-
1 αἰθαλόεις
A smoky, sooty,μέλαθρον Il.2.415
, cf. Theoc.13.13; κόνις αἰ. black ashes that are burnt out, Il.18.23, Od.24.316.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰθαλόεις
-
2 αἱματόεις
A = αἱματηρός, Il.5.82.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἱματόεις
-
3 κερόεις
A horned, Anacr.51, Simon. 30, S.Fr.89, E.Ph. 828 (lyr.), Doroth. ap. Heph.Astr.3.7, etc.; κερόεις ὄχος carriage drawn by horned cattle, Call.Dian. 113.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κερόεις
-
4 παιδοῦς
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παιδοῦς
-
5 σχοινοῦς
A grown over with rushes, Str.3.4.9; as place-name, Schwyzer157.23 ([place name] Megara), IG22.2498.12, etc.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σχοινοῦς
-
6 τεκνοῦς
A having children, ἄνανδρος ἢ τεκνοῦσσα (Brunck for τεκνοῦσα or τεκοῦσα) S.Tr. 308 (v. παιδοῦς); οἶνον, ὃς.. τὰς γυναῖκας τεκνούσσας ποιεῖ Thphr.HP9.18.10
, as cited by Ath.1.31f ( τεκνούσας codd.Ath., ἀτέκνους codd.Thphr.); αἱ τεκνοῦσαι, opp. αἱ ἀειπάρθενοι, D.C.56.10 codd.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τεκνοῦς
-
7 τευτλόεις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τευτλόεις
-
8 τιμοῦς
A high-priced, [comp] Comp.τιμούστερος IPE12.32A61
(Olbia, iii B.C.): acc. pl. τιμοῦντας glossed τιμίους ὄντας in Hsch., as if a participle. -
9 τυρόεις
τῡρό-εις, εσσα, εν, [var] contr. [full] τῡροῦς, οῦσσα, οῦν, [dialect] Dor. [full] τῡρῶς, ῶσσα, ῶν· ([etym.] τυρός):—A cheesy, like cheese,ἄρτον τυρῶντα Sophr.14
: ὁ τ. (sc. ἄρτος or πλακοῦς) cheese-bread, cheese-cake, or simply cheese, Theoc. 1.58, Hegem. ap. Ath.15.698f. [τῡρόεντα is trisyll. in Theoc. l. c.]Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τυρόεις
-
10 παῖς
παῖς, παιδόςGrammatical information: m. f.Meaning: `child, boy, son, slave, servant', more rarely `girl, daughter' (Il.).Other forms: (ep. Lesb. Boeot. also πάϊς).Compounds: Many compp., e.g. παιδ-αγωγός m. "child guide", `attendant of children, schoolteacher', ἄ-παις `childless' (IA.).Derivatives: A. Subst. Several hypocoristic diminutives, which partly replaced the base word. 1. παιδ-ίον n. (IA.) with - ιότης f. `childhood' (Aq.), - ιώδης `childish' (D.H.). 2. παιδ-ίσκος m., more usu. - ίσκη f. (Att.) with - ισκι-ωρός m. (Sparta) prop. "guard of girls" ?, (s Leumann Hom. Wörter 224, 2d), - ισκάριον n. (hell.), - ισκεῖος (IVa), - ισκεῖον n. `brothel' (Ath.); to παιδίσκη, - ος against παῖς, κόρη, υἱός etc. Wackernagel Glotta 2, 6ff. (= Kl. Schr. 2, 838ff.), 130 a. 315, Immisch ibd. 218f., Fraenkel Nom. ag. 1, 210 n. 3, Locker Glotta 22, 52f., Le Roy BCH 85, 226f. 3. παιδ-άριον n. (Att.) with - αρίσκος (Hld.), - αρίδιον (gloss.), - αριήματα παιδάρια H., - αρίων H. s. προυνικοί, - αριώδης `childish' (Pl., Arist. etc.), - αρικός `belonging to slaves' (pap. VIp), - αριεύομαι `to behave childishly' (Aristox.). 