Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

thunderbolt

  • 1 fulmen

        fulmen inis, n    [2 FLAG-], a lightning flash, stroke of lightning, fire, thunderbolt: Iovi fulmen fabricati: ictu fulminis deflagrare: fulmine tactus, O.: fulmine percussus: fulminis ictūs Evadere, Iu.: minister fulminis, H.: contemnere fulmina, Iu.—Fig., a thunderbolt, destructive power, crushing blow: fulmina fortunae contemnere: dictatorium, L.: iustum, Iu.: Fulmen habent in dentibus apri, O.: duo fulmina nostri imperi, Scipiones: verborum meorum, i. e. resistless might.
    * * *
    lightning, flash; thunderbolt; crushing blow

    Latin-English dictionary > fulmen

  • 2 fulmen

    fulmen, ĭnis, n. [contr. from fulgimen, v. fulgeo], lightning that strikes or sets on fire, a thunderbolt (opp. fulgur, lightning).
    I.
    Lit.:

    placet Stoicis, eos anhelitus terrae cum se in nubem induerint ejusque tenuissimam quamque partem coeperint dividere atque dirumpere, tum et fulgores et tonitrua exsistere: si autem nubium conflictu ardor expressus se emiserit, id esse fulmen,

    Cic. Div. 2, 19, 44; cf. Sen. Q. N. 2, 16:

    non enim te puto esse eum, qui Jovi fulmen fabricatos esse Cyclopas in Aetna putes,

    Cic. Div. 2, 19, 43:

    inter fulmina et tonitrua,

    id. Phil. 5, 6, 15; cf.

    under II.: Phaëthon ictu fulminis deflagravit,

    id. Off. 3, 25, 94; cf.:

    Romulus lactens fulmine ictus,

    id. ib. 2, 21, 47 (for which more usually:

    e caelo ictus,

    Cic. Div. 1, 10, 16):

    fulmine tactus,

    Ov. Tr. 2, 144:

    fulminis ictu concidere,

    id. ib. 2, 20, 45:

    fulmine percussus,

    id. N. D. 3, 22, 57; cf. id. ib. 3, 35, 84:

    fulmina emittere... fulmen jacere,

    id. ib. 2, 19, 44 sq.:

    fulminis ictus evadere,

    Juv. 12, 17:

    fulmine justo ruere,

    id. 8, 92:

    ideo plurima aestate fiunt fulmina, qua plurimum calidi est,

    Sen. Q. N. 2, 57, 2:

    validum,

    Lucr. 6, 228:

    igniferum,

    id. 6, 379:

    caducum,

    Hor. C. 3, 4, 44:

    qualem ministrum fulminis alitem, etc.,

    id. ib. 4, 4, 1:

    quem (Periclem) fulminibus et caelesti fragori comparant comici,

    Quint. 12, 10, 24; cf.

    fulgeo, I. B.: ipse Pater corusca fulmina molitur dextra,

    Verg. G. 1, 330:

    fulmen erat, Genitor quae plurima caelo deicit,

    id. A. 8, 427:

    fulmina pauper creditur atque deos,

    Juv. 3, 145.—Respecting the nature of lightnings, and their religious interpretation [p. 791] among the Etruscans and Romans, cf. Sen. Q. N. 2, 12 sq.; Plin. 2, 51, 52, § 137; Serv. Verg. A. 1, 43; 230.—
    II.
    Trop., a thunderbolt, i. q. destructive power, crushing calamity:

    non dubitaverim me gravissimis tempestatibus ac paene fulminibus ipsis obvium ferre conservandorum civium causa,

    Cic. Rep. 1, 4 (so we should read, and not fluminibus; cf. the passage quoted above from Cic. Div. 2, 19, 43; besides, if the figure were that of waves, it would be expressed not by fluminibus, but by fluctibus; v. fluctus, II. B.); cf.:

    fulmina fortunae contemnere,

    id. Tusc. 2, 27, 66:

    juro per mea mala, has me in illo (puero) vidisse virtutes ingenii, ut prorsus posset hinc esse tanti fulminis (i. e. mortis pueri) metus, quod observatum fere est, celerius occidere festinatam maturitatem,

    Quint. 6 praef. § 10; cf. Liv. 45, 41, 1:

    quam fulmine justo Et Capito et Numitor ruerint, damnante senatu,

    Juv. 8, 92; cf. Liv. 6, 39, 7.—Of oratory:

    ain' tandem? insanire tibi videris (Paetus), quod imitere verborum meorum, ut scribis, fulmina? etc.,

    Cic. Fam. 9, 21, 1:

    (stilus) nec acumine posteriorum nec fulmine utens superiorum (al. flumine),

    id. Or. 6, 21.— Poet.:

    fulmen habent acres in aduncis dentibus apri,

    i. e. destructive power, Ov. M. 10, 550; cf. id. ib. 1, 305:

    (aper) Erectus setis et aduncae fulmine malae,

    Stat. Th. 2, 470; see fulmineus, II.: tune illum (Hannibalem), cum frons propior lumenque corusco Igne micat, tune illa viri, quae vertice fundit, Fulmina pertuleris, fiery flashings (of the eye), Sil. 11, 342.—Applied to the Scipios, as heroes and conquerors of the Carthaginians:

    Scipiades, belli fulmen, Carthaginis horror,

    Lucr. 3, 1034;

    imitated: duo fulmina belli Scipiadae,

    Verg. A. 6, 843:

    ubi nunc sunt fulmina gentis Scipiadae?

    Sil. 7, 106:

    duo fulmina nostri imperii, Cn. et P. Scipiones,

    these two thunderbolts of our empire, Cic. Balb. 15, 34.—Prov.:

    Fulmen est, ubi cum potestate habitat iracundia,

    Pub. Syr. 184 Rib.

    Lewis & Short latin dictionary > fulmen

  • 3 īgnis or (once in H.) īgnīs

       īgnis or (once in H.) īgnīs is (abl. īgnī; rarely īgne), m    [1 AG-], fire: ignem ex lignis fieri iussit: ignīs restinguere: templis ignīs inferre: subditis ignibus aquae fervescunt: casurae inimicis ignibus arces, V.: ignīs fieri prohibuit, Cs.: ignem operibus inferre, Cs.: urbi ferro ignique minitari: gravis, a conflagration, Ta.: ignibus significatione factā, signal-fires, Cs.: ut fumo atque ignibus significatur, watch-fires, Cs.: quorundam igni et equus adicitur, the funeral pyre, Ta.: fulsere ignes, lightnings, V.: missos Iuppiter ignīs Excusat, thunderbolt, O.: inter ignīs Luna minores, i. e. stars, H.: clarior ignis Auditur, the crackling of fire, V.: Eumenidum, torches, Iu.: emendus, i. e. fuel, Iu.: sacer, St. Anthony's fire, erysipelas, V.: aqua et ignis, i. e. the necessaries of life.—Fire, brightness, splendor, brilliancy, lustre, glow, redness: curvatos imitatus ignīs lunae, H.: nox caret igne suo, starlight, O.: positi sub ignibus Indi, the sun, O.— Fig., fire, glow, rage, fury, love, passion: exarsere ignes animo, V.: huic ordini ignem novum subici: caeco carpitur igni, secret love, V.: tectus magis aestuat ignis, O.: socii ignes, i. e. nuptials, O.— A beloved object, flame: Accede ad ignem hunc, T.: meus, V.: pulchrior, H.—An agent of destruction, fire, flame: ne parvus hic ignis incendium ingens exsuscitet (i. e. Hannibal), L.

