Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

С английского на:
Латинский
С латинского на:
Все языки
Английский
Немецкий
Русский

de+amicorum+consilio

Толкование Перевод

1 ad-hibeō

ad-hibeō uī, itus, ēre [habeo], to hold toward, turn to, apply, add to: manūs medicas ad volnera, V.: ad panem adhibere, eat with: manūs genibus adhibet, i. e. clasps, O.—Fig., to furnish, produce, bring forward, apply, bestow, administer: parti corporis scalpellum: oratio, quae lumen adhibere rebus debet: (oratio) ad volgus adhibenda: alicui voluptates: oratorem, call to one's aid: animum, give close attention, V.—Esp., to bring to, summon, employ: fratrem adhibet, Cs.: adhibitis amicis, S.: leges, ad quas (sc. defendendas) adhibemur, we are summoned: adhibebitur heros, shall be brought upon the stage, H.: aliquem in partem periculi, O. —With ad or in consilium (concilium), to summon for counsel, consult: neque hos ad concilium adhibendos censeo, Cs.: illis adhibitis in consilium: (plebes) nullo adhibetur consilio, Cs.; cf. adhibitis omnibus Marcellis, qui tum erant.—Adhibere aliquem cenae or epulis, to invite to dinner, invite to a banquet, entertain: adhibete Penatīs et patrios epulis, etc., V.: convivio neminem, L.: alteris Te mensis deum (when tutelary gods were invoked), H.: mulieres in convivium.—To treat, handle, act towards: victu quam liberalissime adhiberi: alqm severius.—Adhibere aliquid, to put to use, apply, use, employ for, use in: modum quemdam: adhibitā audaciā et virtute, calling to their aid, Cs.: belli necessitatibus patientiam, L.: curam in valetudine tuendā, N.: fidem in amicorum periculis: modum vitio, to set bounds: memoriam contumeliae, to retain in memory, N.—Esp. in phrase, adhibere vim, to employ compulsion, compel: si hanc vim adhibes, quid opus est iudicio? — Poet.: Munitaeque adhibe vim sapientiae, storm the defences of wisdom, H.

Latin-English dictionary > ad-hibeō
2 dē

dē praep., with abl. — Of separation, in space, from, away from, down from, out of: de finibus suis exire, Cs.: decedere de provinciā: qui de castris processerant, S.: ferrum de manibus extorsimus: de muro se deiecerunt, Cs.: de iugis, quae ceperant, funduntur, L. — Fig., from, away from, out of: exire de vitā: de priscis Latinis capta oppida, L.: de sententiā deiectus.—In time, of immediate sequence, after, directly after: statim de auctione: diem de die prospectans, day after day, L.—Of duration, during, in the course of, at, by: de nocte: multā de nocte, late at night: de mediā nocte, Cs.: de tertiā vigiliā, in the third night-watch, Cs.: adparare de die convivium, in open day, T.: mediā de luce, H.: navigare de mense Decembri, in December. — Of origin or source, of, from, from among, out of, proceeding from, derived from: caupo de viā Latinā: nescio qui de circo maximo: homo de scholā: aliquis de ponte, i. e. a beggar, Iu.: Priami de stirpe, V.: recita de epistulā reliqua: hoc audivi de patre: discere id de me, T.—Of the whole, of, from, from among, out of: hominem misi de comitibus meis: percussus ab uno de illis: quemvis de iis qui essent idonei: accusator de plebe: unus de legatis: partem solido demere de die, H.: expers partis de nostris bonis, T.: si quae sunt de eodem genere: cetera de genere hoc, H.—Of material, of, out of, from: solido de marmore templum, V.: de templo carcerem fieri: de scurrā divitem fieri posse: fies de rhetore consul, Iu. — Esp., of a fund out of which costs are taken: potat, ole<*> unguenta, de meo, T.: de suo: stipendium de publico statuit, L.: non solum de die, sed etiam in diem vivere, on the day's resources.—Of cause, for, on account of, by reason of, because of, from, through, by: quā de causā, Cs.: certis de causis: de quo nomine ad arbitrum adisti: de gestu intellego quid respondeas: incessit passu de volnere tardo, O.: de Atticae febriculā valde dolui.—Of measure or standard, according to, after, in accordance with: De eius consilio velle se facere, T.: de amicorum sententiā Romam confugit: de more vetusto rapuere faces, V.—Of relation, of, about, concerning, in respect to: multa narrare de Laelio. senatus de bello accepit, learned of, S.: Consilium summis de rebus habere, V.: legati de pace ad Caesarem venerant, Cs.: de bene vivendo disputare: de me experior, in my own case.—In gen., in reference to, with respect to, concerning, in the matter of: non est de veneno celata mater: Aeduis de iniuriis satisfacere, for, Cs.: quid de his fieri placeat, S.: concessum ab nobilitate de consule plebeio, L.: ut sciam quid de nobis futurum sit: de argento somnium, as for the money, T.: de benevolentiā, primum, etc.: de Samnitibus triumphare, over. — In adverbial expressions, de integro, anew, afresh, once more: ratio de integro ineunda est mihi, T.: de integro funus iam sepulto filio facere.—De improviso, unexpectedly: ubi de inprovisost interventum mulieri, T.: de improviso venire, Cs.—De transverso, unexpectedly: de traverso L. Caesar ut veniam ad se rogat.
* * *