4. πάϊλλος m. `male child' (Tanagra; on - ιλλος Schwyzer 485; after v. Blumenthal 43 from *παιδ-λος). 5. Here παιδ-ία f. `childhood' (Hp.), - ιά f. `child's play, pleasantry, pastime' (Att.; cf. Koller Mus. Helv. 13, 123 f.); on - ία, - ιά, which cannot always be distinguished, Scheller Oxytonierung 78 ff.; - ιώδης `playful' (Ion Hist., Arist.). 6. παίγνιον, - ίη s. below on παίζω. B. Adj. 1. παιδ-νός `in infancy, infantile' (ep. Od.). 2. παίδ-ειος, - εῖος, -ήϊος `childlike' (Pi., trag., Pl.); τὰ -ήϊα name of a feast (Delph. V--IVa). 3. παιδ-ικός `concerning the child, childlike'; τὰ παιδικά `dear' (B., Att.; Chantraine Études 115 etc.). 4. παιδοῦς, - οῦσσα `having many children, pregnant' (Call., Hp.). C. Verbs. 1. παίζω, aor. παῖσαι, analog. also παῖξαι (Crates. Com., Ctes., hell.), also with ἐν- ( ἐμπαίκ-της, - γ-μός, - γ-μονή LXX, NT), κατα-, συν- a.o., `to behave like a child, to play, to jest' (Od.; on the meaning and use Meerwaldt Mnem. 56, 159 ff.) with παῖγ-μα n. `play, jest' (E. a.o.) and φιλο-παίγμων `fond of play' (ψ 134), - μοσύναι pl. `id.' (Stesich.); also παιγ-νίη f. `play' (Hdt.) with - νιήμων `playful' (Hdt., cf. Schwyzer 522), - νιον (Att.), - χ-νιον (Erinna, Theoc. in Pap. Antin., Call.) n. `play, jest'; prob. orig. for παιδ-ν- with - γν- from - δν-, but early connected with παίζω (s. Schwyzer 208, Lejeune Traité de phon. 68 n. 1, Scheller Oxyton. 80; on παίχνιον Scheidweiler Phil. 100, 43f.); ( συμ-)παίκ-της m. `player, teammate, playfellow' (AP). - τρια f. (Ant. Lib.), besides ( συμ-)παίσ-της m. (Pl. Min., pap.), - τικός `jocular' (Clearch.), - τρη f. `playground' (Herod.); συμπαίκ-τωρ, - παίσ-τωρ m. (X.,AP). 2. παιδ-εύω `to raise, to breed, to educate', also w. ἐκ-, συν- a.o. (IA.), with παιδ-εία f. `upbringing, education, breeding' (A., Democr., Att.; also `childhood, youth', s. Scheller 78 n. 1), - ευσις f. `(system of) upbringing, education' (Pi., trag., Pl.; Holt 129), - ευμα n. `subject, outcome of the upbringing, pupil' (Att.; on the meaning Kerényi Paideuma 1, 157 f., Röttger Substantivbild. 20 f.), - ευτής m. `instructor, teacher' (Pl.), - ευτικός `belonging to the upbringing' (Pl. etc.), - ευτήριον n. `school' (D. S., Str.). 3. *παιδ-όω in παίδ-ωσις f. `adoption' (Elis), s. Bechtel Gött. Nachr. 1920, 248.Etymology: From the disyll. πάϊς (on Hom. Chantraine Gramm. hom. 1,29) appears an orig. *παϜ-ι-δ-; on the (dissimilatory?) loss of the F Schwyzer 260 w. lit., on the formation 465 a. 578. The unenlarged stem is still seen in Att. παῦς (vase inscr.) and in the Cypr. gen. Φιλό-παϜ-ος; uncertain Cypr. διπας, = δί-παις ? A parallel enlargement shows παῦρος; s.v. w. further combinations. Outside Greek we can compare first the first element in Lat. pau-per, if from *pau̯(o)- par-o-s `acquiring little' (basis doubted; s. W.