    Latin-English dictionary > īgnis or (once in H.) īgnīs

  • 4 fulgur

    fulgur (also in the nom. FVLGVS, acc. to Fest. s. v. fulgere, p. 92 fin. Müll. N. cr.), ŭris, n. [fulgeo], flashing lightning, lightning.
    I.
    Prop. (=splendor fulminis, opp. fulmen, a thunderbolt):

    fulgur, ignis qui coruscat fulmine,

    Non. 5, 33:

    eodem modo fit fulgur, quod tantum splendet, et fulmen, quod incendit... fulmen est fulgur intentum,

    Sen. Q. N. 2, 57, 3:

    nimbi immixtaque fulgura ventis,

    Ov. M. 3, 300:

    credas et rapidum Aetnaeo fulgur ab igne jaci,

    id. F. 1, 574:

    passim fremitus et fulgura fiunt,

    Lucr. 6, 270:

    CAELI FVLGVRA REGIONIBVS RATIS TEMPERANTO,

    Cic. Leg. 2, 8, 21:

    de fulgurum vi dubitare,

    id. Div. 1, 10, 16; cf.:

    fulgura interpretantes,

    id. ib. 1, 6, 12; cf.

    also: consultus de fulgure haruspex,

    Suet. Dom. 16; Tac. A. 15, 47 al.:

    tonitrua et fulgura paulo infirmius expavescebat,

    Suet. Aug. 90; cf. id. Calig. 51:

    qui ad omnia fulgura pallent,

    Juv. 13, 223:

    tonitruque et fulgure terruit orbem,

    Ov. M. 14, 817:

    dium fulgur appellabant diurnum, quod putabant Jovis, ut nocturnum Summani,

    Fest. p. 75 Müll.; cf.:

    provorsum fulgur appellatur, quod ignoratur noctu an interdiu sit factum,

    Fest. p. 229 Müll. N. cr.
    II.
    Transf.
    A.
    For fulmen, a lightning-flash that descends and strikes, a thunder-bolt (not in class. prose):

    feriunt summos fulgura montes,

    Hor. C. 2, 10, 12; Lucr. 6, 391:

    caelo ceciderunt plura sereno fulgura,

    Verg. G. 1, 488.—
    2.
    In partic., in relig. lang.: condere fulgur, to bury a thing struck by lightning:

    aliquis senior, qui publica fulgura condit,

    Juv. 6, 586:

    ‡ fulgur conditum,

    Inscr. Orell. 2482; cf. Luc. 1, 606.—
    B.
    For fulgor, brightness, splendor ( poet. and very rare):

    solis,

    Lucr. 2, 164; so,

    flammaï,

    id. 1, 725; cf.:

    nictantia flammae,

    id. 6, 182:

    clarae coruscis Fulguribus tedae,

    id. 5, 297:

    galeae,

    Claud. Cons. Hon. 3, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > fulgur

  • 5 icio

    ī̆cĭo and ī̆co), īci, ictum (forms in use, only pres. icit, iciunt, icere; perf. icit, icisse; pluperf. iceram, iceras; fut. perf. icero; pass. pres. icitur, icimur; perf. ictus est; and part. ictus, a, um; pres. ĭco, Prisc. 886 P.;

    but īcit,

    Lucr. 3, 160; Plaut. Mil. 2, 2, 50; pres. icio, Gell. 4, 17, 8; Prisc. 877 P.), 3, v. a. [Gr. ip-, iptomai, to injure; ips, a worm; ikria, scaffolding; cf. Ikaros, en-ipê], to strike, hit, smite, stab, sting (cf.: ferio, percutio, verbero, pulso).
    I.
    Lit. (rare but class.).
    A.
    In gen.:

    exim corpus propellit et icit,

    Lucr. 3, 160:

    unde icimur ictu,

    id. 4, 1050:

    femur,

    Plaut. Truc. 2, 7, 42:

    caput telis (musca),

    Cat. 116, 4: vidulum fuscinā, Plaut. Fragm. ap. Non. 124, 1:

    cum Ptolemaeus in proelio telo venenato ictus esset,

    Cic. Div. 2, 66, 135; cf.:

    lapide ictus,

    Caes. B. C. 3, 22, 2:

    ibi in turba ictus Remus, cecidit,

    Liv. 1, 7, 2:

    velut ictus ab Hercule Cacus,

    Juv. 5, 125.—
    B.
    Esp. of lightning, etc., to strike:

    cum Summanus e caelo ictus esset,

    Cic. Div. 1, 10, 16:

    ictae limen domus,

    Ov. Tr. 5, 4, 34:

    fulmine laurus sola non icitur,

    Plin. 15, 30, 40, § 134; cf.:

    fulmen lauri fruticem non icit,

    id. 2, 55, 56, § 146;

    so in a figure, of a thunderbolt: ut vos iisdem ignibus circumsaepti me primum ictum pro vobis et fumantem videretis,

    Cic. Har. Resp. 21, 45; cf.: exin candida se radiis dedit icta foras lux (i. e. Aurora), struck with rays, irradiated, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 93 Vahl.).—
    C.
    With a homogeneous object: Icere colaphum, to give a box on the ear:

    hei, colaphum icit,

    Plaut. Pers. 5, 2, 65.—
    II.
    Trop.
    A.
    In partic., icere foedus, like ferire and percutere foedus (v. ferio and percutio, I. B. fin.), to make a covenant or league:

    foedus, quod meo sanguine in pactione provinciarum iceras, frangere noluisti,

    Cic. Pis. 12, 28:

    cum Gaditanis foedus icisse dicitur,

    id. Balb. 15, 34; Cael. ap. Prisc. p. 886 P.:

    orsi a foedere quod nobiscum icerant,

    Tac. 12, 62 —
    B.
    (Perh. not ante - Aug.) Desideriis icta fidelibus Quaerit patria Caesarem, smitten, tormented, Hor. C. 4, 5, 15:

    novā re consules icti,

    disturbed, Liv. 27, 9, 8; cf. id. 34, 17, 5:

    conscientiā ictus,

    id. 33, 28, 1:

    metu icta,

    id. 1, 16 et saep.:

    haud secus quam pestifero sidere icti pavebant,

    panic - stricken, id. 8, 9, 12:

    domestico vulnere ictus,

    by family affliction, Tac. Agr. 29:

    si existunt, qui magnitudinem multum ultra se positam non icturi appetant,

    reach, attain, Sen. Const. Sap. 3 med.
    C.
    Poet.:

    saltat Milonius, ut semel icto Accessit fervor capiti numerusque lucernis,

    i. e. smitten with wine, tipsy, Hor. S. 2, 1, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > icio

  • 6 ico

    ī̆cĭo and ī̆co), īci, ictum (forms in use, only pres. icit, iciunt, icere; perf. icit, icisse; pluperf. iceram, iceras; fut. perf. icero; pass. pres. icitur, icimur; perf. ictus est; and part. ictus, a, um; pres. ĭco, Prisc. 886 P.;

    but īcit,

    Lucr. 3, 160; Plaut. Mil. 2, 2, 50; pres. icio, Gell. 4, 17, 8; Prisc. 877 P.), 3, v. a. [Gr. ip-, iptomai, to injure; ips, a worm; ikria, scaffolding; cf. Ikaros, en-ipê], to strike, hit, smite, stab, sting (cf.: ferio, percutio, verbero, pulso).
    I.
    Lit. (rare but class.).
    A.
    In gen.:

    exim corpus propellit et icit,

    Lucr. 3, 160:

    unde icimur ictu,

    id. 4, 1050:

    femur,

    Plaut. Truc. 2, 7, 42:

    caput telis (musca),

    Cat. 116, 4: vidulum fuscinā, Plaut. Fragm. ap. Non. 124, 1:

    cum Ptolemaeus in proelio telo venenato ictus esset,

    Cic. Div. 2, 66, 135; cf.:

    lapide ictus,

    Caes. B. C. 3, 22, 2:

    ibi in turba ictus Remus, cecidit,

    Liv. 1, 7, 2:

    velut ictus ab Hercule Cacus,

    Juv. 5, 125.—
    B.
    Esp. of lightning, etc., to strike:

    cum Summanus e caelo ictus esset,

    Cic. Div. 1, 10, 16:

    ictae limen domus,

    Ov. Tr. 5, 4, 34:

    fulmine laurus sola non icitur,

    Plin. 15, 30, 40, § 134; cf.:

    fulmen lauri fruticem non icit,

    id. 2, 55, 56, § 146;

    so in a figure, of a thunderbolt: ut vos iisdem ignibus circumsaepti me primum ictum pro vobis et fumantem videretis,

