-
1 σάρξ
σάρξ, σαρκόςGrammatical information: f., often pl. (Hom almost only).Meaning: `flesh, piece(s) of meat' (Il.); on the number Schw.-Debrunner 43, Chantraine Gramm. hom. 2,30.Other forms: Aeol. σύρκες pl. H., EM; on the phonetics Schwyzer 308.Compounds: Many compp., e.g. σαρκο-φάγος `eating flesh' (Arist.), λίθος σαρκοφάγος des. of a stone broken near Assos (Troas), which was used for funeral monuments and would have eaten the corpse (Poll. 10, 150, Plin. a. o.); on the debated physiological-chemical proces s. R. Müller in Kretschmer Glotta 22, 265; from there `coffin' (inscr.), Lat. LW [loanword] sarcophagus, OHG sarch etc.; ἄ-σαρκος `without flesh, thin' (IA.); on the 2. member extens. Sommer Nominalkomp. 94 f.Derivatives: 1. σαρκ-ίον (Hp., Arist. a. o.), - ίδιον (Arist. etc.) n. `piece of flesh', - ίς f. `meat, food' (late pap.); - ῖτις f. name of a stone (Plin.; after the colour, Redard 60). 2. σάρκ-ινος (Att. etc.), - ικός (hell. a. late), - ειος (late) `fleshy, made of flesh'; - ώδης `flesh-like' (Hp., X. etc.), - ήρης `consisting of flesh' ( Trag. Adesp.). 3a σαρκ-ίζω `to scrape clean of flesh' (Hdt.; on the privative meaning Hudson-Williams ClassRev. 26, 122f.; not correct Schwyzer 736), περι- σάρξ with - ισμός (medic.), ἐκ- σάρξ (LXX); b. - όω ( περι-, ἐκ- a. o.) `to make fleshy, to change into flesh' with - ωμα, - ωσις, - ωτικός (medic. a. o.); c. - άζω s. v.Origin: IE [Indo-European] [1102] *tu̯r̥ḱ- `cut'Etymology: Acc. to a general, very acceptable view (since v. Bradke ZDMG 40, 752) to Av. ʮwarǝs-, pres. ʮwǝrǝsaiti prop. `cut' ( upa-, us- a. o.), as simplex `shape, create, destine etc.', IE tu̯r̥ḱ- (WP. 1, 751, Pok. 1102); so prop. *'slice' as Lat. carō `(piece) of meat' = Umbr. karu `pars, piece of meat' to κείρω `cut' etc. Other argumentation by Risch Sprache 7, 93 ff. (where also Hitt. tuekkaš `body' [with assumed loss of r before k] is discussed; s. however on σάκος): to ʮwarǝs- in the (clearly secondary) meaning `create, build'; so "flesh as what gives the human body shape and form"; certainly not to be preferred. -- Thus also Lubotsky, Sprache 36 (1994) 94-102, who shows that Skt. tvaṣṭar- contains a zero grade (with a \< r̥), like Av. ʮwōrǝštar- (from * ʮwǝrǝštar-). OIr. torc `boar' has the same origin, for which he reconstructs *turḱos. L. discusses also the rise of - αρ-, - υρ- (rejecting a reconstr. *tu̯orḱ-). - From σάρξ Alb. šark `flesh of a fruit' (Jokl IF 44, 13 ff.).Page in Frisk: 2,679-680Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σάρξ
-
2 σαρκός
σάρξ, σαρκόςGrammatical information: f., often pl. (Hom almost only).Meaning: `flesh, piece(s) of meat' (Il.); on the number Schw.-Debrunner 43, Chantraine Gramm. hom. 2,30.Other forms: Aeol. σύρκες pl. H., EM; on the phonetics Schwyzer 308.Compounds: Many compp., e.g. σαρκο-φάγος `eating flesh' (Arist.), λίθος σαρκοφάγος des. of a stone broken near Assos (Troas), which was used for funeral monuments and would have eaten the corpse (Poll. 10, 150, Plin. a. o.); on the debated physiological-chemical proces s. R. Müller in Kretschmer Glotta 22, 265; from there `coffin' (inscr.), Lat. LW [loanword] sarcophagus, OHG sarch etc.; ἄ-σαρκος `without flesh, thin' (IA.); on the 2. member extens. Sommer Nominalkomp. 94 f.Derivatives: 1. σαρκ-ίον (Hp., Arist. a. o.), - ίδιον (Arist. etc.) n. `piece of flesh', - ίς f. `meat, food' (late pap.); - ῖτις f. name of a stone (Plin.; after the colour, Redard 60). 2. σάρκ-ινος (Att. etc.), - ικός (hell. a. late), - ειος (late) `fleshy, made of flesh'; - ώδης `flesh-like' (Hp., X. etc.), - ήρης `consisting of flesh' ( Trag. Adesp.). 3a σαρκ-ίζω `to scrape clean of flesh' (Hdt.; on the privative meaning Hudson-Williams ClassRev. 