-
1 μαργαρίτης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μαργαρίτης
-
2 ἀργυρίτης
A of or belonging to silver,γῆ
containing silver-ore,Posidon.
48, cf. Gal.12.184;ψάμμος Dsc.5.94
;βῶλος Plb.34.9.10
; more freq. ἀργυρῖτις, ἡ, as Subst., silver-ore,φλὲψ ἀργυρίτιδος X.Vect.1.5
, cf. 4.4; κατεργασάμενος τὴν ἀ. Docum. ap. D.37.28; also a form of λιθάργυρος, Dsc.5.87.II of or for money, ἀγὼν ἀργυρίτης a contest in which the prize was money (cf. στεφανίτης), Plu.2.820d, Lync. ap.Ath.13.584c.2 a moneyed man, AB442.3 fem. -ῖτις, = λινόζωστις ἄρρην, Ps.-Dsc.4.189.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀργυρίτης
-
3 λειμών
λειμών, - ῶνοςGrammatical information: m.Meaning: `moist, grassy place, humid meadow' (Il.), metaph. of flowered surfaces and objects (Ach. Tat., Philostr.);Compounds: Compp., e.g. βαθυλείμων (Pi.), - λειμος (Il., with transition in the ο-stems) `with grassy meadows'; ἀ-λίμενος `without harbour, refuge' (Att.; Sommer Nominalkomp. 77 f.).Derivatives: λειμώνιος `belonging to the meadow' (A., Arist.), f. - ιάς (S., A. R.), - ίς (D. P.), - ιον n. plantname, `Statice limonium' (Dsc., Plin.); λειμων-ιάτης λίθος name of a grass-green stone (Plin.). With suffix-change (after πῖδαξ, βῶλαξ etc.) λεῖμαξ, - ακος f. `meadow' (E. in lyr.), `garden' (Pherecr.) with - ακώδης `meadowlike, grassy' (Hp.), - ακίδες νύμφαι (Orph. A. 646; uncertain; codd. λιμνακίδων). - With diff. ablaut: λιμήν, - ένος m. `harbour, protected creek', also metaph. `refuge' (Il.), `assembly-, marketplace' (Thess.; after H. also Cypr.; cf. Bechtel Dial. 1,450f.). Dimin. λιμένιον (Str.; NGr. λιμάνι from Osm. liman; Maidhof Glotta 10, 14); λιμένιος `belonging to the harbour' (Paus.), λιμενίτης, f. - ῖτις `inhabitant of a harbour' (Corycos), of Priapos resp. Artemis as harbourgod(dess) (AP; Redard 23), λιμεν-ητικὰ χρήματα `harbour-taxes' (Cod. Just., with analog. - ητικά, if not itacistic fr - ιτικά), λιμεν-ίζω `build a harbour' (Polyaen.). - With enlargement after the ᾱ-stems and zero grade suffix (Schwyzer 524, Chantraine Form. 2 15): λί-μν-η f. `standing water, pond, sea, marsh' (Il.), Λίμναι pl. place in Athens, in Sparta etc. (Att.); compp., e. g. εὔ-λιμνος `with many seas' (Arist.). Many derivv.: 1. diminut. λιμνίον n. (Arist.). 2. λιμναῖος `living in seas etc., belonging to the sea' (IA.); 3. λιμνάς f. `id.' (Theoc., Paus.). 4. λιμνήτης, - τις (- ῖτις) `id.' (Theoc., Paus., inscr.), λιμνιτικά n. pl. name of a tax (pap.). 5. λιμνώδης `sea-, marsh-like' (IA.). 6. plantname: λιμν-ήσιον, - ησία, - ηστις, - ηστρον, - ηστρίς (Dsc., Gal.). 