PREP ABL

down/away from, from, off; about, of, concerning; according to; with regard to

Latin-English dictionary > dē
3 bene

bĕnĕ, adv. of manner and intensity [bonus; the first vowel assimilated to the e of the foll. syllable; cf. Corss. Ausspr. 2, 366], well ( comp. melius, better; sup. optime [v. bonus init. ], best; often to be rendered by more specific Engl. adverbs).
I.
As adjunct of verbs.
A.
In gen.
1.
Of physical or external goodness, usefulness, ornament, and comfort:
villam rusticam bene aedificatam habere expedit,
Cato, R. R. 3:
villam bonam beneque aedificatam,
Cic. Off. 3, 13, 55:
quid est agrum bene colere? Bene arare,
Cato, R. R. 61:
agro bene culto nihil potest esse... uberius,
Cic. Sen. 16, 57:
ubi cocta erit bene,
Cato, R. R. 157; 3; 4;
32 et saep.: te auratam et vestitam bene,
Plaut. Men. 5, 2, 50: ornatus hic satis me condecet? Ps. Optume, it is very becoming, id. Ps. 4, 1, 26:
me bene curata cute vises,
well tended, Hor. Ep. 1, 4, 15:
bene olere,
Verg. E. 2, 48:
bene sonare,
Quint. 8, 3, 16:
neque tamen non inprimis bene habitavit,
in the very best style, Nep. Att. 13, 1:
a Catone cum quaereretur, quid maxime in re familiari expediret, respondet Bene pascere? Quid secundum? Satis bene pascere,
Cic. Off. 2, 25, 89: so,
bene cenare,
Cat. 13, 17; Hor. Ep. 1, 6, 56:
bene de rebus domesticis constitutum esse,
to be in good circumstances, Cic. Sest. 45, 97;
similarly: rem (i. e. familiarem) bene paratam comitate perdidit,
well arranged, Plaut. Rud. prol. 38.—
2.
With respect to the mind.
a.
Perception, knowledge, ability:
quas tam bene noverat quam paedagogos nostros novimus,
Sen. Ep. 27, 5:
quin melius novi quam te et vidi saepius,
Plaut. Capt. 5, 2, 22:
novi optime (Bacchus) et saepe vidi,
Cic. Fam. 7, 23, 2:
qui optime suos nosse deberet,
Nep. Con. 4, 1; cf. Hor. Ep. 1, 18, 1; id. S. 1, 9, 22: satin' haec meministi et tenes? Pa. Melius quam tu qui docuisti, Plaut. Pers. 2, 2, 2:
quod eo mihi melius cernere videor quo ab eo proprius absum,
Cic. Sen. 21, 77:
ut hic melius quam ipse illa scire videatur,
id. de Or. 1, 15, 66; id. Or. 38, 132:
cum Sophocles vel optime scripserit Electram suam,
id. Fin. 1, 2, 5:
gubernatoris ars quia bene navigandi rationem habet,
of able seamanship, id. ib. 1, 13, 42:
melius in Volscis imperatum est,
better generalship was displayed, Liv. 2, 63, 6:
nihil melius quam omnis mundus administratur,
Cic. Inv. 1, 34, 59: de medico bene existimari scribis, that he is well thought ( spoken) of, i. e. his ability, id. Fam. 16, 14, 1:
prudentibus et bene institutis,
well educated, id. Sen. 14, 50:
sapientibus et bene natura constitutis,
endowed with good natural talent, id. Sest. 65, 137:
quodsi melius geruntur ea quae consilio geruntur quam, etc.,
more ably, id. Inv. 1, 34, 59:
tabulas bene pictas collocare in bono lumine,
good paintings, id. Brut. 75, 261:
canere melius,
Verg. E. 9, 67; Quint. 10, 1, 91:
bene pronuntiare,
id. 11, 3, 12:
bene respondere interrogationibus,
id. 5, 7, 28; 6, 3, 81.—
b.
Of feeling, judgment, and will:
similis in utroque nostrum, cum optime sentiremus, error fuit,
when we had the best intentions, Cic. Fam. 4, 2, 3; so id. ib. 6, 4, 2; so,
bene sentire,
id. ib. 6, 1, 3; so,
bene, optime de re publica sentire,
to hold sound views on public affairs, id. Off. 1, 41, 149; id. Fam. 4, 14, 1; id. Phil. 3, 9, 23:
bene animatas eas (insulas) confirmavit,
well disposed, Nep. Cim. 2, 4:
ei causae quam Pompeius animatus melius quam paratus susceperat,
Cic. Fam. 6, 6, 10; so, optime animati, Varr. ap. Non. p. 201, 7:
quod bene cogitasti aliquando, laudo,
that you had good intentions, Cic. Phil. 2, 14, 34:
se vero bene sperare (i. e. de bello),
had good hopes, Liv. 6, 6, 18:
sperabis omnia optime,
Cic. Fam. 4, 13, 7:
tibi bene ex animo volo,
Ter. Heaut. 5, 2, 6; so freq.: bene alicui velle, v. volo: bene aliquid consulere, to plan something well:
vigilando, agendo, bene consulendo prospera omnia cedunt,
Sall. C. 52, 29:
omnia non bene consulta,
id. J. 92, 2. —
c.
Of morality, honesty, honor, etc.
(α).
Bene vivere, or bene beateque vivere ( = kalôs kagathôs), to lead a moral and happy life:
qui virtutem habeat, eum nullius rei ad bene vivendum indigere,
Cic. Inv. 1, 51, 93:
in dialectica vestra nullam esse ad melius vivendum vim,
id. Fin. 1, 19, 63:
quod ni ita accideret et melius et prudentius viveretur,
id. Sen. 19, 67; cf. id. Ac. 1, 4, 15; id. Fin. 1, 13, 45; id. Off. 1, 6, 19; id. Fam. 4, 3, 3 et saep. (for another meaning of bene vivere, cf. e. infra).—
(β).
Bene mori, to die honorably, bravely, creditably, gloriously:
qui se bene mori quam turpiter vivere maluit,
Liv. 22, 50, 7:
ne ferrum quidem ad bene moriendum oblaturus est hostis,
id. 9, 3, 3; so id. 21, 42, 4:
tum potui, Medea, mori bene,
Ov. H. 12, 5.—
(γ).
Bene partum, what is honestly, honorably earned or acquired:
multa bona bene parta habemus,
Plaut. Trin. 2, 2, 65:
mei patris bene parta indiligenter Tutatur,
Ter. Phorm. 5, 3, 5:
res familiaris primum bene parta sit, nullo neque turpi quaestu, neque odioso,
Cic. Off. 1, 26, 92:
diutine uti bene licet partum bene,
Plaut. Rud. 4, 7, 15; Sall. C. 51, 42 (cf.:
mala parta,
Cic. Phil. 2, 27, 65:
male par tum,
Plaut. Poen. 4, 2, 22).—
(δ).
Apud bonos bene agier, an old legal formula: bona fide agi (v. bonus), to be transacted in good faith among good men. ubi erit illa formula fiduciae ut inter bonos bene agier oportet? Cic. Fam. 7, 12, 2; id. Off. 3, 15, 61; 3, 17, 70.—
(ε).
Non bene = male, not faithfully:
esse metus coepit ne jura jugalia conjunx Non bene servasset,
Ov. M. 7, 716.—
d.
Representing an action as right or correct, well, rightly, correctly: bene mones, Ibo, you are right ( to admonish me), Ter. And. 2, 2, 36:
sequi recusarunt bene monentem,
Liv. 22, 60, 17:
quom mihi et bene praecipitis, et, etc.,
since you give sound advice, Plaut. Poen. 3, 2, 55; so Ter. Ad. 5, 9, 6; 3, 3, 80; Lucil. ap. Non. p. 372, 7:
bene enim majores accubitionem epularem amicorum convivium nominarunt, melius quam Graeci,
Cic. Sen. 13, 45:
hoc bene censuit Scaevola,
correctly, Dig. 17, 1, 48.—
e.
Pleasantly, satisfactorily, profitably, prosperously, fortunately, successfully:
nunc bene vivo et fortunate atque ut volo atque animo ut lubet,
Plaut. Mil. 3, 1, 111:
nihil adferrent quo jucundius, id est melius, viveremus,
Cic. Fin. 1, 41, 72:
si bene qui cenat, bene vivit,
Hor. Ep. 1, 6, 56: quamobrem melius apud bonos quam apud fortunatos beneficium collocari puto, is better or more profitably invested, Cic. Off. 2, 20, 71:
perdenda sunt multa beneficia ut semel ponas bene, Sen. Ben. poet. 1, 2, 1: etiamsi nullum (beneficium) bene positurus sit,
id. ib. 1, 2, 2:
quando hoc bene successit,
Ter. Ad. 2, 4, 23: bene ambulatum'st? Di. Huc quidem, hercle, ad te bene, Quia tui vivendi copia'st, has your walk been pleasant? Plaut. Truc. 2, 4, 18:
melius ominare,
use words of better omen, id. Rud. 2, 3, 7; Cic. Brut. 96, 329:
qui se suamque aetatem bene curant,
Plaut. Ps. 4, 7, 36.—So, bene (se) habere: ut bene me haberem filiai nuptiis, have a good time at, etc., Plaut. Aul. 2, 8, 2:
qui se bene habet suisque amicis usui est,
who enjoys his life and is a boon companion, id. Mil. 3, 1, 128:
nam hanc bene se habere aetatem nimio'st aequius,
id. Merc. 3, 2, 6: bene consulere alicui, to take good care for somebody ' s interests:
tuae rei bene consulere cupio,
id. Trin. 3, 2, 9:
ut qui mihi consultum optume velit esse,
Ter. Phorm. 1, 3, 1:
me optime consulentem saluti suae,
Cic. Fam. 4, 14, 2:
qui se ad sapientes viros bene consulentes rei publicae contulerunt,
id. Off. 2, 13, 46.—So, bene mereri, and rarely bene merere, to deserve well of one, i. e. act for his advantage; absol. or with de:
addecet Bene me, renti bene referre gratiam,
Plaut. Rud. 5, 3, 36:
Licinii aps te bene merenti male refertur gratia?
id. Ps. 1, 3, 86:
ut memorem in bene meritos animum praestarem,
Cic. Fam. 1, 9, 10:
cogor nonnumquam homines non optime de me meritos rogatu eorum qui bene meriti sunt, defendere,
id. ib. 7, 1, 4:
tam bene meritis de nomine Punico militibus,
Liv. 23, 12, 5:
si bene quid de te merui,
Verg. A. 4, 317; cf. Cic. Opt. Gen. 7, 20; id. Sest. 1, 2; 12, 39; 66, 139; 68, 142; id. Mil. 36, 99; id. Phil. 2, 14, 36 et saep.; v. mereo, D. and P. a.—So esp. referring to price: bene emere, to buy advantageously, i. e. cheaply; bene vendere, to sell advantageously, i. e. at a high price: bene ego hercle vendidi te, Plaut. [p. 230] Durc. 4, 2, 34:
et quoniam vendat, velle quam optime vendere,
Cic. Off. 3, 12, 51:
ita nec ut emat melius, nec ut vendat quidquam, simulabit vir bonus,
id. ib. 3, 15, 61: vin' bene emere? Do. Vin' tu pulcre vendere? Plaut. Pers. 4, 4, 38:
melius emetur,
Cato, R. R. 1: quo melius emptum sciatis, Cic. ap. Suet. Caes. 50 fin.:
qui vita bene credat emi honorem,
cheaply, Verg. A. 9, 206; Sil 4, 756.—
f.
Expressing kindness, thanks, etc.: bene facis, bene vocas, bene narras, I thank you, am obliged to you for doing, calling, saying (colloq.): merito amo te. Ph. Bene facis, thanks! Ter Eun. 1, 2, 106; cf.:
in consuetudinem venit, bene facis et fecisti non mdicantis esse, sed gratias agentis, Don. ad loc.' placet, bene facitis,
Plaut. Rud. 3, 6, 43: dividuom talentum faciam. La. Bene facis, id. ib. 5, 3, 52: si quid erit dubium, immutabo Da. Bene fecisti, id. Ep. 5, 1, 40 Lo. Adeas, si velis. La. Bene hercle factum vobis habeo gratiam. Accedam propius, id. Rud. 3, 6, 2; Ter. Ad. 4, 3, 10.—With gratiam habere: bene fecisti;
gratiam habeo maximam,
Ter. Eun. 5, 8, 61; cf.
bene benigneque arbitror te facere,
Plaut. Most. 3, 2, 130: quin etiam Graecis licebit utare cum voles... Bene sane facis, sed enitar ut Latine loquar, I thank you for the permission, but, etc., Cic. Ac. 1, 7, 25: an exitum Cassi Maelique expectem? Bene facitis quod abominamini... sed, etc., I am much obliged to you for abhorring this, but, etc., Liv. 6, 18, 9: bene edepol narras; nam illi faveo virgini, thanks for telling me, for, etc., Ter. Eun. 5, 3, 7 (cf.:
male hercule narras,
I owe you little thanks for saying so, Cic. Tusc. 1, 6, 10):
bene, ita me di ament, nuntias,
Ter. Hec. 4, 4, 20:
benenarras,
Cic. Att. 16, 14, 4; 13, 33, 2: tu ad matrem adi. Bene vocas; benigne dicis Cras apud te, thanks for your invitation, but, etc., Plaut. Merc. 5, 2, 108: eamus intro ut prandeamus. Men. Bene vocas, tam gratia'st, id. Men. 2, 3, 41.—
g.
Of accuracy, etc., well, accurately, truly, completely:
cum ceterae partes aetatis bene descriptae sint,
Cic. Sen. 2, 5:
cui bene librato... Obstitit ramus,
Ov. M. 8, 409:
at bene si quaeras,
id. ib. 3, 141:
tibi comprimam linguam. Hau potes: Bene pudiceque adservatur,
Plaut. Am. 1, 1, 196:
bene dissimulare amorem,
entirely, Ter. And. 1, 1, 105:
quis enim bene celat amorem?
Ov. H. 12, 37.—So with a negation, = male restat parvam quod non bene compleat urnam, Ov. M. 12, 615: non bene conveniunt... Majestas et amor, id. ib 2, 846.—Redundant, with vix (Ovid.):
vix bene Castalio descenderat antro, Incustoditam lente videt ire juvencam ( = vix descenderat cum, etc.),
Ov. M. 3, 14:
tactum vix bene limen erat, Aesonides, dixi, quid agit meus?
id. H. 6, 24:
vix bene desieram, rettulit illa mihi,
id. F 5, 277.—
h.
Sup., most opportunely, at the nick of time (comic):
sed eccum meum gnatum optume video,
Plaut. Merc. 2, 2, 57:
sed optume eccum exit senex,
id. Rud. 3, 3, 44. optume adveniens, puere, cape Chlamydem, etc., id. Merc. 5, 2, 69: Davum optume Video, Ter And. 2, 1, 35; 4, 2, 3; Plaut. Rud. 3, 5, 25; 4, 5, 19; Ter. Eun. 5, 2, 66; id. Heaut. 4, 5, 9; 5, 5, 2.—
i.
Pregn.: bene polliceri = large polliceri, to make liberal promises ' praecepit ut ceteros adeant, bene polliceantur, Sall. C. 41, 5; cf.: bene promittere, to promise success:
quae autem inconstantia deorum ut primis minentur extis, bene promittant secundis?
Cic. Div. 2, 17, 38.—
B.
In partic.
1.
Bene dicere.
a.
To speak well, i. e. eloquently:
qui optime dicunt,
the most eloquent, Cic. de Or. 1, 26, 119; 2, 2, 5:
etiam bene dicere haud absurdum est,
Sall. C. 3, 1:
abunde dixit bene quisquis rei satisfecit,
Quint. 12, 9, 7;
cf: bene loqui,
to use good language, speak good Latin, Cic. Brut. 58, 212, 64, 228.—
b.
To speak ably:
multo oratorem melius quam ipsos illos quorum eae sint artes esse dicturum,
Cic. Or. 1, 15, 65; cf. Hor. Ep. 1, 2, 4. bene dicendi scientia, Quint. 7, 3, 12.—
c.
To speak correctly or elegantly:
eum et Attice dicere et optime, ut..bene dicere id sit, Attice dicere,
Cic. Opt. Gen. 4, 13 ' optime dicta, Quint. 10, 1, 19.—So, bene loqui:
ut esset perfecta illa bene loquendi laus,
Cic. Brut. 72, 252:
at loquitur pulchre. Num melius quam Plato?
id. Opt. Gen. 5, 16.—
d.
To speak well, i e. kindly, of one, to praise him; absol. or with dat., or reflex., with inter (less correctly as one word, benedicere): cui bene dixit umquam bono? Of what good man has he ever spoken well, or, what good man has he ever praised, Cic. Sest. 52, 110. bene, quaeso, inter vos dicatis, et amice absenti tamen, Plaut. Mil. 4, 8, 31.—Ironically:
bene equidem tibi dico qui te digna ut eveniant precor,
Plaut. Rud. 3, 2, 26:
nec tibi cessaret doctus bene dicere lector,
Ov. Tr. 5, 9, 9: cui a viris bonis bene dicatur, Metell. Numid. ap. Gell. 6, 11, 3.— And dat understood:
si bene dicatis (i. e. mihi) vostra ripa vos sequar,
Plaut. Poen. 3, 3, 18 ' omnes bene dicunt (ei), et amant (eum), Ter. Ad. 5, 4, 11:
ad bene dicendum (i e. alteri) delectandumque redacti,
Hor. Ep 2, 1, 155 —Part. ' indignis si male dicitur, male dictum id esse duco;
Verum si dignis dicitur, bene dictum'st,
is a praise, Plaut. Curc. 4, 2, 27 sq.: nec bene nec male dicta profuerunt ad confirmandos animos, Liv 23, 46, 1; cf. Ter. Phorm. prol. 20 infra. —Bene audio = bene dicitur mihi, I am praised:
bene dictis si certasset, audisset bene,
Ter. Phorm. prol. 20; v. audio, 5.—
e.
To use words of good omen (euphêmein): Ol. Quid si fors aliter quam voles evenerit? St. Bene dice, dis sum fretus ( = fave lingua, melius ominare), Plaut. Cas. 2, 5, 38 heja, bene dicito, id. As. 3, 3, 155.—
f.
Bene dixisti, a formula of approbation: ne quan do iratus tu alio conferas. Th. Bene dixti, you are right, Ter. Eun. 3, 1, 61. bene et sapienter dixti dudum, etc., it was a good and wise remark of yours that, etc., id. Ad. 5, 8, 30.—
g.
Bene dicta, fine or specious, plausible words (opp. deeds):
bene dictis tuis bene facta aures meae expostulant,
Plaut. Pers. 4, 3, 25; so,
bene loqui: male corde consultare, Bene lingua loqui,
use fine words, Plaut. Truc. 2, 1, 16.—
2.
Bene facere.
a.
Bene aliquid facere, to do, make, something well, i. e. ably (v. I. A. 2. a. supra):
vel non facere quod non op time possis, vel facere quod non pessime facias,
Cic. Or. 2, 20, 86:
non tamen haec quia possunt bene aliquando fieri passim facienda sunt,
Quint. 4, 1, 70:
Jovem Phidias optime fecit,
id. 2, 3, 6; so, melius facere, Afran. ap. Macr. 6, 1.— P. a.:
quid labor aut bene facta juvant?
his labor and well-done works are no pleasure to him, Verg. G. 3, 525. —
b.
Bene facere, with dat. absol., with in and abl., or with erga, to do a good action, to benefit somebody, to impart benefits (less cor rectly as one word, benefacio)
(α).
With dat.:
bonus bonis bene feceris,
Plaut. Poen. 5, 4, 60:
bene si amico feceris, ne pigeat fecisse,
id. Trin. 2, 2, 66:
malo bene facere tantumdem est periculum quantum bono male facere,
id. Poen. 3, 3, 20:
homini id quod tu facis bene,
id. Ep 1, 2, 33:
tibi lubens bene faxim,
Ter. Ad. 5, 5, 6, 5, 6, 8; 5, 8, 25:
at tibi di semper... faciant bene,
may the gods bless you, Plaut. Men. 5, 7, 32:
di tibi Bene faciant,
Ter. Ad. 5, 7, 20; so Plaut. Pers. 4, 3, 18.— Pass.:
quod bonis bene fit beneficium,
Plaut. Capt. 2, 2, 108:
pulchrum est bene facere reipublicae,
Sall. C. 3, 1:
ego ne ingratis quidem bene facere absistam,
Liv. 36, 35, 4.—Reflexively. sibi bene facere, enjoy one ' s self, have a good time, genio indulgere (v. I. A. 2. e. supra): nec quisquam est tam ingenio duro quin, ubi quidquam occasionis sit sibi faciat bene, Plaut. As. grex 5.—
(β).
With in and abl.:
quoniam bene quae in me fecerunt, ingrata ea habui,
Plaut. Am. 1, 1, 30.—
(γ).
With erga:
si quid amicum erga bene feci,
Plaut. Trin. 5, 2, 4.—
(δ).
With ellipsis of dat., to impart benefits:
ingrata atque irrita esse omnia intellego Quae dedi et quod bene feci,
Plaut. As. 1, 2, 11:
quod bene fecisti, referetur gratia,
id. Capt. 5, 1, 20:
ego quod bene feci, male feci,
id. Ep. 1, 2, 34; id. Trin. 2, 2, 41:
si beneficia in rebus, non in ipsa benefaciendi voluntate consisterent,
Sen. Ben. 1, 7, 1:
benefaciendi animus,
id. ib. 2, 19, 1.—So esp. in formula of thanks, etc.' bene benigneque arbitror te facere, I thank you heartily, Plaut. Most. 3, 2, 129: Jup. Jam nunc irata non es? Alc. Non sum. Jup. Bene facis, id. Am. 3, 2, 56; v Brix ad Plaut. Trin. 384.—P. a. as subst.: bĕnĕ facta, orum, n., benefits, benefactions (cf. beneficium): bene facta male locata male facta arbitror, Enn. ap. Cic. Off. 2, 18, 62 (Trag. v 429 Vahl.): pol, bene facta tua me hortantur tuo ut imperio paream, Plaut Pers. 5, 2, 65: pro bene factis ejus uti ei pretium possim reddere. id. Capt. 5, 1, 20;
bene facta referre,
Claud. Laud. Stil. 3, 182 tenere, id. ib. 2, 42.—So freq. in eccl. writ ers:
et si bene feceritis his qui vobis bene faciunt,
Vulg. Luc. 6, 33:
bene facite his qui oderunt vos,
id. Matt. 5, 44.—
(ε).
Absol., to do good, perform meritorious acts (in fin. verb only eccl. Lat.)' discite bene facere, Vulg. Isa. 1, 17:
interrogo vos si licet sabbatis bene facere an male,
id. Luc. 6, 9:
qui bene facit, ex Deo est,
id. Joan. Ep. 3, 11.— In P a. (class.): bene facta (almost always in plur.), merits, meritorious acts, brave deeds:
bene facta recte facta sunt,
Cic. Par 3, 1, 22:
omnia bene facta in luce se collocari volunt,
id. Tusc. 2, 26, 64; id. Sen. 3, 9:
bene facta mea reipublicae procedunt,
Sall. J 85, 5, cf. id. C. 8, 5; id. H. Fragm. 1, 19: veteribus bene factis nova pensantes maleficia, Liv 37, 1, 2; cf. Quint. 3, 7, 13, 12, 1, 41; Prop. 2, 1, 24; Ov. M. 15, 850, Claud. VI. Cons. Hon. 386.— Sing.: bene factum a vobis, dum vivitis non abscedet, Cato ap. Gell. 16, 1, 4.—
(ζ).
In medical language, to be of good effect, benefit, do good:
id bene faciet et alvum bonam faciet,
Cato, R. R. 157, 6.—So with ad: ad capitis dolorem bene facit serpyllum, Scrib Comp. 1; so id. ib. 5; 9; 13; 41.—
(η).
In the phrase bene facis, etc., as a formula of thanks, v I A. 2. f. supra.—
(θ).
Expressing joy, I am glad of it, I am glad that etc. (comic.) Da. Tua quae fuit Palaestra, ea filia inventa'st mea. La. Bene meher cule factum'st, Plaut. Rud. 5, 3, 9: bis tanto valeo quam valui prius. Ly. Bene hercle factum et gaudeo, id. Merc. 2, 2, 27; Ter And. 5, 6, 11; id. Hec. 5, 4, 17; id. Eun. 5, 8, 7:
bene factum et volup est hodie me his mulierculis Tetulisse auxilium,
Plaut. Rud. 4, 1, 1; Ter. Hec. 3, 5, 11; so, bene factum gaudeo: nam hic noster pater est Ant. Ita me Juppiter bene amet, benefac tum gaudeo, Plaut. Poen. 5, 5, 47; Ter Phorm. 5, 6, 43; cf.: Me. Rex Creo vigiles nocturnos singulos semper locat. So. Bene facit, quia nos eramus peregri, tutatu'st domum, I am glad of it, etc., Plaut. Am. 1, 1, 19. bene fecit A. Silius qui transegerit: neque enim ei deesse volebam, et quid possem timebam, I am glad that A. Silius, etc., Cic. Att. 12, 24, 1.—
3.
With esse.
a.
Bene est, impers., it is well.
(α).
In the epistolary formula: si vales bene est; or, si vales bene est, (ego) valeo (abbrev. S.V.B.E.V.), Afran. ap Prisc. p 804 P; Cic. Fam. 5, 14, 1; 10, 34, 1; 4, 1, 1; cf. id. ib. 5, 7, 1; 5, 9, 1; 5, 10, 1; 10, 33, 1; 10, 14, 8; 10, 14, 11;
14, 14, 1, 14, 14, 16: si valetis gaudeo,
Plaut. Pers. 4, 3, 41 —These formulas were obsolete at Seneca's time: mos antiquis fuit, usque ad meam servatus aetatem, primis epistulae verbis adicere: Si vales, bene est;
ego valeo,
Sen. Ep. 15, 1.—
(β).
= bene factum est (cf. I. 2. k. supra): oculis quoque etiam plus jam video quam prius: Ly. Bene est, Plaut. Merc. 2, 2, 26: hic est intus filius apud nos tuus. De. Optume'st, id. ib. 5, 4, 49; Ter. Ad. 3, 3, 48, 5, 5, 3; id. Hec. 5, 4, 31.—
b.
Bene est alicui, impers., it is ( goes) well with one, one does well, is well off, enjoys himself, is happy: nam si curent, bene bonis sit, male malis, quod nunc abest, Enn ap. Cic. N. D. 3, 32, 79 (Trag. v. 355 Vahl.):
bona si esse veis, bene erit tibi,
Plaut. Merc. 3, 1, 12:
quia illi, unde huc abvecta sum, malis bene esse solitum'st,
id. ib. 3, 1, 13:
qui neque tibi bene esse patere, et illis qui bus est invides,
id. Ps. 4, 7, 35 (so id. Trin. 2, 2, 71): num quippiam aluit me vis? De. Ut bene sit tibi, id Pers. 4, 8, 5; id. Poen. 4, 2, 90; Ter Phorm. 1, 2, 101: nemini nimium bene est, Afran. ap. Charis. p. 185 P.:
si non est, jurat bene solis esse maritis,
Hor. Ep 1, 1, 88:
nec tamen illis bene erit, quia non bono gaudent,
Sen. Vit. Beat. 11, 4: BENE SIT NOBIS, Inscr Orell. 4754; Plaut. Truc. 2, 4, 95; 4, 2, 36; id. Curc. 4, 2, 31; id. Pers. 5, 2, 74; id. Stich. 5, 5, 12; id. Merc. 2, 2, 55; Ter. Ad. 1, 1, 9.— Comp.: istas minas decem, qui me procurem dum melius sit mi, des. Plaut. Curc. 4, 2, 40:
spero ex tuis litteris tibi melius esse,
that your health is better, Cic. Fam. 16, 22, 1; Plaut. Most. 3, 2, 1; Ter And. 2, 5, 16.—With dat. understood: patria est ubi cumque est bene (i. e. cuique), where one does well, there is his country, Poet. ap. Cic Tusc 5, 37, 108 (Trag. Rel. inc. p. 248 Rib). [p. 231] —With abl., to be well off in, to feast upon a thing:
ubi illi bene sit ligno, aqua calida, cibo, vestimentis,
Plaut. Cas. 2, 3, 39:
at mihi bene erat, non piscibus, Sed pullo atque hoedo,
Hor. S. 2, 2, 120.—
c.
Bene sum = bene mihi est:
minore nusquam bene fui dispendio,
Plaut. Men. 3, 2, 20:
de eo (argento) nunc bene sunt tua virtute,
id. Truc. 4, 2, 28: dato qui bene sit;
ego ubi bene sit tibi locum lepidum dabo,
id. Bacch. 1, 1, 51:
scis bene esse si sit unde,
id. Capt. 4, 2, 70.—
4.
Bene habere.
a.
With subj. nom.
(α).
To enjoy, Plaut. Ps. 4, 7, 35 al.; v. I. A. 2. e. supra.—
(β).
To be favorable, to favor:
bene habent tibi principia,
Ter. Phorm. 2, 3, 82. —
(γ).
With se, to be well, well off. imperator se bene habet, it is well with, Sen. Ep. 24, 9; cf.:
si te bene habes,
Plaut. Mil. 3, 1, 122 Brix ad loc.—
b.
Hoc bene habet, or bene habet, impers. ( = res se bene habet), it is well, matters stand well:
bene habet: jacta sunt fundamenta defensionis,
Cic. Mur. 6, 14:
bene habet: di pium movere bellum,
Liv. 8, 6, 4:
atque bene habet si a collega litatum est,
id. 8, 9, 1; Juv. 10, 72; Stat. Th. 11, 557.— So pers.: bene habemus nos, si in his spes est;
opinor, aliud agamus,
we are well off, Cic. Att. 2, 8, 1.—
5.
Bene agere, with cum and abl.
(α).
To treat one well:
bene egissent Athenienses cum Miltiade si, etc.,
Val. Max. 5, 3, ext. 3.—
(β).
Impers.: bene agitur cum aliquo, it goes well with one, he is fortunate:
bene dicat secum esse actum,
that he has come off well, Ter. Ad. 2, 2, 2:
non tam bene cum rebus humanis agitur ut meliora pluribus placeant,
Sen. Vit. Beat. 2, 1.— With ellipsis of cum and abl.:
si hinc non abeo intestatus, bene agitur pro noxia (sc. mecum),
Plaut. Mil. 5, 23.—
6.
Rem (negotium) bene gerere.
(α).
To administer well private or public affairs: multi suam rem bene gessere et publicam patria procul, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. Rel. v. 295 Vahl.):
non ut multis bene gestae, sed, ut nemini, conservatae rei publicae,
Cic. Pis. 3, 6; so,
qui ordo bene gestae rei publicae testimonium multis, mihi uni conservatae dedit,
id. Phil. 2, 1, 2:
rem publicam,
id. Pis. 19, 45:
Apollini republica vestra bene gesta servataque... donum mittitote,
Liv. 23, 11, 3.—
(β).
To be successful, meet with success, acquit one ' s self well; usu. of war;
also of private affairs: bello extincto, re bene gesta, vobis gratis habeo, etc.,
Plaut. Pers. 5, 1, 2:
quando bene gessi rem, volo hic in fano supplicare,
id. Curc. 4, 2, 41;
quasi re bene gesta,
Ter. Ad. 5, 1, 13:
rem te valde bene gessisse rumor erat,
that you had met with great success, Cic. Fam. 1, 8, 7; id. Planc. 25, 61:
conclamant omnes occasionem negotii bene gerendi amittendam non esse,
Caes. B. G. 5, 57:
haec cogitanti accidere visa est facultas bene rei gerendae,
id. ib. 7, 44:
res bello bene gestae,
success in war, Liv. 23, 12, 11:
laeti bene gestis corpora rebus Procurate,
Verg. A. 9, 157; cf. Cic. Planc. 25, 61; Liv. 1, 37, 6; 4, 47, 1; 8, 30, 5; 22, 25, 4; 23, 36, 2.—
7.
Bene vertere, in wishes.
(α).
With the rel. quod or quae res as subject, to turn out well; absol. or with dat.:
quae res tibi et gnatae tuae bene feliciterque vortat,
Plaut. Aul. 4, 10, 58:
quod utrisque bene vertat,
Liv. 8, 5, 6:
quod bene verteret,
id. 3, 26, 9; cf. id. 3, 35, 8; 3, 62, 5; 7, 39, 10; v. verto; cf.:
quod bene eveniat,
Cato, R. R. 141.—
(β).
With di as subject:
di bene vortant,
may the gods let it turn out well, may the gods grant success, Plaut. Aul. 2, 3, 5; cf. Ter. Ad. 4, 7, 10; id. Hec. 1, 2, 121; id. Phorm. 3, 3, 19; v. verte.—
8.
Bene, colloquially in leave-taking: bene ambula, walk well, i. e. have a pleasant walk! Plaut. Most. 3, 2, 166: De. Bene ambulato! Ly. Bene vale! id. Merc 2, 2, 55:
bene valete et vivite!
id. Mil. 4, 8, 30:
cives bene valete!
id. Merc. 5, 2, 25; cf. id. Ep. 5, 1, 40; id. Merc. 2, 4, 28; 5, 4, 65; id. Curc. 4, 2, 30; Ter. Heaut. 1, 1, 115; id. Hec. 1, 2, 122:
salvere jubeo te, mi Saturides, bene,
Plaut. Most. 3, 1, 35: LAGGE, FILI, BENE QVIESCAS, Sepulch. Inscr. Orell. p. 4755.—
9.
In invocations to the gods, often redundant (cf. bonus):
ita me Juppiter bene amet,
Plaut. Poen. 5, 5, 47:
di te bene ament, Hegio,
id. Capt. 1, 2, 29:
ita me di bene ament,
Ter. Eun. 4, 1, 1; cf. id. ib. 5, 2, 43; id. Hec. 2, 1, 9; id. Phorm. 1, 3, 13:
Jane pater uti te... bonas preces bene precatus siem,
Cato, R. R. 134: bene sponsis, beneque volueris in precatione augurali Messala augur ait significare spoponderis, volueris, Fest. p. 351 Mull. (p. 267 Lind.).—
10.
Elliptical expressions.
(α).
Bene, melius, optime, instead of bene, etc., dicit, dicis, or facit, facis, etc.:
bene Pericles (i.e. dixit),
Cic. Off. 1,40, 144:
bene (Philippus) ministrum et praebitorem,
id. ib. 2, 14, 53:
existimabatur bene, Latine (i. e. loqui),
id. Brut. 74, 259; so id. Sen. 14, 47:
at bene Areus,
Quint. 2, 15, 36; cf. id. 10, 1, 56:
nam ante Aristippus, et ille melius (i.e. hoc dixerat),
Cic. Fin. 1, 8, 26:
sed haec tu melius vel optime omnium (i.e. facies),
id. Fam. 4, 13, 7; id. Fin. 1, 18, 61; 1, 19, 63; id. Off. 3, 11, 49; id. Sen. 20, 73; id. Opt. Gen. 6, 18; Quint. 10, 3, 25; 10, 2, 24; 6, 1, 3; 9, 4, 23.—
(β).
In applauding answers' bene and optime, good! bravo! excellent! euge, euge! Perbene! Plaut. Rud. 1, 2, 75: huc respice. Da. Optume! id. ib. 3, 4, 3; cf. id. Merc. 1, 2, 114; 5, 4, 16.—
(γ).
In drinking health, with acc. or dat., health to you, your health! bene vos! bene nos! bene te! bene me! bene nostram etiam Stephanium! Plaut. Stich. 5, 4, 27; Tib 2, 1, 31: bene te, pater optime Caesar, etc.; Ov. F. 2, 637:
bene mihi, bene vobis, bene amicae meae!
Plaut. Pers. 5, 1, 21; Ov.A.A. 1, 601.—
11.
Pregn., in ellipt. predicate: quod (imperium) si (ei) sui bene crediderint cives... credere et Latinos debere, if his own citizens did well to intrust the supreme power to him, etc., Liv. 1, 50, 5:
in Velia aedificent quibus melius quam P. Valerio creditur libertas,
to whom it will be safer to intrust liberty, id. 2, 7, 11:
melius peribimus quam sine alteris vestrum viduae aut orbae vivemus,
it will be better for us to perish, id. 1, 13, 3:
bene Arruntium morte usum,
that it was right for Arruntius to die, Tac. A. 6, 48; Liv. 2, 30, 6; Quint. 9, 4, 92; Tac. A. 2, 44.—
II.
Adv. of intensity, = valde, very, with adjj. and advv.
1.
With adjj.: bene tempestate serena, Enn. ap. Cic. Div. 2, 39, 82 (Ann. v. 517 Vahl.): foedus feri bene firmum, id. ap. Porphyr. ad Hor. C. 3, 24, 50 (Ann. v. 33 ib.); cf.:
bene firmus,
Cic. Fam. 16, 8, 1; id. Phil. 6, 7, 18:
bene robustus,
id. Div. in Caecil. 15, 48:
bene morigerus fuit puer,
Plaut. Capt. 5, 2, 13:
bene ergo ego hinc praedatus ibo,
id. Ps. 4, 7, 39:
bene lautum,
id. Rud. 3, 3, 39:
bene et naviter oportet esse impudentem,
Cic. Fam. 5, 12, 3:
id utrum Romano more locutus sit, bene nummatum te futurum, an, etc.,
id. ib. 7, 16, 3:
bene sanos,
id. Fin. 1, 16, 52; 1, 21, 71; Hor. S. 1, 3, 61; 1, 9, 44:
bene longinquos dolores,
Cic. Fin. 2, 29, 94:
sermonem bene longum,
id. Or. 2, 88, 361:
bene magna caterva,
id. Mur. 33, 69:
magna multitudo,
Hirt. B. Hisp. 4:
barbatus,
Cic. Cat. 2, 10, 22:
fidum pectus,
Hor. C. 2, 12, 15:
cautus,
Ov. H. 1, 44:
multa,
Ov. Tr. 1, 7, 15: multi, Pollio ap. Cic. Fam 10, 33, 4:
homo optime dives,
Sen. Vit. Beat. 23, 2.—
2.
With advv.: bene saepe libenter, Enn. Ann. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); cf.:
bene libenter victitas,
Ter. Eun. 5, 8, 44:
bene mane haec scripsi,
Cic. Att. 4, 9, 2; 4, 10, 16:
bene penitus,
id. Verr. 2, 2, 70, § 169:
bene longe,
Hirt. B. Hisp. 25:
bene gnaviter,
Sen. Ot. Sap. 1 (28), 5.—With adverb. phrase:
siad te bene ante lucem venisset,
Cic. Or. 2, 64, 259.

