-
1 χειρο-τέχνης
χειρο-τέχνης, ὁ, Handarbeiter, Handwerker, Künstler; Ar. Plut. 533. 617; Her. 2, 167; Thuc. 6, 72. 7, 27; Plat. Prot. 328 a; τὰ τοῦ κλινουργοῦ ἔργα ἢ ἄλλου τινὸς χειροτέχνου Rep. X, 597 a; Sp., Pol. 10, 17, 6, πολέμου Plut. Lyc. 4 Compar. Lyc. et Num. 2; ἰατορίας, der Chirurg oder Wundarzt, Soph. Tr. 996.
-
2 γαυριάω
γαυριάω, übermüthig, stolz sein, γαυ ριῶσαι τράπεζαι Cratin. Ath. II, 49 a; eigtl. von Pferden, stolz u. munter gehen, Plut. Lyc. 22, wie das Med., Xen. de re equ. 10, 16; übertr., γαυριᾷς τινί Dem. 18, 244; ἐπί τινι Plut. Lyc. 30; auch med., ἐπὶ σφίσι γαυριόωντο Theocr. 25, 133.
-
3 δια-πονέω
δια-πονέω, durcharbeiten, mit Anstrengung zu Stande bringen, vollenden, καὶ ἐξεργάζεσϑαι, Isocr. 5. 85; absol., wie 1, 47; περὶ τὰ δημιουργικὰ τεχνήματα Plat. Legg. XIII, 846 d; wie περὶ τὸ σῶμα Arist. Eth. 10, 8, d. i. sich anstrengen, wie τῷ σώματι καὶ τῇ διανοίᾳ pol. 8, 4; τὰ γράμματα, Plat. Legg. VII, 810 b, Lesen und Schreiben eifrig betreiben, einüben; τὰ τοῦ σώματος, die körperlichen Uebungen, Rep. VII, 535 c; τὸ πεδίον διεπεπόνητο Critia. 108 c; τἡν χώραν, das Land bearbeiten, Pol. 4, 45, 7. Bes. von gymnischen Uebungen, abhärten, τὰ σώματα Xen. Cyn. 4, 10; τοὺς νέους Luc. Anach. 18; τὰ σώματα δρόμοις καὶ πάλαις Plut. Lyc. 14; στρατὸν δ. ἢ γυμνάζειν ὁδοιπορίαις App. Syr. 43; διαπονεῖσϑαι καὶ ἀσκεῖν ἐν τοῖς ὅπλοις καὶ ταῖς παλαίστραις Plut. Lyc. et Num. 1. – Das med. (aor. pass. nur Plut. Pericl. 4), sich anstrengen, eifrig üben, Plat. Phil. 15 c u. öfter; auch δύο τέχνας ἀκριβῶς, Legg. VIII, 846 d, sich darin üben, od. sie durch Fleiß sich aneignen; κύρτοις ἀργὸν ϑήραν VII, 823 e; auch wie das act. absol., Xen. Hell. 2, 3, 17; περί τινα, Arist. gen. an. 3, 10; εἴς τι, Plat. Ep. VII, 326 d. – Im N. T. = moleste ferre.
-
4 νοσ-ώδης
νοσ-ώδης, ες, krankhaft, kränklich; γενόμενος, Plat. Rep. III, 406 a; Gegensatz von ὑγιεινός, IV, 438 e Charm. 170 e, öfter; Sp., wie Plut. Lyc. 16; – auch act., ungesund, krank machend, τὰ νοσώδη νόσον ἐμποιεῖ, Plat. Rep. IV, 444 c; Plut. Lyc. 4; χωρίον, Isocr. 19, 22. – Uebertr., fehlerhaft, verderbt, Plat. Rep. III, 408 b.
-
5 ἀμφί-θυρος
ἀμφί-θυρος, von beiden Seiten eine Thür, einen Eingang habend, οἶκος Soph. Phil. 159; Theocr. 14, 42; Lyc. 12, 15; Plut. Lyc. et Num. 4.
-
6 ἰχναῖος
ἰχναῖος, die Spur verfolgend, spürend, bes. dem Verbrecher nachspürend; Themis, H. h. Apoll. 94; Lyc. 129 von der Nemesis, die παρϑένος ἰχν. bei Diod. en. 5 (IX, 405) heißt, nach Schol. Lyc. ὅτι ἰχνηλατεῖ τὸ δίκαιον; nach Andern, wie Strab. IX, 5 p. 435 u. St. B., ist Themis von der thessalischen Stadt Ἴχναι so benannt.
