Перевод: с греческого на английский

с английского на греческий

παιδός

  • 1 παίδος

    παῖς
    child: masc /fem gen sg (epic)

    Morphologia Graeca > παίδος

  • 2 παῖδος

    παῖς
    child: masc /fem gen sg (epic)

    Morphologia Graeca > παῖδος

  • 3 παιδός

    παῖς, παιδός
    Grammatical information: m. f.
    Meaning: `child, boy, son, slave, servant', more rarely `girl, daughter' (Il.).
    Other forms: (ep. Lesb. Boeot. also πάϊς).
    Compounds: Many compp., e.g. παιδ-αγωγός m. "child guide", `attendant of children, schoolteacher', ἄ-παις `childless' (IA.).
    Derivatives: A. Subst. Several hypocoristic diminutives, which partly replaced the base word. 1. παιδ-ίον n. (IA.) with - ιότης f. `childhood' (Aq.), - ιώδης `childish' (D.H.). 2. παιδ-ίσκος m., more usu. - ίσκη f. (Att.) with - ισκι-ωρός m. (Sparta) prop. "guard of girls" ?, (s Leumann Hom. Wörter 224, 2d), - ισκάριον n. (hell.), - ισκεῖος (IVa), - ισκεῖον n. `brothel' (Ath.); to παιδίσκη, - ος against παῖς, κόρη, υἱός etc. Wackernagel Glotta 2, 6ff. (= Kl. Schr. 2, 838ff.), 130 a. 315, Immisch ibd. 218f., Fraenkel Nom. ag. 1, 210 n. 3, Locker Glotta 22, 52f., Le Roy BCH 85, 226f. 3. παιδ-άριον n. (Att.) with - αρίσκος (Hld.), - αρίδιον (gloss.), - αριήματα παιδάρια H., - αρίων H. s. προυνικοί, - αριώδης `childish' (Pl., Arist. etc.), - αρικός `belonging to slaves' (pap. VIp), - αριεύομαι `to behave childishly' (Aristox.). 4. πάϊλλος m. `male child' (Tanagra; on - ιλλος Schwyzer 485; after v. Blumenthal 43 from *παιδ-λος). 5. Here παιδ-ία f. `childhood' (Hp.), - ιά f. `child's play, pleasantry, pastime' (Att.; cf. Koller Mus. Helv. 13, 123 f.); on - ία, - ιά, which cannot always be distinguished, Scheller Oxytonierung 78 ff.; - ιώδης `playful' (Ion Hist., Arist.). 6. παίγνιον, - ίη s. below on παίζω. B. Adj. 1. παιδ-νός `in infancy, infantile' (ep. Od.). 2. παίδ-ειος, - εῖος, -ήϊος `childlike' (Pi., trag., Pl.); τὰ -ήϊα name of a feast (Delph. V--IVa). 3. παιδ-ικός `concerning the child, childlike'; τὰ παιδικά `dear' (B., Att.; Chantraine Études 115 etc.). 4. παιδοῦς, - οῦσσα `having many children, pregnant' (Call., Hp.). C. Verbs. 1. παίζω, aor. παῖσαι, analog. also παῖξαι (Crates. Com., Ctes., hell.), also with ἐν- ( ἐμπαίκ-της, - γ-μός, - γ-μονή LXX, NT), κατα-, συν- a.o., `to behave like a child, to play, to jest' (Od.; on the meaning and use Meerwaldt Mnem. 56, 159 ff.) with παῖγ-μα n. `play, jest' (E. a.o.) and φιλο-παίγμων `fond of play' (ψ 134), - μοσύναι pl. `id.' (Stesich.); also παιγ-νίη f. `play' (Hdt.) with - νιήμων `playful' (Hdt., cf. Schwyzer 522), - νιον (Att.), - χ-νιον (Erinna, Theoc. in Pap. Antin., Call.) n. `play, jest'; prob. orig. for παιδ-ν- with - γν- from - δν-, but early connected with παίζω (s. Schwyzer 208, Lejeune Traité de phon. 68 n. 1, Scheller Oxyton. 80; on παίχνιον Scheidweiler Phil. 100, 43f.); ( συμ-)παίκ-της m. `player, teammate, playfellow' (AP). - τρια f. (Ant. Lib.), besides ( συμ-)παίσ-της m. (Pl. Min., pap.), - τικός `jocular' (Clearch.), - τρη f. `playground' (Herod.); συμπαίκ-τωρ, - παίσ-τωρ m. (X.,AP). 2. παιδ-εύω `to raise, to breed, to educate', also w. ἐκ-, συν- a.o. (IA.), with παιδ-εία f. `upbringing, education, breeding' (A., Democr., Att.; also `childhood, youth', s. Scheller 78 n. 1), - ευσις f. `(system of) upbringing, education' (Pi., trag., Pl.; Holt 129), - ευμα n. `subject, outcome of the upbringing, pupil' (Att.; on the meaning Kerényi Paideuma 1, 157 f., Röttger Substantivbild. 20 f.), - ευτής m. `instructor, teacher' (Pl.), - ευτικός `belonging to the upbringing' (Pl. etc.), - ευτήριον n. `school' (D. S., Str.). 3. *παιδ-όω in παίδ-ωσις f. `adoption' (Elis), s. Bechtel Gött. Nachr. 1920, 248.
    Origin: IE [Indo-European] [cf. 842] * peh₂-u- `few, little'
    Etymology: From the disyll. πάϊς (on Hom. Chantraine Gramm. hom. 1,29) appears an orig. *παϜ-ι-δ-; on the (dissimilatory?) loss of the F Schwyzer 260 w. lit., on the formation 465 a. 578. The unenlarged stem is still seen in Att. παῦς (vase inscr.) and in the Cypr. gen. Φιλό-παϜ-ος; uncertain Cypr. διπας, = δί-παις ? A parallel enlargement shows παῦρος; s.v. w. further combinations. Outside Greek we can compare first the first element in Lat. pau-per, if from *pau̯(o)- par-o-s `acquiring little' (basis doubted; s. W.-Hofmann s.v.); IE *pau̯o- is supposed also in Germ., e.g. Goth. faw-ai pl. `few'. -- Beside pau- (IE *ph₂u̯-?) stands perh. with lengthened grade πῶλος (s.v.) [hardly possible]; with zero grade Lat. puer (innovation after gener, socer; Risch Μνήμης χάριν 2, 109 ff.), thus, with old tlo-suffix, Ital., e.g. Osc. puklum `filium', Skt. putrá-, Av. puʮra-'son'. -- Further forms w. lit. in WP. 2, 75f. (partly dated), Pok. 842 f., W.-Hofmann s. puer, pullus and pauper, Mayrhofer s. putráḥ; older lit. also in Bq.
    Page in Frisk: 2,462-463

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > παιδός

  • 4 παιδός

    παῖς
    child: masc /fem gen sg

    Morphologia Graeca > παιδός

  • 5 παῖς, παιδός

    + N 3/ 126-184-39-47-74=470 Gn 9,25.26.27; 12,16; 14,15
    child (in relation to parents) Prv 29,15; slave, servant Gn 9,25; courtier, attendant 1 Sm 22,17; servant (of humans in relation to God) Is 41,8; girl, young lady Gn 24,28; girl, slave, maid Ru
    2,6; παῖδες children Prv 4,1
    ἐκ παιδός from childhood, from youth Gn 46,34
    *Gn 26,18 οἱ παῖδες the servants-עבדי (Sam. Pent.) for MT בימי in the days of; *Gn 47,21 εἰς παῖδας for servants-עבדים/ל for MT ערים/ל into the cities; *Jos 7,7 διεβίβασεν ὁ παῖς σου your servant brought over- עבדך העביר for MT העביר העברת you surely brought over; *Jer 47(40),9 τῶν παίδων of the servants of- מעבדי for MT עבוד/מ from serving, see also 2 Kgs 25,24; *Prv 1,4 παιδὶ δὲ νέῳ but to a young child, but to a little child double transl. of MT נער young man
    Cf. AMUSIN 1986 132-136.145-146; DANIEL, S. 1966 103.104; HARL 1986a, 68.143.200; HEINEN 1984,
    1287-1295; KATZ 1956, 268-269; LARCHER 1983, 245-246; LE BOULLUEC 1989, 109; SCHOLL 1983 7-
    8.15; SPICQ 1978b, 220-224; STANTON 1988, 475-476; WEVERS 1990 46; 1993 319.567; 1995 173.357;
    →NIDNTT; TWNT

    Lust (λαγνεία) > παῖς, παιδός

  • 6 καλλίπαις,-παιδος

    A 0-0-0-0-1=1 4 Mc 16,10

    Lust (λαγνεία) > καλλίπαις,-παιδος

  • 7 πολύπαις,-παιδος

    N 3 0-0-0-0-1=1 4 Mc 16,10

    Lust (λαγνεία) > πολύπαις,-παιδος

  • 8 παῖς

    παῖς, also [full] παῦς (q. v.), παιδός, , , gen. pl. παίδων, [dialect] Dor. παιδῶν Greg.Cor.p.317 S.; dat. pl. παισί, [dialect] Ep.
    A

    παίδεσσι Od.3.381

    , etc.; in early [dialect] Ep. freq. disyll. in nom. [full] πάϊς, e. g. when forming part of two different feet, Il.2.609, 5.704, etc.; prob. also in the fifth foot, 9.57, 11.389; and before bucolic diaeresis, 2.205, al.; also in Lyr., Sapph.38, 85; and in [dialect] Boeot., IG7.690, al. ([place name] Tanagra), cf. πῆς; πάϊ [ᾰῑ] Od.24.192 ( παιδ- is never disyll. in oblique cases in Hom.); acc.

