Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

melancholy

  • 1 trīstis

        trīstis e, adj. with comp. and sup.    [2 TER-], sad, sorrowful, mournful, dejected, melancholy, gloomy, downcast, disconsolate: quaerere ex te, quid tristis esses: tristis, demissus: tristīs adfatus amicos, H.: Sequanos tristīs, capite demisso, terram intueri, Cs.: tristis erat et me maestum videbat, Cu.— Gloomy, peevish, morose, sullen, illhumored: Navita (Charon), V.: dii, H.— Stern, harsh, severe: iudex: cum tristibus severe vivere. —Of things, bringing sorrow, melancholy, saddening, unhappy, sad, dismal, gloomy: ut tuum laetissimum diem cum tristissimo meo conferam: tristia ad recordationem exempla, L.: tristissuma exta: tristissimi exsili solacium, L.: Kalendae, H.: clades, H.: morbus, V.: ius sepulcri, O.: pars subiere feretro, Triste ministerium, V.: tristique palus inamabilis undā, V.—As subst n., a sad thing, pest, bane, sorrow: Triste lupus stabulis, V.: interdum miscentur tristia laetis, O.: nune ego mitibus Mutare quaero tristia, H.—Of taste, harsh, disagreeable, bitter: suci, V.: absinthia, O.—Of smell, offensive, foul: anhelitus oris, O.— Expressing sorrow, gloomy, sad, melancholy, stern, harsh: voltus tristior: Tristis severitas inest in voltu, T.: vita tristior: sermo (opp. iocosus), H.: tua tristia iussa, V.: sententia, O.: responsum, L.
    * * *
    tristis, triste ADJ
    sad, sorrowful; gloomy

    Latin-English dictionary > trīstis

  • 2 tristis

    tristis, e, adj. [etym. dub.; cf. Sanscr. trastas, frightened; and Lat. terreo], sad, sorrowful, mournful, dejected, melancholy, disconsolate, trist (syn.: maestus, severus, austerus, luctuosus).
    I.
    In gen.:

    maesti tristesque,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 18:

    cum maestus errares, quaerere ex te, quid tristis esses,

    Cic. Div. 1, 28, 59:

    tristis et conturbatus,

    id. Verr. 2, 4, 14, § 32:

    tristis, demissus,

    id. Mur. 21, 45:

    sic tristes affatus amicos,

    Hor. C. 1, 7, 24:

    Sequanos tristes, capite demisso, terram intueri,

    Caes. B. G. 1, 32:

    numquam ego te tristiorem Vidi esse,

    Plaut. Cist. 1, 1, 55:

    oderunt hilarem tristes, tristemque jocosi,

    Hor. Ep. 1, 18, 89:

    (faciet) hominem ex tristi lepidum et lenem,

    Plaut. Cas. 2, 3, 7:

    quid tu tristis es?

    id. ib. 2, 2, 6; id. Men. 5, 2, 27; 5, 2, 59:

    quid es tam tristis?

    Ter. Hec. 3, 2, 20:

    malle se adulescentem tristem quam hilarem,

    Sen. Ep. 36, 3:

    tristis Erat et me maestum videbat,

    Curt. 6, 11, 27; Sen. Tranq. 15, 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of things associated with misfortune or suggestive of sadness, melancholy, saddening, unhappy:

    ut tuum laetissimum diem cum tristissimo meo conferam,

    Cic. Pis. 14, 33; cf.:

    vel defensus tristibus temporibus vel ornatus secundis,

    id. Fam. 15, 7:

    esse vultu tristi,

    Plaut. Most. 3, 2, 124:

    tristissima exta,

    Cic. Div. 2, 15, 36:

    tristissimi exsilii solatium,

    Liv. 5, 51, 1:

    tristissimam exegimus noctem,

    most miserable, Petr. 115:

    sors,

    unhappy, miserable, Cic. Mur. 20, 42:

    eventus,

    Liv. 8, 24, 18:

    Kalendae,

    sad, dismal, Hor. S. 1, 3, 87:

    Hyades,

    id. C. 1, 3, 14:

    Orion,

    id. Epod. 10, 10:

    bella,

    id. A. P. 73:

    clades,

    id. C. 3, 3, 62:

    morbus,

    Verg. G. 4, 252:

    fatum,

    Hor. S. 1, 9, 29:

    jus sepulcri,

    Ov. M. 13, 472:

    officium (exsequiarum),

    id. ib. 12, 4:

    funera,

    Verg. G. 4, 256; Hor. Ep. 2, 2, 74:

    pars subiere feretro, Triste ministerium,

    Verg. A. 6, 223:

    Tartara,

    id. ib. 4, 243:

    Acheron,

    Sil. 13, 571:

    tristique palus inamabilis undā,

    Verg. A. 6, 438; Hor. C. 2, 14, 8:

    arbores,

    gloomy, sombre, Plin. 16, 25, 40, § 95:

    adspectus (arboris),

    id. 13, 22, 40, § 120:

    tristes et squalidi trunci,

    Sen. Ep. 12, 1.—
    2.
    Of taste:

    quod triste et amarum est,

    harsh, disagreeable, bitter, Lucr. 4, 634:

    suci,

    Verg. G. 2, 126:

    lupinum,

    id. ib. 1, 75:

    absinthia,

    Ov. P. 3, 1, 23; 3, 8, 15:

    epulae,

    Sil. 3, 281: sapor. Ov. Tr. 4, 6, 12:

    pocula,

    Tib. 1, 5, 50.—
    3.
    Of smell, offensive, foul:

    anhelitus oris,

    Ov. A. A. 1, 521.—
    4.
    As subst.: triste, is, n., a sad thing, etc. ( poet.):

    triste lupus stabulis, maturis frugibus imbres, Arboribus venti,

    a sad thing, a pest, bane, Verg. E. 3, 80:

    interdum miscentur tristia laetis,

    Ov. F. 6, 463; cf.:

    nunc ego mitibus Mutare quaero tristia,

    Hor. C. 1, 16, 26. Thus Ovid called his elegies that were written in exile Tristia.—
    II.
    In partic.
    A.
    Of behavior, etc., towards others.
    1.
    Glum, gloomy, peevish, morose, ill-humored (syn.:

    tetricus, severus, austerus): stultitia est, ei te esse tristem,

    Plaut. Cas. 2, 4, 4: eia, mea Juno, non decet te esse tam [p. 1902] tristem tuo Jovi, id. ib. 2, 3, 14: mihi erit tristior, Afran. ap. Non. 410, 2:

    tristis amica ingrato viro,

    Prop. 1, 6, 10:

    puella,

    id. 1, 10, 21:

    navita tristis (Charon),

    gloomy, sullen, Verg. A. 6, 315; so,

    dii,

    Hor. S. 1, 5, 103:

    Erinys,

    Verg. A. 2, 337:

    sorores,

    i. e. the Fates, Tib. 3, 3, 35; Sen. Tranq. 7, 6:

    ursa,

    Stat. Achill. 2, 409.—
    2.
    Stern, harsh, severe:

    judex tristis et integer,

    Cic. Verr. 1, 10, 30; cf.:

    cum tristibus severe, cum remissis jucunde vivere,

    id. Cael. 6, 13.—
    B.
    Transf., of things, gloomy, sad, melancholy, stern, harsh, etc.:

    truculentis oculis, tristi fronte,

    Plaut. As. 2, 3, 21:

    voltus,

    id. Most. 3, 2, 124:

    fronte gravi et tristi supercilio,

    Plin. Pan. 41, 3: idem naturā tristiori paululo, Afran. ap. Non. 410, 2:

    vultus severior et tristior,

    Cic. de Or. 2, 71, 289; cf.:

    tristis severitas inest in vultu,

    Ter. And. 5, 2, 16:

    vita tristior,

    Cic. Off. 1, 30, 108:

    triste et severum genus dicendi,

    id. Brut. 30, 113; cf.:

    sermo tristis (opp. jocosus),

    Hor. S. 1, 10, 11: senectus, Verg. ap. Sen. Ep. 108, 29; cf.:

    tristis et plenus dignitatis sonus,

    Cic. Rep. 6, 2, 7:

    perfert in judiciis tristem et impexam antiquitatem,

    Tac. Or. 20.—Of languages, etc.:

    tua tristia dicta,

    Verg. A. 10, 612:

    sententia,

    Ov. M. 15, 43; Liv. 8, 21, 2:

    responsum,

    id. 9, 16, 3:

    senatūs consultum,

    id. 5, 6, 2.— Adv.: tristĕ, sadly, sorrowfully; harshly, severely:

    salutantes,

    Stat. Th. 4, 19:

    triste et acutum resonare,

    Hor. S. 1, 8, 41:

    rigens frons,

    Stat. S. 5, 1, 64.— Comp.:

    flere tristius,

    Prop. 2, 20 (3, 13), 2:

    adulescentes gravius aegrotant, tristius curantur,

    with more difficulty, Cic. Sen. 19, 67:

    respondere tristius,

    more harshly, id. Fam. 4, 13, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > tristis

  • 3 aegritūdō

        aegritūdō dinis, f    [aeger], sickness, grief, affliction, melancholy: in animo: ira et aegritudo permixta, S.: acrior: lenior.
    * * *
    sickness, disease, grief, sorrow; affliction, anxiety; melancholy

    Latin-English dictionary > aegritūdō

  • 4 bīlis

        bīlis is, abl. lī or le, f    bile: aut pituita aut bilis: purgor bilem, H.—Fig., anger, wrath, choler, indignation: bilem commovere: mihi Bilem movere, H.: bile tumet iecur, H.: splendida, H.: bilem effundere, to vent, Iu. — Atra, black bile, i. e. melancholy, dejection: nigra.
    * * *
    gall, bile; wrath, anger, indignation; madness, melancholy, folly

    Latin-English dictionary > bīlis

  • 5 melancholicus

        melancholicus adj., μελαγχολικόσ, with black bile, melancholy.
    * * *
    melancholica, melancholicum ADJ
    having black bile, melancholy

    Latin-English dictionary > melancholicus

  • 6 aegrimōnia

        aegrimōnia ae, f    [aeger], anxiety, trouble, C., H.
    * * *
    sorrow, anxiety, melancholy, grief, mental distress/anguish

    Latin-English dictionary > aegrimōnia

  • 7 angor

        angor ōris, m    [ANG-], a strangling, suffocation: gens aestu et angore vexata (i. e. by dust and ashes), L. — Fig., anguish, torment, trouble: ut differt anxietas ab angore: pro amico capiendus: confici angoribus, by melancholy.
    * * *
    suffocation, choking, strangulation; mental distress, anxiety, anguish, vexation

    Latin-English dictionary > angor

  • 8 flectō

        flectō flēxī, flexus, ere    [FALC-], to bend, bow, curve, turn, turn round: equos brevi, Cs.: de foro in Capitolium currūs: habenas, O.: cursūs in orbem, O.: iter ad Privernum, L.: flexa In burim ulmus, V.: artūs, L.: ora retro, O.: geminas acies huc, direct, V.: lumina, avert, V.: salignas cratīs, weave, V.: flex<*> fractique motūs, contorted: flexum mare, a bay, Ta.: (silva) se sinistrorsus, Cs.: (milvus) Flectitur in gyrum, wheels, O.: flector in anguem, wind myself into a snake, O.: Cera multas Flectitur in facies, is moulded, O.— To turn, double, pass around: in flectendis promunturiis: Leucatam.— To turn from, avoid, turn out of: viam, C., L.: iter, V.— To turn, go, divert one's course, march, pass: laevo flectentes limine, V.: ex Gabino in Tusculanos flexere colles, L.: ad Oceanum, L.: ad sapientiam, Ta.—Fig., to bend, turn, direct, sway, change: animum, T.: teneros et rudīs: suam naturam huc et illuc: vocem, modulate: flexus sonus, i. e. melancholy: mentīs suas ad nostrum imperium: aliquem a proposito, divert, L.: animos, quin, etc., L.: animos ad carmina, O.: Quo vobis mentes sese flexere viaï? Enn. ap. C.: Cereus in vitium flecti, H.: flexo in meridiem die, Ta.: versūs, qui in Tiberium flecterentur, i. e. might be applied, Ta.— To bend, move, persuade, influence, prevail upon, overcome, soften, appease: quibus rebus ita flectebar animo, ut, etc.: flectere mollibus Iam durum imperiis, H.: Superos, V.: fata deum precando, V.: ingenium alicuius avorsum, S.: si flectitur ira deorum, O.: ad deditionem animos, L.
    * * *
    flectere, flexi, flexus V
    bend, curve, bow; turn, curl; persuade, prevail on, soften

