-
1 Μάρ
-
2 μαρμαίρω
Grammatical information: v.Meaning: `flash, sparkle, gleam' (Il., late also prose); only presentCompounds: Rarely with ἀνα-, παρα-, περι-, ὑπο-. πυρι-, περι-μάρμαρος `sparkling (of fire)' (Man., Hymn. Is.)Derivatives: Besides μαρμάρεος `gleaming, flashing, sparkling' (Il.) with μαρμαρίζω = μαρμαίρω (Pi., D. S.); μαρμαρυγή f. `flashing, sparkling', a. o. of rapid movements (cf. on 1. ἀργός; IA., since θ 265), after ἀμαρυγή (Debrunner IF 21, 243 f., Porzig Satzinhalte 229) with μαρμαρυγώδης `flashing-like' (Hp.), μαρμαρύσσω (: ἀμαρύσσω) = μαρμαίρω (Them., Jul.); with μαρμάρυγμα (Cael. Aur.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: On μάρμαρος s. v. The reduplicated intensive yot-present μαρμαίρω (\< *μαρ-μαρ-ι̯ω) stands beside μαρμάρεος like δαιδάλλω beside δαιδάλεος (cf. Schulze Kl. Schr. 118 n. 3; on - εος Schmid - εος u. - ειος 34). As simplex μαρ- is found in Μαῖρα f. "the sparkling"(?), name of the Sirius (Call., Eratosth., as PN in Hom.; Scherer Gestirnnamen 114f.); in μαρ-αυγέω, ἀ-μαρ-ύσσω, prob. also in μαρίλη and μαριεύς (s. vv.); further perhaps the PN Άμφί-μαρος, son of Poseidon (Paus. 9, 29, 6; Lesky RhM 93, 54ff.; \< *Άμφι-μάρ-μαρος?). -- As certain cognate outside Greek was considered Skt. márīci- f. (m.) `beam of light, (air)mirage' (cf. μαρί̄-λη, *μαρι̯α \> μαῖρα?). Though accepted by Mayrhofer ( KEWA 2, 589, EWAia 2, 321), the connection must be rejected, as Greek μαρ- cannot be explained in this comparison (it is an old comparison, from the time when *a was not a problem; Pok. 733 writes simply * mer-). Further suppositions (Lat. merus `unmixed, pure', also mare `sea' ?, OE ā-merian `purify, taste', Russ. mar `ardour of the sun' etc.), cf. WP. 2, 273f., Pok. 733, W.-Hofmann s. merus, Vasmer s. mar are also most doubtful. - The reduplication μαρ-μαρ- is hardly IE. ᾽Αμαρυγή has a prothetic vowel, which is typical of Pre-Greek (as is the suffix - υγ-). So the word is no doubst Pre-Greek.Page in Frisk: 2,176Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μαρμαίρω
-
3 μαρμαίρω
Aμαρμαίρεσκον Q.S.1.150
: (redupl. from μαρ-, cf. μάρ-μαρος, ἀ-μαρ-ύσσω):—flash, sparkle, gleam, of any darting, quivering light, Hom. (only in Il.);ἔντεα μαρμαίροντα Il.12.195
, cf. 16.664,al.;τεύχεα μ. 18.617
;Τρῶες.. χαλκῷ μαρμαίροντες 13.801
;σὺν ἔντεσι μαρμαίροντας 16.279
;δώματα.. χρύσεα μαρμαίροντα 13.22
; ὄμματα μαρμαίροντα the sparkling eyes of Aphrodite, 3.397;αὐγὴ μαρμαίρουσα κεραυνοῦ Hes.Th. 699
;μαρμαίρει δὲ δόμος χάλκῳ Alc.15.1
;χρυσῷ ἐλέφαντί τε μ. οἶκοι B.Fr.16.9
;νύκτα.. ἄστροισι μαρμαίρουσαν A.Th. 401
; χρυσῷ χαίταν μαρμαίρων, of Apollo, E. Ion 888 (lyr.);ἀστὴρ μαρμαίρων D.P.329
;μαρμαίρουσι παρηΐδες AP5.281
(Agath.), cf. Alciphr.3.67: also in late Prose, Phld. Po.2.40, Plu.Caes.6, Luc.DMeretr.13.3, Alciphr.l.c.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μαρμαίρω
-
4 μάρτυς