Lewis & Short latin dictionary > bene
4 bene facta

bĕnĕ, adv. of manner and intensity [bonus; the first vowel assimilated to the e of the foll. syllable; cf. Corss. Ausspr. 2, 366], well ( comp. melius, better; sup. optime [v. bonus init. ], best; often to be rendered by more specific Engl. adverbs).
I.
As adjunct of verbs.
A.
In gen.
1.
Of physical or external goodness, usefulness, ornament, and comfort:
villam rusticam bene aedificatam habere expedit,
Cato, R. R. 3:
villam bonam beneque aedificatam,
Cic. Off. 3, 13, 55:
quid est agrum bene colere? Bene arare,
Cato, R. R. 61:
agro bene culto nihil potest esse... uberius,
Cic. Sen. 16, 57:
ubi cocta erit bene,
Cato, R. R. 157; 3; 4;
32 et saep.: te auratam et vestitam bene,
Plaut. Men. 5, 2, 50: ornatus hic satis me condecet? Ps. Optume, it is very becoming, id. Ps. 4, 1, 26:
me bene curata cute vises,
well tended, Hor. Ep. 1, 4, 15:
bene olere,
Verg. E. 2, 48:
bene sonare,
Quint. 8, 3, 16:
neque tamen non inprimis bene habitavit,
in the very best style, Nep. Att. 13, 1:
a Catone cum quaereretur, quid maxime in re familiari expediret, respondet Bene pascere? Quid secundum? Satis bene pascere,
Cic. Off. 2, 25, 89: so,
bene cenare,
Cat. 13, 17; Hor. Ep. 1, 6, 56:
bene de rebus domesticis constitutum esse,
to be in good circumstances, Cic. Sest. 45, 97;
similarly: rem (i. e. familiarem) bene paratam comitate perdidit,
well arranged, Plaut. Rud. prol. 38.—
2.
With respect to the mind.
a.
Perception, knowledge, ability:
quas tam bene noverat quam paedagogos nostros novimus,
Sen. Ep. 27, 5:
quin melius novi quam te et vidi saepius,
Plaut. Capt. 5, 2, 22:
novi optime (Bacchus) et saepe vidi,
Cic. Fam. 7, 23, 2:
qui optime suos nosse deberet,
Nep. Con. 4, 1; cf. Hor. Ep. 1, 18, 1; id. S. 1, 9, 22: satin' haec meministi et tenes? Pa. Melius quam tu qui docuisti, Plaut. Pers. 2, 2, 2:
quod eo mihi melius cernere videor quo ab eo proprius absum,
Cic. Sen. 21, 77:
ut hic melius quam ipse illa scire videatur,
id. de Or. 1, 15, 66; id. Or. 38, 132:
cum Sophocles vel optime scripserit Electram suam,
id. Fin. 1, 2, 5:
gubernatoris ars quia bene navigandi rationem habet,
of able seamanship, id. ib. 1, 13, 42:
melius in Volscis imperatum est,
better generalship was displayed, Liv. 2, 63, 6:
nihil melius quam omnis mundus administratur,
Cic. Inv. 1, 34, 59: de medico bene existimari scribis, that he is well thought ( spoken) of, i. e. his ability, id. Fam. 16, 14, 1:
prudentibus et bene institutis,
well educated, id. Sen. 14, 50:
sapientibus et bene natura constitutis,
endowed with good natural talent, id. Sest. 65, 137:
quodsi melius geruntur ea quae consilio geruntur quam, etc.,
more ably, id. Inv. 1, 34, 59:
tabulas bene pictas collocare in bono lumine,
good paintings, id. Brut. 75, 261:
canere melius,
Verg. E. 9, 67; Quint. 10, 1, 91:
bene pronuntiare,
id. 11, 3, 12:
bene respondere interrogationibus,
id. 5, 7, 28; 6, 3, 81.—
b.
Of feeling, judgment, and will:
similis in utroque nostrum, cum optime sentiremus, error fuit,
when we had the best intentions, Cic. Fam. 4, 2, 3; so id. ib. 6, 4, 2; so,
bene sentire,
id. ib. 6, 1, 3; so,
bene, optime de re publica sentire,
to hold sound views on public affairs, id. Off. 1, 41, 149; id. Fam. 4, 14, 1; id. Phil. 3, 9, 23:
bene animatas eas (insulas) confirmavit,
well disposed, Nep. Cim. 2, 4:
ei causae quam Pompeius animatus melius quam paratus susceperat,
Cic. Fam. 6, 6, 10; so, optime animati, Varr. ap. Non. p. 201, 7:
quod bene cogitasti aliquando, laudo,
that you had good intentions, Cic. Phil. 2, 14, 34:
se vero bene sperare (i. e. de bello),
had good hopes, Liv. 6, 6, 18:
sperabis omnia optime,
Cic. Fam. 4, 13, 7:
tibi bene ex animo volo,
Ter. Heaut. 5, 2, 6; so freq.: bene alicui velle, v. volo: bene aliquid consulere, to plan something well:
vigilando, agendo, bene consulendo prospera omnia cedunt,
Sall. C. 52, 29:
omnia non bene consulta,
id. J. 92, 2. —
c.
Of morality, honesty, honor, etc.
(α).
Bene vivere, or bene beateque vivere ( = kalôs kagathôs), to lead a moral and happy life:
qui virtutem habeat, eum nullius rei ad bene vivendum indigere,
Cic. Inv. 1, 51, 93:
in dialectica vestra nullam esse ad melius vivendum vim,
id. Fin. 1, 19, 63:
quod ni ita accideret et melius et prudentius viveretur,
id. Sen. 19, 67; cf. id. Ac. 1, 4, 15; id. Fin. 1, 13, 45; id. Off. 1, 6, 19; id. Fam. 4, 3, 3 et saep. (for another meaning of bene vivere, cf. e. infra).—
(β).
Bene mori, to die honorably, bravely, creditably, gloriously:
qui se bene mori quam turpiter vivere maluit,
Liv. 22, 50, 7:
ne ferrum quidem ad bene moriendum oblaturus est hostis,
id. 9, 3, 3; so id. 21, 42, 4:
tum potui, Medea, mori bene,
Ov. H. 12, 5.—
(γ).
Bene partum, what is honestly, honorably earned or acquired:
multa bona bene parta habemus,
Plaut. Trin. 2, 2, 65:
mei patris bene parta indiligenter Tutatur,
Ter. Phorm. 5, 3, 5:
res familiaris primum bene parta sit, nullo neque turpi quaestu, neque odioso,
Cic. Off. 1, 26, 92:
diutine uti bene licet partum bene,
Plaut. Rud. 4, 7, 15; Sall. C. 51, 42 (cf.:
mala parta,
Cic. Phil. 2, 27, 65:
male par tum,
Plaut. Poen. 4, 2, 22).—
(δ).
Apud bonos bene agier, an old legal formula: bona fide agi (v. bonus), to be transacted in good faith among good men. ubi erit illa formula fiduciae ut inter bonos bene agier oportet? Cic. Fam. 7, 12, 2; id. Off. 3, 15, 61; 3, 17, 70.—
(ε).
Non bene = male, not faithfully:
esse metus coepit ne jura jugalia conjunx Non bene servasset,
Ov. M. 7, 716.—
d.
Representing an action as right or correct, well, rightly, correctly: bene mones, Ibo, you are right ( to admonish me), Ter. And. 2, 2, 36:
sequi recusarunt bene monentem,
Liv. 22, 60, 17:
quom mihi et bene praecipitis, et, etc.,
since you give sound advice, Plaut. Poen. 3, 2, 55; so Ter. Ad. 5, 9, 6; 3, 3, 80; Lucil. ap. Non. p. 372, 7:
bene enim majores accubitionem epularem amicorum convivium nominarunt, melius quam Graeci,
Cic. Sen. 13, 45:
hoc bene censuit Scaevola,
correctly, Dig. 17, 1, 48.—
e.
Pleasantly, satisfactorily, profitably, prosperously, fortunately, successfully:
nunc bene vivo et fortunate atque ut volo atque animo ut lubet,
Plaut. Mil. 3, 1, 111:
nihil adferrent quo jucundius, id est melius, viveremus,
Cic. Fin. 1, 41, 72:
si bene qui cenat, bene vivit,
Hor. Ep. 1, 6, 56: quamobrem melius apud bonos quam apud fortunatos beneficium collocari puto, is better or more profitably invested, Cic. Off. 2, 20, 71:
perdenda sunt multa beneficia ut semel ponas bene, Sen. Ben. poet. 1, 2, 1: etiamsi nullum (beneficium) bene positurus sit,
id. ib. 1, 2, 2:
quando hoc bene successit,
Ter. Ad. 2, 4, 23: bene ambulatum'st? Di. Huc quidem, hercle, ad te bene, Quia tui vivendi copia'st, has your walk been pleasant? Plaut. Truc. 2, 4, 18:
melius ominare,
use words of better omen, id. Rud. 2, 3, 7; Cic. Brut. 96, 329:
qui se suamque aetatem bene curant,
Plaut. Ps. 4, 7, 36.—So, bene (se) habere: ut bene me haberem filiai nuptiis, have a good time at, etc., Plaut. Aul. 2, 8, 2:
qui se bene habet suisque amicis usui est,
who enjoys his life and is a boon companion, id. Mil. 3, 1, 128:
nam hanc bene se habere aetatem nimio'st aequius,
id. Merc. 3, 2, 6: bene consulere alicui, to take good care for somebody ' s interests:
tuae rei bene consulere cupio,
id. Trin. 3, 2, 9:
ut qui mihi consultum optume velit esse,
Ter. Phorm. 1, 3, 1:
me optime consulentem saluti suae,
Cic. Fam. 4, 14, 2:
qui se ad sapientes viros bene consulentes rei publicae contulerunt,
id. Off. 2, 13, 46.—So, bene mereri, and rarely bene merere, to deserve well of one, i. e. act for his advantage; absol. or with de:
addecet Bene me, renti bene referre gratiam,
Plaut. Rud. 5, 3, 36:
Licinii aps te bene merenti male refertur gratia?
id. Ps. 1, 3, 86:
ut memorem in bene meritos animum praestarem,
Cic. Fam. 1, 9, 10:
cogor nonnumquam homines non optime de me meritos rogatu eorum qui bene meriti sunt, defendere,
id. ib. 7, 1, 4:
tam bene meritis de nomine Punico militibus,
Liv. 23, 12, 5:
si bene quid de te merui,
Verg. A. 4, 317; cf. Cic. Opt. Gen. 7, 20; id. Sest. 1, 2; 12, 39; 66, 139; 68, 142; id. Mil. 36, 99; id. Phil. 2, 14, 36 et saep.; v. mereo, D. and P. a.—So esp. referring to price: bene emere, to buy advantageously, i. e. cheaply; bene vendere, to sell advantageously, i. e. at a high price: bene ego hercle vendidi te, Plaut. [p. 230] Durc. 4, 2, 34:
et quoniam vendat, velle quam optime vendere,
Cic. Off. 3, 12, 51:
ita nec ut emat melius, nec ut vendat quidquam, simulabit vir bonus,
id. ib. 3, 15, 61: vin' bene emere? Do. Vin' tu pulcre vendere? Plaut. Pers. 4, 4, 38:
melius emetur,
Cato, R. R. 1: quo melius emptum sciatis, Cic. ap. Suet. Caes. 50 fin.:
qui vita bene credat emi honorem,
cheaply, Verg. A. 9, 206; Sil 4, 756.—
f.
Expressing kindness, thanks, etc.: bene facis, bene vocas, bene narras, I thank you, am obliged to you for doing, calling, saying (colloq.): merito amo te. Ph. Bene facis, thanks! Ter Eun. 1, 2, 106; cf.:
in consuetudinem venit, bene facis et fecisti non mdicantis esse, sed gratias agentis, Don. ad loc.' placet, bene facitis,
Plaut. Rud. 3, 6, 43: dividuom talentum faciam. La. Bene facis, id. ib. 5, 3, 52: si quid erit dubium, immutabo Da. Bene fecisti, id. Ep. 5, 1, 40 Lo. Adeas, si velis. La. Bene hercle factum vobis habeo gratiam. Accedam propius, id. Rud. 3, 6, 2; Ter. Ad. 4, 3, 10.—With gratiam habere: bene fecisti;
gratiam habeo maximam,
Ter. Eun. 5, 8, 61; cf.
bene benigneque arbitror te facere,
Plaut. Most. 3, 2, 130: quin etiam Graecis licebit utare cum voles... Bene sane facis, sed enitar ut Latine loquar, I thank you for the permission, but, etc., Cic. Ac. 1, 7, 25: an exitum Cassi Maelique expectem? Bene facitis quod abominamini... sed, etc., I am much obliged to you for abhorring this, but, etc., Liv. 6, 18, 9: bene edepol narras; nam illi faveo virgini, thanks for telling me, for, etc., Ter. Eun. 5, 3, 7 (cf.:
male hercule narras,
I owe you little thanks for saying so, Cic. Tusc. 1, 6, 10):
bene, ita me di ament, nuntias,
Ter. Hec. 4, 4, 20:
benenarras,
Cic. Att. 16, 14, 4; 13, 33, 2: tu ad matrem adi. Bene vocas; benigne dicis Cras apud te, thanks for your invitation, but, etc., Plaut. Merc. 5, 2, 108: eamus intro ut prandeamus. Men. Bene vocas, tam gratia'st, id. Men. 2, 3, 41.—
g.
Of accuracy, etc., well, accurately, truly, completely:
cum ceterae partes aetatis bene descriptae sint,
Cic. Sen. 2, 5:
cui bene librato... Obstitit ramus,
Ov. M. 8, 409:
at bene si quaeras,
id. ib. 3, 141:
tibi comprimam linguam. Hau potes: Bene pudiceque adservatur,
Plaut. Am. 1, 1, 196:
bene dissimulare amorem,
entirely, Ter. And. 1, 1, 105:
quis enim bene celat amorem?
Ov. H. 12, 37.—So with a negation, = male restat parvam quod non bene compleat urnam, Ov. M. 12, 615: non bene conveniunt... Majestas et amor, id. ib 2, 846.—Redundant, with vix (Ovid.):
vix bene Castalio descenderat antro, Incustoditam lente videt ire juvencam ( = vix descenderat cum, etc.),
Ov. M. 3, 14:
tactum vix bene limen erat, Aesonides, dixi, quid agit meus?
id. H. 6, 24:
vix bene desieram, rettulit illa mihi,
id. F 5, 277.—
h.
Sup., most opportunely, at the nick of time (comic):
sed eccum meum gnatum optume video,
Plaut. Merc. 2, 2, 57:
sed optume eccum exit senex,
id. Rud. 3, 3, 44. optume adveniens, puere, cape Chlamydem, etc., id. Merc. 5, 2, 69: Davum optume Video, Ter And. 2, 1, 35; 4, 2, 3; Plaut. Rud. 3, 5, 25; 4, 5, 19; Ter. Eun. 5, 2, 66; id. Heaut. 4, 5, 9; 5, 5, 2.—
i.
Pregn.: bene polliceri = large polliceri, to make liberal promises ' praecepit ut ceteros adeant, bene polliceantur, Sall. C. 41, 5; cf.: bene promittere, to promise success:
quae autem inconstantia deorum ut primis minentur extis, bene promittant secundis?
Cic. Div. 2, 17, 38.—
B.
In partic.
1.
Bene dicere.
a.
To speak well, i. e. eloquently:
qui optime dicunt,
the most eloquent, Cic. de Or. 1, 26, 119; 2, 2, 5:
etiam bene dicere haud absurdum est,
Sall. C. 3, 1:
abunde dixit bene quisquis rei satisfecit,
Quint. 12, 9, 7;
cf: bene loqui,
to use good language, speak good Latin, Cic. Brut. 58, 212, 64, 228.—
b.
To speak ably:
multo oratorem melius quam ipsos illos quorum eae sint artes esse dicturum,
Cic. Or. 1, 15, 65; cf. Hor. Ep. 1, 2, 4. bene dicendi scientia, Quint. 7, 3, 12.—
c.
To speak correctly or elegantly:
eum et Attice dicere et optime, ut..bene dicere id sit, Attice dicere,
Cic. Opt. Gen. 4, 13 ' optime dicta, Quint. 10, 1, 19.—So, bene loqui:
ut esset perfecta illa bene loquendi laus,
Cic. Brut. 72, 252:
at loquitur pulchre. Num melius quam Plato?
id. Opt. Gen. 5, 16.—
d.
To speak well, i e. kindly, of one, to praise him; absol. or with dat., or reflex., with inter (less correctly as one word, benedicere): cui bene dixit umquam bono? Of what good man has he ever spoken well, or, what good man has he ever praised, Cic. Sest. 52, 110. bene, quaeso, inter vos dicatis, et amice absenti tamen, Plaut. Mil. 4, 8, 31.—Ironically:
bene equidem tibi dico qui te digna ut eveniant precor,
Plaut. Rud. 3, 2, 26:
nec tibi cessaret doctus bene dicere lector,
Ov. Tr. 5, 9, 9: cui a viris bonis bene dicatur, Metell. Numid. ap. Gell. 6, 11, 3.— And dat understood:
si bene dicatis (i. e. mihi) vostra ripa vos sequar,
Plaut. Poen. 3, 3, 18 ' omnes bene dicunt (ei), et amant (eum), Ter. Ad. 5, 4, 11:
ad bene dicendum (i e. alteri) delectandumque redacti,
Hor. Ep 2, 1, 155 —Part. ' indignis si male dicitur, male dictum id esse duco;
Verum si dignis dicitur, bene dictum'st,
is a praise, Plaut. Curc. 4, 2, 27 sq.: nec bene nec male dicta profuerunt ad confirmandos animos, Liv 23, 46, 1; cf. Ter. Phorm. prol. 20 infra. —Bene audio = bene dicitur mihi, I am praised:
bene dictis si certasset, audisset bene,
Ter. Phorm. prol. 20; v. audio, 5.—
e.
To use words of good omen (euphêmein): Ol. Quid si fors aliter quam voles evenerit? St. Bene dice, dis sum fretus ( = fave lingua, melius ominare), Plaut. Cas. 2, 5, 38 heja, bene dicito, id. As. 3, 3, 155.—
f.
Bene dixisti, a formula of approbation: ne quan do iratus tu alio conferas. Th. Bene dixti, you are right, Ter. Eun. 3, 1, 61. bene et sapienter dixti dudum, etc., it was a good and wise remark of yours that, etc., id. Ad. 5, 8, 30.—
g.
Bene dicta, fine or specious, plausible words (opp. deeds):
bene dictis tuis bene facta aures meae expostulant,
Plaut. Pers. 4, 3, 25; so,
bene loqui: male corde consultare, Bene lingua loqui,
use fine words, Plaut. Truc. 2, 1, 16.—
2.
Bene facere.
a.
Bene aliquid facere, to do, make, something well, i. e. ably (v. I. A. 2. a. supra):
vel non facere quod non op time possis, vel facere quod non pessime facias,
Cic. Or. 2, 20, 86:
non tamen haec quia possunt bene aliquando fieri passim facienda sunt,
Quint. 4, 1, 70:
Jovem Phidias optime fecit,
id. 2, 3, 6; so, melius facere, Afran. ap. Macr. 6, 1.— P. a.:
quid labor aut bene facta juvant?
his labor and well-done works are no pleasure to him, Verg. G. 3, 525. —
b.
Bene facere, with dat. absol., with in and abl., or with erga, to do a good action, to benefit somebody, to impart benefits (less cor rectly as one word, benefacio)
(α).
With dat.:
bonus bonis bene feceris,
Plaut. Poen. 5, 4, 60:
bene si amico feceris, ne pigeat fecisse,
id. Trin. 2, 2, 66:
malo bene facere tantumdem est periculum quantum bono male facere,
id. Poen. 3, 3, 20:
homini id quod tu facis bene,
id. Ep 1, 2, 33:
tibi lubens bene faxim,
Ter. Ad. 5, 5, 6, 5, 6, 8; 5, 8, 25:
at tibi di semper... faciant bene,
may the gods bless you, Plaut. Men. 5, 7, 32:
di tibi Bene faciant,
Ter. Ad. 5, 7, 20; so Plaut. Pers. 4, 3, 18.— Pass.:
quod bonis bene fit beneficium,
Plaut. Capt. 2, 2, 108:
pulchrum est bene facere reipublicae,
Sall. C. 3, 1:
ego ne ingratis quidem bene facere absistam,
Liv. 36, 35, 4.—Reflexively. sibi bene facere, enjoy one ' s self, have a good time, genio indulgere (v. I. A. 2. e. supra): nec quisquam est tam ingenio duro quin, ubi quidquam occasionis sit sibi faciat bene, Plaut. As. grex 5.—
(β).
With in and abl.:
quoniam bene quae in me fecerunt, ingrata ea habui,
Plaut. Am. 1, 1, 30.—
(γ).
With erga:
si quid amicum erga bene feci,
Plaut. Trin. 5, 2, 4.—
(δ).
With ellipsis of dat., to impart benefits:
ingrata atque irrita esse omnia intellego Quae dedi et quod bene feci,
Plaut. As. 1, 2, 11:
quod bene fecisti, referetur gratia,
id. Capt. 5, 1, 20:
ego quod bene feci, male feci,
id. Ep. 1, 2, 34; id. Trin. 2, 2, 41:
si beneficia in rebus, non in ipsa benefaciendi voluntate consisterent,
Sen. Ben. 1, 7, 1:
benefaciendi animus,
id. ib. 2, 19, 1.—So esp. in formula of thanks, etc.' bene benigneque arbitror te facere, I thank you heartily, Plaut. Most. 3, 2, 129: Jup. Jam nunc irata non es? Alc. Non sum. Jup. Bene facis, id. Am. 3, 2, 56; v Brix ad Plaut. Trin. 384.—P. a. as subst.: bĕnĕ facta, orum, n., benefits, benefactions (cf. beneficium): bene facta male locata male facta arbitror, Enn. ap. Cic. Off. 2, 18, 62 (Trag. v 429 Vahl.): pol, bene facta tua me hortantur tuo ut imperio paream, Plaut Pers. 5, 2, 65: pro bene factis ejus uti ei pretium possim reddere. id. Capt. 5, 1, 20;
bene facta referre,
Claud. Laud. Stil. 3, 182 tenere, id. ib. 2, 42.—So freq. in eccl. writ ers:
et si bene feceritis his qui vobis bene faciunt,
Vulg. Luc. 6, 33:
bene facite his qui oderunt vos,
id. Matt. 5, 44.—
(ε).
Absol., to do good, perform meritorious acts (in fin. verb only eccl. Lat.)' discite bene facere, Vulg. Isa. 1, 17:
interrogo vos si licet sabbatis bene facere an male,
id. Luc. 6, 9:
qui bene facit, ex Deo est,
id. Joan. Ep. 3, 11.— In P a. (class.): bene facta (almost always in plur.), merits, meritorious acts, brave deeds:
bene facta recte facta sunt,
Cic. Par 3, 1, 22:
omnia bene facta in luce se collocari volunt,
id. Tusc. 2, 26, 64; id. Sen. 3, 9:
bene facta mea reipublicae procedunt,
Sall. J 85, 5, cf. id. C. 8, 5; id. H. Fragm. 1, 19: veteribus bene factis nova pensantes maleficia, Liv 37, 1, 2; cf. Quint. 3, 7, 13, 12, 1, 41; Prop. 2, 1, 24; Ov. M. 15, 850, Claud. VI. Cons. Hon. 386.— Sing.: bene factum a vobis, dum vivitis non abscedet, Cato ap. Gell. 16, 1, 4.—
(ζ).
In medical language, to be of good effect, benefit, do good:
id bene faciet et alvum bonam faciet,
Cato, R. R. 157, 6.—So with ad: ad capitis dolorem bene facit serpyllum, Scrib Comp. 1; so id. ib. 5; 9; 13; 41.—
(η).
In the phrase bene facis, etc., as a formula of thanks, v I A. 2. f. supra.—
(θ).
Expressing joy, I am glad of it, I am glad that etc. (comic.) Da. Tua quae fuit Palaestra, ea filia inventa'st mea. La. Bene meher cule factum'st, Plaut. Rud. 5, 3, 9: bis tanto valeo quam valui prius. Ly. Bene hercle factum et gaudeo, id. Merc. 2, 2, 27; Ter And. 5, 6, 11; id. Hec. 5, 4, 17; id. Eun. 5, 8, 7:
bene factum et volup est hodie me his mulierculis Tetulisse auxilium,
Plaut. Rud. 4, 1, 1; Ter. Hec. 3, 5, 11; so, bene factum gaudeo: nam hic noster pater est Ant. Ita me Juppiter bene amet, benefac tum gaudeo, Plaut. Poen. 5, 5, 47; Ter Phorm. 5, 6, 43; cf.: Me. Rex Creo vigiles nocturnos singulos semper locat. So. Bene facit, quia nos eramus peregri, tutatu'st domum, I am glad of it, etc., Plaut. Am. 1, 1, 19. bene fecit A. Silius qui transegerit: neque enim ei deesse volebam, et quid possem timebam, I am glad that A. Silius, etc., Cic. Att. 12, 24, 1.—
3.
With esse.
a.
Bene est, impers., it is well.
(α).
In the epistolary formula: si vales bene est; or, si vales bene est, (ego) valeo (abbrev. S.V.B.E.V.), Afran. ap Prisc. p 804 P; Cic. Fam. 5, 14, 1; 10, 34, 1; 4, 1, 1; cf. id. ib. 5, 7, 1; 5, 9, 1; 5, 10, 1; 10, 33, 1; 10, 14, 8; 10, 14, 11;
14, 14, 1, 14, 14, 16: si valetis gaudeo,
Plaut. Pers. 4, 3, 41 —These formulas were obsolete at Seneca's time: mos antiquis fuit, usque ad meam servatus aetatem, primis epistulae verbis adicere: Si vales, bene est;
ego valeo,
Sen. Ep. 15, 1.—
(β).
= bene factum est (cf. I. 2. k. supra): oculis quoque etiam plus jam video quam prius: Ly. Bene est, Plaut. Merc. 2, 2, 26: hic est intus filius apud nos tuus. De. Optume'st, id. ib. 5, 4, 49; Ter. Ad. 3, 3, 48, 5, 5, 3; id. Hec. 5, 4, 31.—
b.
Bene est alicui, impers., it is ( goes) well with one, one does well, is well off, enjoys himself, is happy: nam si curent, bene bonis sit, male malis, quod nunc abest, Enn ap. Cic. N. D. 3, 32, 79 (Trag. v. 355 Vahl.):
bona si esse veis, bene erit tibi,
Plaut. Merc. 3, 1, 12:
quia illi, unde huc abvecta sum, malis bene esse solitum'st,
id. ib. 3, 1, 13:
qui neque tibi bene esse patere, et illis qui bus est invides,
id. Ps. 4, 7, 35 (so id. Trin. 2, 2, 71): num quippiam aluit me vis? De. Ut bene sit tibi, id Pers. 4, 8, 5; id. Poen. 4, 2, 90; Ter Phorm. 1, 2, 101: nemini nimium bene est, Afran. ap. Charis. p. 185 P.:
si non est, jurat bene solis esse maritis,
Hor. Ep 1, 1, 88:
nec tamen illis bene erit, quia non bono gaudent,
Sen. Vit. Beat. 11, 4: BENE SIT NOBIS, Inscr Orell. 4754; Plaut. Truc. 2, 4, 95; 4, 2, 36; id. Curc. 4, 2, 31; id. Pers. 5, 2, 74; id. Stich. 5, 5, 12; id. Merc. 2, 2, 55; Ter. Ad. 1, 1, 9.— Comp.: istas minas decem, qui me procurem dum melius sit mi, des. Plaut. Curc. 4, 2, 40:
spero ex tuis litteris tibi melius esse,
that your health is better, Cic. Fam. 16, 22, 1; Plaut. Most. 3, 2, 1; Ter And. 2, 5, 16.—With dat. understood: patria est ubi cumque est bene (i. e. cuique), where one does well, there is his country, Poet. ap. Cic Tusc 5, 37, 108 (Trag. Rel. inc. p. 248 Rib). [p. 231] —With abl., to be well off in, to feast upon a thing:
ubi illi bene sit ligno, aqua calida, cibo, vestimentis,
Plaut. Cas. 2, 3, 39:
at mihi bene erat, non piscibus, Sed pullo atque hoedo,
Hor. S. 2, 2, 120.—
c.
Bene sum = bene mihi est:
minore nusquam bene fui dispendio,
Plaut. Men. 3, 2, 20:
de eo (argento) nunc bene sunt tua virtute,
id. Truc. 4, 2, 28: dato qui bene sit;
ego ubi bene sit tibi locum lepidum dabo,
id. Bacch. 1, 1, 51:
scis bene esse si sit unde,
id. Capt. 4, 2, 70.—
4.
Bene habere.
a.
With subj. nom.
(α).
To enjoy, Plaut. Ps. 4, 7, 35 al.; v. I. A. 2. e. supra.—
(β).
To be favorable, to favor:
bene habent tibi principia,
Ter. Phorm. 2, 3, 82. —
(γ).
With se, to be well, well off. imperator se bene habet, it is well with, Sen. Ep. 24, 9; cf.:
si te bene habes,
Plaut. Mil. 3, 1, 122 Brix ad loc.—
b.
Hoc bene habet, or bene habet, impers. ( = res se bene habet), it is well, matters stand well:
bene habet: jacta sunt fundamenta defensionis,
Cic. Mur. 6, 14:
bene habet: di pium movere bellum,
Liv. 8, 6, 4:
atque bene habet si a collega litatum est,
id. 8, 9, 1; Juv. 10, 72; Stat. Th. 11, 557.— So pers.: bene habemus nos, si in his spes est;
opinor, aliud agamus,
we are well off, Cic. Att. 2, 8, 1.—
5.
Bene agere, with cum and abl.
(α).
To treat one well:
bene egissent Athenienses cum Miltiade si, etc.,
Val. Max. 5, 3, ext. 3.—
(β).
Impers.: bene agitur cum aliquo, it goes well with one, he is fortunate:
bene dicat secum esse actum,
that he has come off well, Ter. Ad. 2, 2, 2:
non tam bene cum rebus humanis agitur ut meliora pluribus placeant,
Sen. Vit. Beat. 2, 1.— With ellipsis of cum and abl.:
si hinc non abeo intestatus, bene agitur pro noxia (sc. mecum),
Plaut. Mil. 5, 23.—
6.
Rem (negotium) bene gerere.
(α).
To administer well private or public affairs: multi suam rem bene gessere et publicam patria procul, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. Rel. v. 295 Vahl.):
non ut multis bene gestae, sed, ut nemini, conservatae rei publicae,
Cic. Pis. 3, 6; so,
qui ordo bene gestae rei publicae testimonium multis, mihi uni conservatae dedit,
id. Phil. 2, 1, 2:
rem publicam,
id. Pis. 19, 45:
Apollini republica vestra bene gesta servataque... donum mittitote,
Liv. 23, 11, 3.—
(β).
To be successful, meet with success, acquit one ' s self well; usu. of war;
also of private affairs: bello extincto, re bene gesta, vobis gratis habeo, etc.,
Plaut. Pers. 5, 1, 2:
quando bene gessi rem, volo hic in fano supplicare,
id. Curc. 4, 2, 41;
quasi re bene gesta,
Ter. Ad. 5, 1, 13:
rem te valde bene gessisse rumor erat,
that you had met with great success, Cic. Fam. 1, 8, 7; id. Planc. 25, 61:
conclamant omnes occasionem negotii bene gerendi amittendam non esse,
Caes. B. G. 5, 57:
haec cogitanti accidere visa est facultas bene rei gerendae,
id. ib. 7, 44:
res bello bene gestae,
success in war, Liv. 23, 12, 11:
laeti bene gestis corpora rebus Procurate,
Verg. A. 9, 157; cf. Cic. Planc. 25, 61; Liv. 1, 37, 6; 4, 47, 1; 8, 30, 5; 22, 25, 4; 23, 36, 2.—
7.
Bene vertere, in wishes.
(α).
With the rel. quod or quae res as subject, to turn out well; absol. or with dat.:
quae res tibi et gnatae tuae bene feliciterque vortat,
Plaut. Aul. 4, 10, 58:
quod utrisque bene vertat,
Liv. 8, 5, 6:
quod bene verteret,
id. 3, 26, 9; cf. id. 3, 35, 8; 3, 62, 5; 7, 39, 10; v. verto; cf.:
quod bene eveniat,
Cato, R. R. 141.—
(β).
With di as subject:
di bene vortant,
may the gods let it turn out well, may the gods grant success, Plaut. Aul. 2, 3, 5; cf. Ter. Ad. 4, 7, 10; id. Hec. 1, 2, 121; id. Phorm. 3, 3, 19; v. verte.—
8.
Bene, colloquially in leave-taking: bene ambula, walk well, i. e. have a pleasant walk! Plaut. Most. 3, 2, 166: De. Bene ambulato! Ly. Bene vale! id. Merc 2, 2, 55:
bene valete et vivite!
id. Mil. 4, 8, 30:
cives bene valete!
id. Merc. 5, 2, 25; cf. id. Ep. 5, 1, 40; id. Merc. 2, 4, 28; 5, 4, 65; id. Curc. 4, 2, 30; Ter. Heaut. 1, 1, 115; id. Hec. 1, 2, 122:
salvere jubeo te, mi Saturides, bene,
Plaut. Most. 3, 1, 35: LAGGE, FILI, BENE QVIESCAS, Sepulch. Inscr. Orell. p. 4755.—
9.
In invocations to the gods, often redundant (cf. bonus):
ita me Juppiter bene amet,
Plaut. Poen. 5, 5, 47:
di te bene ament, Hegio,
id. Capt. 1, 2, 29:
ita me di bene ament,
Ter. Eun. 4, 1, 1; cf. id. ib. 5, 2, 43; id. Hec. 2, 1, 9; id. Phorm. 1, 3, 13:
Jane pater uti te... bonas preces bene precatus siem,
Cato, R. R. 134: bene sponsis, beneque volueris in precatione augurali Messala augur ait significare spoponderis, volueris, Fest. p. 351 Mull. (p. 267 Lind.).—
10.
Elliptical expressions.
(α).
Bene, melius, optime, instead of bene, etc., dicit, dicis, or facit, facis, etc.:
bene Pericles (i.e. dixit),
Cic. Off. 1,40, 144:
bene (Philippus) ministrum et praebitorem,
id. ib. 2, 14, 53:
existimabatur bene, Latine (i. e. loqui),
id. Brut. 74, 259; so id. Sen. 14, 47:
at bene Areus,
Quint. 2, 15, 36; cf. id. 10, 1, 56:
nam ante Aristippus, et ille melius (i.e. hoc dixerat),
Cic. Fin. 1, 8, 26:
sed haec tu melius vel optime omnium (i.e. facies),
id. Fam. 4, 13, 7; id. Fin. 1, 18, 61; 1, 19, 63; id. Off. 3, 11, 49; id. Sen. 20, 73; id. Opt. Gen. 6, 18; Quint. 10, 3, 25; 10, 2, 24; 6, 1, 3; 9, 4, 23.—
(β).
In applauding answers' bene and optime, good! bravo! excellent! euge, euge! Perbene! Plaut. Rud. 1, 2, 75: huc respice. Da. Optume! id. ib. 3, 4, 3; cf. id. Merc. 1, 2, 114; 5, 4, 16.—
(γ).
In drinking health, with acc. or dat., health to you, your health! bene vos! bene nos! bene te! bene me! bene nostram etiam Stephanium! Plaut. Stich. 5, 4, 27; Tib 2, 1, 31: bene te, pater optime Caesar, etc.; Ov. F. 2, 637:
bene mihi, bene vobis, bene amicae meae!
Plaut. Pers. 5, 1, 21; Ov.A.A. 1, 601.—
11.
Pregn., in ellipt. predicate: quod (imperium) si (ei) sui bene crediderint cives... credere et Latinos debere, if his own citizens did well to intrust the supreme power to him, etc., Liv. 1, 50, 5:
in Velia aedificent quibus melius quam P. Valerio creditur libertas,
to whom it will be safer to intrust liberty, id. 2, 7, 11:
melius peribimus quam sine alteris vestrum viduae aut orbae vivemus,
it will be better for us to perish, id. 1, 13, 3:
bene Arruntium morte usum,
that it was right for Arruntius to die, Tac. A. 6, 48; Liv. 2, 30, 6; Quint. 9, 4, 92; Tac. A. 2, 44.—
II.
Adv. of intensity, = valde, very, with adjj. and advv.
1.
With adjj.: bene tempestate serena, Enn. ap. Cic. Div. 2, 39, 82 (Ann. v. 517 Vahl.): foedus feri bene firmum, id. ap. Porphyr. ad Hor. C. 3, 24, 50 (Ann. v. 33 ib.); cf.:
bene firmus,
Cic. Fam. 16, 8, 1; id. Phil. 6, 7, 18:
bene robustus,
id. Div. in Caecil. 15, 48:
bene morigerus fuit puer,
Plaut. Capt. 5, 2, 13:
bene ergo ego hinc praedatus ibo,
id. Ps. 4, 7, 39:
bene lautum,
id. Rud. 3, 3, 39:
bene et naviter oportet esse impudentem,
Cic. Fam. 5, 12, 3:
id utrum Romano more locutus sit, bene nummatum te futurum, an, etc.,
id. ib. 7, 16, 3:
bene sanos,
id. Fin. 1, 16, 52; 1, 21, 71; Hor. S. 1, 3, 61; 1, 9, 44:
bene longinquos dolores,
Cic. Fin. 2, 29, 94:
sermonem bene longum,
id. Or. 2, 88, 361:
bene magna caterva,
id. Mur. 33, 69:
magna multitudo,
Hirt. B. Hisp. 4:
barbatus,
Cic. Cat. 2, 10, 22:
fidum pectus,
Hor. C. 2, 12, 15:
cautus,
Ov. H. 1, 44:
multa,
Ov. Tr. 1, 7, 15: multi, Pollio ap. Cic. Fam 10, 33, 4:
homo optime dives,
Sen. Vit. Beat. 23, 2.—
2.
With advv.: bene saepe libenter, Enn. Ann. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); cf.:
bene libenter victitas,
Ter. Eun. 5, 8, 44:
bene mane haec scripsi,
Cic. Att. 4, 9, 2; 4, 10, 16:
bene penitus,
id. Verr. 2, 2, 70, § 169:
bene longe,
Hirt. B. Hisp. 25:
bene gnaviter,
Sen. Ot. Sap. 1 (28), 5.—With adverb. phrase:
siad te bene ante lucem venisset,
Cic. Or. 2, 64, 259.

