-
1 διατίθημι
διατίθημι (Hdt.+) aor. 3 sg. διέθηκεν 2 Macc 9:28, impv. διάθες (TestAbr B 7, p. 112, 4 [Stone 72, 4]); pf. 3 pl. διατεθείκασιν (Ath. 20, 1). Pass.: διάκειμαι functions as the pf. pass. (LXX, Just., Ath.); pf. pass. inf. διατεθεῖσθαι (Just., D, 142, 1); διεκείμην functions as the plpf. pass. (LXX, Just., Ath.); lit. ‘put in order’ then ‘arrange, prepare’ (2 Macc 9:28; Just., A I, 9, 2 al.; Ath. 20, 1 ‘analyze, describe’); in our lit. only mid. διατίθεμαι (X. et al.): fut. διαθήσομαι; 2 aor. διεθέμην, ptc. διαθέμενος.① to make formal arrangements for someth. to be done or brought about, decree, ordain (Ps 104:9; 2 Ch 7:18) τὶ someth. (Appian, Bell. Civ. 4, 95 §401 τοιαῦτα=this sort of thing) τὰ δικαιώματά μου my ordinances B 10:2 (cp. Pla., Leg. 834a δ. νόμους).—διαθήκην (q.v. 2) δ. issue a decree (LXX; PsSol 9:10; TestNapht 1:1; the same expr.=‘conclude an agreement’ in Aristoph., Av. 440) τινί to or for someone Hb 8:10; PtK 2 p. 15, 5; 6; 7 (both Jer 38: 31–33). ἐν ἡμῖν among us B 14:5. πρός τινα to someone (Ex 24:8; Dt 4:23; Josh 9:15) Ac 3:25; Hb 10:16.② to make a disposition of someth., arrange τὶ someth. (X., Cyr. 5, 2, 7 τ. θυγατέρα; Andoc. 4, 30) confer w. dat. of the pers. favored κἀγὼ διατίθεμαι ὑμῖν καθὼς διέθετό μοι ὁ πατὴρ βασιλείαν I confer on you as the Father has conferred on me the right to rule Lk 22:29 (cp. 2 Km 5:3; albeit in sense 3, Jos., Ant. 13, 407 τ. βασιλείαν διέθετο; for the formulation δ. διαθήκην w. dat. vs. 29 v.l., s. Aristoph., Av. 440) w. a play on the word διαθήκη vs. 20.③ to arrange for disposition of property after one’s death, dispose of property by a will, make a will (Pla., Isaeus et al.; PEleph 2, 2; POxy 104, 4; 105, 2; 489, 3; PLips 29, 8 al.; Jos., Ant. 13, 407; Test12Patr) ὁ διαθέμενος the testator (Isaeus+; BGU 448, 24; POxy 99, 9; 15; OGI 509, 6 and 16; s. JBehm, Διαθήκη im NT 1912, 8; 87, 6) Hb 9:16f.—M-M. TW. -
2 κομίζω
κομίζω 1 aor. ἐκόμισα. Mid.: fut. κομίσομαι and κομιοῦμαι Col 3:25 v.l.; 1 aor. ἐκομισάμην; pf. κεκόμισμαι. Pass.: aor. 3 sg. ἐκομίσθη 1 Esdr 2:14 (κομέω ‘take care of’; Hom.+).① to convey someth. to a specific destination, bring act. (SIG 409, 29; 434, 42; 559, 28; PPetr III, 53k, 5; PTebt 55, 4;1 Esdr 4:5; 3 Macc 1:8) τὶ someth. (Jos., Vi. 50 ἐπιστολάς; TestJos 6:2) a jar of ointment Lk 7:37.② to get back someth. that is one’s own or owed to one, get back, recover mid. (Eur., Thu. et al.; Isaeus 8, 8; Polyb. 1, 83, 8; 3, 40, 10; 10, 34, 3; Sir 29:6; Philo, De Jos. 210; 231; Jos., Ant. 13, 80) τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ what is mine with interest (for commercial usage cp. Lys. 32, 14; Andoc. 1, 38) Mt 25:27. Of Abraham: receive (his son) back (cp. Jos., Ant. 1, 236; Isaeus 8:8 of a daughter) Hb 11:19 (Himerius, Or. 6 [2], Demeter τὴν ζητουμένην κομίζεται=receives the woman whom she sought [her daughter]).