Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

parrhasius

  • 1 Parrhasius

    1.
    Parrhăsĭus, a, um, v. Parrhasia, B.
    2.
    Parrhăsĭus ( Parră-), ĭi, m., = Parrasios, a celebrated Greek painter, a native of Ephesus, Plin. 35, 10, 36, § 67 sq.; Prop. 3, 9 (4, 8), 12; Hor. C. 4, 8, 6; Sen. Contr. 5, 34.— Transf.:

    non multos apud nos futuros Polyclitos et Parrhasios fuisse,

    Cic. Tusc. 1, 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Parrhasius

  • 2 Parrasia

    Parrhăsĭa ( Parră-), ae, f., = Parrasia, a town of Arcadia, Plin. 4, 6, 10, § 20.—Hence,
    A.
    Parrhăsis, ĭdis, f. adj., Parrhasian; poet. for Arcadian:

    Parrhasis ursa,

    the Great Bear, Ov. H. 18, 152:

    Arctos,

    id. Tr. 1, 3, 48:

    Parrhasides stellae, i. e. septemtriones,

    id. F. 4, 577.— Subst.:

    Parrhasis erubuit,

    i. e. Callisto, Ov. M. 2, 460.—
    B.
    Parrhăsĭus, a, um, adj., Arcadian:

    Parrhasius Evander,

    Verg. A. 11, 31:

    dea,

    i. e. Carmenta, the mother of Evander, Ov. F. 1, 618:

    nives,

    id. ib. 2, 276:

    virgo,

    i. e. Callisto, id. Tr. 2, 190: pennae, i. e. given by Mercury, who was an Arcadian, Luc. 9, [p. 1306] 660:

    triones,

    Charles's Wain, Mart. 6, 58, 1;

    called also Parrhasium jugum,

    id. 6, 25, 2:

    ursa,

    the Great Bear, id. 4, 11, 3:

    axis,

    the north pole, Sen. Herc. Oet. 1281.—
    2.
    Transf., Palatine, imperial (because Evander the Arcadian settled on the Palatine Hill):

    Parrhasia domus,

    Mart. 7, 56, 2:

    aula,

    id. 7, 99, 3; 8, 36, 3; 12, 15, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Parrasia

  • 3 Parrasius

    1.
    Parrhăsĭus, a, um, v. Parrhasia, B.
    2.
    Parrhăsĭus ( Parră-), ĭi, m., = Parrasios, a celebrated Greek painter, a native of Ephesus, Plin. 35, 10, 36, § 67 sq.; Prop. 3, 9 (4, 8), 12; Hor. C. 4, 8, 6; Sen. Contr. 5, 34.— Transf.:

    non multos apud nos futuros Polyclitos et Parrhasios fuisse,

    Cic. Tusc. 1, 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Parrasius

  • 4 Parrhasia

    Parrhăsĭa ( Parră-), ae, f., = Parrasia, a town of Arcadia, Plin. 4, 6, 10, § 20.—Hence,
    A.
    Parrhăsis, ĭdis, f. adj., Parrhasian; poet. for Arcadian:

    Parrhasis ursa,

    the Great Bear, Ov. H. 18, 152:

    Arctos,

    id. Tr. 1, 3, 48:

    Parrhasides stellae, i. e. septemtriones,

    id. F. 4, 577.— Subst.:

    Parrhasis erubuit,

    i. e. Callisto, Ov. M. 2, 460.—
    B.
    Parrhăsĭus, a, um, adj., Arcadian:

    Parrhasius Evander,

    Verg. A. 11, 31:

    dea,

    i. e. Carmenta, the mother of Evander, Ov. F. 1, 618:

    nives,

    id. ib. 2, 276:

    virgo,

    i. e. Callisto, id. Tr. 2, 190: pennae, i. e. given by Mercury, who was an Arcadian, Luc. 9, [p. 1306] 660:

    triones,

    Charles's Wain, Mart. 6, 58, 1;

    called also Parrhasium jugum,

    id. 6, 25, 2:

    ursa,

    the Great Bear, id. 4, 11, 3:

    axis,

    the north pole, Sen. Herc. Oet. 1281.—
    2.
    Transf., Palatine, imperial (because Evander the Arcadian settled on the Palatine Hill):