-Hofmann s.v.); IE *pau̯o- is supposed also in Germ., e.g. Goth. faw-ai pl. `few'. -- Beside pau- (IE *ph₂u̯-?) stands perh. with lengthened grade πῶλος (s.v.) [hardly possible]; with zero grade Lat. puer (innovation after gener, socer; Risch Μνήμης χάριν 2, 109 ff.), thus, with old tlo-suffix, Ital., e.g. Osc. puklum `filium', Skt. putrá-, Av. puʮra-'son'. -- Further forms w. lit. in WP. 2, 75f. (partly dated), Pok. 842 f., W.-Hofmann s. puer, pullus and pauper, Mayrhofer s. putráḥ; older lit. also in Bq.Page in Frisk: 2,462-463Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > παῖς
-
11 παιδός
παῖς, παιδόςGrammatical information: m. f.Meaning: `child, boy, son, slave, servant', more rarely `girl, daughter' (Il.).Other forms: (ep. Lesb. Boeot. also πάϊς).Compounds: Many compp., e.g. παιδ-αγωγός m. "child guide", `attendant of children, schoolteacher', ἄ-παις `childless' (IA.).Derivatives: A. Subst. Several hypocoristic diminutives, which partly replaced the base word. 1. παιδ-ίον n. (IA.) with - ιότης f. `childhood' (Aq.), - ιώδης `childish' (D.H.). 2. παιδ-ίσκος m., more usu. - ίσκη f. (Att.) with - ισκι-ωρός m. (Sparta) prop. "guard of girls" ?, (s Leumann Hom. Wörter 224, 2d), - ισκάριον n. (hell.), - ισκεῖος (IVa), - ισκεῖον n. `brothel' (Ath.); to παιδίσκη, - ος against παῖς, κόρη, υἱός etc. Wackernagel Glotta 2, 6ff. (= Kl. Schr. 2, 838ff.), 130 a. 315, Immisch ibd. 218f., Fraenkel Nom. ag. 1, 210 n. 3, Locker Glotta 22, 52f., Le Roy BCH 85, 226f. 3. παιδ-άριον n. (Att.) with - αρίσκος (Hld.), - αρίδιον (gloss.), - αριήματα παιδάρια H., - αρίων H. s. προυνικοί, - αριώδης `childish' (Pl., Arist. etc.), - αρικός `belonging to slaves' (pap. VIp), - αριεύομαι `to behave childishly' (Aristox.). 4. πάϊλλος m. `male child' (Tanagra; on - ιλλος Schwyzer 485; after v. Blumenthal 43 from *παιδ-λος). 5. Here παιδ-ία f. `childhood' (Hp.), - ιά f. `child's play, pleasantry, pastime' (Att.; cf. Koller Mus. Helv. 13, 123 f.); on - ία, - ιά, which cannot always be distinguished, Scheller Oxytonierung 78 ff.; - ιώδης `playful' (Ion Hist., Arist.). 6. παίγνιον, - ίη s. below on παίζω. B. Adj. 1. παιδ-νός `in infancy, infantile' (ep. Od.). 2. παίδ-ειος, - εῖος, -ήϊος `childlike' (Pi., trag., Pl.); τὰ -ήϊα name of a feast (Delph. V--IVa). 3. παιδ-ικός `concerning the child, childlike'; τὰ παιδικά `dear' (B., Att.; Chantraine Études 115 etc.). 4. παιδοῦς, - οῦσσα `having many children, pregnant' (Call., Hp.). C. Verbs. 1. παίζω, aor. παῖσαι, analog. also παῖξαι (Crates. Com., Ctes., hell.), also with ἐν- ( ἐμπαίκ-της, - γ-μός, - γ-μονή LXX, NT), κατα-, συν- a.o., `to behave like a child, to play, to jest' (Od.; on the meaning and use Meerwaldt Mnem. 56, 159 ff.) with παῖγ-μα n. `play, jest' (E. a.o.) and φιλο-παίγμων `fond of play' (ψ 134), - μοσύναι pl. `id.' (Stesich.); also παιγ-νίη f. `play' (Hdt.) with - νιήμων `playful' (Hdt., cf. Schwyzer 522), - νιον (Att.), - χ-νιον (Erinna, Theoc. in Pap. Antin., Call.) n. `play, jest'; prob. orig. for παιδ-ν- with - γν- from - δν-, but early connected with παίζω (s. Schwyzer 208, Lejeune Traité de phon. 68 n. 1, Scheller Oxyton. 