Lewis & Short latin dictionary > bene facta
5 communis

com-mūnis ( comoinis, S. C. de Bacch.), e, adj. [con and root mu-, to bind; Sanscr. mav-; cf.: immunis, munus, moenia], that is common to several or to all, common, general, universal, public (opp. proprius, that belongs to one:
quod commune cum alio est, desinet esse proprium,
Quint. 7, 3, 24; cf. id. 2, 4, 40; 7, 1, 28; 8, 5, 6; 10, 1, 16; 12, 10, 42; 12, 3, 7; v. also the foll.; freq. in all periods and every species of composition); constr. with cum, dat., inter se, or absol.
I.
Prop.:
vetus verbum hoc quidem est: Communia esse amicorum inter se omnia,
Ter. Ad. 5, 3, 18:
vinea vulpibus et hominibus,
Varr. R. R. 1, 8, 5:
sepulcrum Asiae Europaeque Troja,
Cat. 68, 89:
is fit ei cum Roscio communis,
Cic. Rosc. Com. 10, 27; cf.:
alterum nobis cum dis, alterum cum beluis commune est,
Sall. C. 1, 2; Nep. Timol. 1, 4.—Esp. freq. in the formula aliquid cum aliquo commune habere:
vetustas habet aliquid commune cum multis, amor non habet,
Cic. Fam. 11, 27, 2:
cum rerum naturā... quid habere potest commune... gallinaceum fel,
id. Div. 2, 12, 29:
controversia. quae communes minime cum aliis quaestiones habet,
Quint. 5, 10, 110:
illum... nihil vobiscum commune habentem,
Sen. Const. 15, 2:
sciat, se nihil mecum habere commune,
id. Ben. 7, 12, 2:
omnia cum amico communia habebit, qui multa cum homine,
id. Ep. 48, 3; 74, 17; id. Q. N. 2, 37, 2: nec habet (pecudum natura) quidquam commune cum caelo, Lact. de Ira Dei, 7, 4; 8, 3; App. de Deo Socr. 13; Varr. R. R. 3, 2, 9; Sen. Contr. 1, 1, 25, B:
vitium commune omnium est,
Ter. Ad. 5, 8, 30; cf. Cic. Sen. 11, 35; Lucr. 5, 260; 3, 326; 5, 555:
communis imperii (i. e. Romani) fines,
Cic. Balb. 5, 13; cf.
libertas,
id. Sest. 1, 1:
salus,
id. ib. 6, 15:
utilitas,
Nep. Alcib. 4, 6:
mors,
natural, Eutr. 7, 8:
verba,
i. e. prose, Claud. Epig. 81, 3:
jus gentium,
Nep. Them. 7, 4 et saep.: vitae ignarus, ignorant of life, i. e. of the customs of society, Cic. Phil. 2, 4, 7; cf.:
sensu caret,
of a sense of propriety, Hor. S. 1, 3, 66 Heind.; cf.:
sit in beneficio sensus communis,
Sen. Ben. 1, 12, 3; id. Ep. 5, 4; 105, 3; Quint. 1, 2, 20; cf.
also: communium litterarum et politioris humanitatis expers,
Cic. de Or. 2, 17, 72:
communis locus, euphem.,
the lower world, Plaut. Cas. prol. 19; and for a brothel, Sen. Contr. 1, 2, p. 83 Bip.—In plur.:
loca,
public places, Cic. Verr. 2, 2, 46, § 112; id. Fam. 13, 11, 1;
but loci, in philos. lang.,
a commonplace, common topic, id. de Or. 3, 27, 106; id. Or. 36, 126; Quint. 2, 1, 9; 2, 1, 11; 5, 1, 3; 5, 12, 15; v. locus.—
B.
Subst.: commūne, is, n., that which is common.
1.
In gen., plur.:
ut communibus pro communibus utatur, privatis ut suis,
Cic. Off. 1, 7, 20:
paucis ostendi gemis et communia laudas,
publicity, Hor. Ep. 1, 20, 4; Ov. M. 13, 271.—In sing.:
de communi aliquid consequi,
Dig. 17, 2, 52; so Paul. Sent. 1, 18, § 3:
jus communi dividundo,
Cic. Fam. 7, 12, 2; cf. Gai Inst. 4, 42; Dig. 2, 1, 11, § 2 al.—
2.
Esp. = to koinon, a community, state: commune Latium, Cinc. ap. Fest. p. 241, 18 Müll.:
Commune Milyadum,
Cic. Verr. 2, 1, 38, § 95:
Siciliae,
id. ib. 2, 2, 46, § 114; 2, 2, 59, § 145;
2, 2, 63, § 154: gentis Pelasgae,
Ov. M. 12, 7; cf.:
communis Graecia,
id. ib. 13, 199; and: res communis = respublica, Sisenn. ap. Non. p. 522, 17.—
b.
In commune.
(α).
For common use, for all, for a common object, end, advantage, etc.:
metuere,
Plaut. As. 2, 2, 20:
consulere,
Ter. And. 3, 3, 16; Tac. A. 12, 5:
conferre,
Cic. Quint. 3, 12; id. Inv. 2, 3, 8:
vocare honores,
i. e. to bestow equally upon patricians and plebeians, Liv. 6, 40, 18:
profutura,
Quint. 6, 1, 7:
laborare (apes),
id. 5, 11, 24.—Rarely in communi:
ponere libertatem,
Tac. A. 13, 27.—
(β).
In general, generally (in post-Aug. prose):
de jure omni disputandum,
Quint. 7, 1, 49; Plin. 17, 1, 1, § 9; Tac. G. 27; 38; 40 al.—
(γ).
Halves! Sen. Ep. 119, 1; Phaedr. 5, 7, 3.—
II.
Trop.
A.
That represents the common sentiment, democratic:
qui in bello... suo et certorum hominum consilio uteretur, eum magis communem censemus in victoriā futurum fuisse, etc.,
Cic. Fam. 4, 9, 2.—
B.
Of manners, accessible, familiar, courteous, condescending, affable (kindr. in sense with comis; hence in MSS. very freq. interchanged with it;
v. comis): simplicem et communem et consentientem eligi (amicum) par est,
Cic. Lael. 18, 65; so id. Fam. 4, 9, 2:
communis infimis, par principibus,
Nep. Att. 3, 1; so Eutr. 8, 5; cf. communitas.— Comp., Suet. Claud. 21 dub. (al. comior).— Sup., Suet. Vesp. 22 dub. (al. comissimus).—
C.
T. t.
1.
In rhet.:
commune exordium, quod nihilo minus in hanc quam in contrariam partem causae potest convenire,
equally appropriate to either side of a cause, Cic. Inv. 1, 18, 26; cf. Quint. 4, 1, 71; Auct. Her. 1, 7, 11; Cic. de Or. 2, 78, 319.—
2.
In gram.: verbum, a common verb, i. e. one that has both an active and passive signification, Gell. 15, 13, 1; Prisc. p. 787 P.: syllaba = anceps, i. e. either long or short, Don. p. 1389 P.; Charis. p. 3 ib.; Diom. p. 423 ib.:
genus,
of both masculine and feminine gender, Charis. p. 126 ib. et saep.— Hence, Advv.
1.
Class. form commū-nĭter, together, in common, jointly, generally (very freq.), Varr. R. R. 2, 10; Cic. Off. 3, 20, 80; id. Rosc. Am. 37, 108; id. N. D. 2, 48, 123; Nep. Pelop. 2, 2; Hor. Ep. 1, 2, 13; Ov. M. 6, 262.—Opp. proprie, Quint. 9, 1, 23;
opp. separatim,
Cic. Fam. 13, 12, 1; cf. id. Arch. 12, 32.—

* Comp., Diom. p. 480 P.—
2.
commūnĭtus: deos colere, Varr. ap. Non. p. 510, 5.

Lewis & Short latin dictionary > communis
6 comoinis

com-mūnis ( comoinis, S. C. de Bacch.), e, adj. [con and root mu-, to bind; Sanscr. mav-; cf.: immunis, munus, moenia], that is common to several or to all, common, general, universal, public (opp. proprius, that belongs to one:
quod commune cum alio est, desinet esse proprium,
Quint. 7, 3, 24; cf. id. 2, 4, 40; 7, 1, 28; 8, 5, 6; 10, 1, 16; 12, 10, 42; 12, 3, 7; v. also the foll.; freq. in all periods and every species of composition); constr. with cum, dat., inter se, or absol.
I.
Prop.:
vetus verbum hoc quidem est: Communia esse amicorum inter se omnia,
Ter. Ad. 5, 3, 18:
vinea vulpibus et hominibus,
Varr. R. R. 1, 8, 5:
sepulcrum Asiae Europaeque Troja,
Cat. 68, 89:
is fit ei cum Roscio communis,
Cic. Rosc. Com. 10, 27; cf.:
alterum nobis cum dis, alterum cum beluis commune est,
Sall. C. 1, 2; Nep. Timol. 1, 4.—Esp. freq. in the formula aliquid cum aliquo commune habere:
vetustas habet aliquid commune cum multis, amor non habet,
Cic. Fam. 11, 27, 2:
cum rerum naturā... quid habere potest commune... gallinaceum fel,
id. Div. 2, 12, 29:
controversia. quae communes minime cum aliis quaestiones habet,
Quint. 5, 10, 110:
illum... nihil vobiscum commune habentem,
Sen. Const. 15, 2:
sciat, se nihil mecum habere commune,
id. Ben. 7, 12, 2:
omnia cum amico communia habebit, qui multa cum homine,
id. Ep. 48, 3; 74, 17; id. Q. N. 2, 37, 2: nec habet (pecudum natura) quidquam commune cum caelo, Lact. de Ira Dei, 7, 4; 8, 3; App. de Deo Socr. 13; Varr. R. R. 3, 2, 9; Sen. Contr. 1, 1, 25, B:
vitium commune omnium est,
Ter. Ad. 5, 8, 30; cf. Cic. Sen. 11, 35; Lucr. 5, 260; 3, 326; 5, 555:
communis imperii (i. e. Romani) fines,
Cic. Balb. 5, 13; cf.
libertas,
id. Sest. 1, 1:
salus,
id. ib. 6, 15:
utilitas,
Nep. Alcib. 4, 6:
mors,
natural, Eutr. 7, 8:
verba,
i. e. prose, Claud. Epig. 81, 3:
jus gentium,
Nep. Them. 7, 4 et saep.: vitae ignarus, ignorant of life, i. e. of the customs of society, Cic. Phil. 2, 4, 7; cf.:
sensu caret,
of a sense of propriety, Hor. S. 1, 3, 66 Heind.; cf.:
sit in beneficio sensus communis,
Sen. Ben. 1, 12, 3; id. Ep. 5, 4; 105, 3; Quint. 1, 2, 20; cf.
also: communium litterarum et politioris humanitatis expers,
Cic. de Or. 2, 17, 72:
communis locus, euphem.,
the lower world, Plaut. Cas. prol. 19; and for a brothel, Sen. Contr. 1, 2, p. 83 Bip.—In plur.:
loca,
public places, Cic. Verr. 2, 2, 46, § 112; id. Fam. 13, 11, 1;
but loci, in philos. lang.,
a commonplace, common topic, id. de Or. 3, 27, 106; id. Or. 36, 126; Quint. 2, 1, 9; 2, 1, 11; 5, 1, 3; 5, 12, 15; v. locus.—
B.
Subst.: commūne, is, n., that which is common.
1.
In gen., plur.:
ut communibus pro communibus utatur, privatis ut suis,
Cic. Off. 1, 7, 20:
paucis ostendi gemis et communia laudas,
publicity, Hor. Ep. 1, 20, 4; Ov. M. 13, 271.—In sing.:
de communi aliquid consequi,
Dig. 17, 2, 52; so Paul. Sent. 1, 18, § 3:
jus communi dividundo,
Cic. Fam. 7, 12, 2; cf. Gai Inst. 4, 42; Dig. 2, 1, 11, § 2 al.—
2.
Esp. = to koinon, a community, state: commune Latium, Cinc. ap. Fest. p. 241, 18 Müll.:
Commune Milyadum,
Cic. Verr. 2, 1, 38, § 95:
Siciliae,
id. ib. 2, 2, 46, § 114; 2, 2, 59, § 145;
2, 2, 63, § 154: gentis Pelasgae,
Ov. M. 12, 7; cf.:
communis Graecia,
id. ib. 13, 199; and: res communis = respublica, Sisenn. ap. Non. p. 522, 17.—
b.
In commune.
(α).
For common use, for all, for a common object, end, advantage, etc.:
metuere,
Plaut. As. 2, 2, 20:
consulere,
Ter. And. 3, 3, 16; Tac. A. 12, 5:
conferre,
Cic. Quint. 3, 12; id. Inv. 2, 3, 8:
vocare honores,
i. e. to bestow equally upon patricians and plebeians, Liv. 6, 40, 18:
profutura,
Quint. 6, 1, 7:
laborare (apes),
id. 5, 11, 24.—Rarely in communi:
ponere libertatem,
Tac. A. 13, 27.—
(β).
In general, generally (in post-Aug. prose):
de jure omni disputandum,
Quint. 7, 1, 49; Plin. 17, 1, 1, § 9; Tac. G. 27; 38; 40 al.—
(γ).
Halves! Sen. Ep. 119, 1; Phaedr. 5, 7, 3.—
II.
Trop.
A.
That represents the common sentiment, democratic:
qui in bello... suo et certorum hominum consilio uteretur, eum magis communem censemus in victoriā futurum fuisse, etc.,
Cic. Fam. 4, 9, 2.—
B.
Of manners, accessible, familiar, courteous, condescending, affable (kindr. in sense with comis; hence in MSS. very freq. interchanged with it;
v. comis): simplicem et communem et consentientem eligi (amicum) par est,
Cic. Lael. 18, 65; so id. Fam. 4, 9, 2:
communis infimis, par principibus,
Nep. Att. 3, 1; so Eutr. 8, 5; cf. communitas.— Comp., Suet. Claud. 21 dub. (al. comior).— Sup., Suet. Vesp. 22 dub. (al. comissimus).—
C.
T. t.
1.
In rhet.:
commune exordium, quod nihilo minus in hanc quam in contrariam partem causae potest convenire,
equally appropriate to either side of a cause, Cic. Inv. 1, 18, 26; cf. Quint. 4, 1, 71; Auct. Her. 1, 7, 11; Cic. de Or. 2, 78, 319.—
2.
In gram.: verbum, a common verb, i. e. one that has both an active and passive signification, Gell. 15, 13, 1; Prisc. p. 787 P.: syllaba = anceps, i. e. either long or short, Don. p. 1389 P.; Charis. p. 3 ib.; Diom. p. 423 ib.:
genus,
of both masculine and feminine gender, Charis. p. 126 ib. et saep.— Hence, Advv.
1.
Class. form commū-nĭter, together, in common, jointly, generally (very freq.), Varr. R. R. 2, 10; Cic. Off. 3, 20, 80; id. Rosc. Am. 37, 108; id. N. D. 2, 48, 123; Nep. Pelop. 2, 2; Hor. Ep. 1, 2, 13; Ov. M. 6, 262.—Opp. proprie, Quint. 9, 1, 23;
opp. separatim,
Cic. Fam. 13, 12, 1; cf. id. Arch. 12, 32.—

* Comp., Diom. p. 480 P.—
2.
commūnĭtus: deos colere, Varr. ap. Non. p. 510, 5.