③ to come into possession of someth. or experience someth., carry off, get (for oneself), receive freq. as recompense, mid. (Diod S 17, 69, 1; 20, 28, 3; Appian, Bell. Civ. 5, 60, §252 γράμματα) τὰ ὀψώνια pay, wages IPol 6:2. μισθόν (Polystrat. p. 22; Lucian, Phal. 2, 5; SIG 193, 9; 11; 1077, 4; 2 Macc 8:33; Ath., R. 18 p. 70, 30 κομίσασθαι τὰ ἐπίχειρα) 2 Cl 11:5; cp. B 4:12, where μισθόν is to be supplied (as En 100:7). μισθὸν ἀδικίας reward for wrongdoing 2 Pt 2:13 v.l. (ἀδικέω 2 end). Of special divine favor in recognition of piety (Diod S 3, 2, 4) τῆς δόξης στέφανον 1 Pt 5:4 (cp. Eur., Hipp. 432 codd. κ. δόξαν; 1 Macc 13:37). κ. τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν receive a recompense for what (each one) has done during life in the body 2 Cor 5:10 (cp. the judgment scenes Pla., Phd. 113 and 114; s. also Diod S 8, 15); cp. Col 3:25. τοῦτο κομίσεται παρὰ κυρίου Eph 6:8 (PSI 438, 11 [III B.C.] κεκόμισμαι παρὰ Φανίου ἐπιστολήν). τὴν ἐπαγγελίαν the promise (i.e. what is promised) Hb 10:36; 11:13 v.l., 39. τὸ τέλος τῆς πίστεως σωτηρίαν ψυχῶν obtain as an outcome of faith the salvation of souls 1 Pt 1:9 (contrast 4:17).—DELG s.v. κομέω. M-M. -
3 προς-π-ιέω
προς-π-ιέω, hinzumachen, -fügen, für Einen erwerben, dazu gewinnen, ὅπως αὐτοῖς τὴν Κέρκυραν προςποιήσειαν, Thuc. 1, 55, vgl. 3, 70. 4, 47; ὡς φίλην προςποιήσαντες Δέσβον τῇ πόλει, Xen. Hell. 4, 8, 28; δόξαν ἤνεγκε καὶ χάριν προςποιεῖ, Dem. 60, 14; einzeln dei Sp. – Gew. als dep. med., sich noch dazu verschaffen, für sich gewinnen, σὲ προςποιούμεϑα εὔνουν, Eur. Hel. 1403; τὸν δῆμον, Ar. Equ. 215; auch τῶν χρημάτων, Eccl. 871; ξύλινον πόδα, sich dazu machen lassen, Her. 9, 37; auch φίλους, für sich gewinnen, sich geneigt machen, 1, 6, u. ohne diesen Zusatz, 6, 66; Thuc. 1, 137. 2, 30 u. öfter; bes. auch fremdes Eigenthum sich anmaßen, μηδὲν ἔτι προςποιεῖσϑαι τὴν Ἀμφίπολιν, D. Sic. 16, 4; Ansprüche auf Etwas machen, = ἀντιποιεῖσϑαι, Harpocr. aus Isaeus. – Daher sich stellen, als ob man Etwas sei oder besitze, sich den Anschein wovon geben, sich anmaßen Etwas zu sein, von sich vorgeben oder behaupten, daß man Etwas sei, ὅσοι πολιτικοὶ προςποιοῠνται εἶναι, Plat. Gorg. 519 c; ὅσοι προςπ οιοῠνται ἔμπειροι εἶναι, Theaet. 179 e; Phaedr. 273 a u. öfter; προςποιεῖται τὰ βέλτιστα σιτία τῷ σώματι εἰδέναι, Gorg. 464 d; und mit dem Zusatz προςποιούμενοι μὲν εἰδέναι, εἰδότες δ' οὐδέν, Apol. 23 d; Xen. ὁ δὲ νικῶν τῷ δικαίῳ προςεποιεῖτο νικᾶν, wer den Proceß gewann, behauptete, ihn durch seine gerechte Sache gewonnen zu haben, Cyr. 8, 2, 27; μὴ τούτων μὲν ἐχϑ ρὸς ᾖς, ἐμὸς δ' εἶναι προςποιῇ, Dem. 18, 125; Folgde; προςποιεῖται πάντα εἰδέναι, Luc. D. D. 16, 1; Sp. brauchen so auch den aor. pass., προςποιηϑεὶς οὐκ εἰδέναι, Pol. 5, 25, 7. 31, 22. – Dagegen ist μὴ προςποιεῖσϑαι, thun, als ob Etwas nicht der Fall wäre, ἔδει δὲ καὶ εἰ ἠδίκησαν μὴ πρ., Thuc. 3, 47.