Grammatical information: m. f.Meaning: `witness' (Il.; on the spread etc. E. Kretschmer Glotta 18, 92 f., on the use in Homer Nenci Par. del Pass. 13, 221ff.) `martyr, (blood-witness)' (christ. lit.; s. Bauer Gr.-dt. Wb. s.v.).Other forms: Aeol. (Hdn. Gr.) a. Dor. μάρτυρ, Cret. Epid. μαῖτυς (- ρς), - ρος, acc. also μάρτυν (Simon.), dat. pl. μάρτυσι (- ρσι Hippon.?); ep., also NWGr. μάρτυρος.Compounds: Compp., e.g. μαρτυρο-ποιέομαι `call as witness' (inscr., pap.), ψευδό-μαρτυς `false witness' (Pl.; Risch IF 59, 257 f.), ἐπί-μαρτυς `witness' (Ar., Call., A. R.), prob. backformation from ἐπι-μαρτύρομαι, - ρέω; on supposed ἐπιμάρτυρος (for ἔπι μάρτυρος) see Leumann Hom. Wörter 71.Derivatives: μαρτυρία (λ 325; cf. below on μαρτυρέω), μαρτύριον (IA) `testimony, evidence'. Denominatives: 1. μαρτύρομαι, also wiht prefix, e.g. δια-, ἐπι-, `call as witness' (IA); 2. μαρτυρέω, often w. prefix, e.g. ἀντι-, ἐκ-, ἐπι-, δια-, κατα-, συν-, `testify, bear witness' (Alc., Pi., IA) with μαρτύρημα (E.), ( ἀντι-, κατα-)-μαρτύρησις (Epicur., pap.) `testimony', also ( δια-, ἐκ-, ἐπι-, συμ-) μαρτυρία `id.' (cf. above and Scheller Oxytonierung 34f. w. n. 4).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: The basis may be a verbal noun *μάρ-τυ- `testimony', seen in μάρ-τυς, - τυν, - τυσι; cf. below. The change from abstract `testimony' to appellative `witness' is attested more often, e.g. Fr. témoin \< Lat. testimonium, Engl. witness orig. `testimony', then `witness'. The suffix ρο- gave the personal, prob. orig. adjectival μάρτυ-ρος. A compromise with μάρτυς gave perhaps the consonantstem μάρτυρ-; note esp. the gen. pl. μαρτύρων ( ἐναντίον μαρτύρων etc.), which can be both from the o-stem and from the consonantstem; further see Egli Heteroklisie 117ff. Dissimilation occurred in μαῖτυ(ρ)ς (\< *μάρτυρ-ς); μάρτυσι and μάρτυς can be explained in the same way (Schwyzer 260); cf. above. - As zero grade τυ-derivation μάρτυς may belong to a verb for `remember', which may be found in Skt. smárati and which may have other derivatives in Greek, e.g. μέριμνα (s. v.); proper meaning *'remembrance'. -- Not with Thieme Studien 55 (with criticism of the traditional interpretation): from *mr̥t-tur prop. `seizing death' (?), cf. Leumann Gnomon 25, 191. - But this cannot explain the vocalism, so rather a loand from Pre-Greek (Fur. 296). The speculations above, which start from an IE origin, must be rejected.Page in Frisk: 2,178-179Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μάρτυς
-
5 σχεδόν
1 near, closea adv., c. prep.ὁ δ' αὐτῷ πὰρ ποδὶ σχεδὸν φάνη O. 1.74
παρέσταν μὲν ἄρα Μοῖραι σχεδὸν O. 10.52
τό σφ' ἔχει κυπαρίσσινον μέλαθρον ἀμφ ἀνδριάντι σχεδόν P. 5.40
b prep.I c. dat.τοὶ δ' ἔναντα στάθεν τύμβῳ σχεδὸν πατρωίῳ N. 10.66
“ἀλλά μιν ποταμῷ σχεδὸν μολόντα φύρσει Πα. 2. 73, cf. Παρθ. 2. 69. -
6 Τόμαρον
Τόμαρον a mountain near Dodona in Epiros. σχεδὸν δ[ὲ Το]μάρου (at legit S. Radt σχεδὸν δ[... ]μαρ.ου.) Πα.. 1 ]πτυχὶ Τομάρου[ fr. 59. 7. -
7 καμάρωμα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καμάρωμα
-
8 μηρυκάομαι
