-
1 μολπή
μολπή, ἡ, Gesang und Tanz, Reihentanz mit Gesang zu Ehren einer Gottheit; οἱ δὲ πανημέριοι μολπῇ ϑεὸν ἱλάσκοντο, Il. 1, 472; παιδιά erkl. Ath. I, 14 a; Gesang allein, μολπῆς τε γλυκερῆς καὶ ἀμύμονος ὀρχηϑμοῖο verbunden, Il. 13, 637; μολπή τ' ὀρχηστύς τε, Od. 1, 252 als ἀναϑήματα δαιτός genannt, wo wie 23, 145 der Tanz davon unterschieden ist, wie Hes. Th. 69; vgl. μολπῇ τ' ἰυγμῷ τε ποσὶ σκαίροντες ἕποντο, Il. 1, 572, u. ἑψιάασϑαι μολπῇ καὶ φόρμιγγι, Od. 21, 430; auch von dem (mit Gesang begleiteten?) Ballspiel der phäakischen Jungfrauen, 6, 101; Gesang ist es bei Pind., Αἰοληΐδι μολπᾷ, Ol. 1, 102, λύραι μολπαί τε γιγνώσκοντι, Ol. 6, 97, wie Aesch. ϑεόϑεν καταπνέει Πειϑὼ μολπάν, Ag. 106, vgl. Eum. 995; οὐ μολπὰν σύριγγος ἔχων, der Schall, Soph. Phil. 213, wie παρὰ χέλυος ἑπτατόνου μολπάν, Eur. Herc. Fur. 684; τοίαν ἔλιπες μολπὰν μελέων ἀοιδοῖς, Alc. 455 u. öfter; so auch Ar., μολπαῖς κελαδεῖν τινα, Ran. 383; μολπὴν ἀνεγείρεις, 370. In Prosa erst Sp., wie Luc. salt. 23.
-
2 μολπή
μολπή, ἡ, Gesang und Tanz, Reihentanz mit Gesang zu Ehren einer Gotteit; Gesang allein; auch von dem (mit Gesang begleiteten?) Ballspiel der phäakischen Jungfrauen; οὐ μολπὰν σύριγγος ἔχων, der Schall -
3 ἀνά-θημα
ἀνά-θημα (ἀνατίϑημι), τό; bei Hom. zweimal, Od. 1, 152. 21, 430 in dem Verse μολπή τ' ὀρχηστύς τε (μολπῇ καὶ φόρμιγγι)· τὰ γάρ τ' ἀναϑήματα δαιτός, die Zierden des Mahles; bei den Folgenden das als Weihgeschenk in Tempeln Aufgestellte und Geweihte ( Suid. πᾶν τὸ ἀφιερωμένον ϑεῷ), von Bildwerken jeder Art; Her. 1, 14. 92; vgl. Soph. Ant. 286; Eur. Ion. 310; Plat. Gorg. 472 b u. sonst; σοφίας, ein Denkmal der Weisheit, Hipp. min. 264 b. Dah. jeder auserlesene Schmuck; Hermipp. bei Ath. I, 28 a βάλανοι καὶ ἀμύγδαλα ἀναϑήματα δαιτός; ebenso Kuchen, Ael. V. H. 11, 12.
-
4 παν-ημέριος
παν-ημέριος, den ganzen Tag hindurch; οἱ δὲ πανημέριοι μολπῇ ϑεὸν ἱλάσκοντο, Il. 1, 472, öfter; πανημερίη ναῦς, Od. 4, 356, welches den ganzen Tag hindurch läuft; πανημέριός τε καὶ ἠῷος χέει αὐδήν, Hes. Sc. 396; τίς σε παναμέριος ὅδε χρόνος μένει, Eur. Hipp. 369; sp. D.; – πανημέριον, adverbial, den ganzen Tag über, ununterbrochen, Il. 11, 279; πανημερίως, Tzetz. zu Lyc. 818.
