Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

(τινὰ+ἐκ+γῆς

  • 101 εμβαινω

        (fut. ἐμβήσομαι, aor. 2 ἐνέβην, pf. ἐμβέβηκα, pf. 2 ἐμβέβαα; к 9-11 aor. 2 ἐνέβησα)
        1) входить, вступать
        

    (γῆς ὅρων Soph.; ἄξενον στέγην Eur.)

        2) входить, погружаться
        

    (εἰς ποταμόν Plat. и τῷ ποταμῷ Heracl. ap. Arst.)

        3) всходить, садиться
        

    (νηΐ и ἐν νηΐ Hom.; ἐς νέας Her. и εἰς ναῦς Lys., Plat.; τὸν λέμβον Polyb.; εἰς τὸ πλοῖον - v. l. τὸ πλοῖον Plut.)

        ἵπποισιν καὴ ἅρμασιν ἐμβεβαώς Hom. — стоя на запряженной колеснице:
        κατά τι ἐμβεβαώς Hom. — прикрепленный к чему-л.

        4) садиться на корабль
        

    (ποῖ ποτ΄ ἐ. με χρή; Eur.; ταχέως ἔμβαινε Arph.)

        5) идти дальше или вперед, продвигаться
        

    (ἔμβητον ὅττι τάχιστα Hom.; ἔμβα, χώρει Arph.)

        6) перен. входить, тж. начинать, пускаться
        

    (εἴς τι, реже τινί Plat.)

        εἰς τέν θάλασσαν ἐ. Lys. — отправляться в морское плавание;
        εἰς τὸν κίνδυνον ἐ. Xen. — бросаться в опасность;
        ἐν αὐτοῖς τοῖς δεινοῖς καὴ φοβεροῖς ἐμβεβηκώς Dem. — подвергшись тем же страшным опасностям;
        εἴς τινα σκέψιν ἱκανέν ἐμβεβηκέναι Plat. — заняться рассмотрением одного важного вопроса;
        ἐμβῆναι εἰς τέν ἁρμονίαν καὴ εἰς τὸν ῥυθμόν Plat. — пуститься в пляс под музыку

        7) ступать, ходить
        

    (ἴχνεσι πατρός Pind.; ἁλουργέσιν Aesch.)

        8) наступать ногой, попирать
        

    (ἐλάφῳ Hom.; перен. Περσῶν γενεᾷ Aesch.; δυστυχοῦντι Men.)

        9) вводить на корабль, грузить
        

    (μῆλα Hom. - in tmesi)

        10) сажать
        11) ввергать, повергать

    Древнегреческо-русский словарь > εμβαινω

  • 102 εξαμιλλαομαι

        (aor. med. и pass. ἐξημιλλήθην)
        1) побеждать в состязании
        

    (τινα Eur., Plut.)

        τὰς τεθρίππους ἁμίλλας ἐξαμιλληθείς τινι Eur. — победивший кого-л. на состязании квадриг

        2) изгонять
        

    (τινα γῆς Eur.)

        τινὰ φόβῳ ἐ. Eur. — преследовать кого-л. страхом;
        ἔστ΄ ἂν ὄμματος ὄψις ἐξαμιλληθῇ πυρί Eur. — пока зрение (Полифема) не будет уничтожено огнем

    Древнегреческо-русский словарь > εξαμιλλαομαι

  • 103 εξανιστημι

        (fut. ἐξαναστήσω, aor. ἐξανέστησα; для неперех. знач., см. 6-8: aor. 2 ἐξανέστην, pf. ἐξανέστηκα - med. ἐξανίσταμαι, fut. ἐξαναστήσομαι)
        1) заставлять встать, поднимать
        

    ἐ. τέν ἐνέδραν Xen. — велеть людям выйти из засады;

        ἐ. θηρία Xen. ( на охоте) — поднимать зверя;
        ἐ. τοὺς θανόντας Soph. — воскрешать мертвых;
        2) изгонять, выселять

    (τινὰ δόμων Soph.; τινὰ ἐξ ἕδρας Eur.; τινὰς ἐξ ἠθέων Her.)

     ; pass. быть изгоняемым
        

    (ὑπό τινος Her.)

        3) свергать
        

    (τινὰ θρόνων Aesch.)

        4) разорять, опустошать
        

    (πόλιν Her., Thuc.; Ἑλλάδα Eur.)

        5) разрушать
        6) тж. med. вставать, подниматься
        

    (λέχους Eur. и ἐξ εὐνῆς Xen.; θάκων τινί Xen.; ἕωθεν Luc.; μετὰ τὸ δεῖπνον Plat.; ἐκ τοῦ ὕπνου Arst.)

        τῶν τις ἐξαναστὰς εἶπε Her. — один из них встал и сказал

        7) med. ( брахилогически)
        

    (вставать и) отправляться, идти, уходить (Λακεδαίμονος Pind.; τῶν ἀνακτόρων θεᾶς Eur.; ἐκ τῆς γῆς Her.)

        ἐξαναστῶμεν εἰς τέν αὐλήν Plat. — встанем и выйдем во двор;
        ἐ. τινι ὁδῶν Xen. — уступать кому-л. дорогу

        8) возвышаться

    Древнегреческо-русский словарь > εξανιστημι

  • 104 ερχομαι

        (impf. ἠρχόμην, fut. ἐλεύσομαι, aor. 2 ἦλθον - эп. ἤλῠθον, pf. ἐλήλῠθα - эп. εἰλήλουθα, 3 л. sing. ppf. ἐληλύθει - эп. εἰληλούθει(ν), imper. ἐλθέ, inf. aor. 2 ἐλθεῖν - эп. ἐλθέμεν(αι), эп. part. εἰληλουθώς и ἐληλουθώς, в атт. диалекте только ind., остальные формы praes. и impf. заимствуются у εἶμι: conjct. ἴω, opt. ἴοιμι и ἰοίην, imper. ἴθι, inf. ἰέναι, part. ἰών, impf. ᾔειν)
        1) приходить, прибывать
        

    (πρὸς δώματα Hom.; πρὸς Ἄργος Aesch.; δόμους Soph.; χθόνα Eur.; ἐς Λακεδαίμονα Arph.; ἐπὴ Ποτιδαίας Thuc.)

        ἦλθε θέουσα Hom. — она поспешно прибыла;
        ἦλθε φθάμενος Hom. — он добежал до цели первым;
        μαρτυρήσων ἦλθον Aesch. — я прибыл как свидетель;
        γῆς τινος ἐλθεῖν Soph. — прибыть из какой-л. страны;
        πυκνὰς ὁδοὺς εἰς Τροίαν ἐλθεῖν Eur. — часто бывать в Трое;
        πόδεσσι или πεζὸς ἔ. Hom. — приходить пешком;
        ἐλθούσης ἐπιστολῆς Thuc. — когда прибыло письмо;
        ἀγγελίην или ἐξεσίην ἐλθεῖν Hom. — прибыть с посольством;
        κνέφας ἤλυθε ἐπὴ γαῖαν Hom. — сумерки спустились на землю

        2) приходить на помощь
        3) идти, уходить, отправляться
        

    (οἴκαδε Arph.; εἰς ἄπειρον Arst.)

        τέν ἐναντίαν ὁδὸν ἔ. Plat. — идти в противоположном направлении;
        δρᾶ νῦν τάδ΄ ἐλθών Soph. — иди теперь (и) сделай это;
        ἄνους ἔρχει Soph. — твой уход неразумен;
        ἀπὸ πραπίδων ἄχος ἦλθεν Hom. — сердечная боль прошла (досл. боль отошла от сердца);
        αἷμα ἦλθε κατὰ στόμα Hom. — кровь хлынула ртом;
        ποταμὸς ἐλθὼν ἐξαπίνης Hom. — внезапно разлившийся поток;
        — (о птицах и насекомых) улетать (ψαρῶν νέφος ἔρχεται Hom.)

        4) идти, проходить
        

    (ἀνὰ или κατὰ ἄστυ Hom.)

        ἔρχονται πεδίοιο μαχησόμενοι περὴ ἄστυ Hom. — (рати ахейцев) идут по равнине, чтобы сразиться у города (Трои);
        ὁδὸν или κέλευθον ἔ. Hom., Plat.; — идти дорогой;
        νόστιμον πόδα ἔ. Eur. — возвращаться;
        διὰ πολλῶν κινδύνων ἔ. Plat. — пройти через (т.е. испытать) много опасностей;
        διὰ πάντων τῶν καλῶν ἐληλυθότες Xen. — люди испытанной добродетели;
        νέφος ἐρχόμενον κατὰ πόντον Hom. — плывущая над морем туча;
        Κύκλωπα περὴ φρένας ἤλυθε οἶνος Hom. — вино затуманило сознание Киклопа

        5) восходить
        

    ἀστέρ ἔρχεται ἀγγέλλων φάος Ἠοῦς Hom. — восходит звезда, возвещающая сияние Зари

        6) возникать, начинаться
        ἦλθε ἀνέμοιο θύελλα Hom. — поднялась сильная буря;
        ὅτ΄ ἦλθ΄ ὅ πρῶτος ἄγγελος πυρός Aesch. — когда появился первый огненный сигнал;
        ὅθεν ὅ νῦν παρὼν ἡμῖν λόγος ἐλήλυθε Plat. — то, с чего сегодня у нас началась беседа

        7) приходить, наступать
        ὅ κεν ἔλθῃ νύξ Hom. — пока не наступит ночь;
        εἰς ὅ κε γῆρας ἔλθῃ καὴ θάνατος Hom. — доколе не придут старость и смерть;
        εἰ ἔλθοι τῇ Ἑλλάδι κίνδυνος Xen. — если нависнет над Элладой опасность

        8) вступать, попадать, оказываться
        

    εἰς λόγους Her. и διὰ λόγων ἐλθεῖν τινι Soph., Plut.; — вступить в разговор с кем-л.;

        ἐς ὄψιν τινὴ ἔ. Her. — предстать перед лицом кого-л., т.е. быть допущенным к кому-л.;
        εἰς χεῖρας ἐλθεῖν τινι Xen. — попасть в чьи-л. руки, Aesch., Thuc., Plut.; — вступить с кем-л. в борьбу;
        ἐς μάχην ἔ. τινι Her., Arst., πρός τινα Eur. или διὰ μάχης τινὴ ἔ. Eur., Thuc.; — вступать в сражение с кем-л.;
        διὰ φόβου ἔ. Eur. — быть в страхе;
        εἰς ὀργάς τινι ἔ. Plat. — распалиться гневом на кого-л.;
        δι΄ ἀπεχθείας τινὴ ἔ. Aesch. — стать предметом чьей-л. ненависти;
        εἰς ἔχθραν ἐλθεῖν τινι Plut. — начать враждовать с кем-л.;
        ἐπὴ μεῖζον ἔ. Soph. — возрастать, усиливаться;
        δυνατὸς ἐς ἀριθμὸν ἐλθεῖν Thuc. — поддающийся исчислению (учету)

        9) доходить, достигать
        

    (εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης Plat.; μέχρι τούτου Arst.)

        ἐπείπερ ἐνταῦθα ἐληλύθαμεν Plat. — поскольку мы добрались до такого (суждения);
        παρ΄ ὀλίγον ἦλθε Plut. — немного недоставало (чтобы …), т.е. еще немного (и …);
        παρὰ μικρὸν ἐλθὼν ἀποθανεῖν Luc. — чуть было не погибший;
        περί σφεας ἤλυθε ἰωέ φόρμιγγος Hom. — до них донесся звук форминги;
        τοῖς Ἀθηναῖοις ἦλθε τὰ περὴ τέν Εὔβοιαν γεγενημένα Thuc. — до (сведения) афинян дошло то, что случилось в области Эвбеи;
        λειμών, ἔνθ΄ οὐκ ἦλθέ πω σίδηρος Eur. — луг, которого никогда не касалось железо (серпа);
        ὅσοι ἐνταῦθα ἡλικίας ἦλθον Plat. — достигшие такого возраста

        10) переходить, доставаться
        

    (γέρας ἔρχεται ἄλλῃ Hom.; εἰς ὀλίγους Arst.)

        11) приниматься (за что-л), предпринимать, начинать
        

    ἐλθεῖν ἐπί τι Hom., Thuc., Plat., Arst.; — приступить к чему-л., заняться чем-л.;

        ἐπὴ πᾶν ἐλθεῖν, ὡς … Xen. — принять все меры к тому, чтобы …

        12) посещать, т.е. находиться в интимной связи
        

    (τινα Her. и πρός τινα Xen.)

        13) (в знач. вспомог. глагола с оттенком начинательности; ср. франц. aller в futur immediat или англ. to go в intentional tense «paulo-post-future») намереваться, собираться, приступать
        

    ἔ. ἐρέων, φράσων или λέξων Her. — я собираюсь (теперь) сказать, перехожу к вопросу;

        ἔρχομαι περὴ Αἰγύπτου μηκυνέων τὸν λόγον Her. — (теперь) я приступаю к обстоятельному повествованию об Египте;
        ἔρχεται κατηγορήσων μου Plat. — он начинает меня обвинять;
        ἔρχομαι ἐπιχειρῶν Plat. — попытаюсь сейчас;
        οὐ τοῦτο λέξων ἔρχομαι, ὡς … Xen. — я не намерен утверждать, будто …

        14) (в imper. при imper. другого глагола) ступай!, давай!, ну!
        

    ἔρχεο, θέων Αἴαντα κάλεσσον Hom. — беги, позови Эанта

    Древнегреческо-русский словарь > ερχομαι

  • 105 λυω

         λύω
        (ῠ, в fut. и aor. ῡ)
        1) отвязывать
        

    (ζυγόν, πρυμνήσια Her.)

        λ. πρύμνας (ср. 10) или νεῶν πόδα Eur. — отвязывать кормы, т.е. сниматься с якорей

        2) отпрягать, распрягать
        

    (ἵππους ἐξ ὀχέων или ὑφ΄ ἅρμασιν Hom.)

        3) развязывать, отстегивать, распускать
        

    (ζώνην, θώρηκα Hom.; στολάς Soph.)

        λ. κλῇθρα Aesch. — разматывать замочный ремень, т.е. отпирать

        4) открывать, разверзать
        

    (στόμα Eur.)

        λ. βλεφάρων ἕδραν Eur. — разомкнуть вежды (ср. 7)

        5) вскрывать, распечатывать
        

    (γράμματα Eur.; σφραγῖδας NT.)

        6) освобождать, отпускать на волю
        

    (τινὰ δεσμῶν Aesch. и ἐκ τῶν δεσμῶν Plat.; εἱρκτῆς τινα Dem.; ἐκ τῆς φυλακῆς NT.)

        7) отпускать, ослаблять
        

    (ἡνίαν Soph.)

        λ. βλέφαρα Soph. — смыкать вежды (ср. 4);
        τί δ΄ ἐγώ, ἅπτουσ΄ ἂν ἢ λύουσα, προσθείμην πλέον ; Soph. — как же могла бы я помочь теми или иными действиями?

        8) распускать (по домам)
        

    (ἀγορήν Hom.)

        9) физиол. расслаблять
        

    (τέν κοιλίαν Arst.)

        10) разрушать, ломать
        

    (Τροίης κρήδεμνα Hom.; γέφυραν Xen.; ἥ πρύμνα ἐλύετο ὑπὸ τῆς βίας τῶν κυμάτων NT. - ср. 1)

        λ. γούνατά τινος и τινι Hom. — переламывать кому-л. колени, т.е. убивать кого-л.;
        λύεται δέ μου μέλη Eur. — члены мои слабеют

        11) расстраивать, рассеивать, разбивать
        

    (τάξιν Xen.)

        12) разъединять, разрывать
        

    λελύσθαι ἀπ΄ ἀλλήλων Xen. — не общаться друг с другом

        13) нарушать, расторгать
        

    (σπονδάς Thuc.; ἐντολάς NT.)

        14) избавлять
        

    (κακότητος Hom.; ἐκ πενθέων Pind.)

        15) утолять, унимать
        16) пресекать, прерывать
        

    λ. μένος τινί Hom. — пресечь чью-л. жизнь

        17) кончать, оканчивать

    (βίον Eur. и τὸ τέλος βίου Soph.)

     ; прекращать, заканчивать
        

    (μάχην Arph.; νεῖκος Hom.; ἔριν Eur.)

        18) разрешать от грехов
        

    (ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὴ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς NT.)

        19) отменять, объявлять недействительным
        

    (νόμους Her.; ψῆφον Dem.; διαθήκας Isae.)

        20) (раз)решать
        

    (ἀπορίαν Plat.; αἴνιγμα Luc.)

        21) выполнять, осуществлять
        22) возмещать, искупать, заглаживать
        

    (τὰς ἁμαρτίας Arph.; φόνον φόνῳ Soph.)

        23) выплачивать, платить
        

    (μισθούς Xen.)

        λ. τέλη Soph. — платить дань, приносить доход, т.е. быть полезным

        24) приносить пользу, иметь значение
        

    (λύει δ΄ ἄλγος Eur.)

        ἐμοί τε λύει Eur. — для меня же важно;
        λελύσθαι μοι δοκεῖ Xen. — мне кажется, что (это) оказалось полезным

        25) рит. разбивать, опровергать
        26) ( о драматургах) приводить к развязке
        27) смещать, увольнять
        

    (τινὰ ἀρχῆς Diod.)

        28) стих. разрешать долгий слог (в два кратких)

    Древнегреческо-русский словарь > λυω

  • 106 σαλεύω

    + V
    0-7-12-41-19=79 Jgs 5,5; 2 Sm 22,37; 2 Kgs 17,20; 21,8
    A: to cause to rock [τινα] Sir 29,17; to shake (the head) [τι] Ps 108(109),25; to shake, to afflict [τινα] 2 Kgs 17,20; to stir up [τινα] Sir 28,14
    P: to be driven to and fro (by the wind) Wis 4,4; to be shaken, to be moved (of the sea) Ps 97(98),7; to be shaken (of mountains) Jgs 5,5; to be shaken, to tremble Zech 12,2; to slip (of steps) Ps 16(17),5; to totter 2 Sm 22,37; to stagger Ps 106 (107),27; to tremble, to shudder (from fear) Eccl 12,3; to be moved, to waver, to change one’s mind Jb 41,15; to be shaken, to be in sore distress Sir 13,21; to wander Ps 108(109),10; to be (re)moved DnTh 4,14
    τοῦ σαλεῦσαι τὸν πόδα Ισραηλ ἀπὸ τῆς γῆς to remove Israel’s foot from the land 2 Kgs 21,8 et al.; βοοζύγιον σαλευόμενον an ox yoke rubbing and chafing the neck, a hard yoke Sir 26,7; σαλεύσει αὐτοὺς ἐκ θεμελίων he shall shake them to their foundations, he shall eradicate them from their foundations Wis 4,19
    *Hab 2,16 σαλεύθητι καὶ σείσθητι shake and quake-והרעל (cpr. 1QpHab 11,9, see σείω) for MT והערל be uncircumcised
    Cf. HELBING 1928, 320; TALMON 1964, 131; →NIDNTT; TWNT
    (→διασαλεύω,,)

    Lust (λαγνεία) > σαλεύω

  • 107 κινέω

    κῑνέω, [tense] aor. ἐκίνησα, [dialect] Ep.
    A

    κίνησα Il.23.730

    , etc.:—[voice] Med. and [voice] Pass., [tense] fut. κινήσομαι (in pass. sense) Pl.Tht. 182c, D.9.51, - ηθήσομαι Ar.Ra. 796, Pl.R. 545d, etc.: [tense] aor. [voice] Med. ([dialect] Ep.)

    κινήσαντο Opp.C.2.582

    : [tense] aor. [voice] Pass. ἐκινήθην, [dialect] Ep.[ per.] 3pl.

    ἐκίνηθεν Il.16.280

    : (cf. κίω):— set in motion, ἄγε κινήσας, of Hermesleading the souls, Od.24.5; simply, move,

    οὐδέ τι κινῆσαι μελέων ἦν 8.298

    ;

    κ. θύρην 22.394

    ;

    κ. κάρη Il.17.442

    , etc.;

    Ζέφυρος κ. λήϊον 2.147

    ;

    κ. ὄμμα S.Ph. 866

    ;

    ναῦς ἐκίνησεν πόδα E.Hec. 940

     (lyr.), etc.; σκληρὰ ἡ γῆ ἔσταικινεῖν, i.e. plough, X.Oec.16.11; κ. δόρυ, of a warrior about to attack, E.Andr. 607;

    κ. στρατιάν Id.Rh.18

     (anap.);

    κ. ὅπλα Th.1.82

    ; κ. σκάφην rock a cradle, Phylarch.36 J.
    b in later Gr., set in motion a process of law, etc., PKlein.Form.405, etc.
    2 remove a thing from its place,

    ἀνδριάντα Hdt.1.183

    ;

    γῆς ὅρια Pl.Lg. 842e

    ; κ. τι τῶν ἀκινήτων meddle with things sacred, Hdt.6.134, cf. S. Ant. 1061, Th.4.98; κ. τὰ χρήματα ἐς ἄλλο τι apply them to an alien purpose, Id.2.24;

    κ. τῶν χρημάτων Id.1.143

    , 6.70;

    κ. τὸ στρατόπεδον X.An.6.4.27

    , etc. ( κινεῖν alone, Plb.2.54.2, cf. LXX Ge.20.1, Plu. Dio 27); change, innovate,

    νόμαια Hdt.3.80

    ;

    τοὺς πατρίους νόμους Arist. Pol. 1268b28

    ;

    τῶν κειμένων νόμων Zaleuc.

     ap. Stob.4.2.19:—[voice] Pass.,

    νόμιμα κινούμενα Pl.Lg. 797b

    ;

    ἰατρικὴ κινηθεῖσα παρὰ τὰ πάτρια Arist. Pol. 1268b35

    : so abs. in [voice] Act., change treatment, ib. 1286a13.
    3 Gramm., inflect,

    τὰ ῥήματα ἐκίνει τὸ τέλος A.D.Pron.104.15

    :—more usu. in [voice] Pass., κατὰ τὸ τέλος κινεῖσθαι ib.104.10.
    4 alter a manuscript reading, Str.7.3.4.
    II disturb, of a wasps'nest,

    τοὺς δ' εἴ πέρ τις.. κινήσῃ ἀέκων Il.16.264

    ; arouse,

    κ. τινὰ ἐξ ὕπνου E.Ba. 690

    ; urge on,

    φόβος κ. τινά A.Ch. 289

    ; φυγάδα πρόδρομον κινήσασα having driven him in headlong flight, S.Ant. 109 (lyr.); κ. ἐπιρρόθοις κακοῖσιν attack, assail, ib. 413;

    μήτηρ κ. κραδίαν, κ. δὲ χόλον E.Med.99

     (anap.);

    ἐάν με κινῇς καὶ ποιήσῃς τὴν χολὴν.. ζέσαι Anaxipp.2

    ; κ. τινά incite or stir one up to speak, Pl.R. 329e, Ly. 223a, X.Mem.4.2.2; κ. τὰ πολλὰ καὶ ἄτοπα stir up.. questions, Pl.Tht. 163a; call in question an assumption,

    τὰ μέγιστα κ. τῶν μαθηματικῶν Arist.Cael. 271b11

    , cf. Phld.Sign.27;

    κ. τὸ τὰ ἄκρα.. ἀνταίρειν Str.2.1.12

    , cf. Plot.2.1.6;

    ὁ κινῶν [τὰ φαινόμενα] λόγος S.E.M.8.360

    :—[voice] Pass., S.OC 1526; κινεῖται γὰρ εὐθύς μοι χολή my bile is stirred, Pherecr.69.5;

    κεκινῆσθαι πρός τι X.Oec.8.1

    .
    2 set going, cause, call forth,

    φθέγματα S.El.18

    ;

    πατρὸς στόμα Id.OC 1276

    ;

    μῦθον E.El. 302

    ;

    λόγον περί τινος Pl.R. 450a

    ;

    πάντα κ. λόγον Id.Phlb. 15e

    ;

    κ. ὀδύνην S.Tr. 974

     (anap.);

    κακά Id.OT 636

    ;

    πάθος Phld. Mus.p.4

     K.; πόλεμον, πολέμους, Th.6.34, Pl.R. 566e;

    Ἐμπεδοκλέα.. πρῶτον ῥητορικὴν κεκινηκέναι Arist.Fr.65

    .
    3 Medic., κ. οὔρησιν, οὖρα, Dsc.2.109, 127; κοιλίαν ib.6.
    4 sens. obsc.,

    κ. γυναῖκα Eup.233.3

     (nisileg. ἐβίνουν), cf.Ar.Ach. 1052 (v.l.), Eq. 364, Nu. 1103 (lyr., [voice] Pass.), al., AP11.7 ([place name] Nicander);

    κ. τὰ σκέλεα Herod.5.2

    .
    5 phrases: κ. πᾶν χρῆμα turn every stone, try every way, Hdt.5.96; μὴ κ. εὖ κείμενον 'let sleeping dogs lie', Pl.Phlb. 15c; μὴ κίνει Καμάριναν, ἀκίνητος γὰρ ἀμείνων Orac. ap. St.Byz.; κινεῦντα μηδὲ κάρφος 'not stirring a finger', Herod.3.67, cf. 1.55;

    μηδ' ὀδόντα κινῆσαι Id.3.49

    ; κ. τὸν ἀπ' ἴρας πύματον λίθον 'play the last card', Alc.82 (s.v.l.).
    6 in Law, πολιτικῶς κ. κατά τινος employ civil action against, Cod.Just.4.20.13.1.
    B [voice] Pass., to be put in motion, go, Il.1.47; <κι>νηθεὶς ἐπῄει dub. in Pi.Fr. 101: generally, to be moved, stir, κινήθη ἀγορή, ἐκίνηθεν φάλαγγες, Il.2.144, 16.280; of an earthquake,

    Δῆλος ἐκινήθη Hdt.6.98

    , Th.2.8;

    θύελλα κινηθεῖσα S.OC 1660

    ; τί κεκίνηται; what motion is this? E.Andr. 1226 (anap.); κινεῖσθαι, opp. ἑστάναι, motion, opp. rest, Pl. Sph. 250b, etc.; ὥσπερ χορδαὶ ἐν λύρᾳ συμπαθῶς κινηθεῖσαι vibrating in unison, Plot.4.4.8.
    2 of persons, to be moved, stirred, ὁ κεκινημένος one who is agitated, excited, Pl.Phdr. 245b, cf. Vett.Val.45.25, al.;

    κ. παθητικῶς Phld.Rh.1.193

     S.
    3 of dancing,

    κ. τῷ σώματι Pl.Lg. 656a

    .
    4 move forward, of soldiers, S.OC 1371, E.Rh. 139, Ph. 107; but κ. ἐκ τῆς τάξεως leave the ranks, X.HG2.1.22.
    5 to be disturbed or in rebellion, D.C.39.54, 42.15, al.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κινέω

  • 108 μέτειμι

    II impers., μέτεστί μοί τινος I have a share in or claim to a thing, Hdt.1.171, etc.; τί τοῦδε σοὶ μ. πράγματος; A.Eu. 575;

    κἀμοὶ πόλεως μ. S.OT 630

    , cf. Ant. 1072, Ar.Av. 1666, 1668;

    πᾶσι μετεῖναι τῶν ἀρχῶν Arist.Pol. 1292a3

    : so part. neut. used abs., οὐδὲν μᾶλλον Αἰολεῦσι μετεὸν τῆς χώρης since they had no more share in the land, Hdt.5.94, cf. Th.1.28, Pl.Lg. 900e, etc.
    2 sts. the share is added in nom.,

    ὁκόσον δέ μοι μέρος [τῆς γῆς τῆσδε] μετῆν Hdt.6.107

    , cf. E.IT 1299, Pl.Prm. 163d; μέτεστι κατὰ τοὺς νόμους πᾶσι τὸ ἴσον (v.

    ἴσος 11.2

    ), Th.2.37, Foed. ap. eund. 5.47;

    ἐμοὶ τούτων οὐδὲν μ. Pl.Ap. 19c

    .
    ------------------------------------
    A ibo), [dialect] Att. [tense] fut. of μετέρχομαι (q. v.); [dialect] Dor. inf.