7. Denomin. verbs: λιμνάζω `build a λ., stagnate, put under water' (Arist.) with λιμνασμός `flood, inundation', - αστής `inund. surveyor', - αστεία `inund. work' (pap.), - ασία `marshy bottom' (Arist.); λιμνόομαι `build a λ.' (Thphr., Str.).Origin: IE [Indo-European] [662?] * lei- [not well mentioned in Pok.]Etymology: The primary formations λει-μών and λι-μήν (with λί-μν-η), which show both in stem as in suffix old ablaut (Schwyzer 521 f., Chantraine Form. 170), are isolated in Greek and have outside Greek no counterpart; for the etymology we have only suppositions. Starting from the idea `moistness, standing water etc.' (thus Benveniste Origines 123) Bq with J. Schmidt Zur Gesch. d. idg. Vocalismus 2, 259 f. wants to connect Lat. līmus `mud', to which may belong, with anlaut. sl-, the words mentioned under λείμαξ; also those unser λείβω, e. g. OCS lьjǫ (with perhaps Lat. lītus "floodarea") might be considered. - Quite diff. WP. 1, 158 and Pok. 309: prop. *'low-lying, Einbuchtung' (cf. e. g. NHG Anger to ἀγκ- in ἀγκ-ύλος etc.) to Lat. līmus `oblique', līmen `threshold', withou m-suffix e. g. Latv. leja `dale, valley'.Page in Frisk: 2,97-99Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > λειμών
-
4 πετάννυμι
πετάννυμι, - ύωGrammatical information: v.Meaning: `to spread out, to unfold, to open' (Att.).Other forms: πίτνημι, - άω (Il.; ἔπιτνον Hes. Sc. 291), πετ-άζω (LXX), - άω (Luc.), aor. πετά-σ(σ)αι. Pass. - σθῆναι, perf. midd. πέπταμαι (all Il.), πεπέτασμαι (Orac. ap. Hdt., D. S.), act. πεπέτακα (D. S.), fut. πετ-άσω (E. in lyr.), - άσσω (Nonn.), -ῶ (Men.).Derivatives: 1. πέταλον n. `leaf' (Il.), `metal, resp. gold plating' (Att. inscr.); also - ηλα pl. (Hes. Sc.; metr. condit., Leumann Hom. Wörter 123 w. n. 91); πετάλ-ιον, - ια (on the accent etc. Scheller Oxytonierung 46f.), - ίς, - ειον, - ῖτις, - ώδης, - όω, - ωσις, - ίζω, - ισμός; hypostasis ἐμπεταλ-ίς ἔδεσμα διὰ τυροῦ σκευαζόμενον H. (: ἐν πετάλῳ). 2. πέτασος m. (f.) `broad-brimmed hat', also metaph. (hell.), with πετάσ-ιον, - ώδης, - ών, - ῖτις. 3. ( κατα-, παρα-, ὑπο- etc.) πέτασμα n. `blanket, curtain etc.' (IA.). 4. ἐκπέτασις f. `spreading out' (Plu.). 5. πετασμός m. `id.' (LXX). 6. πέταχνον (- ακνον H.) n. `open drinking bowl' (Alex.; like κυλίχνη a.o.; Chantraine Form. 195). 7. πέτηλος (- λός) `grown' ( μόσχος, βοῦς; Ath., H. [" ἀναπεπταμένα τὰ κέρατα ἔχων"]). 8. ἀναπετ-ής `spread out' with - εια f. `spreading out' (medic.). 9. ἐκπέτα-λος `open, flat' (Mosch., ἀγγεῖον). -- On themselves stand with unclear meaning development: πετήλας τοὺς μικροὺς καὶ θαμνώδεις φοίνικας; πετηλίς ἀκρίς H.; πετηλίας καρκίνος (Ael.).Etymology: The pair πετά-σαι: πίτ-νη-μι agrees a.o. with κερά-σαι: κίρ-νη-μι, πελά-σασθαι: πίλ-να-μαι (s. vv.); to this πέ-πτᾰ-μαι (with short vowel from -h₂, Schwyzer 770 w. n. 6); after πετά-σαι the present πετά-ννυμι etc. (like κερά-σαι: κερά-ννυμι a.o.). -- Without direct agreement outside Greek but with several cognates. With