-
1 āridus
āridus adj. with sup. [3 AR-], dry, arid, parched: materies, Cs.: folia: tellus leonum nutrix, H.: nubila, rainless, V. — As subst n., a dry place, dry land: naves in aridum subducere, Cs.: (arbores) humi arido gignuntur, S. — Of feeling, making dry, burning: sitis, O.: febris, V. — Of sound: fragor, a dry, crackling noise, V.— Withered, shrivelled: crura, O.: nates, H. — Meagre, scanty, poor: victus: vita. — Fig., of style, dry, jejune, poor, unadorned: genus sermonis: libri aridissimi, Ta.—Of a man, dry, stingy: pater, T.* * *arida -um, aridior -or -us, aridissimus -a -um ADJdry, arid, parched; water/rain-less; used dry, dried; thirsty; poor; shriveled -
2 crepitus
crepitus ūs, m [crepo], a rattling, creaking, clattering, clashing, rustling: dentium. chattering: fulmine Dissultant crepitūs, V.: armorum, L.: plagarum: materiae flagrantis, crackling, L.* * *rattling, rustling, crash (thunder); chattering (teeth); snap (fingers); fart -
3 fragilis
fragilis e, adj. [FRAG-], easily broken, brittle, fragile: rami, V.: myrtus, H.: aquae, i. e. ice, O.: fragilīs incende laurūs, crackling, V.— Weak, perishable, frail, fickle: corpus: res humanae: formae gloria, S.: anni (of old age), O.: Pediatia, the delicate Miss Pediatus, H.—As subst n.: fragili inlidere dentem, H.* * *fragilis, fragile ADJbrittle, frail; impermanent -
4 īgnis or (once in H.) īgnīs
īgnis or (once in H.) īgnīs is (abl. īgnī; rarely īgne), m [1 AG-], fire: ignem ex lignis fieri iussit: ignīs restinguere: templis ignīs inferre: subditis ignibus aquae fervescunt: casurae inimicis ignibus arces, V.: ignīs fieri prohibuit, Cs.: ignem operibus inferre, Cs.: urbi ferro ignique minitari: gravis, a conflagration, Ta.: ignibus significatione factā, signal-fires, Cs.: ut fumo atque ignibus significatur, watch-fires, Cs.: quorundam igni et equus adicitur, the funeral pyre, Ta.: fulsere ignes, lightnings, V.: missos Iuppiter ignīs Excusat, thunderbolt, O.: inter ignīs Luna minores, i. e. stars, H.: clarior ignis Auditur, the crackling of fire, V.: Eumenidum, torches, Iu.: emendus, i. e. fuel, Iu.: sacer, St. Anthony's fire, erysipelas, V.: aqua et ignis, i. e. the necessaries of life.—Fire, brightness, splendor, brilliancy, lustre, glow, redness: curvatos imitatus ignīs lunae, H.: nox caret igne suo, starlight, O.: positi sub ignibus Indi, the sun, O.— Fig., fire, glow, rage, fury, love, passion: exarsere ignes animo, V.: huic ordini ignem novum subici: caeco carpitur igni, secret love, V.: tectus magis aestuat ignis, O.: socii ignes, i. e. nuptials, O.— A beloved object, flame: Accede ad ignem hunc, T.: meus, V.: pulchrior, H.—An agent of destruction, fire, flame: ne parvus hic ignis incendium ingens exsuscitet (i. e. Hannibal), L. -
5 aridum
ārĭdus (contr. ardus, like arfacio from arefacio, Plaut. Aul. 2, 4, 18; Lucil. ap. Non. p. 74, 20; Inscr. Grut. 207), a, um, adj. [areo], dry, withered, arid, parched.I.Lit.:II.ligna,
Lucr. 2, 881:lignum,
Hor. C. 3, 17, 13; so Vulg. Eccli. 6, 3; ib. Isa. 56, 3:cibus,
Lucr. 1, 809; so id. 1, 864:ficis victitamus aridis,
Plaut. Rud. 3, 4, 59:folia,
Cic. Pis. 40, 97, and Plin. 12, 12, 26, § 46:ficus,
Vulg. Marc. 11, 20:Libye,