    πάϊν A.

    R.4.697, AP3.8 (Inscr. Cyzic.), 9.125; gen. παϊδός Epigr. ap. Luc.Symp.41; dat. παϊδί prob. in Anacr.17:
    I in relation to Descent, child, whether son, Il. 2.205, 609, al. (with special reference to the father, opp. τέκνον, q.v.): pl., Th.1.4, etc.; or daughter, Il.1.20, 443, 3.175;

    παῖδες ἄρρενες καὶ θήλειαι Pl.Lg. 788a

    ; παῖς, opp. κόρα, Berl.Sitzb.1927.7 ([dialect] Locr., v. B.C.); of an adopted son,

    ἀλλά σε παῖδα ποιεύμην Il.9.494

    ;

    παίδων παῖδες, τοί κεν μετόπισθε γένωνται 20.308

    , cf. Pi.N.7.100, Inscr.Cypr.135.11 H., etc.;

    Ἀγήνορος παῖδες ἐκ παίδων E.Ph. 281

    ; freq. in orators of legal issue, Isoc.19.9, Is.7.31, etc.; of animals, A.Ag.50 (anap.).
    2 metaph., ἀμπέλου π., of wine, Pi.N.9.52;

    χορῶν ἐραστὴς κισσὸς ἐνιαυτοῦ δὲ παῖς Chaerem.5

    ; ὀρείας πέτρας π., of Echo, E.Hec. 1110; ὅρκου π. ἀνώνυμος, of the penalty of perjury, Orac. ap. Hdt.6.86.γ; ἄναυδοι π. τᾶς ἀμιάντου, of fishes, A.Pers. 578 (lyr.).
    3 periphr., οἱ Λυδῶν παῖδες sons of the Lydians, i. e. the Lydians, Hdt.1.27, cf. 5.49;

    π. Ἑλλήνων A.Pers. 402

    ; οἱ [Ἀσκληπιοῦ] π., i. e. physicians, Pl.R. 407e; οἱ ζωγράφων π. painters, Id.Lg. 769b; παῖδες ῥητόρων orators, Luc. Anach.19; π. ἰατρῶν, π. πλαστῶν καὶ γραφέων, Id.Dips.5, Im.9; cf.

    υἱός 2

    .
    II in relation to Age, child, boy or girl,

    νέος π. Od.4.665

    ;

    παῖδες νεαροί Il.2.289

    ;

    σμίκρα π. Sapph.34

    : with another Subst., π. συφορβός boy-swineherd, Il.21.282;

    παῖδα κόρην γαμεῖν Ar.Lys. 595

    ;

    ἐν παισὶ νέοισι π. Pi.N.3.72

    ;

    π. ἔτ' ὤν A.Ch. 755

    , cf. Il.11.710;

    ἔτι π. Pl.Prt. 310e

    ; παιδὸς μηδὲν βελτίων ib. 342e: distd. from παιδίον, μειράκιον, Hp.Hebd.5, cf. X.Smp.4.17, Cyr.8.7.6, 1.2.4; ἐκ παιδός from a child, Pl.R. 374c;

    ἐκ παιδὸς εἰς γῆρας Aeschin.1.180

    ;

    ἐκ τῶν παίδων εὐθύς Pl.Lg. 694d

    , cf. R. 386a;

    ἀκούων τῶν παίδων εὐθύς Id.Lg. 642b

    ;

    εὐθὺς ἐκ παίδων ἐξελθών D.21.154

    ; ἡλικίαν ἔχειν τὴν ἄρτι ἐκ π. to be just out of one's childhood, X.HG5.4.25;

    ἐκ μικρῶν π. Arist.Pol. 1336a14

    ; [

    Ἡρακλῆς] ἐν παισὶν ὄφεις ἀπέκτεινεν D.C.56.36

    ; ἐν παισὶ (v.l. παιδὶ)

    ποιμαίνων Hdn.6.8.1

    ; χορηγεῖν παισί (cf.

    χορηγέω 11

    ): prov.,

    τοῦτο κἂν π. γνοίη Pl.Euthd. 279d

    ;

    δῆλον τοῦτό γε ἤδη καὶ παιδί Id.Smp. 204b

    ;

    παῖδας [τοὺς πρὸ αὐτοῦ] ἀπέφηνε Luc.Peregr.11

    , cf. Alex.4; ἔνι τις καὶ ἐν ἡμῖν π., of the superstitious fears of a child, Pl. Phd. 77e, cf. Porph.Abst.1.41.
    III in relation to Condition, slave, servant, man or maid (of all ages),

    παῖ, παῖ A.Ch. 653

    , cf. Ar. Ach. 395, Epicr.5.2, etc.;

    παῖ, παιδίον Ar.Nu. 132

    : pl., of the crew of a ship, D.33.8. (From Παϝις, cf. παῦρος, Lat. puer.)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παῖς