-
7 προς-ορίζω
προς-ορίζω, ion. u. poet. προςουρίζω, wie Eur. I. A. 1151, dazu begränzen, bestimmen; χρόνον πένϑους ἡμέρας ιβ', Plut. Lyc. 27; u. so auch med., Arist. rhet. 3, 5; aber προςωρίσατο διςχιλίαν οἰκίαν, Dem. 31, 4, v. l. προωρίσατο, bezeichnet das hypothekarische Versichern einer Geldsumme auf ein Grundstück, vgl. ὅροι; – zu den Gränzen hinzusetzen, zum Reiche hinzuthun, Plut. Cic. 12 Lucull. 19.
-
8 πρέσβυς
πρέσβυς, ὁ, gen. υος u. εως, 1) alt, der Alte; vom sing. in dieser Bdtg nur nom., acc. u. voc. πρέσβυν u. πρέσβυ gebräuchlich (vgl. πρέσβα u. πρέσβειρα, wonach die Ableitung Döderlein's von πρέπω, der sich durch seine Würde auszeichnet, in die Augen fallend, ehrwürdig, viel für sich hat); ἐν βουλαῖς πρέσβυς, Pind. P. 4, 282; ἡγεμὼν ὁ πρέσβυς νεῶν Ἀχαϊκῶν, Aesch. Ag. 177; ἄναξ, 198. 516; Soph. Phil. 558. 661 u. öfter im nom., acc. u. voc., wie bei Eur. u. a. D. – Nach Arist. H. A. 9, 11 hieß so auch der Zaunkönig. – Häufiger im compar. u. superl., πρεσβύτερος, der ältere, πρεσβύτατος, der älteste; γενεῇ μὲν ὑπέρτερός ἐστιν Ἀχιλλεύς, πρεσβύτερος δὲ σύ ἐσσι, Il. 11, 787, vgl. 15, 204; πρεσβύτατος γενεῇ, der Aelteste von Geburt, 6, 24; καί με πρεσβυτάτην τέκετο Κρόνος, 4, 59, wie πρεσβύτατον ἔτεκεν Pind. Ol. 7, 74; πρεσβύτερος ἐνιαυτῷ, Ar. Ran. 18, u. so in Prosa nicht selten: ὡς πρεσβύτερος νεωτέροις, Plat. Prot. 320 c; πρεσβυτέρους τοὺς ἄρ χοντας δεῖ εἶναι, Rep. III, 412 c, u. sonst, τῷ πρεσβυτάτῳ τῶν ἐκγόνων, Critia. 114 d, Xen. πρεσβύτεροι im Ggstz von παῖδες, Cyr. 1, 2, 2; Folgde überall; ὑπεξαναστῆναι πρεσβυτέρῳ, Plut. Lyc. 20. (Die Formen πρέσβιστος u. πρεσβίστατος s. oben besonders.) – Auch im plur. οἱ πρέσβεις, dat. πρέσβεσιν, die Alten, gew. mit dem Nebenbegriffe die Geehrten, Angesehenen; Aesch. Pers. 826; bei Hes. Sc. 245 πρέσβηες (s. ob. πρεσβεύς). – In der Bdtg geehrt, ehrwürdig compar. u. superlat. auch in Prosa; vgl. nihil antiquius habere, τὰ τοῠ ϑεοῠ πρεσβύτερα ποιεῖσϑαι ἢ τὰ τῶν ἀνδρῶν, das die Gottheit Betreffende höher in Ehren halten, Her. 5, 63; πρεσβύτερον κακὸν κακοῠ, was größer, gewichtiger ist, Soph. O. R. 1364; πρεσβύτατον τοῦτο κρίνας, Thuc. 4, 61; ἐμοὶ οὐδέν ἐστι πρεσβύτερον τοῠ ὡς ὅτι βέλτιστον ἐμὲ γενέσϑαι, Plat. Conv. 218 d; χρεῶν πάντων πρεσβύτατα, Legg. IV, 717 d; u. adv., πρεσβυτέρως γυμναστικὴν μουσικῆς τετιμηκέναι, Rep. VIII, 548 c, die Gymnastik in höheren Ehren halten als die Musik. – 2) der Gesandte, weil man dazu die Aeltesten und Angesehensten wählte; im sing. nur bei Dichtern, wie Aesch. Suppl. 708, ἴσως γὰρ κήρυξ τις ἢ πρέσβυς μόλοι; vgl. ὁ πρέσβυς οὔτε τύπτεται οὔϑ' ὑβρίζεται, Schol. Il. 4, 394; gen. πρέσβεως, Ar. Ach. 93; in Prosa πρεσβευτής. – Im plur. οἱ πρέσβεις, τῶν πρέσβεων, auch in Prosa, Thuc. u. A., wie Plat. Rep. VIII, 560 d; Xen. u. sonst. – 3) In der spartanischen Verfassung hat auch der sing. ὁ πρέσβυς, der Aelteste, eine politische Bedeutung und findet sich auch der gen. πρέσβεως dazu, Inscr. 1463. 1375.