80; on παίχνιον Scheidweiler Phil. 100, 43f.); ( συμ-)παίκ-της m. `player, teammate, playfellow' (AP). - τρια f. (Ant. Lib.), besides ( συμ-)παίσ-της m. (Pl. Min., pap.), - τικός `jocular' (Clearch.), - τρη f. `playground' (Herod.); συμπαίκ-τωρ, - παίσ-τωρ m. (X.,AP). 2. παιδ-εύω `to raise, to breed, to educate', also w. ἐκ-, συν- a.o. (IA.), with παιδ-εία f. `upbringing, education, breeding' (A., Democr., Att.; also `childhood, youth', s. Scheller 78 n. 1), - ευσις f. `(system of) upbringing, education' (Pi., trag., Pl.; Holt 129), - ευμα n. `subject, outcome of the upbringing, pupil' (Att.; on the meaning Kerényi Paideuma 1, 157 f., Röttger Substantivbild. 20 f.), - ευτής m. `instructor, teacher' (Pl.), - ευτικός `belonging to the upbringing' (Pl. etc.), - ευτήριον n. `school' (D. S., Str.). 3. *παιδ-όω in παίδ-ωσις f. `adoption' (Elis), s. Bechtel Gött. Nachr. 1920, 248.Etymology: From the disyll. πάϊς (on Hom. Chantraine Gramm. hom. 1,29) appears an orig. *παϜ-ι-δ-; on the (dissimilatory?) loss of the F Schwyzer 260 w. lit., on the formation 465 a. 578. The unenlarged stem is still seen in Att. παῦς (vase inscr.) and in the Cypr. gen. Φιλό-παϜ-ος; uncertain Cypr. διπας, = δί-παις ? A parallel enlargement shows παῦρος; s.v. w. further combinations. Outside Greek we can compare first the first element in Lat. pau-per, if from *pau̯(o)- par-o-s `acquiring little' (basis doubted; s. W.-Hofmann s.v.); IE *pau̯o- is supposed also in Germ., e.g. Goth. faw-ai pl. `few'. -- Beside pau- (IE *ph₂u̯-?) stands perh. with lengthened grade πῶλος (s.v.) [hardly possible]; with zero grade Lat. puer (innovation after gener, socer; Risch Μνήμης χάριν 2, 109 ff.), thus, with old tlo-suffix, Ital., e.g. Osc. puklum `filium', Skt. putrá-, Av. puʮra-'son'. -- Further forms w. lit. in WP. 2, 75f. (partly dated), Pok. 842 f., W.-Hofmann s. puer, pullus and pauper, Mayrhofer s. putráḥ; older lit. also in Bq.Page in Frisk: 2,462-463Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > παιδός
-
12 πίτυς
πίτυς, - υοςGrammatical information: f.Meaning: `pine, fir, spruce' (Hom., Hdt., Thphr.).Other forms: ep. dat. pl. - υσσιν.Compounds: Some compp., e.g. πιτυο-κάμπη f. `pine-caterpillar' (Dsc.; Strömberg Wortstud. 9), χαμαί-πιτυς f. plant-name (Nic., Dsc.; Strömberg Pfl. 61f., 109).Derivatives: Demin. πιτύ-διον n. (Plin., Theognost.). - ίς, - ίδος f. `pine-seed' (Dsc.), - ινος `made of pinewood' (Hp. Thphr.), - ώδης `rich in pines' (Alcm., Str.); - ουσα (v. l. - οῦσσα) f. `kind of milkweed, Euphorbia' (Dsc.; on the formation Strömberg Pfl. 43); - οῦσσαι f. pl. name of a group of islands on the Spanish coast; - οῦς, - οῦντος m. name of a town in the Black Sea (Str.), - εια f. town in Mysia (Β 829), - ασσος f. town in Pisidia (Str.); cf. v. Blumenthal ZONF 13, 155 a. 158.