  • 9 παῖς

    παῖς, παιδός, ὁ or (Hom. et al.) child.
    a young pers. normally below the age of puberty, w. focus on age rather than social status, boy, youth (Hom. et al.; ins, pap, LXX; Philo, Op. M. 105; Jos., Ant. 12, 210; Just., D. 78, 2 and 7; s. VLeinieks, The City of Dionysos ’96, 199–210 on age-classes) Mt 17:18; Lk 9:42; Ac 20:12. Ἰησοῦς ὁ παῖς Lk 2:43. In ref. to Jesus GJs 20:4; 22:2.—Pl. (as פְּדַיָּא a loanw. in rabb.) Mt 2:16; 21:15; B 8:3f.—ἐκ παιδός from childhood (Diod S 1, 54, 5; 1, 73, 9; 1, 92, 5; 19, 40, 2 al. Simplicius in Epict. p. 129, 26; UPZ 144, 19 [165 B.C.] τῆς ἐκ παιδὸς φιλίας; cp. Just., A I, 15, 6 ἐκ παίδων) Mk 9:21 D.
    one’s own immediate offspring, child as ‘son’ or ‘daughter’
    of a son ὁ παῖς (Hom.+; Diod S 20, 22, 1 οἱ παῖδες αὐτοῦ; ins, pap, LXX; TestAbr A 7 p. 84, 19 [Stone p. 16]; JosAs 23:9; ApcMos 42; Jos., Bell. 4, 646, Ant. 20, 140 al.; Just., A II, 2, 16 al.; Tat. 41, 1; Mel., HE 4, 26, 7, P. 53, 389; Ath. 20, 2 al.) ὁ παῖς αὐτοῦ J 4:51 (=υἱός vss. 46f, 50; υἱός v.l. for παῖς vs. 51). This sense is also poss. in Mt 8:6, 8, 13, but these pass. prob. belong in 3a.
    of a daughter ἡ παῖς (for the feminine term, but not limited to ‘daughter’, s. Pind., Fgm. 107, 7 [122 Sch.] ὦ παῖδες=girls!; Hyperid., Fgm. 144; Phalaris, Ep. 142, 1; Chariton 1, 8, 2; Philostrat., Her. 19, 11 p. 204, 31; Gen 24:28; 34:12; TestJob 7:7f; Jos., Ant. 1, 254; 5, 266 al.; Tat. 8, 3; 33, 2) Lk 8:51; GJs fifteen times for Mary. ἡ παῖς (my) child (nom. w. art. for voc.; s. B-D-F §147, 3; Rob. 465f; 769) Lk 8:54.
    one who is committed in total obedience to another, slave, servant
    of slaves and personal attendants slave, servant (since Hipponax [VI B.C.] 16 D.3; Aeschyl., Cho. 652. Also HUsener, Epicurea 1887 p. 168, 10; Plut., Alcib. 193 [4, 5], Mor. 65c; 70e; SIG 96, 26. Oft. pap. and LXX; TestAbr B; JosAs 99:3 al.; AscIs 3:5; Jos., Ant. 18, 192, Vi. 223.—Even an especially trusted male servant is termed ὁ παῖς: Diod S 15, 87, 6 Epaminondas’ armor-bearer; Appian, Iber. 27, 107 Scipio’s groom; Gen 24:2ff Abraham’s chief servant, vs. 5 ὁ παῖς) Lk 7:7 (=δοῦλος vss. 2f, 10); 15:26; AcPt Ox 849, 15 [Aa I 73, 21 Lat.]. W. παιδίσκη (q.v.) 12:45. Prob. Mt 8:6, 8, 13 also belong here (s. 2a).—Of those at a ruler’s court οἱ παῖδες courtiers, attendants (Diod S 17, 36, 5; Gen 41:10, 37f; 1 Km 16:17; Jer 43:31; 44:2; 1 Macc 1:6, 8) Mt 14:2.
    of special relationships
    α. humans as God’s servants, slaves (Ael. Aristid. 45 p. 152 D.: θεῶν παῖδες [or ‘sons of gods’ as Polyb. 3, 47, 8; Chariton 2, 1, 5 and Diog. L. 9, 72]; LXX; ParJer 6:24 [Jeremiah]) Israel (Is 41:8f; PsSol 12:6; 17:21) Lk 1:54. David (Ps 17:1; Is 37:35) 1:69; Ac 4:25; D 9:2a.—Of guileless pers. τοὺς κατὰ θεὸν ἀκακίαν ἀσκοῦντας παῖδας ἐκάλουν, ὡς καὶ Παπίας δηλοῖ as Papias points out, those who led a godly life without guile were called children Papias (8).
    β. angels as servants of God (God) does not trust his servants 1 Cl 39:4 (Job 4:18). Of the young man from heaven who released Paul from his chains παῖς λείαν (=λίαν) εὐειδὴς ἐν χάριτι AcPl Ha 3, 13f.
    γ. of Christ in his relation to God. In this connection it has the mng. servant because of the identification of the ‘servant of God’ of certain OT pass. w. the Messiah (Is 52:13 et al.; BJanowski/PStuhlmacher, edd., Der Leidende Gottesknecht ’96 [lit.]; DBS XII 1000–1016) Mt 12:18 (cp. Is 42:1); B 6:1; B 9:2 (on the last two cp. Is 50:10). So prob. also D 9:2b (because of the immediate proximity of Δαυὶδ ὁ παῖς σου 9:2a); 9:3; 10:2f.—In other places (cp. Ath. 10, 2; 12, 2 al.; Iren. 3, 12, 5 [Harv. II 58, 8]) the mng. son is certainly to be preferred (παῖς was so understood in the Gk. world, when it expressed a relationship to a divinity: Il. 2, 205 Κρόνου παῖς; Sappho 1, 2 Diehl; Alcaeus 1; Bacchylides 17, 70 Minos, a παῖς of Zeus; Hermocles [IV/III B.C.] p. 174 Coll. Alex.=Athen. 6, 63, 253d: Demetrius Poliorcetes as π. Ποσειδῶνος θεοῦ; Diod S 17, 51, 1 the god Ammon has his prophet address Alexander thus χαῖρε, ὦ παῖ; what follows makes it clear that procreation is meant; Plut., Mor. 180d; Maximus Tyr. 14, 1d; Paus. 2, 10, 3 Ἄρατος Ἀσκληπιοῦ π.; Diogenes, Ep. 36, 1; Philostrat., Vi. Apoll. 7, 24 p. 279, 4; Porphyr., Vi. Plot. 23; Iambl., Vi. Pyth. 2, 10; IG IV2, 128, 50 [280 B.C.] and oft.; Sb 8314, 9 Hermes conducts the dead man to the Elysian fields ἅμα παισὶ θεῶν. S. above bα the παῖδες θεῶν. Cp. also Herm. Wr. 13, 2 ὁ γεννώμενος θεοῦ θεὸς παῖς; 13, 4; 14; Rtzst., Poim. 223f.—Celsus 7, 9) παῖς αὐτοῦ ὁ μονογενὴς Ἰησοῦς Χρ. MPol 20:2. God as ὁ τοῦ ἀγαπητοῦ κ. εὐλογητοῦ παιδὸς Ἰησοῦ Χρ. πατήρ 14:1. Corresp. Christ as God’s ἀγαπητὸς παῖς 14:3; Dg 8:11. The same is true of the other pass. in Dg: 8:9; 9:1.—In the case of the rest of the pass. it is hardly poss. to decide which mng. is better: Ac 3:13, 26; 4:27, 30 (unless the παῖς σου your servant of 4:25 should demand the same transl. for the other pass. as well; JMénard, CBQ 19, ’57, 83–92 [Acts]); 1 Cl 59:2–4 (in wordplay w. παιδεύω; but here the word ἠγαπημένος repeated in vss. 2 and 3 [cp. the magical pap of c. 300 A.D. in TSchermann, TU 34, 2b, 1909, 3: Christ as ἠγαπημένος παῖς] could suggest the transl. son).—WBousset, Kyrios Christos2 1921, 56f; AvHarnack, Die Bezeichnung Jesu als ‘Knecht Gottes’ u. ihre Geschichte in d. alten Kirche: SBBerlAk 1926, 212–38; Jeremias, ZNW 34, ’35, 115–23; KEuler, D. Verkündigung v. leidenden Gottesknecht aus Jes 53 in d. griech. Bibel ’34; PSeidelin, D. ˓Ebed J. u. d. Messiasgestalt im Jesajatargum: ZNW 35, ’36, 194–231; HWolff, Jes 53 im Urchristent. ’502; EMcDowell, Son of Man and Suffering Servant ’44; ELohmeyer, Gottesknecht u. Davidssohn ’45, esp. 2–8; TNicklin, Gospel Gleanings ’50, 268f; OCullmann, Dieu Vivant 16, ’50, 17–34; HHegermann, Jes 53 in Field, Hexapla, Targum u. Peschitta ’54; ELohse, Märtyrer u. Gottesknecht ’55; WGrundmann, Sohn Gottes: ZNW 47, ’56, 113–33; OCullmann, Die Christologie des NT ’57; JPrice, Interpretation 12, ’58, 28–38 (Synoptics); MHooker, Jesus and the Servant ’59; BvanIersel, ‘D. Sohn’ in d. synopt. Jesusworten, ’61, 52–65 (bibliog.); HOrlinsky, The So-called Suffering Servant in Isaiah 53, ’64 (s. review in CBQ 27, ’66, 147); EKränkl, Jesus der Knecht Gottes, ’72 (Acts); FDanker, Proclamation Comm.: Luke ’87, 82–86. WZimmerli/JJeremias, The Servant of God (tr. HKnight), ’65=Studies in Bibl. Theol. 20.—B. 87f. Schmidt, Syn. II 422–31. DELG. M-M. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > παῖς

  • 10 παῖς

    παῑς (παῖς, πάις, παιδός, παιδί, παῖδα), παῖ; παῖδες, παίδων, παισίν), παίδεσσιν, παῖδες.)
    1 son, daughter, child
    a

    Ἀοῦς τε παῖδ' Αἰθίοπα O. 2.83

    Αἰνησιδάμου παιδὶ Theron O. 3.9

    διδύμοις παισὶ Λήδας O. 3.35

    Κλυμένοιο παῖδα Erginos O. 4.19 παῖδα ἰόπλοκον Εὐάδναν (Bergk: παῖδ' ἰοπλόκαμον codd.) O. 6.30 παῖδα, τὸν Εὐάδνα τέκοι Iamos O. 6.49 ὦ παῖ Σωστράτου Hagesias O. 6.80

    τὰν ποντίαν ὑμνέων παῖδ' Ἀφροδίτας Ῥόδον O. 7.14

    Ὑπεριονίδας ἔντειλεν φυλάξασθαι χρέος παισὶν φίλοις O. 7.41

    τέκεν ἑπτὰ παῖδας O. 7.73

    οὐκ ἄτερ παίδων σέθεν O. 8.45

    τοῦ παῖς ἔστα σὺν Ἀχιλλεῖ μόνος Patroklos O. 9.70 τὸν Ὀλυμπιονίκαν Ἀρχεστράτου παῖδα Hagesidamos O. 10.2