    Cic. Har. Resp. 21, 45; cf.: exin candida se radiis dedit icta foras lux (i. e. Aurora), struck with rays, irradiated, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 93 Vahl.).—
    C.
    With a homogeneous object: Icere colaphum, to give a box on the ear:

    hei, colaphum icit,

    Plaut. Pers. 5, 2, 65.—
    II.
    Trop.
    A.
    In partic., icere foedus, like ferire and percutere foedus (v. ferio and percutio, I. B. fin.), to make a covenant or league:

    foedus, quod meo sanguine in pactione provinciarum iceras, frangere noluisti,

    Cic. Pis. 12, 28:

    cum Gaditanis foedus icisse dicitur,

    id. Balb. 15, 34; Cael. ap. Prisc. p. 886 P.:

    orsi a foedere quod nobiscum icerant,

    Tac. 12, 62 —
    B.
    (Perh. not ante - Aug.) Desideriis icta fidelibus Quaerit patria Caesarem, smitten, tormented, Hor. C. 4, 5, 15:

    novā re consules icti,

    disturbed, Liv. 27, 9, 8; cf. id. 34, 17, 5:

    conscientiā ictus,

    id. 33, 28, 1:

    metu icta,

    id. 1, 16 et saep.:

    haud secus quam pestifero sidere icti pavebant,

    panic - stricken, id. 8, 9, 12:

    domestico vulnere ictus,

    by family affliction, Tac. Agr. 29:

    si existunt, qui magnitudinem multum ultra se positam non icturi appetant,

    reach, attain, Sen. Const. Sap. 3 med.
    C.
    Poet.:

    saltat Milonius, ut semel icto Accessit fervor capiti numerusque lucernis,

    i. e. smitten with wine, tipsy, Hor. S. 2, 1, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > ico

  • 7 Phaethentis

    Phăĕthon (dissyl.: fulmine Phaethon, Varr. ap. Quint. 1, 5, 18), ontis, m., = Phaethôn (the shining one).
    I.
    Son of Helios and Clymene, who, having obtained from his father permission to drive the sun's chariot for a day, lost control of the steeds, and was struck down by a thunderbolt of Jupiter, to prevent his setting the earth on fire, Cic. Off. 3, 25, 94; id. N. D. 3, 31, 76; cf.:

    Phaëthontem orbi terrarum educare,

    Suet. Calig. 11; Ov. M. 2, 47 sq.; Verg. A. 10, 189.—
    B.
    An epithet of the sun ( poet.), Verg. A. 5, 105; Sil. 6, 3.—Hence,
    A.
    Phăĕ-thontēus, a, um, adj., = Phaethonteios, of or belonging to Phaëthon, Phaëthontean ( poet.):

    ignes,

    Ov. M. 4, 246:

    Padus (because Phaëthon is said to have fallen into the Padus),

    Mart. 10, 12, 2:

    favilla, i. e. fulmen,

    Stat. Th. 1, 221: umbra, i. e. of the poplar (because the sisters of Phaëthon were changed into poplars), Mart. 6, 15, 1.—
    B.
    Phăĕthontĭas, ădis, f., = Phaethontias, a Phaëthontiad, i. e. a sister of Phaëthon. They wept for their brother, and were changed into poplars (acc. to others, into alders), while their tears were converted into amber:

    Phaëthontiadum silva sororum,

    Sen. Herc. Oet. 185; Verg. E. 6, 62; cf. Ov. M. 2, 340 sqq.—
    C.
    Phăĕthentis, ĭdis, f., = Phaethontis, subst., i. q. Phaëthontias, a Phaëthontiad, a sister of Phaëthon ( poet.), Avien. Arat. 792.—As adj., of or belonging to Phaëthon, Phaëthontian: gutta, amber (into which the tears of Phaëthon's sisters were said to be converted), Mart. 4, 32, 1.—
    D.
    Phăĕthontĭus, a, um, adj., = Phaethontios.
    1.
    Of or belonging to Phaëthon, Phaëthontian:

    fabula,

    Stat. S. 2, 4, 9:

    amnis, i.e. Padus (v. Phaëthonteus),

    Sil. 7, 149. —
    2.
    Of or belonging to the sun:

    ora,

    the sun's disk, Sil. 10, 110.

    Lewis & Short latin dictionary > Phaethentis

  • 8 Phaethon

    Phăĕthon (dissyl.: fulmine Phaethon, Varr. ap. Quint. 1, 5, 18), ontis, m., = Phaethôn (the shining one).
    I.
    Son of Helios and Clymene, who, having obtained from his father permission to drive the sun's chariot for a day, lost control of the steeds, and was struck down by a thunderbolt of Jupiter, to prevent his setting the earth on fire, Cic. Off. 3, 25, 94; id. N. D. 3, 31, 76; cf.:

    Phaëthontem orbi terrarum educare,

    Suet. Calig. 11; Ov. M. 2, 47 sq.; Verg. A. 10, 189.—
    B.
    An epithet of the sun ( poet.), Verg. A. 5, 105; Sil. 6, 3.—Hence,
    A.
    Phăĕ-thontēus, a, um, adj., = Phaethonteios, of or belonging to Phaëthon, Phaëthontean ( poet.):

    ignes,

    Ov. M. 4, 246:

    Padus (because Phaëthon is said to have fallen into the Padus),

    Mart. 10, 12, 2:

    favilla, i. e. fulmen,

    Stat. Th. 1, 221: umbra, i. e. of the poplar (because the sisters of Phaëthon were changed into poplars), Mart. 6, 15, 1.—
    B.
    Phăĕthontĭas, ădis, f., = Phaethontias, a Phaëthontiad, i. e. a sister of Phaëthon. They wept for their brother, and were changed into poplars (acc. to others, into alders), while their tears were converted into amber:

    Phaëthontiadum silva sororum,

    Sen. Herc. Oet. 185; Verg. E. 6, 62; cf. Ov. M. 2, 340 sqq.—
    C.
    Phăĕthentis, ĭdis, f., = Phaethontis, subst., i. q. Phaëthontias, a Phaëthontiad, a sister of Phaëthon ( poet.), Avien. Arat. 792.—As adj., of or belonging to Phaëthon, Phaëthontian: gutta, amber (into which the tears of Phaëthon's sisters were said to be converted), Mart. 4, 32, 1.—
    D.
    Phăĕthontĭus, a, um, adj., = Phaethontios.
    1.
    Of or belonging to Phaëthon, Phaëthontian:

    fabula,

    Stat. S. 2, 4, 9:

    amnis, i.e. Padus (v. Phaëthonteus),

    Sil. 7, 149. —
    2.
    Of or belonging to the sun:

    ora,

    the sun's disk, Sil. 10, 110.

