-
1 acer
1.ăcer, ĕris, n. [kindred with Germ. Ahorn] (f. Serv. ap. Prisc. p. 698 P.), the maple-tree, Plin. 16, 15, 26, § 66 sq.—II.Transf., the wood of the maple-tree, maplewood, used, on account of its hardness and firmness, for writing-tablets, Plin. 33, 11, 52, § 146; Ov. Am. 1, 11, 28.2.ācer, cris, cre, adj. (m. acris, Enn.; f. acer, Naev. and Enn.; acrus, a um, Pall.; Veg.; cf. Charis. 63 and 93 P.) [cf. akis, akôn, akmê, akros, ôkus, oxus; Sanscr. acan = dart, acus = swift; Germ. Ecke; Engl. edge, to egg; and with change of quantity, ăcus, acuo, ăceo, ăcies, ăcerbus], sharp, pointed, piercing, and the like.I.Prop., of the senses and things affecting them, sharp, dazzling, stinging, pungent, fine, piercing:a.praestans valetudine, viribus, formā, acerrimis integerrimisque sensibus,
Cic. Tusc. 5, 15, 45. So,Of the sight:b.acerrimus sensus videndi,
Cic. de Or. 2, 87, 357:acres oculi,
id. Planc. 27:splendor,
Lucr. 4, 304:quidam colores ruboris acerrimi,
Sen. Q. N. 1, 14 al. —Of the hearing:c.voce increpet acri?
Lucr. 3, 953:aurium mensura, quod est acrius judicium et certius,
Cic. de Or. 3, 47:acrem flammae sonitum,
Verg. G. 4, 409:acri tibiā,
Hor. C. 1, 12, 1.—Of smell, Lucr. 4, 122:d.exstinctum lumen acri nidore offendit nares,
id. 6, 792; cf. ib. 1216:unguentis minus diu delectemur summa et acerrima suavitate conditis, quam his moderatis,
Cic. de Or. 3, 25, 99:odor,
Plin. 12, 17, 40.—Of taste: ut vitet acria, ut est sinapi, cepa, allium, Var. ap. Non. 201, 13:e.acres humores,
sharp juices, Cic. N. D. 2, 23:lactuca innatat acri stomacho,
an acid stomach, Hor. S. 2, 4, 59; cf. ib. 2, 8, 7:dulcibus cibis acres acutosque miscere,
Plin. Ep. 7, 3 al. —Of sensation in its widest extent: aestatem auctumnus sequitur, post acer hiems fit, sharp, severe, Enn. ap. Prisc. p. 647 P. (Ann. v. 406 ed. Vahl.—cf. Lucr. 3, 20; 4, 261); and so Hor.: solvitur acris hiems, C. 1. 4, 1. —B.Of the internal states of the human system, violent, sharp, severe, gnawing:II.fames, Naev. ap. Prisc. l. l. (B. Punic. p. 18 ed. Vahl.): somnus, Enn. ap. Prisc. l. l. (Ann. v. 369): morbus,
Plaut. Men. 5, 2, 119:dolor,
Lucr. 6, 650:sitis,
Tib. 1, 3, 77 al.Of the states of mind: violent, vehement, passionate, consuming: mors amici subigit, quae mihi est senium multo acerrimum, Att. ap. Non. 2, 22:B.acri ira percitus,
Lucr. 5, 400: cf. 3, 312;6, 754 (on the contrary, 5, 1194: iras acerbas): acres curae,
Lucr. 3, 463, and Var. ap. Non. 241:luctus,
ib. 87:dolor,
Verg. A. 7, 291:metus,
Lucr. 6, 1211; Verg. A. 1, 362:amor,
Tib. 2, 6, 15:acrior ad Venerem cupido,
Curt. 6, 5 al. (Among unpleasant sensations, acer designates a piercing, wounding by sharpness; but acerbus the rough, harsh, repugnant, repulsive.)—Applied to the intellectual qualities, subtle, acute, penetrating, sagacious, shrewd:C.acrem irritat virtutem animi,
Lucr. 1, 70:acri judicio perpende,
id. 2, 1041:memoria,
strong, retentive, Cic. de Or. 2, 87:vir acri ingenio,
id. Or. 5; cf. id. Sest. 20 al. —Applied to moral qualities.1.In a good sense, active, ardent, eager, spirited, brave, zealous:2.milites,
Cic. Cat. 2, 10:civis acerrimus,
an ardent patriot, id. Fam. 10, 28:defensor,
id. ib. 1, 1:studio acriore esse,
id. de Or. 1, 21:jam tum acer curas venientem extendit in annum rusticus,
Verg. G. 2, 405 al. —In a bad sense, violent, hasty, hot, passionate, fierce, severe (very freq.):D.uxor acerrima,
enraged, angry, Plaut. Merc. 4, 4, 56; Ter. Ph. 2, 1, 32:dominos acres,