-
5 φόρμιγξ
φόρμιγξ, ιγγος, ἡ (nach den Alten von φορέω, die Tragbare, ἡ τοῖς ὤμοις φερομένη κιϑάρα), eine Art Cither, unserer Harfe ähnlich, das älteste Saiteninstrument der griechischen Sänger; oft bei Hom., bei dem sie vorzugsweise das Instrument des Apollo ist, Il. 1, 603. 24, 63; vgl. Hes. Sc. 203; auch Achilles spielt sie, φρένα τερπόμενον φόρμιγγι λιγείῃ, καλῇ, δαιδαλέῃ, Il. 9, 186; neben αὐλοί genannt 18, 495; φόρμιγγι λιγείῃ ἱμερόεν κιϑάριζε 569; die Sänger beim Mahle spielen auf ihr, Od. 8, 67 u. öfter; dah. ἣ δαιτὶ συνήορός ἐστι 99, ἣν ἄρα δαιτὶ ϑεοὶ ποίησαν ἑταίρην 17, 270; μολπῇ καὶ φόρμιγγι· τὰ γάρ τ' ἀναϑήματα δαιτός 21, 430. Sie heißt περικαλλής, δαιδαλέη u. vgl., weil sie mit Gold, Elfenbein und allerlei Bildwerk geschmückt ist; Pind. nennt sie ἑπτάκτυπος P. 2, 71, u. ἑπτάγλωσσος N. 5, 24, also siebensaitig; ἁδυμελής Ol. 7, 12; ποικιλόγαρυς 3, 8; ἁ φόρμιγξ ἁ Φοίβου σύμμολπος Eur. Ion 164; Folgde.
-
6 χλιδάω
χλιδάω, weichlich, üppig sein, ein weichliches oder schwelgerisches Leben führen, auch übermüthig sein, τοῖς παροῠσι πράγμασι, auf die gegenwärtige Lage der Dinge übermüthig pochen, Aesch. Prom. 973, vgl. Suppl. 813; δῶρ', ἐφ' οἷσι νῠν χλιδᾷς Soph. El. 352; Ar. Eccl. 640; – seltner im guten Sinne, χλιδῶσα μολπή, weicher, zarter Gesang, Pind. Ol. 11, 88.
-
7 κορέννῡμι
κορέννῡμι, fut. κορέσω, κορῶ (ὅς κε τάχα Τρώων κορέει κύνας Il. 17, 241, wie 8, 379. 13, 831), aor. ἐκόρεσα, perf. pass. κεκόρεσμαι, ep. κεκόρημαι, auch Ar. Pax 1251 in einer Nachahmung des Hom. und Heraclit. bei Clem. Al., u. diesem in der Bedeutung gleich κεκορηότε Od. 18, 372; – sättigen, satt machen; τινὰ δημῷ καὶ σάρκεσσι Il. 8, 379, wie μολπῇ ϑυμὸν κορέσωμεν Ap. Rh. 3, 897; übertr., πρὶν ἂν κορέσῃ κέαρ Aesch. Prom. 165. – Auch c. gen., κορέσαι στόμα ἐμᾶς σαρκός Soph. Phil. 1141. – Häufiger im med. u. pass. sich sättigen, satt werden, τινός, z. B. οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ ἐδωδῆς Il. 19, 167, δαιτὸς κεκορήμεϑα ϑυμὸν ἐΐσης Od. 8, 98, öfter, wie Hes. κεκορημένον ἦτορ ἐδωδῆς O. 591; βορῆς Panyas. bei Ath. II, 37 b; βορᾶς κορεσϑείς Eur. Hipp. 112. – Auch übertr., φυλόπιδος κορέσασϑαι, sich am Kampfe sättigen, des Kampfes satt bekommen, Il. 13, 635, κεκορήμεϑ' ἀέϑλων Od. 23, 350, u. öfter c. partic., ἐπεὶ κλαίουσα κορέσσατο ὃν κατὰ ϑυμόν, da sie sich am Weinen gesättigt, satt geweint hatte, 20, 59, ἐπεὶ κλαίων τε κυλινδόμενός τ' ἐκορέσϑην 4, 541, vgl. Il. 18, 287. 22, 427; ἐκορέσσατο χεῖρας τάμνων, er bekam das Holzhauen an seinen Händen satt, 11, 87; – ὕβρεϊ κεκορημένος, voll Uebermuth, Her. 3, 80; κεκορεσμένος Xen. Mem. 3, 11, 13. Sonst nur noch in sp. Prosa, z. B. Plut. Dem. 23; ὁ δῆμος κεκόρεστο Hdn. 1, 13, 10; ἐκορέσϑησαν φιλοῦντες Luc. D. Mer. 3, 2; πῶλος κορεσϑεὶς τοῦ μητρῴου γάλακτος Ael. V. H. 9, 4.
