § 50:ut quibus de rebus vellemus, tu tuis, ego meis, inter nos communicaremus,
id. Fam. 15, 4, 2; 11, 27, 2:communicato inter se consilio,
Liv. 8, 25, 9 (cf. a); Suet. Dom. 7.—Alicui aliquid, or de aliquā re (in Cic. only when the other party sharing is expressed by cum and abl.; cf.* (δ).Krebs, Antibarb. p. 250): quibus communicare de maximis rebus Pompeius consuerat,
Caes. B. C. 3, 18 (Dinter, ex conj., quibuscum):hisque omnium domus patent victusque communicatur,
id. B. G. 6, 23 fin.;so with redditur,
id. ib. 6, 13:sibi communicatum cum alio, non ademptum imperium esse,
Liv. 22, 27, 8 Weissenb. ad loc.:id aut ereptum illis est, aut certe nobis cum illis communicatum,
Cic. Brut. 73, 254; cf. id. Div. in Caecil. 4, 14 Halm ad loc.; id. Verr. 2, 5, 2, § 5; id. Rosc. Am. 49, 142; Mamert. Pan. Max. 10; Cic. Pis. 39, 94 Ascon.—Aliquem aliquā re:(ε).communicabo semper te mensā meā,
Plaut. Mil. 1, 1, 50.—Absol.: nonne prius communicatum oportuit? * Ter. And. 1, 5, 4; Cic. Sull. 3, 9:2.et secundas res splendidiores facit amicitia et adversas partiens communicansque leviores,
id. Lael. 6, 22; Quint. 9, 2, 22:ut ad se veniat rationesque belli gerendi communicet,
Caes. B. G. 7, 63:consilia communicant,
id. B. C. 2, 4 fin.; cf. Sall. C. 18, 5; Suet. Aug. 75 fin.; Plin. 11, 30, 36, § 108; Quint. 9, 2, 22.—Transf. of things: aliquid cum aliquā re, to join to an equal part, to unite:3.viri, quantas pecunias ab uxoribus dotis nomine acceperunt, tantas ex suis bonis cum dotibus communicant,
Caes. B. G. 6, 19:privabo potius illum debito testimonio, quam id cum meā laude communicem,
Cic. Ac. 2, 1, 3; id. Fam. 12, 2, 1.—In late Lat.: cum aliquo or alicui, to have intercourse with an inferior:B.ne cum peregrinis communicarent,
Just. 36, 2, 15:malis,
with evil-disposed persons, Aug. Ep. 162:ne communices homini indocto,
Vulg. Ecclus. 8, 5.—Also alicui rei, to take part in, Vulg. 1 Tim. 5, 22.—In receiving, to share something with one, to lake or receive a part, to partake, participate in (also class.).(α).Aliquid cum aliquo:(β).ut me juves Conmunicesque hanc mecum meam provinciam,
Plaut. Trin. 1, 2, 153; cf.:provinciam cum Antonio,
Cic. Pis. 2, 5:inimicitias mecum,
id. Fam. 15, 21, 2:qui sibi cum illo rationem communicatam putat,
believes that he has all things in common with him, id. Rosc. Am. 49, 142; cf. id. ib. 48, 140; id. Div. in Caecil. 4, 14; cf. id. Verr. 2, 5, 2. § 5 Zumpt; Liv. 22, 27, 8:haud dubitavit (Thalestris) fateri ad communicandos cum rege liberos se venisse,
Curt. 6, 5, 30 Vogel ad loc.—Absol.:(γ).primo labores et discrimina, mox et gloriam communicabat,
Tac. Agr. 8.—Alicui (late Lat.):II.altari Christi,
to receive the sacrament, Aug. Ep. 162; id. contra Cresc. 3, 36.—In Tertull., acc. to communis, II., to make common, i. e. low, base, to contaminate, defile, Tert. Spect. 17; id. Patient. 8.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
contaminate — con‧tam‧i‧nate [kənˈtæmneɪt] verb [transitive] 1. to make something dirty and dangerous, for example with chemicals or poison: • A large number of eggs were contaminated with salmonella. 2. INSURANCE to spoil goods carried by a ship, especially… … Financial and business terms
Contaminate — Con*tam i*nate (k[o^]n*t[a^]m [i^]*n[=a]t), v. t. [imp. & p. p. {Contaminated}; p. pr. & vb. n. {Contaminating}.] [L. contaminatus, p. p. of contaminare to bring into contact, to contaminate, fr. contamen contagion, for contagmen; con + root of… … The Collaborative International Dictionary of English
contaminate — contaminate, taint, attaint, pollute, defile mean to debase by making impure or unclean. Contaminate implies the presence or the influence of something external which by entering into or by coming in contact with a thing destroys or may destroy… … New Dictionary of Synonyms
Contaminate — Con*tam i*nate ( n[asl]t), a. Contaminated; defiled; polluted; tainted. Contaminate drink. Daniel. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
contaminate — [kən tam′ə nāt΄] vt. contaminated, contaminating [ME contaminaten < L contaminatus, pp. of contaminare, to defile < contamen, contact, contagion < com , together + base of tangere, to touch: see TACT] to make impure, infected, corrupt,… … English World dictionary
contaminate — I noun abomination, adulteration, befoulment, contagion, defilement, infection, poisoning, pollution, taint, vitiation II verb adulterate, befoul, corrupt, debase, defile, degenerate, degrade, denaturalize, desecrate, disease, impair, infect, mar … Law dictionary
contaminate — (v.) early 15c., from O.Fr. contaminer, from L. contaminatus, pp. of contaminare to defile, from contamen contact, pollution, from com together (see COM (Cf. com )) + *tag , base of tangere to touch (see TANGENT (Cf … Etymology dictionary
contaminate — [v] adulterate alloy, befoul, corrupt, debase, debauch, defile, deprave, desecrate, dirty, harm, infect, injure, muck up, pervert, poison, pollute, profane, radioactivate, soil, spoil, stain, sully, taint, tarnish, vitiate; concepts 252,254 Ant.… … New thesaurus
contaminate — ► VERB ▪ make impure by exposure to or addition of a poisonous or polluting substance. DERIVATIVES contaminant noun contamination noun contaminator noun. ORIGIN Latin contaminare make impure , from contamen contact, pollution … English terms dictionary
contaminate — v. (D; tr.) to contaminate by, with (to contaminate smb. with smt; a wound contaminated by bacteria) * * * [kən tæmɪneɪt] with (to contaminate smt with smt; a wound contaminated by bacteria) contemplate y. (G) he contaminated resigning (D; tr.)… … Combinatory dictionary
contaminate — transitive verb ( nated; nating) Etymology: Middle English, from Latin contaminatus, past participle of contaminare; akin to Latin contingere to have contact with more at contingent Date: 15th century 1. a. to soil, stain, corrupt, or infect by… … New Collegiate Dictionary