Ov. M. 2, 238:quale portentum Jubae tellus leonum Arida nutrix,
Hor. C. 1, 22, 16:terra arida et sicca,
Plin. 2, 65, 66, § 166; so,terra arida,
Vulg. Sap. 19, 7:arida terra,
ib. Heb. 11, 29; so absol.:arida (eccl. Lat.),
ib. Gen. 1, 9; ib. Psa. 65, 6; ib. Matt. 23, 15: montes aridi sterilesque. Plin. 33, 4, 21, § 67.—Also, subst.: ārĭdum, [p. 161] i, n., a dry place, dry land:ex arido tela conicere,
Caes. B. G. 4, 25:naves in aridum subducere,
id. ib. 4, 29.— Meton., of thirst:sitis,
Lucr. 3, 917, and 6, 1175; so,os,
Verg. G. 3, 458:ora,
id. A. 5, 200: guttur, Ov. [ad Liv. 422].—Of a fever:febris,
i. e. causing thirst, Verg. G. 3, 458 (cf. Lucr. 4, 875); so,morbus,
Veg. Vet. Art. 1, 4.—Of color:arbor folio convoluto, arido colore,
like that of dried leaves, Plin. 12, 26, 59, § 129.—And of a cracking, snapping sound, as when dry wood is broken:sonus,
Lucr. 6, 119:aridus altis Montibus (incipit) audiri fragor,
a dry crackling noise begins to be heard in the high mountain forest, Verg. G. 1, 357.—Trop.A.Of things which are dried, shrunk up, shrivelled, meagre, lean:B.crura,
Ov. A. A. 3, 272:nates,
Hor. Epod. 8, 5:uvis aridior puella passis,
Auct. Priap. 32, 1; so from disease, withered:manus,
Vulg. Matt. 12, 10; ib. Marc. 3, 1; and absol. of persons:aridi,
ib. Joan. 5, 3.— Hence, of food or manner of living, meagre, scanty:in victu arido in hac horridā incultāque vitā,
poor, scanty diet, Cic. Rosc. Am. 27, 75:vita horrida atque arida,
id. Quinct. 30.— Transf. to men, indigent, poor:cliens,
Mart. 10, 87, 5.—Of style, dry, jejune, unadorned, spiritless:C.genus sermonis exile, aridum, concisum ac minutum,
Cic. de Or. 2, 38, 159; so Auct. ad Her. 4, 11:narratio,
Quint. 2, 4, 3:aridissimi libri,
Tac. Or. 19.— Meton., of the orator himself:orator,
Quint. 12, 10, 13:rhetores,
Sen. Contr. 34:magister,
Quint. 2, 4, 8.—Of scholars: sicci omnino atque aridi pueri,
sapless and dry, Suet. Gram. 4; cf. Quint. 2, 8, 9.—In comic lang., avaricious, of a man from whom, as it were, nothing can be expressed (cf. Argentiexterebronides):* D.pumex non aeque est aridus atque hic est senex,
Plaut. Aul. 2, 4, 18:pater avidus, miser atque aridus,
Ter. Heaut. 3, 2, 15.—In Plaut. as a mere natural epithet of metal: arido argentost opus, dry coin, Rud. 3, 4, 21.— Adv. not used. -
6 aridus
ārĭdus (contr. ardus, like arfacio from arefacio, Plaut. Aul. 2, 4, 18; Lucil. ap. Non. p. 74, 20; Inscr. Grut. 207), a, um, adj. [areo], dry, withered, arid, parched.I.Lit.:II.ligna,
Lucr. 2, 881:lignum,
Hor. C. 3, 17, 13; so Vulg. Eccli. 6, 3; ib. Isa. 56, 3:cibus,
Lucr. 1, 809; so id. 1, 864:ficis victitamus aridis,
Plaut. Rud. 3, 4, 59:folia,
Cic. Pis. 40, 97, and Plin. 12, 12, 26, § 46:ficus,
Vulg. Marc. 11, 20:Libye,
Ov. M. 2, 238:quale portentum Jubae tellus leonum Arida nutrix,
Hor. C. 1, 22, 16:terra arida et sicca,
Plin. 2, 65, 66, § 166; so,terra arida,
Vulg. Sap. 19, 7:arida terra,
ib. Heb. 11, 29; so absol.:arida (eccl. Lat.),
ib. Gen. 1, 9; ib. Psa. 65, 6; ib. Matt. 23, 15: montes aridi sterilesque. Plin. 33, 4, 21, § 67.—Also, subst.: ārĭdum, [p. 161] i, n., a dry place, dry land:ex arido tela conicere,
Caes. B. G. 4, 25:naves in aridum subducere,
id. ib. 4, 29.— Meton., of thirst:sitis,