    Latin-English dictionary > flectō

  • 9 languor

        languor ōris, m    [LAG-], faintness, feebleness, weariness, sluggishness, languor, lassitude: me deambulatio ad languorem dedit, has fatigued, T.: corporis: languore militum periculum augetur, Cs.: ficto languore, feigned illness, O.: aquosus, dropsy, H.: Languorem peperit cibus imperfectus, Iu.—Fig., dullness, apathy, inactivity, listlessness: exspectatio quantum adferat languoris animis: bonorum: amantem languor Arguit, melancholy, H.
    * * *
    faintness, feebleness; languor apathy

    Latin-English dictionary > languor

  • 10 maestitia

        maestitia (not moest-), ae, f    [maestus], sadness, sorrow, grief, dejection, melancholy: domus adflicta maestitiā: maestitiam pellere ex animis: orationis quasi maestitia, a gloomy manner.
    * * *
    sadness, grief

    Latin-English dictionary > maestitia

  • 11 maestus

        maestus (not moest-), adj. with sup.    [MIS-], full of sadness, sad, sorrowful, dejected, melancholy, gloomy, despondent: cum maestus errares: senex: maestissimus Hector, V.: morte Tigelli, H.: maestam videre urbem, Iu.: voltus, V.: maestae manus, O.: maestas sacravimus aras, V.— Gloomy, severe: Ille neci maestum mittit Oniten, V.: vestis, a mourning garment, Pr.: avis, of ill omen, O.
    * * *
    maesta, maestum ADJ
    sad, gloomy

    Latin-English dictionary > maestus

  • 12 miser

        miser era, erum, adj. with comp. miserior, and sup. miserrimus    [MIS-], wretched, unfortunate, miserable, pitiable, lamentable, in distress: me miserior, T.: mortales, V.: multo miserior quam ille, quem tu miserrimum esse voluisti: quibus (molestiis) te miserrimam habui, tormented.—As subst m. and f: quo se miser vertet? the wretch: Miserarum est neque amori dare ludum, etc., i. e. wretched are the girls who, etc., H.— Afflicting, sad, wretched, pitiable, melancholy: bellum: mors: caedes, V.: miserā ambitione laborare, H.— Violent, excessive, extravagant: amor, V.: cultūs, in dress, H.— Vile, poor, worthless: solacium: fortunae reliquiae.—As an exclamation: miserum! alas! V.
    * * *
    I
    misera -um, miserior -or -us, miserrimus -a -um ADJ
    poor, miserable, wretched, unfortunate, unhappy, distressing
    II
    wretched people (pl.)