26, 122f.; not correct Schwyzer 736), περι- σαρκός with - ισμός (medic.), ἐκ- σαρκός (LXX); b. - όω ( περι-, ἐκ- a. o.) `to make fleshy, to change into flesh' with - ωμα, - ωσις, - ωτικός (medic. a. o.); c. - άζω s. v.Origin: IE [Indo-European] [1102] *tu̯r̥ḱ- `cut'Etymology: Acc. to a general, very acceptable view (since v. Bradke ZDMG 40, 752) to Av. ʮwarǝs-, pres. ʮwǝrǝsaiti prop. `cut' ( upa-, us- a. o.), as simplex `shape, create, destine etc.', IE tu̯r̥ḱ- (WP. 1, 751, Pok. 1102); so prop. *'slice' as Lat. carō `(piece) of meat' = Umbr. karu `pars, piece of meat' to κείρω `cut' etc. Other argumentation by Risch Sprache 7, 93 ff. (where also Hitt. tuekkaš `body' [with assumed loss of r before k] is discussed; s. however on σάκος): to ʮwarǝs- in the (clearly secondary) meaning `create, build'; so "flesh as what gives the human body shape and form"; certainly not to be preferred. -- Thus also Lubotsky, Sprache 36 (1994) 94-102, who shows that Skt. tvaṣṭar- contains a zero grade (with a \< r̥), like Av. ʮwōrǝštar- (from * ʮwǝrǝštar-). OIr. torc `boar' has the same origin, for which he reconstructs *turḱos. L. discusses also the rise of - αρ-, - υρ- (rejecting a reconstr. *tu̯orḱ-). - From σάρξ Alb. šark `flesh of a fruit' (Jokl IF 44, 13 ff.).Page in Frisk: 2,679-680Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σαρκός
См. также в других словарях:
ηδυφαγώ — ἡδυφαγῶ, έω (Α) τρέφομαι με νόστιμα φαγητά, τρώω λιχουδιές. [ΕΤΥΜΟΛ. < ηδυ * + φαγώ (< φάγος), πρβλ. ανθρωπο φάγος > ανθρωπο φαγώ, σαρκο φάγος > σαρκο φαγώ] … Dictionary of Greek
θυηφάγος — θυηφάγος, ον (Α) (ως επίθ. τής φωτιάς τών βωμών) αυτός που κατατρώει, αυτός που καταβροχθίζει τις προσφορές («θυηφάγος φλόξ», Αισχύλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < θυη , μορφή με την οποία απαντά η λ. θύος ως α συνθετικό (πρβλ. θυη δόχος, θυη πόλος) + φάγος… … Dictionary of Greek
θυμβροφάγος — θυμβροφάγος, ον (Α) αυτός που τρώει θύμβρα*, επομ. δριμύς («θυμβροφάγον βλέπειν» το να δείχνει κανείς σαν να έχει φάει θύμβρα, δηλ. να ξινίζει τα μούτρα, Αριστοφ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < θύμβρα + φάγος (< θ. φαγ , πρβλ. αόρ. β έ φαγ ον τού ρ. εσθίω),… … Dictionary of Greek
ιξοφάγος — ἰξοφάγος, ον (Α) ιξοβόρος, αυτός που τρώει τον ιξό. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰξός + φάγος (< θ. φαγ τού ἔ φαγ ον που χρησιμεύει ως αόρ. β τού ἐσθίω), πρβλ. σαρκο φάγος, φυτο φάγος] … Dictionary of Greek
ισχαδοφάγος — ἰσχαδοφάγος, ον (Α) αυτός που τρώει ξηρά σύκα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσχάς, άδος + φάγος (< θ. φαγ τού ρ. ἐσθίω, πρβλ. αόρ. β ἔ φαγ ον), πρβλ. σαρκο φάγος φυτο φάγος] … Dictionary of Greek
ιχθυφάγος — ἰχθυφάγος, ον (Α) ιχθυοφάγος*. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰχθυ(ο) * + φάγος (< θ. φαγ , πρβλ. αόρ. ἔ φαγ ον τού ρ. ἐσθίω), πρβλ. σαρκο φάγος, χορτο φάγος] … Dictionary of Greek
καπροφάγος — καπροφάγος, ον (Α) αυτός που τρώει κάπρους, αγριόχοιρους. [ΕΤΥΜΟΛ. < κάπρος + φάγος (< θ. φαγ , πρβλ. ἔ φαγ ον, αόρ. τού ἐσθίω), πρβλ. σαρκο φάγος, χορτο φάγος] … Dictionary of Greek
κισσοφάγος — κισσοφάγος, αττ. τ. κιττοφάγος, ον (Α) αυτός που τρώγει κισσό. [ΕΤΥΜΟΛ. < κισσός + φάγος (< θ. φαγ , πρβλ. αόρ. β ἔ φαγ ον τού ἐσθίω), πρβλ. σαρκο φάγος, φυτο φάγος] … Dictionary of Greek
κλεψιφάγος — κλεψιφάγος, ον (Μ) αυτός που τρώγει κρυφά. [ΕΤΥΜΟΛ. < κλεψι (< κλέπτω) + φάγος < θ. φαγ , πρβλ. αόρ. β ἔ φαγ ον), πρβλ. σαρκο φάγος, χορτο φάγος. Σύνθ. τού τύπου τερψί μβροτος] … Dictionary of Greek
κολλικοφάγος — κολλικοφάγος, ον (Α) αυτός που τρώγει κουλούρια. [ΕΤΥΜΟΛ. < κόλλιξ, ικος + φάγος (< θ. φαγ , πρβλ. ἔ φαγ ον τού ἐσθίω), πρβλ. σαρκο φάγος, χορτο φάγος] … Dictionary of Greek
κοπροφάγος — ο (ΑM κοπροφάγος, ον) 1. αυτός που τρώγει κόπρανα, περιττώματα 2. (για έντομα και ζώα) αυτός που τρέφεται με κοπριά, που συνηθισμένη τροφή του είναι η κοπριά νεοελλ. 1. ιατρ. άτομο που επιδίδεται στην κοπροφαγία 2. φρ. «κοπροφάγα έντομα» ζωολ.… … Dictionary of Greek