μηρυκάομαι ( [pref] μᾱρ- Jul.Gal. 314d), = foreg., LXX Le.11.26, Ph.1.320, Plu.Rom.4: metaph. of the mind,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μηρυκάομαι
-
9 μηρυκισμός
μηρυκ-ισμός, ὁ,A chewing the cud,μηρυκισμὸν μηρυκᾶσθαι LXX Le.11.26
; also of a fish, Lyd.Mag.3.63: [pref] μᾱρ- Gloss.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μηρυκισμός
-
10 μηρύομαι
A draw up, furl,ἱστία μηρύσαντο Od.12.170
, cf. A.R.4.889; ναῦται δ' ἐμηρύσαντο νηὸς ἰσχάδα drew up the anchor, S.Fr. 761;μηρύεσθαι ἀπὸ βυθῶν Opp.C.1.50
; μ. πείσματα, σχοίνους, AP10.2 (Antip. Sid.); wind up the strands of a torsion-engine, HeroBel.98.10, AP10.5 (Thyill.); draw out phlegm, Aret.SA1.5.2 in weaving, κρόκα ἐν στήμονι μηρύσασθαι weave the woof into the warp, Hes.Op. 538.3 in [voice] Med., μαρύεται περὶ χείλη κισσός ivy draws itself, winds round the edge, Theoc.1.29.II [voice] Act. is found in [tense] pf., περὶ τὸν τένοντα δυσκρίτους φλέβας μεμήρυκεν has twined, Hp.Oss.16.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μηρύομαι
-
11 μάρμαρος
Grammatical information: m.Meaning: `stone, (piece of) rock' (M 380, ι 499, prob. also E. Ph. 663 [lyr.] and Ar. Ach. 1172 [lyr.]), also appositive (attributive) to πέτρος (Π 735, E. Ph. 1401); `white stone, marble' (Hp., Thphr., Theoc.); also μάρμαρον n. `id.' (Call., late inscr.); also `callosity on the foot of asses' ( Hippiatr.).Derivatives: μαρμάρ-ινος (Theoc., inscr.), - εος (inscr., pap., AP) `of marble'; - όεις `gleaming like marble' (S.), - ώδης `marble-like' (Et. Gud.); uncertain μαρμαρικός ( ἄσβεστος, PHolm. 25, 19); prob. rather to Μαρμαρική. Further μαρμαρῖτις ( πέτρα) `marble-like' (Ph. Byz.); also plantname, `peony, Fumaria' (Ps.-Dsc.; because of the blue-gray colour; Strömberg Pfl.namen 26), also `peony' (Plin., who explains the name from the standing-place; cf. Redard 57 a. 74). μαρμαρ-άριος `marbleworkerer' (inscr.; = Lat. marmorārius). Denom. verb μαρμαρόομαι, - όω `be changed into marble, cover with marble' (Lyc., Hero), with (formally) μαρμάρωσις `callosity' ( Hippiatr.); best direct from μάρμαρον, cf. on ἀέτωσις sub αἰετός. -- μαρμαρωσσός `with callosity' ( Hippiatr.) from Lat. marmorōsus `id.'.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: The original sense of `stone, rock' prob. with Prellwitz to μάρναμαι (?. Cf. Lat. rumpō: rūpēs); the meaning `marble' from the folketymological connection with μαρμαίρω, μαρμάρεος. How old the veterinary-medicinal meaning `callosity' is, cannot be established; it does not represent in any case an independent development from a supposed "basic meaning" (*hardening' v.t.), but comes rather from `stone' or `marble'. The same development is seen in the lat. LW [loanword] marmor. From Latin came the Westeurop. and Westslavic forms; Ukr. mrámor influenced also by μάρμαρος? Rich lit. in W.-Hofmann s. marmor. P. Mazon prefers a connection with μαρμαίρω; cf. LSJ `a crystalline rock which sparkles'. In any case the formation of the word (- μαρ-ος) remains unclear, which makes Pre-Greek origin probable, so that connection with μάρναμαι must be given up.See also: -- Weiteres s. μάρναμαι.Page in Frisk: 2,176-177Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μάρμαρος