Lewis & Short latin dictionary > comoinis
7 integer

intĕger, tēgra, tēgrum (long e in intēgri, intēgros, etc., Lucr. 1, 927; Verg. E. 4, 5; Hor. S. 2, 2, 113 al.), adj. [2. in and root tag-, tango], untouched, unhurt, unchanged.
I.
Lit.
A.
Undiminished, whole, entire, complete, perfect:
integer et plenus thensaurus,
Plaut. Truc. 4, 12, 13:
exercitus,
id. Bacch. 4, 9, 148:
annus,
Cic. Prov. Cons. 8:
quarum (sublicarum) pars inferior integra remanebat,
Caes. B. G. 7, 35:
integris bonis exulare,
Suet. Caes. 42:
nec superstes Integer,
Hor. C. 2, 17, 7:
puer malasque comamque Integer,
with beard, and hair on his head, Stat. Th. 8, 487:
signa (litterarum),
unbroken, Cic. Cat. 3, 3, 6.— Adv.: ad integrum, wholly, entirely:
corpore carens,
Macr. Som. Scip. 1, 5. —
B.
Unimpaired, uninjured, unhurt, unwounded, unmutilated, unexhausted, sound, fresh, vigorous.
1.
Absol.:
adulescens cum sis, tum, cum est sanguis integer,
Plaut. Merc. 3, 2, 7:
aetas,
Ter. And. 1, 1, 45:
cum recentes atque integri defessis successissent,
Caes. B. C. 3, 94;
so opp. defessi,
id. B. G. 7, 41;
opp. defatigati,
id. ib. 7, 48; 5, 16; id. B. C. 3, 40:
integris viribus repugnare,
id. B. G. 3, 4:
si ad quietem integri iremus, opp. onustus cibo et vino,
Cic. Div. 1, 29:
integra valetudo,
id. Fin. 2, 20, 64:
integrum se salvumque velle,
id. ib. 2, 11, 33:
omnibus rebus integros incolumesque esse,
id. Fam. 13, 4:
florentes atque integri,
id. Planc. 35:
integros pro sauciis arcessere,
Sall. C. 60, 4;
so opp. saucius,
Cic. Mur. 25, 50:
Horatius,
Liv. 1, 25:
nasus,
Juv. 15, 56; 10, 288;
so opp. truncus,
Plin. 7, 11, 10. §
50: cecidit Cethegus integer, et jacuit Catilina cadavere toto,
not mutilated, Juv. 10, 288:
opes, opp. accisae,
Hor. S. 2, 2, 113:
mulier aetate integra,
in the flower of her age, Ter. And. 1, 1, 45:
corpora sana et integri sanguinis,
Quint. 8 praef. § 19;
tantum capite integro (opp. transfigurato),
unchanged, Suet. Ner. 46:
quam integerrimis corporibus cibum offerre,
free from fever, Cels. 3, 4:
antequam ex toto integer fiat,
id. ib.:
integra aetate ac valetudine,
Suet. Tib. 10. —
2.
With gen.:
integer aevi sanguis (= integri aevi sanguis, i. e. juvenilis vigor),
Verg. A. 2, 638; 9, 255; Ov. M. 9, 441:
integer annorum,
Stat. Th. 1, 415 (cf. II. A. infra): deos aevi integros, Enn. ap. Serv. Verg. A. 9, 255 (Trag. v. 440 Vahl.). —
3.
With abl.:
fama et fortunis integer,
Sall. H 2, 41, 5:
copiis integra (regio),
id. ib. 1, 95:
neque aetate neque corpore integer,
Suet. Aug. 19: pectore maturo fuerat puer integer aevo, Ped. Albin. 3, 5:
dum vernat sanguis, dum rugis integer annus,
Prop. 4 (5), 5, 59.—
4.
With a ( ab) and abl. (rare):
a populi suffragiis integer,
i. e. who has not been rejected, Sall. H. 1, 52 D.:
cohortes integrae ab labore,
Caes. B. G. 3, 26:
gens integra a cladibus belli,
Liv. 9, 41, 8.—
5.
Esp. in phrase ad or in integrum (sc. statum), to a former condition or state:
potius quam redeat ad integrum haec eadem oratio,
i. e. to have the same story over again, Ter. Heaut. 5, 3, 8:
quod te absente hic filius egit restitui in integrum aequum est,
id. Phorm. 2, 4, 11:
quos ego non idcirco esse arbitror in integrum restitutos,
Cic. Clu. 36, 98; id. Fl. 32, 79:
(judicia) in integrum restituit,
Caes. B. C. 3, 1, 4. —
C.
Not worn, fresh, new, unused:
ad integrum bellum cuncta parare,
Sall. J. 73, 1:
consilia,
id. ib. 108, 2:
pugnam edere,
Liv. 8, 9, 13.—Hence, esp. adv.: de integro, ab integro, ex integro, anew, afresh:
ut mihi de integro scribendi causa non sit,
Cic. Att. 13, 27; id. Clu. 60, 167:
acrius de integro obortum est bellum,
Liv. 21, 8, 2:
relata de integro res ad senatum,
id. 21, 6, 5:
columnam efficere ab integro novam,
Cic. Verr. 2, 1, 56, § 147:
magnus ab integro saeclorum nascitur ordo,
Verg. E. 4, 5:
recipere ex integro vires,
Quint. 10, 3, 20:
navibus ex integro fabricatis,
Suet. Aug. 16.—
D.
Untainted, fresh, sweet:
ut anteponantur integra contaminatis,
Cic. Top. 18, 69:
fontes,
Hor. C. 1, 26, 6:
sapor,
id. S. 2, 4, 54:
aper, opp. vitiatus,
id. ib. 2, 2, 91.—
E.
Not before attempted, fresh:
ex integra Graeca integram comoediam Hodie sum acturus,
Ter. Heaut. prol. 4:
alias ut uti possim causa hac integra,
this pretext as a fresh one, id. Hec. 1, 2, 5:
eum Plautus locum reliquit integrum,
not treated, not imitated, id. Ad. prol. 9.
II.
Trop.
A.
Blameless, irreproachable, spotless, pure, honest, virtuous:
cum illo nemo neque integrior esset in civitate, neque sanctior,
Cic. de Or. 1, 53:
(homines) integri, innocentes, religiosi,
id. Verr. 2, 4, 4, § 7:
integerrima vita,
id. Planc. 1:
incorrupti atque integri testes,
id. Fin. 1, 21:
vitae,
Hor. C. 1, 22, 1:
integer urbis,
not spoiled by the city, untainted with city vices, Val. Fl. 2, 374:
vir a multis vitiis integer, Sen. de Ira, 1, 18, 3.— Of female chastity: loquere filiam meam quis integram stupraverit,
Plaut. Truc. 4, 3, 47:
narratque, ut virgo ab se integra etiam tum siet,
Ter. Hec. 1, 2, 70:
quibus liberos conjugesque suas integras ab istius petulantia conservare non licitum est,
Cic. Verr. 1, 5, 14:
virgines,
Cat. 61, 36.—
B.
Of the mind or disposition.
1.
Free from passion or prejudice, unbiassed, impartial: integrum se servare, to keep one's self neutral, Cic. Att. 7, 26, 2:
arbiter,
Juv. 8, 80:
scopulis surdior Icari Voces audit, adhuc integer,
untouched with love, heart-whole, Hor. C. 3, 7, 21:
bracchia et vultum teretesque suras Integer laudo,
id. ib. 2, 4, 21.—
2.
Healthy, sound, sane, unimpaired:
animi,
Hor. S. 2, 3, 220:
mentis,
id. ib. 2, 3, 65; cf.
mens,
id. C. 1, 31, 18:
a conjuratione,
without complicity in, Tac. A. 15, 52:
integrius judicium a favore et odio,
Liv. 45, 37, 8.—
C.
New to a thing, ignorant of it:
rudem me discipulum, et integrum accipe,
Cic. N. D. 3, 3:
suffragiis integer,
Sall. H. 1, 52 Dietsch—
D.
In which nothing has yet been done, undecided, undetermined:
integram rem et causam relinquere,
Cic. Att. 5, 21, 13:
rem integram ad reditum suum jussit esse,
id. Off. 2, 23, 82:
integram omnem causam reservare alicui,
id. Fam. 13, 4, 2:
ea dicam, quae ipsi, re integra saepe dixi,
id. Mur. 21:
ut quam integerrima ad pacem essent omnia,
Caes. B. C. 1, 85:
offensiones,
not yet cancelled, Tac. A. 3, 24:
integrum est mihi,
it is still in my power, I am at liberty, Cic. Att. 15, 23:
loquor de legibus promulgatis, de quibus est integrum vobis,
id. Phil. 1, 10:
non est integrum, Cn. Pompeio consilio jam uti tuo,
id. Pis. 24:
ei ne integrum quidem erat, ut, etc.,
id. Tusc. 5, 21, 62. —
So, integrum dare,
to grant full power, to leave at liberty, Cic. Part. 38. — Adv.: intĕgrē.
1.
Lit., wholly, entirely:
mutare,
Tac. H. 1, 52.—
2.
Trop.
a.
Irreproachably, honestly, justly:
incorrupte atque integre judicare,
Cic. Fin. 1, 9:
in amicorum periculis caste integreque versatus,
id. Imp. Pomp. 1. — Comp.: quid dici potest integrius, quid incorruptius, Cic. Mil. 22.— Sup.:
Asiam integerrime administravit,
Suet. Vesp. 4:
procuratione integerrime functus,
Plin. Ep. 7, 25. —
b.
Purely, correctly:
integre et ample et ornate dicere,
Cic. Opt. Gen. 4, 12:
proprie atque integre loqui,
Gell. 7, 11, 2.

Lewis & Short latin dictionary > integer
8 nitor

1.
nītor, nīsus and nixus ( inf. nitier, Lucr. 1, 1059; old form of the part. perf.: gnitus et gnixus a genibus prisci dixerunt, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.), 3, v. dep. n. [from gnitor; root gnic- or gnig-; cf.: nico, conivere], to bear or rest upon something.
I.
Lit.
(α).
With abl.: ambae te obsecramus genibus nixae, we implore thee upon our knees, i. e. kneeling, Plaut. Rud. 3, 3, 33:
stirpibus suis niti,
Cic. Tusc. 5, 13, 37:
herbescens viriditas, quae nixa fibris stirpium sensim adulescit,
id. Sen. 15, 51:
hastili nixus,
id. Rab. Perd. 7, 21:
mulierculā nixus,
id. Verr. 2, 5, 33, § 86:
juvenis, qui nititur hastā,
Verg. A. 6, 760:
paribus nitens Cyllenius alis Constitit,
id. ib. 4, 252:
nixus baculo,
Ov. P. 1, 8, 52.—
(β).
With in and acc.:
nixus in hastam,
Verg. A. 12, 398.—
(γ).
With de:
de quā pariens arbore nixa dea est,
Ov. H. 21, 100.—
(δ).
With gen. of place:
humi nitens,
Verg. A. 2, 380.—
(ε).
Absol.: Sisiphu' versat Saxum sudans nitendo, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10:
niti modo ac statim concidere,
to strive to rise, Sall. J. 101, 11.—
B.
Transf.
1.
To make one's way with an effort, to press forward, advance; and, with respect to the goal, to mount, climb, fly, etc. (mostly poet.):
quaedam serpentes ortae extra aquam simul ac primum niti possunt, aquam persequuntur,
Cic. N. D. 2, 48, 124:
nituntur gradibus,
Verg. A. 2, 442:
in altas rupes,
Luc. 4, 37:
ad sidera,
Verg. G. 2, 427:
in aëra,
Ov. P. 2, 7, 27:
in adversum,
id. M. 2, 72:
sursum nitier,
Lucr. 1, 1059.—Of violent bodily motion:
niti corporibus et ea huc illuc, quasi vitabundi aut jacientes tela agitare,
to struggle, Sall. J. 60, 4.—
2.
To strain in giving birth, to bring forth, Plin. 9, 35, 54, § 107 (al. eniti):
nitor,
I am in labor, Ov. M. 9, 302; Pseud.-Ov. Her. 21, 100.—
3.
To strain for a stool, Suet. Vesp. 20.—
II.
Trop.
A.
To strive, to exert one's self, make an effort, labor, endeavor:
moderatio modo virium adsit et tantum, quantum potest, quisque nitatur,
Cic. Sen. 10, 33; Nep. Att. 15, 2:
nisurus contra regem,
Caes. B. C. 2, 37; Sall. C. 38, 2:
pro aliquo,
Liv. 35, 10; cf.:
pro libertate summā ope niti,
Sall. J. 31, 17:
nitebantur, ne gravius in eum consuleretur,
Sall. J. 13, 8; cf.:
unus Miltiades maxime nitebatur, ut, etc.,
Nep. Milt. 4, 2. — Inf.:
summā vi Cirtam irrumpere nititur,
Sall. J. 25, 9:
patriam recuperare niti,
Nep. Pelop. 2:
ingenio nitor non periisse meo,
Ov. P. 3, 5, 34; id. M. 8, 694.— Absol., of soldiers hard pressed in battle:
tamen virtute et patientia nitebantur atque omnia vulnera sustinebant,
Caes. B. C. 1, 45.—
2.
To strive after a thing:
ad immortalitatem gloriae niti,
Cic. Sen. 23, 82:
ad summa, Quint. prooem. § 20: in vetitum,
Ov. Am. 3, 4, 17.—
3.
To try to prove, contend in argument, argue, with acc. and inf.:
nitamur igitur nihil posse percipi,
Cic. Ac. 2, 21, 68.—
B.
To rest, rely, depend upon a thing.
(α).
With in and abl.:
nixus in nomine inani,
Lucr. 5, 909:
conjectura in quā nititur divinatio,
Cic. Div. 2, 26, 55:
ea, in quibus causa nititur,
id. Cael. 10, 25:
cujus in vitā nitebatur salus civitatis,
id. Mil. 7, 19.—
(β).
With abl.:
spe niti,
Cic. Att. 3, 9, 2:
consilio atque auctoritate alicujus,
id. Off. 1, 34, 122; id. Fam. 1, 5, a, 2:
si quis hoc uno nititur quod sit ignobilis,
id. Clu. 40, 112.—
(γ).
With ubi:
quo confugies? ubi nitere?
Cic. Verr. 2, 2, 64, § 155.—Hence, P. a., as subst., Nixus, i, m., only plur., Nixi, ōrum, m., three guardian deities of women in labor, the statues of whom, representing them in a kneeling posture, stood on the Capitol before the chapel of Minerva, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.:
magno Lucinam Nixosque patres clamore vocabam,
Ov. M. 9, 294.
2.
nĭtor, ōris, m. [niteo], brightness, splendor, lustre, sheen.
I.
Lit.:
nitor exoriens aurorae,
Lucr. 4, 538:
diurnus,
the daylight, Ov. H. 18, 78:
herbarum viridis,
Lucr. 5, 783:
argenti et auri,
Ov. P. 3, 4, 23:
eboris,
Plin. 7, 15, 13, § 64:
materiae,
of the wood, id. 16, 40, 79, § 215:
speculi,
id. 11, 37, 64, § 170:
gladii,
id. 2, 25, 22, § 89:
nigerrimus gemmae,
id. 37, 10, 69, § 184:
nitorem cutis facit sal,
id. 31, 7, 41, § 84.— Plur.:
nitores splendoresque auri,
Gell. 2, 6, 4.—
B.
Transf.
1.
Sleekness, plumpness, good looks, beauty:
nitor corporis,
Ter. Eun. 2, 2, 10:
urit me Glycerae nitor,
Hor. C. 1, 19, 5:
Liparei nitor Hebri,
id. ib. 3, 12, 6:
nullus totā nitor in cute,
Juv. 9, 13.—
2.
Neatness, elegance, brilliancy of external appearance:
si quem... aliquid offendit, si purpurae genus, si amicorum catervae, si splendor, si nitor,
Cic. Cael. 31, 77:
habitus,
Juv. 3, 180:
oppidum praecipui nitoris,
Plin. 4, 12, 26, § 85.—
3.
In gen., color, Lucr. 2, 819:
ludis et externo tincta nitore caput,
Prop. 2, 14, 26 (3, 11, 2).—
II.
Trop., of speech, splendor, elegance, grace of style. —With gen.:
adhibendus erit in eis explicandis quidam orationis nitor,
Cic. Or. 32, 115:
domesticus eloquii,
Ov. P. 2, 2, 51:
nitor et cultus descriptionum,
Tac. Or. 20:
translationum,
Quint. 12, 10, 36.— Absol.:
sublimitas et magnificentia et nitor,
Quint. 8, 3, 3:
eruditione ac nitore praestare,
id. 10, 1, 98:
scripsit non sine cultu ac nitore,
id. 10, 1, 124.—
B.
Of character, dignity, excellence:
generis,
Ov. P. 2, 9, 17; splendid liberality, Stat. S. 3, 3, 149.

Lewis & Short latin dictionary > nitor
9 Nixi

1.
nītor, nīsus and nixus ( inf. nitier, Lucr. 1, 1059; old form of the part. perf.: gnitus et gnixus a genibus prisci dixerunt, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.), 3, v. dep. n. [from gnitor; root gnic- or gnig-; cf.: nico, conivere], to bear or rest upon something.
I.
Lit.
(α).
With abl.: ambae te obsecramus genibus nixae, we implore thee upon our knees, i. e. kneeling, Plaut. Rud. 3, 3, 33:
stirpibus suis niti,
Cic. Tusc. 5, 13, 37:
herbescens viriditas, quae nixa fibris stirpium sensim adulescit,
id. Sen. 15, 51:
hastili nixus,
id. Rab. Perd. 7, 21:
mulierculā nixus,
id. Verr. 2, 5, 33, § 86:
juvenis, qui nititur hastā,
Verg. A. 6, 760:
paribus nitens Cyllenius alis Constitit,
id. ib. 4, 252:
nixus baculo,
Ov. P. 1, 8, 52.—
(β).
With in and acc.:
nixus in hastam,
Verg. A. 12, 398.—
(γ).
With de:
de quā pariens arbore nixa dea est,
Ov. H. 21, 100.—
(δ).
With gen. of place:
humi nitens,
Verg. A. 2, 380.—
(ε).
Absol.: Sisiphu' versat Saxum sudans nitendo, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10:
niti modo ac statim concidere,
to strive to rise, Sall. J. 101, 11.—
B.
Transf.
1.
To make one's way with an effort, to press forward, advance; and, with respect to the goal, to mount, climb, fly, etc. (mostly poet.):
quaedam serpentes ortae extra aquam simul ac primum niti possunt, aquam persequuntur,
Cic. N. D. 2, 48, 124:
nituntur gradibus,
Verg. A. 2, 442:
in altas rupes,
Luc. 4, 37:
ad sidera,
Verg. G. 2, 427:
in aëra,
Ov. P. 2, 7, 27:
in adversum,
id. M. 2, 72:
sursum nitier,
Lucr. 1, 1059.—Of violent bodily motion:
niti corporibus et ea huc illuc, quasi vitabundi aut jacientes tela agitare,
to struggle, Sall. J. 60, 4.—
2.
To strain in giving birth, to bring forth, Plin. 9, 35, 54, § 107 (al. eniti):
nitor,
I am in labor, Ov. M. 9, 302; Pseud.-Ov. Her. 21, 100.—
3.
To strain for a stool, Suet. Vesp. 20.—
II.
Trop.
A.
To strive, to exert one's self, make an effort, labor, endeavor:
moderatio modo virium adsit et tantum, quantum potest, quisque nitatur,
Cic. Sen. 10, 33; Nep. Att. 15, 2:
nisurus contra regem,
Caes. B. C. 2, 37; Sall. C. 38, 2:
pro aliquo,
Liv. 35, 10; cf.:
pro libertate summā ope niti,
Sall. J. 31, 17:
nitebantur, ne gravius in eum consuleretur,
Sall. J. 13, 8; cf.:
unus Miltiades maxime nitebatur, ut, etc.,
Nep. Milt. 4, 2. — Inf.:
summā vi Cirtam irrumpere nititur,
Sall. J. 25, 9:
patriam recuperare niti,
Nep. Pelop. 2:
ingenio nitor non periisse meo,
Ov. P. 3, 5, 34; id. M. 8, 694.— Absol., of soldiers hard pressed in battle:
tamen virtute et patientia nitebantur atque omnia vulnera sustinebant,
Caes. B. C. 1, 45.—
2.
To strive after a thing:
ad immortalitatem gloriae niti,
Cic. Sen. 23, 82:
ad summa, Quint. prooem. § 20: in vetitum,
Ov. Am. 3, 4, 17.—
3.
To try to prove, contend in argument, argue, with acc. and inf.:
nitamur igitur nihil posse percipi,
Cic. Ac. 2, 21, 68.—
B.
To rest, rely, depend upon a thing.
(α).
With in and abl.:
nixus in nomine inani,
Lucr. 5, 909:
conjectura in quā nititur divinatio,
Cic. Div. 2, 26, 55:
ea, in quibus causa nititur,
id. Cael. 10, 25:
cujus in vitā nitebatur salus civitatis,
id. Mil. 7, 19.—
(β).
With abl.:
spe niti,
Cic. Att. 3, 9, 2:
consilio atque auctoritate alicujus,
id. Off. 1, 34, 122; id. Fam. 1, 5, a, 2:
si quis hoc uno nititur quod sit ignobilis,
id. Clu. 40, 112.—
(γ).
With ubi:
quo confugies? ubi nitere?
Cic. Verr. 2, 2, 64, § 155.—Hence, P. a., as subst., Nixus, i, m., only plur., Nixi, ōrum, m., three guardian deities of women in labor, the statues of whom, representing them in a kneeling posture, stood on the Capitol before the chapel of Minerva, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.:
magno Lucinam Nixosque patres clamore vocabam,
Ov. M. 9, 294.
2.
nĭtor, ōris, m. [niteo], brightness, splendor, lustre, sheen.
I.
Lit.:
nitor exoriens aurorae,
Lucr. 4, 538:
diurnus,
the daylight, Ov. H. 18, 78:
herbarum viridis,
Lucr. 5, 783:
argenti et auri,
Ov. P. 3, 4, 23:
eboris,
Plin. 7, 15, 13, § 64:
materiae,
of the wood, id. 16, 40, 79, § 215:
speculi,
id. 11, 37, 64, § 170:
gladii,
id. 2, 25, 22, § 89:
nigerrimus gemmae,
id. 37, 10, 69, § 184:
nitorem cutis facit sal,
id. 31, 7, 41, § 84.— Plur.:
nitores splendoresque auri,
Gell. 2, 6, 4.—
B.
Transf.
1.
Sleekness, plumpness, good looks, beauty:
nitor corporis,
Ter. Eun. 2, 2, 10:
urit me Glycerae nitor,
Hor. C. 1, 19, 5:
Liparei nitor Hebri,
id. ib. 3, 12, 6:
nullus totā nitor in cute,
Juv. 9, 13.—
2.
Neatness, elegance, brilliancy of external appearance:
si quem... aliquid offendit, si purpurae genus, si amicorum catervae, si splendor, si nitor,
Cic. Cael. 31, 77:
habitus,
Juv. 3, 180:
oppidum praecipui nitoris,
Plin. 4, 12, 26, § 85.—
3.
In gen., color, Lucr. 2, 819:
ludis et externo tincta nitore caput,
Prop. 2, 14, 26 (3, 11, 2).—
II.
Trop., of speech, splendor, elegance, grace of style. —With gen.:
adhibendus erit in eis explicandis quidam orationis nitor,
Cic. Or. 32, 115:
domesticus eloquii,
Ov. P. 2, 2, 51:
nitor et cultus descriptionum,
Tac. Or. 20:
translationum,
Quint. 12, 10, 36.— Absol.:
sublimitas et magnificentia et nitor,
Quint. 8, 3, 3:
eruditione ac nitore praestare,
id. 10, 1, 98:
scripsit non sine cultu ac nitore,
id. 10, 1, 124.—
B.
Of character, dignity, excellence:
generis,
Ov. P. 2, 9, 17; splendid liberality, Stat. S. 3, 3, 149.