    παῖς ὁ Λικυμνίου Οἰωνός O. 10.65

    ἀλλ' ὥτε παῖς ἐξ ἀλόχου O. 10.86

    παῖδ' ἐρατὸν δ Ἀρχεστράτου O. 10.99

    Ἀρχεστράτου παῖ O. 11.12

    παῖ Ζηνὸς ἐλευθερίου σώτειρα Τύχα O. 12.1

    χρύσεαι παῖδες εὐβούλου Θέμιτος O. 13.8

    θεῶν κρατίστου παῖδες (κρατιστόπαιδες Σ.) O. 14.15

    παίδεσσιν ὕμνον Δεινομένεος τελέσαις P. 1.79

    ὦ Δεινομένειε παῖ Hieron P. 2.18

    χόλος δ' οὐκ ἀλίθιος γίνεται παίδων Διός P. 3.12

    βάματι δ' ἐν πρώτῳ κιχὼν παῖδ ἐκ νεκροῦ ἅρπασε Asklepios P. 3.43

    Νηρέος εὐβούλου Θέτιν παῖδα κλυτάν P. 3.92

    Κρόνου παῖδας P. 3.94

    τοῦ δὲ παῖς Achilles P. 3.100 Αἰήτα ζαμενὴς παῖς Medea P. 4.11κέκλυτε, παῖδες ὑπερθύμων τε φωτῶν καὶ θεῶνP. 4.13 Εὐρύπυλος Γαιαόχου παῖς ἀφθίτου ἘννοσίδαP. 4.33Ἰφιμεδείας παῖδας, ὦτον καὶ σέP. 4.89 Αἴσονος γὰρ παῖς ἱκάνω” Jason P. 4.118 παῖ Ποσειδᾶνος Πετραίου” Pelias P. 4.138 Μεσσανίου δὲ γέροντος δοναθεῖσα φρὴν βόασε παῖδα ὅν Antilochos P. 6.36 Ὀικλέος παῖς Amphiareus P. 8.39 φυᾷ τὸ γενναῖον ἐπιπρέπει ἐκ πατέρων παισὶ λῆμαP. 8.45

    ὁ δὲ τὰν εὐώλενον φρέψατο παῖδα Κυράναν P. 9.18

    τόθι παῖδα τέξεται” Aristaios P. 9.59 Δανάας ποτὲ παῖς Perseus P. 10.45

    ὦ παῖδες Ἁρμονίας P. 11.7

    Ἁγησιδάμου παῖ Chromios N. 1.29 Τιμονόου παῖδ Timodemos N. 2.10 παῖς Ἀριστοφάνεος Aristokleidas N. 3.20 Πελίαο παῖς Akastos N. 4.60

    λόγον Αἰακοῦ παίδων N. 4.72

    Ἐλείθυια, παῖ μεγαλοσθενέος Ἥρας N. 7.2

    παῖς ὁ Θεαρίωνος Σωγένης N. 7.7

    παίδων δὲ παῖδες ἔχοιεν αἰεὶ γέρας τό περ νῦν N. 7.100

    ματέρι καὶ διδύμοις παίδεσσιν Apollo and Artemis N. 9.4

    Ταλαοῦ παῖδες N. 9.14

    ἐν γὰρ δαιμονίοισι φόβοις φεύγοντι καὶ παῖδες θεῶν (cf. I. 3.18) N. 9.27 παιδὶ Ἁγησιδάμου Chromios N. 9.42

    Οὐλία παῖς Θεαῖος N. 10.24

    Λήδας παῖς Polydeukes N. 10.66

    παῖ Ῥέας Ἑστία N. 11.1

    ἐλπίδες δ' ὀκνηρότεραι γονέων παιδὸς βίαν ἔσχον Aristagoras N. 11.22 τὸν ἀδείμαντον Ἀλκμήνα τέκεν παῖδα Herakles I. 1.13 Ἰφικλέος μὲν παῖς Iolaos I. 1.30

    σέθεν, Ἀμφιτρύων, παῖδας I. 1.56

    Αἰνησιδάμου παῖδες Theron and Xenokrates I. 2.29 ἄτρωτοί γε μὰν παῖδες θεῶν (cf. N. 9.27, fr. 77. 1, fr. 118: ἀντὶ τοῦ οἱ θεοί Σ.) I. 3.18

    παίδων ὁπλοτάτου Φυλακίδα I. 6.6

    ὁ Κλεονίκου παῖς Lampon I. 6.16 λίσσομαι παῖδα θρασὺν ἐξ Ἐριβοίας ἀνδρὶ τῷδε τελέσαι” Aias I. 6.45ἔσσεταί τοι παῖς, ὃν αἰτεῖς, ὦ ΤελαμώνI. 6.52

    ἀγλαοὶ παῖδές τε καὶ μάτρως I. 6.62

    τὺ δέ, Διοδότοιο παῖ Strepsiades I. 7.31 Σίσυφον κέλοντο ᾧ παιδὶ τηλέφαντον ὄρσαι γέρας φθιμένῳ Μελικέρτᾳ fr. 5. 2. παίδεσσι Λατοῦς (Bergk: παιδ' οἱ, παῖδες οἱ codd. Theophrasti) fr. 33c. 2. Θρονίας Ἄβδηρε χαλκοθώραξ [Πος]ειδᾶ-

    νός τε παῖ Pae. 2.2

    Λατόος παῖδες Pae. 5.44

    ἤτορι δὲ φίλῳ παῖς ἅτε ματέρι κεδνᾷ Pae. 6.12

    θρασυμή]δεα πάις[ Pae. 6.77

    παῖδα ποντίας Θέτιος βιατάν Achilles Πα... ]παιδα.τ[ Πα. 7. a. 2. ἀλλά μιν Κρόνου παῖ[δες] ἔκρυψαν (supp. Lobel) Πα... δίδυμοι παῖδες Artemis and Apollo Πα. 12. 1. τὰν παῖδα δε[ Πα. 22. i. 2. Δαμαίνας πα[ῖ Pagondas? Παρθ. 2.. παῖ θρασύμηδες Ἀμύντα Alexandros fr. 120. ἔμολε[.]αι παῖδα[ fr. 169. 41. ] παιδὶ δικτυ[ fr. 260. 6. Ἐχεκ[ρά]τει παιδὶ Πυθαγγέλω ?fr. 333a. 6.
    I Zeus.

    Κρόνου παῖδ O. 1.10

    ὦ Κρόνιε παῖ Ῥέας O. 2.12

    ὦ Κρόνου παῖ O. 4.8

    Κρόνου σὺν παιδὶ O. 7.67

    εὐρύοπα Κρόνου παῖς Pae. 6.134

    ἐλασίβροντα παῖ Ῥέας fr. 144.
    II Apollo.

    παῖς ὁ Λατοῦς O. 8.31

    ἰήιε παῖ με[ Πα. 7C. c. 3.
    III Dionysos.

    παῖς ὁ κισσοφόρος O. 2.27

    IV Athene.

    αὐτὰ Ζηνὸς ἐγχεικεραύνου παῖς O. 13.77

    V Herakles.

    παῖς Διός N. 1.35

    2
    a boy

    ἐν τέτρασιν παίδων ἀπεθήκατο γυίοις νόστον O. 8.68

    Ἄργει τ' ἔσχεθε κῦδος ἀνδρῶν παῖς δ ἐν Ἀθάναις O. 9.88

    παίδων ὀάροισι P. 1.98

    καλός τοι πίθων παρὰ παισίν, αἰεὶ καλός P. 2.72

    κεῖνος γὰρ ἐν παισὶν νέος P. 4.281

    τὸ δ' ἐν ποσί μοι τράχον ἴτω τεὸν χρέος, ὦ παῖ P. 8.33

    στρατῷ τ' ἀμφικτιόνων ὁ Παρνάσσιος αὐτὸν μυχὸς διαυλοδρομᾶν ὕπατον παίδων ἀνέειπεν P. 10.9

    Ἀχιλεὺς παῖς ἐὼν N. 3.44

    ἐν παισὶ νέοισι παῖς, ἐν ἀνδράσιν ἀνήρ N. 3.72

    παῖ N. 4.90

    παῖς ἐναγώνιος Alkimidas N. 6.13

    παῖ N. 6.62

    Ὥρα πότνια ἅ τε παρθενηίοις παίδων τ' ἐφίζοισα γλεφάροις N. 8.2

    ὅδ' ἀνὴρ διπλόαν νίκαν ἀνεφάνατο παίδων λτ;τεγτ; τρίταν πρόσθεν (i. e. μετὰ παίδων Σ.) I. 4.71 τάκομαι, εὖτ' ἂν ἴδω παίδων νεόγυιον ἐς ἥβαν fr. 123. 12.
    3 descendant ὔμμιν δέ, παῖδες Ἀλάτα Corinthians O. 13.14 τετράτων παίδων κ' ἐπιγεινομένων αἷμα” i. e. of four generations P. 4.47 παισὶ τούτοις ὄγδοον θάλλει μέρος Ἀρκεσίλας the descendants of Battos P. 4.65

    Ἀλεύα τε παῖδες P. 10.5

    θανὼν ὡς παισὶ κλέος μὴ τὸ δύσφαμον προσάψω N. 8.36

    μοῖραν δ' εὔνομον αἰτέω σε παισὶν δαρὸν Αἰτναίων ὀπάζειν N. 9.30

    μομφὰν ἔχει παίδεσσιν Ἑλλάνων, ὅσοι Τροίανδ' ἔβαν I. 4.36

    ἐν δ' Οἰνώνᾳ μεγαλήτορες ὀργαὶ Αἰακοῦ παίδων τε (sc. ἀνυμνοῦνται) I. 5.35 τοῦ μὲν (sc. Αἰακοῦ)

    ἀντίθεοι ἀρίστευον υἱέες υἱέων τ' ἀρηίφιλοι παῖδες ἀνορέᾳ I. 8.25

    4 met.