-
12 μάρναμαι
Grammatical information: v.Meaning: `fight, do battle' (Il.).Other forms: only present; ptc. βαρνάμενος through dissimilation.Etymology: The zerograde nasal present μάρ-να-μαι (Schwyzer 693) has an exact formal agreement in Skt. ipv. mr̥-ṇī-hí (*mr̥-nh₂-), with the thematic active mr̥ṇáti `crush' (diff. Thieme KZ 66, 233 n. 1: prop. `seize, grip, rob'; μάρναμαι originally from wrestling). If the etymology is at all correct (rejected by Pedersen IF 2, 294), μάρναμαι must originally have ment `crush one another, slay asunder'; a representant is supposed in μάρμαρος (s.v.). Semantically fits better Arm. mart `combat' (d-enlargement); the other words adduced like Germ., e.g. OWNo. meria `push away', Lat. mortārium, also morbus (W.-Hofmann s. vv., WP. 2, 278f., Pok. 735f.) learn nothing for Greek. -- An innovation beside μάρναμαι is μαραίνω, s.v.Page in Frisk: 2,177-178Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μάρναμαι
-
13 μηρυκ-άζω
Grammatical information: v.Compounds: Also with ἀνα-, ἀπο-, (LXX, Ph., Plu. a. o.; μαρ- Ath. 9, 390f, Jul. Gal. 314d), - ίζω (Gal.).Derivatives: μηρυκισμός m. (LXX), ἀνα-μηρύκη-σις f. (Aristeas) `ruminating'; backformation μήρυξ m. name of a supposedly ruminating fish, `Scarus cretensis' (Arist.), s. Strömberg Fischnamen 53.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: The three verbs μηρυκ-άομαι, - άζω, - ίζω can come either from a denominative from a noun with κ-suffix or be an expressive (iterative) enlargement of a primary *μηρύκ-ω, which may have itself an enlarging - κ- ( ἐρύ-κ-ω with ἐρυκ-άνω, - ανάω: ἐρύομαι or ἐρύω; Schwyyzer 702). So we come back to a *μηρύω, - ύομαι `wrap, wind', which can be easily combined(?) with the winding and turning mouth- and muscle-movements of a ruminator; cf. Grošelj Razprave 2, 44. -- Not with Machek Ling. Posn. 5, 67 f. to Slav. rumigati, Lat. rūmi-gāre with metathesis.Page in Frisk: 2,231Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μηρυκ-άζω
-
14 μηρύομαι
Grammatical information: v.Meaning: `draw up, furl, wind (up)' (μ 170, Hes., Hp., X., Plb., Hero).Derivatives: μήρυμα n. `what is drawn out, knot, strand' (Hero, Ph. Bel., Nic.), - μάτιον (Hero); συμμήρυ-σις f. `winding together, connection' (M. Ant.). *μῆρυς `skein' is posited by Fur. 218 on the basis of βηρυσσεύειν σπειρειν (supposed to stand for σπειρᾶν), ἑλίσσειν H., assumed to be a denomin. of *βήρυσσα = *μῆρυς.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Connection with μέρμις seems probabla, but all details remain obscure. A connection with the rather vague IE * mer- `twist, bind' (s. on μέρμις) presupposes, that μαρύεται Theoc. 1, 22 would be hyperdoric; however, s.v. μέρμις Frisk says: "Ein primäres Verb * mer- `flechten binden' (Pok. 733) ist nirgends belegt." As there is no (IE) * mer-, there is no reason to doubt the α-vocalism. Fur. 289 suggests that μηρύομαι is a denominative of *μῆρυς. -- On μήρινθος s.v.Page in Frisk: 2,231Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μηρύομαι