Lewis & Short latin dictionary > Nixi
10 Nixus

1.
nītor, nīsus and nixus ( inf. nitier, Lucr. 1, 1059; old form of the part. perf.: gnitus et gnixus a genibus prisci dixerunt, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.), 3, v. dep. n. [from gnitor; root gnic- or gnig-; cf.: nico, conivere], to bear or rest upon something.
I.
Lit.
(α).
With abl.: ambae te obsecramus genibus nixae, we implore thee upon our knees, i. e. kneeling, Plaut. Rud. 3, 3, 33:
stirpibus suis niti,
Cic. Tusc. 5, 13, 37:
herbescens viriditas, quae nixa fibris stirpium sensim adulescit,
id. Sen. 15, 51:
hastili nixus,
id. Rab. Perd. 7, 21:
mulierculā nixus,
id. Verr. 2, 5, 33, § 86:
juvenis, qui nititur hastā,
Verg. A. 6, 760:
paribus nitens Cyllenius alis Constitit,
id. ib. 4, 252:
nixus baculo,
Ov. P. 1, 8, 52.—
(β).
With in and acc.:
nixus in hastam,
Verg. A. 12, 398.—
(γ).
With de:
de quā pariens arbore nixa dea est,
Ov. H. 21, 100.—
(δ).
With gen. of place:
humi nitens,
Verg. A. 2, 380.—
(ε).
Absol.: Sisiphu' versat Saxum sudans nitendo, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10:
niti modo ac statim concidere,
to strive to rise, Sall. J. 101, 11.—
B.
Transf.
1.
To make one's way with an effort, to press forward, advance; and, with respect to the goal, to mount, climb, fly, etc. (mostly poet.):
quaedam serpentes ortae extra aquam simul ac primum niti possunt, aquam persequuntur,
Cic. N. D. 2, 48, 124:
nituntur gradibus,
Verg. A. 2, 442:
in altas rupes,
Luc. 4, 37:
ad sidera,
Verg. G. 2, 427:
in aëra,
Ov. P. 2, 7, 27:
in adversum,
id. M. 2, 72:
sursum nitier,
Lucr. 1, 1059.—Of violent bodily motion:
niti corporibus et ea huc illuc, quasi vitabundi aut jacientes tela agitare,
to struggle, Sall. J. 60, 4.—
2.
To strain in giving birth, to bring forth, Plin. 9, 35, 54, § 107 (al. eniti):
nitor,
I am in labor, Ov. M. 9, 302; Pseud.-Ov. Her. 21, 100.—
3.
To strain for a stool, Suet. Vesp. 20.—
II.
Trop.
A.
To strive, to exert one's self, make an effort, labor, endeavor:
moderatio modo virium adsit et tantum, quantum potest, quisque nitatur,
Cic. Sen. 10, 33; Nep. Att. 15, 2:
nisurus contra regem,
Caes. B. C. 2, 37; Sall. C. 38, 2:
pro aliquo,
Liv. 35, 10; cf.:
pro libertate summā ope niti,
Sall. J. 31, 17:
nitebantur, ne gravius in eum consuleretur,
Sall. J. 13, 8; cf.:
unus Miltiades maxime nitebatur, ut, etc.,
Nep. Milt. 4, 2. — Inf.:
summā vi Cirtam irrumpere nititur,
Sall. J. 25, 9:
patriam recuperare niti,
Nep. Pelop. 2:
ingenio nitor non periisse meo,
Ov. P. 3, 5, 34; id. M. 8, 694.— Absol., of soldiers hard pressed in battle:
tamen virtute et patientia nitebantur atque omnia vulnera sustinebant,
Caes. B. C. 1, 45.—
2.
To strive after a thing:
ad immortalitatem gloriae niti,
Cic. Sen. 23, 82:
ad summa, Quint. prooem. § 20: in vetitum,
Ov. Am. 3, 4, 17.—
3.
To try to prove, contend in argument, argue, with acc. and inf.:
nitamur igitur nihil posse percipi,
Cic. Ac. 2, 21, 68.—
B.
To rest, rely, depend upon a thing.
(α).
With in and abl.:
nixus in nomine inani,
Lucr. 5, 909:
conjectura in quā nititur divinatio,
Cic. Div. 2, 26, 55:
ea, in quibus causa nititur,
id. Cael. 10, 25:
cujus in vitā nitebatur salus civitatis,
id. Mil. 7, 19.—
(β).
With abl.:
spe niti,
Cic. Att. 3, 9, 2:
consilio atque auctoritate alicujus,
id. Off. 1, 34, 122; id. Fam. 1, 5, a, 2:
si quis hoc uno nititur quod sit ignobilis,
id. Clu. 40, 112.—
(γ).
With ubi:
quo confugies? ubi nitere?
Cic. Verr. 2, 2, 64, § 155.—Hence, P. a., as subst., Nixus, i, m., only plur., Nixi, ōrum, m., three guardian deities of women in labor, the statues of whom, representing them in a kneeling posture, stood on the Capitol before the chapel of Minerva, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.:
magno Lucinam Nixosque patres clamore vocabam,
Ov. M. 9, 294.
2.
nĭtor, ōris, m. [niteo], brightness, splendor, lustre, sheen.
I.
Lit.:
nitor exoriens aurorae,
Lucr. 4, 538:
diurnus,
the daylight, Ov. H. 18, 78:
herbarum viridis,
Lucr. 5, 783:
argenti et auri,
Ov. P. 3, 4, 23:
eboris,
Plin. 7, 15, 13, § 64:
materiae,
of the wood, id. 16, 40, 79, § 215:
speculi,
id. 11, 37, 64, § 170:
gladii,
id. 2, 25, 22, § 89:
nigerrimus gemmae,
id. 37, 10, 69, § 184:
nitorem cutis facit sal,
id. 31, 7, 41, § 84.— Plur.:
nitores splendoresque auri,
Gell. 2, 6, 4.—
B.
Transf.
1.
Sleekness, plumpness, good looks, beauty:
nitor corporis,
Ter. Eun. 2, 2, 10:
urit me Glycerae nitor,
Hor. C. 1, 19, 5:
Liparei nitor Hebri,
id. ib. 3, 12, 6:
nullus totā nitor in cute,
Juv. 9, 13.—
2.
Neatness, elegance, brilliancy of external appearance:
si quem... aliquid offendit, si purpurae genus, si amicorum catervae, si splendor, si nitor,
Cic. Cael. 31, 77:
habitus,
Juv. 3, 180:
oppidum praecipui nitoris,
Plin. 4, 12, 26, § 85.—
3.
In gen., color, Lucr. 2, 819:
ludis et externo tincta nitore caput,
Prop. 2, 14, 26 (3, 11, 2).—
II.
Trop., of speech, splendor, elegance, grace of style. —With gen.:
adhibendus erit in eis explicandis quidam orationis nitor,
Cic. Or. 32, 115:
domesticus eloquii,
Ov. P. 2, 2, 51:
nitor et cultus descriptionum,
Tac. Or. 20:
translationum,
Quint. 12, 10, 36.— Absol.:
sublimitas et magnificentia et nitor,
Quint. 8, 3, 3:
eruditione ac nitore praestare,
id. 10, 1, 98:
scripsit non sine cultu ac nitore,
id. 10, 1, 124.—
B.
Of character, dignity, excellence:
generis,
Ov. P. 2, 9, 17; splendid liberality, Stat. S. 3, 3, 149.

Lewis & Short latin dictionary > Nixus
11 pro

1.
prō (archaic collat. form, posi in posimerium; cf. pono, from posino; cf. Gr. poti and pot with pros), adv. and prep. [root in Sanscr. prep. pra-, before, as in prathamas, first; Gr. pro; cf.: proteros, prôtos, etc.; Lat.: prae, prior, priscus, etc.; perh. old abl. form, of which prae is the loc. ], before, in front of; and, transf., for, with the idea of protection, substitution, or proportion.
I.
Adv., found only in the transf. comp. signif. (v. infra, II. B. 3.) in connection with quam and ut: pro quam and pro ut (the latter usually written in one word, prout), like prae quam and prae ut.
* A.
Pro quam, in proportion as, just as:
nec satis est, pro quam largos exaestuat aestus,
Lucr. 2, 1137. —
B.
Pro ut or prout, according as, in proportion, accordingly, proportionably as, just as, as (class.):
compararat argenti bene facti, prout Thermitani hominis facultates ferebant, satis,
Cic. Verr. 2, 2, 34, § 83:
tuas litteras, prout res postulat, exspecto,
id. Att. 11, 6 fin.:
id, prout cujusque ingenium erat, interpretabantur,
Liv. 38, 50:
prout locus iniquus aequusve his aut illis, prout animus pugnantium est, prout numerus, varia pugnae fortuna est,
id. 38, 40 fin. —With a corresp. ita:
ejusque rationem ita haberi, prout haberi lege liceret,
Cic. Phil. 5, 17, 46:
prout sedes ipsa est, ita varia genera morborum sunt,
Cels. 4, 4, 5:
prout nives satiaverint, ita Nilum increscere,
Plin. 5, 9, 10, § 51.—
II.
Prep. with abl. (late Lat. with acc.:
PRO SALVTEM SVAM,
Inscr. Grut. 4, 12; 46, 9; Inscr. Orell. 2360), before, in front of.
A.
Lit., of place:
sedens pro aede Castoris,
Cic. Phil. 3, 11, 27:
praesidia, quae pro templis cernitis,
id. Mil. 1, 2:
ii qui pro portis castrorum in statione erant,
Caes. B. G. 4, 32:
pro castris copias habere,
id. ib. 7, 66:
pro castris dimicare,
id. ib. 5, 16:
pro oppido,
id. ib. 7, 71:
pro opere consistere,
Sall. J. 92, 9:
castra pro moenibus locata,
Liv. 2, 53; 4, 17:
pro muro,
id. 30, 10:
pro castris explicare aciem,
id. 6, 23:
pro vallo,
Plin. 2, 37, 37, § 101; Vell. 2, 19, 1.—With verbs of motion:
Caesar pro castris suas copias produxit,
before the camp, Caes. B. G. 1, 48:
hasce tabulas hic ibidem pro pedibus tuis obicito,
before your feet, App. Mag. p. 337, 36; id. M. 4, p. 155, 2.—
2.
In partic., with the accessory idea of presence on the front part, on the edge or brink of a place, on or in the front of, often to be translated by a simple on or in:
pro censu classis iuniorum, Serv. Tullius cum dixit, accipi debet in censu, ut ait M. Varro, sicuti pro aede Castoris, pro tribunali, pro testimonio,
Fest. p. 246 Müll.; cf.: pro significat in, ut pro rostris, pro aede, pro tribunali, Paul. ex Fest. p. 228 Müll.; and:
pro sententia ac si dicatur in sententiā, ut pro rostris id est in rostris,
id. p. 226 Müll.: hac re pro suggestu pronunciata, qs. standing on the front part of the tribune, or, as we would say, on the tribune, Caes. B. G. 6, 3: pro tribunali cum aliquid ageretur, was transacted before or at my tribunal, Cic. Fam. 3, 8, 21; so,
pro tribunali,
id. Pis. 5, 11; id. Sest. 15, 34: pro contione, before the assembled army; and, in gen., before the assembly:
laudatus pro contione Jugurtha,
Sall. J. 8, 2; cf. Curt. 9, 1, 1:
pro contione laudibus legati militumque tollere animos,
Liv. 7, 7:
fortes viros pro contione donantis,
Curt. 10, 5, 10:
pro contione litteras recitare,
id. 4, 10, 16; Liv. 38, 23 fin.:
pro contione palam utrumque temptavit,
Suet. Vesp. 7; Tac. A. 3, 9; Front. Strat. 1, 11, 3: [p. 1448] 4, 5, 11; cf.:
pro comitio,
Suet. Aug. 43:
uti pro consilio imperatum erat,
in the council, Sall. J. 29, 6; cf.:
supplicatio in triduum pro collegio decemvirūm imperata fuit,
Liv. 38, 36:
pontifices pro collegio decrevisse,
Gell. 11, 3, 2:
pro collegio pronuntiare,
Liv. 4, 26, 9:
suas simultates pro magistratu exercere,
id. 39, 5:
pro munimentis castelli manipulos explicat,
before, on the fortifications, Tac. A. 2, 80; 12, 33: stabat pro litore diversa acies, in front of or upon the shore, id. ib. 14, 30:
legionem pro ripā componere,
id. ib. 12, 29:
velamenta et infulas pro muris ostentant,
in front of, from the walls, Tac. H. 3, 31; so,
pro muris,
id. A. 2, 81:
ad hoc mulieres puerique pro tectis aedificiorum saxa et alia, quae locus praebebat, certatim mittere,
standing on the edge of the roofs, from the roofs, Sall. J. 67, 1 Kritz.—
B.
Transf.
1.
To signify a standing before or in front of, for defence or protection; hence an acting for, in behalf of, in favor of, for the benefit of, on the side of (opp. contra, adversum):
veri inveniendi causā contra omnia dici oportere et pro omnibus,
Cic. Ac. 2, 18, 60; cf.:
hoc non modo non pro me, sed contra me est potius,
id. de Or. 3, 20, 75:
partim nihil contra Habitum valere, partim etiam pro hoc esse,
id. Clu. 32, 88:
difficillimum videtur quod dixi, pro ipsis esse quibus eveniunt ista, quae horremus ac tremimus,
Sen. Prov. 3, 2:
haec cum contra legem proque lege dicta essent,
Liv. 34, 8: pro Romano populo armis certare, Enn. ap. Non. 150, 6 (Ann. v. 215 Vahl.); cf.: pro vostrā vitā morti occumbant, id. ap. Serv. ad Verg. A. 2, 62 (Trag. v. 176 Vahl.): quae ego pro re publica fecissem, Cato ap. Front. p. 149:
nihil ab eo praetermissum est, quod aut pro re publicā conquerendum fuit, aut pro eā disputandum,
Cic. Sest. 2, 3:
omnia me semper pro amicorum periculis, nihil umquam pro me ipso deprecatum,
id. de Or. 2, 49, 201:
convenit dimicare pro legibus, pro libertate, pro patriā,
id. Tusc. 4, 19, 43:
dulce et decorum est pro patriā mori,
Hor. C. 3, 2, 13; cf. id. ib. 3, 19, 2:
pro sollicitis non tacitus reis,
id. ib. 4, 1, 14:
spondere levi pro paupere,
id. A. P. 423:
urbes, quae viris aut loco pro hostibus et advorsum se opportunissumae erant,
Sall. J. 88, 4:
nec aliud adversus validissimas gentes pro nobis utilius, quam, etc.,
Tac. Agr. 12:
et locus pro vobis et nox erit, Liv 9, 24, 8: et loca sua et genus pugnae pro hoste fuere,
id. 39, 30, 3:
pro Corbulone aetas, patrius mos... erant: contra, etc.,
Tac. A. 3, 31; id. H. 4, 78; Curt. 4, 14, 16.—
2.
With the notion of replacement or substitution, in the place of, instead of, for.
a.
In gen.: numquam ego argentum pro vino congiario... disdidi, Cato ap. Front. p. 149:
ego ibo pro te, si tibi non libet,
Plaut. Most. 5, 2, 10:
ego pro te molam,
Ter. And. 1, 2, 29; Cic. Leg. 2, 5, 13:
mutata (ea dico), in quibus pro verbo proprio subicitur aliud... ut cum minutum dicimus animum pro parvo, etc.,
id. Or. 27, 92 sq.; cf.:
libenter etiam copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, sis pro si vis... ain' pro aisne, nequire pro non quire, malle pro magis velle, nolle pro non velle. Dein etiam saepe et exin pro deinde et exinde dicimus,
id. ib. 45, 154:
pro vitulā statuis dulcem Aulide natam, Hor S. 2, 3, 199: pro bene sano Ac non incauto fictum astutumque vocamus,
id. ib. 1, 3, 61; cf. Suet. Caes. 70:
pro ope ferendā sociis pergit ipse ire, etc.,
Liv. 23, 28, 11 Weissenb. ad loc.; Zumpt, Gram. § 667; cf.:
pro eo, ut ipsi ex alieno agro raperent, suas terras, etc.,
Liv. 22, 1, 2.—
b.
Esp. freq. in connection with the title of any officer, to denote his substitute' pro consule, pro praetore, pro quaestore, pro magistro, etc. (afterwards joined into one word, as proconsul, propraetor, proquaestor, promagister, etc.), proconsul, proprœtor, proquœstor, vice-director:
cum pro consule in Ciliciam proficiscens Athenas venissem,
Cic. de Or. 1, 18, 82; cf.:
cum L. Philippus pro consulibus eum se mittere dixit, non pro consule,
instead of the consuls, not as proconsul, id. Phil. 11, 8, 18:
nec pro praetore, Caesarem (vocat),
id. ib. 13, 10, 22; Liv. 35, 1. cum Alexandriae pro quaestore essem, Cic. Ac. 2, 4, 11' cf.:
litteris Q. Caepionis Bruti pro consule... Q. Hortensii pro consule opera, etc.,
id. Phil. 10, 11, 26: P. Terentius operas in portu et scripturā Asiae pro magistro dedit, id. Att. 11, 10, 1; cf. id. Verr. 2, 2, 70, § 169; id. Fam. 13, 65, 1; see also the words proconsul, promagister, propraetor, proquaestor, etc.—
c.
So of price, penalty, etc., in exchange, in return for:
tres minas pro istis duobus dedi,
Plaut. Most. 3, 2, 138; id. Aul. 3, 3, 8:
pro hujus peccatis ego supplicium sufferam,
Ter. And. 5, 3, 17:
dimidium ejus quod pactus esset, pro carmine daturum,
Cic. de Or. 2, 86, 351:
pro vitā hominis nisi hominis vita reddatur, non posse deorum inmortalium numen placari,
Caes. B. G. 6, 16:
id pro immolatis in foro Tarquiniensium Romanis poenae hostibus redditum,
Liv. 7, 19, 3:
vos, pro paternis sceleribus, poenas date,
Sen. Med. 925; Lact. 2, 7, 21:
pro crimine poenas,
Ov. Ib. 621.—
3.
Pro is also frequently used to denote the viewing, judging, considering, representing of a thing as something, for, the same as, just as, as:
pro sano loqueris, quom me appellas nomine,
Plaut. Men. 2, 2, 24:
sese ducit pro adulescentulo,
id. Stich. 3, 1, 65; id. Cist. 1, 3, 24:
hunc Eduxi a parvulo, habui, amavi pro meo,
as my own, Ter. Ad. 1, 1, 23:
Cato ille noster qui mihi unus est pro centum milibus,
whose voice I regard as equal to that of thousands, Cic. Att. 2, 5, 1:
Siciliam nobis non pro penariā cellā, sed pro aerario fuisse,
id. Verr. 2, 2, 2, § 5:
P. Sestio pro occiso relictus est,
id. Sest. 38, 81; Caes. B. G. 3, 109:
cum pro damnato mortuoque esset,
as good as condemned and dead, Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:
summa ratio, quae sapientibus pro necessitate est,
Plin. Ep. 1, 12, 3:
negotia pro solatiis accipiens,
Tac. A. 4, 13:
consuli pro hostibus esse,
Liv. 43, 5, 4:
adeo incredibilis visa res, ut non pro vano modo, sed vix pro sano nuncius audiretur,
as a boaster, Liv. 39, 49: quoniam de adventu Caesaris pro certo habebamus, to consider as certain, Mat. ap. Cic. Att. 9, 15, 6 et saep.; v. certus.—
4.
Esp. in certain phrases: pro eo, for the same thing, as just the same:
ut si a Caesare, quod speramus, impetrarimus, tuo beneficio nos id consecutos esse judicemus: sin minus, pro eo tantum id habeamus, cum a te data sit opera, ut impetraremus,
Cic. Fam. 13, 7, 5.—With the particles of comparison: atque ( ac), ac si, quasi, just the same as, even as, as though: pro eo ac debui, just as was my duty, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 1:
pro eo ac si concessum sit,
Cic. Inv. 1, 32, 54:
pro eo est atque si adhibitus non esset,
Dig. 28, 1, 22:
pro eo erit quasi ne legatum quidem sit,
ib. 30, 1, 38: pro eo quod, for the reason that, because:
pro eo quod ejus nomen erat magnā apud omnes gloriā,
Cic. de Or. 2, 18, 75: pro eo quod pluribus verbis vos quam volui fatigavi, veniam a vobis petitam velim, Liv 38, 49 fin. —
5.
On account of, for the sake of:
dolor pro patriā,
Cic. Fin. 1, 7, 24:
tumultus pro recuperandā re publicā,
id. Brut. 90, 311 dub. (B. and K. omit pro):
dedit pro corpore nummos, i. e. to rescue his person,
Hor. S. 1, 2, 43:
aliquem amare pro ejus eximiā suavitate,
Cic. de Or 1, 55, 234:
pro quibus meritis quanto opere dilectus sit,
Suet. Aug. 57:
cum pro incolumitate principis vota susceperunt,
Tac. A. 4, 17:
pro bono (= bene),
Sall. J. 22, 4.—
6.
Pro is used in its most general sense in stating the relation between two objects or actions, in proportion, in comparison with, according to or as, conformably to, by virtue of, for, etc.:
meus pater nunc pro hujus verbis recte et sapienter facit,
according to his story, Plaut. Am. 1, 1, 133:
tu pro oratione nec vir nec mulier mihi's,
id. Rud. 4, 4, 71: pro viribus tacere ac fabulari, according to one's ability, Enn. ap. Non. 475, 4 (Trag. v. 181 Vahl.):
facere certum'st pro copiā ac sapientiā,
Plaut. Merc. 3, 1, 8:
agere pro viribus,
Cic. Sen. 9, 27:
aliquem pro dignitate laudare,
id. Rosc. Am. 12, 33:
proelium atrocius quam pro numero pugnantium fuit,
Liv. 21, 29: pro imperio, by virtue of his office or authority:
quia pro imperio palam interfici non poterat,
Liv. 1, 51, 2; hence, imperatively, dictatorially, summarily:
nec illum ipsum submovere pro imperio posse more majorum,
id. 2, 56, 12 ' hem! satis pro imperio, quisquis es, Ter. Phorm. 1, 4, 18:
pro tuā prudentiā,
Cic. Fam. 4, 10, 2; 11, 12, 2:
cum in eam rationem pro suo quisque sensu ac dolore loqueretur,
id. Verr. 2, 1, 27, § 69:
quibus aliquid opis fortasse ego pro meā, tu pro tuā, pro suā quisque parte ferre potuisset,
id. Fam. 15, 15, 3: pro virili parte, according to one's ability, id. Sest. 66, 138; Liv. praef. 2; Ov. Tr. 5, 11, 23. —Esp. freq.: pro ratā parte and pro ratā, in proportion, proportionably; v. ratus:
pro se quisque,
each according to his ability, each one for himself, Cic. Off. 3, 14, 58; Caes. B. G. 2, 25; Verg. A. 12, 552 et saep.:
pro tempore et pro re,
according to time and circumstances, Caes. B. G. 5, 8:
pro facultatibus,
Nep. Epam. 3, 5.—Pro eo, quantum, or ut, in proportion to, as, according to, according as:
eāque pro eo, quantum in quoque sit ponderis, esse aestimanda,
Cic. Fin. 4, 21, 58:
equidem pro eo, quanti te facio, quicquid feceris, approbabo,
id. Fam. 3, 3, 2: tamen pro eo ut temporis difficultas tulit, etc., L. Metell. ap. Cic. Verr. 2, 3, 54, § 126.
► In composition the o is long in some words, in others short (through the influence of the Gr.
pro-): prōdeo, prŏfiteor; and even in words borrowed from the Greek, as prōlogus.—Its signification has reference either to place, before, forwards; or to protection, for; procedo, procurro, profanus; procuro, propugno, prosum, protego.
2.
prō (less correctly prōh), interj., an exclamation of wonder or lamentation, O! Ah! Alas! (class.).
(α).
With nom.:
proh! bonae frugi hominem te jam pridem esse arbitror,
Plaut. Cas. 2, 4, 4: pro Juppiter! Enn. ap. Varr L. L. 7, § 12 Müll. (Trag. v 225 Vahl.); Ter. And. 4, 3, 17; id. Eun. 3, 5, 2; id. Ad. 1, 2, 31; cf.:
pro supreme Juppiter,
id. ib. 2, 1, 42:
pro Juppiter, Hominis stultitiam!
id. ib. 3, 3, 12:
pro di immortales,
id. ib. 3, 4, 1; cf.: pro, dii immortales: Cic. Imp. Pomp. 12, 33:
pro curia inversique mores!
Hor. C. 3, 5, 7:
pro scelus,
Mart. 2, 46, 8.—
(β).
Parenthet.:
pro, quanta potentia regni Est, Venus alma, tui,
Ov. M. 13, 758:
et mea, pro! nullo pondere verba cadunt,
id. H. 3, 98:
tantum, pro! degeneramus a patribus,
Liv. 22, 14, 6; Curt. 4, 16, 10.—
(γ).
With acc.: pro divom fidem! Enn. ap. Don. ad. Ter. Phorm. 2, 2, 25 (Sat. v. 30 Vahl.); Ter. Ad. 4, 7, 28; cf.:
pro deum atque hominum fidem!
id. And. 1, 5, 2; 11; id. Heaut. 1, 1, 9; Cic. Tusc. 5, 16, 48;
instead of which, ellipt.: pro deum immortalium!
Ter. Phorm. 2, 3, 4:
pro deum atque hominum,
id. Hec. 2, 1, 1:
pro fidem deum! facinus foedum,
id. Eun. 5, 4, 21.—
(δ).
With gen.: pro malae tractationis! Tert. Poen. fin.