-
4 πατρ-άδελφος
πατρ-άδελφος, ὁ, Vaters Bruder, Oheim; Isaeus 4, 23; Dem. 44, 13; LXX. u. a. Sp.
-
5 φελλεὰ
-
6 γεισι-ποδίζω
γεισι-ποδίζω, durch ein Gesims stützen, ein Gesims anlegen, Isaeus bei Harpocr.; B. A. 231.
-
7 κλῆρος
κλῆρος, ὁ (vielleicht von κλάω, weil man in den ältesten Zeiten Scherben, Stückchen von Reisern oder Aehnliches zu Loosen brauchtej, – 1) das Loos, das Zeichen des Looses; ἐν δὲ κλήρους ἐβάλοντο· πάλλ' Ἀχιλεύς· ἐκ δὲ κλῆρος ϑόρε Νεστορίδαο Il. 23, 352, wo zugleich die gewöhnlichste Art der Bestimmung oder die Wahl durchs Loos beschrieben ist; vgl. 7, 175 οἱ δὲ κλῆρον ἐσημήναντο ἕκαστος, ἐν δ' ἔβαλον κυνέῃ, und 182. 189. 3, 316. 328 Od. 10, 206; ἐπὶ κλήρους ἐβάλοντο, sie warfen das Loos, 14, 209 (vgl. κλῆρον βάλλεσϑαι ὑπέρ τινος Plut. Luc. 27); κλήρῳ πεπαλάχϑαι 9, 331; κλήρῳ λαχεῖν Il. 24, 400; κλήροις ϑεοπροπέων Pind. P. 4, 191, durch Loose den Rathschluß der Götter erforschen; vgl. Eur. Phoen. 852 κλήρους δ' ἐμοὶ φύλασσε, οὓς ἔλαβον οἰωνίσματ' ὀρνίϑων μαϑών; Ion 908; Ἑλλάδα κλήρῳ λαχοῠσα Aesch. Pers. 123; κλῆρος ἐνϑάϑ' οὐκ ἐπάλλετο Soph. Ant. 392; ὅτ' αὐτοὺς οἱ τεταγμένοι βραβῆς κλήροις ἔπηλαν El. 700, als die Kampfrichter durchs Loos sie bestimmten, sie aufstellten; κλήρου κατὰ μοῖραν Eur. Rhes. 545; Her. 3, 83; διὰ τὴν τοῦ κλήρου τύχην Plat. Rep. X, 619 d; ὡς τὸ πολὺ ἀπὸ κλήρων αἱ ἀρχαὶ ἐν αὐτῇ γίγνονται Rep. VIII, 557 a, die Aemter werden durchs Loos, nach dem Loose zugetheilt; Hermes stand dem Loosen vor, Ar. Pax 364 u. Schol. – Das Loosen selbst, κλῆρον τίϑεσϑε Eur. I. A. 1198; κλ. καὶ χειροτονία Xen. rep. Ath. 1, 2; vgl. Plut. Timol. 31 Aem. P. 10. – Später heißen auch die Würfel, mit denen man wie durch das Loos über Zweifelhaftes entschied, κλῆροι. – 2) das Verloos'te, durch das Loos Zugetheilte oder Zugefallene, der Antheil, bes. der Antheil am Erbe, die Erbschaft, u. vorzugsweise ein vererbtes Grundstück, Erbgut; καὶ οἶκος καὶ κλῆρος ἀκήρατος Il. 15, 497, vgl. Od. 14, 62; Hes. O. 37. 339, Ländereien, bebau'te Felder, φϑείρων τῶν Συρίων τοὺς κλήρους Her. 1, 76, vgl. 9, 94; κατὰ κλῆρον Ἰόνιον Aesch. Pers. 866; πόλιν πατρὸς ὄψεσϑε, κλήρους δ' ἐμβατεύσετε χϑονός Eur. Heracl. 876; ἐχέτω τὴν ϑυγατέρα καὶ τὸν κλῆρον τοῦ τελευτήσαντος Plat. Legg. XII, 924 e, öfter, wie bei den Rednern; bes. Reden des Isaeus ὑπὲρ τοῦ κλήρου τινός, über die Erbschaft; κατέφαγε δὴ τὸν κλῆρον Hipponax bei Ath. VII, 304 b; – πόληες, αἳ κλήρους ἐστήσαντο, die sich ansiedelten, Callim. Del. 281. – 3) ein den Bienenstöcken schädliches Insekt, Arist. H. A. 8, 27. 9, 40. – 4) bei den K. S. der Klerus, die Geistlichkeit.