    μετίμεν Foed.Delph.Pell.2

     A 25: [tense] impf. μετῄειν: [dialect] Ep. [tense] aor. part. (but v. εἴσομαι 11) μετεισάμενος (v. infr.):— go between or among,

    μετεισάμενος κρατερὰς ὄτρυνε φάλαγγας Il.13.90

    ;

    μετεισάμενος Τρώων ἐκέδασσε φάλαγγας 17.285

    .
    II go after or behind, follow, abs.,

    ἴθ', ἐγὼ δὲ μέτειμι 6.341

    ;

    Ἄρης πόλεμόνδε μέτεισι 13.298

    ;

    τοῦ μὲν ὑφηγουμένου, τῶν δὲ μετιόντων X.HG4.5.8

    , etc.
    2 c. acc., follow,

    ταὐτὸν ἴχνος Pl.Phdr. 276d

    .
    b go to seek or fetch, go in quest of,

    μετήϊσαν ἄξοντες Hdt.3.28

    ; τὸν παῖδα εὗρον οἱ μετιόντες ib. 15; ἐν ᾧ δὲ τούτους μετήϊσαν ib.19;

    εἰ γάρ μ' ἀπώσῃ,.. μέτει πάλιν S.El. 430

    ;

    μετῇσαν στρώματα Ar. Eq. 605

    , cf. Ach. 728; μ. τινὰ.. ἐκ .. Id. Pax 274;

    τὰ ἐπιτήδεια ἐκ Σηστοῦ μετιόντας X.HG2.1.25

    : metaph., search after, pursue,

    τέχνην Pl.Phdr. 263b

    , Arist.Sens. 436a21;

    ἑκάστας [τὰς ἀρχὰς] ᾗ πεφύκασιν Id.EN 1098b4

    ;

    μ. περί τινος Id.Rh.Al. 1432b3

    , al.;

    περί τι Id.Metaph. 1044b4

    ;

    μ. τὸν λόγον Pl.Men. 74d

    , Sph. 252b: abs., pursue a question,

    οἱ οὕτω μετιόντες Arist.APo. 91b24

    , cf. Pl.Smp. 210a, etc.
    c Trag., pursue with vengeance,

    εἰ μὴ μέτειμι τοῦ πατρὸς [φόνου] τοὺς αἰτίους A. Ch. 273

    , cf.Ag. 1666 (troch.), S.El. 478 (lyr.); also in Th.,

    τιμωρίαις τοὺς ἀδικοῦντας μ. 4.62

    ; μ. δίκας τινά ( δίκας acc. cogn.) execute judgement upon one, A.Eu. 231;

    τὸν διδάσκαλον δίκην μέτειμι E.Ba. 346

    ; ἄποινα μέτεισι Διόνυσός δε ib. 517.
    d pursue, go about,

    δόλῳ μέτειμι.. φόνον Id.Med. 391

    .
    e canvass for an office, μ. ὑπατείαν, Lat. ambire consulatum, Plu.Publ.11;

    ἀρχήν Id.Cic.1

    .
    f μ. θυσίῃσι [τοὺς ἀνέμους] approach them with sacrifices, Hdt.7.178: c. acc. et inf., ἕνα ἕκαστον μετῄεσαν μὴ ἐπιτρέπειν besought each one not.., Th.8.73; also

    ἕκαστον μετιόντες ὅπως ἀποστήσωσιν Id.3.70

     (unless ἀ. goes with ἔπρασσον).
    III pass by, A.R.2.688.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μέτειμι

  • 109 ψυχή

    ψῡχ-ή, ἡ,
    A life,

    λύθη ψ. τε μένος τε Il.5.296

    , etc.;

    ψ. τεκαὶ αἰών 16.453

    , cf. Od.9.523;

    θυμοῦ καὶ ψ. Il.11.334

    , Od.21.154;

    λαυκανίην, ἵνα τε ψυχῆς ὤκιστος ὄλεθρος Il.22.325

    ; ψυχὰς παρθέμενοι at hazard of their lives, Od.3.74,9.255;

    αἰεὶ ἐμὴν ψ. παραβαλλόμενος Il.9.322

    ; λίσσου' ὑπὲρ ψ. καὶ γούνων by your life, 22.338; so

    ἀντὶ ψ. S.OC 1326

    : but περὶ ψ. to save their life, Od.9.423;

    περί τε ψυχέων ἐμάχοντο 22.245

    ;

    περὶ ψ. θέον Ἕκτορος Il.22.161

    ;

    τρέχων περὶ τῆς ψ. Hdt.9.37

    ;

    τῆς ἐμῆς περὶ ψ. A.Eu. 115

    , cf. E.Hel. 946, Heracl. 984;

    περὶ ψ. κινδυνεύων Antipho 2.1.4

    , cf. Th. 8.50;

    ἁγὼν.. σῆς ψ. πέρι S.El. 1492

    , cf. E.Ph. 1330, Or. 847, X.Cyr.3.3.44;

    τὸν περὶ ψ. δρόμον δραμεῖν Ar.V. 375

     (lyr.);

    ἀγωνίζεσθαι περὶ τῆς ψ. X.Eq.Mag.1.19

    ; ὃ ἂν θέλῃ, ψυχῆς ὠνεῖται [θυμός] in exchange for life, Heraclit.85;

    τῆς ψ. πρίασθαί τι X.Cyr.3.1.36

    ;

    τί γὰρ δοῖ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψ. αὐτοῦ; Ev.Marc.8.37

    . In early poets:

    ψυχὰν ἀποπνεῖν Simon.52

    ;

    ψυχὰς ἔχοντες κυμάτων ἐν ἀγκάλαις Archil.23

    ;

    ψυχέων φειδόμενοι Tyrt.10.14

    ;

    θειδωλὴν ψ. θέμενος Sol.13.46

    ;

    ψυχῆς εἵνεκα καὶ βιότου Thgn.730

    ;

    ψυχὰν Ἀΐδᾳ τελέων Pi.I.1.68

    ;

    ψυχὰς βαλον Id.O.8.39

    ;

    χαλκῷ ἀπὸ ψυχὴν ἀρύσας Emp.138

    ;

    τοὐμὸν ἐκπίνουσ' ἀεὶ ψυχῆς ἄκρατον αἷμα S.El. 786

    ; τῆς ἐμῆς ψ. γεγώς ib. 775;

    τὴν ψ. ἐκπίνουσιν Ar.Nu. 712

     (anap.);

    ψ. ἀφήσω E.Or. 1171

    ;

    ψ. σέθεν ἔκτεινε Id.Tr. 1214

    ;

    ψ. παραιτέεσθαι Hdt.1.24

    ; ποινὴν τῆς Αἰσώπου ψ. satisfaction for the life of A., Id.2.134;

    ψυχῆς ἀποστερῆσαί τινα Antipho 4.1.6

    , cf. Th.1.136, etc.;

    τὴν ψ. ἢ τὴν οὐσίαν ἢ τὴν ἐπιτιμίαν τινὸς ἀφελόμενος Aeschin.2.88

    ;

    τὸ τῆς ψ. ἀπαιτηθεὶς χρέος LXX Wi.15

    . 8, cf. Ev.Luc.12.20;

    ζητοῦσι τὴν ψ. μου LXX 3 Ki.19.10

    , cf. Ev.Matt. 2.20;

    τὴν ψ. αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων Ev.Jo.10.11

    , etc.; δεῖρον ἄχρις ἡ ψ... ἐπὶ χειλέων λειφθῇ within an inch of his life, Herod.3.3:—the phrase ἐν τῇ χειρὶ τὴν ψ. ἔχοντα taking his life in his hands, is prob. f.l. in Xenarch.4.20;

    ἡ ψ. μου ἐν ταῖς χερσί [σου] διὰ πάντος LXX Ps.118(119).109

    , cf. 1 Ki.19.5, 28.21, al.; of life in animals, Od.14.426, Hes.Sc. 173, Pi.N.1.47, etc.;

    τὰ ἄλλα ζῷα, ὅσα ψ. ἔχει Anaxag.4

    , cf. 12;

    πάντων τῶν ζῴων ἡ ψ. τὸ αὐτό, ἀήρ Diog.

     Apoll.5 (cf. infr. IV. 1); ἡ φύσις τοιαύτη πάντων ὅσσα ψ. ἔχει Democrit.278; ἐπῴζει καὶ ποιεῖ ψ. ἔχειν (of incubation) Epich.172; [

    ἑρπετὸν] ὃ ἔχει ἐν ἑαυτῷ ψ. ζωῆς LXX Ge.1.30

    ; ἡ ψ. πάσης σαρκὸς αἷμα αὐτοῦ ἐστιν ib.Le.17.11, cf. De.12.23.
    2 metaph. of things dear as life,

    χρήματα γὰρ ψ... βροτοῖσι Hes.Op. 686

    ;

    πᾶσι δ' ἀνθρώποις ἄρ' ἦν ψ. τέκν' E.Andr. 419

    ;

    τἀργύριόν ἐστιν αἷμα καὶ ψ. βροτοῖς Timocl.35

    ; so as an endearing name, Hld.1.8, al.;

    ζωὴ καὶ ψ. Juv.6.195

    ;

    ψ. μου Mart.10.68

    .
    II in Hom., departed spirit, ghost (

    ὑποτίθεται [Ὅμηρος] τὰς ψ. τοῖς εἰδώλοις τοῖς ἐν τοῖς κατόπτροις φαινομένοις ὁμοίας.. ἃ καθάπαξ ἡμῖν ἐξείκασται καὶ τὰς κινήσεις μιμεῖται, στερεμνιώδη δὲ ὑπόστασιν οὐδεμίαν ἔχει εἰς ἀντίληψιν καὶ ἁφήν Apollod.

     Hist.Fr. 102(a)J.);

    ψ. Πατροκλῆος.. πάντ' αὐτῷ.. ἐϊκυῖα Il.23.65

    : freq. in Od.11, ψ. Ἀγαμέμνονος, Ἀχιλῆος, etc., 387, 467, al.;

    ψ. καὶ εἴδωλον Il.23.104

    , cf. 72, Od.24.14;

    ψ. κατὰ χθονὸς ᾤχετο τετριγυῖα Il.23.100

    ; ψυχὰς ἡρώων, opp. αὐτούς, 1.3, cf. Hes.Sc. 151;

    ψυχαὶ δ' Ἄϊδόσδε κατῆλθον Il.7.330

    ;

    ψ. δὲ κατ' οὐταμένην ὠτειλὴν ἔσσυτ' ἐπειγομένη 14.518

    ; sts. hardly dist. from signf. 1,

    ἅμα ψ. τε καὶ ἔγχεος ἐξέρυσ' αἰχμήν 16.505

    ; in swoons it leaves the body,

    τὸν δὲ λίπε ψ. 5.696

    ; so in later writers (seldom in Trag.),

    σὺν Ἀγαμεμνονίᾳ ψυχᾷ Pi.P.11.21

    ; ἑὰν ψυχὰν κομίξαι ib.4.159, cf. N.8.44;

    αἱ ψ. ὀσμῶνται καθ' Ἅιδην Heraclit.98

    ;

    πέμψατ' ἔνερθεν ψυχὴν ἐς φῶς A.Pers. 630

     (anap.);

    ποτωμένην ψ. ὑπὲρ σοῦ E.Or. 676

    , cf. Fr. 912.9 (anap.);

    τὰς τῶν κεκμηκότων ψ., αἷς ἐστιν ἐν τῇ φύσει τῶν αὑτῶν ἐκγόνων κήδεσθαι Pl.Lg. 927b

    ; ψ. σοφαί, perh. 'wise ghosts', Ar.Nu. 94;

    δὶς ἀποθανουμένη ψ. Anon.

     ap. Plu.2.236d.
    III the immaterial and immortal soul, first in Pindar,

    ἐς τὸν ὕπερθεν ἅλιον κείνων.. ἀνδιδοῖ [Φερσεφόνα] ψυχὰς πάλιν Fr. 133

    , cf. Pl.Men. 81b;

    εἰπόντες ὡς ἀνθρώπου ψ. ἀθάνατός ἐστι Hdt.2.123

    ;

    ἀγένητόν τε καὶ ἀθάνατον ψ. Pl.Phdr. 246a

    , cf. Phd. 70c, al.;

    ἀθάνατος ἡμῶν ἡ ψ. καὶ οὐδέποτε ἀπόλλυται Id.R. 608d

    ;

    ἁψ. τῷ σώματι συνέζευκται καὶ καθάπερ ἐν σάματι τέθαπται Philol.14

    , cf. Pl.Cra. 400c: hence freq. opp.

    σῶμα, ψ. καὶ σῶμα X.Mem.1.3.5

    , cf. An.3.2.20;

    ψ. ἢ σῶμα ἢ συναμφότερον, τὸ ὅλον τοῦτο Pl.Alc.1.130a

    ;

    εἰς θηρίου βίον ἀνθρωπίνη ψ. ἀφικνεῖται καὶ ἐκ θηρίου.. πάλιν εἰς ἄνθρωπον Id.Phdr. 249b

    ;

    κατὰ τοὺς Πυθαγορικοὺς μύθους τὴν τυχοῦσαν ψ. εἰς τὸ τυχὸν ἐνδύεσθαι σῶμα Arist.de An. 407b22

    ;

    οὐδὲ τοῦτο ἐπείσθην, ὡς ἡ ψ., ἕως μὲν ἂν ἐν θνητῷ σώματι ᾖ, ζῇ, ὅταν δὲ τούτου ἀπαλλαγῇ, τέθνηκεν X.Cyr.8.7.19

    ;

    ἀνθρώπου γε ψ., ἣ τοῦ θείου μετέχει,.. ὁρᾶται δ' οὐδ' αὐτή Id.Mem.4.3.14

    , cf. Cyr. 8.7.17; αἰθὴρ μὲμ ψυχὰς ὑπεδέξατο, σώ[ματα δὲ χθών] IG12.945 (v B. C.);

    ὁπόταμ ψ. προλίπῃ φάος ἀελίοιο Orph.Fr.32

    f.1;

    ἡμεῖς ἐσμεν ψ., ζῷον ἀθάνατον ἐν θνητῷ καθειργμένον φρουρίῳ Pl.Ax. 365e

    .
    IV the conscious self or personality as centre of emotions, desires, and affections,

    χερσὶ καὶ ψυχᾷ δυνατοί Pi.N.9.39

    ;

    μορφὰν βραχύς, ψυχὰν δ' ἄκαμπτος Id.I.4(3).53(71)

    ;

    ἐνίους τῶν καλῶν τὰς μορφὰς μοχθηροὺς ὄντας τὰς ψ. X.Oec.6.16

    ;

    θνητοῦ σώματος ἔτυχες, πειρῶ τῆς ψ. ἀθάνατον μνήμην καταλιπεῖν Isoc.2.37

    ; opp. material blessings,

    κτεάνων ψ. ἔχοντες κρέσσονας Pi.N.9.32

    ;

    μήτε σωμάτων ἐπιμελεῖσθαι μήτε χρημάτων.. οὕτω σφόδρα ὡς τῆς ψ. ὅπως ὡς ἀρίστη ἔσται Pl.Ap. 30b

    , cf. 29e: hence regarded in abstraction,

    τὸ παρεχόμενον ἡμῶν ἕκαστον τοῦτ' εἶναι μηδὲν ἀλλ' ἢ τὴν ψ., τὸ δὲ σῶμα ἰνδαλλόμενον ἡμῶν ἑκάστοις ἕπεσθαι Pl.Lg. 959a

    ;

    ἡ ψ. ἐστιν ἄνθρωπος Id.Alc.1.130c

    ;

    οὐδὲ νῦν τήν γ ἐμὴν ψ. ἑωρᾶτε X.Cyr.8.7.17

    , cf. supr. 111: sts., therefore, distd. from oneself,

    ψ. γὰρ ηὔδα πολλά μοι μυθουμένη S.Ant. 227

    ;

    ἡ ψ. μου πεπότηται Ar.Nu. 319

     (anap.);

    τί ποτ' ἔστι μαθεῖν ἔραται ψ. E.Hipp. 173

     (anap.);

    ἄλλο τι βουλομένη ἑκατέρου ἡ ψ. δήλη ἐστίν Pl.Smp. 192c

    ; οἴμοι ψυχή woe is me! LXX Mi.7.1; καὶ ἐρῶ τῇ ψ. μου, "yuxh/, e)/xeis polla\ a)gaqa/" Ev.Luc.12.19; in periphrases, ψ. Ὀρέστου, = Ὀρέστης, S.El. 1127, al.: but τὴν Φιλοκτήτου ψ. ἐκκλέψεις his wits, Id.Ph.55;

    ἡ δ' ἐμὴ ψ. τέθνηκεν Id.Ant. 559

    , cf. OC 999; so ψυχαί abs., = ἄνθρωποι, ψ. ὀλέσασα A.Ag. 1457 (lyr.); ψ. πολλαὶ ἔθανον many souls perished, Ar.Th. 864;

    πᾶσαι αἱ ψ., υἱοὶ καὶ αἱ θυγατέρες λ γ LXX Ge.46.15

    , cf. Ex.12.4, al.; [

    κιβωτὸς] εἰς ἣν ὀλίγοι, τοῦτ' ἔστιν ὀκτὼ ψ., διεσώθησαν 1 Ep.Pet.3.20

    . In apostrophe,

    μή, φίλα ψ. Pi.P.3.61

    ;

    ὦ μελέα ψ. S.Ph. 712

     (lyr.);

    ὦ ἀγαθὴ καὶ πιστὴ ψ. X.Cyr.7.3.8

    ; in referring to persons,

    ὅταν μεγάλη ψ. φυῇ Pl.R. 496b

     (cf. μεγαλόψυχος) ; καλεῖται γοῦν ἡ ψ. Κρινοκοράκα the creature, Thphr.Char.28.2;

    πάσῃ ψ. τετελευτηκυίᾳ LXX Nu.6.6

    ,11;

    πᾶσα ψ. ὑποτασσέσθω Ep.Rom.13.1

    , etc.: generally, being, ψυχὴ ζῶσα living creature, LXX Ge.1.24, cf. 20(pl.).
    2 of various aspects of the self, ἐν πολέμοιο μάχαις τλάμονι ψ. παρέμειν ) enduring heart, Pi.P.1.48;

    διεπειρᾶτο αὐτοῦ τῆς ψ. Hdt.3.14

    , ἦν ηὰρ.. ψυχὴν οὐκ ἄκρος poor-spirited, Id.5.124;

    ψυχὴν ἄριστε πάντων Ar.Eq. 457

    ;

    καρτερὰν ψ. λαβεῖν Id.Ach. 393

    ;

    κράτιστοι ἂν τὴν ψ. κριθεῖεν Th.2.40

    ;

    τοῖς σώμασι δύνανται τὰς δὲ ψ. οὐκ ἔχουσιν Lys.10.29

    ;

    ὁ γὰρ' λόγχην ἀκονῶν καὶ τὴν ψ. τι παρακονᾷ X.Cyr.6.2.33

    , cf. Oec.21.3.
    3 of the emotional self,

    ὑπείργασμαι μὲν εὖ ψυχὴν ἔρωτι E.Hipp. 505

    , cf. 527 (lyr.);

    πάνυ μου ἡ ψ. ἐπεθύμει X.Oec.6.14

    ;

    τίνα ποτὲ ψ. ἔχων; Lys.32.12

    ; τίν' οἴεσθ' αὐτὴν ψ. ἕξειν, ὅταν ἐμὲ ῒδῃ; how will she feel? D.28.21; μία ψ., prov. of friends, Arist.EN 1168b7; ψ. μία ἤστην prob. in Phryn. PSp.128B.; of appetite,

    ψυχῇ διδόντες ἡδονήν A.Pers. 841

     (s. v.l.), cf. Epich.297, Theocr.16.24;

    λίχνῳ δὲ ὄντι τὴν ψ. Pl.R. 579b

    ;

    τῷ δὲ ἡ ψ. σῖτον μὲν οὐ προσίετο, διψῆν δ' ἐδόκει X.Cyr.8.7.4

    .
    4 of the moral and intellectual self,

    ἀπὸ πάμπαν ἀδίκων ἔχειν ψ. Pi.O. 2.70

    ;

    ψ. τε καὶ φρόνημα καὶ γνώμην S.Ant. 176

    ;

    ἀρκεῖν.. κἀντὶ μυρίων μίαν ψ. τάδ' ἐκτίνουσαν, ἢν εὔνους παρῇ Id.OC 499

    ;

    ψ. γὰρ εὔνους καὶ φρονοῦσα τοὔνδικον Id.Fr. 101

    ;

    ἡ κακὴ σὴ ψ. Id.Ph. 1014

    ;

    ψυχῆς κατήγορος κακῆς X.Oec.20.15

    , cf. Pl.R. 353e;

    ἡ βουλεύσασα ψ. Antipho 4.1.7

    , cf. Pl.Lg. 873a; τὸ σῶμα ἀπειρηκὸς ἡ ψ. συνεξέσωσεν.. διὰ τὸ μὴ ξυνειδέναι ἑαυτῇ the mind conscious of innocence, Antipho 5.93;

    τὸ ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἄρχειν καὶ βουλεύεσθαι.. ἐσθ' ὅτῳ ἄλλῳ ἢ ψυχῇ δικαίως ἂν ἀποδοῖμεν; Pl.R. 353d

    ;

    τὴν τῆς ψ. ἐπιμέλειαν X.Mem. 1.2.4

    , Isoc.15.304; τὰ ἐν τῇ ψ. διὰ τὴν παιδείαν ἐγγιγνόμενα ib.290;

    τῆς ψ. ἐξελθούσης, ἐν ᾗ μόνῃ γίγνεται φρόνησις X.Mem.1.2.53

    ;

    νοῦς τε καὶ ψ. Pl.Cra. 400a

    , cf. Phdr. 247c, al.;

    ἐμπαίει τί μοι ψυχῇ σύνηθες ὄμμα S.El. 903

    ;

    ἰδὼν μὲν γνούς τε σῇ ψ., τέκνον E.Tr. 1171

    . Phrases:—

    ἐκ τῆς ψ. φίλος X.An.7.7.43

    ; ἀπὸ τῆς ψ. φιλεῖν with all the heart, Thphr. Char.17.3;

    βόσκοιτ' ἐκ ψυχᾶς τὰς ἀμνάδας Theoc.8.35

    ;

    ὅλῃ τῇ ψ. κεχαρίσθαι τινί X.Mem.3.11.10

    ; οὐκ ἐᾷ ἡμᾶς οὐδὲ ψυχῆς λαχεῖν he won't let us call our soul our own, Phryn.PSp.128B.
    5 of animals, ψ. μεγαλόφρων, of a horse, X.Eq.11.1;

    θηρίων ψ. ἡμεροῦμεν Isoc.2.12

    ; ψ. χηνός, ὀρτυγίου, Eub.101, Antiph.5.
    6 of inanimate things,

    πᾶσα πολιτεία ψ. πόλεώς ἐστιν Isoc.12.138

    , cf. 7.14;

    ἡ τῶνδε τῶν ἀνδρῶν ἀρετὴ τῆς Ἑλλάδος ἦν ψ. D.60.23

    ;

    οἷον ψ. ὁ μῦθος τῆς τραγῳδίας Arist.Po. 1450a38

    ; also of the spirit of an author, D.H.Lys.11.
    V Philosophical uses:
    1 In the early physicists, of the primary substance, the source of life and consciousness, ὁρίζονται πάντες (sc. οἱ πρότεροι)

    τὴν ψ. τρισίν, κινήσει, αἰσθήσει, τῷ ἀσωμάτῳ Arist.de An. 405b11

    ; τὸν λίθον ἔφη [Θαλῆς] ψ. ἔχειν ὅτι τὸν σίδηρον κινεῖ, of the magnet, ib. 405a20; ψυχῇσιν θάνατος ὕδωρ γενέσθαι, ὕδατι δὲ θάνατος γῆν γενέσθαι, ἐκ γῆς δὲ ὕδωρ γίνεται, ἐξ ὕδατος δὲ ψ. (sc. πῦρ) Heraclit. 36;

    ἡ ψ. πνεῦμα Xenoph.

     ap. D.L.9.19; καρδία ψυχῆς καὶ αἰσθήσιος [ἀρχά] Philol.13;

    τοῦτο [ἀὴρ] αὐτοῖς καὶ ψ. ἐστι καὶ νόησις Diog.

     Apoll.4;

    τὴν τῶν ἄλλων ἁπάντων φύσιν οὐ πιστεύεις Ἀναξαγόρᾳ νοῦν καὶ ψ. εἶναι τὴν διακοσμοῦσαν; Pl.Cra. 400a

    , cf. Arist.de An. 404a25; Δημόκριτος πῦρ τι καὶ θερμόν θησιν αὐτὴν (sc. ψυχὴν) εἶναι ib. 404a1, cf. Resp. 472a4.
    2 the spirit of the universe,

    ψ. εἰς τὸ μέσον [τοῦ κόσμου] θείς Pl.Ti. 34b

    , cf. 30b;

    τὴν τοῦ παντὸς δῆλον ὅτι τοιαύτην εἶναι βούλεται [ὁ Τίμαιος] οἷόν ποτ' ἐστὶν ὁ καλούμενος νοῦς Arist.de An. 407a3

    ; ἐν τῷ ὅλῳ τινὲς [τὴν ψ.] μεμεῖχθαί φασιν, ὅθεν ἴσως καὶ Θαλῆς ᾠήθη πάντα πλήρη θεῶν εἶναι ib. 411a8;

    ὁ κόσμος ψ. ἐστὶν ἑαυτοῦ καὶ ἡγεμονικόν Chrysipp.Stoic.2.186

    ; ψ. [κόσμου] Plu.2.1013e, cf. M.Ant.4.40;

    ψ. ἐλθοῦσα εἰς σῶμα οὐρανοῦ Plot.5.1.2

    ;

    τόδε τὸ πᾶν ψ. μίαν ἔχον εἰς πάντα αὐτοῦ μέρη Id.4.4.32

    ; περὶ ψυχᾶς κόσμου καὶ φύσιος, title of work by Ti.Locr.
    3 In Pl. the immaterial principle of movement and life,

    ὅταν παρῇ [ψυχὴ] τῷ σώματι, αἴτιόν ἐστι τοῦ ζῆν αὐτῷ Pl.Cra. 399d

    , cf. Def. 411c; [

    ψυχῆς λόγον ἔχομεν] τὴν δυναμένην αὐτὴν αὑτὴν κινεῖν κίνησιν Id.Lg. 896a

    ; μεταβολῆς τε καὶ κινήσεως ἁπάσης αἰτία [ἡ ψ.] ἅπασιν ib. b, cf. 892c; its presence is requisite for thought,

    σοφία καὶ νοῦς ἄνευ ψ. οὐκ ἂν γενοίσθην Id.Phlb. 30c

    , cf. Ti. 30b, Sph. 249a; defined by Arist. as

    οὐσία ὡς εἶδος σώματος φυσικοῦ δυνάμει ζωὴν ἔχοντος de An. 412a20

    ; ἐντελέχεια ἡ πρώτη σώματος φυσικοῦ ὀργανικοῦ ib. 412b5; the tripartite division of

    ψ., οἱ δὲ περὶ Πλάτωνα καὶ Ἀρχύτας καὶ οἱ λοιποὶ Πυθαγόρειοι τὴν ψ. τριμερῆ ἀποφαίνονται, διαιροῦντες εἰς λογισμὸν καὶ θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν Iamb.

     ap. Stob.1.49.34, cf. Pl.R. 439e sqq.; in Arist.

    ἡ ψ. τούτοις ὥρισται, θρεπτικῷ, αἰσθητικῷ, διανοητικῷ, κινήσει· πότερον δὲ τοὔτων ἕκαστόν ἐστι ψ. ἢ ψυχῆς μόριον; de An. 413b11

    , cf. PA 641b4;

    ἡ θρεπτικὴ ψ. Id.de An. 434a22

    , al.; in the Stoics and Epicureans, σῶμα ἡ ψ. Zeno and Chrysipp.Stoic.1.38; of the scala naturae,

    τὰ μὲν ἕξει διοικεῖται, τὰ δὲ φύσει, τὰ δ' ἀλόγῳ ψ., τὰ δὲ καὶ λόγον ἐχούσῃ καὶ διάνοιαν Stoic.2.150

    , cf. M.Ant.6.14;

    ἡ ψ. σῶμά ἐστι λεπτομερές.. προσεμφερέστατον πνεύματι θερμοῦ τινα κρᾶσιν ἔχοντι Epicur.Ep.1p.19U.

    ;

    τέλος.. τὸ μήτε ἀλγεῖν κατὰ σῶμα μήτε ταράττεσθαι κατὰ ψ. Id.Ep.3p.64U.