    Latin-English dictionary > miser

  • 13 nūbilus

        nūbilus adj.    [nubes], cloudy, overcast, lowering, cloud-bringing: Auster, O.— Dark, gloomy: Styx, O.: via nubila taxo, O.—Fig., gloomy, sad, melancholy: toto nubila voltu, O.: Nubila nascenti seu mihi Parca fuit, unpropitious, O.
    * * *
    nubila, nubilum ADJ
    cloudy; lowering

    Latin-English dictionary > nūbilus

  • 14 senium

        senium ī, n    [senex], old age, senility, decline: quod (opus) omni senio careret: senio confectus. — Waste, decay: se ipse (mundus) consumptione et senio alebat sui, by its own waste and decay.— Vexation, grief, trouble, affliction: tota civitas confecta senio est: senio consumptus, L.— Gloom, moroseness: inhumanae senium depone Camenae, H.— An old man (poet. for senex, with pron masc.): Ut illum di deaeque senium perdant, T.
    * * *
    condition of old age; melancholy, gloom

    Latin-English dictionary > senium

  • 15 trīstitia

        trīstitia ae, f    [tristis], sadness, mournfulness, sorrow, grief, melancholy, gloom, dejection: tum ad tristitiam, tum ad laetitiam est contorquendus: repente omnīs tristitia invasit, S.: in eādem tristitiā permanere, Cs.: compescere tristitiam, O. — Gloom: sol recedens quasi tristitiā quādam contrahit terram.— Sadness, disagreeableness: temporum.— Moroseness, harshness, sternness, severity: tristitiae causa tuae, O.: (risus) tristitiam mitigat.
    * * *

    Latin-English dictionary > trīstitia

  • 16 maesus

    maesa, maesum ADJ
    sad, melancholy; gloomy woeful, distressing

    Latin-English dictionary > maesus

  • 17 bilis

    bīlis, is (abl. bili, Plaut. Am. 2, 2, 95; Lucr. 4, 664; Cic. Tusc. 3, 5, 11;

    bile,

    Hor. C. 1, 13, 4; Petr. 124, 2; Plin. 22, 20, 23, § 49; Suet. Tib. 59; Pers. 2, 14; Juv. 13, 143; Inscr. Grut. 1040, 3), f. [kindr. with galbus, gilbus; Germ. gelb].
    I.
    Lit., bile (the bilious fluid secreted by the liver, jecur, while fel is the vessel in which the fluid is contained): rufa, viridis, nigra, Ceis. 7, 18; Lucr. 4, 664; Cato, R. R. 156, 4; Cic. [p. 238] N. D. 2, 55, 137; id. Tusc. 4, 10, 23:

    bilem pellere,

    Plin. 23, 8, 74, § 142:

    trahere,

    id. 27, 4, 10, § 27:

    detrahere,

    id. 27, 12, 93, § 119.— In plur. biles, the yellow and black bile, Plin. 20, 9, 34, § 84:

    purgare,

    Scrib. Comp. 136 (cf. poet.:

    purgor bilem,

    Hor. A. P. 302). —
    B.
    Esp.: bilis suffusa, the overflowing of bile, i.e. the jaundice, Plin. 22, 21, 26, § 54 (in Sen. Ep. 95, 16, called subfusio luridae bilis).—And so, bile suffusus, having the jaundice, jaundiced, Plin. 22, 20, 23, § 49.—
    II.
    Trop.
    A.
    Anger, wrath, choler, ire, displeasure, indignation (v. jecur):

    non placet mihi cena, quae bilem movet,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 8; so Hor. Ep. 1, 19, 20:

    bilem alicui commovere,

    to stir up, excite, Cic. Att. 2, 7, 2:

    bile tumet jecur,

    Hor. C. 1, 13, 4:

    meum jecur urere bilis,

    id. S. 1, 9, 66:

    bilis inaestuat praecordiis,

    id. Epod. 11, 16:

    jussit quod splendida bilis,

    id. S. 2, 3, 141:

    expulit bilem meraco,

    id. Ep. 2, 2, 137:

    bilem effundere,

    to vent, Juv. 5, 159:

    turgescit vitrea bilis,

    Pers. 3, 8:

    cui sententiae tantum bilis, tantum amaritudinis inest, ut, etc.,

    Plin. Ep. 4, 11, 2: videte metuendam inimici et hostis bilem et licentiam, Cic. Fragm. Clod. et Cur. 4, 4 B. and K.—
    B.
    Atra (or nigra) bilis, black bile, for melancholy, sadness, dejection, melancholia, Cic. Tusc. 3, 5, 11: bilem atram generantes, quos melancholikous vocant, Scrib. Comp. 104.—Also as in Gr., = furor, rage, fury, madness: Am. Delirat uxor. So. Atra bili percita est, Plaut. Am. 2, 2, 95; id. Capt. 3, 4, 64:

    bilis nigra curanda est, et ipsa furoris causa removenda,

    Sen. Ep. 94, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > bilis

  • 18 maestitia

    maestĭtĭa ( moest-), ae, f. [maestus], a being sad or sorrowful, sadness, sorrow, grief, dejection, melancholy (class.):

    ex maestitiā, ex hilaritate, ex risu, etc.,

    Cic. Off. 1, 41, 146:

    totis theatris maestitiam inferre,

    id. Tusc. 1, 44, 106:

    esse in maestitiā,

    id. Phil. 2, 15, 37:

    maestitiae resistere,

    id. Or. 43, 148:

    sapientia est una, quae maestitiam pellat ex animis,

    id. Fin. 1, 13, 43:

    illa maestitia est, caruisse anno circensibus uno,

    Juv. 11, 53.—Of inanim. things, gloom, gloominess, severity:

    orationis,

    Cic. Or. 16, 53:

    frigorum,

    Col. 7, 3, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > maestitia

  • 19 maestus

    maestus ( moest-), a, um, adj. [maereo, q. v.], full of sadness, sad, sorrowful, afflicted, dejected, melancholy (class.).
    I.
    Lit.:

    quid vos maestos tam tristesque esse conspicor?

    Plaut. Bacch. 4, 4, 18:

    id misera maestast, sibi eorum evenisse inopiam,

    id. Rud. 2, 3, 67; Cic. Div. 1, 28, 59:

    cum immolanda Iphigenia tristis Calchas esset, maestior Ulixes, etc.,

    id. Or. 22, 74:

    maestus ac sordidatus senex,

    id. de Or. 2, 47, 195; id. Fam. 4, 6, 2:

    maestus ac sollicitus,

    Hor. S. 1, 2, 3:

    maestissimus Hector,

    Verg. A. 2, 270.—Of inanim. and abstr. things:

    maesto et conturbato vultu,

    Auct. Her. 3, 15, 27:

    maesta ac lugentia castra,

    Just. 18, 7:

    maestam attonitamque videre urbem,

    Juv. 11, 199:

    maesta manus,

    Ov. F. 4, 454:

    horrida pro maestis lanietur pluma capillis,

    id. Am. 2, 6, 5:

    comae,

    id. F. 4, 854:

    collum,

    id. Tr. 3, 5, 15:

    timor,

    Verg. A. 1, 202.— Poet., with inf.:

    animam maestam teneri,

    Stat. Th. 10. 775.—
    II.
    Transf. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Like tristis, gloomy, severe by nature:

    ille neci maestum mittit Oniten,

    Verg. A. 12, 514 (naturaliter tristem, severum, quem Graeci skuthrôpon dicunt agelaston, Serv.):

    tacitā maestissimus irā,

    Val. Fl. 5, 568:

    oratores maesti et inculti,

    gloomy, Tac. Or. 24.—
    B.
    In gen., connected with mourning; containing, causing, or showing sadness; sad, unhappy, unlucky:

    vestis,

    a mourning garment, Prop. 3, 4 (4, 5), 13:

    tubae,

    id. 4 (5), 11, 9:

    funera,

    Ov. F. 6, 660; cf.:

    ossa parentis Condidimus terrā maestasque sacravimus aras,

    Verg. A. 5, 48:

    a laevā maesta volavit avis,

    the bird of ill omen, Ov. Ib. 128: venter, exhausted with hunger, Lucil. ap. Non. 350, 33 (enectus fame, Non.).—Hence, adv., in two forms.
    * A.
    maestē, with sadness, saaly, sorrowfully:

    maeste, hilariter,

    Auct. Her. 3, 14, 24.—
    * B.
    maestĭter, in a way to indicate sorrow:

    maestiter vestitae,

    Plaut. Rud. 1, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > maestus

  • 20 marcor

    marcor, ōris, m. [marceo], a withering:

    segetum,

    Sen. Q. N. 3, 27, 4.—Hence, Transf.
    I.
    Decay, rottenness (not anteAug.):

    panni marcor,

    a rotten rag, Plin. 22, 22, 46, § 94.—
    II.
    Faintness, languor, indolence:

    marcor, et inexpugnabilis dormiendi necessitas,

    Cels. 3, 20:

    cernitis expositas turpi marcore cohortes, i. e. somno,

    Stat. Th. 10, 269:

    maeror marcorque,

    melancholy, Sen. Tranq. 2, 8:

    ducis,

    indolence, worthlessness, Vell. 2, 119, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > marcor

См. также в других словарях:

  • melancholy# — melancholy n *sadness, melancholia, dejection, gloom, depression, blues, dumps Analogous words: miserableness or misery, wretchedness (see corresponding adjectives at MISERABLE): despondency, despair, hopelessness, forlornness, desperation (see… …   New Dictionary of Synonyms

  • Melancholy — Mel an*chol*y, a. 1. Depressed in spirits; dejected; gloomy dismal. Shak. [1913 Webster] 2. Producing great evil and grief; causing dejection; calamitous; afflictive; as, a melancholy event. [1913 Webster] 3. Somewhat deranged in mind; having the …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Melancholy — Mel an*chol*y, n. [OE. melancolie, F. m[ e]lancolie, L. melancholia, fr. Gr. ?; me las, me lanos, black + ? gall, bile. See {Malice}, and 1st {Gall}.] [1913 Webster] 1. Depression of spirits; a gloomy state continuing a considerable time; deep… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • melancholy — [adj] depressed, sad blue*, dejected, despondent, destroyed, disconsolate, dismal, dispirited, doleful, dolorous, down*, down and out*, downbeat, downcast, downhearted, down in the dumps*, down in the mouth*, dragged, droopy, funereal, gloomy,… …   New thesaurus

  • melancholy — [mel′ən käl΄ē] n. pl. melancholies [ME malencoli < OFr melancolie < LL melancholia < Gr < melas, black (see MELANO ) + cholē, bile, gall: see YELLOW] 1. Obs. a) black bile: in medieval times considered to be one of the four humors of… …   English World dictionary

  • melancholy — index despondent, disconsolate, lamentable, lugubrious, pessimism, pessimistic Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • melancholy — ► NOUN ▪ deep and long lasting sadness. ► ADJECTIVE ▪ sad or depressed. DERIVATIVES melancholic adjective. ORIGIN Greek melankholia, from melas black + khol bile , an excess of which was formerly believed to cause depression …   English terms dictionary

  • melancholy — [[t]me̱lənkɒli[/t]] 1) ADJ GRADED You describe something that you see or hear as melancholy when it gives you an intense feeling of sadness. ...a painter of haunting melancholy canvases... The only sounds were the distant, melancholy cries of the …   English dictionary

  • melancholy — melancholily, adv. melancholiness, n. /mel euhn kol ee/, n., pl. melancholies, adj. n. 1. a gloomy state of mind, esp. when habitual or prolonged; depression. 2. sober thoughtfulness; pensiveness. 3. Archaic. a. the condition of having too much… …   Universalium

  • melancholy — {{11}}melancholy (adj.) late 14c., with or caused by black bile; sullen, gloomy, sad, from MELANCHOLY (Cf. melancholy) (n.); sense of deplorable (of a fact or state of things) is from 1710. {{12}}melancholy (n.) c.1300, condition characterized by …   Etymology dictionary

  • melancholy — 1 adjective sad or making you feel sad: a melancholy expression | the seagulls melancholy cry 2 noun (U) formal a feeling of sadness for no particular reason: They sank into a mood of deep melancholy. | the lingering melancholy of Gloomy Sunday …   Longman dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»