-
8 γέννα
-
9 δειπνο-φορία
δειπνο-φορία, ἡ, das Auftragen der Mahlzeit, Isaeus bei Poll. 6, 102; vgl. B. A. 239.
-
10 δέησις
δέησις, ἡ, das Bitten, die Bitte, Plat. Conv. 183 a; ὁσιωτάτην δέησιν δεόμενος Isaeus 9, 34; δέομαι ὑμῶν δικαίαν δέησιν Demosth. 29, 4; vgl. Plutarch. Tib. Graech. 6 Timol. 5, – das Fragen, die Frage, Plat. Parm. 126 a und Folgende. – Das Bedürfen, Bedürfniß, Plat. Eryx. 405 e; vgl. Arist. rhet. 2, 7.
-
11 ἀποῤ-ῥέζω
-
12 ἀμφις-βητέω
ἀμφις-βητέω (- βαίνω), impf. ἠμφιςβήτουν, Andoc. 1, 27 Lys. 1, 29; ἠμφεςβήτει, Bekk. Plat. Menex. 242 d Dem. 39, 19; aor. ἠμφεςβήτησα, Plat. Gorg. 479 d; Dem. 27, 15; perf. ἠμφεσβήτηκα, ibid. 23; aor. pass. ἠμφιςβητήϑην, Isaeus 8, 44; Plat. Polit. 276 b; ἀμφιςβητήσεται ist pass. Theaet. 171 b; – in den Meinungen auseinander gehen, vgl. ἀμφὶς φράζεσϑαι, widersprechen, Her. 4, 14; von ἐρίζειν unterschieden, Plat. Prot. 337 a. – Von Plato an sehr häufig, bes. bei den Rednern. 1) im Widerspruch mit Jemandem, dagegen behaupten, Ggstz von ὁμολογέω, mit darauf folgendem acc. c. inf., z. B. Pla Gorg. 452 c; Dem. 19, 19, u. so οὐκ ἠμφεςβήτησε μὴ ἔχειν, er leugnete den Besitz nicht, 27, 15; vgl. Lys. 23, 13 u. Plat. Hipp. min. 269 d οὐκ ἀμφ. μὴ οὐχὶ σὲ εἶναι σοφώτερον; häufiger noch ὡς, z. B. ὡς οὐ γνώσεται Charm. 169 e; Parm. 135 a; ὅτι, Conv. 215 b; auch der bloße acc., wie ἓν τουτί Gorg. 472 d; τἀληϑῆ Men. 242 d; dah. geradezu bezweifeln, τὴν πραγμάτων ἰσότητα, Arist. – 2) streiten, rechten, πρός τινα Plat. Soph. 246 b; πρὸς ἓν ῥῆμα, gegen, um ein Wort rechten, Dem. 34, 33; häufiger τινί, z. B. Phaedr. 263 a; Is. 8, 27; οἱ ἀμφιςβητοῦντες, die Processirenden, Arist. rhet 1, 1. – Der Gegenstand des Streites wird mit dem gen. ausgedrückt, ἡμῖν τοῦ σίτου, Dem. 32, 9, streitet mit uns über das Getreide; vgl. Plat. Polit. 279 a; Polyb. 2, 71, 7; τινὶ περί τινος Plat. Polit. 268 a; τινὶ ὑπέρ τινος Polyb. 1. 71, 5; περί τι Plat. Menex. 237 c. – 3) Anspruch auf etwas machen, τινός, τοῠ εὐφρονεῖν Isocr. 5, 82; τῆς ἡγεμονίας 4, 20; τῆς ἀρχῆς Dem. 39, 19. – Auch im pass. nicht selten; πρᾶγμα ἀμφιςβητούμενον u. τὰ ἀμφιςβητούμενα, streitige Sachen, Punkte, Isocr. 5, 3; Thuc. 6, 10 u. öfter Polyb., z. B. 1, 68. 80; ἀμφιςβητεῖται ἔκ τινος Plat. Theaet. 171 d, von Einem bezweifelt werden; ἀμφιςβητεῖται περί τινος, es wird worüber gestritten, Rep. V, 457 e; περί τι Soph. 225 b.