    ; in the Neo-Platonists characterized by discursive thinking,

    τοὺς λογισμοὺς ψυχῆς εἶναι ἐνεργήματα Plot.1.1.7

    ; related to νοῦς as image to archetype, εἰκών τίς ἐστι νοῦ [ψ.] Id.5.1.3; present in entirety in every part,

    πάρεστι πᾶσα πανταχοῦ ψ. Id.5.1.2

    , cf. 4.7.5;

    φύσις ψ. οὖσα, γέννημα ψυχῆς προτέρας Id.3.8.4

    ; animal and vegetable bodies possess

    οἷον σκιὰν ψυχῆς Id.4.4.18

    ;

    πᾶν σῶμα.. ψυχῆς μετουσίᾳ κινεῖται ἐξ ἑαυτοῦ καὶ ζῇ διὰ ψ. Procl.Inst.20

    .
    VI butterfly or moth, Arist.HA 551a14, Thphr.HP2.4.4, Plu.2.636c.
    2 τριπόλιον, Ps.-Dsc.4.132.
    VII Psyche, in the allegory of Psyche and Eros, Apul.Metam. bks. 4-6, Aristophontes ap. Fulg.Myth.3.6. (See ancient speculations on the derivation, Pl.Cra. 399d- 400a, Arist.de An. 405b29, Chrysipp.Stoic.2.222; Hom. usage gives little support to the derivation from ψύχω 'blow, breathe';

    τὸν δὲ λίπε ψ. Il.5.696

     means 'his spirit left his body', and so λειποψυχέω means 'swoon', not 'become breathless';

    ἀπὸ δὲ ψ. ἐκάπυσσε Il.22.467

     means 'she gasped out her spirit', viz. 'swooned'; the resemblance of ἄμπνυτο 'recovered consciousness' to ἀμπνέω 'recover breath' is deceptive, v. ἄμπνυτο, ἔμπνυτο: when concrete the Homeric ψ. is rather warm blood than breath, cf. Il.14.518, 16.505, where the ψ. escapes through a wound; cf. ψυχοπότης, ψυχορροφέω, and S.El. 786, Ar.Nu. 712 (v. supr.1).)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ψυχή

  • 110 ἀναγράφω

    ἀναγρᾰφ-ω, [var] contr. [full] ἀγγράφω IG7.8, Tab.Heracl.1.126: (v. γράφω):—
    A engrave and set up publicly, of treaties, laws, and public acts,

    τὰς ξυνθήκας ἐν στήλῃ λιθίνῃ Th.5.47

    ;

    τὸν Δράκοντος νόμον IG1.61

    , cf. And.1.82; ἀ. τι ἐς στήλην, εἰς λεύκωμα, etc., Lycurg.117, Lexap.D.24.23;

    ἀναγραψάτωσαν τὸ ψήφισμα IG7.303.44

    ; ἀγγραψάτω ib.7.8; register,

    τὰ συμβόλαια καὶ τὰς κρίσεις πρὸς ἀρχήν τινα Arist. Pol. 1321b34

     ([voice] Pass.):—[voice] Med., ἀναγρψάσαθαι συνθήκας have them registered, App.Mith.70.
    2 of a person, register or record his name,

    στηλίτην ἀ. τινά Isoc.16.9

    :—[voice] Pass., to be inscribed or ntered in a public register,

    ἀναγραφῆναι πατρόθεν Hdt.6.14

    , cf. 8.90; ἀναγράφεσθαι εὐεργέτης to be registered as a benefactor, as was the custom of the Persians, 8.85, cf. Th.1.129: hence generally,

    μέγιστος εὐεργέτης παρ' ἐμοὶ ἀναγεγράψῃ Pl.Grg. 506c

    , cf. Lys.20.19, X.Vect.3.11: also, to be registered as a state-debtor, Lys.9.7:—generally,

    Ἄρθμιον.. ἐχθρὸν αὑτῶν ἀνέγραψαν D.9.43

    ;

    ἐν τοῖς φίλοις-γεγράφθαι D.C.38.44

    ; Εὐβούλου κούρα ἀνεγραφόμαν became his adopted daughter, Epigr.Gr.205 (Halicarn.):—[voice] Med.,

    τὴν εὐεργεσίαν ἀνεγραψάμην εἰς ἐμαυτόν Corp.Herm. 1.30

    .
    3 c. acc. rei, ἀ. στήλην set up a pillar with an inscription on it, Lys.30.21.
    b [voice] Pass., to be registered, of a deed, PRyl.65.4 (i B. C.).
    II of an author, write out, place on record,

    ὅσα ἄμφω ξυνέγραψαν, ταῦτα ἐγὼ ἀναγράφω Arr.An.Praef.1

    ; describe, X.Ep.1.6, Arr.Tact.1.2, Philostr. V A5.37, Eun.VSp.476B. ([voice] Pass.); compose, Epicur.Nat.28.5; of the mind, depict, imagine, Philostr. V A6.19,7.14.
    2 record,

    πράξεις Plb.1.1.1

    , cf. D.L.1.40, Longin.13.3, etc.; commemorate,

    τινά Porph.VP2

    .
    3 describe lines and figures mathematically, ἀ. ἀπό .. upon a base, Pl.Men. 83b ([voice] Med.), cf. Euc. 1.47, etc.;

    ἀ. τὰς τῆς γῆς περιόδους Arist.Mete. 350a17

    ; also of lines used as bases,

    αἱ ἴσα αὐτοῖς τετράγωνα -ουσαι Euc.10

    Def.4:—[voice] Pass., τὸ τετράγωνον τὸ ἀναγραφησόμενον ἀπό .. that can be described upon.., Id.2.14.
    IV fill up outlines, opp. περιγράφω, Arist. EN 1098a22, cf. Philostr.Im.2.17, Alex.Aphr. in Top.444.6.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀναγράφω

  • 111 ἐρείδω

    ἐρείδω, [dialect] Ep. [tense] impf.
    A

    ἔρειδον Il.13.131

     : [tense] fut.

    ἐρείσω Call.Del. 234

    , Aristid. Or.17(15).10 codd.: [tense] aor. 1

    ἤρεισα S.Ant. 1236

    , Pl.Phdr. 254e, Ti. 91e ; [dialect] Boeot. [ per.] 3sg.

    εἴρισε Corinn.Supp.1.32

     ; [dialect] Ep. ἔρεισα ([etym.] ἐπ-) Il.7.269 : [tense] pf. ἤρεικα ([etym.] συν-) Hp.Morb.Sacr.7, ([etym.] προς-) Plb.5.60.8 ; but

    ἐρήρεικα Dsc.Eup.1.84

    , ([etym.] προς-) Plu.Aem.19:—[voice] Med., [tense] fut. ἐρείσομαι ([etym.] ἀπ-) Arist.Pr. 885b29, Plb.15.25.25 : [tense] aor. 1

    ἠρεισάμην Hes.Sc. 362

    , ([etym.] ἀπ-) Pl. R. 508d ; [dialect] Ep.

    ἐρ- Il.5.309

    :—[voice] Pass., 3 [tense] fut.

    ἐρηρείσεται Hp.Mul.2.133

     : [dialect] Ep. [tense] aor. 1

    ἐρείσθην Il.7.145

     : [tense] pf.

    ἐρήρεισμαι Hdt.4.152

    , Hp.Art.78 (but [ per.] 2sg.

    ἠρήρεισθα Archil.94

     is from ἀραρίσκω) ; also ἤρεισμαι Ti. [dialect] Locr. 98e ( ἐρήρ- ib. 97e), D.S.4.12, Paus.6.25.5 ; [dialect] Ion. [ per.] 3pl. [tense] pf.

    ἐρηρέδαται Il.23.284

    , 329, [dialect] Ep.

    ἐρήρεινται A.R.2.320

     : [tense] plpf.

    ἠρήρειστο Il.4.136

     ; [ per.] 3pl.

    ἐρηρέδατο Od.7.95

    ,

    ἠρήρειντο A.R.3.1398

    :—Hom. uses the augm. only in ἠρήρειστο, Hes.Sc. 362 in ἠρείσατο.—[dialect] Ep., [dialect] Ion., and poet. Verb, also found in Pl. and later Prose:—cause to lean, prop,

    δόρυ..πρὸς τεῖχος ἐρείσας Il.22.112

     ;

    θρόνον πρὸς κίονα μακρὸν ἐρείσας Od. 8.66

     ;

    πύργῳ ἔπι προὔχοντι..ἀσπίδ' ἐρείσας Il.22.97

     ; [νέκυας] ἀλλήλοισιν ἐ. piling them against each other, Od.22.450 ;

    ἐρείσατε..πλευρὸν ἀμφιδέξιον S.OC 1112

     ; πρὸς στέρν' ἐρείσας (sc. τοὺς παῖδας) E.HF 1362, cf. Ba. 684 ;

    τὰ ἰσχία πρὸς τὴν γῆν Pl.Phdr. 254e

     ;

    ἐ. τινὰ εἰς ἕδραν E.Heracl. 603

     ;

    τὰς κεφαλὰς εἰς γῆν Pl.Ti. 91e

     ;

    ἐς χεῖρας ἐ. τι Theoc.7.104

     ;

    ἐ. τὴν κεφαλὴν ἐπὶ γῆς Pl.Ti. 43e

     ;

    τὸ γόνυ κατὰ τοῦ ἰσχίου Plu.Flam.20

     ;

    ῥόῳ ἔνι κάλπιν A.R.1.1234

     : generally, fix firmly, plant,

    ἄγκυραν χθονί Pi.P.10.51

     ;

    εἰς γῆν ἐ. ὄμμα E.IA 1123

    , cf. Aristid.Or.17(15).10 ;

    ἐπὶ χθονὸς ὄμματ' A.R.1.784

     ; ἐ. πόδας ἐς βένθος plant the foot firm, ib. 1010 : metaph., ἐ. τὰν γνώμαν fix one's mind firmly on a thing, Theoc.21.61.
    2 prop up, support, stay, ἀσπὶς ἄρ' ἀσπίδ' ἔρειδε, κόρυς κόρυν, ἀνέρα δ' ἀνήρ, of close ranks of men-atarms, Il.13.131 ;

    ἐπ' ἀσπίδος ἀσπίδ' ἔρεισον Tyrt.11.31

     ;

    πέλτην ἐρεῖσαι E.Rh. 487

     ;

    κίον' οὐρανοῦ τε καὶ χθονὸς ὤμοιν ἐ. A.Pr. 352

    .
    3 press hard, attack, τινα Pi.O.9.32 : sens. obsc.,

    ἐ. γυναῖκα Ar.Ec. 616

    , Fr.74.
    4 push, thrust,

    ὅπῃ κέ τις..ἐρείδῃ Emp.12.3

     ;

    ἔπη..ἤρειδε κατὰ τῶν ἱππέων

     hurled forth..,

    Ar.Eq. 627

     ;

    ὁ χορὸς ἤρειδεν ὁρμαθοὺς μελῶν τέτταρας Id.Ra. 914

    :—[voice] Med.,

    ἔπος πρὸς ἔπος ἠρειδόμεσθ' Id.Nu. 1375

    .
    5 infix, plant in,

    πλευραῖς ἔγχος S.Ant. 1236

     ; ἀνταίαν πληγήν inflict it, E.Andr. 844 (lyr.):—[voice] Pass., ἄλγημα ἐρηρεισμένον fixed pain, Gal.8.385.
    6 press down, depress,

    πλάστιγγα τοῦ βίου S.Fr. 576.5

    .
    7 of wagers or matches, match, set one pledge against another, Theoc.5.24.
    II intr., press hard,

    ἀμφ' αὐτῷ πελεμίξαι ἐρείδοντες βελέεσσιν Il.16.108

     ;

    εἴς τινα Ar.Nu. 558

     ;

    νέφος ἐ. ἐπὶ γῆν Plu. Num.2

     ;

    πνεῦμα κατὰ τῆς σχεδίας Id.Crass.19

     ; of an illness or pain, settle upon a particular part,

    νόσος ὁμότοιχος ἐ. A.Ag. 1004

     (lyr.), cf. Ruf. ap. Orib.45.30.27, Gal.11.61 ; exert pressure: hence, rest,

    ἐπὶ τὸ ἔδαφος HeroAut.2.7

    .
    2 set to work, fall to, esp. of eating,

    ἔρειδε Ar. Pax31

    , cf. 25 (where, acc. to Sch., it is metaph. from rowers) ;

    ἐρείδετον Id.Fr. 493

    .
    3 become fixed,

    πρῴρα ἐρείσασα Act.Ap.27

    . 41.
    III [voice] Med. and [voice] Pass., prop oneself, lean upon, τῷ ὅ γ' ἐρεισάμενος (sc. σκήπτρῳ) Il.2.109;

    ἔγχει ἐ. 14.38

    ;

    ἐπὶ μελίης..ἐρεισθείς 22.225

     : c. gen., ἐρείσατο χειρὶ παχείῃ γαίης leant with his hand against the earth, 5.309 : abs.,

    ἐρεισάμενος βάλε

     having planted himself firm, taken a firm stand,

    12.457

    , cf. 16.736 ; of one fallen,

    ὁ δ' ὕπτιος οὔδει ἐρείσθη 7.145

    , 11.144 ; οὔδεϊ..σφι χαῖται ἐρηρέδαται their hair rests on the ground, 23.284 ; γόνατος κονίαισιν ἐρειδομένου set, planted in.., A.Ag.64(anap.);

    τοῖσι γούνασι ἐρηρεισμένοι Hdt.4.152

    ;

    ταῖς χερσὶν ἐπὶ δόρατι ἠρεισμένος Paus.6.25.5

    , cf. Corn.ND9 ; press closely, be tight, of bandages, Hp.Off.8 ; τοὺς ὀδόντας ἐρήρεισται has her teeth clenched, Hp. ap. Erot. (ξυνερήρ. codd. Hp.).
    2 to be fixed firm, planted,

    ἔγχος διὰ θώρηκος ἠρήρειστο

     had been fixed,

    Il.3.358

    , etc.;

    λᾶε ἐρηρέδαται

     stand firmly fixed,

    23.329

     ;

    θρόνοι περὶ τοῖχον ἐρηρέδατ' Od.7.95

     ;

    ἁ γᾶ ἐρήρεισται ἐπὶ τᾶς αὐτᾶς ῥοπᾶς Ti.Locr.97e

     : abs.,

    δίκας ἐρείδεται πυθμήν

     is set firm,

    A.Ch. 646

     (lyr.); opp. πλανᾶσθαι, Arist.GA 720a12; ἐρηρεικός, of a bone stuck in the throat, Dsc.Eup.1.84.
    IV [voice] Med.,
    1 in recipr. sense, struggle one with another, Il.23.735 (v.l. ἐρίζεσθον).
    2 c. acc., support or set firmly for oneself,

    πλησίον ἠρείσαντο καρήατα Simon.172

     ;

    βάκτρῳ δ' ἐρείδου..στίβον E. Ion 743

     ;

    ἐπὶ γαῖαν ἴχνος AP12.84

     (Mel.);

    ἐπὶ τοίχῳ λίθον Theoc.23.49

    ;

    ἐπὶ χειρὶ παρειήν A.R.3.1160

    ;

    χεῖρας σκηπανίῳ AP6.83

     (Maced.); ἐπὶ σκίπωνος τὸ γῆρας ib.7.457 ([place name] Aristo); ἐς πόλον ἐκ γαίης μῆτιν ἐ. to raise one's thoughts.., ib.9.782 (Paul. Sil.).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐρείδω

  • 112 γίνομαι

    γίνομαι (in the form γίγνομαι [s. below] Hom.+; as γίν. since Aristot.+; and s. Kühner-Bl. II p. 391; Schwyzer I 215; KBrugmann4-AThumb, Griech. Gramm. 1913, 126; Mayser p. 165 and lit. there). Impf. ἐγινόμην; fut. γενήσομαι; 2 aor. ἐγενόμην, 3 sg. opt. γένοιτο; very rare v.l. (B-D-F §81, 3) γενάμενος (GJs 6:1; 16;1; 25:1 [s. deStrycker 249]; also found in Ps.-Callisth. 1, 20, 1; 1, 41, 11; ApcEsdr 1:3 p. 24, 7 Tdf.; Mel., P. 49, 346 [Bodm.]). Pass.: fut. ptc. τῶν γενηθησομένων (Eccl 1:11 v.l.); 1 aor. ἐγενήθην (Doric, H. Gk.; Phryn. 108 Lob.; pap fr. III B.C., Mayser I/22 ’38, 157f [w. lit.]; ins [Schweizer 181; Nachmanson 168; Thieme 13]; LXX), impv. γενηθήτω; pf. γεγένημαι (Meisterhans3-Schw.: Att. ins since 376 B.C.; Mayser 391) uncontested use in NT only J 2:9; GJs 24:3 (γεγένν-pap); apolog. On pf. γέγονα s. Meisterhans3-Schw.: since 464 B.C.; Mayser 372; on the aoristic use of γέγονα s. Mlt. 145f; 238; 239; PChantraine, Histoire du parfait grec 1927, 233–45; 3 pl. γέγοναν Ro 16:7 (v.l. γεγόνασιν) and Rv 21:6; s. KBuresch, Γέγοναν: RhM 46, 1891, 193ff; Mlt. 52 n.; ptc. γεγονώς; plpf. 3 sg. ἐγεγόνει (1 Macc. 4:27; 2 Macc. 13:17; J 6:17; Just.), without augment γεγόνει (Ac 4:22; v.l. ἐγεγόνει), s. B-D-F §78; Mlt-H. 190. On the variation γίνομαι and γίγνομαι s. W-S. §5, 31; B-D-F §34, 4; Mlt-H. 108. A verb with numerous nuances relating to being and manner of being. Its contrast to the more static term εἰμί can be seen in Kaibel 595, 5 οὐκ ἤμην καὶ ἐγενόμην=I was not and then I came to be (cp. Ath. 4, 2 in 3 below).
    ① to come into being through process of birth or natural production, be born, be produced (SIG 1168, 6; Epict. 2, 17, 8; Wsd 7:3; Sir 44:9; Just., A I, 13, 3; Tat. 26, 2) J 8:58; w. ἔκ τινος foll. (Diod S 3, 64, 1; Appian, Basil. 5 §1; Parthenius 1, 4; Athen. 13, 37 p. 576c ἐξ ἑταίρας; PPetr III, 2, 20; PFlor 382, 38 ὁ ἐξ ἐμοῦ γενόμενος υἱός; 1 Esdr 4:16; Tob 8:6; Jos., Ant. 2, 216) Ro 1:3; Gal 4:4 (cp. 1QS 11:21). Also of plants 1 Cor 15:37. Of fruits ἔκ τινος be produced by a tree Mt 21:19 (cp. X., Mem. 3, 6, 13 ὁ ἐκ τ. χώρας γιγνόμενος σῖτος). W. ἀπό τινος foll. Ox 1081 (SJCh), 11 γε̣[ινόμε]νον, 14 γέγ[ονος], 14f γε[ι]νομεν[ον], 19 γέγονος.
    ② to come into existence, be made, be created, be manufactured, be performed
    ⓐ gener. ὸ̔ γέγονεν J 1:3c (s. ref. to Vawter, below); w. διά τινος vs. 3a (MTeschendorf, D. Schöpfungsged. im NT: StKr 104, ’32, 337–72). W. χωρίς τινος vs. 3b (IAndrosIsis, Cyrene 15 [103 A.D.] Ἐμοῦ δὲ χωρὶς γείνετʼ οὐδὲν πώποτε; Cleanthes, Hymn to Zeus 15 [Stoic. I 537=Coll. Alex. no. 1 p. 227] οὐδέ τι γίγνεται ἔργον σοῦ δίχα; note the related style 1QH 1:20; on the syntax of J 1:3f see BVawter, CBQ 25, ’63, 401–6, who favors a full stop after οὐδὲ ἕν, s. εἷς 2b and lit. cited there on J 1:3). W. ἔκ τινος Hb 11:3. Of cult images διὰ χειρῶν γινόμενοι made w. hands Ac 19:26 (cp. PRyl 231, 3 [40 A.D.] τοὺς ἄρτους γενέσθαι). Of miracles: be done, take place (Tob 11:15; Wsd 19:13 v.l. Swete) Mt 11:20f, 23; Lk 10:13; Ac 8:13. ἐφʼ ὸ̔ν γεγόνει τὸ σημεῖον τοῦτο on whom this miracle had been performed 4:22. W. mention of the author διά τινος (cp. 4 Macc 17:11) 2:43; 4:16, 30; 12:9; 24:2. διὰ τῶν χειρῶν τινος Mk 6:2; Ac 14:3. ὑπό τινος (Herodian 8, 4, 2; OGI 168, 46 [115 B.C.] τὰ γεγονότα ὑπὸ τοῦ πατρὸς φιλάνθρωπα; UPZ III, 3, 7 [116 B.C.]; PTebt 786, 14 [II B.C.]; Wsd 9:2; Jos., Ant. 8, 111; 347; Just., D. 35, 8 τῶν ἀπὸ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ [Jesus] καὶ νῦν γινομένων δυνάμεων) Lk 9:7 v.l.; 13:17; 23:8; Eph 5:12. Of commands, instructions be fulfilled, performed γενηθήτω τὸ θέλημά σου thy will be done (Appian, Liby. 90 §423 τὸ πρόσταγμα δεῖ γενέσθαι; Syntipas p. 25, 3 γενέσθω τὸ αἴτημα) Mt 6:10; 26:42; Lk 11:2; cp. 22:42. γέγονεν ὸ̔ ἐπέταξας your order has been carried out 14:22. γενέσθαι τὸ αἴτημα αὐτῶν that their demand should be granted 23:24. Of institutions: be established, the Sabbath for the sake of humans Mk 2:27 (Crates, Ep. 24 οὐ γεγόνασιν οἱ ἄνθρωποι τ. ἵππων χάριν, ἀλλʼ οἱ ἵπποι τ. ἀνθρώπων).
    ⓑ w. mention of the special nature of an undertaking: ἵνα οὕτως γένηται ἐν ἐμοί in order to have such action taken in my case 1 Cor 9:15. ἐν τῷ ξηρῷ τί γένηται; what will be done when it (the wood) is dry? Lk 23:31.
    ③ come into being as an event or phenomenon from a point of origin, arise, come about, develop (Alcaeus 23 Diehl2 [320 L-P.] καί κʼ οὐδὲν ἐκ δένος γένοιτο=nothing could originate from nothing; Ath. 4:2 τὸ ὸ̓ν οὐ γίνεται ἀλλὰ τὸ μὴ ὸ̓ν)
    ⓐ of events or phenomena in nature (Sir 40:10; Ex 10:22; Job 40:23; Jos., Ant. 9, 36): lightning, thunder (X., An. 3, 1, 11) J 12:29; Rv 8:5; 11:19; calm (on the sea) Mt 8:26; Mk 4:39; Lk 8:24; storm Mk 4:37; a cloud (cp. Jos., Ant. 9, 36) 9:7; Lk 9:34; Hv 4, 3, 7; flood Lk 6:48; earthquake (Parian Marbles [III B.C.]=FGrH: 239B, 24) Mt 8:24; 28:2; Ac 16:26; Rv 6:12; 11:13; 16:18; darkness Mt 27:45; Mk 15:33; Lk 23:44; J 6:17; hail, fire Rv 8:7. Of a dawning day ὅτε δὲ ἡμέρα ἐγένετο (cp. περὶ ἀρχομένην ἡμέραν ‘about dawn’ Jos., Vi 15: in a related story of shipwreck) Ac 27:39.
    ⓑ of other occurrences (Arrian, Anab. 4, 4, 3 τὰ ἱερὰ οὐκ ἐγίγνετο=the sacrifice did not turn out [favorably]; 1 Macc 1:25; 4:58; 9:27; 13:44; Jdth 7:29; 14:19 al.): complaining Ac 6:1; persecution, oppression Mt 13:21; 24:21; Mk 4:17; 13:19; Ac 11:19; discussion J 3:25; Ac 15:7; tumult Mt 26:5; 27:24; GJs 21:1 and 25:1; a sound Ac 2:2, 6; weeping 20:37; clamor 23:9; Mt 25:6; AcPl Ha 4, 6; famine Lk 4:25; 15:14; Ac 11:28; ὁρμή (q.v.) 14:5; war Rv 12:7; sharp contention Ac 15:39; tear (in a garment) Mt 9:16; Mk 2:21; Lk 6:49; silence (s. σιγή) Ac 21:40; Rv 8:1; στάσις (q.v. 2) Lk 23:19; Ac 15:2; 23:7, 10; concourse 21:30; confusion 19:23; shout, loud voice 2:6; 19:34; Rv 11:15; dispute Lk 22:24; envy, strife 1 Ti 6:4; astonishment AcPl Ha 4, 25; joy 6, 3; prayer 6, 7; offering 6, 37.
    ⓒ of the various divisions of a day (Jdth 13:1; 1 Macc 5:30; 4 Macc 3:8 al.) γενομένης ἡμέρας when day came (Jos., Ant. 10, 202, Vi. 405) Lk 4:42; Ac 12:18; 16:35; 23:12; cp. Lk 6:13; 22:66; Ac 27:29, 33, 39. Difft. Mk 6:21 γενομένης ἡμέρας εὐκαίρου when a convenient/opportune day arrived. ὀψέ (cp. Gen 29:25; 1 Km 25:37) 11:19. ὀψίας γενομένης Mt 8:16; 14:15, 23; 16:2; 26:20; 27:57; Mk 1:32; 6:47; 14:17; 15:42; cp. J 6:16. πρωί̈ας Mt 27:1; J 21:4. νύξ Ac 27:27. ὥρας πολλῆς γενομένης when it had grown late Mk 6:35; cp. 15:33; Lk 22:14; Ac 26:4.
    ④ to occur as process or result, happen, turn out, take place (Dicaearch., Fgm. 102 W.: a campaign ‘takes place’; Diod S 32 Fgm. 9c τὰς εἰς τ. πατέρα γεγενημένας ἁμαρτίας=the misdeeds ‘perpetrated’ against his father; 2 Macc 1:32; 13:17; 3 Macc 1:11; 4:12; 5:17 al.)
    ⓐ gener. τοῦτο ὅλον γέγονεν all this took place w. ἵνα foll. Mt 1:22; 26:56. ἕως ἂν πάντα γένηται until all has taken place (=is past) 5:18. πάντα τὰ γενόμενα everything that had happened (cp. Appian, Bell. Civ. 2, 121 §508 τὰ γενόμενα; 1 Esdr 1:10; Jdth 15:1; 1 Macc 4:20; 2 Macc 10:21; 3 Macc 1:17) 18:31; cp. 21:21; 24:6, 20, 34; 26:54; 27:54; 28:11; Mk 5:14. ἴδωμεν τὸ ῥῆμα τοῦτο τὸ γεγονός let us see this thing that has taken place Lk 2:15 (TestAbr A 15 p. 96, 15 [Stone p. 40]) θανάτου γενομένου since a death has occurred, i.e. since he has died Hb 9:15. τούτου γενομένου after this had happened (Jos., Ant. 9, 56; 129) Ac 28:9. τὸ γεγονός what had happened (Diod S 12, 49, 4; Appian, Bell. Civ. 2, 18 §496; Jos., Ant. 14, 292) Lk 8:34; 24:12. τὰ γεγονότα AcPl Ha 11, 1.—μὴ γένοιτο strong negation, in Paul only after rhet. questions (cp. TestJob 38:1; JosAs 25:8; Epict., index p. 540e; Lucian, Dial. Deor. 1, 2, Dial. Meretr. 13, 4; Achilles Tat. 5, 18, 4; Aristaen., Ep. 1, 27) by no means, far from it, God forbid (Goodsp., Probs., 88; AMalherbe, HTR 73, ’80, 231–41) Lk 20:16; Ro 3:4, 6, 31; 6:2, 15; 7:7, 13; 9:14; 11:1, 11; 1 Cor 6:15; Gal 2:17; 3:21. In more extensive phrasing (the LXX has exx. only of this usage: Gen 44:17; 3 Km 20:3 al.; cp. Josh 22:29; Demosth. 10, 27; Alciphron 2, 5, 3 al.; Ael. Aristid. 23, 80 K.=42 p. 795 D.; 30 p. 578 D.; 54 p. 679 ὸ̔ μὴ γένοιτο) Gal 6:14; w. ἵνα foll. AcPl Ha 7, 40. τί γέγονεν ὅτι (cp. Eccl 7:10) why is it that J 14:22.—Of festivals: be held, take place, come (X., Hell. 7, 4, 28 τὰ Ὀλύμπια; 4, 5, 1; 4 Km 23:22f; 2 Macc 6:7) feast of dedication J 10:22; passover Mt 26:2; sabbath Mk 6:2; wedding J 2:1.—Abs. impv. (put twice for emphasis as Lucian, Pisc. 1 βάλλε, βάλλε; Philostrat., Ep. 35, 1 λάβε λάβε; Procop. Soph., Ep. 45) γενηθήτω γενηθήτω so let it be as a closing formula 1 Cor 16:24 v.l. (cp. Herodas 4, 85, where the sacristan closes his prayer to Asclepius with the words: ὧδε ταῦτʼ εἴη=so may it be).—On γένοιτο ἀμήν GJs 6:2 s. ἀμήν 1a.
    ⓑ w. dat. of pers. affected
    α. w. inf. foll. (UPZ 24, 29 al.; 1 Macc 13:5; Jos., Ant. 6, 232) ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι so that he would not have to lose time Ac 20:16.
    β. w. adv. or adv. phrase added (1 Esdr 6:33) κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν according to your faith let it be done to you, i.e. you believe, and you won’t be disappointed Mt 9:29; cp. 8:13. γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου may that happen to me as you have said Lk 1:38. πῶς ἐγένετο τῷ δαιμονιζομένῳ what had happened to the possessed man Mk 5:16. ἵνα εὖ σοι γένηται that it may be well w. you Eph 6:3 (Dt 5:16; cp. Epict. 2, 5, 29 εὖ σοι γένοιτο; Aelian, VH 9, 36). γενηθήτω σοι ὡς θέλεις let it be done for you as you desire, i.e. your wish is granted Mt 15:28.
    γ. w. nom. of thing (1 Macc 4:25; Sir 51:17; Ar. 15:5) γίνεταί τινί τι someth. happens to or befalls a person Mk 9:21. ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται lest someth. worse come upon you J 5:14. τί ἐγένετο αὐτῷ what has happened to him Ac 7:40 (Ex 32:1, 23; AcPl Ha 5, 20). τὸ γεγενημένον αὐτῷ Ac 3:10 D. ἐγίνετο πάσῃ ψυχῄ φόβος fear came upon everyone (cp. Tob 11:18) 2:43. λύπη AcPl Ha 6, 16. Freq. γέγονε ἐμοί τι someth. has come to me= I have someth.: πώρωσις τῷ Ἰσραὴλ γέγονεν a hardening (of heart) has befallen Israel Ro 11:25; σωτηρία τῷ Ἰσραὴλ γεγένηται GJs 19:2; cp. Lk 19:9; διὰ τὴν ὀπτασίαν τὴν γενομένην Παύλῳ AcPl Ha 3, 15; ἐὰν γένηταί τινι ἀνθρώπῳ ἑκατὸν πρόβατα if a man has a hundred sheep Mt 18:12. τοῖς ἔξω ἐν παραβολαῖς τὰ πάντα γίνεται those outside receive everything in parables Mk 4:11. μήποτε γένηται ἀνταπόδομά σοι that you may receive no repayment Lk 14:12; cp. 19:9; J 15:7; 1 Cor 4:5.
    ⓒ w. gen. of pers. (Diod S 16, 64, 2 τὸν τῆς Ἑλένης γεγενημένον ὅρμον=the necklace that had belonged to Helen): ἐγένετο ἡ βασιλεία τοῦ κόσμου τοῦ κυρίου ἡμῶν the kingdom of the world has come into the possession of our Lord Rv 11:15.
    ⓓ γίνεταί τι ἐπί τινι someth. happens in the case of or to a person Mk 5:33 v.l.; ἐν v.l. This can also be expressed w. εἴς τινα Ac 28:6 or the double nom. τί ἄρα ὁ Πέτρος ἐγένετο what had become of Peter 12:18 (cp. Jos., Vi. 296 οἱ εἴκοσι χρυσοῖ τὶ γεγόνασιν).
    ⓔ w. inf. foll., to emphasize the actual occurrence of the action denoted by the verb: ἐὰν γένηται εὑρεῖν αὐτό if it comes about that he finds it= if he actually finds it Mt 18:13 (s. PCatt V, 19f [=Mitt-Wilck. II/2, 372 V] ἐὰν γένηταί με ἀποδημεῖν; PAmh 135, 10; BGU 970, 5). ἐγένετο αὐτὸν παραπορεύεσθαι he happened to be passing Mk 2:23; cp. Lk 6:1, 6. ἐγένετο ἀνεῳχθῆναι τὸν οὐρανόν just then the heaven opened Lk 3:21; cp. 16:22 (ἐν τῷ ἀποθανεῖν P75); Ac 4:5; 9:3, 32, 37, 43; 11:26; 14:1; 16:16; 19:1; 21:1, 5; 22:6, 17; 27:44; 28:8 (UPZ 62, 29 [161 B.C.] γίνεται γὰρ ἐντραπῆναι).
    ⓕ καὶ ἐγένετο (ἐγένετο δέ) periphrastic like וַיְהִי with וַ foll. to indicate the progress of the narrative; it is followed either by a conjunction like ὅτε, ὡς etc., or a gen. abs., or a prepositional constr., and joined to it is a finite verb w. καί (Jdth 5:22; 10:1; Sus 19 Theod.; 1 Macc 1:1; 5:1; Gen 39:7, 13, 19; 42:35; JosAs 11:1; 22:1; AscIs 3:2) Mt 9:10; Mk 2:15 v.l.; Lk 2:15; 5:1, 12, 17; 8:1, 22; 14:1.—Without the second καί (Jdth 2:4; 12:10; 13:12; 1 Macc 6:8; 7:2 v.l.; 9:23; Sus 28 Theod.; Bel 18 Theod.; TestAbr B 1 p. 105, 1 [Stone p. 58] and 6 p. 109, 27 [Stone p. 66]; TestJob 31:1; JosAs 1:1; 3:1) Mt 7:28; 11:1; 13:53; 19:1; 26:1; Mk 1:9; 4:4; Lk 1:8, 23, 41, 59; 2:1, 6, 46; 6:12 al. At times it is followed by an inf. The phrase is usually omitted in translation; older versions transl. it came to pass.—Mlt. 16f; MJohannessohn, Das bibl. καὶ ἐγένετο u. s. Geschichte: ZVS 53, 1926, 161–212 (LXX); s. MDibelius, Gnomon 3, 1927, 446–50; HPernot, Études sur la langue des Évangiles 1927, 189–99; KBeyer, Semitische Syntax im NT, ’62, 29–62; JReiling, BT 16, ’65, 153–63; EDelebecque, Études grecques sur l’Évangile de Luc ’76, 123–65.
    ⑤ to experience a change in nature and so indicate entry into a new condition, become someth.
    ⓐ w. nouns (Lamellae Aur. Orphicae ed. AOlivieri 1915, p. 16, 5 θεὸς ἐγένου ἐξ ἀνθρώπου [IV/III]; Arrian, Anab. 5, 26, 5; Sir 51:2; 1 Esdr 4:26; Wsd 8:2; 4 Macc 16:6; En 103:11; Tat. 19, 2 τοῦ θανάτου καταφρονηταὶ γίνεσθε): ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν that you may become sons of your father Mt 5:45; ποιήσω ὑμᾶς γενέσθαι ἁλιεῖς ἀνθρώπων I will turn you into fishers of people Mk 1:17; a traitor Lk 6:16; friends 23:12 (cp. Jos., Ant. 11, 121); children of God J 1:12; children of light 12:36; a Christian Ac 26:29; apostle AcPlCor 2:4; a father Ro 4:18; a fool 1 Cor 3:18; a spectacle 4:9; a man, an adult 13:11 (Tob 1:9); a curse Gal 3:13. οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασεν γενηθῆναι ἀρχιερέα he did not exalt himself to be made high priest Hb 5:5; ἐγένετο ἀντὶ αὐτοῦ Σαμουήλ Samuel became (high priest) in his place GJs 10:2. W. double nom. (Ps.-Apollod., Epit. 3, 15 δράκων λίθος ἐγένετο; Quint. Smyrn. 12, 507; Bel 28; 4 Macc 18:7) οἱ λίθοι ἄρτοι γίνονται the stones turn into loaves Mt 4:3. τὸ αἵμα αὐτοῦ λίθον γεγενημένον GJs 24:3. ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο J 1:14 (the reverse PBerl 13044, col. III, 28ff [UWilcken, SBBerlAk 1923, 161f] τί ποιῶν ἄν τις γένοιτο θεός;). τὸ ὕδωρ γενήσεται πηγή 4:14. ἡ περιτομὴ ἀκροβυστία γέγονεν Ro 2:25. ἐγενόμην ἐγὼ διάκονος I became a courier Col 1:23 (cp. Herodian 2, 6, 8 ἀνὴρ ἔπαρχος γενόμενος).—Also γ. εἴς τι (Menand., Peric. 49f Kö. [169f S.] τὸ κακὸν εἰς ἀγαθὸν ῥέπει γινόμενον; 1 Km 4:9; Jdth 5:18; 1 Macc 2:11, 43; 3:58; En 19:2 al.; B-D-F §145, 1): ἐγένετο εἰς δένδρον it became a tree Lk 13:19; εἰς κεφαλὴν γωνίας Mt 21:42; Mk 12:10; Lk 20:17; Ac 4:11; 1 Pt 2:7 (all in ref. to Ps 117:22); εἰς χαρὰν γ. change (or, turn) into joy J 16:20. εἰς οὐδέν come to nothing Ac 5:36. εἰς παγίδα Ro 11:9 (Ps 68:23); εἰς κενὸν γ. be done in vain 1 Th 3:5. εἰς ἄψινθον Rv 8:11. Cp. AcPl Ha 6, 6. Also w. γίνεσθαι omitted: εἰς κατάκριμα (sc. ἐγένετο τὸ κρίμα) Ro 5:18.
    ⓑ used w. an adj. to paraphrase the passive (Jdth 11:11; 1 Esdr 7:3; 2 Macc 3:34; Sus 64 Theod.; En 103:9; Ath. 37, 1 πάντων ὑποχειρίων γιγνομένων): ἁπαλὸν γ. become tender Mt 24:32; Mk 13:28; ἀπειθῆ γ. Ac 26:19; ἀποσυνάγωγον γ. be expelled fr. the synagogue J 12:42; ἄφαντον γ. disappear Lk 24:31; σκωληκόβρωτον γ. be eaten by worms Ac 12:23; γνωστόν, φανερὸν γ. become known (Just., A I, 63, 6) Mk 6:14; Ac 1:19; 9:42; 19:17; 1 Cor 3:13; 14:25; Phil 1:13; δόκιμον γ. pass the test Js 1:12; ἑδραῖον γ. 1 Cor 15:58; ἔκδηλον γ. 2 Ti 3:9; AcPlCor 1:16; ἔξυπνον γ. Ac 16:27 (1 Esdr 3:3=Jos., Ant. 11:34); s. ἀπόπληκτος, ἐλεύθερος, ἐμφανής, ἔμφοβος, ἐνεργής, ἔντρομος, καθαρός, μέγας, περιδάκρυτος, περικρατής, πλήρης, πρηνής, τυφλός, ὑγιής, ὑπήκοος, ὑπόδικος, φανερός 1.
    ⓒ w. ἐν of a state of being (Stoic. III 221, 16; Diod S 20, 62, 4 ἐν ἀνέσει γ.; Plut., Tit. Flam. 378 [16, 1] ἐν ὀργῇ γ.; Lucian, Tim. 28; PPetr II, 20; III, 12 [252 B.C.] ἐν ἐπισχέσει γ.; BGU 5 II, 19 ἐν νόσῳ; POxy 471 IV, 77f; 4 Km 9:20; 1 Macc 1:27 v.l.; Sus 8 Theod.; Jos., Bell. 1, 320, Ant. 16, 372; Mel., P. 18 ἐν πόνοις … ἐν πληγαῖς etc.) ἐν ἀγωνίᾳ Lk 22:44. ἐν ἐκστάσει Ac 22:17. ἐν πνεύματι under the Spirit’s influence Rv 1:10; 4:2; AcPl Ha 6, 28. ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων be like human beings Phil 2:7. ἐν ἀσθενείᾳ, φόβῳ, τρόμῳ 1 Cor 2:3. ἐν δόξῃ 2 Cor 3:7. ἐν ἑαυτῷ γ. come to one’s senses (Soph., Phil. 950; X., An. 1, 5, 17; Polyb. 1, 49, 8; Chariton 3, 9, 11) Ac 12:11; γ. ἐν Χριστῷ be a Christian Ro 16:7. Cp. 7 below.
    ⑥ to make a change of location in space, move
    ⓐ εἴς τι (Hdt. 5, 87 al.; Philo, Op. M. 86; 2 Macc 1:13; also ἐν: Just., A II, 9, 3 ἐγενόμεθα ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπω): εἰς Ἱεροσόλυμα γ. (Jos., Ant. 10, 42) Ac 20:16; 21:17; 25:15. εἰς τὸν ἀγρόν Hv 3, 1, 4. Of a voice: ἐγένετο εἰς τὰ ὦτά μου reached my ear Lk 1:44. Fig. (cp. Bar 4:28) of Abraham’s blessing εἰς τὰ ἔθνη come to the Gentiles Gal 3:14; cp. 2 Cor 8:14 (s. περίσσευμα 1, ὑστέρημα 1).
    ⓑ ἔκ τινος (Job 28:2): γ. ἐκ μέσου be removed, Lat. e medio tolli (cp. Ps.-Aeschin., Ep. 12, 6 ἐκ μέσου γενομένων ἐκείνων; Plut., Timol. 238 [5, 3]; Achilles Tat. 2, 27, 2) 2 Th 2:7 (HFulford, ET 23, 1912, 40f: ‘leave the scene’). Of a voice fr. heaven: ἐκ τ. οὐρανῶν γ. sound forth fr. heaven (2 Macc 2:21; cp. Da 4:31 Theod.) Mk 1:11; Lk 3:22; 9:35; cp. vs. 36.
    ⓒ ἐπί τι: ἐπὶ τὸ μνημεῖον go to the tomb Lk 24:22; ἐπὶ τοὺς ἀναβαθμούς when he was at the steps Ac 21:35. Of fear that befalls someone (2 Macc 12:22) Lk 1:65; 4:36; Ac 5:5. Of ulcers: break out on someone Rv 16:2 (Ex 9:10f). Of divine commands: go out to someone Lk 3:2. ἐπί is somet. used w. the gen. (Appian, Liby. 93 §440; Alex. Aphr., Mixt. II 2 p. 213, 21) instead of the acc.: γενόμενος ἐπὶ τοῦ τόπου when he had arrived at the place 22:40 (Mitt-Wilck. I/2, 327, 18 ἐπὶ τ. τόπων γινόμενος).—J 6:21.
    ⓓ w. κατά and gen. of place: τὸ γενόμενον ῥῆμα καθʼ ὅλης τῆς Ἰουδαίας the message that has spread throughout all Judea Ac 10:37. W. acc. of place (X., Cyr. 7, 1, 15; Apollon. Paradox. 3 κατὰ τόπους γ.; Jos., Ant. I, 174; cp. 2 Macc 9:8): γενόμενος κατὰ τὸν τόπον Lk 10:32; γενόμενοι κατὰ τὴν Κνίδον Ac 27:7.
    ⓔ w. πρός and acc. of the direction and goal (PLond III, 962, 1 p. 210 [III A.D.] γενοῦ πρὸς Ἄταϊν τὸν ποιμένα; PFlor 180, 45) 1 Cor 2:3; 2J 12. Of divine instructions be given to someone (Gen 15:1, 4; Jer 1:2, 11; 13:8; Ezk 6:1; Hos 1:1; cp. ἐπί w. acc.) J 10:35; Ac 7:31 v.l.; 10:13; 13:32.
    ⓕ w. σύν and the dat. join someone (X., Cyr. 5, 3, 8; 2 Macc 13:13) Lk 2:13.
    ⓖ w. ἐγγύς (X., An. 1, 8, 8, Cyr. 7, 1, 7; cp. γίν. πλησίον Philo, Mos. 1, 228; Jos., Ant. 4, 40): ἐγγὺς τοῦ πλοίου γίνεσθαι come close to the boat J 6:19. Fig. of the relation of believers to Christ: come near Eph 2:13.
    ⓗ w. ὧδε come here J 6:25;
    ⓘ ἔμπροσθέν τινος γ. J 1:15, 30 s. on ἔμπροσθεν 1bζ and ὀπίσω 2b.
    ⑦ to come into a certain state or possess certain characteristics, to be, prove to be, turn out to be (on relation to the forms of εἰμί [here and in 8–10] s. ALink, StKr 69, 1896, 420ff). Used w. the nom. (Wsd 16:3; Jdth 16:21; Sir 31:22; 1 Macc 3:58) γίνεσθε φρόνιμοι be prudent Mt 10:16. ἄκαρπος γίνεται 13:22; Mk 4:19.—W. other words: vs. 22; 9:50; Lk 1:2; 2:2; 6:36 and very oft. Freq. the dat. of advantage (dat. commodi) is added (1 Macc 10:47; 2 Macc 7:37; 4 Macc 6:28; 12:17): ἀγαπητόν τινι γ. be dear to someone 1 Th 2:8. ἀπρόσκοπον γ. τινι be inoffensive to someone 1 Cor 10:32; γ. τινι μαθητήν J 15:8; μισθαποδότην γ. τινι be a rewarder of someone Hb 11:6; γ. ὁδηγόν τινι Ac 1:16. Cp. παρηγορία, σημεῖον, τύπος.—γ. ὁμοθυμαδόν come together in unanimity or reach unanimity Ac 15:25.—τὶ γίνεταί τινί τι a thing results in someth. for someone τὸ ἀγαθὸν ἐμοὶ ἐγ. θάνατος; Ro 7:13. ἡ ἐξουσία πρόσκομμα τοῖς ἀσθενέσιν 1 Cor 8:9.—γίνομαι ὡς, ὥσπερ, ὡσεί τις (Ps 21:15; 31:9; 37:15; 82:11; 87:5 al.) be, become, show oneself like Mt 6:16; 10:25; 18:3; 28:4; Lk 22:26, 44; 1 Cor 4:13; 9:20f; Gal 4:12. καθὼς ἐγένετο … οὕτως ἔσται as it was … so it will be Lk 17:26, 28. οὐ χρὴ ταῦτα οὕτως γίνεσθαι this should not be so Js 3:10. ὁσίως καὶ δικαίως καὶ ἀμέμπτως ὑμῖν ἐγενήθημεν we proved/showed ourselves … toward you 1 Th 2:10.—In statements pert. to age (Aristoxenus, Fgm. 16 γεγονότα [sc. τὸν Πυθαγόραν] ἐτῶν τεσσαράκοντα; Demetr. of Phaleron [IV–III B.C.], Fgm. 153 Wehrli [’49]; Demetr: 722 Fgm. 1, 1 Jac.; Jos., Ant. 10, 50) ἐτῶν δώδεκα Lk 2:42; cp. 1 Ti 5:9.—Here prob. also belongs ἐγένετο γνώμης he decided Ac 20:3 (cp. Plut., Phoc. 752 [23, 4] ἐλπίδος μεγάλης γ.; Cass. Dio 61, 14 τ. ἐπιθυμίας γ.; Jos., Bell. 6, 287).
    ⑧ to be present at a given time, be there ([Ps.-]Jos., Ant. 18, 63) Mk 1:4; J 1:6, hence exist (Diod S 3, 52, 4 γέγονε γένη γυναικῶν=there have been nations of women; Appian, Maced. 18 §3 τὸ χρυσίον τὸ γιγνόμενον=the gold that was at hand; Bar 3:26; 2 Macc 10:24) Ro 11:5; 1J 2:18. ἐγένετο there lived Lk 1:5. ἔν τινι 2 Pt 2:1. ἐπὶ τῆς γῆς Rv 16:18 (Da 12:1 Theod.).
    ⑨ to be closely related to someone or someth., belong to
    ⓐ gen. of the possessor (Appian, Bell. Civ. 5, 79 §336 a slave γεγένητο Πομπηίου=had belonged to Pompey: B-D-F §162, 7) belong to someone Lk 20:14, 33 (Appian, Bell. Civ. 2, 83 §350 γυνὴ Κράσσου γεγενημένη=who had been the wife of [the younger] Crassus).
    ⓑ w. dat. of pers. belong to someone (PPetr II, 40b, 7 [277 B.C.]; O. Wilck II, 1530, 2f [120 B.C.] τὸ γινόμενόν μοι=what belongs to me) of a woman ἀνδρὶ ἑτέρῳ Ro 7:3f (cp. Ruth 1:12f; Dt 24:2).
    ⓒ w. prep. μετά τινος (Josh 2:19) Ac 9:19; 20:18. οἱ μετʼ αὐτοῦ γενόμενοι his intimate friends Mk 16:10. πρός τινα be w. someone 1 Cor 16:10 ( make him [Timothy] feel quite at home with you Mft.) ὑπό τινα be under the authority of someone or someth. (1 Macc 10:38) Gal 4:4.
    ⓓ Here perh. belongs ἰδίας ἐπιλύσεως οὐ γίνεται it is not a matter of private interpretation 2 Pt 1:20.
    ⑩ to be in or at a place, be in, be there
    ⓐ ἔν τινι to designate one’s present or future place of residence (X., An. 4, 3, 29; Appian, Bell. Civ. 5, 4 §15 Ἀντώνιος ἐν Ἐφέσῳ γενόμενος; Aelian, VH 4, 15; Herodian 2, 2, 5; POxy 283, 11; 709, 6 ἐν Μένφει γενόμενος; PTebt 416, 3; BGU 731 II, 6 ἐν οἰκίᾳ μου; Num 11:35; Judg 17:4; 1 Ch 14:17; Jdth 5:7 al. Demetr.: 722 Fgm. 1, 18 Jac.) Mt 26:6; Mk 9:33; Ac 7:38; 13:5; 2 Ti 1:17; Rv 1:9; AcPl Ha 7, 23.
    ⓑ w. adv.: ἐκεῖ (X., An. 6, 5, 20; 3 Km 8:8 v.l.; Jos., Ant. 10, 180) Ac 19:21. κατὰ μόνας Mk 4:10.—B. 637. DELG s.v. γίγνομαι. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > γίνομαι

  • 113 εὐλογέω

    εὐλογέω impf. ηὐλόγουν and εὐλόγουν (W-S. §12, 5b; Rob. 367); fut. εὐλογήσω; 1 aor. εὐλόγησα (also ηὐ-LXX); pf. εὐλόγηκα. Pass.: 1 fut. pass. εὐλογηθήσομαι; pf. ptc. εὐλογημένος (also ηὐ-Is 61:9) (s. next entry; Trag.+; Ps.-Pla., Min. 320e; Isocr., Archid. 43; Ps.-Aristot., Rhet. ad Alex. 4, 1426a, 3ff; Polyb. 1, 14, 4; Cass. Dio 42, 28; Herm. Wr.; ins; PSI 405, 5 [III B.C.]; LXX, pseudepigr.; Philo, Joseph., Just.; Ath. 11, 2; Christian pap).
    ① to say someth. commendatory, speak well of, praise, extol (so quite predom. outside our lit.; cp. ins Pfuhl-Möbius II, 1606, 2 [II A.D.] in sense of ‘speak well of someone’) τὸν θεόν (cp. CIG 4705b, 2 εὐλογῶ τὸν θεόν, i.e. Pan; 4706c, 2 τὴν Εἶσιν. Within Israelite tradition: εὐ. τὸν θεόν OGI 73, 1 [III B.C.]; PGM 4, 3050f; LXX; En 106:11; PsSol 2:33; TestSol 7:1 al.; Jos., Ant. 7, 380; SibOr 4, 25; Just., A I, 67, 2) Lk 1:64; 2:28; 24:53 (v.l. αἰνοῦντες); Js 3:9; MPol 14:2f. Christ as object οἱ ἰχθύες … σε εὐλογοῦσιν GJs 3:3; ἡ γῆ … σε εὐλογει MPol 19:2; cp. per me dominum benedic Papias (1:3). τὴν σὴν οἰκονομίαν AcPl Ha 3, 22. Also abs. give thanks and praise (TestAbr A 5 p. 82, 8 [Stone p. 12]) Mt 14:19; 26:26; Mk 6:41; 14:22; Lk 24:30; 1 Cor 14:16 (beside εὐχαριστέω as Herm. Wr. 1, 27. S. also the confession ins in FSteinleitner, D. Beicht 1913, 112). ἐπʼ αὐτούς over them Lk 9:16 D.
    ② to ask for bestowal of special favor, esp. of calling down God’s gracious power, bless (LXX)
    ⓐ upon pers. τινά bless someone Mk 10:16 v.l. (for κατευλογέω). Lk 24:50f; Hb 7:1, 6f (cp. Gen 14:19; Demetr.: 722 Fgm. 1, 1 and 19; GJs 12:2, twice). Opp. καταρᾶσθαι (Gen 12:3; EpJer 65; Philo, Fuga 73, Mos. 2, 196; Jos., Bell. 6, 307) 1 Cl 15:3 (Ps 61:5). εὐ. τοὺς καταρωμένους those who curse Lk 6:28; D 1:3. τοὺς διώκοντας ὑμᾶς your persecutors Ro 12:14a. Of paternal blessings by Isaac (Gen 27) and Jacob (Gen 48) Hb 11:20f; B 13:4f. Priestly blessing GJs 7:2; 12:1 (for 6:2 s. 3 below). Abs. (Philo, Migr. Abr. 113 opp. καταρᾶσθαι) λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν when we are reviled we bless 1 Cor 4:12; cp. Ro 12:14b; 1 Pt 3:9 (on kind treatment of the unkind cp. Plut., Mor. 88–89); Dg 5:15.—Of the word of blessing w. which one greets a person or wishes the person well (4 Km 4:29; 1 Ch 16:43) Lk 2:34. Also the acclamation εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου (Ps 117:26) Mt 21:9; 23:39; Mk 11:9; Lk 13:35; J 12:13; cp. Lk 19:38; Mk 11:10.
    ⓑ upon things, which are thereby consecrated τὶ bless, consecrate (Ex 23:25; 1 Km 9:13; cp. Jos., Bell. 5, 401) Mk 8:7; Lk 9:16. In the language of the Eucharist 1 Cor 10:16. Probably Mt 26:26; Mk 14:22 also belong here, in which case the obj. is to be supplied fr. the context; likew. Mt 14:19; Mk 6:41 (s. 1 above).
    ③ to bestow a favor, provide with benefits: w. God or Christ as subj. (Eur., Suppl. 927; PGM 4, 3050a; LXX; En 1:8; TestAbr A 1 p. 77, 15 [Stone p. 2] al.; Just., D. 123, 6) τινά someone Ac 3:26; 1 Cl 10:3 (Gen 12:2); 33:6 (Gen 1:28); ἐκκλησίαν Hv 1, 3, 4. εὐλογῶν εὐλογήσω σε surely I will bless you Hb 6:14 (Gen 22:17). W. God as implied subj. GJs 6:2; εὐλόγησον αὐτὴν ἐσχάτην εὐλογίαν (the infant Mary) with the ultimate/finest blessing ibid. τινὰ ἔν τινι someone with someth. (Ps 28:11; TestJos 18:1 v.l.) ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ Eph 1:3 (cp. TestIss 5:6 ἐν εὐλογίαις τῆς γῆς.—On the form cp. BGU βεβαιώσει πάσῃ βεβαιώσει). Pass. Gal 3:9; 1 Cl 31:2; GJs 15:4 (Just.). ἐν τῷ σπέρματί σου εὐλογηθήσονται Ac 3:25 v.l. (Gen 12:3). Pf. ptc. εὐλογημένος blessed (LXX; Ps 5:19; Just., D. 121, 1 al.) 1 Cl 30:5 (Job 11:2), 8. σῶμα … εὐ. AcPlCor 2:27. Of a child (Dt 28:4) Lk 1:42b. εὐλογημένη ἐν γυναιξίν among women vs. 28 v.l.; 42a. GJs 11:1; 12:1; cp. εὐλόγησόν με 2:4 (in Anna’s prayer for a child); 4:4. ἐν πᾶσιν in every respect IEph 2:1. ἐν μεγέθει θεοῦ πατρὸς πληρώματι IEph ins. ἐν χάριτι θεοῦ by the grace of God IMg ins. εὐλογημένοι τοῦ πατρός those blessed by the Father Mt 25:34; τοῖς ηὐλογημένοις ὑπὸ τοῦ θεοῦ 1 Cl 30:8 (cp. Is 61:9 σπέρμα ηὐλογημένον ὑπὸ θεοῦ).—Lit. on εὐλογέω and εὐλογία in TSchermann, Allg. Kirchenordnung 1914/16 II 640, 4. Also JHempel, D. israel. Ansch. v. Segen u. Fluch im Lichte d. altoriental. Parallelen: ZDMG n.F. 4, 1925, 20–110; EMaass, Segnen, Weihen, Taufen: ARW 21, 1922, 241–81; LBrun, Segen u. Fluch im Urchristentum ’32; JZdevsar, Eulogia u. Eulogein im NT, diss. Rome ’54; AMurtonen, VetusT 9, ’59, 158–77; EKleszmann, Monatsschr. für Past.-Theol., 48, ’59, 26–39. BWestcott, Hebrews, 1889, 203–10.—B. 1479. New Docs 4, 151f. M-M. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > εὐλογέω