    Lewis & Short latin dictionary > Phaethon

  • 9 Phaethonteus

    Phăĕthon (dissyl.: fulmine Phaethon, Varr. ap. Quint. 1, 5, 18), ontis, m., = Phaethôn (the shining one).
    I.
    Son of Helios and Clymene, who, having obtained from his father permission to drive the sun's chariot for a day, lost control of the steeds, and was struck down by a thunderbolt of Jupiter, to prevent his setting the earth on fire, Cic. Off. 3, 25, 94; id. N. D. 3, 31, 76; cf.:

    Phaëthontem orbi terrarum educare,

    Suet. Calig. 11; Ov. M. 2, 47 sq.; Verg. A. 10, 189.—
    B.
    An epithet of the sun ( poet.), Verg. A. 5, 105; Sil. 6, 3.—Hence,
    A.
    Phăĕ-thontēus, a, um, adj., = Phaethonteios, of or belonging to Phaëthon, Phaëthontean ( poet.):

    ignes,

    Ov. M. 4, 246:

    Padus (because Phaëthon is said to have fallen into the Padus),

    Mart. 10, 12, 2:

    favilla, i. e. fulmen,

    Stat. Th. 1, 221: umbra, i. e. of the poplar (because the sisters of Phaëthon were changed into poplars), Mart. 6, 15, 1.—
    B.
    Phăĕthontĭas, ădis, f., = Phaethontias, a Phaëthontiad, i. e. a sister of Phaëthon. They wept for their brother, and were changed into poplars (acc. to others, into alders), while their tears were converted into amber:

    Phaëthontiadum silva sororum,

    Sen. Herc. Oet. 185; Verg. E. 6, 62; cf. Ov. M. 2, 340 sqq.—
    C.
    Phăĕthentis, ĭdis, f., = Phaethontis, subst., i. q. Phaëthontias, a Phaëthontiad, a sister of Phaëthon ( poet.), Avien. Arat. 792.—As adj., of or belonging to Phaëthon, Phaëthontian: gutta, amber (into which the tears of Phaëthon's sisters were said to be converted), Mart. 4, 32, 1.—
    D.
    Phăĕthontĭus, a, um, adj., = Phaethontios.
    1.
    Of or belonging to Phaëthon, Phaëthontian:

    fabula,

    Stat. S. 2, 4, 9:

    amnis, i.e. Padus (v. Phaëthonteus),

    Sil. 7, 149. —
    2.
    Of or belonging to the sun:

    ora,

    the sun's disk, Sil. 10, 110.

    Lewis & Short latin dictionary > Phaethonteus

  • 10 Phaethontias

    Phăĕthon (dissyl.: fulmine Phaethon, Varr. ap. Quint. 1, 5, 18), ontis, m., = Phaethôn (the shining one).
    I.
    Son of Helios and Clymene, who, having obtained from his father permission to drive the sun's chariot for a day, lost control of the steeds, and was struck down by a thunderbolt of Jupiter, to prevent his setting the earth on fire, Cic. Off. 3, 25, 94; id. N. D. 3, 31, 76; cf.:

    Phaëthontem orbi terrarum educare,

    Suet. Calig. 11; Ov. M. 2, 47 sq.; Verg. A. 10, 189.—
    B.
    An epithet of the sun ( poet.), Verg. A. 5, 105; Sil. 6, 3.—Hence,
    A.
    Phăĕ-thontēus, a, um, adj., = Phaethonteios, of or belonging to Phaëthon, Phaëthontean ( poet.):

    ignes,

    Ov. M. 4, 246:

    Padus (because Phaëthon is said to have fallen into the Padus),

    Mart. 10, 12, 2:

    favilla, i. e. fulmen,

    Stat. Th. 1, 221: umbra, i. e. of the poplar (because the sisters of Phaëthon were changed into poplars), Mart. 6, 15, 1.—
    B.
    Phăĕthontĭas, ădis, f., = Phaethontias, a Phaëthontiad, i. e. a sister of Phaëthon. They wept for their brother, and were changed into poplars (acc. to others, into alders), while their tears were converted into amber:

    Phaëthontiadum silva sororum,

    Sen. Herc. Oet. 185; Verg. E. 6, 62; cf. Ov. M. 2, 340 sqq.—
    C.
    Phăĕthentis, ĭdis, f., = Phaethontis, subst., i. q. Phaëthontias, a Phaëthontiad, a sister of Phaëthon ( poet.), Avien. Arat. 792.—As adj., of or belonging to Phaëthon, Phaëthontian: gutta, amber (into which the tears of Phaëthon's sisters were said to be converted), Mart. 4, 32, 1.—
    D.
    Phăĕthontĭus, a, um, adj., = Phaethontios.
    1.
    Of or belonging to Phaëthon, Phaëthontian:

    fabula,

    Stat. S. 2, 4, 9:

    amnis, i.e. Padus (v. Phaëthonteus),

    Sil. 7, 149. —
    2.
    Of or belonging to the sun:

    ora,

    the sun's disk, Sil. 10, 110.

    Lewis & Short latin dictionary > Phaethontias

  • 11 Phaethontius

    Phăĕthon (dissyl.: fulmine Phaethon, Varr. ap. Quint. 1, 5, 18), ontis, m., = Phaethôn (the shining one).
    I.
    Son of Helios and Clymene, who, having obtained from his father permission to drive the sun's chariot for a day, lost control of the steeds, and was struck down by a thunderbolt of Jupiter, to prevent his setting the earth on fire, Cic. Off. 3, 25, 94; id. N. D. 3, 31, 76; cf.:

    Phaëthontem orbi terrarum educare,

    Suet. Calig. 11; Ov. M. 2, 47 sq.; Verg. A. 10, 189.—
    B.
    An epithet of the sun ( poet.), Verg. A. 5, 105; Sil. 6, 3.—Hence,
    A.
    Phăĕ-thontēus, a, um, adj., = Phaethonteios, of or belonging to Phaëthon, Phaëthontean ( poet.):

    ignes,

    Ov. M. 4, 246:

    Padus (because Phaëthon is said to have fallen into the Padus),

    Mart. 10, 12, 2:

    favilla, i. e. fulmen,

    Stat. Th. 1, 221: umbra, i. e. of the poplar (because the sisters of Phaëthon were changed into poplars), Mart. 6, 15, 1.—
    B.
    Phăĕthontĭas, ădis, f., = Phaethontias, a Phaëthontiad, i. e. a sister of Phaëthon. They wept for their brother, and were changed into poplars (acc. to others, into alders), while their tears were converted into amber:

    Phaëthontiadum silva sororum,

    Sen. Herc. Oet. 185; Verg. E. 6, 62; cf. Ov. M. 2, 340 sqq.—
    C.
    Phăĕthentis, ĭdis, f., = Phaethontis, subst., i. q. Phaëthontias, a Phaëthontiad, a sister of Phaëthon ( poet.), Avien. Arat. 792.—As adj., of or belonging to Phaëthon, Phaëthontian: gutta, amber (into which the tears of Phaëthon's sisters were said to be converted), Mart. 4, 32, 1.—
    D.
    Phăĕthontĭus, a, um, adj., = Phaethontios.
    1.
    Of or belonging to Phaëthon, Phaëthontian:

    fabula,

    Stat. S. 2, 4, 9:

    amnis, i.e. Padus (v. Phaëthonteus),

    Sil. 7, 149. —
    2.
    Of or belonging to the sun:

    ora,

    the sun's disk, Sil. 10, 110.

    Lewis & Short latin dictionary > Phaethontius

  • 12 Salmoneus

    Salmōneus (trisyl.), ĕos, m., = Salmôneus, a son of Æolus, brother of Sisyphus, who imitated lightning with burning torches, and was on that account hurled into Tartarus by a thunderbolt from Jupiter, Hyg. Fab. 60; 61; 250; Verg. A. 6, 585 Serv.; Claud. in Rufin. 2, 514; Epigr. ap. Sphaer. Archim. 18.—Hence, Salmōnis, ĭdis, f., = Salmônis, Tyro, a daughter of Salmoneus, mother of Neleus and Pelias by Neptune, who assumed the form of Enipeus, Prop. 3, 19 (4, 18), 13; 1, 13, 21; Ov. Am. 3, 6, 43; Hyg. Fab. 157.