    Parrhasia domus,

    Mart. 7, 56, 2:

    aula,

    id. 7, 99, 3; 8, 36, 3; 12, 15, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Parrhasia

  • 5 Parrhasis

    Parrhăsĭa ( Parră-), ae, f., = Parrasia, a town of Arcadia, Plin. 4, 6, 10, § 20.—Hence,
    A.
    Parrhăsis, ĭdis, f. adj., Parrhasian; poet. for Arcadian:

    Parrhasis ursa,

    the Great Bear, Ov. H. 18, 152:

    Arctos,

    id. Tr. 1, 3, 48:

    Parrhasides stellae, i. e. septemtriones,

    id. F. 4, 577.— Subst.:

    Parrhasis erubuit,

    i. e. Callisto, Ov. M. 2, 460.—
    B.
    Parrhăsĭus, a, um, adj., Arcadian:

    Parrhasius Evander,

    Verg. A. 11, 31:

    dea,

    i. e. Carmenta, the mother of Evander, Ov. F. 1, 618:

    nives,

    id. ib. 2, 276:

    virgo,

    i. e. Callisto, id. Tr. 2, 190: pennae, i. e. given by Mercury, who was an Arcadian, Luc. 9, [p. 1306] 660:

    triones,

    Charles's Wain, Mart. 6, 58, 1;

    called also Parrhasium jugum,

    id. 6, 25, 2:

    ursa,

    the Great Bear, id. 4, 11, 3:

    axis,

    the north pole, Sen. Herc. Oet. 1281.—
    2.
    Transf., Palatine, imperial (because Evander the Arcadian settled on the Palatine Hill):

    Parrhasia domus,

    Mart. 7, 56, 2:

    aula,

    id. 7, 99, 3; 8, 36, 3; 12, 15, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Parrhasis

  • 6 ars

        ars artis, f    [1 AR-], practical skill: manus et ars: arte laboratae vestes, V. — Esp., skill in a special pursuit, a profession, business, art: musica, poetry, T.: magica, V.: (artes) militares et imperatoriae, L.: civiles, politics, Ta.: dicendi, oratory: belli, L.: arte canere, O. — Poet.: artes Infra se positas, i. e. inferior ability, H.—Science, learning, knowledge: Graecae: optimae, N.: inventor artium (Mercurius), Cs. — Theory, general principles: alqd ad artem et ad praecepta revocare.— A work of art: exquisitae: clipeus, Didymaonis artes, V.: Quas (artīs) Parrhasius protulit, H. — Conduct, practice, character: veteres revocavit artīs, ancient virtues, H.: artis bonae fama, S.: artes eximiae: Nihil istac opus est arte, sed eis... Fide et taciturnitate, the service I want is not cookery, but, etc., T.: artium Gratarum facies, charming manners, H. — Cunning, artifice, stratagem, trick, fraud, deceit: arte tractare virum, T.: capti arte, L.: novas artīs versare, V.: nocendi, means, V.: dolosae, O.: arte ducis elusi, Ta.—An elementary treatise, instruction-book: praecepta in artibus relinquere: artem scindes Theodori, Iu.
    * * *
    skill/craft/art; trick, wile; science, knowledge; method, way; character (pl.)

    Latin-English dictionary > ars

  • 7 abrodiaetus

    living delicately, epithet of the painter Parrhasius

    Latin-English dictionary > abrodiaetus

  • 8 habrodiaetus

    living delicately, ephithet of the painter Parrhasius

    Latin-English dictionary > habrodiaetus

  • 9 abrodiaetus

    abrŏdĭaetus (or better, hab-), i, m., = habrodiaitos (living delicately), an epithet of the painter Parrhasius, Plin. 35, 9, 36, § 71.