-
9 παρα-στατικός
παρα-στατικός, ή, όν, 1) was das Vermögen hat, Etwas vor die Seele od. vor die Sinne zu stellen, anzudeuten, innerlich anzuregen, Sp., bes. Gramm.; τὰ μέλη κέντρον ἔχειν ἐγερτικὸν ϑυμοῠ καὶ παραστατικὸν ὁρμῆς, Plut. Lyc. 21; ἦν τὸ γιγνόμενον ἐκπληκτικὸν καὶ παραστατικὸν ἀγωνίας, Pol. 3, 43, 8; Sp. – 2) wer gefaßt ist und der Gefahr entgegentritt, kühn, τῆς ψυχῆς γενναιότητι λαμπρότερος καὶ παραστατικώτερος ἢ πρόσϑεν, Pol. 16, 5. 7, öfter; auch im schlimmen Sinne, ἀποϑηριοῠσϑαι καὶ παραστατικὴν λαμβάνειν διάϑεσιν, 1, 67, 6; ὁρμή, wüthender Angriff, 33, 8, 5. – 3) verzückt, sowohl von propbellscher Begeisterung, als wahnsinnig. – Adv., bes. in der 2. Bdtg, Pol. 16, 28 u. A.; παραστατικώτερον τὸν κίνδυνον ὑπέμειναν, D. Sic. 20, 11.
-
10 παρ-εις-ρέω
παρ-εις-ρέω (s. ῥέω), daneben, heimlich, unvermerkt hinein- od. zufließen, ἐάν τι παρειςρυῇ, Arist. part. an. 3, 3; sich hineinschleichen, πρὸς τὰ συσσίτια, Plut. Lyc. 17; εἰς τὴν πόλιν, 27; ἵνα μή τι ἀκατάληπτον παρειςρυῇ, M. Ant. 7, 54.
-
11 παρα-γεύω
παρα-γεύω ( γεύω), daneben od. dabei kosten lassen, zu schmecken geben, Einem von Etwas, τινά τινος; übertr., φρονήματος παραγεύειν τὸ ϑῆλυ, das weibliche Geschlecht Etwas vom Muthe kosten lassen, d. i. ihm allmälig Muth einflößen, Plut. Lyc. 14. – Med. dabei kosten, τινός, z. B. ποτοῦ παραγεύσεται, Anaxilas bei Ath. IV. 171 f; κοινοῠ, Antiphan. ib. II, 45 a; Sp., τῆς ἡγεμονίας, D. Cass. 64, 1.
-
12 παρ-άγω
παρ-άγω (s. ἄγω), daneben, zur Seite führen, vorbeilenken; χῶρον, um eine Gegend herumführen, Her. 4, 158, l. d.; anders lenken, verändern, μοίρας, 1, 91; νόμους ἐπί τι, Plat. Rep. VII, 550 d; – vorbeimarschiren lassen, εἰς τὰ πλάγια παραγαγών, rechts und links aufmarschiren lassen, Xen. An. 3, 4, 14. 21. 4, 3, 26 Cyr. 2, 3, 31; bes. falsch leiten, verlocken, verführen, βροτὸν εἰς ἀρκύστατα, Aesch. Pers. 98; τούτους ἐξεπίσταμαι καλῶς παρηγμένους μισϑοῖσιν εἰργάσϑαι τάδε, Soph. Ant. 294; τῷ φόβῳ παρηγόμην, O. R. 974, Schol. ἠπατώμην; vgl. Pind. P. 11, 25; σοφία δὲ κλέπτει παράγοισα μύϑοις, N. 7, 23; νόον εἰς ἀναιδίην, Archil. 