Lucr. 6, 63; Nep. Tim. 3, 5; cf. Bremi Nep. Eum. 11, 1. Also, of animals, Lucr. 4, 421; 5, 860; Verg. A. 4, 156; Hor. Epod. 12, 6; 2, 31; Nep. Eum. 11, 1. —Of abstract things (mostly poet.), Ter. Ph. 2, 2, 32:egestas,
Lucr. 3, 65:poenas,
id. 6, 72:impetus,
ib. 128; 392:acerrimum bellum,
Cic. Balb. 6:nox acerrima atque acerbissima,
id. Sull. 18:acrius supplicium,
id. Cat. 1, 1; in Quint.: acres syllabae, which proceed from short to long, 9, 4.—Acer is constr. with abl., and also (esp. in the histt. of the silv. age) with gen., Vell. 1, 13; Tac. H. 2, 5 al.; cf. Ramsh. § 107, 6 note. With in, Cic. Fam. 8, 15; with inf., Sil. 3, 338.— Adv.: ācrĭter, sharply, strongly, vehemently, eagerly, zealously, etc., in all the signif. of the adj., Plaut. Cist. 1, 1, 110; id. Ps. 1, 3, 39; Lucr. 6, 783; Cic. Tusc. 1, 30 al.— Comp., Lucr. 3, 54; 5, 1147; Hor. S. 2, 3, 92; Tac. A. 6, 45; 13, 3.— Sup., Cic. Fl. 11; id. Fam. 10, 28; 15, 4.—Also, ācre, Sall. Fragm. ap. Non. p. 132, 25; App. M. 10, 32; and perh. Pers. 4, 34. -
2 dimidio
dīmĭdĭo, no perf., ātum, 1, v. a. [dimidius], to divide into two equal parts, to halve (as a finite verb, very rare):quid dimidias Christum?
Tert. de Carn. Chr. 5.— Trop.:viri dolosi non dimidiabunt dies suos,
i. e. shall not live half the life of men, Vulg. Psa. 54, 23; cf. also, id. Job, 21, 21; but freq. and class. in the perf. part. dīmĭ-dĭātus, halved, half (acc. to Varr. ap. Gell. 3, 14, 19, applied to a whole, which is divided into halves; whereas dimidius is applied to a half; or, as Gellius rightly explains it, dimidiatum nisi ipsum, quod divisum est, dici haud convenit; dimidium vero est, non quod ipsum dimidiatum est, sed quae ex dimidiato pars altera est; cf. however, dimidius, I.): homines dimidiati, Cato ap. Gell. l. l.; cf. id. R. R. 151, 3; and comic.: procellunt sese in mensam dimidiati ( with half the body), dum appetunt, Plaut. Mil. 3, 1, 165; cf.also, transf.: dies quidem jam ad umbilicum est dimidiatus mortuus,
id. Men. 1, 2, 45: luna, Cato ap. Plin. 16, 39, 75, § 194; cf.mensis,
Cic. Verr. 2, 2, 52; id. Tusc. 2, 16: vas vini, Enn. ap. Gell. l. l.: porcus, Lucil. ib.; cf. Suet. Tib. 34: solea, Lucil. ap. Gell. l. l.: librum, fabulam legi, Varr. ib.; cf.:exesis posterioribus partibus versiculorum, dimidiatis fere,
Cic. Tusc. 5, 23, 66; so the comic verse respecting Terence: tu quoque, tu in summis, o dimidiate Menander, etc., Caes. ap. Suet. Vita Ter. fin. -
3 impositicius
I. II.Trop.:nomina,
i. e. the primitive names applied to things, Varr. L. L. 8, § 5 Müll.; 10, § 61: causa, ascribed (opp. naturalis and publica), Dig. 39, 1, 5, § 9. -
4 inpositicius
I. II.Trop.:nomina,
i. e. the primitive names applied to things, Varr. L. L. 8, § 5 Müll.; 10, § 61: causa, ascribed (opp. naturalis and publica), Dig. 39, 1, 5, § 9. -
5 Onocoetes
Ŏnŏcoetes, ae, m., = Onokoitês, he who lies in an ass's manger, a mocking epithet applied by the heathen to Christ, Tert. Apol. 16; cf. id. ad Nat. 1, 14 (al. Ŏnŏnychītes, ae, m., = Ononuchitês, he who has an ass's hoof, likewise applied to Christ). -
6 prisci
1.priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).I.Lit.:II.credendum est veteribus et priscis viris,
Cic. Univ. 11:prisca illa et antiqua rei publicae forma,
Vell. 2, 89, 3:illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,
Cic. Tusc. 1, 12, 27:nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,
id. N. D. 3, 16, 42:severitas,
id. Har. Resp. 13, 27:et illud quod loquitur priscum visum iri putat,
id. de Or. 3, 11, 42:priscae sanctimoniae virgo,
Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:tempus,
Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:prisca gens mortalium,
Hor. Epod. 2, 2:priscus Inachus,
id. C. 2, 3, 21:Pudor,
id. C. S. 57:prisco more,
Ov. F. 2, 282:prisco ritu,
Plin. 12, 1, 2, § 3:priscum illud acumen, Brute, tuum,
Juv. 4, 102:fides,
Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:cum colerent prisci studiosius agros,
Ov. F. 3, 779.—Transf.A.Former, previous ( poet.):B.quid si prisca redit Venus?
Hor. C. 3, 9, 17:nomen,
Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):2. I.prisci praecepta parentis,
Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:prisca supercilia,
Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,
Cic. Cael. 14, 33.Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—II.Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—III.Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—IV.Two Latin poets:Priscus uterque,
Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc. -
7 Priscus
1.priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).I.Lit.:II.credendum est veteribus et priscis viris,
Cic. Univ. 11:prisca illa et antiqua rei publicae forma,
Vell. 2, 89, 3:illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,
Cic. Tusc. 1, 12, 27:nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,
id. N. D. 3, 16, 42:severitas,
id. Har. Resp. 13, 27:et illud quod loquitur priscum visum iri putat,
id. de Or. 3, 11, 42:priscae sanctimoniae virgo,
Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:tempus,
Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:prisca gens mortalium,
Hor. Epod. 2, 2:priscus Inachus,
id. C. 2, 3, 21:Pudor,
id. C. S. 57:prisco more,
Ov. F. 2, 282:prisco ritu,
Plin. 12, 1, 2, § 3:priscum illud acumen, Brute, tuum,
Juv. 4, 102:fides,
Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:cum colerent prisci studiosius agros,
Ov. F. 3, 779.—Transf.A.Former, previous ( poet.):B.quid si prisca redit Venus?
Hor. C. 3, 9, 17:nomen,
Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):2. I.prisci praecepta parentis,
Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:prisca supercilia,
Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,
Cic. Cael. 14, 33.Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—II.Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—III.Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—IV.Two Latin poets:Priscus uterque,
Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc. -
8 priscus
1.priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).I.Lit.:II.credendum est veteribus et priscis viris,
Cic. Univ. 11:prisca illa et antiqua rei publicae forma,
Vell. 2, 89, 3:illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,
Cic. Tusc. 1, 12, 27:nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,
id. N. D. 3, 16, 42:severitas,
id. Har. Resp. 13, 27:et illud quod loquitur priscum visum iri putat,
id. de Or. 3, 11, 42:priscae sanctimoniae virgo,
Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:tempus,
Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:prisca gens mortalium,
Hor. Epod. 2, 2:priscus Inachus,
id. C. 2, 3, 21:Pudor,
id. C. S. 57:prisco more,
Ov. F. 2, 282:prisco ritu,
Plin. 12, 1, 2, § 3:priscum illud acumen, Brute, tuum,
Juv. 4, 102:fides,
Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:cum colerent prisci studiosius agros,
Ov. F. 3, 779.—Transf.A.Former, previous ( poet.):B.quid si prisca redit Venus?