-
8 κουρ-ώδης
-
9 γλυκερός
γλυκερός, = γλυκύς, Hom. oft, μέλι Odyss. 20, 69, γάλα 4, 88, μέϑυ 14, 194, ὕδωρ 12, 306, συκέαι 7, 116, σῖτος Iliad. 11, 89, ὕπνος Odyss. 4, 295, μολπή Iliad. 13, 637, νόστος Odyss. 22, 323; ἦλϑες, Τηλέμαχε, γλυκερὸν φάος. οὔ σ' ἔτ' ἔγωγε ὄψεσϑαι ἐφάμην Odyss. 16, 23. 17, 41; comparat. Odyss. 9, 28 οὔ τοι ἔγωγε ἧς γαίης δύναμαι γλυκερώτερον ἄλλο ἰδέσϑαι; – νόστος, εὐναί, Pind. P. 4, 32. 9, 12; Archil. 55; Ar. Lys. 971 u. sp. D.; βίοτος Anacr. 60, 4; ἄνϑος Strab. 4 (XII, 4); βυϑοί Νείλου, fruchtbar, Ep. ad. 63 (IX, 386); vgl. Tull. Gem. 7 (IX, 707); Themist.
-
10 εὐ-φόρμιγξ
εὐ-φόρμιγξ, ιγγος, schön zur Cither gesungen, μολπή Opp. H. 5, 618; Nonn. – Λυκεῖος, die Cither schön spielend, Ep. ad. 482 (VII, 10).
-
11 εὐ-κέλαδος
-
12 εὔ-φρων
εὔ-φρων, ον, 1) gutes, frohes, heiteres Sinnes, Il. 15, 99; ϑυμός Od. 17, 531; Soph. frg. 517; Pind. u. a. D. – 2) erfreuend, erheiternd, angenehm, οἶνον ἐΰφρονα καρπὸν ἀρούρης Il. 3, 246, wie Hes. O. 774; εὔφρων πόνος εὖ τελέσασι Aesch. Ag. 780; ὦ φέγγος εὖφρον ἡμέρας 1559; χαίρουσ' εὔφρονι μολπῇ Eur. Alc. 590, vgl. Troad. 547 Cycl. 505. – 3) wohlwollend, gnädig, ϑεὸς εὔφρων εἴη εὐχαῖς Pind. Ol. 4, 13, vgl. 2, 16; Ἀπόλλων ἐμοὶ ξυνείης διὰ παντὸς εὔφρων Soph. Ai. 691 ch., vgl. El. 158; ϑεὸς γὰρ οὐκ ἤχϑηρεν ὡς εὔφρων ἔφυ Aesch. Pers. 758; ψῆφον εὔφρον' ἔϑεντο Suppl. 631, öfter; sp. D., εὔφρονες δαίμονες Ap. Rh. 4, 1411. – 41 πῶς εὔφρον' εἴπω, verständig, Aesch. Ch. 80, vgl. Suppl. 373; εἴϑ' εἶχε φωνὴν εὔφρονα Ch. 193, hell, leicht zu verstehen. – Adv. εὐφρόνως, heiter, froh, Pind. P. 10, 40; verständig, λέγειν Aesch. Ag. 342; wohlwollend, 823; Eur. Hipp. 793.