redced a-vowel intr. Lat. pateō, - ēre `stand open', with patulus `spread out broadly'; perhaps also the nasal present pa-n-d-ō `spread out'. In other languages several verbal nouns, e.g. Av. paʮana- `wide, broad', Lith. petỹs m. `shoulder, arm-pit', Germ., e.g. OWNo. faðmr m. prop. *'extension (of the arms)', `embrace, bosom'. With l-suffix like πέτα-λον OHG fedel-gold n. `leaf-gold'. Further connections w. rich lit. in W.-Hofmann s. pateō and pandō, Fraenkel s. petỹs; also WP. 2, 18 u. Pok. 824. -- Prob. not here πατάνη. lPage in Frisk: 2,520-521Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πετάννυμι
-
5 σελήνη
Grammatical information: f.Meaning: `moon' (Il.).Compounds: Often as 2. member, e.g. ἀ-σέληνος `moonless' (Th. a.o.).Derivatives: 1. σελην-αίη, Dor. σελαναία f. = σελήνη (ep. poet. Il.; like Άθηναίη a. o., Schwyzer 469); 2. - ιον n. `phase of the moon, contour of the moon etc.' (Arist., Thphr. a. o.), also as plantname like - ῖτις a.o. (Strömberg 133); 3. des. of moon-shaped ornaments: - άριον n., - ίς f., - ίσκος m. (late); 4. - ίτης ( λί-θος) m. "moonstone", `selenite' (Dsc. a. o.; Redard 60), also (f. - ῖτις) `moon dweller etc.' (Luc., Ath. a. o.); 5. - ιεῖα n. pl. `moon feast' (pap. IIa; Mayser I:3, 95); 6. Adj. - αῖος `moonlit, concerning the moon' (Orac. ap. Hdt., A. R. a. o.), - ιακός `belonging to the moon' (Plu. a.o.; after ἡλι-ακός); 7. Verb - ιάζομαι (Ev. Matt., Vett. Val.), also -( ι)άζω, - ιάω (Man.), `to be moonstruck, i.e. to be epileptic' with - ιασμός m. (Vett. Val.).Origin: GR [a formation built with Greek elements]Etymology: Formation with νᾱ-suffix from σέλας (s. v.) after the older synonym in Lat. lūna etc.; s. λύχνος and Scherer Gestirnnamen 71 ff. w. further lit. Cf. on 2. μήν.Page in Frisk: 2,690-691Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σελήνη
-
6 αἰγιαλίτης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰγιαλίτης
-
7 αὐγίτης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αὐγίτης
-
8 βαλανῖτις
A sweet chestnut, Plin.HN15.93.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βαλανῖτις
-
9 βλεφαρῖτις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βλεφαρῖτις
-
10 βολβιτίνη
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βολβιτίνη
-
11 βοτρυΐτης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βοτρυΐτης
-
12 βυθῖτις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βυθῖτις
-
13 βωμῖτις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βωμῖτις
-
14 δειπνῖτις
Aδειπνητικός, στολή D.C.69.18
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δειπνῖτις
-
15 διφθερῖτις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διφθερῖτις
-
16 δονακῖτις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δονακῖτις
-
17 ζεφυρίτης