    Lewis & Short latin dictionary > Salmoneus

  • 13 Salmonis

    Salmōneus (trisyl.), ĕos, m., = Salmôneus, a son of Æolus, brother of Sisyphus, who imitated lightning with burning torches, and was on that account hurled into Tartarus by a thunderbolt from Jupiter, Hyg. Fab. 60; 61; 250; Verg. A. 6, 585 Serv.; Claud. in Rufin. 2, 514; Epigr. ap. Sphaer. Archim. 18.—Hence, Salmōnis, ĭdis, f., = Salmônis, Tyro, a daughter of Salmoneus, mother of Neleus and Pelias by Neptune, who assumed the form of Enipeus, Prop. 3, 19 (4, 18), 13; 1, 13, 21; Ov. Am. 3, 6, 43; Hyg. Fab. 157.

    Lewis & Short latin dictionary > Salmonis

  • 14 status

    1.
    stătus, a, um, v. sisto.
    2.
    stătus, ūs, m. [sto and sisto].
    I.
    In a corporeal sense.
    A.
    Mode or way of standing, of holding one's body (at rest), posture, position, attitude, station, carriage; sing. and plur.: Ps. Statur hic ad hunc modum. Si. Statum vide hominis, Callipho, quasi basilicum, look at the way he stands, Plaut. Ps. 1, 5, 41:

    stat in statu senex ut adoriatur moechum,

    in an attitude of attack, ready, id. Mil. 4, 9, 12: concrepuit digitis, laborat;

    crebro conmutat status,

    his posture, id. ib. 2, 2, 51:

    qui esset status (videre vellem) flabellulum tenere te asinum tantum,

    what your attitude was, what figure you cut, in holding the fan, Ter. Eun. 3, 5, 50:

    in gestu status (oratoris erit) erectus et celsus, rarus incessus,

    attitude, Cic. Or. 18, 59:

    status quidem rectus sit, sed diducti paulum pedes,

    Quint. 11, 3, 159:

    abesse plurimum a saltatore debet orator... non effingere status quosdam, et quidquid dicet ostendere,

    id. 11, 3, 89:

    ut recta sint bracchia, ne indoctae rusticaeve manus, ne status indecorus,

    id. 1, 11, 16:

    stare solitus Socrates dicitur... immobilis, iisdem in vestigiis,

    Gell. 2, 1, 2:

    dumque silens astat, status est vultusque diserti,

    Ov. P. 2, 5, 51:

    statum proeliantis componit,

    Petr. 95 fin.

    So of the pose of statues: non solum numerum signorum, sed etiam uniuscujusque magnitudinem, figuram, statum litteris definiri vides,

    Cic. Verr. 2, 1, 21, § 57:

    expedit saepe, ut in statuis atque picturis videmus, variari habitus, vultus, status,

    Quint. 2, 13, 8:

    ut illo statu Chabrias sibi statuam fieri voluerit. Ex quo factum est ut postea athletae his statibus in statuis ponendis uterentur,

    Nep. Chabr. 1, 3.—And of images in a dream:

    ubi prima (imago somni) perit, alioque est altera nata inde statu, prior hic gestum mutasse videtur,

    Lucr. 4, 772:

    (opp. motus, incessus) quorum (iratorum) vultus, voces, motus statusque mutantur,

    motions and postures, Cic. Off. 1, 29, 102:

    decorum istud in corporis motu et statu cernitur,

    id. ib. 1, 35, 126:

    habitus oris et vultūs, status, motus,

    id. Fin. 3, 17, 56; 5, 17, 47:

    in quibus si peccetur... motu statuve deformi,

    id. ib. 5, 12, 35:

    eo erant vultu, oratione, omni reliquo motu et statu, ut, etc.,

    id. Tusc. 3, 22, 53:

    status, incessus, sessio, accubatio... teneat illud decorum,

    id. Off. 1, 35, 129:

    in pedibus observentur status et incessus,

    the posture and gait, Quint. 11, 3, 124.—
    B.
    Of external appearance, manners, dress, and apparel:

    quoniam formam hujus cepi in me et statum, decet et facta moresque hujus habere me similis item,

    Plaut. Am. 1, 1, 111:

    redegitque se ad pallium et crepidas, atque in tali statu biennio fere permansit,

    Suet. Tib. 13.—
    C.
    Size, height, stature of living and inanimate beings (cf. statura;

    post-Aug.): pumilionem, quos natura brevi statu peractos, etc.,

    Stat. S. 1, 6, 58: longissimum... aratorem faciemus;

    mediastenus qualiscunque status potest esse,

    Col. 1, 9, 3:

    in gallinaceis maribus status altior quaeritur,

    id. 8, 2, 9; so id. 7, 9, 2; 7, 12 med.:

    plantae majoris statūs,

    Pall. Febr. 25, 20.—
    D.
    A position, place, in the phrase de statu movere, deicere, or statum conturbare, to displace, drive out, eject, expel, throw from a position (esp. of battle and combat):

    equestrem procellam excitemus oportet, si turbare ac statu movere (hostes) volumus,

    Liv. 30, 18, 14:

    nihil statu motus, cum projecto prae se clipeo staret, in praesidio urbis moriturum se... respondit,

    id. 38, 25: Manlius scutum scuto percussit atque statum Galli conturbavit (cf. the next sentence: atque de loco hominem iterum dejecit), Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 16.—So, out of the military sphere, in order to avoid an attack:

    ea vis est... quae, periculo mortis injecto, formidine animum perterritum loco saepe et certo de statu demovet,

    Cic. Caecin. 15, 42.— Transf., of mental position, conviction, argument, etc.:

    saepe adversarios de statu omni dejecimus,

    Cic. Or. 37, 129:

    voluptas quo est major, eo magis mentem e suā sede et statu demovet,

    throws the mind off its balance, id. Par. 1, 3, 15.—Similarly: de statu deducere, recedere, from one's position or principles:

    fecerunt etiam ut me prope de vitae meae statu deducerent, ut ego istum accusarem,

    Cic. Verr. 2, 2, 4, § 10:

    neque de statu nobis nostrae dignitatis est recedendum, neque sine nostris copiis in alterius praesidia veniendum,

    id. Att. 1, 20, 2.—So, de statu suo declinare = moveri:

    neque dubito quin, suspitione aliquā perculsi repentinā, de statu suo declinarint,

    i. e. became unsettled, Cic. Clu. 38, 106:

    qui cum me firmissimis opibus... munire possim, quamvis excipere fortunam malui quam... de meo statu declinare,

    than abandon my position, id. Prov. Cons. 17, 41; cf.

    of the position of heavenly bodies: qui eodem statu caeli et stellarum nati sunt,

    aspect, id. Div. 2, 44, 92.
    II.
    Trop., condition, state, position, situation, circumstances.
    A.
    Of persons, condition in regard to public rights, political or civil status, any loss of which was a capitis deminutio (v. caput):

    capitis minutio est statūs permutatio,

    Gai. Dig. 4, 5, 1; id. Inst. 1, 159; cf. Dig. 4, 5, 11:

    quo quisque loco nostrum est natus... hunc vitae statum usque ad senectutem obtinere debet,

    Cic. Balb. 7, 18:

    ad quem proscripti confluebant. Quippe nullum habentibus statum quilibet dux erat idoneus,

    with regard to the civil death of the proscribed, Vell. 2, 72, 5:

    illorum salus omnibus accepta fuit... quia tam grati exoptatum libertatis statum recuperaverint,