  • 114 κατά

    κατά (Hom.+) prep. (s. the lit. s.v. ἀνά beg., also LfgrE s.v. κατά 1346; with the gen. 74 times in NT; w. acc. 391 times in NT).
    A. w. the gen.
    ⓐ of location that is relatively lower, down from someth. (Hom. et al.; LXX; Ath. 1, 4 κ. κόρρης προπηλακίζειν=to smack on one side of the head) ὁρμᾶν κ. τοῦ κρημνοῦ rush down (from) the bank (cp. Polyb. 38, 16, 7 κ. τῶν κρημνῶν ῥίπτειν; Jos., Bell. 1, 313) Mt 8:32; Mk 5:13; Lk 8:33. κ. κεφαλῆς ἔχειν have someth. on one’s head (lit. hanging down fr. the head, as a veil. Cp. Plut., Mor. 200f ἐβάδιζε κ. τῆς κεφαλῆς ἔχων τὸ ἱμάτιον.; Mitt-Wilck. I/2, 499, 5 of a mummy ἔχων τάβλαν κ. τοῦ τραχήλου) 1 Cor 11:4.
    ⓑ of position relatively deep, into someth. (Od. 9, 330 κ. σπείους ‘into the depths of the cave’; Hdt. 7, 235; X., An. 7, 1, 30) ἡ κ. βάθους πτωχεία extreme (lit. ‘reaching down into the depths’; cp. Strabo 9, 3, 5 [419] ἄντρον κοῖλον κ. βάθους) or abysmal poverty 2 Cor 8:2. This may perh. be the mng. of πλήσσειν τινὰ κ. τῶν ὀφθαλμῶν strike someone deep into the eyes ApcPt 11:26 (cp. Demosth. 19, 197 ξαίνει κ. τοῦ νώτου; PPetr II, 18 [2b], 15 [246 B.C.] ἔτυπτεν αὐτὸν κ. τοῦ τραχήλου).—κ. γαστρός Just., D. 78, 3 for ἐν γαστρί Mt 1:18 (cp. Ath. 35, 2 τὸ κ. γαστρὸς ζῶον εἶναι).
    ⓒ extension in various directions within an area, throughout (so in Luke’s writings; Polyb. 3, 19, 7 κ. τῆς νήσου διεσπάρησαν; PGiss 48, 8 κ. κυριακῆς γῆς; Jos., Ant. 8, 297; SibOr 3, 222; 4, 24; 5, 305) γνωστὸν γενέσθαι καθʼ ὅλης Ἰόππης become known throughout all Joppa Ac 9:42. καθʼ ὅλης τῆς Ἰουδαίας 9:31; 10:37; Lk 23:5. φήμη ἐξῆλθεν καθʼ ὅλης τῆς περιχώρου 4:14.
    ② down upon, toward, against someone or someth, fig. ext. of 1.
    ⓐ w. verbs of swearing, to denote what one swears by (Thu. 5, 47, 8; Lysias 32, 13; Isaeus 7, 28; Demosth. 21, 119; 29, 26; SIG 526, 4ff; 685, 25; UPZ 110, 39 [164 B.C.]; BGU 248, 13; Jdth 1:12; Is 45:23; 2 Ch 36:13) by ἐξορκίζειν (q.v.) Mt 26:63. ὀμνύναι (q.v.) Hb 6:13, 16. ὁρκίζειν (q.v.) Hs 9, 10, 5. Sim. ἐρωτᾶν κ. τινος request, entreat by someone Hv 3, 2, 3.
    ⓑ in a hostile sense, against
    α. after verbs that express hostile action, etc. διχάζειν Mt 10:35. ἐπαίρεσθαι 2 Cor 10:5. ἰσχύειν Ac 19:16. κακοῦν 14:2. στρατεύεσθαι 1 Pt 2:11. φυσιοῦσθαι 1 Cor 4:6
    β. after words and expressions that designate hostile speech, esp. an accusation ἔχειν (τι) κ. τινος have or hold someth. against someone Rv 2:4, 14, 20. φέρειν J 18:29. ἐγκαλεῖν Ro 8:33. ἐντυγχάνειν τινὶ κ. τινος 11:2 (TestJob 17:5). κατηγορεῖν Lk 23:14. ποιεῖν κρίσιν Jd 15a. τὸ κ. ἡμῶν χειρόγραφον the bond that stands against us Col 2:14. ἐμφανίζειν Ac 24:1; 25:2. αἰτεῖσθαί τι 25:3, 15. αἱ κ. τινος αἰτίαι vs. 27. εἰπεῖν πονηρόν Mt 5:11 (cp. Soph., Phil. 65 κακὰ λέγειν κ. τινος. X., Hell. 1, 5, 2; Isocr., C. Nic. 13; Plut., Mor. 2a λέγειν κ.; SIG 1180, 1 λέγειν κ. τινος; Just., A I, 23, 3; 49, 6 κ. τῶν … ὁμολογούντων). λαλεῖν ῥήματα Ac 6:13; cp. Jd 15b (TestDan 4:3; JosAs 23:15). μαρτυρεῖν κ. τ. θεοῦ give testimony in contradiction to God 1 Cor 15:15. ζητεῖν μαρτυρίαν κ. τινος testimony against someone Mk 14:55. ψευδομαρτυρεῖν 14:56f. ψευδομαρτυρία Mt 26:59. γογγύζειν 20:11. στενάζειν Js 5:9. διδάσκειν Ac 21:28. συμβούλιον διδόναι (ποιεῖν v.l.) Mk 3:6; ς. λαβεῖν Mt 27:1. ψεύδεσθαι Js 3:14 (Lysias 22, 7; X., Ap. 13; Ath. 35, 1 καθʼ ἡμῶν … κατεψεύσατο).
    γ. after expressions that designate such a position or state of mind in a different way εἶναι κ. τινος be against someone (opp. ὑπέρ) Mk 9:40 (WNestle, ZNW 13, 1912, 84–87; AFridrichsen, ibid., 273–80); Ro 8:31; (opp. μετά) Mt 12:30; Lk 11:23. δύνασθαί τι κ. τινος be able to do someth. against someone 2 Cor 13:8. ἔχειν τι κ. τινος have someth. against someone (in one’s heart) Mt 5:23; Mk 11:25; Hs 9, 24, 2; cp. ibid. 23, 2, where the acc. is to be supplied. ἐξουσίαν ἔχειν J 19:11. ἐπιθυμεῖν Gal 5:17. μερίζεσθαι καθʼ ἑαυτῆς Mt 12:25. Cp. 1 Cl 39:4 (Job 4:18).—κατά prob. means against also in ἔβαλεν κατʼ αὐτῆς ἄνεμος Ac 27:14. ἐτελείωσαν κ. τ. κεφαλῆς αὐτῶν τὰ ἁμαρτήματα they completed the full measure of sins against their own head GPt 5:17.
    B. w. acc. (so in the NT 399 times [besides καθʼ εἷς and κατὰ εἷς])
    ⓐ of extension in space, along, over, through, in, upon (Hom. et al.; OGI 90, 7 ἐκ τῶν κ. τ. χώραν ἱερῶν; PHib 82, 19; PTebt 5, 188; LXX; Just.; Mel., HE 4, 26, 5) Ac 24:12. καθʼ ὅλην τ. πόλιν throughout the city Lk 8:39 (cp. Diod S 4, 10, 6 καθʼ ὅλην τὴν Ἐλλάδα). ἐγένετο λιμὸς κ. τὴν χώραν ἐκείνην 15:14. κ. τὰς κώμας 9:6. κ. πόλεις καὶ κώμας 13:22 (Appian., Maced. 9 §1 and 4 κ. πόλεις; Just., A I, 67, 3 κ. πόλεις ἢ ἀγρούς).—κ. τόπους in place after place Mt 24:7; Mk 13:8; Lk 21:11 (Theophr., περὶ σημ. 1, 4 p. 389 W.; Cat. Cod. Astr. III 28, 11 ἐν μέρει τ. ἀνατολῆς κ. τόπους, VIII/3, 186, 1 λιμὸς καὶ λοιμὸς καὶ σφαγαὶ κ. τόπους). οἱ ὄντες κ. τὴν Ἰουδαίαν those throughout Judea or living in Judea Ac 11:1. διασπαρῆναι κ. τὰς χώρας τῆς Ἰουδαίας be scattered over the regions of Judea 8:1. κ. τὴν οὖσαν ἐκκλησίαν in the congregation there 13:1. τοῖς κ. τὴν Ἀντιόχειαν καὶ Συρίαν καὶ Κιλικίαν ἀδελφοῖς 15:23. τοὺς κ. τὰ ἔθνη Ἰουδαίους the Judeans (dispersed) throughout the nations 21:21. τοῖς κ. τὸν νόμον γεγραμμένοις throughout the law = in the law 24:14b. κ. τὴν ὁδόν along or on the way (Lucian, Catapl. 4; Jos., Ant. 8, 404) Lk 10:4; Ac 25:3; 26:13. τὸ κ. Κιλικίαν καὶ Παμφυλίαν πέλαγος the sea along the coast of Cilicia and Pamphylia 27:5; but the geographical designation τὰ μέρη τ. Λιβύης τῆς κ. Κυρήνην 2:10 prob. belongs to b: the parts of Libya toward Cyrene.
    ⓑ of extension toward, toward, to, up to ἐλθεῖν (γίνεσθαι v.l.) κ. τὸν τόπον come up to the place (Jos., Vi. 283) Lk 10:32. ἐλθόντες κ. τὴν Μυσίαν to Mysia Ac 16:7; cp. 27:7. πορεύεσθαι κ. μεσημβρίαν (s. μεσημβρία 2) toward the south 8:26 (cp. Jos., Bell. 5, 505). κ. σκοπὸν διώκειν run (over the course) toward the goal Phil 3:14. λιμὴν βλέπων κ. λίβα καὶ κ. χῶρον a harbor open to the southwest and northwest Ac 27:12 (s. βλέπω 8).—κ. πρόσωπον to the face (cp. Jos., Ant. 5, 205) Gal 2:11. ἔχειν τινὰ κ. πρόσωπον meet someone face to face (Thieme 19 has reff. for the use of κατὰ πρόσωπον as a legal formula) Ac 25:16. κ. πρόσωπον ταπεινός humble when personally present 2 Cor 10:1. κ. πρόσωπόν τινος in the presence of someone Lk 2:31; Ac 3:13. τὰ κ. πρόσωπον what lies before one’s eyes, i.e. is obvious 2 Cor 10:7. κ. ὀφθαλμοὺς προγράφειν portray before one’s eyes Gal 3:1.
    ⓒ of isolation or separateness, by (Thu. 1, 138, 6 οἱ καθʼ ἑαυτοὺς Ἕλληνες ‘the Greeks by themselves’; Polyb. 1, 24, 4; 5, 78, 3; 11, 17, 6; Diod S 13, 72, 8; Gen 30:40; 43:32; 2 Macc 13:13; Philo, Migr. Abr. 87; 90; Just., D. 4, 5 αὐτὴ καθʼ ἑαυτήν γενομένη; Tat. 13, 1 ἡ ψυχὴ καθʼ ἑαυτήν; Ath. 15, 2 ὁ πηλὸς καθʼ ἑαυτόν) ἔχειν τι καθʼ ἑαυτόν keep someth. to oneself Ro 14:22 (cp. Jos., Ant. 2, 255; Heliod. 7, 16, 1). καθʼ ἑαυτὸν μένειν live by oneself of the private dwelling of Paul in Rome Ac 28:16. πίστις νεκρὰ καθʼ ἑαυτήν faith by itself is dead Js 2:17 (Simplicius in Epict. p. 3, 43 τὸ σῶμα καθʼ αὑτὸ νεκρόν ἐστιν). ἡ κατʼ οἶκον ἐκκλησία the congregation in the house Ro 16:5; 1 Cor 16:19. κατʼ ἰδίαν s. ἴδιος 5. κ. μόνας (Thu. 1, 32, 5; Menand., Epitr. 988 S. [658 Kö.], Fgm. 146 Kö. [158 Kock]; Polyb. 4, 15, 11; Diod S 4, 51, 16; BGU 813, 15 [s. APF 2, 1903, 97]; LXX) alone, by oneself Mk 4:10; Lk 9:18; Hm 11:8 (here, as well as BGU loc. cit. and LXX, written as one word καταμόνας).
    ⓓ of places viewed serially, distributive use w. acc., x by x (Arrian., Anab. 4, 21, 10 κ. σκηνήν=tent by tent) or from x to x: κατʼ οἶκον from house to house (PLond III, 904, 20 p. 125 [104 A.D.] ἡ κατʼ οἰκίαν ἀπογραφή) Ac 2:46b; 5:42 (both in ref. to various house assemblies or congregations; w. less probability NRSV ‘at home’); cp. 20:20. Likew. the pl. κ. τοὺς οἴκους εἰσπορευόμενος 8:3. κ. τὰς συναγωγάς 22:19. κ. πόλιν (Jos., Ant. 6, 73) from city to city IRo 9:3, but in every (single) city Ac 15:21; 20:23; Tit 1:5. Also κ. πόλιν πᾶσαν (cp. Herodian 1, 14, 9) Ac 15:36; κ. πᾶσαν πόλιν 20:23 D. κ. πόλιν καὶ κώμην Lk 8:1; cp. vs. 4.
    ② marker of temporal aspect (Hdt. et al.; ins, pap, LXX, apolog.)
    ⓐ in definite indications of time: at, on, during (Hdt. 8, 17; Polemon Soph. B 43 Reader κατʼ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ‘in the course of that day’) κατʼ ἀρχάς in the beginning (cp. ἀρχή 1b) Hb 1:10 (Ps 101:26). κ. τὴν ἡμέραν τοῦ πειρασμοῦ in the day of trial 3:8 (Ps 94:8.—Cp. Antig. Car. 173 κ. τὸν σπόρου καιρόν). νεκροῦ … ἀνάστασιν κατʼ αὐτὸν γεγονυῖαν ἱστορεῖ (Papias) reports that a resurrection from the dead occurred in his time Papias (2, 9; so, with personal names, Hdt.; Just., D. 23, 1 τοῦ θεοῦ … τοῦ κ. τὸν Ἐνώχ; Tat. 31, 2 Θεαγένης … κ. Καμβύσην γεγονώς). Of the future: κ. τὸν καιρὸν τοῦτον at that time, then Ro 9:9 (Gen 18:10). Of the past: κ. ἐκεῖνον τὸν καιρόν at that time, then (2 Macc 3:5; TestJos 12:1; Jos., Ant. 8, 266; cp. κατʼ ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ Konon: 26 Fgm. 3 p. 191, 25 Jac.; Just., A I, 17, 2; 26, 3 al.) Ac 12:1; 19:23. κ. καιρόν at that time, then Ro 5:6 (Just., D. 132, 1; cp. OGI 90, 28 καθʼ ὸ̔ν καιρόν), unless καιρός here means the right time (s. καιρός 1b end). κατʼ ὄναρ (as καθʼ ὕπνον Gen 20:6; Just., D 60, 5 κ. τοὺς ὕπνους) during a dream, in a dream Mt 1:20; 2:12 (s. s.v. ὄναρ for ins).
    ⓑ with indefinite indications of time: toward, about κ. τὸ μεσονύκτιον about midnight Ac 16:25; cp. 27:27.—8:26 (s. μεσημβρία 1).
    ⓒ distributively (cp. 1d): x period by x period: κατʼ ἔτος every year (s. ἔτος) Lk 2:41. Also κατʼ ἐνιαυτόν (s. ἐνιαυτός 1) Hb 9:25; 10:1, 3. καθʼ ἡμέραν daily, every day (s. ἡμέρα 2c) Mt 26:55; Mk 14:49; Lk 16:19; 22:53; Ac 2:46f; 3:2; 16:5; 17:11; 19:9; 1 Cor 15:31; Hb 7:27; 10:11. Also τὸ καθʼ ἡμέραν (s. ἡμέρα 2c) Lk 11:3; 19:47; Ac 17:11 v.l. ἡ ἐπίστασις ἡ καθʼ ἡμέραν (s. ἐπίστασις) 2 Cor 11:28. κ. πᾶσαν ἡμέραν every day (Jos., Ant. 6, 49) Ac 17:7. Also καθʼ ἑκάστην ἡμέραν (s. ἡμέρα 2c) Hb 3:13. κ. μίαν σαββάτου on the first day of every week 1 Cor 16:2. κ. πᾶν σάββατον every Sabbath Ac 13:27; 15:21b; 18:4. κ. μῆνα ἕκαστον each month Rv 22:2 (κ. μῆνα as SIG 153, 65; POxy 275, 18; 2 Macc 6:7). κ. ἑορτήν at each festival Mt 27:15; Mk 15:6.
    ③ marker of division of a greater whole into individual parts, at a time, in detail, distributive use apart from indications of place (s. above 1d) and time (s. 2c)
    ⓐ w. numerals: κ. δύο ἢ τὸ πλεῖστον τρεῖς two or, at the most, three at a time (i.e. in any one meeting, cp. ἀνὰ μέρος) 1 Cor 14:27 (Dio Chrys. 80 [30], 42 κ. δύο καὶ τρεῖς; Jos., Ant. 3, 142 κ. ἕξ; 5, 172 κ. δύο καὶ τρεῖς). καθʼ ἕνα (on this and the foll. s. εἷς 5e) singly, one after the other vs. 31. κ. ἕνα λίθον each individual stone Hs 9, 3, 5; καθʼ ἕνα λίθον 9, 6, 3. κ. ἓν ἕκαστον one by one, in detail Ac 21:19; 1 Cl 32:1 (Ath. 28, 4 καθʼ ἕκαστον). εἷς καθʼ εἷς Mk 14:19; J 8:9; cp. Ro 12:5 (B-D-F §305; Rob. 460). κ. ἑκατὸν καὶ κ. πεντήκοντα in hundreds and in fifties Mk 6:40.
    ⓑ περί τινος λέγειν κ. μέρος speak of someth. in detail Hb 9:5 (s. μέρος 1c). κατʼ ὄνομα (each one) by name (ἀσπάζομαι … τοὺς ἐνοίκους πάντες κα[τʼ] ὄνομα PTebt [III A.D.] 422, 11–16; Jos., Vi. 86) J 10:3; 3J 15 (cp. BGU 27, 18); ISm 13:2.
    ④ marker of intention or goal, for the purpose of, for, to (Thu. 6, 31, 1 κ. θέαν ἥκειν=to look at something; cp. Sb 7263, 6 [254 B.C.]; X., An. 3, 5, 2 καθʼ ἁρπαγὴν ἐσκεδασμένοι; Arrian, Anab. 1, 17, 12; 4, 5, 1; 21, 9; 6, 17, 6; 26, 2; Lucian, Ver. Hist. 2, 29; Anton. Lib., Fab. 24, 1 Δημήτηρ ἐπῄει γῆν ἅπασαν κ. ζήτησιν τῆς θυγατρός; 38; Jdth 11:19) κ. τὸν καθαρισμὸν τῶν Ἰουδαίων for the Jewish ceremonial purification J 2:6. κατὰ ἀτιμίαν λέγω to my shame 2 Cor 11:21 (cp. Jos., Ant. 3, 268 κ. τιμὴν τ. θεοῦ τοῦτο ποιῶν). ἀπόστολος … κ. πίστιν … καὶ ἐπίγνωσιν an apostle … for the faith … and the knowledge Tit 1:1 (but the mng. ‘in accordance with’ is also prob.).
    ⑤ marker of norm of similarity or homogeneity, according to, in accordance with, in conformity with, according to
    ⓐ to introduce the norm which governs someth.
    α. the norm of the law, etc. (OGI 56, 33; Mitt-Wilck., I/2, 352, 11 κ. τὰ κελευσθέντα [as Just., D. 78, 7]; POxy 37 II, 8) κ. τὸν νόμον (Jos., Ant. 14, 173; 15, 51; Just., D. 10, 1 al.; Ath. 31, 1; κ. τοὺς νόμους Ἀρεοπαγείτης, letter of MAurelius: ZPE 8, ’71, 169, ln. 27) Lk 2:22; J 18:31; 19:7; Hb 7:5. τὰ κ. τ. νόμον what is to be done according to the law Lk 2:39 (cp. EpArist 32). κ. τὸ ὡρισμένον in accordance w. what has been determined 22:22. Cp. 1:9; 2:24, 27, 42; Ac 17:2; 22:3. κ. τὸ εὐαγγέλιόν μου Ro 2:16; 16:25a; 2 Ti 2:8. κ. τὸ εἰρημένον Ro 4:18 (cp. Ath. 28, 1 κ. τὰ προειρημένα). κ. τὰς γραφάς (Just., D. 82, 4; cp. Paus. 6, 21, 10 κ. τὰ ἔπη=according to the epic poems; Just., A I, 32, 14 κ. τὸ λόγιον, D. 67, 1 κ. τὴν προφητείαν ταύτην) 1 Cor 15:3; cp. Js 2:8. κ. τὴν παράδοσιν Mk 7:5 (Tat. 39, 1 κ. τὴν Ἑλλήνων παράδοσιν).—κ. λόγον as one wishes (exx. in Dssm., B 209 [not in BS]; also PEleph 13, 1; 3 Macc 3:14) Ac 18:14 (though 5bβ below is also prob.).—It can also stand simply w. the acc. of the pers. according to whose will, pleasure, or manner someth. occurs κ. θεόν (cp. Socrat., Ep. 14, 5 κ. θεόν; 26, 2; Nicol. Dam.: 90 Fgm. 4 p. 332, 1 Jac. and Appian, Bell. Civ. 2, 84 §352 κ. δαίμονα; Jos., Ant. 4, 143 ὁ κ. τοῦτον[=θεόν] βίος; Just., D. 5, 1 κ. τινας … Πλατωνικούς; Tat. 1, 3 κ. … τὸν κωμικόν) Ro 8:27; 2 Cor 7:9–11; κ. Χριστὸν Ἰ. Ro 15:5. κ. κύριον 2 Cor 11:17. Cp. 1 Pt 1:15. κ. τ. Ἕλληνας in the manner of the Greeks, i.e. polytheists PtK 2, p. 14, 1; 7. κ. Ἰουδαίους ln. 25.
    β. the norm according to which a judgment is rendered, or rewards or punishments are given ἀποδοῦναι τινι κ. τ. πρᾶξιν or ἔργα αὐτοῦ (Ps 61:13; Pr 24:12; Just., A I, 12, 1; 17, 4 al.; κατʼ ἀξίαν τῶν πράξεων) Mt 16:27; Ro 2:6; 2 Ti 4:14; Rv 2:23. μισθὸν λήμψεται κ. τ. ἴδιον κόπον 1 Cor 3:8. κρίνειν κ. τι J 7:24; 8:15; 1 Pt 1:17; cp. Ro 2:2.
    γ. of a standard of any other kind κ. τ. χρόνον ὸ̔ν ἠκρίβωσεν in accordance w. the time which he had ascertained Mt 2:16. κ. τ. πίστιν ὑμῶν acc. to your faith 9:29. κ. τ. δύναμιν acc. to his capability 25:15 (Just., D. 139, 4; Tat. 12, 3; cp. Just., A II, 13, 6 κ. δύναμιν). Cp. Lk 1:38; 2:29; Ro 8:4; 10:2; Eph 4:7. ἀνὴρ κ. τ. καρδίαν μου Ac 13:22 (καρδία 1bε).
    δ. Oft. the norm is at the same time the reason, so that in accordance with and because of are merged: οἱ κ. πρόθεσιν κλητοί Ro 8:28. κατʼ ἐπιταγὴν θεοῦ 16:26; 1 Ti 1:1; Tit 1:3. κ. ἀποκάλυψιν Eph 3:3 (Just., D. 78, 2). οἱ καθʼ ὑπομονὴν ἔργου ἀγαθοῦ Ro 2:7. κατʼ ἐκλογήν 11:5 (Just., D. 49, 1). Cp. κ. τὴν βουλήν Eph 1:11 (Just., A I, 63, 16 al.); 2 Th 2:9; Hb 7:16. κ. τί γνώσομαι τοῦτο; by what shall I know this? (cp. Gen 15:8) Lk 1:18.—Instead of ‘in accordance w.’ κ. can mean simply because of, as a result of, on the basis of (Ael. Aristid. 46 p. 219 D.: κ. τοὺς νόμους; Jos., Ant. 1, 259; 278; Just., A I, 54, 1 κατʼ ἐνέργειαν τῶν φαύλων δαιμόνων; Ath. 7, 1 κ. συμπάθειαν τῆς παρὰ τοῦ θεοῦ πνοῆς; 32, 1 κ. χρησμόν). κ. πᾶσαν αἰτίαν for any and every reason (αἰτία 1) Mt 19:3. κ. ἀποκάλυψιν Gal 2:2. Cp. Ro 2:5; 1 Cor 12:8 (κ. τ. πνεῦμα = διὰ τοῦ πν.); Eph 1:5; 4:22b; Phil 4:11; 1 Ti 5:21; 2 Ti 1:9; Tit 3:5; κ. ἀνάγκην Phlm 14 (Ar. 1, 2; 4, 2 al.; Just., A I, 30, 1; 61, 10; Ath. 24, 2); IPol 1:3. ὁ κ. τὸ πολὺ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡμᾶς 1 Pt 1:3.—καθʼ ὅσον (Thu. 4, 18, 4) in so far as, inasmuch as Hb 3:3. καθʼ ὅσον …, κ. τοσοῦτο in so far as …, just so far (Lysias 31, 8; Galen, De Dignosc. Puls. 3, 2, VIII 892 K.) 7:20, 22.
    ⓑ as a periphrasis to express equality, similarity, or example in accordance with, just as, similar(ly) to (TestJob 32:6 τίς γὰρ κ. σε ἐν μέσῳ τῶν τέκνων σου; Tat. 25, 1 κ. … τὸν Πρωτέα like Proteus; schol. on Nicander, Ther. 50: sheep are not burden-bearers κ. τοὺς ὄνους=as donkeys are).
    α. κ. τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε do not do as they do Mt 23:3. κ. Ἰσαάκ just as Isaac Gal 4:28. κ. θεὸν κτισθείς Eph 4:24 (Synes., Prov. 2, 2 p. 118c κ. θεόν=just as a god). Cp. Col 3:10. κ. τὸν τύπον Hb 8:5 (Ex 25:40; Mel., P. 58, 424 [νόμον v.l.]). Cp. 5:6 (Ps 109:4); 8:9 (Jer 38: 32); Js 3:9.—κ. τὰ αὐτά in (just) the same way (OGI 56, 66; PEleph 2, 6; 1 Macc 8:27; 12:2; Just., D. 1, 2; 3, 5; 113, 3) Lk 6:23, 26; 17:30; Dg 3:1. On the other hand, the sing. κ. τὸ αὐτό Ac 14:1 means together (marriage contract PEleph 1, 5 [IV B.C.] εἶναι ἡμᾶς κ. ταὐτό; 1 Km 11:11). καθʼ ὸ̔ν τρόπον just as (2 Macc 6:20; 4 Macc 14:17) Ac 15:11; 27:25. καθʼ ὅσον …, οὕτως (just) as …, so Hb 9:27. κ. πάντα τρόπον in every way (PSI 520, 16 [250 B.C.]; PCairZen 631, 2; 3 Macc 3:24) Ro 3:2. κ. μηδένα τρόπον (PMagd 14, 9 [221 B.C.]; PRein 7, 31; 3 Macc 4:13; 4 Macc 4:24; Just., D. 35, 7; s. Reader, Polemo 262) 2 Th 2:3. Cp. Johannessohn, Kasus, 1910, 82. κατά w. acc. serves in general
    β. to indicate the nature, kind, peculiarity or characteristics of a thing (freq. as a periphrasis for the adv.; e.g. Antiochus of Syracuse [V B.C.]: 555 Fgm. 12 Jac. κ. μῖσος=out of hate, filled with hate) κατʼ ἐξουσίαν with authority or power Mk 1:27. κ. συγκυρίαν by chance Lk 10:31. κ. ἄγνοιαν without knowing Ac 3:17 (s. ἄγνοια 2a). κ. ἄνθρωπον 1 Cor 3:3 al. (s. Straub 15; Aeschyl., Th. 425; ἄνθρωπος 2b). κ. κράτος powerfully, Ac 19:20 (κράτος 1a). κ. λόγον reasonably, rightly (Pla.; Polyb. 1, 62, 4; 5; 5, 110, 10; Jos., Ant. 13, 195; PYale 42, 24 [12 Jan., 229 B.C.]) 18:14 (but s. above 5aα). λέγειν τι κ. συγγνώμην οὐ κατʼ ἐπιταγήν say someth. as a concession, not as a command 1 Cor 7:6; cp. 2 Cor 8:8. κ. τάξιν in (an) order(ly manner) 1 Cor 14:40 (τάξις 2). κατʼ ὀφθαλμοδουλίαν with eye-service Eph 6:6. μηδὲν κατʼ ἐριθείαν μηδὲ κ. κενοδοξίαν Phil 2:3. κ. ζῆλος zealously 3:6a, unless this pass. belongs under 6 below, in its entirety. κ. σάρκα on the physical plane Ro 8:12f; 2 Cor 1:17; also 5:16ab, if here κ. ς. belongs w. οἴδαμεν or ἐγνώκαμεν (as Bachmann, JWeiss, H-D Wendland, Sickenberger take it; s. 7a below). καθʼ ὑπερβολήν (PTebt 42, 5f [c. 114 B.C.] ἠδικημένος καθʼ ὑπερβολὴν ὑπὸ, Ἁρμιύσιος; 4 Macc 3:18) beyond measure, beyond comparison Ro 7:13; 1 Cor 12:31; 2 Cor 4:17. καθʼ ὁμοιότητα (Aristot.; Gen 1:12; Philo, Fug. 51; Tat. 12, 4 κ. τὸ ὅμοιον αὐτῇ) in a similar manner Hb 4:15b. κ. μικρόν in brief B 1:5 (μικρός 1eγ).
    ⑥ denoting relationship to someth., with respect to, in relation to κ. σάρκα w. respect to the flesh, physically of human descent Ro 1:3; 4:1; 9:3, 5 (Ar. 15, 7 κ. σάρκα … κ. ψυχήν; Just., D. 43, 7 ἐν τῷ γένει τῷ κ. σάρκα τοῦ Ἀβραάμ al.). κ. τὸν ἔσω ἄνθρωπον 7:22 (cp. POxy 904, 6 πληγαῖς κατακοπτόμενον κ. τὸ σῶμα). Cp. Ro 1:4; 11:28; Phil 3:5, 6b (for vs. 6a s. 5bβ above); Hb 9:9b. τὰ κ. τινα (Hdt. 7, 148; Diod S 1, 10, 73; Aelian, VH 2, 20; PEleph 13, 3; POxy 120, 14; Tob 10:9; 1 Esdr 9:17; 2 Macc 3:40; 9:3 al.) someone’s case, circumstances Ac 24:22 (cp. PEleph 13, 3 τὰ κ. σε; Just., A I, 61, 13 τὰ κ. τὸν Ἰησοῦν πάντα, D. 102, 2 τὰ κ. αὐτόν; Ath. 24, 4 τὸ κ. τοὺς ἀγγέλους); 25:14; Eph 6:21; Phil 1:12; Col 4:7. κ. πάντα in all respects (since Thu. 4, 81, 3; Sb 4324, 3; 5761, 22; SIG 834, 7; Gen 24:1; Wsd 19:22; 2 Macc 1:17; 3 Macc 5:42; JosAs 1:7; Just., A II, 4, 4, D. 35, 8 al.); Ac 17:22; Col 3:20, 22a; Hb 2:17 (Artem. 1, 13 αὐτῷ ὅμοιον κ. π.); 4:15a.
    ⑦ Somet. the κατά phrase, which would sound cumbersome in the rendering ‘such-and-such’, ‘in line with’, or ‘in accordance with’, is best rendered as an adj., a possessive pron., or with a genitival construction to express the perspective from which something is perceived or to be understood. In translation it thus functions as
    ⓐ an adj. (Synes., Kingdom 4 p. 4d τὰ κατʼ ἀρετὴν ἔργα i.e. the deeds that are commensurate with that which is exceptional = virtuous deeds; PHib 27, 42 ταῖς κ. σελήνην ἡμέραις; 4 Macc 5:18 κ. ἀλήθειαν=ἀληθής; Just., A I, 2, 1 τοὺς κ. ἀλήθειαν εὐσεβεῖς; Tat. 26, 2 τῆς κ. ἀλήθειαν σοφίας) οἱ κ. φύσιν κλάδοι the natural branches Ro 11:21. ἡ κατʼ εὐσέβειαν διδασκαλία 1 Ti 6:3; cp. Tit 1:1b. οἱ κ. σάρκα κύριοι the earthly masters (in wordplay, anticipating the κύριος who is in the heavens, vs. 9) Eph 6:5. Cp. 2 Cor 5:16b, in case (s. 5bβ above) κ. ς. belongs w. Χριστόν (as the majority, incl. Ltzm., take it): a physical Christ, a Christ in the flesh, in his earthly relationships (σάρξ 5). Correspondingly in vs. 16a κ. ς. would be taken w. οὐδένα: no one simply as a physical being.—JMartyn, JKnox Festschr., ’67, 269–87.
    ⓑ a possessive pron., but with limiting force (Demosth. 2, 27 τὰ καθʼ ὑμᾶς ἐλλείμματα [i.e. in contrast to the activities of others: ‘your own’]; Aelian, VH 2, 42 ἡ κατʼ αὐτὸν ἀρετή; 3, 36; OGI 168, 17 παραγεγονότες εἰς τοὺς καθʼ ὑμᾶς τόπους; SIG 646, 6; 807, 15 al.; UPZ 20, 9 [II B.C.] ἐπὶ τῆς καθʼ ἡμᾶς λειτουργίας; PTebt 24, 64; 2 Macc 4:21; Tat. 42, 1 τίς ὁ θεὸς καὶ τίς ἡ κατʼ αὐτὸν ποίησις; Mel., HE 4, 26, 7 ἡ καθʼ ἡμᾶς φιλοσοφία) τῶν καθʼ ὑμᾶς ποιητῶν τινες some of your (own) poets Ac 17:28. ἡ καθʼ ὑμᾶς πίστις Eph 1:15. ὁ καθʼ ὑμᾶς νόμος Ac 18:15. τὸ κατʼ ἐμὲ πρόθυμον my eagerness Ro 1:15.
    ⓒ a gen. w. a noun (Polyb. 3, 113, 1 ἡ κ. τὸν ἥλιον ἀνατολή; 2, 48, 2; 3, 8, 1 al.; Diod S 14, 12 ἡ κ. τὸν τύραννον ὠμότης; Dionys. Hal. 2, 1; SIG 873, 5 τῆς κ. τ. μυστήρια τελετῆς; 569, 22; 783, 20; PTebt 5, 25; PLond III, 1164k, 20 p. 167 [212 A.D.] ὑπὸ τοῦ κ. πατέρα μου ἀνεψιοῦ) τὰ κ. Ἰουδαίους ἔθη the customs of the Judeans Ac 26:3 (Tat. 12, 5 τῇ κ. Βαβυλωνίους προγνωστικῇ; 34, 2 ἡ κ. τὸν Ἀριστόδημον πλαστική). Cp. 27:2. ἡ κ. πίστιν δικαιοσύνη the righteousness of faith Hb 11:7. ἡ κατʼ ἐκλογὴν πρόθεσις purpose of election Ro 9:11.—Here also belong the titles of the gospels εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον etc., where κατά is likew. periphrasis for a gen. (cp. JLydus, De Mag. 3, 46 p. 136, 10 Wünsch τῆς κ. Λουκανὸν συγγραφῆς; Herodian 2, 9, 4 of an autobiography ἐν τῷ καθʼ αὑτὸν βίῳ; Jos., C. Ap. 1, 18 τ. καθʼ αὐτὸν ἱστορίαν; 2 Macc 2:13. Cp. B-D-F §163; 224, 2; Zahn, Einleitung §49; BBacon, Why ‘According to Mt’? Exp., 8th ser., 16, 1920, 289–310).—On the periphrasis of the gen. by κατά s. Rudberg (ἀνά beg.) w. many exx. fr. Pla. on. But it occurs as early as Thu. 6, 16, 5 ἐν τῷ κατʼ αὐτοὺς βίῳ.—M-M. DELG. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > κατά