ζεφῠρ-ίτης [ῑ], ου, ὁ,= foreg. 1, epith. of the month of March, Lyd.Mens.4.152: fem. [suff] ζεφῠρ-ῖτις, ιδος, ἡ,= foreg. 1,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ζεφυρίτης
-
18 θιασίτης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θιασίτης
-
19 θρυῖτις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θρυῖτις
-
20 θυρσίτης
A v.l. -ῖτις).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θυρσίτης
См. также в других словарях:
-ίτις — ῑτις (ΜΑ) βλ. ίτιδα … Dictionary of Greek
-ίτιδα — (ΑΜ ῑτις) κατάλ. θηλ. ουσ. τής Ελληνικής, επαυξημένη μορφή τής κατάλ. τις ( ι τις), που σχηματίστηκε κατά την κατάλ. αρσενικών ίτης*. Τα ουσ. σε ιτις στην Αρχαία Ελληνική δεν χρησιμοποιούνταν μόνο ως θηλ. αντίστοιχων αρσενικών σε ίτης (πρβλ.… … Dictionary of Greek
ηφαιστίτις — ἡφαιστῑτις, ή (Α) άγνωστος πολύτιμος λίθος. [ΕΤΥΜΟΛ. < Ήφαιστος + επίθημα ιτις (πρβλ. ζεφυρ ίτις, χρυσ ίτις). Η λ. απαντά και ως αρσ. ο ηφαιστίτης] … Dictionary of Greek
καπνίτις — καπνῑτις και καπνίτης, ἡ (Α) ονομασία φυτού. [ΕΤΥΜΟΛ. < καπνός + ῖτις (πρβλ. ανθρακ ίτις, κεντρ ίτις). Το φυτό «καπνίτις» έλαβε αυτή την ονομασία είτε λόγω τού χρώματος τών φύλλων του είτε, πράγμα που φαίνεται λιγότερο πιθανό, επειδή ο χυμός… … Dictionary of Greek
κληματίτις — κληματῖτις, ιδος, ἡ (Α) 1. (ως επίθ. για άμπελο) αυτή που έχει μακριά αναρριχώμενα κλαδιά («κληματῖτις ἀριστολόχεια», Διοσκ.) 2. ως ουσ. το φυτό κληματίς ή λευκάμπελος. [ΕΤΥΜΟΛ. < κλῆμα, ατος + επίθημα ῖτις, ίτιδος (πρβλ. κεγχρ ίτις, κεντρ… … Dictionary of Greek
κρηνίτις — κρηνῑτις, ιδος, ἡ (Α) φρ. «κρηνῑτις βοτάνη» βότανο που φύεται κοντά σε κρήνη. [ΕΤΥΜΟΛ. < κρήνη + κατάλ. ῖτις (πρβλ. συκ ίτις, φυκ ίτις)] … Dictionary of Greek
κυαμίτις — κυαμῑτις, ιδος, ἡ (Α) (ενν. αγορά) τόπος αγοράς κυάμων στην αρχαία Αθήνα («ἐπὶ τὴν κυαμῑτιν πορευομένοις, κατὰ τὴν ἱερὰν ὁδὸν τὴν ἐπ Ἐλευσῑνα», Πλούτ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < κύαμος + κατάλ. ῖτις (πρβλ. καλαμ ῖτις, σησαμ ῖτις)] … Dictionary of Greek
κυανίτις — κυανῑτις, ίτιδος, ἡ (Α) αυτή που έχει χρώμα σκοτεινό με απόκλιση προς το κυανό («αἱ ὄψιες αἱ διεφθαρμέναι αὐτόμαται κυανίτιδες γιγνόμεναι», Ιπποκρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < κύανος + ῖτις (πρβλ. βαλαν ῖτις, καλαμ ῖτις)] … Dictionary of Greek
κυμβαλίτις — κυμβαλῑτις, ίτιδος, ἡ (Α) το φυτό κοτυληδών. [ΕΤΥΜΟΛ. < κύμβαλον + κατάλ. ίτις (πρβλ. ηπατ ίτις, ριν ίτις)] … Dictionary of Greek
λεπτίτις — λεπτῑτις, ίτιδος, ἡ (Μ) φρ. «λεπτίτιδες κριθαί» είδος λεπτής κριθής. [ΕΤΥΜΟΛ. < λεπτός + κατάλ. ῖτις (πρβλ. κυαμ ίτις, σησαμ ίτις)] … Dictionary of Greek
ληίτις — ληΐτις, ίτιδος, ἡ (Α) 1. (επίθ. τής Αθηνάς) αυτή που λαφυραγωγεί, που συνεργεί στη λεία, στη λαφυραγώγηση 2. αιχμάλωτη. [ΕΤΥΜΟΛ. < ληΐη, ιων. τ. τού λεία, + επίθημα ίτις (πρβλ. κρην ίτις, στεφαν ίτις)] … Dictionary of Greek