-
13 εὔ-μουσος
-
14 μελι-τερπής
μελι-τερπής, ές, honigsüß ergötzend, μολπή, Simonds. 49 (VII, 25).
-
15 μελι-ηδής
μελι-ηδής, ές, honigsüß; λωτοῠ μελιηδέα καρπόν Od. 9, 64, öfter; übertr., ϑυμός, das süße Leben, Il. 10, 495 Od. 11, 203; νόστος, die süße, angenehme Rückkehr, 11, 100; ὕπνος, 19, 551; ποία, Pind. P. 9, 37; μολπή, Ep. in Mus. (IX, 504); τρύγα πίνει μελιηδέα, Anacr. bei Ath. XV, 671 s. Vgl. Hesych. u. oben μελιαδής.
-
16 μέλπηθρον
μέλπηθρον, τό (eigtl. Gesang u. Tanz, vgl. μολπή), Ergötzlichkeit, Spiel; μὴ κεῖνος ἀνὴρ ἔτι νοστήσειεν ἐκ Τροίης, ἀλλ' αὖϑι κυνῶν μέλπηϑρα γένοιτο, d. i. unbestattet, ein Spiel der Hunde werden, Il. 13, 233, wie Πάτροκλον Τρωῇσι κυσὶ μέλπηϑρα γενέσϑαι, 17, 255. 18, 179.
-
17 ἀντί-μολπος
ἀντί-μολπος ( μολπή), entgegentönend, Aesch. Ag. 16 ἀντίμολπον ἄκος ὕπνου, Gesang als Gegenmittel gegen den Schlaf; Eur. Med. 1173 ἀντίμολπος ὀλολυγῆς κωκυτός, der entgegentönende Wehruf.
-
18 ἀ-μβρόσιος
ἀ-μβρόσιος, α, ον ( adject. zu ἄμβροτος, entst. aus ἈΜΒΡΌΤΙΟΣ), den Unsterblichen ( ἀμβρότοις) gehörig, unsterblich, ambrosisch; ἀμβρ. ἑανός der Hera Iliad. 14, 178, der Artemis 21, 507, πέπλος der Aphrodite 5, 338, τέδιλα des Hermes Iliad. 24, 341 Od. 5, 45, der Athene Od. 1, 97, χαῖται des Zeus Iliad. 1, 529, πλόκαμοι der Hera 14, 177, ἀμβρ. εἶδαρ fressen die Pferde des Poseidon 13, 35, des Ares 5, 369, ἐπ' ἀμβροσίῃσι κάπῃσιν stehen die Pferde der Hera 8. 434; Hera salbt sich 14, 172 λίπ' ἐλαίῳ ἀμβροσίῳ ἑδανῷ, τό ῥά οἱ τεϑυωμένον ἦεν; 23. 187 vom Hektor κύνας μὲν ἄλαλκε Ἀφροδίτη, ῥοδόεντι δὲ χρῖεν ἐλαίῳ ἀμβροσίῳ; Od. 18, 193 schmückt Athene die Penelope, κάλλεϊ μέν οἱ πρῶτα προσώπατα καλὰ κάϑηρεν ἀμβροσίῳ, οἵῳ περ ἐυστέφανος Κυϑέρεια χρίεται; Scholl. Aristonic. Iliad. 14, 172 ἡ διπλῆ, ὅτι μύρον μὲν οὐκ ὀνομάζει, τεϑυμιαμένον δὲ ἔλαιον τὸ μύρον λέγει, ὥστε εἰδέναι μὲν τὴν χρῆσιν, τὸ δὲ ὄνομα μή. λέγει δέ που καὶ »ῥοδόεντι δὲ χρῖεν ἐλαίῳ (23. 186)« καὶ »κάλλεϊ μέν οἱ πρῶτα (Od. 18, 192)« μύρου τι γένος ὀνοματοποιήσας; ders. 23, 186 ῥοδόεντι δὲ χρῖεν ἐλαίῳ: ἡ διπλῆ, ὅτι μύρου τὴν μὲν ὀνομασίανἀγνοεῖ, την δὲ σκευασίαν οἶδεν· τὸ γὰρ ῥόδινον οὕτως νῠν εἶπεν ἔλαιον ῥοδόεν; Scholl. Od. 18, 192 κάλλεϊ: νῠν τὰ μύρα; – ἀμβροσίη νύξ Iliad. 2, 57. 10, 41. 142. 18, 268. 24, 363 Od. 4, 429. 574. 7, 283. 9, 404. 15, 8, vgl. ἄβροτος; – ἀμβρόσιος ὕπνος Iliad. 2, 19; – Eurip. hat ἀμβρόσιος statt des fem. Med. 983 ἀμβρόσιος αὐγά; Hym. Merc. 230 heißt Maja νύμφη ἀμβροσίη; ἀμβροσίη μολπή, der Gesang der Musen, Hes. Th. 67; ἀμβροσίη ὄψ H. h. 27, 18; ἀμβρόσια ἔπεα Pind. P. 4, 299; Ἀφροδίτας φιλότατες ἀμβρόσιαι N. 8, 1. Bei Sp. = groß u. schön.