  • 115 σῴζω

    σῴζω fut. σώσω; 1 aor. ἔσωσα; pf. σέσωκα. Pass.: impf. ἐσῳζόμην; fut. σωθήσομαι; 1 aor. ἐσώθην; pf. 3 sing. σέσωται Ac 4:9 (UPZ 122, 18 [157 B.C.] σέσωμαι) w. σέσῳσται or σέσωσται as v.l. (s. Tdf. ad loc. and B-D-F §26); ptc. σεσῳσμένος Eph 2:5, 8 (Hom.+—σῴζω [=σωί̈ζω] and the forms surely derived fr. it are to be written w. ι subscript. On the other hand, it is not possible to say how far the ι has spread fr. the present to the tenses formed fr. the root σω-. Kühner-Bl. II 544; B-D-F §26; Mlt-H. 84; Mayser 134)
    ① to preserve or rescue fr. natural dangers and afflictions, save, keep from harm, preserve, rescue (X., An. 3, 2, 10 οἱ θεοὶ … ἱκανοί εἰσι κ. τοὺς μεγάλους ταχὺ μικροὺς ποιεῖν κ. τοὺς μικροὺς σῴζειν; Musonius p. 32, 10; Chion, Ep. 11; 12 θεοῦ σῴζοντος πλευσοῦμαι; Ar. [Milne 74, 15]).
    ⓐ save from death (ins [I B.C.]: Sb 8138, 34 σῴζονθʼ οὗτοι ἅπαντες who call upon Isis in the hour of death) τινά someone (Apollon. Rhod. 3, 323 θεός τις ἅμμʼ [=ἡμᾶς] ἐσάωσεν from danger of death at sea; Diod S 11, 92, 3; PsSol 13:2 ἀπὸ ῥομφαίας [cp. Ps 21:21]) Mt 14:30; 27:40, 42, 49; Mk 15:30f; Lk 23:35ab, 37, 39; 1 Cl 16:16 (Ps 21:9); 59, 4; AcPl Ha 5, 12. Pass. (TestJob 19:2 πῶς οὖν σὺ ἐσώθῃς;) Mt 24:22; Mk 13:20; J 11:12 (ἐγερθήσεται P75); Ac 27:20, 31; 1 Cl 7:6. Abs., w. acc. easily supplied Mt 8:25. ψυχὴν σῶσαι save a life (Achilles Tat. 5, 22, 6; PTebt 56, 11 [II B.C.] σῶσαι ψυχὰς πολλάς; EpArist 292; Jos., Ant. 11, 255) Mk 3:4; Lk 6:9; 21:19 v.l. τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι save one’s own life (Gen 19:17; 1 Km 19:11; Jer 31:6) Mt 16:25; Mk 8:35a=Lk 9:24a (on Mk 8:35b=Lk 9:24b s. 2aβ below); 17:33 v.l. (PGM 5, 140 κύριε [a god] σῶσον ψυχήν).
    ⓑ w. ἔκ τινος bring out safely fr. a situation fraught w. mortal danger (X., An. 3, 2, 11; SIG 1130, 1 ἐκ κινδύνων; OGI 69, 4; JosAs 4:8 ἐκ τοῦ λιμοῦ; 28:16 ἐκ τῆς ὀργῆς; Jos., C. Ap. 1, 286) ἐκ γῆς Αἰγύπτου Jd 5. ἐκ χειρὸς Φαραώ AcPl Ha 8, 11; ἐκ Σοδόμων 1 Cl 11:1 (Pla., Gorg. 511d ἐξ Αἰγίνης δεῦρο). ἐκ τῆς ὥρας ταύτης J 12:27. ἐκ θανάτου from (the threat of) death (Hom. et al.; Pla., Gorg. 511c; UPZ 122, 18 [157 B.C.]) Hb 5:7.—Of the evil days of the last tribulation ἐν αἷς ἡμεῖς σωθησόμεθα B 8:6; cp. 1 Cl 59:4.
    ⓒ save/free from disease (Hippocr., Coacae Praenotiones 136 vol. 5 p. 612 L.; IG2, 1028, 89 [I B.C.]; Mitt-Wilck. I/2, 68, 32 [132 B.C.]: gods bring healing) or from possession by hostile spirits τινά someone ἡ πίστις σου σέσωκέν σε Mt 9:22a; Mk 5:34; 10:52; Lk 8:48; 17:19; 18:42. Cp. Js 5:15; AcPl Ha 5, 31. Pass. be restored to health, get well (Just., D. 112, 1; Ael. Aristid. 33, 9 K.=51 p. 573 D.) Mt 9:21, 22b; Mk 5:23, 28; 6:56; Lk 8:36; Ac 4:9; 14:9. Also of the restoration that comes about when death has already occurred Lk 8:50.
    ⓓ keep, preserve in good condition (pap; Did., Gen. 145, 1.—Theoph. Ant. 1, 12 [p. 84, 4]) τὶ someth. (Ath. 17, 2 ὁ τύπος … σῴζεται, R. 20 p. 73, 10 μνήμην and αἴσθησιν; Eunap., Vi. Soph. p. 107: θειασμός) pass. τὴν κλῆσιν σῴζεσθαι Hs 8, 11, 1.
    ⓔ pass. thrive, prosper, get on well (SibOr 5, 227) σῴζεσθαι ὅλον τὸ σῶμα 1 Cl 37:5. As a form of address used in parting σῴζεσθε farewell, remain in good health B 21:9 (cp. TestAbr B 2 p. 106, 1 [Stone p. 60] σῶσόν σε ὁ θεός).
    ② to save or preserve from transcendent danger or destruction, save/preserve from eternal death fr. judgment, and fr. all that might lead to such death, e.g. sin, also in a positive sense bring Messianic salvation, bring to salvation (LXX; Herm. Wr. 13, 19 σῴζειν=‘endow w. everlasting life’.—Of passing over into a state of salvation and a higher life: Cebes 3, 2; 4, 3; 14, 1. Opp. κολάζειν Orig., C. Cels. 2, 38, 16).
    ⓐ act. τινά someone or τὶ someth.
    α. of God and Christ: God (ApcEsdr 2:17 p. 26, 9 Tdf. σὺ δὲ ὸ̔ν θέλεις σῴζεις καὶ ὸ̔ν θέλεις ἀπολεῖς) 1 Cor 1:21; 2 Ti 1:9; Tit 3:5; AcPlCor 2:10, 16. The acc. is easily supplied Js 4:12. ὁ θεὸς ὁ σῴζων Mt 16:16 D.—Christ (Orig., C. Cels. 3, 14, 9): Mt 18:11; Lk 19:10; J 12:47; 1 Ti 1:15; 2 Ti 4:18 (εἰς 10d); Hb 7:25; MPol 9:3. σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν Mt 1:21 (ς. ἀπό as Jos., Ant. 4, 128); also ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν GJs 11:3; cp. 14:2. The acc. is to be supplied 2 Cl 1:7. διὰ τῶν ἁγνῶν ἀνδρῶν AcPl Ha 1, 16.
    β. of persons who are mediators of divine salvation: apostles Ro 11:14; 1 Cor 9:22; 1 Ti 4:16b. The believing partner in a mixed marriage 1 Cor 7:16ab (JJeremias, Die missionarische Aufgabe in der Mischehe, Bultmann Festschr. ’54, 255–60). One Christian of another σώσει ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ θανάτου Js 5:20 (on ς. ἐκ θαν. s. 1a above). Cp. Jd 23. Of ultimate personal security 1 Ti 4:16a; Mk 8:35b=Lk 9:24b (for Mk 8:35a=Lk 9:24a s. 1a above).
    γ. of qualities, etc., that lead to salvation ἡ πίστις σου σέσωκέν σε Lk 7:50 (s. 1c above). Cp. Js 1:21; 2:14; 1 Pt 3:21; Hv 2, 3, 2. οὐ γάρ ἐστιν π[λοῦτος ἢ τὰ νῦν ἐν τῷ βίῳ λαμπ]ρ̣ὰ σώσι (=σώσει) σε it’s not [the wealth or pomp in this life] that will save you AcPl Ha 9, 8 (for the restoration s. corresponding expressions 2, 21–27).
    ⓑ pass. be saved, attain salvation (TestAbr A 11 p. 90, 3 [Stone p. 28] al.; Just., A I, 18, 8 al.; Theoph. Ant. 2, 14 [p. 136, 15]) Mt 10:22; 19:25; 24:13; Mk 10:26; 13:13; 16:16; Lk 8:12; 18:26; J 5:34; 10:9; Ac 2:21 (Jo 3:5); 15:1; 16:30f; Ro 10:9, 13 (Jo 3:5); 11:26; 1 Cor 5:5; 10:33; 1 Th 2:16; 2 Th 2:10; 1 Ti 2:4 (JTurmel, Rev. d’Hist. et de Littérature religieuses 5, 1900, 385–415); 1 Pt 4:18 (Pr 11:31); 2 Cl 4:2; 13:1; IPhld 5:2; Hs 9, 26, 6; AcPl Ha 1, 5 and 21.—σωθῆναι διά τινος through someone (Ctesias: 688 Fgm. 8a p. 452 Jac. [in Ps.-Demetr., Eloc. c. 213] σὺ μὲν διʼ ἐμὲ ἐσώθης, ἐγὼ δέ; Herm. Wr. 1, 26b ὅπως τὸ γένος τῆς ἀνθρωπότητος διὰ σοῦ ὑπὸ θεοῦ σωθῇ) J 3:17; 2 Cl 3:3; through someth. (Mel., P. 60, 440 διὰ τοῦ αἵματος) Ac 15:11; 1 Cor 15:2; 1 Ti 2:15 (διά A 3c); Hv 3, 3, 5; 3, 8, 3 (here faith appears as a person, but still remains as a saving quality); 4, 2, 4. ἔν τινι in or through someone 1 Cl 38:1; AcPl Ha 2, 29; in or through someth. Ac 4:12; 11:14; Ro 5:10. ὑπό τινος by someone (Herm. Wr. 9, 5 ὑπὸ τ. θεοῦ ς.; Philo, Leg. All. 2, 101 ὑπὸ θεοῦ σῴζεται) 2 Cl 8:2. ἀπό τινος save oneself by turning away from Ac 2:40 (on ς. ἀπό s. 2aα above; ELövestam, ASTI 12, ’83, 84–92). διά τινος ἀπό τινος through someone from someth. Ro 5:9.—χάριτι by grace Eph 2:5; Pol 1:3. τῇ χάριτι διὰ πίστεως Eph 2:8. τῇ ἐλπίδι ἐσώθημεν (only) in hope have we (thus far) been saved or it is in the context of this hope that we have been saved (i.e., what is to come climaxes what is reality now) Ro 8:24.—οἱ σῳζόμενοι those who are to be or are being saved (Iren. 1, 3, 5 [Harv. I 30, 9]) Lk 13:23; Ac 2:47 (BMeyer, CBQ 27, ’65, 37f: cp. Is 37:2); 1 Cor 1:18; 2 Cor 2:15 (opp. οἱ ἀπολλύμενοι in the last two passages); Rv 21:24 t.r. (Erasmian rdg.); 1 Cl 58:2; MPol 17:2.
    ③ Certain passages belong under 1 and 2 at the same time. They include Mk 8:35=Lk 9:24 (s. 1a and 2a β above) and Lk 9:[56] v.l., where σῴζειν is used in contrast to destruction by fire fr. heaven, but also denotes the bestowing of transcendent salvation (cp. Cornutus 16 p. 21, 9f οὐ πρὸς τὸ βλάπτειν, ἀλλὰ πρὸς τὸ σῴζειν γέγονεν ὁ λόγος [=Ἑρμῆς]). In Ro 9:27 τὸ ὑπόλειμμα σωθήσεται (Is 10:22) the remnant that is to escape death is interpreted to mean the minority who are to receive the Messianic salvation. In 1 Cor 3:15 escape fr. a burning house is a symbol for the attainment of eternal salvation (πῦρ a; cp. also Cebes 3, 4 ἐὰν δέ τις γνῷ, ἡ ἀφροσύνη ἀπόλλυται, αὐτὸς δὲ σῷζεται).—WWagner, Über σώζειν u. seine Derivata im NT: ZNW 6, 1905, 205–35; J-BColon, La conception du Salut d’après les Év. Syn.: RSR 10, 1930, 1–39; 189–217; 370–415; 11, ’31, 27–70; 193–223; 382–412; JSevenster, Het verlossingsbegrip bij Philo. Vergeleken met de verlossingsgedachten van de Syn. evangeliën ’36; PMinear, And Great Shall be your Reward ’41; MGoguel, Les fondements de l’assurance du salut chez l’ap. Paul: RHPR 17, ’38, 105–44; BHHW II 995, 1068.—B. 752. DELG s.v. σῶς. M-M. EDNT. TW. Spicq. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > σῴζω

  • 116 ἐγείρω

    ἐγείρω fut. ἐγερῶ; 1 aor. ἤγειρα. Pass.: pres. ἐγείρομαι, impv. 2 sg. ἐγείρου, pl. ἐγείρεσθε; 1 fut. ἐγερθήσομαι; 1 aor. ἠγέρθην; pf. ἐγήγερμαι (B-D-F §101 and 78; Rob. 1215) (Hom.+).
    ① to cause someone to wake from sleep, wake, rouse Mt 8:25; Mk 4:38; Ac 12:7.
    ② to cease sleeping, wake up, awaken fr. sleep, pass. intr. (PStras 100, 15 [II B.C.] ἐγερθεὶς ἐκάλουν βοηθούς) ἀπὸ τοῦ ὕπνου Mt 1:24 (cp. διεγείρω). Abs. 25:7; Mk 4:27; J 11:12 P75. Fig., ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι awaken fr. sleep (i.e. thoughtless indolence) Ro 13:11 (cp. Epict. 2, 20, 15 ἐ. ἐκ τῶν ὕπνων, fr. the sleep of carelessness); cp. AcPl Ha 4, 32.
    ③ to cause to stand up from a position lower than that of the pers. rendering assistance, raise, help to rise, pers. sitting down Ac 3:7 (ἵνα σταθῶ). Lying down Mk 1:31; 9:27. Stretched out Ac 10:26 (En 14:25). Fallen Mt 12:11; 1 Cl 59:4; Hv 3, 2, 4.
    ④ to move to a standing position, rise, get up, pass. intr. of those who have awakened Mt 2:13f, 20f; 8:26; Lk 11:8; who were sitting down (EpArist 94) Mt 9:19; Lk 13:25; J 11:29; Hv 1, 4, 1; AcPl Ox 6; kneeling Hv 2, 1, 3; of the sick Mt 8:15; 9:6f; Mk 2:12; of those called back to life (cp. 4 Km 4:31) Mt 9:25; Lk 7:14. ἐκ τοῦ δείπνου rise from the table J 13:4; of one who has fallen Mt 17:7; Ac 9:8 (on ἀπὸ τ. γῆς cp. 2 Km 12:17; Ps 112:7).
    ⑤ to cause to come into existence, raise up, bring into being (Judg 2:16, 18 ἤγειρε αὐτοῖς κύριος κριτάς; 3:9, 15 σωτῆρα; Pr 10:12; TestLevi 18:2 ἱερέα; Jos., Ant. 8, 199) κέρας σωτηρίας a horn of salvation Lk 1:69; τέκνα τινί Mt 3:9; Lk 3:8. ἤγειρεν τὸν Δαυὶδ αὐτοῖς εἰς βασιλέα he gave them David as (their) king Ac 13:22 (cp. Jos., Ant. 19, 295). W. double acc. and dat. of advantage vs. 23 v.l.; τὶ someth. (Theognis 549 πόλεμον ἐ.; Appian, Hann. 41 §177 θόρυβον; Nicol. Dam.: 90 Fgm. 50 Jac. μάχην; Tat. 19, 3 στάσεις καὶ μάχας) cause θλῖψιν Phil 1:17 (Lucian, Syr. Dea 18 πένθος τινι).
    ⑥ to cause to return to life, raise up (the ancients closely associated death with sleep; s., e.g., Kaibel 559, 7f; RLattimore, Themes in Greek and Latin Epitaphs ’62, 164f al.) (Apollodor. [II B.C.]: 244 Fgm. 138a Jac., of Asclepius. Similarly schol. on Lucian p. 55, 23 Rabe; Sir 48:5 ὁ ἐγείρας νεκρὸν ἐκ θανάτου; PGM 4, 195) Mt 10:8; J 5:21; Ac 26:8; 2 Cor 1:9; AcPt Ox 849 verso, 10; AcPl Ha 8, 35=BMM verso 9. Of the raising of Jesus Ac 5:30; 10:40; 13:37; 1 Cor 6:14; 15:15ff; 2 Cor 4:14. More fully ἐ. τινὰ ἐκ νεκρῶν (mostly of Jesus’ resurr.) J 12:1, 9, 17; Ac 3:15; 4:10; 13:30; Ro 4:24; 8:11; 10:9; Gal 1:1; Eph 1:20; Col 2:12; 1 Th 1:10; Hb 11:19; 1 Pt 1:21; IMg 9:3; Pol 2:1f; AcPlCor 2:6. ἀπὸ νεκρῶν ITr 9:2. Of the raising of Christ’s flesh ISm 7:1.
    ⑦ to enter into or to be in a state of life as a result of being raised, be raised, rise, pass. intr., of one who has died (Is 26:19; TestJob 4:9; cp. 4 Km 4:31) approaches ἀναστῆναι in mng. (cp. mss. and synopt. parallels; s. ἀνίστημι 7) gen. νεκροὶ ἐγείρονται Mk 12:26; Lk 7:22; 20:37; 1 Cor 15:15f, 29, 32, 35, 52. Of Lazarus ἐγερθήσεται J 11:12 v.l. σώματα … ἠγέρθησαν Mt 27:52; ἐγείρεται σῶμα πνευμάτικον 1 Cor 15:44; cp. 15:42f; τὸ σῶμα ἐγείρεται AcPlCor 2:27; cp. 2:26 (in imagery after 1 Cor 15:37). ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν ἐγερθῇ Lk 16:30 v.l.; ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἐγερθῇ 16:31 P75.—Of John the Baptist ἀπὸ τῶν νεκρῶν Mt 14:2; cp. ἐκ νεκρῶν Mk 6:14; Lk 9:7.—Of Christ: ἐκ νεκρῶν Mt 17:9; J 2:22; 21:14; Ro 6:4, 9; 7:4; 1 Cor 15:12, 20 (cp. Just., D. 108, 2 ἐγηγέρθαι); 2 Ti 2:8. Also ἀπὸ τῶν νεκρῶν Mt 27:64; 28:7; ἀπὸ νεκρῶν ITr 9:2. Without this qualification τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι Mt 16:21; 17:23. καθῶς εἶπεν 28:6; ὄντως εἶπεν Mt 26:32; 26:34. διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν Ro 4:25; ὑπὲρ αὐτῶν (τῶν ζώντων) 2 Cor 5:15. Abs. Mt 26:32; Mk 14:28; 16:6; Lk 24:6, 14 (v.l. ἐκ νεκρῶν); Ro 8:34 (v.l. ἐκ ν.); 1 Cor 15:13f, 16f; AcPlCor 2:31.—For lit. s. on ἀνάστασις 2 end.
    ⑧ to raise up from sickness, raise up=restore to health (the sick pers. is ordinarily recumbent) Js 5:15; AcPl BMM verso 11 (Did., Gen. 168, 17).
    ⑨ to change to a previous good state or condition, restore, erect of buildings (Dio Chrys. 11 [12], 18; Aelian, NA 11, 10; Herodian 3, 15, 3; 8, 2, 5; Lucian, Alex. 19; Anth. Pal. 9, 696; OGI 677, 3; 1 Esdr 5:43; Sir 49:13; ἐ. τρόπαιον Hippol., Ref. 1, 24, 6; θυσιαστήριον Did., Gen. 223, 19) temple (ναόν: Appian, Bell. Civ. 1, 26 §120; Lucian, Sacr. 11; Jos., Ant. 15, 391; 20, 228) J 2:19f.
    ⑩ to move someth. from its position by exerting effort in overcoming resistance, lift up ἔγειρον τ. λίθον lift up the stone, push the stone aside (Seleucus of Alex. [I A.D.]: 341 Fgm. 4 Jac. in buffoonery at a symposium, of a stone pushed out from under a participant who has put his head in a noose and has been given a small scimitar to cut the rope before it strangles him) (Ox 1 recto, 6 [=GTh 77]); LWright, JBL 65, ’46, 182; Unknown Sayings 95–98; AWalls, VigChr 16, ’62, 71–76.— Raise κονιορτόν (Polyaenus 4, 19; 7, 44, 1) Hv 4, 1, 5 (Jos. Bell. 5, 471 speaks in the pass. of the dust that ‘is raised’). Cp. Mt 12:11.
    ⑪ to move against in hostility, rise up, pass. intr., of nations rising in arms (Jer 6:22 v.l.) ἐ. ἐπί τινα against someone one nation against another Mt 24:7; Mk 13:8; Lk 21:10 (for ἐπί τινα cp. Appian, Liby. 68 §307; Jer 27:9; Jos., Ant. 8, 199).
    ⑫ to make an appearance, appear, pass. intr. of prophets Mt 11:11; Lk 7:16; J 7:52; of false prophets Mt 24:11, 24; Mk 13:22. Of accusers in court (w. ἐν τῇ κρίσει; s. ἀνίστημι 9) Mt 12:42; Lk 11:31 (on omission of ἐν τῇ κρίσει in ms. D, see MBlack, An Aramaic Approach3, ’67, 134).
    ⑬ in a command to evoke movement from a fixed position ἔγειρε, ἐγείρου get up!, come! impv.
    ⓐ act. intr. only in impv. (Eur., Iph. A. 624; Aristoph., Ran. 340; Aesop-mss. [Ursing 80]) Mt 9:5f; Mk 2:9 (v.l. ἐγείρου), 11; 3:3; 5:41; 10:49; Lk 5:23f; 6:8; 8:54 (v.l. ἐγείρου); J 5:8; Ac 3:6 ἔγειρε καὶ περιπάτει; Rv 11:1; AcPl Ha 7, 28. Awakening of the ‘dead’ (with καθεύδειν and ἐγείρειν associated in figurative use, as in Plut., Mor. 462) in Mk 5:41; Lk 8:54 (v.l. ἐγείρου); Eph 5:14 (MDibelius, Hdb. ad loc., but without Gnostic motif acc. to KKuhn, NTS 7, ’60/61, 341–46; cp. PsSol 16:1–4) parallels the aspect of motion in passages cited in 1, 3–10, and others here in a above.
    ⓑ pass. intr. ἐγείρου get up! Mk 2:9 v.l.; Lk 8:54 v.l.; ἐγείρεσθε, ἄγωμεν get up! let us be going Mt 26:46; Mk 14:42; J 14:31.—B. 271; 670. DELG. M-M. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἐγείρω

  • 117 ἐπαίρω

    ἐπαίρω (s. αἴρω) 1 aor. ἐπῆρα, inf. ἐπᾶραι, impv. 2 sg. ἔπαρον (JosAs 17:6), ptc. ἐπάρας; pf. ἐπῆρκα J 13:18 v.l. Pass.: 1 fut. ἐπαρθήσομαι LXX; 1 aor. ἐπήρθην; pf. ptc. ἐπηρμένος LXX (Trag., Hdt.+).
    ① to cause to move upward, lift up, hold up τὶ someth. ῥάβδον a staff (Ex 10:13) Hv 3, 2, 4. τὸν ἀρτέμωνα Ac 27:40 s. on ἀρτέμων. ἐπῆρεν ὁ ποιμὴν τὴν χεῖρα αὐτοῦ GJs 8:3 (not pap). Esp. in the expr. ἐ. χεῖρας lift up, raise the hands in prayer (Aesop, Fab. 49 P.=83 H./74 Ch./49 H-H.; Horapollo 1, 15 τ. χεῖρας εἰς οὐρανὸν ἐπαίροντα … προσευχόμενος τῇ θεῷ; 2 Esdr 18:6; Ps 133:2; for the idea cp. LvSybel, Christl. Antike I 1906, 256; 258; GAppel, De Romanorum Precationibus 1909, 194. Cp. also ἐκτείνω 1) 1 Ti 2:8, or in blessing (Sir 50:20; JosAs 8:9 τὴν χεῖρα) Lk 24:50. ἐ. τὰς κεφαλάς (w. ἀνακύπτειν) raise (your) heads (Philo, Op. M. 158; Jos., Bell. 1, 629; cp. ἐ. τὸ πρόσωπον 4 Km 9:32; αὐχένα Philo, Fug. 107) of people who regain their courage Lk 21:28. ἐ. τοὺς ὀφθαλμούς (Gen 13:10; 1 Ch 21:16 al.) look up Mt 17:8; Lk 16:23; J 4:35; 6:5; εἴς τινα Lk 6:20; εἰς τὸν οὐρανόν to heaven Lk 18:13 (En 13:5 οὐκέτι δύνανται … ἐπᾶραι τ. ὀφθ. εἰς τ. οὐρ. ἀπὸ αἰσχύνης περὶ ὧν ἡμαρτήκεισαν); J 17:1. ἐ. τὴν πτέρναν raise one’s heel to tread on someone 13:18 (ἐπί τινα as 1 Km 20:33). ἐ. τὴν φωνήν raise one’s voice (Demosth. 18, 291; Chariton 5, 7, 10; Philostrat., Vi. Apollon. 5, 33 p. 190, 21; Judg 2:4; 9:7; 2 Km 13:36) Lk 11:27; Ac 2:14; 14:11; 22:22.—Pass. be taken up Ac 1:9. Of the exaltation to heaven of those who endured 1 Cl 45:8.
    ② to offer resistance to, be in opposition, rise up ext. of mng. 1 (cp. in a difft. sense Just., A I, 58, 3 τῆς γῆς ‘from the earth’) ἐπί τινα or τι against or to someone or someth. (as 2 Esdr 4:19; 1 Macc 8:5; 10:70 TestJob 34:4 καθʼ ἡμῶν) ἐπὶ τὸ ποίμνιον 1 Cl 16:1. κατά τινος: πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τ. γνώσεως τ. θεοῦ 2 Cor 10:5 (ὕψωμα 2).
    ③ to suggest that one is better than one really is, be presumptuous, put on airs, abs. (Aristoph., Nub. 810; Thu. 4, 18, 4; Aeschin. 87, 24; Sir 11:4; 32:1; 1 Macc 2:63; Jos., Vi. 24) 2 Cor 11:20; 1 Cl 21:5. W. ὑπερυψοῦσθαι 14:5 (Ps 36:35). W. the dat. to denote the basis for the presumption (Hdt. 9, 49; Thu. 1, 120, 3; X., Cyr. 8, 5, 24; Appian, Bell. Civ. 5, 118 §489 ταῖς ναυσὶν ἐπαιρόμενος=proud of his fleet; Zeph 1:11; Philo, Mos. 1, 70; Jos., Ant. 9, 193) ἑαυτοὺς βουλόμενοι ἐπαίρεσθαι τ. διανοίαις αὐτῶν want to put on airs w. their imaginations 1 Cl 39:1 (cp. Appian, Liby. 111 §522 ἐπήρθησαν τοῖς φρονήμασι=they became presumptuous in their self-reliance).—DELG s.v. 1 ἀείρω. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἐπαίρω

  • 118 ἐκ

    ἐκ, vor Vocalen ἐξ, doch zuweilen auch vor Consonanten, bes. σ in Inscr., wo vor β, δ, λ u. μ auch ἐγ geschrieben ist. Praeposit. c. genit. Im Allgemeinen das Ausgehen aus Etwas heraus bezeichnend: – 1) vom Orte, aus, von Etwas her, – a) zunächst bei Verbis der Bewegung, den Ausgangspunkt bezeichnend; ἐκ Πύλου ἐλϑὼν τηλόϑεν ἐξ ἀπίης γαίης Il. 1, 269, u. so bei allen Folgenden; ἐξ οἴκων μολεῖν Soph. Phil. 60; ἐξιέναι ἐκ γῆς εἰς φῶς Plat. Prot. 321 c; ἐκ τοῦ πεδίου ἀνέβησαν ἐπὶ γήλοφον Xen. An. 3, 4, 25; ἐκ νηῶν, ἐκ πόντοιο, von den Schiffen aus, Il. 8, 213 Od. 19, 375; auch übertr., μεταστρέψαι ἦτορ ἐκ χόλου, vom Zorn abwenden, Il. 10, 107. Auch hier stehen die Menschen oft für das Land, ἐκ τῶν πολεμίων ἐλϑεῖν Xen. Cyr. 6, 2, 9, vgl. An. 1, 7, 13; ἃ ἐκ τῶν Ταόχων ἔλαβον 4, 7, 17; ἐξ ἐμοῦ, aus meinem Hause, Ar. Par 1195; ἐκ τῶν γειτόνων, aus der Nachbarschaft, Lycurg. 21; Ar. Plut. 431. An σώζειν ἐκ τῆςδε γῆς, Soph. Phil. 524, schließt sich ἐκ πολλῶν ἔσωσας, El. 1348; ἐκ κακῶν πεφευγέναι, Ant. 833; παῦσον ἐκ κακῶν ἐμέ El. 975; κολώνης ἐξ ἄκρας νεόῤῥυτοι πηγαί 882; ἐκ φοινίας πληγῆς αἱμα Ai. 901; vgl. ἐξ ἀειρύτου χοὰς κρήνης ἔνεγκον O. C. 470; δύςνιπτον ἐκ δέλτου γραφήν Tr. 680; ἀμφίκλυστος ἐκ πόντου πέτρα Phil. 777, aus dem Meere hervorragend; ἐξ ἀγορᾶς ὠνεῖσϑαι Plat. com. Poll. 6, 103; ἐκ χρυσῶν φιαλῶν πίνειν, aus goldenen Schalen, Xen. Cyr. 5, 3, 3; ἐξ ὕπνου ἐγείρειν Il. 5, 413. – b) Eine eigenthümliche Kürze liegt in Ausdrücken wie ὁ ἐκ Βυζαντίου ἁρμοστὴς μέλλει ἥξειν Xen. An. 6, 2, 17, wie auch wir »der Harmost aus Byzanz wird kommen« sagen; ἁρπάζειν τὰ ἐκ τῶν οἰκιῶν, das, was im Hause ist, aus demselben rauben, plündern, Cyr. 7, 2, 5; τοὺς ἐκ τῶν πόλεων λαβεῖν An. 1, 2, 3; οἱ ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἔϑεον u. ä.; einfacher ist τὰ ἐκ τοῦ ἀγροῦ ὡραῖα 5, 3, 9; ἅπαντα τἀκ τῆς οἰκίας ἀπώλεσεν Philem. Stob. fl. 105, 50; οἱ ἐκ τῶν νήσων κακοῦργοι ἀνέστησαν ὑπ' αὐτοῦ, die Räuber auf den Inseln wurden von diesem verjagt, Thuc. 1, 8, vgl. 1, 105. 2, 5. 13. – Mit δέχου δὲ χειρὸς ἐξ ἐμῆς βέλη Soph. Phil. 1271 u. μεϑιέναι O. C. 910 ist zu vgl. οἱ ἐκ χειρὸς βάλλοντες, das sind ἀκοντισταί, Xen. An. 3, 3, 15; ἐκ χειρὸς χρῆσϑαι Cyr. 1, 2, 9, u. oft μάχεσϑαι u. ä. – c) Sehr häufig sind bes. bei den Geschichtschreibern die Bezeichnungen ἐκ δεξιᾶς, ἐξ ἀριστερᾶς u. ä., von der rechten Seite, die oft auch mit Verdis der Ruhe verbunden sind: ἐκ τοῦ ἔμπροσϑεν στῆναι Xen. Cyr. 2, 2, 6; οἱ ἐξ ἐναντίας 7, 1, 20; ἐκ μὲν τοῦ ἐπὶ ϑάτερα Plat. Prot. 314 e; τόπος ἀπότομος ἐκ ϑαλάττης, von der Meeresseite, Crit. 118 a; ἐκ μὲν ϑαλάττης τὴν Εὕβοιαν προβαλέσϑαι πρὸ τῆς Ἀττικῆς, ἐκ δὲ μεσογαίας τὴν Βοιωτίαν Dem. 18, 301. Vgl. πολλὰ μὲν γὰρ ἐκ ϑαλάσσης, πολλὰ ἐκ χέρσου κακὰ γίγνεται ϑνητοῖς Aesch. Pers. 694; τοὺς ἱππέας ἐκ πλαγίου τάττειν τῶν Ἀϑηναίων, den Athenern in die Flanken stellen, Thuc. 7, 6; daher οἱ ἐκ τοῦ πλαγίου, die in der Flanke stehenden, Xen. Cyr. 7, 1, 20; – ἐξ ἀγχιμόλοιο ἰδεῖν, in der Nähe, Il. 24, 352; ἐκ πολλοῦ, πλείονος u. ä. φεύγειν, ἐκ τοσούτου διώκειν, von weitem, aus so weiter Entfernung, Thuc. 4, 129 Xen. An. 1, 10, 11 u. öfter; Hell. 4, 4, 10 An. 2, 21, 8; ἐκ τόξου ῥύματος καταλαβεῖν, von Bogenschußweite aus, An. 3, 3, 15; ἐξ ἀκοντίου βολῆς ᾕρουν Xen. Hell. 4, 5, 15; ἐξ ὄψεως μήκους Cyr. 4, 3, 16; ἐκ πολλοῠ προορᾶν 5, 4, 49; Sp., wie ἐξ εἴκοσι βημάτων, auf zwanzig Schritt, Plut. Demetr. 21. – d) die Bdtg außerhalb ist in ἐκ καπνοῠ κατέϑηκα Od. 19, 7 nur scheinbar, u. eine Kürze des Ausdruckes, aus dem Rauch wegtragen u. niederlegen; οὕτω τοι καὶ ἐγὼν ἐκ πατρίδος, sc. φεύγω, Od. 15, 222; von Streitern, ἄστεος ἐκ σφετέρου, fern von, Il. 18, 210; vgl. Her. 2, 142; ἐκ μέσου καϑῆσϑαι, sich aus der Mitte wegsetzen, 3, 83, wie ἐκ μέσου γίγνεσϑαι, Aesch. ep. 12, sich zurückziehen; bei Paus. 3, 14, 9 ist ἐκ τῆς πόλεως in ἐκτός von Sylburg geändert. – e) An kann es übersetzt werden in ἐκ πασσαλόφι κρέμασεν φόρμιγγα, er hing die Leier an den Pflock, nämlich so, daß sie von diesem herabhing, Od. 8, 67; ἀνάπτεσϑαι ἔκ τινος, an Etwas anknüpfen, so daß das Band davon auszugehen scheint, 12, 51; ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας Il. 5, 322; μαχαίρας εἶχον ἐκ τελαμώνων 18, 598; τῆς δ' (ἀσπίδος) ἐξ ἀργύρεος τελαμὼν ἦν, an demselben, 11, 38; προςφυὲς ἔκ τινος, daran sitzend, Od. 19, 58. Man vgl. ἐκ τῶν ζωστήρων φορεῖν φιάλας Her. 4, 40, am Gürtel hangend, wie 9, 74; τὰ δρέπανα ἐκ τῶν ἀξόνων Xen. An. 1, 8, 10. So auch ἐκ χειρὸς λαμβάνεσϑαι u. ä., ἐκ σκήπτρου ὁδοιπορεῖν, an einem Stabe, Soph. O. C. 848; vgl. τοῖς τυφλοῖσι κέλευϑος ἐκ προηγητοῠ πέλει, die Blinden wandern an der Hand des Führers, Ant. 989; – die Uebersetzung auf in Verbindungen wie ἕλκεν νευρὴν – αὐτόϑεν ἐκ δίφροιο καϑήμενος, ἧκε δ' ὀϊστόν Od. 21, 420 ist nicht genau, es ist auch hier = von dem Sitze aus, dasitzend, wie auch bei Soph. Ant. 407 καϑἠμεϑ' ἄκρων ἐκ πάγων an das Hinabschauen vom Berge zu denken, wie Il. 14, 154 Ἥρη εἰςεῖδε –. στᾶσ' ἐξ Οὐλύμποιο u. Thuc. 3, 22 ᾔσϑοντο οἱ ἐκ τῶν πύργων, die auf den Thürmen Befindlichen bemerkten es von da aus, vgl. b). – Das Ausgehen von Etwas ist auch ein Absondern, Trennen von, aus, ἐκ δεσμῶν λυϑείς Aesch. Prom. 507. 874; so bes. ἐκ πάντων, aus Allen heraus, vor Allen, Il. 4, 96, wie ἐκ μὲν ἀλλάων ἁλιάων ἀνδρὶ δάμασσεν 18, 432; τὰν ἐκ πασᾶν τιμᾷς ὑπερταταν πόλεων Soph. Ant. 1124; ἐκ δὲ τῶν μάλιστ' ἐγώ O. C. 746, wie ἐκ πάντων μάλιστα Thuc. 2, 49 u. sonst; fast die Stelle des genit. partitivus vertretend, ἐκ πολέων πίσυρες, vier aus, von vielen, Il. 15, 680; ὅν ποτ' ἐκ πολλῶν ἐγὼ μόνον προςεῦρον πιστόν Soph. El. 1343; vgl. O. C. 70 Ant. 652 Tr. 731; μοῠνος ἐξ ἁπάντων Her. 5, 87; οὗτοι ἐσώϑησαν ἐκ τῶν ἀμφὶ τοὺς μυρίους Xen. An. 5, 3, 3; ἐκ πάντων προτιμᾶσϑαι Thuc. 1, 120; ἐκ πάντων τιμᾶν, vor Allen ehren, Her. 1, 134. – 2) In mannichfaltigen Verbindungen bezeichnet es den Ursprung, wobei immer an einen stetigen Zusammenhang des Abgeleiteten u. des Ursprünglichen zu denken ist: – a) den leiblichen Ursprung, sowohl den Vater als die Mutter bezeichnend; bei Hom. gew. ἔκ τινος εἶναι u. γενέσϑαι, vollständiger ἐξ ἐμοῠ γένος ἐσσί, du stammst von mir dem Geschlechte nach, Il. 5, 896; ὦ παῖ, πατρὸς ἐξ Ἀχιλλέος Soph. Phil. 260; ἐκ κείνου γεγώς Ai. 467; ἐξ ἧς ἔφυ γυναικός O. R. 458; Ai. 1268; μητρὸς ἐξ ὀρεσκόου βλάστημα Aesch. Spt. 514; σέϑεν γὰρ ἐξ αἵματος γεγόναμεν Spt. 118; Plat. αὐτοί τε ἀγαϑοὶ καὶ ἐξ ἀγαϑῶν Phaedr. 246 a; αὐτὴ ϑνητὴ ἐκ ϑνητῶν Legg. X, 889 d; ἐκ γενναίων γαμεῖν Eur. Andr. 1280. – b) vom Vaterlande, ξένος μέν εἰμι Δαυλιεὺς ἐκ Φωκέων Aesch. Ch. 663; ὁ ἐξ Αἰτωλίας, = Αἰτωλός, Soph. El. 694; οἱ ἐκ τῆς Ἀσίας, die Perser, Isocr. 4, 82. Hieran reihen sich bes. bei Späteren Umschreibungen, οἱ ἐκ Μακεδονίας βασιλεῖς, die macedonischen Könige, Pol. 2, 40, 5; οἱ ἐκ τῆς συγκλήτου, die Senatoren 3, 97, 1; οἱ ἐκ τῆς πόλεως, die Bürger, 4, 71, 11. Geläufig war οἱ ἐξ Ἀρείου πάγου, Oratt. Man vgl. οἱ ἐκ τῆς διατριβῆς ταύτης Aesch. 1, 54; οἱ ἐκ τοῠ περιπάτου, die Peripatetiker, Luc. Hermot. 11; u. was sich weiter davon entfernt, ϑάπτειν τοὺς ἐκ τῶν πολέμων, die in den Kriegen Gefallenen, Thuc. 2, 34 (vgl. ἀνελόμενος τοὺς ἐκ τῆς ναυμαχίας Plat. apol. 32 b); οἱ ἐκ τῶν ὑποδεεστέρων, die Dürftigeren, 2, 89; οἱ ἐκ διπλασίων κτημάτων Plat. Legg. V, 743 b. – c) seltener zeigt es den Stoff an; ἐκ ξύλων ποιεῦντες τὰ πλοῖα Her. 1, 194; 3, 24; ἐκ πέτρας εἰργασμένος Aesch. Prom. 242; πίνοντας ἐκ κριϑῶν μέϑυ Suppl. 931; τὸ ἄγκιστρον εἶναι ἐξ ἀδάμαντος Plat. Rep. X, 616 c; στράτευμα ἐξ ἐραστῶν, aus Liebhabern bestehend, Xen. Conv. 8, 32. Man vgl. noch ἐκ ποταμοῦ νίζεσϑαι Od. 6, 224;. ἐκ χρημάτων τριήρεις παρασκευάζεσϑαι Plut. Them. 4; ἐκ τῶν ἰδίων (χρημάτων), aus eigenen Mitteln, Dem. 19, 229; ἐκ τῶν κοινῶν ταῖς ἰδίαις ἀπορίαις βοηϑεῖν Isocr. 12, 140; ζῆν ἔκ τινος, Xen. Hell. 3, 2, 11; τρέφειν τινὰ ἐκ τῶν ἰδίων, Isocr. 15, 152; vgl. unten f. – d) vom geistigen Ursprunge, innerem Antriebe, ἐκ ϑυμοῠ φιλεῖν, aus Herzensgrunde, Il. 9, 486, wie Bion. 4, 2; ἐξ ἔριδος μάχεσϑαι, in Folge des Streites, aus Haß, Il. 7, 111; Od. 4, 343; so Tragg., δακρυχέων ἐκ φρενός Aesch. Spt. 902; Ag. 532; ὁ ἐκ φρενὸς λόγος Ch. 105: ἐκ ποίου φρονήματος ἀτιμάζεις Suppl. 889; ἐξ εὐμενῶν στέρνων δέχεσϑαι τὸν ἱκέτην Soph. O. C. 487; οὐδὲν ἐκ σαυτῆς λέγεις El. 344, vgl. O. R. 528; ἐκ παντὸς τοῠ νοῦ Plat. Gorg. 510 b; ἐκ τῆς ψυχῆς φίλος Xen. An. 7, 7, 43; ἐκ τῆς ψυχῆς ἀσπάζεσϑαι Oec. 10, 4. – e) Ganz allgemein von der Veranlassung, von der Etwas ausgeht; μήνιος ἐξ ὀλοῆς, in Folge, wegen des Zorns, Od. 3, 135; ἐξ ἀρέων κεχολωμένος Il. 9, 566; ἀρϑεὶς νεικέων ἐξ ἀμφιλόγων Soph. Ant. 111; ἐκ τέχνης κακῆς πράσσειν Phil. 88; vgl. Plat. Tim. 33 d; ἐξ ἀβουλίας πεσεῖν Soph. El. 390; ἐκ φόβου γλῶσσαν ἐγκλῄσας ἔχω Ant. 180; παλαιῶν Ἄρεος ἐκ μηνιμάτων Eur. Phoen. 914. Dah. ἐκ τίνος ἐπλήγης; weshalb. Xen. An. 5, 8, 4; vgl. ἐκ διαβολῆς, ἐξ ὑποψίας, 2, 5, 5; ἀγαϑὸς ἐκ πολυμαϑίας γενόμενος Plat. Legg. VII, 811 a, wie ἐκ τέχνης ποιητὴς ἐσόμενος Phaedr. 245 a; ἔπαινον εἴληφεν ἔκ τινος Legg. I, 625 a; ἐκ τοιᾶςδε προφάσεως Critia. 120 d; ἄχϑεσϑαι ἔκ τινος Rep. VIII, 549 d; ἐξ ὑποβολῆς Xen. Cyr. 3, 3, 37; ἀρέσκειν ἔκ τινος Conv. 4, 57; μισεῖν ἐκ τῶν ἐγκλημάτων Dem. 1, 7; ἐκ τῆς βουλῆς 24, 63; μηδεὶς ἐκ τριηραρχίας ὑπάρξει ἀτελής 20, 20; ἐλπίδας ἔχειν ἔκ τινος Thuc. 1, 84; ἐξ εὐεργεσιῶν εὐμενῶς διατεϑείς Isocr. 4, 28. Vgl. noch τὰ ἐξ ἀδικίας κέρδη Plat. Rep. II, 366 a; οἱ ἐκ τοῠ ἀδίκου φιλοκερδοῠντες Xen. An. 1, 9, 16; Cyr. 8, 8, 18; ἐκ τοῦ δικαίου Hell. 6, 5, 16; κτᾶσϑαι Lys. 19, 9. Aehnlich πῶς ἔχει ἐκ τοῦ τραύματος, in Folge, d. i. nach den Wunden, s. unten Xen. Cyr. 5, 4, 10. Häufig so auch von Personen, ἐκ ϑεό φιν πολεμίζειν, auf Antrieb der Götter, Il. 17, 101; ἐξ ἀνδρῶν τλῆμεν, auf Anlaß der Männer, 5, 384; τιμὴ ἐκ Διός ἐστιν 2, 197; vgl. Hes. O. 30; ὄναρ ἐκ Διός, ein vom Zeus veranlaßter Traum, Il. 1, 63; ἐκ Διὸς πάσχω κακῶς Aesch. Prom. 761; πᾶσαι τέχναι βροτοῖσιν ἐκ Προμηϑέως 504; ἄτιμοι ἐκ ϑεῶν Ag. 997; vgl. ὕμνος ἐξ Ἐρινύων Eum. 327; τὰ ἐκ προτέρων ἀμπλακήματα 894; ἐξ ἐμοῠ κτήσει χάριν Soph. Phil. 1356; ἐπαίνου ἔκ τινος τυχεῖν Ant. 665; Tr. 449; τὰ ἐκ ϑεῶν τρέμοντες O. C. 257, den Götterspruch; ἡ ἐκ σοῦ δυσμένεια, dein Uebelwollen, El. 619; ἀπιστία ἔκ τινος Xen. An. 7, 7, 30; ὁ ἐκ τῶν Ἑλλήνων εἰς τοὺς βαρβάρους φόβος, von den Hellenen ausgehend, veranlaßt, 1, 2, 18; ψόφος ἔκ τινος Thuc. 3, 22; σωτηρία ἔκ τινος, durch Einen bewirkte Rettung, Plat. Rep. VIII, 494 a; τὰ ἐξ Ἑλλήνων τείχεα Her. 2, 148; ἡ ἐκ τῶν Ἑλλήνων εὔνοια Pol. 3, 6, 13; ἡ ἐκ τούτου πρᾶξις 9, 29, 7; ἡ ἐκ τῆς πονηρίας αἰσχύνη, ἡ ἐκ τοῠ δανείζεσϑαι ἀμηχανία, Plut. vit. aer. al. 6. Daher steht ἐκ sogar bei passivis für ὑπό, Hom. ἐφίληϑεν ἐκ Διός Il. 2, 669; τετίμηται ἐκ παίδων Od. 7, 70; Τρώεσσι δὲ κήδε' ἐφῆπται ἐκ Διός Il. 2, 69; ἐκ φίλων κρατηϑείς Aesch. Spt. 322; ἐκ ϑεῶν δοϑείς Eum. 470; ἐκ βασιλέως δεδομένος Her. 8, 114; Xen. An. 1, 1, 6; ἐκ ϑεῶν δωρηϑέν Plat. Tim. 47 b. So bei tödten, umkommen, δαμεὶς ἐκ χερος Φοίβου Aesch. Ag. 1501; Soph. Phil. 335; ϑανεῖν Tr. 1123; ἀνδρὸς ἐκ τίνος διώλετο O. R. 225; ὀλοίμην ἐκ ϑεῶν Ch. 1000; vgl. ὡς ἔρις ἔκ τε ϑεῶν ἔκ τ' ἀνϑρώπων ἀπόλοιτο Il. 18, 107; σφαγεὶς ἔκ τινος Eur. I. T. 552. Oft bei Her.; τὸ ποιηϑὲν ἐκ Ψαμμητίχου 2, 151; 3, 14; λεχϑέντα ἐξ Ἀλεξάνδρου 7, 175. Seltener bei den Attikern; τὰἐξ ἐμοῠ πραχϑέντα Antiph. II δ 1; ἐκ τῶν συνειδότων μεμηνῠσϑαι Thuc. 1, 20; ἐκ τῶν κινδυνεύειν ἐϑελόντων ὠφελεῖσϑε Lys. 16, 18; ἐξ ὑμῶν ἐλέγχονται Is. 6, 57; ἐξ ἁπάντων ἀμφιςβητήσεται Plat. Theaet. 171 b; ὁ μῠϑος ἐκ παλαιῶν ἰερέων εἴρηται Legg. IX, 872 e; ἐκ τῶν τυχόντων ἀνϑρώπων συνοικισϑεῖσα Lycurg. 62. Zu vergleichen sind aber ἐκ βασιλέως καϑεστηκώς Xen. Cyr. 8, 6, 9, φεύγειν ἐξ Ἀρείου πάγου, durch den Areopag verbannt werden, Din. 1, 44. Bei Tragg. findet sich noch ἄρχεσϑαι ἔκ τινος, Soph. Ant. 63; Eur. Hel. 1030; ἐχϑαρεῖ ἐξ ἐμοῠ, Soph. Ant. 93; ταῦτ' ἐξ Ἀλεξάνδρου ἔργα, Phil. 404; γελᾶσϑαι ἔκ τινος, Eur. Med. 797. Oft bei Aesch. u. A. δέχεσϑαι, ἑλεῖν, λαβεῖν ἐκ χερῶν, s. d. verba (πλουτεῖν ἔκ τινος Dem. 21, 189), wie κλύειν, ἀκούειν ἔκ τινος u. ä. – f) in manchen Verbindungen steht es dem dat. od. adverbialen Bestimmungen gleich; ὑψόσε δ' ἄχνη σκί. δναται ἐξ ἀνέμοιο ἰωῆς Il. 11, 307; so ἐκ βίας = βίᾳ, Soph. Phil. 559 u. öfter; ἐξ ἀνάγκης od. ἐξ ἀναγκαίας τύχης, 73 El. 48; Plat. Phileb. 22 b; vgl. ἐξ ἀνάγκης ἐστί μοι ποιεῖν τι, Antiphan. bei Ath. VI, 224 c; vgl. Plat. Soph. 256 d; ἐκ τῶν δυναμένων Gorg. 525 c; ἐκ τῶν λόγων καὶ ἔργων χαρίζεσϑαι, mit Wort u. That, Phaedr. 931 c; ἐκ δόλου, listig, Soph. El. 271; σίδηρος ὀπτὸς ἐκ πυρός Ant. 471; ἐκ τόξων ἀνύειν γαστρὶ φορβάν Phil. 702; ὑπερχλιδῶντες ἐκ γλώσσης κακῆς Tr. 208; βέβηκε ἐξ ἀκινήτου ποδός 872; u. wo das Ausgehen deutlicher hervortritt, ὀδύρομαι ὡς ἐκ στομάτων O. R. 1218; ἐκ τοῦ ἐμφανοῠς, ἐκ τοῠ φανεροῦ, = φανερῶς, Her. 3, 150; Xen. Cyr. 1, 6, 41; Isocr. 4, 147 u. A.; ἐξ ἀπροςδοκήτου, ἀέλπτου, Her. 7, 204. 1, 111; ἐξ ἴσου, 7, 135, τιμᾶν, ἀκούειν ἀμφοτέροιν, auf gleiche Weise, Aesch. Suppl. 400 Dem. 29, 4 Aesch. 1, 28, wie ἐκ τῶν ὁμοίων, Ag. 1397; οὐκ ἐξ ἴσου ἐσμέν, wir stehen nicht gleich, Xen. An. 3, 4, 47; ἐξ ἑτοίμου ἀκοντίζειν Cyr. 8, 5, 12; ἐξ ἑτοιμοτάτου, 5, 3, 57; vgl. ἐκ τῆς ἰϑείης, νέης, ὑστέρης, Her. 3, 127. 5, 116. 6, 85; ἐξ ἐπιβουλῆς Xen. An. 6, 2, 7. – 3) Hieran reiht sich die Bdtg gemäß, d. i. von Etwas ausgehend und durch Etwas veranlaßt; ἔκρινα ἐξ ὀνειράτων ἃ χρὴ ὕπαρ γενέσϑαι Aesch. Prom. 483; ἐκ τῶνδε, demgemäß; ἐξ ὧν σὺ λέγεις ἔοικε Plat. Prot. 313 c; ἀδύνατον ἐκ τῶν ὡμολογημένων, nach dem, 358 e; ἐξ ὧν ἀκούω κρίνω Xen. An. 1, 10, 28, wie ἐκ τῶν ἔργων Cyr. 2, 2, 21; ἐκ τῆς ὄψιος τοῠ ὀνεί. ρου Her. 2, 152; ἐξ ὧν ἐγὼ ἀκοῇ αἰσϑάνομαι Thuc. 6, 17; ἐξ ὦν ᾔσϑημαι Plat. Phaed. 61 c; ἐκ τῶν λόγων καὶ τῶν ἔργων χαρίζεσϑαι 231 c, vgl. 243 d; ἐκ τῆς νικώσης πάντα ἔπραττον, nach Stimmenmehrheit, Xen. An. 5, 9, 18, wie ἐκ τῶν λεγομένων καὶ μαρτυρουμένων ψηφίζεσϑαι Dem. 46, 4. Häufig bei Rednern αἱ ἐκ τῶν νόμων ζημίαι, τιμωρίαι, δίκη, ἐπιτίμια, die gesetzmäßigen, gesetzlichen, z. B. Dem. 58, 8. 18, 13. 19, 281; Lycurg. 4, 8; ἡ ἐκ τοῠ νόμου ἀρά Dem. 19, 70; vgl. τόδ' ἐκ νόμων σέβας Aesch. Eum. 92; ἐκ κελεύσματος Pers. 389; ἐκ τοῠ δικαίου Pol. 15, 22, 1; μηδέποτε ἐκ λόγου σκοπεῖσϑαι, vernunftgemäß, Dem. 25, 42; ἐκ τῶν παρόντων, der gegenwärtigen Lage, den Umständen gemäß, Thuc. 3, 29; Xen. An. 3, 2, 3 u. Folgende, wie Plat. Alc. 38; ὡς δυνατὸν ἐκ τοῠ τοιούτου τρόπου, bei einem solchen Charakter, Xen. An. 2, 6, 8; vgl. Ar. Th. 99; anders ἐκ τρόπου τοιοῠδε, auf folgende Weise, Lys. 13, 7, wie μαστεύουσι ζῆν ἐκ παντὸς τρόπου Xen. An. 3, 1, 43; Thuc. 6, 92. 8, 66; – ἐξ ὀνόματος προςαγορεύειν, mit Namen, Plut. Crass. 3. – 4) Eine Zeitfolge, bes. ἐξ οὗ, ἐκ τοῠ, ἐκ τούτου, seitdem, Il. 1, 493. 8, 295; bei allen Folgenden sehr gewöhnlich; ἃ 'κ τῶνδε δράσω Soph. O. R. 235. Bestimmter ἐκ γενετῆς, von Geburt an, Il. 24, 535; ἐκ νεότητος ἐς γῆρας 14, 86; bei Attikern bes. ἐκ τῶν παίδων, auch ἐκ νέων εὐϑύς, Plat. Legg. I, 642 h; ἐκ μικροῦ παιδαρίου αὐτὸν ἔϑρεψε Dem. 53, 19; ἐκ πολλοῠ χρόνου Plat. Men. 234 e; ἐκ τριῶν ἐτέων προετοιμάζετο Her. 7, 22; ἐξ ἦρος εἰς ἀρκτοῠρον Soph. O. R. 1137; ἐξ ἕω, vom Morgen an, Ar. Eccl. 85; ἐκ τοῦ ἀρίστου Xen. An. 4, 6, 21, gleich nach dem Frühstück; ἐξ ὀλίγων ἡμερῶν, auch ἐξ ὀλίγου λέγειν, nach Vorbereitung weniger Tage sprechen, Lys. 2, 1; ἐξ ἀρχῆς, von Anfang an, zuerst, Hom. u. alle Folgdn; ἐκ παλαιοῠ u. ἐκ παλαιτάτου, schon längst, ἐκ τοῠ λοιποῠ χρόνου, Dem. 59, 46. Uebh. drückt es die unmittelbare Zeitfolge aus, ἐκ πολλῆς ἡσυχίας, nach langer Ruhe, Her. 1, 86; ἐκ τῶν πρόσϑεν δακρύων γελᾶν Xen. Cyr. 1, 4, 28, gleich nach dem Weinen lachen; ἐπειδή μ' ἐκ τοῦ πόνου ὁ ὕπνος ἀνῆκεν Plat. Prot. 310 d; Phaedr. 251 a; vgl. ἔπειτα ἐκ τούτων τρίτον Phil. 27 b, nach diesem den dritten; womit sich wieder die Bdtg. in Folge verbindet in ἐκ τρωμάτων ϑνήσκειν Her. 2, 63; ἐξ ἧς μάχης ἐμοὶ τἀριστεῖα ἔδοσαν οἱ στρατηγοί, nach und in Folge welcher Schlacht, Plat. Conv. 220 d. Daran reiht sich – a) das Uebergehen aus einem Zustande in einen andern, κάλλιστον ἦμαρ εἰςιδεῖν ἐκ χείματος, nach dem Sturm, Aesch. Ag. 874; τυφλὸς γὰρ ἐκ δεδορκότος Soph. O. R. 454, blind aus einem sehenden, nachdem man sehend gewesen; λευκὴν ἐκ μελαίνης ἀμφιβάλλομαι τρίχα Ant. 1080; ἐκ τοιούτου ϑῆλυς εὕρημαι Tr. 1064; ἐκ σμικρῶν εἰς τυραννίδα ἀφικέσϑαι Eur. Hel. 1030; ὑπὸ στέγαισί τε οἵαισι ναίω, βασιλικῶν ἐκ δωμάτων, nachdem ich km Palast gewohnt, El. 306; τὰ καινὰ ἐκ τῶν ἠϑάδων ἡδίον' ἐστίν Cycl. 250: χρήσιμον ἐξ ἀχρήστου ποιεῖν Plat. Rep. VII, 530 c; λύκος ἐξ ἀνϑρώπου γενέσϑαι VIII, 566 a; ἐξ ἐλάττονος ὄντος πρότερον ἔπειτα μεῖζον γίγνεσϑαι Phaed. 70 e; ἐλεύϑερος ἐκ δούλου καὶ πλούσιος ἐκ πτωχοῠ γεγονώς Dem. 18, 131; Xen. An. 7, 7, 28 u. A., wo überall auch der Ausgangspunkt durch ἐκ bezeichnet ist. – b) das unmittelbare Aufeinanderfolgen, daher Ausdruck der Häufung; ἐξ ἡμέρης ἐς ἡμέρην ἀναβάλλειν, von Tag zu Tag, Her. 9, 8; ξενίζουσ' ἡμέραν ἐξ ἡμέρας Henioch. Stob. fl. 43, 27; δέχεται κακὸν ἐκ κακοῠ Il. 19, 290; πόλιν ἐκ πόλεως, Stadt vor Stadt, Plat. Soph. 224 b; χεὶρ ἐκ χειρός Aesch. Ag. 1109; ἀεί τιν' ἐκ φόβου φόβον τρέφω, eine Besorgniß nach der andern, Soph. Tr. 28; μόχϑος ἐκ μόχϑων Eur. I. T. 191; ἐλπίδες ἐξ ἐλπίδων Dem. 19, 18; ἄλλον ἐξ ἄλλου τύραννον μεταβάλλειν Plut. Timol. 1.