    Lewis & Short latin dictionary > abrodiaetus

  • 10 argutiae

    argūtĭae, ārum (the sing. argutia, ae, is rare and only among later writers; cf. Charis. p. 20, and Phocae Ars, p. 1708 P.), f. [argutus].
    I.
    That which is clear to the senses, vigor of expression, liveliness, animation; of works of art: Parrhasius primus symmetriam picturae dedit, primus argutias vultūs, elegantiam capilli, etc., Plin. 35, 10, 36, §

    37: argutiae operum,

    id. 34, 18, 19, § 65.—Of the quick motion of the fingers (cf. argutus):

    nulla mollitia cervicum, nullae argutiae digitorum,

    Cic. Or. 18, 59.—Of the chattering notes of the nightingale, Plin. 10, 29, 43, § 85.—Of chattering discourse, Plaut. Bacch. 1, 2, 19; id. Most. 1, 1, 2.—
    II.
    Transf. to mental qualities.
    A.
    Brightness, acuteness, wit, genius:

    hujus (C. Titii) orationes tantum argutiarum, tantum urbanitatis habent, ut paene Attico stilo scriptae esse videantur. Easdem argutias in tragoedias transtulit,

    Cic. Brut. 45, 167:

    Demosthenes nihil Lysiae subtilitate cedit, nihil argutiis et acumine Hyperidi,

    id. Or. 31, 110. —
    B.
    Slyness, subtlety, cunning, shrewdness in speech or action:

    sed nihil est quod illi (Graeci) non persequantur suis argutiis,

    Cic. Lael. 13, 45:

    cujus loquacitas habet aliquid argutiarum,

    id. Leg. 1, 2, 7.—In this signif. also in the sing.:

    importuna atque audax argutia,

    Gell. 3, 1, 6:

    levis et quasi dicax argutia,

    id. 12, 2 (cf. argutiola); Pall. Insit. prooem. 1; so App. M. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > argutiae

  • 11 ars

    ars, artis, f. [v. arma], skill in joining something, combining, working it, etc., with the advancement of Roman culture, carried entirely beyond the sphere of the common pursuits of life, into that of artistic and scientific action, just as, on the other hand, in mental cultivation, skill is applied to morals, designating character, manner of thinking, so far as it is made known by external actions (syn.: doctrina, sollertia, calliditas, prudentia, virtus, industria, ratio, via, dolus).
    I. A.
    Lit.:

    Zeno censet artis proprium esse creare et gignere,

    Cic. N. D. 2, 22, 57:

    quarum (artium) omne opus est in faciendo atque agendo,

    id. Ac. 2, 7, 22; id. Off. 2, 3, 12 sq.—
    B.
    Transf.
    1.
    With the idea extended, any physical or mental activity, so far as it is practically exhibited; a profession, art ( music, poetry, medicine, etc.); acc. to Roman notions, the arts were either liberales or ingenuae artes, arts of freemen, the liberal arts; or artes illiberales or sordidae, the arts, employments, of slaves or the lower classes.
    a.
    In gen.:

    Eleus Hippias gloriatus est nihil esse ullā in arte rerum omnium, quod ipse nesciret: nec solum has artes, quibus liberales doctrinae atque ingenuae continerentur, geometriam, musicam, litterarum cognitionem et poëtarum, atque illa, quae de naturis rerum, quae de hominum moribus, quae de rebus publicis dicerentur, sed anulum, quem haberet, pallium, quo amictus, soccos, quibus indutus esset, se suā manu confecisse,

    Cic. de Or. 3, 32, 127:

    Jam de artificiis et quaestibus, qui liberales habendi, qui sordidi sint, haec fere accepimus. Primum improbantur ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt, ut portitorum, ut feneratorum. Illiberales autem et sordidi quaestus mercenariorum omniumque, quorum operae, non artes emuntur: est enim in illis ipsa merces auctoramentum servitutis... Opificesque omnes in sordidā arte versantur... Quibus autem artibus aut prudentia major inest aut non mediocris utilitas quaeritur, ut medicina, ut architectura, ut doctrina rerum honestarum, hae sunt iis, quorum ordini conveniunt, honestae,