    Val. Max. 5, 26:

    si statu periclitari litigator videtur,

    if his civil status seems in peril, Quint. 6, 1, 36:

    nec ulla tam familiaris est infelicibus patria quam solitudo et prioris statūs oblivio,

    i. e. the status of full citizenship, lost by banishment, Curt. 5, 5, 11:

    permanent tamen in statu servitutis,

    Suet. Gram. 21:

    vetuit quaeri de cujusquam defunctorum statu,

    id. Tit. 8 fin.:

    multorum excisi status,

    Tac. A. 3, 28: qui illegitime concipiuntur, statum sumunt ex eo tempore quo nascuntur, i. e. whether freemen or slaves, etc., Gai. Inst. 1, 89:

    cum servus manumittitur: eo die enim incipit statum habere,

    a civil status, Dig. 4, 5, 4:

    homo liber qui se vendidit, manumissus non ad suum statum revertitur, sed efficitur libertinae condicionis, i. e. that of an ingenuus,

    ib. 1, 5, 21:

    primo de personarum statu dicemus,

    civil status, ib. 1, 5, 2; so Titin. 5:

    de statu hominum (sometimes status used in the jurists absolutely with reference to freedom and slavery): si status controversiam cui faciat procurator, sive ex servitute in libertatem, etc.,

    Dig. 3, 3, 39, § 5; so ib. 3, 3, 33, § 1.—Similarly in the later jurists: status suus = aetas XXV. annorum, years of discretion:

    cum ad statum suum frater pervenisset,

    Dig. 31, 1, 77, § 19.—
    2.
    Condition and position with reference to rank, profession, trade, occupation, social standing, reputation, and character:

    an tibi vis inter istas vorsarier prosedas... quae tibi olant stabulum statumque?

    their trade, Plaut. Poen. 1, 2, 59:

    quod in civitatibus agnationibus familiarum distinguuntur status,

    the ranks of the families, Cic. Leg. 1, 7, 23:

    regum status decemviris donabantur,

    the rank of kings was assigned to the decemvirs, id. Agr. 1, 1, 2:

    cum alii rem ipsam publicam atque hunc bonorum statum odissent,

    the social position of the higher classes, id. Sest. 20, 46:

    non ut aliquid ex pristino statu nostro retineamus,

    id. Fam. 4, 4, 1:

    ecquis umquam tam ex amplo statu concidit?

    id. Att. 3, 10, 2:

    non enim jam quam dignitatem, quos honores, quem vitae statum amiserim cogito,

    id. ib. 10, 4, 1:

    quam (statuam) esse ejusdem status amictus, anulus, imago ipsa declarat,

    id. ib. 1, 1, 17:

    praesidium petebamus ex potentissimi viri benevolentiā ad omnem statum nostrae dignitatis,

    id. Q. Fr. 3, 8, 1: noster autem status est hic:

    apud bonos iidem sumus quos reliquisti, apud sordem, etc.,

    id. Att. 1, 16, 11:

    ego me non putem tueri meum statum ut neque offendam animum cujusquam, nec frangam dignitatem meam?

    maintain my character, id. Fam. 9, 16, 6:

    quos fortuna in amplissimo statu (i. e. regum) collocarat,

    Auct. Her. 4, 16, 23:

    tantam in eodem homine varietatem status,

    high and low position in life, ups and downs, Val. Max. 6, 9, 4:

    cum classiarios quos Nero ex remigibus justos milites fecerat, redire ad pristinum statum cogeret,

    Suet. Galb. 12:

    quaedam circa omnium ordinum statum correxit,

    id. Claud. 22:

    cum redieritis in Graeciam, praestabo ne quis statum suum vestro credat esse meliorem,

    social position, Curt. 5, 5, 22:

    omnis Aristippum decuit color et status et res,

    Hor. Ep. 1, 17, 23.—
    3.
    Condition in reference to prosperity, happiness or unhappiness, and health (mostly poet. and post-Aug.):

    at iste non dolendi status non vocatur voluptas,

    Cic. Fin. 2, 9, 28:

    neque hic est Nunc status Aurorae meritos ut poscat honores,

    Ov. M. 13, 594:

    flebilis ut noster status est, ita flebile carmen,

    id. Tr. 5, 1, 5:

    quid enim status hic a funere differt?

    id. P. 2, 3, 3:

    pejor ab admonitu fit status iste boni,

    id. ib. 1, 2, 54:

    his enim quorum felicior in domo status fuerat,

    Val. Max. 6, 8, 7:

    sin nostros status sive proximorum ingenia contemplemur,

    id. 6, 9 pr.:

    caelum contemplare: vix tamen ibi talem statum (i. e. felicitatis deorum) reperias,

    id. 7, 1, 1:

    haec quidem (vox) animi magnifici et prosperi status (fuit),

    id. 6, 5, ext. 4:

    obliti statūs ejus quem beneficio exuistis meo,

    Curt. 10, 2, 22:

    sumus in hoc tuo statu iidem qui florente te fuimus,

    i. e. distress, id. 5, 11, 5:

    res magna et ex beatissimo animi statu profecta,

    Sen. Ep. 81, 21: voverat, si sibi incolumis status (of health) permisisset, proditurum se... hydraulam, Suet. Ner. 54. —
    4.
    Condition, circumstances, in gen., of life or of the mind:

    homines hoc uno plurimum a bestiis differunt quod rationem habent, mentemque quae... omnem complectatur vitae consequentis statum,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    facias me certiorem et simul de toto statu tuo consiliisque omnibus,

    id. Fam. 7, 10, 3:

    tibi declaravi adventus noster qualis fuisset, et quis esset status,

    id. Att. 4, 2, 1:

    quid enim ego laboravi, si... nihil consecutus sum ut in eo statu essem quem neque fortunae temeritas, neque, etc., labefactaret,

    id. Par. 2, 17:

    sed hoc videant ii qui nulla sibi subsidia ad omnes vitae status paraverunt,

    id. Fam. 9, 6, 4: atque is quidem qui cuncta composuit constanter in suo manebat statu (transl. of emeinen en tôi heautou kata tropon êthei, Plat. Tim. p. 42, c. Steph.), in his own state, being, Cic. Tim. 13:

    vitae statum commutatum ferre non potuit,

    Nep. Dion, 4, 4:

    id suis rebus tali in statu saluti fore,

    Curt. 5, 1, 5: haec sunt fulmina quae prima accepto patrimonio et in novi hominis aut urbis statu fiunt, in any new condition (when a stroke of lightning was considered an omen), Sen. Q. N. 2, 47.—Rarely of a state:

    libere hercle hoc quidem. Sed vide statum (i. e. ebrietatis),

    Plaut. Ps. 5, 2, 4.—Esp., in augury: fulmen status, a thunderbolt sent to one who is not expecting a sign, as a warning or suggestion, = fulmen monitorium:

    status est, ubi quietis nec agitantibus quidquam nec cogitantibus fulmen intervenit,

    Sen. Q. N. 2, 39, 2.—
    B.
    Of countries, communities, etc., the condition of society, or the state, the public order, public affairs.
    1.
    In gen.:

    Siciliam ita vexavit ac perdidit ut ea restitui in antiquum statum nullo modo possit,

    Cic. Verr. 1, 4, 12:

    nunc in eo statu civitas est ut omnes idem de re publicā sensuri esse videantur,

    id. Sest. 50, 106:

    omnem condicionem imperii tui statumque provinciae mihi demonstravit Tratorius,

    id. Fam. 12, 23, 1; so id. ib. 13, 68, 1:

    mihi rei publicae statum per te notum esse voluisti,

    id. ib. 3, 11, 4; so,

    status ipse nostrae civitatis,

    id. ib. 5, 16, 2:

    non erat desperandum fore aliquem tolerabilem statum civitatis,

    id. Phil. 13, 1, 2:

    sane bonum rei publicae genus, sed tamen inclinatum et quasi pronum ad perniciosissimum statum,

    id. Rep. 2, 26, 48:

    aliquo, si non bono, at saltem certo statu civitatis,

    id. Fam. 9, 8, 2:

    ex hoc qui sit status totius rei publicae videre potes,

    id. Q. Fr. 1, 2, 5, § 15: ex eodem de toto statu rerum communium [p. 1756] cognosces, id. Fam. 1, 8, 1:

    tamen illa, quae requiris, suum statum tenent, nec melius, si tu adesses, tenerent,

    id. ib. 6, 1, 1:

    non illi nos de unius municipis fortunis arbitrantur, sed de totius municipii statu, dignitate, etc., sententias esse laturos,

    id. Clu. 69, 196:

    ego vitam omnium civium, statum orbis terrae... redemi,

    id. Sull. 11, 33:

    Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae,

    id. Cat. 1, 1, 3:

    eo tum statu res erat ut longe principes haberentur Aedui,

    Caes. B. G. 6, 12, 9:

    cum hoc in statu res esset,

    Liv. 26, 5, 1; so id. 32, 11, 1:

    eam regiam servitutem (civitatis) collatam cum praesenti statu praeclaram libertatem visam,

    id. 41, 6, 9:

    statum quoque civitatis ea victoria firmavit ut jam inde res inter se contrahere auderent,

    i. e. commercial prosperity, id. 27, 51:

    ut deliberare de statu rerum suarum posset,

    id. 44, 31:

    ut taedio praesentium consules duo et status pristinus rerum in desiderium veniant,

    id. 3, 37, 3:

    jam Latio is status erat rerum ut neque bellum neque pacem pati possent,

    id. 8, 13, 2:

    qui se moverit ad sollicitandum statum civitatis,

    internal peace, id. 3, 20, 8:

    omni praesenti statu spem cuique novandi res suas blandiorem esse,

    more attractive than any condition of public affairs, id. 35, 17:

    tranquillitatis status,

    Val. Max. 7, 2, 1:

    in sollicito civitatis statu,

    Quint. 6, 1, 16:

    principes regesque et quocumque alio nomine sunt tutores status publici,

    guardians of public order, Sen. Clem. 1, 4, 3: curis omnium ad formandum publicum statum a tam sollemni munere aversis, Curt, 10, 10, 9; so,

    ad formandum rerum praesentium statum,

    Just. 9, 5, 1:

    populo jam praesenti statu laeto,

    Suet. Caes. 50:

    ad componendum Orientis statum,

    id. Calig. 1:

    deploravit temporum statum,

    id. Galb. 10:

    ad explorandum statum Galliarum,

    id. Caes. 24:

    delegatus pacandae Germaniae status,

    id. Tib. 16: et omnia habet rerum status iste mearum ( poet., = reipublicae meae), Ov. M. 7, 509.—
    2.
    Esp., of the political sentiments of the citizens:

    a Maronitis certiora de statu civitatium scituros,

    Liv. 39, 27:

    ad visendum statum regionis ejus,

    id. 42, 17, 1:

    suas quoque in eodem statu mansuras res esse,

    id. 42, 29, 9:

    cum hic status in Boeotiā esset,

    id. 42, 56, 8.—
    3.
    Of the constitution, institutions, form of government, etc.:

    Scipionem rogemus ut explicet quem existimet esse optimum statum civitatis,

    Cic. Rep. 1, 20, 33; 1, 21, 34; 1, 46, 70;

    1, 47, 71: ob hanc causam praestare nostrae civitatis statum ceteris civitatibus,

    id. ib. 2, 1, 2:

    itaque cum patres rerum potirentur, numquam constitisse statum civitatis,

    the form of the government had never been permanent, id. ib. 1, 32, 49:

    in hoc statu rei publicae (decemvirali), quem dixi non posse esse diuturnum,

    id. ib. 2, 37, 62:

    providete ne rei publicae status commutetur,

    id. Har. Resp. 27, 60:

    eademque oritur etiam ex illo saepe optimatium praeclaro statu,

    aristocratic form of government, id. Rep. 1, 44, 68:

    ut totum statum civitatis in hoc uno judicio positam esse putetis,

    id. Fl. 1, 3:

    ut rei publicae statum convulsuri viderentur,

    id. Pis. 2, 4:

    pro meā salute, pro vestrā auctoritate, pro statu civitatis nullum vitae discrimen vitandum umquam putavit,

    id. Red. in Sen. 8, 20:

    cum hoc coire ausus es, ut consularem dignitatem, ut rei publicae statum... addiceres?

    id. ib. 7, 16:

    omnia quae sunt in imperio et in statu civitatis ab iis defendi putantur,

    id. Mur. 11, 24:

    intelleges (te habere) nihil quod aut hoc aut aliquo rei publicae statu timeas,

    id. Fam. 6, 2, 3:

    quod ad statum Macedoniae pertinebat,

    Liv. 45, 32, 2:

    ex commutatione statūs publici,

    Vell. 2, 35, 4:

    haec oblivio concussum et labentem civitatis statum in pristinum habitum revocavit,

    Val. Max. 4, 1, ext. 4:

    Gracchi civitatis statum conati erant convellere,

    id. 6, 3, 1 fin.:

    Cicero ita legibus Sullae cohaerere statum civitatis affirmat ut his solutis stare ipsa non possit,

    Quint. 11, 1, 85:

    qui eloquentiā turbaverant civitatium status vel everterant,

    id. 2, 16, 4:

    id biduum quod de mutando reipublicae statu haesitatum erat,

    Suet. Claud. 11:

    nec dissimulasse unquam pristinum se reipublicae statum restituturum,

    id. ib. 1:

    conversus hieme ad ordinandum reipublicae statum, fastos correxit, etc.,

    id. Caes. 40:

    tu civitatem quis deceat status Curas,

    what institutions, Hor. C. 3, 29, 25.—Hence,
    4.
    Existence of the republic:

    quae lex ad imperium, ad majestatem, ad statum patriae, ad salutem omnium pertinet,

    Cic. Cael. 29, 70 (= eo, ut stet patria, the country's existence):

    si enim status erit aliquis civitatis, quicunque erit,

    id. Fam. 4, 14, 4: status enim rei publicae maxime judicatis rebus continetur, the existence of the republic depends on the decisions of the courts, i. e. their sacredness, id. Sull. 22, 63. —
    C.
    In nature, state, condition, etc.:

    incolumitatis ac salutis omnium causā videmus hunc statum esse hujus totius mundi atque naturae,

    Cic. Or. 3, 45, 178:

    ex alio alius status (i. e. mundi) excipere omnia debet,

    Lucr. 5, 829:

    ex alio terram status excipit alter,

    id. 5, 835:

    est etiam quoque pacatus status aëris ille,

    id. 3, 292:

    non expectato solis ortu, ex quo statum caeli notare gubernatores possent,

    Liv. 37, 12, 11:

    idem (mare) alio caeli statu recipit in se fretum,

    Curt. 6, 4, 19:

    incertus status caeli,

    Col. 11, 2:

    pluvius caeli status,

    id. 2, 10:

    mitior caeli status,

    Sen. Oedip. 1054.—
    D. 1.
    In gen.:

    atque hoc loquor de tribus his generibus rerum publicarum non perturbatis atque permixtis, sed suum statum tenentibus,

    preserving their essential features, Cic. Rep. 1, 28, 44.—Hence,
    2.
    Esp. in rhet. jurisp.
    (α).
    The answer to the action (acc. to Cic., because the defence: primum insistit in eo = the Gr. stasis):

    refutatio accusationis appellatur Latine status, in quo primum insistit quasi ad repugnandum congressa defensio,

    Cic. Top. 25, 93; so,

    statu (sic enim appellamus controversiarum genera),

    id. Tusc. 3, 33, 79:

    statum quidam dixerunt primam causarum conflictionem,

    Quint. 3, 6, 4; cf. Cic. Part. Or. 29, 102.—
    (β).
    The main question, the essential point:

    quod nos statum id quidam constitutionem vocant, alii quaestionem, alii quod ex quaestione appareat, Theodorus caput, ad quod referantur omnia,

    Quint. 3, 6, 2:

    non est status prima conflictio, sed quod ex primā conflictione nascitur, id est genus quaestionis,

    the kind, nature of the question, id. 3, 6, 5; cf. the whole chapter.—
    E.
    In gram., the mood of the verb, instead of modus, because it distinguishes the conceptions of the speaker:

    et tempora et status,

    tenses and moods, Quint. 9, 3, 11:

    fiunt soloecismi per modos, sive cui status eos dici placet,

    id. 1, 5, 41.
    For statu liber, v.
    statuliber.