    ἡσύχιμον ἁμέραν παῖδ' ἀελίου O. 2.32

    οὐρανίων ὑδάτων, ὀμβρίων παίδων νεφέλας O. 11.3

    νωμάτω φιάλαισι βιατὰν ἀμπέλου παῖδ i. e. wine N. 9.52 Διὸς παῖς ὁ χρυσός fr. 222. 1.
    5 fragg. χρυ[σάορος] παῖς (supp. Snell: χρυ[σαόρ]αις G-H.) fr. 330. ] παῖ μ[ ?fr. 344. 9. ] παισί με[ P. Oxy. 1792, fr. 38

    Lexicon to Pindar > παῖς

  • 11 ἐΰς

    ἐΰς, (v. εὖ),
    A good, brave, noble, [dialect] Ep. word freq. in nom.,

    ἐῒς πάϊς Ἀγχίσαο Il.2.819

    , etc.; once in acc.

    ἐΰν 8.303

    ; neut. always ἠΰ (v. ἠΰς ) (εὖ only as Adv.): irreg. gen. sg.

    ἐῆος, παιδὸς ἐῆος 1.393

    ;

    υἷος ἐῆος 15.138

    , 24.422, 550;

    ἀνδρὸς ἐῆος 19.342

    ;

    φιλότητι καὶ αἰδοῖ φωτὸς ἐῆος Od.14.505

    ; always at end of verse (exc. in Od.15.450): freq. with v.l. ἑοῖο, as Il.18.71: irreg. gen. pl. ἐάων good things, good fortune, 24.528;

    θεοὶ δωτῆρες ἐάων Od.8.325

    ; δῶτορ ἐάων ib. 335, h.Hom.18.12, 29.8, cf. Hes.Th.46, 111. ((I) ἐῆος: for this form Zenod. read ἑοῖο; but ἐῆος ( = ἀγαθοῦ, Sch.Il.15.138) became, like ἐσθλός (v.

    ἐσθλός 1.3

    ) and φίλος, almost a possess. Pron. of [ per.] 1st, [ per.] 2nd, and [ per.] 3rd pers., and may be retained. Some Gramm. wrongly took εηος to be a form of ἑός ('his') and conversely gave to ἑός ('his') the signf. 'good' (Anon. ap. A.D.Synt.156.1, EM307.33,318.1): hence the erroneous forms ἑῆος, ἑάων (but ἐΰς rightly), Lex. de Spir.pp.194,196, 198, freq. in codd. The reading ἐῆος ([etym.] ἑῆος ) is well attested only where a substituted ἑοῖο would have had to mean my or thy: where the reference is to the [ per.] 3rd pers. we find υἷος ἑοῖο, πατρὸς ἑοῖο, παιδὸς ἑοῖο almost without v.l., Il.13.522, al. (v.l. ἑῆος Il.14.9, 18.71, 138). (2 ) The origin of the forms ἐῆος ἐάων and the variation ἐϋ-: ἠϋ- are obscure: ἐάων perh. had ϝ-, Il.24.528.)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐΰς

  • 12 ἄμπελος

    ἄμπελος, ου, ἡ (Hom.+; ins, pap, LXX; En 32:4; JosAs, GrBar, EpArist, Philo; Jos., Ant. 12, 75 κλήματα ἀμπέλων σὺν βότρυσιν; Just.; Ath. 22:6f; Did., Gen. 31, 27; s. Frisk s.v. on futile attempts to establish I-E. or Semitic origin) vine, grapevine
    lit. 1 Cl 23:4=2 Cl 11:3 (quot. of unknown orig.); Hs 5, 2, 5; 5, 2; 9, 26, 4. τὸ γένημα τῆς ἀ. (cp. Is 32:12) Mt 26:29; Mk 14:25; Lk 22:18. μὴ δύναται ποιῆσαι ἄ. σῦκα; can a grapevine yield figs? Js 3:12 (Plut., Mor. 472e τὴν ἄμπελον σῦκα φέρειν οὐκ ἀξιοῦμεν; Epict. 2, 20, 18 πῶς δύναται ἄμπελος μὴ ἀμπελικῶς κινεῖσθαι, ἀλλʼ ἐλαϊκῶς κτλ.;). Trained on elm trees Hs 2:1ff. τρυγᾶν τοὺς βότρυας τῆς ἀ. τῆς γῆς to harvest the grapes fr. the vine of the earth (i.e. fr. the earth, symbol. repr. as a grapevine) Rv 14:18f; but ἀ may be taking on the meaning of ἀμπελών, as oft. in pap, possibly PHib 70b, 2 [III B.C.]; PTebt 24, 3; PAmh 79, 56; PFlor 50, 2; Greek Parchments fr. Avroman in Medina (JHS 34, 1914); Aelian, NA 11, 32 p. 286, 12 Hercher acc. to the mss. (see p. xl); Themistius 21 p. 245d; Aesop mss. (Ursing 77f). In the endtime: dies, in quibus vineae nascentur, singulae decem milia palmitum habentes Papias (1:2; cp. En 10:19).—Lit. on οἶνος 1 and συκῆ. HLutz, Viticulture … in the Ancient Orient 1922; ILöw, D. Flora d. Juden I 1928, 48–189.
    fig. of Christ and his disciples: he is the vine, they the branches J 15:1, 4f (cp. Cornutus 27 p. 51, 3, where the pleasant state for the ἄμπ. is τὸ πολυφόρον κ. καθαρόν; Sir 24:17 of wisdom: ἐγὼ ὡς ἄ. ἐβλάστησα χάριν; Did., Gen. 86, 11 ἡ ψυχὴ ποτὲ μὲν ἄμπελος, ποτὲ δὲ πρόβατον, ποτὲ νύμφη … λέγεται). The words of the eucharistic prayer over the cup in D 9:2 cannot be explained w. certainty εὐχαριστοῦμέν σοι … ὑπὲρ τῆς ἁγίας ἀ. Δαυὶδ τοῦ παιδός σου, ἧς ἐγνώρισας ἡμῖν διὰ Ἰησοῦ τοῦ παιδός σου (s. AHarnack, TU II 1f, 1884 ad loc.; 6, 225ff; RKnopf, Hdb. ad loc.)—M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἄμπελος

  • 13 βία

    βῐα (βία, -ας, -αν)
    1 power, might, esp. of physical strength. Κόλχοισιν βίαν μεῖξαν (sc. οἱ Ἀργοναῦται; “intellego de ludis dictum,” Schroeder) P. 4.212

    βία δὲ μεγάλαυχον ἔσφαλεν ἐν χρόνῳ P. 8.15

    εἰ δ' ὄλβον ἢ χειρῶν βίαν ἢ σιδαρίταν ἐπαινῆσαι πόλεμον δεδόκηται N. 5.19

    ἔν τ' ἀέθλοισιν ἀριστεύων ἐπέδειξεν βίαν N. 11.14

    [Ἄβδ]ηρε, καὶ στ[ρατὸν] ἱπποχάρμαν [σᾷ] βᾳ πολέμῳ τελευταίῳ προβιβάζοις (supp. Bury: ιᾶι Π.: οὐρίᾳ Blass, alia alii) Πα. 2. 1. ν]υκτὶ βίας ὁδόν[ fr. 169. 19. periphrastically, c. gen., = mighty

    ἕλεν δΟἰνομάου βίαν παρθένον τε σύνευνον O. 1.88

    Ἰόλαον καὶ Κάστορος βίαν, σέ τε, ἄναξ Πολύδευκες P. 11.61

    Ἐνδαΐδος ἀριγνῶτες υἱοὶ καὶ βία Φώκου κρέοντος N. 5.12

    ταχέως δ' ἐπ ἀδελφεοῦ βίαν πάλιν χώρησεν N. 10.73

    ἐλπίδες δ' ὀκνηρότεραι γονέων παιδὸς βίαν ἔσχον N. 11.22

    Τροίας ἶνας ἐκταμὼν δορί Μέμνονός τε βίαν ὑπέρθυμον Ἕκτορά τ I. 8.54

    Lexicon to Pindar > βία

  • 14 γονεύς

    1 parent

    ταύτας δὲ μή ποτε τιμᾶς ἀμείρειν γονέων βίον πεπρωμένον P. 6.27

    ἐλπίδες δὀκνηρότεραι γονέων παιδὸς βίαν ἔσχον N. 11.22

    Ἀγασικλέει ἐσλοῖς τε γονεῦσιν Παρθ. 2. 40.

