-
1 cecha
-
2 cecha
cecha charakteru Charakterzug m -
3 Kennzeichen
-
4 Merkmal
Merkmal <-s, -e> ntein charakteristisches \Merkmal cecha charakterystycznabesondere \Merkmale cechy szczególne -
5 dziwactwo
-
6 osobliwość
osobliwość f (-ści) Seltenheit f;osobliwość natury Naturphänomen n; (bpl) (cecha) Eigenart f, Besonderheit f -
7 przedsiębiorczość
-
8 wada
wada f (-y) (cecha charakteru) schlechte Eigenschaft f, Schwäche f; (usterka) Mangel m; MED Fehler m;wada serca Herzfehler m;wada wymowy Sprachfehler m -
9 wyrabiać
wyrabiać (-am) < wyrobić> (-ię) paszport, dokumenty sich ausstellen lassen; ciasto durchkneten; cechę herausbilden, entwickeln; normę, plan erfüllen;co ty wyrabiasz? fam. was machst du denn für Sachen?;wyrabiać sobie pozycję sich eine Position erarbeiten;wyrabiać samodzielność w dzieciach Kinder zur Selbstständigkeit erziehen;wyrabiać się cecha sich herausbilden, sich entwickeln;wyrabiać się towarzysko gewandt werden, Schliff bekommen;nie wyrabiać się na pociąg fam. den Zug verpassen;nie wyrabiać się na zakręcie fam. die Kurve nicht kriegen -
10 znakomitość
-
11 charakterystyczny
charakterystyczny [xaraktɛrɨstɨʧ̑nɨ] adjcharakteristisch, kennzeichnend\charakterystyczny dla kogoś/czegoś für jdn/etw charakteristisch -
12 cnota
cnota [ʦ̑nɔta] f -
13 dodatni
-
14 dominujący
dominujący [dɔminujɔnʦ̑ɨ] adjcecha dominująca vorherrschende Eigenschaft f -
15 dowcip
opowiadać \dowcipy Witze erzählen -
16 etniczny
-
17 fizyczny
-
18 maniera
maniera [maɲɛra] f -
19 nieodłączny
nieodłączny [ɲɛɔdwɔnʧ̑nɨ] adj -
20 nieodmienny
См. также в других словарях:
cecha — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. cesze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} coś, co wyróżnia lub charakteryzuje (spośród innych obiektów; pod jakimś względem) pojedyncze okazy i klasy istot żywych, rzeczy, a także… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cecha — ż III, CMs. cesze; lm D. cech 1. «element odróżniający lub charakteryzujący pod jakimś względem istoty lub przedmioty, ich czynności i stany, oraz procesy i zjawiska zachodzące w otaczającej rzeczywistości; właściwość, rys, znamię» Cecha… … Słownik języka polskiego
Největší Čech — King Charles IV, the winner of the poll. Největší Čech (The Greatest Czech) is the Czech spin off of the BBC Greatest Britons show;[1] a television poll of the populace to name the greatest … Wikipedia
Moravian traditional music — Moravia in relation to the current regions of the Czech Republic … Wikipedia
wyróżnik — m III, D. a, N. wyróżnikkiem; lm M. i 1. «cecha odróżniająca jedną rzecz od innych, podobnych; cecha, właściwość wyróżniająca» Wyróżnik czyjegoś stylu. Wyróżnikiem naszej literatury jest wieczne zmaganie się z historią. Cechą charakterystyczną… … Słownik języka polskiego
bylejakość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. bylejakośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} cecha jakiegoś działania wykonywanego byle jak, mało rzetelnie, niesumiennie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bylejakość usług. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Чех — (Святополк Čech) выдающийся чешский поэт и прозаик. Род. в 1846 г. Еще будучи студентом напечатал несколько стихотворений ( Husita na Baltu , Kandiotky , фантазия Bouře ); позже писал фельетоны в Pokrok e , затем состоял некоторое время… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
absolutny — absolutnyni 1. «całkowity, zupełny, bezwzględny; nie mający żadnych wyjątków, nie nasuwający żadnych zastrzeżeń» Absolutna cisza. Absolutny spokój. Absolutny rekord, rekordzista. Mieć absolutną rację, absolutne zaufanie do kogoś. ∆ Absolutna… … Słownik języka polskiego
atrybut — m IV, D. u, Ms. atrybutucie; lm M. y 1. «zewnętrzna cecha danej rzeczy lub osoby wyróżniająca ją spośród innych; istotna cecha, właściwość, przymiot czegoś» Nieodłączny, podstawowy atrybut. Atrybut aktora. 2. filoz. «charakterystyczna,… … Słownik języka polskiego
dominować — ndk IV, dominowaćnuję, dominowaćnujesz, dominowaćnuj, dominowaćował, dominowaćowany «panować, przeważać, górować nad kimś lub nad czymś; przewyższać kogoś, coś» W jego zachowaniu dominuje humor. Dominować nad otoczeniem. Basy dominowały nad całym … Słownik języka polskiego
fenokopia — ż I, DCMs. fenokopiapii; lm D. fenokopiapii (fenokopiapij) biol. «cecha organizmu powstała pod wpływem warunków środowiska, identyczna z cechą wywoływaną zwykle obecnością określonego genu» ‹gr. + kopia› … Słownik języka polskiego