-
19 ἑψιάομαι
ἑψιάομαι, od. ἐψιάομαι, nach Einigen mit Steinchen ( ψιά) spielen; οὗτοι δ' ἠὲ ϑύρῃσι καϑήμενοι ἑψιαάσϑων Od. 17, 530, Schol. διαλεγέσϑωσαν u. παιζέτωσαν; bestimmter Ap. Rh. 3, 117 ἀμφ' ἀστραγάλοισι δὲ τώγε χρυσείοις ἑψιόωντο, wo der Schol. die Erkl. ὁμιλέω u. die Ableitung von ἔπος anführt, also = sich unterhalten, vgl. ἀμοιβαδὶς ἀλλήλοισι μυϑεῦνϑ' οἷά τε πολλὰ νέοι παρὰ δαιτὶ καὶ οἴνῳ τερπνῶς ἑψιόωνται id. 1, 457, während Andere an ἕπομαι denken (s. das Vorige); μολπῇ καὶ φόρμιγγι, sich ergötzen daran, Od. 21, 420. Sonst hat das Wort noch Callim. Dian. 2 Cer. 39 in der Bdtg "scherzen", "lustig sein".
-
20 ἑψιάομαι
ἑψιάομαι, od. ἐψιάομαι, mit Steinchen ( ψιά) spielen; die Ableitung von ἔπος = sich unterhalten; μολπῇ καὶ φόρμιγγι, sich ergötzen daran; scherzen, lustig sein
- 1
- 2
См. также в других словарях:
μολπή — dance fem nom/voc sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μολπή — η (ΑΜ μολπή) 1. άσμα, ωδή, τραγούδι («τὴν καλλικέλαδον καὶ λιγυραῑς μολπαῑς κατακηλοῡσαν... τὴν Ἐκκλησίαν τοῡ Χριστοῡ εὔλαλον ἀηδόνα», Μηναί.) 2. μτφ. μουσικός τόνος, ευχάριστος ρυθμικός ήχος («η... μολπή τών κυμβάλων», Ζαλοκ.) αρχ. 1. άσμα με… … Dictionary of Greek
μολπῇ — μολπάζω sing of fut ind mid 2nd sg (doric) μολπάζω sing of fut ind act 3rd sg (doric) μολπή dance fem dat sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μολπῆι — μολπῇ , μολπάζω sing of fut ind mid 2nd sg (doric) μολπῇ , μολπάζω sing of fut ind act 3rd sg (doric) μολπῇ , μολπή dance fem dat sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μολπαῖς — μολπή dance fem dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μολπαῖσι — μολπή dance fem dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μολπαῖσιν — μολπή dance fem dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μολπαί — μολπή dance fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μολπῇσι — μολπή dance fem dat pl (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μολπῇσιν — μολπή dance fem dat pl (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μολπήν — μολπή dance fem acc sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)