Hor. C. 3, 9, 17:nomen,
Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):2. I.prisci praecepta parentis,
Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:prisca supercilia,
Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,
Cic. Cael. 14, 33.Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—II.Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—III.Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—IV.Two Latin poets:Priscus uterque,
Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc. -
9 adminiculō
adminiculō āre [adminiculum], to prop: vitem (once).* * *adminiculare, adminiculavi, adminiculatus V TRANSprop (up), support (with props); support with authority; applied to adverb -
10 ad - moveō
ad - moveō mōvī (admōrunt, V.), mōtus, ēre, to move to, move towards, bring up, bring near, carry, conduct, drive: fasciculum (florum) ad narīs: ora ad ora, O.: exercitum ad urbem, L.: scalis admotis; applied, Cs.: labra poculis, apply, V.: anguīs curribus, harness, O.: manūs operi, apply, O.; but, manūs nocentibus, punish, L.: aurem, give close attention, T.: plurīs aurīs, to bring more hearers, H.: iam admovebat rex (sc. agmen), Cu. — Fig., to apply, direct to: orationem ad sensūs inflammandos: stimulos homini, goad: <*>ene tormentum ingenio, H.: ubi spes est admota recursūs, is brought nearer, O.: adplicant se et propius admovent, i. e. enter into close intimacy: rursus admotā prece, by repeated supplication, Ph. -
11 antistes
antistes itis, m and f [ante + STA-], an overseer of a temple, high-priest, priest of a rite or a god: caerimoniarum: sacri eius, L.: Iovis, N.: sacrorum, Iu. — Fem. (for antistita): adsiduae templi antistites, unremitting attendants at, L.— Meton., a master: artis dicendi.* * *I(high) priest/priestess; mouthpiece of god; master/authority (w/GEN); protectorIIbishop, abbot, prelate; master; occasionally applied to those of inferior rank -
12 blaterō
blaterō —, —, āre [BAL-, BAR-], to talk foolishly, babble, prate: cum magno clamore, H.* * *Iblaterare, blateravi, blateratus Vprate, babble; utter in a babbling way; (applied to sounds of certain animals)IIprater, babbler -
13 blatta
blatta ae, f a moth: lucifuga, V.: vestis, Blattarum epulae, H.* * *I IIcockroach, moth, book-worm; (applied to various insects) -
14 bōs
bōs bovis, gen plur. boum or bovum, dat. bōbus or būbus, m and f, βοῦσ, an ox, bull, cow: umeris sustinere bovem: enectus arando, H.: femina, L.: eximiā, L.: torva, V.: boves vendere: cura boum, horned cattle, V.: iuga demere Bobus fatigatis, H.: est bos cervi figurā, etc., a wild ox, Cs. — Prov.: clitellae bovi sunt impositae, the saddle is on the wrong horse: Optat ephippia bos piger, envies the horse, H.* * *ox, bull; cow; cattle (pl.); (applied to ox-like animals - elephant); ox-ray -
15 cachinnus
cachinnus ī, m a loud laugh, immoderate laughter, jeering: cachinnum sustulisse: tollere, H.: perversus, O.: rigidus, sneering, Iu.—Of the sea, a plashing: leni resonant plangore cachinni, Ct.* * *loud/excessive/boisterous/derisive laugh, guffaw; jeer; (applied to waves) -
16 celōx
celōx ōcis, f [1 CEL-], a swift-sailing ship, cutter, yacht, L.* * *I(gen.), celocis ADJfast, rapid, swift, fleet; (classical mostly applied to boats)IIcutter, yacht, light/fast boat; packet boat -
17 columnārium
columnārium ī, n [columna], a duty on pillars in buildings, pillar-tax, Cs., C.* * *pillar-tax, tax on pillars/columns; (applied to fancy houses) -
18 crotalistria
crotalistria ae, f a castanet dancer, Pr.* * *castanet-dancer (female); (applied to stork from the rattling sound it makes) -
19 flectō