    Lexicon to Pindar > γονεύς

  • 15 ἐλπίς

    1

    ϝελ- O. 13.83

    , P. 2.49, I. 2.43 ἐλπίς, -ίδος, -ίδι, -ίδα); -ίδες, -ίδων, -ίδεσσι, -ίσιν, -ίδας.) hope, expectation (whether justified or not, v. Fränkel, W & F, 26̆{1}.)

    αἵ γε μὲν ἀνδρῶν πόλλ' ἄνω τὰ δαὖ κάτω κυλίνδοντ ἐλπίδες O. 12.6

    τελεῖ δὲ θεῶν δύναμις καὶ τὰν παρ' ὅρκον καὶ παρὰ ἐλπίδα κούφαν κτίσιν O. 13.83

    ἀπὸ γὰρ κόρος ἀμβλύνει αἰανὴς ταχείας ἐλπίδας P. 1.83

    θεὸς

    ἅπαν ἐπὶ ἐλπίδεσσι τέκμαρ ἀνύεται P. 2.49

    μεταμώνια θηρεύων ἀκράντοις ἐλπίσιν P. 3.23

    ἐλπίδ' ἔχω κλέος εὑρέσθαι κεν P. 3.111

    ἁδείας ἐνίπτων ἐλπίδας P. 4.201

    ὁ δὲ καλόν τι νέον λαχὼν ἁβρότατος ἔπι μεγάλας ἐξ ἐλπίδος πέταται ὑποπτέροις ἀνορέαις P. 8.90

    κοιναὶ γὰρ ἔρχοντ' ἐλπίδες πολυπόνων ἀνδρῶν N. 1.32

    κενεᾶν δ' ἐλπίδων χαῦνον τέλος N. 8.45

    ἐλπίδες δ' ὀκνηρότεραι γονέων παιδὸς βίαν ἔσχον ἐν Πυθῶνι πειρᾶσθαι καὶ Ὀλυμπίᾳ ἀέθλων N. 11.22

    δέδεται γὰρ ἀναιδεῖ ἐλπίδι γυῖα N. 11.46

    φθονεραὶ θνατῶν φρένας ἀμφικρέμανται ἐλπίδες I. 2.43

    οὔτοι τετύφλωται μακρὸς μόχθος ἀνδρῶν οὐδ' ὁπόσαι δαπάναιἐλπίδων ἔκνιξ ὄπιν† (vix sanum: ἔκνισὄπι Aristarchus: ἐλπίδ' ἔκνιξαν ὄπιν Wil.) I. 5.58 προμάχων ἀν' ὅμιλον, ἔνθ ἄριστοι ἔσχον πολέμοιο νεῖκος ἐσχάταις ἐλπίσιν (ἐπ' ἐλπίς, ἐπἐλπίδιν codd.: corr. Calliergus: ἀντὶ τοῦ ἔσχατα ἐπελπίζοντες. Σ.) I. 7.36

    χρὴ δ' ἀγαθὰν ἐλπίδ ἀνδρὶ μέλειν I. 8.15

    ἐλπίσιν ἀθανάταις ἁρμοῖ φέρονται fr. 10. ]ελπι[ Πα. 12. b. 5. pro pers. γλυκεῖά οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορεῖ Ἐλπίς, ἃ μάλιστα θνατῶν πολύστροφον γνώμαν κυβερνᾷ fr. 214.

    Lexicon to Pindar > ἐλπίς

  • 16 ἔχω

    ἔχω (ἔχω, -εις, -ει, -ομεν, -οντι; ἔχω, -ῃ; ἔχων, -οντα), -οντες; -οισα, -οίσας; ἔχειν: impf. εἶχε, ἔχεν), ἔχον: fut. [ ἕξω codd.], σχήσει codd., ἕξει; σχήσοι: aor. ἔσχεν), ἔσχετ[ε], ἔσχον; ἔσχεθε, σχέθον; σχέθοι; σχεθών; σχεῖν, σχεθέμεν: med. impf. εἴχετο): aor. pro pass. σχόμεναι.)
    1 have, hold.
    1 generally,
    a have, possess, have in keeping ( Πέλοψ)

    τύμβον ἀμφίπολον ἔχων O. 1.93

    ὅθεν σπέρματος ἔχοντα ῥίζαν πρέπει τὸν Αἰνησιδάμου (Aristarchus: ἔχοντι codd.) O. 2.46 εἰ δέ μιν (= ὄλβον)

    ἔχων τις οἶδεν τὸ μέλλον O. 2.56

    Ῥέας ὑπέρτατον ἐχοίσας θρόνον O. 2.77

    καὶ τοὶ γὰρ αἰθοίσας ἔχοντες σπέρμ' ἀνέβαν φλογὸς οὔ O. 7.48

    ἀπάτερθε δ' ἔχον διὰ γαῖαν τρίχα δασσάμενοι πατρωίαν ἀστέων μοίρας O. 7.74

    τὺ δὲ σάφα νιν ἔχεις ἐλευθέρᾳ φρενὶ πεπαρεῖν P. 2.57

    λέγονται μὰν βροτῶν ὄλβον ὑπέρτατον οἳ σχεῖν P. 3.89

    μακάριος, ὃς ἔχεις καὶ πεδὰ μέγαν κάματον λόγων φερτάτων μναμήἰ P. 5.46

    Ἡσυχία βουλᾶν τε καὶ πολέμων ἔχοισα κλαῗδας ὑπερτάτας P. 8.4

    Μεγάροις δ' ἔχεις γέρας P. 8.78

    οὐκ ἔραμαι πολὺν ἐν μεγάρῳ πλοῦτον κατακρύψαις ἔχειν N. 1.31

    ἐν τεμένεσσι δόμον ἔχει τεοῖς N. 7.94

    παίδων δὲ παῖδες ἔχοιεν αἰεὶ γέρας τό περ νῦν N. 7.100

    εἰ δέ τις ὄλβον ἔχων μορφᾷ παραμεύσεται ἄλλους N. 11.13

    πάντ' ἔχεις, εἴ σε τούτων μοῖῤ ἐφίκοιτο καλῶν I. 5.14

    πολλὰ μὲν ἀρτιεπὴς γλῶσσά μοι τοξεύματ' ἔχει περὶ κείνων κελαδέσαι I. 5.47

    μέγαν ἄλλοθι κλᾶρον ἔχω; Pae. 4.48

    ὁ δὲ μηδὲν ἔχων ὑπὸ σιγᾷ μελαίνᾳ κάρα κέκρυπται Παρθ. 1. 9. as epexeg. inf.,

    ἑτοῖμον ἀνεφρόντισεν γάμον Πισάτα παρὰ πατρὸς εὔδοξον Ἱπποδάμειαν σχεθέμεν O. 1.71

    καὶ τὸ λοιπὸν ὁμοῖα, Κρονίδαι μάκαρες, διδοῖτ' ἐπ ἔργοισιν ἀμφί τε βουλαῖς ἔχειν P. 5.120

    ἀλλά νιν εὑροῖσ' ἀνδράσι θνατοῖς ἔχειν, ὠνύμασεν κεφαλᾶν πολλᾶν νόμον P. 12.22

    b hold (in one's grip)

    ἔμπα, καἴπερ ἔχει βαθεῖα ποντιὰς ἅλμα μέσσον, ἀντίτειν' ἐπιβουλίᾳ N. 4.36

    σχεθών νιν ἐπὶ δεξιὰ χειρὸς (Elmsley: σχέθων codd.: ἐνδεξιωσάμενος πατέρα interpr. Schr.) P. 6.19
    2
    a rule over

    ὦ Κρόνου παῖ, ὃς Αἴτναν ἔχεις O. 4.6

    Ἑρμᾶν ὃς ἀγῶνας ἔχει μοιράν τ' ἀέθλων O. 6.79

    ἔχει τέ μιν ὀξειᾶν ὁ γενέθλιος ἀκτίνων πατήρ O. 7.70

    ἀτὰρ Αἴας Σαλαμῖν' ἔχει πατρῴαν N. 4.48

    b dwell in

    πόλιν· ἔχοντι τὰν χαλκοχάρμαι ξένοι P. 5.82

    ποίας δ' ἀποσπασθεῖσα φύτλας ὀρέων κευθμῶνας ἔχει σκιοέντων;” P. 9.34
    3
    a contain, preserve

    τό σφ' ἔχει κυπαρίσσινον μέλαθρον P. 5.39

    b enfold

    ἐσθὰς δ' ἀμφοτέρα μιν ἔχεν P. 4.79

    c = φέρω, bear of a pregnant woman.

    ἔχεν δὲ σπέρμα μέγιστον ἄλοχος O. 9.61

    a restrain, check

    τὸν μονοκρήπιδα πάντως ἐν φυλακᾷ σχεθέμεν μεγάλᾳ P. 4.75

    τὸ πεπρωμένον οὐ πῦρ οὐ σιδάρεον σχήσει τεῖχος ( ἔσχε coni. Schr.) fr. 232.
    b hold back, prevent c. inf.