-
13 ἀκρῑβής
ἀκρῑβής, ές ( ἄκρος, scheint leine Zstzg), genau, sorgfältig, in der ganzen Prosa häufig, selten bei Dichtern, mit Eur. El. 365 οὐκ ἔστ' ἀκριβὲς οὐδὲν εἰς εὐανδρίαν, es giebt kein genaues Kennzeichen der Männerwürde; Λυγκεὺς ἀκριβὴς ὄμμασι, der scharfsehende, Theocr. 22, 194; – Thuc. 6, 18 stellt neben einander τὸ φαῦλον καὶ τὸ μέσον καὶ τὸ ἀκριβές. Plato nennt so ἰατρός, κυβερνή-της, Rep. I, 342 d; νομοϑέτης Legg. I, 628 d, die in ihrer Art vollkommen sind; öfter λόγος, dem ὡς ἔπος εἰπεῖν entggstzt, Rep. I, 431 b (Ar. Nub. 131 ἀκριβεῖς λόγοι, spitzfindige Reden); ἀλήϑεια, ἐπιστήμη ἀκριβεστάτη Phil. 59 a Parm. 134 c; δικαστής Thuc. 3, 46, streng; ϑώρακες Xen. Mem. 3, 10, 15, genau anschließende. Genau, dürftig, sparsam, τὸ ἀκρ. εἶδος τῶν διαλόγων, τὸ κατὰ βραχὺ λίαν Prot. 338 a; ταμίας Plut. Cat. mai. 3; vgl. Luc. Tim. 13; – τὸ ἀκριβές, oft allein die Genauigkeit, Strenge, τὸ μὲν ἀκριβές, streng genommen, Isaeus; ἐντὸς τοῦ ἀκριβοῦς, nicht nach strengem Rechte, Thuc. 5, 90; τὸ τῆς συντάξεως τῶν Ῥωμαίων ἀκριβές, die strenge Ordnung der Römer, Pol. 15, 13; Luc. Anach. 21; – ἐς τὸ ἀκριβές, genau, εἰπεῖν Thuc. 6, 82. – Adv. ἀκριβῶς, genau, streng, in denselben Vbdgn; sparsam, Isocr. 2, 19; ἀκ. καὶ μόλις, kaum, Plut. Alex. 16.
-
14 ἀ-γενής
-
15 ἀγοράζω
ἀγοράζω, 1) nach VLL. zunächst ἐν ἀγορᾷ διατρί βειν, auf dem Markte sein, die Geschäfte desselben besorgen, Her. 2, 35 αἱ μέν γυναῖκες ἀγοράζουσι – οἱ δὲ ἄνδρες κατ' οἴκους ἐόντες –; ähnlich 3, 137. 139. 4, 78. 164; εἰςελϑόντες ἠγόραζον εἰς τὴν πόλιν Thuc. 6, 51, wo der Schol. ἐνἀγορᾷ διέτριβον erkl.; Aristoph. Lys. 633; Xen. verb. es mit δειπνεῖν καὶ καϑεύδειν, die gewöhnlichen Lebensbeschäftigungen andeutend, Hell. 2, 4, 10; cf. Lac. 9, 4; Cratin. bei Athen. XII, 553 e; Luc. Tox. 57 ἠγοράζομεν, wir gingen auf den Markt; Plut. Lys. 11; Aristoph. Equ. 1373 οὐδ' ἀγοράσει γ' ἀγένειος οὐδεὶς ἐν ἀγορᾷ, kein unbärtiger soll in der Versammlung mitsprechen. Diese Bdign sind bei Sp. äußerst selten, dah. die häufigen Erkl. der Schol. und die Bemerkung, daß es ein Atticismus sei. – 2) kaufen, VLL. ὠνεῖσϑαι, erst später im allgemeinen Gebrauche, dah. Harpocr. noch ausdrücklich Hyperid. in Del. erwahnt, der ἱερεῖα ἀγοράσοντες, um Opferthiere zu kaufen, gesagt hatte; χιτώνιον Ar. Plut. 984, u. in der mittleren und neueren Kom. geläufig; τὰ ἐπιτήδεια Xen. An. 1, 5, 10, wie 7, 3, 2; τι, 5, 7, 8; Hell. 7, 2, 18; auch im med., ἀγοράζεσϑαι τὰ ἐπιτήδεια, sich Lebensmittel kaufen, An. 1, 3, 14, wie Dem. 30, 55; τὰ ἠγορασμένα Isaeus 8, 23; ἀγοράσματα ἀγ. Aesch. 3, 223; Dem. Neaer. 46; Arist. Oec. II, 21; bei den Sp. häufig; perf. ἠγόρακα Menand. bei Ath. 654 b; Arist. Oec. II, 34; – ἀγορῶ als fut. erklärt Suid. für barbarisch; ἀγοράσω hat Charit. 1, 11; Them. Mag. ὠνήσομαι κάλλιον ἢ ἀγοράσω. Die Bemerkung des Moeris, Herodian und Drace, daß ἀγοράζω, auf dem Markt verkehren, zum Unterschiede von »kaufen« eine lange penultima habe, scheint auf willkürlichen Distinctionen der Gramm. zu beruhen, obwohl Buttm. Gr. I, p. 328 meint, daß sie sich innerlich wohl begründen lasse.