flectō flēxī, flexus, ere [FALC-], to bend, bow, curve, turn, turn round: equos brevi, Cs.: de foro in Capitolium currūs: habenas, O.: cursūs in orbem, O.: iter ad Privernum, L.: flexa In burim ulmus, V.: artūs, L.: ora retro, O.: geminas acies huc, direct, V.: lumina, avert, V.: salignas cratīs, weave, V.: flex<*> fractique motūs, contorted: flexum mare, a bay, Ta.: (silva) se sinistrorsus, Cs.: (milvus) Flectitur in gyrum, wheels, O.: flector in anguem, wind myself into a snake, O.: Cera multas Flectitur in facies, is moulded, O.— To turn, double, pass around: in flectendis promunturiis: Leucatam.— To turn from, avoid, turn out of: viam, C., L.: iter, V.— To turn, go, divert one's course, march, pass: laevo flectentes limine, V.: ex Gabino in Tusculanos flexere colles, L.: ad Oceanum, L.: ad sapientiam, Ta.—Fig., to bend, turn, direct, sway, change: animum, T.: teneros et rudīs: suam naturam huc et illuc: vocem, modulate: flexus sonus, i. e. melancholy: mentīs suas ad nostrum imperium: aliquem a proposito, divert, L.: animos, quin, etc., L.: animos ad carmina, O.: Quo vobis mentes sese flexere viaï? Enn. ap. C.: Cereus in vitium flecti, H.: flexo in meridiem die, Ta.: versūs, qui in Tiberium flecterentur, i. e. might be applied, Ta.— To bend, move, persuade, influence, prevail upon, overcome, soften, appease: quibus rebus ita flectebar animo, ut, etc.: flectere mollibus Iam durum imperiis, H.: Superos, V.: fata deum precando, V.: ingenium alicuius avorsum, S.: si flectitur ira deorum, O.: ad deditionem animos, L.* * *flectere, flexi, flexus Vbend, curve, bow; turn, curl; persuade, prevail on, soften -
20 homicīda
homicīda ae, m [homo+2 SAC-], a manslayer, homicide, murderer: homicidaene, an vindices libertatis, C., Iu.—Poet., of Hector, slayer of men, H.* * *murderer, homicide; killer of men (applied to epic heros)
См. также в других словарях:
applied — ► ADJECTIVE ▪ practical rather than theoretical: applied chemistry … English terms dictionary
applied — [ə plīd′] adj. used in actual practice or to work out practical problems [applied science] … English World dictionary
applied — index functional Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
applied — (adj.) put to practical use, (as opposed to abstract or theoretical), 1650s, from pp. of APPLY (Cf. apply). Earlier it was used in a sense of folded (c.1500) … Etymology dictionary
applied — [adj] used activated, adapted, adjusted, brought to bear, correlated, devoted, enforced, exercised, practiced, related, tested, utilized; concepts 538,546 … New thesaurus
Applied — Apply Ap*ply , v. t. [imp. & p. p. {Applied}; p. pr. & vb. n. {Applying}.] [OF. aplier, F. appliquer, fr. L. applicare to join, fix, or attach to; ad + plicare to fold, to twist together. See {Applicant}, {Ply}.] 1. To lay or place; to put or… … The Collaborative International Dictionary of English
applied — adjective Date: 1656 1. put to practical use < applied art >; especially applying general principles to solve definite problems < applied sciences > 2. working in an applied science < an applied physicist > … New Collegiate Dictionary
applied — [[t]əpla͟ɪd[/t]] ADJ: ADJ n An applied subject of study has a practical use, rather than being concerned only with theory. ...Applied Physics. ...plans to put more money into applied research. Ant: pure … English dictionary
applied — /euh pluyd /, adj. 1. having a practical purpose or use; derived from or involved with actual phenomena (distinguished from theoretical, opposed to pure): applied mathematics; applied science. 2. of or pertaining to those arts or crafts that have … Universalium
applied — ap·plied ə plīd adj put to practical use esp applying general principles to solve definite problems <applied sciences> <applied psychology> … Medical dictionary
Applied — Refers to the fact that fees and interest can be accumulated in a computerised system and only periodically applied. For example interest accrues daily but may only be actually credited to an account upon the completion of a full month. See… … International financial encyclopaedia