    ἐλπίδες δ' ὀκνηρότεραι γονέων παιδὸς βίαν ἔσχον ἐν Πυθῶνι πειρᾶσθαι καὶ Ὀλυμπίᾳ ἀέθλων N. 11.23

    c prevent c. part.

    ἦλθ' ἀνὴρ τὰν πυροφόρον Λιβύαν, κρανίοις ὄφρα ξένων ναὸν Ποσειδάωνος ἐρέφοντα σχέθοι I. 4.54

    a provide

    ἐν Μεγάροισίν τ' οὐχ ἕτερον λιθίνα ψᾶφος ἔχει λόγον O. 7.87

    ὁ γὰρ καιρὸς πρὸς ἀνθρώπων βραχὺ μέτρον ἔχει P. 4.286

    ὁ δὲ καιρὸς ὁμοίως παντὸς ἔχει κορυφάν P. 9.79

    ἴστε μὰν Αἴαντος ἀλκάν, φοίνιον τὰν ὀψίᾳ ἐν νυκτὶ ταμὼν περὶ ᾧ φασγάνῳ μομφὰν ἔχει παίδεσσιν Ἑλλάνων (v. μομφά; cf. fr. 359) I. 4.36
    b keep c. dupl. acc., pr. adj., simm.

    Μοῖῤ, ἅ τε πατρώιον τῶνδ' ἔχει τὸν εὔφρονα πότμον O. 2.36

    ὃν πατὴρ ἔχει μέγας ἑτοῖμον αὐτῷ πάρεδρον O. 2.76

    οὐδ' Ἀίδας ἀκινήταν ἔχε ῥάβδον O. 9.33

    καλὰ γινώσκοντ' ἐκτὸς ἔχειν πόδα P. 4.289

    cf.

    ἴστω γὰρ ἐν τούτῳ πεδίλῳ δαιμόνιον πόδ' ἔχων Σωστράτου υἱός O. 6.8

    ἔχει συγγενὴς ὀφθαλμὸς αἰδοιότατον γέρας τεᾷ τοῦτο μειγνύμενον φρενί ( keeps this as a revered honour v. ὀφθαλμός) P. 5.17 in tmesis, ἀπὸ πάμπαν ἀδίκων ἔχειν ψυχάν (v. ἀπέχω) O. 2.69
    6
    a of non physical things, have, enjoy

    ὁ νικῶν ἔχει μελιτόεσσαν εὐδίαν O. 1.98

    θεὸς τεαῖσι μήδεται ἔχων τοῦτο κᾶδος, Ἱέρων, μερίμναισιν O. 1.107

    δόξαν ἔχω τιν' ἐπὶ γλώσσᾳ λιγυρᾶς ἀκόνας O. 6.82

    Πυθοῖ τ' ἔχει σταδίου τιμὰν O. 13.37

    Χίρωνα νόον ἔχοντ' ἀνδρῶν φίλον P. 3.5

    ἐλπίδ' ἔχω κλέος εὑρέσθαι κεν P. 3.111

    τελέαν δ' ἔχει δόξαν ἀπ ἀρχᾶς P. 8.24

    πέταται ὑποπτέροις ἀνορέαις, ἔχων κρέσσονα πλούτου μέριμναν P. 8.91

    μόχθου καθύπερθε νεᾶνις ἦτορ ἔχοισαP. 9.32

    τῶν δ' ἕκαστος ὀρούει, τυχών κεν ἀρπαλέαν σχέθοι φροντίδα τὰν πὰρ ποδός P. 10.62

    ἐν παισὶ νέοισι παῖς, ἐν ἀνδράσιν ἀνήρ, τρίτον ἐν παλαιτέροισι, μέρος ἕκαστον οἷον ἔχομεν βρότεον ἔθνος N. 3.73

    ἔχω γονάτων ὁρμὰν ἐλαφράν (byz.: ἕξω codd.) N. 5.20

    ἕπομαι δὲ καὶ αὐτὸς ἔχων μελέταν N. 6.54

    τυφλὸν δ' ἔχει ἦτορ ὅμιλος ἀνδρῶν ὁ πλεῖστος N. 7.23

    κτεάνωνψυχὰς ἔχοντες κρέσσονας ἄνδρες N. 9.32

    βραχύ μοι στόμα πάντ' ἀναγήσασθ ὅσων Ἀργεῖον ἔχει τέμενος μοῖραν ἐσλῶν N. 10.19

    βραχὺ μέτρον ἔχων ὕμνος I. 1.62

    ὅστις ἐὼν καλὸς εἶχεν Ἀφροδίτας ὀπώραν I. 2.4

    ἐν δὲ Θήβαις ἱπποσόας Ἰόλαος γέρας ἔχει I. 5.33

    τί ἔλπεαι σοφίαν ἔμμεν, ἃν ὀλίγον τοι ἀνὴρ ὑπὲρ ἀνδρὸς ἴσχει; (unus cod. Stobaei: ἰσχύει rell.: ἔχειν Clem. Alex.) fr. 61. 2. and so, ἔχει θαλίας καὶ πόλις holds, celebrates O. 7.93
    b = πάσχω, have, be subject to

    ἔχει δ' ἀπάλαμον βίον τοῦτον ἐμπεδόμοχθον O. 1.59

    ἅλιον ἔχοντες, ἀπονέστερον ἐσλοὶ δέκονται βίοτον O. 2.62

    ἅτε γὰρ ἐννάλιον πόνον ἐχοίσας βαθὺ σκευᾶς ἑτέρας, ἀβάπτιστος εἶμι (v. l. ὀχοίσας) P. 2.79

    ἔσχε τοι ταύταν μεγάλαν ἀυάταν καλλιπέπλου λῆμα Κορωνίδος P. 3.24

    χαρίεντα δ' ἕξει πόνον χώρας ἄγαλμα (? i. e. ὕμνος) N. 3.12

    πεῖραν ἔχοντες οἴκαδε κλυτοκάρπων οὐ νέοντ' ἄνευ στεφάνων N. 4.76

    ταὶ μεγάλαι γὰρ ἀλκαὶ σκότον πολὺν ὕμνων ἔχοντι δεόμεναι N. 7.13

    κόρον δ' ἔχει καὶ μέλι καὶ τὰ τέρπν ἄνθἐ Ἀφροδίσια N. 7.52

    ἔνθ' ἄριστοι ἔσχον πολέμοιο νεῖκος I. 7.36

    ἐπαγορίαν ἔχει ( ἐπίμωμός ἐστι interpr. Hesych.) ?fr. 359.
    7 possess, sway

    τῶν νιν γλυκὺς ἵμερος ἔσχεν O. 3.33

    ἔρως γὰρ ἔχεν (sc. αὐτούς: ἔσχεν cod., corr. Er. Schmid) I. 8.29 med. aor. pro pass., δεί]ματι σχόμεναι φύγον[ (sc. ἀμφίπολοι) Pae. 20.17
    8 have in mind, know

    εἴ τιν' ἔχει λόγον ἀνθρώπων πέρι O. 8.4

    εἰ δὲ νόῳ τις ἔχει θνατῶν ἀλαθείας ὁδόν P. 3.103

    ὃς δὲ διδάκτ' ἔχει, ψεφεννὸς ἀνὴρ ἄλλοτ ἄλλα πνέων οὔ ποτ ἀτρεκεῖ κατέβα ποδί N. 3.41

    λεγόμενον δὲ τοῦτο προτέρων ἔπος ἔχω N. 3.53

    9 acquire, get oneself (aor. only, but v. P. 2.30)

    Πισάτα παρὰ πατρὸς εὔδοξον Ἱπποδάμειαν σχεθέμεν O. 1.71

    ἱερὸν ἔσχον οἴκημα ποταμοῦ O. 2.9

    Ἄργει τ' ἔσχεθε κῦδος ἀνδρῶν O. 9.88

    ἔσχον δ' Ἀμύκλας ὄλβιοι Πινδόθεν ὀρνύμενοι P. 1.65

    [ ἐξαίρετον ἔχε μόχθον (Th. Mag.: ἔσχε codd.: ἕλε Mosch) P. 2.30] ( Ἀρκεσίλαν)

    ἔχοντα Πυθωνόθεν τὸ καλλίνικον λυτήριον δαπανᾶν μέλος χαρίεν P. 5.105

    σὺν δ' ἀέθλοις ἐκέλευσεν διακρῖναι ποδῶν, ἅντινα σχήσοι τις ἡρώων ( σχήσει v. l.) P. 9.116

    Ὀλυμπίᾳ τ' ἀγώνων πολυφάτων ἔσχον θοὰν ἀκτῖνα σὺν ἵπποις P. 11.48

    Οὐλία παῖς ἔνθα νικάσαις δὶς ἔσχεν Θεαῖος εὐφόρων λάθαν πόνων N. 10.24

    ὕπατον δ' ἔσχεν Πίσα Ἡρακλέος τεθμόν N. 10.32

    μακρὰ δισκήσαις ἀκοντίσσαιμι τοσοῦθ, ὅσον ὀργὰν λτ;γτ;εινοκράτης ὑπὲρ ἀνθρώπων γλυκεῖαν ἔσχεν I. 2.37

    ἐρικυδέα τ' ἔσχον Δᾶλον Pae. 5.39

    Μοῖσαι, τοῦτον ἔσχετ[ε τεθ]μόν Pae. 6.57

    10 be able c. inf.