Lewis & Short latin dictionary > pro
12 sum

1.
sum, fui, esse (2d pers. es, but usu. es in Plaut and Ter; old forms, indic. pres. esum for sum, acc. to Varr. L. L. 9, § 100 Mull.: essis for es, Att. ap. Non. 200, 30, or Trag. Rel. p. 283 Rib.: simus for sumus, used by Augustus, acc. to Suet. Aug. 87; fut. escit for erit, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25:
esit, XII. Tab. ap. Fest. s. v. nec, p. 162 Mull.: escunt for erunt,
Cic. Leg. 2, 24, 60, 3, 3, 9; Lucr. 1, 619; perf. fuvimus for fuimus, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 168:
FVVEIT, C. I. L. 1, 1051: fuit,
Plaut. Capt. 3, 4, 23; id. Mil. 3, 1, 159:
fuerim,
id. ib. 4, 8, 54:
fuerit,
id. As. 4, 1, 37; subj. pres. siem, sies, siet, etc., very freq., esp. in Plaut.; e. g. siem, Am. prol. 57; Ter. And. 3, 4, 7:
sies,
Plaut. Am. 3, 2, 43; Ter. And. 2, 5, 13:
siet,
Plaut. Am. prol. 58; Ter. And. 1, 4, 7; Lucr. 3, 101:
sient,
Plaut. Am. 1, 1, 54; Ter. And. 2, 3, 16; cf. Cic. Or. 47, 157; also,
fuam, fuas, etc., regarded by G. Curtius, de Aorist. Lat. Rel. in Studien zur Gr. u. Lat. Gram. 1, 431 sqq., as an aorist: fuam,
Plaut. Bacch. 1, 2, 48; id. Mil. 2, 6, 112: fuas, Liv. Andron. ap. Non 111, 13; Plaut. Capt. 2, 3, 71; 2, 3, 83; id. Pers. 1, 1, 52; id. Trin. 2, 1, 32: fuat, Pac. ap. Non. 111, 8; Carm. ap. Liv. 25, 12; Plaut. Am. 3, 4, 2; id. Aul. 2, 2, 56; id. Capt. 2, 2, 10 et saep.; Ter. Hec. 4, 3, 4; Lucr. 4, 639; Verg. A. 10, 108:
fuant,
Plaut. Bacch. 4, 9, 110; id. Ep. 5, 1, 13; id. Ps. 4, 3, 12: fuvisset, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4; part. pres. ens, used by Caesar, acc. to Prisc. p. 1140 P.; and by Sergius Flavius, acc. to Quint. 8, 3, 33; fut. inf. fore for futurum esse, very freq., and so always with partt.; cf. Madv. Gram. § 108; whence, subj. imperf. forem fores, etc., for essem; esp. in conditional sentences and in the histt., but very rare in Cic.; v. Neue, Formenl. 2, 597 sqq.), v. n. [root es; Sanscr. as-mi, and the Greek es-mi, whence eimi; perf. fui; root in Sanscr. bhu, to become; bhavas, condition; Gr. phuô, to beget; cf.: fetus, futuo, etc.], to be, as a verb substantive or a copula.
I.
As a verb substantive, to be.
A.
In gen.
1.
Asserting existence, to be, exist, live:
definitionum duo sunt genera prima: unum earum rerum quae sunt: alterum earum quae intelleguntur. Esse ea dico, quae cerni tangive possunt, ut fundum, aedes, parietem, cetera. Non esse rursus ea dico, quae tangi demonstrarive non possunt, cerni tamen animo atque intellegi possunt, ut si usucapionem, si tutelam, etc.... definias,
Cic. Top. 5, 26 sq.:
si abest, nullus est,
Plaut. Bacch. 2, 2, 16:
nunc illut est, quom me fuisse quam esse nimio mavelim,
id. Capt. 3, 3, 1:
ita paene nulla sibi fuit Phronesium ( = paene mortuus est),
id. Truc. 1, 2, 95:
omne quod eloquimur sic, ut id aut esse dicamus aut non esse,
Cic. de Or. 2, 38, 157:
non statim, quod esse manifestum est, etiam quid sit apparet,
Quint. 3, 6, 81: est locus, Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.):
flumen est Arar, quod, etc.,
Caes. B. G. 1, 12:
homo nequissimus omnium qui sunt, qui fuerunt, qui futuri sunt!
Cic. Fam. 11, 21, 1; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:
si quos inter societas aut est aut fuit aut futura est,
id. Lael. 22, 83:
nec enim, dum ero, angar ulla re, cum omni vacem culpa: et, si non ero, sensu omnino carebo,
id. Fam. 6, 3, 4:
si modo futuri sumus, erit mihi res opportuna,
id. Att. 11, 4, 1:
si quando erit civitas, erit profecto nobis locus: sin autem non erit, etc.,
id. Fam. 2, 16, 6:
nolite arbitrari, me cum a vobis discessero, nusquam aut nullum fore,
id. Sen. 22, 79:
si erit ulla res publica... sin autem nulla erit,
id. Fam. 2, 16, 5:
fuimus Troes, fuit Ilium,
Verg. A. 2, 325:
sive erimus seu nos fata fuisse volunt,
Tib. 3, 5, 32: per quinquennia decem fuimus, Prud. Cath. praef. 2.—
2.
Of events, to be, happen, occur, befall, take place:
illa (solis defectio) quae fuit regnante Romulo,
Cic. Rep. 1, 16, 25:
neque enim est periculum, ne, etc.,
id. ib. 1, 23, 37:
amabo, quid tibi est?
Ter. Heaut. 2, 4, 24:
quid se futurum esset,
Liv. 33, 27. —
3.
Of location, to be present, to be at a place.
(α).
With adv., or other expressions of place:
cum non liceret quemquam Romae esse, qui, etc.,
Cic. Verr. 2, 2, 41, § 100:
cum Athenis decem ipsos dies fuissem,
id. Fam. 2, 8, 3; id. de Or. 2, 7, 27:
cum Africanus constituisset in hortis esse,
id. Rep. 1, 9, 14:
cum essemus in castris,
id. ib. 1, 15:
nonne mavis sine periculo tuae domi esse quam cum periculo alienae?
id. Fam. 4, 7, 4:
vos istic commodissime sperem esse,
id. ib. 14, 7, 2: te hic tutissime puto fore, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—
(β).
Of passages in a book or writing, with in and abl., to be, stand, be written, etc.:
deinceps in lege est, ut, etc.,
Cic. Leg. 2, 16, 40:
quid enim in illis (litteris) fuit praeter querelam temporum,
id. Fam. 2, 16, 1.—
(γ).
Of personal relations, with ad or apud and acc., or cum and abl. of person:
cum esset (Sulpicius Gallus) casu apud M. Marcellum,
Cic. Rep. 1, 14, 21:
eram cum Stoico Diodoto: qui cum habitavisset apud me mecumque vixisset, etc.,
id. Brut. 90, 309:
erat nemo, quicum essem libentius quam tecum et pauci, quibuscum essem aeque libenter,
id. Fam. 5, 21, 1:
qui me admodum diligunt multumque mecum sunt,
id. ib. 4, 13, 6; cf. with simul:
Smyrnae cum simul essemus complures dies,
id. Rep. 1, 8, 13.—Hence, esp.: esse cum aliquo (aliqua), to be with, i. e. live with, associate with, as husband or wife:
cujus soror est cum P. Quintio,
Cic. Quint. 24, 77:
ea nocte mecum illa hospitis jussu fuit,
Plaut. Merc. 1, 1, 101; Ov. A. A. 3, 664:
cum hac (meretrice) si qui adulescens forte fuerit,
Cic. Cael. 20, 49; Ov. Am. 2, 8, 27: tum ad me fuerunt, qui, etc., Varr. ap. Non. 133, 28:
Curio fuit ad me sane diu,
Cic. Att. 10, 4, 8:
cum ad me bene mane Dionysius fuit,
id. ib. 10, 16, 1; cf.:
esse sub uno tecto atque ad eosdem Penates,
Liv. 28, 18.—
4.
Of relations analogous to place, of dress, condition, position, office, etc., to be, live, be found, etc., with in and abl.:
cum est in sagis civitas,
Cic. Phil. 8, 11, 32:
in laxa toga,
Tib. 2, 3, 78: sive erit in Tyriis, Tyrios laudabis amictus;
Sive erit in Cois, Coa decere puta,
Ov. A. A. 2, 297: hominem non modo in aere alieno nullo, sed in suis nummis multis esse et semper fuisse, Cic. Verr [p. 1798] 2, 4, 6, §
11: in servitute,
id. Clu. 7, 21:
in illa opinione populari,
id. ib. 51, 142:
in magno nomine et gloria,
id. Div. 1, 17, 31:
in spe,
id. Fam. 14, 3, 2:
in tanta moestitia,
id. Phil. 2, 15, 37:
in odio,
id. Att. 2, 22, 1:
in probris, in laudibus,
id. Off. 1, 18, 61:
in officio,
id. ib. 1, 15, 49:
in injustitia,
id. ib. 1, 14, 42:
in vitio,
id. ib. 1, 19, 62; id. Tusc. 3, 9, 19:
ne in mora quom opus sit, sies,
Ter. And. 2, 5, 13:
ne in mora illi sis,
id. ib. 3, 1, 9:
hic in noxia'st,
id. Phorm. 2, 1, 36:
quae (civitas) una in amore atque in deliciis fuit,
Cic. Verr. 2, 4, 1, § 3:
in ingenti periculo,
Liv. 5, 47:
in pace,
id. 31, 29.—So with abl. without in, when qualified by an adj.:
(statua) est et fuit tota Graecia summo propter ingenium honore et nomine,
Cic. Verr. 2, 2, 35, § 87:
si quis asperitate ea est et inmanitate naturae,
id. Lael. 23, 87:
ne quo periculo proprio existimares esse,
id. Fam. 4, 15, 2 (B. and K. ex conj.:
in periculo): ego sum spe bona,
id. ib. 12, 28, 3:
res nunc difficili loco mihi videtur esse,
id. ib. 12, 28, 3:
incredibili sum sollicitudine de tua valetudine,
id. ib. 16, 15, 1; esp. in phrase periculo alicujus esse, to be at the risk of any one:
rem illam suo periculo esse,
id. Att. 6, 1, 6:
ut quae in naves inposuissent, ab hostium tempestatisque vi publico periculo essent,
Liv. 23, 49, 2 Weissenb. ad loc.:
dare nummos meo periculo,
Dig. 46, 1, 24:
communi periculo,
ib. 13, 6, 21, § 1 (cf. II. B. 1. b. infra).—
5.
To depend upon, rest with, with in and abl.:
res erat non in opinione dubia,
Cic. Dom. 5, 11:
sed totum est in eo, si, etc.,
id. Att. 2, 22, 5:
omnem reliquam spem in impetu esse equitum,
Liv. 10, 14, 12:
quoniam totum in eo sit, ne contrectentur pocula,
Col. 12, 4, 3. —
B.
In partic.
1.
Esse (est, sunt, etc.) often stands without a subject expressed, or with an indef. subj., as antecedent of a rel.-clause, whose verb may be in the indic. or subj.; the former only when the subject is conceived as particular or limited, and actually existing; the latter always when it is conceived as indefinite; cf. Zumpt, Gram. § 562 sq.; Roby, Gram. § 1686 sq.; Madv. Gram. § 365; but the distinctions usually drawn by grammarians are not always observed by the best writers; and the subjunctive is always admissible, being the prevailing construction after sunt qui in class. prose, and nearly universal in postAug. writers: sunt, qui (quae), there are those ( people or things) who ( that), or simply some.
a.
With indic.
(α).
Without subject expressed:
mulier mane: sunt Qui volunt te conventam,
Plaut. Cist. 4, 2, 37:
sunt hic quos credo inter se dicere,
id. Cas. prol. 67:
sunt quae te volumus percontari,
id. Ps. 1, 5, 47:
quid est, quod tu gestas tabellas?
id. ib. 1, 1, 10:
quid est, quod tu me nunc optuere?
id. Most. 1, 1, 69; cf.:
quid hoc est, quod foris concrepuit?
id. ib. 5, 1, 15:
tun' is es, Qui in me aerumnam obsevisti?
id. Ep. 4, 1, 34:
quid est, quod tuo animo aegre est?
id. Cas. 2, 2, 9; id. Cist. 4, 1, 3:
at ego est quod volo loqui,
id. As. 1, 3, 79:
est quod te volo secreto,
id. Bacch. 5, 2, 30:
sunt quos scio amicos esse, sunt quos suspicor,
id. Trin. 1, 2, 54:
ita subitum'st, quod eum conventum volo,
id. ib. 5, 2, 51:
sunt quae ego ex te scitari volo,
id. Capt. 2, 2, 13:
sed est quod suscenset tibi,
Ter. And. 2, 6, 17:
est quod me transire oportet,
id. Hec. 2, 2, 31:
quid sit quapropter te jussi, etc.,
id. ib. 5, 1, 7:
sunt item quae appellantur alces,
Caes. B. G. 6, 27 init.:
(nationes) ex quibus sunt qui ovis vivere existimantur,
id. ib. 4, 10 fin.:
sunt qui putant posse te non decedere,
Cic. Fam. 1, 9, 25:
sunt autem, qui putant non numquam complexione oportere supersederi,
id. Inv. 1, 40, 72:
quamquam sunt, qui propter utilitatem modo petendas putant amicitias,
id. ib. 2, 55, 167:
sunt autem quae praeterii,
id. Att. 10, 4, 11:
sunt, qui abducunt a malis ad bona, ut Epicurus. Sunt, qui satis putant ostendere, nihil inopinati accidisse... Sunt etiam qui haec omnia genera consolandi colligunt,
id. Tusc. 3, 31, 76 Kuhn. N. cr.:
sunt, qui, quod sentiunt, non audent dicere,
id. Off. 1, 24, 84:
Argiletum sunt qui scripserunt ab Argola, etc.,
Varr. L. L. 5, § 157 Mull.:
sunt qui ita dicunt,
Sall. C. 19, 4:
sunt qui spiritum non recipiunt sed resorbent,
Quint. 11, 3, 55:
sunt, quos curriculo pulverem Olympicum Collegisse juvat,
Hor. C. 1, 1, 3; cf. id. S. 1, 4, 24: sunt quibus unum opus est, etc., id. C. 1, 7, 5:
sunt quibus in satira videor nimis acer,
id. S. 2, 1, 1:
sunt quorum ingenium nova tantum crustula promit,
id. ib. 2, 4, 47.—
(β).
With a subject expressed by an indefinite word or clause:
sunt alii qui te volturium vocant,
Plaut. Trin. 1, 2, 64:
est genus hominum qui se primos omnium esse volunt,
Ter. Eun. 2, 2, 17:
multae sunt causae, quam ob rem cupio abducere,
id. ib. 1, 2, 65 Fleck. (Ussing, cupiam):
erat quidam eunuchus, quem mercatus fuerat,
id. ib. 3, 5, 21:
multaeque res sunt in quibus de suis commodis viri boni multa detrahunt,
Cic. Lael. 16, 57:
sunt ejus aliquot orationes, ex quibus lenitas ejus perspici potest,
id. Brut. 48, 177:
fuerunt alia genera philosophorum, qui se omnes Socraticos esse dicebant,
id. de Or. 3, 17, 62:
nonnulli sunt, qui aluerunt, etc.,
id. Cat. 1, 12, 301:
sunt quidam, qui molestas amicitias faciunt, cum ipsi se contemni putant,
id. Lael. 20, 72:
sunt vestrum, judices, aliquam multi, qui L. Pisonem cognoverunt,
id. Verr. 2, 4, 25, § 56:
multae et pecudes et stirpes sunt, quae sine procuratione hominum salvae esse non possunt,
id. N. D. 2, 52, 130:
sunt bestiae quaedam, in quibus inest aliquid simile virtutis, etc.,
id. Fin. 5, 14, 38:
permulta sunt, quae dici possunt, quare intellegatur, etc.,
id. Rosc. Am. 33, 94; cf. id. Div. in Caecil. 7, 22; id. Off. 1, 14, 43; 1, 20, 69; id. Div. 1, 54, 123:
fuere complures, qui ad Catilinam initio profecti sunt,
Sall. C. 39, 5: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt. Cic. de Or. 1, 33, 152:
alia fuere, quae illos magnos fecere,
Sall. C. 52, 21.—
b.
With. subj.: sunt, qui discessum animi a corpore putent esse mortem;
sunt qui nullum censeant fieri discessum,
Cic. Tusc. 1, 9, 18:
sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent,
id. Off. 1, 21, 71:
de impudentia singulari sunt qui mirentur,
id. Verr. 2, 1, 2, § 6:
est eisdem de rebus quod dici potest subtilius,
id. Tusc. 3, 15, 32:
praesto est qui neget rem ullam percipi esse sensibus,
id. Ac. 2, 32, 101:
quicquid est quod deceat, id, etc.,
id. Off. 1, 27, 94:
sunt qui nolint tetigisse nisi illas, etc.,
Hor. S. 1, 2, 28:
sunt qui Crustis et pomis viduas venentur avaras,
id. Ep. 1, 1, 78:
vestes Gaetulo murice tinctas Sunt qui non habeant, est qui non curet habere,
id. ib. 2, 2, 182 et saep.—
(β).
With a more or less indefinite expression of the subject:
sunt quidam e nostris, qui haec subtilius velint tradere et negent satis esse, etc.,
Cic. Fam. 1, 9, 31:
rarum est quoddam genus eorum, qui se a corpore avocent,
id. Div. 1, 49, 111:
quotus igitur est quisque qui somniis pareat?
id. ib. 2, 60, 125; id. de Or. 2, 50, 196:
solus est hic, qui numquam rationes ad aerarium referat,
id. Verr. 2, 1, 38, § 98:
quae quibusdam admirabilia videntur, permulti sunt, qui pro nihilo putent,
id. Lael. 23, 86:
erat nemo in quem ea suspicio conveniret,
id. Rosc. Am. 23, 65, cf.:
quis enim miles fuit, qui Brundisii illam non viderit? quis, qui nescierit, etc.,
id. Phil. 2, 25, 61:
sit aliquis, qui nihil mali habeat,
id. Tusc. 1, 35, 85:
sunt nonnullae disciplinae, quae officium omne pervertant,
id. Off. 1, 2, 5:
est quaedam animi sanitas quae in insipientem quoque cadat,
id. Tusc. 4, 13, 30:
Syracusis lex est de religione, quae jubeat,
id. Verr. 2, 2, 51, § 126:
unus est qui curet constantia magis quam consilio,
id. Att. 1, 18, 7:
si est una ex omnibus quae sese moveat,
id. Rep. 6, 26, 28:
multi sunt, qui non acerbum judicent vivere, sed supervacuum,
Sen. Ep. 24, 26:
erant sententiae quae castra Vari oppugnanda censerent,
Caes. B. C. 2, 30:
fuere cives qui seque remque publicam obstinatis animis perditum irent,
Sall. C. 36, 4:
sunt verba et voces, quibus hunc lenire dolorem Possis,
Hor. Ep. 1, 1, 34:
sunt delicta tamen, quibus ignovisse velimus,
id. A. P. 347.—
* c.
Poet.: est, quibus (acc. to the Gr. estin hois):
est quibus Eleae concurrit palma quadrigae: est quibus in celeres gloria nata pedes,
Prop. 3, 9 (4, 8), 17.—
2.
With dat., to belong or pertain to; or, rendering the dative as the subject of the verb, to have ( possess, = the Fr. etre a used of property, and of permanent conditions or characteristics, not of temporary states, feelings, etc.; cf. Krebs, Antibarb. p. 417 sq.): aliquid reperiret, fingeret fallacias, Unde esset adulescenti, amicae quod daret, Ter. Heaut. 3, 2, 23:
nomen Mercurio'st mihi, Plaut Am. prol. 19: nisi jam tum esset honos elo quentiae,
Cic. Brut. 10, 40:
est igitur homini cum deo similitudo,
id. Leg. 1, 8, 25:
familiaritas, quae mihi cum eo est,
id. Att. 8. 3, 2:
privatus illis census erat brevis,
Hor. C. 2, 15, 13; cf.:
Trojae et huic loco nomen est,
Liv. 1, 1, 5:
Hecyra est huic nomen fabulae,
Ter. Hec. prol. 1:
cui saltationi Titius nomen esset,
Cic. Brut. 62, 225:
cui (fonti) nomen Arethusa est,
id. Verr. 2, 4, 53, § 118:
Scipio, cui post Africano fuit cognomen,
Liv. 25, 2, 6.—With ellips. of dat. ( poet.):
nec rubor est emisse palam (sc. ei),
nor is she ashamed, Ov. A. A. 3, 167:
neque testimonii dictio est (sc. servo),
has no right to be a witness, Ter. Phorm. 2, 1, 63.—
b.
Esse alicui cum aliquo, to have to do with, to be connected with a person:
tecum nihil rei nobis, Demipho, est,
Ter. Phorm. 2, 3, 74:
sibi cum illa mima posthac nihil futurum,
Cic. Phil. 2, 31, 77:
jussit bona proscribi ejus, quicum familiaritas fuerat, societas erat,
id. Quint. 6, 25:
si mihi tecum minus esset, quam est cum tuis omnibus,
id. Fam. 15, 10, 2.—
3.
Esse with certain prepp. and their cases (cf. also I. A. 2. 3. 4. supra).
(α).
Esse ab aliquo, to be of a person, to be the servant, disciple, adherent, partisan, etc., of:
es ne tu an non es ab illo milite e Macedonia?
do you belong to? Plaut. Ps. 2, 2, 21:
ab Andria est ancilla haec,
Ter. And. 3, 1, 3; 4, 4, 17:
erat enim ab isto Aristotele,
Cic. de Or. 2, 38, 160:
sed vide ne hoc, Scaevola, totum sit a me,
makes for me, id. de Or 1, 13, 55 (cf. ab, I. B. 3., II. B. 2. o.). —
(β).
Esse pro aliquo, to be in favor of, make for:
(judicia) partim nihil contra Habitum valere, partim etiam pro hoc esse,
Cic. Clu. 32, 88.—
(γ).
Esse ex aliqua re, to consist of, be made up of:
(creticus) qui est ex longa et brevi et longa,
Cic. de Or. 3, 47, 183; cf.:
duo extremi chorei sunt, id est, e singulis longis et brevibus,
id. Or. 63, 212:
etsi temeritas ex tribus brevibus et longa est,
id. ib. 63, 214; 64, 215 (v. also 6. infra). —
4.
Euphem., in perf. tempp., of one who has died or a thing that has perished, to be no more, to be gone, departed, dead ( poet.):
horresco misera, mentio quoties fit partionis: Ita paene tibi fuit Phronesium,
i. e. had almost died, Plaut. Truc. 1, 2, 92:
nunc illud est, cum me fuisse quam esse nimio mavelim,
id. Capt. 3, 3, 1:
sive erimus, seu nos fata fuisse velint,
Tib. 3, 5, 32:
fuimus Troes, fuit Ilium et ingens Gloria Teucrorum,
Verg. A. 2, 325:
certus in hospitibus non est amor: errat ut ipsi, Cumque nihil speres firmius esse, fuit,
Ov. H. 16, (17), 192.—
5.
Pregn., to be real or a fact, to be the case; so esp.: est, esto, it is even so, be it so, such is or let such be the case, granted, well, etc.:
quid tibi vis dicam, nisi quod est?
Plaut. Ep. 1, 1, 17:
sunt ista, Laeli,
Cic. Lael. 2, 6:
ista esse credere,
id. Tusc. 1, 6, 10: est vero, inquit, Africane, id. Fragm. ap. Lact. 1, 18:
est ut dicis, inquam,
id. Fin. 3, 5, 19:
sit quidem ut sex milia seminum intereant,
Col. 3, 3, 13:
esto: ipse nihil est, nihil potest,
Cic. Div. in Caecil. 15, 47; cf.:
verum esto,
id. Fin. 2, 23, 75:
esto,
Verg. A. 7, 313; 10, 67; Hor. Ep. 1, 1, 81; 1, 17, 37 al.—Hence,
b.
The connections est ut, ubi, cum, quod, or with a subject-clause, it happens or chances that, it is the case that, there is cause or reason why, there is a time when, it is allowed or permissible that, one may, etc.
(α).
Est ut, it is the case or fact, that, etc.:
sin est, ut velis Manere illam apud te, dos hic maneat,
Ter. Phorm. 5, 7 (8), 32:
si est, ut dicat velle se, Redde,
id. Hec. 4, 1, 43:
si est, culpam ut Antipho in se admiserit,
id. Phorm. 2, 1, 40:
est, ut id maxime deceat,
Cic. Or. 59, 199:
quando fuit, ut, quod licet, non liceret?
id. Cael. 20, 48:
non est igitur, ut mirandum sit, ea praesentiri, etc.,
id. Div 1, 56, 128:
non erat, ut fieri posset, mirarier umquam,
Lucr. 5, 979:
futurum esse ut omnes pellerentur,
Caes. B. G. 1, 31:
non est, ut copia major Ab Jove donari possit tibi,
Hor. Ep. 1, 12, 2:
est ut viro vir latius ordinet Arbusta sulcis,
id. C. 3, 1, 9; Dig. 38, 7, 2.—Cf. esse after a neg., with quin:
numquam est enim, quin aliquid memoriae tradere velimus,
Auct. Her. 3, 24, 40.—Also, est ut, there is reason, that, etc.:
magis est ut ipse moleste ferat errasse se, quam ut, etc.,
Cic. Cael. 6, 14 fin.: ille erat ut odisset primum defensorem salutis meae, he had good reason for hating [p. 1799] id. Mil. 13, 35; cf.:
quid erat cur Milo optaret,
id. ib. 13, 34:
neque est ut putemus ignorari ea ab animalibus,
Plin. 18, 1, 1, § 3. —
(β).
Est ubi, sometime or another, sometimes:
erit, ubi te ulciscar, si vivo,
Plaut. Ps. 5, 2, 26:
est, ubi id isto modo valeat,
Cic. Tusc. 5, 8, 23.—
(γ).
Est cum, sometimes:
est cum non est satius, si, etc.,
Auct. Her. 4, 26, 36.—
(δ).
Est quod, there is reason to, I have occasion:
est quod visam domum,
Plaut. Aul. 2, 2, 26:
etsi magis est, quod gratuler tibi quam quod te rogem,
I have more reason to, Cic. Att. 16, 5, 2:
est quod referam ad consilium: sin, etc.,
Liv. 30, 31, 9:
quod timeas non est,
Ov. H. 19, 159:
nil est illic quod moremur diutius,
Ter. Heaut. 4, 7, 6:
non est quod multa loquamur,
Hor. Ep. 2, 1, 30.—Cf. with cur:
non est cur eorum spes infragatur,
Cic. Or. 2, 6:
nihil est cur,
id. Fam. 6, 20, 1.—
(ε).
Est, sit, etc., with infin. in Gr. constr., it is possible, is allowed, permitted, one may, etc. (mostly poet. and post-class.):
est quadam prodire tenus, si non datur ultra,
Hor. Ep. 1, 1, 32:
Cato, R. R. prooem. § 1: scire est liberum Ingenium atque animum,
Ter. Ad. 5, 3, 42:
nec non et Tityon terrae omniparentis alumnum Cernere erat,
Verg. A. 6, 596; 8, 676; Sil. 2, 413:
neque est te fallere quicquam,
Verg. G. 4, 447:
unde Plus haurire est,
Hor. S. 1, 2, 79:
est Gaudia prodentem vultum celare,
id. ib. 2, 5, 103:
quod versu dicere non est,
id. ib. 1, 5, 87:
quod tangere non est,
Ov. M. 3, 478:
quae verbo objecta, verbo negare sit,
Liv. 42, 41, 2 Weissenb. ad loc.:
ut conjectare erat intentione vultus,
Tac. A. 16, 34:
est videre argentea vasa,
id. G. 5; Val. Max. 2, 6, 8; v. Zumpt, Gram. § 227.— With dat.:
ne tibi sit frigida saxa adire,
Prop. 1, 20, 13; Tib. 1, 6, 24 (32):
tu procul a patria (nec sit mihi credere tantum!) Alpinas nives Me sine vides,
Verg. E. 10, 46:
fuerit mihi eguisse aliquando amicitiae tuae,
Sall. J. 110, 3; Dig. 46, 3, 72, § 4.—
(ζ).
In eo ease ut, etc., to be in a condition to reach the point that, to be possible, etc., to be about to, on the point of, etc. ( impers. or with res, etc., as subj.):
cum jam in eo esset, ut in muros evaderet miles,
Liv. 2, 17, 5:
si viderent in eo jam esse ut urbs caperetur,
id. 28, 22, 8:
jamque in eo rem fore, ut Romani aut hostes aut domini habendi sint,
id. 8, 27, 3:
cum res non in eo essent ut, etc.,
id. 33, 41, 9:
non in eo esse Carthaginiensium res, ut, etc.,
id. 30, 19, 3; 34, 41. —With person. subj. (late Lat.):
cum ab Ulixe adducta Iphigenia in eo esset, ut immolaretur,
Hyg. Fab. 261. —
6.
Like the Engl. to be, for to come, fall, reach, to have arrived, etc. (hence also with in and acc.):
ecquid in mentem est tibi, Patrem tibi esse?
Plaut. Bacch. 1, 2, 54:
nam numero mi in mentem fuit,
id. Am. 1, 1, 26:
ex eo tempore res esse in vadimonium coepit,
Cic. Quint. 5, 22:
portus in praedonum fuisse potestatem sciatis,
id. Imp. Pomp. 12, 33:
ut certior fieret, quo die in Tusculanum essem futurus,
id. Att. 15, 4, 2:
qui neque in provinciam cum imperio fuerunt,
id. Fam. 8, 8, 8:
quae ne in potestatem quidem populi Romani esset,
Liv. 2, 14, 4:
nec prius militibus in conspectum fuisse,
Suet. Aug. 16:
esse in amicitiam populi Romani dicionemque,
Cic. Div. in Caecil. 20, 66; cf.:
in eorum potestatem portum futurum,
id. Verr. 2, 5, 38, § 98; v. Gell. 1, 7, 16 sq.; Zumpt, Gram. § 316.—
7.
Of time, to pass, elapse (rare but class.):
diem scito nullum esse, quo, etc.,
Cic. Q. Fr. 3, 3, 1.
II.
As a copula, to be any thing or in any manner.
A.
In gen.
1.
With an adj., subst., or pron.:
et praeclara res est et sumus otiosi,
Cic. Lael. 5, 17:
quod in homine multo est evidentius,
id. ib. 8, 27:
sperare videor Scipionis et Laelii amicitiam notam posteritati fore,
id. ib. 4, 15:
non sum ita hebes, ut istud dicam,
id. Tusc. 1, 6, 12:
cum, ignorante rege, uter esset Orestes, Pylades Orestem se esse diceret, Orestes autem ita ut erat, Orestem se esse perseveraret,
id. Lael. 7, 24:
consul autem esse qui potui? etc.,
id. Rep. 1, 6, 10:
nos numerus sumus et fruges consumere nati,
are a mere number, Hor. Ep. 1, 2, 27:
pars non minima triumphi est victimae praecedentes,
Liv. 45, 49:
nobile erit Romae pascua vestra forum,
Prop. 4 (5), 9, 20:
sanguis erant lacrimae,
Luc. 9, 811:
ego tu sum, tu es ego: unanimi sumus,
Plaut. Stich. 5, 4, 49:
tuos sum,
id. Bacch. 1, 1, 60: domus non ea est, quam parietes nostri cingunt, Cic. Rep. 1, 13, 19:
is enim fueram, cui, etc.,
id. ib. 1, 4, 7.—
2.
Less freq. with adv. (esp. in colloq. language): Am. Satin' tu sanus es? Sos. Sic sum ut vides, Plaut. Am. 2, 1, 57:
sic, inquit, est,
Cic. Rep. 1, 38, 60:
est, inquit, ut dicis,
id. ib. 1, 40, 63:
quod ita cum sit,
id. ib. 1, 45, 69:
quia sunt haud procul ab hujus aetatis memoria,
id. ib. 1, 1, 1 B. and K.:
nec vero habere virtutem satis est,
id. ib. 1, 2, 2: frustra id inceptum Volscis fuit. Liv. 2, 25:
dato qui bene sit: ego, ubi bene sit, tibi locum lepidum dabo,
Plaut. Bacch. 1, 1, 51:
apud matrem recte est,
Cic. Att. 1, 7:
cum in convivio comiter et jucunde fuisses,
id. Deiot. 7, 19:
omnes hanc quaestionem haud remissius sperant futuram,
id. Rosc. Am. 5, 11:
dicta impune erant,
Tac. A. 1, 72.—Esp.: facile alicubi (in aliqua re) esse, with pleasure, glad to be:
quod in maritimis facillime sum,
Cic. Fam. 2, 16, 2:
locum habeo nullum ubi facilius esse possum,
id. Att. 13, 26, 2 (on esse with an adverb, v. Haase ap. Reisig, Vorles. p. 394; cf. also bene under bonus fin.).—
B.
In partic.
1.
With gen. part., to be of, belong to a class, party, etc.:
in republica ita est versatus, ut semper optimarum partium et esset et existimaretur,
Nep. Att. 6, 1:
qui ejusdem civitatis fuit,
id. Them. 9, 1:
qui Romanae partis erant, urbe excesserunt,
Liv. 35, 51, 7: ut aut amicorum aut inimicorum Campani simus;
si defenditis, vestri, si deseritis, Samnitium erimus,
id. 7, 30, 9 sq. —
2.
With gen. or abl. denoting quality.
(α).
With gen.:
nimium me timidum, nullius animi, nullius consilii fuisse confiteor,
Cic. Sest. 16, 36:
disputatio non mediocris contentionis est,
id. de Or. 1, 60, 257:
magni judicii, summae etiam facultatis esse debebit,
id. Or. 21, 70:
(virtus) nec tantarum virium est, ut se ipsa tueatur,
id. Tusc. 5, 1, 2; id. Fin. 5, 12, 36:
Sulla gentis patriciae nobilis fuit,
Sall. J. 95, 3:
summi ut sint laboris,
Caes. B. G. 4, 2:
civitas magnae auctoritatis,
id. ib. 5, 54:
refer, Cujus fortunae (sit),
Hor. Ep. 1, 7, 54:
se nullius momenti apud exercitum futurum,
Nep. Alcib. 8, 4:
qui ejusdem aetatis fuit,
id. ib. 11, 1:
invicti ad laborem corporis erat,
Liv. 9, 16:
nec magni certaminis ea dimicatio fuit,
id. 21, 60:
somni brevissimi erat,
Suet. Claud. 33.—So of extent, number, etc.:
classis centum navium,
Nep. Them. 2, 2; 2, 5:
annus trecentarum sexaginta quinque dierum,
Suet. Caes. 40.—
(β).
With abl.:
bono animo es,
Ter. Eun. 1, 2, 4:
jam aetate ea sum, ut, etc.,
id. Hec. 5, 1, 11:
bellum varia victoria fuit,
Sall. J. 5, 1:
L. Catilina nobili genere natus fuit magna vi et animi et corporis, set ingenio malo,
id. C. 5, 1:
Sulla animo ingenti,
id. J. 95, 3:
esse magna gratia,
Caes. B. G. 1, 8:
tenuissima valetudine esse,
id. ib. 5, 40:
si fuerit is injustus, timidus, hebeti ingenio atque nullo,
Cic. Tusc. 5, 15, 45:
mira sum alacritate ad litigandum,
id. Att. 2, 7, 2:
bono animo sint et tui et mei familiares,
id. Fam. 6, 18, 1:
ut bono essent animo,
id. Rep. 1, 17, 29:
ut uxores eodem jure sint quo viri,
id. ib. 1, 43, 67:
qui capite et superciliis semper est rasis,
id. Rosc. Com. 7, 20:
abi, quaere, unde domo quis, Cujus fortunae, quo sit patre quove patrono,
Hor. Ep. 1, 7, 54 (cf. I. A. 4. supra). —
3.
With gen. or abl. of price or value.
(α).
With gen.:
pluris est oculatus testis quam auriti decem,
Plaut. Truc. 2, 6, 8:
videtur esse quantivis pretii,
Ter. And. 5, 2, 15:
a me argentum, quanti (servus) est, sumito,
id. Ad. 5, 9, 20:
si ullo in loco frumentum tanti fuit, quanti iste aestimavit,
Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194:
ager nunc multo pluris est, quam tunc fuit,
id. Rosc. Com. 12, 33:
ut quisque, quod plurimi sit, possideat, ita, etc.,
id. Par. 6, 2, 48:
magni erunt mihi tuae litterae,
id. Fam. 15, 15, 4:
parvi sunt foris arma, nisi, etc.,
id. Off. 1, 22, 76:
an emat denario quod sit mille denarium,
id. ib. 3, 23, 92:
parvi pretii est quod nihili est,
id. Q. Fr. 1, 2, 4:
mea mihi conscientia pluris est quam omnium sermo,
is worth more to me, weighs more with me, id. Att. 12, 28, 2:
neque pluris pretii cocum quam vilicum habeo,
Sall. J. 85, 39:
erat (agellus) centum milium nummum,
Plin. Ep. 6, 3, 1. —
(β).
With abl.: sextante sal et Romae et per totam I i aliam erat, was worth, stood at, Liv. 29, 37.—
4.
With gen. of possession, etc., it belongs, pertains to; or it is the part, property, nature, mark, sign, custom, or duty of, etc.
(α).
In gen.:
audiant eos, quorum summa est auctoritas apud, etc.,
who possess, Cic. Rep. 1, 7, 12:
ea ut civitatis Rhodiorum essent,
Liv. 37, 55, 5:
teneamus eum cursum, qui semper fuit optimi cujusque,
Cic. Rep. 1, 2, 3:
quamobrem neque sapientis esse accipere habenas,
id. ib. 1, 5, 9; id. de Or. 2, 20, 86:
sapientis est consilium explicare suum, etc.,
id. ib. 2, 81, 333:
temeritas est florentis aetatis, prudentia senescentis,
id. Sen. 6, 20:
est adulescentis majores natu vereri,
id. Off. 1, 34, 122:
Aemilius, cujus tum fasces erant,
Liv. 8, 12, 13:
tota tribuniciae potestatis erat,
id. 3, 48:
alterius morientis prope totus exercitus fuit,
id. 22, 50:
jam me Pompeii totum esse scis,
Cic. Fam. 2, 13, 2:
hominum, non causarum, toti erant,
Liv. 3, 36:
plebs novarum, ut solet, rerum atque Hannibalis tota esse,
were devoted to, favored, id. 23, 14:
Dolopes numquam Aetolorum fuerant: Philippi erant,
id. 38, 3:
Ptolemaeus propter aetatem alieni arbitrii erat,
id. 42, 29:
est miserorum ut malevolentes sint,
Plaut. Capt. 3, 4, 51:
quod alterum divinitatis mihi cujusdam videtur,
Cic. de Or. 2, 20, 86:
negavit moris esse Graecorum, ut, etc.,
id. Verr. 2, 1, 26, § 66:
non est gravitatis ac sapientiae tuae, ferre immoderatius casum incommodorum tuorum,
id. Fam. 5, 16, 5:
est hoc Gallicae consuetudinis, uti, etc.,
Caes. B. G. 4, 5.—Rarely with pronom. posses.:
est tuum, Cato, videre quid agatur,
Cic. Mur. 38, 83:
fuit meum quidem jam pridem rem publicam lugere,
id. Att. 12, 28, 2.—
(β).
Esp., with gerundive, to denote tendency, effect, etc.:
quae res evertendae rei publicae solerent esse,
Cic. Verr. 2, 2, 53, § 132:
regium inperium, quod initio conservandae libertatis fuerat,
Sall. C. 6, 7:
qui utilia ferrent, quaeque aequandae libertatis essent,
Liv. 3, 31, 7:
ea prodendi imperii Romani, tradendae Hannibali victoriae esse,
id. 27, 9, 12:
nihil tam aequandae libertatis esse quam potentissimum quemque posse dicere causam,
id. 38, 51, 8:
frustrationem eam legis tollendae esse,
id. 3, 24, 1 Weissenb. ad loc.; 3, 39, 8; 5, 3, 5; 40, 29, 11.—
5.
With dat. of the end, object, purpose, etc.:
vitam hanc rusticam tu probro et crimini putas esse oportere,
Cic. Rosc. Am. 17, 48:
etiam quae esui potuique non sunt, contineri legato,
Dig. 33, 9, 3; Gell. 4, 1, 20:
ut divites conferrent, qui essent oneri ferendo,
Liv. 2, 9:
magis vis morbi curae esset, maxime quod, etc.,
id. 4, 21, 5:
cum solvendo aere (i. e. aeri) alieno res publica non esset,
id. 31, 13:
iniciuntur ea, quae umori extrahendo sunt,
Cels. 4, 10 fin. — Esp. in phrase solvendo esse, to be solvent, able to pay:
tu nec solvendo eras,
Cic. Phil. 2, 2, 4:
cum solvendo civitates non essent,
id. Fam. 3, 8, 2 (v. solvo).—
6.
With predicative dat. sing., denoting that which the subject is, becomes, appears to be, etc.
(α).
Without second dat. of pers.:
auxilio is fuit,
Plaut. Am. prol. 94:
magis curae'st,
id. Bacch. 4, 10, 3; id. Curc. 4, 2, 15; id. As. 1, 3, 23; id. Capt. 5, 2, 13 sq.:
cui bono fuerit,
Cic. Phil. 2, 14, 35:
eo natus sum ut Jugurthae scelerum ostentui essem,
Sall. J. 24, 10: cupis me esse nequam;
tamen ero frugi bonae,
Plaut. Ps. 1, 5, 51:
magnoque esse argumento, homines scire pleraque antequam nati sint, quod, etc.,
Cic. Sen. 21, 78:
multi Indicioque sui facti persaepe fuere, Lucr 4, 1019: ejus rei ipsa verba formulae testimonio sunt,
Cic. Rosc. Com. 4, 11:
haec res ad levandam annonam impedimento fuit,
Liv. 4, 13:
cujus rei Demosthenes atque Aeschines possunt esse documento,
Quint. 7, 1, 2.—
(β).
With second dat. of pers.:
obsecro vos ego mi auxilio sitis,
Plaut. Aul. 4, 9, 5; id. Ep. 5, 2, 11; id. Most. 1, 2, 68:
ne quid Captioni mihi sit,
id. ib. 3, 3, 19:
mihi cordi est,
id. Cist. 1, 1, 110:
ubi eris damno molestiae et dedecori saepe fueris,
id. As. 3, 2, 25:
metuo illaec mihi res ne malo magno fuat,
id. Mil. 2, 6, 12:
nec Salus nobis saluti jam esse potest,
id. Most. 2, 1, 4:
bono usui estis nulli,
id. Curc. 4, 2, 15:
quae sint nobis morbo mortique,
Lucr. 6, 1095:
quo magis quae agis curae sunt mihi,
Ter. Ad. 4, 5, 46:
omitto innumerabiles viros, quorum singuli saluti huic civitati fuerunt,
Cic. Rep. 1, 1, 1: ut mihi magnae curae tuam vitam ac dignitatem esse scires, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A fin.:
accusant ei, quibus occidi patrem Sex. Roscii bono fuit,
Cic. Rosc. Am. 5, 13: haec tam parva [p. 1800] civitas praedae tibi et quaestui fuit, id. Verr. 2, 3, 37, § 85:
ea dictitare, quae detrimento, maculae, invidiae, infamiae nobis omnibus esse possint,
id. ib. 2, 3, 62, §
144: minus ea bella curae patribus erant, quam, etc.,
Liv. 35, 23, 1:
sciant patribus aeque curae fuisse, ne, etc.,
id. 4, 7, 6:
si hoc perinde curae est tibi quam illud mihi,
Plin. Ep. 6, 8, 9:
quantaeque curae tibi fuit, ne quis, etc.,
id. Pan. 25, 3:
quantae sit mihi curae,
id. Ep. 6, 8, 2:
si judicibus ipsis aut gloriae damnatio rei aut deformitati futura absolutio,
Quint. 6, 1, 12.—Rarely with dat. gerund:
nec tamen impedimento id rebus gerundis fuit,
Liv. 26, 24 (for a full account of this dative, v. Roby, Gram. 2, praef. pp. xxv.-lvi., and § 1158 sq.).—
7.
Esse ad aliquid, to be of use for, to serve for:
vinum murteum est ad alvum crudam,
Cato, R. R. 125:
completae naves taeda et pice reliquisque rebus quae sunt ad incendia,
Caes. B. C. 3, 101:
valvae, quae olim ad ornandum templum erant maxime,
Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124.—
8.
Id est or hoc est, with predic.-clause by way of explanatory addition, that is, that is to say; sometimes also with a climax in the sense, which is as much as to say, or which is the same thing:
sed domum redeamus, id est ad nostros revertamur,
Cic. Brut. 46, 172:
quodsi in scena, id est in contione verum valet, etc.,
id. Lael. 26, 97:
meos amicos, in quibus est studium, in Graeciam mitto, id est ad Graecos ire jubeo,
id. Ac. 1, 2, 8:
si Epicurum, id est si Democritum probarem,
id. ib. 1, 2, 6:
ut (sapiens) aegritudine opprimatur, id est miseria,
id. Tusc. 3, 13, 27: a parte negotiali, hoc est pragmatikêi, Quint. 3, 7, 1:
cum in bona tua invasero, hoc est, cum te docuero,
id. 8, 3, 89.—
9.
Poet., with Greek inf. pleonastically:
esse dederat monumentum,
Verg. A. 5, 572 (cf.: dôke xeinêion einai, Hom. Il. 10, 269).
2.
sum = eum, Enn. ap. Fest., v. is.
3.
sum- in composition, for sub before m; v. sub fin.