-
16 ἀνδρα-ποδο-κάπηλος
ἀνδρα-ποδο-κάπηλος, Sklavenhändler, Isaeus bei Harpocr.; Luc. adv. Ind. 24.
-
17 ἀνα-γιγνώσκω
ἀνα-γιγνώσκω (s. γιγνώσκω), sp. ἀναγινώσκω, 1) genau, mit Sicherheit erkennen; bei Hom. nur in dieser Bedeutung, und nur im aor. 2 ἀνέγνων, z. B. Iliad. 13, 734 μάλιστα δέ κ' αὐτὸς ἀνέγνω; Od. 4, 250 ἐγὼ δέ μιν οἶον ἀνέγνων τοῖον ἐόντα; 11, 144 πῶς κέν με ἀναγνοίη τὸν ἐόντα; 19, 250 σήματ' ἀναγνούσῃ τά οἱ ἔμπεδα πέφραδ' Ὀδυσσεύς; Ar. Ran. 557 οὐ προςεδόκας μ' ἀναγνῶναί σ' ἔτι. Bei Soph. O. R. 1348 = simpl., aber die Lesart ist zw. – 2) wieder erkennen, anerkennen, συγγενέας Her. 2, 91; vgl. Xen. An. 5, 8, 6; ὃν κήρυκες ἀνέγνων (für ἀνέγνωσαν) Pind. I. 2, 23; vgl. Ol. 11, 1; unterscheiden, τὶ ἀπό τινος Herodian. 7, 6, 4. – 3) Bei Hippocr. u. Her. überreden, βασιλέα στρατεύεσϑαι Her. 7. 10, in welcher Bdtg außer praes. nur aor. I, ἀνέγνωσα vorkommt, 1, 68. 87 u. öfter; ebenso aor. pass., ἀνεγνώσϑη ὑπὸ τῆς γυναικός, 4, 154; perf., ἀνεγνωσμένοι ἔσαν 8, 110, sie waren überredet worden. Nach Harpocr. auch bei Antiph. (wohl 2, β, 7 gemeint) u. Isaeus. – 4) Am häufigsten im Att. lesen, vorlesen, Ar. Equ. 118; Thuc. 3, 49; ποιήματα Plat. Prot. 325 e; ἀνάγνωϑι τὴν λόγου ἀρχήν Phaedr. 262 d. Oft in den Rednern, ἀνάγνωϑι, Aufforderung an den γραμματεύς, Actenstücke, Zeugenaussagen u. dgl. vorzulesen; oft auch ἀναγνώσεται ὑμῖν τὸ ψήφισμα, Andoc. 2, 23; Lys. 13, 33, wo ὁ γραμματεύς zu ergänzen: er wird euch dies vorlesen.