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: To πίτυς resemble on one hand Lat. pīnus f. `fir, pine' and Alb. pishë `fir, pine', both with unclear basis, on the other Skt. pī́tudāru-, pūtúdru etc. m. name of a tree. Further analysis quite uncertain; cf. the extensive treatment in Mayrhofer s. v. w. lit. Older lit. with untenable or quite doubtful conclusions in Bq, WP. 2, 74f., (Pok. 794), W.-Hofmann s.v.; s. esp. Benveniste BSL 51, 29 ff. with well-argued criticism of the usual collecting of several phonetically resembling forms which are semantically to be separated ( πίων, πίνω, πίτυς etc.). -- Furnée 260 compares the place names Πισύη = Πιτύη St. Byz. and concludes that the word is Pre-Greek; not very certain.Page in Frisk: 2,545-546Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πίτυς
См. также в других словарях:
τεκνούς — οῦσσα, οῦν και τεκνόεις, εσσα, εν, Α αυτός που έχει πολλά παιδιά, πολύτεκνος. [ΕΤΥΜΟΛ. < τέκνον + κατάλ. οῦς (< όεις με συναίρεση, βλ. και λ. όεις)] … Dictionary of Greek
φοινικιούς — –οῡσσα, οῡν, Α 1. αυτός που έχει πορφυρό, χρώμα, φοινίκεος* (Ι) 2. το ουδ. ως ουσ. τὸ φοινικιοῡν (στην Αθήνα) δικαστήριο που ονομάστηκε έτσι από το πορφυρό χρώμα τών τοίχων τής πρόσοψής του και το οποίο λειτούργησε μέχρι το 150 περίπου μ.Χ.… … Dictionary of Greek
-όεις — όεσσα, όεν (Α όεις, όεσσα, όεν) παραγωγική κατάληξη πολλών επιθέτων τής οποίας αρχική μορφή θεωρείται η εις, εσσα, εν, που σχητίστηκε από ουσ. με επίθημα Fεντ (< IE * went , πρβλ. αρχ. ινδ. και αβεστ. vant : rupa vant «όμορφος» < rupa… … Dictionary of Greek
ερεικόεις — ἐρεικόεις, εσσα, εν και ἐρεικοῡς, οῡσσα, οῡν (Α) [ερείκη] (για τόπο) ο γεμάτος με ρείκια, ο τόπος που φυτρώνουν πολλά ρείκια και τοπων. Ἐρεικοῡς λόφος … Dictionary of Greek
παιδούς — παιδοῡς, οῡσσα και οῡσα, οῡν και παιδόεις, όεσσα, όεν (ΑΜ) 1. αυτός που έχει άφθονα παιδιά 2. το θηλ. ως ουσ. ἡ παιδοῡσα η έγκυος γυναίκα. [ΕΤΥΜΟΛ. < παῖς, παιδός + όεις* / οῦς] … Dictionary of Greek
σέλινο — Παράλιος οικισμός (υψόμ. 2 μ.), στην επαρχία Ξάνθης του ομώνυμου νομού. Είναι έδρα της ομώνυμης κοινότητας (υψόμ. 16 μ.). * * * το / σέλινον, ΝΜΑ, και αιολ. τ. σέλιννον Α κοινή, σήμερα, ονομασία δύο ποικιλιών τού φυτού Αpium graveolens τού γένους … Dictionary of Greek
σχοινούς — Όνομα αρχαίων ελληνικών γεωγραφικών τοποθεσιών. 1. Λιμάνι της Κορίνθου, στο πιο στενό σημείο του Ισθμού. Κοντά στο λιμάνι αυτό βρισκόταν το περίφημο έργο του Περίανδρου, ο δίολκος, με τον οποίο τραβούσαν τα πλοία από τον Κορινθιακό στο Σαρωνικό… … Dictionary of Greek
τευτλόεις — εσσα, εν και τευτλοῡς, οῡσσα, οῡν, Α γεμάτος τεύτλα. [ΕΤΥΜΟΛ. < τεῦτλον + κατάλ. όεις*] … Dictionary of Greek
τιμούς — οῡσα και οῡσσα, οῡν και άχρ. ασυναίρετος τ. τιμόεις, εσσα, εν, Α αυτός που έχει μεγάλη τιμή, ακριβός («προδήλου δὲ ὄντος ἔσεσθαι τιμουστέρου [τοῡ σίτου]», επιγρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < τῖμος + κατάλ. όεις / οῦς (βλ. λ. όεις)] … Dictionary of Greek