Lucr. 3, 917, and 6, 1175; so,os,
Verg. G. 3, 458:ora,
id. A. 5, 200: guttur, Ov. [ad Liv. 422].—Of a fever:febris,
i. e. causing thirst, Verg. G. 3, 458 (cf. Lucr. 4, 875); so,morbus,
Veg. Vet. Art. 1, 4.—Of color:arbor folio convoluto, arido colore,
like that of dried leaves, Plin. 12, 26, 59, § 129.—And of a cracking, snapping sound, as when dry wood is broken:sonus,
Lucr. 6, 119:aridus altis Montibus (incipit) audiri fragor,
a dry crackling noise begins to be heard in the high mountain forest, Verg. G. 1, 357.—Trop.A.Of things which are dried, shrunk up, shrivelled, meagre, lean:B.crura,
Ov. A. A. 3, 272:nates,
Hor. Epod. 8, 5:uvis aridior puella passis,
Auct. Priap. 32, 1; so from disease, withered:manus,
Vulg. Matt. 12, 10; ib. Marc. 3, 1; and absol. of persons:aridi,
ib. Joan. 5, 3.— Hence, of food or manner of living, meagre, scanty:in victu arido in hac horridā incultāque vitā,
poor, scanty diet, Cic. Rosc. Am. 27, 75:vita horrida atque arida,
id. Quinct. 30.— Transf. to men, indigent, poor:cliens,
Mart. 10, 87, 5.—Of style, dry, jejune, unadorned, spiritless:C.genus sermonis exile, aridum, concisum ac minutum,
Cic. de Or. 2, 38, 159; so Auct. ad Her. 4, 11:narratio,
Quint. 2, 4, 3:aridissimi libri,
Tac. Or. 19.— Meton., of the orator himself:orator,
Quint. 12, 10, 13:rhetores,
Sen. Contr. 34:magister,
Quint. 2, 4, 8.—Of scholars: sicci omnino atque aridi pueri,
sapless and dry, Suet. Gram. 4; cf. Quint. 2, 8, 9.—In comic lang., avaricious, of a man from whom, as it were, nothing can be expressed (cf. Argentiexterebronides):* D.pumex non aeque est aridus atque hic est senex,
Plaut. Aul. 2, 4, 18:pater avidus, miser atque aridus,
Ter. Heaut. 3, 2, 15.—In Plaut. as a mere natural epithet of metal: arido argentost opus, dry coin, Rud. 3, 4, 21.— Adv. not used. -
7 fragilis
frăgĭlis, e, adj. [id.], easily broken, brittle, fragile (class.; esp. freq. in the transf. signif.; cf.: caducus, fluxus).I.Lit.:II.cadi,
Ov. M. 12, 243:coryli (with tiliae molles),
id. ib. 10, 93:rami,
Verg. E. 8, 40:myrtus,
Hor. C. 3, 23, 16:ratis,
id. ib. 1, 3, 10; cf.phaselus,
id. ib. 3, 2, 28:aes malleis,
Plin. 34, 8, 20, § 94; cf.:saccharon dentibus,
id. 12, 8, 17, § 32:crystalli centrum,
id. 37, 2, 10, § 28:caput ictibus parvis,
Gell. 6, 1, 11:tenuior fragiliorque penna scarabaeorum,
Plin. 11, 28, 34, § 97:ut fragilis glacies interit ira mora,
Ov. A. A. 1, 347.— Poet.:aquae,
i. e. ice, Ov. Tr. 3, 10, 26:fragiles sonitus chartarum,
i. e. crackling, Lucr. 6, 112:lauri,
Verg. E. 8, 82:pollicibus fragiles increpuere manus,
Prop. 4 (5), 7, 12; cf. fragor.—Transf., in gen., weak, perishable, frail (physically or mentally):fragile corpus animus sempiternus movet,
Cic. Rep. 6, 24 fin.;in fragili corpore odiosa omnis offensio est,
id. Sen. 18, 65; cf.:(corpora) fragili natura praedita,
Lucr. 1, 581; and absol.:fragili quaerens illidere dentem, Offendet solido,
Hor. S. 2, 1, 77: fragilissimus alvus, Att. ap. Non. 193, 26.—Of an effeminate man: Julius et fragilis Pediatia (sarcastically in the fem. gen. instead of Pediatius), qs. the delicate Miss Pediatius, Hor. S. 1, 8, 39:quis enim confidit, sibi semper id stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?