    Lewis & Short latin dictionary > status

  • 15 vapor

    văpor (ante-class. form văpos, Naev. ap. Non. 487, 10; Lucr. 6, 952; cf. Quint. 1, 4, 13), ōris, m. [Sanscr. kapis, incense; Gr. kapuô, kapnos, smoke; cf. vappa], steam, exhalation, vapor (syn. exhalatio).
    I.
    In gen.:

    aquarum vapores, qui a sole ex agris tepefactis et ex aquis excitantur,

    Cic. N. D. 2, 46, 118:

    aquarum quasi vapor quidam aër habendus est,

    id. ib. 2, 10, 27; Lucr. 6, 271:

    aquae calidae,

    Cels. 7, 7, 10; Scrib. Comp. 20:

    terrenus vapor siccus est et fumo similis, qui ventos, tonitrua et fulmina facit: aquarum halitus umidus est et imbres et nives creat,

    Sen. Q. N. 2, 12, 4:

    nocturnos formidare vapores,

    Hor. Ep. 1, 18, 93: volat vapor ater ad auras. smoke, Verg. A. 7, 466; Ov. Tr. 5, 5, 40; Stat. Th. 10, 110; Sen. Herc. Fur. 911.—
    II.
    In partic., a warm exhalation, warmth, heat, etc.
    A.
    Lit.:

    (terra semen) tepefactum vapore et compressu suo diffundit,

    Cic. Sen. 15, 51: aestifer ignis uti lumen jacit atque vaporem, Lucr. 1, 663:

    solis,

    id. 1, 1032; 2, 150; 4, 185; 4, 201; 6, 236; Curt. 7, 5, 3;

    of the heat of the thunderbolt: inusta vaporis signa,

    Lucr. 6, 220:

    finditque vaporibus arva (Phoebus),

    Ov. M. 3, 152:

    siderum,

    Hor. Epod. 3, 15:

    lentusque carinas Est vapor,

    Verg. A. 5, 683; cf. id. ib. 698:

    locus torridus et vaporis plenus,

    Liv. 5, 48, 1:

    vapore foveri,

    Cels. 7, 7, 2; 7, 7, 10; 7, 9 fin.; 8, 4; 8, 7; Col. 1, 4, 10; 7, 3, 8 al.—
    B.
    Trop., warmth, ardor of love:

    pectus insanum vapor amorque torret,

    Sen. Hippol. 640.

    Lewis & Short latin dictionary > vapor

  • 16 vapos

    văpor (ante-class. form văpos, Naev. ap. Non. 487, 10; Lucr. 6, 952; cf. Quint. 1, 4, 13), ōris, m. [Sanscr. kapis, incense; Gr. kapuô, kapnos, smoke; cf. vappa], steam, exhalation, vapor (syn. exhalatio).
    I.
    In gen.:

    aquarum vapores, qui a sole ex agris tepefactis et ex aquis excitantur,

    Cic. N. D. 2, 46, 118:

    aquarum quasi vapor quidam aër habendus est,

    id. ib. 2, 10, 27; Lucr. 6, 271:

    aquae calidae,

    Cels. 7, 7, 10; Scrib. Comp. 20:

    terrenus vapor siccus est et fumo similis, qui ventos, tonitrua et fulmina facit: aquarum halitus umidus est et imbres et nives creat,

    Sen. Q. N. 2, 12, 4:

    nocturnos formidare vapores,

    Hor. Ep. 1, 18, 93: volat vapor ater ad auras. smoke, Verg. A. 7, 466; Ov. Tr. 5, 5, 40; Stat. Th. 10, 110; Sen. Herc. Fur. 911.—
    II.
    In partic., a warm exhalation, warmth, heat, etc.
    A.
    Lit.:

    (terra semen) tepefactum vapore et compressu suo diffundit,

    Cic. Sen. 15, 51: aestifer ignis uti lumen jacit atque vaporem, Lucr. 1, 663:

    solis,

    id. 1, 1032; 2, 150; 4, 185; 4, 201; 6, 236; Curt. 7, 5, 3;

    of the heat of the thunderbolt: inusta vaporis signa,

    Lucr. 6, 220:

    finditque vaporibus arva (Phoebus),

    Ov. M. 3, 152:

    siderum,

    Hor. Epod. 3, 15:

    lentusque carinas Est vapor,

    Verg. A. 5, 683; cf. id. ib. 698:

    locus torridus et vaporis plenus,

    Liv. 5, 48, 1:

    vapore foveri,

    Cels. 7, 7, 2; 7, 7, 10; 7, 9 fin.; 8, 4; 8, 7; Col. 1, 4, 10; 7, 3, 8 al.—
    B.
    Trop., warmth, ardor of love:

    pectus insanum vapor amorque torret,

    Sen. Hippol. 640.

    Lewis & Short latin dictionary > vapos

См. также в других словарях:

  • Thunderbolt — (englisch für Donnerkeil) steht für: Thunderbolt (Schnittstelle), von Intel unter dem Codenamen Light Peak entwickelte Schnittstelle Thunderbolt (Georgia), Stadt in den Vereinigten Staaten Thunderbolt (Fahrzeug), Weltrekordfahrzeug der 1930er… …   Deutsch Wikipedia

  • Thunderbolt — Tipo Dual Protocol I/O[1] …   Wikipedia Español

  • Thunderbolt — Thun der*bolt , n. 1. A shaft of lightning; a brilliant stream of electricity passing from one part of the heavens to another, or from the clouds to the earth. [1913 Webster] 2. Something resembling lightning in suddenness and effectiveness.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Thunderbolt — Thunderbolt, GA U.S. town in Georgia Population (2000): 2340 Housing Units (2000): 1096 Land area (2000): 1.273892 sq. miles (3.299364 sq. km) Water area (2000): 0.178161 sq. miles (0.461435 sq. km) Total area (2000): 1.452053 sq. miles (3.760799 …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Thunderbolt, GA — U.S. town in Georgia Population (2000): 2340 Housing Units (2000): 1096 Land area (2000): 1.273892 sq. miles (3.299364 sq. km) Water area (2000): 0.178161 sq. miles (0.461435 sq. km) Total area (2000): 1.452053 sq. miles (3.760799 sq. km) FIPS… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • thunderbolt — index bombshell Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • thunderbolt — (n.) mid 15c., from THUNDER (Cf. thunder) (n.) + BOLT (Cf. bolt) (n.) …   Etymology dictionary

  • thunderbolt — ► NOUN ▪ a flash of lightning with a simultaneous crash of thunder …   English terms dictionary

  • thunderbolt — [thun′dərbōlt΄] n. 1. a flash of lightning and the accompanying thunder 2. a bolt or missile imagined as hurled to earth by a stroke of lightning 3. something that stuns or acts with sudden violence or force …   English World dictionary

  • Thunderbolt — У этого термина существуют и другие значения, см. Thunderbolt (значения). Thunderbolt Тип …   Википедия

  • Thunderbolt — A thunderbolt is a traditional expression for a discharge of lightning or a symbolic representation thereof. In its original usage the word may also have been a description of meteors [ Clube V. Napier B. 1982, The Cosmic Serpent, pg.173ff, ] ,… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»