Lewis & Short latin dictionary > sum

См. также в других словарях:

DIVORTII duae apud Romanos species erant — Requdium, quod in Sponsalibus et Divortium proprie dictum, quod in consummatis valebat nuptiis. Prioris formula erat: Conditione tua non utor. Posterioris, Res tuas tibi babeto, vel Res tuas tibi agito. Utraque dicebatur Matrimonii renuntiatio,… … Hofmann J. Lexicon universale
СУДОПРОИЗВОДСТВО — • Iudicium, процесс. a) Аттическое (ср. Meier Schömann, der attische Process, 1824, вновь изд. Липсиусом, 1883; E. Platner, Beiträge zur Kenntniss des attischen Rechts, 1820 и der Process und die Klagen bei den Attikern, 1824 … Реальный словарь классических древностей
Arnoldus Buchelius — Arnoldus Buchelius, Kupferstich von Crispin de Passe d. Ä., 1614 Arnoldus Buchelius, auch Aernout van Buchel (* 18. März 1565 in Utrecht; † 15. Juli 1641 ebenda) war ein niederländischer Humanist, Jurist, Antiquar … Deutsch Wikipedia
CITADELLA — oppid. agri Patavini, occupatum a Solimanno, irruptione in Italiam factâ, A. C. 1552. Huius civis erat miscr ille Frauciscus Spiera, qui ob religionem delauts apud Iohannem Casam, Archiepiscopum Beneventanum, Legatum Pontificium Venetiis tum… … Hofmann J. Lexicon universale
JURISCONSULTI — in numero Principis Amicorum et Comitum, quos adhibebar, cum de negotiis ac iure tractaret, vel Romae et in provinciis causas audiret. Lamprid. in Alex. Negotia et causas privus a scriniorum Principibus et doctissimis Iurisconsultis et sibi… … Hofmann J. Lexicon universale
PENETRALE Sacrum — cuius mentio apud Ael. Lamprid. in Antonino Heliog. c. 6. Sacra P. R. sublatis penetralibus (simulacris vel coeteris rebus, quae pro simulacris colebantur; quae penetralia et inspexit et tractavit et loco etiam movit, in Dei Heliograbali templum… … Hofmann J. Lexicon universale
PILEUS — I. PILEUS insigne domus, in urbe Siciliae Catana, cuius inhabitatores hominum pessimi, dicuntur Taisnierio apud Thom. Fazellum, de Rebus Sic. l. 1. c. 1. Tritum, inquiit, Taisnierius in Chiromantia sua, est proverbium, inter totius orbis homines… … Hofmann J. Lexicon universale
advis — et opinion, Sententia, Sensus, Opinio, Consilium, comme, L advis du Conseil est, Consilij opinio et sententia est, Advis aussi pour advertissement donné de quelque chose, Comme au 2. livre d Amad. Ma cousine, respondit Amadis, je m esbahy de la… … Thresor de la langue françoyse
aller — I. Aller, Ambulare, Ingredi, Incedere, Ire, Iter facere, Obire, Pergere, Proficisci, Vadere. S en aller, Auferre se, Abire, Discedere, Abscedere, Digredi. Il commence à aller à Phavorinus, Pergit ire ad Phauorinum. Qui doit aller, Iturus. Je te… … Thresor de la langue françoyse

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: с латинского на английский

de+amicorum+consilio

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Словари и энциклопедии на Академике

Перевод: с латинского на английский

de+amicorum+consilio

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка: