-
1 einverständlich
wzajemnie -
2 wechselseitig
wzajemnie -
3 einander
-
4 füreinander
fürein'ander adv (dla, do) siebie wzajemnie;nichts füreinander empfinden nie darzyć siebie wzajemnie uczuciem -
5 einander
-
6 aufeinander
aufein'ander adv jeden na drugi oder drugim, jedno na drugie oder drugim, jedna na drugą oder drugiej; wzajemnie;aufeinander angewiesen sein zależeć nawzajem od siebie;aufeinander folgen następować <- stąpić> po sobie;aufeinander pressen ściskać <- snąć>;aufeinander treffen spot(y)kać się -
7 aufheben
aufheben ( irr) vt vom Boden podnosić <- nieść>; ( abschaffen) znosić < znieść> (vr sich gegenseitig się wzajemnie), anulować (im)pf; Urteil uchylać <- lić>, <s>kasować; zostawi(a)ć ( für später na później); Briefe usw przechow(yw)ać;die Tafel aufheben wstać od stołu;fig gut aufgehoben sein (bei) trafić w dobre ręce (u G) -
8 beistehen
beistehen ( irr; a sn) v/i: jemandem (mit Rat und Tat) wspierać < wesprzeć> k-o (radą i czynem);einander beistehen (in D) wspierać się wzajemnie (w L) -
9 ergänzen
er'gänzen (-zt; -) v/t dopełni(a)ć, uzupełni(a)ć; -
10 gegenseitig
sich gegenseitig helfen pomagać sobie nawzajem -
11 helfen
helfen vi ( hilf, half, geholfen) (do)pomagać < (do)pomóc> ( jemandem bei k-u przy L; in den Mantel włożyć płaszcz; sich gegenseitig sobie wzajemnie); wspomagać <- móc> ( finanziell finansowo); ( nützen, wirksam sein) pomagać < pomóc> (gegen … na A; bei przy L);jemandem aus der Not helfen <po>ratować k-o w ciężkiej sytuacji;ihm ist nicht mehr zu helfen nic mu już nie pomoże;es hilft nichts nie ma rady -
12 ineinander
inein'ander adv jedno w drugie, jeden w drugi, jedna w drugą;ineinander fließen zl(ew)ać się;ineinander fügen składać < złożyć>, zestawi(a)ć;ineinander passen pasować do siebie, pasować jeden oder jedno do drugiego, jedna do drugiej;ineinander schieben wsuwać < wsunąć> (A w A); Teile eines Ganzen zsuwać < zsunąć>, składać < złożyć>;sich ineinander schieben wsuwać < wsunąć> się jeden w drugi, jedna w drugą;ineinander verliebt sein być zakochanym wzajemnie -
13 lieben
sich selbst lieben kochać się w sobie -
14 umeinander
umei'nander adv jeden o drugiego, jedna o drugą, jedno o drugie, o siebie wzajemnie -
15 untereinander
-
16 verlieren
I v/tnichts mehr zu verlieren haben nie mieć nic do stracenia;III v/r sich verlieren <z>gubić się;sich aus den Augen verlieren <s>tracić siebie wzajemnie z oczu;sich in Einzelheiten verlieren gubić się w szczegółach -
17 voreinander
1. räumlich jeden przed drugim;2. ( einer in Bezug auf den anderen) keine Geheimnisse voreinander haben nie mieć między sobą sekretów;sich voreinander fürchten bać się jeden drugiego -
18 Wechselbeziehung
Wechselbeziehung f współzależność f;in Wechselbeziehung stehen zależeć wzajemnie ( zueinander od siebie) -
19 wechselseitig
wechselseitig wzajemny; präd wzajemnie, nawzajem -
20 zueinander
zuein'ander adv jeden oder jedno (do) drugiego, jedna (do) drugiej, jedni (do) drugich; względem siebie, do siebie;zueinander finden znaleźć pf jeden drugiego, znaleźć się;zueinander halten popierać się wzajemnie;zueinander passen pasować do siebie;seid nett zueinander! bądźcie wyrozumiali wobec siebie!
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wzajemnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jeden drugiemu, obopólnie, obustronnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Popierać się wzajemnie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzajemnie — 1. «jeden drugiego, jeden drugiemu; obopólnie, nawzajem» Pomagać sobie wzajemnie. Nie lubili siebie wzajemnie. 2. «również, także, tak samo (jako odpowiedź na czyjeś życzenia)» Życzę zdrowia, pomyślności. Dziękuję, wzajemnie. Wesołych Świąt!… … Słownik języka polskiego
wzajemnie — Skakać komuś, sobie wzajemnie do oczu zob. oko 55 … Słownik frazeologiczny
komplementarny — «wzajemnie uzupełniający się, dopełniający» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… … Słownik języka polskiego
dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą … Słownik języka polskiego
wesprzeć — dk XI, wesprzećprę, wesprzećprzesz, wesprzećprzyj, wsparł, wsparty, wsparłszy wspierać ndk I, wesprzećam, wesprzećasz, wesprzećają, wesprzećaj, wesprzećał, wesprzećany 1. «oprzeć o coś, podtrzymać czymś; dać czemuś podporę od dołu lub z boku,… … Słownik języka polskiego
wymienić — dk VIa, wymienićnię, wymienićnisz, wymienićmień, wymienićnił, wymienićniony wymieniać ndk I, wymienićam, wymienićasz, wymienićają, wymienićaj, wymienićał, wymienićany 1. «dać coś innego w zamian za coś; dać, przesłać coś sobie wzajemnie; zrobić… … Słownik języka polskiego
ciągać — ndk I, ciągaćam, ciągaćasz, ciągaćają, ciągaćaj, ciągaćał, ciągaćany 1. pot. «przesuwać co pewien czas coś ciężkiego, z trudem, z wysiłkiem, przezwyciężając opór w różnych kierunkach, tam i z powrotem; włóczyć» Ciągać worki zboża. Konie ciągały… … Słownik języka polskiego
grzmocić — ndk VIa, grzmocićcę, grzmocićcisz, grzmoć, grzmocićcił, grzmocićcony grzmotnąć dk Vc, grzmocićnę, grzmocićniesz, grzmocićnij, grzmocićnął, grzmocićnęła, grzmocićnęli, grzmocićnięty, grzmocićnąwszy 1. pot. «bić mocno, mocno uderzać; walić»… … Słownik języka polskiego
implikować — ndk IV, implikowaćkuję, implikowaćkujesz, implikowaćkuj, implikowaćował, implikowaćowany 1. «zawierać, mieścić w sobie; pociągać za sobą» 2. «przypisywać coś komuś; imputować» Implikować uczucia ludzkie zwierzętom. implikować się «implikować… … Słownik języka polskiego