См. также в других словарях:
Μαρ — Μάρ, Μαρός, ὁ (Α) στον πληθ. οἱ Μᾱρες φυλή που ζούσε κοντά στην Κολχίδα … Dictionary of Greek
Βραζιλία — Επίσημη ονομασία: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Βραζιλίας Έκταση: 8.547.404 τ.χλμ Πληθυσμός: 174.468.575 κάτ. (2001) Πρωτεύουσα: Μπραζίλια (2.043.169 κάτ. το 2000)Κράτος της Νότιας Αμερικής. Συνορεύει στα Β με τη Γαλλική Γουιάνα (ΒΑ), το Σουρινάμ,… … Dictionary of Greek
Αργεντινή — Κράτος της Νότιας Αμερικής.Συνορεύει ΒΑ με την Ουρουγουάη και τη Βραζιλία, Β με την Παραγουάη, ΒΔ με τη Βολιβία, Δ και ΝΔ με τη Χιλή, ενώ μια χιλιανή στενή λωρίδα γης τη χωρίζει από το έδαφος της Γης του Πυρός. Ανατολικά βρέχεται από τον… … Dictionary of Greek
χιλή — Επίσημη ονομασία: Δημοκρατία της Χιλής Συντομευμένη Ονομασία: Χιλή Εκταση: 756.950 τ.χλμ. Πληθυσμός: 15.498.930 (Ιούλιος 2002) Πρωτεύουσα: ΣαντιάγοΚράτος της Νότιας Αμερικής. Συνορεύει στα Β και ΒΑ με το Περού και τη Βολιβία αντίστοιχα και στα Α… … Dictionary of Greek
Ρίο ντε Tζανέιρο — I (Rio de Janeiro). Ομόσπονδη Πολιτεία της νοτιοανατολικής Βραζιλίας, που βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό στα Α και στα Ν και συνορεύει με το Εσπίριτου Σάντου στα ΒΑ, τη Μίνα Ζεράις στα Β και το Σαν Πάουλο στα ΝΔ. Έχει έκταση 43.653 τ. χλμ. ·… … Dictionary of Greek
κονταίνω — και κοντένω (Μ κονταίνω) 1. (μτβ.) α) κάνω κάτι πιο κοντό, βραχύνω («πρέπει να κοντύνεις το παντελόνι σου, γιατί τό πατάς») β) λιγοστεύω ή περιορίζω κάτι 2. (αμτβ.) α) γίνομαι πιο κοντός («έπλυνα την μπλούζα και κόντυνε») β) λιγοστεύω, μειώνομαι… … Dictionary of Greek
μάρτυρας — Πρόσωπο που παρέχει πληροφορίες σε δικαστική αρχή· πρόσωπο που θανατώθηκε για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, ή που βασανίστηκε για την ιδεολογία του· ο θεατής πράξεως ή γεγονότος. Σύμφωνα με τη χριστιανική θρησκεία ο μ. είναι ο επίσημος… … Dictionary of Greek
Uncial 0171 — New Testament manuscripts papyri • uncials • minuscules • lectionaries Uncial 0171 Text … Wikipedia
Сабанис, Йоргос — Йоргос Сабанис Имя при рождении греч. Γιώργος Σαμπάνης Дата рождения 1983 год(1983) … Википедия
SACCULI — item Folles, Graecis κώρυκοι et ςάκται, inter vasa seu instrumenta, quibus olim Athletae exercebantur, numerantur Polluci, cum ςάκτην, μάρ???ιππον et ςάκκον in eorum censu locat. Erant illi, vel tomento farti, vel aliâ re pleni, quae gravem ictum … Hofmann J. Lexicon universale
-ιος — ια, ιο(ν) η κατάλ. ιος (μαζί με τις επαυξημένες μορφές της) είναι μία από τις παραγωγικότερες τής ελλ. γλώσσας καθ όλη τη διάρκεια τής ιστορίας της. Συγκεκριμένα, μαρτυρούνται συνολικά 2.996 λέξεις σε ιος, εκ τών οποίων 295 είναι κοινές, 2.261… … Dictionary of Greek