    ἔχω καλά τε φράσαι O. 13.11

    τὺ δὲ σάφα νιν ἔχεις ἐλευθέρᾳ φρενὶ πεπαρεῖν P. 2.57

    οὐκ ἔχω εἰπεῖν τίνι τοῦτο Μοῖρα τέλος ἔμπεδον ὤρεξε N. 7.56

    , cf. I. 5.47
    11 intrans.,
    b without adv., keep, stay

    ἥμερον ὄφρα κατ' οἶκον ὁ Φοίνιξ ὁ Τυρσανῶν τ ἀλαλατὸς ἔχῃ P. 1.72

    v. E. Fraenkel, Horace, 279, 3.
    12 med., c. gen.,
    b met., lay hold of, set oneself to εἴχετ' ἔργου (sc. Ἰάσων) P. 4.233
    13 frag. εἶχε Πα. 7C. a. 3. ]

    σχήσει πολι[ Pae. 21.17

    τί κέ τις ἐσχ[ Δ. 4b. 11. ] ν ἰων ἕχον[ ?fr. 345. 12.

    Lexicon to Pindar > ἔχω

  • 17 πειράω

    πειράω (πειρῶν, -ῶντι: impf. ἐπείρα: med. πειρώμενος, -ον; πειρᾶσθαι: impf. ( πειρᾶτο.)
    a act.
    I test,

    πειρῶντι δὲ καὶ χρυσὸς ἐν βασάνῳ πρέπει καὶ νόος ὀρθός P. 10.67

    II c. gen., make an attempt on

    συνέπαξε λόγον, ὡς ἦρα νυμφείας ἐπείρα κεῖνος ἐν λέκτροις Ἀκάστου εὐνᾶς N. 5.30

    ἔπειτα πλούτου πειρῶν μέγαν ἄλλοθι κλᾶρον ἔχω;” i. e. trying to win wealth Pae. 4.46
    b med.
    I c. acc., attempt to seduce

    Διὸς ἄκοιτιν ἐπειρᾶτο P. 2.34

    II c. gen. attempt, venture

    τὸ δὲ τυχεῖν πειρώμενον ἀγωνίας ἀφροσύνας παραλύει O. 2.52

    πειρᾶτο δὲ πρῶτον μάχας N. 1.43

    ἐλπίδες δ' ὀκνηρότεραι γονέων παιδὸς βίαν ἔσχον ἐν Πυθῶνι πειρᾶσθαι καὶ Ὀλυμπίᾳ ἀέθλων N. 11.23

    make test of

    σφετέρας ἐστάθη γνώμας ἀταρβάκτοιο πειρώμενος P. 4.84

    c frag. ] πειρατο γλυκυ[ ( πειρα τὸ?) Πα. 22. g. 5.

    Lexicon to Pindar > πειράω

  • 18 παιδεία

    -ας + N 1 1-0-16-35-58=110 Dt 11,2; Is 26,16; 50,4.5(4); 53,5
    teaching, discipline, instruction, cor-rection Dt 11,2; mental culture, learning (result of teaching) Sir prol.,29; educ-ation, training Wis 2,12; chastisement Prv 22,15
    *Ps 2,12 παιδείας correction corr. παιδός lad for MT בר (Aram.) son; *Ez 13,9 ἐν παιδείᾳ in chastisement-יסר for MT סוד/ב in secret, see also Am 3,7; *Hab 1,12 παιδείαν αὐτοῦ his chastise-ment-
    יסר for MT יסדתו you have established him; *Ps 17(18),36 καὶ ἡ παιδεία σου and your chastisement
    -ְתָכ<נּוֲַעְ for MT וְַענְוְַתָך your gentleness, cpr. 2 Sm 22,36
    Cf. DOGNIEZ 1992, 186; LARCHER 1983 175.243.281; PRIJS 1948, XVI(Ps 2,12).64(Is 50,4); →MM; NIDNTT; TWNT

    Lust (λαγνεία) > παιδεία

  • 19 αὐτόπαις

    A the own child,

    τῷ Διὸς αὐτόπαιδι S.Tr. 826

    (lyr.); prob. a mere child, Id.Fr. 1029; dub. l. in PPetr. 3p.110.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αὐτόπαις

  • 20 βασιλεία

    βᾰσιλ-είᾱ, [dialect] Ion. [suff] βᾰσιλ-ηΐη, ,
    A kingdom, dominion, Hdt.1.11, etc.;

    παιδὸς ἡ β. Heraclit.52

    ; hereditary monarchy, opp.

    τυραννίς, ἐπὶ ῥητοῖς γέρασι πατρικαὶ β. Th.1.13

    ;

    βασιλείας εἴδη τέτταρα Arist.Pol. 1285b20

    ; ἡ πρώτη πολιτεία μετὰ τὰς β. after the age of monarchies, ib. 1297b17: metaph.,

    ἐποίησεν ἡμᾶς β. Apoc.1.6

    ;

    β. τῶν οὐρανῶν Ev.Matt.3.2

    ; τοῦ θεοῦ ib.6.33, etc.
    2 kingly office,

    β. καὶ στρατηγία Arist.Pol. 1273a37

    .
    3 at Athens, the office of the archon βασιλεύς, Paus.1.3.1.
    4 [voice] Pass., being ruled by a king,

    τῆς ὑπ' ἐκείνου βασιλείας Isoc.9.43

    .
    II diadem, D.S.1.47, OGI90.43 ([place name] Rosetta).
    III reign, ib.331.40 (Pergam.), D.S.17.1, POxy.1257.7(iii A. D.); so αἱ β. the reigns of the Kings, title of book of VT; accession to the throne, BGU646.12 (ii A. D.).
    IV concrete, His Majesty, LXX 4 Ki.11.1, 1 Ma.6.47.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βασιλεία

См. также в других словарях:

  • παιδός — παῖς child masc/fem gen sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • παῖδος — παῖς child masc/fem gen sg (epic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • αλβανόπαις — ( παιδος), ο το αλβανόπουλο. [ΕΤΥΜΟΛ. < Αλβανός + παις] …   Dictionary of Greek

  • πεντηκοντάπαις — παιδος, ὁ, ἡ, ΜΑ και πεντηκοντόπαις, Μ αυτός που έχει πενήντα παιδιά αρχ. αυτός που περιλαμβάνει πενήντα παιδιά («πέμπτη δ ἀπ αὐτοῡ γέννα πεντηκοντάπαις... πρὸς Ἄργος... ἐλεύσεται», Αισχύλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < πεντήκοντα + παῖς (πρβλ. δί παις)] …   Dictionary of Greek

  • πρατοπάμπαις — παιδος, ὁ, Α αρχηγός παιδιών που βρίσκονται στην ακμή τής παιδικής τους ηλικίας. [ΕΤΥΜΟΛ. < πρῶτος, δωρ. τ. τού πρῶτος + πάμπαις (< παυ * + παῑς)] …   Dictionary of Greek

  • πρατόπαις — παιδος, ὁ, Α δωρ. τ. βλ. πρωτόπαις …   Dictionary of Greek

  • πρωτόπαις — παιδος, ο, η, ΝΜΑ, και δωρ. τ. πρατόπαις, Α (λόγιος τ.) το πρώτο παιδί. [ΕΤΥΜΟΛ. < πρωτ(ο) * + παῖς «παιδί»] …   Dictionary of Greek

  • ταρταρόπαις — παιδος, ὁ, ἡ, Α (ως προσωνυμία τής Εκάτης) παιδί τού Ταρτάρου. [ΕΤΥΜΟΛ. < Τάρταρος + παῖς (πρβλ. θαλασσό παις)] …   Dictionary of Greek

  • φιλοβούπαις — παιδος, ὁ, ἡ, Α αυτός που τού αρέσουν οι έφηβοι. [ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο) * + βούπαις «έφηβος, παληκαρόπουλο»] …   Dictionary of Greek

  • χθονόπαις — παιδος, ὁ, ἡ, Α αυτός που έχει γεννηθεί από τη γη. [ΕΤΥΜΟΛ. < χθών, χθονός + παῖς (πρβλ. οὐρανό παις)] …   Dictionary of Greek

  • ωριόπαις — παιδος, ὁ, ἡ, Μ (ως προσωνυμία τής Θεοτόκου) αυτός που έχει παιδί ώριμης ηλικίας. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὥριος + παῖς) …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»