-
18 ἀνα-δικάζω
-
19 ὀνομαίνω
ὀνομαίνω, dor., äol. u. poet. = ὀνομάζω, ion. οὐνομαίνω, nennen; φίλον δ' ὀνόμηνεν ἑταῖρον, Il. 10, 522, er rief ihn mit Namen; ϑεοὺς δ' ὀνόμηνεν ἅπαντας, 14, 278; περικλυτὰ δῶρ' ὀνομήνω (conj. aor.), herzählen, 9, 121; u., wie bei ὀνομάζω bemerkt ist, auch von dem, was Einer zu geben verheißt, ὄρχους δέ μοι ὧδ' ὀνόμηνας δώσειν πεντήκοντα, Od. 24, 311; – ἴσχεο, μηδ' ὀνομήνῃς, halt an dich und sprich's nicht aus, Od. 11, 251; – καὶ σὸν ϑεράποντ' ὀνόμηνεν, er ernannte ihn zu deinem Diener, Il. 23, 90 (immer im aor., das praes. H. h. Ven. 291); – benennen, einen Namen geben, Hes. O. 8, καί οἱ τοῠτ' ὀνόμην' ὄνομ' ἔμμεναι, frg. 3, 2; ὅσοι οὐνομαστοί εἰσι αὐτέων, τούτους οὐνομανέω, Her. 4, 47; selten in attischer Prosa, ὅτι Κλειταρέτην ὁ πατὴρ ἐν τῇ δεκάτῃ ὠνόμηνεν, Isaeus 3, 33.
-
20 ἁλο υργο-πωλική
ἁλο υργο-πωλική, ἡ, sc. τέχνη, Purpurhandel, Isaeus bei Suid.
См. также в других словарях:
Isaeus — (Latin; Greek polytonic|Ἰσαῖος Isaios ), fl. early 4th century BC. One of the ten Attic Orators according to the Alexandrian canon. He was a student of Isocrates in Athens, and later taught Demosthenes while working as a metic speechwriter for… … Wikipedia
ISAEUS — Assyrius Rhetor, adolescentiam variis corporis voluptatibus tradidit, deinde vir factus, frugalissimus omnium fuit; Eloquentiam eius innuit Iuv. l. 1. Sat 3 v. 73. Ingenium velox, audacia perdita, sermo Promptpus, et Isaeo torrentior. Aliis… … Hofmann J. Lexicon universale
Isaeus — Isaios (griechisch Ἰσαῖος, latinisiert Isaeus; * Ende des 5. Jahrhunderts v. Chr. in Athen oder Chalkis; † um die Mitte des 4. Jahrhunderts v. Chr.) war ein attischer Redenschreiber. Er wird zu den zehn Attischen Rednern gezählt. Seine genauen… … Deutsch Wikipedia
Isaeus — ▪ Greek speech writer flourished first half of the 4th century BC, Athens [Greece] professional speech writer specializing in testamentary law, whose lucidity and logical method were a landmark in the development of forensic oratory.… … Universalium
ISAR vel ISAEUS — ISAR, vel ISAEUS Vindeliciae fluv. Strabo l. 4. p. 185. Oritur 3. mill. Germ. ab Oeniponte in Occ. in conf. Comit. Tirol. et paulo supra Landshutum Ambram fluv. recipit. Baudr. Vulgo Isar … Hofmann J. Lexicon universale
ИСЕЙ — • Isaeus, Ίσαι̃ος, 1. пятый в ряду 10 аттических ораторов, родился в Халкиде, но был афинским гражданином, жил в 1 й половине 4 в. до н. э. (первая из сохранившихся речей написана им в 391 г. до н. э., последняя в 353 г.). В… … Реальный словарь классических древностей
Demosthenes — For other historical and fictional personages named Demosthenes, see Demosthenes (disambiguation). Demosthenes Bust of Demosthenes (Louvre, Paris, France) Born … Wikipedia
Isäos — Isaios (griechisch Ἰσαῖος, latinisiert Isaeus; * Ende des 5. Jahrhunderts v. Chr. in Athen oder Chalkis; † um die Mitte des 4. Jahrhunderts v. Chr.) war ein attischer Redenschreiber. Er wird zu den zehn Attischen Rednern gezählt. Seine genauen… … Deutsch Wikipedia
Demóstenes — Saltar a navegación, búsqueda Para el estratego ateniense, véase Demóstenes (general). Demóstenes … Wikipedia Español
Isaios — (griechisch Ἰσαῖος, latinisiert Isaeus; * Ende des 5. Jahrhunderts v. Chr. in Athen oder Chalkis; † um die Mitte des 4. Jahrhunderts v. Chr.) war ein attischer Redenschreiber. Er wird zu den zehn Attischen Rednern gezählt. Seine genauen… … Deutsch Wikipedia
List of ancient Greeks — This an alphabetical list of ancient Greeks. These include ethnic Greeks and Greek language speakers from Greece and the Mediterranean world up to about 200 AD. compactTOCRelated articles NOTOC A*Acacius of Caesarea bishop of Caesarea… … Wikipedia