    Cic. Off. 1, 42, 150 sq.; cf. id. Fam. 4, 3:

    artes elegantes,

    id. Fin. 3, 2, 4:

    laudatae,

    id. de Or. 1, 3, 9:

    bonae,

    Ov. Tr. 3, 7, 32:

    optimae,

    Cic. Fin. 2, 34, 111:

    magnae,

    id. Or. 1, 4:

    maximae,

    id. de Or. 1, 2, 6:

    gravissimae,

    id. Fin. 2, 34, 112:

    leviores artes,

    id. Brut. 1, 3:

    mediocres,

    id. de Or. 1, 2, 6:

    omnis artifex omnis artis,

    Vulg. Apoc. 18, 22:

    artifices omnium artium,

    ib. 1 Par. 22, 15.—
    b.
    Esp., of a single art, and,
    (α).
    With an adj. designating it:

    ars gymnastica,

    gymnastics, Plaut. Most. 1, 2, 73:

    ars duellica,

    the art of war, id. Ep. 3, 4, 14:

    ars imperatoria,

    generalship, Quint. 2, 17, 34:

    (artes) militares et imperatoriae,

    Liv. 25, 9, 12:

    artes civiles,

    politics, Tac. Agr. 29:

    artes urbanae,

    i. e. jurisprudence and eloquence, Liv. 9, 42:

    ars grammatica,

    grammar, Plin. 7, 39, 40, § 128:

    rhetorica,

    Quint. 2, 17, 4:

    musica,

    poetry, Ter. Hec. prol. 23:

    musica,

    music, Plin. 2, 25, 23, § 93:

    medicae artes,

    the healing art, medicine, Ov. H. 5, 145; so,

    ars Apollinea,

    id. Tr. 3, 3, 10:

    magica,

    Verg. A. 4, 493, and Vulg. Sap. 17, 7; so,

    maleficis artibus inserviebat,

    he used witchcraft, ib. 2 Par. 33, 6 al.—
    (β).
    With a gen. designating it:

    ars disserendi,

    dialectics, Cic. de Or. 2, 38, 157:

    ars dicendi,

    the art of speaking, id. ib. 1, 23, 107, and Quint. 2, 17, 17; so,

    ars eloquentiae,

    id. 2, 11, 4:

    ars medendi,

    Ov. A. A. 2, 735:

    ars medentium,

    Stat. S. 5, 1, 158:

    medicorum ars,

    Vulg. 1 Par. 16, 12:

    pigmentariorum ars,

    the art of unguents, ib. 2 Par. 16, 4:

    ars armorum,

    the art of war, Quint. 2, 17, 33:

    ars pugnae,

    Vulg. Judith, 5, 27; so in plur.:

    belli artes,

    Liv. 25, 40, 5:

    ars gubernandi,

    navigation, Cic. Div. 1, 14, 24; Quint. 2, 17, 33; so,

    ars gubernatoris,

    Cic. Fin. 1, 13, 42.—Sometimes the kind of art may be distinguished by the connection, so that ars is used absol. of a particular art:

    instruere Atriden num potes arte meā? i. e. arte sagittandi,

    Ov. H. 16, 364:

    tunc ego sim Inachio notior arte Lino, i. e. arte canendi,

    Prop. 3, 4, 8:

    fert ingens a puppe Notus: nunc arte (sc. navigandi) relictā Ingemit,

    Stat. Th. 3, 29; so Luc. 7, 126; Sil. 4, 715:

    imus ad insignes Urbis ab arte (sc. rhetoricā) viros,

    Ov. Tr. 4, 10, 16:

    ejusdem erat artis, i. e. artis scaenofactoriae,

    Vulg. Act. 18, 3.—
    2.
    Science, knowledge:

    quis ignorat, ii, qui mathematici vocantur, quantā in obscuritate rerum et quam reconditā in arte et multiplici subtilique versentur,

    Cic. de Or. 1, 3, 10:

    nam si ars ita definitur, ex rebus penitus perspectis planeque cognitis atque ab opinionis arbitrio sejunctis, scientiāque comprehensis, non mihi videtur ars oratoris esse ulla,

    id. ib. 1, 23, 108: nihil est quod ad artem redigi possit, nisi ille prius, qui illa tenet. quorum artem instituere vult, habeat illam scientiam (sc. dialecticam), ut ex iis rebus, quarum ars nondum sit, artem efficere possit, id. ib. 1, 41, 186:

    ars juris civilis,

    id. ib. 1, 42, 190:

    (Antiochus) negabat ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur... Est enim perspicuum nullam artem ipsam in se versari, sed esse aliud artem ipsam, aliud, quod propositum sit arti,

    id. Fin. 5, 6, 16; id. ad Q. Fr. 1, 1, 9; id. Cael. 30, 72; id. Or. 1, 4:

    vir bonus optimisque artibus eruditus,

    Nep. Att. 12, 4: ingenium docile, come, ap-tum ad artes optimas, id. Dion, 1, 2 al.—
    C. 1.
    The theory of any art or science: ars est praeceptio, quae dat certam viam rationemque faciendi aliquid, Auct. ad Her. 1, 1;

    Asper, p. 1725 P.: non omnia, quaecumque loquimur, mihi videntur ad artem et ad praecepta esse revocanda,

    not every thing is to be traced back to theory and rules, Cic. de Or. 2, 11, 44: res mihi videtur esse facultate ( in practice) praeclara, arte ( in theory) mediocris;

    ars enim earum rerum est, quae sciuntur: oratoris autem omnis actio opinionibus, non scientiā continetur,

    id. ib. 2, 7, 30; id. Ac. 2, 7, 22.—In later Lat. ars is used,
    a.
    Absol. for grammatical analysis, grammar:

    curru non, ut quidam putant, pro currui posuit, nec est apocope: sed ratio artis antiquae, etc.,

    Serv. ad Verg. A. 1, 156; 1, 95: et hoc est artis, ut (vulgus) masculino utamur, quia omnia Latina nomina in us exeuntia, si neutra fuerint, tertiae sunt declinationis, etc., id. ad eund. ib. 1, 149: secundum artem dicamus honor, arbor, lepor: plerumque poëtae r in s mutant, id. ad eund. ib. 1, 153 al.—Hence also,
    b.
    As a title of books in which such theories are discussed, for rhetorical and, at a later period, for grammatical treatises.
    (α).
    Rhetorical:

    quam multa non solum praecepta in artibus, sed etiam exempla in orationibus bene dicendi reliquerunt!

    Cic. Fin. 4, 3, 5:

    ipsae rhetorum artes, quae sunt totae forenses atque populares,

    id. ib. 3, 1, 4: neque eo dico, quod ejus (Hermagorae) ars mihi mendosissime scripta videatur; nam satis in eā videtur ex antiquis artibus ( from the ancient works on rhetoric) ingeniose et diligenter electas res collocāsse, id. Inv. 1, 6 fin.:

    illi verbis et artibus aluerunt naturae principia, hi autem institutis et legibus,

    id. Rep. 3, 4, 7:

    artem scindens Theodori,

    Juv. 7, 177.—
    (β).
    Grammar:

    in artibus legimus superlativum gradum non nisi genitivo plurali jungi,

    Serv. ad Verg. A. 1, 96: ut in artibus lectum est, id. ad eund. ib. 1, 535.—So Ars, as the title of the later Lat. grammars: Donati Ars Grammatica, Cledonii Ars, Marii Victorini Ars, etc.; v. the grammarians in Gothofred., Putsch., Lindem., Keil.—
    2.
    The knowledge, art, skill, workmanship, employed in effecting or working upon an object (Fr. adresse):

    majore quādam opus est vel arte vel diligentiā,

    Cic. Ac. 2, 14 fin.:

    et tripodas septem pondere et arte pares,

    Ov. H. 3, 32: qui canit arte, canat;

    qui bibit arte, bibat,

    id. A. A. 2, 506:

    arte laboratae vestes,

    Verg. A. 1, 639:

    plausus tunc arte carebat,

    was void of art, was natural, unaffected, Ov. A. A. 1, 113.—
    3.
    (Concr.) The object artistically formed, a work of art:

    clipeum efferri jussit Didymaonis artis,

    Verg. A. 5, 359:

    divite me scilicet artium, Quas aut Parrhasius protulit aut Scopas,

    Hor. C. 4, 8, 5; id. Ep. 1, 6, 17.—
    4.
    Artes (personified), the Muses:

    artium chorus,

    Phaedr. 3, prol. 19.—
    II.
    Transf. from mind to morals, the moral character of a man, so far as it is made known by actions, conduct, manner of acting, habit, practice, whether good or bad:

    si in te aegrotant artes antiquae tuae,

    your former manner of life, conduct, Plaut. Trin. 1, 2, 35; cf. Hor. C. 4, 15, 12; Plaut. Trin. 2, 1, 6 Lind.:

    nempe tuā arte viginti minae Pro psaltriā periere,

    Ter. Ad. 4, 7, 24:

    quid est, Quod tibi mea ars efficere hoc possit amplius?

    my assiduity, id. And. 1, 1, 4:

    Hac arte (i. e. constantiā, perseverantiā) Pollux et vagus Hercules Enisus arces attigit igneas,

    Hor. C. 3, 3, 9:

    multae sunt artes (i. e. virtutes) eximiae, hujus administrae comitesque virtutis (sc. imperatoris),

    Cic. Imp. Pomp. 13; id. Fin. 2, 34, 115; id. Verr. 2, 4, 37 Zumpt:

    nam imperium facile his artibus retinetur, quibus initio partum est,

    Sall. C. 2, 4 Kritz; so id. ib. 5, 7:

    cultusque artesque virorum,

    Ov. M. 7, 58:

    mores quoque confer et artes,

    id. R. Am. 713: praeclari facinoris aut artis [p. 167] bonae famam quaerere, Sall. C. 2, 9; so id. ib. 10, 4:

    animus insolens malarum artium,

    id. ib. 3, 4; so Tac. A. 14, 57.—Hence also, absol. in mal. part. as in Gr. technê for cunning, artifice, fraud, stratagem:

    haec arte tractabat virum,

    Ter. Heaut. 2, 3, 125 (cf. Ov. H. 17, 142):

    capti eādem arte sunt, quā ceperant Fabios,

    Liv. 2, 51; 3, 35:

    at Cytherea novas artes, nova pectore versat Consilia,

    Verg. A. 1, 657; so id. ib. 7, 477:

    ille dolis instructus et arte Pelasgā,

    id. ib. 2, 152:

    talibus insidiis perjurique arte Sinonis Credita res, etc.,

    id. ib. 2, 195:

    fraudes innectere ponto Antiquā parat arte,

    Luc. 4, 449:

    tantum illi vel ingenii vel artis vel fortunae superfuit,

    Suet. Tit. 1:

    fugam arte simulantes,

    Vulg. Jud. 20, 32: regem summis artibus pellexit, pasêi mêchanêi, Suet. Vit. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > ars

  • 12 examino

    exāmĭno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [examen].
    * I.
    (acc. to examen, I.).— Neut., to form swarms, to swarm:

    examinant alvi,

    Col. 9, 14, 5.—
    II.
    (acc. to examen, II.).
    A.
    Lit.
    1.
    Act., to weigh (class.):

    (aër) tamquam paribus examinatus ponderibus,

    Cic. Tusc. 1, 19, 43; cf.: ad certum pondus, * Caes. B. G. 5, 12, 4.—
    * 2.
    Neut.: alicui, to be in equilibrium with a thing, to counterbalance, counterpoise, Vitr. 10, 8.—
    B.
    Trop., act., to weigh, ponder, consider, examine, try, test (class.):

    non aurificis statera, sed quadam populari trutina examinari,

    Cic. de Or. 2, 38, 159; cf.:

    omnia verborum momentis, non rerum ponderibus,

    id. Rep. 3, 8; so,

    aliquid suis ponderibus,

    id. Planc. 32 fin.:

    diligenter verborum omnium pondera,

    id. Or. 8, 26; Quint. 10, 3, 5:

    emendate loquendi regulam,

    id. 1, 5, 1;

    juncturam syllabarum longarum et brevium aurium mensura,

    Gell. 16, 18, 3:

    (Parrhasius) examinasse subtilius lineas traditur (shortly after: circumscripsit omnia),

    Quint. 12, 10, 4 Spald.: male verum examinat omnis Corruptus judex, * Hor. S. 2, 2, 8; cf.

    of judicial examination,

    Quint. 12, 3, 6; Dig. 30, 58; 33, 7, 12, § 43. —Hence, exāmĭnātus, a, um, P. a., tried, i. e. careful, thoughtful (late Lat.):

    examinatissima diligentia,

    Aug. Conf. 7, 6. — Adv.: exāmĭnātē, carefully, considerately:

    credere,

    Tert. Praescr. 33.— Comp.:

    examinatius deliberare,

    Amm. 25, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > examino

  • 13 Habrodiaetus

    Habrŏdĭaetus, i, m., = Habrodiaitos (living delicately), an epithet of the painter Parrhasius, Plin. 35, 10, 36, § 71.

    Lewis & Short latin dictionary > Habrodiaetus

  • 14 habrodiaetus

    abrŏdĭaetus (or better, hab-), i, m., = habrodiaitos (living delicately), an epithet of the painter Parrhasius, Plin. 35, 9, 36, § 71.

    Lewis & Short latin dictionary > habrodiaetus

  • 15 Timanthes

    Tīmanthes, is, m., = Timanthês, a celebrated Greek painter, contemporary with Parrhasius, Plin. 35, 9, 36, § 64; 35, 10, 36, § 65; Cic. Brut. 18, 70; Quint. 2, 13, 13 Spald. (cf. also Cic. Or. 22, 74).

    Lewis & Short latin dictionary > Timanthes

См. также в других словарях:

  • PARRHASIUS — Ephesius, an Atheniensis? tempore Socratis, pictor insignis, sed quô nemo insolentius et arrogantius sit usus gloriâ artis, Plin. Hîc primus symmetriam picturae dedit, primus argutias vultus, elegantiam capilli, venustatem oris expressit, et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Parrhasius — Parrhasĭus, griech. Maler, aus Ephesus, um 400 380 v. Chr., neben Zeuxis Vertreter der ionischen Schule …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Parrhasius — Parrhasius, griech. Maler aus Ephesus, um 400 v. Chr., Nebenbuhler des Zeuxis; das Alterthum lobte seine Grazie und Leichtigkeit der Zeichnung …   Herders Conversations-Lexikon

  • Parrhasius — m al …   Wikipédia en Français

  • Parrhasius — For other uses see Parrhasius (mythology) .Parrhasius of Ephesus was the son of Evenor and one of the greatest painters of Ancient Greece. He settled in Athens, and may be ranked among the Attic artists. The period of his activity is fixed by the …   Wikipedia

  • Parrhasius — or Parrhasios flourished 5th century BC, Athens, Greece Greek painter. He was praised by ancient critics as a master of outline drawing. He apparently succeeded in portraying various psychological states in his depictions of the face. Many of his …   Universalium

  • Parrhasius (mythology) — Parrhasius (Greek: Παρράσιος) may refer to: *Son of Lycaon, from whom Parrhasia (Arcadia) was believed to have derived its name.*Surname of Apollo, who had a sanctuary on the Arcadian Mount Lycaeus, where an annual festival was held in his honor …   Wikipedia

  • PARRHASIUS Janus — vide Ianus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Parrhasius m-album — Parrhasius m album …   Wikipédia en Français

  • Parrhasius — Parrhasios Parrhasios (en grec ancien Παρράσιος) est l un des peintres les plus célèbres de la Grèce antique. Sommaire 1 Biographie 2 Œuvre 3 Notes 4 …   Wikipédia en Français

  • PARRHASIUS —    a gifted painter of ancient Greece, born at Ephesus; came to Athens and became the rival of Zeuxis; he was the contemporary of Socrates and a man of an arrogant temper; his works were characterised by the pains bestowed on them …   The Nuttall Encyclopaedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»