Cic. Fin. 2, 27, 86:res humanae fragiles caducaeque sunt,
id. Lael. 27, 102; id. Leg. 1, 8, 24; cf.:divitiarum et formae gloria fluxa atque fragilis est,
Sall. C. 1, 4:fortuna populi,
Cic. Rep. 2, 28 fin.:nec aliud est aeque fragile in homine (quam memoria),
Plin. 7, 24, 24, § 90:nulli vita fragilior (quam homini),
id. 7 praef. § 5; cf.:(hominum) aevum omne et breve et fragile est,
Plin. Pan. 78, 2:haud aevi fragilis sonipes,
Sil. 3, 386: anni fragiles et inertior aetas, the frail years (of age), Ov. Tr. 4, 8, 3.— Adv. does not occur. -
8 ignis
ignis, is (abl. usu. igni; poet. and postAug. igne; so Plin. ap. Charis. p. 98 P.; Charis. p. 33 P.; Prisc. p. 766 P.; and always in Mart., e. g. 1, 21, 5; 4, 57, 6; cf. Neue, Formenl. 1, 223 sq.;I.scanned ignis,
Verg. E. 3, 66; id. G. 3, 566; Ov. H. 16, 230; Lucr. 1, 663; 853;but ignīs,
Hor. C. 1, 15, 36), m. [Sanscr. agnis, fire; Lith. ugn-is; Slav. ogný; Gr. aiglê, aglaos], fire (com mon in sing. and plur.; cf. flamma, incendium).Lit.:2.lapidum conflictu atque tritu elici ignem videmus,
Cic. N. D. 2, 9, 25:admoto igni ignem concipere,
id. de Or. 2, 45, 190:pati ab igne ignem capere, si qui velit,
id. Off. 1, 16, 52; cf.:datur ignis, tametsi ab inimico petas,
Plaut. Trin. 3, 2, 53:ignis periculum,
id. Leg. 2, 23, 58; plur. = sing.:subditis ignibus aquae fervescunt,
id. N. D. 2, 10, 27:cum omnes naturae numini divino, caelum, ignes, terrae, maria parerent,
id. ib. 1, 9, 22:hisce animus datus est ex illis sempiternis ignibus, quae sidera et stellas vocatis,
id. Rep. 6, 15:ut fumo atque ignibus significabatur,
Caes. B. G. 2, 7 fin.:quod pluribus simul locis ignes coörti essent,
Liv. 26, 27, 5:ignibus armata multitudo, facibusque ardentibus collucens,
id. 4, 33, 2:ignes fieri prohibuit,
Caes. B. C. 3, 30, 5:ignem accendere,
Verg. A. 5, 4:ignem circum subicere,
Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69:ignem operibus inferre,
Caes. B. C. 2, 14, 1:ignem comprehendere,
id. B. G. 5, 43, 2:igni cremari,
id. ib. 1, 4, 1:urbi ferro ignique minitari,
Cic. Phil. 11, 14 fin.:ignis in aquam conjectus,
id. Rosc. Com. 6, 17 et saep.:quodsi incuria insulariorum ignis evaserit (opp. incendium inferre),
Paul. Sent. 5, 3, 6.— Poet.:fulsere ignes et conscius aether,
lightnings, Verg. A. 4, 167; cf.: Diespiter Igni corusco nubila [p. 881] dividens, Hor. C. 1, 34, 6:caelum abscondere tenebrae nube una subitusque antennas impulit ignis,
Juv. 12, 19; 13, 226:micat inter omnes Julium sidus, velut inter ignes luna minores,
i. e. stars, id. ib. 1, 12, 47:et jam per moenia clarior ignis Auditur,
the crackling of fire, Verg. A. 2, 705:Eumenidum ignis,
torches, Juv. 14, 285.—In partic.a.Sacer ignis, a disease, St. Anthony's fire, erysipelas, Cels. 5, 28, 4; Verg. G. 3, 566; Col. 7, 5, 16.—b.Aqua et ignis, to signify the most important necessaries of life; v. aqua.—B.Transf., brightness, splendor, brilliancy, lustre, glow, redness (mostly poet.):2. II.fronte curvatos imitatus ignes lunae,
Hor. C. 4, 2, 57; cf.:jam clarus occultum Andromedae pater Ostendit ignem,
id. ib. 3, 29, 17; so of the brightness of the stars, Ov. M. 4, 81; 11, 452; 15, 665;of the sun,
id. ib. 1, 778; 4, 194; 7, 193;of Aurora,
id. ib. 4, 629:arcano florentes igne smaragdi,
Stat. Th. 2, 276; cf. Mart. 14, 109; and:acies stupet igne metalli,
Claud. VI. Cons. Hon. 51:cum ignis oculorum cum eo igne qui est ob os offusus,
redness, blush, Cic. Univ. 14; Stat. Ach. 1, 516.—Trop.A.(Mostly poet.) The fire or glow of passion, in a good or bad sense; of anger, rage, fury:2.exarsere ignes animo,
Verg. A. 2, 575:saevos irarum concipit ignes,