1; von Rednern sagt Plat. Phaedr. 252 d ὡς ἂν ὁ εἰδὼς τὸ ἀληϑὲς προςπαίζων ἐν λόγοις παράγοι τοὺς ἀκούοντας; vgl. Dem. Lpt. 132 u. Wolf dazu; ταῖς παρασκευαῖς ταῖς τοῠ λόγου παραγαγεῖν, Lycurg. 32; Thuc. 2, 38; μήτε ὑπὸ τῶν τοιῶνδε πολιτῶν παράγεσϑε, laßt euch nicht verleiten, 2, 64; ψεύδεσι, Plat. Rep. II, 383 b; Dem. 20, 98 u. öfter, u. Sp.; τοὺς νόμους παράγων, verdrehend, Isae. 11, 26; – wegführen, Soph. El. 844; in παράγειν ἔσω, Her. 5, 20, liegt das Heimliche. – Einführen, παράγεται εἴσω στέγας, Soph. El. 1383; εἰς τὸ μέσον, Plat. Legg. IV, 713 b; vgl. Her. 3, 129; Thuc. 5, 45; εἰς τὸν δῆμον, Lys. 13, 32; Dem. 18, 170; τὸν Χαίρωνα παρήγαγεν εἰς κρίσιν, Pol. 25, 8, 7; πρός τινα, 8, 20, 9; τοὺς ἀνϑρώπους εἰς βίον παράγειν, Luc. Caucas. 11; Sp. Bes. auch von den Komikern, in einem Stück auftreten lassen, einführen, Ath. III, 117 d VI, 230 b u. öfter; τὸ ὕδωρ ὀρύγμασιν εἰς τὸ πεδίον, hinleiten, ableiten, Plut. Camill. 4; bei den Gramm. auch ableiten, ein Wort von einem andern; mit der Nebenbdtg des Falschen, Ἀμοῠν, ὃ ἡμεῖς παράγοντες Ἄμμωνα λέγομεν, Plut. de Is. et Os. 9; vgl. Plat. Crat. 398 d 400 c; – ϑρίαμβον, einen Triumphzug halten, App. B. C. 2, 101; – τὸν χρόνον, die Zeit hinbringen, hinziehen, Plut. Fab. Max. 5 u. öfter; τὴν πρᾶξιν, D. Sic. 18, 65, verschieben, wie Plut. Rom. 23; ähnlich παραγαγὼν ἄχρι τοῦ τόκου τὴν ἄνϑρωπον, Lyc. 3. – Intrans., bes. vorbeimarschiren, Pol. 5, 18, 4 u. öfter; vgl. die oben aus Xen. angeführte Stelle; vorübergehen, N. T. u. a. Sp.
-
13 περι-κείρω
περι-κείρω, rings herum scheeren; τὴν κόμην, Her. 3, 154; τὴν κεφαλὴν ἐν χρῷ, Plut. Lyc. 15; Luc. D. Mer. 8; u. med., τρίχας, Her. 4, 71; τοὺς πλοκάμους περικειρόμενος, Luc. Tim. 1.
-
14 περι-λούω
-
15 πεφναῖος
-
16 πεντηκοντά-παις
πεντηκοντά-παις, = πεντηκοντόπαις, Schol. Lyc. 481.
-
17 παιδευτικός
παιδευτικός, zum Erziehen, Unterrichten gehörig, geschickt, δύναμις, Plat. Tim. Locr. 103 e; ἡ παιδευτική, sc. τέχνη, die Erziehungskunst, Soph. 231 b; τὸ πολιτικὸν καὶ παιδευτικόν, Plut. Lyc. 4. – Adv., Poll. 4, 42; Philo u. a. Sp.