    Adverbium : ἐκ δ' ἀργύρεον τελαμῶνα, daran, Il. 18, 480. Bei Soph. Tr. 1042 ἐκ μὲν ἐσχάτας βέβρωκε σάρκας – ἐκ δὲ χλωρὸν αίμά μου πέπωκεν u. ähnlichen Ausdrücken pflegt man eine Tmesis anzunehmen. – Man vgl. διέκ, παρέκ, ὑπέκ.

    Bei Hom. u. andern Ep. wird ἐκ durch mehrere Wörter von seinem Genitiv getrennt, wie man wenigstens Fälle, wie ἐκ δ' ἔβαλ' ἵππων Il. 11, 109 erkl.; bei denselben wird es auch nicht selten dem casus nachgesetzt, z. B. τῆς δ' ἐξ ἀργύρεος τελαμὼν ἦν Il. 11, 38, in welchem Falle es am Ende des Verses, 14, 472 Od. 17, 518, oder wo noch ein genitiv folgt, wie Il. 5, 865 καύματος ἒξ ἀνέμοιο δυςαέος ὀρνυμένοιο, den Accent bekommt.

    In der Zusammensetzung bedeutet es – 1) die Entfernung heraus, weg, z. B. ἐκβάλλω, ἔξειμι u. ä. – 2) den Ursprung, ἔκγονος. – 3) Vollendung, ein Herausarbeiten, ἐκβαρβαρόω, ἐξοπλίζω, ἐκπικρος.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἐκ

  • 119 δυναμις

        - εως, ион. ιος (ῠ) ἥ
        1) сила, мощь
        

    (αἱ τοῦ σώματος δυνάμεις Plat. и σωματικέ δ. Polyb.; ἥ τοῦ θερμοῦ, τοῦ κινοῦντος δ. Arst.)

        ὅση δ. πάρεστιν или οἵη ἐμέ δ. καὴ χεῖρες ἕπονται Hom. — насколько хватит (моих) сил;
        ὅ νόμος ἀναγκαστικέν ἔχει δύναμιν Arst. — закон имеет принудительную силу;
        ἥ τῶν λόγων δ. Arst. и τῶν λεγόντων δ. Dem. — сила красноречия

        2) могущество, власть
        

    (θεῶν Eur.; κατὰ θάλατταν Arst.)

        δυνάμει προύχοντες Thuc. — превосходящие по силам;
        ἡγεμονικέ δ. Polyb. — авторитет полководца

        3) способность, возможность
        

    (τῆς ὄψεως, τοῦ φθέγγεσθαι Arst.)

        κατὰ, πρὸς и εἲς δύναμιν Plat. — по (в меру) возможности, насколько возможно;
        παρὰ δύναμιν Thuc. и ὑπὲρ δύναμιν Dem. — сверх возможного

        4) свойство
        ἥ τῆς γῆς δ. Xen. — плодородие почвы

        5) филос. возможность, потенция
        

    τὸ δυνάμει ( или κατὰ δύναμιν) ὄν, ἐντελεχείᾳ ( или ἐνεργείᾳ) μέ ὄν Arst. — существующее потенциально, но не в действительности

        6) вооруженные силы, войска
        

    (δ. καὴ πεζέ καὴ ἱππικέ καί ναυτική Xen.; αἱ τῶν Καρχηδονίων δυνάμεις Polyb.)

        7) ценность, стоимость
        

    (χρημάτων Thuc.; τοῦ νομίσματος Plut.)

        8) значение, смысл
        

    (ὀνομάτων Plat., Lys.; τέν αὐτέν δύναμιν ἔχειν Lys., Dem.; οὐκ εἰδότες τίνα δύναμιν ἔχει τοῦτο Polyb.)

        9) средство, снадобье
        

    (τὰς τριχὰς δυνάμεσί τισι ποιῆσαι πολιάς Diod.; κόκκοι τινὲς καὴ δυνάμεις ἄλλαι Plut.)

        10) мат. степень, преимущ. квадратная Plat., Arst.
        11) мат. сторона квадрата Plat.

    Древнегреческо-русский словарь > δυναμις

  • 120 πρό

    A before, forth:
    A PREP. WITH GENIT.:
    I of Place, before, in front of,

    ἠγερέθοντο π. ἄστεος Od.24.468

    , cf. Il.15.351, etc.;

    π. πτόλιος δεδαϊγμένον 19.292

    ;

    κείνους κιχησόμεθα π. πυλάων 10.126

    , cf. 6.80, etc.;

    φύλοπις αἰνὴ ἕστηκε π. νεῶν 18.172

    ;

    πυρὰ φαίνετο Ἰλιόθι π. 8.561

    , cf. 10.12, Od.8.581, etc.;

    κλαγγὴ γεράνων πέλει οὐρανόθι π. Il.3.3

    ;

    π. τειχέων Pi.O.13.56

    ; ἔμπροσθε π. (v.l.)

    τῆς ἀκροπόλιος, ὄπισθε δὲ τῶν πυλέων Hdt.8.53

    , cf. 9.52; π. δόμων, π. δωμάτων, in front of, i.e. outside the house, Pi.P.2.18, 5.96, etc.;

    π. θυρῶν S.El. 109

     (anap.), etc.; τὴν π. τοῦ Ἡραίου νῆσον before or off the Heraeum, Th.3.75, cf. 7.22; π. ποδός, v. πούς 1.4a; π. χειρῶν at hand, S.Ant. 1279, E. Rh. 274, dub. in Tr. 1207;

    π. τῶν ὀφθαλμῶν προφαίνεσθαι Aeschin. 2.148

    .
    2 with Vbs. of motion,

    π. δ' ἄρ' αὐτῶν κύνες ἤϊσαν Od. 19.435

    , cf. Il.23.115;

    π. Ἀχαιῶν ἄγγελος ᾔει 10.286

    , cf. 13.693;

    π. ἕθεν κλονέοντα φάλαγγας 5.96

    .
    3 before, in front of, for the purpose of shielding or guarding,

    π. Τρώων ἑσταότ' Il.24.215

    : hence, in defence of,

    μάχεσθαι.. π. τε παίδων καὶ π. γυναικῶν 8.57

    , cf. 4.156, 373, Hdt.8.74, etc.; ὀλέσθαι π. πόληος, Lat. pro patria mori, Il.22.110;

    π. τῆς Σπάρτης ἀποθνῄσκειν Hdt.7.134

    , cf. 172,9.72, E.Alc.18, 645, etc.;

    π. τοῦ θανόντος.. ἔθεσθ' ἐπιστροφήν S.OT 134

    ;

    διακινδυνεῦσαι π. βασιλέως X.Cyr.8.8.4

    ; βουλεύεσθαι, πράττειν π. τινός, ib.1.6.42, 4.5.44, cf. Mem.2.4.7; π. τοξευμάτων as a defence against arrows, Id.An.7.8.18: hence also, for, on behalf of, instead of, ἀγρυπνῆσαι π. τινῶν ib.7.6.36, cf. Leg.Gort.1.43; of an advocate,

    π. τῶνδε φωνεῖν S.OT10

    , cf. OC 811; ὄτι δέ κ' αὐτὸς π. Ειαυτοῦ [ἀμάρτῃ] whatever offence he commits of his own volition, Kohler-Ziebarth Stadtrecht von Gortyn p.34.
    4 π. ὁδοῦ ἐγένοντο further on the road, i.e. forwards, onward, Il.4.382, cf. Ael.NA3.16,7.29 (v. φροῦδος): also to denote distance,

    π. πολλοῦ τῆς πόλεως D.H.9.35

    ;

    π. τριάκοντα σταδίων

     at a distance of

    30

     stades, Str.8.6.24.
    5 π. ἠοῦς, π. ἑσπέρης τοῦ βωμοῦ, eastwards, west wards of.., IG7.235.45 (Orop., iv B.C.).
    II of Time, before,

    π. γάμοιο Od.15.524

    ;

    ἠῶθι π. 5.469

    ; π. ὃ τοῦ ἐνόησεν one before the other, Il.10.224; more freq. in later writers,

    π. τῶν Τρωικῶν Th.1.3

    , cf. 1.1;

    π. τοῦ θανεῖν S.Ant. 883

    ;

    π. τοῦ θανάτου Pl.Phd. 57a

    ;

    π. τοῦ λοιμοῦ Id.Smp. 201d

    ;

    π. δείπνου X.Cyr. 5.5.39

    ; π. ἡμέρας ib.4.5.14; π. τοῦ χρῆσθαι before one uses it, Id.Mem.2.6.6; π. μοίρας τῆς ἐμῆς before my doom, A.Ag. 1266;

    π. τῆς εἱμαρμένης Antipho 1.21

    ;

    π. τοῦ καθήκοντος χρόνου Aeschin.3.126

    , cf. 124; π. πολλοῦ long before, Hdt.7.130, etc.; π. μικροῦ, π. ὀλίγου, Plu.Pomp.73, App.BC2.116;

    ὀλίγον π. τούτων Th.2.8

    ; τὸ π. τοῦ (v.l. τούτου) ib.15; π. τοῦ (sts. written προτοῦ) A.Ag. 1204, Hdt.1.122, 5.83, Ar.Th. 418, Pl.Smp. 173a;

    ὁ π. τοῦ χρόνος A.Eu. 462

    , Th.2.58, etc.; π. τοῦ ἤ, = πρὶν ἤ, IG7.2225.22 ([place name] Thisbe);

    οἱ π. ἡμῶν γενόμενοι Isoc.13.19

    ;

    οἱ π. ἐμοῦ Th.1.97

    .
    2 in later writers freq. with Numerals, π. τριάκοντα ἡμερῶν thirty days before, Ael.NA5.52;

    π. μιᾶς ἡμέρας Plu.Caes.63

    ;

    π. ἐνιαυτοῦ Id.2.147e

    ;

    π. δυεῖν ἡμερῶν ἢ ἐτελεύτα Id.Sull.37

    : freq. c. dupl. gen., π. δύο ἐτῶν τοῦ σεισμοῦ, π. δύο ὡρῶν τῆς ἐπιβολῆς, LXX Am.1.1, Dsc.1.64; π. ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα, π. μιᾶς ἡμέρας τῶν γενεθλίων, Ev.Jo.12.1, Plu. 2.717d;

    π. πολλοῦ τῆς ἑορτῆς Luc.Sat.14

    .
    b in rendering Roman dates, τῇ π. μιᾶς Νωνῶν Ὀκτωβρίων, = pridie Non. Oct., Plu.2.203a, etc.
    III in other relations:
    1 of Preference, before, rather than, κέρδος αἰνῆσαι π. δίκας to praise sleight before right, Pi.P.4.140, cf. Pl.R. 361e; πᾶν δὴ βουλόμενοι σφίσι εἶναι π. τῆς παρεούσης λύπης anything before, rather than, their actual trouble, Hdt.7.152 (so, in order to avoid,

    π. τοῦ δεινοτάτου D.54.19

    );

    πᾶν π. τοῦ δουλεῦσαι ἐπεξελθεῖν Th.5.100

    , cf.4.59; ἑλέσθαι, αἱρεῖσθαι, or κρῖναί τι π. τινός to choose one before another, Id.5.36, Pl.R. 366b, Phlb. 57e; π. πολλοῦ ποιήσασθαι to esteem above much, i.e. very highly, Isoc.5.138;

    π. πολλῶν χρημάτων τιμήσασθαί τι Th.1.33

    , cf.6.10; π. ἄλλων more than others, Pl.Mx. 249e (v.l.), cf. A. Th. 1002; δυσδαίμων.. π. πασᾶν γυναικῶν ib. 927 (codd., lyr.);

    π. πάντων θεῶν τῇ Ἑστίᾳ πρώτῃ προθύειν Pl.Cra. 401d

    : after a [comp] Comp. it is redundant,

    ἡ τυραννὶς π. ἐλευθερίης ἀσπαστότερον Hdt.1.62

    , cf.6.12, Pl.Ap. 28d, Cri. 54b, Phd. 99a; for ἤ after

    ἄλλος, οὐδεὶς ἄλλος π. σεῦ Hdt.3.85

    , cf.7.3.
    2 of Cause or Motive, for, from, π. φόβοιο for fear, Il.17.667; ἀθλεύων π. ἄνακτος toiling before the face of, i.e. in his service, 24.734; π. τῶνδε there fore, S.El. 495 (lyr.).
    B POSITION: words may be put between π. and its case, Il.23.115; but it does not follow its case, exc. after [dialect] Ep. forms in -θι, Ἰλιόθι πρό, οὐρανόθι πρό, ἠῶθι πρό (v. supr.).
    C πρό, abs. as ADV.:
    I of Place, before, opp. ἐπί ( after), Il. 13.799, 800; before, in front, 15.360; forth, forward,

    ἐκ δ' ἄγαγε π. φόωσδε 19.118

    ; χωρεῖν π. δόμων to come forth from, S.Tr. 960 (lyr.);

    ἄγειν τινὰ π. δόμων E.Hec.59

     (anap.); γῆν π. γῆς ἐλαύνομαι I am driven on from one land to another, A.Pr. 682;

    διώκειν γῆν π. γῆς Ar.Ach. 235

    .
    II of Time, before,

    πρό οἱ εἴπομεν Od.1.37

    ; earlier,

    τά τ' ἐσσόμενα π. τ' ἐόντα Hes. Th.32

    ,38.
    III when joined with other Preps., ἀποπρό, διαπρό, ἐπιπρό, περιπρό, προπρό, it strengthens the first Prep., or adds to it the notion of forward, forth.
    I with Substs., to denote
    1 position before or in front, πρόδομος, προάστιον, πρόθυρον, προπύλαια, etc.
    2 priority of rank, πρόεδρος, προεδρία, etc.: also priority of order, προάγων, πρόλογος, προοίμιον, προπάτωρ, etc.
    3 standing in another's place, πρόμαντις, πρόξενος.
    II with Adjs., to denote
    1 proximity, πρόχειρος; and readiness, πρόθυμος, πρόφρων.
    2 away (cf. 111.3 infr.), προθέλυμνος, πρόρριζος.
    3 prematureness, πρόμοιρος, πρόωρος.
    4 intensity, πρόπας, πρόπαρ, προπάροιθε; so also πρόκακος, πρόπαλαι.
    III with Verbs,
    1 of Place, before, forwards, προβαίνω, προβάλλω, προτίθημι, etc.: also, before, in defence, προκινδυνεύω, προμάχομαι, etc.
    2 forth, προέλκω, προφέρω.
    b publicly, προγράφω, προειπεῖν, πρόκειμαι.
    3 away, προδίδωμι, προϊάλλω, προϊάπτω, προΐημι, προλείπω, προρέω, προτέμνω, προτρέπομαι, προφεύγω, προχέω.
    4 in preference, προαιροῦμαι, προτιμάω, etc.
    5 before, beforehand, προαισθάνομαι, προγίγνομαι, προκαταλαμβάνω, etc.; of foresight, προνοέω, προοράω.
    E Etymology: cf. Lat. προ?πρόX-, Slav. pro-, Skt. pra-, etc., in compounds.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πρό

Страницы

См. также в других словарях:

  • Ιράν — Επίσημη ονομασία: Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν Παραδοσιακή ονομασία: Περσία Έκταση: 1.648.000 τ. χλμ. Πληθυσμός: 65.540.226 (2002) Πρωτεύουσα: Τεχεράνη (6.758.845 κάτ. το 1996)Κράτος της νοτιοδυτικής Ασίας στη Μέση Ανατολή. Συνορεύει στα Β με το… …   Dictionary of Greek

  • Αυστραλία — Κράτος της Ωκεανίας, ανάμεσα στον Ινδικό και τον Ειρηνικό ωκεανό, που περιλαμβάνει την ομώνυμη μεγάλη νήσο του νότιου Ειρηνικού (λόγω του μεγέθους θεωρείται ηπειρωτικό έδαφος), την Τασμανία και άλλα νησιά.Κράτος της Ωκεανίας, ανάμεσα στον Ινδικό… …   Dictionary of Greek

  • Anaximander — otheruses4|the Pre Socratic philosopherInfobox Philosopher region = Western Philosophy era = Pre Socratic philosophy color = #B0C4DE image caption = Detail of Raphael s painting The School of Athens , 1510–1511. This could be a representation of… …   Wikipedia

  • Anaximandre — Pour les articles homonymes, voir Anaximandre (homonymie). Anaximandre de Milet Philosophe occidental Antiquité …   Wikipédia en Français

  • Anaximandre de Milet — Anaximandre Pour les articles homonymes, voir Anaximandre (homonymie). Détail de l École d Athènes de Raphaël, 1510 1511 …   Wikipédia en Français

  • τομή — Η ενέργεια και το αποτέλεσμα του τέμνω (= κόβω). Στη μετρική ο όρος τ. δηλώνει τον χωρισμό μεταξύ δύο λέξεων που χρησιμεύει ως όριο μεταξύ δύο μετρικών μελών και που πραγματοποιείται φωνικά ως παύση στην εκφώνηση του στίχου. Στην κλασική μετρική …   Dictionary of Greek

  • Autos epha — Alpha Inhaltsverzeichnis 1 Ἀγεωμέτρητος μηδεὶς εἰσίτω 2 Άγιον Όρος …   Deutsch Wikipedia

  • προ — ΝΜΑ (κυρίως ως πρόθεση) Ι. (ως τοπ.) (συν. με γεν.) 1. (με ρ. που σημαίνουν στάση και, στην αρχ., και με ρ. που σημαίνουν κίνηση) εμπρός, μπροστά από (α. «στέκεται προ τής εισόδου» β. «κείνους κιχησόμεθα πρὸ πυλάων», Ομ.Ιλ, γ. «πρὸ δ ἄρ αὐτῶν… …   Dictionary of Greek

  • Δωρόθεος — I Όνομα ιστορικών προσώπων. 1. Αργείος χαλκοπλάστης (5ος αι. π.Χ.). 2. Ολύνθιος γλύπτης (1ος αι. π.Χ.). Ήταν γιος του Ηγήσανδρου. Αναφέρεται ως ο δημιουργός αγάλματος του Πομπήιου, την κατασκευή του οποίου του ανέθεσαν το 62 π.Χ. οι Μυτιληναίοι,… …   Dictionary of Greek

  • ELEUSINIA — Inter omnia Graecorum sacra, tanta semper fuit Eleusiniorum religio, ut commune mysteriorum nomen illis veluti proprium ab Auctoribus tribuatur, ideoqueve de iis paulo fusius agendum. Eleusinia vero sic dicta sunt, ab Eleusi Atticae opp. cuius… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • γίνομαι — (AM γίγνομαι και γίνομαι) 1. δημιουργούμαι, αποκτώ ζωή, υπόσταση 2. (για γεωργικά προϊόντα) παράγομαι 3. συμβαίνω, πραγματοποιούμαι 4. καθίσταμαι, αποβαίνω 5. είμαι, υπάρχω 6. (για αριθμητικά ποσά) προκύπτω, εξάγομαι από πράξεις ή υπολογισμό 7.… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»