Val. Fl. 1, 748; most freq. of the flame of love, love:cum odium non restingueritis, huic ordini ignem novum subici non sivistis,
Cic. Rab. Post. 6, 13:laurigerosque ignes, si quando avidissimus hauri,
raving, inspiration, Stat. Ach. 1, 509:quae simul aethereos animo conceperat ignes, ore dabat pleno carmina vera dei,
Ov. F. 1, 473:(Dido) caeco carpitur igni,
the secret fire of love, Verg. A. 4, 2; so in sing., Ov. M. 3, 490; 4, 64; 195; 675 et saep.; in plur., Hor. C. 1, 13, 8; 1, 27, 16; 3, 7, 11; Ov. M. 2, 410; 6, 492 et saep.; cf.:socii ignes,
i. e. nuptials, Ov. M. 9, 796.—Transf., like amores, a beloved object, a flame (only poet.):B.at mihi sese offert ultro meus ignis, Amyntas,
Verg. E. 3, 66; Hor. Epod. 14, 13.—Figuratively of that which brings destruction, fire, flame:quem ille obrutum ignem (i. e. bellum) reliquerit,
Liv. 10, 24, 13:ne parvus hic ignis (i. e. Hannibal) incendium ingens exsuscitet,
id. 21, 3, 6; cf.:et Syphacem et Carthaginienses, nisi orientem illum ignem oppressissent, ingenti mox incendio arsuros,
i. e. Masinissa, id. 29, 31, 3.
См. также в других словарях:
Crackling — Crac kling (kr?k kl?ng), n. 1. The making of small, sharp cracks or reports, frequently repeated. [1913 Webster] As the crackling of thorns under a pot, so is the laughter of the fool. Eccl. vii. 6. [1913 Webster] 2. The well browned, crisp rind… … The Collaborative International Dictionary of English
crackling — || kræklɪŋ n. sharp sound of snapping noises; sharp popping noise; crisp rind of roasted pork (British use) crack·le || krækl v. make snapping sounds, snap, pop … English contemporary dictionary
crackling — ► NOUN ▪ the crisp fatty skin of roast pork … English terms dictionary
crackling — [krak′liŋ; ] for 2, usually [, krak′lin] n. 1. the producing of a succession of slight, sharp popping sounds 2. a) the browned, crisp rind of roast pork b) [pl.] the crisp part remaining after hog fat or poultry fat has been rendered … English World dictionary
crackling — n British an attractive female, or women in general seen as sex objects. This male expres sion was particularly popular in the 1950s and early 1960s, usually in the phrase a bit of crackling . It derives from the idea of pork crackling being a… … Contemporary slang
crackling — noun Date: 1599 1. a series of small sharp cracks or reports < the crackling of frozen snow as we walk > 2. the crisp residue left after the rendering of lard from fat or the frying or roasting of the skin (as of pork) usually used in plural … New Collegiate Dictionary
crackling — adj. Crackling is used with these nouns: ↑fire, ↑flame … Collocations dictionary
crackling — crack|ling [ˈkræklıŋ] n 1.) [singular, U] the sound made by something when it crackles ▪ There was silence except for the crackling of the fire. 2.) [U] BrE the hard skin on a piece of pig meat when it has been cooked for a long time 3.)… … Dictionary of contemporary English
crackling — crack|ling [ kræklıŋ ] noun 1. ) singular or uncount the sound that something makes when it crackles: the crackling of dried leaves underfoot 2. ) cracklings plural hard pieces of cooked skin from a pig, used as food … Usage of the words and phrases in modern English
crackling — a woman viewed sexually by a man Literally, the crisp and tasty outside of roast pork. She is usually described as a bit or piece of crackling … How not to say what you mean: A dictionary of euphemisms
crackling — noun 1 (singular) the sound made by something when it crackles: There was a silence after that, except for the crackling of the fire. 2 BrE cracklings AmE (U) the hard skin of a pig when it has been cooked and is easily broken … Longman dictionary of contemporary English