-
18 παιάν
παιάν, ᾶνος, ὁ, u. ion. u. ep. παιήων (s. nom. pr.), – 1) ein feierlicher, vielstimmiger, an den Apollo gerichteter Gesang, eigtl. den Gott zur Abwendung einer von ihm verhängten Seuche zu bewegen, wie Il. 1, 473, καλὸν ἀείδοντες παιήονα, wo es schon einige alte Erkl. als nom. pr. nehmen wollten; vgl. Soph. O. R. 5, πόλις δ' ὁμοῦ μὲν ϑυμιαμάτων γέμει, ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων, u. ib. 187, παιὰν δὲ λάμπει στονόεσσά τε γῆρυς ὅμαυλος; aber auch ein freudiger Lobgesang auf Apollo, nachdem die Seuche oder übb. das Unglück (vgl. Schol. Ar. Plut. 636) aufgehört hat, παιᾶνα, παιᾶν' ἀνάγετε, Tr. 209; übh. Dank, Loblied, z. B. nach vollbrachter Kriegsthat, ἀείδοντες παιήονα, Il. 22, 391, wo in den folgenden Versen der Inhalt des Gesanges angegeben ist; so Aesch. ἁλώσιμον παιᾶν' ἐπεξιακχάσας, Spt. 617, der Lobgesang auf die Einnahme der Stadt; παιᾶν' ἐφύμνουν σεμνὸν Ἕλληνες τότε, Pers. 385, vgl. Ag. 631 Ch. 149; παιὰν καὶ σάλπιγγες ἐκελάδουν, Eur. Phoen. 1109, öfter; auch Loblied auf andere Götter, ὕμνησαν τὸν περὶ τὸν Ποσειδῶ παιᾶνα, nach dem Aufhören des Erdbebens, Xen. Xell. 4, 7, 4. Nach Schol. Thuc. 1, 50 u. 4, 43 wurde vor der Schlacht ein solcher Päan an den Ares, nach der Schlacht an den Apollo gerichtet; Xen. Hell. 7, 4, 36 heißt es σπονδὰς καὶ παιᾶνας ὡς εἰρήνης γεγενημένης ἐποιοῦντο; öfter in der Cyr. Schlachtgesang; ἐπινικίου παιᾶνος ἐξάρχων, Plut. Rom. 16; auch ἐξῆρχεν ἐμβατηρίου παιᾶνος, Lyc. 22; – Κρητῶν παιήονες, H. h. Apoll. 518, Päanensänger bei den Kretern. – 2) wie Apollo der helfende Gott ist, so wird παιάν allgemein auch für Helfer, Retter, Befreier von irgend einem Uebel gebraucht, καί μοι ϑάνατος παιὰν ἔλϑοι, Eur. Hipp. 1373; vgl. Aesch. frg. 229. – 3) παιών, der Versfuß, Arist. rhet. 3, 8.
-
19 παν-ημέριος
παν-ημέριος, den ganzen Tag hindurch; οἱ δὲ πανημέριοι μολπῇ ϑεὸν ἱλάσκοντο, Il. 1, 472, öfter; πανημερίη ναῦς, Od. 4, 356, welches den ganzen Tag hindurch läuft; πανημέριός τε καὶ ἠῷος χέει αὐδήν, Hes. Sc. 396; τίς σε παναμέριος ὅδε χρόνος μένει, Eur. Hipp. 369; sp. D.; – πανημέριον, adverbial, den ganzen Tag über, ununterbrochen, Il. 11, 279; πανημερίως, Tzetz. zu Lyc. 818.
-
20 πλεκτανό-στολος
πλεκτανό-στολος, mit Seilen und Tauen ausgerüstet, Beiw. des Schiffes, Lyc. 230.
См. также в других словарях:
lyc — lyc·i·dae; lyc·ti·dae; lyc·tus; lyc·tid; po·lyc·te·nid; aca·lyc·i·nous; ca·lyc·i·nal; … English syllables
lyc- — lyco ❖ ♦ Éléments, du grec lukos « loup », entrant dans la composition de termes scientifiques (bot., zool.). ⇒ Lycanthrope, lycaon, lycope, lycoperdon, lycopode, lycose … Encyclopédie Universelle
lyc — LYC, riviere d Alemagne passant par Ausbourg, Lycus. Sueuiam a Bauaria diuidit. Aucuns le nomment Lech … Thresor de la langue françoyse
lycæm — see lyceum … Useful english dictionary
Lyc'ee — lycee lycee, Lyc ee Ly c[ e]e , n. [F. Cf. {Lyceum}.] A French lyceum, or secondary school for students intermediate between elementary school and college, supported by the French government, for preparing students for the university. Syn:… … The Collaborative International Dictionary of English
Lyc photon — or Ly continuum photon or Lyman continuum photon are a kind of photon emitted from stars. Hydrogen is ionized by absorption of Lyc photons. Lyc photons are in the ultraviolet portion of the electromagnetic spectrum of the hydrogen atom and… … Wikipedia
LYC — Lycopene (Medical » Physiology) * Lauderdale Yacht Club (Business » Firms) * Lauderdale Yacht Club (Governmental » Military) * Living Youth Camp (Community » Educational) * Lycksele, Sweden (Regional » Airport Codes) * LaBelle Yacht Club… … Abbreviations dictionary
lýc- — see lǽc , líc … Old to modern English dictionary
lýcð — pres 3rd sing of lúcan … Old to modern English dictionary
LYC — Lyciae … Abbreviations in Latin Inscriptions
LYC — abbr. Lauderdale Yacht Club … Dictionary of abbreviations