-
1 wzajemnie
-
2 wzajemnie
-
3 einander
( geh) wzajemnie, nawzajemwir respektieren \einander wzajemnie się respektujemy, respektujemy jeden drugiegoreicht \einander die Hände podajcie sobie [nawzajem] ręce -
4 dopełniać
I. vt2) ( spełnić)dopełnić obowiązku seine Pflicht erfüllendopełnić formalności den Formalitäten Genüge tun, die Formalitäten erledigenII. vr2) ( ziścić się) los: sich +akk erfüllen, nieszczęście: geschehen -
5 dotykać
I. vt1) ( musnąć)\dotykać kogoś/czegoś jdn/etw berühren [ lub anfassen]2) ( badać dotykiem)\dotykać kogoś/czegoś jdn/etw befühlen [ lub abtasten]3) ( urazić)4) ( doświadczyć)dotknięty chorobą/powodzią von der Krankheit/der Flut betroffenII. vi1) ( stykać się)\dotykać czegoś an etw +akk angrenzen2) ( wspomnieć o czymś)III. vr1) ( dotykać się wzajemnie) sich +akk berühren2) ( dotknąć przez przypadek)\dotykać się kogoś/czegoś jdn/etw flüchtig berühren -
6 dźgać
I. vt2) ( kłuć czymś ostrym) stechenII. vr1) ( kłuć się w palec) sich +akk stechen2) ( kłuć siebie wzajemnie) aufeinander einstechen -
7 namawiać
I. vt\namawiać kogoś do czegoś jdn zu etw überredenII. vr1) ( nakłaniać się wzajemnie) einander zureden2) (pot: zmawiać się) sich +akk bereden -
8 obustronnie
obustronnie [ɔbustrɔɲɲɛ] adv -
9 podciągać
I. vt3) (pot: zaliczyć do jednej kategorii) einordnen\podciągać coś pod coś etw unter etw +akk subsumieren [ lub fassen]II. vr1) ( podnieść się) sich +akk hochziehen\podciągać się na rękach sich +akk an den Händen hochziehen2) ( podnosić się wzajemnie) sich +akk gegenseitig hochziehenpodciągnąć się w szkole seine schulischen Leistungen verbessern -
10 popierać
I. vt\popierać kogoś w czymś jdn in [ lub bei] etw unterstützen2) ( przedkładać jako dowód)\popierać coś czymś etw mit etw belegen -
11 siebie
1) (\siebie samego) sich +akkiść przed \siebie nach vorn gehenbyć u \siebie ( w domu) zu Hause sein, in den eigenen vier Wänden sein ( fam) ( w swoim pokoju) im eigenen Zimmer seinczuj się jak u \siebie [w domu] fühl dich wie zu Hauseotrzymał bardzo korzystną dla \siebie propozycję er erhielt ein für ihn sehr günstiges Angebotpowiedzieć coś od \siebie etw von sich +dat aus sagennie widzę \siebie w tej roli ich kann mich nicht in dieser Rolle sehenbrać coś do \siebie etw persönlich nehmenbyć pewnym \siebie seiner selbst sicher seinpewny \siebie selbstsicher, selbstbewusstdojść do \siebie zu sich +dat kommenmów za \siebie! sprich für dich selbst!2) (\siebie wzajemnie) einanderdaleko od \siebie weit voneinander [entfernt]obok \siebie nebeneinanderodnoszą się do \siebie z niechęcią sie begegnen einander mit Widerwillen ( geh) -
12 się
1) ( siebie samego) sich +akkwidziała \się w lustrze sie sah sich im Spiegel2) ( siebie wzajemnie) sich +akk [gegenseitig], einander +akkoni \się lubią sie mögen sich [ lub einander]pomylić \się sich +akk täuschen, sich +akk irrenczesać \się sich +akk kämmento \się świetnie sprzedaje das verkauft sich ausgezeichnetto \się dobrze nosi/pierze das lässt sich gut tragen/waschenwychował \się u dziadków er ist bei den Großeltern aufgewachsen5) ( bezosobowo)zrobiło \się późno es wurde spätmówi \się, że... man sagt, dass...to \się rozumie samo przez \się das versteht sich von selbst -
13 sobą
1) (\sobą samym)być \sobą sich +akk natürlich [ lub ungezwungen] geben2) (\sobą wzajemnie) miteinanderchodzą ze \sobą sie gehen miteinander, sie sind zusammenmamy ze \sobą wiele wspólnego wir haben vieles gemeinsamwspółpracować ze \sobą miteinander zusammenarbeiten -
14 tytułować
tytułować [tɨtuwɔvaʨ̑]I. vt1) ( nadawać tytuł)\tytułować coś etw betiteln, einer S. +dat einen Titel geben2) ( zwracać się)\tytułować kogoś kimś jdn mit [seinem] Titel anredenII. vr1) ( tytułować się wzajemnie) sich +akk gegenseitig mit Titeln anreden2) ( używać tytułu) einen Titel verwenden -
15 uzupełniać
uzupełniać [uzupɛwɲaʨ̑] < perf uzupełnić>I. vt wyposażenie ergänzen, vervollständigen; zapasy ergänzen, auffüllen; dietę ergänzen; wiadomości, wypowiedź ergänzen, nachtragenII. vr\uzupełniać się wzajemnie sich +akk ergänzen -
16 wykluczać
\wykluczać kogoś z organizacji jdn aus einer Organisation ausschließenII. vr (\wykluczać się wzajemnie) sich +akk gegenseitig ausschließen -
17 wyłączać
I. vt\wyłączać sprzęgło auskuppeln3) ( eliminować)\wyłączać kogoś z czegoś jdn von etw ausschließen\wyłączać coś z czegoś etw aus etw ausgliedernnie wyłączając czegoś einschließlich einer S. +gen, inklusive einer S. +gen4) (oficj: wykluczać) ausschließenII. vr1) ( wykluczać się)\wyłączać się wzajemnie sich +akk gegenseitig ausschließen2) ( przestawać uważać) abschalten3) ( odładać słuchawkę) auflegen4) ( być unieruchamianym)jak to się wyłącza? wie schaltet man das ab [ lub aus] ? -
18 zagrzewać
I. vt1) ( podgrzewać) aufwärmen, aufheizen2) ( zachęcać)\zagrzewać kogoś do walki jdn zum Kampf anfeuern [ lub anspornen]3) nie zagrzał nigdzie miejsca er wurde nirgendwo warm, er blieb nirgendwo langeII. vr1) ( podgrzewać się) sich +akk erwärmen2) ( rozgrzewać się) sich +akk aufwärmen3) ( przegrzewać się) silnik: heißlaufen -
19 zapraszać
zapraszać [zapraʃaʨ̑]\zapraszać kogoś na urodziny/wesele/obiad jdn zum Geburtstag/zur Hochzeit/zum Mittagessen einladen\zapraszać kogoś do stołu jdn zu Tisch bittenzaprosić kogoś do restauracji jdn ins Restaurant einladen -
20 zlewać
I. vt1) ( odlewać trochę płynu z naczynia) abgießen, weggießen2) ( wlewać do jednego naczynia) zusammengießen, zusammenschütten3) ( oblewać) [be]gießenzlać kogoś wodą jdn mit Wasser begießen, jdn nass machenII. vr1) ( łączyć się) zusammenfließen, ineinander fließen2) ( oblewać się)\zlewać się [wzajemnie] sich +akk [gegenseitig] begießen [ lub nass machen]
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wzajemnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jeden drugiemu, obopólnie, obustronnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Popierać się wzajemnie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzajemnie — 1. «jeden drugiego, jeden drugiemu; obopólnie, nawzajem» Pomagać sobie wzajemnie. Nie lubili siebie wzajemnie. 2. «również, także, tak samo (jako odpowiedź na czyjeś życzenia)» Życzę zdrowia, pomyślności. Dziękuję, wzajemnie. Wesołych Świąt!… … Słownik języka polskiego
wzajemnie — Skakać komuś, sobie wzajemnie do oczu zob. oko 55 … Słownik frazeologiczny
komplementarny — «wzajemnie uzupełniający się, dopełniający» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… … Słownik języka polskiego
dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą … Słownik języka polskiego
wesprzeć — dk XI, wesprzećprę, wesprzećprzesz, wesprzećprzyj, wsparł, wsparty, wsparłszy wspierać ndk I, wesprzećam, wesprzećasz, wesprzećają, wesprzećaj, wesprzećał, wesprzećany 1. «oprzeć o coś, podtrzymać czymś; dać czemuś podporę od dołu lub z boku,… … Słownik języka polskiego
wymienić — dk VIa, wymienićnię, wymienićnisz, wymienićmień, wymienićnił, wymienićniony wymieniać ndk I, wymienićam, wymienićasz, wymienićają, wymienićaj, wymienićał, wymienićany 1. «dać coś innego w zamian za coś; dać, przesłać coś sobie wzajemnie; zrobić… … Słownik języka polskiego
ciągać — ndk I, ciągaćam, ciągaćasz, ciągaćają, ciągaćaj, ciągaćał, ciągaćany 1. pot. «przesuwać co pewien czas coś ciężkiego, z trudem, z wysiłkiem, przezwyciężając opór w różnych kierunkach, tam i z powrotem; włóczyć» Ciągać worki zboża. Konie ciągały… … Słownik języka polskiego
grzmocić — ndk VIa, grzmocićcę, grzmocićcisz, grzmoć, grzmocićcił, grzmocićcony grzmotnąć dk Vc, grzmocićnę, grzmocićniesz, grzmocićnij, grzmocićnął, grzmocićnęła, grzmocićnęli, grzmocićnięty, grzmocićnąwszy 1. pot. «bić mocno, mocno uderzać; walić»… … Słownik języka polskiego
implikować — ndk IV, implikowaćkuję, implikowaćkujesz, implikowaćkuj, implikowaćował, implikowaćowany 1. «zawierać, mieścić w sobie; pociągać za sobą» 2. «przypisywać coś komuś; imputować» Implikować uczucia ludzkie zwierzętom. implikować się «implikować… … Słownik języka polskiego